MAITIM, John Clarence B.

Pagsulat sa Filipino sa Piling Larangan

Grade 11-Shakespeare Oktubre 8, 2020

Ang Kahirapan ng ating Bansa

Ang kahirapan ay ang estado ng walang sapat na pera upang maibigay o mapangalagaan
ang mga pangunahing pangangailangan tulad ng pagkain, damit, at tirahan. Ayon sa Compassion
International, ang kahulugan ng kahirapan ay sumasaklaw sa mga kondisyon sa pamumuhay,
isang kawalan ng kakayahan upang matugunan ang pangunahing mga pangangailangan ang
pagkain, malinis na inuming tubig, wastong kalinisan, edukasyon, pangangalaga ng kalusugan, at
iba pang mga serbisyong panlipunan. Ang kahirapan ay nananatiling pinaka-kritikal na
problemang panlipunan na kailangang tugunan. Ito ay isang napaka-seryosong problema na
dapat agad harapin upang mabawasan ang mga epekto nito. Malaking problema ang kahirapan
hindi lamang sa mga mahihirap kundi pati na rin ng bansa sa kabuuan. Sa gayon, ang Pilipinas,
ang gobyerno nito, at ang mga ahensya nito ay kailangang sumailalim sa pangunahing reporma
upang labanan ang kahirapan. Ang kahirapan sa Pilipinas ay lumitaw mula sa mabilis na paglaki
ng populasyon sa bansa. Milyun-milyong mga Pilipino ang naninirahan sa ilalim ng linya ng
kahirapan na nakakaawa na makita ang mga edukadong Pilipino na hindi ginagawa ang sinabi sa
kanilang mga kampanya.

Dahil ang Pilipinas ay may limitadong mapagkukunan at mayroon nang mataas na antas
ng kahirapan, ang mabilis na pagtaas ng populasyon ay naging isang problema dahil mayroon
nang hindi sapat na mapagkukunan upang suportahan ang populasyon, na nag-iiwan ng mas
kaunting mga mapagkukunan upang mapabuti ang ekonomiya. Sa modernong panahon, ang mga
bisyo ay pang karaniwan sa Pilipinas tulad ng paglalaro ng baraha, mahjong, paninigarilyo,
sigarilyo araw o gabi, at pagtaya sa sabong. Ang ilang mga tao ay nakasalalay sa mga ito sa
paghahanap-buhay sa halip na maghanap ng trabaho ngunit ang kanilang mga pagkakataon ay
palaging humahantong sa wala. Ang gobyerno hanggang ngayon ay nasisira pa rin dahil sa mga
pulitiko at mga taong may awtoridad na nakakalimutan ang kanilang responsibilidad sa bansa
upang masiyahan ang kanilang personal na interes. Ayon sa World Development Movement o
WDM, ang sanhi ng kahirapan sa mundo ay ang mga patakarang kasalukuyang ipinatutupad ng
mga gobyerno at ng mga korporasyong multinasyonal: “Ang mga polisa o patakaran ng mga
pamahalaan at mga kumpanya o korporasyon ang siyang nagpapahirap sa mga tao”.

Ayon sa Asian Development Bank o ADB, ang kahirapan at hindi pagkakapantay-pantay

ay paulit-ulit na hamon sa Pilipinas at mayroon ulit dumating sa unahan sa paggising ng
kasalukuyang pandaigdigang krisis sa pananalapi at pagtaas ng pagkain, gasolina, at mga presyo
ng bilihin na naranasan noong 2008. Ang mga pamilya sa ibaba ng linya ng kahirapan ay hindi
maaaring pahintulutan ang kanilang mga anak na pumasok sa paaralan. Kahit ang mga magulang
ay walang karanasan na magsuot ng uniporme sa paaralan at walang allowance na mag-aral.
Wala silang diploma. Dahil sa kakulangan ng kalidad ng edukasyon, naroroon ang isang mataas
na rate ng kawalan ng trabaho. Upang magkaroon ng isang permanenteng at mahusay na trabaho
at suweldo, dapat kang magkaroon ng isang bachelor's degree. Ayon sa Mimir Encyclopedia of
Tagalog, dapat mong tapusin ang isang tertiary na edukasyon o hindi bababa sa isang kurso sa
bokasyonal. Ang bokasyonal na edukasyon ay edukasyon na naghahanda sa mga tao na
magtrabaho sa iba't ibang mga trabaho, tulad ng isang kalakalan, isang bapor, o bilang isang
tekniko.

Ang nutrisyon ng maraming bata sa Pilipinas ay labis na naapektuhan ng kahirapan. Ayon

naman sa World Health Organization o WHO, 28 na milyong Pilipino ang nanganganib na
dumanas ng malnutrisyon, dahil pa rin sa hindi maipaabot ng husto ang kinakailangang nutrisyon
sa buong ng populasyon. Ang mga taong nakatira sa tabi ng mga maruming lugar ay apektado ng
kanilang hindi wastong kalinisan at mga naninirahan sa lunsod ay higit na naapektuhan ng
kanilang hindi sapat na paggamit ng malusog na pagkain. Nakakaapekto rin ang kahirapan sa
pang-araw-araw na buhay ng mga Pilipino. Hangga't maraming mga Pilipino ang nakasalalay sa
swerte, ito ay napalitaw ng kanilang mga mababang pamumuhay na pabor at masamang
kalagayan sa pamumuhay. Ang mga tao ay gumagamit ng droga at gumagawa ng mga krimen
bilang kanilang pagtakas sa kahirapan. Nag-aambag ito sa mataas na bilang ng krimen sa buong
mundo.

Ang pag-aaral ng kahirapan ay magbibigay sa atin ng isang mas mahusay na pagkakataon

na maiwasan ito. Dapat nating tugunan ang kahirapan partikular sa bawat lugar, upang ang bawat
lugar ay makatanggap ng pangangalaga na kinakailangan nito. Dapat dagdagan ng gobyerno ang
mga magagamit na mapagkukunan para sa mga serbisyong panlipunan, pagbawas sa kahirapan,
at imprastraktura. Dapat din nilang panatilihin ang katatagan ng presyo upang maprotektahan
ang mga mahihirap mula sa mataas na presyo ng pagkain at dapat nilang bawasan ang katiwalian
at paunlarin ang mga imprastraktura upang mapalakas ang kumpyansa ng namumuhunan. Ang
mga solusyon upang sugpuin ang kahirapan ay hindi nagpapakita ng agarang mga resulta. Ito ay
nakasalalay sa mga tao sa ibaba ng linya ng kahirapan kung nais nilang magkaroon ng isang
masaganang buhay at makatakas sa kahirapan. Kaya, labanan natin ang kahirapan para sa mas
maliwanag na kinabukasan ng ating bansa, ang Pilipinas.