ภาษาจีนเพื่อการสื่อสารเบื้องต้น2

ภาษาจีนเพื่อการสื่อสาร
Chinese for Communication
วารุณี สุวรรณจ่าง
คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์
มหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา
2561
ภาษาจีนเพื่อการสื่อสาร
Chinese for Communication
MTCSOL (การสอนภาษาจีนแก่ชาวต่างชาติ)
2561
ภาษาจีนเพื่อการสื่อสาร (Chinese for Communication)
ผู้เขียนและเรียบเรียง นางสาววารุณี สุวรรณจ่าง
ภาพหน้าปกถ่ายโดย นางสาววารุณี สุวรรณจ่าง
พิมพ์ครั้งที่ 1 มีนาคม 2561
จานวนเล่มที่พิมพ์ 400 เล่ม
พิมพ์ที่ มหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา 160 หมู่ 4 ถนนกาญจนวนิช
ตาบลเขารูปช้าง อาเภอเมือง
จังหวัดสงขลา 90000
คํานํา
ตําราภาษาจีนเพื่อการสื่อสาร (Chinese for Communication) เล่มนี้ผู้เขียนได้เรียบเรียงขึ้น
เพื่อให้ผู้สนใจศึกษาวิชาภาษาจีนเพื่อการสื่อสารได้นําไปศึกษาเรียนรู้ ผู้เขียนได้ใช้ประสบการณ์ในการ
สอนวิชาภาษาจีนเพื่อการสื่อสารมาปรับปรุงเนื้อหาเพื่อให้ผู้อ่านเข้าใจได้ง่ายขึ้น โดยยึดแนวทางจาก
จุดประสงค์รายวิชาและคําอธิบายรายวิชามากําหนดเป็นขอบข่ายวิชาและเนื้อหา ผู้เขียนได้ศึกษา
ค้นคว้าและเรียบเรียงจากแหล่งความรู้หลายแหล่ง เช่น จากตําราที่ผู้เชี่ยวชาญได้แต่งไว้ รวมทั้งแหล่ง
ความรู้จากสื่อออนไลน์ต่าง ๆ ทําให้ครอบคลุมเนื้อหามากขึ้น เนื้อหาในตําราเล่มนี้ประกอบด้วย
สัทอักษรจีน การทักทาย การแนะนําตัว ครอบครัว สัญชาติ สถานที่ อาหารจีน การซื้อของ วัน เดือน
ปี และเวลา โดยแต่ละบทจะแบ่งหัว ข้อ สํา คัญ คือ คํา ศัพ ท์ คู่ส นทนา บทเรีย น คํา ศัพ ท์เ พิ่ม เติม
บทเรียนเพิ่มเติม คําอธิบาย หลักภาษา วัฒนธรรมจีน และแบบฝึกหัด
ผู้เขียนขอขอบพระคุณคณาจารย์ทุกท่านที่ได้เขียนตําราและหนังสือต่าง ๆ ที่ผู้เขียนได้ใช้เป็น
แหล่งค้นคว้าและอ้างอิงในการเขียนตําราเล่มนี้ โดยผู้เขียนหวังเป็นอย่างยิ่งว่าตําราเล่มนี้จะทําให้
ผู้อ่านเกิดความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับภาษาจีนเพื่อการสื่อสารได้เป็นอย่างดี
2561
สารบัญ
หน้า
คํานํา ก
สารบัญ ข
สารบัญตาราง ฌ
บทที่ 1 ภาษาจีนกลาง 1
สัทอักษรจีน 1
พยัญชนะ 1
พยัญชนะพิเศษ 2
สระเดี่ยว 2
สระเดี่ยวพิเศษ 2
สระผสม 3
การออกเสียงพินอิน 4
วรรณยุกต์ 5
หลักการใส่เครือ่ งหมายวรรณยุกต์ 5
อักษรจีน 5
เส้นขีดตัวอักษรจีน 6
ชื่อเรียกเส้นขีดตัวอักษรจีน 7
รูปแบบพื้นฐานโครงสร้างอักษรจีน 8
รูปแบบสัดส่วนโครงสร้างอักษรจีน 10
ระเบียบกฎเกณฑ์การเขียนตัวอักษรจีน 12
ระเบียบการเขียนลําดับขีดเพิ่มเติม 13
ชื่อย่อจีวิภาค 14
ตัวเลข 15
วัฒนธรรมจีน 16
แบบฝึกหัด 18
สรุป 20
สารบัญ (ต่อ)
หน้า
บทที่ 2 การทักทาย 23
คําศัพท์ใหม่ 23
คู่สนทนา 24
บทเรียน 24
คําศัพท์เพิ่มเติม 25
บทเรียนเพิ่มเติม 25
คําอธิบาย 26
หลักภาษา 28
สรุป 34
บทที่ 3 การแนะนําตัว 37
สรุป 46
บทที่ 4 ครอบครัว 49
หน้า
สรุป 57
บทที่ 5 สัญชาติ 59
ง
สรุป 69
บทที่ 6 สถานที่ 71
สรุป 80
หน้า
บทที่ 7 อาหารจีน 83
สรุป 93
บทที่ 8 การซื้อของ 95
จ
สรุป 104
บทที่ 9 วัน เดือน ปี 107
หน้า
สรุป 117
บทที่ 10 เวลา 119
สรุป 129
ฉ
บรรณานุกรม 131
ประวัติผเู้ ขียน 133
ช
สารบัญตาราง
ตารางที่ หน้า
1.1 พยัญชนะภาษาจีน 21 เสียง 1
1.2 พยัญชนะพิเศษ 2 เสียง 2
1.3 สระเดี่ยว 6 เสียง 2
1.4 สระเดี่ยวพิเศษ 3 เสียง 2
1.5 สระผสม 29 เสียง 3
1.6 การออกเสียงพินอิน 4
1.7 วรรณยุกต์ 4 รูป 5 เสียง 5
1.8 หลักการใส่เครือ่ งหมายวรรณยุกต์ในภาษาจีน 5
1.9 ชื่อเรียกเส้นขีดตัวอักษรจีน 7
1.10 รูปแบบสัดส่วนโครงสร้างอักษรจีน 1 10
1.14 ระเบียบกฎเกณฑ์การเขียนตัวอักษรจีน 12
1.15 ตัวเลข 15
9.1 การเทียบเคียงวัน 110
9.2 การเทียบเคียงเดือน 111
10.1 การบอกเวลาในภาษาจีน 125
10.2 การบอกช่วงเวลาในภาษาจีน 126
บทที่ 1
Dì yī kè
第一课
ภาษาจีนกลาง
Pǔ tōng huà
普通话
ภาษาจีนกลางเป็นภาษาหนึ่งซึ่งมีความสาคัญต่อโลกในยุคปัจจุบัน ประเทศจีนเป็นประเทศ
ที่มีการพัฒนาเศรษฐกิจแบบก้าวกระโดด ส่งผลให้ ประเทศจีนเป็นประเทศมหาอานาจทางเศรษฐกิจ
ของโลกรองจากประเทศสหรัฐอเมริกา ประกอบกับการที่ประเทศจีนมีประชากรมากที่สุดในโลก ทาให้
ภาษาจีนเป็นภาษาที่คนทั่วโลกใช้กันมากรองลงมาจากภาษาอังกฤษ
ภาษาจี น กลาง เรี ย กอีกอย่างว่า “แมนดาริ น ” ประกอบด้ว ย สั ทอักษรจีน และอักษรจี น
สัทอักษรจีนเป็นเครื่องมือในการออกเสียง ส่วนอักษรจีนเป็นเครื่องมือในการเขียน การเรียนภาษาจีน
กลางให้เข้าใจควรเริ่มจากการออกเสียงสัทอักษรจีนก่อน หลังจากนั้นค่อยฝึกเขียนเส้นขีดอักษรจีน
Pīn yīn
สัทอักษรจีน (拼音)
สัทอักษรจีน เรียกอีกอย่างว่า “pinyin” (พินอิน) เป็นระบบการถอดเสียงภาษาจีนมาตรฐาน
ด้วยตัวอักษรโรมัน บางตัวอ่านออกสี ยงคล้ายคลึ งกับภาษาไทย แต่บางตัวก็อ่านออกเสียงต่างกับ
ภาษาไทยโดยสิ้นเชิง สัทอักษรจีนประกอบด้วย พยัญชนะภาษาจีน 21 เสียง พยัญชนะพิเศษ 2 เสียง
สระเดี่ยว 6 เสียง สระเดี่ยวพิเศษ 3 เสียง สระผสม 29 เสียงและวรรณยุกต์ 4 รูป 5 เสียง
Shēng mǔ
พยัญชนะ ( 声母)
ตารางที่ 1.1 พยัญชนะภาษาจีน 21 เสียง ประกอบด้วย
วิธีการออกเสียง พยัญชนะ (เทียบเสียงภาษาไทย)
1.เสียงริมฝีปาก b (ปอ) p (พอ) m (มอ) f (ฟอ)
2.เสียงปลายลิ้น d (เตอ) t (เทอ) n (เนอ) l (เลอ)
3.เสียงเพดานอ่อน g (เกอ) k (เคอ) h (เฮอ)
4.เสียงเพดานแข็ง j (จี) q (ชี) x (ซี)
5.เสียงด้านหน้าปลายลิ้น z (จือ) c (ชือ) s (ซือ)
6.เสียงปลายลิ้น zh (จรือ) ch (ชรือ) sh (ซรือ) r
(ยรือ)
Tè shū shēng mǔ
พยัญชนะพิเศษ (特殊声母)
ตารางที่ 1.2 พยัญชนะพิเศษ 2 เสียง ประกอบด้วย
พยัญชนะพิเศษ เทียบเสียงภาษาไทย
y อี
w อู
Dān yùn mǔ
สระเดี่ยว (单韵母)
ตารางที่ 1.3 สระเดี่ยว 6 เสียง ประกอบด้วย
สระเดี่ยว เทียบเสียงภาษาไทย
a อา
o ออ
e เออ
i อี
u อู
ü อวี
Tè shū dān yùn mǔ
สระเดี่ยวพิเศษ (特殊单韵母)
ตารางที่ 1.4 สระเดี่ยวพิเศษ 3 เสียง ประกอบด้วย
สระเดี่ยวพิเศษ เทียบเสียงภาษาไทย
er เออร์
ê เอ
-i อือ
Fù yùn mǔ
สระผสม (复韵母)
ตารางที่ 1.5 สระผสม 29 เสียง ประกอบด้วย
2
สระเดี่ยว สระผสม (เทียบเสียงภาษาไทย)

a (อา) ai (อาย) ao (อาว) an (อาน) ang (อาง)
o (ออ) ou (โอว) ong (อง)
e (เออ) ei (เอย) en (เอิน) eng (เอิง)
i (อี) ia (อียา) iao (เอียว) ian (เอียน) iang (เอียง)
ie (เอีย) iu (อิว) in (อิน) ing (อิง) iong (อิ
ยง)
u (อู) ua (อวา) uo (อัว) uan (อวาน) uang (อวาง)
uai (อวาย) ui (อุย) un (อุน) ueng (เวิง)
ü (อวี) üe (เว) ün (อวิน) üan (เวียน)
จากตารางการออกเสียงพยัญชนะและสระภาษาจีน จะเห็นได้ว่า พยัญชนะและสระภาษาจีน

จะมีลักษณะการออกเสียงที่แตกต่างจากภาษาอังกฤษ เช่น พยัญชนะ “b” ไม่ได้อออกเสียง “บี”
แต่ออกเสียง “ปอ” หรือ สระ “a” ไม่ได้ออกเสียง “เอ” แต่อออกเสียง “อา” เป็นต้น
3
4
การออกเสียงพินอิน
ตารางที่ 1.6 การออกเสียงพินอิน ประกอบด้วย
韵母
a o e ê ‐ i ei ai ei ao ou an en a ng e ng ong i ia ia o ie iu ia n in ia n g in g io n g u ua uo ua i ui ua n un ua ng ü üe üa n ün
声母
b ba bo bai bei bao ban ben bang beng bi biao bie bian bin bing bu
p pa po pai pei pao pou pan pen pang peng pi piao pie pian pin ping pu
m ma mo me mai mei mao mou man men mang meng mi miao mie miu mian min ming mu
f fa fo fei fou fan fen fang feng fu
d da de dai dei dao dou dan den dang deng dong di diao die diu dian ding du duo dui duan dun
t ta te tai tao tou tan tang teng tong ti tiao tie tian ting tu tuo tui tuan tun
n na ne nai nei nao nou nan nen nang neng nong ni niao nie niu nian nin niang ning nu nuo nuan nü nüe
l ja le lai lei lao lou lan lang leng long li lia liao lie liu lian lin liang ling lu luo luan lun lü lüe
z za ze zi zai zei zao zou zan zen zang zeng zong zu zuo zui zuan zun
c ca ce ci c ai c ao c ou c an c en c ang c eng c ong cu c uo c ui c uan c un
s sa se si sai sao sou san sen sang seng song su suo sui suan sun
zh zha zhe zhi zhai zhei zhao zhou zhan zhen zhang zheng zhong zhu zhua zhuo zhuai zhui zhuan zhun zhuang
ch c ha c he c hi c hai c hao c hou c han c hen c hangc hengc hong c hu c hua c huo c huai c hui c huan c hunc huang
sh sha she shi shai shei shao shou shan shen shang sheng shu shua shuo shuai shui shuan shun shuang
r re ri rao rou ran ren rang reng rong ru rua ruo rui ruan run
j ji jia jiao jie jiu jian jin jiang jing jiong ju jue juan jun
q qi qia qiao qie qiu qian qin qiang qing qiong qu que quan qun
x xi xia xiao xie xiu xian xin xiang xing xiong xu xue xuan xun
g ga ge gai gei gao gou gan gen gang geng gong gu gua guo guai gui guan gun guang
k ka ke kai kei kao kou kan ken kang keng kong ku kua kuo kuai kui kuan kun kuang
h ha he hai hei hao hou han hen hang heng hong hu hua huo huai hui huan hun huang
y ya ye yao you yan yang yong yi yin ying yu yue yuan yun
w wa wo w ai w ei w an w en w ang w eng wu
Shēngdiào
วรรณยุกต์ ( 声调)
ตารางที่ 1.7 วรรณยุกต์ 4 รูป 5 เสียง ประกอบด้วย
วรรณยุกต์ รูปวรรณยุกต์ วิธีเขียน เทียบเสียงภาษาไทย
เสียงที่ 1 ˉ ซ้าย-ขวา สามัญ
เสียงที่ 2 ˊ ล่าง-บน (ขวา) จัตวา
เสียงที่ 3 ˇ บน-ล่าง-บน เอก
เสียงที่ 4 ˋ บน-ลาง (ขวา) โท
เสียงที่ 5 ไม่มี ไม่มี เสียงเบา
หลักการใส่เครื่องหมายวรรณยุกต์ในภาษาจีน
1. ใส่เครื่องหมายวรรณยุกต์บนสระเดี่ยว 6 ตัว โดยเรียงตามลาดับ a o e i u ü และ
เครื่องหมายวรรณยุกต์ต้องอยู่ตาแหน่งตรงกลาง
2. การใส่เครื่องหมายวรรณยุกต์บนสระ i ให้เอาจุดด้านบนออก
3. การใส่เครื่องหมายวรรณยุกต์บนสระผสม iu ให้วางเครื่องหมายวรรณยุกต์บนสระ u
เท่านั้น
ตารางที่ 1.8 หลักการใส่เครื่องหมายวรรณยุกต์ในภาษาจีน ประกอบด้วย
สระเดี่ยว สามัญ จัตวา เอก โท
a ā á ǎ à
o ō ó ǒ ò
e ē é ě è
i ī í Ǐ ì
u ū ú ǔ ù
ü ǖ ǘ ǚ ǜ
Hàn zì
อักษรจีน (汉字)
อักษรจีนคือ อักษรภาพ เป็นอักษรที่เกิดจากภาพวาดและวิวัฒนาการมาเป็นตัวอักษรจีนที่
นิยมใช้ในปัจจุบัน โดยแต่ละเส้นไม่สามารถนามาผสมแล้วอ่านออกเสียงเป็นภาษาจีนได้ แต่ต้องใช้
ความจาเป็นตัวอักษร ซึ่งตัวอักษรหนึ่งอาจจะเกิดจากเส้นขีดหลาย ๆ เส้นประกอบกัน
5
fán tǐ zì
อักษรจีนแบ่งออกเป็น 2 ประเภทคือ อักษรจีนแบบตัวเต็ม “繁体字” และอักษรจีนแบบ
jiǎn tǐ zì
ตัวย่อ “简体字” ปัจจุบันคนจีนแผ่นดินใหญ่ใช้อักษรจีนแบบตัวย่อ เนื่องจากจานวนเส้นน้อยลง
สามารถจาได้ง่ายขึ้น แต่ยังคงมีบางพื้นที่ที่ใช้อักษรจีนแบบตัวเต็ม เช่น ฮ่องกง มาเก๊า ไต้หวัน เป็นต้น
ฝ่ายวิชาการสานักพิมพ์แมนดารินเอดูเคชั่น (2556, หน้า 40) ได้ให้ความหมายของตัวอักษรจีนว่า
ตัวอักษรจีน ก็คือตัวอักษรที่ได้วิวัฒนาการจากอักษรรูปภาพอันเก่าแก่ที่ได้พบเจอระหว่างการเรียนภาษาจีน
การเรียนตัวอักษรจีนนับเป็นการเริ่มต้นของผู้เรียนที่จะได้สัมผัสกับวัฒนธรรมจีนอย่างแท้จริง ซึ่งตัวอักษรจีน
เป็นหนึ่งในตัวอักษรที่มีประวัติยาวนานที่สุดของโลก มีวิวัฒนาการมา 5,000 กว่าปี โดยมีจานวนผู้ใช้ภาษาจีน
ถึงหนึ่งในสี่ของโลก ตัวอักษรจีนนับว่ามีคุณูปการอันใหญ่หลวงต่อวัฒนธรรมจีน
หลายพันปีที่ผ่านมา ตัวอักษรจีนมีวิวัฒนาการการเปลี่ยนแปลงรูปแบบมาหลายครั้งและค่อย ๆ
เปลี่ยนจนมาเป็นตัวหนังสือจีนมาตรฐานที่ใช้กันอยู่ในปัจจุบัน ซึ่งสามารถแบ่งช่วงวิวัฒนาการของ
ตัวอักษรจีนเป็นช่วงใหญ่ ๆ ได้ดังนี้
1. ภาษาที่แกะสลักบนกระดองเต่า (สมัยยิน สมัยชาง) 甲骨文（殷代，商
代）
2. ภาษาจารึกบนเครื่องทองเหลือง (ซีโจว ชุนชิว) 金文（西周，春秋）
3. ตัวอักษรจ้วน (จั้นกว๋อ ต้าจ้วน – ฉิน เสี่ยวจ้วน) 篆书（战国大篆 – 秦
小篆）
4. ตัวอักษรลี่ (ราชวงศ์ฮั่น) 隶书（汉朝）
5. ตัวอักษรข่าย (ตัวเต็ม) 楷书（繁体）
6. ตัวอักษรข่าย (ตัวย่อ) 楷书（简体）
Hàn zì bǐ huà
เส้นขีดตัวอักษรจีน (汉字笔画)
อักษรจีนประกอบด้วยเส้นขีดตั้งแต่ 1-64 ขีด เส้นขีดแต่ละเส้นมีชื่อเรียกแตกต่างกันออกไป
ในพจนานุกรมจะเรียงอักษรตามหมวดและจานวนขีด อักษรจีนบางตัวมีจานวนเส้นขีดมากและเขียน
ยาก ดั งนั้ น การเขีย นอักษรจี น ต้อ งเขีย นตามล าดับเส้ นขีดให้ ถูกต้ องและเว้นระยะห่ า งเท่า ๆ กั น
นอกจากนี้ยังต้องรู้ความหมายและการออกเสียงตัวอักษรจีนแต่ละตัว ซึ่งอาจต้องใช้ความจามากกว่า
ภาษาอื่น ทาให้คนส่วนใหญ่คิดว่า ภาษาจีนเป็นภาษาที่ยากภาษาหนึ่ง
6
Hàn zì bǐ huà míng chēng biǎo

ชื่อเรียกเส้นขีดตัวอักษรจีน (汉字笔画名称表)
ตารางที่ 1.9 ชื่อเรียกเส้นขีดตัวอักษรจีน
ลาดับ เส้นขีด ชื่อเรียก ตัวอย่าง

序号笔画名称例子
1 横 héng 三
2 竖 shù 中
3 撇 piě 力
4 点 diǎn 六
5 捺 nà 文
6 提 tí 红
7 横折 héng zhé 马
8 横撇 héng piě 水
9 横钩 héng gōu 买
10 横折钩 héng zhé gōu 刀
11 横折提 héng zhé tí 说
12 横折弯 héng zhé wān 朵
13 横折折 héng zhé zhé 凹
14 横折斜钩 héng zhé xié gōu 飞
15 横折弯钩 héng zhé wān gōu 九
16 横撇弯钩 héng piě wān gōu 那
17 横折折撇 héng zhé zhé piě 及
18 横折折折 héng zhé zhé zhé 凸
7
ลาดับ เส้นขีด ชื่อเรียก ตัวอย่าง

序号笔画名称例子
19 横折折折钩 héng zhé zhé gōu 奶
20 竖提 shù tí 很
21 竖折 shù zhé 山
22 竖钩 shù gōu 小
23 竖弯 shù wān 四
24 竖弯钩 shù wān gōu 儿
25 竖折撇 shù zhé piě 专
26 竖折折 shù zhé zhé 鼎
27 竖折折钩 shù zhé zhé gōu 鸟
28 撇点 piě diǎn 女
29 撇折 piě zhé 云
30 斜钩 xié gōu 我
31 弯钩 wān gōu 了
32 卧钩 wò gōu 心
Hàn zì jié gòu jī běn lèi xíng
รูปแบบพื้นฐานโครงสร้างอักษรจีน (汉字结构基本类型)
ตัวอักษรจีนส่วนใหญ่มีส่วนประกอบ 2 ส่วนหรือ 2 ส่วนขึ้น ไป มีโครงสร้างหลัก 4 โครงสร้าง
ดังต่อไปนี้
zuǒ yòu jié gòu
1. โครงสร้างซ้ายขวา（左右结构）
เขียนจากด้านซ้ายก่อนเขียนด้านขวา เช่น
8
shàng xià jié gòu

2. โครงสร้างบนล่าง（上下结构）
เขียนจากด้านบนก่อนเขียนลงมาด้านล่าง เช่น
nèi wài jié gòu

3. โครงสร้างนอกใน（内外结构）
เขียนจากด้านนอกก่อนเขียนเข้าด้านใน เช่น
แต่ก็มีข้อยกเว้นพิเศษสาหรับตัวอักษรจีนบางตัว ที่ต้องเขียนจากด้านในก่อนเขียนด้านนอก เช่น
zōng hé jié gòu

4. โครงสร้างผสม（综合结构）
9
การเขียนยึดตามกฎเกณฑ์เดิมด้านบนคือ เขียนจากด้านซ้ายก่อนเขียนด้านขวา เขียนจาก

ด้านบนก่อนเขียนลงมาด้านล่าง เขียนจากด้านนอกก่อนเขียนด้านใน เพียงแต่โ ครงสร้างดังกล่าว
ถูกผสมผสานอยู่ในอักษรจีนตัวเดียวกัน เช่น
Hàn zì jiān jià jié gòu zǒng biǎo
รูปแบบสัดส่วนโครงสร้างอักษรจีน (汉字间架结构总表)
ตารางที่ 1.10 รูปแบบสัดส่วนโครงสร้างอักษรจีน 1
รูปแบบโครงสร้าง ตัวอย่าง สัดส่วนโครงสร้าง

结构类型例字间架比例
แบบเดี่ยว สี่เหลี่ยมจัตุรัส
木水
独体方正
ซ้าย–ขวาเท่ากัน
群朋
左右相等
โครงสร้างซ้าย–ขวา ซ้ายแคบ–ขวากว้าง
伟提
左右结构左窄右宽
ซ้ายกว้าง–ขวาแคบ
刚数
左宽右窄
10

ซ้าย-กลาง–ขวาเท่ากัน
哪街
โครงสร้างซ้าย–กลาง–ขวา 左中右相等
左中右结构 ซ้าย-กลาง–ขวาไม่เท่ากัน
谢翻
左中右不等
บน–ล่างเท่ากัน
思架
左右相等
โครงสร้างบน–ล่าง บนเล็ก-ล่างใหญ่
丽笔
上下结构左窄右宽
บนใหญ่-ล่างเล็ก
您点
左宽右窄

บน-กลาง–ล่างเท่ากัน
累意
โครงสร้างบน–กลาง–ล่าง 上中下相等
上中下结构 ซ้าย-กลาง–ขวาไม่เท่ากัน
赛曼
上中下不相等
โครงสร้างล้อมรอบ ล้อมรอบ
图因
全包围结构全包
ซ้ายบนล้อมขวาล่าง
床康
โครงสร้างล้อมครึ่งเดียว 左上包右下
半包围结构 ซ้ายล่างล้อมขวาบน
送建
左下包右上
11

ซ้ายล้อมขวา
匡医
左包右
ขวาบนล้อมซ้ายล่าง
包句
โครงสร้างล้อมครึ่งเดียว 右上包左下
半包围结构 บนล้อมล่าง
问同
上包下
ซ้ายล่างขวาล้อมส่วนบน
凶
左下右包上
โครงสร้างสมส่วนกัน สมส่วนกัน
坐爽
对称结构对称
โครงสร้างแบบตัว 品 เฉลี่ย 3 ส่วนเท่ากัน
晶磊
品字形结构三匀
Hàn zì bǐ shùn guī zé biǎo
ระเบียบกฎเกณฑ์การเขียนตัวอักษรจีน (汉字笔顺规则表)

ตารางที่ 1.14 ระเบียบกฎเกณฑ์การเขียนตัวอักษรจีน
ระเบียบการเขียน อักษรตัวอย่าง ลาดับขีด

规则例字笔顺
เขียนเส้นขวางก่อนเส้นตั้ง 十
先横后竖
下
เขียนเส้นซ้ายก่อนเส้นขวา 八
12
ระเบียบการเขียน อักษรตัวอย่าง ลาดับขีด

规则例字笔顺
先撇后捺天
เขียนเส้นบนก่อนเส้นล่าง 三
从上到下
京
เขียนด้านซ้ายก่อนเขียนด้านขวา 地
从左到右
做
เขียนด้านนอกก่อนเขียนเข้าด้านใน 月
从外到内
同
เขียนด้านนอกเข้าหาด้านในเสร็จแล้วจึงปิด 日
先里边后封口
国
ส่วนกลางก่อนสองข้าง 小
先中间后两边
水
Bǔ chōng guī zé
ระเบียบการเขียนลาดับขีดเพิ่มเติม (补充规则)
1. ระเบียบการเขียน “ ”คือ การเขียนเป็นขีดแรกเมื่อ “ ”อยู่ตาแหน่งตรงกลางหรือ
guǎng tóu
ด้านซ้ายของส่วนบนตัวอักษร เช่น 广 และ 头
13
และจะเขียนเป็นขีดสุดท้ายเมื่อ “ ”อยู่ตาแหน่งขวาบนหรือด้านในของตัวอักษร เช่น

wǒ shū wǎ chā
我书 และ 瓦叉
2. อักษรโครงสร้าง “ซ้ายบนล้อมขวาล่าง”ซ้ายบนล้อมรอบกาหนดให้เขียนส่วนบนและด้าน
yuán chuáng yī
ในก่อน ค่อยเขียนส่วนซ้ายและส่วนล่างทีหลัง เช่น 原床 และ 医
3. อักษรโครงสร้าง “ขวาบนล้อมซ้ายล่าง”กาหนดให้เขียนส่วนบนและส่วนขวาก่อน ค่อย
sī jù yún
เขียนส่วนในทีหลัง เช่น 司句 และ 匀
4. อักษรโครงสร้าง “ซ้ายล่างขวาล้อมส่วนบน”กาหนดให้เขียนส่วนบน (ตรงกลาง) ก่อน
huà xiōng yōu
ค่อยเขียนส่วนซ้าย – ล่าง แล้วก็ขวาต่อทีหลัง เช่น 画凶 และ 幽
5. อักษรที่มีโครงสร้างลักษณะส่วนซ้าย – ล่างทาหน้าที่เป็นส่วนโอบล้อมส่วนอื่น ระเบียบ
การเขียนจะแบ่งเป็น 2 กรณี
5.1 กาหนดให้เขียนส่วนบนและขวาก่อน ค่อยเขียนส่วนซ้ายและส่วนล่าง หากส่วนซ้าย -
zhè yuǎn jìn jiàn yán
ล่าง เป็นหมวดคา “ ”หรือ “ ”เช่น 这远近建 และ 延
5.2 กาหนดให้เขียนส่วนซ้ายและล่างก่อน ค่อยเขียนส่วนบนและขวาทีหลัง ในกรณีส่วน
gǎn zhào tí shì
ซ้าย - ล่าง เป็นหมวดคาอื่น ๆ เช่น 赶赵题 และ 匙
Cí lèi jiǎn chēng biǎo
ชื่อย่อจีวิภาค (词类简称表)
名词 (名) míngcí คานาม
专有名词 (专名) zhuányǒumíngcí ชื่อเฉพาะ
代词 (代) dàicí คาสรรพนาม
疑问代词 (疑代) yíwèndàicí ปฤจฉาสรรพ
นาม
指示代词 (指代) zhǐshìdàicí นิ ย ม ส ร ร พ
นาม
14
动词 (动) dòngcí คากริยา

助动词 (助动) zhùdòngcí คากริยาช่วย
形容词 (形) xíngróngcí คาคุณศัพท์
数词 (数) shùcí คาบอกจานวน
量词 (量) liàngcí ลักษณนาม
副词 (副) fùcí คากริยาวิเศษณ์
介词 (介) jiècí คาบุพบท
连词 (连) liáncí คาสันธาน
助词 (助) zhùcí คาเสริม
疑问助词 (疑助) yíwènzhùcí ปฤจฉาคา
เสริม
语气助词 (语助) yǔqìzhùcí ค า เ ส ริ ม
น้าเสียง
叹词 (叹) tàncí คาอุทาน
象声词 (象声) xiàngshēngcí คาเลียนเสียง
词头 (头) cítóu อุปสรรค
词尾 (尾) cíwěi ปัจจัย
Shù zì
ตัวเลข (数字)
ตารางที่ 1.15 ตัวเลข
ภาษาไทย ภาษาจีน
泰语汉语
líng
ศูนย์ 零
15
ภาษาไทย ภาษาจีน
泰语汉语
yī
หนึ่ง 一
èr
สอง 二
sān
สาม 三
sì
สี่ 四
wǔ
ห้า 五
liù
หก 六
qī
เจ็ด 七
bā
แปด 八
jiǔ
เก้า 九
shí
สิบ 十
bǎi
ร้อย 百
qiān
พัน 千
wàn
หมื่น 万
yì
ร้อยล้าน 亿
16
èr shí wàn
* “แสน” ในภาษาจีนเท่ากับ “สิบหมื่น” เช่น สองแสน ภาษาจีนพูดว่า “二十万 ”
wǔ bǎi wàn
“ล้าน” ในภาษาจีนเท่ากับ “ร้อยหมื่น” เช่น ห้าล้าน ภาษาจีนพูดว่า “五百万 ”
bā qiān wàn
“สิบล้าน” ในภาษาจีนเท่ากับ “พันหมื่น” เช่น แปดสิบล้าน ภาษาจีนพูดว่า “八千万 ”
Zhōng guó wén huà
วัฒนธรรมจีน ( 中国文化)
ความหมายแฝงในตัวเลข
ตัวเลขในภาษาจีนบางตัวมีการออกเสียงคล้ายคลึงกัน ทาให้เกิดความสับสนในการออก
yī qī liù jiǔ sì shí
เสียง เช่น เลข 1 “一” และ 7 “七” เลข 6 “六” และ 9 “九” เลข 4 “四” และ 10 “十”
ดังนั้นการออกเสียงตัวเลขในภาษาจีนควรออกเสียงให้ถูกต้องและชัดเจน
นอกจากการออกเสียงที่คล้ายคลึงกันแล้ว ตัวเลขภาษาจีนบางตัวยังมีความหมายแฝงอีกด้วย
liú
ตัว เลขบางตัว เป็น เลขที่มีความหมายดี เป็นสิ ริมงคล เช่น เลข 6 ออกเสียงคล้ ายกับคาว่า “流”
fā fā cái
แปลว่า “ราบรื่น” เลข 8 ออกเสียงใกล้เคียงกับ คาว่า “发” (ย่อมาจากคาว่า “发才”) แปลว่า
“ความร่ารวย” ดังนั้นคนจีนนิยมใช้เลข 8 เป็นหมายเลขโทรศัพท์ ทะเบียนรถ ทะเบียนบ้าน เป็นต้น
wǔ
ตั ว เลขบางตั ว เป็ น เลขที่ มี ค วามหมายไม่ ดี ไม่ เ ป็ น สิ ริ ม งคล เช่ น ส่ ว นเลข 5 “五”
wú sì sǐ
ออกเสียงคล้ายกับคาว่า “无” แปลว่า “ไม่มี” เลข 4 “四” ออกเสียงคล้ายกับคาว่า “死”
แปลว่า “ตาย” เลข 14 เพราะเลข 1 ในภาษาจีนสามารถออกเสียง 2 เสียงคือ (yī) และ (yāo) เลข 14
yào sǐ
ออกเสียงคล้ายกับคาว่า “要死” แปลว่า “อยากตาย” หรือ “ไปตายซะ” ดังนั้น ในงานแต่งงาน
หรืองานมงคลจึงไม่นิยมใช้เลข 4 หรือ เลข 14
ในวัฒนธรรมจีน มีความเชื่อว่าตัวเลขบางตัวเป็นตัวเลขแห่งความโชคดีหรือเป็นเลขมงคล
(auspicious; 吉利) และมีบ างตั ว เลขเป็น เลขแห่ ง ความโชคร้ า ยหรื อ เป็ น เลขอวมงคล
(inauspicious; 不利) ตามคาในภาษาจีนที่ตัวเลขนั้นมีการออกเสียงคล้ายคลึง โดยเชื่อว่าเลข 0, 6,
8 และ 9 ล้วนเป็นเลขมงคลเนื่องจากเป็นคาพ้องเสียงกับคาที่มีความหมายในเชิงบวก
17
เลข 0 (零 หรือ 柠, พินอิน: líng or níng) มีความหมายว่าทั้งหมด (all) และยังทาให้

