นางสาวสุพัตรา ศาลางาม รหัสนักศึกษา 63121010108 section 02

วรรณกรรมสาหรับเด็ก(อายุ4 -6 ปี)
แจ๋นแหล๋นผู้ช่วยสี่ขา

แมวตั ว หนึ่ ง ชื่อ ว่ า แจ๋ น แหล๋ น แจ๋ น แหล๋ น อาศั ย อยู่ กับ คุ ณ ยาย ในบ้ า นกลางทุ่ ง และมี ส วน
ล้อมรอบ แจ๋นแหล๋นเป็นแมวตัวอ้วนกลมมีขนสีดาอ่อนปนสีขาว มีดวงตาสีเขียวหน้ามอง แจ๋นแหล๋น
เป็นแมวกาพร้าที่คุณยายเก็บมาจากทุ่งนาร้าง คุณยายเลี้ยงดูแลแจ๋นแหล๋น จนเติบโต มันเป็นแมวนิสัย
ดี ร่าเริงแจ่มใส คอยช่วยงาน และคอยสร้างรอยยิ้มให้แก่คุณยายอยู่เสมอ ๆ
ทุก ๆ เช้า แจ๋นแหล๋นจะตื่นนอนก่อนและมักจะวิ่งเข้าไปในมุ้งของคุณยายเพื่อที่จะปลุกคุณ
ยายให้ตื่นในตอนเช้าเป็นประจา หลังจากที่ตื่นนอน คุณยายก็ลุกขึ้นไปล้างหน้าแปลงฟันเพื่ อเตรียมตัว
ทางาน และแจ๋นแหล๋นก็มักจะไปเฝ้าคุณยายที่หน้าห้องน้าเป็นประจา เป็นที่น่าเอ็นดูอย่างมาก
เมื่อเวลาสาย ๆ คุณยายจะพาวัวออกไปกินหญ้าที่ทุ่งกว้าง โดยที่แจ๋นแหล๋นก็จะวิ่งตามคุณ
ยายไปเลี้ยงวัวอยู่ทุกวัน แจ๋นแหล๋นมีความสุขที่ได้คอยไปเป็นเพื่อนคุณยายในทุกครั้ ง ในวันนี้วัวของ
คุณยายมีอาการแปลกไป มันกระโดดและพยายามที่จะวิ่งหนี ทันใดนั้นเองแจ๋นแหล๋นเห็นเข้า มันจึงวิ่ง
ไปดักหน้าวัวตัวนั้นและขู่ฟู่ฟู่ใส่วัว จึงทาให้วัวตกใจและหยุ ดวิ่ง ส่งผลให้คุณยายจับวัวได้และพาวัวไป
กินหญ้าอย่างสงบสุข คุณยายเห็นว่าแจ๋นแหล๋นช่วยหยุดวัวให้ ท่านจึงใช้มือลูบหัวของแจ๋นแหล๋นเพื่อ
เป็นการขอบคุณ
จากนั้นเมื่อกลับมาจากเอาวัวไปกินหญ้าเรียบร้อย คุณยายและเจ้าเหมียวแจ๋นแหล๋น ทั้งสองก็
ได้พากันมาทานอาหารเช้าที่บ้านตามปกติ สักพักมีเพื่ อนบ้านมาหาคุณยาย จึงทาให้ ยายไม่สามารถ
กินข้าวได้ เพราะต้องไปคุยกับเพื่อนบ้ านสักครู่ก่อน คุณ ยายจึงบอกกับแจ๋ นแหล๋นว่า “ยายฝากเฝ้า
อาหารหน่อยนะจ๊ะแจ๋นแหล๋น” แจ๋นแหล๋นจึงร้องเหมียว ๆ ตกลง ทันใดนั้นเอง ก็มีเกเรไก่ตัวหนึ่งแอบ
เข้ามาในบ้านเพื่อมาในบ้าน และไก่ตัวนั้นพยายามจะมาจิกกินอาหารของคุณยาย ด้วยความที่คุณยาย
ให้แจ๋นแหล๋นเฝ้าอาหารไว้ มันจึงไม่ยอมให้ไก่เกเรจิกอาหารของคุณยายได้อย่างแน่นอน มันจึงขู่ร้อง
ใส่ไก่เกเรตัวนั้นด้วยท่าทีที่น่าเกรงขาม แล้ววิ่งไล่ไก่ตัวนั้นออกไปจากบ้านได้สาเร็จ หลังจากที่คุณยาย
คุยกับเพื่อนบ้านจนเสร็จ ท่านก็ได้เห็นแจ๋นแหล๋นนั่งเฝ้าอาหารด้วยความเรียบร้อย โดยไม่คลาดสายตา
คุณยายจึงกล่าวขอบคุณและให้เนื้อหนึ่งชิ้นเป็นรางวัลแก่แจ๋นแหล๋น มันดีใจมากจึงส่งเสียงร้องเหมียว
ๆ เพื่อเป็นการกล่าวขอบคุณคุณยาย
ในวันนั้นแจ๋นแหล๋นก็ได้เฝ้าดูคุณยายด้วยความสงบสุขไปอีกวัน
วันต่อมา วันนี้เป็นวันที่ท้องฟ้าแจ่มใส อากาศสดชื่น เจ้าเหมียวแจ๋นแหล๋นและคุณยายก็ได้ทา
หน้า ทาหน้ าที่ ของตัว เองเป็น ปกติทุ กวัน วั นนี้ คุณ ยายพาแจ๋ นแหล๋ นไปนั่ งที่ ใต้ต้ นลู กพลับ ต้น ใหญ่
เพื่อที่จะถักเสื้อไหมพรหมไว้ใส่ในฤดูหนาว เจ้าเหมียวแจ๋นแหล๋นก็ได้นั่งเฝ้าคุณยายอีกเช่นเคย ในขณะ
 นางสาวสุพัตรา ศาลางาม รหัสนักศึกษา 63121010108 section 02

