Figurat themelore stilistike :

 Personifikimi – është ajo figurëletrarestilistike me anën e sëcilëssenditosekafshësivishentiparet

e njeriut, gjërat pa shpirtshpirtezohën, gjërat pa ndërgjegjjendjejnë,
mendojnëdhekryejnëveprimenjerëzore. Personifikimiitëvdekuritquhetprozopopë. P.sh:
“C’keflamurqës’valon, Jam semurë e po rënkoj….”
 Paralelizmifigurativ – ështëpranëvëniaparalelisht e njëdukurietënatyrës me
njëgjendjeshpirtëroreosevepriminjerëzor, me qëllimqëtëtheksohen e
tëshprehengjallërishtvecoritë e jetëssënjeriut.
 Krahasimi – ështëtëpërshkruarit, tëkarakterizuaritdhetëvleresuarit e njësendi, frymori a dukurie
me anën e njësendi, frymori a dukurietjetërmëtënjohur, me tëcilën ka lidhjengjashmërie.
 Simboli – është ajo figurëstilistike, qëtregonnjë send icilitëkujtonnjë send tjetër, që ka një fare
ngjashmërie.
 Alegoria – është ajo figurëstilistike me
anëtësëcilëstheksohetnjëmendimqënukështëshprehurdrejtpërdrejtë, porduhettënënkuptohet.
 Hiperbola – tëzmadhuaritosetëzvogëluaritsëtepërmitëcilësivedhetëveprimeve e
njerëzveosetëdukurivetënatyrëspërtënxjerrënëpahnjë ide, njëmendim, njëcilësi,
sidhepërtëshprehurmë me forcëqëndriminemocionalndajjetësqëpasqyrohet.
 Litoda – E kundërta e hiperbolës. Zvogëlon tepër dukurinë, tiparin, veprimin apo ngjarjen.
Funksioni është në varësi të kontekstit. Tek Naim Frashëri p.sh.: tregon modesti. – P.sh.:
“Punë punë natë e ditë, që të shohim pakëz dritë”.
 Similituda – Krahasim i zgjatur i cili e bën akoma më të plotë përfytyrimin. Mund të jetë një
fjali tepër e gjatë ose disa fjali. – P.sh.: “Asnjeherë nuk kisha parë male të tilla. Ato i ngjanin
një ankthi të rëndë, që të shtyp e të shtyp vazhdimisht e nuk të lë të zgjohesh.”
 Shpirtezimi – I jepshpirtdickaje. Ka funksiontënjëjtë me personifikimin. Pra, e
bënmëkonkreteatëqëshpirtëzohet. – P.sh: “Edhe muri degjon.”
 Reticensa – ështëpërdorimiitrepikave. Funksioniisajështëtëvërënëmendimelexuesin, apo
tëtheksojëdicka. (nëvarësitëkontekstit).
Tropet :
 Metafora – eshtenjefjale a njeshprehje e figureshmeecilapercjellvecorite e ngjashmetenjesendi,
frymori a dukurie mbisendin, frymorin a dukurineqeemerton.
 Metonimia – eshte ai llojtropi me anen e tecilitemriinjesendi, frymori, dukurieperdoret per
teemertuarnje send, frymor a dukuritjeter, kurndermjettyre ka njelidhjevarsie.
 Sinekdoda – njellojtropi ne themelte se cilesqendronlidhjasasiore (pjesa per
teterendheanasjelltas, njesi per shumsin)
 Ironia – eshte pohimi i dickaje per te nenkuptuar te kunderten e saj, thenja me seriozitet per te
nenkuptuar talljen, perqeshjen, shprehja e dashurise per te nenkuptuar urrejtjen.
 Satira – Njeshkalle me lart se ironia. Ajo denoncondhedemaskon.
 Sarkazma – Shkalla me e larte. Denoncon, demaskondhe godet, por ben edhepergjithesime.
 Epiteti – fjalet qe sherbejne per te cilesuar e karakterizuar sende, frymore, dukuri she qe kane
kuptim te figurshem.
 Onomatopeja – Eshte figure stilistike e perseritjes. Ajo ka ne baze imitimin e zhurmave dhe te
