Professional Documents
Culture Documents
Nick Joaquin
Sino si Nick Joaquin?
Si Nicomedes Márquez Joaquín, na kinikilala ng karamihan bilang Nick Joaquin, ay isang Pilipinong
manunulat, mananalaysay ng kasaysayan at mamamahayag at kilala sa pagsusulat ng mga maikling
kuwento at nobela sa wikang Inggles pagkatapos ng Ikalawang Digmaang Pandaigdig. Dahil sa maraming
karanasan noong panahon ng digmaan, ang paksa ng kanyang mga tula ay iba-iba ukol sa
makatotohanan at buhay na buhay kaya malapit sa karanasan ng mga mambabasa. Kinikilala rin siyang
Quijano de Manila bilang pangalang-panulat.
Siya ay ipinalalagay na isang higante sa larangan ng pagsusulat. Ang wika ng kanyang panulat ay
malambing at masining.
Talambuhay
Isinilang si Joaquin sa Paco, Maynila. Siya ay anak ni Leocadio Joaquín, isang abogado at koronel sa
Himagsikang Pilipino at Salome Marquez. Hindi nagtapos ng mataas na paaralan at naghahanapbuhay
nang di karaniwan sa may baybayin ng Maynila sa kung saan man. Tinuruan sa sarili sa pamamagitan ng
malawakang pagbabasa sa Pambansang Aklatan ng Pilipinas at sa aklatan ng kanyang ama kung saan
lumawak ang kanyang hilig sa pagsusulat. Unang inilathala ang likha ni Joaquin sa bahaging
pampanitikan ng Tribune, isang pahayagang bago sumiklab ang Ikalawang Digmaang Pandaigdig sa ilalim
ni Serafin Lanot, isang manunulat at patnugot.
Naglingkod si Joaquin bilang kasapi ng Lupon ng mga Tagapuna para sa mga Gumagalaw na Larawan sa
ilalim ng Pangulong Diosdado Macapagal at Pangulong Ferdinand E. Marcos. Ayon kay Marra PL. Lanot,
isang manunulat, hindi ginagalaw si Joaquin ng kamay na bakal ni Marcos. Ang unang hakbang ni
Joaquin bilang Pambansang Alagad ng Sining ay maging panatag sa pagpapalaya ng nakulong na
manunulat na si Jose F. Lacaba. Sa isang seremonya sa Bundok Makiling na pinangunahan ng Unang
Ginang Imelda Marcos, nagpahayag si Joaquin sa panawagan ng Mariang Makiling, isang alamat na
dalaga ng bundok. Nadama niya ang kahalagaan ng kalayaan at ang artista. Bilang bunga, hindi na siya
inanyayaahan na magpahayag ng anumang mga mahahalagang kaganapang pangkultura.
Sumakabilang-buhay si Joaquin dahil sa atake sa puso sa umaga ng 29 Abril 2004 sa kanyang tahanan ng
San Juan, Kalakhang Maynila. Sa kapanahunan ng kanyang kamatayan, siya ay patnugot ng magasing
Philippine Graphic at tagalathala ng pahayagang Mirror Weekly, isang magasing pangkababaihan.
Sumulat din siya ng mga lathalaing Small Beer para sa Philippine Daily Inquirer at Isyu, isang tabloyd na
pang-opinyon.
Tatarin
Ang Tatarin', isang pelikula batay sa kanyang maikling kuwentong The Summer Solstice, ay nasa
direksiyon ni Amable “Tikoy” Aguiliz at ipinalabas noong 2001. Isinulat para sa dulang pansine ni Ricardo
Lee at sumasangguni kay Nick Joaquin para sa kanyang paglalarawan. Ang mga gumanap na mga sikat na
Pilipinong aktor na sina Edu Manzano (Paeng Moreta), Dina Bonnevie (Lupe Moreta), Rica Peralejo
(Amada) and Raymond B. Bagatsing.
Mga likha
Ang katipunan ng kanyang mga sinulat na tula at kuwento ay makikita sa isang aklat na may pamagat na
Prose and Poems. Ito ay nagtataglay ng labing-siyam na tula na nagsisimula sa tulang The Innocense of
Solomon at nagtatapos sa tulang Landscape Without Figures.
Hinangaan nang taimtim ni Joaquin si Jose Rizal, ang pambansang bayani ng Pilipinas kaya hinandog niya
sa pamamagitan ng pagsusulat ng mga aklat tulad ng The Storyteller's New Medium - Rizal in Saga, The
Complete Poems and Plays of Jose Rizal, at A Question of Heroes: Essays in Criticism on Ten Key Figures
of Philippine History. Isinalin rin niya ang tula ng pamamaalam ng pambansang bayani, "Land That I
Love, Farewell!"
