Η δυσαριθμησία ως διακριτό σύνδρομο αποτελείται από ένα σύνολο χαρακτηριστικών

που εκφράζεται με έντονες δυσκολίες στην απόκτηση των αριθμητικών δεξιοτήτων. Σε

ένα γενικότερο πλαίσιο, η δυσαριθμησία είναι η δυσκολία του ατόμου να

αντιλαμβάνεται τους αριθμούς και τη σχέση μεταξύ τους ενώ παρουσιάζει αδυναμία

στην εκμάθηση των αριθμητικών πράξεων με αποτέλεσμα και τη μειωμένη ικανότητα

στη σειροθέτηση, στην ακολουθία και την ταξινόμηση.

Αν και η βιβλιογραφία και τα ερευνητικές μαρτυρίες σχετικά με τη δυσαριθμησία είναι

περιορισμένες, έχουν προταθεί ποικίλα χαρακτηριστικά των ατόμων με δυσαριθμησία

από διάφορους μελετητές.

Σύμφωνα με τους D. Johnson & H. Myklebust (1967) τα βασικά γενικά χαρακτηριστικά

των παιδιών με δυσαριθμησία είναι τα ακόλουθα:

 διαταραχές στην οπτικοχωρική αντίληψη και οργάνωση,

 καλές ακουστικο-φωνητικές ικανότητες και πρώιμη ομιλία,
 η αναγνωστική ικανότητα χωρίς προβλήματα, αλλά περιορισμένη αναγνωστική

κατανόηση,

 διαταραχές στον οπτικοκινητικό συντονισμό που μπορεί να φτάσουν μέχρι και τη

δυσγραφία,

 διαταραγμένη η εικόνα του σώματος,

 έχουν δυσκολία να αντιληφθούν τα συναισθήματα των άλλων και μειωμένη

ικανότητα για εκτίμηση κοινωνικών καταστάσεων, και

 παρουσιάζουν καλύτερες επιδόσεις65 στα λεκτικά από ότι στα μη λεκτικά μέρη των

τεστ.

Χατζημιχάλη Καρολίνα