Professional Documents
Culture Documents
Практикум по Офталмологија 2.docx Финално
Практикум по Офталмологија 2.docx Финално
АНАМНЕЗА
ВИЗУЕЛНИ АНОМАЛИИ
МОРФОЛОШКИ АНОМАЛИИ
1
Практикум по офталмологија
ГЛАВНИ СИМПТОМИ
Изолирана
Евоцира на патологија на ретиналните крвни садови, на макулата, на ретината или на
видниот нерв, во колку е брза и унилатерална.
Пореметувања на рефракцијата - катаракта, глауком, оштетување на општичките патишта, во
колку е билатерална и прогресивна.
Аномалија на крвните садови или на церебралната артеријална циркулација во колку таа е
интермитентна.
Асоцирана
Намалување на видната оштрина може да биде асоцирана со црвенило, или окуларна болка
(лакримална секреција, корнеа, увеа, глауком) или на оштетување на видното поле (ретина,
папила нерви оптици, глауком, видни патишта, виден кортекс).
2. БОЛКА
Главоболка:
Битемпорална локализација - треба да се испита артеријална хипертензија или темпорален
артерит, рефрекциски пореметувања, пореметување на акомодација или конвергенција,
интракранијална хипертензија.
При распитот треба да се нотира корекцијата што ја носи пациентот и јачината на
корекцијата.
2
Практикум по офталмологија
ИНСПЕКЦИЈА
Капаци
дали постои фотофобија, блефароспазам, епифора или стеснување на рима палпебрарум;
ја испитуваме формата и ширината на рима окули, склопливоста на капаците и нивната
подвижност (блафароспазам, птоза, лагофталмус);
положбата и формата на капаците, промена на трепките и нивната положба (ектропиум,
трихијаза);
се истражува промената на кожа (поткожното ткиво, дали има воспалитални процеси);
палпација на капаците и рабовите на орбита, воспалителни и туморозни чворчиња;
кај воспалитални промени (халазион, хордеолум) капаците се воспалително променети.
Орбита
ѕидовите на орбитата и нејзината содржина не е можно директно да ги опсервираме.
Палпација
ретко аускултација ни овозможува некаква ориентација.
3
Практикум по офталмологија
Централниот вид е способност за перцепција на јасна слика на предметот кој што паѓа во
фовеолата, додека периферниот вид е перцепција со периферните делови на ретината и тој се
испитува со периметрија. Централната видна острина е способност на препознавање на предметите
по форма, а големината на сликата зависи од големинта на предметот кој што го перцепираме и од
неговата оддалеченост од окото.
Во пракса централната видна острина ја испитуваме со субјективна метода со помош на
оптотипи на оддалеченост од 6 метри или со помош на меѓународни оптотипи на оддалеченост на 5
метри. Видната острина према Снеллен оптотипи ја означуваме со децимали од 0,1 до 1.
Нормалната видна острина е 1,0; додека кај послабо гледање видната острина се движи према 0,1 на
Снеллен таблица.
Видната острина за блиску се испитува на растојание до 30 цм на окото со помош на
таблата на Парино.
Објактивна метода за одредување на рефракцијта е скијаскопија и ретиноскопија. За да може
да се изведе скијаскопијата, окото се припрема на тој начин што со помош на медикаменти се
постигнува потполна циклоплегија и дилатација на зеницата. За изведување на скијаскопија е
потребно округло равно огледало со отвор на средина и кружен извор на светлост од фусова
светилка која доаѓа од десната страна на главата на пациентот. Скијаскопијата се изведува на тој
начин што светлоста од ламбата паѓа на огледалото, од огледалото се рефлектира во рефлексот во
зеницата на пациентот и ние ја пратиме сенката на огледалото во отворот од зеницата. Во колку
сенката се движи во правец на движењето на огледалото, се работи за хиперметропија, во колку
сенкта се движи обратно од движењето на огледалото, се работи за миопија. Со помош на рамка од
конвексни и рамка од конкавни стакла, ги менуваме стаклата движејќи ги рамките до тој момент
додека сенката на огледалото не се смири. Во моментот кога мирува сенката, значи сме постигнале
еметропија т.е. сме ја одредиле објективно диоптријта на пациентот. За попрактично и поедноставно
одредување на рефракцијата скиаскопија може да се направи со електричен ретиноскоп, кој што на
истиот принцип овозможува пратење на сенката од ретиноскопот во пупиларното поле.