zerave te natyres, qenieve te gjalla etj. Funksioniisajeshteqetepermiresojetabloneteklexuesidhe
ai ta perfytyroje me mire ate qendodh. – P.sh: “Nen kerkellimezinxhiresh”
Figurat e sintakses poetike :
 Inversioni – zhvendosja e fjalës.
 Përsëritja – përsëritja e sënjëjtësfjalëdisaherënënjëvarg. P.sh.: “Jake, jake o dritë” (eja,
ejadritë).
 Anafora – përsëritja e sënjëjtësfjalënëfillimtëdisavargjeve. P.sh.: “Dritëz e jetës, dhe e motit,
dhesëvërtetës, dhegaziZotit”.
 Epifora – përsëritja e sënjëjtësfjalënë fund tëdisavargjeve.
 Enumeracioni – numërimiidisadukurive, fjalëvenjëra pas tjetrës. P.sh.: “Cuka, kodra, brinja,
gërxhedhepyjetëgjelbëruar”. Prejtijlindedheshkallëzimi, kurpërsëritjashoqërohet me
emocionngjitëspsezbritës. P.sh.: “O malet e Shqipërisë e ju o lisat e gjatë, fushat e gjera me
lule….” – Këtukemishkallëzimzbritëspasingamaletkalojmëteklisat, fushat, bregoretetj.
 Antiteza – vëniaballëpërballë e dycilësive, dyportreteve, dytablove, dyideve,
dyforcaveshoqëroretëkundërtapërtëtheksuar e vlerësuaratopër ta
bërësamëshprehësdheemocionalrrëfiminpoetik.
Figura të intonacionit poetik :
 Thirrori – Shprehndenjatëcaktuara duke iudrejtuardrejtpërdrejtdickaje apo dikujt. – P.sh.: “O
vëllezërShqiptarë”.
 Pyetjaretorike – ështënjëndërhyrjeemocionalenëformën e
njëpyetjeqënukkërkonpërgjigje. P.sh.: Naim Frashërithotë: “Pses’vjen o ditë e mirë?
Psevallënukvjen? Gjerkurnëerresirë?”
 Pasthirrma – vecimiidickajepër ta theksuarmëtepër, duke
shprehurnëkëtërastnjëndërhyrjeemocionalenëformën e njëthirrori.
 Apostrofi – ështëndërhyrjeemocionale me anën e sëcilësthërrasimpranëgjërat e
largëtaosetëafërta, tëgjallaosetëvdekura, qëtibëjmëtëpranishme,
konkretedheqëtëndikojmëkështunëndjenjatdheemocionet e tëtjerëve.
Figura të fjalorit poetik :
 Sinonimet – fjalët me kuptimtëafërt.
 Antonimet – fjalët me kuptimtëkundërt.
 Homonimet – fjalët e njëjta, por me kuptimtëndryshëm.
 Arkaizmat – fjalët e vjetëruara, tëdalajashtëpërdorimit.
 Neologjizmat – fjalët e reja, qëkrijohenpërtëpasuruargjuhëndhepër ta pastruaratëngafjalët e
huaja.
 Krahinorizmat – fjalëtkarakteristikepërnjëkrahinëtëcaktuar.
 Brabarizmat – fjalët e huajaqëkanëhyrënëgjuhënshqipenëperiudhatëndryshme, nënpresionin e
pushtimevedhekulturessëpushtuesve.
Figura tingëllore :
 Aliteracionet – përsëritja e zanorevenëtënjëjtinvarg.
 Asonanca – përsëritja e bashkëtingëllorevenëtënjëjtinvarg.
 Kosonancë – togjebashkëtingelloresh, tëpersërituranëvargjedhestrofa.

Rrokja e theksuarnë fund tëvargut- shtondhenjërrokjeshtesë. Pra, nësevarguna del me 6 rrokje,

porështëitheksuarnërrokjen e fundit, ne e quajmë 7.
Varguishkurtërikombinuar me vargun e gjatë- shtonritmin, tregonpadurim, konstatonveprimin, etj
(nëvarësitëkontekstit).
Numratpopulloreosesupersticioze jane numrat 3, 7, 9, 12. Mund te quhet dhe numri 10. Nese shohim
keto numra, atehere kemi simbolike popullore.
Fjalitë e shkurtra pyetëse- tek teksti dramatik (njëra pas tjetrës) tregojnë për tronditje të thellë dhe
ankth. P.sh.: “Kur? Si? Pse?” etj.