459283606 3acb4c02 6738 เพราะเรา คู กัน PDF

อินทะโลด ักฉ ัน
เป็ นวั ยรุ น

่ อยา่ ถามหารั กแท ้ เป็ นแฟนตัวแมอ่ ยา่ ถามหารั กร า้ ว
ิ ชค
ไทน์ เป็ นคนชค ิ
รั บน ้องก็เพิง่ ผา่ นไป แล ้วเมือ
่ ไหร่คนมีใจจะผา่ นมา
หนึ ง่ ดอก!
“เอ ้า! มองเหีย ิ รั บ”

้ ไรอยู ่ กระทืบไลคส์ ค
กริ๊ งๆๆๆๆๆๆๆ
“กูอวยมึงจนนิ ว้ จะหักแล ้วเนี ย

่ ไอ ้ฟาย”
่ อต ฮา่ ๆ”
“ขอโทษทีฮ
“เกร ้ดดดดดดด พีไ่ ทน์ขอหอมแก ้มหน่อยคะ่ ” เสย ี งนรกกวนประสาทนี เ่ ป็ นของเพือ ่ นก๊วนมหา’

ลั ยของผมเองครั บ สนิ ทกับอยูแ ่ี น มั นบอกให ผ ้ มเรี ยกมั นวา่ เจมสจ
่ คส
่ ค ์ ิ โป๊ ป และมาริ โอ ้ รวมตัว
กันในชอ ่ื ‘แก๊งพระเอก’ แตค ่ วามจริ งก็ไมไ่ ด ้มีอะไรหลอ ่ เลยสก ั อยา่ ง ขนาดตาตุม ่ ยั งด า้ น จะเอา
อะไรไปสูคนอื้ น
่ เขา
ไอ ้คนทีพ
่ ด
ู ประโยคเมือ
่ ครู ช ่ื เผือก นามแฝงคือเจมสจ
่ อ ์ ิ หน ้าตาไมเ่ หมือนเจมสเ์ ลยสก
ั นิ ด
ยกเว ้น
ความกว ้างของหน ้าทีบ
่ านเป็ นบาตรพระ
่ื ไอ ้โอม นามแฝงคือโป๊ ป มั นบอกหลอ

่ แบบ
ข ้างๆ ตัดผมทรงเดียวกับอินพิต ้าหนุ ่ มคิวตบ์ อยชอ
สุภาพบุรษ ุ เป็ นคุณพิสท
ุ ธิใ์ นสามีตต
ี รา
คนตอ่ มาเป็ นไอ เ้ จ๊กฟ่ งตาตี่ แมม

่ ั นเคยขายทองอยูเ่ ยาวราช แตต
่ อนนี ย้ ้ายสามะโนครั วมาอยูข
่ ้าง
ื กตอแหลบอกโดนมาเฟี ยไลท ่ ่ี ชอบมโนวา่ ตัวเองเหมือนมาริ โอ ้เพราะหัวนมส ี
มอแล ้ว แมง่ เสอ
่ ั นน่ะลูกเสย ้ี วไทย-จีน-ลอดชอ ่ งสงิ คโปร์
ชมพู ของเขาลูกครึ ง่ ไทย-จีน-เยอรมั น แตม
สว ่ นผมยั งไมแ
่ น่ใจเลยครั บวา่ จะเป็ นณเดชหรื อหมาก ปริ ญดี ก็ต ้องดูกอ
่ นวา่ เรตติง้ เรื อ
่
งไหนพุง่ ก็
เป็ นคนนั น
้ แหละ ถุย!
“ไทน์...”
ี งหัวเราะก็จางหายไป เพราะมีใครคนหนึ ง ่ แทรกเข ้ามา

แตแ
่ ล ้วเสย
คุณเคยสงสยั มั ย
้ ทาไมอะไรหลายๆ อยา่ งต ้องอยูก ่ น
ั เป็ นคู ่ พอเป็ นคีป
่ ๊ บจะรู
ุ
ึ โดดเดีย
้สก ่ วขึน
้ มา
ทั นที ผมคนหนึ ง่ ละ่ ทีเ่ คยเสพติดอะไรทีเ่ ป็ นคูห
่ มด ไมว่ า่ จะเป็ นเรื อ่ งเพือ ่ นหรื อ...เรื อ
่ งแฟน
บอกได เ้ ลยชวี ต ิ ทีผ ่ี องจตุร
่ า่ นมาไมเ่ คยเหงา อาจเป็ นเพราะเรี ยนในโรงเรี ยนชายล ้วนหนึ ง ่ ในสข
มิตรด ้วยละ่ มั ง้ ชวี ติ เลยซาบซา่ น มีคนเข า้ มาคุย เข ้ามาวอแวหัวใจอยูต
่ ลอดเวลา จนกระ
ทั ่งขึน
้ ปี
หนึ ง่ ในมหา’ลั ย ชวี ต ิ วั ยมั ธยมฯ ก็คอ
่ ยๆ เปลีย
่ นไปจนผมอดตัง้ คาถามไมไ่ ด ้วา่ …
กูมาถึงจุดนี ไ
้ ด ้ยังไง!
ผมเคยมีแฟนมาแล ว้ หลายคนตัง้ แตเ่ รี ยนมั ธยมฯ เรี ยกได ้วา่ เป็ นตัวท็อปของชน ั ้ เลยก็วา่ ได ้ ลอง
ถามกะเทยน ้อยหอยสงั ขใ์ นโรงเรี ยนดูส ิ ใครไมร่ ู ้จักพีไ่ ทน์ ทีปกร ม.6/9 บ ้าง ขีค ้ ร ้านจะเจอแต่
่ ่ี
คนสายหั ว บอกไมร่ ู ้จักก็บ ้าแล ้ว พีเ่ ขาออกจะน่ารั กใสๆ หัวใจสดวง สวนเรื อ่ ่ งแฟนมีมาแล ้วทุก
่
รู ปแบบครั บ สวนใหญก ่ อ็ ยูโ่ รงเรี ยนอืน ่ หมด อะ่ ! ก็กเู รี ยนชายล ้วน มีตงั ้ แต.
่ ..
แฟนเด็กเรี ยน…
“กิ๊ ง วั นนี ว้ า่ งมั ย ี งโคตรหลอ่ คนนี อ

้ ” ถามออกไปด ้วยเสย ้ ะ่ ให ้ใจเยอะทีส ่ ด
ุ ตัง้ แต่
เคยคบมาแล ้ว
สวย เรี ยนเกง่ ทีส ่ าคั ญคนชอบเยอะ พอได ้มาเป็ นแฟนเลยรู ้สก ึ วา่ กูชนะคนทั ง้ จตุรมิตรเลยโว ย้
ี งหวาน
“ทาไมเหรอ” เธอถามกลั บมาเสย
“จะชวนไปเดินสยามหน่อย”
“ออ๋ ...เรามีเรี ยนคณิ ตที่ The Brain น่ะ”
“งั น
้ พรุ ง่ นี.้ ..”
“พรุ ง่ นี เ้ รี ยนเคมีท ่ี อ.อุจ

๊ ้ะ”
“วั นเสาร์ละ่ วั นเสาร์”
ิ สต
“ขอโทษนะเราติดเรี ยนไบโอบีม แล ้วก็ต ้องไปเรี ยนฟิ สก ์ อ
่ ทีย
่ เู รก ้า ไหนจะภาษาอั งกฤษของ
อาจารยส์ มศรี อก ่ ั
ี สวนวั นอาทิตยก์ ย็ งิ ยาวเรี ยนภาษาไทยกับสงคมทีด ่ าว ้องกน
์ ่ ะ”
“แล ว้ วา่ งวั นไหน”
ั ่ ติดกอ
่ นได ้มัย
“เราขอแอดมิชชน ้ ถ ้ามีทเี่ รี ยนแล ว้ เราคอ่ ยออกไปเทีย
่ วด ้วยกันนะ”
นี ก
่ งิ๊ คบกับเราชาตินแ
้ี ตจ่ ะไปเทีย
่ วกับเราชาติหน า้ เหรอ ผมอยากมีแฟนเป็ นผู ้หญิงครั บไมไ่ ด ้
อยากมีแฟนเป็ นไอสไตน์ผสมฮต ิ เลอร์ผนวกกาลั งกับสุนทรภู่ สุดท ้ายเราก็เลิกกันเพราะผมพลั ง้
ปากไลใ่ ห เ้ ธอไปคบกับติวเตอร์กวดวิชา ถามวา่ ตอนนี เ้ ป็ นยั งไงบ ้างเหรอครั บ...
ได ้กับอาจารยส์ อนภาษาอั งกฤษไปแล ้ว!

แฟนน่าร ักมุง้ มิง้ แถมบา้ กลอ
้ ง...
“ไทน์ ขอถา่ ยรู ปเซลฟี่ หน่อย” คนนี ช ่ื แป้ งหวานครั บ เธอเป็ นคนแบ๊วๆ ใสๆ และก็มก
้ อ ั จะ
มีกล ้อง
ถา่ ยรู ปฟรุ ้งฟริ ง้ อยูต
่ ด
ิ ตัวตลอดเวลา ติดยิง่ กวา่ เหาอีกครั บไมอ่ ยากจะพูด
“โอเคครั บ”
“พร ้อมกันนะ ลิน

้ จี.่ ..”
“ลิน
้ จี!่ !” ผมพูดตาม จนริ มฝี ปากแทบฉีกถึงใบหู
“เชอร์ร.่ี ..”
“เชอร์ร!่ี !”
“น่าร๊ากกกกกกก” จากนั น
้ เธอก็หยิกแก ้มผมใหญ่ งุ ย้ ยยย
“งั น
้ เรากินข า้ วกันตอ่ เถอะนะ”
“โอเค กรี๊ ดดดดดดดด ชส ี พายมาแล ้ว ขอถา่ ยรู ปแป๊ บนึ งนะ ไทน์ถา่ ยรู ปให เ้ ค า้ โหน่ย” จากนั น
้ ก็
ยืน ่ เลย ขอใชค้ าวา่ ยั ดเยียดจะงา่ ยกวา่
่ กล ้องถา่ ยรู ปให ้ อยา่ เรี ยกวา่ ยืน
“โอเค มูม!ู่ ”
แชะ!! จบขา่ วก็ยน ้ ว ่ อยูแ

่ื กล ้องกลั บไปไววอ่ ง หิวจนไสจะกิ ่ ระ
“งะ่ ตัวถา่ ยเค ้าหน ้าอ ้วนอะ่ ”
“เหรอๆ ถา่ ยใหมน

่ ะ ถา่ ยใหม่ เอ ้า! สาม...สอง...”
“ถา่ ยแล ้วเหรอ”
“ครั บ”
่ ั น” อิ๊ หา่ เมือ

“ตัว...ตัวไมไ่ ด ้นับหนึ ง่ เค ้าคิดทา่ ไมท
่ กี๊ กย
ู ังเห็นมึงทาทา่ คางคกอมลมอยูเ่
ลย
จบ! จบกันความรั กแอ๊บแบ๊ว ไปกันไมร่ อดหรอกครั บประสาทจะแดก
แฟนเรื อ
่ งมาก...
“ตะเองอยากกินข ้าวกับอะไร เดีย

๋ วจะพาไปกินเลย”
คือเวลาผมคบใครผมจะพยายามแสดงความป๋ าออกมาให ้มากทีส

่ ด ้ื ให ้
ุ แฟนอยากได ้อะไรซอ
แฟนอยากกินอะไรพาไปหมด อยา่ งวั นนี ก
้ ็เหมือนกัน
“ไมร่ ู ้อะ่ แล ้วแตต

่ ะเองแล ้วกันนะ” งีแ
้ หละครั บผู ้หญิง จะกินอะไรก็ชอบให ้คิดแทนตลอด
“งั น
้ วั นนี้ เราไปกินกุ ้งถั งกันดีมย
ั้ ”
“กุ ้งถังเลยเหรอ ไมเ่ อาอะ่ กินไมห

่ มดหรอก”
“งั น
้ ก็สปาเก็ตตี้ จาได ้วา่ ตะเองชอบกินคาโบนาร่า”
“มา่ ยยยย มั นเลีย

่ นจะตาย ให เ้ ค ้ากินตอนนี ม
้ ห
ี วั งอ ้วกแตกแน่เลย”
“แล ว้ ตะเองอยากกินไรละ่ ”
“แล ว้ แตต
่ ะเองเลย” ผมเริ ม
่ กรอกตาไปมา พยายามคิดเมนู อาหารมากมายอยูใ่ นหัว
“อาหารญีป
่ นมั
ุ่ ย
้ ”
“เค ้าเบือ
่ ”
“ไปกินข ้าวมั นไกป

่ ระตูน้ าเลย เจ ้าดัง”
“อ ้วนตายหา่ ”
“สลั ดดีกวา่ สลั ดกินแล ้วไมอ่ ้วน”

“ไมเ่ อามั นไมอ
่ ม
่ิ ”
“งั น
้ ตะเองอยากกินอะไร”
“ถ ้าเค ้ารู ้เค ้าจะให ้ตะเองคิดมั ย

้ อะ่ ถามใจดู”
ั !! มั วแตค
่ ด
สด ิ แบบนี ช
้ าติหน ้ากูจะได ้กินมั ย
้ ถามใจกูบ ้าง!!
แฟนอวดรวย...
“ทาไมชว ่ งนี ไ ี ว ของใหมแ

่ กะ
้ ทน์ไมม ่ เี วลาให เ้ บเบ เ้ ลยอะ่ ” เด็กคอนแวนดค
์ รั บ หน ้าตาน่ารั กเชย
กลอ่ ง หน ้าใสยิง่ กวา่ ก ้นเด็กสามเดือน
“ก็เรี ยนหนั กอะ่ ครั บ วั นนี ว้ า่ งเลยจะชวนไปดูหนั งไง” ผมถือคติการเป็ นแฟนต ้องเอาใจ แตถ
่ ้าเธอ
งอนเมือ ่ ไหร่รบ
ี ง ้อเลย
“แล ว้ ไทน์จะขั บรถอะไรมารั บเราอะ่ ”
“ซวี ค
ิ ครั บ ยืมพีช
่ ายมา”
“ไมเ่ อา เกิดมาไมเ่ คยนั ่ งซวี ค

ิ เบาะต ้องแข็งแน่ๆ เลย งั น ่ า้ นเบเบ ้ไปสง่ มั ย
้ ให ้คนขั บรถทีบ ้
” เธอนั ่ ง
ยานอวกาศเหรอครั บ ถึงได ใ้ ห ้ความรู ้สก ึ วา่ เบาะมั นนุ ่ มประดุจปุยเมฆ
“ได ้ๆ ดูหนั งแล ้วไปหาอะไรกินตอ่ นะ”
๋ วกอ
่ นส”ิ
“เดีย
“มีอะไรเหรอ”
“เบเบ ้วา่ จะไปช็อปปิ้ งหน่อย ชว ่ งนี เ้ ครื อ

่ งสาอางขาด ต ้องการลิปแมคส ี Kinda Sexy กับ Please
Me แล ว้ ก็จะแวะดูน้ าหอมของ Dior ไว ้ฉีดไปเรี ยนด ้วย เบือ ่ มากเลยเดินไปตรงไหนก็มแ ี ตค่ นฉีด
กลิน
่ เดียวกัน กระเป๋ าก็วา่ จะเปลีย
่ นแล ้ว สะพายหลุยสแ ์ ล ว้ ให ้ความรู ส
้ ก
ึ วา่ โหลมาก”
“ออ๋ ได ้ๆ”
“ไทน์วา่ กระเป๋ ายีห
่ ้ออะไรสวยอะ่ ”
“ไมร่ ู ้ดิ ไมค

่ อ
่ ยรู ้รสนิ ยมผู ้หญิงหรอก” แตถ
่ า้ ให ้บอกก็กระเป๋ าจาคอปกับถุงผ ้าลดโลกร ้อนอะ่ จะ
ซอื้ มั ย
้
่ี ว ่ ยอะไรเบเบ ้ไมไ่ ด ้เลยจริ งๆ

“ไทน์นช
ฟั งแล ว้ ละเหีย
่ จนผมละ่ อยากยกโรงเกลือมาให ้น ้องเบเบ ้ไว ้เลือกของเลยจริ งๆ
ิ รั บ รอแมม
่ าโบกหัวเหรอ!
เลิกสค
แฟนเรี ยกร้องความสนใจ...
“ทาไมเวลาเราโทรหา ไทน์ไมร่ ั บสายเราเลย”
้ ยู ่ จะออกมารั บโทรศั พทไ์ ด ย้ ั งไง แตเ่ พราะไมส

่ ามารถพูดแบบนั น
นั ่ งแหกตูดขีอ ้ กับแฟนตัวเองได ้
เลยต ้องหาข ้ออ า้ งอืน
่ ๆ แทน
“ยุง่ อยู ่ เรี ยนหนั กมาก”
“ตอนกลางคืนก็เรี ยนหนั กเหรอ”
ื เตรี ยมแอดมิชชน
“ก็ต ้องอา่ นหนั งสอ ั่ ”
่ !๊ี เรามั นไมส

่ าคั ญ ถ ้าเราไมอ่ ยูไ่ ทน์จะเสย
“ใชซ ี ใจมั ย
้ ” เอาแลว่ วววววววววว
“พูดอะไรอยา่ งนั น
้ ”
ึ !”
“ฮก
แล ว้ ก็ตัดสายไป รู ้ตัวอีกที แฟนตัวดีได ้กอ

่ วีรกรรมโพสตร์ ป ่ื เฟซบุก
ู ตัวเองตอนร ้องไห ้แล ว้ แท็กชอ ๊
ั
ผมเรี ยบร ้อย โอยยยยยยย สงคมประณามสครั บถามได ้!ิ
์ า…
้ อะไรก็เมนสม
แฟนทีเ่ อะอะเหีย
“น้ าหวานเป็ นอะไร” ยกนิ ว้ สะกิดไหล่ เห็นหน ้างอคอหักตัง้ แตอ่ ยูบ

่ นรถไฟฟ้ าละ พอใจดีพาไป
เดินห ้างหน่อยนึ กวา่ จะหาย ทีไ่ หนได ้หนั กกวา่ เดิมอีก
“ไมต
่ ้องเลย ไทน์ทาน้ าหวานโกรธ” ตอนไหนว า้ ...
“โกรธอะไร ไทน์ยังไมร่ ู เ้ รื อ
่ งเลย”
“ถ ้าไมร่ ู ้วา่ น้ าหวานโกรธเพราะอะไรก็ไปไกลๆ อารมณ์ไมด

่ ”ี
“แล ว้ เป็ นอะไรอะ่ บอกกอ

่ นจะได ้ทาตัวถูก”
์ าจบมั ย
“เมนสม ้ เลิกยุง่ เลิกตอแย”
“โอเคกูเลิกก ับมึง!!”
้ ชวี ต
หลั งจากนั น ิ วั ยมั ธยมฯ อั นซาบซา่ นของผมก็จบลงกระทั ่งเข ้ามหา’ลั ย เพราะแอดมิชชน ั ่ ที
ื
ดวงเสอกพาปลิวมาตกไกลแถวมหา’ลั ยภูมภ ิ าค แทนทีจ ่ ะอยูช ิ ่
่ คๆ เดินสยาม สายตูดเลน
่ ในพารา
กอน และเนื อ่ งจากโชคชะตาพาผมมาไกลถึงทีน ่ ี่ คนอยา่ งไอ ้ไทน์กเ็ ลยได เ้ จอเหตุการณ์แปลก
ประหลาดยิง่ กวา่ การท ้าดวลตีหรี แ
่ ถวสนามหลวง นั ่ นคือ...
“ไทน์ได ้ยินเรามั ย ี งนี แ

้ ” เสย ้ หละครั บ คือความแปลกประหลาดลา่ สุดในชวี ต
ิ ของผม
“มี...อะไรหรื อเปลา่ ครั บ”
“คุ ้กกี”้
“ให เ้ หรอ?”
“อืม
้ ”
ผมมองคนตรงหน ้าตัง้ แตห
่ ัวจรดเท ้า มือของเขายืน
่ กลอ่ งคุกกีใ้ นมือให ้และผมก็ต ้องรั บมาเอาไว ้
เพือ ี น้ าใจ
่ ไมใ่ ห ้เสย
“ขอบคุณนะ”
“ไทน์ ทีปกร นิ ตศ
ิ าสตร์ปีหนึ ง่ เราชอบนาย!”
้ ห
เหยดดดดดดดดดดดดดดดด กล ้องอยูไ่ หน กาลั งถา่ ยทารายการตลกยามเชาอยู ่ รื อเปลา่
“ละ...ล ้อเลน
่ ป่ ะเนี ย
่ ”
“เราชอบนายมาก ชอบจริ งๆ เป็ นแฟนเราเถอะนะ” ได ้ฟั งแคน

่ ก
้ี ก
ู ็แทบจะปาคุ ้กกีล
้ งพืน
้
์ ค
กินเนสสบ ุุ๊๊ โปรดบั นทึก ประสบการณ์ทเี่ ฟดเฟ่ ทีส ุ ในชวี ต
่ ด ิ ของผมเกิดขึน
้ แล ว้
โดนบอกรั ก
แต!
่ !
คนบอกรั กกูอะ่
เป็ นผู ้ชาย!

