ቁ.
31
በየወሩ እየታተመ በነጻ የሚሰራጭ
እነዚህም [የቤርያ ሰዎች] በተሰሎንቄ ከሚኖሩት ይልቅ ልበ ሰፊዎች ነበሩና፡- ነገሩ እንደዚሁ ይሆንን? ብለው እለት እለት መጻህፍትን
እየመረመሩ ቃሉን በሙሉ ፈቃድ ተቀበሉ (ሐዋ 17፡ 11)፡፡
ደረጃህን አውቀሀል?
በብሉይ ኪዳን ጊዜ እግዚአብሄር ለህዝቡ በመካከላቸው
ማደሩንና ወደእነሱ መቅረቡን ለማሳየት ሲል ቤተ መቅደሱ
በሰፈራቸው መካከል እንዲተከል አደረገ (ዘጸ 25፡8)፡፡
ህዝቡም ወደቤተ መቅደሱ እየመጣ ከእግዚአብሄር ጋር ይገናኝ
ነበር፡፡
ለእግዚአብሄርና ለህዝቡ መገናኛነት የሚያገለግለው ይህ
ቤተ መቅደስ አደባባይ፣ ቅድስትና ቅድስተ ቅዱሳን የተባሉ ሶስት
ክፍሎች አሉት፡፡ እያንዳንዱ ክፍል የተለያየ አገልግሎት
ሲኖረው ለአንዱ የተመደበው ተግባር ወይም አገልግሎት
በሌላው ክፍል አይፈጸምም፡፡ እንዲሁም በእያንዳንዱ ክፍል
የተለያዩ የአምልኮ መፈጸሚያ እቃዎች ይገኛሉ፡፡ አንዱን እቃ
በፈለጉበት ክፍል ማስቀመጥና መጠቀም አይቻልም፡፡ የሶስቱ
ክፍሎች ልዩነት ከቦታነትም ባለፈ የደረጃ፣ የክብርና የቅድስናም
ጭምር ነው፤ አንዱ ከአንዱ የበለጠ የከበረና የተቀደሰ ነው፡፡
ህዝቡም ከእግዚአብሄር ጋር ለመገናኘት በመጣ ጊዜ
እንደክፍሎቹ ቁጥርና ደረጃ በሶስት ምድብና ደረጃ ይከፈላል፡፡
ተራው ህዝብ አደባባይ ውስጥ አምልኮውን ይፈጽማል፤ ከዚያ
ማለፍ አይፈቀድለትም፡፡ ካህናቱ ደግሞ እስከ ቅድስት ድረስ
በመግባት አገልግሎታቸውን ያከናውናሉ፡፡ ሊቀ ካህናቱ ግን
ቅድስተ ቅዱሳን ድረስ በመዝለቅ ከእግዚአብሄር ጋር ይገናኛል፡፡
ከእሱ በስተቀር ሌላ ሰው ወደዚያ ክፍል ፈጽሞ መግባት
አይችልም፡፡
በአዲስ ኪዳን የአምልኮው ሂደት ወደመንፈሳዊነት
ስለተለወጠ የዚህ ዓይነት ቤተ መቅደስ አያስፈልግም፡፡ ነገር ግን
በቤተ መቅደሱ ይደረግ የነበረው የብሉይ ኪዳን አምልኮ በሶስት
ቦታዎችና ደረጃዎች ተከፋፍሎ መከናወኑ ስለአዲስ ኪዳን
መንፈሳዊ ህይወት የሚያስተምረን ትምህርት አለ፡፡ ልክ
እንደቤተ መቅደሱ በሰፈሩ መካከል መተከል እግዚአብሄር
በኢየሱስ ክርስቶስ ወደምድር መምጣትና መስዋእት መሆን
አማካኝነት ወደህዝቡ ቀርቧል፤ እኛም የመስቀሉን ስራ "ለእኔ
የተከናወነ ነው" ብለን በመቀበል የቀረበውን ጌታ ለመገናኘት
ፊታችንን አዙረናል፡፡ ያም ሆኖ ይህን የእግዚአብሄር መቅረብ
1
ክፍል 1
ልክ እንደብሉይ ኪዳኑ ህዝብ በተለያየ ደረጃ መቆም ሁላችንም
በደንብና በሙላት እየተጠቀምንበት አይደለም፡፡ ሁላችንም
እግዚአብሄርን ለመገናኘት እንምጣ እንጂ ለእሱ እኩል የሆነ
ቀረቤታ የለንም፡፡ በተለያየ ርቀት ላይ ቆመናል፡፡ ልክ
