Ibong Adarna Script

Narrator : Noong unang panahon, mayroong isang kaharian na tinatawag na Berbanya. Ang
namumuno doon ay isang hari na hinahangaan ng lahat. Dahil sa angking
kahusayan, at magandang pamamalakad sa Berbanya. Ngunit, Isang araw,
nagkasakit ito.

Narrator: Isang araw, mahimbing na natutulog si Don Fernando. Napanaginipan niya ang
kanyang bunsong anak na si Don Juan. Di umano, ito'y itinulak sa malalim na
balon ng dalawang tampalasan. Itoy ikanalungkot ng Hari.

Donya Valeriana: Naku, mahal ko, ano ba ang nangyari sa iyo?

Narrator: Nagpatawag sila ng manggagamot upang tukuyin kung ano nga ba ang sakit ng hari.

Haring Fernando: (nakahiga at nanghihina ngunit gising) [darating ang isang alipin]

Alipin: (yuyuko) Narito na po ang manggagamot. (aatras at yuyuko ulit bago umalis)

Manggagamot: (yuyuko muna sa reyna at mga prinsipe bago lumapit sa hari.) ang sakit ng hari
ay mabigat at maselan.

Reyna : Ano ang sinapit ng aking mahal na hari?

Mangagamot : Ikinalulungkot ko pong sabihin sa inyo mahal na reyna, ngunit nasa kritikal na
kondisyon na ang sakit ng hari.

Reyna : Bakit? Ano ang kanyang sakit?

Mangagamot : Ang sakit ng hari ay dulot ng isang masamang panaginip, dahilan upang
malungkot at mag-alala.

Reyna : Ano ang dapat naming gawin?

Mangagamot: Ang maaring lunas ay ang awit ng isang mahiwagang ibon, ang Ibong Adarna.

Reyna : Saan namin mahahanap ang mahiwagang ibon?

Mangagamot : Makikita ang ibon sa punong Piedras Platas sa kabundukan ng Tabor.

Haring Fernando : Mga anak ko, Nanghihina na ako. Maari niyo bang hulihin ang ibon para sa
akin?
Don Pedro : Amang Hari at Inang Reyna, bilang panganay sa tatlong magkakapatid, nais ko po
ang inyong bendisyon upang maglakbay hanapin at kunin ang ibon at dalhin sa
amang hari.

Narrator : at iyon nga ang nangyari. Naglakbay si Don Pedro papuntang bundok Tabor. At nang
marating niya itong bundok.

Reyna: Ilang buwan na ang nakalilipas. Wala pa ring balita sa aking panganay na si Pedro. Ano
na kaya ang kanyang sinapit?.

Diego: Huwag kang mag-alala, aking Ina. Bilang pangalawang anak ay susundan at hahanapin
ko ang aking kapatid na si Pedro, gayundin ang Ibong Adarna.

Don Juan: Amang Hari at Inang Reyna, tatlong taon na ang nakalipas ngunit hindi pa rin
nakakabalik ang aking mga kapatid. Pahintulutan po ninyo na sumunod at hanapin
ang Ibong Adarna.

Hari: O, aking bunsong anak, kung ikaw ay mawawala sa aking tabi at paningin at tiyak kong
ikakamatay.

Don Juan : Kahit po ako'y pigilan nyo, at kahit anong mangyari ako'y lilisan pa rin upang
hanapin ang Ibong Adarna.

Hari: Wala na talaga akong magagawa kung ang desisyon mo ay buo na.

DON Juan: Bendisyon mo, aking ama, babaunin kong sandata.

Matanda: Maawa po kayo sa akin, Ginoo. Kung may pagkain kayo riyan ay pwede ko bang
mahingi?. Pangako ko sa iyo na papalitan ko ng kahit ano ang iyong maibibigay.

Don Juan: Pagdamutan po ninyo ang isang pirasong tinapay na ito.

Matanda: Maraming salamat, Ginoo. Pagpalain ka sana. Maaari ko bang itanong kung ano ang
inyong pakay sa inyong paglalakbay baka may maitutulong ako,.

Don Juan: Ako po ay naglalakbay papunta sa kinaroroonan ng Ibong Adarna. Kunkunin kopo at
dadalhin ito sa aking ama namay malubhang sakit. .