ตอนที่ 1
ื ก
รั กแท ้แพ ้ความเสอ
คุณเคยเจอสถานการณ์กลืนไมเ่ ข า้ คายไมอ่ อก หรื อหันไปทางซายแล ้ ้วเจอหมาดัก พอหันไป

ทางขวาก็เจอทางตันมั ย
้ ผมเป็ นแบบนั น
้ เลยเมือ
่ มองคุกกีอ
้ าเซนอลกลอ่ งสแี ดงในมือสลั บกับ
หน ้าคนให ้ไปด ้วย
ไอ ้คนตรงหน ้ายิม ้ วหมาเข ้าสู ้ รู ปร่างหน า้ ตาก็ไมไ่ ด เ้ ลวร ้าย เรี ยกอีกอยา่ งหนึ ง่ วา่ หลอ่
้ แฉ่งยิงเขีย
เลยก็วา่ ได ้ แตล่ ั กษณะทา่ ยืนบิดเอวนั น ้ บง่ บอกได ้เป็ นอยา่ งดีวา่ มั นไมไ่ ด ้มาเลน ่ ๆ มั นเป็ นตุด ๊ ! มั น
มาเพือ่ บอกชอบกูด ้วยใบหน า้ อั นแสนแมนภายใต ห ้ ัวใจสวยสยอง แล ้วจะให ้ผมผู ้มีความเป็ น
สุภาพบุรษ ุ ประดุจณเดชตอบปฏิเสธกลั บไปยั งไงวะ
“วา่ ไงไทน์ ทีปกร แหง่ นิ ตศ

ิ าสตร์ เราชอบนายมากนะ”
“เออ่ ...” หันไปขอความชว ่ ยเหลือจากแก๊งพระเอก แตพ

่ วกมั นสามตัวนั น ื กติดคิวถา่ ยทา
้ ...เสอ
ละครในซน ี คุยโทรศั พทก
์ น
ั ทุกคน
เมือ
่ กีม
้ ใี ครโทรมาหาพวกมึงด ้วยเหรอวะ ตอบ!
“คือ...”
“คืออะไรเหรอไทน์ ทีปกร แหง่ นิ ตศ ่ื กูครั บไมใ่ ชก

ิ าสตร์” ชอ ่ าแพงเมืองจีน มึงไมต
่ ้องลากยาว
ขนาดนั น
้ ก็ได ้
“กูอะ่ ไมไ่ ด ้ชอบผู ้ชาย กูชอบผู ้หญิง” ผมรี บเปลีย ้

่ นสรรพนามทีใ่ ชแทนตั วเอง แตก
่ ไ็ มไ่ ด ้ขึน ี ง
้ เสย
หรื อทาให ้อีกฝ่ ายตกใจอะไร
“ไมเ่ ป็ นไร ของอยา่ งนี ม

้ ันเปลีย ื กสตรองอีก
่ นกันได ้” แมง่ เสอ
“แตก
่ ม
ู ค
ี นทีช
่ อบแล ้วเว ย้ ”
“ใครละ่ ”
“ไมต
่ ้องรู ้หรอก” ทีบ
่ า่ ยเบีย
่ งคือไมร่ ู ้วา่ จะพูดชอ ่ื ใครขึน
้ มาเป็ นตัวตายตัวแทน เพราะยั ง
ไมไ่ ด ้รับ
อนุ ญาตจากเขา เลยต ้องพูดกันไว ้เผือ ่ เจ ้าของคุกกีอ้ าเซนอลนิ รนามจะยกพลไปตบผู ้หญิงทีผ ่ ม
พาดพิงถึง
แคเ่ หลือบมองตรงมุมตึกผมก็เห็นแล ้ววา่ มั นสง่ ทีมกู ้ชาติมาให ้กาลั งใจชนิ ดเกาะขอบเวที หน ้าตา
ื กอยูม
แตล่ ะคนก็ดเู สอ ่ ากโข ไมร่ ู ้วา่ ตอนนี จ
้ ะอินกับภารกิจสารภาพรั กของเพือ่ นมากแคไ่ หน
ู ้ ้”
“ถึงนายจะชอบใคร เราคิดวา่ เราก็สได
ิ ชค
มั ่นด ้วยเว ย้ แตผ
่ มไมต
่ อบอะไรเพราะต ้องรั กษาภาพลั กษณ์ ไทน์เป็ นคนชค ิ เอาไว ้
“ขนาดแฟนเกา่ เราเคยมีแฟนเป็ นดาวคณะ เรายั งแยง่ มาแล ้วเลย บอกแล ้ววา่ เราเด็ดมาก” ความ
มั ่นใจให ห
้ ้า ความมั ่นหน ้ากูให ้ล า้ นเลย เหยดดดดดดดดด
“ถึงอยา่ งนั น
้ ก็เถอะ...” ผมรี บแทรกขึน
้
“เก็บไปพิจารณาแล ว้ กัน”
“...”
“เราได ้หมดเรื อ
่ งบนเตียง หน ้าระเบียงเราก็โอเค”
“เออ่ ...”
“แฟนเกา่ ยั งบอกเลยวา่ เราเด็ด”
“แล ว้ ทาไมไมค
่ บกั บแฟนเกา่ ละ่ ”
“ถ ้าเรายั งคบกันแล ้วเขาจะเป็ นแฟนเกา่ เรามั ย

้ ”
แดกจุด
“ไทน์ ทีปกร แหง่ นิ ตศ

ิ าสตร์ นายคือเฟิ รส ั ่ ของเรานะ และเราจะมาให ้นายเห็นใน
์ อิมเพรสชน
สายตาตลอด”
“มะ...ไมต
่ ้องก็...”
ั วั นนายจะใจออ่ นชอบเราบ ้าง”

“รอสก
“...” พูดไมอ่ อก ได ้แตอ่ มน้ าลายแล ้วยิม

้ เผล
“อ ้อ! ทีส
่ าคั ญเราชอื่ กรี นนะ เรี ยนอยูค
่ ณะมนุ ษยฯ์ ชอบนายตัง้ แตร่ ั บน ้องมหา’ลั ยแล ว้ นายเป่ ายิง
ฉุ บได ้น่ารั กดี ไปนะ”
“กรี๊ ดดดดดดดดดด เป็ นไงบ ้างๆ”
“หลอ่ มว ้ากกก อยูใ่ กล ้ๆ แล ว้ หลอ่ มว ้ากกกกกก”
“แอร๊ยยยยยยย >///<”
หลั งจากมนุ ษยก์ รี นวิง่ ขาแบะแซด ่ ๆ กลั บไป เสย

ี งกรี ดร ้องเล็กๆ ของผองเพือ ่ นทีอ
่
ยูไ่ มใ่ กล ้ไม่
ไกลก็ดังขึน
้ ดูทก
ุ คนจะตืน่ เต ้นราวกับฟั งประกาศผลสอบ ทั ง้ ทีม ่ ันไมม
่ อ
ี ะไรเลย แตผ
่ มกลั บ
ลิน ้
แข็งปั ดปฏิเสธออกไปตรงๆ ไมไ่ ด ้ นอกจากนั ่ งอึง้ เพียงอยา่ งเดียว
“ณเดชมึงโอเคมั ย ี คุยโทรศั พทก

์ น
้ วะ” อ ้าว...ถา่ ยซน ั จบแล ้วเหรอ
แมง่ อยากจะโบก แตก

่ ย
ู ังอึง้ อยู ่
ติ๊ ง!
แจ ้งเตือนโทรศั พทข์ องผมดังขึน ้ แคฟ

่ ั งเสยี งก็พอจะเดาได ้วา่ มาจากเฟซบุก ๊ ด ้วยอยากพาตัวเอง
็
ออกไปจากความชอกเมือ ่ ครู ่ ดังนั น
้ ผมจึงรี บหยิบมือถือขึน
้ มาเปิ ดทั นที และ...
Green Snackkiki สง่ คาขอเป็ นเพือ

่ น
“ไอ ้ไทน์...”
้ งเป็ นไร นิ ง่ ไปเลยวะ่ ไอ ้ไทน์มงึ โอเคมั ย

“เฮยมึ ้ ”
“มีตด
ุุ๊ มามั ดมือชกกูแบบนี้ มึงคิดวา่ กูจะโอเคได ้ไงงงงงงงง ไอ ้แสรดดดดด!”
สามวั นให ้หลั ง...
ผมดึงสติอยูห่ ลายวั นกวา่ อารมณ์คก ุ รุ น

่ จะคอ่ ยๆ กลั บมาเป็ นปกติอก ี ครั ง้ ตลอดชวี ต
ิ ของผมมีคน
่ เี่ ป็ นครั ง้ แรกเลยเว ้ยทีม ่ ผ
มาชอบเยอะก็จริ ง แตน
ี ู ้ชายมาบอกรั ก รู ้สกึ ขนลุกขนชนั ฉิ บหาย ไมไ่ ด ้
ึ วา่ เราคงไมเ่ หมาะกัน
รั งเกียจครั บก็แคร่ ู ส
้ ก
ไอ ้คนทีม
่ าบอกชอบหน ้าตามั นก็ไมไ่ ด ้แยอ่ ะไร ถึงบอกไงวา่ มองเผินๆ แล ว้ หลอ่ แตท
่ า่ เดินสะบั ด
ตูดมั นสาวไป แตง่ หญิงได ้มันคงจั ดไปแล ้ว ฮอื ...ภาพกอ ่ นหน ้านั น
้ ยั งติดตากูอยูเ่ ลย คิดวา่ คืนนี้
คงไมน ่ อนไปอี กคื นเพราะกลั ว มั นมาเข า
้ ฝ
ั น
แตช่ า่ งเถอะครั บของอยา่ งนี ม ้ ันคอนโทรลกันได ้ ตราบใดทีเ่ ราไมส ่ นใจ ตุด ๊ หน ้าไหนก็ไมอ่ าจ
พรากความรั กไปจากใจของผม ขนาดเฟซบุก ๊ ผมยั งไมร่ ั บมั นเป็ นเพือ
่ นเลย ชอ ่ื เหีย
้ อะไรก็ไมร่ ู ้
‘กรี นสแน็ กคิค’ิ หา่ ...นึ กวา่ เด็กสก๊อยมาแอดเป็ นเพือ่ น ในเมือ
่ ตัดไฟตัง้ แตต
่ ้นลมแล ว้ ผมก็เลย
ไม่
กังวลอะไรมาก ใชช้ วี ต ิ อยา่ งมีความสุขตามแบบฉบับคนชค ิ ตอ่ ไป แต.
่ ..
“ไทน์เอาทิชชูไปหรื อยั ง ถ ้ายั งเดีย

๋ วกรี นหยิบให ้”
ตลอดสามวั นของผมอะ่ กลั บเป็ นอยา่ งทีเ่ ห็นเนี ย

่ แหละ
เดีย
๋ วนี ม ่ื ตัวเองซะงั น
้ ันไมเ่ รี ยกเราและนายแล ้วครั บ เหิมเกริ มมาตีสนิ ทเรี ยกชอ ้ กูเครี ยดดดดดด
แล ว้ ตามไปทีไ่ หนไมต ่ าม มั นเกาะติดยิง่ กวา่ วิญญาณถึงในสวม ้
ั ้ ๆ แตแ
่ มง่ ก็ยังเดินตามหลั งอยู ่
“ไมต
่ ้อง” ผมหันไปพูดสน
“ไทน์จะเยีย
่ วหรื อจะขี”้
่ ทาธุระ
สว ่ นตัว แต่
“อยา่ ยุง่ ได ้ป่ ะ” ด ว้ ยไมอ่ ยากตอ่ ความยาวสาวความยืด เลยรี บเดินไปทีโ่ ถฉี่ เพือ
ไอ ้กรี นก็ด๊ น
ั ตามมาชะโงกดูจนหรรมน ้อยกูหดแล ว้ หดอีก
“ก็บอกวา่ อยา่ ยุง่ ตามแบบนี ก

้ ย
ู งิ่ เกลียด”
“งั น
้ รอข ้างนอก”
“กลั บไปเลย มึงไมม

่ เี รี ยนหรื อไง” ผมเยีย
่ วไปดา่ ไปอยา่ งเมามั น
“วา่ งคาบนึ งเลยมาหา”
“ไมต
่ ้องมา”
“งั น
้ เจอกันตอนเย็น”
“ก็บอกไมต
่ ้องไง ไมไ่ ด ้ชอบมึง ชอบคนอืน
่ แล ว้ ”
“ใครอะ่ ”
“จะใครก็ชา่ ง จบนะ เลิกยุง ่ กับกูนะ”
“โอเค”
“...”
“พรุ ง่ นี เ้ จอกัน”
ั ! หนั กกวา่ แฟนทีเ่ คยคบมาก็ไอ ้กรี นสแน็ กคิคเิ นี ย

สด ่ แหละ เหยดแมม
่
เพราะทนแรงตามติดยิง่ กวา่ เจ ้ากรรมนายเวรของไอ ้กรี นไมไ่ หว ผมเลยต ้องมาระบายเรื อ ่ งที่

เกิดขึน
้ ตลอดสามวั นนี ใ้ ห ้ไอ ้พวกพระเอกรั บรู ้ ความจริ งมั นก็เห็นตลอดแหละวา่ มีตด ุุ๊๊ หั วโปกตาม
จีบผมอยู ่ แตผ ่ ให ้ฟั งไง พอมาวั นนี ย ้ งิ่ กวา่ ระเบิดลง หมดแล ้วความอดทนทีเ่ คยสงั ่ สม
่ มไมไ่ ด ้บน
มา
๋ วพวกกูชว ่ ย” ไอ ้ฟ่ งตบบา่ ผมแรงๆ แตล่ ะคนก็ชว ่ ยกันไถไทมไ์ ลน์เพือ

“อยา่ เพิง่ เครี ยดมึง เดีย ่
มองหาสาวๆ สวยๆ ให ้ผมตามจีบ โดยทาร์เก็ตเรานั น ้ ต ้องสวย รวย และดังมาก ไอ ้กรี นสแน๊กคิค ิ
มั นจะได ้ไมม ่ ข ี ้อกังขาเดินหน า้ จีบผมอีก
“แล ว้ เจอบ า้ งยั งอะ่ ”

“ไอ ้เจอมั นก็เจอแหละ แตส่ ว ่ นใหญก
่ ม
็ แ
ี ฟนหมดแล ้ววะ่ ”
“ลองรุ น
่ พีม
่ ย
ั ้ ” ไอ ้โอมถามบ ้าง
“ได ้หมด จะปี ไหนก็จัดมา”
จากนั น้ เราก็หาตอ่ ไป คือจะมานั ่ งแซวใต ้ต ้นไม ้แล ว้ ขอเบอร์ในยุคนี ม

้ ันเป็ นไปได ้ยากแล ้วครั บ
เข ้าหาทางโซเชย ี ลกอ ่ นแล ้วคอ่ ยนั ดเจอกันเห็นจะเวิรค ์ กวา่ โดยผมจะเน ้นไปทีส ่ าวๆ มหา’ลั ย
เดียวกัน จะได ้ไมม่ ป
ี ั ญหาเผือ
่ ใจเราคลิกลงล็อกโป๊ ะเชะก็เหมือนยิงปื นนั ดเดียวได ้นกสองตัว
เพราะกาจั ดไอ ้กรี นสแน็ กคิคไิ ด ้แถมยั งได ้แฟนมาอีกตัง้ หนึ ง่ คน หวายยยย
ิ ห ้านาที ก็ได ้เวลาเช็คความเคลือ

“ไอ ้โอมมึงได ย้ ั ง” หลั งจากผา่ นไปสบ ี ล
่ นไหว เจ ้าพอ่ โซเชย
ต ้องมั นเทา่ นั น
้ เลน
่ หมดทุกอยา่ งเฟซบุก๊ ทวิตเตอร์ อินสตาแกรม บีท ง้ บีทอร์กอะไรของมัน
เขยา่ กันไปส ิ
“กูบอกให เ้ รี ยกวา่ โป๊ ป หา่ ลืมตลอด”
ึ เสนี ยดปากฉิ บหายเวลาพูด

“โทษๆ สรุ ปมึงหาทางให ้กูได ้หรื อยั งโป๊ ป” มีความรู ส
้ ก
“มึงลองถามมาริ โอ ้ดู ของกูยังไมไ่ ด ”

้
้ มาริ โอ ้ ของมึงเป็ นไงบ ้าง” ไอ ้ฟ่ งเงยหน ้าจากจอโทรศั พทห

์ ันมามองผมเหมือนหาเรื อ
“งั น ่
ง
“คุยกับแฟนอยู ่ ยุง่ ไมเ่ ข ้าเรื อ

่ งนะมึง” ผมรี บหันหน ้าไปหาไอ ้เผือกบ ้าง
์ .ิ ..”
“เจมสจ
“ยั งๆ ไมต
่ ้องถาม กูขอตอบคอมเมนตล์ ก ู เพจแป๊ บนึ ง” ไอ ้ฟาย! สรุ ปไมไ่ ด ้ชว ่ ยอะไรกูเลยใชม
่ ย
ั้
ยิง่ ถ ้าไอ ้ฟ่ งคุยกับแฟนพว่ งด ว้ ยไอ เ้ ผือกตอบเพจแล ้ว ชาติเศษโน่นแหละกวา่ มั นจะผงกหัวมาคุย
กับผมได ้
ิ ว ่ นตัวของแก๊งพระเอกให ้ฟั งสน

อ ้าว! ผมยั งไมไ่ ด ้เลา่ ประวั ตส ิ ะ เออ...พักเบรกกอ ่ นจะไปเครี ยด
หาทางออกเรื อ ่ งผู ้ชายบอกชอบตอ่ คือแก๊งเราอะ่ มีอยูด่ ว้ ยกันสค ่ี นคือ ไอ ้เผือก ไอ โ้ อม ไอ ้ฟ่ ง
และก็ผม
เผือกเป็ นแอดมินเพจ ‘ไมอ่ ร่อยแตต ่ ้องแดกเพราะมั นถูก’ รี ววิ อาหารทั ง้ ดั งและไมด

่ ัง จุดประสงค ์
หลั กคือเน ้นถูกแตไ่ มอ่ ร่อยทุกอยา่ ง ตอนแรกทีต ่ งั ้ เพจผมก็สงสย ั นะวา่ ควายทีไ่ หนมั นจะกดไลค์
สรุ ปตอบนี ค ้ นไลคแ์ สนห ้าแล ้วจ ้า กูขอโทษไอ เ้ ผือกกูผด ิ ไปแล ้ว
สว ่ นไอ โ้ อมเป็ นเซเลบโซเชย ี ล มีคนติดตามเยอะเพราะมั นชอบมโนวา่ หน า้ มั นเหมือนโป๊ ปตัดผม
ทรงเดียวกับหนุ ่ มคิวตบ
์ อยคนดัง ฟากไอ ้ฟ่ งชวี ต ี ะไรนอกจากชว ่ ยม๊าขายทองในวั นหยุด
ิ ก็ไมม
่ อ
กับติดแฟน ทั ง้ ทีน่ ้องคนนั น
้ ก็เพิง่ ขึน
้ ม.4 อยูเ่ ลย แมง่ พรากผู เ้ ยาววต
์ งั ้ แตเ่ ข ้ามหา’ลั ย
ิ นาทีผา่ นไป...
สบ
ทุกคนเว ้นวา่ งจากความเป็ นสว ่ นตัว หันมาจั บเขา่ คุยกันอีกครั ง้
“มึง...” และผมก็เป็ นฝ่ ายพูดขึน

้ หลั งจากคิดอยูห
่ ลายตลบก็ค ้นพบทางออกทีง่ า่ ยทีส
่ ด
ุ
“อะไร”
“กูคด
ิ วา่ กูจะโทรหานุ ่ มนิ ม่ วะ่ ” อยา่ เพิง่ สร ้างเครื อ
่ งหมายคาถาม นุ ่ มนิ ม ่ คือใคร ใครคือนุ ่ มนิ ม
่ เผือ
่
ทุกคนจาไมไ่ ด ้ผมจะรื อ ้ ฟื้ นให ้ฟั งอีกที เธอคือผู ้หญิงทีเ่ ลือ
่ งลือฉิ บหายเรื อ
่ ง
ความเรื อ
่ งมาก เออ...
ก็แฟนเกา่ ทีเ่ ลิกกันเพราะหาข ้าวเย็นแดกไมไ่ ด เ้ นี ย ่ แหละ
ตอนนี เ้ ธอเรี ยนมหา’ลั ยเดียวกับผม สรุ ปคือปลิวมาตกไกลเหมือนกั น เดินผา่ นกันบอ่ ย มีทักกัน

บ ้างจึงพอรู ้วา่ ยั งไมม่ แ
ี ฟน แถมยั งมีตาแหน่งหลีดคณะรั บประกั นความสวยสยองอีกตา่ งหาก งาน
นี ไ ้ ได ห้ รอก ถึงแม ้วา่ แอดติจด
้ อ ้กรี นสูไม่ ู ของเรานั น ี เลย แตผ ่ มคิดวา่ นุ ่ มนิ ม
้ จะไมต
่ รงกันเอาเสย
่ คง
เข ้าใจและยืน ่ มือมาชว ่ ยผมให ้รอดพ ้นจากวิบากกรรมในครั ง้ นี ไ
้ ด้
อยา่ งน ้อยเป็ นแฟนปลอมๆ ก็ยังดีแหละว ้า
“มึงคิดดีแล ้วเหรอณเดช”
่ื ปกติได ้มัย
“โป๊ ปกูขอ...เราเรี ยกกันด ้วยชอ ้ ประสาทจะกินหัวกูอยูแ ่ ล ้ววววววววววววว” จะเรี ยกให ้
มั นซบ ั ซอนซ
้ ่ นเงือ
อ ่ นกันทาไม เกิดมามึงไมภ่ ม ่ื ตัวเองเหรอ พราวดท
์ บ
ู ใิ จในชอ ู พ
ี
ระเอกไปได ้
และหลั งจากตอ่ สายหานุ ่ มนิ ม ่ ได ้ไมน

่ าน ผมก็เลา่ เรื อ
่ งราวทีเ่ กิดขึน
้ ให เ้ ธอฟั ง ทุกอยา่ งมั น
เหมือน
จะไปได ส ้ วยครั บ แตต่ ด ิ ตรงทีเ่ ธอกาลั งด ้อมๆ มองๆ ดูใจกับผู ้ชายคนใหมอ่ ยู ่ หูยยยยยยย แฟน
เกา่ กาลั งหาแฟนใหม่ และผมก็จะไปหาแฟนเกา่ ให ้ชว ่ ยบอกแฟนใหมว่ า่ เราไมไ่ ด เ้ ป็ นแฟนกัน
จริ งๆ เราเป็ นแคแ ่ ฟนกันปลอมๆ
อะไรของกูวะเนี ย
่ ! งง
่ ต ้องชว ่ ยกันไปจนกวา่ ไอ ้เด็กคณะมนุ ษยใ์ จตุด

สุดท า้ ยก็เคลียร์ทางราบรื น ี งแมนคนนั น
๊ แตเ่ สย
้ จะ
หายไปจากชวี ต ิ ถึงตอนนั น้ ผมจะรี บปลอ
่ ยนุ ่ มนิ ม
่ ให ้ไปสวีตวิด
้ วิว้ กับวา่ ทีแ
่ ฟนถึงโลก
หน ้าเลย
ภารกิจกาจั ดไอ ้กรี นเริ ม
่ ต ้นขึน
้
แม ้รับน ้องมหา’ลั ยจะผา่ นพ ้นไป และห ้องเชย ี ร์คณะก็หมดชว ่ งไปแล ว้ แตย่ ั งเหลืองานเดียวที่
ยิง่ ใหญส่ าหรั บปี หนึ ง่ ซงึ่ ทุกคนตา่ งรอคอยมานานแสนนานนั ่ นก็คอื ...เฟรชชไี่ นต์
และตอนนี ท ้ ก
ุ คนก็เข ้ามานั ่ งอยูใ่ นอินดอร์สเตเดียมแล ้ว เรานั ่ งรวมกันเป็ นคณะ ด า้ นบนก็มพ
ี วก
สายศล ิ ป์ และวิทยาศาสตร์สข ุ ภาพ สว ่ นด ้านลา่ งเป็ นพวกวิศวะกับเกษตร ดูเหมือนทุกคนจะอยู ่
ด ้วยกันพร ้อมหน า้ พร ้อมตามาก สงั เกตได ้จากความอึดอั ดทีท ่ าเอาหายใจไมค
่ ลอ่ งจมูก ปกติรับ
น ้องแมง่ ไมม
่ ากันไง โดดหนี กันหมด
แตค
่ น
ื นี ม
้ ันแตกตา่ งออกไป เพราะจะมีการประกวดดาวเดือนคณะ ดาวเทียม แล ้วไหนจะมีวง
ดนตรี ของมหา’ลั ยขึน ้ มาโชวฟ
์ อร์มอีก เรี ยกได ้วา่ ถ า้ ใครไมม
่ าคือพลาดมาก
ซงึ่ นั ่ นรวมไปถึงผมและก๊วนพระเอกทีข ่ นพลกันมาแกรนดโ์ อเพนนิ ง่ ด ้วย ด ้านซายเป็ ้ นไอ เ้ ผือก

ด ้านขวาเป็ นทีร่ ักปลอมๆ อยา่ งนุ ่ มนิ ม่ สว ่ นทีน
่ ั ่ งหัวโดอ
่ ยูข
่ ้างหน ้าคือไอ ้ฟ่ งกับไอ โ้ อม
และข ้าง
หลั งก็มไี อ ้สตีเวน
่ คอนด ้อมเพือ
่ นร่วมคณะของผมนั ่ งกันทา่ ให ้ด ว้ ย ความจริ งมั นชอ ่ื ดอม ไมม
่ ไี ร
หรอก
“ตอนนี ก ้ ็ถงึ เวลาแล ้วนะคะทีท

่ ก
ุ คนจะได ้พบกับการโชวต
์ ัวของผู ้เข ้าประกวดดาวและเดือนมหา’
ลั ยในปี นี้ พร ้อมกันหรื อยั งคะ” พิธก
ี รยืน
่ ไมคไ์ ปข ้างหน ้า
“พร ้อม!”
ี งเชย
“ถ ้าพร ้อมแล ้ว ขอเสย ี ร์ให ้กับดาวและเดือนของแตล่ ะคณะได ้เลยคา่ าาาา”
“กรี๊ ดดดดดดดดดดด”
การเปิ ดตัวผู ้เข ้าประกวดดาวเดือนเป็ นอะไรทีอ ่ ลั งการตืน

่ ั่ง
่ ตามาก ผมกับเพือ่ นๆ ก็ได ้แตน
มอง จะ
มีสง่ เสย
ี งเชย
ี ร์บ ้างตอนทีต่ ัวแทนจากคณะนิ ตศ ิ าสตร์ออกมา ความจริงตาแหน่งเดือนนั ่ นต ้องเป็ น
ของผม ผมควรเป็ นคนทีถ ่ กู เลือกแตร่ น
ุ่ พีก
่ ลั บบอกวา่ ไอ ้หน า้ ไดโนเสาร์มันผอ่ งกวา่
หืม...ถึงวา่ แหละ ทีก ี ามหิตของไอ ้กรี นสแน็ กคิคม

