Kabanata 1

Kakauwi lamang ni Clarisse sa kanyang tinutuluyang apartment. Pasado alas onse n

a din ng matapos ang kanyang shift bilang company nurse ng isang kilalang airpor
t.
Siya si Clarisse Lonzaga. Mag-isa lamang siyang namumuhay sa kanyang apartment
dahil nasa probinsya ang kaisa-isa niyang pamilya. Ang kanyang pinakamamahal na
lola.
Dahil sa pagod ay hindi na niya nagawa pa ang magpalit ng damit, maghahating ga
bi na din ng mga oras na iyon kaya naman dumiretso na lamang siya sa kanyang sin
gle bed na kama at nahiga roon. Maliit lamang ang kanyang inuupahang apartement,
sapat na iyon para sa katulad niyang naninirahang mag-isa.
Ilang minuto pa lamang siyang napipikit ng bigla na lamag bumigat ang pakiramda
m niya. Hindi niya maipaliwanag ang nararamdaman niya. Animo may dumadagan sa ka
niya na naging sanhi upang mahirapan siyang huminga.
Napabangon siyang bigla at sa pagdilat niya at ganoon na lamang ang pagtataka ni
ya dahil wala siya sa kanyang silid. Animo siya nasa isang dimension o masasabi
niyang nasa iba siyang mundo.
Nasa isa siyang magandang silid na napaliligiran nf mamahaling kasangkapan. Nag
huhumiyaw ang karangyaan sa silid na iyon. Halos lahat ng kasangkapan sa silid n
a iyon ay ginto. Tahimik na naitanong ni Clarisse sa kanyang sarili kung nasaan
siya.
Tinignan niya ang kanyang kasuotan at nagulat na lamang siya na nakasuot siya ng
isang itim na gown. Ganoon na lamang ang pagtataka niya ng dahil ang alam niya
ay natulog siya ng naka-uniporme pa din. Napaharap siya sa salamin na nasa apara
dor, lalo lamang siyang naguluhan ng mapansin na may puting maskara na tumatabin
g sa kalahati ng kanyang magandang mukha. Hindi niya malaman kung nanaginip lang
ba siya o ano kaya naman kinurot niya ng mahina ang kanyang sarili. Nang masakt
an ay ganoon na lang ang takot niya lalo pa't nakakasiguro na siya na hindi lama
ng iyon isang panaginip. Ngunit paano? Ang isang katanungan na gumugulo kay Clar
isse ngayon.
Clarisse? Bakit nandito ka pa? Tara na at bumaba. tawag sa kanya ng isang matand
an
g babae na kapwa din niya nakamaskara. Napaayos siya ng upo kahit na naguguluhan
pa din.
Sino po kayo? tanong ni Clarisse sa matandang babae ngunit umiling lamang lang i
to
.
Hindi na mahalaga 'yon Clarisse. Bumaba ka na lamang sa bulwagan at kanina ka p
a
niya hinihintay. lalo lamang naguluhan si Clarisse sa mga sinabi ng matanda sa
k
aniya. Sino ang naghihintay sa kaniya? Hindi pa man din niya nasasagot ang mga k
atanungan sa isip niya ay nadagdagan pa lalo iyon.
Marahil na rin sa kuryosidad ay lumabas si Clarisse ng silid upang malaman kung
nasaan nga ba siyang lugar. Noong una ay nag-aalinlangan pa siya ngunit naisip n
iya na maaari niyang malaman ang kasagutan kung sakaling lalabas siya. Pagsilip
niya mula sa barandilya ng isang engrandeng grand stair case na napalilibutan di
n ng mga ginto ay ang isang malaking bulwagan na kasalukuyang pinagdarausan ng i
sang kasiyahan. Ang lahat ay nakasuot ng magagarang damit at natatabingan ng mak
ukulay na maskara. Masasabi mong galing sa maharlikang pamilya ang lahat ng pana
uhin sa nasabing kasiyahan,
Elegante ang disenyo ng kabahayan. Hindi naman ito ang tipo na animo ikaw nag t
ime travel dahil nasilip niya na ang ibang panauhin naman ay may kausap sa telep
ono.
Dahan-dahang bumaba si Clarisse sa hagdan kahit pa nag-aalinlangan siya dahil na
guguluhan pa din siya sa mga nangyayari.

May isang lalaki na nakatayo at nakatalikod sa dulo ng grand staircase. Maganda

ang bulto ng katawan ng lalaki. Nakasuot siya ng itim na tuxedo. Bigla na lamang
bumilis ang tibok ng puso ni Clarisse habang papalapit ng papalapit ang mga hak
bang ng kaniyang paa papunta sa lalaking naghihintay sa dulo ng staircase. Hindi
niya magawang pangalanan ang kanyang nararamdaman sa mga oras na iyon.
Nang iisang baitang na lamang ang pagitan nila ng lalaki ay unti-unti na itong h
umarap sa kanya. Nakasuot ito ng itim na maskara at tanging nakikita lamang niya
ay ang misteryo nitong mga mata at ang mapupula nitong mga labi.
Nakakabingaw ang bilis ng tibok ng kanyang puso. Halos mapapugto ang kanyang hi
ninga ng ngumiti ang lalaki sa kanya at nagsalita ito sa baritonong boses. Ang b
oses niya ay nagsasabi na ang lalaki ay maawtoridad.
Ako si Allen Reyes. Pakasalan mo ako.
Napabalikwas ng kama si Clarisse habang humihingal, sapo niya ang kanyang dibdi
b dahil sa bilis ng tibok ng kanyang puso. Nakahinga siya ng maluwag ng malamang
panaginip lang pala ang lahat ng iyon ngunit nagtataka siya dahil pakiramdam ni
ya ay totoo ang lahat. Pakiramdam niya nandoon siya mismo. Di nga ba't kinurot p
a niya ang kanyang sarili? Hinawakan niya ang kanyang braso na kinurot niya sa k
anyang panaginip. Bakit nananakit pa din ang kanyang braso? Tanong ni Clarisse s
a kanyang utak.
Napatingin si Clarisse sa kanyang paligid at nakahinga lalo ng maluwag ng mapan
sin na nasa apartment pa din siya, sinulyapan niya ang kanyang digital clock sa
kanyang bedside table. Alas dos pa lang pala ng madaling araw. Hindi niya alam k
ung makakatulog pa siya. Hindi niya mawari kung masama o maganda ba iyong panagi
nip. Sumandal na lamang siya sa kanyang kama at niyakap ang sarili. Mabilis pa d
in ang tibok ng kanyang puso, akala mo nag-uunahan ang mga ito sa pagpintig.
Napaka weird na panaginip. Iyon na lamang nag nasabi ni Clarisse sa kanyang sar
ili.
May nakausap siyang hindi naman niya kilala at inaya pa siyang magpakasal?! Ridi
culous! Naghuhumiyaw niyang sabi sa kanyang isip.
Kinilabutan siya sa kanyang mga naiisip. Bibihira lamang ang panaginip na may sp
ecific name. Allen Reyes? Pilit niyang inalala ang pangalang iyon ngunit hindi i
to pamilyar sa kanya.
Madalas na weird ang kanyang panaginip sa nakalipas na mga taon ngunit ngayon la
mang ito nangyari at masasabi niya na ito na ang pinaka weird sa lahat ng weird,
Seriously? may nakaranas na ba ng ganoon? May magpapakilala sa iyo sa panaginip
at pagkatapos ay may full name pa talaga? Sarkastikong tanong ni Clarisse sa ka
nyang sarili.
At dahil sa mga katanungan sa kanyang isip ay hindi na niya alam kung paano pa u
lit siya nakatulog.
Pagkagising ng umagang iyon ay agad siyang naghanda para sa kanyang trabaho, bu
ti na lamang at kahit isa siyang nurse sa airport ay nagagamit niya ang napag-ar
alan niya. Pumasok na siya sa kanyang tarabaho na hindi naman kalayuan mula sa k
anyang inuupahang apartment.
Clarisse, ang aga mo naman ata? tanong sa kanya ng kanyang kapwa nurse na si Ma
ri
beth. Hindi pa naman kasi niya oras ng trabaho ngunit pumasok na siya sa clinic
nila sa airport.
Hindi kasi ko nakatulog ng maayos. sagot ni Clarisse at naupo na sa kanyang tab
le
.
Dapat late ka na pumasok. As usual tutunganga lang naman tayo dito. Alam mo nam
a
n na kundi nahilo eh nagpapa-BP lang naman ang mga nagpupunta dito. maarteng sag
o
t sa kanya ni Maribeth. Halos tatlong taon na din silang magkatrabaho sa airport
ni Maribeth. Mabait ito at magaling makisama sa kapwa. Dating nurse si Clarisse
sa kanilang probinsya ngunit naisip niyang makipag-sapalaran sa Maynila para la

lo pang mabigyan ng magandang buhay ang kanyang lola. Okay lang, atleast pasarap
buhay tayo diba? matipid niyang sagot
Sabagay! Ang daming gwapong steward! napailing na lamang siya ng impit pang tum
il
i si Maribeth. Inilabas na lamang niya ang kanyang laptop at nag internet. Totoo
naman talagang halos pasarap buhay lang sila ni Maribeth sa airport. Minsan ay
naiisip niya na nalulugi na ang airport dahil sa kanilang company nurses, bibihi
ra lamang kasi ang severe cases sa airport lalo pa ang mga emergencies.
Sinubukan niyang hanapin sa internet ang pangalang Allen Reyes ngunit nabigo si
ya dahil halos dalawpu ang lumabas na mag ganoong pangalana. Napaka common ng na
me ng Allen Reyes kaya naman naisip niya na malabo nga itong mahanap at isa pa h
indi siya nakakasiguro kung buhay pa ito ko hindi. Hindi niya maiwasang panayuan
ng balahibo sa tuwing naiisip iyo.
Paano kung patay na talaga siya? Dumadalaw lang ba si Allen sa kanyang panaginip
?
Gusto niyang matulog mamaya ng maaga at nagbabaka sakaling makita niya muli si A
llen. Wala na siyang pakialam kung bangungot man iyon dahil ang gusto lamang niy
a ay masagot ang lahat ng kanyang mga katanungan.
Alas otso na ng gabi ng magpaalam siya kay Maribeth upang umuwi na sa kanyang ap
artment. Pagka-uwi ay dumiretso na siya patungong banyo upang maligo at magpalit
ng pantulog. Nang matapos ay saglit lamang niyang pinatuyo ang kanyang basang b
uhok at nahiga na sa kanyang kama. Medyo inaantok na din naman siya kaya naman n
akakasiguro siyang makakatulog siya agad. Nang makahiga na ay agad siyang pumiki
t at nag-concentrate matulog. Tahimik siyang nagdasal.
"I want to see you again Allen Reyes.
-----------Kabanata 2
Ilang gabi na ang lumipas, maagang natutulog si Clarisse ngunit ni minsan ay hi
ndi na nagpakita si Allen sa kanyang panaginip. Gusto niya ulit makita ang miste
ryosong lalaki, muli ay gusto niyang marinig ang baritonong boses nito at ang ma
iinit nitong haplos sa kanyang balat.
Naguguluhan si Clarisse kung siya nga ba ang may kontrol sa kanyang panaginip.
Ano nga ba ang mangyayari kung sakaling pumayag siya sa inaalok na kasal ni Alle
n sa kanya. Ano nga ba ang itsura ni Allen sa likod ng maskara nito?
Night shift ngayon ang kanyang duty at nag-iisa lamang si Clarisse sa clinic. B
umuntong hininga siya at humiga na lamang siya sa isa sa mga hospital bed, bihir
a lamang ang pasyente na nagpupunta sa loob ng kanilang clinic kaya naman wala s
iyang dapat ipag-alala kung matutulog man siya. Malaki ang clinic ngunit sila la
ng naman ni Maribeth ang tao dito. Mabuti na din iyon dahil ang ibig sabihin wal
ang emergencies na nangyayari sa airport. Ang ibig sabihin magaling magpatakbo a
ng general manager ng airport.
Naramdaman na naman niya ang pagbigat ng kanyang pakiramdam. Bila na lamang umi
kot ang kanyang mundo at napapikit. Animo may humihila sa kanya upang pumikit. P
agdilat niya ay naroon siyang muli sa hindi pamilyar na lugar kung saan niya nak
ilala si Allen. Nasa gitna siya ngayon ng bulwagan kasama ang misteryosong lalak
o, napakapit siya ng mahigpit kay Allen dahil sa pagkahilo niya maagap naman siy
a nitong inalalayan upang hindi siya mabuwal.
Ayos ka lang ba? tanong nito sa nag-aalalang tono. Napatingin siya sa lalaki at
t
initigan ang mga maiitim nitong mata. Bigla siyang nakaramdam ng kasiyahan dahil
minsan pa ay nasa mga bisig siyang muli ni Allen at ramdam niya ang mainit nito
ng paghinga. Napatingin siya sa mapupula nitong mga labi at animo nag-aanyang ha
likan niya ito, agad niyang ipiniling ang kanyang ulo para kalimutan ang isipin
na iyon.

Masyado ka bang nabigla sa sinabi ko? nabanaag niyang may hinanakit ito sa tono
ng
boses nito.
Im sorry. Hindi kita kilala. Sino ka ba at kilala mo ba talaga ako? sa wakas ay
may
pagkakaton na din siyang makapag tanong dito.
Sinabi ko na nga ba at hindi ka papayag. nabasag ang boses ni Allen na ikinabaha
la
ni Clarisse.
H-hindi naman s-sa ganun. N-nagugulahan lang talaga ko. dahil sa frustration na
na
raramdaman ay halos mapag rambol-rambol na niya ang mga gusto niyang sabihin. Tu
mawa lamang ng pagak si Allen ngunit nahahalata niya ang kinukubli nitong sakit
na nararamdaman. Hindi niya alam kung dapat ba siyang maguilty o hindi. Unang-un
a ay hindi niya naman ito kilala.
Hindi mo ba talaga ko magagawang mahalin? Mahal na mahal kita kung alam mo lang
.
Ang kapatid ko ba talaga ang mahal mo? lalo lamang naguluhan si Clarisse sa mga
sinasabi ni Allen. Sinong kapatid?!
Tumingin siya sa kanyang paligid at nagulat na lamang ng malaman na sila na lama
ng ni Allen ang tao sa bulwagan. Sa tingin niya ay binabangungot na siya. Kanina
lamang ay nakapalibot sa kanilang dalawa ni Allen ang mga nakakasiyahang panauh
in.
Paanong nawala ang lahat? Nagsimula na siyang lukuban ng takot at gusto na niyan
g gumising sa inakala niyang magandang panaginip. Sa isang iglap ay naging bangu
ngot ang lahat.
Bigla na naman nakaramdam ng pagkahilo si Clarisse marahil na din dahil sa labis
na kalituhan, napaupo siya sa sahig dahil umiikot ang paningin niya. Nakita niy
a sa nanlalabong mga mata ang papalayong si Allen. Gusto niya itong habulin ngun
it hindi niya magawa dahil sa pagkahilo niya.
Unti-unti ay nagdilim na lang ang lahat.
Nurse. Nurse. napabalikwas ng bangon si Clarisse at napasapo sa noo kanyang noo.
M
uli ay nanaginip na naman pala siya. Kahit papano ay masaya pa din siya dahil na
gising na siya mula sa isang masamang panaginip.
Allen. nasabi ko na lamang niya sa kanyang sarili.
Okay ka lang ba nurse? Binangungot ka ata. napalingon siya sa pinagmumulan ng b
os
es. Isang gwapong lalaki ang tumambad sa harap niya, nakasuot ito ng grey coat a
t dark blue necktie.
Her heart literally stopped beating. He stood a foot taller than her. His hair w
as slightly wavy, makapal at mahahaba ang mga pilikmata nito, pamilyar ang maiit
im niyang mga mata pero hindi niya maalala kung saan at kanino niya ito nakita.
She was lost in his gaze.
Bumababa na ba ang mga Greek God mula sa langit? Tanong niya sa kanyang sarili d
ahil akala mo nakakita siya ng isang Demigod.
Nurse? hindi niya namalayan na kanina pa pala siya kinakausap ng lalaki. Napanga
ng
a na nga ata siya dahil sa labis na pagka mangha sa lalaking nasa harap niya nga
yon. Agad niyang inayos ang kanyang sarili at bumaba na sa kama upang tumuwid ng
tayo.
May kailangan po kayo Sir? Masama po ba ang pakiramdam nyo? agad niyang tanong s
a

lalaki upang makabawi.

Hihingi sana ko ng gamot pero nakita kitang natutulog, aalis na sana ko ng marin
i
g kitang umuungol. Binabangungot ka. sabi nito sa malalim na boses. Pilit niyang
inaalala kung saan nga ba niya narinig ang baritonong boses nito ngunit nuli ay
hindi niya ito matandaan.
P-pasensya na, plano ko lang talaga ang umidlip. nakayuko niyang sabi. Hindi niy
a
gugustuhin ang mawalan ng trabaho. Hindi niya gustong bumalik pa sa kanilang pro
binsya.
Nah. Its okay. Just make sure na hindi ka matutulog ng saktong alas dose. mabili
s n
a napaangat ng tingin si Clarisse ngunit palabas na ng pinto ang lalaki. Gusto s
ana niyang itanong kung bakit ngunit nakaalis na ito at hindi na niya magawang h
abulin dahil sa pagtataka.
Naiwan na lamang siyang naguguluhan.
Kabanata 3
Halos dinaig pa ata ni Clarisse ang bangag sa sobrang pagkapuyat. Nais na niyang
magpasuri sa doktor dahil kung anu-ano ng hallucunations ang nakikita niya. Han
ggang ngayon ay itinatanong pa din niya ang kanyang sarili kung bakit hindi maaa
ring matulog ng saktong alas-dose. Kung sakaling nananakot lamang ang lalaking i
yon ay kinikilabutan siya lalo pa at ilang gabi na din siyang binabangungot.
Kanino nga ba siya dapat humingi ng tulong? Sa isang ispiritista? Ngunit patay n
a nga ba si Allen?
Huy!
Ay Allen! napaigtad siya ng kalabitin siya ni Maribeth sa kanyang balikat.
Oy! Sinong Allen yan? May boyfriend ka no no! inirapan na lamang niya si Maribet
h
dahil nagulat siya dito ng husto.
Baliw!
Ang gwapo daw ng bagong general manager ng airport kaya if I were you magpagand
a
ka dahil sasalubungin ang pagdating nya. nagsimula na naman maglandi ang kanyan
g
kaibigan. Wala naman siyang hilig sa mga gwapo. Tatlong taon na ang nakalipas n
oong huli siyang nagkaroon ng nobyo.
Day off dapat ni Clarisse ngunit dahil sa pagdating ng bagong General Manager ay
napilitan siyang pumasok, naisip din niyang wala naman siyang gagawin sa kanyan
g apartment kundi ang matulog. Hindi naman siya madalas umuwi sa kanilang probin
sya.
Inayos na niya ang kanyang uniporme at sabay na silang lumabas ng clinic ni Mari
beth upang magtungo sa entrance ng airport kung saan nakahilera ang lahat ng emp
leyado ng naturang airport. Dahil huli silang dumating ni Beth ay sa hulihan sil
a nakapwesto. Napanganga na lang siya ng makita ang red carpet na nakalatag sa e
ntrance. Ganito ba kagwapo ang General Manager? Tanong niya sa kanyang sarili.
Maya-maya pa ay nagsi-ayos na ang lahat dahil sa humintong limousine.
May isang lalaki ang bumaba ng limousine. Nakasuot ito ng itim na Americana.Naka
suot din ito ng sunglasses. Spell H-O-T. Literal na napanganga ang lahat. Makiki
ta mo ang pagiging powerful ng personality ng lalaking parating, sa bawat hakban
g niya na puno ng confidence. Akala mo model ng isang mamahaling brand ng damit
kung maglakad ang General Manager.
Mabilis na namang naghabulan ang tibok ng puso niya, ang huli niyang pagkakatand
a ay ganito din ang pagtibok ng puso niya noong una niyang makaharap si Allen sa
panaginip niya gayundin sa lalaking gumising sa kanya sa katotohanan.
Parang pag-aari nito ang buong mundo sa paglalakad nito. Diretso lamang ang ting

in nito kahit binabati ito ng mga tao sa paligid nito. Pigil ang hininga ni Clar
isse ng madaanan siya nito buong pa-aakala niya ay makakahinga na siya ng maluwa
ng ngunit nagulat na lamang siya ng huminto ito sa tapat niya at tumingin sa dir
eksyon niya. Hindi niya makita ang mata ng lalaki dahil sa suot nitong shades ng
unit ramdam niya ang mga titig nito. Halos mapapugto ang kanyang hininga ng hawa
kan nito ang kanyang nameplate at iayos. Paling pala ang kabit ng kanyang namepl
ate dahil na din siguro sa kanyang pagmamadali kanina.
Dapat laging nakaayos ang nameplate, ito ang reflection sa pangalan ng airport.
he said in a deep husky voice.
Maliwanag ba Miss Lonzaga?
Y-yes Sir.
Sa nanlalaking mga mata ay nagulat na lamang siya sa mukha ng lalaking nasa hara
pan niya lalo na ng alisin nito ang suot nitong shades. Sa sobrang bilis ng tibo
k ng puso niya at pinagpawisan na siya ng malamig at unti-unting nagdilim ang ka
nyang paningin.
Naramdaman na lamang niya ang mga brasong sumalo sa kanya.
Kabanata 4
Nagising si Clarisse sa isang hindi pamilyar na lugar. Sa isang opisina. Nakahig
a siya sa isang sofa, at nakita niya ang pamilyar na bulto ng isang lalaki na ka
salukuyang nakatalikod mula sa kanya at nakamasid sa may bintana.
Nang mapansin nito ang pagkilos niya ay lumingon ito sa kanya, napasinghap na na
man siya sa kagwapuhan na tumambad sa kanya.
Gising ka na pala. Okay ka na? sabi nito habang nakangiti sa kanya. Bigla na lam
an
g gumaan ang pakiramdam niya ng ngumiti ito sa kanya, para bang nakapagpapagaan
ng mood ang bawat ngiti nito.
Ikaw? Ikaw yung kagabi. Salamat nga pala. mahina niyang sabi. Nakita niyang nang
un
ot ang noo nito na animo nagtataka sa mga sinasabi ng dalaga.
Anong meron kagabi?
Hindi mo matandaan? Ginising mo ko nung binabangungot ako. narinig niya ang pagt
aw
a nito ngunit pagak lamang iyon. Imposibleng hindi siya makilala nito dahil naka
-uniporme naman siya kagabi.
Sorry Miss pero hindi ko alam yang sinasabi mo. Pagod akong nakahiga sa kama kag
a
bi kasama ang isang napaka seksing babae. nanlaki ang mga mata niya sa mga sinab
i
nito.
Siguro puyat ka lang kaya ka hinimatay. Tulog ka pa. naningkit ang mga mata ng
da
laga ng tumawa na naman ito. Hindi niya alam kung ano ang nakakatawa at bakit pi
nagtitripan siya nito.
Ano ba ang nakakatawa? Nandito ka kaya kagabi! naiinis na din siya dahil sa pat
ul
oy nitong pagtawa. Mataray niya itong tinanong.
Woahhh! Woahhh! Oy Miss alam ko na yang mga ganyang technique. Gasgas na yan. H
e
said in amused tone then he laughed again. Nagsimula na talaga siyang mainis lal
o pa sa kayabangan ng lalaking nasa harapan niya.
Hoy! Hindi kita type no! naisip na lamang ni Clarisse na may sakit itong limot n
gu
nit gayun pa man ay hindi niya mapigilan mainis dahil sa kahambugan nito.
Wala akong sinasabi. binigyan siya nito ng nakakalokong ngiti ngunit inirapan la

