SCENE 1
Cabatbat: Noong unang araw sang-ayon ang
kasaysayan sa Berbanyang Kaharian ay may haring
hinahangaan/Sa kanyang pamamahala kaharia’y
nanaga, maginoo man at dukha tanggap ang
wastong pasya. Pangalan ng Haring ito ay
mabunying Don Fernando sa ibang mga reyno
tinitingnang maginoo./ Kabiyak ng puso niya ay si
Donya Valeriana, ganda’y walang pangalawa sa
bait ay uliran pa.Sila ay may tatlong anak tatlong
bunga ng pagliyag binata na’t magigilas sa reyno
ay siyang lakas.Si Don Pedro ang panganay na may
tindig na pagkainam gulang nito ay sinundan ni
Don Diego na malumanay. Ang pangatlo’y siyang
bunso si Don Juan na ang puso sutlang kahit
mapugto ay puso ring may pagsuyo.
Tan, Ramboyong & Fernandez: (May gagawin kayo
diyan)
Cabatbat: Tinawag ang tatlong magigiting na
prinsipe ng kanilang ina na si Reyna Valeriana.
Patty: Kayong tatlong mapapalad angkin ninyo ang
mataas ng pangalang mga pantas. Yamang ngayo’y
panahon nang kayo’y tatlo’y tumalaga mili kayo sa
dalawa: magpari o magkorona?
Tan, Ramboyong, Fenandez: Humawak ng kaharian
bayan nati’y paglingkuran.
Cabatbat: Sa gayon ay minagaling nitong amang
paggiliw tatlong anak ay sanayin sa paghawak ng
patalim./Taglay ng malaking hilig sa sanaya’y
nakasulit ang sandata’y parang lintik espadang
nakasasakit. Natupad na ang lahat-lahat ang sa
haring mga hangad ito naming tatlong anak sa
ama’y nagpasalamat.
Tan, Ramboyong & Fernandez: (BOW) Salamat
Ama!!
SCENE 2
Julianna : Ngunit itong ating buhay talinhagang di
malaman matulog ka ng mahusay magigising ka ng
malumbay. Ganito ang napagsapit ng haring kaibig-
ibig nang siya’y managinip isang gabing naidlip.
Sean: (Paikot-ikot sa kama tapos sumisigaw)
JJ: ( Naglalakad ng normal)
Calvin and Raven: (Nagbubulungan) (Tapos bigla
niyong susugurin si JJ)
JJ: ( alalay lang humiga ka)
Calvin and Raven: ( Suntok suntokin niyo si JJ)
Sean:
WAAAAAAAAAAAAAAAHHHHHHHHHHHHHHHH!!!!!!
Patty: Bakit mahal ko?
Sean: Nanaginip lang ako. Isang napakasamang
panigip.
Julianna: Mula noo’y nahapis na kumain may ano
pa! Luha at buntonghininga ang aliw sa pag-iisa.
Dahil dito’y nangayayat naging parang buto’t balat
naratay na’t nabakas ang dating ng huling oras.
Patty: (Magbibigay ka ng pagkain kay Sean)
Sean: (iiling)
Julianna: Nagpatawag ng mediko yaong marunong
sa reyno di nahulaan kung ano ang sakit ni Don
Fernando.
Bilan: Sakit mo po Haring mahal ay bunga ng
napanaginipan mabigat man at maselan may
mabisang kagamutan. May isang ibong maganda
ang pangalan ay Adarna pag narinig mong
kumanta sa sakit ay giginhawa. Ibong ito’y
tumatahan sa Tabor na kabundukan kahoy na
hinahapuna’y Piedras Platas na makinang
SCENE 3
Julianna: Nang sa haring mapakinggan ang hatol
ng kagamutan kapagdaka’y inutusan ang anak
niyang panganay. Si Don Pedro’y tumalima sa utos
ng haring ama iginayak kapagdaka kabayong
sinakyan niya.
Yumao nang nasa hagap kabundukan ay matahak
kahit siya mapahamak makuha lamang ang lunas.
Mahigit na tatlong buwan binigtas ang
kaparanganhirap ay di ano lamang haba ng
naglakbay. Sa masamang kapalaran hindi sukat na
asahan nang sumapit sa ibabaw kabayo niya’y
namatay. Takipsilim nang sumapit/ sa itaas ay
nagmasid daming ibong lumiligpit kawan-kawa’t
umaawit. Bawat ibong dumaraan walang hindi
tinatanaw nais niya’y mahulaan ang sa kahoy ay
may-bahay.
Shemi: (Yung kanta)
Ngunit laking pagtataka ni Don Pedro sa napuna
ang kahoy na pagkaganda sa ibo’y ulila. Ugali
nitong Adarna matapos ang kanyang kanta ang
siya’y magbawas muna bago matulog sa sanga. Sa
masamang kapalaran si Don Pedro’y napatakan,
biglang naging batong buhay sa punong
kinasakdalan
SCENE 4
Julianna: Si Don Diego’y inatasang hanapin ang
naparawal, ang prinsipe di sumusuway at noon di’y
nagpaalam.
Sean: Diego kailangan mong mahanap si Pedro.
Calvin: Opo ama hindi ko po kayo bibiguin.
Julianna: Ang prinsipe di sumusuway at noon di’y
nagpaalam. Sa lakad na walang humpay nang may
mga limang buwan ang kabayong sinakyan ay
nahapo at namatay.
Gayong karaming nagdaang mga ibong kawan-
kawan walang dumapong isa man sa kahoy na
kumikinang.
Calvin: Ano bang laking hiwaga punong ganda’t tila
di maaakit ang madla. Ganito kagandang kahoy
walang tumitirang ibon? May hiwagang tila balong
di madakot di matunton. Sa kahoy na kaagapay
mga ibon ay dumuklay punong ito’y siya lamang
tanging ayaw na dapuan. Ngunit anumang masapit
ako rito’y aalis pipilitin kong mabatid, ang himlaang
nalilingid.
Julianna: At biglang dumating ang Ibong Adarna
Calvin: Ikaw ngayo’y pasasan at di sa akin ng
kamay.
Shemi: (Yung kanta)
Julianna : Sino kayang di maidlip sa gayong
lambing na tinig? Ang malubha mang maysakit
gagaling sa kanyang awit. Matapos ang pagkoplas
ang Adarna’y nagbawas katulad din ni Don Pedro
siya’y biglang naging bato. Magkatabi at animo’y
mga puntod na may multo.
Scene 5
Julianna: Nainip sa kahihintay ang Berbanyang
Kaharian ama’y hindi mapalagay lumubha ang
karamdaman.Ibig niyang ipahanap ngunit nag-
aalapaap utusan ang bunsong anak sa takot na
mapahamak. Si Don Juan naman pala naghihintay
lang sa ama ang puso ay nagdurusa sa nangyari sa
dalawa.
Justin: Ama ko’y iyong tulutan ang bunso mo’y
magpaalam ako ang hahanap naman ng iyo pong
kagamutan. Ngayon po’y tatlong taon na di pa
bumabalik sila labis ko pong alaala ang sakit mo’y
lumubha pa.
Sean: Bunsong anak kong Don Juan kung ikaw ay
mawawalay ay lalo kong kamatayan.
Justin: O ama kong minamahal sa puso ko nama’y
subyang Makita kang nakaratay.
SCENE 6
Julianna: Halos ayaw nang bitawan ang anak na
mawawalay; ang palasyo na namanglaw nang
nawala si Don Juan. Di gumamit ng kabayo sa
paglalakbay nito tumalaga ng totoo sa hirap ng
natamo. Baon lamang ay limang tinapay siya kaya
ay tatagal? Ngunit para kay Don Juan gutom ay di
kamatayan.
Justin: (Medyo nanghihina na )
Julianna: Tuwing magkaisang buwan na paglalakad
ay parang saka lang naiisipang kanin ang isang
tinapay.
Justin: (Kakain ng tinapay)
Julianna: Gutom ay di alumana lakas nama’y
walang bawa walang hindi binabata mahuli lang
ang Adarna. Sinapit din ng maginhawa ng landas
ng pasalunga si Don Jua’y lumuhod tumawag kay
Birheng Maria.
Justin: Ako’y iyong kahabagan Birheng
Kalinislinisan nang akin ding matagalan ang
matarik na daan!
Julianna: Nang sa Birhe’y makatawag ay sandaling
namantag lubusang nagpasalamat sa Diyos, Haring
mataas. Sa baong limang tinapay ang natira’y isa
na lang dir in niya gunam-gunam na sa gutom ay
mamatay.
Landas na sasalungahin inakyat ng walang lagim sa
itaas ng dumating katuwaa’y sapin-sapin. Doo’y
kanyang natagpuan isang matandang sugatan sa
hirap na tinataglay lalambot ang pusong bakal. Ang
matanda ay leproso sugatan na’y parang lumpo
halos gumapang sa damo’t kung dumaing Diyos ko!
Grachelle: Maginoo maawa ka kung may baon
kayong dala ako po’y limusan na. parang habag na
ng Diyos tulungan na ang may lunos kung sakit
ko’y matubos ako nama’y maglilingkod.
Justin: Ako nga po’y may taglay natirang isang
tinapay na baon sa paglalakbay. (Bigay mo yung
tinapay)
Grachelle: Huwag maging di-paggalang ano po ang
inyong pakay? Ako po ay pagtapatan baka kayo’y
matulungan.
