Οδηγίες παρασκευής μπύρας 2

Ανοίγουμε μια συσκευασία δεξτρόζης (1 κιλό) και την ρίχνουμε

ολόκληρη στην κατσαρόλα. Ανακατεύουμε καλά με τον αναδευτήρα μας
για να διαλυθεί εντελώς. Έχουμε λοιπόν τώρα μέσα στην κατσαρόλα
περίπου 4 λίτρα μείγμα (1,5 η βύνη, 1,5 το βραστό νερό και 1 η
δεξτρόζη).

Στη συνέχεια, ανοίγουμε το καπάκι του κάδου και ρίχνουμε μέσα το

μείγμα. Ο κάδος μας τώρα περιέχει περίπου 22 λίτρα (18 το νερό και 4
το μείγμα). Συμπληρώνουμε κρύο νερό ως τα 23 λίτρα. Το κρύο νερό με
το ζεστό μείγμα πρέπει να έχουν έρθει σε μια θερμοκρασία χλιαρή,
παρόμοια με αυτή στο ποτήρι της μαγιάς.

Η μαγιά στο ποτήρι πρέπει θεωρητικά να έχει ήδη ενυδατωθεί και η

μεμβράνη έχει φουσκώσει ελαφρώς. Ανακατεύουμε το περιεχόμενο
κουνώντας το ποτήρι με κυκλικές κινήσεις (όχι με κουτάλι), αφαιρούμε
τη μεμβράνη και το ρίχνουμε κι αυτό στον κάδο.

Κλείνουμε τον κάδο με το καπάκι και το πατάμε γύρω-γύρω μέχρι να

κουμπώσει καλά.

Τώρα θα πρέπει να «αερίσουμε» το μείγμα, που τώρα πια λέγεται

γλεύκος (συντομία του «ζυθογλεύκος», είναι το αντίστοιχο του μούστου
για το κρασί). Είναι η μοναδική φορά σε ολόκληρη τη διαδικασία που
θέλουμε να έλθει σε επαφή το οξυγόνο με το γλεύκος. Κλείνουμε με τον
αντίχειρα του ενός χεριού την τρύπα στο καπάκι, με το άλλο χέρι
πιάνουμε τον κάδο από το χείλος, τον τραβάμε προς το μέρος μας μέχρι
να σηκωθεί διαγώνια και να πατάει κάτω μόνο στη μια γωνία, και τον
κουνάμε δυνατά μπρος πίσω για να αφρίσει το γλεύκος.

Ξεπλένουμε την αεροπαγίδα και το καπάκι της με φρέσκο νερό. Βάζουμε

την αεροπαγίδα στο καπάκι του κάδου και τη γεμίζουμε με vodka ως τις
γραμμούλες. Την κλείνουμε με το κόκκινο καπάκι. Σε αυτό το σημείο,
μπορούμε αν θέλουμε να πάρουμε κι ένα δείγμα από το βρυσάκι του
κάδου ώστε να μετρήσουμε την αρχική πυκνότητα του γλεύκους με το
ωραίο μας πυκνόμετρο. Σημειώνουμε την θερμοκρασία, την
ημερομηνία/ώρα, τον τύπο της μπύρας που παρασκευάσαμε, την
αρχική πυκνότητα και οποιαδήποτε σχόλια σε ένα σημειωματάριο.
Είμαστε έτοιμοι!

Το γλεύκος θα ξεκινήσει να ζυμώνεται σύντομα και θα το καταλάβουμε

από τις φυσαλίδες στην αεροπαγίδα. Διατηρούμε τον κάδο στην
κατάλληλη σταθερή θερμοκρασία (που διαφέρει ανάλογα με τον τύπο
της μπύρας). Μεγάλες διακυμάνσεις στη θερμοκρασία θα προκαλέσουν
σοκ στη μαγιά και η ζύμωση θα σταματήσει – προφανώς δεν το
θέλουμε αυτό.

Δεν ξεχνάμε να αποκαταστήσουμε την τάξη και την καθαριότητα στην

κουζίνα (διαφορετικά το έτερον ήμισυ δεν θα δει με καλό μάτι την
διαδικασία και θα έχουμε γκρίνιες!).

Σε επόμενο αρθράκι θα σας περιγράψω πώς παίρνουμε μετρήσεις στον

δοκιμαστικό σωλήνα, πώς ξέρουμε ότι η ζύμωση έχει ολοκληρωθεί, και
ολόκληρη τη διαδικασία εμφιάλωσης.

Ωραία. Έχουμε κουραστεί, έχουμε βάλει το γλεύκος μας στον κάδο, έχει
ξεκινήσει η ζύμωση και μπουρμπουλήθρες φαίνονται πλέον στην
αεροπαγίδα. Αφού καθαρίσουμε την κόλαση που χαϊδευτικά
αποκαλούμε «κουζίνα» αράζουμε και πίνουμε μια μπυρίτσα.

Και τότε μας έρχεται: «Ωπ, τώρα τι κάνουμε;»

Πώς θα καταλάβουμε ότι είναι έτοιμη η μπύρα; Πώς θα μεταγγίσουμε;

Πώς θα εμφιαλώσουμε; Πόσο θα περιμένουμε;

Γι αυτό είμαστε εδώ, για να τα εξηγήσουμε αυτά όσο πιο απλά γίνεται,
ώστε να τα έχετε ως οδηγό στην πρώτη σας (και όχι μόνο) μπύρα.

Θα παρατηρήσατε ότι μαζί με το κιτ, σας ήρθε ένα περίεργο εργαλείο

που μοιάζει κάπως με θερμόμετρο, καθώς και ένας πλαστικός
δοκιμαστικός σωλήνας. Αυτά θα μας χρησιμεύσουν για να δούμε αν η
μπύρα μας είναι έτοιμη.
Πώς; Μα παίρνοντας μια μέτρηση της πυκνότητας της μπύρας με το
πυκνόμετρο (το «θερμόμετρο» που λέγαμε πριν).
Γιατί παίρνουμε μέτρηση πυκνότητας;