ma
ng niya ito.
Ang angas ah. naipaypay na lamang ni Clarisse ang kanyang kamay sa kanya dahil
sa
labis na inis.
Type mo siguro ko? Defensive. Hmmm..... Aha! he snapped at ngumiti.
Nilapitan lang kita kanina hinimatay ka na agad? Ganun pala talaga ko kagwapo at
ma-appeal. Tsk. napanganga na lamang siya at nasapo ang noo.
I cant believe this. she said.
Oh talaga? Ako man. Masyado ata akong naging humble kaya ngayon ko lang na-real
i
ze na sobrang gwapo ko pala. Thanks to you. he winked at her at siya naman ay na
p
atawa na lamang.
Wow! yun na lamang ang nasabi niya at tumayon na siya para iwan ang baliw na lal
ak
ing iyon. Bago pa siya makalabas ng opisina nito ay narinig niya ang paghagalpak
ng tawa nito kaya naman isinarado niya ang pinto ng padabog.
Ang hangin! Kagabi lang napaka snob tapos all of a sudden naging baliw! pakiram
da
m ni Clarisse ay nababaliw na din siya dahil kinakausap na niya ang sarili niya
ng malakas.
Hindi malaman ni Clarisse tuloy kung bilog nga lang ba ang buwan kagabi kaya nam
an ganoon ang kayang bagong boss. Bumalik na lamang siya sa clinic at naabutan s
i Maribeth na mukhang kanina pa sa kanya naghihintay.
Oh gising ka na pala. Ano ba yung drama mo kanina teh? tinignan lamang niya ng m
as
ama si Maribeth. Naupo na lamang siya sa hospital bed. Pamilyar talaga sa kanya
yung boses ng bagong GM. Ganoon din ang pakiramdam niya noong una silang magkita
ni Allen.
Oy!
Ay Allen! halos mapatalon siya sa gulat ng tawagin siya ni Maribeth na mukhang k
an
ina pa siya kinakausap.
Sino ba yung lintek na Allen nay an ha? Kanina pa yan.
Ang daldal mo. Alam mo ba yon?
Pero girl grabe ang hot ni Sir nung kinarga ka nya. Infairness naman pala may c
h
emistry kayo! kilig na tili ni Beth. Hindi na lamang niya pinansin ang kaibigan
a
t nagsimula na lamang ayusin ang kanilang annual reports.
Sobrang gwapo! Sana ako na lang yung nilapitan nya, malamang mahimatay man ako.
Tengene lang Clarisse!
Hoy! Manahimik ka nga dyan kita mong nasa trabaho tayo. Mga salita mo naman.
Sus yaan mo na. Puro naman foreigner ang napapadaan dito malay ba nila. hindi na
n
iya pinansin at kaibigan dahil alam niyang hindi ito titigil sa pagdaldal.
Maghahating gabi na ng matapos niyang lahat ng dapat gawin, mag-isa lamang siya
ngayon sa llob ng clinic dahil lumabas si Maribeth upang bumili ng kape. Tumingi
n siya sa kanyang relos at nakitang 11:55 na ng gabi. Naalala na naman niya ang
sinabi sa kanya ng kanilang GM noong nagdaang gabi na huwag matutulog ng sakto a
las dose.
Wag na wag kang matutulog ng sakto alas dose
Naisip niya na baka pinagtitripan na naman siya nito tulad ng ginawa nito sa kan

ya kanina lamang ay hindi totoo ang lahat ng sinabi nito sa kanya noong isang ga
bi. Wala naman siyang magagawa kung dinalaw siya ng antok ng mga oras na iyon. I
dinukmo na lamang niya ang kanyang ulo sa table at pumikit na.
Naramdaman na naman niya ang pagbigat ng katawan niya. Alam na niya ang mangyaya
ri.
Nakatayo siya at nag-iisa sa bulwagan. Hindi malaman ni Clarisse kung saan siya
pupunta. Ang pagkakatanda niya at nagsasayaw sila ni Allen ng bigla na lamang i
tong bumitaw sa kanya at lumakad palayo mula sa kanya. nakita niya sa mga itim n
itong mata ang pinaghalong sakit at poot. Agad siyang pinanlamigan sa isiping iy
on.
Nagpalinga-linga siya sa paligid ngunit wala ni isang tao. Naramdaman niya ang
isang kamay na humawak sa kanyang braso, agad siyang napaharap sa taong iyon. Na
gtaka siya kung paanong napunta si Allen sa kanyang likuran. Lumingon siya sa ka
nyang likod kung saan huling dumaan si Allen at muling humarap sa lalaking nasa
harapan niya na ngayon ay nakangiti. Parehas sila ng suot na maskara pati na din
ang bulto ng katawan ngunit hindi sa kasuotan nito. Imbes na itim ay puti ang s
uot nitong tuxedo.
Allen? nagtatakang tanong ni Clarisse sa lalaki ngunit umiling lamang ito at hin
ap
los ang kanyang mukha.
Ako si Aaron. Ang lalaking mahal mo.
Kabanata 5
That was a weird dream.
Nagising si Aaron mula sa kanyang pagkakatulog, ilang gabi na din niyang napapag
inipana ang kanyang kapatid na si Allen. Tahimik na lamang niyang minura ang kap
tid. Bakit hindi na lang ito manahimik kung saan man itong lupalop napunta?! Nai
inis na tanong ni Aaron sa kanyang sarili
"Ako si Aaron ang lalaking mahal mo" umaalingawngaw sa kanyang isipan ang kanyan
g mga sinabi sa babaeng nakaputing maskara. Sino na ang babaeng iyon sa kanyang
panaginip? Nitong mga nakaraang gabi ay nagiging weird na ang kanyang mga panagi
nip hindi niya tuloy malaman kung sa labis ba niyang pagod sa trabaho o dahil sa
stress.
Sa tuwing maiiglip siya ay napapaginipan niya na siya ay nasa isang bulwagan, ac
tually iyon ang bulwagan sa kanilang ancestral house sa Bulacan na kung tawagin
ay Casa de Rojo dahil halos kulay dugo ang pintura ng buong kabahayan. Ayon sa k
anyang panaginip ay nakatayo daw siya sa may veranda habang pinapanood ang kanya
ng kapatid na si Allen na nakikipagsayaw sa isang babae.
Nagtataka siya dahil parang nakaramdam siya ng selos habang pinapanood niya ang
kanyang kapatid at ang misteryosang babae na natatabingan ng puting maskara.
Gusto niyang kontrolin ang kanyang panaginip ng sa gayon ay tatanggalin niya ang
maskara ng babae. Gusto niyang makita ang mukha nito sa likod ng maskara nito.
Siya si Aaron Reyes, isang piloto at General Manager ng isang kilalang Airline.
Pangalawang anak sa pamilya. Ang totoo hindi naman talaga siya ang dapat na Gene
ral Manager ngunit wala siyang magagawa. Ang kanyang kakambal na si Allen ang da
pat na General Manager ngayon. Hindi niya ginusto ang buhay na iyon. Noon pa man
ay pangarap na niya ang maging isang jet fighter at dahil sa kahibangan ng kany
ang kapatid ay na-stuck siya sa apat na sulok ng isang boring na opisina.
Naalala niya ang babaeng nakilala niya kanina. Ngumiti siya ng muling maisip an
g weird na babae na iyon. Marahil ay may gusto iyon sa kanya dahil malabo namang
makita siya nito noong nakaraang gabi dahil nasa piling siya ng isang Magdalena
ng mga panahon na iyon. Bigla siyang nacurious sa babaeng iyon na napag-alaman
niyang si Clarisse Lonzaga isang company nurse sa airline nila. Parang pamilyar
ito sa kanya ngunit dahil sa dami ng mga babaeng nakilala niya ay alam niyang hi
ndi na niya ito matatandaan.

Ang natatandaan niya ay nag-aayos siya ng mga papeles sa kanyang lamesa ng maka
idlip siya. Hindi niya namalayan na alas tres na pala ng madaling araw ng magisi
ng siya.
Pumunta na lamang siya sa isang counter kung saan nakalagay ang mga wine at bran
dy. Kumuha siya ng isang baso at nagsalin ng alak. Unti-unti ay sinimsim niya an
g alak habang iniisip kung bakit ganoon ka-weird ang panaginip niya. Nagdulot ng
kapayapaan sa kanya ang pag-inom ng brandy habang nag-iisip.
Ganun pa din ba kalaki ang galit sa kanya ni Allen hanggang ngayon ay dinadala n
ito ang issue na namagitan sa kanila tatlong taon na ang nakakaraan? Iyon ang ka
tanungang nakabitin sa kanyang isipan. Hindi na nga niya naiisip ang tungkol sa
bagay na iyon. Matagal na itong tapos at pilit na niya itong kinalimutan ngunit
bakit nagbabalik na naman ito?
Napaka makasarili talaga ng kanyang kakambal na si Allen.
Kabanata 6
Nagising na naman si Clarisse mula sa weird na panaginip. WTH is gong on?! May A
llen na nga may Aaron pa?! Naguguluhang tanong ni Clarisse. Nababaliw na ata siy
a. Hindi niya kilala si Allen at mas lalong hindi niya kilala si Aaron na ngayon
naman ay sinasabing siya ang mahal niya.
Bumangon si Clarisse ng kama upang sumandal sa headboard, ginulo-gulo niya ang k
anyang buhok na halos sabunutan na rin niya ang kanyang sarili dahil sa labis na
pagkalito. Natatakot na din siya sa mga nangyayari, para sa kanya hindi na norm
al ang mga napapaginipan niya lalo pa't nagtutuloy lang ang kanyang naudlot na p
anaginip. Hindi na niya gusto pang isipin kung anuman ang maaaring mangyari sa s
usunod niyang panaginip.
Una nariyan si Allen na sinasabing siya ang nararapat niyang pakasalan ngunit ng
ayon naman ay may nagpakilala sakanya na Aaron at nagsasabing siya ang mahal niy
a. Kailanman sa buhay niya ay wala pa siyang nakikilalang Allen man o isang Aaro
n.
Humiga na ulit siya sa kama ngunit alas-tres na rin pala ng madaling araw at ala
m niya na hindi na rin siya makakatulog pang muli. She decided to take a bath at
gumayak na rin. Mabuti na rin ang maaga siyang pumasok sa trabaho bago pa siya
masita ng bagong General Manager.
Bandang alas-kwatro na ng lumabas na siya ng kanyang apartment. Pasakay na sana
siya sa kanyang kotse ng mapansin ang isang bulto ng lalaki na nakatayo sa labas
ng kanyang gate. Sino naman kaya ang lalaking iyo? Tumatambay lang ba ito? Tano
ng niya sa kanyang sarili. Ipinasok muna niya ang kanyang bag sa loob ng kotse a
t lumapit sa lalaking nakasandal sa gate niya. Dahil madaling araw pa lamang ay
kalat pa ang dilim sa labas at hindi man lamang matanglawan ng liwanag ng ilaw s
a katapat na poste ang mukha ng lalaki.
"Kuya may kailangan po kayo? Tindero po ba kayo ng dyaryo? ahmmm ng balot? puto?
" bubuksan na niya sana ang gate ngunit naisip niya na baka magnanakaw ito kaya
naman dumistansya siya ng kaunti mula rito.
"Uy kuya?" tawag niyang muli sa lalaki ngunit hindi man lang ito natinag mula sa
kinatatayuan nito.
"Hindi mo ba talaga ko magagawang mahalin Clarisse?" nanlaki ang mga mata ni Cla
risse sa pamilyar na boses na narinig niya. Nanghihintakutan siyang napahawak ng
mahigpit sa gate, tanging rehas lamang ng gate ang distansya nila. Panaginip pa
din ba ito?
"S-sino ka? Humarap ka sa akin." gusto niya itong makita ngunit naroon pa rin an
g takot at agam-agam sa kanya.
"Allen ikaw ba yan? Totoo ka ba talaga?" sinubukan niyang hawakan si Allen upang
mapatunayan sa sarili kung totoo nga ba siya o kathang isip lamang niya ito ngu
nit hindi niya nagawa dahil nagsimula na itong maglakad palayo. Iilang metro pa
lang itong nakakalayo ng huminto sa paglalakad.
"Minahal kita Clarisse pero bakit si Aaron pa?" at sa isang kisap mata ay naglah

o na lamang ito na parang bula samantalang siya naman ay napaupo dahil sa pinags
amang takot, pagkalito at pagkabigla sa nangyari. Alam niya at sigurado siya na
hindi ito panaginip at nakausap niya talaga ito. Nang makabawi ay agad niyang bi
nuksan ang gate at tumakbo sa kotse niya at pinaharurot ito papuntang airport. N
anginginig ang mga kamay niya habang nagmamaneho.
Nakarating si Clarisse sa airport na humahangos kailangan niyang makita si Beth
dahil mababaliw na siya kung wala man siyang mapagsabihan nito. Sa pagtakbo niya
ay hindi niya namalayan na may kasalubong pala siya kaya naman nabunggo niya it
o
"S-sorry! Sorry! Ikaw?!"
"Oh anong ginagawa mo dito? Ang aga pa ah?" bigla na lamang nawala ang takot niy
a at agad napalitan ng inis dahil si GM lang naman ang nabunggo niya. Pakiramdam
niya ay agad na umakyat ang dugo niya sa ulo niya. Hanggang ngayon ay hindi pa
din niya makalimutan ang kahihiyan na inabot niya rito.
"Bakit ikaw ang aga mo? Masamang pumasok ng maaga?"
"Hindi naman!" tatayo na sana si Clarisse ng pigilan siya ni Aaron.
"Oy samahan mo muna ko, ang dilim pa kaya dito sa office area." maraming tao sa
airport ngunit dahil sa office area siya nadaan ay wala pang halos tao dito. Ala
s siyete pa kasi ang bukas ng offices sa airport ngunit bente kwatro oras ang op
erasyon.
"Natatakot ka ba? Like hello! Tumambay ka kaya sa mismong airport matao dun." in
irapan na lamang niya ito habang pareho pa din silang nakaupo sa sahig habang ka
pwa sapo ang kanilang mga ulo.
Ayoko nga! Tara sama ko sa clinic niyo." hinigit na lang siya nito bigla patayo,
parang takot na takot ito dahil nanlalamig ang kamay nito.
"GM okay ka lang? Naduduwag ka ba?"
"At sinong duwag ha? Yelohan mo 'tong ulo ko at sumakit!" gusto niyang matawa sa
reaksyon nito. Alam niyang natatakot ito dahil nangangatal pa ang bibig nito ha
bang nasalita. Nakakita siguro ito ng multo sa opisina kaya naman naduwag.
Nang makarating sa loob ng clinic sumalubong sa kanila si Beth at halos mapatili
ito sa nakita. Sino nga bang hindi magugulat kung kasama niyang papasok sa loob
ng clinic ang General Manager ng airport.
"G-GM? Anong ginagawa nyo dito sa ganitong oras? Saka Clarisse bakit ang aga mo
ata? 7am ang duty mo diba?" halos mabulol na si Beth sa labis na gulat at hindi
na niya kailangan pang hulaan ang susunod na sasabihin ng kaibigan.
"Girl! Pano mo nahigit dito yan? nalaglag panty ko 'te!" bulong sa kanya ni Mari
beth. Tinignan na lamang niya si GM na magkasalubong ang mga kilay. Marahil ay n
agtataka ito kung ano man ang pinagbubulungan nila.
"Ay Beth kuha ka pala ng cold compress."
"Bakit?"
"Nabukulan kasi si GM." pang-aasar na sabi ni Clarisse habang nakatingin sa Gene
ral Manager nila.
"Nabukulan ka dyan! Bukulan kaya kita?! Wag na! Makikitulog na lang ako dito." w
alang sabi-sabing nahiga ito sa hospital bed.
"Gisingin mo ko pag 7am na ah at hep! wag mo kong rereypin!" natatawa nitong sab
i bago pumikit.
"Hayaan mo Sir ako na lang rereyp sayo!" kinikilig na sabi ni Beth, umiling na l
amang si Aaron at natulog na. Bigla na lamang hinila ni Beth si Clarisse.
"Pigilan mo ang hypothalamus ko Clarisse! rereypin ko talaga yan! Shet napaka gw
apo naman! Tignan mo oh!"
"Baliw ka talaga." tumingin siya sa kasalukuyang natutulog na si Aaron. Lumapit
siya rito at pinagmasdan ang mapupulang mga labi nito. Pamilyar ito sa kanya ngu
nit hindi niya ito matandaan.
Sa kabilang dako ay rinig ni Aaron ang pag-uusap ng magkaibigan. Nagkukunwari la
mang siyang tulog upang matahimik na ang maingay na kaibigan ni Clarisse. Balak

na sana niyang sitahin ito dahil sa ingay nito ng maramdaman niya na may tumabi
sa kanya. Nakaramdam siya ng pagkailang dahil nanunuot sa kanya ang pagtitig ng
babae sa kanya. Hindi na niya kailangan pang dumilat upang siguraduhin kung sino
ang nasa tabi niya. Tanda niya ang amoy ito at sa paraan ng pagtitig nito sa ka
nya ay hindi na niya napigilan ang sarili niya.
He kissed her.
Kabanata 7
Nanlalaki ang mga mata ni Clarisse ng mapalayo siya kay Aaron at nang makita niy
a ang nakakaloko nitong ngiti ay saka pa lamang sumagi sa kanyang isip ang ginaw
a nito sa kanya. He kissed her for Pete's Sake! Matagal na niyang hindi naramdam
an ang simpleng physical contact na ganoon.
"Hinalikan ni GM si Clarisse?!! O-M-G!!" tili ni Beth habang lumalabas ito ng c
linic. Mabilis naman siyang nakabawi at hinarap ang..Argh!! Ang manyak na iyon n
a kasalukuyang nakabangon na sa kama at nasa mukha nito na pang-aasar na nagsasa
bing 'nice one'
"Alam ko naman na gusto mo akong halikan eh, dahil likas naman akong maginoo at
mapagbigay naman ako, ako na mismo ang humalik sayo. Nagustuhan mo ba?!" kuminda
t pa ito at halatang nag-aasar pa din. Nag-init ang kanyang ulo dahil sa labis n
itong kahambugan.
"Alam mo pagkatapos nitong gagawin ko sayo makakaalis na ko dito sa airport MO!
Napakayabang mo!"
"Bakit ba ang pakipot mo? Simula pa lang naman gusto mo na ko." hindi pa din naw
awala ang ngisi ni Aaron kaya naman nainis na ng husto si Clarisse. Agad niyang
hinawakan kung ano man ang unang bagay na mahahagilap ng kanyang kamay. Nahawaka
n ng kamay niya ang isang vase na naka-display sa bedside table. Agad niya itong
iniangat at iniharap sa lalaki.
"Hoy ano yang gagawin mo?! Ako General Manager dito! P-pwede kitang patalsikin!"
"Anong pakialam ng hypothalamus ko?! Lagot ka sakin! Ang kapal ng mukha mo!" unt
i-unti siyang lumapit sa lalaki habang patuloy din ito sa pag-atras.
"Magagawa ko ba eh sa ang gwapo ko?! Bakit may nakita ka na bang mas gagwapo pa
sa boss mo?"
"Para sabihin ko sayo pinag-aagawan lang naman ako ng dalawang lalaki." gusto na
lamang niya matawa sa kanyang sinabi. Ang tinitukoy niya ay si Allen at Aaron n
a pinag-aagawan siya sa kanyang panaginip. Half-truth naman iyon kaya hindi na m
asama.
Nakalapit na siya sa kanya dahil wala na naman mauurungan pa si Aaron dahil napa
sandal na ito sa dingding. Bigla na lamang naghina yung electricity at tuluyang
nagdilim ang lahat. Dahil sa takot ay nabitawan ni Clarisse ang vase at napakapi
t kay GM.
"@!?%#&" nagulat na lamang siya ng nagmura ng malakas si GM at kung kanina ay s
iya lang ang nakakapit ngayon napahawak ito ng mahigpit sa kanyang baywang. Ramd
am niya kung gaano sila kalapit sa isa't-isa
"Ang sakit! Bumagsak sa paa ko yung vase." he hissed. Masyado na siyang nadadala
sa lapit kanilang distansya, nakaramdam na siya ng pagkailang ng maalala na nak
akapit ito sa kanyang baywang. Agad siyang lumayo rito.
"S-sandali hahanapin ko lang yung penlight ko."
"Dumudugo ata yung paa ko. Ang sakit!! Bakit mo naman kasi binitawan." bigla na
lamang siya nitong hinaklit sa kanyang braso na naging dahilan upang mapayakap s
iya rito.
"Oy chansing na ata yan boss."
"Baliw. Di ako makalakad. Alalayan mo ko." kapwa sila nangangapa sa dilim ng pau
puin niya ito sa kama.
"Kailangan ko ng magsindi ng kandila para magamot ko yang sugat mo." aalis na sa
na siya upang maghanap ng gamot ng marinig niya ang pagbukas ng pinto kasabay ni

to ang pagliwanag ng kapaligiran.

"Grabe! Ang gagwapo talaga ng mga flight attendant dito damay mo na ikaw Boss!"
ganoon na lamang ang pagtataka ni Clarisse ng masaya pa si Beth na pumasok sa lo
ob ng clinic.
"Nag black out diba?"
"Asa ka naman mag black out dito. Airport 'to teh."
Nanlaki ang mga mata niya ng maisip na may punto nga naman si Beth. Sa ganito k
ahalagang operasyon imposibleng mag black out na lamang bigla at kung mangyari m
an ay mabilis na bubuksan ang generator dahil kung mawawalan ng kuryente ng mata
gal ay hindi gagana ang radar at monitor na nagsisilbing guide ng mga piloto sa
tuwing umaalis sila. Napakaliit nga naman ng tiyansa na mawalan ng kuryente sa i
sang airport.
Nagkatinginan na lamang sila ni Aaron na kapwa nagtataka.
Kabanata 8
Kasalukuyang ginagamot ni Clarisse ang nasugatang paa ni General Manager na wala
ng lubay sa paninisi kung bakit nasugatan ito. Habang ginagamot niya ito ay wala
din lubay ang pagrereklamo nito na animo ayaw nahahawakan ng kung sino ang kata
wan nito.
"Kasalanan mo 'to eh! Pag ako talaga di nakalakad malalagot ka sakin. Ikaw magig
ing paa ko tandaan mo yan." angil ni General Manager kaya naman diniinan na niya
ang paglalagay ng betadine sa sugat nito. Kasalanan din nito kung bakit niya na
gawa iyon magpasalamat na lamang ito na hindi niya naipukpok rito ang vase.
"Alam mo ang bading mo din. Sa paa lang yang sugat mo malayo sa bituka!"
"Eh pano na yung babae kong iuuwi sa pad mamayang gabi? Edi hindi ako nakakilos
ng maayos habang nagsesex kami!" umiling na lamang siya.
"Kung makapagsalita ka naman akala mo katapusan na ng sex life mo. Umayos ka nga
o gusto mo maimpeksyon 'tong sugat mo?!" itinuon na lamang niya ang kanyang ate
nsyon bago pa tuluyang mainis na naman siya sa lalaking ito.
"Ouch! Dahan dahanin mo naman. Peste di pa kaya bukas yung opisina?"
"Malamang hindi pa mag 6am pa lang kaya. Ang duwag mo naman." komento ni Clariss
e.
Ang totoo ay pati siya ay duwag. Natatakot pa din talaga siya sa kanyang nakita
kanina. Napaparanoid na siguro siya para isiping may isang tao o multo na nakama
sid lang sa kanya, natatakot na siya kay Allen na hindi naman niya alam kung ano
ba ang gusto nitong iparating. Sino ba talaga siya? Kung dati sa panaginip lang
niya ito nakikita ngayon naman ay maski sa realidad na. Para bang sa bawat pagg
alaw niya ay nandoon lamang sa isang sulok si Allen at nagmamasid.
Masyado nga lang ba niyang ginagamit ang kanyang imahinasyon o sadyang may mga b
agay na hindi kayang ipaliwanag ng iba?
"Makapag day off na nga lang para naman marelax ako. Lately kung anu-ano na yung
nakikita ko eh maski yung kapatid kong matagal ng patay nakikita ko pa. Tangnan
g yun! Di pa manahimik sa kung san man syang lugar napunta." hindi malaman ni Cl
arisse kung siya ba ang kinakausap ni Aaron o ang sarili nito.
Nang matapos ay naghugas siya ng kamay at tumabi dito. Mukhang malalim ang iniis
ip ng mokong na'to ah?! Sabi niya sa sarili. Ngayon lamang niya napansin ang muk
ha nito dahil puro kayabangan lamang nito ang kanyang napapansin. Napaka gwapo n
ito.
"Patay na nga yang kapatid mo minumura mo pa. Kawawa naman yung patay." komento
na lamang niya.
"Dapat lang sa kanya yon no." napalingon siya rito. Sa isang iglap ay naging clo

se na lamang sila bigla dahil nagkkwento ito tungkol sa nakaraan nito ngunit hin
di naman siya nagtatanong.
"Alam mo ba yung Casa de Rojo? somewhere in Bulacan?" biglang tanong nito sa kan
ya na wala naman sa topic nila kanina.
"Oo naman. Taga Bulacan ako." saad ni Clarisse. Doon siya lumaki kasama ang lolo
at lola niya. Bata pa lamang siya ng mamatay ang kanyang mga magulang mula sa i
sang aksidente.
"Oh talaga?!! Taga doon din ang parents ko. Yung Casa de Rojo yun yung ancestral
house namin. San ka sa Bulacan?" pagtatanong nito na kikitaan mo ng excitement
matapos malaman na magkamukha sila ng probinsya.
"Taga Malolos ako eh. Kayo ba?" mas mabuti na din pala ang nag-uusap sila ng gan
ito ng General Manager kaysa palagi silang nag-aaway at nag-iinisan.
"San Ildefonso. Pero alam mo yung Casa de Rojo?"
"Oo naman. Sikat yun eh bilang Bahay na Pula pero how come na naging haunted hou
se na yun eh ancestral house nyo pala? Madami ba talagang multo sa masyon na yon
?" pagtatanong niya rito na puno ng kuryosidad.
Bigla na lamang itong nanahimik. Na-offend niya ba ito? Hindi kaya sabi-sabi lam
ang iyon ng mga matatanda upang takutin ang maga bata besides wala pa naman tala
gang napupunta doon dahil isa iyong private property.
"Naku GM pasensya na kalimutan mo na lang yung tanong ko. Haha. Alam mo na may k
alumaan na kasi yun mga kwentong tsismis lang ng matatanda." tumawa na lamang si
ya ng pagak.
"OO madaming multo dun. Multo ng nakaraan." muli ay napalingon siya rito at maki
kita mo sa mukha nito na may malalim itong iniisip, animo sariwa pa rito ang mga
pahayag.
"M-multo ng nakaraan?" nalilito niyang tanong.
"Ah! Wala! Ang dami ko ng nasasabi sayo. Makaalis na nga mag 6:30 na din pala ng
umaga. Sige! Salamat sa tulong Ms. Clarisse." tumayo na ito at lumakad paika-ik
a palabas ng clinic.
Tumayo na din siya para sana tulungan itong maglakad ngunit ng nasa pinto na ito
ay bigla itong lumingon paharap sa kanya. May bahid ng hinanakit at sakit ang n
ababanaag niya sa mga mata ni GM. Hindi niya mapangalanan ang nararamdaman niya
ngunit parang naninikip ang dibdib niya sa paghihirap na nararanasan nito ngayon
. May mali ba sa mga nasabi niya? Bakit bigla na lang nag-iba ang pakikitungo ni
to?
"Alam mo naalala ko sayo yung babaeng laging nakkwento ng kapatid ko. Sa mga kwe
nto nyang iyon kaya minahal ko ang babaeng iyon kahit hindi ko pa ito nasisilaya
n. Sige wag mo na lang ako pansinin. Bye." tumalikod na ito at naglakad ng nakap
amulsa kung sa ibang sitwasyon ay matatawa pa siya dahil sa pag-ika nito ngunit
hindi.
Kabanata 9
Ilang gabi na din ang nakakalipas at hindi na
, pinili na niya ang morning shift para naman
sa pagtulog ang problema nga lang ay si GM ay
g clinic. Lagi na lamang itong nakikitulog sa
tinatamad lang ba itong magtrabaho o hindi.
Mag-isa lamang siya sa clinic kasama si GM na
a naman siya.

napapaginipan ni Clarisse si Allen

hindi siya inaabot ng hating gabi
nawiwili na sa pagtambay sa loob n
clinic, hindi lang niya alam kung
nakatambay na naman upang asarin n

"Lakasan mo nga yung aircon." utos sa kanya ni Aaron.

