‫تاریخ فراموش شده‬

‫تاریخ به معنای دنبال کردن انهاییست که تاثیری مثبت بر راه بشریت داشه اند‪.‬در طول این راه تاریخدانان تصمیم گرفته اند‬
‫که داستان چه فرد یا افردای برای دنبال کردن توسط بشر مناسب است در این میان زندگی تاثیرگذار برخی افراد نادیده‬
‫گرفته شده است‪ .‬که در این مقاله سعی میکنم به گوشه ایی از زندگی این افراد بپردازیم‪.‬‬

‫‪-‬اوا گونزالس در پاریس به دنیا آمد و در سنین پایین توسط پدرش که نویسنده بود‪ ،‬امانوئل گونزالس‪ ،‬با محافل حرفهای ادبی‬
‫و هنری آشنا شد‪ .‬در سال ‪ ،۱۸۶۵‬در سن شانزده سالگی‪ ،‬اوا گونزالس آموزش حرفه ای و درسهای هنری خود را در‬
‫زمینه طراحی از پرتره نگار جامعه‪ ،‬چارلز چاپلین آغاز کرد‪ .‬او از طریق ارتباطات پدرش به عنوان رئیس بنیانگذار انجمن‬
‫جنس دلتر‪ ،‬با اعضای مختلفی از نخبگان فرهنگی پاریس آشنا شد و از سنین جوانی با ایدههای جدید پیرامون هنر و ادبیات‬
‫در آن زمان آشنا شد‪.‬‬
‫گونزالس بیشتر به خاطر شروع کارش به عنوان شاگرد هنرمند ادوارد مانه در فوریه ‪ ۱۸۶۹‬شناخته شدهاست‪ .‬گونزالس‬
‫تنها شاگرد رسمی مانه بود و همچنین برای چندین نفر از اعضای مکتب امپرسیونیسم الگوبرداری کرد‪.‬‬
‫کار گونزالس توسط منتقدان به دلیل شهود ذاتی که او با آن به هنر نزدیک شد و همچنین مهارت فنی اش مورد تحسین قرار‬
‫گرفت‪ .‬بسیاری از کارهای او از طریق بررسیهای با بحث در مورد «تکنیک زنانه» و «هماهنگی اغوا کننده» اش‬
‫مشخص شد‪ .‬با این حال‪ ،‬نقاشی در مقیاس بزرگ او‪ ،‬جعبه در تئاتر ایتالیا (‪ ،)۱۸۷۴‬توسط هیئت داوران به عنوان «نشاط‬
‫مردانه» شناخته شد‪ ،‬که باعث شد آنها آن را با پرسشهایی در مورد اصالت نقاشی او رد کنند‪ .‬با این وجود‪ ،‬کار او توسط‬
‫منتقدان مختلف مورد بررسی مثبت قرار گرفت‪ .‬لویی لروی‪ ،‬ژول کاستاناری‪ ،‬و امیل زوال از کارهایی که او تمجید‬
‫کردند عالوه بر این‪ ،‬ماریا درایزمس‪ ،‬منتقد هنری‪ ،‬از گونزالس برای ایجاد نقاشیهایی حمایت میکرد که نحوه نگرش به‬
‫نقاشان زن و جدا شدن از صحنه هنری در پاریس را به چالش میکشید‪.‬‬
‫مانند ادوار مانه‪ ،‬آثار گونزالس هرگز در نمایشگاههای امپرسیونیستی در پاریس به نمایش گذاشته نشد‪ ،‬اما او به دلیل سبک‬
‫نقاشیاش بخشی از این گروه محسوب میشود‪ .‬در حین تحصیل زیر نظر مانه‪ ،‬خودپرترههای گونزالس نشان میدهد که او‬
‫با ارائه اصالحات ظریف در نسخه مانه از او‪ ،‬فردیت و هویت خود را به عنوان یک هنرمند کشف میکند‪ .‬تا سال ‪،۱۸۷۲‬‬
‫او به شدت تحت تأثیر مانه بود‪ ،‬اما بعدا ً سبک شخصی تر خود را توسعه داد‪ .‬این اصالحات را میتوان در آثاری‬
‫مانند )‪ ،Enfant de Troupe (1870‬که اشاره ای به ‪Le Fifre‬مانه (‪ )۱۸۶۶‬است‪ ،‬مشاهده کرد‪ ،‬در حالی که بسیاری از‬
‫نقاشیهای بعدی او شامل پرترههایی از خواهرش بود ‪.‬معموالً گونزالس از اعضای خانواده اش‪ ،‬به ویژه همسرش و‬
‫خواهرش‪ ،‬ژان گونزالس‪ ،‬به عنوان مدل در کار خود استفاده میکرد ‪.‬‬
‫در سال ‪ ،۱۸۷۹‬پس از سه سال نامزدی‪ ،‬با هنری گوئرارد‪ ،‬گرافیست و حکاک ازدواج کرداین زوج در آوریل ‪،۱۸۸۳‬‬
‫اندکی پیش از دریافت خبر مرگ مانه‪ ،‬صاحب پسری به نام ژان ریمون شدند‪ .‬در طول جنگ فرانسه و پروس‪ ،‬او به دیئپ‪،‬‬
‫سنه مریتیم پناه برد ‪.‬‬
 ‫آثار او در دفاتر نقد هنری ‪ L'Art‬در سال ‪ 1882‬و در ژرژ پتی در سال ‪ ۱۸۸۳‬به نمایش گذاشته شد‪ .‬امروزه یکی از‬
‫برجستهترین آثار گونزالس )‪A Loge in the Théàtre des Italiens (1874‬است که «بهعنوان یکی از‬
‫تحریککنندهترین نقاشیهای روز خود توصیف میشود‪.‬در سال ‪ ،۱۸۸۳‬گونزلس در سی و چهار سالگی هنگام زایمان‬
‫درگذشت‪ ،‬آثار او همچنین در سال ‪ ۱۹۵۲‬در موزه ملی هنرهای زیبای مونت کارلو به نمایش گذاشته شدهاست‪.‬‬