Grachelle: Maginoo maawa ka kung may baon
kayong dala ako po’y limusan na. parang habag na
ng Diyos tulungan na ang may lunos kung sakit
ko’y matubos ako nama’y maglilingkod.
Justin: Ako nga po’y may taglay natirang isang
tinapay na baon sa paglalakbay. (Bigay mo yung
tinapay)
Grachelle: Aba naku, Don Juan malaki pang
kahirapan ang iyong pagdadaanan. Kaya ngayon
ang bilin ko itanim sa puso mo mag-ingat kang
totoo at nang di ka maging bato. Doo’y huwag
kang titigil at sa ganda’y mahumaling sapagkat ang
mararating ang buhay mo ay magmaliw. Sa ibaba
ay tumanaw ka may bahay na makikita ang
naroong tao’y siyang magtuturo sa Adarna. Itong
limos mong tinapay dalhin mo na O Don Juan nang
mabaon mo sa daan malayo ang paroroonan.
Julianna: Ang prinsipe’y di kumibo ngunit nasaktan
ang puso ang matanda’y hinuhulo baka siya’y
binibiro.\
Grachelle: Maginoo, bakit po ba’t iya’y ibabalok mo
pa gayong naibigay ko na?
Justin: Ugali ko pagkabata na maglimos sa
kaawaawa ang naipagkawanggawa bawiin pa’y di
magawa. (Sabay alis ka)
Julianna: Pinilit ding ibigay ang limos niyang
tinapay sa pagtanggi ni Don Juan ang matanda ay
nilisan.
SCENE 7
Julianna: Tinulinan ang paglakad parang ibong
lumilipad kaya’t ang malayong hangad narrating
din niya agad. Natambad sa kanyang mata ang
tahanan ng Adarna punong pagkaganda-ganda sa
mundo siya ang una.
Mga daho’y malalabay pati usbong kumikinang
maging sagana’y gintong lanta yamang dapat na
pagtakaan. Marahil naawa din ang Mahal na Birhen
nagliwanag ang paningin pati diwan nangulimlim.
Justin: Tao po!
Vinzer: (Bukas pinto)
Julianna: Inanyayahang pumanhik maya maya pa
ay nagniig ermitanyo ay kay bait kay Don Jua’y
may pag-ibig. May payo at pangaral ng ama sa
bunsong mahal ang aliw na ibinigay sa prinsipeng
namamanglaw. At naghanda ng pagkain nagsalo
silang magiliw sa harap ng hain
Justin: Ito’y isang talinhaga kayhirap na maunawa!
Yaong aking nilimusa’y isang matandang sugatan
saka dito’y iba naman ermitanyo ang may alay?
Hindi kaya baga ito ay sa Diyos na sekreto?
Kawangis ni JesuCristo ang banal na ermitanyo!
Julianna: At nang sila’y makakain ermitanyo ay
nagturing
Vinzer: Don Juan iyong sabihin ang layon mo’t
nang maligning.
Justin: Marangal na Ermitanyo itinuring nang anak
ko na ngayon po’y naririto magsabi ng totoo. Lahat
na poa ay binata nang dahilan sa Adarna sa
matamis na kanta na lunas sa aking ama.
Vinzer: Bawat kantang pakikinggan ang palad mo
ay sugatan saka mo agad pigaan ng dayap ang
hiwag laman. Matapos ang pitong kanta
magbabawas ang Adarna ilagang mapatakan ka
nang walang isa’y magdusa. At kung hindi aba’y
naku ikaw ay magiging bato! Matutulad kang totoo
kay Don Pedro’t kay Don Diego. Dalhin mo rin itong
sintas pagkaginto ay matingkad itali mo
pagkahawak sa Adarnang mag-aalpas. Kaya bunso
ko hayo ka na sa gabi’y lalalimin ka ito’y oras na
talaga ng pagdating ng Adarna. (Bigay yung vase)
Punin mo ng tubig iya’t ang dalawang bato’y
buhusan nang sa bato’y magsilitaw ang dalawang
iyong mahal.
SCENE 8
Julianna: Yumao si Don Juan sa Tabor ng
kabundukan nang maagang maabangan yaong
ibong kanyang pakay. Dumating sa punongkahoy
nang wala pa yaong ibon kaya’t sandaling
nagnuynoy na marapat gawin doon. Ngunit hindi
nagtagalan sa ganitong paghihintay at sa kanyang
natanawan ang Adarna’y dumaratal. Napuna pa
nang dumapo ang Adarna’ tila hapo kaya’t kanyang
napaghulo ibo’y galling sa malayo. Ginami ang
unang gayak sa prinsipe’y nakabihag kung malasi’y
sadyang perlas nagniningning ang liwanag.
Nagbago ang kanyang bihis na lumalo pa ang dikit
katugon ng inaawit na malambing at matamis.
Natutukso nang matulog si Don Juang nanunubok
ang labaha ay dinukot at ang pald ay binusbos.
Lamang ngumiti sa balat pinigaan ng dayap. Sa
hapdi’y halos umiyak dugo’y bumukal sa sugat.
Napawi ang pag-antok dahil sa tindi ng kirot si Don
Juan ay lumuhod nagpasalamat sa Diyos. Pitong
kanta’y pinagwakas nitong ibong sakdal dilag pito
rin ang naging sugat ni Don Juang nagpupuyat.
Ang ibon ay nagbawas na ugali pagtulog niya ang
prinsipeng nakakita ay umilag kapagdaka. Kaya’t
hindi tinamaa’t naligtas ang kasawiaan. Agad
niyang sinunggaban sa paa’y biglang tinangan at
ginapos ng matibay ng sintas nitong lantay.
Magalak namang kinuha ang nahuli na Adarna
hinimas pa ng Masaya nang ipasok sa hawla. Si
Don Juan ay sumalok ng tubog na iniutos at sa
batong nakapuntod dahan-dahang ibinuhos.
(TAPOS MAGYAYAKAPAN KAYONG TATLO DIYAN
TAN, RAMBOYONG & FERNANDEZ)
SCENE 9
Julianna: Nagsilakad na ang tatlo katuwaa’y nag-
ibayo ngunit itong si Don Pedro may masama
palang tungo. Nagpahuli kay Don Jua’t kay Don
Diego umagapay ito’y kanyang binulungan ng balak
na kataksilan.
Calvin: Mabuti pang di hamak si Don Juan at sa
ama nating liyag ay marangal na iharap.
Raven: Pagkat ipaglihim nama’y mabubunyag din
ang tunay ang Adarna’y kay Don Juan sa ati’y
kabiguan.
Raven: Kaya ngayon ang magaling na si Don Juan
ay patayin kung patay na’y iwan natin ang Adarna
nama’y dalhin.
Julianna: Si Don Diego’y nasindak sa mungkahing
inihayag matagal ding nag-apuhap ng panagot na
marapat.
Calvin: TAYO AY MAGKAPATID!!!!!!!! (SABAY
BUGBOG)
###########
Julianna: Dahil sa Inggit pinagtulungan ni Don
Pedro At Don Diego na bugbugin si Don Juan
Nang makitang gulapay na’t halos hindi na
humihinga,hawla’t ibon ay kinuha at nagsiuwi
sa Berbanya.
Sa palasyo ng dumating ang magkapatid na
taksil,sa ama’y agad nagturing:
Calvin at Raven: Ang Adarna’y dala namin!!
Julianna: Amang malubha ang lagay nangiti sa
napakinggan,mga anak ay hinagka’t katawa’y
gumaan –gaan. Nguni’t nang kanyang
mapunang si Don Jua’y di kasama,nagusisa sa
Dalawa sagot nito’y ewan nila.
Nalungkot ang hari kasiyaha’y napalitan ng
lungkot
Har’y lubhang nananabik na nag ibon ay
umawit; sa paghintay,puyat inip ngunit wala
kahit himig.
Sean: Ito baga ang Adarna?Kung ito nga’y ano
bagat pagkapangit pala nya!Sinasabi ng medico na
ito raw ay may pitong balahibo pawang likhang
engkantado.Kung ito raw kumanta maysakit ay
giginhawa; bakit ngayon ay para bang tinitikis
yaring dusa?
Julianna: Ibo’y ayaw ring kumanta pagka’t
dinaramdam niyang yaong may-ari sa kanya sa
Palasyo ay wala pa.Malaki ang kanyang nais na ang
kanyang mg awit sakali mang marinig si Don Juan
ay Kaniig.Labis ang kanyang pag-asa ang prinsepe
ay buhay pa.Uuwi sa kaharian sa pag-ibig sa
Magulang, may araw ring malalaman ang
nangyaring kataksilan.
SCENE 10
Julianna: Samanta;ag sa palasyo ang pangyayari ay
ganito, si Don Juan lugong-lugo gagapang-gapang
sa damo. Maga ang buong katawan may bali ang
tadyang at ang lalong dinaramdam ay gutom at
sobrang uhaw. Hindi niya nalimutang rumawag sa
Birheng Mahal lumuluhang nanambitang tangkilikin
kung mamatay.
Justin: O Birheng Inang marilag tanggulan ng nasa
hira kahabagan di man dapat ang aliping kapos-
palad. Di ko maubobos isipin kapatid ko ay ngtaksil
kung sa ibon po ayng dahil kanila na’t din a akin. Di
nga ba kaming tatlo ay anak ng iisang tao iwasan
ang pagtatalo at di gawang maginoo.
