Critique Paper

Si Pygmalion at Galatea
By: Julia Katrice Razonable

Ang storyang ito ay hango mula sa mitolohiyang Gresya tungkol sa isang wagas na pag-ibig.
Ayon sa mga iksperto, ang nasabing mito ay naging inspirasyon sa pagbuo ng napakaraming
palabas sa teatro, sinehan, at maging sa mga obra na gawa ng mga kilalang alagad ng sining sa
iba’t ibang panig ng mundo.

Bilang isang mambabasa nito, masasabi ko na talaga namang kahanga-hanga ang naturang
likha. Hindi pangkaraniwang ideya ang ipinahayag sa storya. Nag-iwan din ito ng matinding
mensahe hindi lamang tungkol sa pag-ibig maging simbolo ng iba’t ibang karakter.
Sa stroyang ito ipinakita ang hiwaga at ang lakas ng tunay na pag-ibig. Si Pygmalion na isang
mortal ay umibig kay Galatea, isang babaeng hinubog ng kanyang malikhaing kamay bilang
isang eskultor. Ang diyosa ng pag-ibig at ng kagandahang si Aphrodite ang nagbigay katuparan
sa kanilang pag-iibigan nang buhayin at gawin niyang totoong tao si Galatea.
Si Pygmalion din ay naging isang modelo sa mga manggagawa na nagtataglay ng isang
napakagaling na talento. Iang manggagawa na gustung-gusto ang kanyang trabaho, at gugugol
ng maraming oras sa pag-ukit ng magagandang estatwa, na inilulubog ang kanyang sarili sa
kanyang sining. Isang araw, pumili siya ng isang malaking, magandang piraso, at masigasig na
nagtatrabaho dito, pait at martilyo hanggang sa matapos siya. Ito ay isang rebulto ng isang
magandang ginang. Naisip ni Pygmalion na napakaganda nito, binihisan niya ang pigura,
binigyan ito ng mga alahas, at pinangalanan itong Galatea (pag-ibig na natutulog). Nagpunta si
Pygmalion sa templo ng 'Aphrodite' (Venus), ang diyosa ng pag-ibig at kagandahan upang
manalangin para sa isang asawa tulad ng estatwa sa kanyang tahanan.
Nang marinig siya ni Aphrodite, nagpunta siya sa bahay ng kanyang iskultor upang makita kung
ano ang tungkol sa lahat ng mga kaguluhan. Natuwa siya nang makita niya si Galatea. Akala niya
ay kamukhang kamukha nito, kaya't binuhay niya ito. Nang umuwi ang iskultor, natagpuan niya
si Galatea na buhay, at hinulog sa kanyang paanan. Ngumiti si Galatea sa kanya. Hindi nagtagal
ay ikinasal sila, at hindi nakalimutan ni Pygmalion na pasalamatan si Aphrodite para sa kanyang
magandang kapalaran. Siya at si Galatea ay nagdala ng mga regalo sa kanyang dambana habang
sila ay nabubuhay. Pinagpala sila ni Aphrodite ng kaligayahan at pagmamahal bilang kapalit.
Makukuha sa parteng ito ng storya ang isang uri ng sariling-katuparan na propesiya, at, sa
paraang ito, isasagawa ng mga tao ang kanilang positibong mga label, at ang mga may
positibong label ay magtagumpay nang naaayon. Sa loob ng sosyolohiya, ang epekto ay
madalas na binabanggit patungkol sa edukasyon at klase ng lipunan.
Ang iyong mga inaasahan sa mga tao at ang kanilang mga inaasahan sa kanilang sarili ay ang
mga pangunahing kadahilanan sa kung gaano kahusay ang pagganap ng mga tao sa trabaho. Ito
ang mga pangunahing alituntunin na maaari nating mailapat sa mga inaasahan sa pagganap at
potensyal na pagpapabuti ng pagganap sa trabaho.
Ang paniniwala lamang na ang isang tao ay may kakayahang maging malikhain, ang isa ay
maaaring higit na maganyak na ituloy ang mas natatangi o orihinal na mga ideya at malutas ang
isang problema sa isang mas malikhaing paraan. Bukod dito, iniisip na ang mga indibidwal na
may mataas na paniniwala sa sarili tungkol sa kanilang mga kakayahan upang maging malikhain
ay ginagamit ang kanilang mapagkukunang nagbibigay-malay sa isang mas nakatuon at
mabisang paraan.
Sa paraan ng presentasyon ng ideya mula s amitolohiyang ito, hindi pag-ibig lamang sa nag
importante sa mundo, yung pag-ibig sa tao, kundi maging ang pag-ibig din sa ninanais ng iyong
buong pagkatao, yung gagawin mo ng buong puso sa paraang alam mong may magandang
epekto.