مونه این نقاشی را در سال آخر عمر خوب کشیده است بخشی کوچکی از کار در کافه و بخش بزرگی
از کار در خانه به پایان
رسیده حتی مونه برای کشیدن زن در تابلو مدل را بار ها به خانه آورده با بررسی تابلو تحت اشعه ایکس معلوم شده مونه در ابتدا دختر را در میانه تصویر کشیده و بعد آن را به گوشه تصویر انتقال داده اما بازتابش را در آینه حفظ کرد.یکی از منتقدین بیان می کند احتماال تفکرات سمبلیستی مونه باعث این تغییر شده که از یک بازنمایی صرف تفکرات خودش را وارد تابلو کند. برای این تابلو و به پرسپکتیو آن ایراداتی وارد م ی کردند و خرده می گرفتن و بازتاب مرد و بازتاب زن را امری غیر ممکن می دانستند تا سال دو هزار که باز سازی صحنه کمک کرد تا همگان در یابند ابن بازتاب کامال امکان پذییر است و مونه خود این خطا دید را ایجاد کرده است و سپس آن را در بار نقاشی کرده. در نقاشی حال حاض ر دوباره نارنگی ها دیده میشوند که از منظر نماد شناسانه مونه نماد فحشا هستند و این نقدی است به زمانه که زنان در کافه ها هم فروشنده مشروبات الکلی بودند هم خود کاالیی فروشی در کنار آن. در نقاشی زن با نگاهی خالی بی روح و خسته سرشار از نارضایتی از شغلی که دارد به نظر می رسد و اما بازتابش در آینه نشان می دهد که با میل به طرف مشتری خیز برداشته تا خدمات ارائه دهد. این تفسیر و خوانش از اثر تا جایی پیش رفته که زن را به نمادی از نارضایتی شغلی در فرهنگ مدرن بدل کرده. در تصویر ابازتاب های عمدی دست کاری شده مثل بطری های شراب و نوشیدنی زیرا مونه میخواهد توجه بیشتری را به آن ها جلب کند که همانا حضور نوشیدنی انگلیسی به جای نوشیدنی های معمول آلمانی است که همانا انزجار و ضدیت با آلمان ها در فرانسه پس از چنگ پروس را نمایش میدهد. در تصویر افراد خندان به پاهای برهنه زنی بند باز ن گاه می کند که باز هم نقد است بر سرگرمی های افراد متوسط که با برهنگی فحشا زنان همراه بوده و از نظر هرمند امری سخیف و آسیب زا تعبیر میشده.