Ang Alamat ng Sungay ng Usa

Ang aming bahay ay nabuo noong dekada 80. Hindi man

kalakihan, hindi din kaliitan. Noong panahon pa ng aking mga
ninuno, wala pang halos nakatira sa paligid, may mga kagubatan
pa sa hindi kalayuan at makikita mo ang susunod na bahay na
lalakarin pa ng isang kilometro. Isang hapon, ang aming ninuno ay masayang naglalaro sa labas
ng kanilang bahay nang nakita niya ang isang napakagandang nilalang na ngayon lang niya
nakita. Tumakbo siya ng mabilis papunta sa kanyang ina at ikinuwento niya ang nangyari ngunit
sinabihan lang siya na nasa guni-guni niya lang iyon. Hindi makapaniwala ang aming ninuno at
kaya naman, kinabukasan ay naglaro siya ulit sa labas ng kanilang bahay. Lumapit siya ng konti
sa papasok sa kagubatan sa hiling na makita niya ulit ang nilalang at hindi nagtagal ay lumabas
ito ulit. Inilarawan ng aming ninuno na ito ang pinakamaganda at pinakamahiwagang nilalang na
kanyang nakita na may isang perpektong sungay at ito ay pinangalanang niya ng Usa. Usa dahil
ito lang ang nag-iisa na kanyang nakita. Kinaibigan niya ito, at sa loob ng maraming taon palagi
silang masayang naglalaro sa loob ng kagubatan at minsan ay kinakausap niya ito. Lumipas ang
panahon, naging binata na ang aming ninuno at sa edad na labinwalo, nagkasakit ang kanyang
ina. Sa sakit na naramdaman nito, pumunta siya sa gubat at kinausap niya si Usa. Nang di
kalaunan ay lumayo ng konti si Usa, nagtaka ang aming ninuno at doon niya nakita ang
pinakamaringal na babae na kanyang nakita. Si Usa ay naging isang babae, hindi nakagalaw ang
aming ninuno at doon ay kinausap ni Usa, ipinaliwanag ng malinaw ni Usa at naintindihan din
ng aming ninuno. Sinabi ni Usa na may paraan para mas mapahaba pa ang buhay ng ina ng
aming ninuno, kinakailangan lang ang isang dahon na makikita malapit sa isang lawa at lalagaan
lang ito at ipainom sa ina. Sinunod ng ninuno ang sinabi ni Usa at nakikita niya na gumagaling
ang pakiramdam ng nanay. Isang gabi, hindi mapalagay ang aming ninuno at bumalik siya sa
loob ng kagubatan habang dala dala ang lamparilya sa kamay. Tinawag niya si Usa ngunit hindi
ito nagpapakita. Hindi siya umuwi hanggang naghating-gabi nalang nang makita niya si Usa sa
tabi ng tanim sa kinukuhaan ng dahon ng aming ninuno. Agad niya itong nilapitan, hinawakan
ng marahan at agad itong kinausap. Halos magkawalang malay na si Usa at ipinaliwanag nito na
ang kanyang huling tungkulin ay ilipat lahat ng kanyang kapangyarihan na makapagpagaling sa
kahit ano mang sakit sa kanyang perpektong sungay. Ipahawak ito sa ina isang beses sa isang
araw hanggang sa tuluyang gumaling. Pinigilan ng aming ninuno na umiyak hanggang sa
naglaho si Usa at hawak-hawak nalang ng aming ninuno ang sungay ni Usa. Ginawa ng aming
ninuno ang bilin ni Usa hanggang sa gumaling ang kanyang ina. Bawat gabi, hindi pa rin
nakakalimutan ng aming ninuno na bisitahin ang kagubatan sa hiling na makita man si Usa ulit.
Nagtagal ay umibig ang ninuno namin at nagkaroon ng pamilya. Nang siya ay tumanda na,
ipinasa niya ang sungay ni Usa, at kaniyang ibinilin na ang kanyang mga huling kahilingan ay
alagaan ang sungay at siya ay ilibing sa kung saan siya ay umupo hawak-hawak si Usa.