Julianna: Muli siyang nanalangin sa Inang mahal na
Birhen luha’y ago sang kahambing sa matang
nangungulimlim. Diyos nga’y di natutulog at ang
tao’y sinusubok ang salari’y sinusunog! Ang banal
ay kinukop! Maging isang katunayan ng ganitong
kasabihan ang pagdinig ng matamang pagdalangin
ni Don Juan.
SCENE 11
Julianna: Sa wakas nakarating din si Don Juan sa
Berbanya pagdating na pagdating sumigaw ang
ibon at nagsimula ng kumanta. Ang laman ng
pitong awit ay ang paghihirap na sinapit ni Don
Juan sa kamay ng mga kapatid. Nang gumaling
ang hari sa pamamagitan ng ibon ipinasya niyang
parusahan ang mga anak.
Sean: Ang sa inyo ang magsukab sa akin ay
magbabayad!
Julianna: Nakatadhana sa utos ang gawaing
pagtatanod ang tatlo ay sunod sunod sa
magdamag ay walang tulog. Ang panaho’y
pumapanaw araw ay di matulusan ang tatlo sa
halinhina’y panatag ang kalungkutan. Subalit, O!
yaong inggit sawang maamoy bumabangis! Pag
sinumpong maging ganid panginoo’y nililingkis. Si
Don Pedrong pinatawad sa gawaing di nararapat,
sa sarili’y naging galak kapatid ay ipahamak!
Naisipan isang gabi sa kanyang pagsasarili
kahihiyan ng sarili lihim na ipaghihiganti. Kapatid
na pangalawa’y niyayang magsabay sila ng
pagtanod ng Adarna’t sabay ring mamahinga.
Calvin: Sasabay ba ako ngayon? Mamaya’y sino
ang magbabantay sa ibon?
Raven: Gisingin mo si Don Juan pagdating dito’y
iwa’t huwag na siyang halinhan. At paano naman
siya tatanod ng makalawa? Huwag kang mag-
alala’t bukas tayo magkikita.
Julianna: Habang natutulog si Don Juan pinatakas
na ng mga kapatid ang Adarna. Paggising ni Don
Juan ibon ay nawala na. bago mag-umaga si Don
Jua’y umalis na wika’y
Justin: Ito ang maganda natatago ang may sala.
Julianna: Nang magising yaong hari araw ay
Masaya ang ngiti, pagbangon ay dali-daling ibon ay
kinaurali. Gaano pa panginginig mga mata’y
nanlilisik nang sa hawla’y nagmasid Adarnang aliw
ang dibdib. Ang dalawa’y binalaan huwag siyang
paglihiman.
Sean: Kayong dalawa magsabi kayo ng totoo.
Nasaan ang Adarna?
Raven and Calvin: Ama’y ewan ang bantay po’y si
Don Juan.
SCENE 12
Julianna: Itong Bundok Armenya’y isang pook na
maganda naliligid ng lahat nang tanawing kaaya
aya. Mahalama’t mabulaklak bango’y
humahalimuyak may palasyong kumikislap na yari
sa ginto’t pilak. Si Don Jua’y bumaba sa
mahiwagang balon sa paghanga para bang
matutulala at ang sabi’y
Justin: O hiwaga ito’y sa engkanto gawa.
Julianna: Lalo siyang nanggilalas at ang puso ay
nabihag nang tamaan ng malas si Donya Juanang
marilag.
Justin: O marilag na prinsesa ang araw na ligaya’t
kabanguhan ng sampaga sa yapak mo ako’y
sumasamba. Sa matamis na bati mo’y nagagalak
ang aking puso ngunit manghang-mangha ako sa
iyong pagkaparito!
Justin: (luhod ka) Kung wala kang pagmamahal
kitlin mo yaring buhay.
Sandra: Higanteng ito’y siya ngang sa akin ay may
alaga sobrang bagsik sobrang sib taong datna;’y
sinisila.
Justin: Prinsesa kong minamahal matakot ay di
bagay manghawak sa kapalara’t sa diyos na
kalooban.
Ella: Ampy manusya aniya, dito’y may tao kang iba
Julianna: Prinsesa’y di nakasagot kinilabutan sa
takot higante sa kanyang poot sumisigaw parang
kulog!
Ella: Kung may tao’y buti nga dito’y mayroong
masisila! Di nap ala kailangang mamundok o
mamarang ditto mismo sa aking bahay lumalapit
ang pindang!
Julianna: Sa mga kutyang narinig kay Don Jua’y
nagpagalit.
Justin: Higante tikom ang bibig ako’y di mo
matitiris. At matapang? May lakas pang tumawad
sa aking kaya? A pangahas!
HAHAHAHAHAHAHAHA! Ngayon mo makikilala.
Julianna: Sa mabuting kapalara’t sa Diyos na
kalooban ang higante ay pinatay ng prinsipeng si
Don Juan. Nang patay na at sa lupa higante ay
bulagta saka ganap na natuwa si Donya Juanang
muya. Wala na ang kanyang takot at sa tinding
pagkalugod inaliw ang kanyang irog na sa laban ay
napagod. Ang prinsipe kahit pagal masigla rin ang
katawan lalo na nang matitigan ang prinsesang
paraluman.
Justin: Prinsesa kong nililiyag kung ako man ay
naghirap ikaw naman ang katumbas.
Sandra: O Don Juang aking sinisinta tunay bang
aalis katang? Ditto ay maiiwan pa ang bunso kong
si Leonora? Si Leonora’y kapatid kong kasama sa
balong ito naririyan ang palasyong dito’y tanaw na
tanaw mo. Ngunit irog may pangamba ang
pagsundo mo sa kanya may tangkilik kay Leonora
ay serpyenteng palamara. Ang serpyente ay
matapang sanay siya sa pagpatay pitong ulo
maputol man nasusugpong kapagkuwan.
SCENE 13
Julianna: Sa palasyo’y nakadungaw si Leonorang
matimtiman, ang prinsipe ng matanaw biglang
nagulumihanan. Nabigla itong prinsesa sa taong
kanyang nakita si Don Jua’y napatanga sa
palasyong pagkaganda.
Sandra: O pangahas sino ka ba? At ano ang iyong
pita?
Justin: Ako ay si Don Juan na nagmula sa Kaharian
ng Berbanya ako’y naparito para iligtas kayo ng
kapatid mo.
Sandra: Di mo baga nalalamang mapanganib iyang
buhay sa serpyente kong matapang wala salang
mamamatay?
Justin: Mapanganib man ngang lubha ano pa ang
magagawa kung palad kong masaliwa tanggapin
ang pagkadusta.
Sandra: Ikaw baga’y nagbibiro o ako’y sinisiphayo?
Hayot dito’y lumayo taong luhang mapaglako. Hindi
kita kailangan ni Makita sa harapan umalis kat
manghinayang sa makikitil mong buhay.
Julianna: Ang prinsipe’y di tuminag sa anyong
kahabag-habag idinaing din sa hirap ng pagsinta
niyang tapat.
Justin: Pinopoon kong prinsesa galit mo po ay
mabagwa kung ako ay nagkasala ito’y dahil sa
pagsinta. Dangat ako’y nagkapuso na pinukaw ng
pagsuyo sa dilag mo’y kailangan kalian kop o
matanggap ang pagsiphayo.
Julianna: Itong mga huling hibik kay Leonora nang
marinig nagmaliw ang angking galit pagsinta’y
napasadibdib. Sa matinding pagkaawa ang puso ay
lumuluha danga’t hindi nahihiya niyapos ang may
dalita. Lihim niyang pagkahabag sa titig
naipahayag isang titig na malingap na langit na ng
pagliyag. Saka masuyong lumapit sa prinsipeng
nahahapis at ang wikang pagkatamis
Sandra: Di rin ako natiis
Julianna: Isang titig na mairog matamis pa kaysa
pulot nang tumama sa may lunos sa puso nito
tumagos. Nang tumagos sa puso saka lamang
napaghulong silang dati’y magkalayo sa sandal ay
nabuo. Ito naman ang bumasag sa katahimikang
maluwat si Don Juan ay tinawag ni Leonara sa
itaas.
Sandra: DON JUAN!!!!!!
Justin: (Tingin kay Clare eyes to eyes)
Clare: Prinsipe ikaw ay pumanhik dito na tayo
magniig bahay ko may di marikit payapa’t di
malgalig.
Justin: Prinsesa kong pinopoon salamat sa pag-
ampon mag-utos ka’t umaayon itong lingkod mula
ngayon.
Clare: Unang ibig kong malaman, kung pano mo
natuklasan, itong lihim kong tahanan sa liblib ng
kabundukan.
Justin: Prinsesa kong kasing mutya ang nangyari’y
talinghaga hamak yaring aking dila na Magsaysay
ng himala. Narito daw yaong talang lunas sa aking
dalita talang ito ay ikaw nga O Leonora kong
mutya.
Sandra: A Don Juan di ko nais libakin ka sa
paghibik kung sa iyo’y may nagalit subok lamang
ng pag-ibig. Sinubok ko nga lamang ang puso
mong marangal ugali ng alinlanga’t alaalang
pagtaksilan.
