UNTITLED 2

“Zaine…”

“Yes?”

“Please, don’t leave me…”

Natigilan ako saglit sa kanyang sinabi. Tumikhim at nag-iwas muna ako ng tingin sakanya.
Halata sa boses at mukha niya na nasasaktan siya. Wala siyang magagawa. Wala akong
magagawa. Wala kaming magagawa.

Nang makipagrelasyon ako kay Caleb, hinanda ko ang aking sarili sa magiging sitwasyon
namin. Alam kong hindi maging madali para sa amin ang aming magiging relasyon dahil
marami ang magiging hadlang . Pero kahit anong mangyari, kakayanin namin kasi lalabanan
namin ito ng magkasama. Walang makakasira sa relasyon namin.

Ayaw ng mga tao sa relasyon namin dahil mababa lang ako para sa isang katulad ni Caleb.
He is a famous star actor while I am just an infamous actress na nagtatrabaho bilang isang
janitor sa isang malaking kompanya. Pero kahit ayaw sa amin ng mga tao ay hindi kami
sumuko ni Caleb. We promised each other to fight those obstacles together even if it will
kill and drain us.

Pero kahit anong laban pa namin sa mga taong ayaw sa amin kung ang tadhana talaga ang
ayaw sa amin, wala na kaming magagawa. Ipapagod lang namin ang aming mga sarili. Last
month when he was shooting with the famous star actress, Carmilla, they made a love team
that they thought I was Calebs mistress and their relationship with Carmilla is long ago.

Paparazzi are always following me and askong me a question that stabbed me deeply.
Questions that is like wave of knives that hitted me. Natanggal ako sa trabaho dahil
dinudumihan ko lang daw ang kanilang kompanya. I was at my lowest. I was alone, and I
was scared. The same night that I was fired, Caleb went to my condo and comforted me
after knowing what happened. We are hurting…

Sumunod ang mga araw na hindi ako lumalabas. Akala ko okay na. Akala ko tapos na. Akala
ko walang nang susunod na sakit ang mararamdaman ko ngunit hindi, nagkakamali ako.
Dahil nakatanggap ako ng mensahe galing sa pamilya ko. Mensaheng tuluyan ang
pagkawasak ng puso ko. Wala na si nanay at tatay…

Naaksidente sila sa kanilang sinasakyang tricycle papunta sa palengke. Hindi ko alam, pero
wala naman akong nagawang masama at mali para parusahan ng ganito. Siguro ganito lang
talaga kalupit ang tadhana sakin. Ang sakit ng kapalaran sakin…
“Caleb”I caught his attention, ”Kaya paba natin tuparin ang pangakong lalabanin natin lahat
ng tao na hahadlang sa relasyon natin” mahinang sabi ko na sapat lang na makarinig siya.

“Oo naman… Kakayanin natin Zaine. K-kaya kong labanan lahat para sayo, alam mo yan”

“Kahit ang tadhana? Ito yung tadhana natin Caleb, masyadong masakit. Kahit anong gawin
nating paglaban Caleb k-kung ito talaga ang tadhana natin. Natatakot na ako sa
kinabukasan mo Caleb. Ayaw kung mawala ang lahat ng pinaghirapan mo dahil lang sa isang
katulad ko.”

“Kaya kong isuko ang pag-aartista para sayo.”

“Ano?! Caleb naman isipin mo din sarili mo, wag puro ako. K-kaya ko ang sarili ko Caleb.”
Nagsisimula na namang dumulas ang mga luha ko na akala ko wala na matapos na ibuhos
ko kagabi at sa nagdaang araw.

Buong buhay ko, alam ko kung paano bitiwan ang isang bagay na alam kong mawawala rin
naman sakin