እንደቤተመቅደሱ በሶስት ደረጃ ተከፍለን ሶስት የተለያዩ
ቦታዎች ላይ ተበታትነን እንገኛለን፡፡
ይህ እንዴት እንደሆነ የበለጠ ለመገንዘብ እነዚህን ሶስት
የቤተ መቅደስ ክፍሎች፣ ተግባሮቻቸውን፣ የሚገቡባቸውን
ሰዎች ማንነትና የሚይዟቸውን እቃዎች አይነት ከአዲስ ኪዳን
ህይወት ጋር ከሚያመሳስሏቸው ነገሮች ጋር በማያያዝ ከዚህ
በታች ባለው ጽሁፍ ውስጥ አንድ በአንድ እንመለከታቸዋለን፡፡
አደባባይ - የዳር ዳር ህይወት
በደፈናው አደባባይ የሚባለው የቤተ መቅደሱ ግቢ ነው (ዘጸ
27፡9-18)፡፡ ሙሴ በሰራው የመገናኛው ድንኳን የነበረው
አደባባይ አንድ ሲሆን ሰለሞን ባሰራው ህንጻ ግን የውስጥና
የውጭ የሚባሉ ሁለት አደባባዮች ነበሩ፡፡
ሀ. የውጨኛው አደባባይ
ይህ አደባባይ ሰለሞን ያሰራው ቤተ መቅደስ አካል ሲሆን
የሙሴ የመገናኛው ድንኳን ንድፍ ውስጥ አይገኝም፡፡
ከውስጠኛው አደባባይ ፊት ያለና ወደቤተ መቅደሱ ሲኬድ
መጀመሪያ የሚገኝ ቦታ ነው፡፡ በድንጋይ ግንብና በሳንቃ
የታጠረ ሲሆን ጣራ የለውም (1ነገ 7፡12)፡፡ በናስ የተለበጠ በርና
(2ዜና 4፡9) ከናስ የተሰራ መድረክ አለው (2ዜና 6፡12-13)፡፡
ታላቁ፣ የታችኛው ወይም አዲሱ አደባባይ እየተባለም
ይጠራል፡፡
ይህ አደባባይ ለተራው ህዝብ ተብሎ የተሰራ ነበር፡፡
ማንኛውም አይሁድ የሆነ ሁሉ ያለእድሜ ገደብ ሊገባበትና
ሊጸልይ፣ መስዋእቱን ሊያስረክብ፣ የመስዋእት ስርዓቶችን
ሊከታተል ወይም ሌላ ሃይማኖታዊ ተግባር ሊፈጽም ይችላል
(1ነገ 8፡31፤ 1፡50፤ ኤር 35፡4፤ 36፡10፤ ህዝ 8፡16)፡፡ ለምሳሌ
ሰለሞን በመድረኩ ላይ ሆኖ የተሰበሰበውን ህዝብ በጸሎት
መርቷል (2ዜና 6፡12-13፤ 1ነገ 8፡14፣ 22)፡፡ ንጉሱ ህዝቅያስም
እዚሁ ቦታ ከህዝቡ ጋር ቆሞ ጸልዮአል (2 ዜና 20፡5-13)፡፡
ባጠቃላይ የውጨኛው አደባባይ በሌላ ሰው ክህነት የሚኖር
ህዝብ መናኸሪያና መሰብሰቢያ ነው፡፡
በርግጥ በብሉይ ኪዳን ህዝቡ ከዚህ ማለፍ
አይፈቀድለትም፡፡ ወደክህነትም መግባቱ የተፈቀደው ለአሮን
ዘር ብቻ ነው፡፡ በአዲስ ኪዳን ግን ክርስቲያን ሁሉ ለክህነት
ማለትም ያልዳኑትን ከጌታ ጋር ለማስታረቅና የጌታን ቤት
ለማገልገል ተጠርቷል፡፡ ቢሆንም (1ጴጥ 2፡5፣9) ግን ብዙዎች
ወደተጠሩለት ዓላማ ሳይገቡ ልክ የብሉይ ኪዳኑ ህዝብ ዳር
ዳሩን እንደሚቀር ህይወት ጫፏ ላይ ነፍሳቸውን በጥርሳቸው
ይዘው ይኖራሉ፡፡ በሌላ ሰው አገልግሎት ተንጠላጥለው ወተት
እየተጋቱ ዘላለም ህጻን ሆነው ራሳቸውን ሳይችሉ ያረጃሉ (ዕብ
5፡11-14፤ 6፡1-2)፡፡
