Filosofía ética e moral

Eudaimonismo e Hedonismo
Éticas de fins
Emotismo moral e Utilitarismo

Ética formal Kantiana

Éticas do deber Ética existencialista e da xusticia

Ética do diálogo e comunicación

Éticas de mins e máx

Metaética
Éticas actuais

-Ética e moral
Moral: -mor,moris/costumbre: accións que poden calificarse como boas ou malas.
Vennos dada e é inconsciente.

Ética – ethos/carácter-: estudio da moral, en concreto, das accións morais. Ten

sentido se somos libres e autónomos.

Accións morais: teñen que ser conscientes, libres e morais, son estudiadas polas
teorías éticas

Reglas morais: principios que regulan as accións morais.

Autonomía moral: -auto/un mismo nomos/ley-: darse a ley a un mismo.

Heteronomía moral:-hetero/outro nomos/ley-: a ley dánola outro.

-Ética de mínimos e máximos

Podemos acercarnos á ética por dous lados: buscar unha sociedade xusta
estudiando os actos e normas morais, ou buscar a felicidade personal usando
reflexións. Os dous son complementarios, pois para ser feliz tes que vivir nunha
sociedade xusta e ao mismo tempo, ter plans persoais; basándonos nesto, podemos
distinguir dúas éticas:

Ética de mínimos: básase na idea de xusticia e os deberes e normas a seguir para

toda unha comunidad.

Ética de máximos: busca a felicidade de cada un.

-Metaética
Reflexión sobre a propia ética e a linguaxe moral -Moore-

-Relativismo moral
Desarróllana os sofistas e din que non se pode saber qué é moral e qué non, pois
as normas e todo eso están feitas por interés. O primeiro en oporse ós sofistas,
foi Sócrates, aportando método de diálogo e o intelectualismo moral, onde asocia
o mal coa ignorancia e o ben co saber -para él, o saber, da a felicidade-.

-Hedonismo de Epicuro
O fin do ser humano, é buscar a felicidade, e para Epicuro, a felicidade, é o
pracer -hedoné-. Epicuro resalta a importancia da phrónesis -prudencia- pois
con ela calculamos o pracer e o sufrimento das nosas accións.
Epi cree que o placer consíguese eliminando a dor, e para enseñarlle ó home
cómo,diferencia 2 tipos:

Placeres estáticos: estado de ausencia de dor

Placeres cinéticos: cambios de estado que acaban en dor.

Ademáis, tamén diferencia:

Aponía: ausecia de dor física

Ataraxia: placer estático da mente.

Para conseguir a felicidad hai 3 formas de saciar os nosos deseos:

Naturales necesarios: satisfácense para chegar a felicidad estática –todo o que

é necesario para vivir.ej: comer unha mazá cando tes fame.-
Naturales e non necesarios: son precindibles e desenvocan en placeres cinéticos
que acaban en dor. Simplificando, é o que pode ser necesario para vivir pero
solucionamos dunha forma extravagante, por ejemplo tes fame e en vez de comer
unha mazán, pídeste tres pizas e catro hamburguesas.
Innaturales e innecesarios: solo traen dolor e hai que evadilos -fama, moito
diñeiro...-

-Eudemonismo de Aristóteles
Eudaimonía= felicidade gr.
Aristóteles defende nos tratados sistemáticos da ética que os humanos buscamos
ser felices pero non todos conseguimos selo, pois moitos confunden a felicidade
co vicio,ambición,etc, entonces alega que para conseguir a felicidade, temos que
valernos da razón e sobre todo da prudencia, para que á hora de facer unha
decisión, escollamos un término medio.
por ejemplo: se temos 10mil euros e queremos invertir, invertilos todos de unha, é
unha bastada, pero invertir 10, é unha puta merda, entón, temos que buscar un
término medio entre os dous.

Máis tarde, Aris fálanos sobre o areté ou virtud, que significa excelencia e
según él, fainos mellores; en relación a esto, dinos que temos que practicar 2
virtudes: as intelectuais/dianoéticas e as morais/éticas

Virtud ética: teñen un carácter máis sensible e emotivo e son comportamientos

dunha persoa que se esperan nunha sociedad e son moi importantes pois
márcannos como persoa. EJ: se sempre que vou a clase, Andre saludame cunha
sonrisa, vou esperar que o faga todos os días pois demóstrame que é unha persoa
risoña e compórtase así.
Virtude dianoética: están máis relacionadas co intelectual e apréndense a
través da enseñanza; hai varias -intuición,sabiduría,arte...-, pero a máis
importante para Aris, é a prudencia, que nos axuda a analizar qué opción é
mellor á hora de decidir e cómo debemos actuar.

-Emotivismo moral de David Hume

Para Hume o comportamiento moral, basábase na felicidade do mayor núm de pers.,
pois non é posible ser felices si os do noso arredor non o son, defendía que a
ética atopámola nos sentimentos que as accións do resto causan en nós e
viceversa. En resumen, algo é moralmente bo, si nos provoca aprobación e
satisfacción, pero si provoca rechazo, é moralmente mala
Ej. si Iria lle pega a Alba, esa acción cáusame rechazo -sentimento- e por moito
que Iria o justifique con que Alba non paraba de molestala -razón- sigue sendo
moralmente mala, porque me provoca un mal sentimento.