เลขจานวนเงินที่ลงท้ายด้วยเลขนี้มีค่ามากขึ้น
เลข 2 (二 หรือ 两, พินอิน: èr or liăng) เป็นตัวเลขที่มักได้รับการยอมรับว่าเป็น
เลขที่ดีในวัฒนธรรมจีน โดยมีคากล่าวที่ว่า: “สิ่งที่ดีมักมาเป็นคู่” และมักพบว่ามีการซ้าตัวอักษรในชื่อ
สินค้า เช่น ความสุข ซึ่งมีตัวอักษรว่า 囍 (ความสุขเป็นคู่ หรือสองเท่า) ซึ่งมาจากตัวอักษร 喜
(ความสุข) สองตัวรวมกัน
เลข 3 (三, พินอิน: sān) มีเสียงคล้ายกับตัวอักษรคาว่า "เกิด" ในภาษาจีน (生, พินอิน:
shēng) และถือเป็นเลขนาโชค
เลข 5 (五, พินอิน: wŭ) มีความสัมพันธ์กับธาตุทั้งห้า (五行) ซึ่งประกอบด้วยน้า ไฟ

ดิน ไม้ และโลหะ ในหลัก ปรัช ญาจีน นอกจากนี้ยัง สัม พัน ธ์กับ ประวัติศ าสตร์ที่เ กี่ย วข้อ งกับ
สมเด็จพระจักรพรรดิจีนอีกด้วย อาทิ ประตู จัตุรัสเทียนอันเหมินที่เป็นเส้นทางหลักเข้าสู่ พระราชวัง
ต้องห้ามประกอบด้วยช่องโค้ง (arches) 5 ช่อง เป็นต้น
เลข 6 เป็นตัวแทนของความร่ารวยในภาษาจีนกวางตุ้งเนื่องจากมีการออกเสียงคล้ายกับ
ตัวอักษร 祿 (Lok) ซึ่งหมายถึงเงินเดือน เลข 6 (六, พินอิน: liù) ในภาษาจีนกลางก็อ่านออกเสียง
เหมือนกับตัวอักษร “溜 (strong current)” (พินอิน: liù) และคล้ายกับตัวอักษร “流 (flow)”
(พินอิน: liú) จึงถือเป็นเลขที่ดีสาหรับธุรกิจ
เลข 7 (七, พินอิน: qī) เป็นเลขมงคลสาหรับความสัมพันธ์ เนื่องจากเป็นสัญลักษณ์ของ
“การร่วมกัน” นอกจากนี้ยังเป็นเลขนาโชคที่ดีที่สุดในโลกตะวันตกด้วย ซึ่งมักจะหาได้ยากสาหรับ
เลขที่มีความหมายที่ดีทั้งในวัฒนธรรมจีนและในวัฒนธรรมตะวันตกพร้อม ๆ กัน โดยเลขนี้มีเสียง
คล้ายกับอักษรจีนคาว่า 起 (พินอิน: qǐ) ซึ่งมีความหมายว่า เกิดขึ้น และอักษร 气 (พินอิน: qì) ที่มี
ความหมายว่า สาระสาคัญของชีวิต
เลข 49 ซึ่งเป็นเลขที่มาจากเลขยกกาลังของเลข 7 มักพบในนิทานพื้นบ้านของจีน และ
พิธีกรรมทางศาสนาทั้งเต๋าและพุทธในวัฒนธรรมจีน ตัวอย่างเช่น มีความเชื่อที่ว่าวิญญาณของผู้เสียชีวิต
จะยังคงวนเวียนอยู่บนโลก 49 วัน ดังนั้นพิธีบังสุกุลครั้งที่สองจึงมักจัดขึ้นในวันครบรอบ 49 วันนี้
นอกจากนี้ ยังมีบางพิธีกรรมที่เกี่ยวเนื่องกับเลข 49 ที่ใช้ชื่อเรียกที่มาจากเลข 7 ว่า “7-7-49”
(七四十九) โดยไม่ใช้เลข “49” โดยตรง (วิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี, 2558)
18
Liàn xí
แบบฝึกหัด (练习)
Rèn dú shēng cí
1. ฝึกอ่านและเรียนรู้คาศัพท์ (认读生词)
èr wǔ liù jiǔ
二五六九
shí sì sì shí shí bā qī shí

十四四十十八七十 2.
Fān yì hàn yǔ
2. จงแปลภาษาไทยเป็นภาษาจีน (翻译汉语)
2.1 ยี่สิบเก้า
___________________________________________
2.2 เจ็ดสิบหก
___________________________________________
2.3 หนึ่งร้อยสามสิบ
___________________________________________
2.4 ห้าร้อยสี่สิบแปด
___________________________________________
2.5 สามพันหกร้อยเก้าสิบสอง
___________________________________________
Fān yì tài yǔ
3. จงแปลภาษาจีนเป็นภาษาไทย (翻译泰语)
Shí qī
3.1 十七
19
___________________________________________
Sān shí wǔ
3.2 三十五
___________________________________________
Jiǔ shí jiǔ
3.3 九十九
___________________________________________
Yì bǎi liù shí bā
3.4 一百六十八
___________________________________________
Liǎng bǎi sì shí ' èr

3.5 两百四十二
___________________________________________
Xiě yì xiě
4. จงเขียนพยัญชนะภาษาจีน (写一写)
4.1 _________________________________________
4.2 _________________________________________
4.3 _________________________________________
4.4 _________________________________________
4.5 _________________________________________
Xiě yì xiě
5. จงเขียนสระภาษาจีน (写一写)
5.1 _________________________________________
5.2 _________________________________________
20
5.3 _________________________________________
5.4 _________________________________________
5.5 _________________________________________
สรุป
ภาษาจีน กลางเป็น ภาษาหนึ่งซึ่งมีความสาคัญ ต่อ โลกในยุคปัจจุบัน เพราะประเทศ จีนมี
ประชากรมากที่สุดในโลก ทาให้ภาษาจีนเป็นภาษาที่คนทั่วโลกใช้กันมากรองลงมาจากภาษาอังกฤษ
ภาษาจี น กลาง เรี ย กอีกอย่างว่า “แมนดาริ น ” ประกอบด้ว ย สั ทอักษรจีนและอักษรจี น
การเรียนภาษาจีนกลางให้เข้าใจควรเริ่มจากการออกเสียงสัทอักษรจีนก่อน หลังจากนั้นค่อยฝึกเขียน
เส้นขีดอักษรจีน
สัทอักษรจีนเป็นเครื่องมือในการออกเสียงเรียกอีกอย่างว่า “pinyin” (พินอิน) บางตัวอ่านออกสียง
คล้ า ยคลึ ง กั บ ภาษาไทย แต่ บ างตั ว ก็ อ่ า นออกเสี ย งต่ า งกั บ ภาษาไทย สั ท อั ก ษรจี น ประกอบด้ ว ย
พยั ญชนะภาษาจี น 21 เสีย ง พยัญชนะพิเศษ 2 เสี ยง สระเดี่ยว 6 เสี ยง สระเดี่ยวพิเศษ 3 เสี ยง
สระผสม 29 เสียง และวรรณยุกต์ 4 รูป 5 เสียง
อักษรจีนเป็นเครื่องมือในการเขียน อักษรจีนคือ อักษรภาพ เป็นอักษรที่เกิดจากภาพวาดและ
วิวัฒนาการมาเป็นตัวอักษรจีนที่นิยมใช้ในปัจจุบัน โดยแต่ละเส้นไม่สามารถนามาผสมแล้วอ่านออก
เสียงเป็นภาษาจีนได้ แต่ต้องใช้ความจาเป็นตัวอักษร ซึ่งตัวอักษรหนึ่งอาจจะเกิดจากเส้นขีดหลาย ๆ
เส้นประกอบกัน ตั้งแต่ 1 - 64 ขีด เส้นขีดแต่ละเส้นมีชื่อเรียกแตกต่างกันออกไป ในพจนานุกรมจะ
เรียงอักษรตามหมวดและจานวนขีด อักษรจีนบางตัวมีจานวนเส้นขีดมากและเขียนยาก ดังนั้นการเขียน
อักษรจีนต้องเขียนตามลาดับเส้นขีดให้ถูกต้องและเว้นระยะห่างเท่า ๆ กัน
fán tǐ zì
อักษรจีนแบ่งออกเป็น 2 ประเภทคือ อักษรจีนแบบตัวเต็ม “繁体字” และอักษรจีนแบบ
jiǎn tǐ zì
ตัวย่อ “简体字” ปัจจุบันคนจีนแผ่นดินใหญ่ใช้อักษรจีนแบบตัวย่อ เนื่องจากจานวนเส้นน้อยลง
สามารถจาได้ง่ายขึน้ แต่ยังคงมีบางพื้นที่ที่ใช้อักษรจีนแบบตัวเต็ม เช่น ฮ่องกง มาเก๊า ไต้หวัน เป็นต้น
ตัวเลขในภาษาจีนบางตัวมีการออกเสียงคล้ายคลึงกัน ทาให้เกิดความสับสนในการออกเสียง
yī qī liù jiǔ sì shí
เช่น เลข 1 “一” และ 7 “七” เลข 6 “六” และ 9 “九” เลข 4 “四” และ 10 “十” ดังนั้น
การออกเสียงตัวเลขในภาษาจีนควรออกเสียงให้ถูกต้องและชัดเจน
21
นอกจากการออกเสียงที่คล้ายคลึงกันแล้ว ตัวเลขภาษาจีนบางตัวยังมีความหมายแฝงอีกด้วย
liú
ตัว เลขบางตัว เป็น เลขที่มีความหมายดี เป็ นสิ ริมงคล เช่น เลข 6 ออกเสียงคล้ ายกับคาว่า “流”
fā fā cái
แปลว่า “ราบรื่น” เลข 8 ออกเสียงใกล้เคียงกับคาว่า “发” (ย่อมาจากคาว่า “发才”) แปลว่า
“ความร่ารวย” ดังนั้นคนจีนนิยมใช้เลข 8 เป็นหมายเลขโทรศัพท์ ทะเบียนรถ ทะเบียนบ้าน เป็นต้น
wǔ
ตัวเลขบางตัวเป็นเลขที่มีความหมายไม่ดี ไม่เป็นสิริมงคล เช่น ส่วนเลข 5 “五” ออกเสียง
wú sì sǐ
คล้ายกับคาว่า “无” แปลว่า “ไม่มี” เลข 4 “四” ออกเสียงคล้ายกับคาว่า “死” แปลว่า “ตาย”
เลข 14 เพราะเลข 1 ในภาษาจีนสามารถออกเสียง 2 เสียงคือ (yī) และ (yāo) เลข 14 ออกเสียง
yào sǐ
คล้ายกับคาว่า “要死” แปลว่า “อยากตาย” หรือ “ไปตายซะ” ดังนั้นในงานแต่งงานหรืองานมงคล
จึงไม่นิยมใช้เลข 4 หรือ เลข 14
22
บทที่ 2
Dì èr kè
第二课
การทักทาย
Dǎ zhāo hu
打招呼
บทนี้เกี่ยวกับการทักทายทั่วไป การถามสารทุกข์สุขดิบ โดยเนื้อหาจะแบ่งออกเป็น คาศัพท์ใหม่
บทสนทนา ค าศัพ ท์เ พิ ่ม เติม บทสนทนาเพิ ่ม เติม ค าอธิบ าย หลัก ภาษา วัฒ นธรรมจีน และ
แบบฝึกหัด เพื่อให้ผู้อ่านเข้าใจในเนื้อหา ผู้เขียนอธิบายคาศัพท์ก่อนอธิบายเนื้อหาในบทสนทนา
เนื้อหาในบทสนทนาเป็นการสนทนาเกี่ยวกับการทักทายตามช่วงเวลา การถามสารทุกข์สุขดิบ การแสดง
ความห่ว งใย การให้กาลัง ใจกัน การกล่า วขอบคุณ และการกล่า วอาลา เนื้อ หาในบทสนทนา
เพิ่มเติมเป็นการสนทนาเกี่ยวกับ การทักทายตามช่วงเวลา การถามสถานการณ์ตอนนี้ กล่าวขอโทษ
เมื่อไม่ส ะดวกสนทนาด้ว ย และกล่าวอาลา เนื้อ หาในคาอธิบ ายและหลัก ภาษาเป็น การอธิบ าย
เกี่ย วกับ หลักการใช้ภ าษาจีน ที่ถูกต้องพร้อ มทั้ง ยกตัว อย่า ง เพื่อ ให้ผู้อ่านเข้า ใจง่ายขึ้น เนื้อหาใน
วัฒ นธรรมจีน อธิบ ายเกี่ย วกับ มารยาทการทัก ทายของคนจีน เนื้อ หาในแบบฝึก หัด ท้า ยบทเป็น
แบบฝึกหัดที่หลากหลายเพื่อเป็นการทบทวนความรู้ความเข้าใจของผู้อ่าน
Shēng cí
คาศัพท์ใหม่ ( 生词)
1. 你 (代) nǐ คุณ เธอ
2. 好 (形) hǎo ดี
3. 吗 (助) ma ไหม
4. 我 (代) wǒ ฉัน
5. 很 (副) hěn มาก
6. 呢 (助) ne ล่ะ
7. 也 (副) yě ก็
8. 学习 (动) xuéxí เรียน
9. 怎么样 (代) zěnme yàng เป็นอย่างไร
10.不 (副) bù ไม่
11.太 (副) tài มาก

12.加油 jiāyóu สู้ๆ
13.谢谢 (动) xièxie ขอบคุณ
14.不客气 búkèqi ไม่เป็นไร
15.再见 (动) zàijiàn ลาก่อน
Shuō huà rén
คูส่ นทนา ( 说话人)
1. 陈明 Chén Míng ชื่อหมิง แซ่เฉิน
2. 苏美 Sū Měi ชื่อเหม่ย แซ่ซู
Kè wén
บทเรียน (课文)
Chén Míng Sū Měi
เนื้อหาในบทเรียนนี้เป็นการสนทนาระหว่าง “ 陈明 ” กับ “苏美” โดยทั้งสอง
ฝ่ายสนทนาโต้ตอบทักทายทั่วไป ถามสารทุกข์สุขดิบ แสดงความห่วงใย ให้กาลังใจ กล่าวขอบคุณ
และกล่าวอาลา
Chén Míng Nǐ hǎo
陈明：你好！
Sū Měi Nǐ hǎo
苏美：你好！
Chén Míng Nǐ hǎo ma
陈明：你好吗？
Sū Měi Wǒ hěn hǎo Nǐ ne
苏美：我很好，你呢？
Chén Míng Wǒ yě hěn hǎo Nǐ xué xí zěn me yàng
陈明：我也很好。你学习怎么样？
Sū Měi Bú tài hǎo
苏美：不太好。
Chén Míng Jiā yóu Jiā yóu
陈明：加油！加油！
24
Sū Měi Xiè xie

苏美：谢谢！
Chén Míng Bú kè qi Zài jiàn
陈明：不客气！再见!
Sū Měi Zài jiàn
苏美：再见！
Bǔ chōng cí yǔ
คาศัพท์เพิ่มเติม (补充词语)
1. 早上 (名) zǎo shàng ตอนเช้า
2. 最近 (名) zuìjìn ช่วงนี้
3. 忙 (形) máng ยุ่ง
4. 有点儿 yǒu diǎnr นิดหน่อย
5. 对不起 duì bù qǐ ขอโทษ
6. 现在 (名) xiànzài ตอนนี้
7. 有 (动) yǒu มี
8. 先 (副) xiān ก่อน
9. 去 (动) qù ไป
10.上课 (动) shàng kè เข้าเรียน
11.没关系 méi guān xi ไม่เป็นไร
Bǔ chōng kè wén
บทเรียนเพิ่มเติม (补充课文)
Sū Měi Chén Míng
เนื้อหาในบทเรียนเพิ่มเติม นี้เป็นการสนทนาระหว่าง “苏美” กับ “ 陈明 ”
สนทนาทักทายกันในตอนเช้า ถามสถานการณ์ตอนนี้ กล่ าวขอโทษเมื่อไม่สะดวกสนทนาด้วย และ
กล่าวอาลา
Sū Měi Zǎo shàng hǎo
苏美：早上好！
25
Chén Míng Zǎo shàng hǎo

陈明：早上好！
Sū Měi Nǐ zuì jìn máng ma
苏美：你最近忙吗？
Chén Míng Yǒu diǎnr máng Duì bu qǐ Xiàn zài wǒ yǒu kè
陈明：有点儿忙。对不起！现在我有课，
Wǒ xiān qù shàng kè le
我先去上课了。
Sū Měi Méi guān xi
苏美：没关系！
Chén Míng Zài jiàn
陈明：再见!
Sū Měi Zài jiàn
苏美：再见!
Zhù shì
คาอธิบาย (注释)
เนื้อหาในคาอธิบายเป็นการอธิบายเพิ่มเติมเกี่ยวกับหลักการผันเสียงวรรณยุกต์ที่ 3 การผันเสียง
Bù Ne
“不” และการใช้ “呢” เพื่อให้ผู้อ่านเข้าใจหลักการใช้ภาษาจีนได้ง่ายขึ้น
1. การผันเสียงวรรณยุกต์ที่ 3
การผันเสียงวรรณยุกต์ที่ 3 หรือเสียงเอก ในภาษาจีน
กรณีพยางค์เสียงวรรณยุ กต์ที่ 3 มี 2 พยางค์ติดกัน ให้เปลี่ ยนพยางค์แรกเป็น เสี ยง
วรรณยุกต์ที่ 2 หรือเสียงจัตวา เสียง 3 (ˇ) + เสียง 3 (ˇ) เสียง 2 (ˊ ) + เสียง 3 (ˇ)
กรณีพยางค์เสียงวรรณยุกต์ที่ 3 มี 3 พยางค์ติดกัน สามารถเปลี่ยนได้ 2 วิธีคือ
1.1 เปลี่ยนพยางค์ที่ 2 เป็นเสียงวรรณยุกต์ที่ 2 หรือเสียงจัตวา
เสียง 3 (ˇ) + เสียง 3 (ˇ) + เสียง 3 (ˇ) เสียง 3 (ˇ) + เสียง 2 (ˊ ) + เสียง 3 (ˇ)
1.2 เปลี่ยนพยางค์ที่ 1 และ 2 เป็นเสียงวรรณยุกต์ที่ 2 หรือเสียงจัตวา
เสียง 3 (ˇ) + เสียง 3 (ˇ) + เสียง 3 (ˇ) เสียง 2 (ˊ ) + เสียง 2 (ˊ ) + เสียง 3 (ˇ)
ตัวอย่าง
Nǐ hǎo Ní hǎo
1) 你好 อ่านว่า 你好
26
Hěn gāo Hén gāo

2) 很高 อ่านว่า 很高
Hǎo duǎn Háo duǎn
3) 好短 อ่านว่า 好短
Wǒ hěn hǎo Wǒ hén hǎo
4) 我很好 อ่านว่า 我很好
Wǒ hěn hǎo Wó hén hǎo
5) 我很好 อ่านว่า 我很好
Bù
2. การผันเสียง “不”
Bù
“不” แปลว่า “ไม่” เมื่ออยู่หน้าพยางค์ที่มีวรรณยุกต์เสียงที่ 1 (ˉ) เสียงที่ 2 (ˊ ) และ
Bù
เสียงที่ 3 (ˇ) “不” อ่านออกเสียงว่า “ปู้” หรืออ่านเสียงเดิม แต่ เมื่ออยู่หน้าพยางค์ที่มีวรรณยุกต์
Bù
เสียงที่ 4 (ˋ ) “不” ต้องผันเป็นวรรณยุกต์เสียงที่ 2 (ˊ ) อ่านออกเสียงว่า “ปู”๋
Bù hē
1) 不喝
Bù nán
2) 不难
Bù hǎo
3) 不好
Bú rè
4) 不热
Bú pàng
5) 不胖
Ne
3. การใช้ “呢”
Ne
คนจีนนิยมใช้คาว่า “呢” วางท้ายประโยคคาถามหรือประโยคบอกเล่า ซึ่งมี ความหมาย
ภาษาไทยว่า “ล่ะ” , “นะ” , “น่ะ” , “นี่นา” เป็นต้น
27
Ne
เหยิน จิ่งเหวิน (2558, หน้า 218 - 219) ได้ให้ความหมายของ “呢” ว่า
3.1 ใช้ในประโยคคาถาม ใช้คู่กับคาปฤจฉาสรรพนาม แปลว่า “ล่ะ”
3.2 ใช้ในประโยคย้อนถามที่ไม่มีคาปฤจฉาสรรพนาม แปลว่า “ล่ะ”
3.3 ใช้ในประโยคคาถามที่ให้เลือกอย่างใดอย่างหนึ่งหรือให้เลือกระหว่างคายืนยันกับ
คาปฏิเสธ แปลว่า “ล่ะ”
3.4 ใช้ในประโยคย้อนถาม แปลว่า “ล่ะ”
3.5 ใช้ในประโยคบอกเล่า ยืนยันความเป็นจริง แสดงน้าเสียงจงใจพูดให้เกินความจริงนิด
หน่อย แปลว่า “นะ ล่ะ นี่นา”
3.6 ใช้หยุดพักเสียงในประโยคบอกเล่าเพื่อยกตัวอย่าง แปลว่า “น่ะ”
Wǒ yǒu yí gè nǐ ne
1) 我有一个，你呢？
Dì di qù guò le tā ne
2) 弟弟去过了，她呢？
Zuó wǎn tā hái méi huí jiā ne
3) 昨晚他还没回家呢。
Jīn tiān lǎo shī bù lái shàng kè ne
4) 今天老师不来上课呢。
Wǒ mā ma hěn hǎo nǐ mā ma ne
5) 我妈妈很好，你妈妈呢？
Yǔ fǎ
หลักภาษา (语法)
Yě Yǒu diǎnr
เนื้อหาในหลักภาษาเป็นการอธิบายเกี่ยวกับ หลักการใช้ “也” , “有点儿” และ “
Xiān
先 ” เพื่อให้ผู้อ่านเข้าใจหลักการใช้ภาษาจีนได้ง่ายขึ้น
Yě
1. 也
เป็นคากริยาวิเศษณ์ที่ใช้บ่อยมาก มีความหมายว่า “ก็...เหมือนกัน” , “ก็...เช่นกัน” ใช้ใน
Yě
สถานการณ์ที่มีความสอดคล้องกันระหว่างประโยคแรกและประโยคที่ตามมา โดยจะวาง “也”
ไว้หน้าส่วนที่ต้องการขยาย
28
Yě
เหยิน จิ่งเหวิน (2558, หน้า 151) ได้ให้ความหมายของ “也” ว่า “ก็....เหมือนกัน”
1.1 ถ้าทั้งสองกรณีเหมือนกันหรืออยู่ในฐานะคู่ขนาน
1.2 กรณีที่ต้องการแสดงความหมายว่า ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร จะเกิดผลอย่างใดอย่างหนึ่ง
Yě
1.3 กรณีที่ต้องการแสดงความหมายว่า “ถึงแม้ว่า.....แต่.....” ให้ใช้ “也” ข้างหน้ามักจะมี
Suī rán Jí shǐ
“虽然....., 即使.....。”
Yě
เมชฌ สอดส่องกฤษ (2560, หน้า 36) ได้ให้ความหมายของ “也” ว่า “ก็ , อีกทั้งยัง”
Yě
สถานการณ์ดารงอยู่พร้อม ๆ กัน (อยู่ด้วยกัน) ข้อความหน้าและหลัง “也” มีน้าหนักเท่าเทียมกัน ไม่มี
ส่วนใดสาคัญกว่าอีกส่วนหนึ่ง ประธานของทั้ง 2 ข้อความอาจเป็นสิ่งเดียวกันหรือคนละอย่างก็ได้
Nǐ bù lái wǒ yě bù lái
1) 你不来，我也不来。
Bà ba mǎi le mā ma yě mǎi le
2) 爸爸买了，妈妈也买了。
Zuótiān xià yǔ jīn tiān yě xià yǔ
3) 昨天下雨，今天也下雨。
Nǐ chī wǔ fàn wǒ yě chī wǔ fàn
4) 你吃午饭，我也吃午饭。
Péngyou hē pí jiǔ wǒ yě hē pí jiǔ
5) 朋友喝啤酒，我也喝啤酒。
Yǒu diǎn Yǒu diǎnr
2. 有点 หรือ 有点儿
ภาษาไทยมีความหมายว่า “นิดหน่อย” “…..ไปนิดนึง” , “…..ไปหน่อย” เป็นคากริยา
วิเศษณ์ วางไว้หน้าคาคุณศัพท์ ทาหน้าที่ขยายคากริยาหรือคาคุณศัพท์เป็นหลัก ส่วนใหญ่มักใช้กับคาที่
มีความหมายในด้านลบ แสดงความรู้สึกไม่พอใจหรือไม่เป็นที่น่าพึงพอใจ
Zhè jiàn yī fu yǒu diǎnr guì
1) 这件衣服有点儿贵。
29
Nà běn cí diǎn yǒu diǎnr dà

2) 那本词典有点儿大。
Tā de qián bāo yǒu diǎnr jiù
3) 他的钱包有点儿旧。
Hàn yǔ yǔ fǎ yǒu diǎnr fù zá
4) 汉语语法有点儿复杂。
Zhōngguó lǎo shī de pí fū yǒu diǎnr bái
5) 中国老师的皮肤有点儿白。
Xiān
3. 先
Xiān
ภาษาไทยมีความหมายว่า “...ก่อน” มักวางไว้หน้าคากริยา กรณีที่มีสองประโยค “ 先 ”
zài rán hòu
จะวางไว้ประโยคแรก ส่วนประโยคหลัง มักมีคาเชื่อม “再” หรือ “然后” วางไว้หน้าประโยค
เพื่อให้ประโยคสมบูรณ์ยิ่งขึน้
Wǒ xiān zǒu le
1) 我先走了。
Nǐ xiān chī fàn zài hē shuǐ
2) 你先吃饭，再喝水。
Mā ma xiān xǐ shǒu zài zuò cài
3) 妈妈先洗手，再做菜。
Tóngxué men xiān dú kè wén rán hòu fān yì
4) 同学们先读课文，然后翻译。
Nǐ xiān jìn qù wǒ zài wài miàn zuò yí huìr
5) 你先进去，我在外面坐一会儿。
มารยาทการทักทายของคนจีน
30
Nǐ hǎo
การทักทายทั่ว ไปของคนจีน มักใช้คาว่า “你好！” ในภาษาไทยมีความหมายว่า
“สวัสดี” อาจเป็นคนที่รู้จักคุ้นเคยกันหรือเพิ่งเจอกันเป็นครั้งแรกก็ได้ คานี้ใช้ได้กับคนทุกเพศทุกวัย
Nǐ hǎo
ทุกโอกาส ทุกสถานที่ เมื่อฝ่ายตรงข้ามทักทายด้วยคาว่า “你好！” อีกฝ่ายก็ตอบกลับด้วยคาว่า “
Nǐ hǎo
你好！” เช่นเดียวกัน
เมื่ อ ต้ อ งการแสดงความเคารพหรื อ ให้ เ กี ย รติ ผู้ อ าวุ โ สกว่ า เช่ น ญาติ ผู้ ใ หญ่ หั ว หน้ า
Nín hǎo
เจ้านาย ลูกค้า เป็นต้น ควรใช้คาว่า “您好！” ซึง่ มีความหมายว่า “สวัสดี”
Nǐ qù
นอกจากนี้ยังสามารถทักทายด้วยประโยคทั่วไปเหมือนคนไทย เช่น คุณไปไหน “你去
nǎr Nǐ chī fàn le ma
哪儿？” หรือ คุณกินข้าวแล้วยัง “你吃饭了吗？” ตามสถานการณ์ที่เกิดขึ้น
ประวิทย์ เจริญประวัติ (2556, หน้า 33) ได้ให้ความหมายของการทักทายของคนจีน
คนจีนทักทายคนคุ้นเคยเหมือนคนไทย ส่วนใหญ่ถามโดยไม่ได้ต้องการรู้จริง ๆ เช่น คู่สนทนากาลังทา
อะไรอยู่หรือจะไปไหน เป็นเพียงการถามเพื่อสร้างความรู้สึกสนิทสนมกันมากขึ้น ไม่ดูห่างเหินเหมือน
การทักทายเพียงคาว่า “สวัสดี” ดังนั้นหากมีคนถามเราด้วยประโยคข้างต้นนี้ เราก็ไม่จาเป็นต้องตอบ
อย่างละเอียด สามารถตอบอย่างง่าย ๆ ตามสถานการณ์ที่ต่างกันไป
Liàn xí
Rèn dú shēng cí
lèi shòu nán pàng
累瘦难胖
gōngzuò gǎnmào kuài lè xià kè
工作感冒快乐下课
Tiánkòng
2. จงเติมคาลงในช่องว่างให้ถูกต้อง ( 填空 )
2.1
Nǐ hǎo
A ：你好！
B ：____________！
31
Nǐ hǎo ma
A ：你好吗？
Wǒ hěn hǎo
B ：我很好，_________？
Wǒ hěn hǎo Nǐ zěn me yàng
A ：我__________很好。你________怎么样？
B ：_____________。
Jiā yóu Jiā yóu
A ：加油！加油！
B ：_____________！
Bú kè qi Zài jiàn
A ：不客气！再见！
B ：_____________!
2.2
Zǎoshàng hǎo
A ：早上好！
B ：_________!
Nǐ zuì jìn ma
A ：你最近_________吗？
Yǒudiǎnr Duì bu qǐ Xiàn zài wǒ
B ：有点儿________。对不起！现在我______，
Wǒ xiān qù le
我先去 _______了。
Méi guān xi
A ：没关系！
Zài jiàn
B ：再见!
A ：________!
Fān yì hàn yǔ
3. จงแปลภาษาไทยเป็นภาษาจีนให้ถูกต้อง (翻译汉语)
3.1 สวัสดีตอนบ่าย
32
__________________________________________
3.2 ฉันก็สบายดี
__________________________________________
3.3 คุณเป็นอย่างไร
__________________________________________
3.4 ตอนนี้ฉันมีเรียน
__________________________________________
3.5 ช่วงนี้ฉันยุ่งนิดหน่อย
__________________________________________
Zào jù
4. จงแต่งประโยคให้สมบูรณ์ (造句)
Yě
4.1 也 = ____________________________________
Bù
4.2 不 = ____________________________________
Xiān
4.3 先 = ____________________________________
Xiàn zài
4.4 现在 = ____________________________________
Yǒu diǎnr
4.5 有点儿 = ________________________________
Huí dá wèn tí
5. จงตอบคาถามให้ถูกต้อง (回答问题)
Nǐ hǎo ma
5.1 你好吗？
_____________________________________________________________ 。
Nǐ zuì jìn máng ma
5.2 你最近忙吗？
_____________________________________________________________ 。
33
Nǐ zuì jìn zěn me yàng