እንደዚህ ዓይነት ዳር ዳር የሚዞሩ ሰዎች ለቤተ ክርስቲያን
ከጥቅማቸው ይልቅ ጉዳታቸው ያመዝናል፡፡ ቤተ ክርስቲያን
ወደፊት እንዳትገሰግስ ወደኋላ ይጎትቷታል፡፡ አገልጋዮች
እነሱን በመጦር ጨለማውን ዓለም የሚደርሱበትን ወርቅ
ጊዜያቸውን እንዲያባክኑ ምክንያት ይሆናሉ፡፡ አንዳንዴም
ከመንፈሳዊ ዕውቀታቸው አነስተኛነት የተነሳ የኑፋቄ መግቢያ
መንገዶች በመሆን መንፈሳዊ አለመረጋጋት ይፈጥራሉ፡፡
ይህ የውጨኛው አደባባይ ሕይወት አደገኛ ነው፡፡ ገደል
ጫፍ ላይ ያለ ዛፍ ኃይለኛ ነፋስ ወይም ዝናብ ሲመጣ ሊገነደስ
እንደሚችል ሁሉ በዚህ ህይወት ደረጃ ላይ ያሉ ሰዎች በስህተት
ትምህርት ነፋስ፣ በስጋ ችግርና መከራ እንዲሁም በዲያብሎስ
ፈተና ተጠርገው ሊወሰዱ ይችላሉ፡፡ ደግፋ የያዘቻቸው ቀጭን
እና ነጠላ ስር የሚመጡባትን ፈተናዎች መቋቋም ስለማትችል
ትበጠሳለች፡፡ እንዲሁም ከስህተት ትምህርት፣ ከመከራና
ከዲያብሎስ ፈተና ቢተርፉ እንኳ ጌታ ፍሬ የማያፈራን ሰው
ተሸክሞ መኖር ስለማይፈልግ ወደፍሬ ህይወት ካልተሸጋገሩ
ታግሶ ታግሶ ራሱ ሊቆርጣቸው ይችላል (ሉቃ 1፡20-26፤ ማቴ
21፡18-19፤ ዮሀ 15፡2)፡፡
ለ. የውስጠኛው አደባባይ
የሰለሞን ቤተ መቅደስ የውስጠኛው አደባባይ ከሙሴ
የመገናኛው ድንኳን ብቸኛ አደባባይ ጋር በአቀማመጥና
በአገልግሎት ተመሳሳይ ነው፡፡ በቅድስት እና በውጨኛው
አደባባይ መሀል ይገኛል፡፡ ሙሴ ባሰራው የመገናኛው ድንኳን
በመጋረጃ የተከለለ ሲሆን ሰለሞን ባሰራው መቅደስ ደግሞ
በድንጋይ ግንብና በሳንቃ የታጠረ ነበር (1ነገ 7፡12፤ 1ነገ
6፡36)፡፡ ልክ እንደውጨኛው አደባባይ ይህም ጣራ የለውም፡፡
የላይኛው አደባባይ ወይም የካህናቱ አደባባይም ተብሎ
ይጠራል (ኤር 36፡ 10)፡፡
ወደዚህ አደባባይ መግባት የሚችሉት ካህናቱና ሌዋውያኑ
ብቻ ሲሆኑ ከህዝቡ መካከል ማንም ቢገባ እንደሚሞት
2
እግዚአብሄር ተናግሯል (ዘሁ 18፡1-7፤ 1ዜና 23፡28፤ 2ዜና
4፡9)፡፡ ቦታው ካህናቱ ለቅድስት አገልግሎት ዝግጅት
ለማድረግ ሲጠቀሙበት፣ ሌዋውያኑ ደግሞ የሚቃጠል
መስዋእቱን አገልግሎት በሚመለከት ካህናቱን የሚያግዙበት፣
የመገናኛ ድንኳኑን የውጭ ክፍል የሚንከባከቡበትና ሌላ
የሚታዘዙትን ስራ የሚያከናውኑበት ቦታ ነው፡፡
በዚህ አደባባይ ውስጥ በዋናነት መሰዊያና የመታጠቢያ
ሰሃን ይገኛሉ፡፡ መሰዊያው ከግራር እንጨት ተሰርቶ በነሃስ
የተለበጠ ሲሆን ለህዝቡ ኃጢያት ማስተስረያ የሚሆን
የሚቃጠል የእንሰሳት፣ የእህልና የመጠጥ ቁርባን
ይቀርብበታል፡፡ ሰሃኑም እንዲሁ ከነሃስ የተሰራ ሲሆን ካህናቱ
