ANO ANG

TEORYANG
PAMPANITIKAN?
TEORYANG
PAMPANITIKAN
Isang sistema ng kaisipan at
kahalagahan ng pag-aaral na
naglalarawan sa tungkulin ng
panitikan, kabilang ang layunin
ng may-akda sa pagsulat at
layunin ng tekstong panitikan na
ating binabasa.
IMPRESYUNISMO
TEORY
A

MGA
AKDA
 Ang impresyonismo ay isang kilusang
sining ng ika-19 na siglo na nailalarawan
sa pamamagitan ng medyo maliit, manipis,
nakikitang mga stroke ng brush, bukas na
komposisyon, diin sa tumpak na
paglalarawan ng liwanag sa kanyang mga
pagbabago sa mga katangian (kadalasang
nagpapatunay sa mga epekto ng paglipas
ng panahon), ordinaryong paksa,
pagsasama ng kilusan bilang isang
mahalagang elemento ng pang-unawa at
karanasan ng tao, at hindi pangkaraniwang
 Ang impresyonismo ay nagmula sa isang
pangkat ng mga artista na nakabase sa Paris na
ang mga independiyenteng eksibisyon ay nagdala
sa kanila sa katanyagan noong mga 1870s.
Ang mga impresyonista ay nahaharap sa malupit
na pagsalansang mula sa maginoo na komunidad
ng sining sa France. Ang pangalan ng estilo ay
nagmula sa pamagat ng isang gawa ni Claude
Monet, Impression, soleil levant ( Impression,
Sunrise ), na nagpoproblema sa kritiko na si
Louis Leroy sa barya ng term sa isang satirical
review na inilathala sa Parisian na pahayagan
na Le Charivari .
 Ang pag-unlad ng Impresyonismo sa mga
visual na sining ay kaagad na sinundan ng
mga katulad na estilo sa iba pang media na
naging kilala bilang impresyonista musika at
impresyonista panitikan.
 Ang Le Charivari ay isang pahayagan o
magasin na nailimbag sa Paris, France, mula
1832 hanggang 1937. Naglathala ito ng mga
karikatura na may katungkulan sa politika at
mga pagsusuri rito. Pagkaraan ng 1835, nang
ipinagbawal ng gobyerno ang karikaturang
pampulitika, ang Le Charivari ay nagsimulang
maglimbag ng mga slathalain ng pang-araw-
araw na buhay. Ang pangalan ay tumutukoy sa
katutubong kasanayan ng paghawak ng isang
malakas, magulong parada, upang mapahiya o
parusahan ang mga taong may maling gawain.
TEORY
A

MGA
AKDA
FERNANDO C.
 SINO SI
FERNANDO
C.
AMORSOLO
 Si Fernándo C.
Amorsólo ang pinakaunang
ginawaran ng karangalang
Pambansang Alagad ng Sining sa
Pintura noong 1972. Si Amorsolo
ang pinakamaningning na
kinatawan ng panahong klasiko
sa sining biswal sa Filipinas.
Kinikilála rin siyáng “Ang
Maestro”at “Grand Old Man” ng
Mga Namimitas ng Prutas sa
Ilalim ng Puno ng Mangga
LAVANDERA
 Ang malikhaing paggamit ng liwanag, sa
partikular, ng back-lighting, ang pinaka
malaking kontribusyon ni Amorsolo sa
pagpipinta sa Filipinas. Ang tingkad ng
maningning na liwanag na nagmumula sa
likuran ng kaniyang mga paksa ay nagtatampok
sa isang bahagi ng kaniyang kambassa  mga
dahon ng mga punò, tikwas ng buhok, ngiti sa
mga labì, at umbok ng dibdib ng dalagang
Filipina. Masaklaw ang larangan ng mga obra ni
Amorsolo mula sa mga portrait ng mga kilalá at
mayayamang tao, larawan ng mga tanawin,
hanggang sa dibuho sa mga pabalat ng libro at
magasin. Ngunit naging tatak ng likhang
Amorsolo ang pagtatanghal ng mga payak,
 Ang mataas na antas ng kasiningan ay
napanatili ni Amorosolo sa kabila ng dalas at
dami nitó. Dahil sa mga tiyak na hagod ay mabilis
na natatapos ni Amorsolo ang kaniyang mga
likha. Ang tatlong malalaking pintura niyá para sa
Philippine Pavillion na ginamit sa 1931 Paris
Exposition ay natapos niyá sa loob lámang ng
isang buwan. Ilan pa sa mga kilaláng obra ni
Amorsolo ay ang Maiden in a Stream, Dalagang
Bukid, Lavanderas, Family in a Banca, Tinikling,
Harvest Scene at Barrio Fiesta. Ang Rice
Planting na ginawa ni Amorsolo noong 1922 ay
naging pinakapopular na hulagway sa panahon ng
Komonwelt. Lumikha rin siyá ng mga obrang
nagtatanghal sa kasaysayan ng Filipinas gaya
ng Early Filipino State Wedding, Traders,
Nagtatanim ng Palay
 Isa sa mga ipininta ni Fernando Amorsolo ay
ang pagtatanim ng palay ..

Ang mga gawa ni Amorsolo - na may mga

paksang buhay-sa-kabukiran - ay itinuturing ng
mga tagapagtangkilik ni Amorsolo bilang "tunay
na paglalarawan ng kaluluwa ng mga Pilipino."
Subalit, may mga tumutuya at nagsasabing
nagpadala si Amorsolo sa takbo ng
komersiyalismo, at gumagawa lamang siya ng
mga larawang pang-alaala (mga souvenir) para sa
mga sundalong Amerikano. Noong 1948, isinulat
ng manunuring si Francisco Arcellana na ang mga
gawang larawan ni Amorsolo ay "walang
masasabi" at hindi mahirap unawain sapagkat
"wala namang dapat unawain.
 Sinuri ng mga manunuri ang mga
paglalarawan ni Amorsolo ng mga katauhan
noong kapanahunan ng Magkakasamang-Yaman
ng Pilipinas, ang may malaking bilang na mga
gawain ni Amorsolo noong nasa mga gitnang-
gulang pa lamang siya, at ang may malaking
bilang na mga larawang pangkasaysayan.
Kaugnay ng huli, sinabi ng mga manunuri na ang
"ugaling pansining ay sadyang hindi bagay sa
pagpapasibol ng damdaming lubhang makaaantig
at nauukol para sa ganiyang mga gawa.
 Subalit, may isang manunuri ang nagsabi na
bagaman ang karamihan sa mga may sampung
libong mga gawa ni Amorsolo ay hindi
karapatdapat para sa isang katulad ni Amorsolo at
sa kaniyang likas na kakayahang pansining,
ipinagdiinan ng manunuring ito na mas nararapat
lamang na husgahan si Amorsolo batay sa mga
pinakamakahulugang obra niya imbis na batay sa
mga pinakapangit o walang sapat na halaga.
Tinuturing na ang mga maliliit na larawang
tanawin ni Amorsolo, lalo na yung nalikha noong
nagsisimula pa lamang siya sa larangan ng
pagpinta, bilang pinakamahahalagang mga gawa
ni Amorsolo.  
 Maituturing si Amorsolo bilang isang
dalubhasa sa pagpinta ng mga tanawin sa
Pilipinas, isang dalubhasang higit pa kina 
Juan Luna at Felix Resurreccion Hidalgo na
gumawa rin ng mga larawang tanawin ng
Pilipinas na may katulad na mga sukat.