 KAKAYAHANG DISKORSAL- Tumutuon hindi sa

interpretasyon ng mga indibidwal na pangungusap kundi sa

koneksyon ng magkakasunod na mga pangungusap tungo sa
isang makabuluhang pahayag. Kabilang na dito ang mga
kwento, pag-uusap, mga liham at iba pang may angkop na
kohesyon, kohirens, at organisasyong retorikal. Kasama
rin dito ang kakayahang lohikal na maisasaayos ang mga
pahayag para makalikha ng isang malawig at mahabang
pahayag, ngunit may kaisahan sa isang makabuluhang
kabuuan.

Diskurso- salitang ‘diskors’ ay galling sa salitang latin na

“discuss pagpapadala at pagtanggap ng mensahe sa
pamamagitan ng mga salita.

Webster(1974)- Ang diskurso ay tumutukoy sa berbal na

komunikasyon tulad ng kumbersasyon. Maaari rind aw itong
isang pormal at sistematikong eksaminasyon ng isang paksa;
pasalita man o pasulat, tulad ng disertasyon.

URI NG DISKURSO:
Pasalitang Diskors
Pasulat na Diskors

 APAT NA PARAAN NG PAGDIDISKURO:

Paglalahad, Paglalarawan, Pagsasalaysay,
Pangangatwiran
  KONTEKSTO NG DISKURSO:

Kontekstong Interpersonal- hal, Usapang magkaibigan

Kontekstong Panggrupo- hal, Pulong ng pamunuan ng isang
samahang pang mag-aaral.
Kontekstong Pang-organisasyon- hal, Memorandum ng Pangulo
ng isang kompanya sa lahat ng empleyado.
Kontekstong Pangmasa- hal, Pagtatalumpati ng isang politiko sa
harap ng botante.
Kontekstong Interkultural- hal, Pagpupulong ng mga pinuno ng
bansang ASEAN.
Kontekstong Pangkasarian- hal, Usapan ng mag-asawa

 MGA TEORYA NG DISKURSO

Speech Theory- batay sa aklat na How To Do Things w/ Words
ni J.L. Austin(1975). Nakabatay ito sa pangunahing premis na ang
wika ay isang mode of action at isang paraan ng pagconvey ng
impormasyon.

John Seale- All linguistic communication involves linguistic acts.