1

“ELEST”TE BÖYLE BİR RÜYA GÖRMEYEN,

BU DÜNYADA KUL DA OLMAZ, MÜRİT DE.

- DAVUD’UN HUZURUNDA İKİ HASIM-

2304 Şu hikâye [yine] âklımâ geldi: Yoksul
âdâm, gece gunduz feryât edip inliyordu.
2305 Avlânmâdân, çâlışıp kâzânmâdân
ve koşuşturmâdân helâl rızık istiyordu
Allâh’tân.
2306 Kimi durumlârını bundân once
soylemiştik, fâkât ertelendi de [âdetâ] beş
kâtmân oldu.
2307 Hâkk’ın fâzlındân hikmetler dokulunce
nereye kâçâcâk, bunu dâ soyleyelim:
2308 İnegin sâhibi onu gorunce, hele
bir bak, dedi, ey zulümle ineğime el koyan
[adam]!
2309 Söyle, niçin kestin ineğimi? Behey aptal
hırsız, insafa gel!
2310 [131b] [Yoksul âdâm] dedi, ben,
kıbleyi yakarışlarımla donatıp Hak’tan rızık
istiyordum…
2311 Eski duam kabul oldu. Bu [inek] benim
nasibimdi, kestim. İşte sânâ cevâp!
2312 Adâm, ofkesinden gelip yâkâsınâ
yâpıştı ve dâyânâmâyıp surâtınâ birkâç
yumruk âttı.
2313 [İnegin sâhibi] onu, behey aptal zalim,
diyerek çeke çeke Dâvud Peygâmber’e
goturdu.
2314 Saçma delilleri bırak bre sahtekâr,
[diyordu], aklını başına topla, kendine gel!
2315 Behey aylak, neler söylüyorsun böyle?
Ne duası? Benimle de kendinle de dalga
geçme!
2316 [İnegi kesen âdâm], ben, dedi,
Hakk’a dualar ettim, yakarırken nice çileler
çektim.
2317 Eminim, ettiğim dua kabul oldu. Bre
ağzı bozuk, başını taşlara vur.
2318 [İnegin sâhibi], Müslümanlar, dedi,
toplanın da şu alçağın saçmalamasına bakın!
2319 A Müslümanlar, Allah aşkına, dua
benim malımı nasıl olur da ona ait kılar?
2320 Böyle olsaydı, bütün âlem düşmanlıkla
bir dua edip [başkasının] malını mülkünü
alırdı.
2321 Böyle olsaydı kör yoksullar makam ve
mevkiye kavuşup bey olurlardı.
 2

2322 [Çünkü onlar] gece gündüz, Rabbim,

ver bize, diye dua ve senâ edip yakarırlar.
2323 [Derler,] sen vermesen elbette kimse
vermez. Ey [güçlükleri] çözen, çöz güçlüğümüzü.
2324 Körlerin işleri güçleri yakarış ve duadır.
[Yine de] ihsan olarak buldukları ancak
bir ekmek parçasıdır.
2325 İnsânlâr, bu Müslüman, dediler, doğru
söylüyor, bu dua satıcısı zulüm peşinde…
2326 Bu duanın mülkiyet vesilesi olması
mümkün mü? Şeriat böyle düzenleme yapar
mı hiç?
2327 Alışveriş, hibe veya vasiyet veya bağışlama
yoluyla ya da benzeri bir yolla bir
mülk senin olabilir…
2328 [Ama] senin bu şeriatın hangi defterde
yazıyor? Ya ineği geri ver ya da hapse gir.
2329 [Yoksul âdâm] yuzunu goge çevirerek,
maceramızı, dedi, senden başka kimse
bilmez.
2330 [Rabbim], dedi, kalbime o duayı düşürdün
de gönlümde yüz umut ışığı yaktın.
2331 O duayı boşuna yapmıyordum. Yusuf
gibi rüyalar görmüştüm.
2332 Yusuf, guneşle yıldızlârın koleler gibi
kârşısındâ secde ettiklerini gormuştu144.
2333 [Onun] sâhih ruyâyâ guveni vârdı
ve kuyudâ ve zindândâ sâdece onun ârâyışındâydı.
2334 Guveni sâyesinde kolelikten, kınânmâdân
ve âzlıklâ çokluktân hiç tâsâsı
yoktu.
2335 Kendisinin onunu bir mum gibi âydınlâtân
ruyâsınâ guveni vârdı.
2336 Yusuf ’u kuyuyâ âttıklârındâ Allâh
târâfındân kulâgınâ ses geldi.
2337 Ey yiğit, [diyordu ses,] bir gün padişah
olup bu cefayı yüzlerine vuracaksın.
2338 Bu sesin sâhibi goze gorunmez, fâkât
gonul sesin sâhibini eserinden tânır.
2339 O sesten [Yusuf ’un] ruhunâ bir guç,
bir huzur, bir guven dogdu.
2340 Ateşin İbrâhim’e [gulluk gulistânlık]
oluşu gibi o sesle kuyu onâ gulluk
gulistânlık oldu.
2341 Ondân sonrâ bâşınâ gelen her cefâyı
[âldıgı] o guçle neşeyle çekiyordu.
2342 Bunun gibi, “elest145” sesinin tâdı dâ
hâşre dek her muminin kâlbinde kâlır.
2343 Boylece belâyâ itirâzlârı olmâz ve
Hâkk’ın emir ve yâsâklârındân yuz çevirmezler.
2344 Bir hukmun âcılık veren lokmâsını
 3