Justin: Leonora kong minamahal O buhay ng aking
buhay sa puso ko at katauha’y wala ka nang
kalantahan. Bulaklak ng pag-ibig pabango sa aking
dibdib tuwing ako ay nahahapis lunas ang iyong
titig. Sa pagtulog at sa paggising ikaw ang aking
salamin mata ko may mangulimlim liwanag mo’y
iilawin. Kaya pawiin na, giliw ko, alapaap sa puso
mo sa tibay ng iyong oo ikaw ay akin at ako’y sayo.
Julianna: Pag-uusap na matamis ng magkasi ay
napatid nang umugong at yumanig lupa’t
palasyong matarik. Dumating na ang serpyenteng
kay Leonora may kandili kakila-kilabot ang laki
umuungal ng mabuti. Sa sindak ni Leonora
naapasigaw kapagdaka:
Sandra: Ay Don Juan aking sinta buhay nati’y
paano na? (Yakap ka tapos kunwari umiiyak)
Julianna: Ang prinsipe’y di umimik pinagbuti yaong
tindig ang serpyente’y sinisilip sa gagawing di
matuwid.
Justin: (HABANG NAG NANARRATE AKO MAG
STRAIGHT BODY KA MEDYO SIGA SIGA HABANG
TINITIGNAN SI NICOLE )
Julianna: Ang prinsipe’y di umimik pinagbuti yaong
tindig ang serpyente’y sinisilip sa gagawing
matuwid. Sa hagdanan iyong ahas pati ulo’y
nangagtaas mga mata’y nandidilat tiyak na may
hinahanap.
Nicole: (Aligid-aligid sa stage tapos kembot kembot
 parang ahas dapat tapos singhot singhot
tapos SSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSS) Dito ay
amoy manusya Leonora bakit kaya may tao’y
ikinaila.
Julianna: Dinaluhong ng prinsipe ng espada ang
serpyente kasabay ang pagsasabing
Justin: (KUHA ESPADA TAPOS TUTOK KAY NICOLE)
(SIGAW!!!) Ang buhay mo’y mapuputi!
Julianna: Sagot ng serpyenteng ito
Nicole: (ALIGID ALIGID KAY JJ) Iyan ang
hinahanap ko magsisi kang totoong makikitil ang
buhay mo.
Julianna: Ang dalawa ay naglaban nagtagpo ang
kapwa tapang subalit sa kaliksihan namayani si
Don Juan. Kaya’t hndi nga malingkis ang
serpyente’y nadaraig tuwing sila’y maglalapit ang
espada’y parang lintik. Mga sugat sa katawan sa
ahas ay walang patlang patulo’y rin sa paglaba’t
parang walang kapansanan. Lalong nakapagtataka
galling nitong dinadala ulong putuilin ng espada
buhay ri’t nagsusugpng pa. Kaya mahirap mapatay
kahit sinong magkalaban kung wala ring kalaruang
engkantong may kabagsikan. Ibig-ibig nang
masindak ni Don Juang walang gulat pagkat kung
tingnan ang ahas nag-iibayo ang dahas. Dito na
siya tumawag sa Diyos Haring mataas sa kabaka
niyang ahas huwag namang mapahamak.
Justin: O Diyos ko ako po’y tulungan niyo na
mapagtagumpayan ang laban na ito. (Habang
nakikipaglaban ka dinadasal mo yan pero dapat sa
isip lang talaga yan pero di kaya kasi may narrator
kaya LIVE na lang) (PERO PABULONG
LANG)
Julianna: Mataimtim palibhasa ang pagtawag kay
Bathala sindak niya ay nawala’t katapangan ay
lumubha.
Justin: (SIGA SIGA NA PERO YUNG MAAYOS NA
SIGA AH) (DAPAT YUNG MUKHANG SOBRANG
TAPANG TALAGA HINDI YUNG MAHINHIN)
Julianna: Noon di’y naramdamang nawala ang
kanyang pagal para bagang bago lamang sa ahas
ay lumalaban. Lalo niyang nakilalang ang Diyos ay
na sa kanya nang hapuin ang kabaka hing’y
mamahinga muna. Sa tagal ng tatlong oras na
kanilang paglalamas nakaramdam itong ahas sa
katawan ay pulikat.
Nicole: (NAPULIKAT KA NA BA? KUNG NAPULIKAT
NA ALAM MO YUNG FEELING NG MAPULIKAT
GANUN GAWIN MO KUNWARI NAPULIKAT KA SA
MAY LEGS NA LANG)
Julianna: At kung di muna titigil lakas niya’y
uubusin anupa ang mararating, kundi siya’y
magupiling. Si Don Juan ay umayon ang sandata’y
isinalong ang ahas sa pagkatukol binayaang
mahinahon. Noon ay isang pagdungaw ni
Leonorang nalulumbay magiliw na tinawagan ang
prinsipe niyang mahal.
Sandra: Don Juan, tingna’t narito ang mabagsik na
balsam na sa bawat isang ulong mapuputol ibuhos
mo. Ulong putol na mabusan ay hindi na
mabubuhay at siya nang pagkamatay ng
serpyenteng tampalasan.
Julianna: Nang Makita na ng serpyente ang inabot
ng prinsipe nanghilakbo’t ang sarili’t ang galit ay di
masabi. Pitong ulo’y itinaas mga mata’y pinag-alab
lingkisin ang kanyang hangad ang sa kanya ay
nagsukab. Sinibasib si Don Juan ito’y nakaigtad
naman at sa muling sagupaan ang sepyente’y
nagulapay.
Justin: (PUTOL PUTULIN MO YUNG NASA ULO NA
AHAS) (YUNG ANIM)
Julianna: Anim na ang naputol katapanga’y nag-
uulol kung dumamba’y umuugong daluhog din ng
daluhong.
Nicole: Mag-ingat mga kuhila sag alit ko’t
pagkadusta magugunaw itong lupa. Di ko kayo
huhumpayan hanggang di mangamatay ang ulo ko
iisa man ako ang magtatagumpay.
Julianna: Ngunit sa kasawiang palad sumuko ang
kanyang dahas ulong isa ay natagpas ang
serpyente ay nautas. Sa gayon ay inakyat na ng
prinsipe si Leonora
Justin: O marikit na prinsesa tapos na ang iyong
dusa halika na aking giliw bagong lupa ang
tunguhing sa iyo’y makaaaliw.
SCENE 14
Julianna: Nanaog ang dalawa nagdudumaling
pumunta sa kapatid ng prinsesang naghihintay sa
kanila. Sabihin ang kagalakan ng dumating at
dinatnan halos hindi magkamayaw sa balitang
maiinam. Hindi naman nag abala’t sa balo’y
nagsiahon na lalong laking pagsasaya lalong laking
pagsasaya ng batiin ang dalawa. Si Don Pedro’t si
Don Diego kapwa humangang totoo kapwa
lubhang nangimbulo kay Don Juang patotoo. Lalo
na nang ipahayag dinaanang mga hirap sampu ang
pakikilamas sa higante at sa ahas.
Sandra: Salamat Don Juan sa iyong pagligtas sa
aking nakababatang kapatid na si Leonora. Pati na
rin sa iyong pakikipaglaban sa higanteng may bihag
sa akin.
Clare: Salamat Don Juan
Raven: Sige mag-usap lang kayo diyan (Hawak kay
Calvin tapos bulong)
Calvin: (BULONG BULONG BULONG )
Julianna: Maganda man ang balita’t dapat nilang
ikatuwa kay Don Pedrong puso’t diwa bumuko ang
ibang nasa.
Raven: (TINGIN KAY SANDRA NGITI NGITI TAPOS
DAPAT KINIKILIG YUNG HINDI PILIT AH BASTA
DAPAT MAKITA SA STAGE NA KINIKILIG KA TAPOS
GRABE YUNG TITIG MO KAY SANDRA)
Julianna: Nabihag ng kagandahan ni Leonorang
matimtiman ang prinsesa kung titigan titig na may
kahulugan. Kay Don Jua’y naiingit pagkat ditto
nakakapit pagtatapon pa ng titig ay sa mukha ng
kapatid.
Raven: (TINGIN NG MASAMA KAY JJ YUNG USUAL
NAA TINGIN MO LANG KASI MUKHA KA NG GALIT
NUN)(SA MUKHA NAKATITIG AH MUKHA NI JJ)
Julianna: Ang supling kasamaan nakakita rin ng
daan pagkat nagulumihanan kay Leonora si Don
Juan.
Sandra: (YAKAP SA BRASO OR HAWAK BASTA YUN
DAPAT SA MAY BRASO)
Justin: (KINIKILIG)(NGINGITI)
Raven:
(SSSSSEEEEEEELLLLLLOOOOOOOOSSSSSSSSSSS!)
(BASTA DAPAT NASA ISIP MO BIDA BIDA SI JJ
TAPOS TINGIN LANG SA KANYA)
Sandra, Zacharie, Calvin and Raven: (LAKAD
LAKAD PAUWI NG BERBANYA)
Julianna: Nang si Donya Leonora’y naglalakad
papauwi sa Berbanya saka na lang naalalang may
naiwan ang prinsesa.
Sandra: Don Juan!
Justin: (TINGIN)
Sandra: Naiwan ko ang aking singsing sa balon!
(MEDYO MANGIYAK )Maaari mo ba itong kunin?