ወደአገልግሎት ሲገቡ እንዳይሞቱ ይታጠቡበታል፡፡ በዚሁ
አደባባይ ውስጥ ከመሰውያው ጋር የተያያዘ ስራ የሚሰራባቸው
ምንቸቶቹ፣ መጫሪያዎቹ፣ ድስቶቹ፣ ሜንጦዎቹና ማንደጃዎቹም
ሁሉ እንዲሁ ከነሃስ የተሰሩ ናቸው (ዘጸ 30፡17-21፤ ዘጸ 38፡1-
8)፡፡
ካህናቱ አደባባዩን የሚጠቀሙበት የሚቃጠል መስዋእት
በማቅረብና በመታጠብ ለቀጣይ አገልግሎት ለመዘጋጀት እንጂ
የአገልግሎታቸው መጨረሻ አለመሆኑ ዝግጅት እንደግብ
ተቆጥሮ የሚኖር ህይወት እንዳይደለ ይጠቁማል፡፡ አንዳንድ
ክርስቲያን ወደጠለቀ ህይወት እንዲገባ የሚሰበከውን ስብከት
እያዳመጠ ሲያደንቅና ስለጠለቀው ህይወት ሲያወራ እሱ ግን
ሳይገባ እግዚአብሄር ለዝግጅት ብሎ በመደበው ቦታ ላይ
እድሜውን ይጨርሳል፡፡ ሌዋውያኑ የካህናቱ ረዳት እንደሆኑ
ሁሉ ቤተ ክርስቲያን በመመላለስ፣ በየጸሎትና ትምህርት
ፕሮግራሞች ላይ ሳያሰልስ በመገኘት፣ የቤተክርስቲያን መደበኛ
ደንበኛ ሆኖ በመኖር፣ ሌላው ካጠገቡ እየተነሳ እሳት የላሰ
አገልጋይ ሲሆን እሱ ግን ዘላለም የቤተ ክርስቲያን ታዳሚ እና
የሌላው ሰው አገልግሎት አዳማቂ ሆኖ ይኖራል፡፡
አደባባይ ከክርስትና የመጀመሪያ ደረጃ ህይወት ጋር
ይመሳሰላል፡፡ በአደባባዩ የሚገኙት እቃዎች የተሰሩት ርካሽ
ከሆነው የማእድን አይነት ማለትም ከነሃስ መሆኑም ይህ
የመጀመሪያ ደረጃ የክርስትና ህይወት በደረጃው ዝቅ ያለ ስለሆነ
የሚያወላዳና የሚያኩራራ አለመሆኑን ያስተምራል፡፡ በዚህ
ደረጃ ላይ ስንሆን ቅድስናችንና መንፈሳዊ እውቀታችን እንደነገሩ
ስለሚሆን ሌሎች ክርስቲያኖች ጋር ስንደባለቅ ያሳፍረናል፡፡
ድብልቅ የሆነ ህይወት ስለምንመራ በሚታዘቡን አለማውያን
ያስተቸናል፡፡ እግዚአብሄርም እዚህ ደረጃ ያለን ሰው
እንደኢዮብ "ባሪያዬ ነው" ብሎ ሊተማመንበት ይቸግረዋል፡፡
ባጠቃላይ የነዚህ ሁለት አደባባዮች ከመጀመሪያ መገኘት፣
ቀለል ባለ ሁኔታ መሰራት እና ለህዝቡና ለካህናቱ የኃጢያት
ስርየት ተግባር መዋላቸው ወደጌታ ስንመጣ ያደረግናቸውን
እነዚያ የመጀመሪያ ደረጃ ተግባራት ማለትም ከአለም
የመመለስ፣ ንስሃ የመግባት፣ ራስን ለጌታ የመስጠት እና እሱን
ለመከተል ፈቃደኛ የመሆን አፍታዎች ያስታውሱናል፡፡ አደባባይ
የሚገባው ህዝብ መስዋእቱን እያቀረበና ኃጢያቱን እያስተሰረየ
ወደውስጥ ሳይዘልቅ በዚያው በውጭ እንደሚመለስ ሁሉ
እነዚህ የመጀመሪያ ደረጃ የክርስትና ተግባራት የጠለቀ
ህይወትን አያመለክቱም፡፡ የአደባባይ ህይወት ከሞት የመዳንና
ሞትን የመከላከል የህይወት ደረጃ ነው፡፡
ሰው ከዳነ በኋላ ማደግና መለወጥ አለበት፡፡ ዱሮ
ከተለማመዳቸው ስጋዊና ዓለማዊ ስራዎቹ መራቅና ፈጽሞ
