Ο Μανώλης, είναι ένα παιδί με οπτική αναπηρία, το οποίο προσπαθεί με κάθε τρόπο να

ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της ζωής. Συγκεκριμένα, αντιλαμβάνεται τα πράγματα με ιδιαίτερο

τρόπο, καθώς διαθέτει μία ξεχωριστή ικανότητα προσανατολισμού. Οι ανάγκες του, είναι
περισσότερες από ένα «φυσιολογικό» παιδί, διότι η αναπηρία του, απαιτεί πέραν του σχολείου, να
συμμετέχει και σε μαθήματα κινητικότητας, υπολογιστών, μαγειρικής, γλυπτικής, μουσικής. Μέσα
από συστηματική και σκληρή εκπαίδευση, καταφέρνει να κοινωνικοποιηθεί, να διασκεδάζει, να
αθλείται, να γίνει κατασκηνωτής, να πηγαίνει εκπαιδευτικές εκδρομές στην φύση, σε μουσεία, να
είναι καλός μαθητής και γενικότερα να συμμετέχει σε όλες τις διαστάσεις της κοινωνικής
δραστηριότητας. Η γενική εκπαίδευση και ο γενικός εκπαιδευτικός, διαδραματίζουν ένα
καθοδηγητικό, βοηθητικό ρόλο, που καθίσταται κρίσιμος αρωγός για τον Μανώλη. Ωστόσο,
τροχοπέδη στην ζωή του, στέκεται η εκμετάλλευση από ορισμένους συμμαθητές του, η αίσθηση ότι
γίνεται βάρος, το γεγονός ότι επιβάλλεται να υπερβαίνει καθημερινά τα όρια του.