่ ไู มไ่ ด ้เพราะรั งสอ ิ ันพุง่ พลา่ นนี เ่ อง
การแสดงของคณะแรกเริ ม ่ ต ้นขึน
้ หลั งจากนั น
่ าน และก็กน ิ เวลาร่วมสองชวั ่ โมงเพราะทุกคณะ
้ ไมน
เลน
่ แบบนอนสต็อป หลายครั ง้ ทีผ ้
่ มพยายามมองซายมองขวาด ้วยความหวาดระแวงวา่ ตัวแทน
จากคณะมนุ ษยอ์ ยา่ งไอ ้กรี นมาจะโผลม
่ าตอนนี ห ี บไมม ่ อ
้ รื อเปลา่ แตก
่ เ
็ งี ย บเชย ี ะไรเกิดขึน
้
หน ้าทีข
่ องผมก็เลยเหลือแคเ่ ทคแคร์อดีตแฟนตอ่ ไป
“หิวน้ ามั ย
้ ” ผมถามนุ ่ มนิ ม
่
“อืม
้ นิ ดหน่อย”
“งั น
้ ดืม
่ ซะ” ผมหยิบขวดน้ าทีอ
่ ยูใ่ กล ้มือยืน
่ ให ้อีกฝ่ าย
“ไมเ่ อาอะ่ ชว ่ งนี น

้ ม
ิ่ กินแตน
่ ้ าแร่”
“ไทน์ขเี้ กียจออกไป” คือเอาจริ งๆ จะออกทีกล็ าบาก เนื อ ี ดยั ดเยียดกันขนาดนี้

่ งจากคนเบียดเสย
“ชา่ งเถอะ” รู ้สก

ึ ผิดเลย
“นุ ่ มนิ ม
่ อยากกินน้ ายีห
่ ้ออะไรละ่ ”
“ไมเ่ ป็ นไรเดีย
๋ วนิ ม
่ จะออกไปเข ้าห ้องน้ า คงแวะซอ ้ื เข ้ามาเลย วา่ แตจ่ ะออกไปทางซายหรื
้
อ
ทางขวาดีน๊า” เจ ้าตัวทาทา่ งงงวย สว ่ นผมนี ข ่ นลุกซูเ่ ลย แมง่ เข ้าอีรอบเดิมแน่ๆ
“ขวาก็ได ้นะ คนน ้อยด ้วย”
“ขวาเหรอ ตอนแรกนิ ม ้
่ อยากไปทางซาย”
“งั น
้ ก็แล ้วแตน
่ ม
ิ่ เลย”
“แตไ่ ทน์บอกวา่ ขวาอะ่ โอเค” จากนั น

้ เธอก็ลก
ุ ขึน
้ เต็มความสูง
“คอ่ ยๆ เดินนะ”
้
“คา่ ...แตเ่ ค ้าคิดวา่ ออกทางซายดี
กวา่ จะได ้ไปแวะหาทิวทีน
่ งั ่ อยูค
่ ณะมนุ ษยด์ ้วย อริ !” เออจะไป
ไหนก็ไป แมม
่ สุดท า้ ยก็ตามใจตัวเองอยูด่ ี โอยยยยย ผมละ่ ดีใจฉิ บหาย
ดีใจทีเ่ ลิก!
ครึ ง่ ชวั ่ โมงผา่ นไป นุ ่ มนิ ม ่ กลั บมานั ่ งข ้างๆ เหมือนเดิมพร ้อมกับน้ าดืม
่ ยีห
่ ้อ
เดียวกับผมเป๊ ะ ไหน
บอกจะออกไปซอ ้ื น้ าแร่ แมง่ หลอกกันนี ห ่ วา่ เห็นแบบนี แ
้ ล ้วอะไรก็หงุดหงิดไปหมดครั บ
การ
แสดงก็งน ั ้ ๆ ทาอยา่ งกับเขาบั งคั บให ้มาเต ้นมาร ้อง เป็ นผมนะจะโชวเ์ ด ง้ เป้ ากลางเวที เอาให ้สะ
เดา่ จนหญิงล ้มทั ง้ ยืน
“ไทน์~”
“ไอ ้ฉิบหาย! พวกมึงเขยิบเข ้ามาอยา่ ให ้มันแทรกกูได ้” เผลอหน่อยไมไ่ ด ้ ตัวอาฆาตกูมาแร ้น ดี

หน่อยทีม ่ ท
ี ม
ี งานคุณภาพพูดจบประโยคปุ๊บ แก๊งพระเอกก็รบ ี พุง่ เข า้ มาล ้อมหน ้าล ้อมหลั งผม
ทั นที
์ จ
“เจมสจ ิ ับมือกูไว ้ มาริโอ ้อยา่ ปลอ่ ยมือกู ณเดชทาใจดีๆ ไว ้ มึงต ้องไมเ่ ป็ นอะไร”
หา่ ...เลน
่ เบาๆ ก็ได ้ จั ดใหญต
่ ลอด
“อีกแล ้ว เอาเพือ
่ นมากันทา่ อีกแล ้ว”
“มึงมาทาไม ไปอยูค ี ดยั ดเยียด จนแยง่ ทีน
่ ณะมึงโน่น” ไอ ้กรี นมั นก็พยายามนะเบียดเสย ่ ั ่ งของไอ ้
สตีเวน
่ คอนด ้อมได ส
้ าเร็จ
หลอนท ้ายทอยเลยกู
“อยากเจอ วั นนี ย้ ังไมเ่ ห็นหน ้าเลย แล ้วผู ้หญิงข า้ งๆ นี ใ่ ครเหรอครั บ” ทั นทีทอ ่ี ก
ี ฝ่ ายถามถึง ผมก็
รี บกระทุ ้งศอกใสน่ ุ่มนิ ม
่ เบาๆ ให เ้ งยหน ้าขึน
้ ไปเผชญิ หน ้าคนทีน่ งั ่ อยูเ่ หนื อเราหนึ ง ่ ขั น ้
“คนนี เ้ หรอ คนนี ก

้ ็...”
“นุ ่ มนิ ม
่ มานั ่ งทาไมตรงนี้ ”
ี งแตกเลยครั บ
“ง๊า กรี น” ทีร่ ักผมโพลง่ เสย
“รู ้จักกันด ้วยเหรอ”
“ออ๋ แฟนเพือ
่ นทีค
่ ณะกรี นเอง อิอ”ิ หา่ ...กูเกลียดโลกกลม
“แล ว้ มานั ่ งทาไมตรงนี อ

้ ะ่ ”
“คือ...” อดีตแฟนเกา่ ได ้แตห ่ ันหน ้ามามองเหมือนถามวา่ จะเอายั งไงดี สว ่ นไอ ้เพือ ่ นผมทีเ่ หลือก็
ใบ ้แดกเชน ่ กัน งงฉิ บหายทาไมกูต ้องกลั วมั นด ้วยวะ แตใ่ นเมือ
่ ทั ง้ คูร่ ู ้จักกันแล ้วมั นก็คงไมม
่ ี
เหตุผลทีผ ่ มจะโกหก ไว ้ครั ง้ หน ้าคอ่ ยเตรี ยมแผนมาใหมแ
่ ล ้วกัน
“เป็ นแฟนเกา่ น่ะ”
“โหยยยยยย ไทน์ นุ ่ มนิ ม

่ เคยเป็ นแฟนเกา่ ไทน์เหรอ งีก
้ รี นก็มห
ี วั งอะ่ ดิ”
“ทาไม”
“ก็แฟนเกา่ ของแฟนเกา่ ทีเ่ ราไปแยง่ สวยกวา่ นุ ่ มนิ ม

่ เยอะเลย”
ี งของอดีตแฟนแว๊ดขึน
“กรี๊ ดดดดดดดด” เสย ้ มา ซงึ่ เป็ นเวลาเดียวกับทีพ
่ ธิ ก
ี รประกาศดา
เนิ น
รายการ วา่ จะมีวงดนตรี ขน
้ึ มาเลน
่ คั ่นกอ
่ นจะมีการประกวดในครึ ง่ หลั ง
ิ พบกับวง...Sssss ได เ้ ลยคา่ ”
“และเวลาตอ่ จากนี้ ขอเชญ
วงหา่ อะไรวะออกเสียง สส์ ส์ ส์ ส์ ์ เหมือนอาการซา่ ในน ้าอั ดลม และทั นทีท่ีเสียงกลองดังขึ ้น ผมก็เลิกสนใจคนที่ทะเลาะกัน
ข้ างๆ แถมไอ้ แก๊ งพระเอกยั งกลั บไปโยกย้ ายสา่ ยสะโพกที่เดิมเพราะวงนี ้เปิ ดตัวในเพลงของวงโปรดผมอยา่ ง Scrubb
แคเ่ สียงเพอร์ คชั ชั นดังขึ ้น ผมก็ร้ ูแล้ ววา่ เลน

่ เพลงอะไร
“สวั สดีครั บบบบบบบบบ”

“แอร๊ ยยยยยยยยยย”
์ งั สนั น่ ไปทั ว ่ ฮอลล์ กล้ องเริ่ มแพนไปที่ใบหน้ าของแตล่ ะคนเริ่ มตังแต่

นั กร้ องกระแทกเสียงลงบนไมคด
้ นกั ร้ องนา มือเบส มือ

กลอง มือคียบ
์ อร์ ด
กอ
่ นเนื อ
้ ร้ องทอ่ นแรกจะบรรเลงขึ ้นและแทรกซึมเข้ าไปในโสตประสาทของเรา
เดิ นผา่ น มองคนไมร่ ู้ จกั วนเวียนและเป็ นอยู ่

ึ อยา่ งเคย...เหมื อนเคย
ดูไปก็รู้สก
ลองมองผา่ น ความทรงจาทีม่ ี อยู ่ คงมี เพียงฉั นคนหนึ่ ง
คนเดียวทีร่ ู้จกั อยา่ งเดิ ม เหมื อนเดิ ม
้ น้ าของนั กร้ องที่ดชู ่ืนมื่นและมีความสุขก็ปรากฏอยูบ่ นจอให้ เราดูแล้ ว ผมร้ องเพลงตามพร้ อมกับทุกคนที่อยูด่ ้ านใน
ตอนนี ห
โยกไปพร้ อมกับจั งหวะเสียงเพลงจนลืมไปเลยวา่ ไอ้ กรี นมั นกาลั งวางมือไว้ บนต้ นขาของผมอยา่ งจาบจ้ วง รอกอ ่ น รอเพลง
จบกอ
่ นกูจะโบกหัวมึง
วั นเดือนปี เคยเป็ นแคเ่ พียงสายลมผา่ น

ึ มีความหมาย
แตใ่ ครคนนึ งทาเวลาฉั นให้รู้สก
สปอตไลตฉ ์ ายไปยั งมือกีตาร์ ทยี่ นื อยูม่ มุ สุดซึง่ ไมม

่ แี สงเข้ าถึง และทั นทีท่ีแสงไฟสวา่ งวาบ กล้ องก็แพนหน้ าของไอ้ มือกีตาร์
ขึ ้นจอโปรเจ็กเตอร์ ทนั ที ตอนนั นเองที
้ ่เสียงของคนทั งฮอลล้์ กลายเป็ นมหกรรมรวมพลั ง
“กรี๊ ดดดดดดดดดดดดดดดด” กรี๊ ดสลบ
คนๆ หนึ่ งไดเ้ ปลีย ่ นแปลงทุกๆ อยา่ งไป

คนทีท่ าใหย้ ้ิมได้ ไมว่ า่ เราจะเศร้าเพียงไหน
เธอคนหนึ่ ง ทาให้รกั ฉั นเปลีย ่ นไป
“หลอ่ อา่ าาาาาาาา”
“ฮือออออ คนอะไรทาไมน่ารั ก อ๊ ะ! กรี๊ ดดดดดดดดดดดด”
ก็ไมร่ ู้ ไมเ่ ขา้ ใจ อาจเป็ นเพราะคูก

่ นั …
“กรี๊ ดดดดดดดดดด”
แพนอีกก็กรี๊ ดอีก ไอ้ คนจั บกล้ องมึงพอเถอะ พอรู้ วา่ สาวกรี๊ ดคนไหนมั นก็จะแชก
่ ล้ องไว้ ตรงนั นนานๆ
้ พาให้ ผ้ หู ญิงข้ างๆ ชั ก

ดิ ้นชั กงอกันตาย ที่สาคั ญดันมาจบตรงทอ่ นสุดท้ ายของเพลงซะด้ วย แคค
่ าวา่ คูก่ นั กับจั งหวะการกรี ดกีตาร์ ไฟฟ้ า ยิง่ ทาให้
คนทั งฮอลล์
้ สง่ เสียงร้ องระงมไมข่ าดสาย
แมง่ หลอ่ กวา่ เดือนคณะอีกวะ่
กวา่ เพลงจะจบลงผูห
้ ญิงทุกคนก็พากั นคอแหบแห้ ง แหม.
่ ..งานนี ส ้ เตร็ ปซิลขายดีเป็ นเทน ้าเททา่ เพราะขนาดไอ้ กรี นที่บอก
วา่ ชอบผมนั กผมหนา เฟิ ร์สอิมเพรสชั น่ งั นงี
้ ้ยังดิ ้นกะแดว่ ตายอยูข่ ้ างๆ เลย
่ ลั งของเด็กปี หนึ ง่ ที่รวมใจสง่ เสียงร้ องกลั บเป็ น

“ขอบคุณทุกคนมากคร้ าบบบบบบ” นั กร้ องนาค้ อมหัวเป็ นการขอบคุณ แตพ
...
“แนะนาตัว! แนะนาตัว! แนะนาตัว!” รู้ เลยวา่ อยากทาความรู้ จกั ใคร
ครั บไอ้ หลอ่ เออกูยอม มั นหลอ่ จริ งๆ วะ่
“พวกเราวง Sssss เป็ นแชมป์มิวสิคเฟสของมหา’ลั ยเมื่อปี ที่แล้ ว ผมชื่อตันเป็

้ นนั กร้ องนาอยูป่ ี
สามครั บ”
แปะๆๆ
เสียงปรบมือชา่ งบางเบาเสียเหลือเกิน คือมึงให้ เกียรติเสื ้อยืดวงดั งที่พ่ีเขาใสด

่ ้วย
“ถัดไปทางซ้ ายมือของผมชื่อตูมมือเบสปี สองครั บ ด้ านหลั งหัวฟูๆ มือคียบ

์ อร์ ดชื่อเคนปี สาม มือกลองขาอินดี ้ของเราชื่อ
ศิลป์อยูป่ ี สามเหมือนกัน สว่ นคนสุดท้ าย...”
่ ่ือกับมือกีตาร์ แน่ๆ
“กรี๊ ดดดดดดดดดด” กล้ องแพนอีกละ ผมวา่ ตากล้ องมั นต้ องคิดไมซ
“รู้ สกึ จะได้ รั บเสียงกรี๊ ดล้ นหลามมาก”
“แนะนาตัว! แนะนาตัว!”
“โอเค ความจริ งแล้ ววงของเรามีมือกีตาร์ ที่เรี ยนอยูป

่ ี สีน่ ะครั บ แตว่ นั นี เ้ กิดอุบตั เิ หตุนิดหน่อยทาให้
มาไมไ่ ด้ เราเลยได้ มือ
กีตาร์ เฉพาะกิจมาชว่ ย ซึง่ ก็เป็ นเด็กปี หนึ ง่ เฟรชชี่ปีนี ้นัน่ เอง”
้ ญิงที่นงั ่ อยูใ่ กล้ ๆ กรี๊ ดจนคอแทบแตก ดูเหมือนทุกคนจะอยากรู ้ จกั มั นมาก

“ปี หนึ ง่ ปี เราเหรอ แอร๊ ยยยยยยยย” ผูห
“งั นฟั
้ งเสียงเจ้ าตัวเลยแล้ วกัน” นั กร้ องนาจั ดการยื่นไมคไ์ ปให้ อีกฝ่ าย ซึง่ ก็ทาให้ คนที่รอฟั งอยา่ งจดจอ่ ดีใจจนเนื ้อเต้ น
ปั ญหาคือผมลุน ้ กับคนอื่นเขาทาไมวะ
“สวั สดีครั บ” เสียงทุม

้ ทีเ่ ปลง่ ออกมาทาให้ ใครหลายคนกรี ดร้ องไมห ่ ยุดหยอ่ น แตกตา่ งจากผมที่จอ
้ งมองคนบนเวทีไม่
กะพริ บ เพราะเสียงของมั นทาให้ ใจผมสั น่ แมง่ โทนทุม ้ ๆ เหมือนพี่เมื่อยวงสครั บเลยเว้ ย ซึง่ เป็ นเสียงที่มีเอกลั กษณ์ในแบบที่
ผมชอบ
ที่สาคั ญมั นโคตรขี ้อาย สั งเกตได้ วา่ จะพยายามหลบหน้ ากล้ องตลอด
“ผมเป็ นแคม ่ ที่มาชว่ ยพี่ๆ แคง่ านเดียว ตอ่ ไปก็คงไมไ่ ด้ ขึ ้นเวทีอีก เพราะงั นผมขออนุ
่ ือกีตาร์ สมั ครเลน
้ ญาตไมแ ่ นะนาตัวนะ
ครั บ ขอให้ ทกุ คนสนุ กกับคืนเฟรชชี่ ไนต”
์
่ ! อะไรอะ่ ”
“โห!
“บอกหน่อยไมไ่ ด้ เหรอ” ไอ้ กรี นรี บลุกขึ ้นตะโกนยกใหญ ่
ไหนมึงบอกชอบกูไง ฟาย
ขนาดตุ๊ดหน้ าตาดีอยา่ งมั นยั งออกอาการ คงไมต ่ อ้ งถามถึงสาวๆ ในฮอลลน์ ะครั บวา่ จะเสียใจแคไ่ หน เพราะหลั งจากพูดจบ
ไอ้ วง Sssss ก็รีบวิง่ ลงเวทีทนั ที แตค ่ ิดวา่ คงมีหลายคนเก็บภาพเอาไว้ ทนั แม้ กระทั ง่ ไอ้ เพื่อนแก๊ งพระเอกของผมเองก็ตาม
คืนนี ้ผมรู้ สกึ พอใจมากที่สลั ดไอ้ กรี นออกไปได้ แม้ จะเพียงแคไ่ มถ

่ ึง 5 นาทีกต
็ าม ถ้ าขอได้ ผมคงอยากให้ วง Sssss อยูน่ าน
กวา่ นี ้ แล้ วสูบวิญญาณไอ้ ต๊ ดุ นี่ ไปเลย
ทุกคนเริ่ มแยกย้ ายกันกลั บหลั งจากประกาศผลดาวและเดือนมหา’ลั ย ซึง่ ปี นี ้ฝั่ งเดือนวิศวะก็คว้ าไปครองอีกตามเคย สว่ น
ดาวเป็ นคณะเภสั ชศาสตร์ ครั บ
จบปิ๊ ง!
“ไอ้ ไทน์กค
ู ิดออกแล้ วนะวา่ จะชว่ ยมึงยั งไง” เช้ าวั นตอ่ มาเริ่ มต้ นขึ ้นในคลาสภาษาอั งกฤษตอนแปดโมง ไอ้ เผือกเป็ นฝ่ ายทั ก
ผมเป็ นคนแรกพร้ อมกับทางออกของมั น
ผมทิ ง้ ตัวลงบนเก้ าอี ้ เอี ้ยวตัวไปถามเพื่อนรั กอยา่ งไววอ่ ง
“เหรอ ยั งไงวะ”
“มึงดูน่ี กอ
่ น ความจริ งไอ้ โอมมั นเป็ นคนเสนอ” มือหยาบกร้ านไร้ ซงึ่ ความชุม
่ ชื ้นยื่นโทรศั พทม
์ ือถือมาให้ หน้ าจอเปิ ดเพจที่
มี
คนกดไลคร์ ่วมสองแสนทิ ้งไว้ ‘สมาคมนิ ยมหนุ ม่ คิวตบ
์ อย’
“อือฮึ ตกลงให้ กท
ู ายั งไง”
“ตังแต่
้ เมื่อคืนหลั งเฟรชชี่ไนตจ์ บ กระแสไอ้ มือกีตาร์ นิ รนามก็กลายเป็ นทอร์ กออฟเดอะทาวน์เลยเว้ ย ที่สาคั ญคือมีคนตาม
หามั นในเพจคิวตบ ์ อยเยอะมาก มึงดูดิ”
ผมก้ มหน้ ามองจอมือถืออีกครั ง้ พร้ อมกับเลือ่ นอา่ นข้ อความที่ลกู เพจโพสตท

์ ิ ้งไว้ ให้ แอดมิน โห...คนเรา ต้ องทากันขนาดนี
้
เลยเหรอวะ
‘ตามหามือกีตาร์ ในงานเฟรชชี่ไนต’ ์
‘ขอคนใจบุญบริ จาครู ปมือกีตาร์ นิ รนามในคืน Freshy night ด้ วยคะ่ ’
‘แอดมินชว่ ยสืบประวั ติมือกีตาร์ ตอนคืนเฟรชชี่ไนตห
์ น่อยได้ มยคะว ่
ั ้ าชื่ออะไร เรี ยนคณะอะไร ตอนนี ้ไม่
ไหวแล้ ว นอนไม่
หลั บเลย หลอ่ วั วตายควายล้ มอะไรขนาดนี ’้
‘แอดมิน ไอ้ มือกีตาร์ วง Sssss มั นเป็ นใครครั บ ผมจะฆา่ มั น ตอนนี ้แฟนผมยั งไมเ่ ลิกเพ้ อหามั นเลยเนี่ ย’
‘รบกวนแชร์ ภาพด้ วยคะ่ ถือวา่ ทาบุญให้ ชะนี ปีสองที่เป็ นสต๊ าฟอยูใ่ นฮอลลเ์ มื่อคืนด้ วยนะคะ”
และอีกข้ อความแสนล้ านแปดที่ถกู โพสตท ์ ิ ้งไว้ จนผมขี ้เกียจอา่ น เชื่อหรื อเปลา่ ครั บขนาดแอดมินแกยั งตอบไมไ่ ด้ เลยวา่ ไอ้
่
คนเมือคืนทีเ่ ลน
่ กีตาร์ แล้ วเดินลงเวทีเงียบๆ แตท ่ าให้ งานไมเ่ งียบนั น่ เป็ นใคร คิดวา่ ตอนนี ้หลายคนคงพยายามหาตัวกันให้
่ มก็งงอยูด่ วี า่ มั นเกี่ยวอะไร
วุน่ แตผ
“อืม มั นก็หลอ่ ดี แล้ วเกี่ยวอะไรกั บกูวะ”
“ไอ้ ควาย ก็ไอ้ นี่ แหละที่จะชว่ ยมึงได้ ผูห

้ ญิงสวยๆ ก็หายาก ไหนจะแฟนเกา่ มึงที่บอกสวยนั กสวยหนาก็ยงั เอาไมอ่ ยูเ่ ลย กู
วา่ ไอ้ กรี นมั นตามมึงไมเ่ ลิกแน่”
“อยา่ บอกนะวา่ ...”
่ ไอ้ คนนี ้แหละเด็ดสุดแล้ ว อุปโลกน์เอามั นมาเป็ นแฟน รั บรองไอ้ กรี นก็ไอ้ กรี นเถอะ คนทั งมอก็
“ใช!
้ ไมก
่ ล้ าแหยม”
“แตม
่ น
ั เป็ นผูช้ ายไอ้ สดั ” ผมโบกหัวไอ้ ฟ่งยกใหญ่ พยายามหนี จากผูช้ ายเพื่อมาเจอผูช้ ายที่หลอ่ กวา่ เนี่ ยนะ ไมเ่ อากูกลั ว
เดินกับมั นแล้ วหน้ าดร็ อป
“ผูช้ ายแล้ วไง มึงเข้ าใจคาวา่ อุปโลกน์มยั ้ ”
“ยั งไงละ่ ชื่อก็ไมร่ ้ ู จกั คณะก็ไมร่ ้ ูจกั มึงจะให้ กไู ปบอกไอ้ กรี นมั นยั งไง เกิดมั นไมเ่ ชื่อจั บกูปล ้าขึ ้นมาก็ตายหา่ กันพอดีอะ่ ดิ”
แตส ่ กั พักไอ้ โอมก็แจน ๋ หน้ าเข้ ามาเสือก
“สั ด กูน่ี ใคร กูคือพี่โป๊ ปเซเลบของคนทั งโซเชี