መለያየት ይጠበቅበታል፡፡ ከሞት መዳን ጥሩ ነገር ቢሆንም
ሞትን ከሚያመጡ ልምምዶች አጠገብ ብዙ ሳይርቁ የሞት
ጎረቤት ሆነው ሞት ሲመጣ እየተከላከሉ መኖር ግን እንዴት
እንደሚዘገንን ማንም ማሰብ ይችላል፡፡ ስለዚህ ወደጠለቀው
ህይወት ፈቀቅ እንበል፡፡ ይህ የጠለቀው ህይወት ምን ዓይነት
እንደሆነ በሚቀጥሉት ርእሶች ስር ተብራርቷል፡፡
ቅድስት - የጠለቀ ህይወት
ቅድስት ከአደባባዩ ቀጥሎ የሚገኝና የመቅደሱ ህንጻ የመጀመሪያ
ክፍል ነው፡፡ ይህ ክፍል ዋናው የክህነት ስራ የሚከናወንበት
ቦታ ሲሆን ካህናት ተራ ሲደርሳቸው እየገቡ እንደእጣን ማጤስ፣
ህብስት ማስቀመጥ፣ መቅረዙን ማብራት፣ ወዘተ ያሉትን
ለእግዚአብሄር ክብር የሆኑ ስርዓቶች ይፈጽማሉ (2ዜና 5፡11፤
1ዜና 24፡1-19፤ ሉቃ 1፡8-9)፡፡ እዚህ ክፍል ውስጥ ካህን የሆነ
ሁሉ ይገባል (ዕብ 9፡6)፡፡ ካህን ያልሆነ ግን (ሌዋውያንን
ጨምሮ) መግባት አይፈቀድለትም (ዘሁ 18፡7)፡፡ የቅድስት
ሕይወት ወደጠለቀ አምልኮና ወደአገልግሎት ማለትም ከራስ
አልፎ ለሌሎች ደህንነት የሚሆን ተግባር ወደመፈጸም የመሻገር
ህይወት ነው፡፡ በዚህም ምክንያት ከአደባባይ ህይወት ላቅ ያለ
ነው፡፡
ዛሬም ክርስቲያን ወደተሻለና ወደተረጋጋ የክርስትና ህይወት
መግባት እንዲሁም ከራሱ ህይወት አልፎ የሌሎች ህይወት
መልካም እንዲሆን ወደመስራት ሊሸጋገር ይገባል፡፡
ካህናቱ ወደ ቅድስት የሚገቡት እግራቸውንና እጃቸውን
ሰሃኑ ውስጥ ባለው ውሃ ታጥበው ነው፡፡ ካልታጠቡ ሊገቡ
አይችሉም፡፡ በርግጥ ከዚያ አስቀድመው ልክ እንደህዝቡ
ለኃጢያታቸው ይቅርታ የሚሆን የሚቃጠል መስዋእት
ለራሳቸው ያቀርባሉ፡፡ ነገር ግን ወደቅድስት ለመግባትና
የክህነትን ስራ ለመስራት ከሚቃጠል መስዋእት የተሻለና
ከተራው ህዝብ ለየት ያለ ተጨማሪ ስርዓት መፈጸም
ስላለባቸው መታጠብ አስፈልጓቸዋል፡፡
አገልግሎት ተጨማሪ ውሳኔንና ከፍ ወዳለ የሕይወት ጥራት
መሸጋገርን ይጠይቃል፡፡ በርግጥ መጀመሪያ ዓለምን ትተን
ወደጌታ ስንመጣ ከፍተኛ ውሳኔና የአቅጣጫ ለውጥ
አድርገናል፡፡ ያ ለውጥ ግን ጌታን የመከተል እንጂ የአገልግሎት
አይደለም፡፡ ጌታንና ህዝቡን ለማገልገል መወሰን ሌላ ቀጣይ
ደረጃ ነው፡፡ ይህም የሚሆነው አገልጋይ ለመሆን ከተራ ህይወት
ላቅ ያለ ሕይወት መያዝን ስለሚጠይቅ ነው፡፡ ተራው ህዝብ
3
የሚያገለግልን ሰው እንደቀዳሚና ምሳሌ አድርጎ የመቁጠር
ዝንባሌ ስላለው አገልጋይ መሆን የሚፈልግ ሰው የሚያገለግለው
ህዝብ የሚጠብቅበትን የህይወት ደረጃ ማሟላት አለበት፡፡
ስለዚህ ማንም ክርሰቲያን ወደአገልግሎት ሲመጣ ይህ የህይወት