5.3 你最近怎么样？
_____________________________________________________________ 。
Nǐ xué xí zěn me yàng
5.4 你学习怎么样？
_____________________________________________________________ 。
Nǐ xiàn zài yǒu kè ma
5.5 你现在有课吗？
_____________________________________________________________ 。
สรุป
Nǐ hǎo
1. การทักทายเป็นภาษาจีน โดยทั่วไปสามารถพูดสั้น ๆ ง่าย ๆ เป็นภาษาจีนว่า “你好”
ในภาษาไทยมีความหมายว่า “สวัสดี”
2. เมื่อต้องการแสดงความเคารพหรือ ให้เกียรติผู้อาวุโสกว่า เช่น ญาติผู้ใหญ่ หัวหน้า ลูกค้า
Nín hǎo
เป็นต้น ควรทักทายโดยใช้คาว่า “您好！” ในภาษาไทยมีความหมายว่า “สวัสดี”
Nǐ hǎo ma
3. หากต้องการถามสารทุกข์สุขดิบ สามารถพูดเป็นประโยคภาษาจีนว่า “你好吗”
ซึง่ ภาษาไทยมีความหมายว่า “คุณสบายดีไหม”
Xiè xie
4. โดยมารยาทของคนจีน หากฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งกล่าวคาว่า “谢谢” แปลว่า “ขอบคุณ”
Bú kè qi
อีกฝ่ายต้องกล่าวคาว่า “ไม่เป็นไร” ซึ่งภาษาจีนพูดว่า “不客气”
Zǎo shàng hǎo
5. การทักทายเป็นภาษาจีน สามารถทักทายตามช่วงเวลาต่าง ๆ ได้ เช่น “早上好”
ในภาษาไทยแปลว่า“สวัสดีตอนเช้า”
Duì bu qǐ
6. โดยมารยาทของคนจีน หากฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งกล่าวคาว่า “对不起” ในภาษาไทย
Méi guān xi
แปลว่า “ขอโทษ” อีกฝ่ายต้องกล่าวคาว่า “ไม่เป็นไร” ภาษาจีนพูดว่า “没关系”
7. การผั น เสี ย งวรรณยุ ก ต์ที่ 3 หรื อ เสี ยงเอก กรณี ที่มี เสี ยงวรรณยุก ต์ส องพยางค์ติ ดกั น
ให้เปลี่ยนพยางค์แรกเป็นเสียงวรรณยุกต์ที่ 2 หรือเสียงจัตวา
34
Bù Bù
8. การใช้“不” กรณีที่พยางค์หลัง “不” เป็นวรรณยุกต์เสียงที่ 1 (ˉ) เสียงที่ 2 (ˊ)
Bù
และเสียงที่ 3 (ˇ) คาว่า “不” จะไม่เปลี่ยนเสียงวรรณยุกต์ จะยังคงอ่านว่า “ปู”้
Bù Bù
แต่กรณีที่พยางค์หลัง “不” เป็นวรรณยุกต์เสียงที่ 4 (ˋ) คาว่า “不” จะเปลี่ยนเป็น
เสียงวรรณยุกต์ที่ 2 หรือเสียงจัตวาทันที จะออกเสียงเป็นเสียง “ปู”๋
Ne
9. การใช้ “呢” มักวางไว้ท้ายประโยคคาถามหรือประโยคบอกเล่า มีความหมายภาษาไทยว่า
“ล่ะ”, “นะ”, “น่ะ”, “นี่นา” เป็นต้น
Yě
10. การใช้ “也” เป็นคากริยาวิเศษณ์ที่ใช้บ่อยมาก มีความหมายว่า “ก็.....เหมือนกัน”,
“ก็.....เช่นกัน” ใช้ในสถานการณ์ที่มีความสอดคล้องกันระหว่างประโยคแรกและประโยคที่ตามมา
Yě
โดยจะวาง “也” ไว้หน้าส่วนที่ต้องการขยาย
Yǒu diǎnr ér Yǒu diǎn
11. การใช้ “有点儿” หรือ“有点 ” ภาษาไทยมีความหมายว่า “นิดหน่อย”
“…..ไปนิดนึง”, “…..ไปหน่อย” เป็นคากริยาวิเศษณ์ วางไว้หน้าคาคุณศัพท์ ทาหน้าที่ขยายคากริยา
หรือคาคุณศัพท์เป็ นหลัก ส่ วนใหญ่มักใช้กับคาที่มีความหมายในด้านลบ แสดงความรู้สึ กไม่พอใจ
หรือไม่เป็นที่น่าพึงพอใจ
Xiān
12. การใช้ “ 先 ” ภาษาไทยมีความหมายว่า “…..ก่อน ” มักวางไว้หน้าคากริยา กรณีที่มี
Xiān zài rán hòu
สองประโยค “ 先 ” จะวางไว้ประโยคแรก ส่วนประโยคหลัง มักมีคาเชื่อม “再” หรือ “然后”
วางไว้หน้าประโยค เพื่อให้ประโยคสมบูรณ์ยิ่งขึ้น
Nǐ hǎo
13. คนจี น ทั่ ว ไปทั ก ทายว่ า “你好！” มี ค วามหมายว่ า “สวั ส ดี ” และฝ่ า ยตรงข้ า ม
Nǐ hǎo
ทักทายกลับด้วยคาว่า “你好！” เช่นเดียวกัน หากทักทายญาติผู้ใหญ่หรือหัวหน้า ควรใช้คาว่า “
Nín hǎo Nǐ qù nǎr
您好！” ซึ่งมีความหมายว่า “สวัสดี” นอกจากนี้ยังสามารถทักทายว่า “你去哪儿？” มี
Nǐ chī fàn le ma
ความหมายว่า “คุณไปไหน” หรือ “你吃饭了吗？” มีความหมายว่า “คุณกินข้าวแล้วยัง”
ตามสถานการณ์ที่เกิดขึ้น
35
36
บทที่ 3
Dì sān kè
第三课
การแนะนาตัว
Zì wǒ jiè shào
自我介绍
บทนี้เนื้อหาเกี่ยวกับการทักทายทั่วไป การทักทายเมื่อไม่ได้เจอกันนาน การถามสารทุกข์สุขดิบ
การถามแซ่ การถามชื่อ การแนะนาตนเอง การแนะนาผู้อื่นให้ฝ่ายตรงข้ามรู้จักและการแสดงความดีใจ
ที่ได้รู้จักกัน โดยเนื้อหาจะแบ่งออกเป็น คาศัพท์ใหม่ บทสนทนา คาศัพท์เพิ่มเติม บทสนทนาเพิ่มเติม
คาอธิบาย หลักภาษา วัฒ นธรรมจีน และแบบฝึกหัด เพื่อให้ผู้อ่านเข้าใจในเนื้อหา ผู้เขียนอธิบาย
คาศัพท์ก่อนอธิบายเนื้อหาในบทสนทนา ส่ว นเนื้อหาในคาอธิบายและหลักภาษาเป็นการอธิบ าย
เกี่ยวกับหลักการใช้ภาษาจีนที่ถูกต้องพร้อมทั้งยกตัวอย่าง เพื่อให้ผู้อ่านเข้าใจง่ายขึ้น ส่วนเนื้อหาใน
วั ฒ นธรรมจี น อธิ บ ายเกี่ ย วกั บ ชื่ อ แซ่ ค นจี น ส่ ว นเนื้ อ หาในแบบฝึ ก หั ด ท้ า ยบทเป็ น แบบฝึ ก หั ด ที่
หลากหลายเพื่อเป็นการทบทวนความรู้ความเข้าใจของผู้อ่าน
Shēng cí
1.请问 (动) qǐng wèn ขอถาม
2.您 (代) nín คุณ ท่าน
3.贵 (形) guì แพง ล้าค่า
4.姓 (名) xìng แซ่
5.叫 (动) jiào ชื่อ เรียกว่า
6.什么 (代) shénme อะไร
7.名字 (名) míngzi ชื่อ
8.认识 (动) rènshi รู้จัก
9.高兴 (形) gāoxìng ดีใจ
Shuō huà rén

1.刘英 Liú Yīng ชื่ออิง แซ่หลิว
2.罗阳 Luó Yáng ชื่อหยาง แซ่หลัว
3.王老师 Wáng lǎoshī อาจารย์หวาง
Kè wén
Liú Yīng Luó Yáng
เนื้อหาในบทเรียนนี้เป็นการสนทนาระหว่าง “刘英 ” กับ “罗阳 ” โดยทั้งสอง
ฝ่ายสนทนาโต้ตอบทักทายทั่วไป ถามแซ่ ถามชื่อ การแนะนาตัวและแสดงความดีใจที่ได้รู้จักกัน
Liú Yīng Nǐ hǎo
刘英：你好！
Luó Yáng Nǐ hǎo
罗阳：你好！
Liú Yīng Qǐng wèn Nín guì xìng
刘英：请问，您贵姓？
Luó Yáng Wǒ xìng Luó
罗阳：我姓罗。
Liú Yīng Nǐ jiào shén me míng zi
刘英：你叫什么名字？
Luó Yáng Wǒ jiào Luó Yáng
罗阳：我叫罗阳。
Liú Yīng Rèn shi nǐ wǒ hěn gāoxìng
刘英：认识你我很高兴。
Luó Yáng Rèn shi nǐ wǒ yě hěn gāoxìng
罗阳：认识你我也很高兴。
Bǔ chōng cí yǔ
1. 好久 (名) hǎo jiǔ นานมาก
2. 见 (动) jiàn พบ เจอ
38
3. 了 (助) le แล้ว
4. 还 (副) hái ยัง
5. 可以 (形) kěyǐ ได้ สามารถ
6. 来 (动) lái มา
7. 介绍 (动) jièshào แนะนา
8. 一下儿 (数量) yíxiàr สักหน่อย
9. 这 (代) zhè นี่
10.位 (量) wèi ท่าน
11.是 (动) shì เป็น ใช่ คือ
Bǔ chōng kè wén
Luó Yáng Liú Yīng
เนื้อหาในบทเรียนเพิ่มเติมนี้เป็นการสนทนาระหว่าง “罗阳 ”, “刘英 ” และ
Wáng lǎo shī
“ 王老师” สนทนาทักทายกันเมื่อไม่ได้เจอกันนาน ถามสารทุกข์สุขดิบ แนะนาผู้อื่น ให้ฝ่าย
ตรงข้ามรู้จักและแสดงความดีใจที่ได้รู้จักกัน
Luó Yáng Liú Yīng Hǎo jiǔ bú jiàn le Nǐ zuì jìn zěn me yàng
罗阳：刘英！好久不见了，你最近怎么样？
Liú Yīng Hái kě yǐ Wǒ lái jiè shào yí xiàr Zhè wèi shì
刘英：还可以。我来介绍一下儿，这位是
Wáng lǎo shī
王老师。
Luó Yáng Wáng lǎo shī Nín hǎo
罗阳：王老师，您好！
Wáng lǎo shī Nǐ hǎo Qǐng wèn Nǐ jiào shén me míng zi
王老师：你好！请问，你叫什么名字？
Luó Yáng Wǒ jiào Luó Yáng Rèn shi nín wǒ hěn gāoxìng
罗阳：我叫罗阳。认识您我很高兴。
39
Wáng lǎo shī Wǒ yě shì

王老师：我也是。
Zhù shì
Qǐng Hǎo jiǔ bú jiàn
เนื้อหาในคาอธิบายเป็นการอธิบายเพิ่มเติมเกี่ยวกับหลักการใช้ “ 请 ” และ “好久不见”
เพื่อให้ผู้อ่านเข้าใจหลักการใช้ภาษาจีนได้ง่ายขึ้น
Qǐng
1. การใช้ “ 请 ”
qǐng
เมื่อต้องการให้ผู้อื่นทาในสิ่งที่ตนปรารถนา มักจะขึ้นต้นด้วยคาว่า “ 请 ” มีความหมาย
ในภาษาไทยว่า “เชิญ” , “กรุณา” , “ขอร้อง” มักวางไว้หนคากริยา เพื่อแสดงถึงความมีมารยาท
บางครั้งจะใช้ เป็นประโยคกล่าวนาในการทักทายหรือใช้เป็น คาขึ้นต้นเมื่อต้องการถามข้อมูล จะมี
ความหมายว่า “ขอโทษค่ะ/ครับ ขอถามหน่อย.....” จะทาให้น้าเสียงอ่อนลง น่าฟังยิ่งขึ้น
Qǐng nín shàng chē
1) 请您上车。
Qǐng wèn nín guì xìng
2) 请问，您贵姓？
Qǐng zuò děng yí huìr
3) 请坐，等一会儿。
Qǐng wèn yī yuàn zài nǎr
4) 请问，医院在哪儿？
Qǐng nín gào sù wǒ nín de shǒu jī hào mǎ
5) 请您告诉我，您的手机号码。
Hǎo jiǔ bú jiàn
2. การใช้ “好久不见”
Hǎo jiǔ
เป็นวลีทักทายเมื่อไม่ได้เจอกันมาช่วงระยะเวลาหนึ่ง คาว่า “好 ” แปลว่า “ดี” “久”
bú jiàn
แปลว่า “นาน” “不” แปลว่า “ไม่” “见” แปลว่า “พบเจอ” ทั้งสี่คารวมกันในภาษาไทยมี
ความหมายว่า “ไม่ได้เจอมานาน” เป็นการทักทายเพื่อแสดงความสนิทสนมกันระหว่างคู่สนทนา
40
Dà jiā hǎo jiǔ bú jiàn
1) 大家好久不见。
Hǎo jiǔ bú jiàn nǐ hǎo ma
2) 好久不见，你好吗？
Hǎo jiǔ bú jiàn nǐ zuì jìn zěn me yàng
3) 好久不见，你最近怎么样？
Dà wèi hǎo jiǔ bú jiàn nǐ máng ma
4) 大卫！好久不见，你忙吗？
Hǎo jiǔ bú jiàn nǐ bà ba mā ma shēn tǐ hǎo ma
5) 好久不见，你爸爸妈妈身体好吗？
Yǔ fǎ
Yí xiàr Shén me
เนื้อหาในหลักภาษาเป็นการอธิบายเกี่ยวกับหลักการใช้ “一下儿” และ “ 什么” เพื่อให้ผู้อ่าน
เข้าใจหลักการใช้ภาษาจีนได้ง่ายขึ้น
Yí xiàr
1. การใช้ “一下儿”
มีความหมายว่า “.....สักหน่อย” , “.....นิดหน่อย” , “.....สักครู่ ” แสดงถึงเหตุการณ์ที่
Yí xiàr ér
เกิดขึ้นในเวลาสั้นๆ สามารถใช้เป็นประโยคที่สมบูรณ์ได้โดยลาพัง “一下儿” สามารถละ “儿”
Yí xiàr
ได้ “一下儿” เป็นลักษณนามของคากริยา มักจะวางไว้หลังคากริยา เพื่อทาหน้าที่เป็นบทเสริม บท
กริยา ช่วยให้น้าเสียงอ่อนลง ฟังแล้วนุ่มนวลขึ้น มีรูปแบบโครงสร้างดังต่อไปนี้
Yí xiàr
รูปแบบ คากริยา + 一下儿
Yí xiàr
สานักพิมพ์แมนดารินเอดูเคชั่น (2557, หน้า 95) ได้ให้ความหมายของ “一下儿” ว่า
บางครั้งก็ยังสื่อความหมายเชิง “ทดลอง” อีกด้วย ซึ่งถ้าเป็นกรณีใช้ลาพังสามารถเทียบกับภาษาไทย
Yí xiàr
“สักหน่อย” หรือ “สักครู่” ได้ และกรณีใช้ในรูป “V. + 一下儿” จะตรงกับภาษาไทย “V. + สักหน่อย”
หรือ “V. + แป๊บนึง”
41
Yí xiàr
เหยิน จิ่งเหวิน (2551, หน้า 106) ได้ให้ความหมายของ “一下儿” ดังต่อไปนี้
Yí xiàr
1.1 ถ้ามีบทกรรมแล้วบทกรรมเป็นคานาม (นามวลี) ธรรมดา ต้องตามหลัง “一下儿”
1.2 ถ้าบทกรรมเป็น คานามที่เกี่ยวกับคนหรือเป็นชื่อคน พอจะอนุโ ลมให้ อยู่ข้างหน้า
Yí xiàr
“一下儿” ได้
Yí xiàr
1.3 ถ้าบทกรรมเป็นบุรุษสรรพนามต้องอยู่ข้างหน้า “一下儿”
Děng yí xiàr
1) 等一下儿。
Zài zhè lǐ zuò yí xiàr
2) 在这里坐一下儿。
Qǐng nín shuō yí xiàr
3) 请您说一下儿。
Wǒ lái jiè shào yí xiàr
4) 我来介绍一下儿。
Yī shēng jiǎn chá yí xiàr
5) 医生检查一下儿。
Shén me
2. การใช้ “ 什么”
เป็นคาปฤจฉาสรรพนามที่ใช้เพื่อแสดงคาถาม สามารถวางไว้หลังคากริยาหรือวางไว้หน้า
คานามหรือวางไว้หน้า คาคุณศัพท์ หากวางอยู่หลังคากริยาจะเป็นการขยายกริยาตัวนั้น หากวางอยู่
หน้าคานามหรือคาคุณศัพท์จะเป็นการขยายนามหรือคาคุณศัพท์ตัวนั้น มีรูปแบบโครงสร้างดังต่อไปนี้
รูปแบบ คากริยา + Shén me

什么
รูปแบบ Shén me
+ คาคุณศัพท์/คานาม
什么
42
Nǐ chī shén me
1) 你吃什么？
Zhè shì shén me shū
2) 这是什么书？
Nà shì shén me cí diǎn
3) 那是什么词典？
Mā ma zuò shén me cài
4) 妈妈做什么菜？
Lǎo s h ī x ǐ huan h ē shén m e yǐn liào
5) 老师喜欢喝什么饮料？
ชื่อแซ่คนจีน
คนจีนเรียกสกุลว่า “แซ่” ชื่อ-สกุลของคนจีนแบ่งออกเป็นสองส่วนคือ ชื่อและแซ่ แซ่จะ
อยู่นาหน้า ส่วนชื่อจะอยู่พยางค์หลัง แซ่ของคนจีนสมัยก่อนมีหนึ่งพยางค์หรือสองพยางค์ แต่ปัจจุบัน
แซ่มีแค่หนึ่งพยางค์ แซ่ที่พบมากที่สุดได้แก่ แซ่หลี่ แซ่หวาง แซ่จาง แซ่หลิวและแซ่เฉิน ส่วนชื่อมีหนึ่ง
พยางค์หรือสองพยางค์ เวลาเขียนชื่อแซ่ด้วยสัทอักษรพินอิน พยัญชนะตัวแรกของแซ่และชื่อจะต้อง
เขียนด้วยตัวพิมพ์ ใหญ่ และต้องเว้นวรรคระหว่างแซ่และชื่อ คนจีนส่วนใหญ่ตั้งชื่อให้บุตร โดยการ
เลือกความหมายที่ตนเองชื่นชอบหรือตั้งชื่อให้คล้องจองกับคนในครอบครัว เพื่อแสดงถึงความสัมพันธ์
ของคนในครอบครัว
เมื่อต้องการถามแซ่ โดยมารยาทคนจีนจะแสดงการให้เกียรติหรือยกย่องฝ่ายตรงข้ามด้วย
Nín guì xìng Nín Guì
การถามว่า “您贵姓？” คาว่า “您” แปลว่า “คุณ” หรือ “ท่าน” คาว่า “贵” แปลว่า “มี
Xìng
ค่า” คาว่า “ 姓 ” แปลว่า “แซ่” มีความหมายในภาษาไทยว่า “แซ่อันสูงส่งของท่านคืออะไร” หรือ
Wǒ guì xìng
“คุณแซ่อะไร” เมื่อต้องการตอบจะไม่ตอบว่า “我贵姓 .....” เพราะจะดูเป็นการยกย่องตัวเอง
Wǒ xìng
จึงให้ตอบแบบทั่ว ๆ ไปว่า “我姓 .....” แปลว่า “ฉันแซ่.....” ถ้าต้องการถามชื่อแซ่คนที่อายุ
Nǐ jiào shén me míng zi Nǐ de míng zi jiào shén
เท่ากันหรือน้อยกว่าจะถามว่า “你叫什么名字？”, “你的名字叫什
me
么？”
43
คนจีนมีแซ่หรือนามสกุลมากว่า 5,000 ปีแล้ว หนังสือ “百家姓 ป่ายเจยาซิ่ง” (ร้อยแซ่)

ซึ่งแพร่หลายในสมัยโบราณเขียนขึ้นในสมัยราชวงศ์ซ่งเหนือ (ค.ศ. 960) หนังสือเล่มนี้รวบรวมแซ่
พยางค์เดียวไว้ 408 แซ่ แซ่หลายพยางค์ 30 แซ่ รวมทั้งหมดเป็น 438 แซ่ ต่อมามีแซ่เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ
รวมทั้งหมด ประมาณ 4,000 - 6,000 แซ่ แต่แซ่ที่ใช้จริงนั้นมีเพียงประมาณ 1,000 แซ่ชื่อ - สกุลของ
คนจีนแบ่งออกเป็นสองส่วนคือ ชื่อและแซ่ โดยจะเรียกแซ่นาหน้าแล้วตามด้วยชื่อ เวลาเขียนชื่อแซ่
ด้วย สัทอักษรพินอินจะต้องเว้นวรรคระหว่างแซ่และชื่อ ตัวสะกดตัวแรกของแซ่และชื่อจะต้องเขียน
ด้วยตัวพิมพ์ใหญ่ แซ่ของคนจีนมี 2 แบบ ได้แก่ แซ่พยางค์เดียวและแซ่หลายพยางค์ โดยแซ่พยางค์
เดียวมีมากกว่า ปัจจุบันแซ่พยางค์เดียวที่พบมากที่สุดได้แก่ แซ่หลี่ หวาง จาง หลิวและเฉิน ส่วนแซ่
หลายพยางค์ซึ่งประกอบด้วยตัว อักษรสองตัวหรือสองตัวขึ้นไปนั้นมีน้อยมาก ที่พบมากที่สุดได้แก่
แซ่จูเก๋อ โอวหยาง ซือหม่า ตวนมู่ กงซุน เป็นต้น ตามธรรมเนียมปฏิบัติแล้ว คนจีนจะถือแซ่ตามบิดา
มีเพียงส่วนน้อยเท่านั้นที่ถือแซ่ตามมารดา ผู้หญิงเมื่อแต่งงานแล้ว ก็ยังคงใช้แซ่เดิมของตน ไม่ต้อง
เปลี่ยนแซ่ตามสามีส่วนชื่อของคนจีนนั้นมีทั้งชื่อพยางค์เดียวและชื่อสองพยางค์ ตัวอักษรตัวที่ สอง
(หรือสาม) ในชื่อสามพยางค์ของคนจีนจานวนมากมักเป็นตัวอักษรที่บ่งถึงรุ่นในตระกูล (กล่าวคือชื่อ
ของคนในตระกูลที่เกิดรุ่นเดียวกัน จะใช้ตัวอักษรตัวที่สอง (หรือสาม) ของชื่อเป็นตัวเดียวกัน) หรือมี
ความหมายพิเศษอื่น ๆ (ขนิษฐา โสรส, 2558)
Liàn xí
Rèn dú shēng cí
zhāng huáng lǐ lín
张黄李林
zì jǐ xuéshēng tóngxué xìng fú
自己学生同学幸福
Xuǎn cí tián kòng
2. จงเลือกคาเติมลงในช่องว่างให้ถูกต้อง ( 选词填空 )
jiè shào hěn shì jiàn zuì jìn
介绍 / 很 / 是 / 见 / 最近
Hǎo jiǔ bú le
2.1 好久不______了。
Nǐ zěn me yàng
2.2 你______怎么样？
Wǒ lái yí xiàr
2.3 我来 ______一下儿。
44
Zhè wèi Luó lǎo shī

2.4 这位 ______罗老师。
Rèn shi nǐ wǒ gāoxìng
2.5 认识你我______高兴。
Fān yì tài yǔ
3. จงแปลภาษาจีนเป็นภาษาไทยให้ถูกต้อง (翻译泰语)
Wǒ jiào Liú Yīng
3.1 我叫刘英。
__________________________________________
Zhè wèi shì Luó lǎo shī
3.2 这位是罗老师。
__________________________________________
3.3 我来介绍一下儿。
__________________________________________
Rèn shi nǐ wǒ hěn gāoxìng
3.4 认识你我很高兴。
__________________________________________
Hǎo jiǔ bú jiàn le Nǐ zuì jìn zěn me yàng
3.5 好久不见了，你最近怎么样？
__________________________________________
Zào jù
Qǐngwèn
4.1 请问 = __________________________________
Rèn shi
4.2 认识 = __________________________________
Zuì jìn
4.3 最近 = __________________________________
Gāoxìng
4.4 高兴 = __________________________________
45
Zěn me yàng
4.5 怎么样 = ________________________________
Huí dá wèn tí
Nín guì xìng
5.1 您贵姓？
__________________________________________________________。
Nǐ jiào shén me míng zi
5.2 你叫什么名字？
__________________________________________________________。
Zhè wèi shì shuí
5.3 这位是谁？
__________________________________________________________。
Nǐ lǎo shī guì xìng
5.4 你老师贵姓？
__________________________________________________________。
Nǐ lǎo shī jiào shén me míng zi
5.5 你老师叫什么名字？
__________________________________________________________。
สรุป
1. ชื่อสกุลของคนจีนต่างกับคนไทย คนไทย “ชื่อ” วางอยู่ข้างหน้า “สกุล” วางอยู่ข้างหลัง
แต่คนจีน “สกุล” วางอยู่ข้างหน้า “ชื่อ” วางอยู่ข้างหลัง คนจีนจะเรียกสกุลว่า “แซ่”
2. เมื่อต้องการถามแซ่ของฝ่ายตรงข้าม คนจีนจะให้เกียรติและยกย่องฝ่ายตรงด้วยการถาม
Nín guì xìng Guì
ว่า “您贵姓 ” ในประโยคจะใช้คาว่า “贵” แปลว่า “มีค่า”มีความหมายภาษาไทยว่า “แซ่อัน
สูงส่งของท่านคืออะไร” หรือ “คุณแซ่อะไร”
Hǎo jiǔ bú jiàn le Nǐ zuì jìn zěn me
3. เมื่อไม่ได้เจอกันนาน ถามสารทุกข์สุขดิบ “好久不见了，你最近怎么
yàng
样？” ภาษาไทยมีความหมายว่า “นานแล้วไม่ได้เจอกัน ช่วงนี้คุณเป็นอย่างไรบ้าง”
46

4. แนะนาผู้อื่นให้ฝ่ายตรงข้ามรู้จัก “我来介绍一下儿” ภาษาไทยมีความหมาย
ว่า “ฉันขอแนะนาสักหน่อย”
Rèn shi nǐ wǒ hěn gāoxìng
5. แสดงความยินดีที่ได้รู้จัก “认识你我很高兴 ” ภาษาไทยมีความหมายว่า
“รู้จักคุณ ฉันดีใจมาก”
qǐng qǐng
6. การใช้ “ 请 ” เมื่อต้องการให้ผู้อื่นทาในสิ่งที่ตนปรารถนา มักจะขึ้นต้นด้วยคาว่า “请 ”
มีความหมายในภาษาไทยว่า “เชิญ”, “กรุณา”, “ขอร้อง” มักวางไว้หนคากริยา เพื่อแสดงถึงความมี
มารยาท บางครั้งจะใช้เป็นประโยคกล่าวนาในการทักทายหรือใช้เป็นคาขึ้นต้นเมื่อต้องการถามข้อมูล
จะทาให้น้าเสียงอ่อนลง น่าฟังยิ่งขึ้น
Qǐng wèn
7. โดยมารยาทของคนจีน เมื่อต้องการถามข้อมูล มักจะขึ้นต้นด้วยคาว่า “ 请问 ” ซึ่งมี
ความหมายในภาษาไทยว่า “ขอถามหน่อย”
Yí xiàr Yí xià
8. การใช้ “一下儿” หรือ “一下” มีความหมายว่า “....สักหน่อย”, “....นิดหน่อย”,
“....สักครู่” เป็นลักษณนามของคากริยา มักจะวางไว้หลังคากริยา แสดงถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในเวลา
สั้น ๆ ทาหน้าที่เป็นบทเสริมบทกริยา ช่วยให้น้าเสียงอ่อนลง ฟังแล้วนุ่มนวลขึ้น มีรูปแบบโครงสร้างคือ
Yí xiàr
คากริยา + 一下儿
Shén me
9. การใช้ “ 什么” เป็นคาปฤจฉาสรรพนามที่ใช้เพื่อ แสดงคาถาม สามารถวางไว้ หลัง
คากริยาหรือวางไว้หน้าคานามหรือวางไว้หน้าคาคุณศัพท์ หากวางอยู่หลังคากริยาจะเป็นการขยาย
Shén me
กริยาตัวนั้น มีรูปแบบโครงสร้างคือ คากริยา + 什么 หากวางอยู่หน้าคานามหรือคาคุณศัพท์จะ
Shén me
เป็นการขยายนามหรือคาคุณศัพท์ตัวนั้น มีรูปแบบโครงสร้างคือ 什么 + คาคุณศัพท์/คานาม
10. การถามชื่อ แซ่ค นจีน แซ่จ ะอยู่นาหน้า ส่ว นชื่อ จะอยู่ข้า งหลัง เมื่อ ต้อ งการถามแซ่
Nín guì
โดยมารยาทคนจีนจะแสดงการให้เกียรติ หรือยกย่องฝ่ายตรงข้ามด้วยการถามว่า “您贵
xìng Wǒ xìng
姓？” มีความหมายว่า “คุณแซ่อะไร” และจะตอบกลับว่า “我姓 .....” แปลว่า “ฉันแซ่.....”
47
Nǐ jiào shén me míng zi

ถ้าต้องการถามชื่อแซ่คนที่อายุเท่ากันหรือน้อยกว่าจะถามว่า “你叫什么名字？”,
Nǐ de míng zi jiào shén me
“你的名字叫什么？”
48
บทที่ 4
Dì sì kè
第四课
ครอบครัว
Jiā tíng
家庭
บทนี้เนื้อหาเกี่ยวกับการถามสมาชิกในครอบครัวและถามอายุสมาชิกในครอบครัว โดยเนื้อหา
จะแบ่ง ออกเป็น ค าศัพ ท์ใ หม่ บทสนทนา ค าศัพ ท์เ พิ ่ม เติม บทสนทนาเพิ ่ม เติม ค าอธิบ าย
หลัก ภาษา วัฒ นธรรมจีน และแบบฝึกหัด เพื่อ ให้ผู้อ่า นเข้า ใจในเนื้อ หา ผู้เ ขีย นอธิบ ายคาศัพ ท์
ก่อนอธิบายเนื้อหาในบทสนทนา ส่ว นเนื้อหาในคาอธิบายและหลักภาษาเป็นการอธิบายเกี่ยวกับ
หลักการใช้ภาษาจีนที่ถูกต้องพร้อมทั้งยกตัวอย่าง เพื่อให้ผู้อ่านเข้าใจง่ายขึ้น ส่วนเนื้อหาในวัฒนธรรมจีน
อธิบ ายเกี่ย วกับ ครอบครัว คนจีน ส่ว นเนื้อ หาในแบบฝึก หัด ท้ายบทเป็นแบบฝึกหัด ที่ห ลากหลาย
เพื่อเป็นการทบทวนความรู้ความเข้าใจของผู้อ่าน
Shēng cí
1. 家 (名) jiā บ้าน ครอบครัว
2. 几 (代) jǐ กี่
3. 口 (量) kǒu คน (ลักษณนาม)
4. 人 (名) rén คน
5. 爷爷 (名) yéye ปู่
6. 奶奶 (名) nǎinai ย่า
7. 外公 (名) wàigōng ตา
8. 外婆 (名) wàipó ยาย
9. 爸爸 (名) bàba พ่อ
10.妈妈 (名) māma แม่
11.哥哥 (名) gēge พี่ชาย
12.弟弟 (名) dìdi น้องชาย
13.姐姐 (名) jiějie พี่สาว