Современата офталмологија е екипирана со многубројна апаратура. Така, во денешно
време одредување на рефракцијата се користи со компјутеризиран рефрактометар. Треба да се
напомене дека одредувањето на рефракција кај деца на рефрактометар, мора да се прави по
дилатирање на зеницата со потполна цикоплегија. Кај деца најдобра циклоплегија се постигнува
со 7 дневно капење на солуцио Атропини 0,5%. Современа замена на Атропин е солуцио
Циклопентолат. Со скијаскопија го одредуваме постоењето на хиперметропија, миопија и
астигматизам. Астигматизам означува појачано или намалена прекршувачка моќ на окото во еден
меридијан. Со скијаскопија тешко може да се одреди точниот агол на астигматизмот, за тоа ни е
потребно користење на апаратот Жавал или користење на компјутеризиран рефрактометар кој
точно го дава аголот на астигматизмот.
4
Практикум по офталмологија
БИНОКУЛАРЕН ВИД
Освен испитување на видната острина поединечно на секое око постои и вид кој што ние го
имаме при перцепција со двете очи, тоа е бинокуларен вид. За да постои нормален бинокуларен вид,
потребно е да постои ортофорија т.е. потполна паралелност на видните осовини на очите и
нормална видна острина на секое око т.е. видна острина единица. Кај бинокуларниот вид ги
разликуваме следните компоненти: нормална ретинокортикална коресподенција, фузија и
стериоскопија.
Нормална ретинална кореспонденција означува бинокуларна состојба при која сликите на
гледаниот предмет паѓаат на двете февеоли т.е. коресподентни точки на ретината со заеднички
визуелен правец. Втор степен на бинокуларниот вид е фузија. Сликите од двете очи се спојуваат во
една со помош на рефлексот на фузија. За да се развие централнта фузија, потребна е нормална
видна острина на двете очи и разликата на видот помеѓу двете очи да не биде поголем од 0,2 значи
два реда на Снеллен таблица. Тоа е сензорна фузија со центар во видниот кортекс. Постои моторна
фузиија, всушност конвергенција и дивергенција во простор чија задача е да ги враќа сликите на
предметот на коресподентни места со движење на очните булбуси преку булбомоторите.
Стереоскопскиот вид - Бурион 1974 година го дефинира како возможност за гледање во три
димензии на видните објекти, релативно длабински поредени. Тој е најважен квалитет на
бинокуларниот вид. За да се развие стереоскопскиот вид, мора да се исполнети претходните
предуслови за кои што зборувавме т.е. постоење на нормална видна острина на двете очи, постоење
на фузија и постоење на нормална ретинокортикална коресподенција.
Испитување на бинокуларниот вид се состои во одредување на ретинокортикаланата
коресподенција, сензорната фузија и одредување на стериоскопскиот вид. Бинокуларниот вид е
пореметен кај разрокоста, кај страбизмот, кога се создава отстапување и промена на бинокуларниот
вид.
За одредување на првиот степен на бинокуларниот вид, ретинокортикална коресподенција се
користат повеќе тестови: тоа е феномен на накнадни слики по Херинг (макуломакуларни, тест со
Синоптофор, тестот со Баголениеви испругани стакла).