(DAPAT YUNG TIPONG MAAAWA YUNG TAO SA
EMOSYON MO)
Justin: Kung gayon kayo rito ay maghintay balo’y
aking babalika’t kukunin ko ang naiwan.
Raven: (AS USAUAL MASAMANG TINGIN ULIT KASI
BIDA BIDA SIYA)
Sandra: Giliw ko ang singsing ko’y bayaan na ang
pagparo’n mong mag-isa’y lubha kong inaalala.
Justin: Huwag Leonorang giliw ang singsing mo’y
dapat kunin ditto ako ay hintayin ako’y agad
babalik din.
Julianna: Si Don Jua’y nagtali na ng lubid sa
baywang niya napahugos sa dalawang kapatid
niyang kasama. Ngunit laking kataksilan ng kapatid
na panganay lubid niyang tangan-tangan ay pinatid
kapagkuwan.
Raven: (PUTOL TALI) Magdusa ka diyan..
Justin: WWWAAAAAAHHHHHHHHHHHHH!(hulog sa
stage)
Julianna: Nang patirin yaong lubid na sasampung
dipang lawit kaya’t ano pang masasapit ng tinaksil
na kapatid?
Justin: (HAWAK HAWAK SA LEGS MO KUNWARI
MASAKIT)
Julianna: Nang Makita ni Leonorang tinaksil ang
kanyang sinta halos malago’t ang hinga’t sa balo’y
tatalon na.
Sandra: DDDOOOOOONNNNN
JJJJJJJJJJUUUUUUUUUUUUUUUUAAAAAAAAAAAAA
NNNNNNNNN!!!!!!! (PUNTA SA DULO NG STAGE
YUNG BAKAL BASTA YUN)
Raven: (Hawak sa kamay ni sandra)
Julianna: Ngunit agad nahawakan ni Don Pedrong
nakaabang si Leonorang nahimatay sa laki ng
kalumbayan.
Sandra: (HULING HININGA SABAY HIGA)
Raven: (NAKAHIGA SI SANDRA SA KAMAY MO
WAG MAARTE PLEASE)
Julianna: Noong nagkamalay-tao’y hawak pa rin ni
Don Pedro sa baywang at bisig nito’y pagkahigpit
ang sapusapo.
Raven: (ISIPIN MONG SI ROBIN HOOD KA AT
PANA MO SI SANDRA DAPAT SOBRANG HIGPIT
YUNG HAWAK MO SA KANYA)
Sandra and Raven: (KILIG KILIG NGITI NGITI)
Sandra: (NAkahawak sa kamay ni Raven.
Raven: Prinsesa kong minamahal aanhin mo si Don
Juan? Ako nama’y nandirito at umiibig sa’yo
maging siya’t maging ako ay iisa ang pagkatao.
Kaya Prinsesang mahal pagsinta ko ay ayunan
pangako ko ngayon pa man reyna ka na ng
kaharian.
Sandra: (MALUNGKOT KA KASI AKALA MO PATAY
NA SI JJ)
SCENE 15
Julianna: Si Leonora’y walang kibo dugo niya’y
kumukul;o lason sa dibdib at pus okay Don
Pedrong panunuyo. Ang nasok na alaala nang ayaw
bitiwan siya
Yaong lobong engkantada sa balon ay pawalan na.
Sandra: Ang prinsipe kung nasaktan gamutin mong
madalian siya’y aking hinihintay. Sabihin mong di
ko ibig ditto an gaming pag-alis kami lamang ay
pinilit ng taksil niyang kapatid.
Julianna: Palibhasa si Don Jua’y mutyang-mutya sa
magulang ang nangyaring kataksila’y nabatid sa
panagimpan. Napanagini[an ng hari sa pag-idlip ng
tanghali na sa isang yungib wari bunso niya’y
itinali.
Sean: (patak luha) Ano’t kayo ay naglaon sa
bundok at mga burol?
Raven and Calvin: Ama naming nililiyag sinagasa
naming hirap di medaling maiulat.
Raven: Walang burol nayo’t bundok na di naming
hinalughog siniyasa’t bawat tumok mga sapa, batis,
at ilog.
Sandra and Zach: (NAsa likod ng dalawa)
Calvin: Di rin namin nasumpungan ang bunso
mong minamahal at sa aming kapaguran ito po ang
natagpuan.
KAYONG 4: BASTA MAY GAGAWIN KAYO DIYAN
Raven: Magkapatid na Prinsesa sa balon po ay
nagtitira nilusong naming dalawa balong ito’y
engkantada. Doon nami’y nakalaban dalawang
ganid sa parang ang higanteng mamamatay at ang
serpyenteng tampalasan.
Calvin: Nang mapatay naming sila iniuwi ang mga
prinsesa nang aming mapangasawa’t mapabilang
sa Berbanya.
Julianna: Haring mayroong kalungkutan sa balitang
napakinggan siya nga ay nasiyahan sa anak na
katapangan. Binendisyonang puspos mga anak
niyang irog
Sean: O sa Panginoon pasalamat kayong lubos
Julianna: At sa balak ng dalawa ukol sa pag-
aasawa si Don Pedro’y nagpaunat ganito ang sinabi
niya.
Raven: Amang makapangyarihan puno nitong
kaharian ang iyo pong kalooban siya naming
igagalang.Kung ako po ay tatanungin si Leonora na
ang akin si Don Diego’y ikakasal din kay Don
Jaunang butihin.
Julianna: Nang marinig ni Leonora kayarian ng
mag-ama lumuluhang lumuhod na at sa hari’y may
piñata.
Sandra: (Luhod) Ako po’y di sumusuway sa atas
mo Haring mahal ngunit hiling kop o lamang iliban
muna ang kasal.
Sean: Tibayan ang kalooba’t dagdagan ang
kabaitan taong nagpapakabanal huwag
pamamalaswaan. Ikaw naman Donya Juana sa
anak kong pangalawa kasal ninyo ay handa na pati
ang gagawing pista.
Julianna: Siyam na araw ang singkad buong reyno
ay nagalak maginoo man at hamak sa kasala’y
nakayakap. Nagtatalik ang Berbanya sa ginawa
niyang pista samantalang sa Armenya si Don Jua’y
nagdurusa.
SCENE 16
Julianna: Nang abutan niyong lobo katawan ay
lunong-luno lasog pati mga buto’t dugo’y nanukal
sa ulo. Pinagyaman ang prinsipe sa higa ay
pinagbuti kumuha ng tatlong bote at lumipad ng
maliksi. Tatlong bote ay nadala dalawa ang nasa
paa kagat ng bibig ang isa’t Ilog Jordan ang
tinumpa. Salamat at nalilibang ang sa ilog ay may
bantay tatlong bote ay nalagyan ng tubig na
kagamutan. Bawal sumalok ng tubog kaya’t ang
lobo’y nang-umit gayon pa ma’y di nalingid sa
bantay ay anong sungit. Mula rito’y palingid kay
Don Juan ay bumalik at ang kanyang dalang tubig
sa prinsipe’y ipinahid. Nagunita ni Don Juan ang
singsing ng kanyang hirang
Justin: Aba’t ako’y nalibang sa pagkuha ng naiwan
Julianna: Kaya’t palasyo’y inakyat at nanaog naman
agad lobo’y naro’n at panatag sa paghihintay sa
labas. Sa tulong din ng lobo na may mabisang
engkanto walang hirap na gaanong sa balon ay
nakaayo. Nang sumapit sa ibabaw lobo’y agad
nagpaalam iniwan na si Don Jua’t lumiblib sa
kabundukan.
SCENE 17
Julianna: Ang prinsipe nang mag-isa sinaklot ng
pag-alaala kaya’t agad lumuhod na at sa Panginoon
ay sumamba.
Justin: (LUHOD!) O Panginoon haring mataas
Panginoon naming lahat sa alipin mo ng mahabag
na ituro yaong landas. Yaong landas na matuwid at
iligtas pos a panganib O ama kong iniibig kasiyahan
ka rin ng Langit! (TAYO TAPOS LAKAD
LAKAD)
Julianna: Niyari sa kaloobang umuwi sa kanilang
bayan puso niya’y malumbay sa malaong
pagkawalay. Ngunit siya ay dinalaw ng malaking
kapaguran humanap ng sisilungang ligtas sa init ng
araw. Sa isang punongkahoy na malaki’t
mayamungmong humilig ng mahinahon hanggang
magdarapit-hapon.
Shemi: (Yung kanta) (DAPAT NAKATAGO KA KUNG
SAAN)
Justin: (KAPAG NARINIG MO NA YUNG KANTA
TINGIN TINGIN BASTA TUTURO KO NA LANG
SAYO)
Shemi: Don Juan!
Justin:(TINGIN KA)
Shemi: O Prinsipe ng Berbanya katoto kong
sinisinta sa tulog mo’y gumising ka ako ay may
ibabadya
Julianna: Sa tinig na mataginting si Don Juan ay
nagising
Justin: (ILING)
Julianna: Tuwa, lugod at paggiliw sa Adarna nang
mapansin. Pinakinggan ni Don Juan ang awit ng
Adarna na nagsasabi sa kanya na kalimutan na si
Donya Leonora humanap na ng iba hanapin si
Donya Maria.
Shemi: (Yung kanta ulit)
Julianna: Sa payo nitong Adarna ang prinsipe’y
lumakad na nalimutan si Leonora pso’y na kay
Maria Blanca.