14.妹妹 (名) mèimei น้องสาว
15.和 (连) hé และ
16.他 (代) tā เขา (ผู้ชาย)
17.们 men พวก (หลายคน)
18.身体 (名) shēntǐ ร่างกาย สุขภาพ
19.都 (副) dōu ล้วน ทั้งหมด
Shuō huà rén
1.李芳 Lǐ Fāng ชื่อฟาง แซ่หลี่
2.王勇 Wáng Yǒng ชื่อหย่ง แซ่หวาง
Kè wén
Lǐ Fāng Wáng Yǒng
เนื้อหาในบทเรียนนี้เป็นการสนทนาระหว่าง “李芳 ”กับ “ 王勇 ” โดยทั้งสอง
ฝ่ายสนทนาโต้ตอบเกี่ยวกับสมาชิกในครอบครัวมีกี่คน มีใครบ้าง และพวกเขาสบายดีไหม
Lǐ Fāng Nǐ jiā yǒu jǐ kǒu rén
李芳：你家有几口人？
Wáng Yǒng Wǒ jiā yǒu shí yì kǒu rén
王勇：我家有十一口人。
Lǐ Fāng Nǐ jiā yǒu shén me rén
李芳：你家有什么人？
Wáng Yǒng Wǒ jiā yǒu yé ye nǎi nai wài gōng wài pó bà ba
王勇：我家有爷爷、奶奶、外公、外婆、爸爸、
mā ma gē ge dì di jiě jie mèimei hé wǒ
妈妈、哥哥、弟弟、姐姐、妹妹和我。
Lǐ Fāng Tā men shēn tǐ hǎo ma
李芳：他们身体好吗？
50
Wáng Yǒng Tā men shēn tǐ dōu hěn hǎo

王勇：他们身体都很好。
Bǔ chōng cí yǔ
1. 兄弟姐妹 (名) xiōngdìjiěmèi พี่น้อง
2. 没有 (动) méiyǒu ไม่มี

3. 多 (形) duō เยอะ มาก
4. 大 (形) dà ใหญ่
5. 今年 (名) jīnnián ปีนี้
6. 岁 (量) suì ปี ขวบ
7. 她 (代) tā เขา (ผู้หญิง)
Bǔ chōng kè wén
Wáng Yǒng Lǐ Fāng
เนื้อหาในบทเรียนนี้เป็นการสนทนาระหว่าง “ 王勇 ” กับ “李芳 ” โดยทั้งสองฝ่าย
สนทนาโต้ตอบถามสมาชิกในครอบครัวและถามอายุสมาชิก ในครอบครัว
Wáng Yǒng Nǐ jiā yǒu méi yǒu xiōng dì jiě mèi
王勇：你家有没有兄弟姐妹？
Lǐ Fāng Yǒu Wǒ jiā yǒu jiě jie hé mèimei
李芳：有。我家有姐姐和妹妹。
Wáng Yǒng Nǐ jiě jie duō dà le
王勇：你姐姐多大了？
Lǐ Fāng Wǒ jiě jie jīn nián èr shí èr suì le
李芳：我姐姐今年二十二岁了。
Wáng Yǒng Nǐ mèimei ne
王勇：你妹妹呢？
Lǐ Fāng Tā jīn nián shí bā suì le
李芳：她今年十八岁了。
51
Zhù shì
Jǐ
เนื้อหาในคาอธิบ ายเป็ นการอธิบ ายเพิ่มเติมเกี่ยวกับหลักการใช้ “几” และการถามอายุ
Jǐ
1. การใช้ “几”
Duōshǎo
แปลว่า “กี่” , “เท่าไหร่” มีความหมายเหมือนกับ คาว่า “多少 ” ใช้ในประโยค
Jǐ
คาถามหรื อบอกเล่ า “几” หากใช้ในประโยคคาถาม มักวางไว้ห น้าคานามที่ต้องการถาม จะใช้
สอบถามจานวนที่ค่อนข้างน้อย ปกติจ ะไม่เกินสิบ หากใช้ในประโยคบอกเล่า จะมีความหมายว่า
“2 - 3” มีรูปแบบโครงสร้างดังต่อไปนี้
รูปแบบ จานวน + คานาม ？
Jǐ
พรรณาภา สิริ มงคลสกุล (2554, หน้า 137) ได้ให้ความหมายของ “几” ว่า
Jǐ Jǐ
เมื่อนาเอา “几” มาใช้กับการถามวัน เดือน ปี จะมีการนาเอา “几” มาใช้ดังนี้
Jǐ hào Jǐ tiān
- ถามเกี่ยวกับวัน เช่น 几号？几天？
Xīng qī jǐ jǐ ge xīng qī
- ถามเกี่ยวกับสัปดาห์ เช่น 星期几？几个星期？
Jǐ yuè Jǐ ge yuè
- ถามเกี่ยวกับเดือน เช่น 几月？几个月？
Jǐ nián
- ถามเกี่ยวกับปี เช่น 几年？
Tā yào jǐ ge píngguǒ
1) 他要几个苹果。
Jīn tiān lái le jǐ ge xuéshēng
2) 今天来了几个学生。
52
Shàng cì nǐ mǎi jǐ běn cí diǎn

3) 上次你买几本词典？
Nǐ men de gōng sī yǒu jǐ ge rén
4) 你们的公司有几个人？
Zhè ge xué xí lǎo shī yǒu jǐ mén kè
5) 这个学习老师有几门课？
2. การถามอายุ
การถามอายุในภาษาจีน จะแบ่งตามสถานะและวัยของผู้ที่ถูกถาม ถ้าผู้ถามมีอายุน้อยกว่า
Nín duō dà le Duō
ผู้ถูกถาม ควรให้เกียรติผู้ถูกถามอย่างสุภาพว่า “您多大了？” คาว่า “多 ” แปลว่า “มาก”
Dà Nǐ jǐ suì
ส่วนคาว่า “大” แปลว่า “ใหญ่” ถ้าผู้ถามมีอายุมากกว่าผู้ถูกถาม มักจะถามว่า “你几岁？
Jǐ suì
”คาว่า “几” แปลว่า “กี่” ส่วนคาว่า “岁” แปลว่า “ขวบ ” , “ ปี”
Yǔ fǎ
Dōu
เนื้อหาในหลักภาษาเป็นการอธิบายเกี่ยวกับหลักการใช้ “都 ” และ “การบอกจานวน”
Dōu
1. การใช้ “都 ”
Dōu
แปลว่า “ทั้งหมด” , “ล้วน” เป็นคาวิเศษณ์ คาว่า “都 ” มักวางไว้หลังประธานและวางไว้
Dū Shǒu dū
หน้าคากริยาหรือคาคุณศัพท์ บางครั้งสามารถออกเสียงว่า “都” เช่น คาว่า “ 首都 ” แปลว่า
“เมืองหลวง” มีรูปแบบโครงสร้างดังต่อไปนี้
ประธาน +
Dōu
+ คากริยา/คาคุณศัพท์
都
53
Dōu
พรรณาภา สิริมงคลสกุล (2554, หน้า 115 - 116) ได้ให้ความหมายของ “都 ” ว่า
Bù
นอกจากนี้ ยังสามารถทาเป็นรูปปฏิเสธได้ โดยการนาคาว่า “不” มาใช้ร่วมด้วย โดยมีวิธีการวาง
Bù
“不” ดังนี้
Bù Dōu
1.1 หากวาง “不” ไว้หลัง “都 ” จะมีความหมายว่า “ทั้งหมดไม่.....”
Bù Dōu
1.2 หากวาง “不” ไว้หน้า “都 ” จะมีความหมายว่า “ไม่ทั้งหมดที่.....”
Dà jiā dōu lái le
1) 大家都来了。
Wǒ men dōu ài shàng nǐ
2) 我们都爱上你。
Tā men dōu piàoliang le
3) 他们都漂亮了。
Tóngxuémen dōu bù rèn zhēn xué xí
4) 同学们都不认真学习。
Lǎo shī men bù dōu shì zhōngguó rén
5) 老师们不都是中国人。
2. การบอกจานวนในภาษาจีน
การบอกจานวนในภาษาจีนเป็นหนึ่งในโครงสร้างประโยคของหลักภาษาที่พบบ่อยในบทสนทนา
มีรูปแบบโครงสร้างดังต่อไปนี้
จ+านวน + +
ลักษณะนาม + คานาม
Mā ma mǎi le wǔ ge píngguǒ
1) 妈妈买了五个苹果。
Bà ba diǎn le sì fèn jī yóu fàn
2) 爸爸点了四份鸡油饭。
54
Dì di yào chī liǎng kuài dàngāo

3) 弟弟要吃两块蛋糕。
Zǎoshang wǒ hē le yì bēi niú nǎi
4) 早上我喝了一杯牛奶。
Lǎo shī yǒu sān běn hàn yǔ cí diǎn
5) 老师有三本汉语词典。
ครอบครัวคนจีน
ประเทศจีนเป็นประเทศที่มีจานวนประชากรมากที่สุดในโลก ทาให้ครอบครัวคนจีนเป็น
ครอบครัวใหญ่ เมื่อแต่งงานมีครอบครัว สามี ซึ่งเป็นหัวหน้าครอบครัวและมีอานาจการปกครองใน
ครอบครัว ครอบครัวคนจีนให้ความสาคัญกับบุตรชายมากกว่าบุตรหญิง เพราะบุตรชายเป็นผู้สืบสกุล
ส่วนบุตรสาวได้ค่าใช้จ่ายบางส่วน หลังจากแต่งงานบุตรสาวจะถือว่าเป็นคนในครอบครัวสามี ถึงแม้
ไม่ได้เปลี่ยนแซ่ก็ตาม บุตรสาวจะไม่มีความเกี่ยวข้องทางเศรษฐกิจของครอบครัวเดิมอีก แต่ยัง คงมีการ
ไปมาหาสู่ กั น เพราะคนจี น ให้ ค วามส าคั ญ กั บ ความกตั ญ ญู ก ตเวที ต่ อ บุ พ การี นอกจากนี้ ยั ง ให้
ความสาคัญกับญาติพี่น้อง การนับญาติของคนจีนจะคล้ายกับคนไทยคือ มีการแบ่งเป็นญาติฝ่ายพ่อ
ญาติฝ่ายแม่โยงใยกันมากมาย แต่หลังจากศตวรรษที่ 20 ครอบครัวของคนจีนเปลี่ยนแปลงไปเรื่อย ๆ
โดยมีแนวโน้มค่อย ๆ เปลี่ยนไปเป็นครอบครัวขนาดเล็กหรือครอบครัวเดี่ยวมากขึ้น
Liàn xí
Rèn dú shēng cí
xiǎo zuì nán nǚ
小最男女
ā yí shūshu gū mā bó bo
阿姨叔叔姑妈伯伯
Xuǎn cí tiánkòng
2. จงเติมคาลงในช่องว่างให้ถูกต้อง ( 选词填空 )
jīn nián wǔ shēn tǐ hé dì di

今年 / 五 / 身体 / 和 / 弟弟
55
Wǒ jiā yǒu kǒu rén yǒu bà ba mā ma gē ge

我家有 _________ 口人。有；爸爸、妈妈、哥哥、
dì di wǒ wǒ gē ge èr shí sān suì wǒ
弟弟 _________ 我。我哥哥 _________ 二十三岁。我
jīn nián shí bā suì Tā men dōu hěn hǎo
_________ 今年十八岁。他们 _________ 都很好。
Fān yì hàn yǔ
3.1 พ่อแม่ฉันสุขภาพดี
_____________________________________________________________
3.2 คุณย่าสุขภาพดีไหม
_____________________________________________________________
3.3 คุณปู่ของฉันอายุ 79 ปี
_____________________________________________________________
3.4 ครอบครัวคุณมีพี่ชายและน้องชายไหม
_____________________________________________________________
3.5 คุณตาและคุณยายของคุณปีนี้อายุเท่าไหร่
_____________________________________________________________
Zào jù
Shēn tǐ
4.1 身体 = ___________________________________________________
Méi yǒu
4.2 没有 = ___________________________________________________
Shén me
4.3 什么 = ___________________________________________________
Duō dà
4.4 多大 = ___________________________________________________
Jīn nián
4.5 今年 = ___________________________________________________
Huí dá wèn tí
Nǐ jiā yǒu jǐ kǒu rén
5.1 你家有几口人？
56
__________________________________________________________。
Nǐ jiā yǒu shén me rén
5.2 你家有什么人？
__________________________________________________________。
Tā men shēn tǐ hǎo ma
5.3 他们身体好吗？
__________________________________________________________。
Nǐ jiā yǒu méi yǒu xiōng dì jiě mèi
5.4 你家有没有兄弟姐妹？
__________________________________________________________。
Tā men jīn nián duō dà le

5.5 他们今年多大了？
__________________________________________________________。
สรุป
Xiōng dì jiě mèi
1. คาว่า “ 兄弟姐妹” มีความหมายภาษาไทยว่า “พี่น้อง”
2. ส่วนใหญ่คาศัพท์ที่ใช้เรียกคนในครอบครัว มักมีสองพยางค์ พยางค์หลังจะอ่านเสียงเบา
Bà ba Mā ma
เช่น “爸爸” แปลว่า “พ่อ” “妈妈” แปลว่า “แม่”
Jǐ
3. การใช้ “几” แปลว่า “กี่” , “เท่าไหร่” หากใช้ในประโยคคาถาม มักวางไว้ หน้าคานาม
จะใช้ถามจานวนที่ค่อนข้างน้อย แต่ไม่เกินสิบ หากใช้ในประโยคบอกเล่า จะมีความหมายว่า “2 - 3”
มีรูปแบบโครงสร้างคือ จานวน + คานาม ？
4. การถามอายุ จะแบ่งตามสถานะและวัยของผู้ที่ถูกถาม ถ้าผู้ถามมีอายุน้อยกว่าผู้ถูกถาม
Nín duō dà le
ควรให้เกียรติผู้ถูกถามอย่างสุภาพว่า “您多大了？” ถ้าผู้ถามมีอายุมากกว่าผู้ถูกถาม มักจะ
Nǐ jǐ suì
ถามว่า “你几岁？” สองประโยคนี้แปลว่า “คุณอายุเท่าไหร่”
57
Dōu
5. การใช้ “都 ” แปลว่า “ทั้งหมด” “ล้วน” เป็นคาวิเศษณ์ มักวางไว้หลังประธานและวาง
Dū
ไว้หน้าคากริยาหรือคาคุณศัพท์ มีรูปแบบโครงสร้างคือ ประธาน + 都 + คากริยา/คาคุณศัพท์
6. การบอกจานวน เป็นหนึ่งในโครงสร้างประโยคของหลักภาษาจีนที่พบบ่อยในบทสนทนา
มีรูปแบบโครงสร้างคือ จานวน + ลักษณนาม + คานาม
7. ครอบครัวคนจีนเป็นครอบครัวใหญ่ สามีเป็นหัวหน้าครอบครัวและมีอานาจการปกครอง
ในครอบครัว ครอบครัวคนจีนให้ความสาคัญกับบุตรชายมากกว่าบุตรหญิง หลังจากแต่งงานบุตรสาว
จะถือว่าเป็นคนในครอบครัวสามี ถึงแม้ไม่ได้เปลี่ยนแซ่ก็ต าม ส่วนญาติพี่น้องจะมีการแบ่งเป็นญาติ
ฝ่ายพ่อ ญาติฝ่ายแม่โยงใยกันมากมาย แต่หลังจากศตวรรษที่ 20 ครอบครัวคนจีนเปลี่ยนแปลงไป
เรื่อย ๆ โดยมีแนวโน้มค่อย ๆ เปลี่ยนไปเป็นครอบครัวขนาดเล็กหรือครอบครัวเดี่ยวมากขึ้น
58
บทที่ 5
Dì wǔ kè
第五课
สัญชาติ
Guó jí
国籍
บทนี้เนื้อหาเกี่ยวกับการถามสัญชาติ โดยเนื้อหาจะแบ่งออกเป็น คาศัพท์ใหม่ บทสนทนา
คาศัพท์เพิ่มเติม บทสนทนาเพิ่มเติม คาอธิบาย หลักภาษา วัฒ นธรรมจีนและแบบฝึกหัด เพื่อให้
ผู้อ่า นเข้า ใจในเนื้อ หา ผู้เ ขีย นอธิบ ายคาศัพ ท์ก่อ นอธิบ ายเนื้อ หาในบทสนทนา ส่ว น เนื้อ หาใน
ค าอธิบ ายและหลัก ภาษาเป็น การอธิบ ายเกี ่ย วกับ หลัก การใช้ภ าษาจีน ที ่ถ ูก ต้อ ง พร้อ มทั ้ง
ยกตัว อย่า ง เพื่อ ให้ผู้อ่า นเข้า ใจง่า ยขึ้น เนื้อ หาในวัฒ นธรรมจีน จะอธิบ ายเกี่ย วกับ ชนชาติจีน
เนื้อ หาในแบบฝึก หัด ท้า ยบทเป็น แบบฝึก หัดที่ห ลากหลายเพื่อเป็นการทบทวนความรู้ความเข้าใจ
ของผู้อ่าน
Shēng cí
1. 哪 (代) nǎ อันไหน
2. 国 (名) guó ประเทศ
3. 泰国 (名) Tài guó ประเทศไทย
4. 在 (介) zài อยู่ ที่
5. 哪儿/哪里 (代) nǎr/nǎ lǐ ที่ไหน
6. 宋卡 (名) Sòngkǎ สงขลา
7. 朋友 (名) péngyǒu เพื่อน
8. 日本人 (名) Rìběnrén คนญี่ปุ่น
9. 中国 (名) Zhōng guó ประเทศจีน
10.做 (动) zuò ทา
11.旅游 (动) lǚyóu ท่องเที่ยว
Shuō huà rén
1. 赵风 Zhào Fēng ชื่อเฟิง แซ่จ้าว
2. 林星 Lín Xīng ชื่อซิง แซ่หลิน
Kè wén
Zhào Fēng Lín Xīng
เนื้อหาในบทเรียนนี้เป็นการสนทนาระหว่าง “ 赵风 ” กับ “林星 ” โดยทั้งสอง
ฝ่ายสนทนาโต้ตอบเกี่ยวกับสัญชาติ ภูมิลาเนา และจุดประสงค์ในการมาประเทศจีน
Zhào Fēng Qǐng wèn Nǐ shì nǎ guó rén
赵风：请问，你是哪国人？
Lín Xīng Wǒ shì Tài guó rén
林星：我是泰国人。
Zhào Fēng Nǐ jiā zài nǎr nǎ lǐ
赵风：你家在哪儿/哪里？
Lín Xīng Wǒ jiā zài Sòng kǎ Wǒ shì Sòng kǎ rén
林星：我家在宋卡，我是宋卡人。
Zhào Fēng Nǐ péngyou shì nǎ guó rén
赵风：你朋友是哪国人？
Lín Xīng Tā shì rì běn rén
林星：她是日本人。
Zhào Fēng Nǐ men lái Zhōng guó zuò shén me
赵风：你们来中国做什么？
Lín Xīng Lǚ yóu
林星：旅游。
Bǔ chōng cí yǔ
1. 不好意思 bù hǎo yì si ขอโทษ
2. 从...来 cóng...lái มาจาก
60
3. 读书 dúshū เรียนหนังสือ
4. 云南大学 (名) Yúnnán dàxué มหาวิทยาลัยยูนนาน
5. 留学生 (名) liúxuéshēng นักเรียนต่างชาติ
6. 真 (副) zhēn จริง
7. 厉害 (形) lìhài เก่งมาก ร้ายแรง
Bǔ chōng kè wén
Lín Xīng Zhào Fēng
เนื้อหาในบทเรีย นเพิ่มเติม นี้เป็นการสนทนาระหว่าง “林星 ” กับ “ 赵风 ”
สนทนาโต้ตอบเกี่ยวกับ การถามสัญชาติ ภูมิลาเนา การกล่าวขอโทษ การกล่าวขอบคุณ และการ
แสดงมารยาทในการถามของคนจีน
Zhào Fēng Bù hǎo yì si Nǐ shì bú shì Zhōng guó rén
赵风：不好意思！你是不是中国人。
Lín Xīng Bú shì
林星：不是。
Zhào Fēng Nǐ cóng nǎr nǎ lǐ lái
赵风：你从哪儿/哪里来？
Lín Xīng Wǒ cóng Tài guó lái
林星：我从泰国来。
Zhào Fēng Nǐ lái Zhōngguó zuò shén me
赵风：你来中国做什么？
Lín Xīng Dú shū Wǒ xiàn zài shì Yúnnán dà xué de liú xuéshēng
林星：读书。我现在是云南大学的留学生。
Zhào Fēng Zhēn de ma nǐ hěn lì hài
赵风：真的吗？你很厉害！
Zhù shì
Nǎr Nǎ lǐ
เนื้อหาในคาอธิบายเป็นการอธิบายเพิ่มเติมเกี่ยวกับหลัก การใช้ “哪儿/哪里” และ “
Bù hǎo yì si
不好意思! ” เพื่อให้ผู้อ่านเข้าใจหลักการใช้ภาษาจีนได้ง่ายขึ้น
61
Nǎr Nǎ lǐ
1. การใช้ “哪儿/哪里”
Nǎr Nǎ lǐ
“哪儿” หรือ “哪里” มีความหมายเหมือนกัน แปลว่า “ที่ไหน” มักใช้ในประโยค
คาถามเกี่ยวกับสถานที่
Nǎ lǐ
นอกจากนี้ คาว่า “哪里” สามารถใช้เป็นคาตอบรับคาชมเมื่อฝ่ายตรงข้ามกล่าวคาชม
Nǎ lǐ nǎ lǐ
พูดสั้น ๆ ว่า “哪里哪里” มีความหมายในภาษาไทยว่า “ที่ไหนกันล่ะ” เพื่อเป็นการแสดง
มารยาทการถ่อมตน
Nǎr Nǎ lǐ
ประวิทย์ เจริญประวัติ (2556, หน้า 147 - 148) ได้ให้ความหมายของ “哪儿/哪里”
Zhèr Zhè lǐ
และ“ 这儿/这里” ว่า เสียงม้วนลิ้น “เอ๋อร์” เป็นลักษณะพิเศษของบางท้องถิ่นในประเทศ
จีน มักใช้ในภาษาพูดส่วนมากมักพบในภาษาพื้นถิ่นทางภาคเหนือเช่นเมืองปักกิ่ง แต่ท้องถิ่นอื่นก็มีเสียง
ม้วนลิ้นเช่นกัน เช่น ภาษาอู๋ (พื้นที่แถบเมืองซูโจว เซี่ยงไฮ้) เสียงม้วนลิ้นเป็นเรื่องละเอียดซับซ้อนมาก
และยากมากสาหรับผู้เริ่มต้นเรียนภาษาจีน กระทั่งคนจีนอย่างคนปักกิ่งรุ่นใหม่เองก็ยังไม่ เข้าใจเสียง
ม้วนลิ้นเสียทั้งหมด
เสี ย งม้ ว นลิ้ น ของภาษาพื้ น ถิ่ น บางเสี ย งได้ เ ข้ า มาปะปนอยู่ ใ นภาษาจี น กลางด้ ว ย
แต่ภ าษาจี น กลางปั จ จุ บั น พยายามลดเสี ย งม้ว นลิ้ นลง โดยเฉพาะในภาษาจีนกลางที่เป็นทางการ
มักหลีกเลี่ยงการใช้เสียงม้วนลิ้น ดังนั้นสาหรับคนต่างชาติที่เรียนภาษาจีน ไม่จาเป็นต้องพูดเสียงม้วน
ลิ้นก็สามารถสื่อสารกับคนจีนได้
Nǎr Nǎ lǐ
“哪儿” (อ่าน หน่า แล้วม้วนลิ้นทันที) กับ “哪里” (อ่าน หนาหลี่ ไม่ม้วนลิ้น)
Nǎ ér
สองคานี้แปลเหมือนกันว่า “ไหน” หรือ “ที่ไหน” ทางภาคเหนือของจีนนิยมพูดม้วนลิ้นเป็น 哪+儿
กลายเป็นเสียง หน่าร์ คือ อ่าน “หน่า” เสร็จแล้วก็ม้วนลิ้นขึ้นทันที (คาว่า ér เวลาออกเสียงจะตัดเสียง
é ทิ้งไปเหลือแต่ตัว r ซึ่งเป็นการม้วนลิ้น)
Zhèr Zhè lǐ
“ 这儿” ( อ่าน เจ้อ แล้ว ม้วนลิ้น ทันที) กับ “这里” (อ่าน เจ้อหลี่ ไม่ ม้วนลิ้น )
สองคานี้แปลเหมือนกันว่า “นี่” หรือ “ที่นี่” ก็จัดอยู่ในลักษณะเดียวกัน
Nǐ zài nǎ lǐ
1) 你在哪里？
62
Tā zài nǎr xué xí

2) 他在哪儿学习？
Xiàn zài lǎo shī zài nǎr
3) 现在老师在哪儿？
Bà ba zài nǎ li chī wǔ fàn
4) 爸爸在哪里吃午饭？
Nǐ mā ma zài nǎr gōngzuò
5) 你妈妈在哪儿工作？
Bù hǎo yì si
2. การใช้ “不好意思! ”
ใช้เมื่อต้องการกล่าวคาขอโทษฝ่ายตรงข้ามหรือ แสดงความเกรงใจที่จะขอความช่วยเหลือ
จากให้ฝ่ายตรงข้ามในเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ มีความหมายในภาษาไทยว่า “ขอโทษ” หรือ “เกรงใจ”
Bù hǎo yì si wǒ ràng yí xiàr
1) 不好意思！我让一下儿？
Bù hǎo yì si ràng nín jiǔ děng le
2) 不好意思！让您久等了？
Bù hǎo yì si gěi nín tiān má fan le
3) 不好意思！给您添麻烦了？
Xiàn zài hái děng zhe wǒ Zhēn b ù hǎo yì si
4) 现在还等着我，真不好意思！
Jīn tiān ràng nǐ zuò de hěn lèi Zhēn b ù hǎo yì si
5) 今天让你做得很累，真不好意思！
Yǔ fǎ
De Cóng lái
เนื้อหาในหลักภาษาเป็นการอธิบายเกี่ยวกับหลักการใช้ “的” และ “ 从 .....来” เพื่อให้
ผู้อ่านเข้าใจหลักการใช้ภาษาจีนได้ง่ายขึ้น
De
1. การใช้ “的”
คานี้ที่ใช้บ่อยในภาษาจีน สามารถใช้ได้หลายรูปแบบและมีความหมายว่า “ที่”, “ของ”,
“บ้าง”, “ก็”
63
De
1.1 เมื่อคาสรรพนามหรือคานาม ทาหน้าที่ขยายนามเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ “的”
มีความหมายว่า “ของ” วางไว้หลังส่วนขยายและวางไว้หน้าคานาม ใช้เชื่อมระหว่างคาที่ขยายกับคาที่
ถูกขยาย ซึ่งคานามที่อยู่ ด้านหลั งจะเป็ นคาหลั ก ส่ ว นคาที่อยู่ด้านหน้าเป็นส่ว นขยายคานามที่อยู่
ด้านหลัง เวลาแปลเป็นภาษาไทยต้องแปลจากข้างหลังไปข้างหน้า มีรูปแบบโครงสร้างดังต่อไปนี้
คาสรรพนาม/คานาม + de + คานาม
的
De De
1.2 ใช้เชื่อมส่วนขยายคานามที่อยู่ข้างหน้า “的” กับส่วนหลักที่อยู่ข้างหลัง “的”
ซึ่งคาที่ทาหน้าที่เป็นส่วนขยายคานามได้คือ คานาม คากริยาหรือคาคุณศัพท์ ส่วนคาที่ทาหน้าที่เป็น
ส่วนหลักคือ คานาม มีความหมายว่า “ซึง่ ” “ที”่ มีรูปแบบโครงสร้างดังต่อไปนี้
คานาม/คากริยา/คาคุณศัพท์ de คานาม
+ 的 +
De
พรรณนาภา สิริมงคลสกุล (2556, หน้า 172) ได้ให้ความหมายของการใช้ “的”
“ของ” ว่า ในกรณีที่บุรุษสรรพนามเป็นเอกพจน์ทาหน้าที่ขยายคานามที่เกี่ยวกับเครือญาติหรือ
De De De
ความสั ม พั น ธ์ สามารถละ “的” ได้ กรณี ว ลี นั้ น มี “的” อยู่ ม ากกว่ า 1 ให้ ตั ด “的” ทิ้ ง
De
เหลือเพียงแค่ “的” ตัวเดียว
De
เหยิน จิ่งเหวิน (2555, หน้า 55 - 56) ได้ให้ความหมายของ “的” ว่า กรณีคาสรรพนาม
De
หรื อ ค านามท าหน้ า ที่ เ ป็ น บทขยายนามเพื่ อ แสดงความเป็ น เจ้ า ของ ตามปกติ จ ะใช้ “的”
เชื่อมระหว่างคาที่ขยายกับคาที่ถูกขยาย
1) ในกรณีบุรุษสรรพนามที่เป็นเอกพจน์ทาหน้าที่ขยายคานามซึ่งเป็นชื่อที่
De
เกี่ยวกับเครือญาติ จะใช้หรือไม่ใช้ “的” ก็ได้ และในภาษาพูดมักจะละ
ไว้ (แต่ใช้ก็ถูกต้องเช่นกัน)
64
2) ในกรณีบุรุษสรรพนาม (ไม่ว่าเป็นเอกพจน์หรือพหูพจน์) ทาหน้าที่ขยาย

De
คานามบางส่วนที่เกี่ยวกับคน สามารถละ “的” ได้ ในกรณีเป็นวลีสั้น ๆ
De
ปกติจะไม่ใช้ “的” ซ้าสองคา
Mā ma de qiánbāo
1) 妈妈的钱包。
Lǎo shī de gāng bǐ
2) 老师的钢笔。
Gānjìng de bàngōng shì
3) 干净的办公室。
Tā gěi wǒ mǎi piàoliang de yī fu
4) 他给我买漂亮的衣服。
Wǒ nánpéngyǒu xǐ huan chàng hǎotīng de gē
5) 我男朋友喜欢唱好听的歌。
Cóng lái
2. การใช้ “ 从 .....来”
Cóng Lái Cóng lái
คาว่า “ 从 ” แปลว่า “จาก” “来” แปลว่า “มา” สองคานี้รวมกัน “ 从 .....来” มี
ความหมายว่า “มาจาก.....” มีรูปแบบโครงสร้างดังต่อไปนี้
Cóng สถานที่ Lái
从 + + 来
Nǐ cóng nǎr lái
1) 你从哪儿来？
Wǒ cóng Sòng kǎ lái
2) 我从宋卡来。
65
Nǐ lǎo shī cóng nǎ lǐ lái

3) 你老师从哪里来？
Wǒ péngyou cóng Rì běn lái
4) 我朋友从日本来。
Tā men dōu cóng Zhōngguó lái
5) 他们都从中国来。