"Alam mo Sir bakit di ka na lang bumalik sa opisina mo? Baka hinahanap ka na ng
sekretarya mo."
"Eh ayoko nga kasi sabi dun. Ang boring dun!" inayos pa ni GM ang pagkakahiga ni
to kaya naman nainis siya.
"Kung mag-ikot ka na lang kaya sa airport. Madaming stewardess dyan na magaganda

't sexy dun ka na lang." hindi naman sa pinapaalis niya ito ngunit gusto lamang
niya na naaasar ito.
Wag mo kasi kong pansinin dito. Lagot ka sakin pag nawala antok ko. balak na sa
na
niya itong batukan ngunit nagtakip lang ito ng unan.
Diinan ko kaya yang unan sa mukha mo tignan ko lang kung magising ka pa. bulong
ni
ya sa kanyang sarili at naupo na lamang sa tabi nito.
Nagulat si Clarisse ng tumunog ang kanyang cellphone. Tumatawag ang kanyang lola
. Tumatawag lamang ito pag may kailangan o kaya naman ay maisipan mangamusta. Ma
y nangyari kaya?
"Hello lola? Napatawag ka?"
"APOOOOO!!" halos mabasag ata ang kanyang tenga sa pagsigaw ng kanyang lola. Nak
alimutan nga pala niyang bingi ang kanyang lola kaya naman lagi itong nakasigaw.
"Bakit po lola?' tanong niya sa kanyang lola.
"Aba'y hindi ka man lang ba uuwi dito sa probinsya? Dyan ka na ba titira at hind
i ka na nadalaw dito."
"Susubukan ko po by next week lola."
"Dapat lang hija! Aba'y gusto mo bang magtampo sayo ang nobyo mo ha?" natahimik
siya sa sinabi nito. Ngayon lang niya naalala na malapit na nga pala ang araw na
iyon. Muntikan na niyang hindi maalala ito dahil sa pagka-distract kay Allen.
Naramdaman na naman niya ang kirot sa kanyang puso. Akala niya ay nakalimot na s
iya ngunit hindi pa din talaga. Parang isang bangungot ang lahat na iyon. Kahit
tatlong taon na ang nakakaraan hindi pa din niya magawang mag move on.
"Hija andyan ka pa ba?" singit ng lola niya na siyang nagpabalik sa kanya ng rea
lidad.
"Sige ho. Uuwi ako next week lola." sabi niya sa kanyang lola sa matamlay na bos
es.
Hindi na niya nais pang bumalik sa lugar na iyon na siyang naging dahilan kung
bakit nagbago ang buhay niya. Hanggang ngayon ay galit pa rin siya sa taong dahi
lan kung bakit namatay ang ang pinakamamahal niyang lalaki. Kung gusto man ng ta
ong iyon ang mamatay ay sana ay hindi na idinamay pa ang iba. Sana ito na lamang
mag-isa ang namatay! Bakit kailangan pang may madamay?! Bakit hindi na lang din
siya ang namatay?!
Hindi niya namalayan na umiiyak na pala siya, hindi niya mapigilan ang maiyak sa
tuwing naaalala ang araw na iyon. Ang araw na nasira ang langa ng plano niya. A
ng lahat ng pangarap na binuo nila ng sabay.
Napaangat ang mukha niya ng maramdaman ang kamay na tumatapik sa balikat niya. S
i General Manager ang nagcocomfort sa kanya sa ganitong sitwasyon. Inabot niya a
ng panyo na ibinigay nito sa kanya at pinunasan ang mga luha niya na walang hint
o sa pag-alpas.
"May bad news ba?" kung sa ibang pagkatataon ay magtataka si Clarisse sa kaseryo
sohan ng composure nito pero alam naman nito siguro kung kailan pwedeng mang-asa
r at magseryoso.
"Ah wala naman tumawag lang lola ko." sabi ni Clarisse habang nakatungo yung ulo
niya habang ito naman ay pilit na inihaharap ang mukha nito sa kanya.
"Gusto mo bang mag-leave? Umuwi ka muna sa inyo baka nagka emergency o ano pa ma
n dun." sincere na suhestiyon ni GM sa kanya. Tumayo na si Clarisse at pumasok s
a loob ngunit nakasunod pa din ito sa kanya. Naupo na lamang siya sa kama at bum
untong hininga.
"Uuwi ako next week sa Bulacan." naramdaman na naman niya ang kakaibang pakiramd
am sa tuwing nakakausap niya si Aaron. Komportable.
Sa kabilang dako ay nasisiyahan si Aaron sa tuwing mag-stay sa loob ng clinic, m

alamig na kasi ay maganda pa ang nurse kahit na madalas pa siya nitong sungitan
at tarayan. Masyado kasing boring sa loob ng kanyang opisina at kasama pa niya a
ng matandang dalaga niyang sekretarya. Mas gugustuhin na lamang niya ang tumalon
sa building buti na lamang ay nakahanap siya ng maayos na tatambayan.
Maganda si Clarisse at sexy pa. Hindi naman iyon ang habol niya kung bakit lagi
niyang ginugulo ito. Iba ang pakiramdam niya sa tuwing kasama niya ito kahit pa
madalas silang magbangayan ay nauuwi pa din sa tawanan o kaya naman ay sa seryos
ong usapan lalo na tungkol sa kanilang pamilya. Di nga ba't nakwento pa niya rit
o ang tungkol kay Allen.
Kasalukuyan na naman siyang nasa clinic upang tumambay. Mas gusto niya ritong na
tutulog dahil hindi niya madalas mapaginipan ang kanyang kakambal na si Allen.
Kanina lamang ay nag-abala pang tumawag ang kanyang ina upang pauwiin siya ng Bu
lacan, kamatayan ng kanyang magaling na kakambal. Nais ng kanyang ina na maging
kumpleto sila sa araw na iyon. Kung siya lang din naman ang tatanungin ay hindi
niya gugustuhin ang pumunta sa death anniversary nito. Kung pwede lang sana niya
ng i-double dead ang kakambal ay gagawin niya.
Si Allen pa din ang sinisisi niya kung bakit nasa ganoon siyang posisyon. Kung h
indi dahil sa kahibangan nito ay hindi madadamay ang marami. Ang kakambal na ata
niya ang pinaka makasariling tao na nakilala niya. Hanggang sa kamatayan nito a
y naging makasarili pa din ito.
Nawala siya sa isiping iyon ng marinig na animo ay may umiiyak sa labas. Naalala
niyang lumabas nga pala siya ng clinic. Agad siyang bumangon at lumabas ng clin
ic, naabutan niya si Clarisse na umiiyak. Nakaramdam siya ng urge na lapitan ito
at aluin. May parte ng pagkatao na nagsasabi na kailangan siya ngayon ni Claris
se. Nilapitan niya ito at tinapik sa balikat.
Bigla na lamang tumibok ang kanyang puso, kailan nga ba niya huling naramdaman i
to?
Lalong bumilis ang tibok ng puso niya ng magkasalubong ang mga mata nila ni Cla
risse na punong puno ng hinanakit. Ngayon lang niya napagmasdan ng mabuti ang mg
a mata nito.
Ang mga matang iyon. Hindi niya makakalimutan ang mga matang iyon.
Kabanata 10
Alam ni Clarisse na nakita na niya ang mga matang iyon noon pa man ngunit hindi
lamang niya maalala kung kanino at kung saan niya ito nakita. Matapos ng ilang m
inuto nilang pagtitigan ay kabod na lamang umalis si Gm sa clinic animo ito tako
t na takot. Hindi niya maintindihan at at naguguluhan ko siya kung bakit ganoon
na lamang ang ikinilos ng binata.
Napagpasyahan na lamang niya na pumasok muli sa loob ng clinic at naupo sa kanya
ng table. Inilabas niya mula sa drawer ang kaisa-isang ala-ala ng kanyang pinaka
mamahal na lalaki. Malungkot na ngumiti si Clarisse habang pinagmamasdan ang lar
awan nito. Niyakap niya ng mahigpit ang larawan na akala mo ito mismo ang kayaka
p niya. Nagsimula na namang pumatak ang kanyang mga luha. Kailanman ay hindi mat
utumbasan ng panahon ang sakit na nadarama niya.
"Sana mayakap kita ulit. Kahit isang beses lang" bulong niya sa kanyang sarili h
abang pinipigilan ang pag-alpas ng kanyang mga hikbi. Isang gabi ay masaya silan
gh dalawa ngunit bakit isang araw nagising na lamang siya na wala na ito. Habang
buhay.
Dalawang na ang nakaraan at gusto mang itanggi ni Clarisse ay namimiss niya ang
presence ng kanyang makulit na boss, hindi na kasi ito madalas dumaan sa clinic
upang makitulog lamang. Naisip niya na maaaring busy na ito sa trabaho. Marunon
g din naman palang magseryoso ang taong iyon lalo na't mukha naman itong matalin
o. Namamanghang sabi ni Clarisse sa kanyang isipan. Balik na naman siya sa kanya
ng routine bilang isang company nurse.

"Hep! San ka pupunta Claire?" matagal na niyang hindi naririnig ang nickname na
iyon at ang huling taong nagsabi niyon ay ang huling lalaki din na nagpatibok ng
kanyang puso. Humarap siya kay Beth at humalukipkip.
"Ikaw lang pwede maglibot? Dito ka muna ha. Nababato na talaga ko eh. Kailangan
ko ng sariwang hangin." pataray niyang sabi kay Beth.
"Sige. Kailangan mo din sigurong maghanap ng gwapo sa labas para marelax ka kasi
ang weird mo eh." natawa na lamang siya sa sinabi ni Beth. Gusto lang naman niy
a ang maglakad-lakad sa mismong airport dahil totoo naman talaga na nababato na
siya sa loob ng clinic. Tatlong taon na siyang naninirahan sa Maynila ngunit tan
ging clinic-airport pa lamang ang napupuntahan niya.
Maingay sa pinaka sentro ng airport. Tama nga ang kanyang kaibigan na maraming g
wapong steward na palakad-lakad sa airport, hindi naman kasi siya mahilig maglal
abas ng kanyang lungga. Mga naglalakad at nagchichismisan lang naman ang mga ste
wadess na kanyang nakakasalubong. Nasaksihan din niya ang mga pamilyang nalulung
kot dahil mawawalay na sa mga ito ang isang miyembro ng kanilang pamilya. Huming
a na lamang si Clarisse ng malalim at nagpatuloy sa paglalakad lakad. Masarap di
n pala sa pakiramdam ang pag-obserba sa paligid. Iyon ang naiisip ni Clarisse ng
mga oras na iyon.
Habang naglalakad lakad ako ay nagulat na lang ako ng may mga bumunggo saking se
curity guards na mga tumatakbo. Ano kayang nangyayari? Bakit sila tumatakbo?
Napalingon ako sa paligid ko at nagsimula na ding magkumpulan yung mga tao sa ia
ng direksyon.
Habang naglalakad lakad ay nabunggo siya ng mga security guards na mga humahango
s sa pagtatakbo. Dahil sa kuryosidad kung ano ang nangyayari ay pumunta siya kun
g saan nagsimula ng magkumpulan ang mga tao sa isiang direksyon.
"May hostage taking daw dun sa departure area!!" sigaw ng isang pasahero.
"Tara puntahan natin! Yung may ari daw ng airport makikipag-negotiate." sabi ng
isa pa.
"Tara!" dala ng kuryosidad kaya naman sinundan na lang niya kung saan patungo an
g mga tao. Nakisingit si Clarisse sa mga tao upang makita ng malapitan ang mga p
angyayari at napatutop na lang siya bibig ng makita si GM na nakikipag negosasyo
n sa isang hostage taker.
Sali't-salitan ang pagtutok ng baril ng hostage taker kay GM at sa biktima. Bigl
a na lang siyang nakaramdam ng takot para kay GM. Hindi niya malaman ngunit sa p
uso niya ay may takot siyang nararamdaman kung mapapahamak si GM
"Kung ano man ang problema mo pwede naman natin 'tong pag-usapan. Wag kang manda
may ng inosenteng tao." panunuyo ni GM sa hostage taker. Lahat ng tao na nakapal
igid ay kapwa pigil ang mga hininga dahil sa isang kalabit lang ng baril ay maaa
ring si GM o ang biktima ang malagay sa panaginip. Maaaring silang lahat.
"Tangina kasi eh!! Hindi naaprubahan yung visa ko kaya ako lang ang maiiwan dito
sa Pilipinas. Pano naman ako?!! Panigurado pababayaan na ko dito ng asawa ko!!"
sigaw ng hostage taker.
Nakikita niya kay GM kung gaano nito gustong iligtas ang biktima mula sa sarili
nitong asawa hindi pa rin maitatago ang takot nito kahit napaka seryoso ng mukha
nito. Alam niya ang nararamdaman nito. Bilang nurse gusto niyang makapagligtas
ng buhay at hindi makasaksi kung paano bawian ng buhay ang isang tao.
Halos mapatili ang lahat ng itutok naman ng hostage taker ang baril kay GM, huma
kbang si Clarisse ng isa dahil sa takot para sa kaligtasan ni GM. Walang magawa
ang mga pulis dahil armado ang hostage taker at maaaring may mga sibilyan na mad
amay kaya naman nakikimasid at nakikiramdam lang din ang mga ito sa maaaring kah
antungan ng negosasyon.
"Tulungan ninyo ko." iyak ng babaeng biktima nito.
"Ano bang gusto mong mangyari?!" medyo tumaas na ang boses ni GM dahil na rin ma
rahil sa frustration. Gago ba siya? Baka mamaya lalong ang uminit ulo ng hostage
taker at bigla na lamang magpaputok. Naiinis na sabi niya sa kanyang sarili.

"Ang gusto ko lang hayaan niyo kong makasakay sa eroplano at masama sa pamilya k
o!!" tinuro niya ang pamilya niya na nagmamakaawa na din na sumuko ito.
"Pero hindi maaari yan! Pwede pa naman nating ayusin ang mga papeles mo. Maghint
ay ka lang." sabi ni GM.
"Kelan pa ha?!! Kelan pa yun!!!" mukhang wala na sa katinuan ang hostage taker.
Nakita niyang kakalabitin na niya ang baril kaya naman napatakbo siya sa harapan
ni GM upang iharang ang sarili niya. Nababaliw na siya upang gawin iyon ngunit
hindi niya kayang makita na mabaril ito.
Napipikon na talaga si Aaron sa hostage taker na nanggugulo sa kanyang aiport. K
anina pa niya ito pinapakiusapan. Hindi naman siya sanay sa mga ganitong negosas
yon. Tahimik na lamang siyang napapamura naiinis siya dahil hindi naman siya tag
a U.S Embassy upang kausapin pa ng hostage taker ngunit dahil siya ang General M
anager ay siya ang may responsibilidad sa lahat.
Nakita niya sa kanyang peripheral vision si Clarisse. Isa pa iyon na nakapagdagd
ag sa kanyang frustration nadidistract siya sa tuwing nakikita ang mga mata nito
. Hindi niya mapigilan mapatingin sa direksyon nito. Bakas ang takot at pag-aala
la sa maganda nitong mukha. Sa kanya ba ito nag-aalala?
Nawawalan na siya ng pasensya sa negosasyon na iyon, mukhang santong paspasan na
ata ang kailangan para doon. Ihahakbang pa lang niya sana ang kanyang mga paa n
g itinutok ng hostage taker ang baril nito sa kanya. Saglit na huminto ang kanya
ng paghinga sa takot at mas parang tumigil ang mundo sa bilis ng pangyayari. Isa
ng malakas na putok ng baril ang umalingawngaw sa airport at ang malalakas na hi
yaw ng mga tao sa paligid ngunit mas lalo nabigla si Aaron sa babaeng humarang s
a kanya upang saluhin ang bala na para sa kanya.
Ilang segundo siyang natulala ngunit nasalo niya ang babae. Napaupo silang dalaw
a at napasandal ito siya sa kanyang dibdib. Nakita niya ang kanyang kamay na pun
o ng dugo lalo na ang malayang dugo na umaagosa sa balikat nito. Noon lamang siy
a natauhan.
"Clarisse?!!"
"Gago ka. A-ambulansya." mababakas ang sakit na nararamdaman nito dahil sa pag-n
giwi nito.
"Tulungan niyo ko! Dali!" mabilis na tumayo si Aaron at kinarga ang dalaga, luma
kad takbo siya papunta sa ambulansya. Pinagpapawisan na si Clarisse ng malamig d
ahil sa sakit na nararamdaman.
"Baliw ka na ba?!! Anong akala mo sa sarili mo ikaw si Darna?!!" hindi naman siy
a nagagalit ngunit ngayon lang ulit siya nakaramdam ng ganoong kaba. Ngayon lang
ulit siya nag-alala para sa isang babae. Damn! Hindi niya alam kung anong emosy
on ang binuhay nito sa puso niya na matagal na niyang ng kinalimutan.
Hinawakan nito ang kamay niya ng mahigpit.
"Masakit." napapikit si Clarisse ng mariin at pilit na ngumiti sa kanya.
"Hindi kita iiwan." unti-unti ipinikit ng dalaga ang kanyang mga mata matapos an
g mga katagang binitawan niya.
Habang nakapikit si Clarisse ay sari-saring ala-ala ang bumabalik sa kanya.
aramdam siya ng dejavu. Ang kaibahan nga lang ay walang tao ang may hawak ng
ay niya nung mga panahong nasa pain ako.
Madilim. Nasa biyahe sila. Masayang nag-uusap. Sweet kisses. Holding hands.
"Excited ka na ba para sa kasal natin mahal ko?" masuyo nitong hinalikan ang
ay niya.
"Oo naman no'. Ang tagal nating hinintay 'to." sabi ni Clarisse at nginitian
lalaking nasa tabi niya.
"Mahal na mahal kita Claire."
"Mahal na mahal din kita."
Hanggang sa isang nakakasilaw na liwanag ang sumalubong sa kanila.

Nak
kam
kam
ang

Isang panaginip. Isang masamang panaginip.

Gising na siya ngunit ayaw pa ding dumilat ng mga kanyang mga mata. Parang napak
abigat nito.Naririnig niya na maingay sa paligid niya, may isang lalaki na nasa
tabi niya at kinakausap siya.
"Please, wake up. Okay na ang lahat." sabi ng pamilyar na boses.
Kahit na mabigat ang talukap ng kanyang mga mata ay pilit pa din siyang dumilat.
Nakakasilaw na liwanag ang sumalubong kay Clarisse. Hindi katulad ng liwanag sa
panaginip niya.
"Russel." ang nasambit na lamang niya sa lalaking na nasa tabi niya.
Kabanata 11
Madilim ang paligid. Kumukulog at walang tigil ang pagbuhos ng malakas na ulan.
Akala mo nanonood ng isang teleserye si Clarisse habang pinapanood ang isang bab
ae na nakahandusay sa kalsada habang umiiyak na lamang sa sakit na nararamdaman,
pilit niyang kinakapa ang katabi niyang lalaki na duguan at nakahandusay sa tab
i niya. Gusto niya lumapit at tumulong ngunit akala mo napako ang mga paa niya s
a kanyang kinatatayuan.
Naroon nga lang ba siya para panoorin ang mga ito? Habang unti-unti silang nawaw
alan ng buhay?
"Don't leave me! Don't leave me hon!" sigaw ng babae habang pinipilit kapain ang
katabi nitong lalaki pero sa tingin niya ay unti-unti ng nawawalan ng ulirat an
g babae hanggang tunog na lamang ng malakas na kulog ang maririnig sa paligid.
Doon pa lamang naikilos ni Clarisse ang kanyang mga paa kaya naman agad niyang d
inaluhan ang babae babae at hinarap ito sa kanya at napasigaw na lamang siya sa
nakita. Agad niyang nabitiwan ang babae.
Siya mismo ang babae na nakahandusay sa kalsada. Duguan at walang malay.
Nagising si Clarisse na pawis na pawis. Ngunit isang pamilyar na silid ang naki
ta niya sa kanyang paligid.
Nasa isang hospital siya at nagulat ng makita si Aaron sa tabi niya at ang isang
matandang babae ngunit makikita mo pa din ang kagandahan sa mukha nito, bakas s
a mga mukha nila ang pag-aalala. Uupo sana siya ngunit pinigilan siya ng mga ito
bahagya niyang naramdaman ang pagkirot ng kanyang braso. Nakasuot pala siya ng
arm brace.
"Wag ka munang gumalaw hija." pag alalay sa kanya ng magandang babae habang umuu
po siya.
"Sino po kayo?" magalang na tanong ni Clarisse.
"Ako nga pala ang mama nitong si Aaron." biglang bumilis ang tibok ng kanyang pu
so pagkarinig sa pangalan na iyon. Aaron?! Ang lalaking ilang gabi na ding gumug
ulo sa kanya. Aaron din pala ang pangalan ni GM? Hindi kaya coincidence lang? Hi
nawakan ko niya ang kanyang sintido dahil bigla na lamang kumirot ito.
"Masakit ba ang ulo mo hija? Ilang araw ka din kasing tulog. Aaron tawagin mo yu
ng nurse dali." malumanay na sabi ng babae kay GM.
"Okay ka lang ba ha? Naku! Salamat talaga sa pagsagip sa buhay ng anak ko hija.
Napahamak ka pa tuloy." hinawi ng babae ang buhok niya na tumatakip sa mukha niy
a.
"Ayos lang po yun Ma'am. Wala naman po kayong dapat na ikabahala." tinignan niya
ang mukha ng babae. Nasa late 50's na ito at makikita mo pa din ang kagandahan
nito. Bakas ang pag-aalala at ang guilt sa magandang mukha nito.
"Pero nanganib pa din ang buhay mo. Tawagin mo na lang akong Tita Rowena. I'm Aa

