ΕΑΓ 53: Εκτίμηση και παρέμβαση στις μαθησιακές διαταραχές

1η εβδομάδα

Πως αντιλαμβάνεστε την πρόταση «Εκτίμηση πρώτα ή κατευθείαν παρέμβαση στις

Μαθησιακές Διαταραχές;» Συζητείστε την πρόταση αυτή σε σχέση με τις δύο
προσεγγίσεις (Κλασική – Νευροψυχολογική και Ανταπόκριση στην παρέμβαση) για την
αξιολόγηση και την παρέμβαση (250 λέξεις).

Υπάρχουν δύο διαφορετικές προσεγγίσεις για να αντιμετωπιστούν οι μαθησιακές

διαταραχές. Οι επιστημονικές απόψεις διίστανται με τους μεν υποστηρικτές των
κλασικών ψυχομετρικών εργαλείων να θεωρούν ότι η ανταπόκριση στην παρέμβαση
δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τις μαθησιακές διαταραχές παρα μόνο να τις διαγνώσει
(Τζιβινίκου, 2015) και των δε υποστηρικτών της ανταπόκρισης στην παρέμβαση να
θεωρούν ότι η νευροψυχολογική αξιολόγηση βασίζεται μόνο σε ιατρικά δεδομένα
(Κωνσταντίνου και Κοσμίδου, 2011).

Η Κλασική-Νευροψυχολογική παρέμβαση υποστηρίζει τη σύνδεση της

συμπεριφοράς με την εγκεφαλική λειτουργία και εφόσον υποστηρίζει αυτή τη σύνδεση,
μελετάει τις μαθησιακές δυσκολίες βασιζόμενη σε αυτή (Κωνσταντίνου και Κοσμίδου,
2011). Επιπλέον, εξετάζει την κάθε περίπτωση ξεχωριστά, λαμβάνοντας υπόψιν τα
χαρακτηριστικά γνωρίσματα κάθε ατόμου στο πλαίσιο των γνωστικών ικανοτήτων αλλά
και της συμπεριφοράς, βοηθώντας έτσι τους εκπαιδευτικούς να δημιουργήσουν
εξατομικευμένα προγράμματα που θα ανταποκρίνονται στις ανάγκες κάθε μαθητή
(Κωνσταντίνου και Κοσμίδου, 2011).

Από τη άλλη μεριά, η κατευθείαν παρέμβαση ή αλλιώς Response to Intervention

(RTI) αποτελεί ένα διδακτικό μοντέλο, το οποίο βασίζεται στην έρευνα, μέσα από την
οποία έχουν δημιουργηθεί διδακτικές μέθοδοι και συγκεκριμένη ύλη που εφαρμόζονται
στα παιδιά προσχολικής ηλικίας (Κωνσταντίνου και Κοσμίδου, 2011). Χαρακτηριστικό
του είναι η συνεχής αξιολόγηση των μαθητών που βασίζεται σε επιστημονικά κριτήρια
(Τζιβινίκου, 2015). Με λίγα λόγια αυτό το μοντέλο υποστηρίζει ότι όλα τα παιδιά σε μια
τάξη μπορούν να διδαχθούν αποτελεσματικά, δηλαδή εφαρμόζεται στο σύνολο της
ανεξάρτητα από το ποια παιδιά έχουν κάποια μαθησιακή διαταραχή, μειώνοντας έτσι
τυχόν αποκλίσεις (Τζιβινίκου, 2015).

Σε διάφορες περιπτώσεις έχει παρατηρηθεί ότι η χρήση της κατευθείαν

παρέμβασης δεν είναι επαρκής, γι’αυτό κλείνοντας, μπορούμε να πούμε ότι το ιδανικό
θα ήταν οι δύο αυτές διαφορετικές φαινομενικά επιστημονικές προσεγγίσεις να
μπορέσουν να λειτουργήσουν παράλληλα στη διαδικασία της αξιολόγησης και της
εκτίμησης των μαθησιακών δυσκολιών, αλληλοσυμπληρώνοντας η μία την άλλη προς
όφελος των μαθητών (Κωνσταντίνου και Κοσμίδου, 2011).
 Βιβλιογραφικές Αναφορές

Κωνσταντίνου, Μ., & Κοσμίδου, Μ. (2011). Νευροψυχολογία των Μαθησιακών

Διαταραχών. Αθήνα: Εκδόσεις Παρισιάνου.

Τζιβινίκου, Σ. (2015). Μαθησιακές Δυσκολίες, Διδακτικές Παρεμβάσεις. Αθήνα:

Σύνδεσμος Ελληνικών Ακαδημαϊκών Βιβλιοθηκών.