้ ยลนะเว้ ย กูหาให้ ได้ อยูท่ ่ม
ี งึ นั น่ แหละจะลงสนามรบมั ย้ ”
“ขนาดนี ้แล้ ว กูคงเลือกได้ หรอก”
ถ้ าต้ องแลกกับการกาจั ดไอ้ กรี นสแน็ กคิคิ ผมยอมทาทุกอยา่ ง
ครึ่ งชั ว ่ โมงผา่ นไป...
“นี่ ๆ มีคนได้ เบาะแสแล้ ว” ไอ้ โอมยั งนั ง่ เฝ้ าไทมไ์ ลน์ไมห

่ า่ งไปไหน หนั งสงหนั งสือไมเ่ รี ยนกันแล้ ว ไมพ ่ อยั งพยั กพเยิดให้ ผม
หยิบมือถือตัวเองขึ ้นมา แล้ วเปิ ดไปที่เพจสมาคมนิ ยมหนุ ม่ คิวตบ ์ อยอยา่ งไววอ่ ง ต้ นตอมั นอยูต่ รงนี ้ครั บ!
แอดมินลงรู ปแล้ ว
่ กีตาร์ ในงานเมื่อคืน ไมร่ ้ ูไปขอต้ นไฟลม

แตเ่ ป็ นรู ปของมือเลน ์ าจากที่ไหน พร้ อมกับแคปชั น่ …
สมาคมนิ ยมหนุ ่ มคิวต์ บอย
พยายามสืบมาแลว้ เป็ นเด็กรั ฐศาสตร์ นะคะ แตย่ งั ไมแ ึ คนทั ง้ มหา’ลั ยว๊อน
่ น่ใจวา่ ชื ่ออะไร ใครรู้ จกั ยั งไงชว่ ยกันแชร์ นะ รู้ สก
หนุ ่ มคนนี ม้ ากจริ งๆ - แอดมิ นโมเอะ
หลั งจากนั นยอดไลค์

้ ก็ขึ ้นรั วๆ สิบนาทีสพี่ นั ไลค์ ไอ้ บา้ !!
คอมเมนตก
์ ห ่ ีใครบอกได้ เลยวา่ มั นชื่ออะไรจนกระทั ง่ ...
็ ลากหลายแหละครั บ แตเ่ หมือนจะไมม
‘เจอแล้ วคา่ าาาาา เด็กรั ดสาดดด IR คะ่ เพิง่ เห็นยืนอยูท

่ ใี่ ต้ ถนุ คณะ มือสั น่ แรง’
เจ้ าของคอมเมนตโ์ พสตร์ ู ปไว้ เป็ นหน้ าของไอ้ มือกีตาร์ บนเวทีเมื่อคืนจริ งๆ มั นสวมชุดนิ สติ ถูกระเบียบทุกอยา่ ง ที่สาคั ญยั ง
แขวนป้ายชื่อเอาไว้ ด้วย นั น่ ทาให้ หลายคนตามเข้ ามาถลม ่ ไลคค
์ วามเห็นนี ้จนเพจแทบลม่
สารวั ตร
นี่ เหรอวะชื่อมั น ชื่อที่ถกู เขียนอยูบ ่ นป้ายชื่อ
‘โอ้ โหอยากเป็ นนั กโทษขึ ้นมาทั นที จะได้ โดนสารวั ตรจั บ’

‘กรี๊ ดดดดด รู้ ชื่อแล้ ว หน้ าหลอ่ ชื่อยั งเสือกหลอ่ อีก’
‘ผั วขา เมียอยูน
่ คี่ ะ่ ’
‘รู้ ได้ เลยวา่ เราเป็ นคูก่ น
ั มาตังแต่
้ ชาติปางกอ
่ น #ทีมเมียสารวั ตร’
กลายเป็ นกระแสที่คนทั งมหา

่ นั ่ ก็ไม่
้ ’ลั ยพูดตอ่ ๆ กันจนเป็ นคาพูดติดหูตลอดชั ว ่ โมงเรี ยน นั น่ ก็คือ...ทีมเมียสารวั ตร แตน
สาคั ญเทา่ คอมเมนตล์ า่ สุดของผูช้ ายทีม่ ีรูปโปรไฟลใ์ นชุดบอลทีมอินเตอร์ มิลาน
‘ไอ้ วตั รเป็ นเพื่อนผมเองครั บ มั นไมม

่ ีเฟซบุ๊ก ไมม ่ ทวิตเตอร์ ที่สาคั ญคือมั นไมช่ อบเป็ นจุดสนใจ เพราะงั นมั
่ ีไอจี ไมเ่ ลน
้ นเลย
ขอให้ ผมโพสตบ
์ อกกับแอดมินวา่ ลบรู ปได้ มยครั
ั ้ บ’
เหยดดดดดดด ความมั น่ หน้ าให้ มากกวา่ ไอ้ กรี นเลยอะ่ กูยอมใจ
หลั งเลิกเรี ยนตอนบา่ ยสาม ผมกับพวกพระเอกก็เดินจากตึกนิ ติฯ ไปที่คณะรั ฐศาสตร์ เพราะคณะเราใกล้ กนั เดินไปไมก
่ ่ีก้าว
ก็ถึง เรี ยกได้ วา่ เป็ นสีแ่ ยกของความหลากหลายทางชีวภาพคือมีคณะมนุ ษย ์ นิ ติ สั งคม และรั ฐศาสตร์
่ ากนะไอ้ สารวั ตรเนี่ ย ที่สาคั ญคือมั นเรี ยนเอก

หลายคนอาจจะสงสั ย สรุ ปแล้ วรู ปในเพจเป็ นยั งไง ก็ปลิวสิครั บถามได้ ใหญม
ความสั มพันธร์ ะหวา่ งประเทศ หลายคนหาประวั ตใิ น Reg กันให้ ควั ก ถึงได้ ร้ ูวา่ พอ่ มั นเป็ นตารวจใหญเ่ พราะนามสกุลก็เป็ น
ที่ร้ ูจกั กว้ างขวาง
ได้ ยินอยา่ งนี ย้ ิง่ ตาลุกวาวสิครั บ ไอ้ กรี นเอ๊ ยมึงจะสู เ้ หรอ ฮา่ ๆ
ผมเองก็เชื่อวา่ คงไมม
่ ีปัญญาไปกลอ่ มไอ้ สารวั ตรให้ ชว่ ยได้ หรอก แตเ่ พราะทนแรงคะยั นคะยอของเจมส ์
้
จิ โป๊ ป และมาริ โอ้
ไมไ่ หวมั นถึงกลับกลายเป็ นแบบนี ้ไง
“มั นจะอยูเ่ หรอวะ”
“ก็กเู ช็กมาเมื่อกี ้ เซคมั นเลิกตอนบา่ ยสี”่
“แล้ วมึงจะให้ กม
ู านั ง่ รอมั นตังชั
้ ว ่ โมงเนี่ ยนะ!”
“ก็เผื่ออาจารยป
์ ลอ่ ยเร็ ว ไมง่ นมึ
ั ้ งก็ชวดดิ”
“กูวา่ ไมช่ วดหรอก มึงดูโน่น...” ผมโบ้ ยให้ เพื่อนดูกลุม

้ ญิงหลายคนที่นงั ่ อยูต่ รงใต้ ถนุ คณะ
่ ผูห
สาคั ญคือทุกคนสวมเสื ้อคลุม
คณะอื่นที่ไมใ่ ชร่ ั ฐศาสตร์ ซึง่ บง่ บอกได้ อยา่ งดีวา่ อาจมีสว ่ นเกี่ยวข้ องกับไอ้ สารวั ตรไมม่ ากก็น้อย
“เหอะน่า มึงก็อยา่ ไปคิดอะไรมาก”

“ให้ กค
ู ิดมากอะไร กูไมไ่ ด้ ชอบมั นนะโว้ ย”
“เออนั น
่ แหละ แตก
่ ม
็ าขอให้ มนั ชว่ ยอยูด่ ี นั ง่ รอกอ
่ นเถอะ”
“เครๆ ตอนนี เ้ จมสจ์ เิ มื่อยมาก” หา่ ...มั นยั งไมห ่ ยุดเลน ่ ีหน่อยที่เข็มหน้ าปั ดนาฬกิ าซึง่ บง่ บอก
่ ก็รอไปสิครั บเป็ นชั ว ่ โมง แตด
่
วา่ เพิง่ เข้ าสูน่ าทีที 45 นิ สติ กลุม่ ใหญก่ เ็ ดินลงมาจากตัวอาคารพอดิบพอดี
“นั น
่ ไงสารวั ตร กรี๊ ดดดดดดดด”
้ ญิงที่มารอกอ
เฟ็ ดเฟ่ ! ผูห ่ นหน้ ารี บพุง่ ตัวเข้ าไปหาไอ้ สารวั ตรที่สงู ราว 185 ซม. จนแทบมองไมเ่ ห็นตัว สว่ นผมนั น...ก็
้ ได้ แต่
มองตาละห้ อย
“สารวั ตรจะไปไหน”
“กลั บหอครั บ” ผมเห็นร่ างสูงพยายามเบียดๆ ออกไป แตก

่ อ็ อกไมไ่ ด้ เพราะโดนผูห
้ ญิงปิ ดทาง
“เราซื ้อขนมมาฝาก”
“สารวั ตรน่ารั กมากเลย มาเลน

่ กีตาร์ ให้ งานมหา’ลั ยอีกนะ”
“ไว้ ถา้ มีโอกาสนะครั บ ผมขอตัวกอ

่ น”
“สารวั ตรมีแฟนหรื อยั ง”
“ยั ง”
ฮว่ ย! กูจะได้ เข้ าไปคุยกับมั นมั ยเนี

้ ่ย คนชอบมั นแมง่ ก็ป่วนกั นวินาศสั นตะโรฉิ บหาย จนไอ้ แก๊ งพระเอกต้ องชว่ ย
ตะโกน
ปาวๆ พากันหน้ าบางลงไปหลายมิล
“ไอ้ สารเลว!”
“เฮ้ ยไอ้ สารเลว โทษๆ สารวั ตร” พอเห็นวา่ อีกฝ่ ายหันมามอง ผมก็ฝ่าวงล้ อมเข้ าไปประชิดทั นที
“ขอคุยอะไรด้ วยหน่อย”
“ให้ คยุ อะไรอะ่ ”

่ องหน้ ามั นนิ่ งๆ
“เออ่ กู...” กระอึกกระอั กเหลือเกิน ได้ แตม
คือแฟนคลั บมั นเยอะไง จะให้ พดู ตรงนี ้กด

็ ยู งั ไงอยู ่
“มีอะไร จะกลั บแล้ ว”
“กู...” พูดไมท
่ น
้ ที่เหมือนพี่เมื่อยวงสครั บก็แทรกขึ ้นทั นควั น
ั จบประโยค เสียงทุม
“มองกูขนาดนี ้ เดี๋ยวกูจะจูบให้ ลม
้ เลย น่ าราคาญ”
พูดจบก็เดินเหวี่ยงๆ จากไป ทิ ้งให้ ผมยื่นอึ ง้ พร้ อมกับผูห

้ ญิงหลายคนที่กาลั งสง่ เสียงกรี ดร้ องอยา่ งบ้ าคลั ง่
“กรี๊ ดดดดดดดดดดดดด”
หยามกูขนาดนี ้ เดี๋ยวกูกล็ ม
้ โชวใ์ ห้ ดเู ลยหนิ
ไอ้ ศาลาวั ด
จีบชาตินส
้ี มหวั งชาติหน ้า
ไอ ้ศาลาวั ด ไอ ้ศาลาวั ด ไอ ้ศาลาว ้าดดดดดดดดด
ตัง้ แตก
่ ลั บมาถึงห ้อง ยั งไมม
่ วี น
ิ าทีไหนทีผ ่ื มั นด ้วยความคั บแค ้นใจเลย มาพน
่
่ มไมเ่ รี ยกชอ
น้ าลายใสห ่ น ้าแล ้วก็เดินจากไป ทิง้ ให ้คนชคิ อยา่ งผมยืนงงเป็ นศาลพระภูมอ ิ ยูต
่
งั ้ นาน
พวกไอ ้พระเอกก็หัวเราะชอบใจกันยกใหญ่ ได ้แตต ่ บบา่ บอกไมเ่ ป็ นไร การเข ้าถึงตัวมั นไมใ่ ช ่

เรื อ
่ งยากเดีย
๋ วก็ต ้องหาวิธไี ด ้เอง ไมย่ ากพอ่ งดิไอ ้ฟาย หนั กกวา่ โดนไอ ้ตุด
๊ ยั กษ์กรี นตาม
เต๊าะก็
คือการเข ้าถึงตัวไอ ้สารวั ตรเนี ย ่ แหละ
และนี ล่ า่ สุด พวกบรรดาแฟนคลับผมยั งจั ดการย ้ายโปรย ้ายคา่ ยไปสงิ สถิตอยูท ่ ก ่ี ลุม
่ #ทีมเมีย
่ ปิ ดชว ่ ยดึงกันเข ้ามา จะได โ้ พสตภ
์ าพอีกฝ่ ายโดยไมใ่ ห ้
สารวั ตร แล ้วเรี ยบร ้อย เขาบอกกลุม
เจ ้าของลว่ งรู ้
หา่ ...นี ม
่ ันกลุม ั ๆ
่ ตา่ งด ้าวชด
ุ สา่ หเ์ อาชอ

กูอต ่ื กับนามสกุลของมั นไปหาใน google อยูต ่ งั ้ นานสองนาน สรุ ปไมไ่ ด ้อะไรเลย
นอกจากชอ ่ื ทีม
่ ันสอบติดคณะรั ฐศาสตร์ กับเป็ นแชมป์ กีตาร์คลาสสก ิ ของสยามกลการเมือ ่ ปี มะโว ้
ดีหน่อยทีไ่ อ ้โอมเป็ นคนดึงผมเข ้ามาร่วมกลุม่ จะได ้ตามขา่ วไอ ้สารวั ตรได ้สะดวก ไมว่ า่ จะเป็ น
ตารางเรี ยน ทีอ ่ ยู ่ งานอดิเรก พวกเมียในมโนไอ ้สารวั ตรจั ดการเสร็จสรรพจนผมกลั วความเป็ น
สตอลก ์ เกอร์ของพวกเธอจริ งๆ
ติ๊ ง!
เผือกได ้ไมน
่ านงานก็เข ้าอีกแล ้ว เบือ
่ จั งสาวแชทมาหาเนี ย ่ เสยี ดายทีส
่ ว ่ นใหญไ่ มไ่ ด ส
้ วย
อลั งการงานสร ้าง ผมเลยจีบมาทาแฟนหลอกไอ ้กรี นสแน็ กคิคไิ มไ่ ด ้ เอาจริงทุกวั นนี ย ่ื
้
ังหลอนชอ
เฟซมั นอยูเ่ ลย ขนาดไมต
่ อบรั บคาขอเป็ นเพือ ่ นของมั นนะเนี ย
่
Nara Thanatip
น ้องไทน์
ถึงแม ้วา่ ผมจะอยูแ

่ ี หนึ ง่ แตก
่ คป ่ เ็ ป็ นขวั ญใจของรุ น
่ พีน
่ ะครั บ
ไทน์
เป็ นคนชคิ ชค
ครั บผม
Nara Thanatip
น ้องไทน์ชอบผู ้หญิงหรื อผู ้ชาย
กล ว้ ยหักกล ้วยกระเด ้ง! ถามอะไรวะเนี ย

่ หลอ่ งง
ไทน์
เป็ นคนชค ิ ชค ิ
ก็ต ้องผู ้หญิงสคิ รั บ

Nara Thanatip
โลง่ อก
ิ ชค
ไทน์
เป็ นคนชค ิ
ทาไมเหรอครั บ
Nara Thanatip
เห็นน ้องในกลุม
่ ลั บ #ทีมเมียสารวั ตรแล ้วพีต
่ กใจ
ไทน์
เป็ นคนชค ิ ชคิ
ออ๋ เพือ่ นแกล ้งดึง
เข ้าไปครั บ
ผมยั งงงอยูเ่ ลย ใครกัน
สารวั ตร 555
Nara Thanatip
อ ้อดีคะ่ ไมอ่ ยากให ้ไทน์จบ
ี วั ตร
ิ ชค
ไทน์
เป็ นคนชค ิ
หวงผมเหรอ
ครั บ แหม...
Nara Thanatip
เปลา่ คะ่ หวงสารวั ตร
แคน ่ กี้ อ
่ นนะคะ สบายใจแล ้ว บ ้ายยยยย
ไทน์ เป็ นคนชค ิ ชค ิ

*สง่ สติ๊ ก
เกอร์* ล ้มทั ง้ ยืน
*สง่
สติ๊ กเกอร์* โกรธ
*สง่ สติ๊ กเกอร์*
กาปั ้นทุบตึก
หรรม!! มาเพือ
่ ถามแคน ่ แี้ ล ้วก็จากไป หูยคราวหลั งมาออ่ ยกูจะหยิง่ ให ้ดู จาได ้วา่ ตอนแรกตามมา
้ื
เปยผ
์ มถึงคณะ ซอนู ่ นนี น
่นั ่ มาให ้จนเหนื อ่ ยจะรั บ ตอนนี เ้ ป็ นไง เห็นโปรใหมด ่ ก
ี วา่ แล ้วพร
้อม
ทรยศหัวใจกูทันที แตอ่ ยา่ คิดวา่ ผมจะแคร์ครั บ รี บปิ ดแชทแล ้วตอ่ สายหาไอ ้โอมทั นที
“มึง...ไปหาเบอร์ไอ ้สารวั ตรมาให ้ได ้ งานนี ก

้ ก
ู ัดไมป
่ ลอ่ ยแน่!”
[เพ ้ออะไรมึง เปิ ดไลน์ดว ่ น]
“หา่ ไร”
[ของดี เอาแคน
่ ไ
้ี ปกอ
่ นแล ้วกัน]
จากนั น ้ มั นก็วางสายไป ผมเปิ ดแอพพลิเคชน ั ่ ไลน์ทเี่ ด ้งขึน

้ มาด ้วยฝี มอ
ื ของไอ ้โป๊
ป เห็นทางานดี
ก็ต ้องเรี ยกชอ ่ื มั นให ้หลอ่ ๆ หน่อย ภาพทีป
่ รากฏตรงหน ้าคือตัวอั กษรไมก
่ ต ่ี ัว แตค
่ งเป็ นหนทาง
เดียวทีผ ่ มจะสามารถสง ่ ข ้อความหาอีกฝ่ ายได ้ในตอนนี้
Sarawat_Guntithanon อยา่ แสดงเมลบนบอร์ด
เยดดดดดด เหมือนกูกลับไปในสมั ย MSN อีกครั ง้ ฮา่ ๆ
แตด
่ เู หมือนวา่ อีกฝ่ ายจะหา่ งไกลจากคาวา่ MSN ไปหลายปี แสง ผมก็เลยต ้องสง่ คาทั กทายไป
ทางอีเมลเ์ พือ่ แนะนาตัวอยา่ งเป็ นทางการ
ึ เหมือนกูมานั ่ งสง่ ใบสมั ครงานยั งไงชอบกล

รู ้สก
Tine_ChicChic@g แมว.com
ถึง Sarawat_Guntithanon@g แมว.com
เรื อ
่ ง ทั กทาย
กูชอ ่ื ไทน์นะเว ้ย เรี ยนอยูค
่ ณะนิ ตฯิ เราเคยเจอกันแล ้ว พอดีกม ่ งอยากขอความชว ่ ยเหลือมึง
ู เี รื อ
้ มดทุกที่
หน่อยเลยอยากนั ดเจอพรุ ง่ นี้ ทีไ่ หนก็ได ้แล ้วแตส่ ะดวกเลย กูได ห
คิดวา่ แคน
่ ก ้ ก็กดสง่ ไปเลย...
้ี ็น่าจะพอ จากนั น
ิ นาทีให ห ้ ลั ง มีอเี มลส์ ง่ เข า้ มาจากการแจ ้งเตือนทางมือถือ เป็ นข ้อความจากไอ ้สารวั ตรจริ งๆ

สบ
่ ั นทีทผี่ มเปิ ดอา่ นกลั บพบความจริ งวา่ ...
ครั บ แตท
Sarawat_Guntithanon@g แมว.com
ถึง Tine_ChicChic@g แมว.com
ประสาท!
เดีย ้ ยากถึงขนาดสง ่ เมลม
์ าขอมีอะไรด ้วยเลยเหรอ ทีไ่ หนก็ได ้งัน
๋ วนี อ ้ ก็ไปนั ดเอากับหมาเลยไป
โหยยยยยยยย ขึน ึ เหมือนตายหา่ คาที่ รี บพิมพข์ ้อความกลั บไปดา่ อยา่ งเมามั น รั ว
้ ! อา่ นแล ้วรู ้สก
จนนิ ว้ แทบล็อกได ้ความยาวคร่าวๆ เกือบ 7 บรรทั ด แตท
่ ั นทีทส ่ี ง่ ไป…
สแปม!!
ี เวลาพิมพท
์ าไมตัง้ ยาววะเนี ย
แล ว้ กูเสย ั หัวใจ...
่ โดนมั นสแปมตัดหน ้าเลยสด
ผมกับพิตบูลเทอร์เรี ยก็ไมต ่ า่ งกันมากหรอก ตอ่ ให โ้ ดนหนั กกวา่ นี ผ ้ มก็จะกัดไมป

่ ลอ่ ย เมือ่ คืน
ไอ ้สารวั ตรมั นทากับผมได เ้ จ็บแสบมาก แคค ่ ด ิ ความโกรธมั นก็แลน ่ จี๊ ดขึน ้ สมองเร็วพลั น จนต ้อง
มานั ่ งรวมพลกับไอ ้พวกพระเอกอยูเ่ นี ย ่ เบอร์กย็ ั งไมไ่ ด ้ เฟซบุก
๊ ก็ไมเ่ ลน
่ ไอจีกไ็ มเ่ อา ทวิตเตอร์
ก็
ยั งไมแ ่ ตะ ทีส ่ าคั ญเมลย์ ั งโดนแจ ง้ สแปม ตอนนี ห ้ มดหนทางจนต ้องมานั ่ งหาทางออกกันใหม่
“เทา่ ทีม
่ งึ เลา่ มา กูวา่ ไอ ้สารวั ตรนี ม
่ ันร ้ายไมเ่ บาวะ่ ” ไอ ้ฟ่ งพูดขึน
้ มา พลาง
เบะปากขยุบขยิบไป
ด ้วย
“มั นไมไ่ ด ้ร ้าย มั นเหีย ึ

้ ” ผมตอบตามความรู ้สก
“คือการเข ้าหามั นตอนนี ย ้ ากมากเว ้ย กูกด

็ งึ พวกมึงเข ้าไปในกลุม
่ ทีมเมียสารวั ตรกัน
หมดแล ว้
ยั งไงก็ชว ่ ยกันเป็ นหูเป็ นตา เผือ ่ มีใครมือดีเอาเบอร์โทรมาแปะมึงก็รบ ี จั ดการเลย” ไอ ้เผือกเสนอ
บ ้าง แตเ่ ข ้าใจใชม่ ย
ั ้ ผู ช้ ายแมนๆ สค ่ี นไปโผลใ่ นเพจทีมเมียเหีย ้ อะไรไมร่ ู ้เนี ย ี ชาติเกิด
่ โคตรเสย
เลยเว ้ย
“มีวธิ ท
ี เี่ ร็วกวา่ นี ม
้ ย
ั ้ วะ” ผมถามอีก
่ งอะไรเขาจะมาแปะให ้มึงรู ้วะไอ โ้ ง ่ เขาก็เอาไปโทรหาเองแล ้วส ิ