ron's mother." pinisil ng matanda ang pisngi ni Clarisse at ngumiti. Bigla na la

mang nakaramdam ng lungkot si Clarisse dahil namiss niya ang kanyang sariling in
a.
"Ang ganda ganda mo naman hija."
"Naku. Hindi naman ho. Ako nga po pala si Clarisse. Nakakahiya naman kayo pa nag
-aasikaso sa akin."
"Nalaman kasi namin na mag-isa ka lang pala dito sa Manila at nasa probinsya ang
pamilya mo. Ako na lang muna ang mag aalaga sayo tutal naman malaki ang utang n
a loob namin sayo." masigla nitong sabi.
"Pero nakakahiya po kasi."
"Ano ka ba! Kami nga dapat mahiya sayo. Naka-leave ka na sa trabaho at pag nakal
abas ka na doon ka muna tutuloy sa mansion namin sa Bulacan. Watcha think hija?"
Bagets kumilos at manalita ang ina ni Aaron kaya naman hindi niya napigilan ang
mapangiti. Natigil sila sa pag-uusap ni Rowena ng dumating na si GM at ang doct
or. Agad sinag nilapitan ng doctor at tinignan ang natamo niyang sugat.
"Mukang okay ka naman Clarisse. Inumin mo na lang sa tamang oras yung irereseta
kong gamot. Inumin mo iyon para sa kirot. Sige aayusin ko na yung chart mo para
makalabas ka na. Magpahinga ka ng husto ha? Bumalik ka na lang para sa follow up
check-up."
"Samin ka muna tutuloy Clarisse para maasikaso ka ng husto." maawtoridad na sabi
ni GM. Hindi siya sanay na tawagin itong Aaron. Naaalala lang kasi niya ang kan
yang bangungot kasama si Allen at si Aaron na ilang gabi na gumugulo sa isip ni
ya.
"Okay lang Sir, kaya ko naman po sarili ko."
"Ano ka ba naman hija. Pagbigyan mo naman na kami. Sige na ha? Paglabas mo dun k
a tutuloy sa mansion namin sa Bulacan ha? Taga roon ka din naman diba? Edi pag n
aalis na yang arm brace mo pwede kang umuwi sa inyo?" suggest ng mama ni GM. Hum
inga na lang siya ng malalim at tumango. Eh may magagawa pa ba siya?
Kabanata 12
"Kumpleto na ba ang mga gamit mo Clarisse?" tanong ni Rowena kay Clarisse habang
titulungan niya itong mag-impake ng mga damit na gagamitin nito sa pagbabakasyo
n sa ancestral house.
"Opo. Tawagin niyo na lang po akong Claire kayo talaga." nginitian lamang ang ma
tanda at tumayo na upang tulungan siyang dalhin ang kanyang bag.
Ilang araw din nanatili si Clarisse sa loob ng hospital at nagpasya na rin siyan
g tanggapin ang inaalok na bakasyon ng mama ni GM o mas mabuting tawagin niyang
Aaron. Iyon na rin daw ang paraan upang makabayad ang mga ito ng utang na loob s
a kanya at maalagaan na din siya kahit na kaya ko naman niyang alagaan ang saril
i. Opurtunidad na din siguro iyong maituturing para makapagrelax dahil ilang lin
ggo na din naman siyang hindi nakakatulog ng maayos dahil sa takot kay Allen, il
ang araw na din na paulit-ulit niyang napapaginipan ang bangungot na nangyari sa
kanya tatlong taon na ang nakalilipas at ang masama lagi pa niyang nakikita si
Allen sa panaginip na iyon. Nakatayo lamang ito at pinapanood siya.
Napailing na lamang siya at bumuntong hininga. Siguro naman makakapag relax siya
ng mabuti doon sa probinsya. Ang sabi naman nila Aaron maaari daw siyang umuwi s
a lola niya kahit anong oras ngunit mas mabuti na nga siguro ang maiba naman ang
kapaligiran niya para naman hindi siya nalulungkot palagi o nag-iisip ng mga we
ird na bagay.
"Let's go Claire." iginiya siya ni Rowena palabas ng kanyang hospital room at su
makay sa wheelchair upang ihatid sa parking area kung saan naghihintay si Aaron.
Hindi na sila madalas mag-asaran ni Aaron lalo pagkatapos ng aksidente. Naalala
niya na hindi siya nito pinapansin noong mga nakaraan at hindi pa rin niya ito
natatanong tungkol doon, ni hindi naman sila nakakapag-usap ng matagal sa ngayon
. Hindi niya alam kung umiiwas ba talaga ito o wala lang talagang panahon para m
akapag-usap sila?

Sumakay na siya sa backseat at naupo naman si Rowena sa tabi ng anak. Nakalagpas

na sila ng NLEX ngunit balot pa din ng katahimikan ang buong paligid. Walang na
gsasalita ni isa sa kanila, minsan nama'y tatanungin siya ni Rowena kung nagugut
om siya o hindi pero pagkatapos noon ay balik na naman sa nakakabinging katahimi
kan. Isinandal na lamang ni Clarisse ang kanyang ulo sa bintana at tinignan ang
magagandang tanawin na nakikita niya.
Ilang sandali pa ay naging pamilyar na sa kanya ang daan na binabagtas ng kanila
ng sasakyan. Makakalimutan ba naman niya ang daan na 'yon? Muli na namang binalo
t ng kalungkutan ang puso niya. Naalala na naman niya ang trahedyang iyon. Pumik
it ng mariin si Clarisse at huminga ng malalim sa pagdilat niya ay ang hindi mab
asang mga mata ni Aaron ang sumalubong sa kanya mula sa rearview mirror. Bahagya
siyang nakaramdan ng deja vu. Naramdaman niya ang pagtaas ng kanyang balahibo s
a batok at dahil doon ay agad niyang iniiwas ang mga mata niya sa nakakalusaw na
mga titig ni Aaron.
Sa kabuuan ng biyahe ay madalas mahuli ni Clarisse si Aaron na nakatingin sa kan
ya mula sa rearview mirror na nagiging dahilan ng pagka-ilang niya. Kakaiba kung
tumingin ito. Pakiramdam niya ay nanunuot sa kaibuturan niya ang mga titig nito
.
"Nandito na tayo! Welcome to our Ancestral House Clarisse." sumilip siya mula sa
bintana at nakaramdam siya ng kilabot ng makita ang mansion na sumalubong sa ka
nila. Hindi mo makakaila na may tinatagong misteryo ang bahay na ito. Animo pina
liliguan ng dugo ang bahay dahil sa kulay pula nitong pintura. Luma na ang bahay
at maraming baging na nakapaligid sa haligi nito ngunit hindi maitatago ang kla
sikal na ganda nito.
Bumaba ng kotse si Clarisse upang mapagmasdan pa ang kabuuan ng bahay. Natatakot
siya. Bahay ba talaga 'to? Talaga bang dito pa sila tumitira? Namamanghang tano
ng ni Clarisse habang pinagmamasdan ang mansion. Bakas talaga sa mansion na ito
ang katandaan at ang mga pagsubok na naranasan nito sa paglipas ng panahon.
"Nagustuhan mo ba Clarisse? Halina at pumasok na tayo." hinawakan ni Rowena ang
kamay ng dalaga ngunit napabitaw rin ito agad dahil na rin siguro sa panlalamig
ng mga kamay ni Clarisse. Napalunok si Clarisse sa isipin na dito siya titira ng
ilang araw. Kailan pa ba siya naging duwag?
"May problema ba hija?" masuyong tanong ni Rowena sa kanya at dahil sa nahihiya
siya sa pinakita niyang reaksyon ay ngumiti na lamang siya at umiling.
"Kung ganoon ay pumasok na tayo. Ipinarada lang ni Aaron ang kotse sa garahe. Ta
ra na." inakbayan siya ni Rowena papasok sa bahay.
Nahigit ni Clarisse ang kanyang hininga pagkapasok sa bahay. Kakaiba ito kumpara
sa labas ng bahay na nakakatakot. Napaka elegante ng kabuuan ng bahay at makiki
ta mo ang pagiging moderno nito. Ang sala ay animo isang bulwagan sa luwang at m
akikita mo ang napakagandang grand staircase na nababalutan ng gintong barandily
a at ang nakalatag na red carpert. Mayroon ding malaking chandelier sa itaas ng
bahay na puro malilit na crystal. Bigla na lamang napawi ang kanyang takot sa ka
gandahang nakikita niya ngayon. Ibang iba talaga ang loob ng bahay kaysa sa naka
katakot na aura ng mansion sa labas.
"Hija, iiwan muna kita dito ha? Titignan ko lang yung silid na tutuluyan mo. Fee
l at home." tumango lamang siya at nilibot na ang sarili sa malaking bulwagan. P
arang pamilyar sa kanya ang lugar ngunit alam niya na hindi pa siya nakakapasok
doon kahit kailan.
Nakita ko niya ang isang grand piano at nilapitan iyon. Halata na ang kalumaan n
ito at mukhang hindi din naman nagagamit. Binuksan ni Clarisse ang takip nito at
sinimulang pindutin ang mga key. Wala na sa tono ang piano ngunit naupo pa rin
siya sa tapat nito upang tumugtog ng kaunting piyesa. Kapiraso lang naman ang al
am niyang tugtugin sa piano at iisang piyesa lang pa.
Kahit wala sa tono ay tinutuloy pa din niya ang pagtugtog hanggang sa makarinig
siya ng malakas na kalabog mula sa katapat na kwarto mula sa kinauupuan niya. Da

han dahan siyang lumapit sa may pinto ng silid at tinangkang buksan ito ngunit n
g pihitin ang seradura ay nakalock iyon. Kumatok siya ng dalawang beses sa pinto
at idinikit ang tenga roon.
"May tao ba diyan? Okay ka lang?" naghintay siya ng ilang sandali ngunit walang
sumasagot. Kakatok na sana siyang muli ng may bigla na lamang mga kamay ang huma
wak sa balikat kanyang balikat na ikinagulat niya

"AHHHHHHHHHHH!!!"
Kabanata 13
Halos mapalundag si Clarisse sa labis na gulat ngunit agad din siyang nakahinga
ng maluwag ng malaman na si Rowena lamang pala ang humawak sa kanyang balikat. N
itong mga nakaraang araw ay nagiging matatakutin na siya at nagiging paranoid sa
bawat kislot. Hindi niya mawari kung ano nga ba ang kinatatakutan niya. Ang mga
bangungot ba niya o ang kanyang nakaraan na pilit na tinatakbuhan? Ang nakaraan
na pilit niyang tinatakasan ngunit lagi naman siyang binabalikan.
"Anong ginagawa mo dito hija?" malumanay na tanong ni Rowena kay Clarisse ngunit
nagtataka siya dahil animo may himig ng hinanakit ang pananalita nito.
"Pasensya na po Tita. May narinig lang kasi akong kaluskos dito sa may pinto aka
la ko po may tao." nahihiyang sagot niya. Hindi niya gustong isipin ng babae na
pakialamera siya.
"Ganun ba? Matagal ng hindi ginagamit ang silid na yan. Umakyat ka na sa taas at
maaari ka ng magpahinga sa iyong silid." ngumiti ang babae sa kanya at tinawag
ang isa sa mga katiwala nito sa mansion at ipinahatid na siya sa kanyang tutuluy
ang silid.
***
Sukat na makaalis si Clarisse sa harapan ni Rowena ay naalis na din ang mga peke
ng ngiti nito sa labi. Labis siyang nainis sa dalaga dahil muntikan na nitong bu
ksan ang silid ng paboritong anak. Siya lamang ang nakakapasok sa silid ng anak.
Simula ng mawala ito mula sa isang trahedya ay hindi niya pinabago ang ayos ng
silid nito. Nababaliw na nga siguro siya para umasang babalik pa ang anak. Hindi
pa rin niya matanggap na sa isang iglap lamang ay mawawala ito. Sa isang babae
ay masisira ang kanyang pamilya.
"Sinira mo ang pamilya ko. Hanggang kamatayan isinama mo pa ang anak ko." nasabi
na lamang niya sa kanyang sarili at naikuyom ang kamao nito. Nagbalik lamang si
ya sa kanyang sarili ng maramdaman ang pagpasok ni Aaron sa mansion.
Si Aaron na lamang ang natitira sa kanya. Hindi niya maiwasan ang magsisi. Hindi
niya minahal ng patas ang dalawa kahit na kambal pa ang mga ito. Marahil ay dah
il iba ang ugali ni Aaron sa paborito niyang anak na si Allen. Katulad ni Aaron
ang ama. Matigas ang ulo at independent kabaligtaran ni Allen.
Gusto niyang bumawi ngayon sa natitira pang anak kaya naman hindi na niya muling
tututulan pa kung sino man ang gusto nito katulad ng ginawa niya kay Allen gano
on na lang upang humantong pa sa isang trahedya ang nais lamang niyang kabutihan
para sa anak.
***
Manghang-mangha si Clarisse sa karangyaang nakikita niya subalit tila ba pamilya
r ang silid na kanyang tinutuluyan. Ngayon lamang siya nakarating sa lugar na iy
on ngunit para bang kabisado na niya ang buong kabahayan. Iyon na naman ang weir
d na pakiramdam na hindi niya magawang pangalanan. Naupo siya sa malambot na kam
a at pinagmasdan ang kabuuan ng silid. Animo siya nag time travel. Simple ngunit
elegante ang disenyo ng silid gayundin ang mga kasangkapan nito.
"Nagustuhan mo ba ang iyong silid?" tanong ng matandang katiwala sa kanya. Tuman

go lamang si Clarisse at ngumiti na nagpapasalamat.

"Kung may kailangan ka ay tawagin mo lang ako. Kumpleto ang toiletries sa banyo
at may ilang damit pambabae rin sa loob ng cabinet gamitin mo kung gusto mo." hi
ndi approachable magsalita ang matandang katiwala ngunit ayaw na lamang niya ito
ng pansinin.
"Maraming salamat po." saad niya. Hindi na nagtagal ang matanda at umalis na rin
ito.
Marahil sa pagod ay hindi na namalayan ni Clarisse na nakatulog siya hanggang sa
bumigat na naman ang kanyang pakiramdam.
Tumatakbo si Clarisse. Hindi niya alam kung ano ba ang tinatakbuhan niya. Suot p
a rin niya ang kanyang eleganteng gown at ang maskarang tumatabing sa kanyang mu
kha. Takot na takot siya. Dalawang lalaki ang humahabol sa kanya. Si Allen at si
Aaron.
Hindi na niya napigilan ang pag-alpas ng kanyang mga luha sa labis ng takot. Bak
it nga ba siya hinahabol ng mga ito? Gulong-gulo na siya sa mga nangyayari. Gust
o na niyang gumising mula sa bangungot na ito. Inakala niyang isang panaginip an
g lahat ngunit unti-unti ay napagtanto niya na isa pala itong bangungot na magda
dala sa kanya ng matinding takot.
Nakalabas na siya ng mansion ngunit patuloy pa din siya sa pagtakbo. Hindi niya
alam kung saan siya pupunta. Hindi niya mapigilan ang sariling mga paa sa pagtak
bo kahit na nilalamon ng ng pagod ang kanyang katawan, may parte ng isip niya na
nagsasabi na huwag siyang tumigil dahil panganib ang nagbabadya sa kanya oras n
a huminto siya sa pagtakbo.
"Bumalik ka dito Clarisse! Hindi ka makakatakas sa akin!" hindi niya malaman kun
g si Allen ba o si Aaron ang tumawag sa pangalan niya dahil halos magkamukha ang
mga ito ng boses gayon din ng bulto ng katawan.
"Huwag kang titigil Clarisse! Papatayin ka niya oras na mahabol ka niya! Iligtas
mo ang sarili mo!" sigaw naman ng isa. Gusto niyang lumingon sa pinanggagalinga
n ng tinig na iyon ngunit natatakot siyang mawalan ng balanse.
Maputik at madilim ang lugar na kanyang tinatakbuhan. Kailan ba matatapos ang ka
dilimang kanyang tinatahak? Tanong ni Clarisse sa kanyang isip. Wala bang katapu
san ang daang kanyang tinatakbuhan? Habambuhay na lang ba siyang tatakbo? Sa isi
ping iyon ay nawalan siya ng balanse na naging sanhi upang mapaupo siya sa putik
an. Gusto niyang tumayo at tumakbong muli sa takot na maabutan ng dalawa ngunit
hindi na niya maigalaw ang kanyang kanang paa dahil sa pinsalang kanyang natamo.
Pipilitin na sana niyang tumayo ng bigla na lamang may humawak ng kanyang braso.
Alam niya kung sino iyon! Nakaitim itong tuxedo! Puting Maskara!
"Akala mo ba'y matatakasan mo ako?! Hindi ko hahayaan na sumama ka sa aking kapa
tid! Akin ka lang Clarisse. Hanggang kamatayan!" sigaw ni Allen. Sindak na sinda
k si Clarisse sa binata kahit pa nakasuot ito ng maskara. Napaiyak na lamang siy
a sa kawalan ng pag-asa.
Kabanata 14
Nagising si Aaron mula sa kanyang malalim na pagkakatulog dahil sa isang malakas
na hiyaw. Hindi niya malaman kung mula ba iyon sa kanyang panaginip o totoo ang
mga hiyaw na iyon. Ilang gabi na rin siyang ginugulo ni Allen sa kanyang panagi
nip. Tahimik niyang minumura sa kanyang isip ang kakambal.
Hindi lamang iyon isang simpleng panaginip kundi isang parte ng nakaraan. Masama
ng ala-ala na pilit siyang binabalikan kahit anong paglimot ang gawin niya. Hind
i na nga siguro mababalik pa sa dati ang kanyang buhay. Habambuhay na nga siguro
siyang uusigin ng kanyang konsensya.
Balak na sanang bumalik muli ng binata sa pagtulog ngunit napabalikwas siya ng m

arinig ang malakas na sigaw ni Clarisse mula sa katapat na silid. Naalala niyang
hindi na nakapag-hapunan ang dalaga marahil na din sa pagod sa biyahe kaya nama
n natulog na lamang ito magdamag.
Dali-dali ay hinanap niya ang kanyang puting sando at lumabas ng sariling silid.
***
Napabalikwas si Clarisse sa kanyang kama habang sapo ang kanyang dibdib, nanlala
mig ang kanyang mga pawis at animo nag-uunahan sa pagtibok ang kanyang puso. Nil
ulukob pa din siya ng matinding takot. Hindi niya alam kung paano makakawala kay
Allen, kahit anong sigaw niya ay akala mo umaalingawngaw lang sa paligid ngunit
walang nakaririnig. Iniyakap niya ang kanyang braso sa kanyang tuhod, nagsimula
ng tumulo ang mga luhang pilit niyang nilalabanan.
Halos mapalundag ang dalaga ng bigla na lamang iluwa ng pinto si Aaron na nakasu
ot lamang ng puting sando at boxers, nagpapasalamat siya at dim lamang ang ilaw
sa kanyang silid kung hindi ay magiging kahiya-hiya siya sa pamumula ng kanyang
mukha. Bumilis ang tibok ng kanyang puso mas mabilis pa sa kanina. May sakit ba
siya sa puso? Ano nga ba ang pinupukaw sa kanya ng binata? Tanong niya sa kanyan
g sarili.
"Anong nangyari sayo? Ayos ka lang ba?" napa-isod siya ng bigla na lamang umupo
sa kanyang tabi ang binata at hawakan ang kanyang mukha. Makikita sa mukha ng la
laki ang labis na pag-aalala. Somehow napagaan ng binata ang takot na nadarama n
iya. Bumalik sa normal ang tibok ng kanyang puso, pakiramdam niya ay inihehele s
iya ng mga haplos nito.
"Nanaginip kasi ako ng masama. Nakakatakot." ang maramdaman na nariyan ang binat
a sa tabi niya upang pawiin ang kanyang takot ay sapat na para kumalma siya ngun
it hindi niya maiwasan ang maiyak sa tuwing naaalala ang masamang panaginip na i
yon. Napayakap na lamang siya kay Aaron dahil pakiramdam niya ay kaya siya niton
g protektahan sa kahit ano pang bagay.
Napakagaan ng pakiramdam niya habang nasa mga bisig ni Aaron, pakiramdam niya ay
pamilyar na sa kanya ang mga yakap na iyon ngunit alam niyang imposibleng mangy
ari iyon. Namiss lang siguro niya ang yakap ng kanyang dating nobyo na si Rusell
.
"Matulog ka na ulit. Panaginip lang 'yon." gusto niyang maghumiyaw na hindi lama
ng iyon isang panaginip. Pakiramdam niya ay totoo ang lahat nagsimula na naman s
iyang manginig sa takot. Alam niyang totoo ang lahat! Hindi nga ba't nagpakita p
a sa kanya si Allen? Oo, siya si Allen!
"Sige na. Hihintayin kitang makatulog." seryosong sabi ng binata sa kanya. Wala
na siyang nagawa kundi sundin ito. Dahil sa sinabi ni Aaron ay napanatag siya hi
ndi man nito maaalis ang masasama niyang panaginip ay alam niyang may taong nasa
tabi siya at yayakapin siya. May dahilan siya para gumising. Pumikit na lamang
siya upang bumalik sa pagkakatulog....
Saglit pa lamang siyang napipikit ay muli na naman niyang naramdaman ang mabigat
na pakiramdam at tulad ng nagdaang gabi animo umikot ang kanyang paligid. Alam
niyang nasa iba na naman siyang dimensyon kaya idinilat na niya ang kanyang pani
ngin. Ganoon na lamang ang kanyang pagkamangha dahil naroon pa rin siya sa silid
na kanyang tinutuluyan sa realidad. Halos mapalundag siya sa gulat ng makita an
g isang lalaki na naka-maskara na nakaupo sa kama niya.
"S-sino ka?!! Allen?!!" naghihintakutan niyang tanong.
"Hindi. Ako 'to si Aaron. Huwag kang maingay maririnig tayo ni Allen." lumapit p
a ang lalaki sa kanya na ikinahigit niya ng hininga. Napalunok na lamang siya. I
lang metro lamang ang pagitan nila at amoy niya ang mabango nitong hininga. Kita
niya ang mapupula niyang labi. Nasisiguro nga niyang si Aaron ang kanyang kausa
p dahil panatag ang tibok ng kanyang puso.
"Ikaw nga!" niyakap niya ng mahigpit si Aaron. Hindi man niya kilala ito ngunit
alam niyang umiibig nga siya rito. Tama ang sabi nito. Siya si Aaron ang lalakin
g mahal niya. Kung paano at kailan niya ito minahal ay hindi na importante sa ng
ayon.
Inilayo siya nito sa kanya at masuyong hinaplos ang mukha ng dalaga. Ramdam niya
ang tensyon sa pagitan nilang dalawa. Napalunok na lamang si Clarisse ng mapans

in na nakatingin si Aaron sa kanyang mga labi. Gusto niyang alisin nilang dalawa
ang mga maskarang tumatabing sa kanilang mukha ngunit hindi niya nasisiguro kun
g papayag ba ang binata.
"Patawarin mo ko kung wala akong magawa pero ilalayo kita kay Allen." pangako ni
Aaron and he sealed it with a passionate kiss. Kakaiba ang halik na iyon. Akala
mong inilulutang si Clarisse sa alapaap sa sensasyong nadarama. Animo matagal s
ilang matagal na nawalay sa isa't-isa. Nagsimula ng maglakbay ang mga kamay ni A
aron sa kanyang katawan gayundin siya hanggang sa bumaba pa ang mga halik niyo s
a kanyang leeg.
Nais sana niyang alisin ang maskara nito ngunit pinigilan siya ni Aaron.
"Not now." ipinagpatuloy nito ang paghalik at masusuyong haplos nito hanggang sa
tuluyan na siyang madala sa sensasyon. Bumaba pa ang kamay nito upang isa-isahi
n ang saplot nilang dalawa at mapahiga sa malambot na kama na naghihintay sa kan
ila

Pinagsaluhan nilang dalawa ang magdalamag.