Justin: (NGINGITI)
SCENE 18
Julianna: Samantalang si Don Jua’y patungo sa
Reynong Cristal si Leonorang mataimtiman araw
gabi’y nalulumbay.
Sandra: (IYAK IYAK)
Julianna: Araw gabi’y tumatangis sa kinalalagyang
silid walang laging nasasambit kundi si Don Juang
pag-ibig.
Raven: (YAKAP KAY SASIS )
Sasis: (Alisin yung kamay ni Raven) Nasaan na si
Don Juan? (Habang umiiyak)
Raven: O kasi ng aking buhay lunas nitong dista’t
lumbay ano’t di ka dumaratal ikaw kaya’y
napasaan? Ano’t iyong natitiis ako sa ganitong sakit
di ba’t ikaw aking ibig ang aliw ko kung may hapis?
Julianna: Panaghoy ni Leonora panong maririnig
baga si Don Jua’y malayo na din a din siya alaala.
SCENE 19
Julianna: Tatlong taong naglalakad sa parang at
mga gubat masigasig ang paghahanap sa reynong
kanyang pangarap.
Justin: (MAG DORA DORA KA DIYAN PERO
FORMAL STYLE HUWAG MASYADONG MALIKSI
HINHIN LANG)
Julianna:Ngunit itong naliligaw nalalayo yaong
daan tila bawat hakbang palayo sa reynong cristal.
Diwa’y sa awa ng Diyos sa prinsipen napalaot s
alibis ng isang bundok may matandang sa sisipot.
Justin: Tanda, ako’y kaawaang iligtas sa
kagutuman kung may dala kayo riyan ako po’y
inyong limusan.
Vinzer: Ako’y may nasa supot tinapay na durog-
durog ikaw na nga ang dumukot kumain ka’t nang
mabusog.
Julianna: Ang tinapay ay maiitim durog pa nga at
bukbukin sa prinsipeng pagkatingin nakasusuklam
na kanin. Ang maiitim na tinapay bukbukin at
lumang tunay anog sarap at linamnam parang
kaluluto lamang!
Vinzer: At diyan sa bumbong may tinapay kang
maiinom ingatan lang na matapon upang ako ay
may baon. Kayhaba pa at matagal yaring aking
paglalakbay mahirap ang maubusan lalo’t walang
masalukan.
Julianna: Si Don Juan ay Masaya nakaramdam ng
ginhawang matagal nawala sa kanya.
Justin: Sa laki ng aking uhaw ubusin ko man ay
kulang nanunuyong lalamunan tila baga sinasakal.
Vinzer: Ano yaon aking bunso sabihin mo’t nang
matanto kung kaya ng aking kuro maluwag kong
ituturo.
Justin: Ako po ay naglalakbay patungo sa Reynong
Cristal marami nang naraana’y di ko pa rin
matausan.
Vinzer: Ngunit kita’y tuturuan bundok na yao’y
parunan mula rito ay tandaan nasa ikapitong
bahay. Doon ay may ermitanyo na sasalubong sa
iyp kapirasong barong ito sa kanya’y ipakita mo.
Julianna: Si Don Jua’y naglalakad sa landasing
madadawag kay Leonora’y nag-uulap ang langit ng
kanyang palad. Ating tignan ang mga nangyayari
sa Berbanya. Sa Berbanyang taglamig
Raven: Leonorang pinopoon ko din a kaya
magbabago ang katigasan ng puso mo?
Sandra: (Umiiyak) Don Juan kong tanging sinta
malagot man ang hininga iyo lang si Leonora.
Raven: Hanggang ngayon ba umaasa ka pa rin sa
kanya? Don Juan dito Don Juan doon. Ano ba
Leonora nandito naman ako. Wag mo na hanapin
ang wala wag mo na pilitin kung ayaw. Sana
matuto kang tumingin at mahalin ang mga taong
nasa paligid mo. Araw gabi habang ikaw umaasa
kay Don Juan ako nandito umaasa na balang araw
matututo mo akong mahalin. Ang lamig na nga ng
panahon sumasabay ka pa.
Sandra: Paalam na O Don Juan si Leonora ay
paalam kung talagang ikaw ay patay magkita sa
isang buhay.
Julianna: Ang sakit nun. Minsan na lang magmahal
si Don Pedro hindi pa siya mahal ng mahal niya.
Hindi na bale baling araw matutuo rin siguro si
Leonora na mahalin si Don Pedro.
SCENE 20
Julianna: Samantala si Don Juan na sakbibi in ng
lumbay sa bundok at kaparangan paglakad ay
hinay-hinay. Limang buwang paglalakad pitong
bundok ang binagtas pitong dusa’t pitong hirap
bago sinapit ang hangad. Doon ay kanyang
dinatnan isang ermitanyong mahal ang balbas ay
hanggang baywang kasindak-sindak pagmasdan.
Vinzer: (TURO MO YUNG STICK KAY JJ) Ikaw ay
tuksong pagkalaki lumayo sa aking tabi dito’y
mahaba na ang araw na ako ay nananahan sa
tahimik sa tahimik kong pamumuhay walang taong
nakaaalam.
Justin: Nuno’y huwag pong mamangha anang
prinsipeng kaawaawa akin pong pagsadya’y s autos
din ng matanda. Narito po’t aking dala kapirasong
baro niya na siya pong magbabadya niring
marangal kong pita.
Julianna: Nakita ang dalang baro ermitanyo’y
napatango noon niya napaghulo na mali niyang
kuro. Hinanga na’t tinangisan yaong barong
kanyang tangan luha sa mata’y bumukal agos ang
makakabagay.
Vinzer: Jesus na Panginoon Ko isang galak ko na
itong pagkakita sa barong mo. Ngunit ang di ko
makita’y katawan mong mapaninta di ko
nababayaran pa ang aking nagawang sala .
Julianna: Sa dibdib ay inilagay kapirasong barong
mahal saka biglang binalingan ang prinsipeng si
Don Juan.
Vinzer: Ano baga ang sadya mo sa iyong
pagkaparito?
Justin: Marangal na ermitanyo hangad ko po’y
tulong niyo. Tinutunton ko pong pilit ang Reyno de
los Cristales kahariang sakdal dikit kayo ang
nakababatid.
Julianna: Sa pinto ay lumapit na kampana’y
tinugtog niya nagsidating kapagdaka madlang
hayop sa Armenya. Sa tanang nagkakapisan na
lahat niyang tauhan ay nagtanong kapagkuwan
itong ermitanyong mahal
Vinzer: Sa inyong mga paglibot sa kaparangan at
bundok sino ang nakatatalos sa reyno ng Cristalos?
MGA HAYOP: Panginoon naming lahat wala kaming
kaalaman sa hanap ng kaharian.
Julianna: Maging yaong olikornyo na hari nilang
totoo walang masabi mang ano sa hinahanap na
reyno. Gayunman ay walang imik si Don Juang
mapagtiis buo rin ang pananalig na di siya malilihi.
Vinzer: Itong baro ko’y dalhin mo ibigay sa
ermitanyo baka sakali ngang ito ang makatutulong
sa iyo.
Julianna: Noon din nga’y inatasan nitong
ermitanyong mahal ang olikarnyo niyang hirang na
ihatid si Don Juan.
Vinzer: Ang prinsipe’y ihatid mo sa bahay ng
kapatid ko magbalik ka agad dito nang hindi mainip
ako.
Justin and Lily June: (Baba sa stage)
Julianna: Pagkababay nagtuloy na sa marikit na
ermita nang sa ermitanyong Makita siyay tinanong
kapagdaka.
Ermita: Ikaw baga’y sino? Pangahas at manunukso
matagal na ako rito’y walang nakikitang tao.
Julianna: Tugon nitong si Don Juan
Justin: Ermitanyong sakdal mahal loob mo po’y
mahusay ako’y hindi masamang tao. Narito po’t
tignan niyo kapirasong barong ito may padala’y
ermitanyong sa aki’y nagparito
Julianna: Sa ermitanyong Makita ang damit na
mahalaga prinsipe’y pinalapi’t na’t inabot ang
barong dala. Pagkaabot ay hinagkan buong suyong
tinangisan wikang kanyang binitawa’y kalunos-
lunos pakinggan.
Angelica: O Diyos na darakila ito’y isa mong himala
sa dunong mo’y sino kaya ang maaring lumuha?
Julianna: Samantala si Don Juan sa gayon niyang
napakinggan pagtatakay gayon lamang sa sarili ay
namanglaw.
Justin: (ISIP ISIP)
Julianna: Hinangaan at nagtaka sa ermitanyong
nakita katandaa’y mahigit pa sa nakausap na una.
Angelica: Sino ba ang kinunan mo ng mahal na
barong na ito
Justin: Nasabi ko po kanina ang sa aki’y nagpadala
ermitanyong matanda na.
Angelica: Kung gayon prinsipe sabihin mo ano ang
sadya mo rito/
Justin: Nuno ako ay kahabagan sadya kop o ay
malaman ang reyno ng mga Cristal.
Julianna; Napatungo ang matanda na kumakapak
ang baba ang panigi’y nasa lupa matagal na
naghahaka.
Pagkatapos nito ang sabi ng ermitanyo
Angelica: Walong daang taong husto ang
paninirahan dito. Ngunit walang kaalaman sa reyno
ng mga Cristal ang hanap mong kaharian ewan ko
kung matagpuan. Tignan kung sa aking sakop mga
ibong nasa bundok kung kanilang naaabot ang
reyno ng Cristalinos.
