Sztuka konceptualna:

1.Joseph Kosuth, One and Three Chairs (1965) – to jedno z najbardziej znanych jego dzieł.
Dzieło zawiera fizyczne krzesło, zdjęcie tego krzesła i tekst słownikowej definicji słowa „krzesło”.
Fotografia jest przedstawieniem rzeczywistego krzesła ustawionego na podłodze, na pierwszym
planie pracy. Definicja, umieszczona na tej samej ścianie, co fotografia, określa słowami pojęcie
tego, czym jest krzesło w jego różnych wcieleniach.

Dwa elementy pracy pozostają niezmienne: kopia słownikowej definicji słowa „krzesło” oraz
schemat z instrukcją montażu. Obie noszą podpis Kosutha. Zgodnie z instrukcją instalator wybiera
krzesło, ustawia je przed ścianą i wykonuje zdjęcie krzesła. To zdjęcie należy powiększyć do
rozmiaru rzeczywistego krzesła i umieścić na ścianie po lewej stronie krzesła. Na koniec
powieszono powiększenie kopii definicji słownikowej po prawej stronie krzesła, wyrównując jego
górną krawędź z krawędzią na fotografii.

Joseph Kosuth skomentował to dzieło w następujący sposób: sztuka, którą nazywam konceptualną,
jest taka, ponieważ opiera się na badaniu natury sztuki.

2.Jenny Holzer, Truizmy, cykl –Cykl Truizmy to zbiór jednozdaniowych wypowiedzi

prezentujących różne stanowiska wobec dotyczącym jednostki i społeczeństwa spraw związanych
ze sprawowaniem władzy, kierowaniem własnym życiem czy wychowaniem. Niekoniecznie są to
poglądy podzielane przez artystkę, lecz uznane przez nią za warte rozważenia. To prawie 300
aforyzmów i sloganów wykorzystujących szereg nowoczesnych stereotypów lub powszechnie
uznawanych prawd.

Po raz pierwszy pojawiły się jako anonimowe ulotki, które wydrukowała czarną kursywą na białym
papierze i przyklejone pszenicą do budynków, ścian i płotów na Manhattanie i wokół niego.
Później zaczęto wyświetlać je na budynkach.

3.Jenny Holzer, Lustmord - Lustmord powstał jako odpowiedź na metodyczne gwałty i morderstwa
kobiet, do których doszło w wyniku irracjonalnego aktu etycznego oczyszczenia podczas wojny w
Bośni. Lustmord powstał, aby zwrócić uwagę ludzi na te brutalne akty. Prace powstały w latach
1993–1994 i zawierały w sumie kilka wierszy tekstu opowiadające o przestępstwach na tle
seksualnym, które miały miejsce w tym czasie z perspektywy ofiary, sprawcy przestępstw na tle
seksualnym i obserwatora.
Teksty te były tatuowane na skórze i później fotografowane.

4. Barbara Kruger, Your Body Is A Battleground Plakat powstał na potrzeby demonstracji na rzecz praw
kobiet, a także stał się już emblematycznym dziełem sztuki feministycznej i co jakiś czas jest
przywoływany w kontekście walki o prawa kobiet. Mówi o kobiecym ciele zawłaszczanym jako pole
ideologicznej oraz politycznej walki. Plakat towarzyszył nastrojom związanym z zaostrzeniem ustawy
aborcyjnej w 1993 roku. Plakaty zostały po bardzo krótkim czasie zerwane, a rok później ponownie były
przyklejane przy pomocy grupy feministek, tym razem bardzo wysoko na słupach, co miało zapewnić im
dłuższy żywot. Twarz spoglądającej na widza kobiety w lewej części przedstawiona jest w pozytywie, a w
prawej w negatywie. Na środku widnieje duży napis: Twoje ciało to pole walki, natomiast trzy mniejsze,
pozostałe to : Broń praw kobiet. Walcz o prawo do aborcji. Żądaj edukacji seksualnej.

5. Roman Opałka, 1965/1-∞ (1965-2011) „Opałka 1965. Od jednego do nieskończoności” to projekt

rozpoczęty przez artystę w 1965r. (który przyniósł mu największą sławę i uznanie) Pierwszy obraz w
ramach tego projektu, nazwany został przez twórcę „Detalem”. Jest to czarne płótno pokryte białymi
liczbami od 1 do 35327 namalowanymi cienkim pędzelkiem, zapisanymi kolejno w ciasnych równych
poziomych rzędach. Następne obrazy są kontynuacją pierwszego - zapełnione są kolejnymi rzędami
następujących po sobie liczb. Białe cyfry są początkowo na czarnym, a następnie każdorazowo
rozbielanym o 1 proc. Płótnie. Liczbą szczególnie magiczną okazało się 7 777 777. Tak mówił o niej sam
twórca: „Jest liczbą odpowiadającą wymiarowi ludzkiego życia. Liczbą, która nie popada w brak umiaru,
dociera do granicy egzystencji”. Opałka bardzo pragnął do niej dotrzeć. Nie udało się, zatrzymał się gdzieś
przed 6 000 000.