VISOKA ŠKOLA ZA POSLOVNU

EKONOMIJU I PREDUZETNIŠTVO
BEOGRAD

SEMINARSKI RAD

Predmet: FISKALNA EKONOMIJA

UPRAVLJANJE POREZIMA

Mentor: Student:
Prof. dr Milan Beslać Katarina Matić
Broj indeksa 200-015-08

Beograd, novembar, 2008. godina.

 Sadržaj

1. POREZI – POJAM I KARAKTERISTIKE 2

1.1. Pojam poreza
2. 1.2. Karakteristike poreza 2

3. UPRAVLJANJE POREZIMA U EVROPI I KOD NAS 3

4. KONTROLA POREZA 5
3.1. Vršenje kontrole 6
3.2. Postupak kontrole 6
3.4. Postupak kontrole poreza 8
3.5. Poreski prekršaji i poreska krivična dela 9
5. ZAKLJUČAK 10

6. LITERATURA 12

1. POREZI – POJAM I KARAKTERISTIKE

1.1. Pojam poreza

1
 Porezi predstavljaju obavezne transfere koje poreski obveznici plaćaju državi pod
čijom se poreskom vlašću se nalaze. Sredstva prikupljena porezima služe za finansiranje
javnih potreba (rashoda) u skladu sa ekonomskim i socijalnim ciljevima države. Porezi su
najznačajniji oblik javnih prihoda u savremnim državama:1
• u Srbiji porezi čine 85-90% javnih prihoda države
• u zemljama EU porezi, u proseku, čine preko 90% prihoda država
Menadžerska revolucija na površinu biznis sveta nije samo izbacila i lansirala tzv.
poslovne menadžere, kao ljude od unovčive karijere, nego i poreske menadžere, koji imaju
fiskalnu vlast, moć i znanje, ali i poreske revizore (kontrolore, »policajce«), koji se nominuju
kao elitni sloj u državnoj administraciji. I doista, poreski menadžeri reprezentuju specijalnu
društvenu elitu, koja ima vlast, moć, autoritet, znanje, moral i etiku. Poreski menadžeri
reprezentuju resurs razvoja jav-nog sektora, koji planira, organizuje i kontroliše javne i
poslovne aktivnosti. Oni su, doduše, fiskalni eksperti za upravljanje porezima i za efikasnu
alokaciju budžetskih resursa. Oni dobro poznaju poresko upravljanje, javni marketing i bu-
džetski inženjering.

1.2. Karakteristike poreza

Derivativnost
• porezi su izvedeni prihodi države, tj. nisu rezultat njene ekonomske aktivnosti
• porezima se vrši preraspodela dohodaka i imovine
Obaveznost (prisilnost)
• u demokratskim društvima obaveza plaćanje poreza je uvedena zakonima
• ukoliko obveznik na poštuje zakon primenjuje se prinudna naplata
Služe za finansiranje javnih rashoda
• poreskim prihodima se finansiraju javna dobra čiji su korisnici lica koja su
platila poreze
• koja vrsta javnih dbara i u kom obimu će se finansirati zavisi od političkih,
ekonomskih, istorijskih i drugih faktora

1
Ekonomija oporezivanja i poresko pravo, redaktori D.Popović i G.Ilić-Popov, Pravni fakultet, Beograd iTSkonomski institut,
Beograd, 1995, str. 68.

2
 • kroz poreze i javnu potrišnju menja se struktura agregatne tražnje, u odnosu na
strukturu koja bi se relizovala da nije bilo plaćanja poreza
Odsustvo neposredne protivusluge (transferi)
• na nivou pojednačnog obveznika ne postoji veza između iznosa plaćenih poreza
i “prava” na korišćenje javnih dobara (nemogućnost isključenja,
nekonkurentnost u potrošnji)
• na nivou društva (makro nivo) postoji veza između sume poreza i vrednosti
ponuđenih javnih dobara
Plaća se u novcu
• u modernim državama porezi se plaćaju u novcu
• naturalna plaćanja (roba, radna obaveza) su sporadična i javljaju se značajnije u
vanrednim sistuacijama
Ostale karakteristike poreza:nepovratnost, teritorijalnost, nedestiniranost