ถ ้าพวกผู ้หญิงได ้เบอร์มา เรื อ
“งั น
้ เดีย
๋ วกูจะเอาตารางเรี ยนกับตารางกิจกรรมของมหา’ลั ยมาเทียบกันกอ
่ น เชอ ่ื ดิต ้องมีสก
ั
งานหนึ ง่ นั ่ นแหละทีม
่ งึ ได ้คุยกับมั น ระหวา่ งนี ม ่
้ งึ ตามไปดักซุมหน ้าตึกแก ้ขัดไปก่อน”
เรี ยนไมเ่ อาแล ว้ กูตามหาไอ ้สารวั ตรอยา่ งเดียว...หั วใจ
“งั น
้ หลั งเราวา่ งจากคาบจิตวิทยาก็บก ุ ไปหามั นทีต ่ ก
ึ กลางเลยเถอะ วั นนี ม ้ ันเรี ยนวิชามอตัวนึ ง
ตอนบา่ ยเรี ยนตัวคณะเจอกันทีต ่ ก
ึ รั ฐศาสตร์ แล ้วก็กลั บมาทีต ่ กึ กลางอีกรอบเพราะมันเรี ยน
ภาษาอั งกฤษ” ผมยอมใจไอ ้โอมจริ งๆ มึงเสอ ื กหนั กยิง่ กวา่ เป็ นกางเกงในของเขาอีก
่ ย
“ไอ ้ไทน์มงึ เข ้าใจใชม ั ้ เนี ย
่ ไมง่ งนะ”
“ไมง่ ง มึงก็อยา่ ถามยา้ ดิเดีย

๋ วกูกง็ งหรอก”
“โอเค งั น
้ พวกกูไปหาอะไรแดกแป๊ บ มึงจะเอาอะไรมั ย
้ ”
“ไม”
่
ผมสา่ ยหน ้าไปมา หาอะไรแดกกอ

่ นเข า้ เรี ยนแปดโมงเป็ นอะไรทีไ่ มช่ น ิ ทีส
่ ด
ุ เลยได
่ ั ่ งอยู ่
้แตน
ใต ้ถุนตึกเพราะไอ ้แก๊งพระเอกมั นเป็ นเครื อ
่ งโมข่ ้าว แดกทีต ้องมีเบิล
้ ระหวา่ งนั น้ ก็ได ้แตค
่ ด
ิ หาวิธ ี
เข ้าถึงตัวไอ ส
้ ารวั ตรไปพลางๆ
้ี นจริ งๆ
“ไทน์คร ้าบบบบบบบ” เฮย
ผมรี บหันขวั บไปยั งต ้นเสย ี ง เห็นไอ ้ตุด

๊ ยั กษ์อยา่ งไอ ้กรี นวิง่ หน ้าแป้ นแล ้นมาแตไ่ กล ผมก็เลย
่
เตรี ยมใสเกียร์หมาวิง่ หนี ทันที แตเ่ หมือนจะหนี ยากครั บ เพราะไอ เ้ หีย ้ นี ว ่ งิ่ เร็วปานเหาะ แป๊ บๆ ก็
มาถึงตัวผมซะละ
ี งขุน
“มาทาไม” เอย่ ถามกลั บไปเสย ่ พยายามสะบั ดแขนออกจากการเกาะกุมของอีกฝ่ าย
สุดกาลั ง
มือมั นเหนี ยวหนั กยิง่ กวา่ ตุก

๊ แกอีกครั บ แกะตรงนี ม
้ ันก็เกาะตรงโน ้น แล ้วโผลม
่ าตอนไหนไม่
โผล่ ดันมาเซยฮ์ ั ลโหลตอนไอ ้พวกพระเอกหนี ไปโมข่ ้าวซะงั น ้ กวา่ จะมากูกค็ งโดนตุด๊ จั บกด
พอดี
“ก็มารอไทน์ไง”
“กูไมไ่ ด ้อยากเจอมึง ออกไปนั ่ งไกลๆ เลยป่ ะ”
“เมือ
่ ไหร่ไทน์จะใจออ่ น เราชอบไทน์จริ งๆ นะ”
่ี อะไร บอกแล ้วไมไ่ ด ้ชอบมึง ยั งจะตามตือ
“ใจออ่ นเชย ้ อยูไ่ ด ้”
“แตถ ่ ้าไทน์เป็ นแฟนเรา ขอบ ้านเราจะให ้ปราสาท ขอคฤหาสน์เราให ้ราชวั งเลยนะ” โอยยยยย
ให ้มาทั ง้ เทือกเขากูยังต ้องตีลังกาคิดเลย
“ขออะไรก็ไมเ่ อาทั ง้ นั น
้ แหละ ปลอ่ ยมือกูได ้แล ว้ ” จั บอยูไ่ ด ้ เนี ยนลูบงา่ มมือผมอีก ขนลุกขน
ั ิ
ชนสครั บคราวนี้ คนก็เริ ม่ มองกันเต็มเลยคอ่ ยๆ ผลั กมั นออกอีกรอบ
ทาไมตอนแรกทีเ่ จอกันมั นไมแ่ รดอยา่ งนี ว้ ะครั บ นึ กวา่ จะหลอ่ แบบมีสกุลรุ นชาติ ทีไ่ หนได ้แมง่
มีแตค
่ วามแรดติดอยูเ่ ต็มหน ้าผาก แล ้วตอนนี เ้ อาอีกละ ลูบขากันอีกละ
“ตอนเทีย
่ งไปกินข ้าวด ้วยกันนะ เราเลีย
้ งเอง”
“ไมต
่ ้องมายุง่ กับกู กูจะไปกินกั บเพือ
่ น”
“ไทน์อะ่ ไทน์มองเห็นความจริ งใจในดวงตาของเราบ า้ งมั ย

้ ” กูเห็นแตก
่ ันสาดติดอยูบ
่ นตา
มึงอะ่ หา่ ...ขนตาปลอมหรื อวา่ หางปลากระเบนวะ ยาวฉิ บหาย
“มึงเลิกเพ ้อได ้แล ้ว ยิง่ ตามตือ

้ กูกย็ งิ่ เกลียดมึง”
“ไทน์รับรู ้ถึงความจริ งใจในหัวใจของเราบ า้ งมั ย

้ ” มั นยั งเพ ้อไมห
่ ยุด ทีส
่ าคั ญคืออีกฝ่
ายถือ
วิสาสะจั บมือของผมไปลูบวนทีห ่ ัวนมของมั นยกใหญ่ ไอ ้กรี นมึงชก ั จะลามปามกูเกินไปแล ว้ นะ
“ปลอ่ ยมือกู ...” ผมกัดฟั นพูดด ้วยความอดทน
“ไทน์ไม่ ไทน์อยา่ อ๊ะ อ๊ะ อิไตอ๊ะ”
ไตพอ่ ง!! เลน ่ เองจนผมละ่ อยากกระทืบให ้ตกเก ้าอี้ แตย่ ั งดีทม

่ เองขยม
่ี ค
ี วามเป็ นสุภาพบุรษ
ุ
พอเลยเลือกสะบั ดแขนออกมาแล ้วลุกหนี ทันที
่ ชน
“ตอนบา่ ยเจอกันนะ” ไอ ้กรี นโบกมือไหวๆ ใบหน ้าแชม ่ื เหมือนมีความสุขเสย
ี เต็มประดาที่
สามารถขม
่ ขืนผมให ้ยอมบีห
้ ัวนมมั นได ส
้ าเร็จ
“ไมต
่ ้องมาเจอ กูมน
ี ัดกินข ้าวแล ้ว” ผมหันไปบอกอีกฝ่ าย แตเ่ ท า้ ยั งไมห
่ ยุดก ้าวเดิน
“กับใคร”
่ งึ แล ้วกัน”
“ไมใ่ ชม
“ไปกินด ้วยดิ”
ื ก”
“เสอ
“ขอบคุณคร่า แล ้วเจอกันนะทีร่ ัก”
เกาะติดยิง่ กวา่ ขีไ้ คลตรงขาหนี บก็ไอ ้กรี นเนี ย

่ แหละ แมม
่ เอ๊ย แล ้วจะรู ้ได ้ไงวา่ ไอ ส
้ ารวั ตรมั น
แดกข ้าวทีไ่ หนวะ เผือ ่ ไอ ้กรี นมั นเหาะมาดักหน ้ากอ
่ นผมก็โดนเปิ ดบริ สท
ุ ธิเ์ ละหมดดิ เอีย ้
จริ งๆ
งานนี ้คนอยา่ งไอ้ ไทน์ชค ิ ชิคคงต้ องออกโรงเองเนื่ องจาก เจมสจ์ ิ โป๊ ป และมาริ โอ้ ไมส ่ ามารถมาร่วมขบวนการด้ วยได้ เพราะ
กลั วเป้าหมายจะตื่นตระหนก เลยสง่ ตัวแทนจากเขตสิบสองอยา่ งผมมาฉายเดีย ่ วด้ วยตัวเอง ยิง่ เห็นไอ้ สารวั ตรนั ง่ กินข้ าว
กับเพื่อนอยูไ่ มใ่ กล้ ไมไ่ กลจิตใจมั นยิง่ ฮึกเหิม รี บเดินเข้ าไปใกล้ ๆ นั ง่ เงี่ยหูฟังอยูโ่ ต๊ ะฝั่ งขวาของมั นอยา่ งมุมานะ
หูย ไอ้ เหี ้ยนี่ ก็ฮอตไมเ่ บา ขนมนมเนยถูกวางไว ้ เต็มโต๊ ะจนแทบไมม ่ ที ่ีวางศอก แถมเด็กปี หนึ ง่ รวมไปถึงรุ ่ นพี่กเ็ ดินเข้ าเดิน
่
ออกทีโต๊ ะอยา่ งกับไอ้ วตั รเป็ นลิฟตส ์ าธารณะ มีแตค
่ นรั บเทา่ นั นที
้ ย ่ งั ทาหน้ านิ่ งกวนตีนเหมือน
ไมร่ ้ ูร้อนรู้ หนาวตอ่ ไป เออวะ่
...ยอมใจเรื่ องไมส ่ นโลกของมั นจริ งๆ
้ นั กกวา่ สลั ดไอ้ เขียวออกไปจากชีวติ ก็คือการดึงไอ้ สารวั ตรเข้ ามาร่วมชะตากรรมในทริ ปหฤโหดครั ง้ นี ้นัน่
เอาละ่ ถึงตอนนี ห
แหละ
“สารวั ตรพี่ซื ้อขนมมาให้ นะ”
“ขอบคุณครั บ แตผ
่ มไมก
่ ินของหวาน”
“สารวั ตรชอบอะไร”
“ไมช่ อบครั บ”
“ไมช่ อบอะไรเป็ นพิเศษเลยเหรอ”
“ไมช่ อบให้ ใครซื ้ออะไรมาให้ ครั บ”
เงิบ! ถึงกับรวดร้ าวไปเลยพี่คนสวย ไมค ่ ิดวา่ ไอ้ เหี ย้ นี จ่ ะกล้ าพูดตรงขนาดนี ้ ไมส
่ นใจหา่ อะไรสั กอยา่ ง ใครซื ้ออะไรมาให้ ก็ไม่
กิน คงนึ กวา่ ตัวเองหลอ่ มากถึงได้ ทาตัวกร่างเต็มที่
สิง่ ที่ผมได้ เรี ยนรู้ จากการตามติดไอ้ สารวั ตรมาเกือบสองวั นก็คือ หนึ ง่ มั นไมเ่ อาเหี ้ยอะไรเลย ถ้ าไมใ่ ชเ่ พื่อนในกลุม่ มั นจะไม่
พูดด้ วย สอง เชี่ยนี่ เป็ นคนที่มนุ ษยสั มพันธแ ์ ยม
่ าก ใครซื ้ออะไรให้ ประเคนอะไรให้ ปฏิเสธลูกเดียว สาม ติดตอ่ ยากมากต้ อง
เจอตัวเทา่ นั นถึ ้ งจะได้ คยุ แตถ ่ า้ มีเบอร์ จะเหมือนเจอสวรรคท ์ นั ที สี่ และถึงแม้ มนั จะทาหา่ อะไรน่าหมั น่ ไส้ ไปซะทุกอยา่ ง
แฟนคลั บของมั นก็ยงั ตามติดไมค ่ ดิ เปลี ย ่ นใจเพราะยั ง มี ห น้ าตาเป็ นสายใยเชื่อมความสั มพันธอ์ ยู ่
หนึ ง่ นาทีผา่ นไป...
“สารวั ตร เราขอถา่ ยรู ปได้ มยั ้ ”
“กินข้ าวอยูอ่ ะ่ ”
“ไมเ่ ป็ นไร ขอแคร่ ู ปเดียว”
“ก็ได้ ขอมือถือหน่อย” มือหนายอมปลอ่ ยช้ อนกับส้ อมลงในจาน ยื่นมือไปรั บมือถือจากผูห

้ ญิงตรงหน้ าที่กาลั งสั น
่ ระริ ก
ไหนใครบอกมันไมช่ อบเรื่ องแบบนี ้วะ ก็เห็นมั นเซอร์ วิสทุกคนดีออก
“ยิ ้มนะ หนึ ง่ ...สอง...สาม”
แชะ!
ถา่ ยเสร็ จก็ย่ืนมือถือกลั บไปให้ เจ้ าของเครื่ องทั นที สว่ นตัวเองก็ก้มหน้ าก้ มตากินข้ าวตอ่ ทาเอาเพื่อนในกลุม่ มั นหัวเราะจน
ลาไส้ รวน ส้ นตีนเอ๊ ย เขามาขอถา่ ยรู ปมึง ไมไ่ ด้ ใช้ ให้ มือไปนั ง่ ถา่ ยหน้ าเขา ไอ้ ฟายยยย
ผมนี่ ฮาดันเลยครั
้ บ เป็ นไงรู ปหน้ าตัวเองที่ไอ้ สารวั ตรถา่ ยให้
สามนาทีผา่ นไป...
“เพื่อนเราฝากมาถามน่ะ ตอนงานเปิ ดโลกกิจกรรมวั นเสาร์ นี ้ สารวั ตรจะลงเรี ยนชมรมอะไร” คราวนี ้เป็ นผูห
้ ญิงปี หนึ ง่ ครั บ
แขวนป้ายรู ปไอศกรี มโคนมาซะน่ารั กเลย
้ ตอบนิ่ งๆ หากแตม
“ไมร่ ้ ู เลย” เสียงทุม ่ ือกลั บจิ ้มไกเ่ ข้ าปากอยา่ งเอร็ ดอร่ อย
“เสียดายจั ง แล้ วชอบอะไรเป็ นพิเศษมั ย้ เผื่อเราจะเจอกัน >///<” รายนั นพู

้ ดไปก็เขินไป ไมร่ ้ ูวา่
เพือ่ นฝากมาถามจริ งๆ หรื อ
ตัวเองอยากรู้ กนั แน่
“ที่ชอบเหรอ...ก็เตะบอล ยิงธนู มวยไทย ฟั นดาบ อะไรประมาณนี ้มัง้ ”
หา่ พูดซะขนาดนี ้ หญิงคงกล้ าลงไปเตะบอล ยิงธนู ตอ่ ยมวย ดาน ้า ปลูกปะการั ง นวดสปา ทาอาหาร ปลูกป่ าหา่ อะไรของ
มึงหรอก โคตรปิ ดกันตั ้ วเองฉิ บหาย แล้ วไมต่ อ
้ งถามผมนะครั บวา่ จะรอดไปถึงเลเวลไหนในเกมครั ง้ นี ้ เพราะสวนแห้ วมั นอยู ่
ใกล้ แคน่ ี เ้ อง ทุกคนน่าจะเดาบริ บทกันออก
ผมปลอ่ ยให้ คนคอ่ ยๆ ซาไปสั กพัก สว่ นไอ้ สารวั ตรก็ได้ ใช้ เวลาคุยกับเพื่อนมากขึ ้น รอจนสบโอกาสจึงรี บจูโ่ จมทั นที
“ไอ้ วตั ร อิ่มแล้ วเหรอมึง” เพื่อนของไอ้ ผิวแทนถามขึ ้น
“อืม กูไปละ เจอกันที่ห้อง”
“อยา่ ไปเดินให้ ผ้ ห
ู ญิงที่ไหนฉุ ดอีกนะมึง เดี๋ยวจะเป็ นเรื่ องใหญ่ ฮา่ ๆ” เมื่อเห็นร่างสูงหน้ าตาหน่ายโลกเดินผละออกไป
ผมก็
รี บหยิบจานข้ าวเดินตามทั นที นี่ ไมไ่ ด้ ทาอะไรน๊ า แคจ่ ะเอาจานไปเก็บเฉยๆ
“มึง จากูได้ ป่ะ” หลั งจากวางจานไว้ ในรางเก็บ ผมก็หน

ั ไปทั กทายอีกฝ่ ายอยา่ งรวดเร็ ว ไอ้ สารวั ตรหัน
ขวั บมามองทั นทีทเี่ อย่
ขึ ้น สั ด มองอยา่ งกับจะแดกหัวกู
“ไร” โคตรเป็ นมิตรสุดๆ
“ขอคุยอะไรด้ วยหน่อยดิ”
“กูไมค
่ ยุ กับคนแปลกหน้ า” พูดเพราะมั กๆ
“เมื่อวานเพิ่งเจอกัน ไมแ
่ ปลกหน้ าแล้ ว น่านะ...ห้ านาทีเอง”
“เสียเวลา”
“อะ่ สามนาทีกไ็ ด้ ”
“เลิกตาม! ราคาญ” พูดจบก็เดินสะบั ดหน้ าใสก ่ น เห็นมั นหนี ผมก็ยงิ่ เดิน

่ เู ฉย โอ้ โหเกิดมาไมเ่ คยโดนใครเมินขนาดนี ้มากอ
ตาม ตอนนี ้ร่างทรงของไอ้ กรี นได้ สงิ สูร่ ่างผมแล้ วเรี ยบร้ อย
“หนึ ง่ นาทีกไ็ ด้ ขอคุยแป๊ บเดียวมีอะไรให้ ชว่ ยหน่อย”
“...”
“ไอ้ สารวั ตรกูขอสิบวิ” ตอนนี ้มีแตค

่ นหันมามองกันทั งโรงอาหาร
้ สว่ นใหญก
่ ผ
็ ้ หู ญิงนั น่ แหละครั บ ถ้
าไมต
่ ดิ วา่ ผมหลอ่ และ
หน้ าตาดีมากรั บรองวา่ คงโดนลากไปตบแน่นอน เฮอะ!
“วา่ มา”
“กูอยากให้ มงึ ชว่ ยแกล้ งมาเป็ น...”
“หมดเวลาละ เลิกตามกูได้ แล้ ว” จากนั นมั

้ นก็เดินผา่ นไปทาเหมือนผมเป็ นเพียงสายลมที่พดั มาผา่ นมาแล้ วก็เลือนหาย
ไป
ไอ้ สดั !
่ นอยา่ งไอ้ ไทน์ด้านได้ อายอดครั บ รี บวิง่ ตามหลั งไอ้ สารวั ตรไปติดๆ พร้ อมกับเอื ้อมมือฉกมือถือที่อยูต่ รงกระเป๋ าหลั ง
แตค
กางเกงออกมาแบบหน้ าด้ านๆ
ฉึ่ บ!
“จะทาอะไร” โหยโกรธใหญ ่ ทีอยา่ งนี ้ละ่ อยากคุยด้ วยกันเชียว
“ขอเบอร์ มงึ ไว้ ตด

ิ ตอ่ หน่อยดิ” ผมพูดพร้ อมกับชูโทรศั พทข์ องอีกฝ่ ายเอาไว้ เหนื อหัว เพราะไอ้ สารวั ตรมั นเหมือนจะไม่
ยอม
ทา่ เดียว เอาแตย่ ื ้อแยง่ กันไปมา
“มาไม้ ไหนเนี่ ย อยากเจ็บตัวหรื อไง”
“งั นมึ
้ งก็ให้ เบอร์ กกู ่อนดิ” ฉกมือถือไปใชจ่ ะใช้ การได้ ไอ้ สดั เสือกล็อกรหัสไว้ จนผมไมร่ ้ ูจะกดตัวไหนเลย
“ตลกละ ทาไมกูตอ
้ งให้ มงึ ”
่ ืน ฮา่ ๆ” ด้ วยความทีผ
“ไมใ่ ห้ ก็ไมค
่ มเตี ้ยกวา่ มั นนิ ดหน่อย เวลาชูมอื ถือขึ ้นสูงๆ ก็เลยต้ องใช้ เท้ าชว่ ยในการ
เขยง่ พร้ อมกับ
หลบหลีกอีกฝ่ ายไปด้ วย สร้ างความชุลมุนวุน่ วายจนคนเริ่ มมองมาที่เราเต็มไปหมด แตผ ่ มก็ไมล่ ะความพยายาม
่ ืน”
“จะคืนไมค
“มึงก็เอาเบอร์ มงึ มากอ

่ นดิ”
“เลน
่ อยา่ งนี ้ใชม
่ ยั ้ ได้ ...” พูดจบไอ้ สารวั ตรก็ปัดมือผมอยา่ งแรง ด้ วยความตกใจจึงเผลอปลอ่ ยโทรศั พทใ์ นมือลงอยา่ ง
รวดเร็ว และมั นได้ กลายเป็ นโศกนาฏกรรมที่ทาเอาคนทั งโรงอาหารช็
้ อกซินีมา่
เผละ!
เสียงเหมือนอะไรหนั กๆ สั กอยา่ งตกลงพื ้นแล้ วแตกคาที่ มือถือไอ้ สารวั ตรมีสภาพเป็ นแบบนั นเลย
้ เยียดเปี ยด
“คะ...คือกู...กูไมด
่ ะ...”
“มึง!” พูดไมท
่ น
ั จบประโยคร่างสูงก็โกรธเป็ นฟื นเป็ นไฟ ที่สาคั ญมั นเลน
่ ก้ มหน้ าจนหน้ าผากของเราชนกัน กอ ่ นจะออก
แรงดันผมให้ เซไปข้ างหลั งหลายก้ าวจนแทบจะล้ มทั งยื
้ น นี่ ถา้ มั นไมห
่ ยุดเดินตอนนี ้กูคงเดินถอยหลั งไปถึงส้
วมละ
“ก็...กูไมไ่ ด้ ตงใจ
ั ้ ” ผมพูดเสียงออ่ ย ยกมือขึ ้นมาลูบหน้ าผากตัวเองป้อยๆ คนเหี ย้ อะไรหัวแข็งฉิ บหาย
“ฉกจากกระเป๋ ากางเกงคนอื่นเรี ยกไมไ่ ด้ ตงใจเหรอ

ั้ ”
“ก็มงึ นั น
่ แหละเป็ นคนปั ดตก”
“ยั ง...”
“ยั งอะไร”
“ยั งจะเถียงอีก”
“ก็เดี๋ยวรั บผิดชอบไง ขอกูโทรไปขอตังคแ์ มก ์ ือถือที่อยูต
่ ่อนนะ” ด้ วยความลนลาน ผมจึงรี บหยิบโทรศั พทม
่ รงกระเป๋ า
กางเกงขึ ้นมากดหารายชื่อของแมย่ ิกๆ
“ไมต
่ อ
้ ง” แตค
่ นตรงหน้ ากลั บทาตัวไร้ มารยาทด้ วยการฉกมือถือของผมไปตอ่ หน้ าตอ่ ตา
“เฮ้ ยอะไรวะ”
“เอามาเป็ นตัวประกัน เผื่อมึงหายตอ๋ มไปเลยกูจะทายั งไง”
“แคน
่ ี ้มึงกลั วเหรอ โด”
่
“เครื่ องนี ้ของมึงนี่ ทา่ จะแชทกับสาวเยอะนะ ถ้ าเกิดกูอยากทาร้ ายมึงก็แคพ

่ ิมพไ์ ปหาเขาใชม
่ ยั ้ ”
“แมง่ !!” แคไ่ ด้ ยินผมถึงกับน็ อตหลุด รี บโผเข้ าไปแยง่ มือถือจากคนตัวสูงกวา่ เร็ วรี่ งานนี ้เลยเกิดศึกนั วกันกลางโรงอาหาร
ขึ ้น แตด ่ ข์ องผมที่มีมากเกินคนปกติเลยทาให้ สามารถกดล็อกมือถือในมือของไอ้ สารวั ตรได้ ทนั ทว่ งที
่ ว้ ยสกิลความเจ้ าเลห
“ว๊ ายยยยยย ล็อก ฮา่ ๆ”
“งั นก็
้ ปลอ่ ยมั นล็อก จั ดการมือถือของกูเสร็ จเมื่อไหร่กม
็ าแลกคืน”
“ได้ ไงวะ”
“พูดมากน่าราคาญ”
“ไอ้ สารวั ตร! เออจาไว้ จาไว้ เลย” ผมได้ แตต

