Binbirdireğin eski bir gravürü
İSTANBUL'DA
Bir şehrin yaşayabilmesi için gerekli
suyun temini, medeniyetin ilk iskânından
modern şehircilik anlayışına kadar üzerinde
titizlikle durulan meselelerin hiç şüphesiz
en başında gelenidir.
Tarihî çağlardan itibaren, bilhassa su
tesislerine ehemmiyet veren kavim Roma
İmparatorluğudur. Romalılar, iskân yerleri-
rinin yakınındaki membaları tesbit ettikten
sonra buradan kemerler ve çeşitli tesisler
vasıtasıyle aldıkları suyu muhtelif merkez-
lere dağıtmışlardı.
M.Ö. VII. yüzyılda Megaralı kolcnist-
lerin Sarayburnunda kurdukları Byzantion
şehri M.S. 2. yüzyıl başlarında Septim Se-
ver (193-211) tarafından zaptedilerek, Ro-
ma hâkimiyeti altına girince, burada da su
tesislerini meydana getirmek bir problem
olarak ortaya çıkmıştı. Zira, en gelişmiş za-
manında bile Yedikule ile Ayvansaray ara-
sındaki sahayı kaplayan istanbul, bu bakım-
BİZANS SARNIÇLARI
ARKEOLOG ERDEM YÜCEL
dan oldukça kurak bir araziye sahipti.
Sonradan süratle gelişmeye, nüfusu artmaya
başlayan şehrin suya olan ihtiyacı müte-
madiyen artmış ve bunun neticesi olarak da
Romalılar çeşitli tesislerle bu meseleyi hal-
letmeye çalışmışlardır.
istanbul içerisinde bir şehrin ihtiyacını
karşılayacak kadar akarsu bulunmuyordu.
Yakınındaki Likcs'un (Bayrampaşa deresi)
verimli bir akarsu hüviyetinden çok uzak
oluşu, şehre hariçten su getirilmesini ken-
diliğinden zorunlu kılmakta idi. Bu yüzden
ilk defa Roma İmparatoru Hadrianus (117-
138) tarafından istanbul'a su getirilmesi
ciddiyetle ele alınan bir mesele olmuştur.
istanbul'a suyun Romalılar tarafından,
batıdan Pınarhisar havalisinden toplanarak
getirildiği anlaşılmaktadır. Fakat bunun ne
şekilde ve nasıl olduğu hususu ise h:nüz,
bu konuda arkeolojik araştırmalar yapılma-
dığından kesin delillere istinat etmekten çok
uzaktır. Mamafih suların muayyen fasıla-
larla birtakım havuzlar içerisinde toplandığı
ve buralardan da kanallar vasıtasıyle birbir-
rine nakledildikleri tahmin edilmektedir.
Suyun şehre taksimi için ulaştığı en son
noktalardan birini Saraçhanebaşındaki Boz-
doğan kemeri teşkil etmektedir. Bozdoğan
kemerinin imp. Valans zamanına (364- 378)
ait olduğu ileri sürülmüşse de, Hadrianus
veya muhtemelen Konstantin (274-337) ta-
rafından yaptırılmış olması daha kuvvetle
muhtemeldir. Bu kemer bugünkü Fatih Ca-
mii'nin bulunduğu tepeden, Üniversite mer-
kez binası civarındaki nyphaeum maximum'a
çukur bir bölgenin üzerinden aşırmak sure-
tiyle su getirmekteydi ki, bunun da 378 ta-
rihinden önce inşa edilmiş olduğunu belirt-
mek çok yerinde olacaktır. İmp. Valans ta-
rafından. bu tesisler yenilenmiş ve bazı ilâ-
veler de yapıldığından onun ismine izafe
edilmiştir.