2. UPRAVLJANJE POREZIMA U EVROPI I KOD NAS

Većina država, podsetimo se, ima u proseku 20 do 50 oblika javnih prihoda. Jedno
vreme naša Republika je imala čak 250 raznih poreza, taksi, doprinosa, posebnih naknada itd.
Prirodno je da se takav trend morao zaustaviti i napraviti redukcija kako bi bili kompatibilni s
drugim savremenim državama. Procena je da danas u Srbiji figurira oko 137 fiskalnih
instrumenata koje administrira Poreska uprava. Dakle, predstoji dalji rad na optimizaciji broja
poreza koji su neophodni Srbiji u sadašnjim uslovima, reči su profesora Pravnog fakulteta,
Priština, dr Zorana Isailovića na 13. godišnjem kongresu pravnika u privredi.
U zemljama članicama OECD organizacije, koju sačinjavaju države s razvijenim
tržišnim privredama, zastupljeni su neposredni i posredni porezi. Neposredni- direktni porezi
su oni koji «napadaju» neposredno prihod, dohodak i imovinu i plaćaju se na izvoru: porez na
prinos, porez na dohodak, porez na imovinu i doprinosi za socijalno osiguranje. Posredni-
indirektni porezi su oni koji se plaćaju prilikom trošenja prihoda i dohotka: porez na promet,
akcize, monopolski porezi. Od ove dve velike grupe poreza razvijene države pribavljaju
sredstva za svoju egzistenciju. Iako je postignuta harmonizacija oporezivanja razvijenih
država, posebno Evropske unije, postoje razlike. U najvećem broju zemalja OECD dominiraju

3
poreski prihodi koji se ostvaruju po osnovu poreza na dohodak fizičkih lica, doprinosi za
socijalno osiguranje, opšteg poreza na promet i selektivnih poreza na potrošnju. Direktni
porezi, porezi iz dohotka fizičkih lica i porezi iz dobiti preduzeća preovlađuju u SAD, Velikoj
Britaniji, Švedskoj, Švajcarskoj, Kanadi, Danskoj i Nemačkoj. Posredni porezi, porez na
promet, odnosno porez na dodatu vrednost-VAT, uključujući i carine, preovlađuju u
Grčkoj,Francuskoj, Portugaliji, Turskoj i Austriji pored različitog značaja neposrednih i
posrednih poreza, u pojedinim savremenim državama, u zavisnosti od stepena razvijenosti,
političkih odnosa i tradicije, među njima se uvek uspostavlja određeni međusobni balans.To su
najizdašniji prihodni izvori a imajući u vidu njihove ekonomske i socijalne efekte, najmoćniji
su fiskalni instrumenti takvog dejstva. Tako u savremenim uslovima poznati aforizam o
porezima, neposrednim i posrednim kao ,,dvema ljupkim devojkama kojima ministri finansija
podjednako treba da se udvaraju,, nanovo dobija u svojoj aktuelnosti.
Kao i u drugim savremenim državama i u Srbiji je zastupljeno direktno i indirektno
oporezivanje. U okviru posrednog oporezivanja u Republici je definitivno opredelenje o
potrebi zamenjivanja jednofaznog poreza na promet, porezom na dodatu vrednost. Ovim
zamenjivanjem pribavljanje sredstava bi trebalo da bude tehnički efikasnije i konzistentnije.
Uvođenjem ovog poreza očekuje se da će se još ostvariti: izdašnije pribavljanje prihoda,
pravilniji raspored poreske obaveze, efikasnija zaštita od izbegavanja plaćanja poreza,
ostvarivanje neutralnosti u spoljnotrgovinskoj razmeni i stvaranje pretpostavki za kasnije
pristupanje Evropskoj uniji. Ovim zakonom, kako je istakao ministar Dinkić, biće propisane
dve poreske stope: opšta u iznosu od 18% i posebna od 8%, čime Srbija postaje jedna od
zemalja s najnižim poreskim stopama u Evropi.Najznačajnija izmena koja se predlaže
Zakonom o porezu na dobit preduzeća jeste sniženje poreske stope sa 14% na 10%. Sniženjem
poreske stope na dobit biće omogućeno privlačenje stranog kapitala u Srbiju, s obzirom na to
da je ovo najniža stopa poreza na dobit u odnosu na zemlje u regionu i zemlje članice
Uvropske unije, smatra ministar Dinkić. Pored toga, ukida se i porez po odbitku od 20% na
dividende i udele u dobiti koje rezident ostvari od drugog rezidenta Republike.
3. KONTROLA POREZA

Poslove kontrole vrše inspektori nadležnih organizacionih jedinica PU, kao i službenici
sa posebnim ovlašćenjima i odgovornostima, u skladu sa Zakonom i ovim pravilnikom.

