BICOL UNIVERSITY

Gubat Campus
Gubat, Sorsogon
AY 2021-2022, 2nd semester

Name: John Richard Hamlet E. Isaac Date & Time submitted:

Course & Year: BEED 2B Professor:

Panitikan Hinggil sa mga Isyung Pangkasarian

Ang pagkakapantay-pantay, na kilala rin bilang non-diskriminasyon, ay isang estado kung saan ang
lahat ng indibidwal ay may pantay na pagkakataon at karapatan. Ang bawat miyembro ng lipunan ay
naghahangad ng pantay na katayuan, pagkakataon, at karapatan. Gayunpaman, ito ay isang
pangkalahatang obserbasyon na mayroong malaking diskriminasyon sa mga tao. Umiiral ang
diskriminasyon bilang resulta ng mga pagkakaiba sa kultura, heograpikal, at kasarian. Ang hindi
pagkakapantay-pantay ng kasarian ay isang pandaigdigang isyu na kailangang matugunan. Kahit na sa
ikadalawampu't isang siglo, ang mga lalaki at babae ay walang pantay na karapatan sa buong mundo.
Ang pagkakapantay-pantay ng kasarian ay nangangailangan ng pagbibigay ng pantay na pagkakataon sa
mga lalaki at babae sa mga usaping pampulitika, pang-ekonomiya, pang-edukasyon, at kalusugan.
Ang istrukturang panlipunan na umiral sa mahabang panahon sa paraang ang mga batang babae ay
walang pantay na pagkakataon bilang mga lalaki. Ang mga babae ay karaniwang ang pangunahing
tagapag-alaga sa pamilya. Bilang resulta, ang mga kababaihan ang pangunahing responsable sa mga
gawain sa bahay. Ang mga kababaihan ay hindi gaanong kinakatawan sa mas mataas na edukasyon, mga
posisyon sa paggawa ng desisyon, at mga posisyon sa pamumuno. Ang pagkakaiba ng kasarian na ito ay
isang hadlang sa rate ng paglago ng isang bansa. Kapag lumahok ang kababaihan sa lakas paggawa,
tumataas ang rate ng paglago ng ekonomiya ng bansa. Ang pagkakapantay-pantay ng kasarian ay
nagpapabuti sa pangkalahatang kagalingan ng bansa pati na rin ang kaunlaran ng ekonomiya nito.
Ayon sa “World Economic Forum’s gender gap ranking”, ang India ay nasa ika-108 sa 149 na bansa. Ang
ranggo na ito ay isang pangunahing pinagmumulan ng pag-aalala dahil itinatampok nito ang
napakalaking pagkakaiba sa mga pagkakataon sa pagitan ng kalalakihan at kababaihan. Sa mahabang
panahon, ang istrukturang panlipunan sa lipunang Indian ay naging ganoon na ang mga kababaihan ay
napabayaan sa maraming lugar tulad ng edukasyon, kalusugan, paggawa ng desisyon, kalayaan sa
pananalapi, at iba pa. Ang sistema ng dowry sa kasal ay isa pang pangunahing salik na nag-aambag sa
diskriminasyong pag-uugali sa kababaihan sa India. Dahil sa sistema ng dowry, karamihan sa mga
pamilyang Indian ay itinuturing ang mga babae bilang isang pasanin. Naghahari pa rin ang kagustuhan
sa anak. Nag-opt out ang mga babae sa mas mataas na edukasyon. Ang mga kababaihan ay walang
karapatan sa pantay na mga oportunidad sa trabaho o sahod. Ang mga kababaihan pa rin ang ginustong
kasarian sa mga aktibidad sa pamamahala ng tahanan sa ikadalawampu't isang siglo. Dahil sa mga
obligasyon sa pamilya, maraming kababaihan ang huminto sa kanilang mga trabaho at tumanggi sa mga
posisyon sa pamumuno. Ang ganitong mga aksyon, gayunpaman, ay napakabihirang sa mga lalaki.
Ang pagkakapantay-pantay ng kasarian ay ang pinakamahalagang salik sa pangkalahatang kagalingan at
paglago ng isang bansa. Ang mga bansang may mas kaunting pagkakaiba sa pagkakapantay-pantay ng
kasarian ay gumawa ng makabuluhang pag-unlad. Ang gobyerno ng India ay nagsimula na ring gumawa
ng mga hakbang upang matiyak ang pagkakapantay-pantay ng kasarian. Maraming batas at patakaran
ang binabalangkas upang hikayatin ang mga batang babae. Ang kampanyang "Beti Bachao, Beti Padhao
Yojana" (Save a girl, educate a girl) campaign ay nilikha para itaas ang kamalayan tungkol sa
kahalagahan ng edukasyon sa batang babae. Mayroon ding ilang mga batas sa lugar upang protektahan
ang mga batang babae. Gayunpaman, kailangan nating itaas ang kamalayan at turuan ang mga tao
tungkol sa mga karapatan ng kababaihan. Higit pa rito, ang pamahalaan ay dapat gumawa ng mga
hakbang upang matiyak na ang mga patakaran ay naipapatupad nang tama at pare-pareho.