Julianna: Pagsisiyasat nang ginawa at nakitang
wala pa nga ang agilang siyang nasang
pagtanungan ng pithaya. Ngunit di kaginsa ginsa
sa pagpupulong nga nila sa darating ang agilang
namangha sa nakita. Nang bumaba ay pagbagsak
sa pagod ay di hamak ermitanyo’y nagpahayag ng
galit na nagpumiglas.
Agila: Parang di mo po unawa itong tunog ng
kampana saan mang naroong lupa ay umuwi
kayong bigla. Panginoon naming mahal maglubag
ang kalooban. Di ko hangad na suwayin ano man
sa inyong bilin ngunit ako po’y nanggaling sa
napakalayong lakbayin. Ermitanyong iniibig isang
lupang marikit ang reyno de los cristales.
Julianna: Agila’y pinaghanda rin ng ermitanyong
magiliw at mahigpit na nagbiling ang prinsipe’y
doon dalhin.
Agila: Sambuwan pong makukuha darating pong
walang sala sa banyo ni Donya Maria.
Julianna: Ang prinsipe ay ihinatid ng agila sa
kaharian ng reyno de los cristales matapos ang
isang buwan nakarating na rin si Don Juan sa nais
niyang puntahan.
Agila: O prinsipeng minamahal ditto na kita iiwan
mangubli sa halamanan nang hindi ka
mammalayan.
SCENE 21
Agila: Asahang sa ikaapat na oras ditoy darating na
tiyak ang prinsesang inyong hinahanap. Silay
tatlong magkakapatid sakdal naman ng ririkit
ngunit ang nakahigit si Donya Mariang mabait.
Paririto’t maliligo ugali ng katutubo upang hindi ka
mabigo mag-ingat sa pagtatagpo.
Julianna: Sumapit na ang dapithapon at dumating
na ang magkakapatid sa batis
Justin: (PAHALATA KA NA NAGTATAGO SA DUN SA
HALAMAN NA PROPS)
Lily Junne Angelica and Clare: (MAGHARUTAN
KAYO YUNG PARANG MAGKAKAPATID LANG PERO
YUNG MAAYOS TAPOS IBABATO NIYO YUNG MGA
DAMIT NIYO DIN BASTA MAY TELANG NAKATAKIP
KUNG ANONG KULAY NG GOWN NIYO GANUN DIN
DAPAT YUNG KULAY NG DAMIT NA DADALHIN
NIYO LALO KA NA CLARE)
Justin: (PUPULUTIN MO YUNG PINK)
Clare: (TARANTA KA LANG DIYAN KASI MAY
NAWAWALA SA IYO)
Justin: (MANLOLOKO KA DIYAN TAGO TAGO KA PA
MAKIKITA KA RIN) (KUNWARI NA LANG
MANGANGATI KA TAPOS MAY SOUND EFFECT
TAYO DIYAN TAPOS DUN KA MAKIKITA NI CLARE)
Justin: Mahal na prinsesa(TONONG NANG AASAR)
Clare: HOY!
Justin: Damit niyo po’y abutin na at baka po
ipagdusa ng aba kong kaluluwa
Julianna: Inabot na yaong damit nagmadali nang
nagbihis sa prinsipe ay lumapit na may ngiting
pagkatamis.
Clare: (NGITI NGITI KILIG KILIG)
Justin: Magtindig ka at humawak sa kanang kamay
ko liyag iya’y tandang walang kupas ng pagsinta
kong matapat.
Julianna: Nagtindig si Don Juan at masuyong
hinawakan yaong marangal na kamay ng
prinsesang kanyang mahal. Sa isang batong
makinis nagsiupong magkaniig kapwa puso’y
umaawit ng ligaya sa pag-ibig.
Clare: Sa ating pagsusuyuan sa atas ng
pagmamahal maglihim ay kataksilan. Kaya ikaw ay
making sa aking ipagsusulit magmalas ka sa paligid
ng palasyong sakdal-dikit.
SCENE 22
Clare: Ang maglalapat ng parusa ay ang haring
aking ama. Lahat sila ay sila ay prinsipe maginoo’t
mga konde pawa sila ay naduhag sinta nila’y di
nangyari. Pagkat ikaw ay aking iniibig pagibig ko’y
hanggang langit Don Juan di mo nais mabilang ka
sa naamis.
Julianna: At dumating si Haring Salermo. Pagkakita
kay Don Juan tinanong na ang pangalan sadya’t
lupang pinagmulan.
Renz: Ano ang iyong pangalan? Saang kaharian ka
nagmula at ano ang iyong pakay?
Justin: Bati mo’y magandang hapon sa hari kong
pinopoon.
Renz: Salamat na walang hanggan magandang
hapon din naman.
Julianna: Sa naputol na salita ng prinsipeng
napahangga idinugtong ay lalo ngang sa hari ay
talinhaga.
Justin: Ako po ay si Don Juan ako po ay isang
prinsipe na nagmula sa Kaharian ng Berbanya ako
po ang bunsong anak ni Haring Fernando at Reyna
Valeriana. Ako po ay naparito sa agtas po ng pag-
ibig pusong lumagi sa hapis ang hanap ay isang
langit.
Renz: Kung gayon sa palasyo ay manhik ka at ditto
pag-usapan ang layong mahalaga.
Renz &Justin: (AKYAT SA STAGE)
Julianna: Hari sa gayong pahayag ang utusan ay
tinawag salitang mabanayad mayari ang ganyang
atas.
Rens: Bago kita payagan na suyuin ang aking anak
pitong utos o pagsubok ang kailangan mo
kaharapin.
Justin: (LUHOD) Malugod ko pong tinatanggap.
Renz: Gumawa ka ng tinapay at patagin mo yung
bundok.
Justin: (KUNYARI NAGTATANIM) (PATAG BUNDOK)
Julianna: Paglipas ng pitong araw
Justin: (MEDYO HINGAL) Haring Salermo!
Justin: (BIGAY MO YUNG TINAPAY) Ito na po ang
inyong pinapagawang tinapay. Pati rin po yung
bundok ay akin nang napatag.
Renz: Ikalawang pagsubok ang aking mga Negrito
ay pakakawalan ko sa kanilang prasko mahalin mo
sila ng parang iyo na rin. Kapag mayroong nawala
kahit isa sa aking mga Negrito buhay mo ang
kapalit nito.
Mga Negrito: (Laro laro lang kayo)
Justin: Mahal na Haring Salermo ito na po ang mga
Negrito niyo.
Renz: Magalin magaling. Ang iyong ikatlong
pagsubok. Dalhin mo yaong bundok ditto sa
bintana ng palasyo.
Justin: (Tulak mo yung bundok)
Justin: Nagawa ko na po haring mahal
Renz: Ang bundok na nasa harap ng aking palasyo
ay dalhin mo sa gitna ng dagat.
Justin: (TULAK MO ULIT)
Renz: Ang bundok na nasa gitna ng dagat ay isauli
mo ditto sa palasyo ang hangin nito ay ang tanging
lunas sa aking sakit.
Justin: (TULAK YUNG BUNDOK)
Renz: Ang singsing kong minamahal sa daliri ay
natanggal at nahulog sa karagatan. Kunin mo
iyon.
Justin: Opo haring mahal
Justin: (KUNWARI LUMALANGOY TAPOS
MAKUKUHA MO YUNG SING SING)
Justin: (BALIK SA TAAS) Ito na po ang inyong
singsing haring salermo.
Renz: At para sa huling pagsubok paamuhin mo
ang aking kabayo na hari ng sama.
Justin: Opo haring mahal.
Julianna: Limang buwang paglalakad pitong
bundok ang binagtas pitong dusa’t pitong hirap
bago sinapit ang hanagd.
SCENE 23
Juianna: Dati rati kung dumalaw ang prinsipe’y
ayaw iwan inaaliw kung may lumbay ay kaytamis
ng suyuan. Maghinapo’y di magawa ng prinsipeng
namamangha alam niya’t di kailang sa prinsesa
siya’y mutya.
Julianna: ang umaga ay bumati kay Don Juang
nagwawari makailan pang sandal nagpasundo na
ang hari.
Basta: Bati ko sa kamahalan ang pahayag ng
utusan sa palasyo’y hinihintay ng magandang
kapalaran.
Julianna: Humayo na ang dalawa sa paglakad ay
patakbo pa ibong lumilipad tila nais ay sumapit na.
Sa palasyo ay dinatnang daming taong naghihintay
naroon karamihan ng sa haring mga kawal. Ang
kalihim, kasangguni kamag-anak nitong hari
naroroong nakalimpi’t kay Don Jua’y nakangiti.
Justin: (EVIL SMILE YUNG MAAYOS AH YUNG
HINDI NAKAKATAWA)
Julianna: Takang taka si Don Juan sa kanyang
napagmasdan hari na may karamdaman bagama’t
may kasiyahan.
Renz: Ako ngayon O Don Juan ay may malubhang
karamdaman masakit ang katawan ulo ko’y may
kabigatan. Gayon pa may nais kong magkapulong
ngayon tayo akong may utang sa iyo’y makaganti
kahit pa’no.