4
 Izuzetno, kada to zahtevaju posebne okolnosti, direktor PU, može ovlastiti službenika
koji ispunjava propisane uslove da privremeno vrši poslove kontrole sa svim ovlašćenjima
inspektora, dok traju te okolnosti. Ovlašćenje se daje putem rešenja. Poslove kontrole vrše
inspektori:
- Odseka za kontrolu velikih obveznika,
- Odseka za kontrolu.
Kontrola je ispitivanje i utvrđivanje tačne poreske obaveze obveznika od inspektora ili
drugih ovlašćenih službenika PU ovlašćenih za obavljanje kontrole. Kontrola se može
obavljati kod svih registrovanih obveznika, kao i kod svih drugih lica koja raspolažu
informacijama, činjenicama ili dokazima koji su bitni za utvrđivanje poreske obaveze.
Predmet kontrole može biti jedan ili više vrsta poreza, jedan ili više poreskih perioda, ili samo
određene poreske činjenice. Poreske činjenice koje se odnose na vlasnika, suvlasnike ili
zastupnike obveznika, mogu biti uključene u kontrolu, ukoliko se mogu koristiti u istoj. Ako
se u kontroli utvrde nezakonitosti, nepravilnosti ili propusti u izvršavanju obaveza iz poresko-
pravnog odnosa, obvezniku se nalaže da ih otkloni.

3.1. Vršenje kontrole

Inspektor vrši kontrolu u cilju ostvarivanja i zaštite javnog interesa, kao i interesa
obveznika, kada je to u skladu sa javnim interesom. Postupak kontrole pokreće se i vodi po
službenoj dužnosti. Inspektor, po službenoj dužnosti, utvrđuje činjenično stanje i izvodi
dokaze u postupku kontrole. Inspektor mora proveriti stvarne i pravne odnose koji su osnova
poreske obaveze. Inspektor je obavezan upoznati obveznika sa svim utvrđenim činjenicama i
poreskim posljedicama. Subekat kontrole može predlagati i podnositi dokaze u cilju
utvrđivanja poslovnog i pravilnog činjeničnog stanja. Ukoliko obveznik ili njegov zastupnik
nije u mogućnosti ili odbije dati tražene informacije ili pojašnjenja, inspektori su ovlašćeni da
iste traže od drugih lica. Obveznici se klasifikuju na osnovu ostvarenog godišnjeg prometa.
Klasifikacija je sledeća:
- veliki obveznici,
- srednji obveznici,
- mali obveznici,

5
 - mikro obveznici.
Kriterijume za navedenu klasifikaciju donosi direktor PU.

3.2. Postupak kontrole

Postupak kontrole sadrži sledeće bitne elemente:

- planiranje i priprema kontrole,
- neposredna kontrola,
- izrada zapisnika i izveštavanje i
- procedure nakon uručenja zapisnika, uključujući i razrez poreske obaveze.
Predmet kontrole se utvrđuje pismenim nalogom za kontrolu. Nalog za kontrolu sadrži
osnovne podatke o obvezniku, poreski period koji se kontroliše, vrste poreza koji se
kontrolišu, imena inspektora i početak kontrole. Nalog za kontrolu daje: Šef Grupe za kontrolu
obveznika, kontrole mogu biti:2
- potpune,
- delimične,
- informativne.
Potpuna kontrola obuhvata nadzor nad obračunom i uplatom svih poreza, koje su
propisane pozitivnim zakonskim propisima. Period kontrole je, počev od poslednjeg zapisnika
o kontroli PU do dana početka kontrole, sve u okviru roka zastare.
Nalogodavac, odnosno inspektori u dogovoru sa neposrednim rukovodiocem mogu
odlučiti da skrate period kontrole ili da u kontrolisanom periodu neke poreske obaveze ne
budu predmet kontrole. Za ovakvu odluku neophodni su obektivni razlozi koji ukazuju da bi
drugačije postupanje bilo u suprotnosti sa načelom ekonomičnosti postupka. Delimična
kontrola je ograničena na pojedine poslovne aktivnosti obveznika i činjenice bitne za
oporezivanje, odnosno poslovne aktivnosti određenog poreskog perioda. Delimična kontrola
se vrši na osnovu naloga, kojim je definisana vrsta indireknog poreza koji se kontroliše, period
u kome se kontroliše i/ili poreska činjenica koja se kontroliše. Informativna kontrola se vrši po
nalogu, u cilju prikupljanja informacija potrebnih za izvođenje drugih kontrola ili po