Matanda: Mahabaging Diyos! Napakahirap ng iyong pagdaraanan. Tandaan mo, mag-ingat ka

upang ika'y hindi maging bato. Isang puno ang kawili-wili mong makikita ngunit
huwag ka doong tumigil. Sa ibaba noon ay may bahay ng isang ermitanyo na
mayaman sa kaalaman tungkol sa Ibong Adarna. Matutlungan ka niya.
Don Juan: Salamat po.

Matanda : Salamat, at pagpalain ka ng Ama.

Ginoo Ermitanyo: Sino ka at anong sadya mo sa aking lugar?

Don Juan: Ang pangalan ko po ay Juan, ang misyon kopo ay kunin ang Ibong Adarna at dalhin
sa aking haring ama na may malubhang sakit. Awit ng ibon ang
makapagpapagaling sa kanya.

Ermitanyo: Kung gayon, Ginoong Juan, ika'y makinig sa aking sasabihin. Ang Ibong Adarna ay
may kahiwagaang taglay kaya't hindi pa it nadadakip ninuman. Naninirahan ito sa
isang punong-kahoy na makinang na kung tawagin ay Piedras Platas. Tuwing hatinggabi
dumadating at namamahinga ang Adarna mula sa kanyang paglipad sa iba't ibang lugar.
Bago ito tuluyang maidlip at pitong awit na maganda ang kanyang aawitin. Kapag narinig
mo itong awitin ay tiyak na ikaw ay aantukin. Upang malabanan ang antok, heto at dalhin
mo ang labaha' pitong dayap. Sa bawat awit nito, ang iyong palad ay hiwaan at agad
mong pigaan ng dayap. Pagkatapos ng pitong awitin, ang Adarna ay magbabawas kaya ito
ay iyong ilagan upang ika'y hind imaging bato tulad ng ibang mga sumubok bihagin ang
ibong Adarna. Kaya ngayon, ikaw ay pumanhik na't lumalalim na ang gabi.

Juan: Salamat sa inyong bigay na labaha't pitong dayap gayundin sa inyong babala.
Tiyak na sa pagbabalik, Ibong Adarna ay akin nang nahuli.

Juan: Nabihag ko nga ang Ibong Adarna! Pero papano ang aking mga kapatid?

Ermitanyo: Heto ang banga, Punuin mo ito ng tubig at ibuhos sa dalawang bato upang bumalik bilang
tao ang iyong mga kapatid.

Diego: Salamat, bunsong kapatid na Juan! Sa iyo ay utang ko ang aking buhay!

Pedro: Nasaan na ang mahiwagang Ibon, Juan? Nagtagumapay ka ba sa paghuli sa kanya kaya't
hindi kami ngayon bato? Tayo na't humayo papuntang Berbanya upang mabigyan
lunas ang amang hari.

Ermitanyo: Ginoong Juan, kunin mo itong hawla at ang adarna at kayo'y magmadali at baka
kung napano na inyong amang hari.

Juan: Salamat sa inyong naging tulong. Kung inyong mararapatin ay bendisyon ninyo ay
hihingin sa aking pag-alis.

Ermitanyo: Ngunit ako'y hamak na ermitanyo lamang.

Juan: Utang namin sa inyo ang aming buhay.

Ermitanyo : Kung iyan ang iyong kagustuhan. Ikaw ay aking benibendisyunan na maging
mapayapa at malayo sa panganib ang inyong paglalakbay pabalik sa Berbanya.

Pedro: Aking kapatid na Don Diego, kailangan nating makuha ang Adarna mula kay Juan.

Diego: Ngunit utang natin sa kanya ang ating buhay. Kung hindi dahil kay Juan ay baka naging
bata na tayo habambuhay.

Pedro: Gugustuhin mo bang mapahiya sa harap ng amang hari kapag nalaman niyang si
Juan ang nag-isang nakahuli ng bong Adarna at tayong nakakatanda ay nabigo? Mag-isip ka
Diego, kahihiyan ito na kakalat sa buong kaharian.

Diego: Ayokong mapahiya.

Pedro: Kaya ngayon dapat nating patayin si Don Juan upang hindi na siya makatuntong pa sa
Berbanya!

Diego: O, Mahabaging Diyos!

Hindi ko magagawang patayin ang sarili kong kapatid. Dugo at laman, tayo'y magkaparehas.
Tavo ay magkakapatid.

