1. Wyjaśnij jakie były postanowienia testamentu Bolesława Krzywoustego.

W 1138 roku Bolesław Krzywousty wprowadził statut o nowej organizacji władzy w Polsce. Statut, zwany
testamentem Krzywoustego, zawierał ostatnią wolę władcy. Zostały w nim ustalony podział państwa
między synów księcia oraz zasada senioratu. Władzę w Polsce miał zawsze sprawować najstarszy wiekiem
Piast. Książę senior otrzymywał oprócz dzielnicy dziedzicznej dzielnicę senioralną. Senior sprawował
władzę zwierzchnią w Polsce, decydował o wojnie i pokoju, mianował biskupów. Był zwierzchnikiem
młodszych braci - juniorów.

Dzielnica senioralna - która miała zawsze pozostawać w ręku seniora - była złożona z Pomorza
Gdańskiego, ziemi krakowskiej i łęczycko-sieradzkiej. Senior sprawował też zwierzchnictwo nad
Pomorzem Zachodnim. Tej dzielnicy nie wolno było dziedziczyć.

Bolesław Krzywousty podzielił państwo w następujący sposób:

Władysław II Wygnaniec otrzymał: Śląsk ze stolicą we Wrocławiu oraz ziemię lubuską.    Będąc
najstarszym synem Krzywoustego otrzymał także dzielnicę senioralną.

Bolesław Kędzierzawy otrzymał: Mazowsze ze stolicą w Płocku oraz Kujawy.

Mieszko Stary otrzymał: Wielkopolskę ze stolicą w Poznaniu.

Henryk Sandomierski miał władać ziemią sandomierską ze stolicą w Sandomierzu.

Kazimierz Sprawiedliwy nie otrzymał nic, gdyż urodził się już po śmierci ojca.

Salomea (wdowa po Krzywoustym) otrzymała: ziemię łęczycką, która po jej śmierci miała trafić do
dzielnicy senioralnej.

Ustalenia testamentu miały służyć zachowaniu jedności państwa i zapobieganiu bratobójczym walkom o
tron. Jednak statut Bolesława Krzywoustego i zasada senioratu zostały obalone zaledwie kilka lat po jego
śmierci.   

2. Kim byli wojowie? Wyjaśnij, jaką rolę odegrali w państwie pierwszych Piastów?

W czasach Mieszka I i Bolesława Chrobrego główną siłą zbrojną państwa była drużyna książęca.    Tworzyli
ją wojowie, którzy rekrutowani byli głównie z wolnej ludności zobowiązanej do obrony terytorium i
udziału w wyprawach wojennych w ramach pospolitego ruszenia.

Drużyna była na całkowitym utrzymaniu księcia. On był zobowiązany zapewnić jej uzbrojenie, żołd i środki
do życia. Na uzbrojenie wojów składały się włócznie, topory i łuki. Uzbrojeniem obronnym były
drewniane tarcze obite skórą. Hełmy, zbroje i miecze mieli tylko najbogatsi.

Drużyna zapewniała panującemu posłuch miejscowej ludności i gwarantowała porządek. Wojowie

zajmowali się egzekwowaniem postanowień książęcych i świadczeń na jego rzecz. Do grupy świadczeń na
rzecz księcia możemy zaliczyć płacone w naturze daniny oraz posługi, czyli pracę na rzecz władcy. Do prac
tych należało na przykład transportowanie towarów należących do księcia, budowa i reparacja grodów,
umacnianie brodów, budowa dróg. Tak zwana ludność służebna wolna była od zwykłych danin, w zamian
za co obciążono ją specjalnymi obowiązkami.

Wojowie należący do drużyny utrzymywani byli z łupów co zmuszało do ciągłego prowadzenia wojen oraz
przez ludność okręgu grodowego w ramach obowiązków wobec księcia.