Julianna: Muling sinubok ng hari si Don Juan
tatlong silid na may butas sa butas ay hintuturo
lamang ang nakalitaw. Mamimili si Don Juan sa
mga hintuturo na kanyang nakikita.
Justin: (PILIIN MO YUNG PINK) Mahal na hari
andito ang aking irog.
Julianna: Hindi nga binitawan habang hindi
binubuksan nabunyag sa kalahatn ang prinsesang
minamahal. At nang biglang………..
Renz: MARIA!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Julianna: Nawala si Don Juan at si Donya Maria.
Pagtakas ay naganap na
SCENE 24
Julianna: Kaya ba ani Don Juan sa prinsesang
kanyang buhay
Justin: Kita muna’y aking iiwan huwag sanang
mamanglaw
Julianna: Si Don Juan at si Donya Maria ay
pumunta sa Bebanya
Clare: Kung gayon ipangako mo sa akin ito’y di mo
lilimutin. Hinihingi ko sa iyo na pagdating mo sa
palasyo iwasan sanang totoo sa babae’y
makitungo.
Justin: Naipapangako ko.
SCENE 25
Julianna: Prinsipe ay humayo na sa palasyo’y
mangyari pa nang dumating anong sigla’t kaharian
ay nagsaya. Maging mga kapatid na malayo yaong
dibdib pagkikita’y di man nais nagsaya rin at
lumapit.
Justin Calvin and Rave: (YAKAPAN )
Julianna: Lalo na itong si Leonora pitong taong
nagdurusa nang marinig yaong sinta’y hinimatay na
sa saya.
Sandra: (SUPER SAYA) (LABAS KA SA PINTO)
Julianna: Lumabas na si Leonora sa kanyang silid
ang pagdating ng pag-ibig paglaya sa madlang
sakit.
Sandra: DON JUAN? DON JUAN!!!!!!
Justin & Sandra: (YAKAPAN)
SCENE 26
Julianna: Sa palasyo’y anong saya lahat doon ay
masigla tiwala ang hari’t reynang ang ulap ay
naparam na. hindi nila nababatid na sa nayo’y may
ligalig ito’y apoy na sasapit sa palasyong nagtatalik.
Hanggang sa dumating na ang araw na
pinakahihintay ni Don Juan at Donya Leonora ang
kanilang pag-iisang dibdib
SCENE 27
Julianna: Ngunit di alam nina Don Juan na si Donya
Maria ay dadalo sa kanilang kasalan
Renz: Isang masayang pagbati sa mga nandito.
Ngayon ating masasaksihan ang pagiisang dibdib
nila Don Juan ng Berbanya at Donya Leonora ng
Armenya.
Justin: (NANDOON SA DULO)
Sandra: (NAGLALAKAD)
Renz: Bago natin simulan ang kasalan na ito
mayroon bang gusting tumutol?
Justin & Sandra: (EYE TO EYE)
Renz: Inuulit ko mayroon bang gusto tumutol? At
dahil wala atin nang simulan ang pagdiriwang. Don
Juan ng Berbanya tinatanngap mo ba si Donya
Leoora na maging kabiyak ng iyong puso..
Clare: ITIGIL ANG KASAL!
Justin: (TINGIN)
SCENE 28
Julianna: Hanggang sa may natandaan si Don Juan
Justin: Pasensya na Donya Leonora pero si Donya
Maria talaga ang aking mahal
Sandra: (SAMPALIN MO) Totoo ba itong naririnig
ko? Pitong taon Don Juan pitong taon. Pitong taon
kita hinintay pitong taon ako nagdusa pitong taon
ako umasa at pitong taon din ako hindi nakalabas
ng palasyo. Tapos ano ito lang kanina lang mahal
mo tapos ilang saglit lang may iba ka na
Justin: Patawad
Sandra: (WALK OUT)
SCENE 29
Julianna: Matapos ang paghihintay ni Don Pedro ng
pitong taon para mahalin siya ni Donya Leonora
matapos ang lahat ng pagsubok na pinagdaanan ni
Don Juan para kay Donya Maria. Sa Wakas
dumating na ang kanilang pinakahihintay na araw
Renz: Don Pedro ng Berbanya tinatanggap mo ba
si Donya Leonora ng Armenya na maging kabiyak
na iyong puso sa habangbuhay, sa hirap at sa
ginhawa sa lungkot at sa ligaya sa hirap man o
ginhawa at mamahalin mo siya ng habangbuhay
ayon sa sagradong utos ng Panginoon?
Raven: Tinatanggap ko si Donya Leonora ng
Armenya na maging kabiyak ng aking puso sa
habangbuhay sa hirap at sa ginhawa sa lungkot at ang namuno sa Armenya at si Don Juan at Donya
sa ligaya sa hirap man o ginhawa at mamahalin ko Maria Blanca naman ang namuno sa Reyno de los
siya habangbuhay ayon sa sagradong utos ng Cristales.
Panginoon.
Renz: Donya Leonora ng Armenya tinatanggap mo
ba si Don Pedro ng Berbanya na maging kabiyak na ENDING: (IPLAPLAY YUNG “SIGAW NA KANTA)
iyong puso sa habangbuhay, sa hirap at sa
ginhawa sa lungkot at sa ligaya sa hirap man o At ang mga gumanap:
ginhawa at mamahalin mo siya ng habangbuhay Sean Rein Bautista bilang Haring Fernando
ayon sa sagradong utos ng Panginoon? Patricia Ray Denoso bilang Reyna Valeriana
Sandra: Tinatanggap ko si Don Juan ng Berbanya Kier Raven Tan bilang Don Pedro ng Berbanya at
na maging kabiyak ng aking puso sa habangbuhay ang lobo
sa hirap at sa ginhawa sa lungkot at sa ligaya sa Nicole Albano bilang Serpyente
hirap man o ginhawa at mamahalin ko siya Chrissandra Elnora Sasis bilang Donya Leonora ng
habangbuhay ayon sa sagradong utos ng Armenya
Panginoon. Grachelle Mae De Leon bilang ermitanyo
Sandra and Raven: (Alis na) Jhediael Calvin Ramboyong bilang Don Diego ng
Renz: Don Juan ng Berbanya tinatanggap mo ba si Berbanya
Donya Maria Blanca ng Reyno de los Cristales na Vinzer Bilan bilang ermitanyong uugod-ugod
maging kabiyak na iyong puso sa habangbuhay, sa Zacharie Jaediael Gonzaga bilang Donya Juana ng
hirap at sa ginhawa sa lungkot at sa ligaya sa hirap Armenya
man o ginhawa at mamahalin mo siya ng Marc Laurenz Lagazon bilang Haring salermo at
habangbuhay ayon sa sagradong utos ng Arsobispo
Panginoon? Angelica Baltiza bilang Donya Juana ng Reuno de
Justin: Tinatanggap ko si Donya Maria Blanca ng los Cristales at ang Ermita
Reyno de los Cristales na maging kabiyak ng aking Lily June April Sia bilang Donya Isabela ng Reyno
puso sa habangbuhay sa hirap at sa ginhawa sa de los Cristales at ang olikorniyo
lungkot at sa ligaya sa hirap man o ginhawa at Clare Jeri Dorico bilang Donya Maria Blanca ng
mamahalin ko siya habangbuhay ayon sa Reyno de los Cristales
sagradong utos ng Panginoon. Justin James Fernandez bilang Don Juan ng
Renz: Donya Maria Blanca ng Reyno de los Berbanya
Cristales tinatanggap mo ba si Don Juan ng Shemi Fara Anlia bilang Ibong Adarna
Berbanya na maging kabiyak na iyong puso sa
habangbuhay, sa hirap at sa ginhawa sa lungkot at
sa ligaya sa hirap man o ginhawa at mamahalin mo
siya ng habangbuhay ayon sa sagradong utos ng
Panginoon?
Clare:Tinatanggap ko si Don Juan ng Berbanya na
maging kabiyak ng aking puso sa habangbuhay sa
hirap at sa ginhawa sa lungkot at sa ligaya sa
hirap man o ginhawa at mamahalin ko siya
habangbuhay ayon sa sagradong utos ng
Panginoon.
Renz: Itinatalga ko kayo ngayon bilang opisyal na
mag-asawa
MGA TAO: MABUHAY ANG BAGONG KASAL!
Julianna: Ngunit ano iyong liwanag na nasisilayan
nating lahat?
Shemi: (LABAS NA)
Julianna: Siya ang Ibong Adarna
Lahat ng nandiyan: Ang Ibong Adarna
Shemi: Kamusta, ako nga pala si Adarna ako ang
nagiisang engkantada na tagapangalaga ng Bundok
Tabor para hindi masira ang mga ito. Sana matuto
tayong pangalagaan ang ating kalikasan. MABUHAY
ANG BAGOG KASAL! At dahil diyan mayroon akong
awit para sa inyo. (Yung kanta)

SCENE 30
Julianna: Matapos ang kasalan ay nagkaroon ng
kasiyahan sa Berbanya
DIYAN NA YUNG SAYAW NA TINUTURO NI PATTY

SCENE 31
Julianna: Ang prisipe at prinsesa ay namuhay ng
Masaya at mapayapa. Sila ay namuno na sa
kanilang sari-sariling mga kaharian. Si Don Pedro at
Donya Leonora ay namuno sa Kaharian ng
Berbanya si Don Diego at si Donya Juana naman