่ ะโกนไลห
่ ลั งแตก
่ ไ็ มท
่ น
ั ซะแล้ วเพราะเจ้ าตั วเลน
่ เดิน
ฉิ วๆ พร้ อมกับโบกมือถือ
ของผมไปด้ วย จะเหลือไว้ ก็แตร่ ่ องรอยอั นแตกละเอียดของโทรศั พทร์ าคาแพงที่ผมต้ องรั บผิดชอบเพียงคนเดียว
เป็ นไงละ่ มึง อยากได้ เบอร์ มนั นั ก นี่ ไงได้ มาพร้ อมแพ็กเกตเลย
แมง่ โคตรคุม
้ ขอเบอร์ แตเ่ จอหนี ้!!
เรื่ องโทรศั พทไ์ อ้ สารวั ตรคอ่ ยวา่ กันทีหลั งเถอะครั บ ใชว่ า่ สงครามจะทากันวั นเดียวจบเสียเมื่อไหร่ ถ้ ามีโอกาสเราก็คงได้ ตอ่ สู ้
กันอีกนาน แตส ่ าหรั บวั นนี ้...หิว
โชคดีท่ีเย็นวั นเดียวกันสายรหัสของผมนั ดเลี ย้ งเป็ นครั ง้ ที่สองหลั งจากจั บสาย พวกเราชาวนิ ติหน้ าตาดีกเ็ ลยมารวมพลกันที่
ร้ านอาหารญี่ปนใกล้
ุ่ ๆ มหา’ลั ย เสียดายที่แก๊ งพระเอกไมไ่ ด้ มาด้ วย เพราะมั นตา่ งก็แยกย้ ายไปเลี ้ยงสายของตัวเอง
เหมือนกัน ผมเลยต้ องโชวเ์ ดี่ยวมานั ง่ กับพี่ๆ นี่ ไง
้ ญิงตัวเล็ก ดัดฟั น หน้ าตาโมเอะสั ดๆ เธอชื่อพี่แฟง ตอนแรกที่เราเจอกันผม

“น้ องไทน์ มาซะเร็ วเชียว” พี่รหัสของผมเป็ นผูห
แทบจะโผเข้ าไปกอดแล้ วเนี ยนจีบๆ ไป แตโ่ ชคดันไมเ่ ข้ าข้ างคนอยา่ งผมเอาซะเลยเพราะเธอมีแฟนแล้ ว
กูจะร้ อง
“พอดีหวิ ครั บพี”่ ผมตอบกลั บติดตลก
่ อ่ ยเทา่ ไหร่ เลย เดี๋ยวรอพี่ปีสามกับพี่สกี่ ่อนนะ อ้ อนั น

“ไมค
่ ไงมาแล้ ว” สายเรารั กใคร่กลม
เกลียวกันดีครั บ มีสมาชิกน้ อยคน
ก็จริ ง แตก ็ ีมากที่เราดูแลกันได้ ทวั ่ ถึง
่ ด
ลุงรหัสสั ง่ อาหารมาหลายอยา่ ง ระหวา่ งที่รอเราก็คยุ เรื่ องสารทุกขส์ ขุ ดิบกันไปจนกระทั ง่ ลูกค้ ารายใหมท

่ ่ีจองโต๊ ะใกล้ ๆ เข้ า
มานั ง่ และสร้ างเสียงฮือฮาให้ คนภายในร้ านได้ ไมน ่ ้ อย
“นั น
่ น้ องสารวั ตรที่กาลั งมีคนพูดถึงตอนนี ้หรื อเปลา่ ” พี่แฟงสะกิดผมยิกๆ คนอยา่ งไอ้ ไทน์เลยไมร่ อช้ าหันไปมองคนมาใหม่
ทั นที
ป๊ าดดดดดดด ไอ้ สารวั ตรกับรุ ่ นพีห่ น้ าโหดอีกสามคนเดินเข้ ามาในร้ าน ที่เดาวา่ เป็ นรุ ่นพีเ่ พราะอีกฝ่ ายไมไ่ ด้ แขวนป้าย ที่
สาคั ญแมง่ สะเด็ดสะเดา่ ทุกคน
“ฮึ๊ยยยย น้ องนั ง่ ใกล้ โต๊ ะเราด้ วยอะ่ ” พี่รหัสผมตีแขนระริ กระรี ้ คือเอิ่ม...พี่มีผวั แล้ วนะครั บ
ระหวา่ งปลอ่ ยให้ พี่รหัสผมชั กดิ ้นชั กงออยูท่ ่โี ต๊ ะ ไอ้ สารวั ตรก็ทิ ง้ ตัวนั ง่ ลงตรงโต๊ ะซึง่ ติดกับผม แถมมั นยั งปรายตามองด้ วย
หางตาอีกตา่ งหาก
“แดกไรสั ง่ เลย วั นนี ้เลี ้ยงสายสิงหข์ าวทั งที

้ ก็จดั หนั กๆ หน่อย” เสียงเข้ มโพลง่ ขึ ้นแม้ จะไมด
่ งั มากแตไ่ ด้
ยินชั ดเจนเต็มสองหู
ไมร่ ้ ูเหมือนกันวา่ คนไหนพี่รหัสมั น แตท
่ กุ คนแตง่ ตัวถูกระเบียบเป๊ ะ แม้ แตเ่ นคไทก็ยงั ไมม
่ คี ลาย
่ ่ีละกัน กินได้ หมด”

“ผมแล้ วแตพ
“ให้ มน
้ ิ สายวินยั ต้ องไมเ่ รื่ องมาก”
ั ได้ อยา่ งนี ส
อูยยยย สายวินยั ก็คือพวกพีว ่ ๊ ากนั น่ แหละครั บ อะ่ กูยอม
จนกระทั ง่ อาหารถูกเสิร์ฟลงบนโต๊ ะทีละอยา่ งจนเกือบครบ คราวนี ้แหละที่ขนแขนถึงกับลุกชั นเป็ นเสากระโดงเรื อ เพราะ

นอกจากคนอื่นจะมองไปยั งโต๊ ะไอ้ สารวั ตรที่อยูต่ ิดกันแล้ ว ผมก็ยงั นั ง่ ใกล้ กบั มั นอีก
“อาหารมาครบแล้ ว” ผมสะดุง้ เฮือก ทั นทีท่ีปรหั

ู่ สปี สีพ่ ดู ขึ ้น
“งั น...เรากิ
้ นกันเลยมั ยครั
้ บ” ผมพูดพลางหัวเราะร่วน
“ฮั น
่ แน่ ลืมทาเนี ยมของเราแล้ วเหรอปี หนึ ง่ ”
“อ้ าวลืมไปเลย ลืมไปเลยครั บ ฮา่ ๆ” กูไมไ่ ด้ ลม

ื กูแคจ่ ะเนี ยนเปลีย ่ นเรื่ องเฉยๆ
“งั นจั
้ ดเลยครั บ”
ผมลุกขึ ้นเต็มความสูง เหลือบตามองคนรอบข้ างเล็กน้ อยด้ วยความเขินอายเหมือนสาววั ยขบเผาะ ในใจก็ได้ แตค ่ ิดวา่ ทาไม
มั นต้ องเป็ นวั นนี ้ด้ วยวะ วั นที่ไอ้ สารวั ตรกับสายวินยั ของมั นพร้ อมด้ วยแฟนคลั บที่ตามมาซุม่ ดูอยูห่ า่ งๆ แทรกซึมอยูเ่ ต็มร้
าน
“เริ่ มได้ เลยไทน์”
“อะ...โอเคครั บ”
“...”
“สวั สดีครั บพี่ๆ ผมชื่อไทน์เฟรชชี่ ปีหนึ ง่ เป็ นคนชิคชิค ทาตัวดุ๊กดิ๊กตัลล้

้ าก...ตัลลั
้ ก
จะให้ รุ กก็ได้ จะให้ รั บก็ดี เติมเกมบุกทั นที
ฮิอ๊า! ฮิอ๊าซซ
์ ซ
์ ซ
์ ”
์
่ อแมง่ ยั งให้ กทู าทา่ ประกอบการแสดง เดี๋ยวปิ ดจูเ๋ ดีย ๋ วสแครชตูดด้ วยทา่ อุบาทวช์ าติชวั ่ พาให้ ทกุ คน
พูดอยา่ งเดียวไมพ
หัวเราะเป็ นบ้ าเป็ นหลั ง แม้ แตไ่ อ้ สารวั ตรเองก็แอบขาจนผมต้ องถลึงตาใสด ่ ้วยความโมโห รี บนั ง่ ลงจิ ้มกุ้งเทมปุระเข้ าปาก
ทั งตั
้ ว แดกให้ หมดแม้ กระทั ง่ เปลือก
ผมแมง่ อยากโดนธรณี สบู ฉิ บหาย แตส ่ งสั ยวา่ คงทากรรมหนั กเกินไปเลยได้ แตน ่ งั ่ ก้ มหน้ าหลบตาทุกคนอยูท่ ่โี ต๊ ะ จนเวลา
ผา่ นไปนั บชั ว ่ โมงอาหารพร่องเกือบหมด ผมก็รีบเผน ่ เข้ าห้ องน ้าพร้ อมกับโทรศั พทม ์ ือถือของพี่รหัสที่ยืมมาโทรหาหนึ ง ่ ใน
แก๊ งพระเอกอยา่ งไอ้ เผือก ยั งไงกอ ่ นกลับกูขอคุยแหลกสั กสิบนาที
“ไอ้ เผือกวั นนี ้กูเจ้ ออออออ” เจออยูต
่ รงหน้ ากูเลย
[เป็ นเหี ้ยอะไรเนี่ ย]
“ไมม ่ ีไร เดี๋ยวกูโทรกลั บนะ” ผมรี บวางสายกอ

่ นจะหันมาเผชิญหน้ ากับไอ้ คนตัวสูงกวา่ ซึง่ มั นกาลั งเดินหน้ ามึนมายืนเยี่ยว
อยูต่ รงโถ
“มาเลี ้ยงสายเหรอ” ผมทาทีเดินเข้ าไปใกล้ พูดลอยๆ ให้ มน

ั ได้ ยิน
“...”
“ไอ้ สารวั ตร”
“เยี่ยวอยู ่ อยา่ กวน”
“สั ด”
จากนั นอี
้ กฝ่ ายก็เขยา่ ไขย่ กใหญ่ แล้ วหันมาเผชิญหน้ ากับผมตรงๆ
“มีอะไร”
“มึงนั น
่ แหละหัวเราะกูทาไม”
“ตอนไหน” ไอ้ สารวั ตรก้ าวเข้ ามาใกล้ กบ

ั ผมมากขึ ้นจนลมหายใจแทบรดหน้ า แตเ่ รื่ องอะไรจะยอมถอยหลั งกลั บ
เพราะถ้ า
ถอยก็ถือวา่ แพ้ อะ่ ดิ ดังนั นคนที
้ ่ ่ีเซนอยา่ งผมก็ตอ
เ่ ตี ้ยกวา่ แคไ่ มก ้ งผงาดด้ วยการเชิดหน้ าขึ ้นมาเผชิญ
“ก็ตอนที่กแู นะนาตัวไง”
“ออ๋ ผมชื่อไทน์เป็ นคนชิคชิคอะ่ นะ”
“แล้ วจะทาไม”
“ไมท
่ าไม”
“...”
“ก็น่ารั กดี”
พูดจบก็เอื ้อมมือขึ ้นมาลูบหัวของผมแล้ วเดินจากไป

อี๋!! ไอ้ เหี ้ยมือก็ไมล่ า้ ง
ผมกลั บมาถึงห้ องคอ่ นข้ างดึก ทั นทีท่ีสะบั ดรองเท้ าไว้ ขา้ งตู ้ ก็รีบเดินตรงดิง่ ไปยั งโทรศั พทบ
์ า้ นที่แมข่ อป้าเจ้ าของหอติดตัง้
เอาไว้ กรณี ฉกุ เฉิ น กอ่ นจั ดการจิ ้มนิ ้วลงบนตัวเลขที่เป็ นเบอร์ โทรของตัวเองเพื่อรออีกฝ่ ายรั บสาย
[ฮั ลโหล]
“รั บซะเร็ วเลย สงสั ยจะเครี ยดเนาะที่แฮ็กรหัสผา่ นกูไมไ่ ด้ ” ความสุขของผมตอนนี ้คือการได้ พด
ู เยาะเย้ ยไอ้ สารวั ตรนะบอก

เลย
้ งทาเรื่ องไร้ สาระแบบนั นด้

[กูตอ
้ วยเหรอ ประสาท]
่ ีสทิ ธิ์ก้าวกา่ ยเรื่ องสว่ นตัวของกู”

่ แหละประสาท กูแคจ่ ะโทรมาบอกวา่ เวลาใครโทรมาห้ ามรั บ มึงไมม
[โอเค แตช่ มพูคณะพยาบาลเสียงหวานมากเลยวะ่ ]
“ไอ้ สดั !” คนนี จ้ าได้ วา่ ไปเต๊ าะเรี่ ยราดเอาไว้ ตอนรั บน้ องมหา’ลั ยแตย่ งั ไมไ่ ด้ สานตอ่
[จะโทรมาแคน
่ ี ้ใชม
่ ย]
ั้
่ นวา่ อยา่ ริ อาจรั บสายของทุกคนที่โทรหากู ไมอ่ ยา่ งนั นกู

“เออ กูบอกไว้ กอ
้ จะเอาซิมโทรศั พทข์ องมึง
ไปโทรป่ วนให้ วนุ่ ุ่ เลย
ชอบไมใ่ ชเ่ หรอความสงบน่ะ ถ้ าอยากวุน่ วายก็ลองดู”
[มึงกล้ าขูก่ เู หรอ]
“แน่น๊อน ถ้ าไมอ่ ยากบั ดซบก็ลองดูดิ”
ผมรี บตัดสายทั นที รู้ สกึ ชีวต

ิ เป็ นตอ่ ยั งไงไมร่ ้ ู
จากนั นผมก็
้ หนั ไปเปิ ดคอมพิวเตอร์ เลน ่ โซเชียลกับสาวๆ ตามประสา วั นไหนไมไ่ ด้ เลน
่ มั นจะลงแดง อดทนไมต
่ อบแชทมา
ครึ่ งวั นก็แทบจะเข้ าถ า้ กระบอก สงสั ยจะเสพติดโซเชียลขั นรุ
้ นแรง
่ าพแรกที่ปรากฏในมา่ นสายตากลั บเป็ นแจ้ งเตือนที่เด้ งขึ ้นมามากกวา่ ปกติ ซึง่ จากที่เยอะอยูแ่ ล้ ววั นนี ย้ ิง่ เยอะอยา่ งน่า
แตภ
ประหลาด ด้ วยความอยากรู้ จงึ รี บกดเข้ าไปดู แล้ วกูกไ็ ด้ เห็น…
ผา่ ง!!
ไทน์ เป็ นคนชิคชิค

ึ อยากกิ นสารวั ตร
คนอะไรทาไมอร่ อย – รู้สก
เยดดดดดดดดดดดดดดด
ั นี ค
โปรดอยา่ สงสย ่ อ
ื ความสนิ ทใจจากผม
บางทีไทน์กค
็ ด
ิ น า้ วา่ ...ทาไมไทน์ถงึ ต ้องมาเจออะไรทีเ่ ซอร์ไพรสแ์ บบนี ต
้ ลอดเลย กด F5
ก็แล ้ว
ล็อกเอาทอ์ อกจากระบบแล ้วเข ้าใหมอ่ ก ี รอบก็แล ้ว เหมือนเดิม!
ั ไอ ้สารวั ตร
ไอ ้สด
แมง่ หน ้าด ้านฉิ บหาย ปลดล็อกมือถือคนอืน

่ ไมพ
่ อมันยั งโผลม
่ าระรานผมทางสเตตั สกอ
่ นนอนอีก
ตา่ งหาก ด ้วยไมอ่ ยากให ้เรื อ
่ งบานปลายเพราะความเข ้าใจผิดของบรรดาสาวๆ ผมถึงต ้องรี บ
แชทไปดา่ มั นทั นที
ิ ชค
[ไอ ้วัตร ไอ ้เชยี่ รู ้รหั สกูได ้ไงวะ]
ผมเห็นข ้อความกาลั งพิมพจ์ ากอีกฟาก กอ

่ นมั นจะตอบกลับมาหน ้าระรื น
่
ก็เห็นมึงกดคาตา
่ ย
เข ้าใจใชม ้
ั ้ ครั บไอ ส
้ ารวั ตรใชเฟซบุ๊ ของผมพิมพข์ ้อความ สว ่ นผมเองก็รัวแป้ นพิมพต
์ อบ
ก
กลั บไปด ้วยเฟซบุก ๊ เดียวกัน เสมือนถามเองตอบเอง แตค ่ วามจริ งมั นไมใ่ ชไ่ ง!
[แมง่ ตัง้ หกหลั ก มึงจาได ้ไงวะ]

123456 รหัสปั ญญาออ่ น เด็กอนุ บาลยั งคิดได ส
้ ร ้างสรรคก
์ วา่ นี เ้ ลย
โฮกกกกกกกกกกก ไอ ้กระบวยเผือก เห็นหน ้าตาดีหน่อยปากคอเราะร ้ายไมเ่ บา ก็ได ้แตด

่ า่ มั นใน
ใจ แตส่ งิ่ ทีต
่ อบกลั บไปชา่ งบางเบายิง ่ กวา่ อากาศ
[สารเลว]
แทนทีจ
่ ะได ้รับคาตอบ ผมกลั บมองเห็นเพียง...
⊙﹏⊙
[อยา่ ยุง่ กับเฟซบุก

๊ กูอก
ี นี ค
่ อ
ื คาเตือน]
⊙ω⊙
[นี ม
่ งึ เข ้าใจป่ ะเนี ย
่ ]
⊙▽⊙
[โอ๊ยไอ เ้ หีย ั จะทนไมไ่ หวแล ้วนะ]

้ กูชก
༼´◉◞౪◟◉༽
[เลิกสง่ สติกเกอร์มาได ้แล ้ว ไอ ้ฟาย]
щ(ʘ╻ʘ)щ
ლ(๏‿๏
ʘ‿ʘ
[เออกูยอม]
┌(ʘ∀ʘ)┘
[โอ ้ยยยยยยยยยยยยยยยย]
(ㆆ ᴗ ㆆ)
้
กูแมง่ ไมน ่ ่ า ๊
โหลดสติ กเกอร ์ มาเยอะเลย ห า
่ วั ตรใชแหลกจนไม ่ เหลื ออั นไหนให ้ลุ ้น แถมเรายั งคุย
กันไมร่ ู เ้ รื อ
่ งอีกตา่ งหากนอกจากลบข ้อความทีเ่ ป็ นประเด็นออกไป กอ ่ นผมจะเผลอลงมือฟาด
งวงฟาดงาทาลายข า้ วของข า้ งตัว เพราะกาลั งจิตตกกับพฤติกรรมรั วสติ๊ กเกอร์ของอีกฝ่ ายอยู ่
ติ๊ ง!
หลั งจากนั น
้ ไมถ
่ งึ สามนาที แจ ้งเตือนก็เด ้งขึน
้
ิ ชค
ดว่ น! คลิปลั บฉบับ xx ขาโจโ๋ หดหิว้ สก๊อยกระซวกแรงใต ้ทางดว่ น คลิกกอ
่ นโดนลบ
ป๊ าดดดดดดด ไอ ส
้ ารเลว ดูหนั งเอ็กซไ์ มพ
่ อมั นยั งเอาไวรั สมาปลอ่ ยเฟซกูอก ิ รั บ
ี ยุง่ ละ่ สค
หลั งจากนั น ่ าได ้กเ็ ลยมีแคร่ ั วเมาสเ์ พือ
้ เพราะไมร่ ู ้วา่ คลิปวอ่ นไปทางไหนบ ้าง ทีท ่ ลบภาพแหง่
ความอั ปรี ยอ์ อกไปอยา่ งไววอ่ ง เหีย ้ แคไ่ หนถามใจดู ขนาดคนทีไ่ มเ่ คยทั กแชทยั งถามกันใหญว่ า่
ไทน์เป็ นอะไร
อยากขนาดนั น
้ เลยเหรอ
บางคนคงนึ กวา่ ผมจินตนาการถึงไอ ้วัตรจนเกิดอาการอยากขึน ้ มา ทั ง้ ทีค

่ วามจริ งแล ้วผม
กาลั ง
่
คิดถึงชวงเวลาทีไ่ ด จ้ ั บมั นมาหักแขนหักขาแล ้วลากถว่ งน้ าด ้วยความสะใจอยู ่ ไอ ้ซซ ั
ตอนแรกวา่ จะอดทนตอ
่ อีกหน่อยพรุ ง่ นี ค
้ อ
่ ยไปเคลียร์ แตต
่ อนนี ท
้ นไมไ่ หวแล ว้ ต ้องรี บกดเบอร์ไป
หามั นด ว้ ยความร ้อนรนเหมือนคนโดนของ รอสายโคตรนานอีกฝ่ ายก็ไมร่ ั บ ทีตอนสาคั ญละ่ กวน
ตีนจั งนะพอ่ ยอดขมองอิม ่ ของไทน์
สายหนึ ง่ ไมร่ ั บ สายสองไมร่ ั บ สายสามไมต

่ ้องพูดถึง พอ่ ทูนหัวของผมชา่ งเป็ นคนดีเสย
ี
เหลือเกิน เพราะยั งไมท
่ ั นได ้อ ้าปากพน
่ น้ าลายออกมา ผมก็ได ้รับการทั กทายจากปลายสายทีท
่
า
เอาน้ าตาไหลพราก
หมายเลขทีท
่ า่ นเรี ยกไมส
่ ามารถติดตอ่ ได ใ้ นขณะนี .้ ..
โฮ...ปิ ดเครื อ
่ งกูอก ๊ี กกกกกก
้ นรุ ง่ ขึน
เชาวั ้ อากาศชา่ งขมุกขมั วเพราะสายตาของผมมั นฟ่ าฟางเกินกวา่ จะมองเห็นความสดใส
เพราะอะไรน่ะเหรอ ก็กไู มไ่ ด ้นอนทั ง้ คืน อยา่ คิดนะครั บวา่ ผมจะกลั วไอ ้กรี นมาเข า้ ฝั น ความจริ ง
คือหลอนหน ้าไอ ้สารวั ตรจนไมเ่ ป็ นอั นทาอะไรมากกวา่
พอพระอาทิตยข์ น ้ึ ผมก็รบ
ี ผงกหั วขึน
้ จากหมอน อาบน้ าแตง่ ตัวมามหา’ลั ยอยา่ งรวดเร็ว กะสายๆ
่ งชว ่ ยกันทา่ หา่ เหวอะไรนั ่ น
หน่อยจะมาดักตีหัวไอ ้สารเลวให ้ตายคาคณะ ไมข่ อร ้องแมง่ แล ้วเรื อ
บอกเลยตอนนี ก้ งู อนมาก งอนอยา่ งกับคนเมนมากะปริ ดกะปรอย
“อ ้าวณเดช เอาการบ า้ นมาลอกหน่อยดิ”
“มึงนี ก
่ ็เลน
่ ไมด
่ ส
ู ถานการณ์” ผมเดินตรงไปหาไอ เ้ ผือก เหวีย
่ งกระเป๋ าสะพายลงบนโต๊ะพลาง
มองหน ้ามั นนิ ง่ ๆ
“แล ว้ เป็ นอะไรหน ้างอหงิก โดนลูกสาวร ้านขายข ้าวแกงลวงไปขม

