დიდი ომიანობა ეგრისში

მეექვე საუკუნე

მეექვსე საუკუნეში ბიზანტიასა და ირანს შორის ომი მიმდინარეობდა

რომელიც საუკუნო ზავით დასრულდა. თუმცა რამდენიმე წლის შემდეგ ომი ისევ
განახლდა. ის ორი იმპერიის მთელ საზღვარზე მიდიოდა. მათ შორის დასავლეთ
საქართველოში ანუ ეგრისში. ამას ეწოდა დიდი ომიანობა რომელიც 20 წელი
გაგრძელდა. ამ პერიოდში ირანის შაჰი იყო ხოსრო ანუშირვანი ბიზანტიის
იმპერატორი კი იყო იუსტინიანე.
დიდი ომიანობის დასაწყისში ეგრისის მეფე იყო გუბაზი. ეგრისი
ემორჩილებოდა ბიზანტიას. თუმცა გუბაზმა გადაწყვიტა ირანელები შემოეყვანა. და
მათი დახმარებით ბიზანტია გააძევოს. მართლაც ეგრისელებმა და ირანელებმა.
ბიზანტიელები დაამარცხეს და ბიზანტიელებმა მხოლოდ დასავლეთ საქათველოში
სანაპირო ზოლი შეინარჩუნეს. დანარჩენი დასავლეთ საქართველო კი ირანის ჯარმა
დაიკავა. მალევე გუბაზმა შეიტყო ირანელების გეგმები. ისინი აპირებდნენ ეგრისის
გამაზდეანებას. წინააღმდეგობის შემთხვევაში გუბაზის მოკვლას და ეგრისელების
დეპროტაციას. ამის გამო გუბაზმა მიატოვა ირანელები. ისევ ბიზანტიის მოკავშრე
გახდა. შესაბამისად ბიზანტიელები და ქართველები უკვე ირანს ებრძვიან ერთად , თუმცა
ბიზანტიელი სარდლები გუბაზს არ ენდობიან. არ უჯერებენ ამის გამო რამდენჯერმე
დამარცხდნენ. გუბაზი სარდლებს იუსტინიანესთან (ბიზანტიის მეფე) ჩივილით
დაემუქრნენ. შეშინებულმა სარდლებმა გუბაზი თითქოს მოლაპარაკებისთვის
მოიწვიეს და ვერაგულად მოკლეს.
აღშფოთებულმა ეგრისელებმა. სახალხო კრება მოიწვიეს. სიტყვით ორი ორატორი
გამოვიდა.
პირველი ორატორი იყო აიეტი: მან მოითხოვა ირანის მხარეზე გადასვლა და
ბიზანტიაზე შურისძიება. თან გამოაცხადა რომ ირანელები არიან სამართლიანი და
ვაჟკაცი ხალხი და მათკეთ დავრჩეთო.
მეორე ორანტორი იყო ფარტაძი: მან განაცხადა რომ დავრჩეთ ისევ
ბიზანტიასთან, რადგან ისინი არიან ქრისტიანები. თუმცა იუსტინიანეს მოვთხოვოთ
სარდლების სიკვდილით დასჯა.
იუსტინიანემ სარდლები სიკვდილით დასაჯა. და შემდეგ ბიზანტიელები და
ეგრისელები ისევ ერთად ებრძვიან ირანს. და გააძევეს დასავლეთ
საქართველოდან.

დიდი ომიანობის ზავით ბიზანტიას და ირანს დარჩათ იგივე ტერიტორიები

რაც ომამდე ჰქონდათ.