2
Ekonomija oporezivanja i poresko pravo, redaktori D.Popović i G.Ilić-Popov, Pravni fakultet, Beograd iTSkonomski institut,
Beograd, 1995, str. 34

6
zamolnici drugih za to ovlašćenih organa. Inspektor nije obavezan da otkrije svrhu
prikupljenih informacija, a obvezniku obavezno dostavlja zapisnik.

3.2. Postupak kontrole

Kontrola se planira na osnovu procjene rizika koji se zasniva na podacima iz poreskih

prijava, kao i drugih podataka koji omogućavaju ispitivanja i utvrđivanje tačnosti podataka
poreskih prijava. Planiranje kontrole ima za cilj izbor obveznika nad čijim prijavama se
očekuje najveći efekat u otkrivanju neprijavljenih poreza. Odabir obveznika za kontrolu vrši
se na osnovu sledećih kriterijuma:3
- obveznik kod koga se predviđa najveća promena u poreskoj osnovici,
- obveznik koji duže vrijeme nije bio predmet kontrole,
- obveznik sa neuobičajenim poslovnim ponašanjem.
Izbor prijave koja će biti predmet kontrole izvršiće se na osnovu opštih i posebnih kriterija.
Opšti kriterijumi su: očigledne greške, bruto prihodi, visina zarade, troškovi, vrsta delatnosti,
bilansne liste, poređenje od godine do godine, zahtevi za povrat. Posebni kriteriji su:
- neizvršavanje ili djelimično izvršavanje poreskih obaveza,
- podaci prikupljeni od drugih organa, organizacija i trećih lica,
- ostali pokazatelji koji ukazuju na nedostatke u izvršavanju i prijavljivanju obaveza,
- slučajni izbor.
Godišnji planovi kontrole se sačinjavaju primenom metode procjene rizika. Pod
procjenom rizika podrazumijevaju se sve raspoložive informacije o obvezniku, a analiza
procjene rizika se vrši na osnovu:
- klasifikacije obveznika (veliki, srednji, mali ili mikro),
- vrstu poslovne djelatnosti koju obveznik obavlja (proizvodnja, veleprodaja,
maloprodaja usluge, izvoz, posebne šeme - građevinski radovi),
- vlasništva nad pravnim licem,
- ispunjavanje obaveza po propisima o indirektnim porezima,
- rezultata iz ranijih kontrola,

3
Ekonomija oporezivanja i poresko pravo, redaktori D.Popović i G.Ilić-Popov, Pravni fakultet, Beograd iTSkonomski institut,
Beograd, 1995, str. 55.

7
 - upoređivanja sa podacima entitetskih poreskih uprava iz prethodnih perioda i
oporezivanja.

3.3. Postupak kontrole poreza

Obveznik se obaveštava nalogom za kontrolu, pre početka kontrole, o vrsti, mestu i