gul şerbeti (“elest”in tâdı) lezzetli kılâr.

2345 Gul şerbetinden yârârlânâmâyânsâ
inkârı yuzunden lokmâyı kusâr.
2346 “Elest” gunune ilişkin bir ruyâ goren,
teslimiyet yolundâ sârhoştur, sârhoş.
2347 Esrik bir deve gibi bu çuvâlı gevşemeden,
işkillenmeden ve yorulmâdân
tâşır.
2348 Agzının çevresindeki tâsdik kopugu,
onun sârhoşluguylâ gonulden yânışının
kânıtıdır.
2349 Deve, âldıgı guçle âslân kesilir ve
yukun âgırlıgı âltındâ âz yemeye bâşlâr.
2350 Dişi deve ârzusundân, yuz turlu sıkıntıyâ
kârşın dâg gozune kıl gorunur.
2351 “Elest”te boyle bir ruyâ gormeyen,
bu dunyâdâ kul dâ olmâz, murit de.
2352 Olsâ bile yuz turlu ikircik içindedir
ve bir ân şukrederse, bir yıl yâkınır.
2353 Din yolundâ yuz tereddut içinde
emin olmâksızın bir âdım ileri âtâr, bir
âdım geri146.
2354 Şimdi bunu âçıklâmâk boynumun
borcu. Acelen vârsâ “Elem neşrah147”ı dinle.
2355 [132â] Bu ânlâmın izâhının sınırı
olmâdıgındân, eşegini inek sâhibi dâvâcıyâ
dogru sur.
2356 [Yoksul], bu hilekâr, dedi, bu suç
nedeniyle bana kör dedi. Rabbim, bu çok
İblisçe bir kıyas.
2357 Ben ne zaman körce dua etmişim? Yaratıcıdan
başkasına ne zaman dilenmişim?
2358 Kör, cahillikle insanlardan [yardım]
umar, bense senden. Her güçlük sayende kolaylaşır.
2359 O kör beni körlerden saydı da benim
duamı, canımı ve ihlasımı görmedi.
2360 Benim bu körlüğüm aşk körlüğüdür.
Aşk, kor ve sâgır eder, guzelim!
2361 Allâh’tân bâşkâsınâ korum, O’nunlâ
gorur gozum. Aşkın geregi budur, [bunu]
soyle.
2362 Sen gorensin [Râbbim], beni korlerden
sâymâ. Lutfunun çevresinde donerim
ey eksen.
2363 Nâsıl ki sâdâkât sâhibi Yusuf ’â
ruyâ gosterdin de [bu ruyâ] onâ dâyânâk
oldu…
2364 Bânâ dâ senin lutfun oyle bir ruyâ gosterdi.
O bitimsiz duâlârım oyun degildi.
2365 İnsânlâr sırlârımı bilmezler de sozlerimi
zırvâlâmâ sânırlâr.
 4

2366 Hâklârı vâr. Sırlârı bilen ve kusurlârı

orten [Allâh’tân] bâşkâ kim bilebilir ki
gâybı148?
2367 Hâsmı onâ dedi, yüzünü bana dön,
doğru söyle. Bre amca, niye çevirdin yüzünü
göğe?
2368 Hile yapıyor, göz boyuyorsun. Aşktan
ve yaklaşmadan söz ediyorsun.
2369 Kalbin kararmışken hangi yüzle göklere
yüzünü çevirmektesin?
2370 Bu [olâydân] dolâyı şehir çâlkâlânır
olmuştu. O [yoksul] Muslumân ise yere
yuz surup...
2371 Rabbim, diyordu, bu kulunu rüsva
etme. Kötü olsam da sırrımı ifşa etme.
2372 Yüz türlü dua ve yakarışla seni andığımı
bir sen biliyorsun, bir de uzun geceler.
2373 İnsanlar açısından bunun değeri yoksa
da senin katında [dualarım] parlak bir
lamba gibi.
Mevlânâ (2105), MESNEVÎ-İ MA‘NEVÎ (Çev:: Prof. Dr. Derya Örs - Prof. Dr. Hicabi
Kırlangıç), Türkiye Yazma Eserler Kurumu Başkanlığı, İstanbul 2015