“SINAG NG LAMPARA”

Akda ni: Ann Mariz N. Verdan

(Hango sa totoong buhay at pangarap ng batang mahirap na ngayon ay isang matagumpay na guro na)

Alas-onse na ngunit gising pa ang dalang si Anna. Mugto ang kanyang mga mata.
Bagamat madilim ay sanay na ito sa ganoong sitwasyon dahil patatlong buwan na silang walang
kuryente. Tahimik lamang siyang nakasubaybay sa ina niya’ng hindi parin natutulog.
Nasisilayan niya ito sa sulok dahil sa maliit na lamparang nagbibigay ng kaunting liwanag sa
maliit nilang tulugan. Hinihintay pala nito ang kanyang ama na siguro ay lango nanaman sa alak.
Walang trabaho ang magulang ni Anna at nakikitira lamang sila sa maliit na silong ng kanyang
tiyahin. Isa o dalawang beses lang silang nakakain at hindi pa iyon nakakapuno sa kumakalam
nilang sikmura sa araw-araw. Ang ina nito ay may malalang hika kaya wala itong trabaho. Isang
dakila at mapagmahal na ina ito habang ang kanyang ama ay sugal, alak at bilyards ang inatupag
sa araw araw at hindi iniisip ang apat na anak na pumapasok sa paaralan ng walang kain at baon.

Walang pangarap ang ama nito para sa kanilang magkakapatid dahilan daw na puro
babae ang mga ito at magsisipag-asawa lang sa murang edad. Ngunit si Anna ay masipag at
matalino. Gabi gabi siyang pumupwesto sa poste ng brgy upang sumilay sa liwanag at
makapagsagot ng mga takdang aralin. Dahilan niya ay mas maliwanag ito kaysa sa kanilang
lampara na nangangapa parin sa dilim ang kanilang pamilya. Nagbebenta ito ng bayabas at santol
sa paaralan at ang napagbebentahan ay ibinibili nito ng bigas. Sa edad na walo ay natutunan nito
ang hamon ng buhay na hindi kailangan umiyak kundi kailangan maging matatag. Sa hapon ng
klase ay tumutulong ito sa kanyang guro na ipagdala ng mga gamit o kaya nama’y tumulong sa
pagchecheck o pagrerecord. Ganoon siya kadesidido sa buhay. Twing sabado naman at lingo ay
tumatanggap ang kanyang ina ng labahin at tinutulungan niya ito para mabilis matapos. Nagtapos
si Anna ng sekundarya at balak na siyang pahintuin ng kanyang ina dahil naaawa na ito sa kanya.
Pinaaaral nitong mag-isa ang sarili na dapat ay magulang ang gumagawa. Nahahabag ang ina na
halos madurog ang puso. Hindi niya matulungan ito dahil maliliit pa ang kanyang mga kapatid at
pangkain lang sa araw araw ang kinikita nito. Hindi madali ang naging buhay nito sa kolehiyo.
Ilang gabi ang ginawa niyang araw. Ilang trabaho ang pinasukan nito upang makapagpadala sa
ina habang nag-aaral. Buwis buhay itong nagsasakripsyo upang mapatunayan sa kanyang ama na
may mararating ito sa buhay. Sa katalinuhan ni Anna tumatanggap siya ng mga report ng kaklase
upang ipanggawa ang mga ito para lang may pambaon siya. Mayayaman ang kaklase nito kaya
naman siya ay natutuwa dahil kapag tinatamad ang mga ito ay pinapagawa sa kanya ang mga
Gawain. Ang mahirap sa iba ay madali lang para sa kanya. Nag top sa klase si Anna, hindi ito
nawala sa honors miski noong nasa elementarya ito. Mahusay din ito sa pagtula, pag-uulat,
pagguhit, paggawa ng mga akdang pampanitikan at mahusay sa pagsasayaw. Binalewala nito
ang mga nanliligaw sa kadahilanang nais muna niyang may mapatunayan sa buhay. Hanggang sa
pagtitipid ni Anna ay nagsindi ito ng maliit na lampara sa kanyang tuluyan. Hindi ito umuuwi
para lamang may maipadala sa kanyang mga kapatid.