‫‪-‬برت موریزو شناخته شده ترین چهره از زنان جنبش امپرسیونیست است که به او یک نگاه گذشته نگر داده اند که از سال ‪ ۲۰۱۸‬به‬
‫اروپا و آمریکای شمالی سفر کرده است‪ .‬موریزو در سال ‪ ۱۸۴۱‬متولد شد ‪ ،‬اولین بار در سن ‪ ۲۵‬سالگی در سالن پاریس ‪۱۸۶۴‬‬
‫نقاشی هایش را به نمایش گذاشت‪ .‬موریزو تنها زنی بود که در اولین نمایشگاه امپرسیونیسم (که سابقا ً بنام انجمن ناشناس نقاشان ‪،‬‬
‫مجسمه سازان و چاپخانه ها خوانده می شد)؛ در سال ‪ ۱۸۷۴‬برای نمایش آثارش دعوت شد و او در همه نمایشگاه ها به جز یکی از‬
‫هشت نمایشگاه بین سالهای ‪ ۱۸۷۴‬تا ‪ ۱۸۸۶‬شرکت نمود‪.‬‬

‫ادوار مانه از چهره های شناخته شده امپرسیون با موریزو دوستان صمیمی یکدیگر بودند‪ .‬او در سال ‪ ۱۸۷۴‬با برادر ادوار‬
‫مانه‪ ،‬اوژن مونه ازدواج کرد‪ .‬مانه بارها چهرهی موریزو را طراحی یا نقاشی کرد‪ .‬این دو بر روی یکدیگر تأثیر زیادی‬
‫گذاشتند ‪ ،‬به گونه ای که در نهایت او کارهایش را با جهت گیری های جسورانه تر و انتزاعی تری پیش برد‪ .‬او با ضربات‬
‫قلم شل و پررنگ جسورانه ای که بر بیانگرایی بیش از طبیعت گرایی تأکید داشتند‪ ،‬نقاشی می کرد‪ .‬یک منتقد در آن زمان‬
‫نوشت‪“ :‬نقاشی او تمام صراحت بداهه پردازی را دارد‪ .‬این واقعا ً یک امپرسیون است که توسط یک چشم صادق دریافت‬
‫شده و به درستی توسط دستی ارائه می شود که تقلب نمی کند” ‪.‬‬
‫در باغ مورکور (حدود ‪ ، )۱۸۸۴‬او مادری را به تصویر می کشد که کمی احساساتی ‪ ،‬شاید حتی با خستگی و بی‬
‫حوصلگی‪ ،‬به فرزندش نگاه می کند‪ .‬این نقاشی با تصویربرداری کاوشگر از وضعیت ذهنی نشسته‪ ،‬خود نمونه ای از‬
‫حساسیت موریزو است‪ .‬موریزو در سال ‪ ، ۱۸۹۵‬در سن ‪ ۵۴‬سالگی بر اثر ذات الریه درگذشت ‪ ،‬و کارهایی از خود به‬
‫جای گذاشت که نشان می دادند‪ ،‬او آماده بود که برای پیشرفت های بعدی گام بردارد‪.‬‬
‫‪-‬ماری کسات تنها آمریکایی در میان بنیانگذاران مکتب امپرسیونیست بود‪ .‬وی از خانواده ای متمول در پیتسبورگ بود‪ ،‬که حتی بعد از‬
‫رد درخواست های وی برای مطالعه مدل های برهنه در مدرسه فیالدلفیا ‪ ،‬از هنرهای رسمی در آکادمی هنرهای زیبا پنسیلوانیا و سپس‬
‫در اروپا حمایت می کرد‪ .‬ابتدا وی در طول سفر خود به سراسر قاره تحت نظر مربیان آکادمیک مانند ژان لئون گرام و ادوارد فریر‬
‫تعلیم دید و شاهکارهای کالسیک مانند آثار کورگجیو ‪ ،‬والزکوئز ‪ ،‬روبنز را مطالعه نمود‪ .‬او در سال ‪ ۱۸۷۴‬در پاریس اقامت گزید ‪،‬‬
‫جایی که به طور منظم شروع به نمایش پرتره های خود در سالن نمایشگاه ها کرد‪ .‬در سال ‪ ۱۸۷۷‬ادگار دگا از او دعوت کرد تا نمایش‬
‫آثار خود را با امپرسیونیست ها آغاز کند و او در چهار نمایشگاه از هشت نمایشگاه شرکت کرد‪.‬‬