Aetius
Bizans sarnıçlarını gösteren harita
Romalıların yapmış olduğu tesisler hiç
şüphesiz Bizanslılar tarafından da kullanıl-
mıştır. Fakat bunların ne derece, ne şekil-
de ve ne zamana kadar kullanıldığı husu-
sunda ise tam manasıyle kesin bir malu-
mata sahip değiliz. Buna rağmen Bizansın
i!k su yollarınım 123 tarihine doğru imp.
Hadrianus zamanında yapıldığı ve Kons-
tantin I tarafından da geliştirilmiş olduğunu
kabul etmek icap eder.
Ayrıca Bizans imp. Konstantin, şehir
içerisinde muhtelif sarnıç ve çeşmeler yap-
tırmıştır. Şehir dışındaki kaynaklarda top-
lanan sular yeraltı kanalları ile surların
içerisine getirilmiş ve yüksek noktalarda inşa
edilen boş havuzlarda biriktirildikten sonra
gene kanallar vasıtasıyle dağıtılmışlardır.
Theodosius II (379 - 395), mevcut su
tesisleri ihtiyacı karşılamadığından su dağı-
tımına bazı tahditler koymuş, aynı zamanda
yeniden bend ve kemerleri de inşa etmek-
ten geri kalmamıştır. Fakat Bizansa karşı
yapılan devamlı taarruz ve muhasaralar ka-
nalların daimî surette tahribine sebep olun-
ca, şehir içerisinde ihtiyacı karşılayacak su
toplama havuzlarının lüzumunu kendiliğin-
den meydana çıkardı.
istanbul'da zamanımıza kadar intikal
edebilen, bu su toplama havuzlarını üzeri
açık ve kapalı sarnıçlar olarak iki ayrı
grupta toplayarak incelemek çok yerinde
olacaktır.
Pliloxaxs
AÇIK SARNIÇLAR
Zamanımızda halk arasında çukurbostan
ismi ile anılan açık sarnıçları surların dı-
şındaki kaynaklardan gelen suların topla-
narak şehre dağıldığı bir nevi havuzlar ola-
rak kabul edebiliriz. Kurak mevsimlerde ve-
ya şehrin düşman tarafından kuşatılması sı-
rasında, gereken ihtiyacın temini maksadıyle
sular bu havuzlar içerisinde toplanarak din-
lendirilir, bunun neticesi olarak da içerisin-
deki madenî elemanlar kendiliğinden dibe
çökerek temizlenirdi.
Açık hava sarnıçları, suyun duvarlara
tazyikini azaltmak ve dolayısıyle yıkılmala-
rını önlemek amacıyle şehrin yüksek nokta-
larındaki çukur mahallere gömülmüşlerdir.
Roma inşaat tekniğine göre yapılan duvar-
larda, blok taşlar, tuğla ve horasan harç
kullanılmıştır. Ayrıca suyun dışarıya sızma-
sına mani olmak için duvarlar dahilden
ÖZÎ! bir nevi harç ile sıvanmıştır. Bu özel
harçta; tuğla, mermer parçalan bir arada
dövülerek, kireç ve keten yağı ile karıştırıl-
mış, ince noktalar ise kıtıklarla kapatıl-
mıştır.
J. B. Papadopulos, üzeri açık sarnıç-
larda toplanan suların, şehrin müdafaası için
surların önündeki hendeklere harcandığını
ileri sürmektedir (1).
Fakat bu iddiayı bir dereceye kadar
Aspar ve Aetiııs sarnıçları için kabul edile-
ceğini düşünsek bile şehir içerisinde bulu-
nan Hagios Mokios'un surlara olan uzak-
lığı J. B. Papadopulos'un fikrini kendiliğin-
den çürütmektedir.
Ayrıca 1453 muhasarasında surların
önündeki hendekler içerisinde kesin olarak
su vardır diyemeyiz. Her ne kadar G.
Schlumberger bu hendeklerde su bulundu-
ğunu kabul ediyorsa da surları tetkik eden
V. Millingen bunun aksini söylemektedir.
Prof. Schneider ise, muhasara esnasında hen-
deklerde su bulunmadığını, sadece bunun
bazı kısımlarda düşünülmüş olabileceği fik-
rindedir. Buna rağmen Prof. Schneider hen-
deklerin ne şekilde ve nasıl doldurulabile-
ceğini de izah etmemiştir.
