ANG PULUBI AT SI DIMA RETCHO

Mula sa bayan ng Makati, purok kiti-kiti mayroong mag-asawang kilala sa tawag na deretcho, naninirahan
sila ngmasaya at naghahangad na magkaroon ng isang anak kailan may Hindi Sila nawalan ng pag asa at
paniniwala na silay bibiyayaan rin ng anak. Pag daan ng ilang panahong paghihintay nila ay sawakas natupad na
ang kanilang tanging dalangin. Silay magkaroon ng anak na lalaki at pinangalanan nilang ISKO ang kanilang
anak lumilipas ang nga araw at lalong naging masaya ang kanilang pamumuhay ngunit sa habang lumalaki ang
kanilang anak ay mayroong napapansin ang mga magulang nito kay ISKO, ang likuran nito ay may tumutubong
maliit na naka bugkol rito
Aya: Nag aalala ako sa ating anak, ano Kaya ang tumutubo sa likuran niya.
Arwin: Ako rin, Ngunit ipag pa sa Diyos Nalang natin Ito na sana Hindi na to lumaki pa at mawala na.
N: Hindi nagtagal ang tumutubong bugkol sa likuran ni ISKO ay lalong lumaki
Shella: Kailangan nanating dahil sa hospital ang ating anak, Natatakot na ako baka mawala saatin ang ating
anak, Hindi ko Ito makakaya
Carlito: hindi ko hahayaang mawala ang acting anak, Gagawa ako ng paraan para makahanap ako ng perang
gagastusin natin.
Shella: Ipatingin muna Kaya natin Siya sa albularyo Baka sakaling mabigyan tayo ng gamot halaman
Carlito: Maghanda kana at tayoy pupunta Kay Aling chukerya.

Sa pag lalakad nila ay may napansin si ISKO ang isang palubi na nakatingin sa kanila
ISKO: inay nakatingin po saatin ung pulubi bigyan po natin Siya Ng pagkain Baka po nagugutom na Siya.
Shella: Nasaan anak?
Isko: ayun po sa gilid
Narrator: Nang tignan nila Ito ay wala Naman silang napansin na pabuli
Carlito: wala Naman anak e, Baka namimilikmata kalang.

Narrator: at silay patuloy na naglakad papunta sa albularyo.

Carlito: Magandang araw po Aling chukerya Ipapatingin po namin ang aming anak
Shella: Baka po may halamang gamot kayong maipapayo saamin.
Pinagmasdan Ng albularyo si ISKO at tila may naramdaman itong kakaiba.
Dagay: Kailangan nyo mahanap ang isang taong matutulungan ng inyong anak, Sa pagtulong nito ay may
matatanggap itong Lunas.
 Narrator: Ng Narinig nila ang Sinabi Ng albularyo ay tila ba kinilabutan sila dahil hindi nila alam Kung sino ang
taong tinutukoy nito, sakanilang pag uwi ay patuloy parin sa pag iisip ang mga magulong ni ISKO tungkol SA
Sinabi Ng albularyo.
Kinabukasan habang naglalakad si ISKO pauwi sakanilang bahay ay may mga nakasalubong itong mga grupo Ng
mga kapwa nya kabataan at ito'y kanilang pinagtawanan at nilait dahil sa kanyang itchura
Ryan: Pare tignan mo may bundok SA likod nya (tatawa)
Arwin: Tumabi kayo Baka pag nagalit Yan biglang pumutok (tatawa)
Prince: Salot Yan! (Sabay tatawa at Makikipag apir SA mga kasama)
Narrator: masakit man SA loob ni ISKO ang mga narinig nyang panlalait ay Hindi niya nalamang Ito pinansin
bagkus ay nag kunwari nalang Itong walang naririnig at nag patuloy sa Paglalakad pauwi. Pag kadating SA
bahay...
Shella: Anong nangyari anak? bakit ang tahimik mo?
ISKO: Kanina po kase habang pauwi tinukso nanaman po ako, Pero Ayos Lang po.
Carlito: Hayaan mona anak, Basta huwag na huwag Kang gaganti dahil masama Iyon.
Narrator: Habang silay kumain at nanonood Ng TV napansin muli ni ISKO ang babaeng pulibi na nakasilip SA
kanilang bintana, Lumabas Ito at sinundan..

Sa Paglalakad ay nakita nyang Sinasaktan Ng mga lalakeng kabataan ang babaeng pulibi at Hindi nag alintana si
ISKO na Ito'y tulungan.
ISKO: Hoi maawa kayo sa pulubi! (at itunulak niya ang mga nananakit sa pulubi).
Ryan: Aba! lumalaban kanadin kuba ah!
Arwin: Bagay kayo! pulubi at kuba! (Sabay Tayo at umalis na)
Tinulungan tumayo ni isko ang pulubi at tinanong Kong siyay Ayos Lang
ISKO: Ayos Lang poba kayo?
Pulubi: Oo anak, Salamat sayo.
ISKO: Tumuloy po muna kayo sa bahay, Kumain at magpahinga po muna kayo.
Pulubi: Salamat iho, Ngunit ang totoo Nyan ay Hindi ako isang pulubi, Ako ay isang diwata. Matagal ko Ng
binabantayan ang inyong pamilya , mula noong hiniling kapalang Ng inyong mga magulang. Tama nga ako
ng piniling babantayan, Dahil tunay ngang Mabait kayo. Halika at dalhin moko SA iyong mga magulang.

Narrator: habang naglalakad pauwi ay tila Inisip ni ISKO ang mga Sinabi sa kanya ng pulubi. pagdating sa bahay
ay tila nabigla ang mag asawa SA kanilang nakita, Dahil noon paman ay nakikita nila Ito sa kanilang panaginip.
 Pulubi: Tama kayo, Ako Iyon, Ako ang taga pag bantay ninyo. Para akoy makabalik na saaaming palasyo ay
kailangan Kong patunayan na kayo karapatdapat sa inyong gantimpalang natanggap. Si ISKO ay handog
sainyo. At dahil namana niya ang kabaitan nyo Siya ay aking pagagalingin. Kapalit nito ay ako ay maglalaho
na. Sa pag laho ko ay patuloy kayong tumulong SA mga taong nangangailangan dahil ito'y may kapalit na
biyaya.
Narrator: At nawala nga ang tumubong bugkol sa likod ni ISKO, Mula noon ay Mas lalong naging masaya ang
pamumuhay ng pamilyang deretcho. Lumaki si ISKO na mas lalong naging matulungin.