่ ขืนเหรอ”
“กูเจอมาหนั กกวา่ นั น
้ เยอะวะ่ ”
“ออ๋ กูรู ้ละ มึงเครี ยดเรื อ

่ งทีต ้ี นถึงขนาดโพสตส
์ เตตัสลงเฟซบุก
่ ัวเองเสย ๊ ใชม ่ ย
ั ้ กูเข
้าใจนะวา่ ไอ ้
สารวั ตรมั นงานดี แตบ
่ างทีมงึ ก็ไมต
่ ้องประกาศขนาดนั น ้ ป่ ะวะ หรื อมึงฟิ น”
ั ขวานมึงสห
“ฟิ นสน ิ า่ แมก
่ ไ ึ ดีกวา่ นี เ้ ลย”
ู ลน์มาดา่ ยั งรู ้สก
“อ ้าว แล ว้ มึงโพสตต
์ ัสทาไม”
“กูไมไ่ ด เ้ ป็ นคนโพสต”
์
่ งึ แล ้วใคร กิ๊ กมึงเหรอ”

“ไมใ่ ชม
“ชา่ งเหอะ” ผมจบประเด็น กอ

่ นจะเดินไปซอ ้ื น้ าบ๊วยร ้านป้ าติม ิ ฟรี อร่อยทีต ้องซอ
๋ ชม
้ื พอจา่ ยตังค์
ื แก ว้ น้ ากลั บมานั ่ งทีโ่ ต๊ะซงึ่ เป็ นเวลาเดียวกับทีไ่ อ ้โอมกับไอ ้ฟ่ งมาถึงพอดิบพอดี
เสร็จก็ถอ
“ไอ ้ไทน์ มึงมาก็ดล

ี ะ เมือ
่ กีก
้ อ
่ นเข ้าคณะกูเจอไอ ้กรี นด ้วย มั นถามหามึงยกใหญ”
่ ไอ ้โอมบอกกั บ
ผมด ้วยหน ้าเฉยๆ ของมั น แตก
่ เู นี ย ่ สถิ งึ กับจิตตก
“แล ว้ มึงบอกมั นวา่ ไง”

ั นอนเด ้าหมอนอยูท
“กูบอกมึงยั งไมม
่ าหรอก สงสย ่ ห
่ี ้อง”
ั ”
“สด
“ก็ดไี มใ่ ชเ่ หรอ แมง่ วิง่ แทด

่ ๆๆ ไปโดดน้ าตายแล ้วมั ง้ ก็ได ้ขา่ วมึงทาวีรกรรมหนั กหน่วงเอาไว เ้ มือ
่
คืนด ้วยหนิ ”
“อยา่ พูดถึง” ผมได ้แตก ่ ด ั ฟั นพูด มองดูหน ้าไอ ้พระเอกสามตัวสลั บกันไปมาอยา่ งปลงตก อยา่ วา่
อยา่ งงั น ้ คเ่ ดินลากสงั ขารเข ้ามาในคณะให ้ได ้โดยไมเ่ ป็ นทีจ
้ อยา่ งงีเ้ ลย วั นนี แ ่ ับจ ้องก็เป็ นเรื อ
่ ง
ยากสุดกูแ่ ล ้ว
“โอเคไมพ
่ ด
ู ”
“จริ งเหรอ”
“จริ งส”ิ
“แน่นะ”
“แน่ส”ิ
“ไมย่ ั ่วนะ”
“ไมย่ ั ่วส”ิ
“คนอวดดี”
“จะอวดดี”
“งั น
้ กูไป”
“จะไปแหง่ ใดหรื อนี ”่
“ไปขุดหลุมฝั งศพพวกมึงไงไอ ้ฟาย! เลน

่ อะไรดูหน ้ากูด ้วย” แตก
่ ก
ู ็เลน
่ กับมั นซะเกือบจบเพลง
เลย แมง่ เอ๊ย!
บางทีอยูก่ ับไอ ้สามตัวนี ก

้ ็ดค
ี รั บ มีทก
ุ อยา่ งยกเว ้นอนาคตและเงินทอง มองเห็นอยา่ งเดียวคือ
ความวินาศในชวี ต ิ มหา’ลั ย แตก ่ ท
็ าให ผ
้ มหายเครี ยดไปได ้บ ้าง กอ่ นจะกลับมาเป็ นกังวลตอ่ เพราะ
ต ้องรี บแจ ้นไปตามล า้ งตามเช็ดเรื อ ่ งเมือ
่ คืนกับตัวต ้นเหตุให ้จบเป็ นเรื อ
่ งๆ ไป
ซงึ่ ผมมั ่นใจวา่ ตอนนี ไ

้ อส
้ ารวั ตรคงเสด็จประทั บ ณ คณะรั ฐศาสตร์เรี ยบร ้อยแล ้ว
“พวกมึงลอกการบ ้านกันไปกอ
่ นนะ ฝากสง่ งานให ้กูด ้วย” ผมลุกขึน
้ เต็มความสูง ถือแก ้วน้ ากับ
กระเป๋ าตั ง้ ทา่ จะผละออกไป
“แล ว้ มึงจะไปไหนอะ่ ”
“ไปหาไอ ว้ ั ตร” ผมตอบตามความจริ ง
“ฮั ่นแน่!! หัวใจเรี ยกร ้องเหรอมึง” ไอ ้ฟ่ งพูดแซวเสย

ี งกระเสา่ ไมพ
่ อยั งยั กคิว้ หลิว ่ ตาจนอยากจะ
กระโดดถีบขาคู ่
“หัวใจไมเ่ รี ยกหรอก แตต

่ น
ี กูเนี ย ิ น
่ สส ั ่ ดิ๊ กๆ ละ”
“มึงจะไปกระทืบมัน?”
“เปลา่ ! กูจะกระทืบมึงเนี ย ื ก เอามั ย

่ ถ ้ายั งไมห
่ ยุดเสอ ้ ”
“ตามสบายเลยเพือ
่ นครั บ เก็บตีนมึงไว ้เดินเตาะแตะเถอะ”
ผมได ้แตเ่ ดินฟึ ดฟั ดออกจากตึกนิ ต ิ มุง ่ หน ้าไปทีต ึ รั ฐศาสตร์ซงึ่ หา่ งออกไปไมไ่ กลนั ก ทั นทีท ่ี
่ ก
เท า้ ก า้ วเข ้ามาในตัวอาคาร ทุกสายตาก็จับจ ้องมาทีผ ่ มราวกับทาความผิดร ้ายแรง ทั ง้ รุ น
่ พี่ หรื อ
แม ้แตร่ นุ ่ เดียวกันมั นก็พากั นหันขวั บเพง่ เรดาร์จโู่ จมโดยพร ้อมเพรี ยง
ซวยละสาด เหมือนกูอยูผ
่ ด
ิ ทีผ
่ ด
ิ ทางฉิ บหาย
คือคนอยา่ งไอ ้ไทน์ไมเ่ คยทาผิดอะไรเลยนะเว ย้ ขโมยของกินศาลพระภูมก ิ ย็ งั ไมเ่ คย ทาไมถึง

ต ้องพาตัวเองมาเจอสถานการณ์ทย ่ี ากลาบากขนาดนี ด
้ ้วยวะ แตเ่ ครี ยดไปก็เทา่ นั น ้ แหละครั บ
ความจริ งชาติทแ ่ี ล ้วผมอาจจะทากรรมใหญห
่ ลวงด ว้ ยการเสอ ื กเรื อ
่ งของชาวบ ้านจนทาให
้ชวี ติ
เขาลม
่ จม ชาตินก ้ี เ็ ลยต ้องชดใชด้ ว้ ยการปลอ่ ยให ้คนอืน ื กบ ้าง
่ เสอ
่ นเดียวทีโ่ ต๊ะซงึ่ หา่ งออก

ไปไม่
เดินผา่ นโต๊ะม ้าหินออ่ นมาได ้ไมเ่ ทา่ ไหร่ ผมก็เห็นตัวปั ญหานั ่ งอยูค
ถึง 20 เมตร ดังนั น้ ผมเลยไมร่ อชาพุ้ ง่ ตรงไปหาอยา่ งไววอ่ ง
“ทาไมไมร่ ั บสายกูวะ” เมือ

่ เข ้าประชดิ ตัวได ้กร็ บ ื การ์ตน
ี ฉะทั นที ไอ ้สารวั ตรละจากหนั งสอ ู วั นพีช
่ั
ในมือชวครู ่ กอ
่ นจะเงยหน ้าขึน้ มามองผมด ้วยสายตาเรี ยบนิ ง ่
“ก็มงึ บอกไมใ่ ห ้กูรับสายใคร กูกเ็ ลยไมร่ ั บ”
ั กูหมายถึงคนอืน
“สด ่ ไมไ่ ด ้หมายถึงกู”
“ตอนนั น
้ มึงไมไ่ ด ้พูดแบบนี้ ”
่ ย
“คือตัง้ ใจจะกวนประสาทกูใชม ั ้ แล ว้ ปิ ดเครื อ
่ งหนี กท
ู าไม”
“ราคาญ”
ผมละ่ โคตรอยากจะเตะกระดูกหูค ้อน ทั ่ง โกรนของมั นออกมาซะจริ งๆ
“เอามือถือกูคน
ื มาได ้แล ้ว” ไมพ
่ ด
ู เปลา่ ผมรี บยืน ่ ทวงคืนอิสรภาพทางสงั คม
่ มือไปข ้างหน า้ เพือ
ออนไลน์จากอีกฝ่ ายทั นที
่ มเสร็จยั งละ่ ” คนตรงหน ้าสวนกลั บมาด ้วยสห

“แล ว้ มือถือกูซอ ี น ้ากวนๆ
“ก็เดีย ่ มแล ้วจะเอามาคืนให ้ไง”

๋ วซอ
“เสร็จเมือ
่ ไหร่กเ็ อามาแลกคืนดิ” ทาไมพูดยากพูดเย็นจั งวะ เกิดมาบอกเลยไมเ่ คยเจอใครทีต ่ ้อง
้
ใชความอดทนในการพูดขนาดนี ม ้ ากอ
่ น แตใ่ นเมือ ้
่ มั นไมย่ อมคืนผมก็จาเป็ นต ้องใชทา่ ไม ้ตายที่
ทาให ้สาวๆ หลายคนถึงกับสยบแทบเท ้ามานั กตอ่ นั ก นั ่ นคือคารมทีเ่ ป็ นตอ่
“แหม...อยา่ เพิง่ หลงกูด ิ ได ้มือถือกูไปใชวั ้ นเดียวถึงกับไมอ่ ยากคืนเลยเหรอ”
“ตอนเด็กมีใครสอนมึงมั ย
้ ”
“สอนอะไร”
“เป็ นเด็กเป็ นเล็กอยา่ หัดเพ ้อเจ ้อ โตขึน

้ มามั นจะเป็ นแบบนี้ ”
“แบบนี ค
้ อ
ื แบบไหน พูดให ้ดีๆ นะเว ้ย”
“เป็ นแบบมึงนี ไ
่ ง ไปไกลๆ เลยป่ ะ ราคาญ”
้ ื ทิง้ ได ้มัย
“คาก็ราคาญ สองคาก็ราคาญ ถามจริง กูซอ ้ คาเนี ย
้ ”
“มึงไมม
่ ป ้ื หรอก คาพูดกูราคาแพง” โอ โ้ หหลอ่ จริ งจริ๊ ง หลอ่ วั วตายควายล ้มอะไรขนาด
ี ั ญญาซอ
นี พ
้ อ
่ หัวใจทองคา พอ่ ดอกพิกล ุ ร่วงออกจากปาก ถุย
“จะยืนเบะปากใสก่ อ
ู กี นานมั ย
้ คนจะอา่ นการ์ตนู ” ได ท
้ ีละ่ แซะกูจัง ตอนแรกจากทีต
่ งั ้ ใจ
จะมาดา่
มั นให ้หงอ กลายเป็ นผมเองทีก ่ าลั งถูกตอกกลั บอยา่ งเลือดเย็น
ั ญากับกูกอ
“สญ ่ นวา่ มึงจะไมย่ งุ ่ กับมือถือกูอก
ี ”
“ก็ถ า้ มึงไมโ่ ทรมากวนตีนใครจะยุง ่ ”
“โอเค สญ ั ญากับกูแล ้วนะ” จากทีโ่ กรธแรกๆ พลั นหายไปในพริ บตา แผนตอ่ มาเลยกลายเป็ น
่ ต ้นบทสนทนาใหมอ่ ยา่ งชา่ ชอง
การตีเนี ยนนั ่ งลงตรงโต๊ะตัวเดียวกับมั นแล ้วเริ ม
่ื เลน
่ วา่ วั ตรใชม
“มึงชอ ่ ย
ั้ ”
“เพือ
่ นเรี ยกแบบนั น ้ แตค
่ วามจริ งไมใ่ ช”่ เสย
ี งทุ ้มตอบกลั บแทบจะทั นที แม ส
้ ายตาของมั นจะ
ไมไ่ ด ้จับจ ้องมาทีผ ้ี วเดียว
่ มแม ้แตเ่ สย
มึงควรภูมใิ จนะ เพราะกูไมเ่ คยยิม้ หลอ่ บรรลั ยแบบนี ใ้ ห ผ
้ ู ้ชายคนไหนเลย มึงเป็ นคนแรก แตไ่ อ ้
ควายนี ก
่ ลั บเห็นลูฟ
่ ี เลม
่ 45 บาทสาคั ญกวา่ กู
่ื เลน
่ วา่ อะไร” ผมยั งคงถามตอ่
“แล ว้ มึงชอ
“ไมม
่ ”ี
“ฮะ!”
“ก็ไมม
่ ไี ง”
่ ช ่ื เลน
“มึงไมม ่ เหรอ”
ี อ
“อืม”
“พอ่ แมม
่ งึ คิดยั งไงวะ มีลก ่ื เลน่ เนี ย
ู แตไ่ มต
่ งั ้ ชอ ่ ”
“ก็คด ่ื จริงไง ถามแปลกๆ”

ิ วา่ ต ้องมีแคช่ อ
ผมโคตรอยากถามกลั บไปจริ งๆ วา่ มั นเติบโตมาได ย้ ั งไง แล ้วเวลาแนะนาตัวมั นไมต ่ ้องพูดวา่

สวั สดีครั บ ผมชอื่ สารวั ตรไมม
่ เพราะพอ่ แมไ่ มไ่ ด ้ตัง้ ให ้แบบนี เ้ หรอ บ ้าไปแล ้ว หมายถึง
ี อ
บ ้านของมั นน่ะอินดีส
้ ายไหนกันแน่ กูนงี่ งเต๊ก เกิดมาไมเ่ คยพบเคยเจอ
“มีพน
่ี ้องมั ย
้ ”
ื กอะไร”
“เสอ
“อยากรู ้”
“มีน ้องสองคน”
่ื อะไรบ ้างอะ่ เผือ

“ชอ ่ ทาความรู จ้ ั ก”
“น ้องกูมันคงไมอ่ ยากรู จ้ ั กกับคนอยา่ งมึงหรอก”
“รู ้ได ้ไง หรื อไมม ่ อยา่ บอกนะบ ้านมึงเรี ยกกันด ้วยชอ
ี อ ่ื จริงกันหมดน่ะ” ผมเห็นหน ้า
หน่าย
โลกของคนข ้างๆ ก็กลั น ้ ขาแทบไมอ่ ยู ่ เรื อ ื กชาวบ ้านนี ข
่ งตื๊ อเสอ ่ อให ้บอก ระดั บออสการ์
มาเองค
รั ช
่ื ผู ้กอง อีกคนชอ
“คนนึ งชอ ่ื ผู ้หมวด” สุดท ้ายก็ยอมบอกจนได ้
“น ้องก็มช ่ื เลน
่ นี ห
ี อ ่ วา่ ”
่ื เลน
่ ”
“พอ่ กับแมเ่ พิง่ นึ กได ว้ า่ ต ้องมีชอ
เพลียจิตเพลียใจฉิ บหาย ผมรู ้ละวา่ ไอ ้สารวั ตรมั นได ้ความกวนตีนมาจากใคร มั นเป็ นกันทั ง้
ครอบครั ว งานหนั กละ่ ทีนเี้ พราะผมกาลั งตีสนิ ทอยูก ่ บ
ั ตัวเหีย
้ อะไรไมร่ ู ้อยู ่
่ื ไทน์นะ”
“กูชอ
“ใครอยากรู ้”
“เออ กูสาระแนอยากบอกเอง”
“ก็รู ้ตัวหนิ ”
เราเงียบไปพักใหญ่ ความจริ งแล ว้ ถ า้ มองไอ ้สารวั ตรดีๆ หน ้าตามั นก็...หลอ่ ใชได ้ ้นะ นี เ่ ลยเป็ น
เหตุผลทีท่ าให ้ผมและก๊วนพระเอกทั ง้ สามเลือกมั นให เ้ ข ้ารอบสุดท า้ ย แม ้อีกฝ่ ายจะเป็ นผู ้ชายตัว
สูงใหญผ ่ ด ิ กับสเป็ กผู ้หญิงในดวงใจของผมไปมากโขก็ตาม
ื ก รี บเบีย
“มองหน ้าทาไม” ผมสะดุ ้งเฮอ ่ งสายตามองไปทีอ
่ น
่ื พร ้อมกับยกมือเกาหัวแก เ้ ก ้อ
“ปะ...เปลา่ ”
“กูหลอ่ ก็บอก”
“แมง่ หลงตัวเองฉิ บหาย จริงๆ กูกแ

็ คอ่ ยากให ้มึงชว ่ ยมาเป็ นไม ้กันหมาให เ้ ทา่ นั น
้ เพราะ
ตอนนี ม
้ี
คนตามจีบกูอยู”่ พูดไปพูดมามั นก็อดเข ้าประเด็นไมไ่ ด ้จริงๆ
“เขาไมส
่ วยเหรอมึงถึงไมช่ อบ”
“ผู ้ชาย” ไอ ้สารวั ตรเงียบไปอึดใจหนึ ง ่ กอ่ นจะกรอกตาไปมาเหมือนกาลั งครุ น ่ คิดอะไรบางอยา่ ง

อยา่ นะมึง...กูไมไ่ ด เ้ บีย
่ งเบนทางเพศอยา่ งทีม ั พักมั นก็ตอบกลับมา
่ งึ กาลั งคิดหรอกนะ แล ้วสก
ี งโมโนโทนเชน
ด ้วยน้ าเสย ่ เดิม
“แล ว้ ทาไม มั นก็ดไี มใ่ ชเ่ หรอทีม ั คนมาสนใจมึง”

่ ใี ครสก
“งั น
้ กูถามหน่อย ทีมงึ มีคนมาสนใจมากมายทาไมไมช่ อบกลับบ ้างวะ”
“จาเป็ นด ้วยเหรอทีก
่ ต ่ วายในชวี ต
ู ้องสนใจใครตอ่ ใคร กูไมไ่ ด ้อยากให ใ้ ครเข ้ามาวุน ั หน่อย
ิ
กูสก
มั นน่าราคาญ”
ึ ของกูในตอนนี ”้
“นั ่ นแหละ! คาตอบของมึงคือความรู ้สก
“...”
่ื เถอะ สก
“แตเ่ ชอ ั วั นมึงก็คงอยากให ้ใครสก
ั คนเข า้ มาวุน
่ วายในชวี ต
ิ ของมึงเองแหละ”
“ก็มแ
ี ล ้วตัวนึ งนี ไ
่ ง”
“ไหนวะ”
“ก็นง่ ั อยูต ่ วายชวี ต

่ รงนี ไ้ งไอต
้ วั วุน ิ คนอืน
่ ”
ั วา่ กูทา
ผมโดนมือหนาโยกหัวอยา่ งแรงกอ่ นจะเก็บข ้าวของเดินหนี ไป ทิง้ ไว ้แตเ่ พียงความสงสย
อะไรผิดเหรอ หรื อกูทาตัววุน
่ วายเกินไป
วั นเปิ ดโลกกิจกรรมมาถึง ผมได้ แตเ่ ดินแทรกเข้ าไปในหมูม่ วลประชานิ สติ ปี หนึ ง่ ที่ขนกันมาแน่นถนั ดฮอลล์ เนื่ องจากวั นนี ้
เราต้ องลงชมรมที่ตอ ้ งเรี ยนไปจนกวา่ จะเก็บชั ว ่ โมงครบกอ
่ นเรี ยนจบ ซึง่ ตอนนี ผ
้ มก็คดิ ไมค
่ อ่ ยออกวา่ จะเรี ยนอะไรดีเพราะ
ไอ้ กรี นมั นเอาแตเ่ กาะติดผมยิง่ กวา่ ปลิงน ้าจืด
นี่ วิง่ หนี มาได้ ก็บญ

ุ ทว่ มหัวแล้ ว แถมยั งมาซวยซ า้ ซวยซ้ อนเพราะไอ้ เผือกกับไอ้ ฟ่งหนี ตายไปลงชมรมต้ มยาดองกับนวด
ฝ่ า
ตีน สว่ นไอ้ โอมก็ไปอยูค่ ฟั เวอร์ แดนซเ์ พื่อเพง่ เล็งกางเกงในผูห
้ ญิง ทิ ้งให้ ผมยืนเก้ ๆ กังๆ วา่ จะเลือกลงที่ไหนดี กระทั ง่ หันไป
เจอกับชมรมปิ งปองเข้ า ความหวั งที่ดบั วูบก็สวา่ งจ้ าขึ ้นมาอีกครั ง้
“พี่ครั บ”
“เต็มแล้ วน้ อง!” ยั งไมท

่ น
ั ได้ ถามก็รีบตัดอนาคตกูซะเร็วยิง่ ยวด
ผมเลยเดินถือใบรายชื่อชมรมเบียดเข้ าไปในโซนที่มคี นตอ่ แถวยาวที่สดุ แถวหนึ ง่ ที่สาคั ญคือผมเห็นพวกวิศวฯ นั ง่ เลน ่ กีตาร์

อยูบ่ นเวทีเล็กๆ นั น่ ด้ วย เลยทาให้ ร้ ูวา่ บูทนี ้เป็ นของชมรมดนตรี สากล ซึง่ ไมร่ ้ วู า่ จะรั บกี่คนและเต็มเมื่อไหร่ นอกจากจะลอง
เสีย ่ งดวงดู
“เธอๆ” ผมสะกิดไหลค
่ นข้ างหน้ าเพราะไมอ่ ยากยืนตอ่ แถวให้ เสียเวลากรณี รับคนจากัด
“คะ” ผูห
้ ญิงอวบๆ ตรงหน้ าเงยหน้ ามองผม
“ชมรมนี ้รับกี่คนเหรอ”
่ อนนี ้คนสมั ครเยอะรุ ่ นพี่จะคั ดเอาอีกที”

“ตอนแรกรั บห้ าสิบ แตต
“ทุกปี มั นเยอะขนาดนี เ้ ลยเหรอวะ” คราวนี ้ไมไ่ ด้ ถาม แตพ

่ ม
ึ พากับตัวเองในใจจนกระทั ง่ มีรุ่นพี่ผ้ หู
ญิงในชุดช็อปคนหนึ ง่ เดิน
เข้ ามา
“ทุกปี มั นไมข่ นาดนี ้หรอก แตพ

่ อดีมีน้องปี หนึ ง่ คนนึ งเข้ ามาสมั คร สาวๆ ก็เลยแหก
่ น
ั
มา”
“ใครอะ่ ครั บ”
“สารวั ตร”
่ ช็ า่ งเถอะครั บลงชื่อไปกอ
เหยดดดดดดด ถึงวา่ ละ่ ตอ่ แถวยั นชาติหน้ ายั งไมร่ ้ ูเลยวา่ จะได้ สมั ครมั ย้ แตก ่ นเพื่อสร้ างโมเมนต์
่
หลอกตาไอ้ กรี นมั น แมง่ ชว่ งนี ้หายไปหลุมไหนไมร่ ้ ูแตเ่ ชือเถอะวา่ สั กพักมั นจะเลื ้อยขึ ้นมาแดกท้ ายทอยผม
ทุกคนทยอยลงชื่อใบสมั ครชมรมจนครบ พร้ อมกับได้ รั บกระดาษเอสีแ่ ผน