Hendeklerin inşa tarzı ise, içine doldu-
rulacak suyu tutacak vaziyette değildi. Bi-
zans su tesisatında kullanılmış olan su ge-
çirmeyen harç da hendeklerin hiç bir yerin-
de kullanılmamıştır (2).
istanbul'un fethi sırasında zaten açık
hava sarnıçlarının bakımsızlıktan perişan bir
halde bulunduğunu da göz önüne almak icap
eder. Zira Palecgoslar devrinde bu sarnıçla-
rın gözden düştüğü, bağ ve bahçe halinde
başka maksatlarda kullanıldığını biliyoruz.
Bu tarihlerde ise artık Bizansın su ihtiya-
cını kapalı sarnıçlar temin etmekte idiler.
ASPAR SARNICI (Yavuz Sultan Selim Çu-
kurbcstanı):
Yavuz Sultan Selim Camii'nin güney-
batısında, Sultan Selim ve Yavuz Selim cad-
deleri arasında uzanan bu sarnıca Bizans
kaynakları, kare bahçe anlamına gelen
«Xerokipion» ismini vermişlerdir.
Sarnıç, Leon I (457 - 474) zamanında
Bizans imparatorluğunun hizmetine giren got
generali Aspar tarafından inşa edilmiş ve
bundan dolayı da onun ismine izafe edilmiş-
tir. Aspar, 471 de Leon I'in emriyle idam
edildiğinden, sarnıcın inşa tarihini bundan
daha evvelki bir tarihe, muhtemelen 459 ve-
ya 460 yıllarına indirmek çok yerindedir.
Bizans kaynaklarına göre, bu sarnıcın
civarında Manuel sarayı, Kaiouma ile St.
Theodosie ailesinin manastırları bulunmak-
tadır.
Aspar sarnıcının yeri hakkında, dört ay-
rı fikir ileri sürülmüştür.
Chevalier, Andreossy ve Dethier, bu
sarnıcın Bodrum camii yanında bulunduğu-
nu iddia ederler. Fakat bu fikrin kabul edil-
mesi imkânsızdır, zira «Chronicon Pascha-
le» de buna uygun en ufak bir işaret bile
yoktur. Constantios, A. M. Paspati, M. Ge-
(1) J. B. Papadopulos, Les citernes â
ouvert et les fossfs des murailles de By-
zance, istanbul 1919.
(2) Feridun Dirimtekin, istanbul Surları
Hendeklerinde Su Var mıydı? «Tarih Dün-
yası» istanbul 1950. S. 15, s. 643 -647.

Aspar sarnıcı
Yavuz Sultan Selim çukurbostanı
deon, Mordtmann, Straygowski, A. V. Mil-
lingen ise sarnıcın tamamiyle Konstantin
sur duvarına dayandığını kabul ederler. Ni-
hayet Siderides, sarnıcı Sivaslı Toklu dede
mescidinin yanında gösterir.
Aspar sarnıcının istanbul'un beşinci
tepesi üzerinde, Sultan Selim Camii yanında-
ki çukurbostanda olması kuvvetle muhtemel-
dir. İnşaî durumu itibariyle de buradaki ma-
nastıra ve bilhassa Konstantin suruna bi-
tişik olduğu görülmektedir (3).
Aspar sarnıcı, bir kenarı 152 metre
uzunluğunda olmak üzere dikdörtgen bir
plan şekli arz etmektedir. Derinlik aslında
10.80 metre olmasına rağmen, zeminin za-
manla toprakla dolmasından, halihazır duru-
mu 8.20 metredir. Duvar kalınlığı 5.20
metredir ki burada da 5 tuğla ve 5 küçük
taş dizisinden meydana gele nbir inşaî tek-
nik tatbik edilmiştir.