‫طبق گزارشات ‪ ،‬دگا هنگام مشاهده اثر کسات بنام “زنان جوان در حال میوه چیدن (‪ ”)۱۸۹۱‬گفت‪“ :‬هیچ زنی حق ندارد‬
‫اینگونه نقاشی کند‪ .”.‬او این کنایه را در جهت گام برداشتن بکار گرفت‪ .‬و بر مبنای عالقه مشترک به ترکیب بندی متقارن و‬
‫چاپ های کالسیک ژاپنی این دو رابطه دوستی نزدیک برقرار کردند‪ .‬کسات از خودش بعنوان یک هنرمند موفق پرتره و‬
‫چاپگر حمایت کرد ‪ ،‬چرا که خود را برای ازدواج یا مادری نامناسب اعالم کرده بود‪ .‬با وجود این ‪ ،‬موضوع اغلب کارهای‬
‫او رابطه بین مادران و فرزندانشان بود‪ .‬و بیشتر به نقاشی کردن تصاویری از زندگی اجتماعی و خصوصی زنان‬
‫میپرداخت‪ .‬برخالف قلم موی جسورانه و رسای موریزو ‪ ،‬کسات غالبا ً با دقت بسیار زیاد ویژگی هی صورت و چهره‬
‫دوستان و خانواده اش را به تصویر می کشید‪.‬‬
‫در حزب قایقرانی ‪ ،‬نقاشی مرد مبهم است ‪ ،‬و تمرکز را بر روی یک زن و کودک قرار می دهد که ماهرانه است‪ .‬کسات‬
‫یک بار گفت که هدف او به تصویر کشیدن زنان بعنوان سوژه است ‪ ،‬نه اشیا‪”.‬‬

‫‪-‬لیال کابوت پری در بوستون متولد و بزرگ شد‪ .‬ثروت خانواده اش به او اجازه داد به پاریس نقل مکان کند ‪ ،‬جایی که او‬
‫شیفته روش امپرسیونیست ها ‪ ،‬به ویژه کلود مونه ‪ ،‬شد که تاثیرات نور را آزمایش می کرد‪ .‬او کارهای مونه را جمع آوری‬
‫کرد و سرانجام وی حتی پس از یک مالقات اتفاقی در طول سفرهای ساالنه خود به شهر ‪ Giverny‬فرانسه ‪ ،‬جایی که مونه‬
 ‫نقاشی های برجسته نیلوفر آبی خود را خلق کرد‪ ،‬دانشجوی غیر رسمی او شد‪ .‬وی در تقلید از سبک امپرسیونیست های‬
‫فرانسوی ‪ ،‬به بازگردانی سبک امپرسیون به خانه خود در ایاالت متحده کمک کرد‪.‬‬

‫‪-‬ماری براکموند از حمایت مالی مشابهی که به همساالنش امکان شکوفایی خالقانه و تجاری را می داد ‪ ،‬برخوردار نبود‪ .‬او‬
‫عمدتا ً خودآموخته بود ‪ ،‬و یکی از مهمترین موارد تحصیالت رسمی هنری او از طریق نقاش ژان آگوست‪-‬دومینیک‬
‫اینگرس بود ‪ .‬علیرغم اعتبار اینگرس ‪ ،‬سرانجام براکموند آتلیه او را ترک کرد و نوشت که این نقاش مسن تر “به شجاعت‬
‫و استقامت یک زن در زمینه نقاشی تردید می کند… او تمایل داشت فقط نقاشی گل ‪ ،‬میوه ‪ ،‬طبیعت بی جان و پرتره را به‬
‫آنها آموزش دهد‪ ” .‬در پاریس ‪ ،‬صحنه های واضح با گستردگی فضا در مقیاس بزرگ در آثارش ‪ ،‬توجه امپرسیونیست ها‬
‫را به خود جلب کرد ‪ ،‬آنها از او دعوت کردند تا آثارش را با آنها نمایش دهد‪ .‬براکموند سه بار با این گروه نمایشگاه ارائه‬
‫داد ‪ ،‬اما در میان فشارهای همسرش ‪ ،‬فلیکس براکموند ‪ ،‬نقاش و حکاک فرانسوی ‪ ،‬مجبور شد کار امیدوار کننده نقاشی خود‬
‫را کنار بگذارد‪.‬‬