За да се разбере испитувањето на нормална ретинална коресподенција ќе биде спомнат само
наједноставниот тест со Баголениеви испругани стакла. Принципот е да на наочарите едното стакло
е испругано со вертикални пруги, а другото стакло е изгребано со хоризонтални пруги. Во колку
постои нормална соработка на двете очи, тогаш пациентот пред себе гледа крст. Меѓутоа, во колку
има кривење на очите и значи не постои нормална ретинална коренспонденција, изостанува појава
на крст. Во секојдневната работа на офталмологот кој што се бави со страбизми (офталмолог-
страболог) синоптофор е апарат со кој се тестираат трите степени на бинокуларниот вид. За
испитување на првиот степен нормална ретинална коренсподенција, постојат слики кои што се
ставаат пред двете очи кога пациентот е ставен на синоптофорот. Притоа, во колку постои нормална
соработка меѓу двете очи, доаѓа до логичен одговор и спојување на сликите од двете очи. Фузијата
се испитува исто така на синоптофор и тоа со специјални слики, на пример пред едното око се става
слика на дете кое во едната рака држи цвеќе, а пред другото око се става слика на дете кое во едната
рака држи круг. Во колку постои фузија, пациентот вели дека гледа дете кое што во рацете држи
цвеќе и круг. Се мери исто така и квалитетот на фузијата т.е. степените во адукција и во абдукција
за кои постои фузија. Постои моторна фузија која што се мери во простор со призми.
5
Практикум по офталмологија
Слика 1
6
Практикум по офталмологија
А. Ортофорија;
Манифестен страбизам - ако се покрие и открие искривеното око двете очи остануваат во
иста положба.
Ако екранот се стави пред окото кое е право (водечко око) искривеното око ќе ја преземе
фиксацијата т.е. ќе се исправи, додека окото под екранот ќе се искриви. Кога ќе го откриеме окото
со екранот булбусите прават покрет т.е. окото кое фиксира се враќа од положба, а ако е дивергентен
се враќа од дивергентна положба.
7
Практикум по офталмологија
8
Практикум по офталмологија
КАПАЦИ И КОНЈУНКТИВА
КАПАЦИ
МЕЃУКАПАЧЕН ПРОСТОР
Ектропиум- извртување на капачниот раб кон надвор кај е senile paralyticum, spasticum,
cicatriceum и е.vacuo.
Ентропиум- завртување на капачниот раб кон внатре кај е senile, spasticum (blefarospazam),
e.cicatriceum (trahom, pemfigus).
Широчината (висината) на меѓукапачниот простор кај возрасни нормално изнесува 6-
10мм.
9
Практикум по офталмологија
кај негроиди,
кај краниостенози: dizostozis mandibulofacijalis Franceschetti i Treacher-Collins,
dizostozis kraniofacialis ( Crouzon ), akrocefalosindaktilija ( Apert ), и др. синдроми.
10
Практикум по офталмологија
Подвижност на капаците
Капаците нормално трепнуваат 8-12 пати во минута. Едно трепкање трае 1/3 од секундата.
Нормална силина на затворањето на капаците изнесува 160гр. Се мери со мерач на силата на
затварање на капаците према H. K. Muller ( комбинација на блефаростат и тонометар ) или према
Straub ( модифициран офталмодинамометар ). Мерењето на силата на затварањето на капаците
може да има диференцијално дијагностичко значење кај вродените и стекнати птози, мијастенија и
др.
ЧЕСТО ТРЕПКАЊЕ на капаците се јавува рефлексно при силно светло, нагла појава на предмет
пред очите, бучава, кај паркинсонизам, при допир на рожницата, при локална дразба, албинизам и
воопшто при фотофобија.
ПОРЕМЕТУВАЊА НА ПИГМЕНТАЦИЈАТА
Хиперпигментација настанува кај efelid, kloazma, nevusi, метаболни болести како што се
Addison, Basedow, alkaptonurija, при труење со сребро, арсен.
ВЕЃИТЕ (supercilia) во заоблен лак ја прават границата кон челото. Назално, веѓите се
погусти и поцврсти.
Synophrys се споени веѓи преку глабела ( kaj De Langeov sindrom ). Недостаток на веѓи се
нарекува alopecia supercilii ( kaj Siemensoviot sindrom ). Со тек на годините веѓите стануваат
подолги и бушави, а во староста побелуваат (poliosis ).
ТРЕПКИТЕ ( ciliae ) израснуваат во надворешниот палпебрален раб во благ лак кон надвор.