Pedro: Kung ayaw mo ay ako ang gagawa. Huwag mo akong pipigilan at baka pati ikaw ay
isama ko sa kanya. At pagdating sa Berbanya, ika'y manahimik sa nakita!

(*insert fight scene here)

Pedro: Kami'y nakabalik na at dala namin ang Ibong Adarna.

Reyna: Mahal ko! Mahal ko! Andito na ang ating mga anak, Maligayang pagbabalik!

Reyna : O, Asan ang iyong dalawang kapatid??

Hari: Nasaan ang aking bunsong si Juan? Nasaan si Juan?!

Reyna: Aking mahal, ika'y huminahon. Makakasama sa iyo ang sobrang pag-aalala.
Ito nga ba ang Ibong Adarna iyong sinadya? Kung ito nga ay aba! Kay pangit pala. Sabi ng
manggagamot, ito ay mayroong pitong balahibong likha ng engkanto.

Pedro: Inang Reyna, ito nga po ang Ibong Adarna.

Hari: Bakit parang nagdurusa ang Ibong Adarna? Kung tutusin ay mukha pa itong may sakit
kaysa sa akin. Kung ang ibong ito ay ganyan din lamang ay tiyak at lalo kong
ikamamatay.

Don Juan: Inang birhen, ako po'y nananalangin. Ngayon pong ramdam ko na ang malapit kong
kamatayan, ang hangad ko lamang ay ang kaginhawaan ng pakiramdam ng aking
ama.
Sana'y siya ay mabuhay pa ng mahaba at maligaya. Siguro po ay naging mabut naman ako, hindi
man sa pagsusumbat ngunit ang kabutihan ng kalagayan ng aking mga magulang
ay ang aking tanging hiling. At sana po'y patawarin ng
Diyos ang aking mga kapatid na siyang nagtaksil. Ah, kay ganda ng langit. Bituin ay maririkit.
O, Inang mapagmahal, kung ako ngayo'y iyong makikita, tangis at paghihinagpis
ang tiyak mong madarama dahil ang aking katawan at bugbog na at puno ng sugat
at pasa. May pag-asa pa kaya akong ika'y makita?
Sino ang mag-aakala na ganito ang kahihinatnan ng iyong bunsong anak na anak mo rin ang may
gawa? Aking amang magiliw sa anak, kumusta na ang iyong kalagayan? Dalangin
ko kay Bathala na ika'y gumaling na at sana'y madatnan kitang masayang-masaya
na. Narivan na ang long Adarna. Kahit hindi man ako ang may dala ay sana ika'y
nasa ayos na.

Matanda: O, Mahabaging Divos!

Ano ang nangyari sa inyo, Ginoo? Ang inyong kalagayan ay mukhang kalunos-lunos.
Halika't ika'y aking gagamutin.
O, Prinsipe. Konting tis na lamang at ginhawa ay iyong mararamdaman.

Juan: Isang himala! Ang pakiramdam ko ay ayos na.

Maraming salamat po. Sinagip niyo ang aking buhay na nasa pangil na ng kamatayan! Ano po
ang maaari kong gawin upang mabayaran ang kabutihang inyong nagawa.

Matanda: Ang layon ng kawanggawa ay hindi nangangailangan ng kabayaran.

Ika'y aking tinulungan sapagkat tiyak ako'y iginayak dito ng Diyos upang ika'y matagpuan.
Hala, humayo ka na at ang Berbanya sa'yo ay naghihintay na.

Juan: Salamat. Kayo po sana ay ipagpala.

Juan: Amang Hari at Inang Reyna! Ako'y nagbabalik na.

Hari: O, aking bunso. Ako'y lubos na nag-alala sa iyong kalagayan.

Reyna: Aking Mahal na Hari, tingnan mo ang Ibong Adarna at nag-iba na ng anyo.

Hari: Ang pakiramdam ko ay magaan na. Isa nga talagang himala.

Reyna: Ito ay isang magandang balita, aking mahal
Reyna: Aking Mahal na Hari, tingnan mo ang Ibong Adarna at nag-iba na ng anyo.

Hari: Ang pakiramdam ko ay magaan na. Isa nga talagang himala.

Reyna: Ito ay isang magandang balita, aking mahal.