ชนชาติจีน
ประเทศจีนเป็นประเทศที่มีชนชาติเป็นจานวนมาก มีทั้งหมด 56 ชนชาติ หนึ่งในนั้นเป็น
Hàn zú
“ชนชาติฮั่น ” เรียกอีกอย่างว่า “汉族” จานวนมากที่สุ ดถึงร้อยละ 91.59 ของจานวนประชากร
ทั้งหมด ชนชาติฮั่นมีภาษาและตัวอักษรเป็นของตนเองหรือที่เรียกกันว่า “ภาษาจีนกลาง” ซึ่งเป็นภาษาที่
ใช้สื่อสารกันในปัจจุบัน ชนชาติที่เหลือของจีนอีก 55 ชนชาติเรียกรวมกันว่า “ชนกลุ่มน้อย” หรือเรียก
Shǎoshù mín zú
อีกอย่างว่า “ 少数民族” ซึ่งมีจานวนประชากรร้อยละ 8.41 ของจานวนประชากรทั้งหมด
Měng gǔ zú Huí zú Zàng zú
ประกอบด้วยชนชาติมองโกล ( 蒙古族) ชนชาติหุย (回族) ชนชาติทิเบต ( 藏族) ชนชาติอุยกูร์
Wéi wú ěr Miáo zú Yì zú Zhuàng zú Bù yī zú
(维吾尔) ชนชาติม้ง ( 苗族) ชนชาติอี๋ (异族) ชนชาติจ้วง ( 壮族) ชนชาติปู้อี (布依族)
Cháoxiǎn zú Mǎn zú Dòng zú Yáo zú
ชนชาติเกาหลี ( 朝鲜族) ชนชาติแมนจู (满族) ชนชาติต้ง ( 侗族) ชนชาติเย้า (瑶族) ชน
Bái zú Tǔ jiā zú Hā ní zú Hā sà kè
ชาติไป๋ (白族) ชนชาติถู่เจีย (土家族) ชนชาติฮาหนี (哈尼族) ชนชาติคาร์ซัค (哈萨克
zú Dǎi zú Lí zú Lì sù zú Wǎ zú
族) ชนชาติไต (傣族) ชนชาติหลี (黎族) ชนชาติลี่ซวู่ (傈僳族) ชนชาติว้า (佤族) ชนชาติ
Shē zú Gāoshān zú Lā hù zú Shuǐ zú
เซอ (畲族) ชนชาติเกาซาน (高山族) ชนชาติล่าฮู่ (拉祜族) ชนชาติสุ่ย ( 水族) ชนชาติ
66
Dōngxiāng zú Nà xī zú Jǐng pō zú
ตงเซียง ( 东乡族) ชนชาติน่าซี (纳西族) ชนชาติจิ่งปัว ( 景颇族) ชนชาติเคอร์กิช (
Kē ěr kè zī zú Tǔ zú Dá hàn ér zú Mù lǎo zú
柯尔克孜族) ชนชาติถู่ (土族) ชนชาติต๋าโว่ร์ (达翰儿族) ชนชาติมู่เหลา (仫佬族)
Qiāng zú Bù lǎng zú Sā lā zú
ชนชาติเชียง ( 羌族) ชนชาติปู้หลาง (布朗族) ชนชาติซาลา (撒拉族) ชนชาติเหมาหนัน (
Máonán zú Gē lǎo zú Xī bó zú ā chāng zú
毛南族) ชนชาติเกอเหล่า (仡佬族) ชนชาติสีป๋อ (锡伯族) ชนชาติอาชาง (阿昌族)
Pǔ mǐ zú Tǎ jí kè zú Nù zú
ชนชาติผูห มี่ (普米族 ) ชนชาติท าจิก (塔吉克族 ) ชนชาตินู่ (怒族 ) ชนชาติอุช เบก
Wū zī bié kè zú é luó sī zú è wēn kè zú
(乌孜别克族 ) ชนชาติรัสเซีย (俄罗斯族) ชนชาติเอ้อเวินเค่อ (鄂温克族) ชนชาติ
Dé áng zú Bǎo ān zú Yù gù zú Jīng zú
เต๋ออั๋ง (德昂族) ชนชาติเป่าอัน (保安族) ชนชาติอวี้กู้ (裕固族) ชนชาติจิง (京族)
Tǎ tǎ ěr zú Dú lóng zú è lún chūn zú
ชนชาติทาทาร์ (塔塔尔族) ชนชาติตู่หลง (独龙族) ชนชาติเอ้อหลุนชุน (鄂伦春族) ชน
Hè zhé zú Mén bā zú Luò bā zú
ชาติเฮ่อเจ๋อ (赫哲族) ชนชาติเหมินปา ( 门巴族) ชนชาติลั่วปา (珞巴族) ชนชาติจีนัว (
Jī nuò zú
基诺族)
ซึ่งแต่ละชนชาติมีประวัติศาสตร์ยาวนาน มีวัฒนธรรมประเพณีเป็นของตนเอง แต่ละปีจะมี
เทศกาลของชนชาติต่าง ๆ รวมกว่า 1,000 เทศกาล ส่วนใหญ่เทศกาลสาคัญมักจะอยู่ในช่วงต้นฤดูใบไม้ผลิ
ฤดูใบไม้ร่วง และฤดูหนาว ชนชาติกลุ่มน้อยแต่ละชนชาติต่างก็มีภาษาเป็นของตนเอง มีเพียงสองชน
Huí zú Mǎn zú
ชาติคือ ชนชาติหุย (回族) และชนชาติแมนจู ( 满族) ที่ใช้ภาษาจีนกลางในการสื่อสาร
Liàn xí
Rèn dú shēng cí
67
Lǎo wō Miǎndiàn Yuènán Yīngguó

老挝缅甸越南英国
Měiguó Hánguó Xīn jiā pō Mǎ lái xī yà
美国韩国新加坡马来西亚
Tiánkòng
Qǐng wèn Nǐ shì guó rén
A ：请问，你是 ________ 国人？
Wǒ shì guó rén
B ：我是 ________ 国人。
Nǐ jiā zài
A ：你家在 ________ ？
Wǒ jiā zài Wǒ shì
B ：我家在 ________ ，我是 ________ 。
Nǐ shì nǎ guó rén
A ：你 ________ 是哪国人？
Tā shì běn rén
B ：她是 ________ 本人。
Nǐ men lái zuò shén me
A ：你们来 ________ 做什么？
B ：______________________________。
Fān yì tài yǔ
Wǒ shì liú xué shēng
3.1 我是留学生。
___________________________________________
Tā bú shì Tài guó rén
3.2 他不是泰国人。
___________________________________________
Nǐ jiā zài Sòng kǎ ma
3.3 你家在宋卡吗？
___________________________________________
68
Rì běn rén lái Tài guó lǚ yóu

3.4 日本人来泰国旅游。
___________________________________________
Wǒ péngyou lái Zhōngguó dú shū
3.5 我朋友来中国读书。
___________________________________________
Pái jù
4. จงเรียงประโยคให้ถูกต้อง (排句)
lái wǒ Tài guó cóng
4.1 来 / 我 / 泰国 / 从
___________________________________________
shì xiàn zài liú xué shēng tā
4.2 是 / 现在 / 留学生 / 他
___________________________________________
nǎ lǐ cóng nǐ bà ba lái
4.3 哪里 / 从 / 你 / 爸爸 / 来
___________________________________________
ma nǐ Zhōng guó rén shì
4.4 吗 / 你 / 中国 / 人 / 是
___________________________________________
zuò lái lǎo shī shén me zhè lǐ
4.5 做 / 来 / 老师 / 什么 / 这里
___________________________________________
Huí dá wèn tí
5.1 你是哪国人？
___________________________________________
Nǐ jiā zài nǎr nǎ lǐ
5.2 你家在哪儿/哪里？
69
___________________________________________
Nǐ cóng nǎr nǎ lǐ lái
5.3 你从哪儿/哪里来？
___________________________________________
Nǐ shì bú shì Zhōng guó rén
5.4 你是不是中国人？
___________________________________________
Nǐ lái Zhōngguó zuò shén me
5.5 你来中国做什么？
___________________________________________
สรุป
1. การถามสัญชาติของฝ่ายตรงข้าม “你是哪国人？” ภาษาไทยมีความหมาย
ว่า “คุณเป็นคนสัญชาติไหน”
Dú shū
2. คาว่า “读书” ในภาษาจีนไม่ได้หมายความว่า “อ่านหนังสือ” แต่จะมีความหมายว่า
Kàn shū
“เรียนหนังสือ”ส่วนคาว่า “อ่านหนังสือ” ในภาษาจีนมักจะใช้คาว่า “看书”
Zhēn de ma
3. “ 真的吗？” เป็นประโยคคาถาม แปลว่า “จริงไหม” แต่บางครั้งเป็นการแสดง
ความประหลาดใจ เป็นการอุทาน ไม่ได้เป็นประโยคคาถามที่ต้องการคาตอบจริง ๆ
nǐ hěn lì hài
4. ประโยค “你很厉害！” เป็นคาชมฝ่ายตรงข้าม มีความหมายว่า “คุณเก่งมาก”
nǎr nǎ lǐ
5. การใช้ “哪儿/哪里” แปลว่า “ที่ไหน” มักใช้ในประโยคคาถามเกี่ยวกับสถานที่
“เอ๋อร์” เป็นลักษณะเสียงม้วนลิ้นของภาษาพื้นถิ่นบางเสียงได้เข้ามาปะปนอยู่ในภาษาจีนกลางด้วย
Nǎ lǐ
6. คาว่า “哪里” สามารถใช้เป็นคาตอบรับคาชมเมื่อฝ่ายตรงข้ามกล่าวคาชม โดยการซ้า
Nǎ lǐ nǎ lǐ
สองคา “哪里哪里” มีความหมายว่า “ที่ไหนกันล่ะ”
70
Bù hǎo yì si
7. “不好意思” มีความหมายว่า “ขอโทษ” หรือ “เกรงใจ” ใช้เมื่อต้องการกล่าวคา
ขอโทษฝ่ายตรงข้ามหรือแสดงความเกรงใจที่จะขอความช่วยเหลือ
Cóng lái Cóng Lái
8. คาว่า “ 从 .....来”คาว่า “ 从 ” แปลว่า “จาก” “来” แปลว่า “มา” สองคานี้
Cóng lái Cóng lái
รวมกัน “ 从 ...来” มีความหมายว่า “มาจาก...” มีรูปแบบโครงสร้างคือ 从 + สถานที่ +来
Hàn zú
9. ชนชาติจีนในประเทศจีนมีทั้งหมด 56 ชนชาติ “ชนชาติฮั่น” เรียกอีกอย่างว่า “汉族”
เป็นชนชาติที่มีประชากรมากที่สุด ใช้ภาษาจีนกลางในการสื่อสาร ที่เหลือของจีนอีก 55 ชนชาติ
Shǎo shù mín zú
เรี ย กรวมกั น ว่ า “ชนกลุ่ ม น้ อ ย” หรื อ เรี ย กอี ก อย่ า งว่ า “ 少数民族 ” ซึ่ ง แต่ ล ะชนชาติ
มีประวัติศาสตร์ยาวนาน มีวัฒนธรรมประเพณีเป็นของตนเอง แต่ละปีจะมีเทศกาลของชนชาติต่าง ๆ
รวมกว่า 1,000 เทศกาล ชนชาติกลุ่มน้อยแต่ละชนชาติต่างก็มีภาษาเป็นของตนเอง มีเพียงสองชนชาติคือ
Huí zú Mǎn zú
ชนชาติหุย (回族)และชนชาติแมนจู ( 满族) ที่ใช้ภาษาจีนกลางในการสื่อสาร
71
บทที่ 6
Dì liù kè
第六课
สถานที่
Dì diǎn
地点
บทนี้เนื้อหาสนทนาเกี่ยวกับการถามทาง การบอกทาง การบอกทาง การบอกจุดประสงค์
ในการไปสถานที่นั้น โดยเนื้อหาจะแบ่งออกเป็น คาศัพท์ใหม่ บทสนทนา คาศัพท์เพิ่มเติม บทสนทนา
เพิ่ม เติม คาอธิบ าย หลัก ภาษา วัฒ นธรรมจีน และแบบฝึก หัด เพื ่อ ให้ผู ้อ่า นเข้า ใจในเนื ้อ หา
ผู้เขีย นอธิบ ายคาศัพท์ก่อ นอธิบ ายเนื้อหาในบทสนทนา ส่ว นเนื้อ หาในคาอธิบายและหลักภาษา
เป็นการอธิบ ายเกี่ย วกับ หลักการใช้ภ าษาจีนที่ถูกต้องพร้อมทั้ง ยกตัวอย่าง เพื่อให้ผู้อ่านเข้าใจง่าย
ขึ้น ส่วนเนื้อหาในวัฒนธรรมจีนอธิบายเกี่ยวกับ กาแพงเมืองจีน ส่วนเนื้อหาในแบบฝึกหัดท้ายบทเป็น
แบบฝึกหัดที่หลากหลายเพื่อเป็นการทบทวนความรู้ ความเข้าใจของผู้อ่าน
Shēng cí
1. 医院 (名) yīyuàn โรงพยาบาล
2. 邮局 (名) yóujú ที่ทาการไปรษณีย์
3. 的 (名) de ของ
4. 对面 (名) duì miàn ตรงข้าม
5. 舒服 (形) shūfu สบาย
6. 要 (副) yào อยาก ต้องการ
7. 看病 (动) kàn bìng หาหมอ
8. 怎么 (代) zěn me ยังไง อย่างไร
9. 走 (动) zǒu เดิน ไป
10.路 (名) lù ทาง ถนน
11.咱们 (代) zánmen พวกเรา
12.一起 (副) yì qǐ ด้วยกัน
13.吧 (助) ba เถอะ
Shuō huà rén
1. 宋平 Sòng Píng ชื่อผิง แซ่ซง่
2. 张龙 Zhāng Lóng ชื่อหลง แซ่จาง
Kè wén
Sòng Píng Zhāng Lóng
เนื้อหาในบทเรียนนี้เป็นการสนทนาระหว่าง “ 宋平 ” กับ “ 张龙 ” โดยทั้ง
สองฝ่า ยสนทนาโต้ต อบเกี่ย วกับ การถามทาง การบอกทาง การบอกอาการไม่ส บาย การบอก
สถานที่ที่ต้องการไป การบอกจุดประสงค์ในการไปสถานที่นั้น
Sòng Píng Qǐng wèn yī yuàn zài nǎr nǎ lǐ
宋平：请问，医院在哪儿/哪里？
Zhāng Lóng Zài yóu jú de duì miàn Nǐ zěn me le
张龙：在邮局的对面。你怎么了！
Sòng Píng Wǒ bú tài shū fu Wǒ yào qù yī yuàn kànbìng
宋平：我不太舒服，我要去医院看病。
Zhāng Lóng Nǐ zěn me zǒu
张龙：你怎么走？
Sòng Píng Wǒ zǒu lù
宋平：我走路。
Zhāng Lóng Zánmen yì qǐ zǒu ba
张龙：咱们一起走吧！
Bǔ chōng cí yǔ
1. 银行 (名) yínháng ธนาคาร
2. 取 (动) qŭ ถอน
3. 钱 (名) qián เงิน
4. 知道 (动) zhīdào รู้ ทราบ
72
5. 就 (副) jiù ก็
6. 邮局 (名) yóujú ไปรษณี
7. 旁边 (代) páng biān ด้านข้าง
8. 要 (副) yào อยาก ต้องการ
9. 长城 (名) Chángchéng กาแพงเมืองจีน
Bǔ chōng kè wén
Zhāng Lóng Sòng Píng
เนื้อหาในบทเรียนเพิ่มเติมนี้เป็นการสนทนาระหว่าง “ 张龙 ” กับ “ 宋平 ”
สนทนาเกี่ย วกับ การถามทาง การบอกทาง การบอกสถานที่ที่ต้อ งการไปและบอกจุด ประสงค์
ในการไปสถานที่นั้น
Zhāng Lóng Sòng Píng Wǒ xiǎng qù yín háng qǔ qián Nǐ zhī dào
张龙：宋平！我想去银行取钱，你知道
yín háng zài nǎr nǎ lǐ ma
银行在哪儿/哪里吗？
Sòng Píng Zhī dào jiù zài yóu jú de pángbiān
宋平：知道。就在邮局的旁边。
Zhāng Lóng Nǐ men qù nǎr
张龙：你们去哪儿？
Sòng Píng Wǒ men yào qù Chángchéng
宋平：我们要去长城。
Zhāng Lóng Zài jiàn
张龙：再见！
Sòng Píng Zài jiàn
宋平：再见！
Zhù shì
Kànbìng Zǒu lù
เนื้อหาในคาอธิบายเป็นการอธิบายเพิ่มเติมเกี่ยวกับหลักการใช้ “看病 ” , “走路”,
Ba Zánmen
“吧” และ “咱们 ” เพื่อให้ผู้อ่านเข้าในหลักการใช้ภาษาจีนได้ง่ายขึ้น
73
Kànbìng
1. การใช้ “看病 ”
Kàn bìng
คาว่า “看 ” แปลว่า “ดู” “病 ” แปลว่า “โรค” สองคานี้รวมกันมีความหมายใน
ภาษาไทยว่า “หาหมอ”
Zǒu lù
2. การใช้ “走路”
Zǒu lù
คาว่า “走 ” แปลว่า “เดิน” “路” แปลว่า “ทาง” สองคานี้รวมกันมีความหมายใน
ภาษาไทยว่า “เดินทางด้วยเท้า” หรือ “เดินไป”
Ba
3. การใช้ “吧”
มีความหมายในภาษาไทยว่า “เถอะ สิ นะ แล้วกัน ” เป็นคาช่วยเสริมน้าเสียง มักวางไว้
ท้ายประโยค เพื่อให้ประโยคน่าฟังมากยิ่งขึ้นสามารถแสดงความหมายหลายอย่าง เช่น ขอร้อง ชักชวน
คาดเดา เป็นต้น
Ba
เหยิน จิ่งเหวิน (2551, หน้า 227 - 228) ได้ให้ความหมายของการใช้ “吧” ว่า
3.1 ใช้ในประโยคบอกเล่า แสดงน้าเสียงเกลี้ยกล่ อม ตกลง ขอร้อง ยกตัวอย่าง ฯลฯ
แปลว่า “เถอะ ก็แล้วกัน เลย”
3.2 แสดงน้าเสียงคาดเดา แปลว่า “มั้ง กระมั้ง”
3.3 แสดงน้าเสียงลาบากใจกับทางเลือกทั้งสองอย่าง ต้องใช้ซ้า
Zánmen zǒu ba
1) 咱们走吧！
Kuài shàng chē ba
2) 快上车吧！
Zhè ge wèn tí tài nán le ba
3) 这个问题太难了吧。
Wǒ men zài zhèr chī fàn ba
4) 我们在这儿吃饭吧。
Wáng lǎo shī hái méi huí jiā ba
5) 王老师还没回家吧。
Zánmen
4. การใช้ “咱们 ”
74
แปลว่า “พวกเรา” เป็นภาษาพูด ซึ่งหมายถึงรวมคู่สนทนาทั้ง 2 ฝ่าย คานี้นิยมใช้ในทาง

ตอนเหนือของจีน
Zánmen zǒu ba
1) 咱们走吧！
Zánmen yí kuài qù ba
2) 咱们一块去吧。
Zánmen yì qǐ chī fàn ba
3) 咱们一起吃饭吧。
Zánmen dōu shì zì jǐ rén nǐ bié kè qi lā
4) 咱们都是自己人，你别客气啦。
Zánmen dōu shì hǎo péngyou méi yǒu bù néng shuō de mì mì
5) 咱们都是好朋友，没有不能说的秘密。
Yǔ fǎ
Xiǎng Zěn me Yì qǐ
เนื้อหาในหลักภาษาเป็นการอธิบายเกี่ยวกับหลักการใช้ “ 想 ” , “怎么” และ “一起”
Xiǎng
1. การใช้ “ 想 ”
เป็นคากริยาและคากริยาวิเศษณ์ มีความหมายในภาษาไทยว่า “อยากจะ”, “คิดว่า”,
“คิดถึง” มีรูปแบบโครงสร้างการใช้ดังต่อไปนี้
Xiǎng
1.1 “ 想 ” ในความหมายว่า “อยากจะ”
Xiǎng คากริยา
รูปแบบ 想 +
Xiǎng
1.2 “ 想 ” ในความหมายว่า “คิดว่า”
Xiǎng วลีหรือประโยค
รูปแบบ 想 +
75
Xiǎng
1.3 “ 想 ” ในความหมายว่า “คิดถึง”
รูปแบบ
Xiǎng
+ คานาม / คาสรรพนาม
想
Wǒ xiǎng nǐ
1) 我想你。
Mèimèi xiǎng jiā
2) 妹妹想家。
Xiǎo Lì xiǎng mǎi xiāngjiāo
3) 小丽想买香蕉。
Tā men xiǎng qù zhōngguó liú xué
4) 他们想去中国留学。
Fù mǔ xiǎng hái zi bì yè hòu néng zhǎo dào hǎo gōngzuò
5) 父母想孩子毕业后，能找到好工作。
Zěn me
2. การใช้ “怎么”
เป็นคาปุจฉาสรรพนามที่ใช้บ่อยในภาษาจีน มีความหมายภาษาไทยว่า “อย่างไร” ,
Zěn me
“ทาไม” บางครั้งการใช้ “怎么” ในประโยคคาถามไม่ได้เจตนาถามเพื่อต้องการคาตอบ แต่อาจ
เป็นการแสดงความประหลาดใจต่อสถานการณ์นั้น ๆ
Zěn me
2.1 “怎么” ในความหมายว่า “อย่างไร” ใช้ขยายคากริยาหรือคาคุณศัพท์
Zěn me
2.2 “怎么” ในความหมายว่า “ทาไม”
Zěn me
2.3 “怎么 ” ในความหมายว่า “เป็นอะไรไป” ทาหน้า ที่เ ป็น บทกริย าได้ต่อ เมื่อ
Le Lā
ใช้คู่กับ “了 ” หรื อ “啦 ”
Nǐ zěn me le
1) 你怎么了。
76
Nǐ zěn me huí shì

2) 你怎么回事？
Zhè ge xī guā zěn me mài
3) 这个西瓜怎么卖？
Tā zěn me méi lái shàng kè
4) 他怎么没来上课？
Nǐ péngyou zěn me bù chī wǎn fàn
5) 你朋友怎么不吃晚饭？
Yì qǐ
3. การใช้ “一起”
มีความหมายภาษาไทยว่า “ด้วยกัน” มักวางไว้หน้าคากริยา โดยมีรูปแบบโครงสร้าง
Yì qǐ
ประธาน คากริยา
รูปแบบ + 一起 +
Zánmen yì qǐ zǒu ba
1) 咱们一起走吧！
Wǒ men yì qǐ shàng kè ba
2) 我们一起上课吧。
Nǐ men yì qǐ dú yí biàn kè wén
3) 你们一起读一遍课文。
Wǒ gēn mā ma yì qǐ qù mǎi cài
4) 我跟妈妈一起去买菜。
Nǐ gēn wǒ yì qǐ qù Shàng hǎi hǎo ma
5) 你跟我一起去上海好吗？
กาแพงเมืองจีน
77
Chángchéng Cháng
กาแพงเมืองจีน “ 长城 ” ซึ่งมาจากคาว่า “ 长 ” แปลว่า “ยาว” คาว่า
chéng Wàn lǐ chángchéng
“ 城 ” แปลว่า “กาแพง” หรื อเรี ยกอีกอย่างว่า กาแพงหมื่นลี้ “ 万里长城 ”
เป็นกาแพงที่มีป้อมคั่นเป็นช่วง ๆ สร้างเมื่อ 2,500 ปีกว่า ตั้งแต่ก่อนสมัยของจิ๋นซีฮ่องเต้ จักรพรรดิองค์แรก
ในประวัติศาสตร์จีน กาแพงเมืองจีนสร้างขึ้น เพื่อป้องกันการรุกรานจากชาวฮั่นหรือซฺยงหนูที่เข้ามา
รุกรานจีนตามแนวชายแดนทางเหนือ กาแพงส่วนใหญ่ที่ปรากฏในปัจจุบันสร้างขึ้นในสมัย ราชวงศ์ฉิน
สมัยนั้นได้สั่งให้สร้างกาแพงหมื่นลี้ตามชายแดน เพื่อป้องกันพวกซยงหนูและพวกเติร์กจากทางเหนือ
เข้ามารุกราน หลังจากนั้นยังมีการสร้างกาแพงต่อ อีกหลายครั้งด้วยกัน แต่ภายหลังก็มีเผ่าเร่ร่อนจาก
มองโกเลียและแมนจูเรียสามารถบุกฝ่ากาแพงเมืองจีนได้สาเร็จ
Chángchéng Wàn lǐ chángchéng
กาแพงเมืองจีน “ 长城 ” หรือกาแพงหมื่นลี้ “ 万里长城 ” สานักงาน
มรดกวัฒนธรรมแห่งชาติจีน ประกาศเมื่อวันที่ 6 มิถุนายน พ.ศ. 2555 ว่านักโบราณคดีได้ตรวจวัด
ความยาวของสิ่งก่อสร้างจากน้ามือมนุษย์ที่ใหญ่ที่สุดในโลกหรือ "กาแพงเมืองจีน" อย่างเป็นทางการ
นานร่วม 5 ปี ตั้งแต่ 2008-2012 และพบว่ายาวกว่า ที่บันทึกไว้เดิมกว่า 2 เท่า หรือ 21,196.18
กิโลเมตร จากเดิม 8,850 กิโลเมตร ครอบคลุมพื้นที่ 15 มณฑลทั่วประเทศ และนับเป็น 1 ใน 7 สิ่ง
มหัศจรรย์ของโลก
Liàn xí
Rèn dú shēng cí
sì miào gōngyuán shūdiàn jiǔ diàn
寺庙公园书店酒店
jǐngchá jú dòng wù yuán tú shūguǎn diànyǐngyuàn
警察局动物园图书馆电影院
Tiánkòng
2.1
Qǐng wèn zài nǎr nǎ lǐ
A ：请问，_______ 在哪儿/哪里？
Zài yóu jú de
B ：在 _______ 邮局的 _______。
Wǒ xiǎng qù
A ：我想去_______。
78
Nǐ zǒu
B ：你_______ 走？
Wǒ xiǎng zuò qù
A ：我想坐 _______ 去。
Wǒ nǐ qù ba
B ：我_______ 你去吧！
A ： __________！
B ： __________！
2.2
Wǒ xiǎng qù Nǐ zhī dào zài nǎr nǎ lǐ ma
A ：我想去____，你知道 ____在哪儿/哪里吗？
Zhī dào jiù zài de Wǒ yě xiǎng qù
B ：知道。就在_____的_____，我也想去______。
Nǐ yào
A ：你要_____________？
Wǒ yào
B ：我要____________ 。
Zánmen qù hǎo ma
A ：咱们 ________去好吗？
B ：____________。
Zào jù
3. จงแต่งประโยคสมบูรณ์ (造句)
Qù
3.1 去 = ____________________________________
Zài
3.2 在 = ____________________________________
De
3.3 的 = ____________________________________
Yì qǐ
3.4 一起 = ____________________________________
79
Nǎr
3.5 哪儿 = ____________________________________
Pái jù
yī yuàn duì miàn yóu jú de zài
4.1 医院 / 对面 / 邮局 / 的 / 在
___________________________________________
yī yuàn qù kàn bìng xiǎng tā
4.2 医院 / 去 / 看 / 病 / 想 /他
___________________________________________
qián yín háng qù qǔ xiǎng dì di
4.3 钱 / 银行 / 去 / 取 / 想 / 弟弟
___________________________________________
de yóu jú zài yín háng jiù pángbiān
4.4 的 / 邮局 / 在 / 银行 / 就 / 旁边
___________________________________________
hǎo yì qǐ Zánmen ma yī yuàn qù
4.5 好 / 一起 / 咱们 / 吗 / 医院 / 去
___________________________________________
Huí dá wèn tí
Nǐ xuéxiào zài nǎr nǎ lǐ
5.1 你学校在哪儿/哪里？
___________________________________________
Nǐ zěn me zǒu
5.2 你怎么走？
___________________________________________
Nǐ xiǎng zuò chū zū chē qù ma
5.3 你想坐出租车去吗？
___________________________________________
80
Nǐ yào qù yín háng zuò shén me

5.4 你要去银行做什么？
___________________________________________
Nǐ yào huàn shén me qián
5.5 你要换什么钱？
___________________________________________
สรุป
Kànbìng
1. 看病 มีความหมายในภาษาไทยว่า “หาหมอ”
Zǒu lù
2. 走路 มีความหมายในภาษาไทยว่า “เดินทางด้วยเท้า” หรือ “เดินไป”
Xiǎng
3. การใช้ “ 想 ” แปลว่า “อยากจะ”, “คิดว่า”, “คิดถึง” เป็นคากริยาและคากริยาวิเศษณ์
Xiǎng
3.1 ในความหมายว่า “อยากจะ” รูปแบบโครงสร้างคือ 想 + คากริยา
Xiǎng
3.3 ในความหมายว่า “คิดว่า” รูปแบบโครงสร้างคือ 想 + วลีหรือประโยค
Xiǎng
3.3 ในความหมายว่า “คิดถึง” รูปแบบโครงสร้างคือ 想 + คานาม/คาสรรพนาม
Ba
4. คาว่า “吧” มีความหมายว่า “เถอะ สิ นะ แล้วกัน” เป็นคาช่วยเสริมน้าเสียง มักวางไว้
ท้ายประโยค แสดงถึงการขอร้อง ชักชวน คาดเดา เป็นต้น
Zán men
5. คาว่า “咱们 ” แปลว่า “พวกเรา” เป็นภาษาพูด ซึ่งหมายถึงรวมคู่สนทนาทั้ง 2 ฝ่าย
คานี้นิยมใช้ในทางตอนเหนือของจีน
Zěn me
6. การใช้ “怎么” เป็นคาปุจฉาสรรพนามที่ใช้บ่อยในภาษาจีน มีความหมายว่า
“อย่างไร”, “ทาไม”
Zěn me
6.1 “怎么” ในความหมายว่า “อย่างไร” ใช้ขยายคากริยาหรือคาคุณศัพท์
Zěn me
6.2 “怎么” ในความหมายว่า “ทาไม”
81
Zěn me
6.3 “怎么 ” ในความหมายว่า “เป็นอะไรไป” ทาหน้า ที่เ ป็น บทกริย าได้ต่อ เมื่อ
Le Lā
ใช้คู่กับ “了 ” หรื อ “啦 ”
Yì qǐ
7. การใช้ “一起” มีความหมายว่า “ด้วยกัน” มักวางไว้หน้าคากริยา มีรูปแบบโครงสร้าง
Yì qǐ
คือ ประธาน + 一起 + คากริยา
Chángchéng Wàn lǐ chángchéng
8. กาแพงเมืองจีน “ 长城 ” หรือเรียกอีกอย่างว่า กาแพงหมื่นลี้ “ 万里长城 ” เป็น
กาแพงที่มีป้อมคั่นเป็นช่วง ๆ สร้างเมื่อ 2,500 ปีกว่า ตั้งแต่ก่อนสมัยของจิ๋นซีฮ่องเต้ จักรพรรดิองค์แรกใน
ประวัติศาสตร์ จีน กาแพงเมืองจีน สร้ างขึ้น เพื่อป้องกันการรุกรานจากชาวฮั่น หรือซฺยงหนู ที่เข้ามา
รุกรานจีนตามแนวชายแดนทางเหนือ สานักงานมรดกวัฒนธรรมแห่งชาติจีน ประกาศเมื่อวันที่ 6
มิถุนายน พ.ศ. 2555 ว่านักโบราณคดีได้ตรวจวัดความยาวของสิ่งก่อสร้างจากน้ามือมนุษย์ที่ใหญ่ที่สุด
ในโลกหรือ "กาแพงเมืองจีน" และนับเป็น 1 ใน 7 สิ่งมหัศจรรย์ของโลก
82
บทที่ 7
Dì qī kè
第七课
อาหารจีน
Zhōng guó cài
中国菜
บทนี้เนื้อหาเกี่ยวกับการเชิญลูกค้า การสั่งอาหาร การสั่งเครื่องดื่ม การบอกความต้องการ
ในการสั่งอาหารเพิ่มและมารยาทการสนทนากับลูกค้า โดยเนื้อหาจะแบ่งออกเป็น คาศัพท์ใหม่ บทสนทนา
คาศัพท์เพิ่มเติม บทสนทนาเพิ่มเติม คาอธิบาย หลักภาษา วัฒนธรรมจีนและแบบฝึกหัด เพื่อให้ผู้อ่าน
เข้าใจในเนื้อหา ผู้เขียนอธิบายคาศัพท์ก่อนอธิบายเนื้อหาในบทสนทนา ส่ วนเนื้อหาในคาอธิบายและ
หลักภาษาเป็นการอธิบายเกี่ยวกับหลักการใช้ภาษาจีนที่ถูกต้องพร้อมทั้งยกตัวอย่าง เพื่อให้ผู้อ่าน
เข้าใจง่ายขึ้น ส่วนเนื้อหาในวัฒนธรรมจีนอธิบายเกี่ยวกับเป็ดปักกิ่ง ส่วนเนื้อหาในแบบฝึกหัดท้ายบท
เป็นแบบฝึกหัดที่หลากหลายเพื่อเป็นการทบทวนความรู้ความเข้าใจของผู้อ่าน
Shēng cí
1. 欢迎 (动) huányìng ยินดีต้องรับ
2. 光临 (名) guāng lín มาเยือน
3. 点 (动) diǎn สั่ง (อาหาร)
4. 菜 (名) cài อาหาร
5. 份 (量) fèn ชุด
6. 宫保鸡丁 (名) Gōngbǎo jīdīng ไก่ผัดถั่วลิสง
7. 麻婆豆腐 (名) Mápó dòufu เต้าหูผัดสไตล์เสฉวน
8. 蛋花汤 (名) Dànhuātāng ไข่น้า
9. 碗 (量) wǎn ถ้วย (ลักษณะนาม)
10.米饭 (名) mǐfàn ข้าวสวย
11.饮料 (名) yǐnliào เครื่องดื่ม
12.瓶 (量) píng ขวด (ลักษณะนาม)
13.可乐 (名) kělè โค้ก