На горниот капак се посилно развиени И ги има 100-150, а на долниот 50-75. Должината на
животот на трепките изнесува 150 дена.
Distichiasis значи растење на трепките на внатрешниот раб, во два реда, а често предизвикува
трихијаза- завртување на трепките кон внатре.
11
Практикум по офталмологија
КОНЈУНКТИВА
Прегледот на којунктивата не е секогаш едноставен зошто само помалку видливиот дел е достапен
за директен преглед. Инспекција се изведува при дневна светлина за најдобро да се анализираат
својствата на боите.
Конјунктивата на очното јаболко се прегледува така сто меѓукапачниот простор лесно го
прошируваме а на пациентот му велиме да погледне нагоре, надолу и на страна. При поглед на
страна кон надвор се прегледува plica semilunaris, caruncula lacrimalis.
На пациентот му велиме да гледа према горе. Палецот го ставаме на кожата на долниот капак
под трепките и капакот го повлекуваме надолу и кон надвор. Така се прикажува капачната
конјунктива и долните преодни бразди. Ако сакаме подобро да ги прегледаме преодните бразди,
со врвот на палецот го притиснуваме долниот капак кон орбитата и тогаш посилно излегуваат
наборите на долната преодна бразда.
12
Практикум по офталмологија
Пациентот гледа надолу и малку кон носот. Со палецот и показалецот на едната рака се фаќа во
средната третина на горниот капак за трепките држејќи го и самиот капачен раб така да
показалецот биде горе на кожата на капакот а палецот долу; капакот се повлекува надолу и лесно
се оддигнува од очното јаболко. Сега палецот од другата рака се става над горниот раб на тарзусот
во висина на горната капачна бразда (sulcus palpebrae superior ). Со лесно притискање на
палецот надолу, истовремено држејќи го горниот капак, со десната рака завртуваме во вид на лак
нагоре, преку врвот на палецот. Палецот потоа се извлекува под завртениот капак и се става на
превитканиот раб од капакот придржувајќи го за да се изврши прегледот или некоја помала
интервенција. Истовремено левата рака е положена на челото на пациентот.
13
Практикум по офталмологија
Пациентот гледа надолу и кон носот. Показалецот го ставаме надвор на кожата на горниот капак
на граница на средната и надворешната третина, а палецот долу зафаќајќи го работ и преку него и
тарзалната конјунктива. Со средниот прст однадвор се притиска горниот раб на тарзусот надолу, а
со показалецот и палецот истовремено работ се завртува према горе. Со палецот понатаму се држи
завртениот капак.
Пациентот гледа надолу и кон носот. Со показалецот и палецот се фаќаат трепките и капачниот
раб така да е показалецот горе, а палецот долу. Капакот се повлекува надолу и нанапред. Врвот на
стакленото стапче кое другата рака го држи хоризонтално, се става над горниот раб на тарзусот во
горната палпебрална бразда. Со лесен притисок на стапчето надолу и со повлекување на
капачниот раб кон горе се завртува капакот околу стапчето. Стапчето се извлекува под капакот, а
со палецот на раката која е положена на челото се придржува горниот капак.
Desmarresov -иот држач се држи со една рака како молив. Со другата рака, со показалецот горе а
палецот долу, се фаќаат трепките и работ на горниот капак во средната третина. Заоблениот дел
од врвот на Desmarresov -иот инструмент го ставаме на кожата од капакот во горната бразда во
горниот раб на тарзусот. Сега капакот, држејќи го со палецот и показалецот го превртуваме преку
конкавниот дел од инструментот со истовремено ротирање на држачот на инструментот од
хоризонтална во вертикална позиција. Оваа постапка се нарекува и двоструко ектрпоионирање на
горниот капак.
14
Практикум по офталмологија
5.Раздвојување на капаците со два Демар држачи најдобро се изведува кога пациентот лежи а е
претходно анестезиран со локален анестетик.При вакво раздвојување на капаците, ако се силно
стиснати и воспалени, секретот може да го испрска лекарот, па треба да се има и тоа на ум и
лекарот да биде соодветно заштитен.