Kabanata 15
Nagising si Aaron mula sa isang maganda at erotic na panaginip?! Naihilamos niya
ang kanyang mga palad sa kanyang mukha. A sex with a stranger? Kakaibang panagi
nip. Ganoon na nga ba katagal ng huli siyang nakipag-talik sa isang babae? Hindi
lang siya makapaniwala na sa babaeng estranghera siya nakipag talik. Baka naman
mabuntis niya iyon? Biro niya sa sarili.
Alas-cuatro pa lang ng madaling araw, ang tanda niya ay binantayan niya si Clari
sse habang natutulog ito. Bakas sa dalaga ang matinding takot kaya naman hindi n
iya ito natiis kahit na iniiwasan niya ito. Pinagmasdan lamang niya ang payapa n
itong pagkakatulog. Napakaganda nito. Akala mo isang anghel na bumaba sa langit.
Napa buntong hininga na lamang siya. Bakit nga ba niya kailangang lumayo kay Cl
arisse? Ang totoo ay gusto niya ito. Ano naman kung nakikita niya rito ang babae
ng minahal niya tatlong taon na ang nakakaraan? Bakit nga ba niya kailangan pang
pahirapan ang sarili.
Nakikita rin ba ni Allen si Victoria kay Clarisse kaya nagpaparamdam ito?
Si Victoria. Ang babaeng hindi niya sinasadyang mahalin. Ang babaeng pinakamamah
al ng kanyang kakambal na si Allen. Ang babaeng sumira sa samahan nilang dalawa.
Nakikita niya si Victoria kay Clarisse kahit hindi naman dapat. Malayo ang itsu
ra ng dalawa pati na rin sa ugali. Isa lang naman ang nagpapa-alala sa kanya kay
Victoria, ang mga mata ni Clarisse. Ang mga matang hindi niya magagawang limuti
n.
Lumabas ng veranda si Aaron at pinagmasdan ang liwanag ng buwan kasabay ang pags
imsim sa kanyang alak. Hindi na siya nag-abala pang magbihis ng pang itaas. Sina
riwa niya ang malamig na simoy ng hangin kasabay ang buntong hininga. Bakit nga
ba sa lahat ng mamahalin niya ay ang babaeng nakatakda pang pakasalan ng kanyang
kakambal? Hindi siguro ganito kamiserable ang buhay niya kung nagparaya lamang
siya.
**
Maganda ang gising ni Clarisse ng umagang iyon. Hindi niya maikubli ang mga ngit
i sa labi niya. Iyon na ata ang pinaka magandang panaginip para sa kanya. Weird
man ay nakaramdam siya ng kakaibang ligaya kahit pa erotic ang panaginip na iyon
. Sex with a Stranger? Very unsual. Pakiramdam niya ay totoo ang lahat ng iyon n
gunit alam niyang napaka imposible niyon. Mahal na ata niya ang estrangherong iy
on.
Naabutan niyang kumakain na ng almusal ang mag-inang Aaron at Rowena kaya naman
naupo na rin siya sa komedor. Katapat niya si Aaron at nagulat na lamang siya ng
ngitian siya ng binata. Halos maibuga niya ang iniinom na kape sa pagkagulat. I
lang linggo rin siyang hindi pinansin nito at naging malamig ang pakikitungo sa
kanya. Bipolar ba ang binata? Gumanti na lang din siya ng ngiti rito. Namiss niy

a rin naman ang kakulitan nito.

Hindi ka na namin ginising pa kagabi Clarisse. Mukang napasarap ang tulog mo hij
a
? tanong sa kanya ni Rowena tahimik muna siyang sumimsim sa mainit na kapeng ini
h
ain ng matandang katiwala.
Pasensya na po. Napagod lang po siguro ako ng sobra. matamis na lamang siyang ng
um
iti dito at tahimik na kumain.
Ipasyal mo siya mamaya hijo. May pupuntahan lang ako. humalik sa kanyang pisngi
si
Rowena gayundin kay Aaron at tuluyan ng lumabas ng mansion. Saglit na nilamon n
g katahimikan ang paligoid. Animo nagpapakiramdaman sila ni Aaron kung sino ang
unang magsasalita. Bakit nga ba nagkaganito sila ng binata? Namimiss na niya ang
pangungulit nito sa kanya. Bigla na lamang itong umiwas ng hindi niya alam kung
may nagawa siyang mali o hindi nito nagustuhan.
"Nakatulog ka na ba ng maayos kagabi?" tanong sa kanya ng binata.
"Oo. Salamat nga pala kagabi ah." halos mapapugto ang kanyang hininga ng ngitian
siya ng binata. Kailan nga ba niya huling nakita ang mga ngiting iyon.
"Sorry nga pala noong mga nakaraang linggo kung nasusungitan kita. Busy kasi ako
alam mo na ganyan talaga mga gwapo." sabay kindat pa ni Aaron sa kanya kaya nam
an hindi na niya napigilan ang pagtawa. Bumalik na naman ito sa pagiging makulit
at masaya siya sa ugali ng lalaking iyon.
"Magbibihis lang ako at ipapasyal kita. Babawi ako sayo." tumango lamang siya sa
binata at ngumiti. Halatang excited na excited itong makasama siyang muli kaya
hindi niya maiwasang mapangiti. Namiss niya talaga ang kakulitan nito.
Sinundan na lamang niya ng tingin ang lalaki habang papaakyat ito ng hagdan napa
tawa na lang siya ng kumakanta kanta pa ito. Napailing na lamang siya at itinulo
y ang pagkain. Nasa ganoon siyang isipin ng may marinig siyang isang bagay na na
basag. Agad na tumayo si Clarisse upang alamin kung saan nagmula ang ingay na iy
on at napahinto sa isang pinto. Iyon rin ang pinto noong isang araw. Idinikit ni
ya ang kanyang tenga sa pinto at narinig ang mga boses na animo nag-aaway. Isang
lalaki at isang babae.
"Ilang beses ko bang sasabihin sayo na ayokong nakikitang kasama ng kapatid ko?!
!" sigaw ng lalaki sa babae. Nais na sana niyang buksan ang pinto ngunit naka-lo
cked ito. Bukod kay Aaron at Rowena may iba pa pala silang kasama sa mansion. Ma
rahil ay hindi sa kanya naipakilala kagabi ni Rowena.
"Ano namang masama kung kasama ko siya?! Gusto ko lang naman mapalapit sa kanya
ah?!! Isa pa sarili mong kapatid pagseselosan mo?!!" sigaw rin ng babae.
"Hindi mo ba makuha na gusto ka din ng hayop na yun!" natatakot na si Clarisse s
a maaaring kahinatnan ng pagtatalo ng dalawa ngunit wala siyang magawa kundi mak
inig na lamang.
"MAHAL KO DIN SIYAAAA!" nanlaki ang mga mata ni Clarisse sa kanyang narinig ngun
it mas lalo siyang nabigla ng makarinig siya ng isang malutong na sampal. Sinakt
an kaya ng lalaki ang babae? Natatakot niyang tanong sa sarili. Kinatok niya ang
pinto at pilit na binuksan iyon. Palakas ng palakas ang sigawan ng dalawa at an
g mga nababasag na gamit. Natatakot siya para sa babae.
"Buksan niyo ang pinto! Buksan niyo 'to!" sigaw ni Clarisse mula sa labas ng pin
to ngunit napahinto siya ng marahas siyang hawakan ng matandang katiwala at inih
arap dito.
"Pabayaan mo sila!" sigaw ng matanda.
"P-po? Pero baka anong mangyari sa babae! Sinasaktan siya ng lalaki!" umiling an
g matandang katiwala.
"Ramdam mo din pala sila." nalilito si Clarisse sa mga sinasabi ng dalaga. Pinak
awalan siya ng matanda at lumapit sa pinto.
Halos mawalan ng malay si Clarisse ng makitang walang tao sa loob ng abandonadon

g silid.
Kabanata 16
Napaupo na lamang si Clarisse sa isang narrang silya dahil pakiramdam niya ay na
uupos siya sa kanyang mga narinig mula sa katiwala. Hindi siya naniniwala sa mga
multo o kahit anong super natural, posible nga bang guni-guni lang niya iyon? B
ilang isang nurse ay dapat alam niya kung may mali na bang nangyayari sa katawan
at pag-iisip niya. Naguguluhan na siya. Ngunit paano ang matandang katiwala? Di
nga ba't sinaway pa siya nito? Gulong gulo na siya sa mga nangyayari.
Halos panayuan siya ng balahibo ng madaan muli ang kanyang paningin sa abandonad
ong silid na bahagya pang nakabukas. Malinaw pa sa isip niya ang dalawang tinig
na animo nag-aaway. Akala niya ay matatahimik na siya sa lugar na iyon ngunit ma
y misteryo pala ang bumabalot dito.
Nagitla na lamang si Clarisse sa isiping iyon ng abutan siya ng tubig ng katiwal
a, tinanggap niya iyon at mabilis na uminom sa baso. Pakiramdam niya ay tuyong t
uyo ang kanyang lalamunan hindi niya maisip kung sa takot ba iyon o hindi. Tumin
gin siya sa matandang katiwala at alam ng matanda na marami siyang katanungan tu
ngkol sa pangyayari kanina. Magsasalita na sana ang matanda ng narinig nila ang
yabag ng mga paa ni Aaron. Binigyan na lamang siya ng makahulugang tingin ng mat
anda at umalis na ito.
"Let's go?" masiglang aya sa kanya ni Aaron na nakasuot lamang ng puting polo sh
irt at maong pants. Kahit simple lang ang suot nito ay umaangat pa din ang kakis
igan ng binata. Bahagya niyang nakalimutan ang takot ng makita ang mga ngiti ni
Aaron. Marahil ay napansin ng binata ang pamumutla niya kaya naman mabilis niton
g hinawakan ang kanyang mukha.
"Masama ba ang pakiramdam mo?" masuyong tanong sa kanya ng binata ngunit umiling
lamang si Clarisse.
"Wag mo kong pansinin. Tara na? Ano bang makikita dito sa bayan niyo?" tumayo na
siya at hinila ang binata palabas ng mansion ngunit bago lumabas ng pinto ay na
gkasalubong ang mga mata nila ng matandang katiwala, tumango lamang ito sa kanya
at naglakad na pabalik ng kusina. Kailangan malaman niya ang kwento sa likod ng
mga tinig sa abandonadong silid na iyon, wika ni Clarisse sa kanyang sarili.
Naglakad-lakad lamang sina Aaron at Clarisse sa bukirin at natutuwa si Clarisse
na kahit papaano ay nalilibang siya sa pakikipag-usap sa mga magsasaka at paglal
akad sa pilapil. Ilang beses na nga bang nahulog sila ni Aaron sa maputik na buk
irin? Inaalalayan siya ng binata sa paglalakad hanggang sa makarating sila sa is
ang kubo sa gitna ng bukirin. Mahangin at presko at simoy ng hangin sa kabila ng
tirik na araw. Namiss niya ng husto ang buhay probinsya, malayo sa magulo at ma
usok na buhay sa Maynila.
Naupo lamang sila ni Aaron sa isang duyan na nakasabit sa puno ng mangga at pina
gmasdan ang tahimik na kapaligiran. Ilang minutong katahimikan ang bumalot sa ka
nilang dalawa bago niya binasag ito. Nilalamon na naman siya ng kanyang kuryosid
ad hinggil sa kanyang nalaman kanina lamang mula sa matandang katiwala. Hindi ni
ya mapigilan ang sarili ang alamin ang kwento sa likod ng silid na iyon lalo pa'
t nagpaparamdam ang mga ito.
Alam ni Clarisse na dapat siyang mahintakutan sa misteryong bumabalot sa mansion
na kanyang tinutuluyan ngunit bakit may parte ng isip niya na nagsasabing wala
siyang dapat ikatakot hangga't naroon si Aaron sa kanyang tabi. Pinagmasdan niya
ang gwapong mukha ng binata, naramdaman na naman niya ang pagbilis ng tibok ng
kanyang puso. Gusto niyang matawa sa sarili dahil literal na sinapo niya ang kan
yang dibdib, pakiramdam niya ay lalabas na ang kanyang puso sa sobrang lakas ng
pintig nito.
"Nakakarelax dito ano?" tanong ni Aaron at ngumiti sa dalaga. Tumango na lamang
siya at ngumiti.
"Pero alam mo ang pinaka ayokong pakiramdam ay yung marelax." sagot niya sa bina
ta. Nagtaka naman ang binata sa sagot niya.

"Bakit naman? Hindi ka ba nagsasawa sa problema? Haha. Iba ka talaga."

"Wala naman. Kada marerelax kasi ko bumabalik lahat ng malulungkot na ala-ala ko
. Hangga't maaari ayokong nababakante ang isipan ko." ngumiti naman ang binata n
g nakakaloko.
"Edi hindi ka na pala nalulungkot ngayon?" napangunot naman ang noo ni Clarisse
sa tanong ng binata na nakangisi pa din.
"Bakit?" tanong niya.
"Kasi naman araw-gabi tumatakbo ako sa utak mo. Hahahaha." nagtawanan sila ng bi
nata. Ilang sandali pa ay nabalot na naman sila ng katahimikan. Naisipan niyang
mag open ng topic.
Huminga siya ng malalim at marahas na nagtanong...
"Ano nga palang nangyari sa kakambal mo? Bakit siya namatay?" napalingon sa kany
a ang binata na nagtataka.
Kabanata 17
"Bakit mo tinatanong kung ano ang ikinamatay ng kapatid ko? Hindi ba maaaring yu
ng tungkol sa ating dalawa na lamang ang pag-usapan natin?" seryosong tanong ni
Aaron kay Clarisse na hindi makapagsalita sa kanyang mga sinabi. Alam naman niya
sa sarili niya na hindi simpleng pagtingin lamang ang nararamdaman niya sa dala
ga. Unang beses pa lamang niya itong makilala si Clarisse ay pinukaw na nito hin
di lamang ang kanyang isip kundi ang damdamin niya.
Hindi na niya gusto pa ang lituhin ang sarili sa babaeng nasa panaginip niya. Pa
naginip lang naman iyon na dapat lamang na isantabi.
"Anong ibig mong sabihin Aaron?" nagtatakang tanong ni Clarisse habang nakayuko
ang ulo nito. Hinawakan ni Aaron ang baba ng dalaga upang makita ang kagandahan
nito.
"Alam mo kung ano yun Clarisse." ngumiti lamang siya at unti-unting inilapit ang
mukha niya dalaga hanggang sa iilang metro na lamang ang layo ng kanilang mga m
ukha. Pumikit si Clarisse na handang tanggapin ang kanyang mga labi.
***
"KAKAIN NA!" halos mapalundag sina Clarisse at Aaron ng bigla na lamang sumulpot
ang katiwala at tawagin sila upang kumain. Agad umayos ng pwesto si Clarisse ha
bang napatikhim na lamang ang binata.
"Manang naman bakit bigla-bigla kayong sumusulpot." asar na pagsita ni Aaron sa
katiwala habang palihim lamang na natawa si Clarisse. Nanghihinayang man ang dal
aga sa naudlot nilang moment ng lalaking nagpapasaya at umaalis ng lahat ng tako
t niya. Tumayo na ang binata at pinagpag nito ang ilang damo sa pantalon nito ba
go inilahad ang kamay upang alalayan siyang tumayo.
"Naks! Gentleman ka na ngayon?" pagbibiro ni Clarisse at iniabot ang kanyang kam
ay sa binata. Sandaling nagkasalubong ang mga mata ni Clarisse at ng katiwala ka
ya agad na naman siyang nilukuban ng takot.
"Sayo lang ako ganito. Tara balik na tayo sa mansion. Sa susunod dito na tayo ka
kain para walang istorbo." matipid lamang siyang ngumiti at tumingin muli sa mat
anda. Halos panayuan ng balahibo ng makita na masama ang tingin nito sa kanya.
Inalalayan siya ni Aaron pabalik ng mansion dahil maputik at makitid ang bawat p
ilapil na dinadaanan nila. Nandoon pa din ang kanyang pagka-ilang lalo pa't nasa
likod lamang nila ang katiwala. Pagkabalik sa mansion ay iniwanan muna siya ng
binata para magpalit ng damit.
"Magpapalit lang ako ng damit ha? Naputikan ako. Mauna ka na sa komedor, susunod
na lang ako." ngumit lamang ang dalaga. Halos mapasigaw siya ng sa pagtalikod n
iya ay nasa harap na niya ang katiwala, mabuti na lamang at napigilan niya ang k
anyang sarili. Nagulat na lamang siya ng bigla siya nitong hilahin papunta sa ku
sina.
"At talagang nakikipag-mabutihan ka pa kay Aaron?" tanong nito sa kanya. Hindi n

iya maintindihan ang matanda. Ano namang masama kung makipagmabutihan siya sa bi
nata. Hindi niya maunawaan kung nagagalit ba ito o may hinanakit sa tono ng pana
nalita nito.
"A-ano po b-bang masama roon?" natatakot na niyang tanong sa matanda.
"Meron! Magagalit ang paborito kong alaga. Bakit ka ganyan? Lalo siyang hindi ma
tatahimik!" pinanayuan na ng balahibo si Clarisse sa kanyang mga naririnig. Ang
tinutukoy ba ng matanda ay ang kapatid ni Aaron? Ngunit anong kinalaman niya roo
n? Ni hindi nga niya nakikilala ito.
"H-Hindi ko k-kayo maintindihan. Nababaliw na kayo." hindi siya dapat nagpapaniw
ala sa matandang ito. Mukang nababaliw na ito.
"Ayoko ng takutin ang sarili ko! Ayoko ng makinig sainyo. Nababaliw na kayo Mana
ng. Nurse ako at alam ko yun. Magpatingin na nga kayo!" hindi na niya kaya lalo
pa't pati pagtingin niya kay Aaron ay ginugulo nito. Tumalikod na siya upang tap
usin na ang kahibangan nito ng muling magsalita ng matanda.
"Lalo kang hindi patatahimikin ni ALLEN! Hindi ka niya patatahimikin VICTORIA!"
nanlalaki ang mga mata niya na humarap sa matanda.
Nang marinig ang pangalan ni Allen ay agad siyang lumingon sa matanda. Paano nit
o nakilala ang lalaki sa kanyang panaginip? At sino si Victoria?
Kabanata 18
Takot na takot na napaurong si Clarisse sa tinawag sa kanya ng matanda lalo pa't
kilala nito si Allen Reyes na matagal ng gumugulo sa utak niya. Mas lalo pa siy
ang naguluhan ng tawagin siya ng matanda na Victoria. Si Victoria ba ang babaeng
naririnig niyang umiiyak sa silid? At si Allen? Hindi na niya magawa pang itulo
y sa isipan ang unti-unting paglinaw sa kanya bawat detalyeng ilang buwan ng gum
ugulo sa kanya.
"Si Allen? Siya ang kakambal ni Aaron?!!" takot na bulalas ni Clarisse. Tumingin
siya sa matanda upang humingi ng sagot. Agad siyang hinaklit ng matanda sa bras
o at binuksan yung abandonadong silid.
Pilit niyang tinapangan ang sarili kahit sa loob loob niya ay gusto na niyang tu
makbo palabas ng silid na iyon. Parang walang nagalaw man lang sa mga gamit ni A
llen kahit matagal na itong patay. Nilapitan niya ang isang picture frame sa bed
side table at nakita ang tatlong tao na magkaka-akbay. Nasapo ni Clarisse ang di
bdib niya ng makita na magkamukang magkamuka sina Aaron at Allen. Mahirap alamin
kung ano ang pinagkaiba ng magkapatid. Halos magkasing tangkad lamang ang dalaw
a at magkamuka ang bulto ng katawan.
Napansin din niya ang magandang babae na nakapagitna sa magkapatid. Napaka ganda
nito. Makikita sa tatlo kung gaano sila kasaya noong mga panahong iyon. Napadak
o ang mga mata niya sa babae at mas lalo pa itong tinitigan, ang mga mata nito a
y pamilyar sa kanya. Hindi lamang niya maalala kung saan niya ito nakita.
"Dalawang taong magkasintahan sina Allen at Victoria. Nagkakilala sila sa Maynil
a. Isang nurse si Victoria sa isang pribadong hospital samantalang kasalukuyang
nag-ttraining noon si Allen upang maging isang piloto." pasimula ng katiwala ng
mga Reyes. Naupo pa ang matanda sa kama ng alaga habang pinagmamasdan ang larawa
n nito na hawak ni Clarisse. Naupo naman ang dalaga sa tabi nito at tahimik na p
inakinggan ang kwento nito.
"Iniuwi rito ni Allen si Victoria upang ipakilala sa kanyang ina at gayundin sa
kanyang kakambal na kauuwi pa lamang noon galing America. Noon pa man ay may sel
osan na ang magkapatid lalo na sa atensyon ng kanilang ina. Mas mahal ni Rowena
si Allen at hindi yung maitatago dahil sa atensyon na ibinibigay niya kay Allen.
Samantalang si Aaron naman ay naging malapit sa kanyang ama ngunit ng mamatay i
to ay wala na itong naging kakampi." hindi alam ni Clarisse kung bakit pati ang
mga bagay na iyo ay binabanggit ng matanda ngunit alam niyang iyon lamang ang ma

kasasagot sa lahat ng katanungan niya.

"Ano pong nangyari sa pag-uwi nila rito?" sa wakas ay may boses ring lumabas sa
kanyang bibig. Kinikilabutan pa rin siya sa tuwing naiisip na totoo nga pa lang
nag-exist si Allen sa mundo yun nga lang ay patay na ito ngayon.
"Naging malapit si Aaron at Victoria at dahil doon nagselos ang kanyang kakambal
na si Allen. Kahit na kay Allen na ang lahat ay naiinggit pa din siya kay Aaron
, dahil ang nag-iisang babaeng minahal niya unti-unti ng napapalapit sa kanyang
kapatid." kahit sa panaginip niya ay napaka-selfish ni Allen. Hindi iyon maitata
go. Hindi niya tuloy maiwasang maawa kay Aaron.
"Ano pong nangyari? Ano po ang ikinamatay ni Allen?" tanong ni Clarisse. Magsasa
lita na sana ang matanda ng marinig nila ang pagtawag ni Aaron mula sa kusina ka
ya naman sabay silang napatayo ng matanda. Magmamadali na sana siyang lumabas ng
silid na iyon ng bigla na lamang siyang hawakan sa braso ng matanda.
"Matulog ka mamayang sakto alas dose. Masasagot lahat ng tanong mo sa iyong pana
ginip." hindi na siya nakapagsalita pa at hinila na siya ng matanda palabas sa k
warto na iyon.
Kabanata 19
Malapit ng mag alas dose ng hating gabi ngunit hindi man lang dalawin ng antok s
i Clarisse. Gusto na niyang malaman lahat ng kasagutan sa kanyang mga tanong ngu
nit nananadya nga ata ang panahon dahil hindi naman siya inaantok ng mga sandali
ng iyon. Kahit na may takot pa din sa kanya ay matapang siyang lumabas ng kanyan
g silid upang bumaba ng kusina at magtimpla ng mainit na gatas. Kailangan niyang
ikalma ang sarili niya kung hindi ay mababaliw na siya sa mga nangyayari sa kan
yang paligid.
Simula ng maaksidente siya ay kung anu-ano na ang kanyang mga nakikita at kailan
man ay hindi niya sinabi iyon kahit kanino sa takot na pagtawanan siya ng mga ta
o. Hindi niya gustong isipin ng mga tao na nabaliw na siya sa pagkawala ng kanya
ng nobyong si Russell.
"Mababaliw ata ako dito." sabi na lamang niya sa sarili habang namamawis ang kan
yang mga kamay sa takot. Sa buong buhay niya ay ngayon lamang siya natakot ng ga
noon. Nanalangin na lamang ang dalaga na sana'y hindi magpakita si Allen sa kany
a o ang nobya nito dahil siguradong hihimatayin siya sa takot. Hindi niya ata ka
kayanin kung mangyari man iyon.
Panaka-naka ay tinitignan niya ang silid ni Allen ngunit wala naman siyang nakik
itang kakaiba kaya naman nagtuluy-tuloy na lamang siya sa kusina. Kung bakit nam
an kasi napakadilim sa loob ng bahay na ito. Naiinis na sabi ni Clarisse sa kany
ang sarili habang nanginginig na kumukuha ng baso sa cupboard. Isang kaluskos la
ng ata ay aatakihin na siya sa puso sa sobrang takot at nerbiyos. Nakakapraning
ang ganoong pakiramdam. Pakiramdam ba niya'y anong oras ay magpapakita ang mga m
ultong ilang gabi na rin siyang binubulabog.
Hindi pa man niya nailalapag ang hawak na baso ay marinig na siyang sigaw ng isa
ng lalaki, marahas na lumingon ang dalaga kung saan naroon ang silid ni Allen ng
unit wala roon ang mga sigaw na naririnig niya kundi nasa ikalawang palapag.
"Aaron!!" sa iilang hakbang ay natakbo niya paakyat ang silid ng binata ngunit n
ag alinlangan pa ang dalaga kung lalapit siya o hindi. For Pete's sake he's half
naked! Sigaw ng utak niya pero agad niya ring pinilig ang isipin na iyon.
"Victoria! Victoria!" nangunot ang noo niya ng marinig kung sino ang isinisigaw
na pangalan ni Aaron. Bakit tinatawag ni Aaron ang nobya ng kakambal nito? Nadag
dagan na naman ang mga tanong sa kanyang isipan na lalo lamang nagpagulo ng laha
t. Litong lito na si Clarisse sa lahat ng mga nangyayari at pakiramdam niya ay m
alapit na siyang panawan ng bait.
Na sakanya na ang mga impormasyon ngunit hindi niya alam kung paano naging magka
ka-ugnay ang mga buhay nila Aaron, Allen at Victoria. Anong pangyayari o bagay b