14.杯 (量) bēi แก้ว (ลักษณะนาม)
15.冰块 (名) bīngkuài น้าแข็ง
16.别的 (代) bie de อย่างอื่น
17.稍等 shāo děng รอสักครู่
Shuō huà rén
1.服务员 Fú wù yuán พนักงานบริการ
2.顾客 Gù kè ลูกค้า
Kè wén
Fú wù yuán Gù kè
เนื้อหาในบทเรียนนี้เป็นการสนทนาระหว่าง “服务员 ” พนักงานบริการกับ “顾客” ลูกค้า
สนทนาเกี่ยวกับการเชิญลูกค้า การสั่งอาหาร การสั่งเครื่องดื่ม และมารยาทการสนทนากับลูกค้า
Fú wù yuán Huānyíng guāng lín Qǐng wèn Nín jǐ wèi
服务员：欢迎光临！请问，您几位？
Gù kè Sān wèi
顾客：三位。
Fú wù yuán Nín yào diǎn shén me cài
服务员：您要点什么菜？
Gù kè Wǒ yào yí fèn gōngbǎo jī dīng yí fèn má pó
顾客：我要一份宫保鸡丁、一份麻婆
dòu fu yì wǎn dàn huā tāng dà wǎn mǐ fàn
豆腐、一碗蛋花汤、大碗米饭。
Fú wù yuán Nín yào diǎn shén me yǐn liào
服务员：您要点什么饮料？
Gù kè Wǒ yào dà píng kě lè sān bēi bīngkuài
顾客：我要大瓶可乐、三杯冰块。
Fú wù yuán Nín hái yào bié de ma
服务员：您还要别的吗？
84
Gù kè Wǒ bú yào le
顾客：我不要了。
Fú wù yuán Hǎo de Qǐng shāo děng
服务员：好的。请稍等。
Bǔ chōng cí yǔ
1. 两 (量) liǎng สอง
2. 给 (动) gěi ให้
3. 菜单 (名) cài dān เมนูอาหาร
4. 点菜 (动) diǎn cài สั่งอาหาร
5. 啊 (叹) ā เป็นคาอุทาน
6. 北京烤鸭 (名) Běijīng kǎoyā เป็ดปักกิ่ง
7. 喝 (动) hē ดืม่
8. 点儿 (量) diǎnr จานวนหนึ่ง
9. 壶 (量) hú เหยือก (ลักษณะนาม)
10.花茶 (名) huā chá ชาดอกไม้
11.干煸豆角 (名) gānbiāndòujiǎo ถั่วฝักยาวผัดพริก
Bǔ chōng kè wén
Fú wù yuán
เนื้อหาในบทเรียนเพิ่มเติมนี้เป็นการสนทนาระหว่าง “服务员 ” พนักงานบริการกับ
Gù kè
“顾客” ลูกค้า สนทนาเกี่ย วกับ การเชิญลูกค้า การสั่งอาหาร การสั่ง เครื่องดื่ม การบอกความ
ต้องการในการสั่งอาหารเพิ่มและมารยาทการสนทนากับลูกค้า
Fú wù yuán Huānyíng guāng lín Qǐng wèn Nín jǐ wèi
服务员：欢迎光临！请问，您几位？
Gù kè Liǎng wèi Qǐng gěi wǒ cài dān
顾客：两位。请给我菜单。
85
Fú wù yuán Zhè shì cài dān Nín xiàn zài yào diǎn cài ma
服务员：这是菜单。您现在要点菜吗？
Gù kè Shì ā Wǒ yào yí fèn Běi jīng kǎo yā
顾客：是啊。我要一份北京烤鸭。
Fú wù yuán Nín hē diǎnr shén me
服务员：您喝点儿什么？
Gù kè Wǒ yào yì hú huā chá
顾客：我要一壶花茶。
Fú wù yuán Nín hái yào shén me ma
服务员：您还要什么吗？
Gù kè Hái yào yí fèn Gān biān dòujiǎo
顾客：还要一份干煸豆角。
Fú wù yuán Qǐng shāo děng
服务员：请稍等。
Zhù shì
Huānyíng guāng lín
เนื้อหาในคาอธิบายเป็นการอธิบายเพิ่มเติมเกี่ยวกับหลักการใช้ “ 欢迎光临”, การ
Yī Qǐng shāo děng
ผันเสียง “一” และการใช้ “ 请稍等 ” เพื่อให้ผู้อ่านเข้าใจหลักการใช้ภาษาจีนได้ง่ายขึ้น
1. การใช้ “ 欢迎光临”
Huānyíng
เป็นคาที่พนักงานบริการนิยมใช้กล่าวต้อนรับเมื่อลูกค้ากาลังเข้าร้าน คาว่า “ 欢迎 ”
Guāng lín
แปลว่า “ยินดีต้อนรับ” คาว่า “ 光临” แปลว่า “มาเยือน” สองคานี้รวมกันมีความหมายใน
ภาษาไทยว่า “ยินดีต้อนรับที่มาเยือน” หรือหมายถึง “ยินดีต้อนรับ”
Yī
2. การผันเสียง “一”
Yī
แปลว่า “หนึ่ง” เสียงเดิมเป็นวรรณยุกต์เสียงที่ 1 เมื่อ “一” เป็นการนับจานวนหรืออ่าน
Yī Yī
หมายเลข “一” ยังคงออกเสียงวรรณยุกต์เดิม แต่เมื่อ “一” มีพยางค์ตามหลัง จะมีการผันเสียง
วรรณยุกต์ดังต่อไปนี้
86
Yī Yī
กรณี “一” มีพยางค์วรรณยุกต์เสียงที่ 1 เสียงที่ 2 หรือเสียงที่ 3 ตามหลัง “一” ต้องผัน
เป็นวรรณยุกต์เสียงที่ 4
Yī Yī
กรณี “一” มีพยางค์วรรณยุกต์เสียงที่ 4 ตามหลัง “一” ต้องผันเป็นวรรณยุกต์เสียงที่ 2
Yì zhī bǐ
1) 一支笔。
Yì píng pí jiǔ
2) 一瓶啤酒。
Yì běn hàn yǔ shū
3) 一本汉语书。
Yí fèn jī ròu chǎo fàn
4) 一份鸡肉炒饭。
Yí kuài qiǎo kè lì dàngāo
5) 一块巧克力蛋糕。
Qǐng shāo děng
3. การใช้ “ 请稍等 ”
เป็นคาที่พนักงานบริการนิยมใช้กล่าวกับลูกค้า อย่างสุภาพ เมื่อต้องการให้ลูกค้ารอ คาว่า
Qǐng Shāo Děng
“ 请 ” แปลว่า “กรุณา” คาว่า “ 稍 ” แปลว่า “สักครู่” คาว่า “ 等 ” แปลว่า “รอ” สามคานี้
รวมกันมีความหมายว่า “กรุณารอสักครู่”
yǔ fǎ
ā Gěi
เนื้ อหาในหลั กภาษาเป็ นการอธิบายเกี่ยวกับการใช้ “啊” และ “给” เพื่อให้ ผู้ อ่านเข้าใจ
หลักการใช้ภาษาจีนได้ง่ายขึ้น
ā
1. การใช้ “啊”
87
เป็นคาอุทานที่ใช้บ่อย สามารถแสดงอารมณ์หลายอย่าง เช่น ตกใจ ดีใจ ขอร้อง ยืนยัน

เป็นต้น เพื่อบอกระดับความเข้มข้น หรือเพื่อช่วยให้น้าเสียงนุ่มนวลน่าฟังมากยิ่งขึ้น มักวางไว้ท้าย
ประโยค มีความหมายว่า “น่ะ นา นี่นา” แต่บางครั้งไม่สามารถแปลเป็นภาษาไทยได้
ā
เหยิน จิ่งเหวิน (2558, หน้า 220 - 222) ได้ให้ความหมายของ “啊” ว่า
1.1 ใช้ในประโยคบอกเล่า แสดงน้าเสียงยืนยันหรืออธิบาย ฯลฯ แปลว่า “นา นี่นา”
1.2 ใช้ในประโยคบอกเล่าหรือประโยคย้อนถาม แสดงน้าเสียงที่ราคาญ แปลว่า “วะ นา
นี่นา นี่หวา”
1.3 ใช้ในประโยคคาสั่ง แสดงน้าเสียงขอร้อง เร่งรัด สั่งการ ตักเตือน ฯลฯ แปลว่า “น่ะ
นา น่า น้า เถอะน่า”
1.4 แสดงน้าเสียงอุทานหรือเป็นหางเสียงในการทักทาย
1.5 ใช้ในประโยคคาถามที่ใช้ปฤจฉาสรรพนาม ประโยคคาถามแบบให้เลือกหรือประโยค
ย้อนถาม เพื่อช่วยให้น้าเสียงนุ่มนวล แปลว่า “คะ หรือคะ ครับ หรือครับ”
1.6 ใช้ในประโยคคาถาม เพื่อขอคายืนยันจากอีกฝ่ายหนึ่ง แปลว่า “หรือ หรือคะ หรือ
ครับ”
1.7 ใช้ในการหยุดพักเสียง เพื่อเรียกร้องความสนใจ แปลว่า “เนี่ย”
1.8 ใช้ในการยกตัวอย่าง แปลว่า “เอย”
1.9 ใช้ตามหลังคากริยาพยางค์เดี่ยวที่ใช้ซ้า แสดงความหมายว่า กินเวลานาน
ā ā
ถ้าตัวสะกดของพยางค์ที่อยู่ข้างหน้า “啊” เป็น –n “啊” (a) จะผันเสียงเป็น na
Nǎ
เขียนเป็น “哪” ก็ได้
ā ā
ถ้าสระสุดท้ายของพยางค์ที่อยู่ข้างหน้า “啊” เป็น u , ao หรือ ou “啊”(a) จะผัน
Wā
เสียงเป็น wa เขียนเป็น “哇” ก็ได้
ā ā
ถ้าสระสุดท้ายของพยางค์ที่อยู่ข้างหน้า “啊” เป็น a , e , i , o หรือ ü “啊”(a) จะผัน
Ya
เสียงเป็น ya เขียนเป็น “呀” ก็ได้
ā Nǎ Wā Ya
ในทั้งสามกรณีดังกล่าว ถึงแม้ “啊” เกิดการผันเสียง แต่จะเขียนเป็น “哪、哇、呀”
ā
ก็ได้ หรือจะเขียนเป็น “啊” เหมือนเดิมก็ได้
88
ฝ่ายวิชาการสานักพิมพ์แมนดารินเอดูเคชั่น (2560, หน้า 144 - 145) ได้ให้ความหมาย

ประโยคอุ ท านว่ า เป็ น ประโยคที่ แ สดงด้ ว ยน้ าเสี ย งเข้ ม ข้ น ของอารมณ์ ต่ า ง ๆ จบประโยคด้ ว ย
เครื่องหมาย “!” เสมอ มักจะใช้ในการแสดงอารมณ์อันเข้มแข็งรุนแรงอย่างตกใจ อุทาน ดีใจ มีความสุข
เป็นทุกข์ โศกเศร้า โมโห ฯลฯ
การแบ่งประเภทตามวิธีในการแสดงออกที่ต่างกัน สามารถแบ่งประโยคอุทานได้เป็น 2
ประเภท ดังนี้
1) ประโยคอุทานที่ใช้ประเภทคา เช่น คาอุทาน คาเสริมน้าเสียง และคากริยาวิเศษณ์
บอกระดับความเข้มข้นซึ่งในการแสดงอารมณ์อันเข้มข้นรุนแรง คาอุทานและคาเสริมน้าเสียงที่ใช้บ่อย
ā Ya ò Zhēn Tài
มี “啊、呀、哦” ฯลฯ คากริยาวิเศษณ์บอกระดับความเข้มแข็งที่ใช้บ่อยมี “ 真、太...
le Duō me Jí le
了、多（么）、极了” ฯลฯ
2) ประโยคอุทานที่ใช้เฉพาะน้าเสียงเพียงอย่างเดียว เพื่อแสดงถึงการเน้นอารมณ์
ซึ่งน้าเสียงของประโยคอุทานประเภทนี้มีลักษณะเด่นคือมีการเปลี่ยนน้าเสียงสูงต่า
Wǒ bù zhī dào ā
1) 我不知道啊！
Nǐ hěn niánqīng ā
2) 你很年轻啊！
Jīn tiān hǎo liángkuài ā
3) 今天好凉快啊！
Zhè ge dōng xī shì tā de ā
4) 这个东西是他的啊！
Tā shì wǒ de hàn yǔ lǎo shī ā
5) 她是我的汉语老师啊！
Gěi
2. การใช้ “给”
เป็นคาบุพบท แปลว่า “ ให้ ให้แก่” มักวางอยู่หน้าคากริยาหรือภาคแสดง ทาหน้าที่ขยาย
ภาคแสดง มีรูปแบบโครงสร้างดังต่อไปนี้
ประธาน 1 Gěi ประธาน 2 คานาม/คากริยา
+ 给 + +
89
Gěi
เหยิน จิ่งเหวิน (2558, หน้า 168) ได้ให้ความหมายของ “给” ว่า “ ให้ ให้แก่” ตามปกติ
Gěi
คาบุพบท “给” จะนาบทกรรมของตนไว้ข้างหน้าคากริยาเพื่อขยายคากริยา
Gěi
แต่ในกรณีที่คากริยามีความหมายเกี่ยวกับส่งมอบ ส่งให้ ส่งต่อ ยื่นให้ “给” กับบทกรรม
ของตนต้องตามหลังคากริยา
Gěi
ถ้าคากริยามีบทกรรม “给” สามารถนาบทกรรมของตน ไว้ข้างหลังคากริยาหรือข้างหลัง
บทกรรมก็ได้ ซึ่งในกรณีแรก บทกรรมของคากริยาส่วนใหญ่จะมีโครงสร้าง “คาบอกจานวน + ลักษณนาม +
คานาม”
และถ้าต้องการวางคาบุพบทกับบทกรรมของคาบุพบทไว้ข้างหน้าคากริยา ต้องปรับและ
เพิ่มบทเสริมบทกริยาประเภทแสดงทิศทางการเคลื่อนไหวของการกระทาหรือแสดงผลให้กับคากริยา
Lái Qù Shàng Xià
ดังกล่าว เช่น 来、去、上、下ฯลฯ (กล่าวอีกอย่างหนึ่งก็คือ ในกรณีคากริยามีบทเสริม
Gěi
“给” กับบทกรรมของตนต้องอยู่ข้างหน้าคากริยา) และบทกรรมในทีนี้ปกติต้องมีคาบอกจานวนและ
ลักษณนามขยายด้วย
Wǒ gěi tā dǎ diànhuà
1) 我给他打电话。
Dǎoyóu gěi yóu kè fān yì
2) 导游给游客翻译。
Mā ma gěi wǒ yì bǎi kuài
3) 妈妈给我一百块。
Qǐng gěi tā men shàng kè
4) 请给他们上课。
Bà ba gěi jiě jie mǎi le yí jiàn yī fu
5) 爸爸给姐姐买了一件衣服。
เป็ดปักกิ่ง
90
Běi jīng kǎo yā Běi jīng kǎo yā

เป็ดปักกิ่ง เรียกอีกอย่างว่า “北京烤鸭” คาว่า “北京”แปลว่า “ปักกิ่ง” “烤鸭”
แปลว่า “เป็ดย่าง” เป็ดปักกิ่งเกิดขึ้นครั้งแรกในครัวหลวงของเมืองหนานจิง มณฑลเจียงซู ก่อนที่จะ
ถูกถ่ายทอดมายังกรุงปักกิ่งในยุคราชวงศ์หมิง ช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 15
เป็ดปักกิ่งเป็นอาหารจีนที่มีประวัติศาสตร์ยาวนาน และได้ชื่อว่าเป็นหนึ่งในเมนูประจาชาติจีน
เสิร์ฟพร้อมกับแผ่นแป้งบางสาหรับห่อ ตามด้วยซอสหวานและเครื่องเคียงอย่าง ต้นหอม โดยจะใช้
เฉพาะส่วนหัวที่เป็นสีขาวนามาซอยเป็นเส้น รับประทานคู่กับแตงกวาปอกเปลือกหั่นเป็นแท่ง เป็ดที่
นามาทาเป็ดปักกิ่งจะถูก ขุนจนตัวอ้วนพี แล้วนามาผ่าท้อง ควักเอาเครื่องในออกและล้างให้สะอาด
ก่อนอัดอากาศเข้าไปข้างใน เพื่อให้ส่วนที่เป็นหนังแยกออก จากนั้นนาน้าเดือดมาราดบริเวณหนังให้
ทั่วตัว เพื่อให้ผิวหนังตึง ตามด้วยการทาผิวด้านนอกด้วยน้าเชื่อม ตัวเป็ดจะกลายเป็นสีแดงคล้ายย้อมสี
หลังจากนั้นเทน้าเดือดเข้าไปในท้องเป็ดอีกรอบ ก่อนนาขึ้น แขวนตะขอผึ่งลมจนแห้ง การแล่หนังเป็ด
จะต้องแล่ออกเป็นแผ่นบางตอนร้อน ๆ ยิ่งหากลงจากเตาใหม่ ๆ จะช่วยให้แล่ง่ายยิ่งขึ้น เป็ดหนึ่งตัว
จะต้องแล่ให้ได้หนังและเนื้อรวมกัน 108 ชิ้น โดยที่ชิ้นแรก ๆ จะแล่เฉพาะหนังกรอบ ชิ้นต่อ ๆ ไปจะแล่
เป็นชิ้นบางติดทั้งเนื้อและหนัง การแล่จะต้องเสร็จสิ้นก่อนที่ตัวเป็ดจะเย็น มิฉะนั้นอาจทาให้เสียรสชาติ
ได้ สูตรต้นตารับของปักกิ่งจะแล่หนังติดเนื้อมาด้วย ส่วนเนื้อเป็ดนาไปปรุงรสตามชอบ เช่น ผัดกระเทียม
เมี่ยงเป็ด เนื้อเป็ดผัดถั่วงอก เป็นต้น
การรับประทานเป็ดปักกิ่งมีความพิถีพิถัน ทาให้เป็ดปักกิ่งไม่เพียงแต่เป็นอาหารจานโปรด
ของชาวจีน แต่ยังเป็นอาหารยอดนิยมของชาวต่างชาติที่เดินทางไปท่องเที่ยวในกรุงปักกิ่งอีกด้วย
Liàn xí
Rèn dú shēng cí
miàn tiáo jiǎo zi bāo zi miàn bāo
面条饺子包子面包
chǎo fàn jī yóu fàn hàn bǎo bāo sān míng zhì
炒饭鸡油饭汉堡包三明治
Tiánkòng
Fú wù yuán Huānyíng guāng lín Qǐng wèn Nín wèi
服务员：欢迎光临！请问，您_____位？
Gù kè wèi
顾客：_____位。
Fú wù yuán Nín yào diǎn cài
服务员：您要点 _________菜？
91
Gù kè Wǒ yào yí
顾客：我要一______叉烧饭。
Fú wù yuán Nín yào diǎn shén me
服务员：您要点什么_______？
Gù kè Wǒ yào dà kě lè bēi bīngkuài
顾客：我要大 _____可乐、_____杯冰块。
Fú wù yuán Nín hái yào ma
服务员：您还要 _______吗？
Gù kè Wǒ bú yào le
顾客：我不要了。
Fú wù yuán Qǐng shāo děng
服务员：_________。请稍等。
Fān yì hàn yǔ
3.1 ฉันต้องการสั่งอาหารตอนนี้
___________________________________________
3.2 คุณจะรับเครื่องดื่มอะไรค่ะ/ครับ
___________________________________________
3.3 คุณต้องการสั่งอาหารไหมค่ะ/ครับ
___________________________________________
3.4 คุณต้องการอะไรเพิ่มไหมค่ะ/ครับ
___________________________________________
3.5 ฉันต้องการข้าวสวยเพิ่มอีกหนึ่งถ้วย
___________________________________________
Zào jù
Qǐngwèn
4.1 请问 = ___________________________________
Shén me
4.2 什么= ____________________________________
92
Cài dān
4.3 菜单= ____________________________________
Diǎn cài
4.4 点菜= ____________________________________
Shāoděng
4.5 稍等 = __________________________________
Yǐn liào
4.6 饮料= ____________________________________
Hái yào
4.7 还要= ____________________________________
Mànzǒu
4.8 慢走= ____________________________________
Huí dá wèn tí
Qǐng wèn Nín jǐ wèi

5.1 请问，您几位？
_________________________________________________________。
Nín xiàn zài yào diǎn cài ma
5.2 您现在要点菜吗？
_________________________________________________________。
Nín yào diǎn shén me cài
5.3 您要点什么菜？
_________________________________________________________。
Nín yào diǎn shén me yǐn liào
5.4 您要点什么饮料？
_________________________________________________________。
Nín hái yào bié de ma
5.5 您还要别的吗？
_________________________________________________________。
สรุป
93

1. “ 欢迎光临” เป็นคาที่พนักงานบริการนิยมใช้กล่าวต้อนรับเมื่อลูกค้ากาลังเข้า
Huānyíng
ร้าน คาว่า “ 欢迎 ” แปลว่า “ยินดีต้อนรับ”
Nín jǐ wèi
2. เมื่อลูกค้าเข้าร้าน พนักงานจะถามลูกค้าอย่างสุภาพว่า “您几位？” มีความหมายว่า
“กี่ท่านค่ะ/ครับ”
Yī Yī
3. การเปลี่ยนเสียงของคาว่า “一” แปลว่า “หนึ่ง” เมื่อ “一” เป็นการนับจานวนหรือ
Yī
อ่านหมายเลข “一” ยังคงออกเสียงวรรณยุกต์เดิม เมื่อมีพยางค์วรรณยุกต์เสียงที่ 1 เสียงที่ 2 หรือ
Yī
เสียงที่ 3 ตามหลัง “一” ต้องผันเป็นวรรณยุกต์เสียงที่ 4 เมื่อมีพยางค์วรรณยุกต์เสียงที่ 4 ตามหลัง
Yī
“一” ต้องผันเป็นวรรณยุกต์เสียงที่ 2
Nín yào diǎn shén me
4. เมื่อต้องการถามว่า “คุณต้องการเครื่องดื่มอะไร” พนักงานพูดว่า “您要点什么
yǐn liào
饮料？”
Hái yào bié de ma
5. เมื่อต้องการถามว่า “ต้องการอย่างอื่นอีกไหม” พนักงานพูดว่า “还要别的吗？”
Qǐng shāo děng
6. เมื่อลูกค้าสั่งอาหารเสร็จ พนักงานพูดกับลูกค้าอย่างสุภาพว่า “ 请稍等”
มีความหมายว่า “กรุณารอสักครู่”
Hǎo de
7. “好的” ใช้ตอบรับอย่างสุภาพ มีความหมายว่า “ได้ค่ะ/ครับ”, “ตกลงค่ะ/ครับ”
ā
8. คาว่า “啊”เป็ นคาอุทานที่ใช้บ่อย สามารถแสดงอารมณ์ ห ลายอย่าง เช่น ตกใจ ดีใจ
ขอร้อง ยืนยัน เป็นต้น มักวางไว้ท้ายประโยค มีความหมายว่า “น่ะ นา นี่นา” เพื่อบอกระดับความเข้มข้น
หรือเพื่อช่วยให้น้าเสียงนุ่มนวลน่าฟังมากยิ่งขึ้น
Gěi
9. การใช้ “给” เป็นคาบุพบท แปลว่า “ ให้ ให้แก่” มักวางอยู่หน้าคากริยาหรือภาคแสดง
Gěi
ทาหน้าที่ขยายภาคแสดง มีรูปแบบโครงสร้างคือ ประธาน 1 + 给 + ประธาน 2 + คานาม/คากริยา
94
Běi jīng kǎo yā

10. เป็ดปักกิ่ง เรียกอีกอย่างว่า “北京烤鸭” เป็นหนึ่งในเมนูประจาชาติจีน เสิร์ฟพร้อม
กับแผ่นแป้งบางสาหรับห่อ ตามด้วยซอสหวานและเครื่องเคียงอย่าง ต้นหอม โดยจะใช้เฉพาะส่วนหัวที่
เป็นสีขาวนามาซอยเป็นเส้น รับประทานคู่กับแตงกวาปอกเปลือกหั่นเป็นแท่ง สูตรต้นตารับ ของปักกิ่ง
จะแล่ห นังติดเนื้อมาด้วย ส่ว นเนื้อเป็ดนาไปปรุงรสตามชอบ เช่น ผัดกระเทียม เมี่ยงเป็ด เนื้อเป็ด
ผัดถั่วงอก เป็นต้น
95
บทที่ 8
Dì bā kè
第八课
การซือ้ ของ
Mǎi dōng xī
买东西
บทนี้เกี่ยวกับ การซื้อ ของ การสอบถามราคาสิน ค้า การบอกปริม าณความต้อ งการของ
สินค้า การขอทดลองสินค้า การบอกความต้องการของขนาดสินค้า การต่อรองราคา การโฆษณา
สินค้า การบอกจานวนเงิน การทอนเงินและมารยาทการสนทนากับลูกค้า โดยเนื้อหาจะแบ่งออกเป็น
คาศัพท์ใหม่ บทสนทนา คาศัพท์เพิ่มเติม บทสนทนาเพิ่มเติม คาอธิบาย หลักภาษา วัฒ นธรรมจีน
และแบบฝึกหัด เพื่อให้ผู้อ่านเข้าใจในเนื้อหา ผู้เขียนอธิบายคาศัพท์ก่อนอธิบายเนื้อหาในบทสนทนา
ส่ว นเนื้อ หาในคาอธิบ ายและหลัก ภาษาเป็น การอธิบ ายเกี่ย วกับ หลัก การใช้ภ าษาจีน ที่ถูก ต้อ ง
พร้อมทั้งยกตัวอย่าง เพื่อให้ผู้อ่านเข้าใจง่ายขึ้น ส่ว นเนื้อหาในวัฒ นธรรมจีนอธิบายเกี่ยวกับสกุล
เงิน จีน ส่ว นเนื้อหาในแบบฝึกหัด ท้ายบทเป็นแบบฝึกหัดที่ห ลากหลายเพื่อเป็นการทบทวนความรู้
ความเข้าใจของผู้อ่าน
Shēng cí
1. 买 (动) mǎi ซือ้
2. 芒果 (名) mángguǒ มะม่วง
3. 公斤 (量) gōngjīn กิโลกรัม
4. 多少 (代) duōshǎo เท่าไหร่
5. 元（块） (量) yuán (kuài) หยวน
6. 其他 (代) qítā อื่นๆ
7. 橘子 (名) júzi ส้ม
8. 一共 (副) yí gòng ทั้งหมด
9. 找 (动) zhǎo ทอน
Shuō huà rén

1. 售货员 Shòuhuòyuán พนักงานขายของ
2. 顾客 Gùkè ลูกค้า
Kè wén
Shòuhuòyuán
เนื้อ หาในบทเรีย นนี้เ ป็น การสนทนาระหว่า ง “ 售货员 ” พนัก งานขายของกับ “
Gù kè
顾客” ลูกค้า โดยทั้งสองฝ่ายสนทนาโต้ตอบเกี่ยวกับการซื้อของ การสอบถามราคาสินค้า การบอก
ปริมาณความต้องการของสินค้า การบอกจานวนเงินและการทอนเงิน
Shòuhuòyuán Qǐng wèn Nín yào mǎi shén me
售货员：请问，您要买什么？
Gù kè Wǒ yào mǎi mángguǒ Yì gōng jīn duōshǎo qián
顾客：我要买芒果，一公斤多少钱？
Shòuhuòyuán Qī kuài wǔ Nín yào jǐ gōng jīn
售货员：七块五。您要几公斤？
Gù kè Wǒ yào Yì gōng jīn
顾客：我要一公斤。
Shòuhuòyuán Hái yào qí tā de ma
售货员：还要其他的吗？
Gù kè Hái yào yì gōng jīn jú zi Yí gòng duōshǎo qián
顾客：还要一公斤橘子，一共多少钱？
Shòuhuòyuán Yí gòng shí liù kuài
售货员：一共十六快。
Gù kè Gěi nǐ èr shí kuài
顾客：给你二十块。
Shòuhuòyuán Zhǎo nín sì kuài Xiè xie
售货员：找您四块。谢谢！
Bǔ chōng cí yǔ
96
1. 件 (量) jiàn ตัว (ลักษณะนาม)

2. 旗袍 (名) qípáo ชุดกี่เพ้า
3. 百 (数) bǎi ร้อย
4. 试试 (动) shìshi ลอง
5. 当然 (副) dāngrán แน่นอน
6. 穿 (动) chuān สวม ใส่
7. 号 (名) hào ไซส์ หมายเลข
8. 中号 (名) zhōng hào ไซส์ M
9. 便宜 (形) piányi ถูก
10.新款 (名) xīn kuǎn สินค้าใหม่
11.刚好 (副) gāng hǎo พอดี
12.慢走 màn zǒu เดินทางปลอดภัย
Bǔ chōng kè wén
Shòuhuòyuán
เนื้อหาในบทเรียนเพิ่มเติมนี้เป็นการสนทนาระหว่าง “ 售货员 ” พนักงานขายของ
Gù kè
กับ “顾客” ลูกค้า สนทนาโต้ตอบเกี่ยวกับการซื้อของ การสอบถามราคาสินค้า การขอทดลอง
สินค้า การบอกความต้องการของขนาดสินค้า การต่อรองราคา การโฆษณาสินค้า การบอกจานวนเงิน
การทอนเงินและมารยาทการสนทนากับลูกค้า
Gù kè Zhè jiàn qí páo duōshǎo qián
顾客：这件旗袍多少钱？
Shòuhuòyuán Zhè jiàn liǎng bǎi bā shí kuài
售货员：这件两百八十块。
Gù kè Wǒ kě yǐ shì shi ma
顾客：我可以试试吗？
Shòuhuòyuán Dāng rán kě yǐ Nín chuān shén me hào de
售货员：当然可以。您穿什么号的？
97
Gù kè Wǒ chuān zhōnghào de kě yǐ pián yi yì diǎnr ma

