Konfliktet dhe dilemat e

skajshme kërkojnë vullnet dhe

forcë shpirtërore prej heronjve
që nuk u vidheshin betejave
Veprimi dramatik, heronjtë që Mesazhi: kalbëzimi i natyrës
e zbuluan vetveten nëpërmjet njerëzore kërkonte një tërmet të
sprovave të mëdha vërtetë për ta risjellë njeriun në
hierarkinë prej nga kishte rënë

Fati tragjik e ndjek heroin, duke i Tragjedia

Tragjizmi i heronjve shfaqet në
dhënë mundësi lexuesit të pësojë
dilemën e madhe të përmbushjes
katarsisin, procesin e pastrimit
së një detyre madhore, pavarësisht
shpirtëror
dënimit të pashmangshëm

Tema të rëndësishme,
Subjektet e larmishme,
si për individin, ashtu
problematika universale
edhe për shoqërinë

Periudha e rinisë (1588-1595) Periudha e pjekurisë (1595-1602) Periudha e pesimizmit (1602-1610)

drama "Rikardi i III" komeditë: "Shumë zhurmë për asgjë" tragjeditë: "Hamleti "

komedia "Zbutja e kryeneçes" "Si të doni ju" "Makbethi"

komedia "Ëndrra e një nate “Nata e dymbëdhjetë" "Otello"

vere"

tragjedia "Romeo dhe Zhuljeta " Mbreti Lir"

 ARTI I SHEKSPIRIT
Progres i dukshëm në të gjithë përbërësit
Ngjarjet vijnë në kohështrirje të ndryshme gjeografike
Zgjidhja e konfliktit me forcë shpirtërore
Shtysat e veprimit gjenden në natyrën njerëzore (urrejtja, hakmarrja, krenaria, smira)
Problematikat origjinale dhe laike
Temat patën karakter universal
Subjekte të larmishme
Heronjtë e zbulojnë thelbin mes sprovash të tendosura

Gjuha në veprën e Shekspirit është shumë e pasur dhe mjaft e gjallë. Ndaj, ai quhet gjeni në llojin e vet.
Gjuha e Shekspirit:
gjuhë e pasur, me 20 000 njësi gjuhësore
arti i thurrjes së dialogut dhe monologut
çdo personazh flet me gjuhën që i përshtatet nivelit të tij shoqëror dhe karakterit
figurat letrare i shërbejnë si mjet për poetizimin e universit
fjalët pasurohen me: kuptime shtesë, të fshehura, ironike, të dyfishta;
neologjizma;sharje vulgare; lojërat e fjalëve sistemi i vargëzimit
ndërtohet nga vargjet e bardha
shmang artificialitetin
sistemi retorik shumë i pasur

Ne veper rrefehet per:

tradhëtinë
(incestin)
Lakminë dhe dashurinë e
madhe që
intrigën përfundon keq

çmendurinë
xhelozinë vetjake dhe
logjike
spiunimin

Personazhi kompleks
shpejtësi
intelektual cinik (kur e
në veprim
koncepton jetën si
viktimë një detyrë)
dhe hero
Hamleti
• antik i matur dhe
gjakftohtë
• mesjetar
hakmarrës dhe
i patundur në • modern
vendimet e tij impulsiv dhe
hipokrit dhe i gjaknxehtë
dyshues shtirur (kur do të
arrijë qëllimet)

për të marrë hak, për të marrë

Të rrosh kurorën dhe për të mbajtur Ofelinë
Të rrosh apo të
mos rrosh, kjo Për poshtërsitë e bëra, humbjen e
Të mos rrosh
është çështja kurorës dhe për njerëzit e liq që e
rrethonin

Kjo është çështja Jetën:

ta mbash apo ta humbësh
“Hamletizmi”
Kritika ka përkufizuar me termin hamletizëm ato veti të karakterit e të temperamentit, që lidhen ngushtë me
emrin e Hamletit dhe që shprehin thelbin e përpjekjeve të mundimshme të heroit shekspirian për të gjetur një
përgjigje të arsyeshme për pyetjet kaotike që ia brejnë shpirtin dhe që e bëjnë të dyshojë, të hetojë, të
shoshitë e të gjejë prova, përpara se të vendosë të hidhet në veprim. Tani kuptohet më mirë vlerësimi i Fan
Nolit, kur thotë se Hamleti është “vepra teatrale më popullore dhe më e thellë që luhet në skenë”, po edhe
pohimi i shekspirologut Antoni Bërxhes, i cili shkruan se “roli i Hamletit është më i larti e më madhështori nga
të gjitha rolet kryesore që janë sajuar deri më sot”. Vetë Shekspiri mund ta ketë parapëlqyer këtë rol mbi
gjithë të tjerët, përderisa Hamletit i ka vënë, me fare pak ndryshim, emrin e të birit Hamnet, të vdekur para
kohe.