Sa ulpat na ilaw ng lamparang iyon ay humagulhol ang dalaga. Hindi dahil nahihirapan
na siya kundi dahil isang buwan nalamang ay magtatapos na ito. Sobrang saya ng puso ni Anna.
Nagpapasalamat siya sa lahat ng mga nararaketan niya at sa mga nagtitiwala sa kanyang mga
obra. Lalo na sa Diyos na kahit hindi niya nakikita ay nadadama niya base sa pag-iingat sa kanya
sa araw-araw. Ang paghihirap niya ay unti-unti ng nagbubunga ng maganda. Sa tulong ng
kanyang tiyahin ay nakapagtapos din ito. Napakatapang nito sa bawat pagsubok at ang init ng
luha na dumadampi sa kanyang pisngi ay hindi na dahil sa kalungkutan. Nag-aaral pa lamang si
Anna ngunit nabibigyan na niya ng masarap na pagkain ang kanyang mga kapatid. Hindi narin
pumapasok ng walang baon o almusal. Ang ina nito ay pinatigil na niya sa paglalabada. Dahil sa
kanyang pagtitiis sa kanyang maliit na tuluyan, sa araw araw na delata sa buong araw, sa mga
trabahong minsan na siyang mapasuko at sa mga araw na wala siyang maiyakan at mapagsabihan
ng problema dahil ayaw na niyang magdagdag pa ng problema sa mundo.
 Kinabukasan ay graduation na ni Anna, kaarawan na din niya bukas. Ang tanging hiling
lang naman niya ay makapunta ang kanyang ina at kapatid lalo na ang kanyang ama. Wala ng
galit si Anna dito. Hindi ito nagtanim ng sama ng loob dito bagkus ginawa niya itong inspirasyon
para tumibay ang kanyang loob. Hanggang sa wala parin ang pamilya nito sa at ikatlo na siya sa
aakyat ng stage upang gawaran ng mga sertipiko at medalya. Isang kilalang boses ang sumigaw
ng “ate” na sa paglingon niya ay ang kanyang bunsong kapatid na kasama ang buo niyang
pamilya. Lumapad ang ngiti ni Anna na nagbabadya ang pagtulo ng luha. Nakita niya ang ama
nito kasabay ang pagyakap sa kanya. Napakamemorable ng araw na iyon dahil binati siya ng
ama nito ng Happy Birthday at Congratulations anak na ni minsan ay hindi niya narinig sa buong
buhay niya. Noong araw na yoon lang. Nangako ito na magpapakabuting ama at asawa sa
pamilya. Sa pagsisikap ni Anna ay nakabili ito ng bahay at lupa upang hindi na sila palayasin
palagi ng kanyang mga tiyahin. Maliit na bahay para sa pagsisimula ng masayang pamilya.

Ang dalagang si Anna na nakaranas ng paghihirap at pang-aapi, ngayon ay guro na.

napakaimposible man sa kasalukuyan pero kapag may pagsisikap ka at paniniwala sa Diyos ay
lahat ng ito ay matutupad. Saksi ang sinag ng lampara sa buhay nito na nagsilbing liwanag at
pag-asa. Ang batang iyon ay walang iba kundi ang taong sumulat ng akdang ito na guro na.

1. PAMAGAT - “SINAG NG LAMPARA”

2. PAKSA – Patungkol sa isang bata na may matibay na pangarap at matatag na kalooban nasa
kabila ng pagsubok na kaniyang pinagdaanan ay hindi siya sumuko. Sa halip, nagpatuloy upang
makamit ang kaniyang pangarap na maging ganap na guro.
3. TAUHAN – Anna, Ina, Ama, Tiyahin at Kapatid.
4. TUNGGALIAN – Si Anna ay pumupwesto sa poste upang matanglawan siya nito sa kaniyang
pagsasagot sa takdang aralin. Kaya siya napwesto dito ay dahil mas malakas ang ilaw na
nagmumula sa poste kaysa sa lampara na nasa kanilang bahay.
5. KAKALASAN - Sa ulpat na ilaw ng lamparang iyon ay humagulhol ang dalaga. Hindi dahil
nahihirapan na siya kundi dahil isang buwan nalamang ay magtatapos na ito. At pagdating ng
araw ng kaniyang graduation ay natupad ang hiling niyang makapunta ang kaniyang pamilya at
sa hindi inaasahang pagkakataon ay narinig niya ang pampalubag-loob na kataga ng kaniyang
Ama na hindi niya narinig noong siya ay bata pa.
6. SAGLIT NA KASIGLAHAN – Sa maliit na sinag ng lampara na nakalagay sa isang silid na
kanilang bahay nakikita niya ang kaniyang Ina na nakatingin lamang sa labas na naghihintay sa
kaniyang Ama na lasing pag-uwi ng kanilang bahay. Sa madilim na loob ng bahay nila ay
lampara lang ang gamit nila sapagkat tatlong buwan ng walang kuryente sa kanilang tahanan.
7. SIMBOLISMO – Ang sinag ng lampara ang simbolismo ng pag-asa sa kwentong ito na kahit
nasa murang edad ay kailangang matutong magpakatatag at maging matiyaga kahit walang
sumusuporta na magulang. Dagdag pa rito, ang pagiging positibo ay kailangang itanim sa isipan
kahit negatibo ang nangyayari sa paligid. At patuloy na maniwala at humingi ng patnubay sa
lumikha upang patuloy na matupad ang mga pangarap na nais makamit.
8. TAGPUAN – Ang kwento ay nagsimulang nangyari sa loob ng tahanan ng pamilya ni Anna
na ang tanging ilaw sa gabing iyon ay ilaw ng lampara dahil sa kakulangan nila ng pera. At sa
bandang huli ng tagpuan ay naganap nasa graduation day ni Anna nasa hindi inaasahang
pagkakataon ay nanduon ang kaniyang buong pamilya na masayang-masaya sa pagtatapos niya
ng kolehiyo.
9. GINTONG ARAL – Ang aking natutunan sa kwentong ito na aking nabasa ay ang
pagpapatuloy hindi dahil sa sitwasyon lang na mayroon tayo bilang isang indibidwal kundi
kailangan ay magkaroon tayo ng layunin kasabay ng pangarap upang sa kahit anung pagsubok na
dumating sa ating buhay ay manatili tayong nakatayo at matatag.
10. SUHESTIYON REKOMENDASYON – Bilang isang indibidwal, ang masasabi ko ay
maganda ang kwento at ito’y hindi na nangangailangan ng karagdagan at hindi na rin kailangang
bawasan. Sapagkat ang kwento ay punong-puno ng aral na maaaring magamit sa kasalukuyan ng
mga susunod na indibidwal na magbabasa nito.