顾客：我穿中号的。可以便宜一点儿吗？
Shòuhuòyuán Zhè jiàn shì xīn kuǎn de Gěi nǐ liǎng bǎi wǔ shí kuài
售货员：这件是新款的。给你两百五十块。
Gù kè Gānghǎo liǎng bǎi wǔ shí kuài
顾客：刚好两百五十块。
Shòuhuòyuán Xiè xie Mànzǒu
售货员：谢谢！慢走！
Zhù shì
Liǎng Mànzǒu
เนื้อหาในส่วนนี้เป็นการอธิบายเกี่ยวกับการใช้ “ 两 ” และ “ 慢走” เพื่อให้ผู้อ่านเข้าใจ
หลักการใช้ภาษาจีนได้ง่ายขึ้น
Liǎng
1. การใช้ “ 两 ”
èr èr
มีความหมายเหมือนกับคาว่า “二” แปลว่า “สอง” “二” ใช้กับจานวนในหลักหน่วย
Liǎng
ถึงหลักสิบ หลักแสน หลักสิบล้าน การเรียงลาดับ การบอกเลขทศนิยมหรือพูดลอย ๆ แต่ “ 两 ” ใช้
ในการบอกจานวนหรือจานวนนับในหลักร้อย หลักพัน หลักหมื่น และหลักร้อยล้าน มักวางหน้า คา
ลักษณนามหรือวางหน้าหน่วยมาตราตวงวัดสากล
Wǒ yǒu liǎng bǎi kuài
1) 我有两百块。
Tā hē liǎng bēi kā fēi
2) 他喝两杯咖啡。
Zhè lǐ yǒu liǎng wàn ge rén
3) 这里有两万个人。
Nǎi nai mǎi liǎng gōng jīn xiāngjiāo
4) 奶奶买两公斤香蕉。
Wǒ péngyou huí jiā liǎng ge xīng qī
5) 我朋友回家两个星期。
98
Mànzǒu
2. การใช้ “ 慢走”
Màn zǒu
คาว่า “慢 ” แปลว่า “ช้า” “走” แปลว่า “เดิน” สองคานี้รวมกันไม่ได้มีความหมายว่า
“เดินช้า ๆ” แต่มีความหมายว่า “เดินดี ๆ” หรือ “เดินทางปลอดภัย” นิยมใช้เมื่อต้องการส่งแขก
แสดงถึงความเป็นห่วงและปรารถนาดี
Yǔ fǎ
Shì shì Yì diǎnr
เนื้อหาในหลักภาษาเป็นการอธิบายเกี่ยวกับหลักการใช้ “试试” และ “一点儿” เพื่อให้
ผู้อ่านเข้าใจหลักการใช้ภาษาจีนได้ง่ายขึ้น
Shì shì
1. การใช้ “试试”
Shì shi
คาว่า “试试” เป็ นการซ้ากริยาที่มีพยางค์เดี่ยวติ ดกันสองคา แสดงถึงเหตุการณ์นั้น
เกิดขึ้นในช่วงระยะเวลาสั้น ๆ หรือเป็นการทดลองทากริยานั้น ๆ มีความหมายว่า “ลอง”, “ลอง...ดู”
ในภาษาพูดมีคากริยาจานวนไม่น้อยที่สามารถซ้าคาได้ พยางค์ที่สองมัก อ่านเสียงเบา ทาให้น้าเสียง
นุ่มนวลลง น่าฟังมากยิ่งขึ้น
Nǐ shì shi kàn
1) 你试试看！
Nín kě yǐ shì shi
2) 您可以试试。
Wǒ yào shì shi zhè jiàn
3) 我要试试这件。
Nǐ yào shì shi nǎ yì jiàn
4) 你要试试哪一件？
Wǒ xiàn zài kě yǐ shì shi ma
5) 我现在可以试试吗？
Yì diǎnr
2. การใช้ “一点儿”
99
Yì diǎnr ér Yì diǎn
“一点儿” สามารถละ “儿” ได้ อ่านว่า “一点 ” หากวางไว้หลังคาคุณศัพท์ ทา
หน้าที่ขยายคาคุณศัพท์ มีความหมายว่า “.....กว่า นี้ (หน่อย)” บางครั้งมีความหมายในด้านลบ
หากวางไว้หน้าคานาม ทาหน้าที่ขยายคานาม มีความหมายว่า “…..นิดหน่อย” มีรูปแบบโครงสร้าง
รูปแบบ 1
ประธาน คาคุณศัพท์ Yì diǎnr
+ + 一点（儿）
ประธาน + คากริยา +กรรม

Yì diǎnr
+ 一点（儿）
Yì diǎnr
เหยิน จิ่งเหวิน (2555, หน้า 128) ได้ให้ความหมายของ “一点儿” ว่า เป็นคาที่มี
โครงสร้างแบบ “คาบอกจานวน + ลักษณนาม” แสดงจานวนน้อยที่นับไม่ได้ แปลว่า นิดหน่อย
ในกรณีทาหน้าที่ขยายนาม ต้องวางอยู่หน้าคานาม
Yì diǎnr yī
ในกรณี “一点儿 ” ทาหน้าที่ขยายนาม และข้างหน้ามีคากริยา สามารถละ “一” ได้
ถ้าบริบทชัดเจน ยังสามารถละคานามที่ถูกขยาย และเป็นบทกรรมตามลาพังได้
Yé ye chī yì diǎnr dōng xi
1) 爷爷吃一点儿东西。
Tā de hàn yǔ shū duō yì diǎnr
2) 他的汉语书多一点儿。
Sūn Lín de yǎnjīng dà yì diǎnr
3) 孙琳的眼睛大一点儿。
Wǒ gē ge mǎi yì diǎnr yǐn liào
4) 我哥哥买一点儿饮料。
Zhè tiáo kù zi yǒu méiyǒu xiǎo yì diǎnr
5) 这条裤子有没有小一点儿？
100

สกุลเงินจีน
Rénmín bì
สกุลเงินของสาธารณรัฐ ประชาชนจีนเรียกว่า “人民币” ซึ่งแปลว่าเงินประชาชน
Rénmín bì Yuán
คาว่า “人民” แปลว่า “ประชาชน” คาว่า “币” แปลว่า “เงิน” มีหน่วยใหญ่ที่สุดคือ “ 元 ”
Kuài Yuán Kuài
หรือ “ 块 ” คาว่า “ 元 ” เป็นภาษาเขียน ส่วน “ 块 ” เป็นภาษาพูด เปรียบเทียบกับเงินไทยคือ
“บาท” ปัจจุบันอัตราแลกเปลี่ยนคือ 1 หยวน เท่ากับประมาณ 5 บาท และยังมีหน่วยเงินย่อยเล็กลง
Jiǎo Máo Jiǎo Máo
มาคือ “角 ” หรือ “ 毛 ”คาว่า “角 ” เป็นภาษาเขียน ส่วน “ 毛 ” เป็นภาษาพูด เปรียบเทียบกับ
Fēn
เงินไทยคือ “สตางค์” และมีหน่วยเล็กที่สุดคือ “分 ” ซึ่งปัจจุบันไม่นิยมใช้ โดยมีอัตราการเปรียบเทียบ
Fēn Jiǎo
10 分 = 1角
Jiǎo Yuán
10 角 = 1 元
Fēn Yuán
100 分 = 1 元
Liàn xí
Rèn dú shēng cí
1. อ่านและเรียนรู้คาศัพท์ (认读生词)
kù zi qún zi shuì yī wài tào

裤子裙子睡衣外套
xī guā liú lián píngguǒ cǎoméi

西瓜榴莲苹果草莓
101
lóngyǎn lì zhī hóngmáodān bō luó mì

龙眼荔枝红毛丹菠萝蜜 2.
Fān yì hàn yǔ
แปลไทยเป็นจีน (翻译汉语)
2.1 ฉันต้องการซื้อองุ่นหนึ่งกิโลกรัม
___________________________________________
2.2 ทับทิมหนึ่งกิโลกรัมราคาเท่าไหร่
___________________________________________
2.3 กระโปรงตัวนี้ราคาหนึ่งร้อยห้าสิบหยวน
___________________________________________
2.4 ทั้งหมดหนึ่งพันสองร้อยหยวน
___________________________________________
2.5 ทอนคุณสี่สิบหยวน
___________________________________________
Xuǎn cí tián kòng
3. เลือกคาเติมลงในช่องว่าง ( 选词填空 )
píngguǒ zhōnghào yī fu shì shi xīn kuǎn

苹果 / 中号 / 衣服 / 试试 / 新款
Wǒ chuān de
3.1 我穿 ________ 的。
Zhè jiàn shì de
3.2 这件是 ________ 的。
Wǒ kě yǐ ma
3.3 我可以 ________吗？
Wǒ yào sān gōng jīn
3.4 我要三公斤________。
Zhè jiàn duōshǎo qián
3.5 这件 ________ 多少钱？
Pái jù
4. เรียงประโยค (排句)
102
de Hái ma qí tā yào
4.1 的 / 还 / 吗 / 其他 / 要
___________________________________________
cǎoméi wǒ gōng jīn liǎng yào
4.2 草莓 / 我 / 公斤 / 两 / 要
___________________________________________
pián yi ma yì diǎnr kě yǐ
4.3 便宜 / 吗 / 一点儿 / 可以
___________________________________________
dà hào Wǒ chuān de bà ba
4.4 大号 / 我 / 穿 / 的 / 爸爸
___________________________________________
kuài Yì èr shí wǔ gōng jīn liú lián
4.5 块 / 一 / 二十五 / 公斤 / 榴莲
___________________________________________
Huí dá wèn tí
5. ตอบคาถาม (回答问题)
Nín yào mǎi shén me

5.1 您要买什么？
__________________________________________________________。
Yì gōng jīn mángguǒ duōshǎo qián
5.2 一公斤芒果多少钱？
__________________________________________________________。
Nín yào jǐ gōng jīn
5.3 您要几公斤？
__________________________________________________________。
Hái yào qí tā de ma
5.4 还要其他的吗？
__________________________________________________________。
103
Yí gòng duōshǎo qián

5.5 一共多少钱？
__________________________________________________________。
Zhè jiàn qí páo duōshǎo qián
5.6 这件旗袍多少钱？
__________________________________________________________。
Wǒ kě yǐ shì shi ma
5.7 我可以试试吗？
__________________________________________________________。
Zhè jiàn shì xīn kuǎn ma
5.8 这件是新款吗？
__________________________________________________________。
Nín chuān shén me hào de
5.9 您穿什么号的？
__________________________________________________________。
Kě yǐ pián yi yì diǎnr ma
5.10 可以便宜一点儿吗？
__________________________________________________________。
สรุป
Hái yào qí tā de ma
1. เมื่อต้องการถามว่า “ยังต้องการอย่างอื่นอีกไหม” ภาษาจีนพูดว่า “还要其他的吗？”
Zhǎo
2. คาว่า “ 找 ” ในภาษาจีนมีสองความหมายคือ “หา” หรือ “ทอน”
Liǎng
3. การใช้ “ 两 ” แปลว่า “สอง” ใช้ในการบอกจานวนหรือจานวนนับในหลักร้อย หลักพัน
หลักหมื่นและหลักร้อยล้าน มักวางหน้าคาลักษณนามคานามหรือวางหน้าหน่วยมาตราตวงวัดสากล
Mànzǒu
4. คาว่า “ 慢走” มีความหมายว่า “เดินทางปลอดภัย” นิยมใช้เมื่อต้องการส่งแขก แสดง
ถึงความเป็นห่วงและปรารถนาดี
104
Shì shì
5. “试试” เป็นการซ้ากริยาที่มีพยางค์เดี่ยวติดกันสองคา แสดงถึงเหตุการณ์นั้นเกิดขึ้น
ในช่วงระยะเวลาสั้น ๆ หรือเป็นการทดลองทากริยานั้น ๆ มีความหมายว่า “ลอง” , “ลอง.....ดู”
Yì diǎnr Yì diǎnr ér Yì diǎn
6. การใช้ “一点儿” “一点儿” สามารถละ “儿” ได้ อ่านว่า “一点 ” หาก
วางไว้หลังคาคุณศัพท์ ทาหน้าที่ขยายคาคุณศัพท์ มีความหมายว่า “.....กว่านี้ (หน่อย)” หากวางไว้
หน้าคานาม ทาหน้าที่ขยายคานาม มีความหมายว่า “…..นิดหน่อย” มีรูปแบบโครงสร้างคือ
Yì diǎnr
6.1 รูปแบบ 1 ประธาน + คาคุณศัพท์ + 一点儿
Yì diǎnr
6.2 รูปแบบ 2 ประธาน + คากริยา + 一点儿 + กรรม
Nín chuān shén me hào de
7. เมื่อต้องการถามว่า “คุณใสไซส์อะไร” พนักงานพูดว่า “您穿什么号的？”
kě yǐ pián yi yì diǎnr ma
8. เมื่อต้องการต่อรองราคา ภาษาจีนพูดว่า “可以便宜一点儿吗？”
Rénmín bì
9. สกุ ล เงิ น ของสาธารณรั ฐ ประชาชนจี น เรี ย กว่ า “人民币” มี ห น่ ว ยใหญ่ ที่ สุ ด คื อ
Yuán Kuài Yuán Kuài
“ 元 ” หรือ “ 块 ” คาว่า “ 元 ” เป็นภาษาเขียน ส่วน “ 块 ” เป็นภาษาพูด และยังมีหน่วยเงินย่อย
Jiǎo Máo Jiǎo Máo
เล็กลงมาคือ “角 ” หรือ “ 毛 ”คาว่า “角 ” เป็นภาษาเขียน ส่วน “ 毛 ” เป็นภาษาพูด และมี
Fēn
หน่วยเล็กที่สุดคือ “分 ” ซึ่งปัจจุบันไม่นิยมใช้
105
บทที่ 9
Dì jiǔ kè
第九课
วัน เดือน ปี
Nián yuè rì
年月日
บทนี้เนื้อหาเกี่ยวกับการถามวัน วันที่ เดือน การถามระยะเวลา การถามเทศกาลสาคัญ
การถามแผนในอนาคต โดยเนื้อหาจะแบ่งออกเป็น คาศัพท์ใหม่ บทสนทนา คาศัพท์เพิ่มเติม บทสนทนา
เพิ่ม เติม คาอธิบ าย หลัก ภาษา วัฒ นธรรมจีน และแบบฝึก หัด เพื ่อ ให้ผู ้อ่า นเข้า ใจในเนื ้อ หา
ผู้เขีย นอธิบ ายคาศัพท์ก่อ นอธิบ ายเนื้อหาในบทสนทนา ส่ว นเนื้อ หาในคาอธิบายและหลักภาษา
เป็น การอธิบ ายเกี่ย วกับ หลัก การใช้ภ าษาจีน ที่ถูก ต้อ งพร้อ มทั้ง ยกตัว อย่า ง เพื่อ ให้ผู้อ่า นเข้า ใจ
ง่ายขึ้น ส่วนเนื้อหาในวัฒ นธรรมจีนอธิบายเกี่ยวกับวันชาติจีน ส่ว นเนื้อหาในแบบฝึกหัด ท้ายบท
เป็นแบบฝึกหัดที่ หลากหลายเพื่อเป็นการทบทวนความรู้ความเข้าใจของผู้อ่าน
Shēng cí
1. 今天 (名) jīntiān วันนี้
2. 星期 (名) xīngqī วัน สัปดาห์
3. 星期一 (名) xīngqī yī วันจันทร์
4. 是 (动) shì เป็น ใช่ คือ
5. 月 (名) yuè เดือน
6. 号 (名) hào วันที่
7. 十月 (名) shí yuè เดือนตุลาคม
8. 一号 (名) yī hào วันที่ 1
9. 节日 (名) jiérì เทศกาล
10.国庆节 (名) Guóqìngjié วันชาติจีน
11.什么时候 shénme shíhòu เมื่อไหร่
12.回 (动) huí กลับ
13.国 (名) guó บ้าน

14.个 (量) gè คน (ลักษณะนาม)
15.月底 (名) yuè dǐ ปลายเดือน
Shuō huà rén
1. 孙玲 Sūn Líng ชื่อหลิง แซ่ซนุ
2. 黄迎 Huáng Yíng ชื่อหยิง แซ่ฮว๋าง
Kè wén
Sūn Líng Huáng Yíng
เนื้อหาในบทเรียนนี้เป็นการสนทนาระหว่าง “孙玲 ” กับ “ 黄迎 ” โดยทั้งสอง
ฝ่ายสนทนาโต้ตอบเกี่ยวกับการถามวัน วันที่ เดือน การถามเวลา การถามเทศกาลสาคัญ การถาม
แผนการในอนาคต
Sūn Líng Jīn tiān xīng qī jǐ
孙玲：今天星期几？
Huáng Yíng Jīn tiān xīng qī yī
黄迎：今天星期一。
Sūn Líng Jīn tiān shì jǐ yuè jǐ hào
孙玲：今天是几月几号？
Huáng Yíng Jīn tiān shì shí yuè yī hào
黄迎：今天是十月一号。
Sūn Líng Jīn tiān shì shén me jié rì
孙玲：今天是什么节日？
Huáng Yíng Jīn tiān shì Guóqìng jié
黄迎：今天是国庆节。
Sūn Líng Nǐ shén me shí hòu huí guó
孙玲：你什么时候回国？
Huáng Yíng Zhè ge yuè dǐ
黄迎：这个月底。
108
Sūn Líng Nǐ jǐ ge rén qù

孙玲：你几个人去？
Huáng Yíng Wǒ yí ge rén qù
黄迎：我一个人去。
Bǔ chōng cí yǔ
1. 明天 (名) míngtiān พรุ่งนี้
2. 月 (名) yuè เดือน
3. 号 (名) hào วันที่
4. 毕业 (动) bìyè จบการศึกษา
5. 六月份 (名) liù yuè fèn เดือนมิถุนายน
6. 后 (名) hòu หลัง
7. 工作 (名) gōngzuò ทางาน
8. 学校 (名) xuéxiào โรงเรียน
9. 当 (动) dāng เป็น (อาชีพ)
10.教 (动) jiāo สอน
11.汉语课 (名) hànyǔ kè วิชาภาษาจีน
Bǔ chōng kè wén
Huáng Yíng Sūn Líng
เนื้อหาในบทเรียนเพิ่มเติมนี้เป็นการสนทนาระหว่าง “ 黄迎 ” กับ “孙玲 ”
สนทนาเกี่ยวกับการถามวัน วันที่ เดือน การถามเวลาของจบการศึกษา การวางแผนในอนาคต
Huáng Yíng Míngtiān xīng qī jǐ
黄迎：明天星期几？
Sūn Líng Míngtiān xīng qī èr
孙玲：明天星期二。
Huáng Yíng Míngtiān shì jǐ yuè jǐ hào
黄迎：明天是几月几号？
109
Sūn Líng Míngtiān shì èr yuè shí bā hào

孙玲：明天是二月十八号。
Huáng Yíng Nǐ shén me shí hòu bì yè
黄迎：你什么时候毕业？
Sūn Líng Jīn nián liù yuè fèn
孙玲：今年六月份。
HuángYíng Bì yè yǐ hòu Nǐ xiǎng zuò shén me gōngzuò
黄迎：毕业以后，你想做什么工作？
Sūn Líng Wǒ xiǎng zài xuéxiào dāng lǎo shī
孙玲：我想在学校当老师。
HuángYíng Nǐ xiǎng jiāo shén me kè
黄迎：你想教什么课？
Sūn Líng Wǒ xiǎng jiāo hàn yǔ kè
孙玲：我想教汉语课。
Zhù shì
เนื้อหาในคาอธิบายเป็นการอธิบายเพิ่มเติมเกี่ยวกับหลักการใช้ วันและเดือน เพื่อให้ผู้อ่าน
เข้าใจหลักการใช้ภาษาจีนได้ง่ายขึ้น
1. วัน
Tiān Rì Tiān
คาว่า “วัน” ในภาษาจีนสามารถอ่านได้สองคาคือ “ 天 ” และ “日” คาว่า “ 天 ”
Rì
เป็นภาษาพูด ส่วนคาว่า “日” เป็นภาษาเขียน
Xīng qī
การอ่านวันทั้ง 7 ในภาษาจีนจะมีตัวเลขวางไว้ ข้างหลังคาว่า “ 星期” แปลว่า “วัน”
Tiān Rì
หรือ “สัปดาห์” ยกเว้นวันอาทิตย์จะใช้คาว่า “ 天 ” หรือ “日” แทนตัวเลข โดยนับวันจันทร์เป็น
วันแรก
ตารางที่ 9.1 การเทียบเคียงวัน
ภาษาจีน ภาษาไทย
110
xīng qī yī
星期一 วันจันทร์
xīng qī èr
星期二 วันอังคาร
xīng qī sān
星期三 วันพุธ
xīng qī sì
星期四 วันพฤหัสบดี
xīng qī wǔ
星期五 วันศุกร์
xīng qī liù
星期六 วันเสาร์
xīng qī tiān rì
星期天/日 วันอาทิตย์
2. เดือน
Yuè
คาว่า “เดือน” ในภาษาจีนสามารถอ่านได้สองคาคือ “月 ” การอ่านเดือนทั้ง 12 ใน
Yuè
ภาษาจีน จะมีตัวเลขวางไว้ข้างหน้า แล้วตามด้วยคาว่า “月 ” โดยนับเดือนมกราคมเป็นเดือนแรก
ตารางที่ 9.2 การเทียบเคียงเดือน
yī yuè
一月 เดือนมกราคม
èr yuè
二月 เดือนกุมภาพันธ์
sānyuè
三月 เดือนมีนาคม
sì yuè
四月 เดือนเมษายน
111
wǔ yuè
五月 เดือนพฤษภาคม
liù yuè
六月 เดือนมิถุนายน
qī yuè
七月 เดือนกรกฎาคม
bā yuè
八月 เดือนสิงหาคม
jiǔ yuè
九月 เดือนกันยายน
shí yuè
十月 เดือนตุลาคม
shí yī yuè
十一月 เดือนพฤศจิกายน
shí' èr yuè
十二月 เดือนธันวาคม
Yǔ fǎ
Yǐ hòu Shén me shí hòu
เนื้อหาในหลักภาษาเป็นการอธิบายเกี่ยวกับหลั กการใช้ “以后” และ “ 什么时候”
Yǐ hòu
1. การใช้ “以后”
Yǐ hòu
หาก “以后…..” วางไว้หน้าประโยคจะมีความหมายว่า “วันหลัง.....”, “ต่อไป.....”
Yǐ hòu
หาก“.....以后” วางไว้หลังประโยคจะมี ความหมายว่า “หลังจาก.....” มีรูปแบบโครงสร้าง
Yǐ hòu ประธาน คากริยา กรรม
以后 + + +
112
ประธาน คากริยา กรรม Yǐ hòu
+ + + 以后
Yǐ hòu wǒ yào xué rì yǔ
1) 以后我要学日语。
Xuéshēng bì yè le yǐ hòu
2) 学生毕业了以后。
Yǐ hòu tā qù Měiguó gōngzuò
3) 以后他去美国工作。
Shūshu xià bān le yǐ hòu jiù kāi chē huí jiā
4) 叔叔下班了以后，就开车回家。
Mā ma huí lái le yǐ hòu zánmen jiù qù chī fàn ba
5) 妈妈回来了以后，咱们就去吃饭吧。
Shén me shí hòu
2. การใช้ “ 什么时候”
Shén me Shí hòu
คาว่า “ 什么” แปลว่า “อะไร” คาว่า “时候” แปลว่า “เวลา” สองคานี้รวมกัน
ไม่ได้มีความหมายว่า “เวลาอะไร” แต่มีความหมายว่า “เมื่อไหร่” ใช้ในประโยคคาถามเกี่ยวกับเวลา
สามารถแสดงเวลาทั้งในระยะยาวและระยะสั้น
Nǐ shén me shí hòu huí jiā
1) 你什么时候回家？
Bà ba shén me shí hòu xià bān
2) 爸爸什么时候下班？
Nǐ hái zi shén me shí hòu qù Běi jīng
3) 你孩子什么时候去北京？
Lǎo shī shén me shí hòu kāi shǐ shàng kè
4) 老师什么时候开始上课？
113
Nǐ mèimèi shén me shí hòu kàn diànyǐng

5) 你妹妹什么时候看电影？
วันชาติจีน
Guó qìng jié
วันชาติจีน หรือที่คนจีนเรียกอีกอย่างว่า “国庆节” สาธารณรัฐประชาชนจีนก่อตั้ง
ขึ้นเมื่อวันที่ 1 ตุลาคม พ.ศ. 2492 รัฐบาลจึงประกาศว่าวันที่ 1 ตุลาคมของทุกปีเป็นวันชาติ
เป็นวันหยุดเฉลิมฉลอง โดยมีการจัดงานเฉลิมฉลองในวันชาติยิ่งใหญ่รองจากเทศกาลตรุษจีนและจัดขึ้น
ในสถานที่สาธารณะ เช่น จัตุรัสเทียนอันเหมิน ณ กรุงปักกิ่ง มีการจัดตกแต่งสถานที่ อย่างสวยงาม
มีการเฉลิมฉลองขึ้นทั่วจีนแผ่นดินใหญ่ ฮ่องกงและมาเก๊า โดยมีการแสดงพลุดอกไม้ไฟและคอนเสิร์ต
ตั้งแต่วันที่ 1 - 7 ตุลาคมถือเป็นวันหยุดตามกฎหมาย เป็นช่วงวันหยุดยาว 7 วัน ชาวจีน
จะใช้โอกาสช่วงวันหยุดยาวนี้พักผ่อน ท่องเที่ยว ส่วนคนที่ทางานต่างจังหวัดจะเดินทางกลับบ้านเกิด
เพื่อกลับ ไปอยู่พร้ อมหน้ าพร้ อมตากับครอบครัว และมีนักเรียนนักศึกษาจานวนไม่น้อยถือโอกาส
ทางานพิเศษในช่วงวันหยุดนี้
Liàn xí
Rèn dú shēng cí
zuó tiān měi tiān tiān tiān cháng cháng
昨天每天天天常常
yī shēng hù shi jǐng chá gōng chéng shī
医生护士警察工程师
yīng yǔ kè shù xué kè kē xué kè huà huà kè
英语课数学课科学课画画课
Tiánkòng
2.1
Jīn tiān xīng qī
A ：今天星期_______？
Jīn tiān xīng qī
B ：今天星期_______。
114
Jīn tiān shì yuè hào

A ：今天是_______月_______号？
Jīn tiān shì yuè hào
B ：今天是_______月_______号。
Nǐ shén me shí hòu qù
A ：你什么时候去 __________？
B ： _________________________。
Nǐ dǎ suàn zài nà biān wánr tiān
A ：你打算在那边玩儿_______天？
tiān
B ： _______天。
Nǐ gè rén qù
A ：你_______个人去？
Wǒ gè rén qù
B ：我_______个人去。
2.2
Míngtiān xīng qī
A ：明天星期_______？
Míngtiān xīng qī
B ：明天星期_______。
Míngtiān shì yuè hào
A ：明天是_______月_______号？
Míngtiān shì yuè hào
B ：明天是_______月_______号。
Nǐ shén me shí hòu
A ：你什么时候_______？
B ： __________________。
Bì yè yǐ hòu Nǐ xiǎng zuò gōngzuò
A ：毕业以后，你想做 _______ 工作？
Wǒ xiǎng zài dāng
B ：我想在 _______ 当 _______。
Nǐ xiǎng jiāo kè
A ：你想教 _______课？
115
Wǒ xiǎng jiāo kè
B ：我想教 _______课。
Zào jù
Wánr
3.1 玩儿= ________________________________________
Jīn tiān
3.2 今天 = ________________________________________
Bì yè
3.3 毕业 = ________________________________________
Nà biān
3.4 那边 = ________________________________________
Dǎ suàn
3.5 打算 = ________________________________________
Fān yì tài yǔ
Míngtiān xīng qī tiān
4.1 明天星期天。
_____________________________________________________________
Wǒ yí ge rén qù yín háng
4.2 我一个人去银行。
_____________________________________________________________
Nà wèi lǎo shī jiāo tài yǔ kè
4.3 那位老师教泰语课。
_____________________________________________________________
Jīn tiān shì shí yī yuè èr shí bā hào
4.4 今天是十一月二十八号。
_____________________________________________________________
Xià kè yǐ hòu wǒ xiǎng qù hé ài
4.5 下课以后，我想去合艾。
_____________________________________________________________
Huí dá wèn tí
116
Jīn tiān xīng qī jǐ

5.1 今天星期几？
__________________________________________________________。
Míngtiān xīng qī jǐ
5.2 明天星期几？
__________________________________________________________。
Jīn tiān shì jǐ yuè jǐ hào
5.3 今天是几月几号？
__________________________________________________________。
Míngtiān shì èr yuè shí bā hào
5.4 明天是二月十八号。
__________________________________________________________。
Nǐ shén me shí hòu qù Zhōngguó
5.5 你什么时候去中国？
__________________________________________________________。
Nǐ dǎ suàn zài nà biān wánr ér jǐ tiān
5.6 你打算在那边玩儿几天？
__________________________________________________________。
Nǐ jǐ ge rén qù
5.7 你几个人去？
__________________________________________________________。
Nǐ shén me shí hòu bì yè
5.8 你什么时候毕业？
__________________________________________________________。
Nǐ xiǎng zuò shén me gōngzuò
5.9 你想做什么工作？
__________________________________________________________。
Nǐ xiǎng zài nǎr nǎ lǐ zuò gōngzuò
5.10 你想在哪儿/哪里做工作？
117
__________________________________________________________。
สรุป
Tiān Rì Tiān
1. “วัน” ในภาษาจีนสามารถอ่านได้สองคาคือ “天 ” และ “日” คาว่า “天 ” เป็นภาษา
Rì
พูด ส่วนคาว่า “日” เป็นภาษาเขียน
Xīng qī
การอ่านวันทั้ง 7 ในภาษาจีนจะมีตัวเลขวางไว้ข้างหลังคาว่า “ 星期” โดยนับวันจันทร์
Tiān Rì
เป็นวันแรก ยกเว้นวันอาทิตย์จะใช้คาว่า “ 天 ” หรือ “日” แทนตัวเลข
Yuè
2. คาว่า “เดือน” ในภาษาจีนสามารถอ่านได้สองคาคือ “月 ” การอ่านเดือนทั้ง 12 ในภาษาจีน
Yuè
จะมีตัวเลขวางไว้ข้างหน้า แล้วตามด้วยคาว่า “月 ” โดยนับเดือนมกราคมเป็นเดือนแรก
Yuè dǐ
3. คาว่า “ปลายเดือน” ภาษาจีนพูดว่า “月底”
liù yuè fèn
4. “六月份” มีความหมายว่า “เดือนมิถุนายน”
Yǐ hòu Yǐ hòu
5. การใช้ “以后” หาก “以后…..” วางไว้หน้าประโยคจะมีความหมายว่า “วันหลัง.....”,
Yǐ hòu
“ต่อไป.....” หาก“.....以后” วางไว้หลังประโยคจะมีความหมายว่า “หลังจาก.....” โดยมีรูปแบบ
โครงสร้างคือ
Yǐ hòu
5.1 รูปแบบ 1 以后 + ประธาน + คากริยา + กรรม
Yǐ hòu
5.2 รูปแบบ 2 ประธาน + คากริยา + กรรม + 以后
Shén me shí hòu
6. “ 什么时候” แปลว่า “เมื่อไหร่” ใช้ในประโยคคาถามเกี่ยวกับเวลา สามารถแสดง
เวลาทั้งในระยะยาวและระยะสั้น
Guó qìng jié
7. วันชาติจีน “国庆节” สาธารณรัฐประชาชนจีนก่อตั้งขึ้นเมื่อวันที่ 1 ตุลาคม พ.ศ.
2492 รัฐบาลจึงประกาศว่าวันที่ 1 ตุลาคมของทุกปีเป็นวันชาติ มีการจัดงานเฉลิมฉลองในวันชาติ
118
ยิ่งใหญ่รองจากเทศกาลตรุษจีนและจัดขึ้นในสถานที่สาธารณะ เช่น จัตุรัสเทียนอันเหมิน ณ กรุงปักกิ่ง