vremenu kontrole. Po prijemu naloga za kontrolu, obveznik je dužan preduzeti sve radnje u
cilju obezbeđenja uslova za nesmetano provođenja postupka kontrole. Kontrola poreza je
kontrola koja se vrši u poslovnim prostorijama obveznika ili na drugom mestu koje odredi
rukovodilac organizacione jedinice PU nadležne za kontrolu. Ukoliko poslovne prostorije
obveznika ne pružaju neophodnu sigurnost, privatnost ili minimalne uslove neophodne za
pregled, kontrola se može vršiti i u kancelariji ovlašćenog knjigovođe ili u kancelariji PU.
Pre početka terenske kontrole, inspektor dokazuje svoje službeno svojstvo i identitet
službenom legitimacijom. Obveznik je obavezan da učestvuje u postupku kontrole i daje
obaveštenja i izjave na zahtev inspektora.
Inspektor je obavezan utvrditi identitet obveznika, zakonskog zastupnika ili
punomoćnika. Ako nije u mogućnosti da prisustvuje kontroli, obveznik će odrediti lice koje, u
njegovo ime, izvršava obaveze. Neizvršenje obaveza. ne odlaže vršenje kontrole. Inspektor
može zahtevati podatke, odnosno uvid u dokumentaciju i od zaposlenih kod obveznika ili
drugih lica. Navedena lica dužna su da podatke kojima raspolažu, odnosno dokumentaciju
učine dostupnim inspektorima. Inspektor ima pravo da uzme izjavu od obveznika ili drugih
lica, u cilju utvrđivanja činjenica koje na drugi način nije mogao utvrditi.
Izjava se mora uzeti na zapisnik u skladu sa Zakonom o upravnom postupku, kako bi
mogla poslužiti kao valjano dokazno sredstvo. Inspektor je dužan da u cilju tačnog utvrđivanja
poreza, dobije što više podataka i informacija koje se odnose na: finansijsku istoriju
obveznika, životni standard, lične troškove, neoporezive ili prihode izuzete od oporezivanja
tokom godina, stvari od vrijednosti i ličnu imovinu, akcije i obveznice, bankovne račune,
nekretnine, automobile i drugu imovinu u zemlji i inostranstvu, te podatke o prodajama,
kupovinama i transakcijama tokom kontrolisanog perioda.
Obveznik je obavezan tražene podatke dostaviti inspektoru u ostavljenom roku.
Inspektor ima pravo da uđe u poslovne prostorije, odnosno na svaki posed ili u prostorije u

8
kojima obveznik obavlja bilo koje poslovne aktivnosti ili u kojima se čuvaju ili se mogu čuvati
poslovne knjige ili druge evidencije. Svrha ulaska je neposredan uvid u opremu, zalihe robe i
knjigovodstvenu i drugu evidenciju. Obvezniku ili njegovom punomoćniku, odnosno
zastupniku mora se pružiti mogućnost da prisustvuje pregledu poslovnih i drugih prostorija,
zemljišta i slično. O rezultatima kontrole inspektori održavaju sa obveznikom završni
razgovor. Ukoliko u postupku kontole nije utvrđena dodatna poreska obaveza ili ako obveznik
odbije da prisustvuje završnom razgovoru, isti se neće održati. Na završnom razgovoru se
razmatraju sve činjenice koje su sporne, konkretna primena propisa u kontroli kao i posledice
kontrole. Inspektor je dužan omogućiti obvezniku da se pre uručenja zapisnika izjasni o svim
rezultatima kontrole. O izvršenoj kontroli obveznika, inspektori sastavljaju zapisnik s
nalazima činjeničnog i pravnog stanja, kao i obrazloženje kako takvi nalazi utiču na poresku
osnovicu i poresku obavezu obveznika.

3.4. Poreski prekršaji i poreska krivična dela

Ukoliko u postupku kontrole inspektor utvrdi da je obveznik učinio prekršaj, dužan je

po isteku roka za prigovor na zapisnik, podneti prekršajnu prijavu nadležnoj organizacionoj
jedinici PU, koju potpisuju inspektori i šef grupe. Ukoliko u postupku kontrole inspektor
utvrdi postojanje osnovane sumnje da je izvršeno krivično delo, dužan je bez odlaganja o
istom dostaviti izveštaj Sektoru za provođenje i poštovanje carinskih i poreskih zakonskih
propisa. Neznanje o postojanju osnovanje sumnje da je izvršeno krivično delo, isključuje
podnošenje prekršajne prijave od strane inspektora. Po prijemu navedene informacije Sektor
za provođenje i poštivanje carinskih i poreskih zakonskih propisa je dužan postupiti u skladu
sa procedurama propisanim Zakonom o krivičnom postupku.

4. ZAKLJUČAK

Porezima i drugim javnim prihodima država obezbeđuje sredstva za finansiranje javnih

potreba. Kao što je već rečeno, udeo javnih prihoda u društvenom proizvodu se u ekonomski
najrazvijenijim zemljama sveta kreće između jedne trećine i jedne polovine.

