28.02.

2020

Reedukacja
Oznacza uczenie od nowa.

Celem reedukacji jest odbudowa utraconej

funkcji poprzez oddziaływanie
ideomotoryczne tzn. czynności zmierzające
do nauki, utrwalenia i zapamiętania nowych
wzorców ruchowych.

Wskazania

Schorzenia i zaburzenia ośrodkowego i

obwodowego układu nerwowego.

1
 28.02.2020

Zadania reedukacji:

Uaktywnienie torowania
 proprioceptywnego,

 eksteroceptywnego,

 pól korowych tej samej półkuli i

przeciwnej
 Jąder podkorowych

 Kory móżdżku

Sygnalizacja
proprioceptywna
Oznacza pobudzenie receptorów głębokich
znajdujących się w mięśniach, na
powierzchniach stawowych, lub receptorów
odpowiednich pól kory mózgowej, jąder
podkorowych oraz kory móżdżku.
Pobudzenie prioprioceptorów następuje przez
skurcz mięśni połączonych z ruchem w
stawie.

2
 28.02.2020

Czynniki intesyfikujące
pobudzenie proprioreceptorów
 Ruch w pełnym zakresie – od pełnego rozciągnięcia
do pełnego skurczu mięśnia,
 Ruch złożony w płaszczyźnie skośnej połączony z
elementem rotacji
/ oznacza to, że ruch powinien być globalny wykonywany w sposób
płynny i skoordynowany, tzn., że ruch powinien zachodzić
jednocześnie w kilku płaszczyznach, w których poszczególne jego
elementy nakładają się na siebie/,
 Ruch wykonywany przeciwko oporowi
submaksymalnemu zakończony skurczem
izometrycznym całej pobudzonej taśmy mięśniowej
/ właściwie dobrany opór wpływa na wzmocnienie słabszego zespołu
mięśni poprzez wykorzystanie zespołu silniejszego/
 Pełne zaangażowanie i współdziałanie pacjenta z
terapeutą
/ impulsy torujące z ośrodka wzroku i słuchu/

Sygnalizacja
eksteroceptywna
Oznacza pobudzenie receptorów
czucia powierzchownego znajdujących
się w skórze.
Pobudzenie eksteroreceptorów
następuje przez dotyk i ucisk ręki
terapeuty.

3
 28.02.2020

Mechanizm odbudowy
utraconej funkcji
Istota reedukacji polega na maksymalnym
pobudzeniu obwodu / ekstero- i
proprioreceptorów/ oraz różnych stref kory
mózgowej / ośrodek wzroku i słuchu/ w celu
uzyskania silnej sygnalizacji i koncentracji
pobudzeń w obszarze uszkodzonym.
Zakładając, że ruchu będzie wielokrotnie
powtarzany może dojść, głównie na bazie
kompensacji do utworzenia nowej drogi
ruchowej, czyli do przywrócenia
przewodnictwa nerwowego.

Kontakt wizualny
kontakt
kontakt

Kontakt Kontakt werbalny

manualny

opór
Trakcja
Kompresja

Rozciągnięcie Ruch złożony

Sumowanie bodźców
w czasie i w przestrzeni

4
 28.02.2020

Wykonanie

 Pozycja wyjściowa uzależniona jest od

stanu pacjenta i od ćwiczonego
odcinka ciała,

Kontakt manualny -
chwyt
 Terapeuta chwyta kończynę po stronie
pracujących mięśni. Umożliwi to
stymulację eksteroreceptorów / dotyk i
temperatura dłoni/, torowanie
kierunku ruchu oraz dawkowanie
oporu

10

5
 28.02.2020

Kontakt werbalny
Komenda słowna
uświadamia choremu
ruch, stymuluje do
ćwiczenia, uspakaja,
rozluźnia przez to, że:

 wyjaśnia choremu ruchu,

 Rozpoczyna i kończy ruch

11

Kontakt wzrokowy

Kontroluje, koryguje ruch oraz

wzmacnia napięcie mięśniowe.

12

6
 28.02.2020

Opór

 Toruje napięcie mięśniowe

 Poprawia kontrolę motoryczną
 Poprawia czucie ruchu
 Wzmacnia mięśnie agonistyczne
 Rozluźnia mięśnie antagonistyczne
 Poprawia koordynację mięśniową
 Intensyfikuje i wzmacnia pobudzenie

13

Trakcja – rozciąganie, elongacja

 Rozciągnięcie
mięśni przed i w
czasie ruchu
 Zmniejszenie bólu
stawowego

14

7
 28.02.2020

Kompresja -
aproksymacja
 Szybki, krótki, impulsowy docisk
powierzchni stawowych poprawia
stabilizację
 Powolny, długi docisk powierzchni
stawowych stymuluje mięśnie
antygrawitacyjne
 Toruje odruchy równoważne

15