ደረጃ አለኝ ወይ ብሎ ራሱን ገምግሞ ራሱ ላይ መወሰን
ያስፈልገዋል፡፡
ከህዝቡ በተለየ ቅድስት ከሚገቡት ካህናት የሚጠበቁ
ሌሎች ሶስት ነገሮች አሉ፡፡ አንደኛው ሱሪ መልበስ ነው (ዘጸ
28፡40-43)፡፡ ሱሪ ከቀሚስ ስር የሚውልና እግዚአብሄር ብቻ
የሚያየው ልብስ ነው፡፡ በዚህ ሁለተኛው ደረጃ ላይ ያለ
ክርስቲያን በስውር ለሚያይ አምላክ በግሉ ጠንቅቆ እንዲኖርና
የፍርሃትና የቅድስና ህይወት እንዲመራ ይጠበቃል፡፡ ሁለተኛው
ዘመድ ሲሞትባቸው ራሳቸውን አለመንጨትና ልብሳቸውን
አለመቅደድ ነው (ዘሌ 10፡6)፡፡ እንደማንኛውም ሰው ማዘን
ቢፈቀድላቸውም ከልክ ያለፈና ሁሌም ከጎናቸው ያለውን
የእግዚአብሄርን ወዳጅነት የሚያሳንስ ለቅሶ ግን
አይፈቀድላቸውም፡፡ በዚህ በቅድስት ደረጃ ላይ ያለ ክርስቲያን
ራሱን መግዛትና የማያልፈውንና የምድር ሁሉ አምላክ የሆነውን
ጌታ እያሰበ እንዲኖርና ነገሮችን ሁሉ ከዚያ አንጻር እየመዘነ
እንዲይዝ ይጠበቅበታል፡፡ ሶስተኛው መጠጥ አለመጠጣት ነው
(ዘሌ 10፡9)፡፡ በብሉይ ኪዳን ወቅት ባጠቃላይ ኃላፊነት ላለበት
ሰው መጠጥ ይከለከላል (ምሳ 20፡1፤ 31፡4)፡፡ ምክንያቱ
መጠጥ አእምሮን ስለሚለውጥና ኃላፊነትን ከመወጣት
ስለሚገድብ ከዚያም አልፎ ፍርድን ወደማጣመም ወይም ስራን
ወደማበላሸት ስለሚያስኬድ ነው፡፡ ቅድስት ደረጃ የደረሰ
ክርስቲያንም ለራሱ ከመኖር በተጨማሪ ለሌሎች ምሳሌና ረዳት
እንዲሆን ይጠበቃል፡፡ ስለዚህ ይህን ምሳሌነቱንና ረዳትነቱን
ሊያስተጓጉል ከሚችል ነገር የመጠንቀቅ ኃላፊነት አለበት፡፡
ቅድስት ውስጥ ሶስት ዋና ዋና ዕቃዎች ይገኛሉ፡፡ እነዚህን
ዕቃዎች ከዚህ በታች አንድ በአንድ እንመለከታቸዋለን፡፡
ሀ. መቅረዝ (ዘጸ 25፡31-40፤ 27፡20-21፤ እብ 9፡2)፡-
መቅረዝ ለመብራት የሚያገለግል ከወርቅ የተሰራ ዕቃ ነው፡፡
ዘይት ተጨምሮበት ከፍ ብሎ ይቀመጥና ከማታ እስከጠዋት
እንዲበራ ይደረጋል፡፡ ቤተ መቅደሱ ጨለማ እንዲሆን ፈጽሞ
አይፈለግም፡፡ ስለዚህ መቅረዝ የሌሊቱን ጨለማ በማስወገድ
ከፍተኛ አስተዋጽኦ ያደርጋል፡፡ በተጨማሪ የሚበራው ለሰው
ተብሎ ስላልሆነ ሰው ኖረ አልኖረ መብራቱን አያቆምም፡፡ ቃሉ
እንደሚል የሚበራው በእግዚአብሄር ፊት ነው፡፡
የአዲስ ኪዳን መቅረዞች ክርስቲያኖች ነን፡፡ በምሳሌነት
የሚታይ፣ ቅዱስ እና ምስክርነት ያለው ህይወት እንድንኖር
ይህንንም በማድረጋችን በጨለማው፣ መንገድ መሪ በጠፋበትና
ኃጢያት በነገሰበት ዓለም ብርሃን፣ መሪና የጽድቅ ምሳሌ
እንድንሆን እግዚአብሄር ይፈልጋል (ማቴ 5፡14-16)፡፡ እንዲሁም
