Tekstong Naratibo: Mga Kuwento sa Loob ng

Silid-aralan
Napakaraming mga alaala at kwento ang nabubuo sa loob ng silid -aralan. Bawat araw, may bagong
pakikipagsapalaran at pagtuklas ng kaalaman ang nagaganap sa mga dingding ng aming paaralan. Tuwing
umaga, habang papasok sa silid-aralan, ramdam ko ang kaba at excitement sa aking puso. Ito ang simula ng
bawat araw ng paglalakbay sa mundo ng kaalaman.

Sa bawat silid-aralan, may mga guro na nagiging mga gabay at inspirasyon sa amin. Si Gng. Rubbie,
halimbawa, ang aming guro sa Filipino. Sa kanyang pagtuturo, hindi lang kami nag -aaral ng wika, kundi
natututo rin kaming magmahal sa ating sariling kultura at kasaysayan. Isang beses, nagkuwento siya tungkol
sa kanyang kabataan at kung paano siya naging guro. Iyon ang unang pagkakataon na naramdaman kong
gusto kong maging tulad niya balang araw.

Ngunit hindi lang guro ang nagbibigay-buhay sa loob ng silid-aralan. Ang mga kaklase ko rin ay may
mga kwento at karanasan na nagbibigay-kulay sa aming araw-araw na buhay. Isang beses, nagtayo kami ng
proyekto para sa aming Science class. Habang nagtutulungan kami, natutunan naming mas marami kapag
nagkakaisa kami. Doon ko napagtanto na ang tunay na pagkakaibigan ay hindi nasusukat sa dami ng kasama,
kundi sa dami ng tulong at suportang handang ibigay.

Sa aming silid-aralan, hindi lang kaalaman ang aming natututunan kundi pati na rin ang pagpapahalaga
sa bawat isa. Isang beses, mayroong bagyo na tumama sa aming lugar. Sa loob ng silid-aralan, naging ligtas at
masaya kami. Naging tulong-tulong kami sa paglilinis at pag-aayos ng mga nasirang gamit. Sa mga oras na
iyon, mas lalong lumalim ang aming pagkakaibigan at samahan.

Sa huli, ang bawat silid-aralan ay isang mundo ng pagbabago at pag-asa. Sa bawat kuwento, aral, at
karanasan, patuloy kaming bumibigkas ng mga pangarap at hangarin. Ang aming silid -aralan ay hindi lamang
lugar ng pag-aaral, ito rin ang pugad ng aming mga pangarap at tagumpay.