Ένας από τους σημαντικότερους στόχους της έρευνας στην εκπαίδευση και την εκπαιδευτική

πολιτική είναι η συνεργασία ανάμεσα στο σχολείο και την οικογένεια.

H συνεργασία σχολείου και γονέων συμβάλλει στην επιτυχία της μαθησιακής διαδικασίας, στην
αξιοποίηση του δυναμικού ανάπτυξης των παιδιών, στη βελτίωση της σχολικής τους επίδοσης και της
ψυχοκοινωνικής τους ανάπτυξης, στη βελτίωση της επικοινωνίας των παιδιών με τον/την εκπαιδευτικό,
στη σύσφιξη των σχέσεων των ίδιων των παιδιών, αλλά και στην θετική εικόνα που σχηματίζουν για το
σχολείο ως ένας χώρο χαράς και ικανοποίησης.

Η συνεργασία του σχολείου με την οικογένεια αποκτά ιδιαίτερη σημασία όταν πρόκειται για γονείς
μαθητών/τριών μειονοτικών ομάδων (μετανάστες, πρόσφυγες, μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες,
ρομά, αλλόθρησκοι, γλωσσικές μειονότητες…) καθώς θεωρείται απαραίτητη και σημαντική
προϋπόθεση για την ενδυνάμωση των συγκεκριμένων μαθητών/τριών οι οποίοι νιώθουν πολιτισμικά
καταξιωμένοι από την ανάπτυξη των δεσμών αυτής της συγκεκριμένης συνεργασίας. Η γονεϊκή
εμπλοκή έχει θετικά αποτελέσματα στην επίδοση των μαθητών/τριών μειονοτικών ομάδων, βελτιώνει
την επικοινωνία μεταξύ γονέων και παιδιών, ενώ συμβάλλει στο να αναδειχτούν τα όποια ρατσιστικά
προβλήματα με τα οποία έρχονται αντιμέτωπα τα παιδιά τους

H συνεργασία του σχολείου με εξωτερικούς οργανισμούς, η γονεϊκή εμπλοκή και η συμμετοχή σε

εξωσχολικές δραστηριότητες, εκτός από τη βελτίωση της επίδοσης των μαθητών/τριών, έχει ως καθώς
και τη μείωση του ποσοστού των μαθητών/τριών που εμφανίζουν παραβατική συμπεριφορά.
Ειδικότερα, στην περίπτωση σχολείων που βρίσκονται σε γειτονιές με πολλούς μετανάστες, η
συνεργασία με την κοινότητα προσφέρει στους μαθητές/τριες και στις οικογένειές τους πόρους,
ευκαιρίες και υποστήριξη που μπορούν να μετριάσουν τις επιπτώσεις της φτώχειας.

Γενικότερα, η συνεργασία συμβάλλει στη βελτίωση των σχέσεων του σχολείου και της κοινότητας, ενώ
προωθεί βασικές αξίες όπως τον σεβασμό για τον «Άλλο», την ανάληψη ευθύνης, την ισότητα, την
ανεκτικότητα, την αποδοχή της διαφορετικότητας και βοηθά στην κατάρριψη των στερεοτύπων και των
προκαταλήψεων. Παράλληλα, χάρη στη συνεργασία, η σχολική ένταξη και η κοινωνικοποίηση-κυρίως
των μαθητών/τριών μειονοτικών ομάδων- ολοκληρώνεται γρήγορα και ομαλά, ενώ ενισχύεται η
αυτοεκτίμηση και η αυτοπεποίθησή τους. Οι ίδιοι αισθάνονται υπεύθυνοι και σημαντικοί, αποκτούν
περισσότερες μαθησιακές εμπειρίες και προθυμία για να δράσουν ως ενεργοί πολίτες στην κοινωνία,
βελτιώνεται η κοινωνική τους συμπεριφορά και η υγιής ανάπτυξή τους, ενώ παράλληλα αποκτούν
περισσότερες ευκαιρίες για κοινωνική αλληλεπίδραση και ενίσχυση κοινωνικών δεξιοτήτων και
δεξιοτήτων συνεργασίας καθώς προχωρούν στη ενηλικίωση

Jeynes (2003, όπ. αναφ. στο Πανταζή, 2019)

(Dauber & Epstein, 1989, Συγκιρίδου, 2010, Μιχαλοπούλου, 2019, Πανταζή, 2019)

(Cummins, 2005)

Heers et al. (2016, όπ. αναφ. στο Τριανταφύλλη, 2021

(Oakes et al., 2017)

Α.2 - Διαχείριση Πολυμορφίας / Α.2.1 - ΓΕΝΙΚΗ 59