a ang nag-uugnay sa kanila at pati siya ay hinahabol ng mga ito. Dinaluhan na ni

ya ang kawawang binata na pawis na pawis at animo hinahabol.
"Aaron! Gumising ka! Aaron!" bahagya niyang tinapik ang mukha nito upang magisin
g.
***
Deja vu. Animo pinapanood ni Aaron ang mga nangyari tatlong taon na ang nakakali
pas. Engagement party ng kanyang kakambal sa kanyang pinakamamahal na babae. Kah
it na saglit lamang silang nagkasama ni Victoria ay agad niya itong natutunang m
ahalin ngunit hindi ata pabor sa kanila ang tadhana dahil nobya na ito ng kanyan
g makasarili at selosong kakambal. Ang masakit pa ngayon ay nakatakda na ang mga
itong ikasal. Gusto mang iwan ng kanyang Victoria ang kakambal niya ay hindi ni
to magawa dahil madalas itong saktan ng huli.
Gustong gusto niyang iligtas ang dalaga mula sa malupit na kamay ni Allen ngunit
ano ang karapatan niya? Sa gabing iyon ay nakatakda silang magtanan ni Victoria
, tamang tama maraming bisita ng gabing iyon siguradong walang makakahalata kung
aalis man silang dalawa kailangan lamang niyang humanap ng tamang tiyempo. Lala
yo sila ni Victoria, kahit saan sila makarating ng kanyang pinakamamahal basta m
agkasama lamang sila.
"Mamayang alas dose ng hating gabi, hihintayin kita" masuyo niyang sabi sa dalag
a habang patago lamang silang nag-uusap, malayo sa mga mata ni Allen. Alam niyan
g sasaktan uli nito si Victoria oras na malaman nito na magkasama silang dalawa.
"Hintayin mo ko kahit anong mangyari? Dito mo ko hintayin." pag sang ayon naman
ni Victoria.
"Oo. Magkakasama na tayo. Mailalayo na rin kita sa wakas sa hayup na Allen na yu
n." agad niyang kinabig ang dalaga at hinalikan ang ulo nito. Buong buhay niya a
y noon lamang siya nagmahal. Alam niyang mali ang pagkakataon at sirkumtansiya n
g pagtatagpo nila ni Victoria ngunit hindi niya maaaring iwasan ang nararadaman
niya para rito.
Lumapit siya kay Victoria na iniwanan na lamang bigla ni Allen sa gitna ng bulwa
gan at isinayaw ito.
"Allen?" napangiti siya ng mahimigan ang pagtataka nito.
"Ako 'to si Aaron, ang lalaking mahal mo." agad na sumilay ang mga ngiti ng dala
ga. Ang mga ngiting iyon ang siyang una niyang inibig.
Tinignan niya ang kanyang relong pambisig at ilang saglit na lamang ay mag aalas
dose na kaya naman napagpasyahan na niya ang umalis sa kasiyahan na iyon. Sinad
ya niyang magkamukha sila ng tuxedo ng kakambal upang sa gayon ay mapagkamali si
la sa isa't-isa. Upang hindi na rin magtaka ang mga tao kung kasama man niya si
Victoria. Binigyan niya ng makahulugang tingin si Victoria at bumitaw na rito.
"Tara na habang wala si Allen." hinila niya sa braso si Victoria at patay malisy
ang naglakad palabas ng mansion. Ngunit hindi nila inaasahang naroon pala ang ka
kambal.
"Mga taksil!! Akala niyo ba maiisahan niyo ko! Kahit kailan na lang talaga Aaron
! Lahat na lang ng meron ako gusto mo din!"
"Hindi ko kailangan lahat ng meron ang gusto ko lang ay si Victoria!!" sigaw niy
a sa kapatid.
"Hindi niyo ko matatakasan! Humanda ka sakin Victoria! Pagkatapos lahat ng pagma
mahal na ibinigay ko sayo ganito lang igaganti mo sakin?!! Ipagpapalit mo na nga
lang ako dito pa sa kakambal ko!!" marahil sa takot ay napabitaw sa kanya si Vi
ctoria at tumakbo na palayo. Agad niya itong hinabol para maprotektahan ngunit p
arang walang naririnig si Victoria at pilit pa ring tumatakbo.
"Bumalik ka dito Victoria! Hindi ka makakatakas sa akin!" sigaw ni Allen.
"Huwag kang titigil Victoria! Papatayin ka niya oras na mahabol ka niya! Iligtas
mo ang sarili mo!" sigaw niya. Natatakot siya sa maaaring gawin ni Allen oras n

a maabutan nito si Victoria.

Hinaklit agad niya ang kuwelyo ng damit ni Allen at nakipagbuno sa kakambal. Sad
yang higit na malakas si Allen kumpara sa kanya kaya naman agad itong nakalamang
hanggang sa tuluyan na siyang hindi nakalaban. Hanggang sa tuluyang nawala sa p
aningin niya si Victoria.
At nangyari ang isang malagim na aksidente.
"Aaron!! Aaron!! Gumising ka!!" napabalikwas si Aaron mula sa isang masamang pan
aginip. Hindi lang basta panaginip kundi ang tunay nangyari tatlong taon na ang
nakakalipas.
"Ayos ka lang Aaron? Wag mo nga akong tignan ng ganyan!"
"Victoria?" ang mga mata ni Clarisse. Ganoong ganoon ang mga mata ni Victoria. S
i Clarisse ang babaeng nasa panaginip niya? Kung ganoon si Clarisse ang gumagana
p na Victoria sa kanyang panaginip? Maraming tanong ang gumugulo sa kanya at hin
di niya alam kung saan hahanapin lahat ng kasagutan sa mga iyon.
"Aaron? Ano ba yang pinagsasabi mo?" walang sabi sabi ay niyakap niya ang dalaga
na nalilito pa din sa lahat ng ikinikilos niya.
"You are my Midnight Lover Clarisse."
Kabanata 20
"Ano ba yang pinagsasabi mo Aaron? Hindi kita maintindihan." naguguluhang tanong
ni Clarisse kay Aaron kahit na kinukutuban na siya kung ano ang gustong iparati
ng ng binata. Hinawakan ng binata si Clarisse sa mga balikat nito.
"Clarisse, malinaw na ang lahat sa akin kung bakit nangyayari ang lahat ng kabab
alaghan na ito." pakiramdam ni Clarisse ay mawawalan na siya ng malay dahil sa p
igil ang kanyang hininga habang hinihintay ang susunod na sasabihin ng binata.
"Ang lalaking nasa panaginip mo ay ako at ang kakambal ko na si Allen. Ang lahat
ng nangyari sa panaganip nating dalawa ay nangyari tatlong taon na ang nakakara
an." halos mapamaang na lamang si Clarisse sa kanyang natuklasan. Kung ganoon pa
ti ang lalaking nakasiping niya sa kanyang panaginip ay nangyari din noon? Si Aa
ron at Victoria?
Halos walang namutawing salita kay Clarisse at napatango na lamang siya sa iba p
ang mga sinabi ni Aaron. Ang tanging nararamdaman na lamang niya ay ang kirot ng
natuklasan niya. Naging saksi pa pala siya sa naging pagmamahalan noon ni Aaron
at Victoria ang masakit pa roon ay siya ang gumanap na Victoria sa panaginip at
hindi niya maikakaila na nahulog na ng tuluyan ang loob niya kay Aaron. Sino ba
naman ang hindi mahuhulog sa isang katulad nito? Handang ipaglaban ang lahat pa
ra lang sa iyo.
Napakaswerte naman ni Victoria at kambal pa talaga ang napa-ibig nito. Hindi mai
wasan ng dalaga na mainggit at magselos. Nais niyang matawa para sa sarili dahil
sa lahat ng kaiinggitan niya at pagseselosan ay sa isang patay pa. Ano nga ba a
ng karapatan niya upang magselos? Ni hindi nga niya alam kung ano ba ang kinalam
an niya sa mga ito at pati siya ay nadamay. Minsan hindi niya maiwasan mainis ka
y Allen, ano ba kasi ang gusto nitong mangyari at ibinabalik nito ang lahat ng n
angyari noon?
Naiinis siya kay Allen dahil inilapit siya nito sa kay Aaron, hindi sana siya ma
huhulog sa binata at masasaktan sa mga nalaman.
"Kung ganoon anong nangyari matapos mahabol ni Allen si Victoria?" bigla na lama
ng ang binata at animo hindi makaapuhap ng isasagot sa dalaga.
"Sabihin mo Aaron kung anong nangyari ng gabing yon." pakiusap ng dalaga kay Aar
on na hindi na mapakali sa sobrang kuryosidad na nadarama.
"Bakit hindi ninyo hayaan na si Allen ang sumagot niyan?" nagulat ang dalawa ng
bigla na lamang sumulpot ang matandang katiwala sa silid ni Aaron.
"Manang, ano bang nangyayari? Anong dahilan ng panggugulo ni Allen? Matagal na s
iyang patay. Isinama na nga niya hanggang kamatayan si Victoria! Hindi pa ba siy

a masaya?!!" napakagat labi na lamang si Clarisse habang pinagmamasdan ang binat

a na nagtatangis ang mga bagang sa galit sa namatay na kakambal. Talagang mahal
nga nito si Victoria at kailanman ay hindi siya nito makikita bilang si Clarisse
.
"Oo nga't naisama ni Allen si Victoria sa kamatayan ngunit hindi ang kaluluwa ni
to." nais pangilabutan ni Clarisse sa kanyang mga narinig kaya naman napakapit s
iya sa braso ni Aaron, inakbayan siya ng huli at mas idinikit pa ang katawan niy
a rito. Kung alam lang ng binata kung anong init ang sinisilaban nito sa tuwing
magkakadikit ang kanilang mga balat.
"Anong ibig ninyong sabihin?" naguguluhan niyang tanong sa matanda na walang eks
presyon lamang na nakatingin sa kanilang dalawa.
"Naiwan si Victoria rito at dahil sa obsesyon ng iyong kakambal Aaron sa Victori
a ay hindi siya matatahimik hangga't hindi nito naisasama si Victoria pabalik. N
andito lamang si Victoria sa tabi." mas lalong humigpit ang kapit ni Clarisse ka
y Aaron ng lumapit sa kanya ang matanda at pinagmasdan siya ng husto na nagdulot
sa kanya ng matinding kilabot.
"Maaaring nandito lamang sa paligid natin si Victoria. Dito sa mansyon?"
"Maaaring nasaiyo mismo." pakiramdam ni Clarisse ay nanayo ang lahat ng balahibo
niya sa katawan sa huling sinabi ng matanda. Paanong mapupunta sa kanya ang kal
uluwa ni Victoria?! Marahil ay nawawala sa katinuan ang matandang katiwala para
sabihin iyon.
Kahit anong pilit niyang pag-alala ay wala siyang matandaan na kailaman ay nakit
a na niya si Victoria. Si Aaron ay nakilala lamang niya ng pumalit ito bilang Ge
neral Manager kaya papaanong magkakaroon siya ng koneksyon sa mga ito? Minsan ay
gusto na lamang niyang mabaliw sa mga nangyayari sa buhay niya. Isang gabi ay n
anaginip siya ng isang lalaki na sinasabing pakasalan niya ito hanggang sa magka
gulo-gulo na ang buhay niya
Nagbibiro ba kayo paanong mapupunta sa akin si Victoria? Ni hindi ko nga siya ki
a
lala. agad na pinisil ni Aaron ang dalaga sa balikat at pinakalma ito.
Huminahon ka lang Clarisse. Saan ba at matatapos din ito. Ang kailangan nating m
a
laman ay kung paano natin maibabalik si Victoria. Bahagyang nagkaroon ng pait sa
panlasa si Clarisse. Gusto mo nga bang ibalik Aaron si Victoria o gusto mo na la
mang siyang manatili dito? Paano kung nasa akin nga ang kaluluwa ni Victoria?
Mukhang may ideya na ako kung ano ang kailangan ni Victoria saiyo Clarisse nguni
t
hindi ko muna ito sasabhin. Ang mabuti pa ay matulog na kayong dalawa ay baka s
akali magpakita muli sainyo ang dalawang kaluluwa. kinikilabutan ang dalaga sa m
g
a salita ng matandang dalaga. Ang mga tingin nito ay may makahulugan at animo na
ngungutya.
Makatulog sana uli kayo ng mahimbing. Babalik na ako sa aking silid. halos mawal
an
ng lakas ang tuhod ni Clarisse pagkalabas ng matanda kung hindi nga lang sa pag
-alalay ni Aaron ay malamang na napasaldak na siya sa sahig.
Natatakot ako Aaron. Ano bang nangyayari? Kahit na kaluluwa pa sila at walang ka
y
ang gawin para saktan tayo ay nakakabahala pa din. mangiyak-ngiyak niyang tanong
sa binata na agad naman siyang kinabig at niyakap.
Wag kang mag-alala Clarisse, mabibigyan din lahat ng ito ng kasagutan. mas lalo
pa
siyang napaiyak sa dibdib ng binata ng maramdaman ang sinseridad sa boses nito.
Kung papipilii kaya si Aaron sino ang pipiliin nito? Si Victoria o siya?

Kabanata 21
"The unfamiliar faces in your dreams are the possible ghosts who stares at you
while you are in deep sleep" kinikilabutan si Clarisse matapos basahin ang isang
article na iyon mula sa binabasang magazine. Naroon siya ngayon sa sala at nagb
abasa basa ng magazine habang hinihintay niya si Aaron na may inasikaso lamang s
a library. Kulang na lamang ay hindi na siya humiwalay sa lalaki sa labis na tak
ot.
Pinilit niya ang binata na bumalik na lamang sila ng Maynila ngunit tumanggi ito
at iginiit na kahit saan man sila magpunta ay susundan at susundan sila nito. N
gayong araw na ito ay kokonsulta na sila sa isang Espiritista. Kailangan na nila
ng makakatulong sa kanilang dalawa. Nang nagdaang gabi ay hindi siya nakatulog
sa labis na pag-iisip kung ano ba ang kailangan ni Victoria sa kanya. Napabunton
g hininga na lamang ang dalaga at humigop sa kanyang kape.
Halos maibuga ni Clarisse ang iniinom na mainit na kape ng may marinig siyang ka
labog mula sa silid ni Allen, agad na naman siyang nilukuban ng takot ng lalo pa
ng lumakas ang mga kalabog. Dahan-dahang tumayo ang dalaga at lumapit sa harapan
ng silid ni Allen. Nag-aalinlangan man ay unti-unti niyang hinawakan ang doorkn
ob nito.
"A-anong nangyayari?!" sinubukan niyang pihitin ang seradura ng pinto ngunit nak
a-lock iyon. Natataranta niyang kinatok ang silid kahit alam niyang wala namang
tao roon. Hindi rin niya alam kung bakit niya pa ito kinakatok, naroon na naman
ang mga sigawan. Takot na takot si Clarisse na siyang naging dahilan upang mapau
po na lamang siya at tinakpan ang kanyang dalawang tainga.
"Tama na! Tama na! Ayoko na!" pakiramdam ng dalaga ay malapit na siyang masiraan
ng bait sa mga nangyayari. Wala siyang magawa kundi ang umiyak na lamang at man
ginig sa labis na takot.
***
"Clarisse!" halos dalawang hakbang lamang ang ginawa ni Aaron upang maabot ang
takot na takot na si Clarisse. Nais niyang maawa para sa dalaga dahil pati ito a
y nadadamay pa sa kahibangan ng kanyang kapatid. Bakit kasi hindi pa matahimik a
ng kakambal niya. Tahimik na ang buhay nila at handa na siyang lumimot ngunit pa
lagi pa rin nitong pinapaalala ang aksidenteng iyon sa pamamagitan ng panaginip.
Hindi niya alam kung matutuwa ba siya o matatakot sa pagkakaalam na nasa tabi la
mang ang kaluluwa ng babaeng kanyang minahal. Bumalik man ito ay huli na. Imposi
bleng magmahal ng isang patay na, isang kabaliwan iyon. 'Oh Victoria bakit hindi
nalang natin tanggapin na hindi tayo para sa isa't-isa? Masakit man isipin pero
iyon ang katotohanan. Siguro ay nakalaan talaga tayo sa iba at hindi natin ito
panahon' kung naroon man ang dalaga'y dasal niyang marinig nito ang kanyang pana
langin.
"Ayoko na Aaron! Ayoko na! I don't deserve this!" niyakap niya ng mahigpit ang t
akot na takot na si Clarisse. Hindi niya alam kung ano ba talaga ang tunay niyan
g damdamin para sa dalaga ngunit alam niyang gusto niya itong protektahan at map
asaya. Mayroong parte ng pagkatao niya ang pinupukaw nito ngunit hindi lamang ni
ya magawang pangalanan.
"Nandito lang ako Clarisse." hinalikan niya ito sa noo at doon ay kumalma ang da
laga. Inangat niya ang mukha nito paharap sa kanya at pinunasana ng mga luha nit
o.
"Wag kang matakot. Hahanap tayo ng sagot sa lahat ng ito." tumango lamang ang ba
bae. Bigla na lamang ay parang may nag-udyok sa kanya upang halikan ang dalaga.
He kissed him slowly hanggang sa tumugon na din si Clarisse at humalik rito. Pak
iramdam niya ay para siyang nasa langit habang hagkan ang dalaga. Ngayon lamang
niya ulit naramdaman iyon dahil buhat ng mamatay si Victoria kailanman ay hindi
na siya nagseryoso sa pagmamahal.
"I'm always here for you Clarisse" matapos ang ilang segundong halik ay niyakap

niya ng mahigpit ang dalaga na tuluyan ng kumalma.

***
Noong hapon din na iyon ay nagtungo sila sa isang espiritista na ini-rekomenda n
g Lola ni Clarisse sa kanya. Sinamahan pa mismo sila nito roon. Madilim sa loob
ng munting kubo at sinalubong sila ng isang matandang babae na sa tantiya ni Cla
risse ay nasa otsenta na ang edad nito. Nakatungkod ang matanda at mayroon itong
itim na tela na nakatakip sa kaliwang mata nito. Mapapansin ang katandaan sa pa
ngangatawan nito ngunit malakas pa.
"Siya si Impong Teresita. Siya ang kilalang albularya dito sa bayan na ito. Impo
siya si Clarisse ang apo ko at ito naman si Aaron." pagpapakilala ng kanyang lo
la sa kanila. Agad na lumingon sa kanya ang matanda at pinakatitigan siya nito s
a mata nagdulot sa kanya ng kaba at takot.
Dedicated to
Kristine Saavedra
spinner.gif
"A-ano pong ginagawa ninyo?" nauutal niyang tanong sa matanda na nakatitig pa di
n sa kanyang mga mata.
"Minsan ba napaginipan mo na parang nahulog ka?" tanong ng matanda habang nakati
tig pa din ito sa kanya. Kahit naiilang man ay inalala niya kung naramdaman niya
iyon.
"O-opo. Paminsan minsan. B-bakit ho?" nagtataka niyang tanong sa matanda.
"Sa tuwing nananaginip ka at pakiramdam mo ay nahuhulog ka sa isang mataas na lu
gar ang ibig sabihin niyon ay mayroong kaluluwa na sinusubukang sumanib sa iyong
katawan."
"S-si V-Victoria?" takot na takot na tanong ni Clarisse sa matanda.
"Malapit lang siya sa iyo. Gustong gusto niyang makuha ang katawan mo hija upang
makabalik sa mundong ito. Hinihintay lang niyang humina ang iyong katawan. Ginu
gulo ka niya upang humina ang sistema mo at paniniwala hanggang sa makakuha siya
ng malakas na enerhiya upang mapaalis ang kaluluwa mo sa iyong kataawan." napau
po na lamang si Clarisse at nakaramdam ng matinding panghihina.
"Nandito lamang siya sa malapit hija. Malapit sayo. Napakalapit.
Kabanata 22
Madilim noon at umuulan habang binabaybay nilang magnobyo ang kalsada. Masaya ni
lang pinag-uusapan ang pagplano ng nalalapit nilang kasal ng sa isang iglap na l
amang ay may nakakasilaw na liwanag at maingay na busina ang sumalubong sa kanil
ang dalawa.
Kahit nahihilo at masakit ang buong katawan ay pinilit niyang imulat ang kanyang
mga mata ngunit hindi niya ito magawa, ganoon na lamang ang takot niya ng maram
daman ang sariwang dugo na malayang umaagos sa kanyang mga mata. Pilit siyang na
ngapa sa kadiliman hanggang sa mahawakan niya ang isang kamay.
"Russel? Russel! Ayos ka lang ba?!!" niyugyog niya pa ang kamay nito ngunit wala
siyang sagot na natanggap rito. Nilukuban na siya ng takot.
"Russel! Russel magsalita ka! Russel!!" Kung sana ay kaya niyang imulat ang kany
ang mga mata upang malaman kung ayos lang ba ang nobyo. Sumabay na lamang ang ka
nyang tahimik na iyak sa ulan na wala pa ring tigil sa pagbuhos.
Nagising si Clarisse mula sa mahimbing na pagtulog na may kirot sa kanyang puso,
dinama niya ang mamasa masa niyang mga mata mula sa mga naipong luha. Sa wakas
ay nakatulog siya ng mahimbing at hindi niya akalain na muli niyang mapapaginipa
n ang trahedyang kanyang kinasangkutan noon.
"Ang mga mata ko? Kanino nga ba nanggaling ang mga ito?" kailanman ay hindi niya
inalam kung kanino nanggaling ang kanyang mga mata. Tatlong taon na ang nakakar

aan ng mangyari ang aksidenteng iyon, dead on the spot ang kanyang nobyong si Ru
ssel habang siya naman ay napuruhan ng mga bubog ang kanyang mga mata na siyang
naging dahilan upang mabulag ang dalaga.
Ilang buwan matapos siyang sumailalim sa eye transplant ay nagsimula na rin ang
mga nakakatakot at hindi niya maipaliwanag na mga panaginip. Malabo sa una hangg
ang sa luminaw na ang lahat at unti unti ay nagkaroon ng detalye. Hindi maialis
sa isip ng dalaga kung may kinalaman man ang aksidente sa lahat ng nangyayari ng
ayon.
Matapos ang ilang minutong pagmumuni muni ay naisipan na rin ni Clarisse ang bum
angon. Sandali lamang siyang nag shower at nagbihis ng simpleng bestida. Agad ni
yang tinakbo ang pababa ng komedor at nagpasalamat ng tahimik ng maabutan pa si
Aaron na kasalukuyang nagkakape. Luluwas ang binata sa Maynila upang asikasuhin
ang napapabayaan na nitong trabaho dahil na rin sa mga hindi maipaliwanag na nan
gyayari.
"Good morning. Tara na't mag-almusal Clarisse." matamis siya nitong nginitian. M
uli ay nag-unahan na naman sa pag-tibok ang puso niya. Mahal na nga niya talaga
ang lalaking ito. Ang lalaking minahal niya mula pa sa panaginip niya at ngayon
hanggang sa realidad. Ngunit siya nga ba talaga ang nagmamahal kay Aaron o si Vi
ctoria na ginagampanan niya sa panaginip.
"Maaari ba akong sumama sa iyo sa Maynila? Pupunta lang ako sana ako sa Makati M
ed." malambing niyang tanong sa binata habang inaabutan siya nito ng kape.
"Ano naman ang gagawin mo roon Clarisse? Ayaw mo bang dumito nalang?" nag-aalala
nitong tanong sa kanya.
"Mas lalo naman hindi ko kaya manatili sa mansion? Huwag kang mag-alala may aasi
kasuhin lang ako sa hospital."
"Kung gusto mo ay maaari kitang samahan?" alok ng binata kay Clarisse.
"Ayos lang ba?" walang sandali ang ayaw niyang palampasin na makasama si Aaron.
Wala siyang ideya kung ano ang kakayahan ni Victoria upang kuhanin ang sarili ni
yang katawan kaya naman gusto niyang sulitin ang mga panahon na kasama ang bina
ta. Mahal niya ang binata, walang duda ngunit paano si Aaron? Ano bang nararamda
man nito para sa kanya? Bahagya siyang nakaramdam ng kirot sa isiping iyon kaya
naman isinantabi niya na lamang ito.
"Oo naman. Samahan mo muna ako sa airport pagkatapos ay tutuloy naman tayo sa ho
spital." binigyan na lamang niya ng matamis na ngiti ang binata at humigop na sa
kanyang mainit na kape.
Matapos hintayin makapagbihis ang binata ay umalis na ang dalawa paluwas ng Mayn
ila. Nagkwentuhan lamang sila ng binata habang nasa biyahe at iniiwasang mapag-u
sapan ang mga kababalaghang nangyayari sa kanila. Halos lahat ng mga tao sa airp
ort lalong lalo na ang nakakakilala sa kanila ay hindi mai-alis sa dalawang taon
g magka-hawak ng kamay. Hindi maiwasan ni Clarisse ang mailang sa mga matang kan
ina pa sila tinatapunan ng tingin at sa mga bulung bulungan kung ano nga ba ang
relasyon niya sa General Manager ng naturang airport. Sinubukan niyang ialis ang
kanyang kamay sa pagkakahawak ni Aaron ngunit mas lalo lang nitong hinigpitan.
"Wag mo silang intindihan. Ano bang malay nila kung nagka-developan na tayo haba
ng nasa bakasyon tayong dalawa diba?" napailing na lamang ang dalaga ng kindatan
siya ni Aaron. Kahit sa simpleng pagkindat ay napapatalon ang kanyang puso na u
miibig para dito.
"Nakakahiya naman kasi ang ginagawa mo. Baka isipin nila na may relasyon tayo di
ba? Ang sasama ng tingin sakin ng mga may gusto sayong stewardess, hamak ganda n
ila kumpara sa akin."
"Ano naman? Walang tutumbas sa ganda mo lalo na sa mga mata mo." napalingon siya
binata at nais sanang magtanong ngunit binabati nito ang mga nakakasalubong kay
a naman napayuko na lamang siya.
Matapos pumirma ng sandamamak na papeles ang binata ay agad na silang tumungo sa
Makati Med na hindi naman kalayuan sa airport. Pagkarating ay agad niyang hinan
ap ang doctor na siyang nag-opera sa mga mata niya. Tatlong taon na ang nakakara