J L \\
\ üçgene hâkim bir tepe üzerinde kurulan sar-
Hagios Mokios sarnıcı
Altımermer çukurbostanı
Sarnıcın iç cephesinde rastlanan kemer
izlerinden, vaktiyle üzerinin kapalı olduğu
düşünülmüşse de bu pek yerinde bir fikir
değildir.
Aspar sarnıcı, Bizansm son devrinde
ehemmiyetini kaybederek kurumuştur. Keza
1540 yılında istanbul'a gelen P. Gylles, bu-
rasının tahçe halinde olduğunu belirtmek-
t:dir (4).
Fetihten kısa bir müddet sonra içerisin-
de yapılan evler ve XVI. yüzyılın ikinci ya-
nsında ilâve edilen küçük bir cami ile sar-
nıç, mahalle halini almış olup bugün dahi
iskân edilmektedir.
AETİUS SARNICI (Karagümrük Çukurbos-
tanı):
Karagümrükte bugünkü Vefa stadyo-
munun bulunduğu yerdeki Aetius sanıcı'nın
ismine Bizans kaynaklarında sık sık rast-
lanmaktadır. Aetius, İmp. Theodosius II
(403 -450) zamanında şehir prefectusu ol-
muş ve Comts Marcelline göre 421 yılına
doğru da bu sarnıcı yaptırmıştır.
Sarnıç, Bizans kaynaklarından öğrenil-
diği veçhi'.e, Prodrome de petre, Romains
vc Mara manastırlarına komşu olup aynı
zamanda Andrinople kapısı yakınındadır.
Abidevî olduğu kadar o nisbette büyük
bir sarnıç olan Aeutius 244 X 84 metre eba-
dında dikdörtgen plân şekli arz etmektedir.
Derinliği takriben 13 ilâ 15 metre, duvar ka-
lınlığı ise 5.20 metredir. Bugün sarnıç iyi
bir durumdadır, sadece güney-doğu cephesi
bozulmuş ve buraya Vefa kulübünün binası
yapılmıştır. Diğer uzun kenarına ait duvar
bakiyelerine istinat ederek sarnıcın inşaî mal-
zemesinin üst üste sıralanan dört dizi tuğla
ile on dizi küçük moloz taş olduğu anlaşıl-
maktadır.
P. Gylles, 1540 yılında burasının kuru-
muş bir halde olduğunu ve dolayısıyle kul-
lanılmadığından bahsetmektedir (5).
HAGİOS MOKİOS SARNICI (Altımermer
Çukurbostanı):
Bu sarnıcın bazı kaynaklarda rastlanan
ve pek sarih olmayan ifadelerine rağmen
İmp. Anastasius I (491 - 518) tarafından yap-
tırılmış olması icap etmektedir, istanbul'un
en büyük sarnıçlarından olan Hagios Mo-
kios, Hekimoğlu Ali Paşa Camii civarında,
Köprülüzade, Gökalp, Sırrı Paşa sokakları ve
Cevdet Paşa caddesi ile çepeçevre kuşatıl-
mıştır.
Likos (Bayram Paşa deresi), Kara ve
Marmara sahil surlarından meydana gelen
nıç, ismini güney-doğusunda inşa edilmiş
olduğu ortodoks Hagios Mokios kilisesinden
almış olup, 170x 147 metre ebadında dik-
dörtgen bir plân şekli göstermektedir. Zemin
toprak ile dolmasına rağmen derinliği kesin
olarak tesbit edilemiyor. Fakat buna rağmen
12 ilâ 15 metre arasında değişmekte oldu-
ğu anlaşılmaktadır.
Sarnıcı kuşatan tuğla hatıllı taş duvar-
ların 6 metreyi bulmakta ve ayrıca iri taş
bloklardan inşa edilen bu duvarların ortala-
rından iki kalın silme geçmektedir.
