Јоахим Крчовски и Кирил Пејчиновиќ, учители, творбописци, поети, и првите македонски
просветители во деветнаесетиот век. Тие ја претставуваат првата генерација писатели на современата македонска книжевност.
Големо дело е да описмениш еден народ, своето знаење да го пренесеш на другите и да
создадеш подобра иднина за сите. Тоа го направиле просветителите Кирил пејчиновиќ и Јоахим Крчовски. Почетокот на дејноста на крчовски и пејчиновиќ била со отварање на училишта, печатење книги на македонски јазик и собирање на македонски умотворби. Македонската книшевност тие ја развивале со пишување на книги на македонски јазик. Книгите кои Кирил Пејчиновиќ ги оставил зад себе биле „Житие на кнез лазар” која е последната хагиографија во македонската книжевност, „Огледало” и „Утешение грешним”кои се поделени на молитви и беседи, сите напишани на македонски народен јазик. Книгите кои ги напишал Јоахим Крчовски биле „Слово исказаное заради умирание“ која била првата книшка на народен македонски јазик, „Повест ради страшнаго и втораго пришествија Христова“, „Чудеса пресвјатија Богородици“, „Сија книга глаголаемаја митарства“ и „Различна поучителна наставленија“. Тој пишувал за да го подучи народот на христијанскиот морал и да не вршат грев.
Кирил Пејчиновиќ и Јоахим Крчовски се од големо значење за македонската книжевност и
јазик и за развивање на христијанството. Таквите личности не треба да бидат заборавени, треба да ги гледаме како учители што инспирираат, да ги почитуваме нивните дела и да ја следиме нивната дејност.