an ngunit ngayon lamang siya nagka-interes sa taong nag-donate ng mga nito para
sa kanya. Hindi niya alam kung ano ang nagtulak sa kanya ngunit ramdam niya na k
ailangan ito.
"Good morning Ma'am. Ako po ang sekretarya ni Dra. Nieves magpapalista po ba kay
o para sa check-up?" tanong sa kanya ng sekretarya nito.
"H-hindi. Dati niya akong pasyente. Inoperahan niya ako tatlong taon na ang naka
karaan, may gusto lang sana akong itanong sa kanya."
"Sige po, hahanapin ko lang ang record niyo at ililista ko na din kayo. Ano nga
po pala ang pangalan niyo?"
"Clarisse Lonzaga." nagbuntong hininga na lamang siya at inayang maupo sa gilid
si Aaron.
"Naoperahan ka sa mata dati? Bakit?" nagtatakang tanong ng binata sa kanya haban
g naghihintay silang tawagin ng sekretarya ng doktor.
"Oo. Ak---" bago pa makasagot ang dalaga ay tinawag na sila ng sekretarya upang
pumasok sa loob ng clinic ng doktor.
"Ma'am sabi po ni Doc mauna na kayo." tinanguan na lamang niya ang sekretarya at
pumasok na sa loob. Agad siyang binati ng doktora at pinaupo.
"Clarisse. Kamusta ka na? Kamusta na ang mga bago mong mata?" nakangiting bati s
a kanya ng doktora.
"Ayos naman ho. May itatanong lang sana ako doktora, alam ko namang confidential
ito at may ibang mga donors o pamilya nila na ayaw ipaalam kung sino sila pero
nais ko lang sanang malaman kung sino yung donor ko." tatanungin lamang niya kun
g sino ang donor niya pero bakit kailangan siyang kabahan ng ganoon.
"Nakakapagtaka naman na gusto mong malaman ang donor mo? Wag kang mag-alala nasa
bi sa amin ng pamilya ng donor mo na kung may oras ka ay dalawin mo sila ngunit
kahit kailan hindi mo naman nabanggit ang tungkol sa donor mo kaya naman hindi n
a namin siya sayo nabanggit." tumango na lamang siya. Pagkatapos ng operasyon ay
ilang linggo siyang nagkulong sa kanyang silid at hindi makausap. Ayaw niya noo
n pa sa mga mata niya dahil wala na itong saysay pa kung hindi na rin niya makik
ita pa si Russel.
"Namatay ang iyong donor sa parehong aksidente na kinasangkutan ninyo. Lulan siy
a ng kotse na siyang nakabanggan sa sinasakyan niyo ng iyong nobyo. Ang nais nga
sana ng iyong lola ay ang mga mata na lamang ng iyong nobyo ang ibigay sa iyo n
gunit pareho kayong binulag ng mga bubog. Namatay ang mag nobyong lulan ng kotse
na iyon." pigil ang hininga ng dalaga sa kwento ng doktora. Ang mga taong kinam
umuhian pa pala niya ang dahilan kung bakit muli siyang nakakita.
"Hindi ka na naki-alam pa sa imbestigasyon sa nangyaring aksidente kaya naman hi
ndi mo sila nakilala. Kasalukuyan silang nag-aaway noon sa sasakyan at nag-aagaw
an sa manibela kaya naman hindi nila napansin ang sasakyan ninyo."

"At ang pangalan nga pala ng iyong donor ay si Victoria Vega." sukat doon ay par
eho silang napatayo ni Aaron na noong una ay tahimik lamang na nakikinig.
Kabanata 23
"Sa tingin mo ba mamahalin ka ni Aaron?" nakangising tanong ng kaharap ni Claris
se. Animo siya nakaharap sa salamin dahil magkamukang magkamuka ang kanilang mga
suot. Simula sa suot niyang maskara hanggang sa kulay pula niyang sapatos. Nagh
ahamon ang boses ng babaeng kaharap niya.
"Kahit anong gawin mo ako pa rin ang nakikita ni Aaron. Ikaw nga ang kasama niya
pero dahil sa mga mata ko ako pa rin ang minamahal niya." masasabi niyang puno
ng galit ang boses ni Victoria. Puno ng inggit sa buhay na mayroon siya ngayon.
"Ako nalang dapat ang nabuhay! Bakit kailangang ikaw pa?!! Sa ating apat bakit i
kaw pa?!!" tinanggal ni Victoria ang kanyang maskara bakas sa magandang mukha ni
ya ang labis na inggit.
"Hinding hindi mo makukuha ang katawan ko! Wala ka ng magagawa! Akin 'to! At ika
w? Patuloy na pagpipiyestahan ng uod ang katawan mo!" sigaw ni Clarisse. Hindi n

iya kailangang matakot dahil kaluluwa lang ang kaharap niya. Alo niya sa sarili
upang hindi lukuban ng matinding takot.
"Pasasaan ba't makukuha ko rin ang katawan mo. Bakit hindi si Aaron ang papiliin
natin? Kaunting panahon nalang Clarisse." nagtayuan ang mga balahibo ng dalaga
sa pagtawa ni Victoria.
"Natatakot ka na ba? Ako ang pipiliin ni Aaron. Kaytagal niyang hinintay na maka
sama ako. Siyempre sino ka ba sa buhay niya? Bakit ikaw ang pipiliin niya?" tina
asan siya nito ng kilay at muling tumawa.
"Kaawa awang Clarisse. Maganda ka naman at matalino hindi na masama kung mabubuh
ay ako bilang ikaw. Pano ka? Hmm. Pagpipiyestahan ka ng mga uod sa hukay ko." na
ningkit ang mga mata ni Clarisse sa mga pananakot ni Victoria. At bakit niya hah
ayaan na makuha nito ang katawan niya? Sakanya iyon.
"Bakit sa tingin mo ba hahayaan ni Allen na hindi ka niya maisama sa impyerno? H
indi nga ba't isinama ka niya hanggang kamatayan. Sa tingin mo ba hahayaan niya
na magkasama kayong muli ni Aaron habang siyang sinusunog sa impyerno?! Pwes nag
kakamali ka! Kung kailangan makipag-usap ako sa hudas gagawin ko. Dapat kang map
unta sa impyerno! Yan ang nararapat sa isang ganid at isang taksil na nobya na k
atulad mo!" si Clarisse naman ang napangiti ng mapansin ang takot ni Victoria. L
abis ang obsesasyon ni Allen kay Victoria ang kailangan lang niya ay ang magtiwa
la dito.
"Gagawin ko ang lahat makasama lang si Aaron. Maibalik lang ang buhay na dapat m
ayroon ako! Ayaw mo ba noon? Makakasama mo na din si Rusell. Makakasama mo na ul
it ang pinakamamahal mong nobyo." magsasalita pa sana siya ng unti-unti ng lamun
in ng dilim si Victoria na may nanlilisik na mga mata.
Pawis na pawis si Clarisse ng magising siya. Agad na bumungad sa kanya si Aaron
na tahimik lamang na nagmamaneho. Hindi pa sila nag-uusap simula ng manggaling s
ila sa hospital hanggang sa pag-uwi. Inabot na sila ng dilim sa pag-uwi dahil sa
malakas na ulan na naging sanhi ng matinding trapiko sa NLEX. Nagbuntong hining
a na lamang ang dalaga at napasapo sa kanyang noo.
"Nanaginip ka. Ano iyon?" malamig na tanong ni Aaron sa kanya na seryoso pa ring
nakatutok ang mga mata sa daan.
"Si Victoria." halos pabulong lamang niyang sagot. Mula sa gilid ng kanyang mga
mata ay nakita niyang napalingon sa kanya ang binata ngunit agad din nitong inay
os ang sarili.
"Ang sabi niya matagal mo daw hinintay na makasama siya. At ngayong alam mo na m
ay posibilidad na magbalik siya ipagpapalit mo daw ako. Sino nga ba ko? Siyempre
mahal mo siya kaya gagawin mo ang lahat para bumalik siya!" hindi na napigilan
pa ni Clarisse ang kanina pa niya pinipigil na mga luha. Napahagulgol na lamang
siya sa isiping iyon. Agad na iginilid ni Aaron ang kotse at pinaghahampas ang m
anibela.
"Sino ba kayo para isakripisyo ko ang buhay ko para sa inyo?!! Bakit ko naman ia
alay ang buhay ko para magkasama kayo?!!" patuloy pa rin ang pagbuhos ng luha ni
Clarisse. Pagod na pagod na siya sa lahat ng mga nangyayari sa kanya sa mga nak
alipas na linggo. Hindi na siya nakapalag pa ng yakapin siya ni Aaron at halikan
siya sa ulo. Unti-unti ay kumalma siya at tahimik na lamang na umiyak.
"Hindi ko hahayaang mangyari iyon Clarisse. Buhay mo yan at kahit sino ay walang
makakaagaw niyan sayo."
"Pero mahal mo si Victoria diba? Chance niyo na'to na magkasama muli? Kaya lang
naman magaan ang loob mo sakin kasi nasa akin ang mga mata niya, kasi nakikita m
o siya sa akin. Diba Aaron?" parang pinupunit ang puso ni Clarisse habang sinasa
bi ang katotohanang iyon. Mahal niya si Aaron. Nagising na lamang siya isang ara
w na mahal na niya ito. Mula sa panaginip niya'y natutunan na niyang mahalin ang
lalaki at masakit sa kanya na ibang babae ang nakikita nito.
Ngumiti lamang ang lalaki at hinawakan ang mukha niya at umiling na labis niyang
ipinagtaka.
"Oo minahal ko si Victoria. Pero iba ang pagmamahal ko sayo ngayon. Pasensya ka
na kung hindi ko sinasabi sayo Clarisse, noong una denial pa ko dahil nalilito a

ko sa nararamdaman ko. Mas lalo ko napatunayan na mahal kita nung malaman ko na

gusto ni Victoria na makuha ang katawan mo. Hindi ko kaya. Hindi ko yang mawala
ka." hindi malaman ni Clarisse kung saan kukuha ng mga salita napangiti na lang
siya at napaiyak sa labis na kasiyahan.
***
"Sana hindi din panaginip iyon." iyon na lamang ang nasabi ni Clarisse sa kanyan
g sarili ng umagang iyon. Hinawakan niya ang kanyang labi at inalala ang halik n
a pinagsaluhan nila ni Aaron ng nakaraang gabi. Pinaghahawakan niya ngayon ang p
angako nito siya ang pipiliin ng binata.
Matapos magmuni-muni ay bumangon na ang dalaga at naligo. Ngayon ay babalik na s
iya sa Maynila upang magtrabaho ulit. Namimiss na niya ang tahimik na clinic nil
a sa airport. Tapos na ang pagbabakasyon niya, nagpapasalamat pa rin siya dahil
kung hindi siya nagbakasyon sa mansyon ng mga Reyes ay marahil hindi mabibigyan
ng kasagutan lahat ng katanungan niya tungkol rito. Ngayon ay alam na rin niya k
ung sino ang may kasalanan kung bakit namatay ang kanyang nobyong si Rusell. Si
Allen Reyes.
Matapos maligo at mag-impake ay bumaba na ang dalaga sa komedor kung saan naghih
intay si Rowena at Aaron.
Dadalaw ka minsan dito hija. Sana na-enjoy mo ang pag stay dito sa amin. tumango
n
a lamang si Clarisse at yumakap kay Rowena.
"Maraming salamat Tita sa pagiging hospitable ninyo. Hayaan niyo at dadalawin ko
kayo."
"Aasahan ko ya hija. Bagay na bagay talaga kayo ng anak kong si Aaron. Alagaan m
o siyang mabuti ha? Ikaw Aaron wag ka mambabae ah?" nagtawanan na lamang silang
dalawa ng mapakamot ng ulo ang binata.
"Oo naman Mama." palihim siyang napangiti ng abutin ni Aaron ang kanyang kamay a
t hinalikan ito.
"Tama na nga yan at naiinggit ako. Ang mabuti pa ay lumuwas na kayo at baka abut
in kayo ng rush hour sa EDSA. Mag-iingat kayong dalawa" nagpaalam na ang bagong
mag nobyo kay Rowena. Pasakay na sana siya ng kotse ng mahagip ng mga mata niya
ang babaeng nasa teresa. Ganoon na lamang ang panlalaki ng kanyang mga mata ng m
akita si Victoria na nakatayo roon at masama ang tingin sa kanya.
"Kahit saan susundan ko kayo." hindi niya alam kung saan ang tinig na iyon at ha
nggang sa makaalis sila ni Aaron ay masama pa rin ang tingin nito sa kanya.
"Ayos ka lang ba Clarisse?" ngumiti na lamang ang dalaga at hindi na pinansin pa
ang kanyang nakita. Siguro'y iisipin na lamang niya na namalik mata lamang siya
.
"Kailan kaya mawawala si Victoria. Hindi ko na napaginipan pa si Allen. Natapos
ang lahat ng pagpapakita niya ng malaman ko na ang mga mata ni Victoria ay nasa
akin. Ikaw napapaginipan mo ba sila? O si Victoria?" tanong niya sa binata na na
kafocus lamang ang mga mata sa daan.
Bahagyang nanikip ang kanyang dibdib ng hindi ito magsalita. Naglilihim ba ito s
a kanya? Kung napapaginipan nito si Victoria ay ano naman kaya ang pinag-uusapan
ng dalawa. Gusto niyang magtiwala sa pagmamahal sa kanya ng binata ngunit hindi
niya maiwasan isipin na si Victoria ang Greatest Love nito. Nagawa nitong kalab
anin ang sariling kapatid para lamang sa huli. Hindi pa rin siya kumpiyansa sa s
arili na mamahalin siya ni Aaron higit pa sa pagmamahal nito kay Victoria.
"Bakit hindi ka makasagot Aaron? Anong napapaginipan mo tungkol sa kanya?" halos
nananakit na ang lalamunan ni Clarisse sa sari-saring isipin na gumugulo sa kan
ya. Bakit ba kasi unang nakilala ni Aaron si Victoria? Bakit ba kailangang isang
patay pa ang makaagaw niya sa puso ng binata?
"Hindi na mahalaga iyon Clarisse. Ang mahalaga ngayon ay tayong dalawa." nagbunt

ong hininga na lamang siya ng hawakan nito ang kamay niya at pisilin. Kitang kit
a sa mga mata nito ang nais nitong wag ng pag-usapan pa ang tungkol sa dati nito
ng minamahal. "Sinasaktan mo ako ng husto sa ginagawa mo Aaron" nasabi na lamang
ni Clarisse sa kanyang isip at nanahimik na lamang siya hanggang sa makarating
sila ng Maynila.
Nang makarating sa kanyang apartment ay tinulungan siya ni Aaron na ibaba ang ka
nyang mga gamit. Kanina pa sila hindi nag-uusap ng binata at wala siyang lakas u
pang magtanong dito. Alam niyang masasaktan lamang siya sa katahimikan nito.
"May duty ako mamayang gabi. Mauna ka na sa airport." malamig niyang sabi sa bin
ata at tumalikod na. Napatigil ang dalaga ng hawakan siya ni Aaron sa kamay.
"Sorry sa kanina Clarisse. Ayoko lang talagang pag-usapan. Pupuntahan nalang kit
a sa clinic mamaya, magpahinga ka na muna alam kong pagod ka" yumuko na lamang s
i Clarisse at tumango.
"Mauna na muna ako. I love you."
"I love you too." mahina niyang sagot at tinanggap ang halik ng binata.
***
"You're back!! Grabe bumalik ka lang dito jowa mo na si General Manager! Ikaw na
Clarisse Lonzaga!" masiglang salubong sa kanya ni Beth.
"Baliw ka talaga Maribeth." napapailing na sagot ni Clarisse.
"Pero yung totoo namiss kita!!" napatawa na lamang ang dalaga ng gigil siyang ya
kapin ng kaibigan.
"I-kwento mo naman pano naging kayo ni GM! Sabi na nga ba bagay na bagay kayo. H
aha. Akalain mo yun dati aso't pusa kayo ngayon akala mo kayo love birds." kulan
g na lamang ay mangisay si Beth sa sobrang kakiligan. Sasagot na sana si Clariss
e ng may kumatok sa pinto at bumungad sa kanila ang isang stewardess.
"Hi. Sumakit kasi ang ulo ko pwede bang makahingi ng gamot." agad nilang pinaupo
ang babae at kumuha naman ng paracetamol si Beth sa medicine kit.
"Sige. Inumin mo 'to para mawala na ang sakit ng ulo mo."
"Maraming salamat. Ngayon lang ulit ako napunta dito sa clinic. Kaibigan ko yung
dating nurse dito kaya nga lang patay na siya." agad na nagkatinginan sina Beth
at Clarisse. Nahuhulaan na ni Clarisse kung sino ang tinutukoy ng babae.
"Grabe! Nakakatakot naman! Bakit siya namatay teh?" takot na takot na tanong ni
Beth na napakapit pa sa kanya.
"Naaksidente siya kasama ang boyfriend niya. Si Sir Allen yung boyfriend niya yu
ng kakambal ni Sir Aaron. Ang sweet ni Victoria at Sir Allen dati. Lagi siyang d
inadalaw dito ni Sir. Halos lahat inggit na inggit sa kanilang dalawa. Kahit ano
ng pagsubok na dumating sa kanila hindi pa rin sila naghihiwalay. Naku ang damin
g naiinggit kay Victoria noon lalo na nung nag propose si Sir Allen sa kanya. Ha
y nako. Nagbakasyon sila sa probinsya ni Sir tapos ang balita naaksidente daw an
g dalawa. Sayang nga ang dalawang yun e. Sayang talaga. Atleast magkasama sila h
anggang kamatayan diba? Sorry sa kadaldalan ko ah. Naalala ko lang talaga sila."
"Naku, ayos lang yun girl! Magkwento ka pa sa kanila. Etong si Clarisse pala kat
ulad ng nangyari kay Victoria. Boyfriend niya si Sir Aaron."
"Talaga?!"
Kabanata 24
Tahimik na sinisimsim ni Aaron ang kanyang brandy habang pinagmamasdan ang laraw
ang hawak niya. Larawan iyon ng unang babaeng minahal niya ng seryoso, ang dahil
an upang kalabanin niya ang sariling kakambal. Si Victoria. Napakaganda ng babae
, ang mga mata nitong kumikinang sa tuwing ngumingiti ito, ang mapupulang labing
kaysarap halikan at ang malambing nitong boses na kaytamis sa pandinig. Napabun
tong hininga na lamang ang binata at sumandal sa kanyang swivel chair.
"Tuluyan na nga bang nawala ang pagmamahal ko sayo?" tanong ni Aaron sa kawalan.
Si Clarisse, nais niyang protektahan ito sa lahat ng mananakit rito, bawat segun
dong kasama niya ang dalaga ay para bang dinadala siya nito sa alapaap. Hindi na

niya maitatanggi pa ang nararamdaman para kay Clarisse. Pilit niyang nilabanan
ngunit tadhana na ang gumawa ng paraan upang mapalapit siya sa dalaga. Naroon an
g pagkakataon na mananatili siyang gising habang nakahiga sa kama dahil sa kakai
sip rito.
Malinaw na ang lahat, kung ano man ang naramdaman niya para kay Victoria noon ay
wala ngunit ano pa ba nga ba ang gumugulo sa kanya sa ngayon? Inisang lagok niy
a ang natitira pang laman ng kanyang brandy at naipikit na lamang ang kanyang mg
a mata sa labis na kalituhan. Kung may natitira mang alaala ni Victoria sa kanya
ay hindi na niya matandaan pa.
"Aaron." napamulat ang binata sa kanyang na-ulinigan. Isa ba iyong guni-guni o i
sa na namang iyong panaginip.
"Aaron." hindi siya maaaring magkamali kung kaninong boses iyon.
"Victoria." mula sa dilim ay lumabas ang babaeng ilang taon niyang inalagaan sa
kanyang puso. Dahan-dahan nitong inalis ang suot na maskara tumambad sa kanya an
g napakaganda nitong mukha at ang matamis nitong ngiti.
"Kaytagal kitang hinintay mahal ko." tumabi pa ito sa kanya at hinaplos nito ang
kanyang mukha. Wala na siyang maramdaman pa na kahit ano para rito. Pinilit niy
ang sinubukang lumayo rito ngunit animo siya ipinako sa kanyang kinauupuan.
Hindi ka ba nangungulila sa akin? masuyong tanong sa kanya ni Victoria. Ngunit w
al
ang boses ang lumalabas sa kanya, hindi pa rin siya makapaniwala kung sino ang k
aharap niya ngayon.
Naalala mo ba yung pangako natin sa isat-isa noon? Na magsasama tayo at magiging
m
asaya? Heto ako nagbabalik at isusugal ko ang lahat para lang magkasama tayo mul
i. Kaunting panahon nalang at mabubuhay na ulit ako. Kaytagal kong hinintay ito
mahal ko. Wala na si Allen sa landas natin at mabubuhay ako bilang si---Hindi na kita mahal Victoria. sa wakas ay nahanap na rin ni Aaron ang kanyang bo
se
s at buo ang loob niyang sinabi ang kanina pa niya gustong sabihin para sa datin
g minamahal. Gusto na niyang tapusin ang lahat ng kahibangan nito. Hindi niya na
kita noon ang kasakiman nito. Pareho lamang sila ng kanyang kakambal. Sakim at m
akasarili pagdating sa pag-ibig. Nawala ang mga ngiti ng dalaga at makikita ang
matinding pagpupuyos ng damdamin nito.
Anong ibig mong sabihin Aaron na hindi mo na ako mahal? Mahal mo pa din ako! Nal
i
lito ka lamang dahil na kay Clarisse ang aking mga mata. Nandito ako nagbabalik
mula sa kamatayan, hahayaan mo bang sunugin ang kaluluwa ko sa impyerno?! hinara
p
niya ang galit na magandang mukha ng dalaga. Hindi na niya maalala ang Victoria
na nakilala niya noon. Nilamon na ito ng matinding inggit at kasakiman.
Hindi Victoria. Sigurado ako para sa nararamdaman ko para kay Clarisse. Nakahana
p
na ulit ako ng dahilan para mabuhay iyon ay ang makapiling at protektahan si Cl
arisse. Akala ko hindi na ako makakahanap ng babaeng higit sa iyo, meron pa pala
. Akala ko katapusan na ang lahat ng mawala ka pero dumating ang tadhana at bini
gay sa akin si Clarisse kaya naman hindi ko hahayaan na may kumuha pa sa akin ng
pinakamamahal ko. Nawala ka na, hinding hindi si Clarisse. Nag-aapoy sa galit a
n
g mga mata ni Victoria. Akala niyay hawak niya si Aaron sa leeg ngunit nagkamali
ito.
Pwes sa ayaw mo at sa hindi kukuhanin ko ang katawan ni Clarisse. Sa mga sinabi
m
o mas lalo akong nanabik na makuha ang mayroon siya. Hinding hindi ko hahayaan n
a maging masaya kayong dalawa Aaron. Pinapangako ko iyan. Kahit ibenta ko pa ang
kaluluwa ko kay Satanas!
Aaron! Aaron! mula sa kawalan ay nag-eecho ang boses ni Clarisse at tinatawag an
g

pangalan niya.
Aaron gumising ka! Aaron! sigaw pa ni Clarisse. Nakita niya ang lihim na pag ngi
ti
ni Victoria na sigurado siyang may binabalak itong masama.
Kung hindi ko lang din naman makukuha ang katawan ni Clarisse bakit hindi nalang
tayo magsama dito sa kabilang dimensyon mahal ko? Hindi ba magandang ideya iyon?
at tumawa ng malakas ang dalaga habang nang-iinis ang mga mata nito.
Tigilan mo na ang kahibangang ito Victoria! sigaw niya. Hindi niya alam kung paa
no
makakabalik sa realidad ang kaninang opisina niya ay napuno na lamang ng kadili
man at hindi niya tiyak kung mayroon man iyong katapusan. Ang alam niya ngayon a
y na-stuck siya kasama si Victoria.
Bakit ngayon ko lang naisip ang bagay na iyon mahal ko? Dito magkakasama pa tayo
habambuhay hindi tulad sa lupa. Napakagandang ideya hindi ba? pang-aasar pa ng d
a
laga.
Aaron! Aaron gumising ka! Please! Aaron! gusto niyang malaman kung saan nangmumu
la
ang boses ni Clarisse ngunit umaalingawngaw lamang ito mula sa kawalan. Humalak
hak si Victoria na puno pa din ng poise habang pinagmamasdan ang kawalang pag-as
a sa mukha ng binata.
Kawawang Clarisse. muling hinaplos ni Victoria ang dating kasintahan.
Kawawa naman ang mahal ko. Huwag kang matakot, magiging masaya tayong dalawa pin
a
pangako ko. masuyong pangako sa kanya ng dalaga. Agad niyang tinabig ang kamay n
i
to na ikinasama ng tingin nito sa kanya.
Sa ngayoy mailap ka pa ngunit pag nagtagal masasanay ka rin sa kadiliman rito. H
in
di mo alam kung gaano kalungkot rito mahal ko, masaya ako at nandito ka na. nais
i
p ni Aaron kung si Clarisse ang mapapadpad sa lugar na iyon nahihirapan na siyan
g huminga. Hindi niya hahayaan na may mangyaring masama sa babae. Pagkakataon na
mang ngumiti ng nakakaloko ng binata ng unti-unting nilalamon ng liwanag ang kad
ilim.
Anong--Pawis na pawis ang binata ng imulat niya ang kanyang mga mata, hinahabol pa niya
ang kanyang hininga ng tumambad sa kanya ang nag-aalalang mukha ng kanyang maha
l. Agad niya itong niyakap ng mahigpit. Sa tanang buhay niya ay noon lamang siya
nakaramdam ng labis na takot. Hindi takot para sa sarili niya kung hindi para k
ay Clarisse.
Salamat at nagising ka Aaron. Alalang alala ako sayo. Humiwalay ang dalaga sa pa
gk
akayap at pinunasan ang pawis sa gwapong mukha ng nobyo. Kanina ay labis ang tak
ot niya ng ilang beses niyang sinubukang gisingin ang binata at hindi tumutugon.
Akala niyay tuluyan ng hindi ito magigising.
Tinakot mo ko ng husto alam mo ba yun? hindi na napigilan pa ng dalaga ang maiya
k
dahil sa labis na takot na naramdaman agad naman siyang hinila ng binata at dina
la sa matipuno nitong dibdib at hinalikan siya sa noo.
Shhh. Im so sorry my love. Huwag kang mag-alala tatapusin na nating lahat to. In
iang
at ng dalaga ang kanyang mukha na may katanungan sa mga mata. Hinawi lamang ni A
aron ang ilang hibla ng buhok na tumatabing sa magandang mukha ng dalaga at masu
yo itong hinalikan sa labi.