Bugünkü durumunda kısmen bostan ola-
rak kullanılan sarnıcın içerisinde bir kuyu
ve muhtelif gecekondular bulunmaktadır.
HEBDEMON SARNICI (Fil damı):
Hebdemon sarnıcı, Veliefendi hipodro-
munun kuzeyinde, kara surlarmdaki Altın-
kapıya 2 km. mesafede ve Bakırköy yolu-
nun sağ tarafında yer almaktadır.
istanbul surlarının dışında kalan ve in-
şa tarihi kesin olarak bilinmeyen bu sarnıcın
VIII. yüzyıla ait olması kuvvetle muhtemel-
dir. Sarnıç, Bakırköy'e yakın Hieria sarayı
ile Campes kışlasının su ihtiyacını karşıla-
makta idi.
Hebdemon sarnıcı, 127 X 76 metre eba-
dında dikdörtgen bir plân şekli arz etmek-
tedir. Derinliği 11 metre olan sarnıcın du-
varları kuzey ve güney cihetinde 4 metre,
doğu ve batıda ise 7 metredir. Ayrıca du-
varlar hariçten helezonlu bir sistem vasıta-
sıyle de daha sağlamlaştırılmış olup inşaî
malzemesini 5 sıra tuğla ile 2 sıra kaba yont-
ma taş teşkil etmektedir. Sarnıcın üst kısmı
bugün tamamen toprak ile .aynı seviyededir.
Fetihten sonra Türk devrinde, burası
padişahın fillerinin ahırı olarak kullanılmış
ve bu yüzden fil damı (fil evi) ismiyle zama-
nımıza kadar anıla gelmiştir. Sarnıç, halen
hususî bir şahsın bostanı olarak kullanılmak-
tadır.
KAPALI SARNIÇLAR :
Bizanslılar, açık sarnıçların birçok nok-
talardan elverişli olmayışından, bunları tam
manasıyle terk ederek, bilhassa kapalı sarnıç-
lar üzerinde ehemmiyetle durmuşlardır. Bu
yüzden şehirde irili ufaklı, bir hayli sarnıç
inşa edilmiş, bunların bir kısmı zamanımıza
kadar gelmiş, bir kısmı yok olmuş; isimle-
rine sadece eski metinlerde rastlanılmıştır.
Halen istanbul'da eski isimleriyle birlikte
yerleri de bilinen sarnıçların sayısı kırk civa-
rındadır. Bu arada şunu da belirtmek icap
eder ki, şehir içerisindeki sarnıçlar yalnız
bunlardan ibaret ediğldi. Kapalı sarnıçların
bir kısmı hiç bir iz bırakmadan yok olmuş-
tur. Buna rağmen şehir içerisinde yapılan
herhangi bir araştırma, temel hafriyatı mey-
dana yeni yeni örnekleri daha çıkarmak-
tadır.
(3) R. Janin, Constantinople Byzantine,
Paris 1950, s. 197- 198.
(4) P. Gylles, De topographia Constan-
tinopoleos et de illiuns antiquitatibus, Lyon
1561.
(5) Aynı eser.

Kapalı sarnıçlar, dikdörtgen veya kare
bir plân şekli arz ederler. Bunların üzerleri
taş sütunlara istinat eden tuğla kemerler ve
tonozlar vasıtasıyle örtülmüştür. Bu tip sar-
nıçlar, umumiyetle birtakım büyük yapıların
altında bulunarak onlara veya umuma su
temin etmişler, uzun zaman içerisinde sak-
lamışlardır. Fakat birbirlerine yakın bir in-
şa! durum göstermesi itibariyle bu tip sar-
nıçları, bilhassa Bizans mahzenleri ile karış-
tırmamak çok yerinde olur.
PHİLOXE'NUS SARNICI (Binbirdirek) :
Hipodromun güney-batısında yer alan
Philoxenus sarnıcının ismi ile inşa tarihi üze-
rinde birbirine zıt iddialar ortaya atılmış ve
dolayısıyle yazarlar bu konuda anlaşamamış-
lardır.
