“Pagpapabuti sa Kasanayan sa Pagbasa sa pamamagitan ng Direktang Pagbabasa

gamit ang Maikling Kwento sa baitang 8”.

I. Konteksto at Makatwirang Paliwanag

Ang Direktang Pagbabasa (Stauffer, 1969) ay isang diskarte sa pagbabasa ng

pangkatang pagtatanong para sa paggabay sa mga mambabasa sa pamamagitan

ng isang teksto sa unang pagkakataon na nabasa nila ito sa isang silid-aralan.

Binubuo ito ng tatlong yugto sa pagbasa (pre-, whilst- at post) na may tatlong yugto;

pre-reading phase (bago bumasa), whilst-reading phase (habang bumabasa) at

post-reading phase (pagkatapos bumasa).

Ang Direktang Pagbabasa ay ang pinakaangkop na diskarte na nakakatugon sa

pangangailangan ng pag-unawa (bumuo ng layunin, magbigay ng mga pagkakataon

sa paggamit ng diskarte sa pagbabasa, at bigyang-daan ang mga mag-aaral na

magplano, magmonitor, at suriin ang kanilang proseso ng pagbabasa) at angkop

para sa pagbabasa ng impormasyong teksto (Blachowich & Ogle, 2008).

Ayon kay (Grellet, 1996) ang pagtuturo ng pagbasa ay ang kombinasyon ng

pagkilala ng salita, talino, at damdaming magkakaugnay sa dating kaalaman upang

maunawaan ang mensaheng ipinapahayag. Iginiit din ni (Ruddle, 2002) na ang

pagbasa ay ang gawain ng pagbuo ng kahulugan habang nakikipagtransaksyon sa

teksto. Ang pag-unawa sa pagbasa ay hindi lamang boses kundi isang proseso din

upang maunawaan at mabuo ang kahulugan sa isang piraso ng teksto. Ang

pagbabasa sa banyaga o pangalawang wika ay higit na mahirap kaysa sa

pagbabasa sa sariling wika. Hindi ito natural na dumarating at nangangailangan ng

maraming kasanayan. Bilang karagdagan, mayroong ilang mga kasanayan at

estratehiya na ginagamit natin kapag nagbabasa sa ating unang wika, nang hindi

nalalaman ang mga ito (Grabe & Fredericka, 2002). Ang pagbasa bilang bahagi ng

mga kasanayan sa pagtanggap ay binibigyan ng unang priyoridad sa kurikulum ng

wika. Mahalaga ang pagbabasa dahil makakatulong ito sa mga mag-aaral na

makakuha ng impormasyon tulad ng pangkalahatang kaalaman at paksa. Sa

pamamagitan ng pagbabasa, mapapabuti ng mga tao ang kanilang sariling

kaalaman na kinakailangan upang masiguro ang patuloy na personal na paglago at

umangkop sa pagbabago sa mundo.

Samantala, ang pagbasa ay isang aktibidad na may tiyak na layunin bilang

pangangailangan ng mambabasa upang makakuha ng impormasyon o

mapatunayan ang umiiral na kaalaman, o upang mapahusay ang kaalaman sa

wikang binabasa. Ang layunin ng pag-aaral ng mga mag-aaral sa paaralan ay upang

maunawaan ang nilalaman ng maikling teksto upang matanggap ang mensaheng

nakasaad sa salaysay, pagpapaliwanag at talakayan na nakasulat na anyo at

matukoy ang naaangkop na diskarte sa pag-unawa sa pagbasa at pag-access ng

impormasyon sa pang araw-araw na konteksto (Harmer, 2002).

Ang Directed Reading Thinking Activity (DRTA) ay isang estratehiya sa pag-

unawa na ginagamit sa pagbabasa upang gabayan ang mga mag-aaral sa

pagtatanong tungkol sa isang teksto at paggawa ng mga hula. Pagkatapos ay

patuloy silang nagbabasa upang malaman kung tama ang kanilang hula o hindi.

Maaari itong gawin nang paisa-isa, sa isang maliit na grupo, o bilang isang buong
klase. "Hinihikayat ng proseso ng DRTA ang mga mag-aaral na maging aktibo at

maalalahanin na mga mambabasa, na nagpapahusay sa kanilang pang-unawa"

(Rockets, 2015). Karaniwang babasahin ng guro sa mga mag-aaral ang sipi at

ipagawa sa kanila ang bahagi ng pag-iisip at paghula. "Ang mga hulang ito, at

pagkumpirma (o mga pagbabago) ay gumagabay sa pag-unawa ng mga estudyante

sa kuwento (Jennings, Caldwell, & Lerner, 2014).

Nakakatulong ang DRTA na palakasin ang mga kasanayan sa pagbabasa at

kritikal na pag-iisip. Habang ginagabayan ng guro ang proseso, tinuturuan ng DRTA

ang mga mag-aaral na tukuyin ang layunin ng pagbabasa at gumawa ng mga

pagsasaayos sa kung ano ang iniisip nilang susunod na darating batay sa teksto.