(Ibon Adarna ay lumapit kay Don Juan at yinakap ito ng mahigpit at ipinaliwanag sa amang hari ang
ginawa ng dalawa.)

Hari : Pedro, Diego! Totoo ba ang sinasabi ng Ibong Adarna? Sumagot kayo!

Don Diego : Opo, Mahal na hari.

Hari : Ipatapon ang dalawang ito at bawian ng lahat ng karapatan. Hindi mapapantayan ng kapatawaran
ang ginawa ninyong pagtataksil sa inyong kapatid, sarili niyong dugo't laman! Dapat
kayo'y hindi na pamarisan! Umalis na kayo at ayaw ko na kayong makita pa.

Don Juan : O, aking amang ginigiliw, ang kanilang ginawa ay tapos na at ngayon ako'y buhay pa. Wala rin
ngang pagbabago sa samahan naming tatlo. Normal lamang na pag-aaway iyong ng
magkakapatid. Sila ay aking minamahal karugtong ng aking buhay. Sila rin po ay mga anak
ninyo, sana po'y sila'y kaawaan.

Hari : Tama ka, aking bunso. Sila nga ay aking mga anak kaya't kakalimutan ko ang hatol na ito, kapalitng
pangakong hindi na uulitin pa ang kanilang ginawa. Ngunit, magkasala silang muli ay hindi
ko na papatawarin at kamatayan ang magiging kapalit. Nagkakaintindihan ba tayo?!

Don Pedro at Diego : Opo, amang hari.

Pedro: Hindi ko ito matatanggap! Maghihiganti ako sa kahiyaang ibinigay ni Juan sa atin! Ngayong aliw
na aliw ang amang hari sa Adarna, ito ang mabisang gamitin upang hatulan si Juan.

Diego: Don Pedro, ngunit hindi ka ba natatakot sa maaaring mangyari kapag nalaman ito ng amang hari?

Pedro: Bakit ako matatakot? Ang isang magiting na Don ay hindi dapat matakot kaya ikaw ay sumunod
na lamang sa aking, iuutos. Gisingin mo si Juan at siya ang ipagbantay mo sa Ibong
Adarna. Pagdating dito ay iwan mo siyang mag-isa ay huwag mo siyang halinhan. Kapag
ito'y nakatulog na, ang Adarna ay ating pakakawalan.

Diego: Juan! Ikaw na ang magbabantay sa Adana. Hintayin mo na lamang si Pedro a halinhinan ka
pagkatapos.
Juan: (inaantok sa pagbabantay at tuluyan a itong nakatulog, Habang sina Pedro at Diego ay
pinakawalan a ang Adarna!)
Juan: Nasaan na ang Ibong Adarna? Hindi kaya ako'y nilinlang ulit ng aking mga kapatid? Hindi ba sila
natatakot sa maaaring gawin ng amang hari kapag nalaman ang kasamaang nagawa nila
sa akin? Ngunit ako ay may pagkukulang rin, kaya ngayon, ang dapat kong gawin ay
magtago na lamang upang mapagtakan ang nagawang kasalanan ng aking mga kapatid.

Hari: Pedro, Diego, Juan! Nasaan ang Adarna?! Bakit wala ito sa kanyang hawla?!

Diego: Ama, ewan, ang bantay po kagabi ay si Don Juan.

Hari: Nasaan si Juan? Hanapin nivo si Juan ngayun din!

Pedro: Ama, bakit kailangan pa naming hanapin ang taong taksil at sumuway ng iyong utos na bantayan
ang Adarna?

Hari: Tumahimik ka, Pedro! Ang utos ko ay hanapin niyo si Juan at ibalik sa Berbanya! Umalis na kayo sa
aking harapan!

Pedro: Huwag kang ganyan, Diego. Ang iyong takot at hiya ay dapat ilihim kay Juan. Lakasan mo ang
iyong loob. May naisip ako upang tayong mga kapatid niya ay makabawi man lang sa
kanya.

Diego: Ano yon?

Pedro: Huwag na tayong bumalik sa Berbanya. Tayo'y sumama na kay Juan at makipagsapalaran sa ibang
kaharian.
Diego: lyan nga ay isang magandang ideya.

Pedro: O, siya at lapitan na natin si Juan.