Romanın ikiye taksiminden sonra, Kons-
tantin I Bizans'ın payitahtını istanbul'da kur-
duğu zaman ayandan 12 kişi onunla birlikte
gelmişti. Bu 12 kişiden biri olan PhiIoxenus,
eski Roma surlarının bulunduğu mevkiin
yakınında kendi sarayını inşa ettirmiş ve ay-
rıca bunu geniş bir sarnıç ile de teçhiz et-
mişti. Sarayının hipodromdan, imparator sa-
rayından daha yüksek ve denize nazır ola-
bilmesinin temini için sarnıcın irtifaı oldukça
fazla tutulmuştu (6).
C. Diehl, sarnıcın İustinianus zamanın-
da (518-527) inşa edildiği fikrindedir. Zira,
iç kısımlarda rastlanan üzeri damgalı tuğ-
lalar bu zamana ait bulunmaktadır.
Yerebataıı sarnıcı
Sarnıç, E. Maumbory'nin ileri sürdüğü levhalarla da kaplanmıştır. Üst kısımlarda
gibi Konstantin devrinde Philoxenus tarafın- mazgal şeklinde muhtelif pencereler görül-
dan yaptırıldığı ve İustinianus zamanında mekte ise de bunlar dışarıdan zamanla yük-
da tamir edilerek genişletilmiş olması kuv- selen toprak dolayısıyle fonksiyonunu artık
vetle muhtemeldir. Bu husus kabul edildiği kaybetmişlerdir.
takdirde Philoxenus sarnıcını 306 - 337 yıl- Zeminden 15 metre aşağıda bulunan sar-
ları arasına tarihlendirmek çok yerinde ola- nıcın içerisine taş bir merdiven vasıtasıyle
caktır. inilmekte ve ayrıca üst kısımda havalan-
dırma bakımından elzem bacalar açılmış
Philoxenus sarnıcı, 64 X 56 metre eba- bulunmaktadır.
dında bir plân şekli arz etmekte olup 3000
Son yıllarda burada yapılan kazılar,
metre kareden daha fazla mekâna sahiptir,
sarnıcın bir kanal vasıtasıyle civradaki ya-
içerisinde her biri 14 sütundan mürekkep
rım yuvarlak meydan ile bağlantısı olduğu-
16 sıra halinde 224 mermer sütun bulun-
nu meydana çıkarmıştır.
maktadır. Burada özel bir durum kendini
Philoxenus sarnıcı Bizans'ın son dev-
göstermekte olup o da ortalarında kelepçeler
rinde terk edilerek metruk bir hal almıştı.
bulunan iki ayrı sütunun üst üste bindiril-
mesiyle meydana gelmiş olmalarıdır. Birbir-
(6) Ernst Maumbory, istanbul (Rehberi
lerinden 3.75 - 3.80 metre mesafede y:r alan
seyyahin) istanbul 1925, s. 456-457.
bu sütunların taşlıkları kaba şekildeki im-
pestiardan müteşekkildir. Sütun çapları 0.65
metre ile 0.68 metre arasında değişmekte,
yükseklikler ise 12.40 metreyi bulmaktadır.
Sütun başlıklarının büyük bir kısmı üzerin-
de o zaman bu işte çalışan taş yontucuların
hı^lı bulundukları loncaların monogramları
yazılıdır. Sütunlar birbirlerine kemerler va-
sıtasıyle bağlanmış ve dolayısıyla sarnıcın
ÜTeri pandantiflere oturan tonozlarla örtül-
müştür.
Köşeleri kavisli ve yuvarlak olan yan
duvarların kalınlığı muhtemelen 2.90 metre- Aetius sarnıcı
dir. Duvarların üzeri sıvanmış ve ayrıca taş Karagümrük çukurbostanı
 Fetihten sonra üzerinde Murad IV (1612 -
1640) devrinde Tayyarzade ve Fazlı Paşala-
rın konakları inşa edilmiş, asrımızın başın-
da ise burası iplik ve dokumacılar tarafından
kullanılmış, bu arada kurulan pazar yeri-
nin ambarı vazifesini de üzerine yüklenmişti.
