Ang edukasyon ay isang pangunahing haligi ng pag-unlad ng lipunan, na humuhubog sa

isipan at kinabukasan ng nakababatang henerasyon. Sa loob ng balangkas na ito, ang regular na

pagdalo at pagiging maagap ay mahalagang bahagi para sa epektibong pagtuturo at pagkatuto.

Gayunpaman, sa mga institusyong pang-edukasyon tulad ng Meycauayan College, nagkaroon ng

naobserbahang isyu tungkol sa malaking bilang ng mga mag-aaral na patuloy na lumiliban o

nahuhuli sa kanilang mga klase. Nangangailangan ang isyung ito ng komprehensibong

paggalugad ng pinagbabatayan nitong mga sanhi at implikasyon.

Ang mga kahihinatnan ng pagliban ng mga mag-aaral at pagkahuli ay napakalawak.

Kapag ang mga mag-aaral ay patuloy na lumiliban sa mga klase o dumating nang huli,

nawawalan sila ng mahalagang oras sa pagtuturo, na nakompromiso ang kanilang pag-unlad sa

akademiko. Ito ay maaaring humantong sa mga puwang sa kanilang kaalaman at kasanayan, na

humahadlang sa kanilang pangkalahatang pag-unlad ng edukasyon. Bukod dito, ang patuloy na

pagliban at pagkahuli ay maaaring mag-ambag sa pagbaba ng motibasyon, pakikipag-ugnayan, at

pakiramdam ng pagiging kabilang sa loob ng komunidad ng paaralan ng mga mag-aaral.

Napakahalaga, samakatuwid, na tukuyin ang mga salik na nag-ambag sa mga pag-uugaling ito at

makahanap ng mga epektibong solusyon upang matugunan ang mga ito.

Ang kahalagahan ng pananaliksik na ito ay makakakuha ng mas malalim na pag-unawa sa

mga dahilan ng pagkahuli at hindi pagpasok sa kanilang mga klase. Ang kahalagahan din nito ay

upang magkaroon ng kaisipan ang lahat ng mag-aaral tungkol sa epekto ng pagkahuli at hindi

pagpasok sa paaralan at paano ito nakakaapekto sa pag-aaral. Ang pananaliksik na ito ay

maaaring makatulong sa administrasyon upang mabigyan ito ng solusyon, gayon din naman sa
mga mismong mag-aaral na naapektuhan nito. Ito rin ay makakatulong sa mga guro at magulang

upang maturuan nila ang kanilang mga estudyante o anak kung paano ito maiiwasan ito.