ที่คุณ ยายถักเสื้ออยู่นั้นขดไหมพรหมที่คุณยายกาลังถักก็กลิ้งตกลงไปในถนน ทาให้เชือกไหมพรหม

คลายออกเป็ นเส้น ยาว คุ ณยายพยายามดึง แต่ ก็ยิ่ง ทาให้ เชื อ กหลุ ด แจ๋ นแหล๋ นเห็น เช่ นนั้ นมั นจึ ง
พยายามวิ่งตามขดไหมพรหม มันใช้กงเล็บของมันเกี่ยวกับขดไหมพรหมและค่อย ๆ ใช้ปากคาบขดไหม
พรหมไว้ และมันก็วิ่งเอาขดไหมพรหมมาให้คุยยายด้วยท่าทีที่ทะมันทะแมง แต่ว่าแจ๋นแหล๋นก็สามารถ
เอาไหมพรหมมาให้คุยยายที่นั่งอยู่ใต้ต้นไม้ได้สาเร็จ คุณยายเห็นแบบนั้นคุยยายรู้สึ กภูมิใจ และกล่าว
ขอบคุณแจ๋นแหล๋นที่เก็บไหมพรหมให้คุณยาย
ขณะนั้นเอง ลูกพลับก็ตกลงมาจากต้นทีละลูกสองลูก และก็ตกลงมามากขึ้นเรื่อย ๆ คุณยาย
จึงกล่าวว่า “วันนี้โชคดีจังเลยนะแจ๋นแหล๋นลูกพลับสุ กและตกลงมาให้เราเก็บพอดี ” แจ๋นแหล๋นร้อง
เหมียว ๆ เสียงดัง มันดีใจมากเพราะมันชอบกินลูกพลับตากแห้งที่สุด จากนั้นคุยยายก็ได้เอาตะกร้าใบ
ใหญ่มาเก็บลูกพลับเพื่อที่จะนากลับบ้าน เจ้าเหมียวแจ๋นแหล๋นก็ช่วยคุณยายเก็บลูกพลับโดยการใช้อุ้ง
เท้าของมันเขี่ยลูกพลับไปหาคุณยาย คุณยายเห็นดังนั้นก็ยิ้มและลูบไปที่หั วของแจ๋นแหล๋นด้วยความ
เอ็นดู และพูดกับแจ๋นแหล๋นอีกว่า “แจ๋นแหล๋นเป็นเด็กดีจังเลยนะจ๊ะที่คอยช่วยเหลือยายตลอด อย่างนี้
ต้องมีรางวัลให้แล้วล่ะ” แจ๋นแหล๋นจึงเดินไปใกล้คุณยายและให้หัวอ้อนคุณยายด้วยท่าทีที่น่ารัก
ในที่สุดก็เก็บลูกพลับเสร็จ คุณยายจึงได้กลับไปถักเสื้อจากไหมพรหมต่ อ และคุณยายพลาง
คุยกับเจ้าเหมียวแจ๋นแหล๋นว่าแจ๋นแหล๋นเป็นแมวที่ดีและน่ารักมาก ๆ ยายมีร างวัลให้แจ๋ นแหล๋นด้วย
ฐานะเป็นผู้ช่วยที่ดีคอยช่วยเหลือมาตลอด คุณยายจึงจะถักเสื้อไหมพรหมตัวเล็กให้ กับแจ๋นแหล๋น และ
จะนาลูกพลับไปทาเป็นลูกพลับตากแห้งให้กับแหล๋นอีกด้วย
จนในที่สุดคุณยายก็ถักเสื้อให้กับตัวเองและแจ๋นแหล๋นจนเสร็ จ แถมยังสวมเสื้อที่ถักใส่ให้เจ้า
เหมียวแจ๋นแหล๋นอีกด้วย แจ๋นแหล๋นรู้สึกดีใจเป็นอย่างมากที่ได้รับรางวัลจากคุณ ยาย มันจึงร้องและ
กระโดดไปมาด้วยท่าทีที่ดีใจ หลังจากถักเสื้อเสร็จคุณ ยายก็ถือตะกร้าลูกพลับและพาแจ๋นแหล๋นเดิน
กลับเข้าบ้าน ในวันต่อ ๆ มา แจ๋นแหล๋นก็ทาหน้าที่ของตัวเองอย่างที่ดีที่สุด โดยที่แจ๋นแหล๋นก็คอยดูแล
และปกป้องคุณยายตลอดไป

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า...คนที่คอยช่วยเหลือผู้อื่นด้วยความจริงใจ ย่อมได้รับความช่วยเหลือและความ
จริงใจตอบกลับ ทาสิ่งใดดี ก็จะได้รับสิ่งที่ดีกลับมา