ANG AKING KARANASAN SA BUKID

Alan Matthew E. Margate

Ako si Alan Matthew Margate naninirahan kami dati sa Maayon, Capiz kasama ang
aking ama na si Tadeo Margate,ang aking in ana si Maria Consuelo Margate, at nakatatandang
kapatid na lalaki na si John Amier Margate sa isang bukid roon. Ang aming buhay doon ay
simpleng lamang nagtatanim ng gulay at prutas at ang aking ama, samantalang ang aking ina
naman ay may ari ng isang karenderia na malapit mismo sa dating kong paaralan.

Isang araw, habang kasama ko ang aking ama sa pagtatanim, naramdaman ko na may
maliit na bagay na gumagalaw sa aking sapatos. Paglingon ko, nakita ko ang isang maliit na
kuting na nakikipaglaro sakin. Tinawag ko si ama at dinala ko sa bahay ang nakita kong pusa.

Sa aming bahay, naging malapit ako sa kuting na iyon. Pinangalanan ko itong Miming.
Tuwing libre ko sa pagtatanim at pag-aaral, nilalaro ko sya sa aming bakuran.

Ngunit isang araw, may nakita akong napakalaking ibon na nakatutok sa aking munting
kaibigan. Nag-alala ako at agad na tinawag ang aking ama para tulungan siya. Nakipaglaban sila
sa ibon at nakapagpalipad siya nito.

Nang bumalik sa bahay, natutunan ko ang kahalagahan ng pagmamahal at pag-aalaga sa

mga munting nilalang. Hindi lamang ako natutong magtanim ng mga halaman, kundi pati na rin
ang pagpapakita ng pagmamahal at pag-aalaga sa mga hayop.

At sa bawat araw, patuloy akong natututo ng mga aral mula sa aming simpleng
pamumuhay at ngayon dito na sa seyudad ng Roxas City sa bahay nga king lola at lolo.
Natutunan ko na ang mga maliliit na bagay at simpleng buhay ay nagbibigay ng kaligayahan at
kasiyahan.

ANG AKON MGA NAAGYAN SA BUKID

Alan Matthew E. Margate
 Ako si Alan Matthew Margate nagaistar sa Maayon, Capiz upod ang akon nga amay nga
si Tadeo Margate, akon iloy nga si Maria Consuelo Margate, kag ang akon nga magulang nga si
John Amier Margate sa isa kabukid didto.

Ang amon pangabuhi didto simple lang gid. Ang akon amay nagatanom sa prutas kag
utan, samtang ang akon iloy nagaluto sang sud-an kag ginapaligya nya in isa mga estudyante
sang amon nga eskwelahan bangod kay ang amon bahay malapit sa isa ka eskwelahan.

Isang kaadlaw sadtu, samtang nagatanom ang akon amay, may yara gamay nga butang
nga nawili hampang sang akon nga sapatos. Pagalantaw ko isa gali ka uti. Gin tawag ko ang
akon amay kag gin dala ko sa amon balay ang uti ng ini.

Sa amon nga ilistaran mas grabe gid ang amon nga kasadya ya ining uti nagging malapit
na gid sa aamon. Kung wala gani ko klase kag wala man ulubrahon kami sang akon amay sa
bukid, nawili man ako hambapng sa sin inga uti. Gin Pangalanan ko ini sya “Miming”.

Pero isa sadtu kaadlaw may Nakita ako nga dako gid nga pispis sa amon bukid kag
matalom gid ang tulok sin isa akon uti. Gin kulbaan ako kag gin tawag ang akon amay. Samtang,
gapalapit palang ang akon amay para kuhaaon si Miming, gulpi lang ini gin sugod kag
nagilinaway sila sang akon amay. Maayo lang kay nalagyo na ang dako nga pispis.

Sang pagbalik namon sa balay, nahibaluan ko na ang importansya sang pag-atipan kag
pagpalangga sang mga kaspatan. Walang ko lang nahibaluan magtanom sa bukid , kundi
nahibaluan ko man kung pano mag palangga kag mag-atipan sa mga klasapatan.

Sa kada adlaw, padayon ako nga nagakahibalo kung paano magkabuhi sang simple lang.
Sa subong yara na ako sa pudir sang akon nga lolo kag loa dire sa Siyudad sang Roxas.
Nahibaluan ko pagid nga ang mga gamay kag simple nga bagay lang magahatag gid sang tuman
nga kasadya sa aton pagapangabuhi dire sa duta nga gamhanan.