መቅረዙ የሚበራው ሰው በሌለበት ነገር ግን እግዚአብሄር
ባለበት መቅደስ ውስጥ እንደሆነ ሁሉ እኛም እንድኖር
የሚጠበቀው ለሰው ሳይሆን ለጌታ ክብር ነው፡፡ በኖርነው
የምሳሌነት ህይወት መዛኛችን ጌታ ነው፡፡ ሰው እንዲያሞግሰን
አንጠብቅም፡፡ ከሰው የምንጠብቅ ከሆነ ግን ወደቅድስት
ህይወት መሸጋገራችን ያጠራጥራል፡፡
ለ. የህብስት ገበታ (ዘጸ 25፡23-30፤ እብ 9፡2)፡- የህብስት
ገበታ ከግራር እንጨት የተሰራ፣ በወርቅ የተለበጠና አራት እግር
ያለው ጠረጴዛ መሰል እቃ ሲሆን አነስተኛ ሙሉ ዳቦ ተደርጎበት
ይቀመጣል፡፡ ፈጽሞ ባዶውን እንዲቀመጥ አይፈቀድም፡፡ የዛሬ
የመንፈስ ቤተ መቅደሶችም እንደህብስቱ ሁልጊዜ ለመበላት
የተዘጋጀ፣ ራሱን የሚያካፍልና ለጌታ የተሰጠ ህይወት
እንዲኖረን የጌታ ፍላጎት ነው፡፡ ያለንን ነገር ሁሉ የጌታ እንደሆነ
በመቁጠር ከስስት ህይወት መላቀቅ ይኖርብናል፡፡ በተጨማሪ
ከጌታ ጋር አንድ አካል መሆናችንን ሁልጊዜ እንድንመሰክረው
ይጠበቅብናል፡፡
ሐ. የእጣን መሰዊያ (ዘጸ 30፡1-10)፡- የእጣን መሰዊያ እንደ
ህብስት ገበታው ሁሉ ከግራር እንጨት የተሰራ፣ አራት እግሮች
ያሉትና በወርቅ የተለበጠ እቃ ነው፡፡ ሊቀ ካህኑ ሁልጊዜ ጧትና
ማታ ዕጣን ያጤስበታል፡፡ ከእጣን ማጤሻነት ውጭ ለሌላ
ተግባር አይውልም፡፡ በመጽሀፍ ቅዱስ ውስጥ እጣን የቅዱሳንን
ጸሎት ይወክላል (መዝ 141፡2፤ ሉቃ 1፡10፤ ራእ 5፡8፤ 8፡3-5)፡፡
እጣኑ በወሰዊያው ላይ ዘወትር ጧትና ማታ እንደሚታጠን ሁሉ
እግዚአብሄር ያለማቋረጥ በጸሎት፣ በምስጋናና በምልጃ በፊቱ
እንድንሆን ይፈልጋል (ኤፌ 6፡18፤ 1ተሰ 5፡17)፡፡ ልክ ከሰው
ጋር ግንኙነታችንን ለማስቀጠል መጎበኛኘት፣ ስልክ መደዋወልና
ደብዳቤ መጻጻፍ እንደሚያስፈልግ ሁሉ ከጌታ ጋር ያለንን
ግንኙነት እንደተጠበቀ ለማቆየት የሚያስችለን ዋናው
መሳሪያችን ጸሎት ነው፡፡ ጸሎት ሲላላ ከጌታ ጋር ያለን
ግንኙነትም ይላላል፡፡ ከዛ አልፎ ጸሎቱ ሲቋረጥም ግንኙነቱ
ፈጽሞ ስለሚቆም በጌታ ቦታ ከኛ ፈቃድ የማይጠይቅ ሌላ ነገር
(ኃጢያት፣ ሰይጣን፣ ሱስ፣ ወዘተ) ውስጣችን ይገባና
የግንኙነታችን መስመር ይቀየራል፡፡
በዚህ መሰዊያ ላይ የሚቀርብ እጣን በሌላ ቦታ ተግባር ላይ
አይውልም፡፡ ማንም ሰው እንደዚያ አይነት እጣን ቀምሞ በቤቱ
ቢጠቀም እንዲሞት ተወስኗል (ዘጸ 30፡34-38)፡፡ ይህም ኢሳ
42፡8 ላይ "እግዚአብሄር ክብሬን ለሌላ ምስጋናዬንም ለተቀረጹ
ምሰሎች አልሰጥም" ያለውን ያስታውሰናል፡፡ ጌታ በሁሉን
ቻይነቱ የሚሰጠውን ክብር ወስዶ ለሌላ ፍጡር ለሆነ ነገር