За преглед на конјунктивата потребно е добро фокално осветлување, бинокуларна лупа или спалт
лампа.
15
Практикум по офталмологија
СОЛЗЕН АПАРАТ
Солзната жлезда има големина на лешник и се наоѓа позади горно темпоралната граница на
орбитална коска, во лакримална јама на фронталната коска и се палпира само делумно. Кога се
палпира поголем дел од солзната жлезда, се работи за патолошка состојба на дакриоаденит
(воспаление на с.ж). Тетивата на палпебралниот леватор ја дели жлездата на орбитален (две
третини) и палпебрален дел (една третина).
Неколку акцесорни лакримални жлезди Краусеови и Волфрингови жлезди (Krause и Wolfring),
кои се лоцирани во горниот форникс, лачат серозна солзна течност.
Нервната сензорна инервација ја добива од лакрималниот нерв. Додека со парасимпатичната
секретомоторна инервација ја снабдува н.интермедиоус.
Симпатичките влакна потекнуваат од горниот цервикален симпатички ганглион и го пратат патот
на големите крвни садови до жлездата.
16
Практикум по офталмологија
Специфични солзни протеини се лизозимот, бета-лизин, лактоферин и гама глобулин (ИгА). Тие
обезбедуваат антимикробна карактеристика на солзниот филм.
ЛИПИДЕН СЛОЈ
0,1 μm
ВОДЕН СЛОЈ
8 μm
МУЦИНСКИ
СЛОЈ
0,8 μm
ЕПИТЕЛНИ КЛ.
МУЦИН
МИКРОВИЛИ
ДРЕНАЖА НА СОЛЗИТЕ
17
Практикум по офталмологија
МЕТОДИ ЗА ИСПИТУВАЊЕ
Нормално - 15мм од траката се бои сино, после 5минути.Ова е резултат на алкалната реакција на
солзите.
2. Tear break- up time (ТBUT) Време на прекин на солзниот филм – овој тест ја евалуира
стабилноста на солзниот филм.
18
Практикум по офталмологија
3. Розе бенгал тест – розе бенгал ги бои мртвите епителни клетки и муцинот.
Овој тест се користи за евалуација на суво око (keratoconjunctivitis sicca) и ги открива симптомите
на корнеално и конјунктивално сушење.
4. Импресиона цитологија
Сондажа и иригација
19
Практикум по офталмологија
a. СОНДАЖА
б. ИРИГАЦИЈА
20
Практикум по офталмологија
21
Практикум по офталмологија
лупа – јака собирна леќа од +13.0 до +20.0 dptr, со која се фокусира светлото и
друга лупа (бинокуларна во облик на очила или лупи кои се монтираат на челото на
лекарот ) кои зголемуваат 2х, 6х или 10 пати.
22
Практикум по офталмологија
23
Практикум по офталмологија
24
Практикум по офталмологија
1 Чекор 2 Чекор
3 Чекор 4 Чекор
25
Практикум по офталмологија
26
Практикум по офталмологија
СУБКОНЈУНКТИВАЛНИ ИНЈЕКЦИИ
Од анатомија знаеме дека конјунктивата цврсто е врзана за тарзалната плочка, додека испод
нејзе во пределот на форникс и очното јаболко се наоѓа растресито сврзно ткиво, што овозможува
во тој дел да се вбризгува течност. Заради тоа субконјунктивалните инекции најчесто се даваат во
предел на булбарната конјунктива или форникс. Кога течноста во доволна количина се вбризгува
под конјунктивата, тогаш јасно може да се види како булбарната конјунктива се одигнува од
склерата и гради некоја врста на бедем која ја опколува роговицата. На овој начин булбарната
конјунктива може јасно да се види, наспроти во нормални прилики кога потешко се приметува,
затоа што е провидна и прилегнува на склерата.
27
Практикум по офталмологија
РЕТРОБУЛБАРНИ ИНЈЕКЦИИ
28
Практикум по офталмологија
29
Практикум по офталмологија
Видното поле се однесува на целата ареа во која објектите може да бидат видени со
периферниот ( страничен вид ), додека очите се фокусирани кон една централна точка.
