Czasoprzestrzeń

Czasoprzestrzeń to zbiór gęsty, spójny i ograniczony. Nie ma nic poza nim. Wszystko co
istnieje jest jego częścią lub elementem. Jego gęstość może być różna i zmieniać się w
przestrzeni jak i czasie. Nie może osiągać skrajnych wartości zera i nieskończoności. Gęstość
TS może ulec zmianie tylko na skutek ruchu w niej fal czasoprzestrzennych.
Fale czasoprzestrzenne
Fala czasoprzestrzenna jest falą podłużną rozchodzącą się od swego źródła we wszystkich
kierunkach. Nie ma innych ruchów w czasoprzestrzeni. Gęstość TS w fali czasoprzestrzennej
zmienia się od wartości średniej przez minimalną, średnią, maksymalną, średnią, minimalną i
z powrotem średnią. Czoło fali cofa się ku przeszłości a jej tylny stok pochyla ku przyszłości.
Grzbiet fali leży w teraźniejszości. Ten grzbiet to chwilowa przestrzeń fizyczna.
Fale stojące
Fala stojąca jest trwałym wypaczeniem czasoprzestrzeni. Stan jest trwały do momentu jego
zmiany na skutek przejścia przez owo wypaczenie fali czasoprzestrzennej lub dotarcia do
niego innego wypaczenia. Trwałość wypaczenia wynika z równowagi gęstości wypaczenia w
kierunku przyszłości i przeszłości.
Energia
Energia jest również trwałym wypaczeniem czasoprzestrzeni podlegającym zmianom w
czasie.
Świadomość
Energia z pamięcią kształtu wypaczenia.
Życie
Świadomość ograniczona do przestrzeni fizycznej.
Promień czasoprzestrzeni jest rzędu 14 miliardów lat świetlnych. Najmniejsze wypaczenie
czasoprzestrzeni nie może być mniejszy niż wielkość Planka. W przeciwnym wypadku
wyprostuje się ono ale nie zniknie, doda się do innego wypaczenia. Cóż by się stało
gdybyśmy spróbowali zmniejszyć to minimalne wypaczenie odpowiadające wielkości
Planka? Musielibyśmy użyć energii większej niż to wypaczenie. Jeśli miałyby powstać z tego
układu dwa wypaczenia to nie mogłyby być mniejsze niż to minimalne. Jest zatem pewna
granica zmniejszania wypaczenia. Tą granicą jest wielkość Planka. Jest ona zarazem miarą
wytrzymałości TS. Wspominałem wcześniej o gęstości TS, że jest inna przed czołem fali,
inna na jej grzbiecie, jeszcze inna na jej stoku. Tylko jedna z nich należy do przestrzeni
chwilowej (do teraźniejszości) – ta maksymalna. Pozostałe gęstości nie należą do
teraźniejszości.
Czas
Lokalna miara szybkości zmian w czasoprzestrzeni.
Przestrzeń
Sposób w jaki postrzegamy i lokalizujemy obiekty.
Można zadać pytanie o to czy wobec tego czas i przestrzeń istnieją obiektywnie. Odpowiedź
nie jest jednoznaczna. Z jednej strony trudno wyobrazić sobie obiekty bez umiejscowienia ich
w przestrzeni, z drugiej zaś czujemy że czasoprzestrzeń tak jak ją zdefiniowałem wcześniej
nie jest prostym produktem trójwymiarowej przestrzeni kartezjańskiej i czasu. Są one raczej
metodą oglądu, sposobem postrzegania rzeczywistości przez nasz umysł. Zaryzykowałbym
stwierdzenie, iż albo każdy umysł postrzega ją bardzo podobnie bo jest on wspólny
wszystkim istotom albo jeśli tak nie jest to żaden z opisów rzeczywistości nie przystaje do
niej samej bo dlaczego rzeczywistość postrzegana przez np. rośliny miałaby być gorsza od
naszej. Wierzę, że istnieje obiektywny obraz, którego część tylko odkrywa nasz umysł,
pozostałość zaś choć skrywana przed nim możliwa jest do poznania przedłużeniem naszych
zmysłów czyli np. modelem matematycznym.