Сончев

систем:Марс,Јупирер,Сатурн
Изработила:Јана Мојсоска
VIIIодд
 Марс
• Марс е четвртата планета од Сонцето со просечна
оддалеченост од 227.940.000 км. Нејзиниот пречникот
изнесува 6.794 км (речиси двојно помал од тој на Земјата),
со што, според големината, таа е седмата планета
во Сончевиот Систем. Планетата веројатно го добила името
заради својата црвена боја, така што понекогаш се нарекува
и „Црвената планета“.
 Вселенски летала

• Првото вселенско летало кое ја посетило планетата

Марс е „Mariner 4“ во 1965 година, по што следеле
уште неколку други, меѓу кои и Mars 2,
првата сонда која слетала на Марс. А други поуспешни
мисии на Марс се двете летала Viking од 1976, како
и Mars Pathfinder од 1997 година.
Просечната оддалеченост на Марс од Сонцето е приближно
230 милиони kм,и нивниот орбитален период е 687
(Земјини) денови. Сончев ден на Марс е многу малце
поголем одколку на Заемјата: 24 часа, 39 минути, и 35.244
секунди. Една година на Марс е еднаква на 1.8809 години
на Земјата, или 1 година, 320 денови, и 18.2
часови.Осниот наклон на Марс е 25.19 степени во
зависност од нејзината орбиталната рамнина, што е
слично на осниот наклон на Земјата.
 Како резултат на тоа, Марс има сезони како земјата,
со разлика во тоа што тие се приближно двапати
подолги поради нејзиниот орбиталниот период е
многу поголем. Во денешната епоха, ориентацијата
на Северниот Пол на Марс е близу до звездата Deneb.
 Постоење на живот
Сегашното разбирање за животот на планетите—можноста за свет
да развие средина со услови поволни за живот—планети кој имаат
течна вода на нивната површина.Најчесто ова бара орбитата на
планета да лежи во рамките на животна зона, кој за Сонцето се
протега од непосредна близина на Венера до полу-главната оска на
Марс. За време на перихелот, Марс се спуштил во овој регион, но
тенкиот, (низок притиоск) во атмосверата на Марс спречува течна
вода да постои во поголеми региони да постои. Поранешниот тек на
течната вода го покожува потенцијалот на планетата за живеалиште.
Последните докази сугерираат на тоа дека секоја вода на
површианта на Месечината е цолена и кисела за да овозможи
нормален живот.
 Јупитер
Јупитер е петтата планета од Сонцето и најголема во Сончевиот
Систем. Таа е гигант планета со маса една илјадитина од Сонцето,
и 2.5 пати потешка од останатите планети во сончевиот систем
заедно. Јупитер и Сатурн се гасовити џинови; другите две гигантски
планети, Уран и Нептун, се ледени џинови. Јупитер им бил бознат
на астрономите уште од антиката. Именувана е по Римскиот
бог Јупитер. Гледано од Земјата, Јупитер достигнува величина од -
2,94, доволно светла за нејзината рефлексија да фрла сенка,
 правејќи го во просек третиот најсветол природен објект на ноќното
небо по Месечината и Венера.
Петти по ред од Сонцето, Јупитер е далеку најголемата планета во Сончевиот
систем - повеќе од двојно помала од сите други планети заедно.Познатите
ленти и вители на Јупитер се всушност ладни, ветровитни облаци од амонијак
и вода, кои лебдат во атмосфера на водород и хелиум. Големата црвена точка
на Јупитер е огромна бура поголема од Земјата, која беснее стотици
години.Јупитер од сонцето е оддалечена 469,201,457 км
 Маса,големина и волумен
Масата на Јупитер е 2.5 пати поголема од онаа на сите други
планети во Сончевиот Систем заедно—толку е масивна
што барицентарот со Сонцето лежи над површината на
Сонцето во 1.068 сончеви полупречници од центарот на
Сонцето. Јупитер е многу поголема од Земјата и значително
помалку густа: нејзиниот волумен е околу 1,321 Земји, но е само
318 пати помасивна.Јупитер е планета која најбрзо ротира околу
земјата.
 Мисии
Јупитер била истражувана во неколку наврати од страна на роботски
вселенски летала, особено во раните мисии
на Пионер и Војаџер flyby , а подоца и од страна на сателитот Галилео.
Кон крајот на февруари 2007, Јупитер бил посетуван од истрагата