Mga Parangal
Ang dulang ito ay itinatag noong pre-World War II sa Intramuros noong Oktubre 1941, ang dula ay
naglalarawan ng maraming aspeto ng mataas na lipunan ng Pilipinas na nagpapahayag ng kuwento
tungkol sa mga kapatid na babae na Marasigan, Candida at Paula, at ang kanilang ama, ang pintor na si
Don Lorenzo Marasigan. Dahil sa isang artistikong tagtuyot sa bahagi ni Don Lorenzo, ang pamilya ay
kailangang magtagumpay magsumikap para masuporta nila ang kanilang pangangailangang pananalapi,
ngunit ang magkapatid na babae ay umaasa lamanag sa tulong at suportang na ibinibigay ng kanilang
kapatid na si Manolo at kapatid na babae na si Pepang. S Manolo at Pepang ay hinihimok nila ang
kanilanag kapatid at ama na ibenta nalang ang bahay. Nang maglaon, kinailangan din nilang kumuha ng
lalaking mangungupahan o male boarder, sa katauhan ni Tony Javier. Si Don Lorenzo, na tumangging
magbenta, mag-abuloy, o magpakita ng kanyang sariling larawan sa publiko, ay kontento na lamang sa
pananatili niya sa loob ng kanyang silid, isang katigasan ng ulo na umabot ng isang taon. Ang pagpipinta
ay nakakuha ng atensyon at pagkamausisa ng mga mamamahayag o journalist tulad ng isang kaibigan sa
pamilya na nagngangalang Bitoy Camacho, at iba pang mga nakakagambalang mga bisita na
nagpapanggap bilang mga kritiko sa art. Nang ang isa sa mga anak na babae, si Paula ay lumayo at
iniwan si Tony, doon ngayon nagkaroon ng personal liberation o pagpapalaya kay Paula, na nagresulta sa
pagpapanumbalik ng maayos na relasyon ng pamilya na napigilan dahil sa pangangailangan ng pamilya
ng artist. Ang tema ay nakatuon sa kontrahan ng pamilya at ang pagsasama ng lumang pagkakakilanlang
Pilipino at kultural na katangian sa pagdating ng mga kontemporaryo at Kanluraning na mga ideyal.
Bago ang Ikalawang Digmaang Pandaigdig, maraming mga intelektwal at artistang Pilipino - kasama na
ang mga pintor, bilang sa katauhan ni Don Lorenzo Marasigan - ang naghanap ng cultural enlightenment
kultural na pagkamulat mula sa Espanya, ang unang naging tagapagpataw ng kolonyalismo at karapatan
o kapangyarihan sa Pilipinas. Ang grupong ito ng mga Pilipino ay pamilyar sa kaugalian at wikang
Espanyol. Matapos ang paghihiwalay ng Pilipinas mula sa Espanya, ang Estados Unidos ay naging kapalit
na modelo para sa pagpapahusay ng kultura, kung saan ang wikang Ingles at materyalismo ay naging
bahagi ng kultura ng mga Pilipino. Si Tony Javier na dayuhang asawa ni Paula ay nagkaroon ng
pagmamarginalized o mababang pagtingin sa katutubong wika at kultura. Sa panahong ito, ang Pilipinas
ay nasasaktan at naapektuhan din galaw na digmaan, nagkaroon ng madalas na pag-blackout, at hindi
karapat-dapat na mga kaugalian ng umiiral na nightlife panggabing pamumuhay sa Manila.
Cinematic production
Noong 1965, inayos ito sa isang black and white English Language film na may parehong pamagat sa
pamamagitan ng direktor ng Filipino na si Lamberto V. Avellana. Ang pelikula ay ginawa ni Manny de
Leon sa ilalim ng kanyang produksyon at ang kumpanyang Diadem. Ang Sinematograpia naman ay sa
pamamagitan ng Mike Accion, musika ay sa pamamagitan ng Miguel Velarde. Kasama sa cast sina Daisy
Hontiveros-Avellana bilang Candida, Naty Crame-Rogers bilang Paula, Vic Silayan bilang Bitoy Camacho,
Conrad Parham bilang Tony Javier
Sinabi ni Rogers sa isang panayam na "Nagkaroon ng maraming mga pagtatalo noong 1965 dahil si Nick
ay hindi nasasabik sa pag-play ng isang pelikula, ngunit natagpuan namin ang tamang setting [isang
lumang bahay sa Biñan]."
Ang bersyon ng pelikula ay nakatanggap ng anim na nominasyon sa Filipino Academy of Movie Arts at
Sciences Award, kabilang ang nominasyon ng FAMAS Best Picture.
Noong 2014, pinondohan ng Film Development Council of the Philippines (FDCP) ang pagpapanumbalik
ng 1965 na pelikula na si Mike De Leon, anak ni Manny de Leon. Ang L'Immagine Ritrovata ay inatasang
gawin ang pagpapanumbalik. Ang naibalik na bersyon ng pelikula ay ipinapakita sa CCP sa 2015 kasama
si Naty Crame-Rogers, ang tanging miyembro ng living cast sa panahong iyon ay dumalo rin.
Noong 2015, ginawa ni Butch Nolasco at itinuro ang "PORTRAIT: Pagtuklas ng isang Filipino Film Classic,"
isang dokumentaryo batay sa mga alaala ng anak na babae ni Lamberto Avellana na si Ivi Avellana-Cosio
sa paggawa ng pelikula. Ang dokumentaryo ay nanalo ng 1 st runner up sa 19th GAWAD CCP
Documentary Film Festival.