პარმენიდე:

დაწერილი აქვს პოემა სადაც მცოდნეს მიაქროლებენ ქალღმერთები. არის ორი გზა
ჭეშმარიტების და მოჩვენების. ჭეშმარიტების გზა ვიწრო და ძნელია, მოჩვენების გზაზე კი
გრძნობებს დამონებულნი დადიან.
ჭეშმარიტების გზაზე წერია რაც არის , ის არის, და რაც არ არის ის არ არის.
მოჩვენების გზაზე წერია რაც არის ის არ არის, რაც არ არის ის არის.

პარმენიდე უარყოფნა ბუნების არსებობას (ისეთს როგორც ჩვენ აღვიქვამთ) მისი აზრით არ
არსებობს ბუნება რადგან არ არსებობს სიმრავლე, სიმრავლე კი იმიტო არ არსებობს რომ არ
არსებობს არ არსებულობა.

მისი აზრით სწორედ ეს არარაობა ქმნის სიმრავლეს. თუ არი სიმრავლე , სიმრავლეებს შორის
უნდა იყოს ერთეულები, მათ შორის საზღვარი, ეს საზღვარი არის რაღაც, საზღვარი კი არის
ამ რაღაცის უარყოა.

თუ ერთეული არის არსებული, მაშინ საზღვარი არი არარსებობა, ანუ არსებულებს

ერთმენეთისგან ჰყოფს არარსებობა.

ამიტო არსებული არი ერთი მრაადიუალია, არაა განფენილი და არ მოძრაობს.

არისტოტელე პარმენიდეზე: როცა იონიელები იკვლევდნენ საგანთა არსს, პარმენიდე ეძებდა

საგანთა არსს აზრის მიხედით ( პარმენიდესთვის აზროვნება გრზნობად აღქმაზე მაღლაა)
მისთვის აზროვნება და არსებობა ერთიდაიგივეა.