Jan Kochanowski – Renesans, tworzył w 16 wieku

Pierwszy Tren – 1580

Śmierć Orszulki – 1578

Cykl trenów – 19 trenów  1-8 Narasta ból, 9-11 Największa rozpacz, 12-19 Ukojenie, znoś po ludzku
co ci przynosi los

Tren 1 – Postacie  Heraklit, Simonid

Porównanie Homeryckie  Jedna część jest bardzo rozbudowana, stanowi samodzielny obraz. Ma na
celu uwydatnić cechy, ukazaniu zaskakującego podobieństwa.

Porównanie Homeryckie:

Smok  Śmierć

Słowiczki zbiera  Skazuje osoby

Matka  Ledwie umyka śmierci

Tren 5 – Apostrofa  Persefona – Mitologiczna władczyni podziemia, Jan Kochanowski zarzuca jej że
powinna oszczędzić rodzicom cierpienia

Oliwka  Urszula

Niecierpliwy sadownik – Ścina krzew oliwny (jeden z wielu, niczym nie różniący się od innych) przez
przypadek, niecierpliwość.  Śmierć – zabrała Orszulę – jedną z wielu dzieci, jednak mającą potencjał

- lecz tak naprawdę nie powinna jej zabierać

Tren 7 – Pochowana w skrzyneczce – trumnie

Apostrofa – Zwraca się do przyszłych ubrań Orszulki, oraz później do jej samej ,,Moja dziewko droga”

Eufeizm  Słowo zastępujące określenia które nie mogą być użyte ze względu na tabu kulturowe,
wierzenia itd. Lub kiedy nie chcemy kogoś urazić. Jest to oznaka dobrego wychowania.

Złagodzenie treści o brzmieniu obraźliwym albo zbyt ofensywnym.

Tren 8 –

Dom Za życia Po śmierci

Urszuli
Wesoły, radosny, Bez dziecka jest domem
Jaki? Atmosfera w hałaśliwy i pełny. pustym, smutnym.
domu. Brak pustki.

Czasowniki podkreślające Pobiegała, Ubyło, umilkło, szczere

pustki w domu, żałość
Dynamizm/Uczucie pustki Obłapiając, ujmuje, nie ma, darmo
Zabawiając,
Śpiewała upatruje

Emocje podmiotu Radość, wesele, Żałość, Rozpacz,

pogoda, szczęście Pustka w sercu
lirycznego

Obraz Orszuli w trenie VIII – radosna, niekłopotliwa.

Kontrast pomiędzy domem pustym – smutnym, a z Urszulą – radosnym.

Tren 19 – ,,Albo sen”

W "Trenie XIX" poeta opowiada o pewnej nocy, gdy z żali po stracie córki nie może zasnąć. Udaje mu
się zmrużyć oczy dopiero tuż przed świtem . Wtedy ukazuje mu się zmarła matka, trzymająca w
ramionach Orszulę.

Matka zapewniła Jana, że jego córeczka żyje w zaświatach życiem pozaziemskim i jest szczęśliwa.
Dalej matka tłumaczy synowi, że Orszulka umarła w młodym wieku, bo tak właśnie było jej pisane
– człowiek nie ma władzy nad śmiercią. Matka poucza go też, że światem rządzi fortuna, dlatego nie
należy smucić się i skarżyć, kiedy coś utracimy – ale raczej dziękować, że w ogóle mogliśmy się tym
cieszyć, że się nam to przytrafiło.
Matka daje także synowi rady w duchu filozofii stoickiej. Niezależnie od tego, co spotyka go w życiu,
powinien znosić to po ludzku czyli ze spokojem, godnością, ale też bez zbędnych emocji. Po
wygłoszeniu tych porad i pocieszeniu Matka z Orszulką na ręku zniknęła, pozostawiając poetę z
pewną dozą niepewności, czy naprawdę wszystko to mu się przyśniło, czy też widział obie zmarłe
naprawdę.