Nalipat kay Florante ang dati

ay karangalan ni Adolfo. Unti

–unting lumabas ang tunay
na pagkatao ni Adolfo.Nabuo
ang galit at panibugho kay
Florante.
Isang araw inilabas nila ang
dulang trahedya kung saan
gumanap si Florante
bilang Etyokles, Adolfo bilang
Polines at Menandro bilang
Yokasta.
Hindi nagtagal nalagpasan ni Florante
ang kagalingan ni Adolfo. Natutuhan
niya
ang karunungan sa
Pilosopiya,Astrolohiya, Matematika at
tinapos ang tatlong
dunong na ito sa loob ng anim na
taon.
Malaking hamon kay
Florante ang
mamuhay sa bagong
kapaligiran,sa Atenas.
Nagbago ang mga
pangyayari.Iba ang sinasambit
ni Adolfo.Isang paninisi sa
pagkawala ng kanyang
kapurihan kasabay ng tatlong
taga na naiwasan ni Florante.
Nakilala sa usap-usapan
sa buong paaralan si
Adolfo dahil sa pagiging
matalino at
marangal nito.
Sinundan pa ito ng huling malakas
na taga na nasalo ni Menandro. Ang
lahat ay
nabigla sa nangyari.Pagkatapos , si
Adolfo ay hindi na nagpakita.Siya’y
umuwi na
sa Albanya.
Naging kamag-aral ni
Florante ang kababayang
si Adolfo na mas
matanda ng
dalawang taon sa kanya.
Isang magandang halimbawa
para sa lahat , walang kapares sa
kabutihang asal, magaling
makitungo sa lahat ng mga tao.
Ngunit iba ng nararamdaman ni
Florante kaya’t si Menandro ang
kanyang naging kaibigan.
Gayunpaman, sa tulong ng
kanyang gurong si Antenor na
itunuturing niyang
pangalawang magulang, ay
madali siyang napayapa kahit
nangungulila sa
magulang.