Pedro: Juan! (niyakap ang kapatid) (grouphugwithDiego) Kami ay nagkasundong lisanin ang Berbanya at
maglakbay sa malayo. Ibig sana naming imbitahan kang sumama sa aming paglalakbay?

Juan: (still hesitating) O, sige. Ako'y pumapayag.

Diego: Tingnan niyo isang balong marmol ay may mga gintong nakaukit!

(nilapitan nilang tatlo ang balon)

Juan: Ang balong ito ay mahiwaga. Subukan nating bumaba at tuklasin ang nasa loob nito. Ngayon din
ako ay ingon talian at ihugos nang dahan-dahan. H'wag ninyo itong bibitiwan hangga't
hindi ko sinasabi.

Diego: Ako'y mas matanda sa iyo kaya ako muna ang mauunang bumaba. Tiyak na ang natatagong lihim
ng balon ay malalaman.

Pedro: Aba! Wala ka ring karapatan sapagkat ako ang panganay kaya ako ang may karapatang unang
sumubok.

Juan: Kung gayon, ikaw na ang mauna.

(tinalian si Pedro at pumasok na ito sa balon)

Diego: Narating mo ba ang hangganan? Ano ang iyong nakikita?

Pedro: Maghintay muna kayo! Ako'y kinukulang pa ng hininga. Hindi ko natagalan ang loob ng balon.
Sindak at takot ang aking nadarama para akong sinasakal.

Diego: Takot? Sabi mo ang isang Don ay dapat walang kinakatakutan.

Pedro: Tumahimik ka Diego. Sige nga, ikaw nga ang sumubok at tingnan natin kung ika'w di matakot.
(tinalian si Diego at pumasok na ito sa balon)

Diego: Narating mo ba ang hangganan? Ano ang yong nakikita?

Pedro: Maghintay muna kayo't Akoy kinukulang pa ng hininga. Hindi ko natagalan ang loo ng balon.
Sindak at takot ang aking nadarama para akong sinasakal.

Diego: Takot? Sabi mo ang isang Don ay dapat walang kinakatakutan.

Pedro: Tumahimik ka Diego. Sige nga, ikaw nga ang sumubok at tingnan natin kung ika'w di matakot.
(tinalian si Diego at pumasok na ito sa balon)

Juan: O, anong balita? May natuklasan ka aba?

Diego: Ewan ko... Wala! Wala! Sa lalim na parang walang hangganan, ang takot ko ay umiral. Sa tingin ko
kung ako ay nagtagal pa doon, tiyak ang aking kamatayan.

Juan: Kung iyan in lamang ay ako na ang susubok. (tinalian ang sarili at pumasok sa sa balon)
Scene 21
Juan: O, hiwaga! Mala-engkanto nga ang balong to. Mayroong palasyong kumikinang sa loob nito.

(Naglala kad-lakad siva at nakita nito si Donva Juana)

Juan: Magandang araw sa iyo, O marilag na prinsesa. Don Juan ang aking pangalan.

Juana: Magandang araw rin sa iyo, ginoo. Ako'y manghang-mangha at ikaw ay narito. Ang aking 'ngalan
ay Donya Juana.

Juan: Sadyang ang tadhana ang nagdala sa akin dito upang ika'y makita.
(lumuhod at hinalikan ang kamay ni Donya Juana, ngunit si Donya Juana ay hindi ngumingiti, ang mukha
nito'y nababalot ng galit)

Juan: Kung walang pagmamahal na ika'y nadarama, kitilin mo na lamang ang aking buhay. Ano pa ang
halaga nito kung ikaw ay hindi rin lang makakamtan? Tinahak ang balong kasindak-sindak
upang ika'y masilayan lamang. Ngunit, ngayo'y ikaw ay nasilayan, sawi pa rin ang aking
buhay.

Juana: (hinipo ang mukha ni Juan) Tanggapin mo ang aking puso. Kapag ito' y naglaho, patunay na ikaw
ay nagtaksil sa pangako.

Juan: O, aking prinsesa. Ako'y kailanman hindi magtataksil. Panahon ang siyang magsasaysay

Juana: Ngunit, ngayon. Saan kita tatago laban sa Higanteng malupit na nagbabantay sa akin? Kapagika'y
makita nito, tiyak na kamatayan ang ang iyong aabutin.