ማዋል ከኃጢያቶች ሁሉ የላቀ ኃጢያት ነው፡፡ እግዚአብሄር
በዚህ ጉዳይ ይበቀላል፡፡
ቅድስት ባጠቃላይ የህይወት ዘይቤን ለጌታ እንደሚሆን
አድርጎ መቀየርንና ከእሱ ጋር የማያቋርጥ ግንኙነት መመስረትን
እንዲሁም ለሌሎች ምሳሌነት ባለው ህይወት የታገዘ አገልግሎት
መስጠትን ያመለክታል፡፡
ምናልባት ይህንን ጽሁፍ ከምታነብቡ ሰዎች መካከል
በአደባባይ ህይወት ውስጥ ያላችሁ ሰዎች ወደዚህ የቅድስት
ህይወት መግባት እየፈለጋችሁ ነገር ግን ሂደቱ ዳገት ሆኖባችሁ፣
ሞክራችሁ ስላልተሳካላችሁ ተስፋ በመቁረጥ ትታችሁት
ወይም ከአደባባይ ህይወት ስትወጡ የምትከፍሉት ዋጋ
አሳስቧችሁና የምታጡት ስጋዊ ጥቅም አሳስቷችሁ ይሆናል፡፡
በነዚህ ችግሮች ውስጥ ላላችሁ ሰዎች ወደዚህ ህይወት
ለመግባት የሚረዷችሁን ሶስት መንገዶች መጽሀፍ ቅዱስ
አስቀምጧል፡፡ ከዚህ በታችም ተዘርዝረዋል፡፡
ሀ. ጌታን ትኩር ብሎ ማየት (እብ 12፡1-2፤ ገላ 3፡1)፡-
የሚጠብቀውን የዘላለም ክብር አርቆ በማየት እንደወንጀለኛ
ተተፍቶበት፣ ሞቶና ተቀብሮ ይህን ሁሉ ታግሶ አልፎ መሰላሉ
ጫፍ ላይ ያለውን የተከበረ ጌታ ዓላማችሁ ካደረጋችሁ መሰላሉ
ምንም ቢረዝም መውጣት ትችላላችሁ፡፡ ዓይናችሁ መሰላሉ
ርዝመት ላይ ከሆነ ግን ገና ሳትጀምሩት ልባችሁ ይዝላል፡፡
ስለዚህ ዓይናችሁ ጌታን ይመልከት፡፡
ለ. ልምምድ (2ጢሞ 2፡5፤ 1ጢሞ 4፡7)፡- የቅድስት
ሰብእና በአንድ ሌሊት አይመጣም፡፡ መለማመድን ይጠይቃል፡፡
የልምምዱ ውጤትም በአጭር ጊዜ አይታይም፡፡ በልምምዱ
ወቅት በመሃል መውደቅና መሰበርም ሊኖር ይችላል፡፡
ባጠቃላይ ልምምድ ትዕግስትና ጽናት ይጠይቃል፡፡ ስለዚህ
ሳትሰለቹና ተስፋ ሳትቆርጡ ተለማመዱ፡፡
ሐ. ውሳኔ፡- የአደባባይ ህይወታችሁን ለመተው ስትነሱ
አብረዋችሁ መሻገር የማይችሉ ጓዞችን ለመተው መወሰን
አለባችሁ፡፡ ከቅድስት ህይወት ጋር የማይስማሙ ጓደኞችንና
ዘመዶችን፣ የጌታን ስም የሚያሰድቡ ገቢዎችንና ጥቅማ
ጥቅሞችን፣ ከጌታ ጋር የምትቆዩበትን ጊዜ የሚሻሙ ስራዎችንና
መዝናኛዎችን እንዲሁም ብርሃንነታችሁን የሚያደበዝዙ
ባህሪዎችንና አለባበሶችን መስዋእት አድርጉ፤ መስቀሉ ላይ
ስቀሏቸው (ገላ 5፡24)፡፡ ይቀጥላል
አዘጋጅ አበበ መንገሻ (ዶ/ር)
ስ.ቁ. – 0936669160 ኢሜይል - abebe.meng@gmail.com
ፌስቡክ ገጽ - Berea teaching
ቴሌግራም https://t.me/bereamagazineethiopia
መጽሄቱን በኢሜይል በመላክ እና ኮፒ አድርገው በማደል ሌሎች ሰዎችም እንዲያነቡ
ያድርጉ፡፡
የቀድሞ እትሞችን በቴሌግራም ቻነል ላይ ያገኛሉ፡፡