Кога се зборува за видното поле, се разликува централно видно поле, кое зафаќа широчина од
околу 30 степени од точката на фиксација, и периферно видно поле, кое се шири од централното
видно поле се’ до крајната периферија на просторот кој окото може да го опфати.
Централното видно поле ја персонифицира macula lutea и папило-макуларниот нервен сноп, а
испитувањето на периферното видно поле е особено важно при сомневање за глауком.
Методата на конфронтација претставува брз и базичен тест кој типично се применува како
скрининг метода за испитување на видното поле, како и во услови кога не постои апарат за
егзактно испитување на видното поле (периметар).
Методата со која се диференцира состојбата и испадите во видното поле се нарекува периметрија.
30
Практикум по офталмологија
ШАРЕНИЦА (IRIS)
Ирисот (шареницата) преставува предниот видлив дел на увеалната обвивка .Анатомски има
изглед на кружна плоча со дијаметар од 12-13 мм,и централно поставена пупила (зеница)
На периферија,ирисот се припојува за цилијарното тело, на неговиот преден дел.
Стромата на ирисот,гради циркуларен гребен одалечен 1мм од пупиларната ивица (Krause-ов
гребен).Овој гребен го дели ирисот на два нееднакви дела:внатрешен, помал,pars pupillaris,и
надворешен поголем, pars ciliaris.
Помеѓу Krause-овиот гребен и корениот дел на ирисот постојат контракциони набори .Последниот
набор е Fuchs-ов набор.
Во стромата се наоѓаат крвни садови кои се протегаат од circulus art.iridis major,радијално кон
circulus art.iridis minor,коj се наоѓа во пупиларниот предел на ирисот.Во нормалната строма,овие
крвни садови се наоѓаат во длабочина и не се гледаат при биомикроскопски преглед.Во стромата
се наоѓаат и бројни меланоцити, кои содржат пигмент меланин.Од кондензацијата на стромата и
од количината на пигментот зависи бојата на ирисот.
ЕКСПЛОРАЦИЈА НА ИРИСОТ:
Се врши со помош на :
1. Фокално осветлување
2. Биомикроскоп (slit lamp) со процепно светло
Карактеристики:
1. Боја- која е детерминирана од:
Кондензација на шареничната строма
Содржина на пигмент во хроматоцитите
Состојба на пигментот во pars iridica retinae
Особи со растресита строма имаат плав ирис ,а особи со кондензирана строма имаат темен ирис.
Состојби кај кои доаѓа промена на бојата се: naevus iridis,iris tigrata,iris bicolor,heterochromia iridis!
2. Цртеж
Детерминиран од зракастиот распоред на артериските крвни садови и присуството на
контрактилни прстени (2-3).
3. Релјеф
зависи од изразеноста на криптите.
До промени во цртежот и релјефот доаѓа кај воспалителни состојби и атрофија на ирис.
31
Практикум по офталмологија
32
Практикум по офталмологија
Предната очна комора (camera anterior) ја формираат задниот дел на рожницата и предниот
дел на ирисот со пупилата.При физиолошки услови таа е оптички празна,затоа што очната водичка
е бистра.
33
Практикум по офталмологија
2. Содржина
Заматувањата во предната комора се јавуваат при воспаленија, повреди и други заболувања
на окото.
34
Практикум по офталмологија
1. Индиректна гониоскопија
Се користи воглавно во дијагностички цели.Се изведува со помош на Goldmann-ова призма со три
огледала за индиректна гониоскопија.Методот се нарекува индиректен, бидејки при прегледот се
создава слика на огледалата од спротвниот дел на аголот.Се изведува на тој начин што после
локална анестезија на окото се аплицира призмата,на која претходно се става 1%-4% раствор на
метилцелулоза. За гониоскопија се користи огледалото поставено под агол од 57 - 63.
2. Директна гониоскопија
Се изведува со помош на дебели контакни леќи ,кои само го менуваат правецот на светлосниот
сноп, и овозможуваат преглед на елементите на коморниот агол.
