Czynnikiem, który spowodował gwałtowny rozwój miasta As-Salt w drugiej połowie XIX w.

, było
ustanowienie realnej kontroli Imperium Osmańskiego po pacyfikacji lokalnych klanów beduińskich
i zaprowadzenie reform tanzimatu. Nowa, obiecująca sytuacja polityczno-gospodarcza
spowodowała napływ ludności z sąsiednich prowincji, przekształcając Salt z ośrodka będącego
zbiorem luźno rozmieszczonych domostw o raczej wiejskim charakterze w gęsto, chaotycznie
zabudowany organizm miejski. Wśród przybyszów znaleźli się misjonarze katoliccy i protestanccy.
Budynek z czerwonym dachem to właśnie kościół wzniesiony w 1867 roku przez skromną
społeczność anglikańską. Oprócz działalności religijnej, kładli oni nacisk na rozwój edukacji i
opieki zdrowotnej. Działalność w tym drugim obszarze zaowocowała na początku XX w.
powstaniem szpitala (budynek tuż powyżej, z loggią) – była to w owym czasie pierwsza tego
rodzaju instytucja w całej Transjordanii.

W drugiej połowie XIX w. Osmanom, dotychczas jedynie nominalnie sprawującym rządy w

Transjordanii, udało się spacyfikować lokalne klany beduińskie i zaprowadzić reformy tzw.
tanzimatu. Nowa sytuacja polityczno-gospodarcza skatalizowała napływ ludności z sąsiednich
prowincji, w efekcie doprowadzając do gwałtownej przemiany As-Saltu, mającego dotychczas
raczej wiejski charakter, w gęsto, chaotycznie zabudowany organizm miejski. Wśród przybyszów
znaleźli się misjonarze katoliccy i protestanccy. Budynek z czerwonym dachem to właśnie kościół
skromnej społeczności anglikańską. Jej działalność na rzecz ochrony zdrowia - prowadzenie
lecznicy, ściąganie do miasta profesjonalnych medyków i farmaceutów, m.in. z Bejrutu -
zaowocowała na początku XX w. powstaniem szpitala z prawdziwego zdarzenia (budynek tuż
powyżej, z loggią). Była to w owym czasie pierwsza tego rodzaju instytucja w regionie.