Sa buhay natin, hindi maikakaila na may mga pangarap tayo - mula sa
mga bata hanggang sa mga may edad. Ang maganda dito, walang kinikilalang limitasyon ang pangarap. Sa paglipas ng panahon, natutunan kong harapin ang mga pagsubok na dala ng mundo. Ang pagnanais na mangarap ay isang pribilehiyo, at sa bawat pangarap na ating hinahangad, mas lumalakas ang ating determinasyon na ito'y tuparin. Ako, bilang isang mag-aaral sa kolehiyo, may malaking pangarap na nais tuparin - ang makapagtapos sa kursong Edukasyon. Layunin kong maging guro sa ibang bansa, lalo na sa bansang Japan. Hindi lang dahil sa mas mataas na kita, kundi dahil sa pagkakataon na magbahagi ng kaalaman at kultura sa ibang mga tao. Ang aking pangarap ay hindi lamang para sa sarili kundi para rin sa aking pamilya. Sa bawat araw, inaasam kong mapasaya ang aking pamilya, lalo na ang aking mga magulang. Nais kong magbigay sa kanila ng mga bagay na matagal na nilang pinapangarap. Sa pamamagitan ng pagbibigay at pagtuturing sa kanila, nais kong maparamdam ang aking pagmamahal. Gusto kong maglakbay kasama ang aking mga mahal sa buhay at makapagbigay ng kasiyahan sa kanila sa iba't ibang lugar. Isa sa mga pangarap ko ay ang makita silang masaya at proud sa mga narating ko. Ang kanilang kaligayahan ay kaligayahan ko rin. Subalit hindi lamang ito ang mga pangarap ko. May mga bagay pa akong nais gawin na hindi ko pa nagagawa. Nais kong matupad ang mga personal na ambisyon na nagbibigay kulay sa aking buhay. Gusto kong maging kontento sa mga bagay na aking nais makamit. At higit sa lahat, nais kong magkaroon ng masayang pamilya sa hinaharap, kasama ang taong mahal ko ngayon. Pangarap ko ang magkaroon ng sariling tahanan at masilayan ang saya ng pagsasama- sama. Ang pangarap ay isang biyayang mahirap igupo. Naniniwala ako na sa tulong ng Panginoon, ang mga pangarap na ito ay maiibigay niya sa tamang panahon, at marahil, higit pa sa ating inaasahan.