ตั้งแต่วันที่ 1 - 7 ตุลาคมถือเป็นวันหยุดตามกฎหมาย เป็นช่วงวันหยุดยาว 7 วัน ชาวจีนจะใช้โอกาส
ช่วงวันหยุดยาวนี้พักผ่อน ท่องเที่ยว กลับบ้านต่างจังหวัดหรือทางานพิเศษ
119
บทที่ 10
Dì shí kè
第十课
เวลา
Shí jiān
时间
บทนี้ เ นื้ อหาเกี่ ย วกั บ การถามเวลา และระยะเวลาการบอกความต้อ งการ การนัด พบ
และการเลี้ย งอาหารแขก โดยเนื้อหาจะแบ่ง ออกเป็น คาศัพ ท์ใหม่ บทสนทนา คาศัพ ท์เ พิ่มเติม
บทสนทนาเพิ่มเติม คาอธิบ าย หลัก ภาษา วัฒ นธรรมจีน และแบบฝึกหัด เพื่อ ให้ผู้อ่า นเข้า ใจใน
เนื้อหา ผู้เขียนอธิบายคาศัพท์ก่อนอธิบายเนื้อหาในบทสนทนา ส่ว นเนื้อหาในคาอธิบายและหลัก
ภาษาเป็น การอธิบ ายเกี่ย วกับ หลัก การใช้ภ าษาจีน ที่ถูก ต้อ งพร้อ มทั้ง ยกตัว อย่า ง เพื่อ ให้ผู้อ่า น
เข้า ใจง่า ยขึ ้น ส่ว นเนื ้อ หาในวัฒ นธรรมจีน อธิบ าย เกี ่ย วกับ การบอกเวลา ส่ว นเนื ้อ หาใน
แบบฝึกหัดท้ายบทเป็ นแบบฝึ กหั ดที่หลากหลายเพื่อเป็นการทบทวนความรู้ความเข้าใจของผู้อ่าน
Shēng cí
1. 点 (名) diǎn โมง นาฬิกา
2. 上午 (名) shàng wŭ ตอนสาย
3. 钟 (名) zhōng ตรง (ชั่วโมง)
4. 看 (动) kàn ดู ชม
5. 京剧 (名) jīngjù งิ้ว
6. 下午 (名) xiàwŭ ตอนบ่าย
7. 分 (名) fēn นาที
8. 出发 (动) chūfā ออกเดินทาง
9. 开始 (动) kāishi เริ่ม เริ่มต้น
10.晚上 (名) wǎn shàng ตอนเย็น
11.半 (名) bàn ครึ่งชั่วโมง
12.演 (动) yǎn แสดง
13.多长时间 duō cháng shíjiān นานเท่าไหร่

14.大概 (副) dàgài ประมาณ
15.小时 (名) xiǎoshí ชั่วโมง
16.回来 (动) huí lái กลับมา
17.完 (副) wán เสร็จ
15.以后 (名) yǐhòu หลังจาก
16.马上 (副) mǎ shàng ทันทีทันใด
Shuō huà rén
1. 吴海 Wú Hǎi ชื่อห่าย แซ่อู๋
2. 郑兰 Zhèng Lán ชื่อหลาน แซ่เจิ้ง
Kè wén
Wú Hǎi Zhèng Lán
เนื้อหาในบทเรียนนี้เป็นการสนทนาระหว่าง “吴海” กับ “ 郑兰” โดยทั้งสอง
ฝ่ายสนทนาโต้ตอบเกี่ยวกับการถามเวลา และระยะเวลา
Wú Hǎi Xiàn zài jǐ diǎn le
吴海：现在几点了？
Zhèng Lán Xiàn zài shàng wǔ jiǔ diǎn zhōng
郑兰：现在上午九点钟。
Wú Hǎi Nǐ jǐ diǎn qù kàn jīng jù
吴海：你几点去看京剧？
Zhèng Lán Xià wǔ sì diǎn èr shí fēn chū fā
郑兰：下午四点二十分出发。
Wú Hǎi Jīng jù jǐ diǎn kāi shǐ
吴海：京剧几点开始？
Zhèng Lán Wǎnshàng wǔ diǎn bàn kāi shǐ
郑兰：晚上五点半开始。
120
Wú Hǎi Tā men yǎn duōcháng shí jiān

吴海：他们演多长时间？
Zhèng Lán Dà gài liǎng ge xiǎo shí
郑兰：大概两个小时。
Wú Hǎi Nǐ shén me shí hòu huí lái
吴海：你什么时候回来？
Zhèng Lán Kàn wán le yǐ hòu mǎ shàng jiù huí lái
郑兰：看完了以后，马上就回来。
Bǔ chōng cí yǔ
1. 空 (名) kòng เวลาว่าง
2. 事 (名) shì ธุระ
3. 让 (动) ràng ให้
4. 陪 (动) péi เป็นเพื่อน
5. 机场 (名) jī chǎng สนามบิน
6. 接 (动) jiē รับ
7. 什么时间 shénme shíjiān เมื่อไหร่
8. 差 (动) chà ขาด
9. 到 (动) dào ถึง
10.然后 (名) ránhòu หลังจากนั้น
11.带 (动) dài นา พา
12.午饭 (名) wŭfàn อาหารเที่ยง
13.请客 (动) qǐngkè เลี้ยง
14.太好了 tài hǎo le ดีมาก
15.见面 (动) jiànmiàn พบ เจอ
16.差不多 (副) chà bù duō ประมาณ
121
Bǔ chōng kè wén
Zhèng Lán Wú Hǎi
เนื้อหาในบทเรียนเพิ่มเติมนี้เป็นการสนทนาระหว่าง “ 郑兰” กับ “吴海” สนทนา
เกี่ยวกับการถามเวลา การถามระยะเวลา การบอกความต้องการ การนัดพบ และการเลี้ยงอาหารแขก
Zhèng Lán Nǐ míngtiān yǒu kōng ma
郑兰：你明天有空吗？
Wú Hǎi Yǒu Nǐ yǒu shén me shì ma
吴海：有。你有什么事吗？
Zhèng Lán wǒ yào ràng nǐ péi wǒ qù jī chǎng jiē péngyou
郑兰：我要让你陪我去机场接朋友？
Wú Hǎi Nǐ péngyou shén me shí jiān lái
吴海：你朋友什么时间来？
Zhèng Lán Tā míngtiān zhōng wǔ chà shí fēn shí èr diǎn dào jī chǎng
郑兰：他明天中午差十分十二点到机场
Ránhòu wǒ dài nǐ men qù chī wǔ fàn Wǒ qǐng kè
然后我带你们去吃午饭，我请客！
Wú Hǎi Tài hǎo le Míngtiān wǒ men zài nǎr jiàn miàn
吴海：太好了！明天我们在哪儿见面？
Zhèng Lán Míngtiān chà bú duō shí yī diǎn dào nǐ jiā hǎo ma
郑兰：明天差不多十一点到你家好吗？
Wú Hǎi Hǎo Míngtiān jiàn
吴海：好。明天见！
Zhèng Lán Míngtiān jiàn
郑兰：明天见！
Zhù shì
Mǎ shàng Chà bú duō
เนื้อหาในคาอธิบายเป็นการอธิบายเพิ่มเติมเกี่ยวกับหลักการใช้ “马上 ” และ “差不多”
Mǎ shàng
1. การใช้ “马上 ”
นิยมใช้เป็นภาษาพูด แปลว่า “ทันทีทันใด” เป็นคากริยาวิเศษณ์ มักวางไว้หน้าคากริยา
แสดงถึงเหตุการณ์นั้นเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว มีรูปแบบโครงสร้างดังต่อไปนี้
122
ประธาน Mǎ shàng กริยา กรรม

+ 马上 + +
Wǒ mǎ shàng qù
1) 我马上去。
Wǒ men mǎ shàng shàng kè
2) 我们马上上课。
Zhāng jīng lǐ mǎ shàng xià chē le
3) 张经理马上下车了。
Jiù jiù de péngyou mǎ shàng huí guó le
4) 舅舅的朋友马上回国了。
Lǎo shī mǎ shàng gěi xiàozhǎng dǎ dià huà
5) 老师马上给校长打电话。
Chà bú duō
2. การใช้ “差不多”
เป็นคากริยาวิเศษณ์ มีความหมายว่า “ประมาณ”, “พอ ๆ กัน” มักวางไว้หน้าจานวน
ปริมาณ ผลการเปรียบเทียบหรือกริยาวลี มีรูปแบบโครงสร้างดังต่อไปนี้
ประธาน Chà bú duō กริยาวลี

+ 差不多 +
Wǒ xué xí hàn yǔ chà bú duō liǎng nián
1) 我学习汉语差不多两年。
Jīn tiān yī shēng chà bú duō shí diǎn lái
2) 今天医生差不多十点来。
Xiǎo hái zǎoshang chà bú duō qī diǎn qǐ chuáng
3) 小孩早上差不多七点起床。
Zhè ge bān chà bú duō yǒu sān shí ge xuéshēng
4) 这个班差不多有三十个学生。
123
Cóng zhè lǐ dào xuéxiào chà bú duō yào yí ge xiǎo shí

5) 从这里到学校差不多要一个小时。
Yǔ fǎ
Duōcháng shí jiān Shén me
เนื้อหาในหลักภาษาเป็นการอธิบายเกี่ยวกับหลักการใช้ “多长时间” และ “ 什么
shí jiān
时间” เพื่อให้ผู้อ่านเข้าใจหลักการใช้ภาษาจีนได้ง่ายขึ้น
Duōcháng shí jiān
1. การใช้ “多长时间”
Duō Cháng Shí jiān
คาว่า “多 ” แปลว่า “เยอะ มาก” คาว่า “ 长 ” แปลว่า “ยาว”คาว่า “时间”
แปลว่า “เวลา” สามคานี้รวมกันมีความหมายว่า “นานเท่าไหร่” มักใช้ในประโยคคาถามเกี่ยวกับ
เวลา มีรูปแบบโครงสร้างดังต่อไปนี้
ประธาน กริยา Duōcháng shí jiān
+ + 多长时间
Nǐ yào xué xí duōcháng shí jiān
1) 你要学习多长时间？
Nǐ péngyou lái duōcháng shí jiān
2) 你朋友来多长时间？
Tā zhù zài yīngguó duōcháng shí jiān
3) 她住在英国多长时间？
Lǎo shī de qī zi bìng le duōcháng shí jiān
4) 老师的妻子病了多长时间？
Měitiān nǐ yào gōngzuò duōcháng shí jiān
5) 每天你要工作多长时间？
Shén me shí jiān
2. การใช้ “ 什么时间”
124
Shén me Shí jiān

คาว่า “ 什么” แปลว่า “อะไร” คาว่า “时间” แปลว่า “เวลา” สองคานี้รวมกัน
แปลว่า “เมื่อไหร่” มักใช้ในประโยคคาถามเกี่ยวกับเวลา ส่วนใหญ่ใช้ในระยะเวลาสั้น ๆ หรือบ่งบอก
ระยะเวลาชัดเจน มีจุดเริ่มต้นและจุดจบ มีรูปแบบโครงสร้างดังต่อไปนี้
ประธาน Shén me shí jiān กริยา กรรม
+ 什么时间 + +
Nǐ shén me shí jiān huí lái
1) 你什么时间回来？
Tā shén me shí jiān chàng gē
2) 他什么时间唱歌？
Gù kè shén me shí jiān tuì fáng
3) 顾客什么时间退房？
Nǐ men shén me shí jiān qù kàn diànyǐng
4) 你们什么时间去看电影？
Nǐ nánpéngyǒu shén me shí jiān chī wǔ fàn
5) 你男朋友什么时间吃午饭？
การบอกเวลาในภาษาจีน
การบอกเวลาในภาษาจีนต่างกับภาษาไทย แต่คล้ายคลึงกับภาษาอังกฤษ คาศัพท์ที่ใช้ใน
diǎn zhōng fēn yí kè bàn chà
การบอกเวลาคือ 点 ( 钟 ) ชั่วโมง (ตรง) , 分 นาที , 一刻15 นาที , 半 ครึ่งชั่วโมง , 差(
ขาดหรือเหลือ ใช้ในกรณีที่ขาดหรือเหลือไม่กี่นาที จะนับเป็นชั่วโมงถัดไป)
ตารางที่ 10.1 การบอกเวลาในภาษาจีน
เวลา ภาษาจีน
bā diǎn zhōng
08:00น. 八点( 钟 )
125
bā diǎn líng wǔ fēn

08:05น. 八点零五分
bā diǎn shí wǔ fēn bā diǎn yí kè
08:15น. 八点十五分 / 八点一刻
bā diǎn sān shí fēn bā diǎn bàn
08:30น. 八点三十分 / 八点半
bā diǎn sì shí wǔ fēn chà shí wǔ fēn jiǔ diǎn
08.45น. 八点四十五分 / 差十五分九点
เวลาของประเทศจีน กับประเทศไทยแตกต่างกัน เวลาในประเทศจีนเร็วกว่าประเทศไทย 1

ชั่วโมง และหลังจาก 12.00น. นับเป็น 01.00น.ไปเรื่อย ๆ เหมือนกับเวลาในภาษาอังกฤษ เพื่อไม่ให้
เกิดความสับสนในการบอกเวลา ควรระบุคาบอกช่วงเวลาให้ชัดเจนและคาบอกช่วงเวลามักวางไว้หน้า
เวลา ในรอบหนึ่งวัน ภาษาจีนแบ่งช่วงเวลาคร่าว ๆ ดังต่อไปนี้
ตารางที่ 10.2 การบอกช่วงเวลาในภาษาจีน
ช่วงเวลา คาบอกช่วงเวลา
língchén
24:00น. - 05:00น. 凌晨
zǎoshang
05:00น. - 08:00น. 早上
shàng wǔ
08:00น. - 12:00น. 上午
zhōng wǔ
12:00น. 中午
xià wǔ
12:00น. - 19:00น. 下午
wǎnshang
19:00น. - 24:00น. 晚上
126
Zǎoshang bā diǎn
1. 08.00น. ภาษาจีนพูดว่า “早上八点 ”
Wǎnshang bā diǎn
2. 20.00น. ภาษาจีนพูดว่า “ 晚上八点 ”
Liàn xí
Rèn dú shēng cí
jīng cǎi jié shù yǎn yuán jī piào
精彩结束演员机票
xíng lǐ tuō yùn dānchéng piào wǎng fǎn piào
行李托运单程票往返票
dēng jī pái tóu děng cāng shāng wù cāng jīng jì cāng
登机牌头等舱商务舱经济舱
Pái jù
xià wǔ zhōng sāndiǎn xiàn zài
2.1 下午 / 钟 / 三点 / 现在
___________________________________________
sì shí wǔ fēn wǎnshang chū fā qī diǎn
2.2 四十五分 / 晚上 / 出发 / 七点
___________________________________________
mā ma qù yào nǐ jī chǎng wǒ ràng péi
2.3 妈妈 / 去 / 要 / 你 / 机场 / 我 / 让 / 陪
___________________________________________
dào míngtiān shí yī diǎn nǐ zhōng wǔ chà bú duō jiā
2.4 到 / 明天 / 十一点 / 你 / 中午 / 差不多 / 家
___________________________________________
mǎ shàng kàn huí lái le wǒ yǐ hòu jiù wán
2.5 马上 / 看 / 回来 / 了 / 我 / 以后 / 就 / 完
127
___________________________________________
Zào jù
Dà gài
3.1大概 = ____________________________________
Jiànmiàn
3.2 见面 = ___________________________________
Kāi shǐ
3.3 开始 =____________________________________
Mǎ shàng
3.4 马上 = ___________________________________
Chà bú duō
3.5 差不多= _________________________________
Fān yì hàn yǔ
4. จงแปลภาษาไทยเป็นภาษาจีน (翻译汉语)
4.1 ตอนนี้ฉันมีเวลาว่าง
___________________________________________
4.2 พรุ่งนี้ตอนเช้าพวกเขาไปดูงิ้ว
___________________________________________
4.3 ประมาณ 3 ชั่วโมงถึงบ้านเธอ
___________________________________________
4.4 เพื่อนคนจีนกลับมาตอน 5 โมงเย็น
___________________________________________
4.5 กินข้าวเสร็จ พวกเราก็ไปสนามบินเลย
___________________________________________
Huí dá wèn tí
Xiàn zài jǐ diǎn le
5.1 现在几点了？
__________________________________________________________。
128
Nǐ jǐ diǎn qù kàn jīng jù

5.2 你几点去看京剧？
__________________________________________________________。
Jīng jù jǐ diǎn kāi shǐ
5.3 京剧几点开始？
__________________________________________________________。
Tā men yǎn duōcháng shí jiān
5.4 他们演多长时间？
__________________________________________________________。
Nǐ shén me shí hòu huí lái
5.5 你什么时候回来？
__________________________________________________________。
Nǐ míngtiān yǒu kōng ma
5.6 你明天有空吗？
__________________________________________________________。
Nǐ yǒu shén me shì ma
5.7 你有什么事吗？
__________________________________________________________。
Nǐ péngyou shén me shí jiān lái
5.8 你朋友什么时间来？
__________________________________________________________。
Míngtiān wǒ men zài nǎr jiàn miàn
5.9 明天我们在哪儿见面？
__________________________________________________________。
Míngtiān wǒ men zài nǐ jiā jiànmiàn hǎo ma
5.10 明天我们在你家见面好吗？
__________________________________________________________。
สรุป
qǐng kè
1. คาว่า “请客” มีความหมายว่า “เลี้ยงข้าว”
129
2. การบอกเวลาในภาษาจีน มักมีคาบอกช่วงเวลาวางไว้ข้างหน้าเวลา
Mǎ shàng
3. การใช้ “马上 ” นิยมใช้เป็นภาษาพูด แปลว่า “ทันทีทันใด” เป็นคากริยาวิเศษณ์
มักวางไว้หน้าคากริยา แสดงถึงเหตุการณ์นั้นเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว มีรูปแบบโครงสร้างคือ ประธาน +
Mǎ shàng
马上 + กริยา + กรรม
Chà bú duō
4. การใช้ “差不多” เป็นคากริยาวิเศษณ์ มีความหมายว่า “ประมาณ”, “พอ ๆ กัน”
มักวางไว้หน้าจานวน ปริมาณ ผลการเปรียบเทียบหรือกริยาวลี มีรูปแบบโครงสร้างคือ ประธาน +
Chà bú duō
差不多 + กริยาวลี
Duōcháng shí jiān Duō Cháng
5. การใช้ “多长时间” คาว่า “多 ” แปลว่า “เยอะ มาก” คาว่า “ 长 ”
Shí jiān
แปลว่า “ยาว”คาว่า “时间” แปลว่า “เวลา” สามคานี้รวมกันมีความหมายว่า “นานเท่าไหร่”
Duōcháng shí jiān
มักใช้ในประโยคคาถามเกี่ยวกับเวลา มีรูปแบบโครงสร้างคือ ประธาน + กริยา + 多长时间
Shén me shí jiān Shén me Shí jiān
6. การใช้ “ 什么时间” คาว่า “ 什么” แปลว่า “อะไร” คาว่า “时间” แปลว่า
“เวลา” สองคานี้รวมกันแปลว่า “เมื่อไหร่” มักใช้ในประโยคคาถามเกี่ยวกับเวลา ส่วนใหญ่ใช้ใน
ระยะเวลาสั้น ๆ หรือบ่งบอกระยะเวลาชัดเจน มีจุด เริ่มต้น และจุดจบ มีรูปแบบโครงสร้างคือ
Shén me shí jiān
ประธาน + 什么时间 + กริยา + กรรม
7. การบอกเวลาในภาษาจีนต่างกับภาษาไทย แต่คล้ายคลึงกับภาษาอังกฤษ เวลาในประเทศจีน
เร็วกว่าประเทศไทย 1 ชั่วโมง และหลังจาก 12.00น. นับเป็น 01.00น.ไปเรื่อย ๆ เพื่อไม่ให้เกิดความสับสน
ในการบอกเวลา ควรระบุคาบอกช่วงเวลาให้ชัดเจนและคาบอกช่วงเวลามักวางไว้หน้าเวลา
130
บรรณานุกรม
ขนิ ษ ฐา โสรส. (2558). วั ฒ นธรรมจี น [เว็ บ บล็ อ ก]. สื บ ค๎ น 30 มี น าคม 2561, จาก
http://khanitthathanyarat.blogspot.com/2015/10/blog-post_43.html
จางจิ้ง เฉินเสี่ยวหนิง เผิงป๋อ. (2554). 101 บทสนทนาจีน พร้อมใช้สาหรับนักท่องเที่ยว.
กรุงเทพฯ: เนชั่นบุ๏คส์.
เฉิน ซินจื้อ. (2552). เรียนลัดหัดจีนกลางเบื้องต้น – การสนทนาเพื่อการทักทายทั่วไป. กรุงเทพฯ:
เพทาย.
นริศ วศินานนท์. (2552). ศาสตร์ศิลป์วัฒนธรรมจีน. กรุงเทพฯ: สุขภาพใจ.
นานํา. (2558). Survivor plus จีน. (พิมพ์ครั้งที่ 17). กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.
ประวิทย์ เจริญประวัติ. (2556). ห้องเรียนสนทนาภาษาจีนกลาง. กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้ง
แอนด์พับลิชชิ่ง.
ฝ่ายวิชาการสานักพิมพ์แมนดารินเอดูเคชั่น. (2556). คูม่ ือการเรียนการสอน ภาษาจีน. กรุงเทพฯ:
แมนดาริน.
ฝ่ายวิชาการสานักพิมพ์แมนดารินเอดูเคชั่น. (2557). สนทนาภาษาจีน ในต่างแดน. กรุงเทพฯ: แมน
ดาริน.
ฝ่ายวิชาการสานักพิมพ์แมนดารินเอดูเคชั่น. (2560). พิชิตไวยากรณ์ภาษาจีน ระดับต้น. กรุงเทพฯ:
แมนดาริน.
พรรณนาภา สิริมงคลสกุล. (2554). ฟัง พูด อ่าน เขียน เรียนจีนกลางฉบับสมบูรณ์ เล่ม 1. (พิมพ์
ครั้งที่ 1). กรุงเทพฯ: เอ็มไอเอส.
พรรณนาภา สิริมงคลสกุล. (2556). เรียนภาษาจีนกลาง (ตัวย่อ) เบื้องต้น. กรุงเทพฯ: เอ็มไอเอส.
พรรณิกา ชวนาทนุสรณ์. (2559). ภาษาจีน 360 องศา. กรุงเทพฯ: อินส์พัล.
ม.อึ้งอรุณ. (2553). หัดพูดภาษาจีนกลาง. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: ไพลิน.
เมชฌ สอดสํองกฤษ. (2558). ไวยากรณ์จีนระดับต้น. กรุงเทพฯ: สมาคมสํงเสริมเทคโนโลยี (ไทย –
ญี่ปุ่น).
เมชฌ สอดสํองกฤษ. (2560). ไวยากรณ์จีนระดับกลาง. กรุงเทพฯ: สมาคมสํงเสริมเทคโนโลยี (ไทย
– ญี่ปุ่น).
เรืองรอง รุํงรัศมี, มารพิณ. (2554). คูม่ ือสนทนาภาษาจีน ฉบับจิ้ม ชี้ เที่ยว. นนทบุรี: บุ๏ค คาเฟ่.
ลุย ยานฮุย. (2559). คัมภีร์สนทนาจีนธุรกิจฉบับมืออาชีพ 商贸汉语宝典. กรุงเทพฯ: ซีเอ็ด
ยูเคชั่น.
วลัยพร หงส์วิเศษชัย. (2558). Mind Map Chinese พูดจีนจากจินตภาพ. (พิมพ์ครั้งที่ 1).
กรุงเทพฯ: พราว.
วิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี . (2558). ตัวเลขในวัฒนธรรมจีน . สืบค๎น 30 มีนาคม 2561, จาก
https://th.wikipedia.org/wiki
วิมลรัตน์ วศินนิติวงศ์. (2560). Chinese 4 daily เก่งจีนรอบด้าน. กรุงเทพฯ: คาร์เปเดียมเมอร์.
สุภาณี ปิยพสุนทรา. (2549). เจาะลึก คากริยาจีนกลาง. (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพฯ: ทฤษฎี.
สุํย หลิน. (2554). Mind Map ศัพท์จีนแบบเน้นๆ. กรุงเทพฯ: ไลฟ์บาลานซ์.

หนูเหมย. (2554). พูดจีนจากจินตภาพ Mind Map chinese. (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพฯ: พราว.
เหยิน จิ่งเหวิน. (2545). ภาษาจีนระดับต้น 2. กรุงเทพฯ: ซีเอ็ดยูเคชั่น.
เหยิน จิ่งเหวิน. (2551). ไวยากรณ์ภาษาจีน ฉบับเปรียบเทียบ. กรุงเทพฯ: อมรินทร์.
เหยิน จิ่งเหวิน. (2555). ภาษาจีนระดับต้น 1 (ฉบับปรับปรุง). กรุงเทพฯ: ซีเอ็ดยูเคชั่น.
เหยิน จิ่งเหวิน. (2558). สุดยอดคัมภีร์ไวยากรณ์ภาษาจีน ฉบับสมบูรณ์. กรุงเทพฯ: ซีเอ็ดยูเคชั่น.
โหวคุน. (2554). 101 บทสนทนาจีน พร้อมใช้ในร้านอาหาร. กรุงเทพฯ: เนชั่นบุ๏คส์.
อาศรมสยาม-จีนวิทยา. (2552). เรียนอย่างเข้าใจ ไวยากรณ์จีน. (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพฯ: ทฤษฎี.
อาศรมสยาม-จีนวิทยา. (2554). คาจีนใช้สนุก. กรุงเทพฯ: ทฤษฎี.
อาศรมสยาม-จีนวิทยา. (2555). พูดจีนให้ได้ดั่งใจ. (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพฯ: ตถาตา.
翟汛等. (2007). 阶梯汉语. 北京：华语教学出版社
康玉华, 来四平. (2013). 汉语会话 301 句. 北京：北京语言大学
出版社
李晓琪. (2004). 博雅汉语—初级. 北京：北京大学出版社
刘珣. (2002). 新实用汉语课本. (第一册). 北京：北京语言大
学出版社
刘珣. (2009). 新实用汉语课本. (第二册). 北京：北京语言大
学出版社
刘珣. (2009). 新实用汉语课本教师手册. 北京：北京语言大学
出版社
吕必松. (2011). 中国全景—初级汉语. 北京：语文出版社
徐霄鹰, 周小兵. (2006). 泰国人学汉语. 北京：北京大学出版社
杨寄洲. (2010). 汉语教程. 北京：北京语言大学出版社
132
ประวัติผู้เขียน
ชื่อ - สกุล นางสาววารุณี สุวรรณจ่าง
ตาแหน่งปัจจุบัน อาจารย์สาขาวิชาภาษาจีน ประจาโปรแกรมวิชาภาษาต่างประเทศ
คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา
สถานที่ทางาน โปรแกรมวิชาภาษาต่างประเทศ คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์
มหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา ตาบลเขารูปช้าง อาเภอเมือง จังหวัดสงขลา
ประวัติการศึกษา - MTCSOL สาขาการสอนภาษาจีนแก่ชาวต่างชาติ คณะมนุษยศาสตร์
มหาวิทยาลัยยูนนาน เมืองคุนหมิง สาธารณรัฐประชาชนจีน
- ศิลปศาสตรบัณฑิต (ศศ.บ.) สาขาภาษาจีน(นานาชาติ
มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี และสาขาภาษาและวรรณคดีจีน
คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยยูนนาน เมืองคุนหมิง สาธารณรัฐประชาชนจีน
- มัธยมศึกษาตอนปลาย โรงเรียนวรนารีเฉลิม จังหวัดสงขลา
- มัธยมศึกษาตอนต้น โรงเรียนหาดใหญ่อานวยวิทย์ จังหวัดสงขลา
ประวัติการทางาน - ปัจจุบันเป็นอาจารย์ประจาสาขาวิชาภาษาจีน โปรแกรมวิชาภาษาต่างประเทศ
คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา

ภาษาจีนเพื่อการสื่อสารเบื้องต้น2

Uploaded by

Document Information

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

ภาษาจีนเพื่อการสื่อสารเบื้องต้น2

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

ภาษาจีนเพื่อการสื่อสาร

Chinese for Communication

สระเดี่ยว สระผสม (เทียบเสียงภาษาไทย)

จากตารางการออกเสียงพยัญชนะและสระภาษาจีน จะเห็นได้ว่า พยัญชนะและสระภาษาจีน

f fa fo fei fou fan fen fang feng fu

c ca ce ci c ai c ao c ou c an c en c ang c eng c ong cu c uo c ui c uan c un

Hàn zì bǐ huà míng chēng biǎo

ลาดับ เส้นขีด ชื่อเรียก ตัวอย่าง

ลาดับ เส้นขีด ชื่อเรียก ตัวอย่าง

shàng xià jié gòu

nèi wài jié gòu

แต่ก็มีข้อยกเว้นพิเศษสาหรับตัวอักษรจีนบางตัว ที่ต้องเขียนจากด้านในก่อนเขียนด้านนอก เช่น

zōng hé jié gòu

การเขียนยึดตามกฎเกณฑ์เดิมด้านบนคือ เขียนจากด้านซ้ายก่อนเขียนด้านขวา เขียนจาก

Hàn zì jiān jià jié gòu zǒng biǎo

รูปแบบโครงสร้าง ตัวอย่าง สัดส่วนโครงสร้าง

ตารางที่ 1.11 รูปแบบสัดส่วนโครงสร้างอักษรจีน 2

รูปแบบโครงสร้าง ตัวอย่าง สัดส่วนโครงสร้าง

ตารางที่ 1.12 รูปแบบสัดส่วนโครงสร้างอักษรจีน 3

รูปแบบโครงสร้าง ตัวอย่าง สัดส่วนโครงสร้าง

ตารางที่ 1.13 รูปแบบสัดส่วนโครงสร้างอักษรจีน 4

รูปแบบโครงสร้าง ตัวอย่าง สัดส่วนโครงสร้าง

Hàn zì bǐ shùn guī zé biǎo

ระเบียบกฎเกณฑ์การเขียนตัวอักษรจีน (汉字笔 顺 规则表)

ระเบียบการเขียน อักษรตัวอย่าง ลาดับขีด

ระเบียบการเขียน อักษรตัวอย่าง ลาดับขีด

และจะเขียนเป็นขีดสุดท้ายเมื่อ “ ”อยู่ตาแหน่งขวาบนหรือด้านในของตัวอักษร เช่น

动词 (动) dòngcí คากริยา

Zhōng guó wén huà

เลข 0 (零 หรือ 柠, พินอิน: líng or níng) มีความหมายว่าทั้งหมด (all) และยังทาให้

เลข 5 (五, พินอิน: wŭ) มีความสัมพันธ์กับธาตุทั้งห้า (五行) ซึ่งประกอบด้วยน้า ไฟ

shí sì sì shí shí bā qī shí

Liǎng bǎi sì shí ' èr

11.太 (副) tài มาก

Sū Měi Xiè xie

Chén Míng Zǎo shàng hǎo

Hěn gāo Hén gāo

Nà běn cí diǎn yǒu diǎnr dà

Nǐ zuì jìn zěn me yàng

Shuō huà rén

Wáng lǎo shī Wǒ yě shì

รูปแบบ คากริยา + Shén me

Zhōng guó wén huà

คนจีนมีแซ่หรือนามสกุลมากว่า 5,000 ปีแล้ว หนังสือ “百家姓 ป่ายเจยาซิ่ง” (ร้อยแซ่)

Zhè wèi Luó lǎo shī

Wǒ lái jiè shào yí xiàr

Nǐ jiào shén me míng zi

13.姐姐 (名) jiějie พี่สาว

Wáng Yǒng Tā men shēn tǐ dōu hěn hǎo

2. 没有 (动) méiyǒu ไม่มี

Shàng cì nǐ mǎi jǐ běn cí diǎn

Dì di yào chī liǎng kuài dàngāo

jīn nián wǔ shēn tǐ hé dì di

Wǒ jiā yǒu kǒu rén yǒu bà ba mā ma gē ge

Tā men jīn nián duō dà le

Shuō huà rén

Tā zài nǎr xué xí

2) ในกรณีบุรุษสรรพนาม (ไม่ว่าเป็นเอกพจน์หรือพหูพจน์) ทาหน้าที่ขยาย

Nǐ lǎo shī cóng nǎ lǐ lái

Zhōng guó wén huà

Lǎo wō Miǎndiàn Yuènán Yīngguó

Rì běn rén lái Tài guó lǚ yóu

13.吧 (助) ba เถอะ

Shuō huà rén

ระเบียบกฎเกณฑ์การเขียนตัวอักษรจีน (汉字笔顺规则表)