Trust me Clarisse. Well get over this.

Kabanata 25
"Isa siyang kaluluwa na sabik sa pisikal na buhay na agad na ipinagkait sa kanya
. Takam na takam siya sa buhay na tinatamasa mo ngayon Clarisse. Nais niyang kuh
anin ang iyon upang makabalik sa lupa. Hindi siya nararapat rito, hindi maaaring
agawin ng sinuman ang buhay na inilaan para saiyo." paliwanag ng kakilalang esp
iritista sa magkasiklop kamay na magkasintahan.
Ang lahat ng kahibangan ay may katapusan at ngayo'y nais na nila itong tuldukan.
Ang pagtulog ay isang paraan upang ipahinga ang iyong pisikal na katawan at ang
pag-iisip ng isang tao ngunit hindi nila magawa iyon dahil sa paggambala ng kal
uluwa ni Victoria. They couldn't afford of another sleepless night, nais na nila
ng matulog sa bisig ng isa't-isa ng payapa.
"Ano po bang maari naming gawin para matapos ang lahat ng ito? Sinunog na naming
lahat ang gamit ni Victoria pero hindi pa rin siya nawawala sa aming panaginip,
minsa'y nga ay nagpaparamdam pa siya." pagsusumamo ni Clarisse sa matanda. Paki
ramdam niya anumang oras ay mawawala siya sa mundong iyon. May parte ng pag-iisi
p niya na gustong unawain si Victoria, kung siya man siguro ang nasa parte nito
ay marahil magpupuyos din ang dadamdamin niya kung makikita niya ang pinakamamah
al niya na buhay na buhay at masaya sa piling ng iba habang siya naman ay nakaku
long sa purgatoryo at nag-iisa. She must have a tortured soul.
"Nakalimutan mo na ba Clarisse na nasaiyo ang mga mata ni Victoria? May isang ba
gay pa siyang naiwan na hindi mo maaaring sunugin. Isa lang ang paraan na magaga
wa natin, kailangan mong matulog ng mahimbing at sa oras na makita mo si Victori
a ay kailangan mong mahanap ang pinto kung saan siya nararapat." makahulugang sa
ad ng matanda. Muli ay naramdaman na naman niya ang pangungilabot sa ideya ng ma
tanda.
"Ngunit kailangan mo ng ibayong pag-iingat Clarisse, alam mong tuso ang kaluluwa
ni Victoria maaaring ikaw ang itulak niya sa dapat niyang kalagyan at maangkin
ng tuluyan ang katawan mo." sa sinabing iyon ay halos manghina ang mga tuhod ni
Clarisse sa labis na takot. It's a matter of life and death. Ni sa isang apuhap
ay hindi niya naisip na kailangan niyang ipaglaban ang buhay niya sa isang kalul
uwang nais umangkin ito.
Paanong sa iglap ay naging ganito na lamang kahiwaga ang noo'y tahimik at kunten
to niyang buhay. Kung hindi dahil sa aksidenteng iyon ay marahil ay wala siya sa
ganitong sitwasyon ngunit kung hindi rin dahil roon ay hindi niya makikilala si
Aaron. Pumikit ng mariin ang dalaga at napabuntong hininga, masuyong pinisil ng
binata ang kanyang kamay at sa pagdilat niya ay nakita niya ang pag-asa.
"I love you." he mouthed.
"And I love you too." sagot niya rito. Kung may isa man siyang ipinagpapasalamat
ay ang lalaking nasa tabi niya ngayon.
"Kailan natin gagawin ang orasyon na iyon?" tanong niya sa matanda. Tumikhim ang
matanda at tumayo na sa wari niya ay nag-iisip ng malalim ito.
"Isagawa na lamang natin ito bukas ng gabi. Alas dose ng gabi kung kailan malali
m ang iyong pagtulog, sa ngayon ay umuwi na muna kayong dalawa at magpahinga ala
m kong labis na itong nakakagambala sa inyong magkasintahan." nakangiting usal n
g matanda at iginiya silang dalawa palabas sa masikip at nakakatakot nitong tira
han, sa una'y iisipin mong isa itong bahay ng mangkukulam dahil sa mga kahindikhindik na palamuti nito.
"Maraming salamat po." saad ni Aaron na agad naman siyang inalalayan sa paglalak
ad dahil pakiramdam niya'y anumang oras ay babagsak siya. Hindi kaya ng isip niy
ang i-proseso ang lahat ng mga nangyayari.
"Matalik kong kaibigan ang iyong lola Clarisse kaya wala na kayong dapat ipagpas
alamat." unti-unti ay gumaan na rin ang pakiramdam ng dalaga dahil sa kasiguradu

han na natanggap niya mula sa matandang babae.

"Hindi hindi ko po makakalimutan ang tulong na ito Lola, nagmamakaawa akong gawi
n niyo ang lahat para matapos na ang bangungot na ito sa amin ni Aaron."
The greatest pleasure in life is sleeping but not for Aaron and Clarisse Nang ga
bi ding iyon ay sa unit ni Aaron sila tumuloy, they want to spend the rest of th
e night with each other, if only they can stay up all night just hugging and kis
sing. Takot silang matulog, takot silang mawalay sa isa't-isa. They end up kissi
ng and cuddling, enjoying every moment they have had. They're just contented in
each other arms.
"Alam mo bang sabik ako noon matulog para lamang makita kang muli? I can feel yo
ur warm skin na para bang totoo lahat. Those dreams came true." paos na kumpisal
ng dalaga habang masuyong tinitigan ang gwapong mukha ni Aaron. Animo sasabog a
ng puso niya, hindi mapaglagyan ang pagmamahal niya para sa huli. Nababalutan ng
pag-ibig ang paligid nila at hindi na niya mapigilan ang nararamdaman niya para
sa binata. She really loves him with all her soul.
"Litong lito ako sa nararamdaman ko sa iyo at sa babaeng nasa panaginip ko, unti
-unti na akong nahuhulog sa iyo ng mga panahon na iyon pagkatapos ay may isang e
strangherang babae na bigla na lamang susulpot sa panaginip ko. Nagpapasalamat a
ko at iisa lamang kayo. I really love you my lady. I'll be your safety." nais tu
malon ng puso ni Clarisse dahil sa labis na kagalakan. Nag-uumapaw ang pagmamaha
l sa paligid nila and they just couldn't afford to only sit there and staring at
each other.
Mataman na tinitigan ni Aaron ang labi ng dalaga, hindi niya maikukubli ang naba
balot na tensyon sa pagitan nilang dalawa, no words can describe how thankful he
is to have her. Bago pa siya makapag-isip ay masuyo na niyang inangkin ang naka
awang na bibig ng dalaga. Sa una'y marahan lamang ngunit hindi na niya mapigilan
ang pagpupuyos ng damdamin para sa minamahal, he sucked her lips, nibbling it.
Halos kapusin sila ng hininga ng saglit silang naghiwalay. Takot siyang mawala a
ng dalaga, kung noon ay sa panaginip lang niya ito nahahagkan ngayon ay totoo na
ito. Gusto niyang damhin at kabisaduhin ang bawat parte ng katawan nito na hina
halikan niya. Mas lalo pang nakapagdagdag sa init ng baga ang impit nitong ungol
, ungol na mas nakakapagdarag sa kanya sa nakakakiliting sensasyon.
Ang pangangailangan niya'y pahirap ng pahirap. Gusto na niyang angkinin ito ngun
it nais din niyang dahan-dahanin ito. He wanted to savor every part of her flesh
. He wanted to hear those sweet moans coming from her. He kissed her temples dow
n to her neck and lick every part of it. Hindi na niya kayang patagalin pa ang p
anunukso sa dalaga dahil ayaw niyang mapahiya rito, nagmamadali nilang hinubad a
ng saplot ng isa't-isa. Namamanghang pinasadaan ni Aaron ang hubad na katawan ng
dalaga. She's a Goddess! He grabbed one peak and caressed the other. He groaned
. He can't take it anymore!
"Aaron, take me now. Please?" pagsusumamo ng dalaga. Ibig matawa ni Aaron sa sar
ili dahil siya mismo ay kanina pa gustong magsumamo sa dalaga. He granted her wi
sh. He parted her legs and entered his manhood to hers. Pinahid niya ang ilang l
uhang kumawala sa dalaga at kahit nahihirapan ay sinubukan niyang bagalan ang pa
ggalaw sa loob nito. Para siyang papatayin sa sakit na nararamdaman niya ngunit
alam niyang mas masakit ang pinagdadaanan ng dalaga.
"I love you so much Clarisse! I love you to the infinity and beyond." the shared
sweet mumurs between kisses and thrust until they'd reach their own zenith.
Payapang tumabi si Aaron sa babaeng natutulog sa kanyang bisig, noon niya lang n
apagtanto na mahal na mahal niya ang dalaga, he looked at her with so much love
and passion. He kissed her forehead and went to sleep. For the first time they h
ad a peaceful sleep.
Huling Kabanata

Sampung minuto bago mag alas dose ay naroon na ang mga gamit na kakailanganin up
ang maisagawa ang operasyon. Magkahawak-kamay ang magnobyo habang ang matandang
albularya ay nanalangin.
"Oh amang nagbigay sa aming lahat sa mundong ito, gabayan mo ang kaluluwa ang an
ak mong si Clarisse upang magampanan niya ang kanyang misyon, huwag mong hayaan
na sinuman ang makaangkin sa buhay na iyong ipinagkaloob mo sa kanya." pigil hin
inga lamang na nakikinig si Clarisse sa sinasabi ng matanda kahit na hindi na si
ya mapakali sa takot.
Marahang umihip ang malamig na hangin na nanunuot sa bawat kalamnan niya. It bro
ught shivers to her spine, gusto niyang yakapin ang sarili ngunit hinigpitan lam
ang ni Aaron ang pagkakahawak sa kamay niya na animo ayaw nitong mawalay siya ka
hit isang sentimetro man lang mula rito.
Limang minuto bago mag alas dose at unti-unti na siyang iginugupo ng takot at ne
rbiyos. Paano kung maisahan siya ni Victoria? Paano kung siya ang mapunta sa apo
y ng impyerno? Naiisip pa lamang niya ang mga posibilidad na mangyari ay nais na
niyang umayaw sa ideyang kinasusuungan niya.
Hindi na siya maaaring tumalikod pa, kailangan ng tuldukan ang lahat ng bangungo
t na iyon. She have to fight! Hindi lang para sa sariling buhay kung hindi para
na rin sa pinakamamahal niya. She just can't lose her own life, she can't lose A
aron as well.
"Handa ka na bang matulog Clarisse?" tinignan muna ni Clarisse si Aaron na masuy
ong tumango sa kanya na animo ay binibigyan siya nito ng permiso, mas hinigpitan
nito ang pagkakahawak sa kanyang kamay.
"She cannot take away your own soul, it's yours." nakakaunawang ngumiti na laman
g si Clarisse at tinanguan ang matandang naghihintay sa kanyang pahintulot.
"Kung ganoon ay simulan na natin ang orasyon. Kailangan lamang ay mahanap mo ang
pintuan kung saan nararapat si Victoria pagkatapos noon ay hanapin mo ang pintu
an kung saan ang daan pabalik sa realidad. Oras ang kalaban natin dito Clarisse,
huwag kang makikinig sa lahat ng sasabihin niya sa iyo. Ikaw lamang ang makakat
ulong sa sarili mo, palakas ng palakas ang kaluluwa niya." huminga muna ng malal
im ang dalaga bago tumango.
"Opo naiintindihan ko."
"Kung ganoon ay pumikit ka na."
Nagpakawala muna siya ng isang buntong hininga at itinuon ang buong konsentrasyo
n sa pagpikit. Narinig niya ang kuko ng matanda na tumatama sa isang kahoy at ma
yroon itong sariling rhytmo, iyon ang nagsisilbi upang mapasailalim siya sa hipn
otismo. Maya-maya'y nakaramdaman na siya ng pagbigat ng katawan, iyon na naman a
ng pakiramdam na akala mo may dumadagan sa kanya na isang mabigat na bagay paraa
n upang mahirapan siyang huminga.
Madilim at nakakatakot. Walang katapusang kadiliman. She's still wearing that ta
stefully fine and luxurious gown, inalis niya ang kanyang maskara upang mas maka
kita mabuti. Ilang sandali ay nasanay na rin ang kanyang mga mata sa kadiliman.
Sa harap niya ay isang napaka-laking labyrinth. She's not good in mazes, nakakah
ilo at nakakalito. Hindi niya alam kung saan dadaan, maraming posibilidad na exi
t at kung titignan mo siguro mula sa ere ay napakalawak ng labyrinth na iyon. Lu
minga linga siya sa paligid ngunit walang Victoria ang nasa paligid.
"What I'm going to do?!!" sigaw niya sa kawalan ngunit umalingawngaw lamang ang
sarili niyang boses. Hindi ito ang oras para magpanic, hindi siya maaaring gumis
ing dahil hindi rin naman niya alam kung paano. Saan nga ba ako magsisimula? tan
ong niya sa dalaga habang pinagmamasdan ang magka-sangang daan. Damn it! Sana'y
noong bata pa siya ay naglaro na siya ng mazes, pagalit niya sa sarili habang na
gsasalawahan sa pag-iisip.
"I'm just a tortured soul begging for life." napalingon ang dalaga kung saan nag
mula ang boses. Napapugto ang kanyang hininga at nahihindak na tinitignan ang du

guang si Victoria. Marahil ito ang hitsura niya noong namatay, she's wearing the
same gown like hers, iyon nga lang ay puno ito ng bahid ng dugo.
"You can't take my life. You can't replace my soul that easy. It's mine! Hindi m
o ako maaaring ikulong sa madilim na lugar na ito!" she screamed at her praying
that she'll get frigthten but she was wrong.
"It is so easy to be you Clarisse. Akin naman si Aaron una palang! Inagaw mo lan
g siya sa akin! Pwes, tignan nalang natin kung sino ang mauuna sa kanya. Paniniw
alain ko na ako ay ikaw. I'm so excited to be with hi---"
"At akala mo naman ay hahayaan ko iyon Victoria? Akin ka lang hanggang uli! Ito
ang kabayaran ng kataksilan mo!" nanlalaki ang mga mata ni Clarisse ng lumitaw s
a kawalan ang duguang si Allen. Hindi siya makapaniwala na napapalibutan siyang
ng dalawang taong matagal ng patay.
"You can't do this to me Allen! Hindi ba't galit ka sa kapatid mo? Hahayaan mo b
ang maging masaya siya sa mundo habang ikaw ay narito sa kadiliman?! This is so
unfair!" nagtatagis ang mga bagang ni Victoria. Kung hindi lamang sa kagandahan
nito ay pakiramdam niya ay lalabasan ito ng sungay anumang sandali.
"Hahayaan ko siyang maging masaya sa kanya kaysa sa iyo. Hindi ka maaaring sumay
a Victoria ang dapat sa isang katulad mo ay sinusunog sa impyerno!" parang nalun
ok ni Clarisse ang kanyang dila kaya naman hindi na niya magawang sumingit pa sa
pagtatalo ng dalawa, nakita niya ang pagngisi ni Victoria. Hindi niya gusto ang
ngisi na iyon.
"Tignan nalang natin." taas noong pumasok si Victoria sa labyrinth patungo sa ka
nang daan, sumunod rito si Allen habang siya naman ay naiwan na nakatulos pa rin
sa kinatatayuan niya. Huminga muna siya ng malalim at pinuno ng pag-asa ang sar
ili bago tahakin ang kaliwang daan.
Hindi niya alam kung tama ba ang daan na tinatahak sinusunod lamang niya ang sar
iling mga paa, akala mo may sarilli itong pag-iisip dahil dire-diretso ang pagla
lakad niya na para bang kabisado nito ang labyrinth. Parang walang katapusan ang
labyrinth na iyon, ilang minuto din siyang palakad-lakad ng bumungad sa kanya a
ng isang puting pinto.
"Must be the heaven?" tanong ng dalaga sa sarili niya habang palapit ng palapit
sa puting pinto.
Ilang hakbang na lamang ang lapit niya sa pinto ng bigla na lamang may humila sa
kanyang buhok. Halos masubsob ang kanyang mukha sa lakas niyon hanggang sa maka
bawi din siya at hinagilap ang buhok ni Victoria! Iisa lang ang dulo ng maze na
iyon at ito ang pinto pabalik sa mundo! Hindi siya maaaring magpadaig sa lakas n
g kalaban. Buong lakas niyang itinulak ito at binawian ng sampal at sabunot. Kai
lanman ay hindi pa siya nakipangbuno ng ganoon ngunit ibang usapan na ito sa nga
yon. Makikipaglaban siya hanggang sa natitirang lakas niya.
"Uunahan mo pa ako ah! Mabubulok ka sa kadilimang ito! Hindi mo alam kung gaano
kalungkot sa lugar na ito habang pinapanood ang mahal mo sa mundo na unti-unting
umiibig sa isang estranghera! That should be me! Ako dapat ang nasa pwesto mo n
gayon! Kailangan mong mabuhay ulit!" buong lakas siyang pinagsasampal ni Victori
a. Napakalakas nito! Hindi na niya kaya pang lumaban pa.
"Stop this craziness Victoria! We're both dead!" sigaw ni Allen habang inaalis i
to mula sa pagkakadagan sa kanya. Hirap man ay pinilit niyang gumapang papunta s
a pinto ngunit napatili siya ng hawakan ni Victoria ang kanyang mga paa.
"Let me go! Let me go!" she screamed in horror. Habambuhay niyang hindi malilimu
tan ang bangungot na ito.
"Ayoko! Hindi pwedeng maiwan ako dito! Hindi!" mabilis na tumayo si Clarisse kah
it na nananakit pa din ang kanyang katawan. Mabilis siyang dinaluhan ng sampal n
i Victoria, naging mas mabilis ang pangyayari, ang huli niyang natatandaan ay ub
od lakas siyang itinulak ni Allen sa pinto kung saan ay nahulog siya. Nagtitili
siya sa bilis ng pagbulusok niya. Hinahalukay ang kanyang bituka sa labis na tak
ot hanggang sa unti-unting nilamon ng liwanag ang kanina'y nababalutang dilim.

"CLARISSE!!" singhal ni Aaron ng hingal na hingal na minulat ng dalaga ang mga m

ata nito. Kanina pa siya hindi mapakali sa kanyang kinauupuan habang pinapanood
ang pag-ungol ni Clarisse na sa kalaliman ng pagtulog nito. Nais niyang malaman
kung ano ang nasa panaginip nito, kung maaari lamang niyang samahan ito ay ginaw
a na niya. Pigil hininga lamang siyang nakikiramdam at naghihintay sa pagbabalik
ng babaeng pinakamamahal niya.
"Thank God! You are back!" sinalubong niya ng yakap at halik ang dalaga. Hindi n
a niya mapigilan pa ang mapaluha. Hindi niya maipaliwanag ang saya at galak ngay
ong tapos na ang lahat.
"Sa tingin ko'y tapos na ang lahat ng ito. Nagpapasalamat ako at nagbalik ka Cla
risse." inabutan ng matanda ng tubig ang uhaw na uhaw na si Clarisse. Hindi na n
apansin ng mga ito ang hindi maipintang mukha ng matanda.
"Nasaan si Victoria?" makahulugang tanong ng matanda sa dalaga.
"Tinulungan ako ni Allen na makabalik dito. Inihulog siya ni Allen sa pinto kung
nasaan ang langit. Hinding hindi na niya tayo magugulo Aaron! Habambuhay na siy
ang makukulong sa kadiliman!" mas lalo pang kumunot ang noo ng matanda sa tinura
n ni Clarisse. Alam niyang may mali ngunit ayaw niyang pangalanan ito kaya naman
nakisalo na lamang siya sa kasiyahan ng magsing-irog
"Yes sweetheart. Wala ng makakapaghiwalay sa ating dalawa." yakap ni Aaron kay
Clarisse, bakas ang tagumpay sa mga ngiti ng dalaga.
Nakatayo sina Clarisse at Aaron sa harap ng dalawang puntod. Lumuhod ang dalaga
at inilapag roon ang dala nilang tulips na siyang paborito ni Victoria.
"Sana mahanap niyo na ang katahimikan ninyong dalawa ni Allen, hindi namin makak
alimutan ang bangungot na iyon." hindi na napigilan pa ni Clarisse ang pag-alpas
ng kanyang mga luha kaya naman agad siyang inihilig ng nobyo sa mga bisig nito.
"Salamat Allen sa pagtulong mo kay Clarisse, sana patawarin mo ako sa kasalanan
ko, patawarin mo ako dahil humantong pa ang lahat sa kamatayan. Sa susunod na bu
hay natin mas magiging mabait na akong kapatid." taimtim lamang silang nanalangi
n at masuyong tinitigan ang isa't-isa.
"I love you my Midnight Lover."
"I love you more Aaron." magkahawak-kamay na tumalikod na at naglakad. Bago tulu
yang makalayo ay nakangising lumingon si Clarisse at pinagmasdan ang puntod ni V
ictoria.
"May you rest in peace Clarisse Lonzaga. I fooled you and Allen. Hahahahahaha!"
Buong pagmamahal niyang ikinawit ang kamay sa braso ng kanyang pinakamamahal, sa
wakas ay maitutuloy na nila ang pagmamahalan nila. Hindi nga lang bilang si Vic
toria kung hindi bilang si Clarisse.
Wakas