ქართული სამართლის ისტორია

1828-1829 წლებში ივანე ჯავახიშვილმა გამოსცა „ქართული სამართლის ისტორია“. მასში

გაერთიანებულია საოჯახო, სისხლის და სამემკვიდრეო სამართალი. წიგნში
გადმოცემულია საქართველოს ისტორია მეცხრედან მეოცე საუკუნემდე. სად
ჩამოყალიბდა ესა თუ ის გაერთიანება? მმართველობა? უფლებრივი მდგომარეობა ?

წყაროები იყოფა:

1. პირდაპირი და არაპირდაპირი
2. საეკლესიო (კანონიკური) და საერო ხასიათის წყაროები
3. სახელმწიფო-სამართლებრივი (კონსტიტუციური)
4. სისხლისა და სამოქალაქო სამართლის

ქართული სამართლის დარგებია:

1. კონსტიტუციური სამართალი
2. სისხლის სამართალი
3. სამოქალაქო სამართალი
4. საქორწინო-საოჯახო სამართალი
5. სამემკვიდრეო სამართალი
6. სასამართლოს ორგანიზაციისა და პროცესის სამართალი.

ქართული სამართლის ისტორია აანალიზებს საზოგადოების განვითარების გარკვეულ

ეტაპზე პოლიტიკური ინსტიტუტების მდგომარეობას (დადებითსა და უარყოფით
მხარეებს), რაც პროგრესული იქნება მომავლისთვის

ვაჰანის ქვაბთა განგება

ტიბიკონი- შეადგინეს მხარგრძელებმა დახასიათებულია მონასტრის წინამძღვრის სახე ,

ასაკი და მათი რაოდენობა (იქვე უნდა იცხოვროს). მსახურების რაოდენობა - 10.

აკრძალვები (თანამონაწილეც ისჯება ისევე, როგორც მთავარი დამნაშავე ) :

1. მეშფოთეობა, რაც გულისხმობს მყუდროობის დარღვევას.

2. გინება
3. სიმთვრალე
4. ყიდვა-გაყიდვა
5. მევახშეობა
6. მრუშობა
7. მამათმავლობა
8. ქურდობა
9. ცილისწამება
10. ქრთამის აღება

აქედან ნებისმიერი დანაშაულის ჩადენის შემთხვევაში დამნაშავეს გაძევება ემუქრებოდა .

სამთავისის სამწყსოს საკანონოს წიგნი

შეიკრიბა ქსნის ერისთავ შალვას ბრძანებით.

ჩამოთვლილია უწესობები და უწესობებისთვის გათვალისწინებულია სათანადო

სანქციები. სანქცია შეიძლება ყოფილიყო ჯარიმა, როგორიცაა გარკვეული რაოდენობის
ძროხის ან ხარის გადაცემა. ასევე სასჯელად დაშვებული იყო ექსორია და ჩაქოლვა.