35
Практикум по офталмологија
1. Широчина на аголот
Аголот може да биде широк, средно широк, тесен, многу тесен, а се проценува според
растојанието помеѓу ирисот и ендотелот на корнеата, посебно во самиот врв на аголот.
2. Отвореност на аголот
Аголот може да биде отворен, отворен во вид на клун, делумно или комплетно затворен.
Се проценува според тоа колку трабекулумот е достапен за очната водичка , при што е
пресуден односот на задниот набор на ирисот и трабекулумот.Значајно е да се опише дали
наодот се однесува на целиот обем на аголот или само на еден одреден дел.
3. Степен на пигментација
Интензитетот се класифицира според одредени автори, а се опишува и нејзиниот распоред
по сектори, како и нејзиниот квалитет (ендогена,егзогена).
4. Наод на псеудоексфолиации
5. Васкуларизација на аголот
Постоечки или новоформирани крвни садови (неоваскуларизација), нивен број и
локализација.
6. Наод на мезодермално ткиво
7. Појава на крв во Schlem-овиот канал
8. Периферни предни синехии (гониосинехии)-облик,број ,локализација
9. Ексудативни промени,туѓи тела
10.Оперативни и постоперативни промени.
36
Практикум по офталмологија
ЗЕНИЦА (Pupila)
Прегледи на пупила
Пупилостатика
Под поимот пупилостатика се подразбираат сите параметри заедно, како широчина, положба,
облик и разликите во однос на пупилата која не е под никакво влијание. При испитување на
пупилата треба пациентот да биде поставен така да рефлексните сликички од рожницата лежат
надвор од пупилата, бидејќи можат да пречат на прегледот.
Проценка на наодите:
Преглед на пупиломоторика
ЛЕЌА ( Lens)
38
Практикум по офталмологија
Во случаите кога недостасува леќата (афакија), се забележува подлабока предна комора, како и
треперење на ирисот (иридодонеза), поради губиток на потпора од страна на леќата.
Кај сублуксирана или луксирана леќа, нејзината граница јасно се гледа дури и при преглед на
пупилата. Кај болните со оваа состојба, се јавуваат двојни слики, односно монокуларна диплопија.
Монокуларната диплопија е резултат на различното прекршување на светлосните зраци низ
факичното и афакичното подрачје на пупиларното поле. Кога леќата е комплетно луксирана во
предната очна комора, таа се гледа и макроскопски, на дифузно осветлување како голема капка со
жолчкасти рабови. Кога е луксирана во стаклестото тело, дијагнозата се поставува со помош на
офталмоскопија.
Транспарентноста на леќата ја утврдуваме со биомикроскопија или просветлување на пупилата со
офталмоскоп.Поголемите заматувања при оскудно дифузно осветлување се гледаат како
беличести заматувања. Ако е леќата комплетно заматена, тогаш при офталмоскопирање не може
воопшто да се добие црвен рефлекс од очното дно. Ако се работи за парцијално заматување на
леќата, тогаш при офталмоскопирање наместо хомоген црвен рефлекс на очното дно, добиваме
темни подрачја, чиј изглед, облик и големина зависат од обликот, големината и интензитетот на
заматувањето на леќата.
39
Практикум по офталмологија
40
Практикум по офталмологија
41
Практикум по офталмологија
42
Практикум по офталмологија
Предности:
Недостатоци:
Предности:
добра стереоскопија
43
Практикум по офталмологија
Недостатоци:
Предности:
Техниката дава зголемена тродимензионалана слика со добар увид врз целото очно дно
44
Практикум по офталмологија
Дефектите во колорниот вид можат да бидат конгенитални (се наследуваат рецесивно врзани
за Х-хромозомот, особено кај машкиот пол) или стекнати (како на пример кај макуларни
заболувања).
Брзината на испитувањето
Можноста за раздвојување на нормалното распознавање на боите од дисхроматопсијата во
црвено-зелената оска
Откривање и дијагностика на хередитарните дисхроматопсии
Поврзаноста се изразува со исти грешки при повторно испитување.
Недостатоци:
45