D – Direct - Ang mga guro ay nagtuturo at nagpapasigla sa pag-iisip ng mga

mag-aaral bago basahin ang isang sipi sa pamamagitan ng pag-scan sa pamagat,

mga kabanata, mga larawan, at iba pang mga materyales sa pagpapaliwanag.

Pagkatapos ay dapat gumamit ang mga guro ng mga bukas na tanong upang

idirekta ang mga mag-aaral habang gumagawa sila ng mga hula tungkol sa

nilalaman o pananaw ng teksto (hal., "Dahil sa pamagat na ito, sa palagay mo ay

tungkol saan ang talata?"). Dapat hikayatin ang mga mag-aaral na bigyang-katwiran

ang kanilang mga tugon at isaaktibo ang dating kaalaman.

R – Reading - Dapat ipabasa ng mga guro sa mga mag-aaral ang teksto

hanggang sa unang napiling hintong punto sa teksto. Pagkatapos ay tatanungin ng

guro ang mga mag-aaral tungkol sa partikular na impormasyon at hinihiling sa kanila

na suriin ang kanilang mga hula at pinuhin ang mga ito kung kinakailangan. Ang
 prosesong ito ay dapat ipagpatuloy hanggang sa mabasa ng mga estudyante ang

bawat bahagi ng sipi.

T – Thinking - Sa pagtatapos ng pagbabasa, dapat ipabalik ng mga guro sa mga

mag-aaral ang teksto at isipin ang kanilang mga hula. Dapat patunayan ng mga

mag-aaral ang katumpakan ng kanilang mga hula sa pamamagitan ng paghahanap

ng mga sumusuportang pahayag sa teksto. Pinalalalim ng guro ang proseso ng pag-

iisip sa pamamagitan ng pagtatanong tulad ng:

 Ano sa tingin mo ang iyong mga hula ngayon?

 Ano ang nakita mo sa teksto upang patunayan ang iyong mga hula?

 Ano ang nakita mo sa teksto na naging dahilan upang baguhin mo ang

iyong mga hula?

Isang pangunahing dahilan ng kahinaan sa pang-unawang kakayahan ng mga

estudyante sa sekondaryang yugto ng Egypt. Ang mga guro ng EFL o English as a

Foreign Language ay gumugugol ng karamihan sa oras ng pagtuturo ng pagbasa sa

mga antas ng salita at pangungusap sa halip na pagtuturo reperensyal o inperensyal na

pag-unawa. Ang isa pang dahilan ay maaaring ang mga mag-aaral ay may kakulangan

sa mga estratehiya sa pag-unawa sa pagbasa. Tulad ng sinabi ni (Thompson, 1993)

ang mga suliranin sa pag-unawa ay maaaring resulta ng kakulangan ng pagtuturo sa

mga estratehiya sa pag-unawa sa pagbasa. Sa paghahanap ng solusyon sa

kakulangan ng kakayahan ng mga mag-aaral sa pag-unawa sa lahat sa buong mundo,

maraming mananaliksik (hal., Bongratz, et al., 2002; Cramer, Fate at Lueders, 2001;

Nalaman ni Song, 1998) na ang mga estratehiya sa pagbasa ay kapaki-pakinabang sa

pagtulong sa mahihirap na mambabasa na mapabuti ang kanilang mga kasanayan sa

pag-unawa. Samakatuwid, ito ay tinangka ng pag-aaral na bumuo ng mga estratehiya

sa pag-unawa ng mga mag-aaral sa pamamagitan ng pagpapatupad ng Directed

Reading-Thinking Activity (DR-TA) para sa pagtuturo ng pag-unawa sa pagbasa.

Sa Pilipinas, hindi na bagong isyu ang problema ng mga estudyante sa pagbasa.

Sa katunayan, ang ilang pag-aaral ay nagpapakita na ang mga suliranin sa pagbasa ng

mga estudyanteng Filipino ay tila pang-matagalan (Alayon, 2014; Habagat & Rizon,

2012; Lalunio, 1994; Miguel, 2007; Montalban, 2010; Umali, 2016). Dahil sa mga

ganitong problema, ang pagtuturo sa pagbasa ay palaging pangunahing prayoridad sa

lahat ng kurikulum sa Pilipinas. Ayon kay Umali (2016) ang lebel ng pagtuturo sa

pagbasa sa Pilipinas ay maaaring makilala sa dalawang aspeto: (1) ang regular na

klase sa pagbasa na nakapaloob sa pamantayang kurikulum, at (2) ang remedial

reading class na isang hiwalay na paksa na ibinibigay sa mga mag-aaral na

nangangailangan ng tulong sa pagwawasto at pagpapabuti ng kanilang mga suliranin

sa pagbasa. Ang remedial reading class sa Pilipinas ay isang uri ng pull-out dahil hindi

ito kasama sa regular na klase ng pagbasa ng ang mga mag-aaral.