-Utilitarismo de J.S.Mill e Bentham

Bentham, ao igual que Epi, vía a felicidade como o placer e a ausencia de
dor e ao igual que Hume, as accións considéranse boas e útiles si causan a
felicidades das persoas que se ven envoltas na acción. Ademáis añade a
idea de que os placeres, poden ser medidos en función á cantidade
-utilitarismo dos actos-. En resumen, búscase a mayor cantidade de
placeres,para o mayor núm. de pers.
Ej: se eu lle pinto unha estrella a pablo na libreta e a él eso faino feliz
ou parécelle un gesto bonito, é unha acción boa moralmente ademáis de
útil, pero si fago o mismo con Nerea e a ela non lle gusta e fastídialle
porque non quería malgastar a libreta, considérase unha acción mala
moralmente.
No problema das vías do tren, Bentham mataría ó chavaliño que estivese
solo en vez das 5 persoas, porque prima a felicidade do maior núm. de pers,
John Stuart Mill, basándose na teoría de Bentham, di que os placeres tamén
se poden agrupar segundo a súa cualidad-utilitarismo da regla-, pois hai
 uns que son superiores -espirituais, morais e intelectuais- e outros que
son inferiores -materiais e físicos-, respecto a esto, ao creer que solo
somos felices se os do noso arredor tamén o son, hai que intentar que todos
consigamos os placeres superiores.
A pesar de que Mill se basa na teoría de Bentham, hai cousas nas que non
coincide. Mentres que Bentham eligiría matar a 1 para salvar a 5, Mill,
cree que eso sería un erro e añade á teoría inicial, o concepto de
individualidad, no que se eu fago algo que solo me afecta a min, non hai
nadie que poida vir a reclamarme nada ou a meterse no medio.
No problema das vías do tren, Mill, deixaría que pasase o que tivese que
pasar, sin intervir él.

-Ética formal kantiana

Kant basa a racionalidade humana en 2 usos: o teórico,para saber cómo podemos
coñecer algo a través da razón, e o práctico, para decidir cómo actuamos.
Según este último, a razón indica qué leyes morais -normas morais universales-
guían as nosas accións, tendo que conta que tamén se poden aplicar ao resto do
mundo en calquera circunstancia.
Kant, ademáis de darlle importancia á acción que realizamos, tamén ten en conta
a voluntade, e segundo esto, divide as accións, en 3 grupos:
Por deber: -a priori-realizamos algo porque basámonos nun principio universal-
imperativo categórico:obrar de forma que o principio da acción, sirva de ley
universal- ej:estudiar porque é o teu deber.
Para Kant, esta maneira de facer as cousas, é a mellor, pois él asocia o ben coa
boa voluntad, e a única boa voluntad, é a feita por deber.
Conforme ó deber: -a posteriori-cando realizamos a acción, pero con un motivo
diferente e querendo sacar algo a cambio -imperativo hipotético: ten que haber
un por qué, un fin.-
ej:estudiar porque quero salir o sábado.
Contrarias ó deber: non se fai a acción que se debería realizar.

-Ética existencialista
A ética existencialista básase en 2 principios: elegir como bo pa nós,o que é bo
po resto e darlle valor ó elegido, pois o elegido sempre será bo, si non, non o
terías elegido.
Nesta ética, resáltase a importancia da liberdade, que nos da pé a elegir o que
nós queiramos,para así guiar o noso camiño e tamén se considéra, por esto, que o
ser humano, está obligado a estar decidindo constantemente, de maneira que se
estresa e angústia.
Sartre, como gran representante da corriente, fala da libertade como algo
negativo, por esto de que nos obliga a elexir e sucesivamente estar angustiados.

-Ética de diálogo e comunicación de Habermas

Hab crea unha ética basada no diálogo na unha norma pódese universalizar si se
elabora a través da comunicación ou diálogo racional e si é aprobada por todos
os afectados, que a súa vez, participan no diálogo.
Para él, as bases do xusto e correcto teñen que surgir dun consenso entre as
persoas involucradas e ten que ser algo a nivel conxunto, pois individualmente
cada un pode decidir o que él queira.
Ej: Cambiamos a fecha dun exámen e todos opinamos e debatimos desde unha
igualdade, ata aquí todo ben, pero se non contamos con algún de nós á hora de
cambiar a fecha, ou non chegamos a un acordo, esa norma,non é válida.

-Ética da xusticia de J.Rawls

Rawls cree que somos os seres humanos os que establecemos, a través dun pacto, o
que consideramos como ben ou mal, e fala dun pacto hipotético no que se respetan
os principios da xusticia:

máxima libertad compatible: hasta o que entendo eu, é a libertad de expresión e

todo esto.
xusticia social: onde, si partimos todos da misma base, non están mal certas
desigualdades, sempre e cando, estas, favorezcan, ós desfavorecidos.

Pensando neste pacto e na igualdade á hora de desarrollar os principios da

xusticia, crea o que se chama, velo da ignorancia, de maneira que cando se
decidan os principios da xusticia, hai que ignorar os rasgos que me definen
-home, muller, novo, vello, pobre, rico...- porque se non os ignoro, en vez de
actuar imparcialmente, intentarei de algunha forma, defender principalmente os
dereitos dos do meu gremio.

-Éticas actuais
Neopragmatismo: son accións morais que buscan mellorar asociedade -Richard
Rorty basábase na sensibilización moral-

Éticas posmodernas: nesta ética non hai verdades universales, déixase a un lado
tanta razón e búscase o placer e satisfacción.
Fálase de que a verdade sempre vai estar suxeita a unha interpretación que nós
formamos para o noso beneficio, de maneira que todo depende do teu entorno,
valores e creencias. -Jacques Derrida-

Éticas aplicadas: céntranse en problemas concretos cos que vivimos e velan

porque se cumplan ditos códigos éticos -eutanasia,desigualdades...-

Neuroéticas: plantea que as conductas morais débense a un mecanismo biolóxico

do humano a modo de adaptación. -Adela Cortina-

Noelia Domínguez Pazos 1Bach A