9
 Nije sporno da porezi predstavljaju najznačajnije oblike javnih prihoda u savremenim
državama. Otuda ne iznenađuje što se izučavanjima pravnih, ekonomskih, psiholoških,
socioloških i drugih aspekata poreza u savremenoj literaturi javnih finansija posvećuje daleko
veća pažnja nego izučavanjima bilo kojeg dragog oblika javnih prihoda.
Mnogi autori su pokušavali, i još uvek pokušavaju, da defmišu pojam i .suštinu poreza.
U brojnim definicijama poreza navode se njegove osnovne karakteristike kao oblika javnih
prihoda. Definicije se u velikoj meri razlikuju u zavisnosti od perioda u kojem su nastale.
Poteškoće se javljaju pri nastojanju da se u nekoliko rečenica ili reči izloži pojam i suština
poreza na način koji će omogućiti da se razgraniči porez od drugih javnih prihoda.
Porez predstavlja instrumenat javnih prihoda kojim država, uključujući i niže oblike
političko-teritorijalne organizovanosti, od subjekata pod njenom poreskom vlašću prinudno
uzima novčana sredstva, bez neposredne protivusluge, u svrhu pokrivanja svojih finansijskih
potreba i postizanja drugih, prvenstveno ekonomskih i socijalnih ciljeva.
U pojedinim udžbenicima javnih finansija poreskksistem se defmiše kao skup svih
poreskih oblika povezanih u jedinstvenu i konzistentnu celinu. Međutim, konstatuje B. Jelčić
"već letimičan uvid u finansijske oblike kojima se obavlja oporezivanje u pojedinim državama
upućuje na zaključak da se pre može govoriti o nedovoljno povezanim poreskim oblicima
kojima su namenjeni raznovrsni, često i suprotni ciljevi, nego o jednom konzistentnom
sistemu, o skupu poreskih oblika povezanih nekom zajedničkom idejom koju oporezivanjem
treba ostvariti". U mnogim državama odgovarajući, adekvatniji, naziv za njihove poreske
sisteme bio bi "poreska džungla, poreski haos, ili anarhično stanje". Za razliku od nekog
idealnog poreskog sistema koji bi činili porezi povezani nekom utvrđenom "zajedničkom
svrhom, što se oporezivanjem želi ostvariti, tzv. racionalnog sistema, u praksi susrećemo tzv.
istorijske poreske sisteme, poreske oblike koji su u različitom vremenu i s različitom namerom
uvršćeni u sistem prihoda određene zemlje".
Prema tome, poreski sistem, pored standardnih poreza koji se sreću u poreskoj strukturi
najvećeg broja zemalja (porez na dohodak, porez na dobit, porez na promet, akcize, porezi na
imovinu) sačinjavaju i neki drugi oblici javnih prihoda fiskalnog tipa čija je izdašnost po
pravilu mala, a kojima se ostvaruju neki drugi, ekstrafiskalni ciljevi oporezivanja (ekonomski,
socijalni, demografski, politički i slično). U finansijskoj teoriji, iako to na prvi pogled može da
bude čudno, relativno su podeljena mišljenja o tome da li poreski sistem (u užem smislu, pre

10
svega) treba da se sastoji od jednog poreskog oblika, ili više njih. U tom smislu govori se o
poreskom monizmu u kojem postoji samo jedan oblik poreza (javnih prihoda), odnosno o
poreskom pluralizmu u kojem postoji čitav varijabilitet poreskih oblika, odnosno oblika javnih
prihoda. Činjenica je da se problem poreske strukture postavlja u teoriji javnih finansija bilo u
vidu insistiranja na poreskom monizmu, bilo u vidu isticanja komplikovanosti razuđenog,
pogotovo savremenog, poreskog pluralizma.

5. LITERATURA

1. Grupa autora: Ristić Žarko i drugi, Fiskalna ekonomija, VPŠ, Čačak, 2007
2. Fabinc Ivo: Zaštitna politika u međunarodnim ekonomskim odnosima, Informator,
Zagreb, 1970.
3. Mencinger Jože: Efektivna carinska zaštita Jugoslavije, privredna kretanja Jugoslavije,

11
EIPF, Ljubljana, 1972.
4. Stojiljković Dragoljub: Tržište i cene, Ekonomika, Niš, 1983.
5. Stanković Miodrag: Carinski sistemi i carinske politike, Naša knjiga, Beograd, 1987.
6. Todorović Tomislav: Uticaj carinskog sistema na formiranje proizvođačkih cena,
Savremena administracija, Beograd, 1980.
7. Todorović Tomislav i grupa autora: Porezi, carine i druge dažbine, PROINKOM,
Beograd, 1995.
8. www.megatrend/literatura.co.yu

12