Ang pagsasagawa ng remedyal na pagbasa ay nasa limelight sa mahabang

panahon sa Sektor ng edukasyon sa Pilipinas. Sa katunayan, ipinakita ng pag-aaral ni

Genero (1976) kung paano ang mga paaralang elementarya at mataas na paaralan sa

bansa ay gumawa ng sariling remedyal na pagbasa sa mga programa upang tulungan

ang mga nahihirapang mambabasa. Ipinaliwanag niya na ang mga punong-guro ng

mga paaralan ay dapat hikayatin ang kanilang mga guro na paigtingin ang antas ng

pagbasa ng kanilang mga mag-aaral upang makapagbigay sila ang tamang

interbensyon para sa kanila. Bagaman, ang remediation para sa mga nahihirapang

mambabasa ay isinasagawa sa Pilipinas sa loob ng mga dekada, ang pag-optimize nito

ay umabot lamang sa kalakasan nito sa pamamagitan ng Department Order (DO) 45,

series of 2002 – Reading Literacy Program sa paaralang elementarya at DO 27, s.

2005- Remedial Instruction Programs sa sekondaryang paaralan ng Kagawaran ng

Edukasyon ng Pilipinas (DepEd).

Bago ang konseptwalisasyon ng panukalang pag-aaral na ito, ang mananaliksik

na nakarehistro sa roster of faculty ng Urdaneta City National High School (Urdaneta

City, Pangasinan) ay nagsagawa ng mga impormal na surbey sa mga kapwa guro

bilang isang paraan upang masukat kung hanggang saan ang pagharap ng ibang guro

sa mga suliranin ng mag-aaral na kahanay sa sariling mga obserbasyon ng mga

mananaliksik kasama ang kanyang hanay ng mga mag-aaral sa buong taon ng

pagtuturo. Ang ilang mga talaan ng paaralan ay mayroon din sa simula na access at

pagsusuri upang palakasin ang pagsusumikap sa surbey. Alinsunod dito, ang problema

sa mga mag-aaral, ang mahinang kakayahan sa pag-unawa sa pagbasa ay isang

pangkalahatang suliranin na itinuturing na isang isyung karapat-dapat sa agarang

pahayag sa pagtatasa ng mga guro at hindi lamang ng mananaliksik. Ito rin ang dahilan

kung bakit ang institusyonal na kaakibat ng mananaliksik na ito ay dito rin iminungkahi

na maging lokal ng pag-aaral na ito. Ito ay magsisilbing panimulang punto upang

maglunsad ng karagdagang pananaliksik na interes kasama ang mga isinasaalang-

alang na pag-unawa sa teksto ng mag-aaral gamit ang prototype na konseptwal

balangkas na iminungkahi ng pag-aaral na ito na maaaring inaasahang mag-imbestiga

sa iba pang mga setting ng paaralan.

 Sa kinalabasan na resulta ng aming pananaliksik sa mataas na Paaralan ng The

Great Plebeian College aming natuklasan na mas naiintindihan ng mga mag-aaral ang

kanilang mga binabasang teksto kung sila ay ginagabayan ng kanilang mga guro sa

isang partikular na asignatura. Ang pag-unawa sa mga malalalim na salita ay isa sa

mga pangunahing suliranin na kinakaharap ng mga mag-aaral sa tuwing sila ay

nagbabasa ng isang teksto na kabaligtaran naman kapag sila ay nagagabayan ng

kanilang mga guro dahil mayroon silang pagkakataon na matanong at malaman ang

kahulugan ng salitang kanilang hindi maunawaan. Gayunpaman, lumalabas na malaki

ang ginagampanang papel ng mga guro sa paglinang ng kakayahan ng kanilang mga

mag-aaral pagdating sa iba’t-ibang aspeto ng pagkatuto partikular na ang pag-unawa

sa kanilang mga tesktong binabasa.

I. Action Research Questions

Sinuri ng pag-aaral na ito ang bisa ng Direktang Pagpapabasa sa pagpapabuti ng

kasanayan sa pagbasa sa akademikong pagganap ng mga mag-aaral. Samakatuwid, ang

mananaliksik ay dumating sa mga sumusunod na katanungan sa pananaliksik.

Upang maisakatuparan amg naturang layuning ito, sinikap ng mga mananaliksik na tuklasin

ang sagot sa sumusunod na tiyak na mga tanong:

1. Ano-ano ang antas ng kasanayan ng mga mag-aaral sa Baitang 8 bago ang pagkakalantad

ng Direktang Pagpapabasa?
2. Ano-ano ang antas ng kasanayan ng mga mag-aaral sa Baitang 8 pagkatapos ng

pagkakalantad ng Direktang Pagpapabasa?

3. Mayroon bang makabuluhang pagkakaiba sa pagitan ng mga resulta ng paunang pagsusulit

at pangwakas na pagtataya?

HAYPOTESIS

Batay sa mga tanong sa pananaliksik na nabanggit sa itaas ang mga mananaliksik ay nakabuo

ng sumusunod na hypothesis na may 0.05 na antas ng kahalagahan:

Alternative Hypothesis

1. Mayroong makabuluhang pagkakaiba sa pagitan ng mga marka ng pre-test at post-test

ng mga mag-aaral pagkatapos malantad sa Direktang Pagpapabasa.

Null Hypothesis

2. Walang makabuluhang pagkakaiba sa pagitan ng mga marka ng pre-test at post-test ng

mga mag-aaral pagkatapos malantad sa Direktang Pagpapabasa.