Unizm

Definicja unizmu.

Unizm- został stworzony przez Władysława

Strzemińskiego. Jest to teoria w malarstwie
abstrakcyjnym która powstała w roku 1923-1928
głosząca całkowitą jedność formalną obrazu
poprzez wyeliminowanie z niej wszelakich
kontrastów. Poparty został tylko kilkunastoma
obrazami.
Władysław Strzemiński
 Krótki życiorys.
Data urodzenia- 21 listopada 1893, Mińsk Białoruś.
Data i miejsce śmierci-26 grudnia 1952 Łódź.
Żona Katarzyna Kobro.
Miejsce pochówku- Stary cmentarz w Łodzi.
Dzieci- córka Nika Strzemińska.
Władysław Strzemiński był malarzem, teoretykiem sztuki,
projektantem druku, pionierem konstruktywistycznej awangardy
lat 20-30 20 wieku. Twórca teorii unizmu. Władysław Strzemiński
studiował w Wojskowej Szkole Inżynieryjnej w Petersburgu.
Służąc w wojsku podczas pierwszej wojny światowej został
ciężko ranny i wtedy to stracił rękę i nogę.
Władysław Strzemiński, "Pejzaż łódzki", 1932.
 Postawa twórczości
Strzemińskiego.
Twórczość Władysława Strzemińskiego
ukształtowała się pod wpływem kubizmu,
puryzmu i neoplastycyzmu. W jego artystycznych
koncepcjach ważną rolę odegrał
konstruktywizm. Sam twórca był jednak
przeciwny głoszonemu przez konstruktywistów
hasłu podporządkowania sztuki wymogą
społecznej użyteczności, bronił idei autonomii
sztuki. Akceptował konieczność zespolenia
porządków sztuki i życia społecznego.
Strzemiński Władysław, Kompozycja unistyczna
13, 1934 — Muzeum Sztuki, Łódź
 Unizm w malarstwie.

Unizm w malarstwie 1928 , czy też kompozycja

w przestrzeni obliczenia rytmu
czasoprzestrzennego 1933 to właśnie napisał ze
swoją żoną Katarzyną Kobro, czy też Druk
funkcjonalny 1935 był to tak zwany wykład zasad
konstrukcji obrazu, rzeźby i budowy
architektonicznej. Był twórcą układu
typograficznego wszystkich publikacji biblioteki.
Strzemiński Władysław, Zwrotnica, projekt
okładki 1923
 Teoria unizmu.

Władysław Strzemiński wniósł najważniejszy

wkład w dzieje światowej awangardy swoją
teorią unizmu. Sformułował ją w stosunku do
malarstwa w latach 1931-1933 bardziej
rozszerzył na rzeźbę, architekturę i techniki
typograficzne. Ważną normę unizmu stanowił
wymóg jedności dzieła sztuki z miejscem w jakim
powstaje.
 Podstawowa zasada unizmu.

Podstawową zasadą unizmu była pełna jednorodność

obrazu zbudowanego na prawach jemu tylko
właściwych, pozbawiona wszelkich kontrastów.
Strzemiński poszukiwał prac które by odzwierciedlały
kompozycje posuprematystyczne z lat 20, prace
abstrakcyjne. Równowagę zapewniało odpowiednie
rozłożenie biomorficznych form i wzajemne
oddziaływanie barw. Zespolenie form i tła w organiczną
statyczną całość prowadziły do zwężenia gamy
chromatycznej i zestawienia barw o jednakowym
natężeniu.
Kompozycja unistyczna 9. 1931r
 Kompozycja unistyczna w
architekturze.
W kompozycji architektonicznej z lat 1926-1930
zasada jednorodności była przedstawiona w
odmienny sposób. Autor zastosował tu system
proporcji odnoszący się zarówno do wymiarów
płótna, jak i do geometrycznych elementów
kompozycji. W swoich pracach unistycznych z lat
30 wprowadził monochromię i kompozycję
fakturową, która była tworzona przez jeden wzór
powtarzających się wypukłych elementów.
 Kompozycja unistyczna 14(1934)

Najważniejszą czyli centralną część płótna

wypełniały formy największe, które skupiały na
sobie wzrok oglądającego. Akt percepcji
obejmował stopniowo coraz większe partie
płaszczyzny pokrytej abstrakcyjnymi kształtami
malejącymi w miarę zbliżania się do ramy
obrazu.
Kompozycja unistyczna 14 1934r.
 Pejzaże morskie.

Inna tendencja przejawiała się w pejzażach

morskich ( Morze Pejzaż 1933) i Łódzkich ( Pejzaż
Łódzki 1931) oraz w kompozycjach figuralnych
Strzemińskiego z lat 30. Były to obrazy intymne,
mało formatowe, olejne, malowane dla
odpoczynku. Ważną rolę w tych obrazach
odgrywały stosunki przestrzenne między
plamami barwnymi o biomorficznych kształtach i
biegnącą własnym duktem giętką linią aluzyjnie
nawiązującą do formy natury.
Morze pejzarz
 Obrazy z okresu okupacji.

Cykle ekspresyjne które pokazywały gehennę wojenną

to Białoruś zachodnia, Deportacje, Wojna domowa,
Twarze, Pejzaże i martwe natury, Tanie jak błoto, Ręce
które nie z nami, Moim przyjaciołom Żydom. Cykl
obrazów solarystycznych zwanych powidokami światła
zostały namalowane w latach 1948-1949. Utrwalały one
optyczne wrażenie wywołane spojrzeniem na słonce,
Powidok słonca 1948. Z tego okresu pochodzą również
obrazy i rysunki pokazujące próbę stworzenia nowej
formuły realistycznego obrazowania.
Powidoki słońca.
Moim przyjaciołom Żydom.