Professional Documents
Culture Documents
Елаборат За Лабораториска Вежба Број 5-ЕМТ
Елаборат За Лабораториска Вежба Број 5-ЕМТ
ВНИМАНИЕ!
Цел на вежбата
U= U=
K1 K1
R A R A
K2 K2
V V
A B C
rB
rA rC c b a
ra rc
rb
Ротор Ротор
U
ra
I
Измерениот отпор меѓу два краја на трифазната намотка поврзана во ѕвезда, претставува
линиски отпор, т.е. отпор на две фазни намотки:
1
rAa (rABa rCAa rBCa )
2
1
rBa (rBCa rABa rCAa )
2
1
rCa (rCAa rBCa rABa )
2
Бидејќи фазните намотки се симетрични, нивните отпорности речиси се еднакви. Во тој
случај, лесно е да се определи средната аритметичка вредност на линискиот отпор:
1
rSra (rABa rBCa rCAa )
3
Потоа, може да се определи и отпорот на секоја од фазните намотки:
1
r fa rAa rBa rCa rSra
2
Омските отпори на фазните намотки се измерени при амбиентална температура a, која
треба да се мери едновремено со мерењата на отпорите. Очигледно е дека, за температурата на
намотката да биде иста со температурата на амбиентот, намотката мора да биде исклучена од
напон најмалку три-четири часа за малите машини, и многу подолго време за големи машини,
со што внатрешната температура на машината би се изедначила со температурата на амбиентот.
r75o C ra
310
235 a
Активниот отпор на намотката, кога низ неа протекува наизменична струја, има
поголема вредност од омскиот отпор поради потиснувањето на струјата, односно поради
појавата на скин-ефектот. Кај елетричните машини за наизменична струја со индустриска
фреквенција од 50 Hz, се зема дека активниот отпор на намотката е поголем од омскиот за околу
5% до 10%, односно:
E1 k w1 W1
ke
E2 k w 2 W2
Коефициентот на трансформација на струите, пак, може да се пресмета како:
I1 m k W
ki 1 w1 1
I 2 m2 k w2 W2
каде:
m1 = m2,
така што: ke = ki
E1 4,44 f k w1 W1 m ,
E2 4,44 f k w2 W2 m .
Ако се занемари падот на напонот во намотката на статорот, Z1I0, индуцираниот напон
Е1 ќе биде приближно еднаков на доведениот напон во празен од, односно:
U10 E1
Како резултат на тоа што намотката на роторот е отворена, следува дека важи:
U 20 E2
E1 U 10
ke
E 2 U 20
U 10
1
U AB U BC U CA
3 3
U 20
1
U ab U bc U ca
3 3
ke = U1l / U2l
Измерено Пресметано
UAB UBC UCA Uab Ubc Uca U10 U20 ke
[V] [V] [V] [V] [V] [V] [V] [V] /
f2 = s·f1
каде:
n1 n
s - лизгање на роторот, односно релативна брзина на вртење на роторот во
n
однос на вртливото магнетно поле;
60 f
n1 - синхрона брзина, односно брзината на вртливото магнетно поле во однос на
p
статорот;
f2
s
f1
n 1 s n1 [врт./сек.]
Според тоа, точноста на определувањето на брзината на вртење на роторот n ќе зависи
од точноста на определувањето на фреквенцијата. Фреквенцијата на лизгањето може релативно
едноставно да се определи кај асинхроните мотори со намотан ротор, така што се регистрира
падот на напонот на прстените, или, пак, преку струјата што протекува низ роторската намотка
преку вграден шант, како што е шематски прикажано на сл.3. За да се заштитат инструментите,
при залетувањето на асинхрониот мотор, тастерот T мора да биде отворен. По залетувањето на
асинхрониот мотор, може да се пристапи кон определувањето на фреквенцијата на лизгањето со
притискање на тастерот T, односно со мерење на падот на напон на прстените на роторот.
Ако мерните инструменти се изведени со подвижни калеми, тогаш јасно е дека тие треба
да имаат нула на средината. За една полна промена на индуцираниот напон или, пак, на струјата
во роторската намотка, односно за еден период Т, стрелката на инструментот ќе направи едно
свртување кон десно и едно кон лево. Ако со N се означи бројот на свртувањата, на пример, кон
десно, за минато време t [s], кое се мери со хронометар, се разбира, од моментот кога почнуваат
да се бројат свртувањата на стрелката на инструментот, тогаш за фреквенцијата на лизгањето се
добива:
f2
N
Hz
t
f2 N
Така, за лизгањето се добива следнава релација: s
f1 50 t
f2
N
Hz ;
2t
f2 N
Додека, пак, лизгањето: s
f1 100 t
Измерено Пресметано
U ntahom. N T f2 s n
[V] [врт./мин.] [број] [s] [Hz] / [врт./мин.]
R.T.
B
A C
AM
3~
a c
b mV
T