Sarnıç halen Eski Eserler ve Müzeler Ge-
nel Müdürlüğünün idaresi altındadır.
BASİLİKA SARNICI (Yerebatan sarayı):
Mevcut kapalı sarnıçların en büyüğü
ve efkârı umumiyece, Yerebatan sarayı diye
Yerebatan sarnıcında Korentiyen bir
sütun başlığı
Foto E. Emiroğlu
r
Suya ve rutubete kar^ı en
ı Gece :
V
kuvvetli tecrit maddesidir.
20
isimlendirilen Basilika sarnıcı, Ayasofya'dan
Cağaloğluna giden Hilâl-i Ahmer caddesi-
nin hemen başındadır.
Tarihî kaynaklar, sarnıcın ilk defa Kons-
tantin I tarafından inşa edildiğini ve bilâ-
hare İustinianus'un genişletmiş olduğunu
yazmaktadır. Sarnıcm üzeri, tabiî zemin-
den biraz yüksek ve etrafı revaklarla çevrili
mermer döşeme ile kaplıdır. Burada Aya-
sofya'ya takdirgâr nazarlarla bakar vaziyette
tasvir edilmiş Hz. Süleyman'ın bronz hey-
keli bulunuyordu. Fakat sonradan imp. Va-
sil (867 - 886) bunu kaldırarak, eritmiş ve
madeni ile de kendi heykelini döktürmüştü.
Yakınında bulunan İllius bazilikasından
dolayı bazilika sarnıcı ismi verilen bu havu-
zun suyu Bozdoğan ve İustinianus'un Malo-
va kemerleri ile Eğrikapı su taksim merke-
zinden gelmektedir.
Tam plânı Alman denizaltıcıları tara-
fından çıkarılan Basilika sarnıcı, 140 X 70
metre ebadında, 9800 metre karelik bir sa-
hayı kaplamaktadır. Sarnıcın içerisinde 5 er
Yerebatan'da kemer bağlantıları
metre yüksekliğinde ve her dizi de 28 adet
olmak üzere 12 sütun dizisi bulunmaktadır. Foto E. Emiroğlu
Birbirlerinden 4 er metrelik fasılalarla sıra-
lanan bu 336 sütunun arasında bazı devşir- bu sebepten uzunluğuna 18, genişliğine de
me parçalara da rastlanmaktadır. Sütunlar 5 sıra sütun bunun arkasında kalmıştır.
üzerinde korent tarzının bozulmuş şekli olan Bundan sonra sarnıcın üzerindeki sahada
kompozit başlıklar bulunmaktadır. birçok binalar inşa edilmiş, fakat Cumhuri-
Sarnıcın üstü örtü sistemini, muntazam yet devrinde bunlar kaldırılarak burası yeşil
kemer ve tonozlar meydana getirmektedir. saha haline getirilmiştir.
1544-1550 yıllarında P. Gylles, sarnıç
içerisinde oldukça büyük balıkların dolaş-
tığından bahsetmektedir (7). (7) P. Gylles, De topographia Constan-
Abdülmecid devrinde (1823 - 1861) sar- tinopoleos et de illiuns antiquitatibus, Lyon
nıcın üzerindeki ağırlığı taşıyabilmesi için 1561.
guney-batı cephesine bir duvar yapılmış ve (Devamı var)
A S F A L T İŞ
FERMAN AKSÜT
Çeşitli Asfalt Yol ve Tecrit İşlerinde, Mütehassıs Firma
Fermeneciler, Kardeşim Sokak Griffin Han No. 44
Galata - İstanbul
Telefon : 44 26 21
49 72 27
48 64 40
BURSA: 1732
J
ARK. — 742