на Нови Хоризонти, користејќи ја гравитацијата на Јупитер за да ја
зголеми брзината и да ја свитка својата траекторија кон Плутон.
Најновата истрага на планетата е Јуно, која влезе во орбитата на
Јупитер на 4 јули 2016. Идни цели за истражување на Јупитеровиот
систем ги вклучуваат и веројатно со мраз покриен течен океан на
нејзината месечина Европа.
 Сатурн
Сатурн — шеста планета од Сонцето и втора по
големина во Сончевиот Систем по Јупитер. Тоа е гасовит
џин со просечен полупречник девет пати поголем од оној
на Земјата. Густината на Сатурн е една осмина од
просечната густина на Земјата, но со својот поголем обем
Сатурн е над 95 пати поголем. Сатурн е именуван
по Римскиот бог на земјоделството.  Ветриштата на Сатурн
може да достигнат брзина и од 1800 км/ч или 500 m/s, поголема
отколку на Јупитер, но не толку голема како на Нептун.
Просечната оддалеченост помеѓу Сатурн и Сонцето е над 1,4
милијарди километри. Со просечна орбитална брзина на
9.68 км/s, На Сатурн му треба 10,759 земјени денови. Сатурновата
кора е топла, достигнувајќи 11,700 °C температура во неговото
јадро, и тоа зрачи 2,5 пати повеќе енергија во вселената отколку
што се добива од Сонцето. Јупитеровата топлинска енергија се
генерирана од страна на Келвин-Хелмхолцовиот механизам на
бавна гравитациска компресија, но како процес сам не е доволен
за да се објасни топлина која ја производува Сатурн, поради тоа
што е помалку масивна. Алтернатива или дополнителен
механизам што може да ја објасни генерацијата на топлина преку
така наречен "raining out" на капки на хелиум кои се наоѓаат
длабоко во внатреноата на Сатурн.
Капките се спуштаат преку водоротот со пониска густина,
процесот ослободува топлина од триење и остава
надворешните слоеви на Сатурн да имаат недостаток на
хелиум. Овие опаѓачки капки може да се акумулираат во
хелиум школки околу јадрото. Врнежите
на дијаманти се претпоставува дека се случуваат во рамките
на Сатурн, како и во Јупитер и другите мраз гиганти како
што се Уран и Нептун.
 Општи податоци за Сатурн
Сатурн е опкружен со прстенест систем. Целиот прстен систем се протега на скоро 26
000 000 км (16 000 000 милји) кога ќе бидат вклучени слабите надворешни прстени.
Кога се гледа преку мал телескоп, планетата опкружена со нејзините прекрасни
прстени е несомнено највозвишениот објект во Сончевиот систем. Титан е
најголемата месечина на Сатурн и единствената месечина во сончевиот систем за која
се знае дека има облаци, густа атмосфера и течност езера. Дијаметарот на неговото
цврсто тело е 5.150 км (3.200 милји) што ја прави втора по големина месечина во
Сончевиот систем. Тој беше откриен телескопски во 1655 година од страна на
холандскиот научник Кристијан Хајген. Сатурн има најмала просечна густина - околу
70 проценти од водата - од кој било познат објект во Сончевиот систем.
КРАТОК ДЕН, ДОЛГА ГОДИНАНА Сатурн му требаат околу 10,7 часа (никој не
знае прецизно) да ротира по својата оска еднаш - „ден“ на Сатурн и 29 земјини
години за да кружи околу Сонцето. Сатурн е шестата планета од нашето Сонце
(starвезда) и орбитира на растојание од околу 1,8 милијарди километри од Сонцето.
 Прстените на Сатурн
Прстените на Сатурн се најсеопфатен систем на прстените меѓу
планетите на Сончевиот Систем . Тие се состојат од многу голем број на
мали честички, кои се движат во големина од микрометар до неколку
метри,што орбитира околу Сатурн. Овие честички се состојат скоро
целосно од мраз, со траги од карпест материјал. Сè уште нема консензус
за нивниот механизам за формирање. Некои функции на прстените
сугерираат дека тие се релативно неодамнешен феномен, иако
теоретските модели сугерираат можност за нивно формирање рано во
историјата на Сончевиот Систем. Прстенестиот систем има многу поголеми
и помали празнини, а пречникот од скоро милион километри. Во многу
области е дебелина само неколку стотици метри, а со тоа, во релативна
смисла, е исклучително тенок.