่ หนึ ง่ ติดมาด้ วย ตรงนี ้จะมีชอ่ งให้ เขียนชื่อและ
คณะ พร้ อมบอกเหตุผลวา่ ทาไมถึงอยากมาเรี ยนดนตรี สากล
ความจริ งกูไมไ่ ด้ อยากเรี ยนครั บ กูหนี ไอ้ ต๊ ดุ มาติดไอ้ สารวั ตร แตไ่ มค ่ ิดวา่ ทุกอยา่ งมั นจะยากเย็นขนาดนี ้ กีตาร์ ก็เลน
่ ไมเ่ ป็ น
กลอง เบสยิง่ แล้ วใหญ่ ทาอะไรไมไ่ ด้ เลย แตก ่ เ็ ขียนเหตุผลโกหกเพื่อให้ เขาสงสารออกไป
จนถึงวินาทีล้ นุ ระทึกของชาวประชาเด็กปี หนึ ง่ มาถึง เมื่อรุ ่ นพี่หา่ มๆ ตัวสูงใหญเ่ ดินขึ ้นไปบนเวทีเล็กๆ กอ

่ นจะประกาศผล
ผา่ นไมโครโฟนด้ วยน ้าเสียงก้ องกังวาน
“ชมรมดนตรี สากลปี นี ้ได้ รั บเสียงตอบรั บจากน้ องๆ ทุกคนเยอะมาก ซึง่ พวกพี่กด ็ ีใจและยินดีจะรั บน้ องๆ เข้ ามาร่วมใน
่ ้วยข้ อจากัดของคนสอนบวกกั บเครื่ องดนตรี ที่มีไมเ่ พียงพอทาให้ พี่ตอ
ชมรม แตด ้ งจากัดคนสมั คร”
ถามมาคร่าวๆ ปี ที่แล้ วรอทั งวั

้ นยั งไมค
่ รบ 50 คนเลยหา่ ชมรมมีเป็ นร้ อย ปี นี ผ
้ ิดคาดมากเพราะคนมาเยอะจนใบ
สมั ครแทบ
ไมเ่ หลือแจก
“พี่ไมไ่ ด้ คดั คนที่เลน ่ นอยา่ งเดียวนะครั บ คนที่ไมเ่ คยมีพื ้นฐานเลยแตม

่ ดนตรี เป็ นมากอ ่ ีความตังใจจริ
้ งพี่กร็ ั บนะ ดั งนั นน้
้ อง
ที่มีรายชื่อดังตอ่ ไปนี ้คือสมาชิกชมรมดนตรี สากลของเรา คนแรกจิรโชติ คณะวิศวกรรมศาสตร์ ครั บ คนที่สอง...”
แล้ วพี่แกก็ไลไ่ ปเรื่ อยๆ
“คนที่ย่ีสบ
ิ สีส ่ ารวั ตร คณะรั ฐศาสตร์ ”
“กรี๊ ดดดดดดดด” ทั นทีท่ีช่ือของไอ้ สารวั ตรถูกประกาศ เหลา่ บรรดาผูส

้ มั ครที่ล้ น
ุ อยูข่ ้ างๆ
ก็ลกุ เฮขึ ้นมาจนผมตกใจ เออ่ ...นี่
เข้ าชมรมดนตรี หรื อลุน
้ สลากกินแบง่ รั ฐบาลกั นแน่วะ แตก ็ นั ่ แหละ ถ้ าไมม
่ น ่ ีไอ้ สารวั ตรทุกอยา่ งก็ไร้ ความหมาย แยกย ้ ายตัว
ใครตัวมั นซะเถอะ
“คนที่สส
่ี บิ เก้ า กัญญารั ตน์ คณะบริ หารฯ และคนที่หา้ สิบ...”
ทีปกร ทีปกร ทีปกร

อยา่ งกับลุน
้ เข้ ารอบมิสยูนิเวิร์สทั งที
้ ่ผมก็นงั ่ อยูท่ ่พ
ี ื ้นเพื่อรอเข้ าแคช่ มรมดนตรี สากล
“บุษบาจากคณะสั งคมศาสตร์ ”
เฮ้ อ...หมดสิทธิ์ ได้ แตน ่ งั ่ คอตกกับเหลา่ บรรดาผูห ้ ญิงน่ารั กอีกหลายคน ความจริ งผมควรเลิกตอแยไอ้ สารวั ตรได้ แล้ ว เพราะ
การหาคนชอบใหมห ่ รื อไมก
่ ฆ็ า่ ไอ้ กรี นทิ ง้ ยั งดูงา่ ยซะกวา่ ดังนั นผมจึ
้ งตังท่
้ าเดินออกไปหา
ชมรมใหมอ่ ีกครั ง้ แม้ ความเสีย ่ งที่
จะเจอไอ้ กรี นจะมีอยูม่ ากก็ตาม แตม ่ ือของใครคนหนึ ง่ ก็รงั ้ ผมเอาไว้ ซะกอ ่ น
“ไอ้ สารเลว” ผมเรี ยกชื่อคนตรงหน้ าทั นที
“ทาไม งอนรุ ่ นพี่เหรอที่ไมเ่ ลือกมึงเข้ าชมรม”
“เออตอกย ้ากูเข้ าไปสิ ความจริ งกูกไ็ มอ่ ยากเรี ยนนั กหรอกดนตรี บา้ บออะไรนี่ ชมรมทาอาหารอีสานดูนา่ สนใจกวา่ เยอะ”
แม้ ผมจะทาอาหารอะไรไมเ่ ป็ นเลยก็ตาม
“งั นก็
้ ไปดิ”
“เออก็จะไปนี่ ไง รั ง้ กูไว้ ทาไมละ่ ”
“หา่ ...มีดีแคห
่ น้ าตา แตส
่ ติปัญญาโคตรโหรงเหรง” อ้ าวสั ด! ดา่ กูอกี
“ครั บพอ่ ฉลาดหลั กแหลม พอ่ สิงหข์ าวผูโ้ หดสั ด” แดกดันได้ สกั พัก ผมก็ถกู รั ง้ ให้ เดินตามคนตัวสูงกวา่ ไปด้ านหลั งเวที ที่ซงึ่ มี
รุ่ นพี่ปีสูงและประธานชมรมยืนอออยูต่ รงนั น้
“อ้ าวมีอะไรวั ตร” อีกฝ่ ายโพลง่ ขึ ้นด้ วยสีหน้ าแปลกใจ
“เพื่อนผม มั นอยากเข้ าชมรม” ไอ้ คนข้ างๆ พูดออกมา คือเมื่อกี ้กูยงั พูดอยูเ่ ลยวา่ ไมอ่ ยากอยู ่ นี่ เสือกมาเป็ นธุระกงการอะไร
ให้ เนี่ ย
“คนครบแล้ วนะ”
“อยากให้ พี่ลองพิจารณาดู”
“งั นน้
้ อง...ไทน์นิติ” ประธานชมรมมองหน้ าผมสลั บกับป้ายชื่อไปด้ วย กอ
่ นจะกอดอกโพลง่ คาถามบางอยา่ งออกมาทั น
ควั น
“อยากเลน
่ อะไร”
“กีตาร์ ครั บ”
“แล้ วเลน
่ กีตาร์ เป็ นมั ย้ ”
“ไมเ่ ป็ นครั บ”
“เคยจั บคอร์ ดกีตาร์ หรื อเปลา่ ”
“ไมเ่ คยครั บ”
“รู้ จกั ซีเมเจอร์ มยั ้ ”
“ไม”
่
“อีไมเนอร์ ”
“ไมร่ ้ ู ครั บ”
“F310”
ผมสา่ ยหัว
“ทาคามิเนะ”
“อะไรเหรอครั บ”
“รู้ จกั กีตาร์ ยี่ห้ออะไรบ้ าง”
“ไมร่ ้ ู จกั เลย”
“น้ อง...ถามจริ ง รู้ จกั อะไรบ้ างมั ย้ ”
“ผมเหรอครั บ” วา่ พลางชี ้มาทีต

่ นจะจ้ องมองไปยั งคนที่ยนื อยูข่ ้ างๆ ด้ วยสายตางงงวยเต็มแก่
่ วั เอง กอ
“...”
“ผมรู้ จั กสารวั ตรครั บ และเพราะไอ้ สารวั ตร ผมก็เลยอยากเล่ นกีตาร์ ”

คาบแรกของการเข้ าชมรมดนตรี สากล ต้ องบอกก่อนเลยวา่ บรรยากาศคอ่ นข้ างคึกคั ก เพราะเป็ นการรวมตัวกันครั ง้ แรกของ
สมาชิกปี หนึ ง่ และรุ ่ นพี่ทกุ คน ด้ วยความที่เป็ นรุ ่ นน้ องเราเลยถูกสั ง่ ให้ นงั ่ กองรวมกันอยูท่ มี่ มุ หนึ ง่ ของห้ อง
หลายคนมีเป้าหมายแตแ ่ รกแล้ ววา่ จะเลน ่ อะไร เพราะเตรี ยมเครื่ องดนตรี มาเองเสร็ จสรรพ โดยเฉพาะคนที่ได้ รั บความ
สนใจมากที่สดุ คงไมต ่ อ ้ งเดานะครั บวา่ เป็ นใคร ก็ไอ้ สารวั ตรขวั ญใจสาวแท้ สาวเทียมยั งไงละ่ เพราะแคค
่ าบแรกมั นก็
กระแดะหิ ้วกีตาร์ คลาสสิกตัวแพงเข้ ามาที่ชมรมเพื่อเรี ยกเรตติ ง้ ซะแล้ ว
่ นอื่นพี่ อยากให้ ทกุ คนแบง่ กลุม

“น้ องๆ ครั บ กอ
่ กันกอ ่ เครื่ องดนตรี ชนิ ดไหน เริ่ มที่กีตาร์
่ นวา่ ใครอยากเลน
ยา้ ยมานั ง่ ฝั่ ง
ซ้ ายมือเลยครั บ ใครจะเลน ่ กลองเดินไปหลั งห้ อง เบสด้ านขวาเลย...” จากนั นประธานชมรมแกก็
้
พน่ น ้าลายเป็ นกะละมั ง
จนกระทั ง่ เรานั ง่ แยกกลุม่ ก้ อนกันอยา่ งชั ดเจน
จะวุน่ วายหน่อยก็ตรงพวกอยากเรี ยนกีตาร์ เนี่ ยแหละ ไมร่ ้ ูวา่ อยากเลน

่ กันจริ งจั งหรื อวา่ ตามไอ้ สารวั ตรมากันแน่ แตผ
่ มฟั น
ธงเลยวา่ สว่ นใหญเ่ ป็ นอยา่ งหลั งแม้ กระทั ง่ ...กูเอง
“น้ องๆ ที่แบง่ กลุม

่ กันแล้ ว เดินแยกห้ องไปกับสต๊ าฟเลยครั บ อยา่ แตกแถวนะ” นั ง่ ได้ ไมเ่ ทา่ ไหร่กเ็ ป็ นอั นให้ กตู ้
องลุกอีกแล้ ว
คราวนี ผ้ มเดินเข้ าไปในห้ องซ้ อมดนตรี ซงึ่ มีขนาดกว้ างกวา่ ปกติ สามารถยั ดคนสิบกวา่ คนเข้ าไปได้ เรานั ง่ รอกันอยูน่ าน
ระหวา่ งนั นทุ
้ กคนก็ทาความรู้ จกั กันไปเรื่ อยๆ ซึง่ ผมก็ดนั ไปนั ง่ ใกล้ กบั ไอ้ หนุ ม่ ฮอตขวั ญใจชาวมอ เราก็เลยต้ องพูดคุ
ยกันบ้ าง
“มือสวยจั งนะ” คนเลน

่ กีตาร์ สว ่ นใหญม
่ กั มือด้ าน แตไ่ มเ่ หมือนไอ้ คนข้ างๆ เพราะมือของมั นไมไ่ ด้ เป็ นแบบนั น้
“ใครจะไปเหมือนมึง มืออยา่ งกับตาปลา”
“สั ด กูชมมึงป่ ะ พูดดีด้วยยั งจะมาแซะกูอีก”
“กูพด
ู ความจริ ง มึงจะให้ กโู กหกวา่ มือมึงสวยอยา่ งนั นเหรอไอ้
้ ตวั วุน่ วาย”
“เลิกเรี ยกกูแบบนี ไ้ ด้ แล้ ว”

“ตัววุน
่ วาย”
่ วาย”
“ไอ้ สดั ”
่ วาย”
“โอ๊ ย! ไอ้ เหี ้ย”
่ วาย”
“อ้ าวสองคนทีเ่ ถียงกันน่ะลุกขึ ้นเลยครั บ” เหยยยยยย ซวยแล้ วมั ยล่

้ ะไอ้ ฟาย เพราะมั นคนเดียวเลย
ทาให้ ผมต้ องเดิน
่ เรื่ องเดินตามอยูไ่ มห
ออกไปหน้ าแถวอยา่ งจาใจ แม้ จะมีไอ้ ขี ้กอ ่ า่ งก็เถอะ
“เห็นยุกยิกกันอยูส
่ นดีกวา่ เพื่อความรั กใคร่กลม
่ องคน มาเลยครั บมาเป็ นคนสุดท้ ายของกิจกรรมละลายพฤติกรรมกั นกอ
เกลียว น้ องๆ เห็นลูกอมเม็ดนี ้มัยครั
้ บ”
“เห็นคา่ /เห็นครั บ” กูจาได้ นี่ มายมิ ้นทบ

์ อลหอมอร่ อยสองเม็ดบาทนั น
่ ล้ วมั นเกี่ยวอะไรกับ
่ เอง แตแ
การละลายพฤติกรรม
เหรอครั บรุ่นพี่
“น้ องผูห
้ ญิงไมต ้ ง ผูช้ ายที่นงั ่ คนแรกรั บไปเลยครั บ”
่ อ
่ องตามรุ ่นพี่ตวั โยง่ ตรงหน้ าไมก

ผมได้ แตม ่ ะพริ บ เห็นเจ้ าตัวยื่นลูกอมเม็ดเล็กให้ กบั เพื่อนร่วมชั นปี
้ คนหนึ ง่ ก็หนาวยะเยือก
ขึ ้นมาทั นที
“แกะเปลือกออกครั บ”
“กะ...แกะแล้ วครั บรุ ่ นพี”่
“อมเข้ าไปครั บ” กะ...กูร้ ู แล้ ว วา่ จะเกิดความฉิ บหายอะไรขึ ้นในชีวต

ิ กูตอ่ จากนี ้
“งื ้อออออ” พวกผูห

้ ญิงพากันร้ องระงมไมข่ าดสาย โชคดีหน่อยทีเ่ ขาให้ เลน
่ เฉพาะผูช้ าย แตร่ ้ ู มยว ่
ั ้ าโชคร้ ายกาลั งจะตกอยูท่ ่ี

กู ไมน่ ะครั บรุ่ นพี่ท่ีเคารพ ผมรั กพวกพี่มาก ผมรู้ วา่ พวกพีจ่ ะไมใ่ ช้ ระบบนี ้ในการละลายพฤติกรรมในชมรมของเรา
“สง่ ตอ่ ให้ เพื่อนผูช้ ายข้ างๆ ด้ วยปากครั บ” แคไ่ ด้ ยินกูกแ

็ ทบผะอืดผะอมอยากอ้ วกขึ ้นมาครามครั น ใจมั นเดาะไปแล้ ว แตข่ า
ยั งคงตังตรงมองดู
้ เพื่อนตรงหน้ าสง่ ตอ่ ลูกอมเม็ดจ้ อยจากปากสูป่ าก
โฮฮฮฮฮฮฮ ลืมไป...ผมคนท้ ายๆ เลย
“เอ้ ารี บรั บไปสิครั บ จะได้ สนิ ทกันเร็ วๆ” เชี่ยนี่ ก็บล
ิ ตจ์ งั เลย
พวกหา่ มใจหยาบถึงกับใจปลาซิวขึ ้นมาทั นที พากันเตรี ยมอ้ วกเป็ นระนาวจนกระทั ง่ ใกล้ ถงึ ตาผมแล้ วที่ตอ
้ งเดินไปคาบลูก
อมที่ละลายจนหดเล็กเทา่ จิม
๋ มด แตเ่ สี ้ยววินาทีนนโชคชะตาเหมื
ั้ อนจะเข้ าข้ างคนดี เมื่อเพื่อนคนกอ
่ นหน้
าเผลอทามิ ้นท ์
บอลกระเด้ งกระดอนสูพ่ ื ้นเบื ้องลา่ งด้ วยความคาดไมถ่ ึง
เย!
่ !!!! กูรอดแล้ ววววววว
อยากโผเข้ าไปกอดไอ้ สารวั ตรแน่นๆ แตก ็ กู เบรกจากเสียงเข้ มๆ ของรุ ่ นพี่ซะกอ

่ ถ ่ น
“ตกไปซะละ เหลือสองคน”
“...”
“ไมเ่ ป็ นไรอมใหม่ น้ องไทน์นิติอา้ ปากครั บ”
เยดดดดดดดดด ใครมั นอุตริ คิดวิธีนี ้ขึ ้นมา แตก่ กู ็มิอาจต้ านแรงเผด็จการของไอ้ พวกรุ ่ นพี่ใจหมาได้ เพราะมั นเลน
่ จั บลูกอม
กรอกปากผมทีเดียวสามเม็ดรวด กอ ่ นจะดันหลั ง ให ้ ผินหน้ าไปหาไอ้ สารวั ตรซึง่ ทาหน้ าเมายาเบื่ออยูไ่ มใ่ กล้ ไมไ่ กล
้ ญิงหลายคนสง่ เสียงร้ องระงมทั นทีท่ีผมถูกผลั กเข้ าไปใกล้ กบ

“กรี๊ ดดดดดดดดด” ผูห
ั คนตัว
สูง กอ
่ นเสียงทุม
้ จะพูดขึ ้นเบาๆ
“ใช้ ฟันกัดสิ” ไอ้ เอี ้ย สามเม็ดในปากกูจะให้ กกู ด

ั อั นไหนกอ
่ น ตอบ!!
“ฮื ้อออออ”
“ดันมั นออกมา ทาไมต้ องให้ กบ

ู อก”
“ไอ้ อาไอ้ อยั ๊ อะ่ ” (ไมท

่ าได้ มยอ่
ั ้ ะ)
“อยา่ กลืนลงไปนะ ไมง่ นรุ

ั ้ ่นพี่แกล้ งมึงอีกแน่” กูละ่ อยากร้ องไห้ จงั แมง่ ไมค
่ อนโทรลเหี ้ยไรแล้ วนอกจากปลอ่ ยให้ มือหนา
ของไอ้ สารวั ตรจั บหน้ าของผมเอาไว้ ทงสองข้
ั้ าง กอ่ นจะเลือ่ นจมูกโดง่ ๆ เข้ ามาใกล้ จนผมต้ องกลั นหายใจโดยอั
้ ตโนมั ติ
“อ๊ ายยยยยย สารวั ตรกับไทน์ ไมน ่ ๊าาาาา” กองเชียร์ ก็พากันบิดเป็ นไส้ เดือนขด ผมไมร่ ้ ู จะทายั งไงเลยได้ แตห
่ ลั บตาแล้ ว
ปลอ่ ยให้ ริ มฝี ปากอีกฝ่ ายสั มผั สกับริ มฝี ปากของผมเพียงชั ว ่ ครู แล้ วผละออกไป ทิ ้งให้ ผมยืนน า้ ตาไหลเป็ นทางกอ ่ นจะล้ มลง
ไปกองกับพื ้นอยา่ งควบคุมไมอ่ ยู ่
ตุบ!!
“เฮ้ ยน้ อง!”
ยั งคาปากกูอยูเ่ ลยทั งสามเม็

้ ด แถมมีเม็ดที่สจี่ ากไอ้ สารวั ตรพน
่ มาเพิ่มในแคตตาล็อกกูอกี อยากถามกลั บไปเหลือเกินมึง
ชว่ ยกูตรงไหนวะไอ้ ศาลาวั ดดดดดดดดดดด
แมง่ แกล้ งกูตะล๊ อด กูเพื่อนเลน

่ มึงเหรอไอ้ ฟายยยย…หั วใจ
ดนตรี เป็ นหน า้ ตา่ งของคอร์ดเพลง
“น ้องไทน์! น ้องไทน์~”
แปะๆ
ใบหน ้าของผมถูกตบเบาๆ หลายทีเป็ นการเรี ยกสติ แตก ่ วา่ จะดึงตัวเองกลั บมาจากห ้วงภวั งคไ์ ด ้
ก็ทาเอาใครหลายๆ คนถึงกับตาเหลือกตาค ้างด ้วยความตกใจ หากถามวา่ ล ้มลงไปกองกับพืน ้
เมือ
่ ไหร่ไมอ่ าจรู ้ได ้ ปรื อตาขึน
้ มาเมือ
่ ไหร่กไ็ มอ่ าจรู ้ได ้ แตจ่ ะตายเมือ
่ ไหร่รู ้แล ้ว
ตอนนี เ้ ลย!!
“พีแ ็ กจริ งจั งก็ได ”

้ ไอ ้รุน
่ คเ่ ลน
่ ๆ ครั บน ้อง ไมต
่ ้องชอ ่ พีต
่ ัวกอ
่ เรื อ
่ งยืนกอดอกมองแบบ
ไมร่ ู ้ร ้อนรู ้
หนาว ไมห ่ ว ่ งแม ้กระทั ่งความขืน ่ ขมในหัวใจของรุ น ้ี วเดียว
่ น ้องปี หนึ ง่ อยา่ งผมแม ้แตเ่ สย
“ไทน์โอเคมั ย
้ ” ยั งดีทม
่ี รี น
ุ่ พีค
่ นอืน
่ ๆ คอยถามไถ่ กอ
่ นผมจะถูกดันหลั งให ้ลุกขึน
้ นั ่ ง
แบบงุนงง
“อือ...”
“ดูเหมือนไทน์ยังเบลออยู”่
ื ...ฮก
“ฮอ ึ ...”
ใชช้ วี ต
ิ มาก็ตงั ้ หลายปี การประกบปากระรั วลิน ้ เป็ นอะไรทีธ ่ รรมดามาก ก็แฟนผมเคยเสร็จทา่ ไม ้
ตายนี ท ้ ก
ุ ราย แตเ่ มือ
่ กีค
้ นทีเ่ ป็ นคูก
่ รณี มันไมใ่ ชผ ่ ู ้หญิงหน ้าขาว ปากแดง นมใหญเ่ หมือนทีผ่ า่ น
มาไง เพราะมั นคือไททั นตัวเขือ ่ งหัวใจหยาบโลน แม ้อีกฝ่ ายจะไมไ่ ด ้จูบ ไมไ่ ด ้แลกลิน
้ แตก่ าร
กระทาของมั นก็ทาเอาใจกะเทยไปพักหนึ ง่
้ ้อง ได ย้ ินเสย
“น ้อง...เฮยน ี งพีม
่ ย
ั้ ”
ไอ ้ได ย้ ินน่ะมั นได ้ยินอยูแ
่ ล ้ว แตก
่ แ
ู คต
่ อบไมไ่ ด ้ครั บ! มิน
้ ทบ
์ อลยั งคาอยูเ่ ต็มปากจนอยากจะอ
้วก
่ วกแมง่ ให ้ฉิบหายทั ง้ ห ้อง
ใสพ
“น ้องไทน์โอเคมั ย
้ คะ ทุกคนห ้ามมุง ย ้ายน ้องมาไว ้ตรงโน ้นเร็ว” รุ น
่ พีผ่ ู ้หญิงคนหนึ ง่ ออก
คาสงั ่
ร่างของผมเลยถูกหามมาไว ้ตรงมุมห ้องทา่ มกลางเสย ี งหั วเราะจากรุ น ่ พีผ ่ ู ้ชายบางคน
เลวหาสงิ่ ใดเทียบเทียมไม่ เลวไมบ

่ ั นยะบั นยั ง แกล ้งกูไมพ
่ อเสอื กไมส
่ านึ กอีก นี ผ
่ มคิดถูก
หรื อ
คิดผิดกันแน่วะทีม ่ มรมนี้ ถ ้าไปลงชมรมทาอาหารอีสานตัง้ แตต
่ อนแรกชวี ต
่ าอยูช ิ จะบั ดซบขนาด
นี ม
้ ย
ั ้ หัวใจ...
“ใครก็ได ้ไปหายาดมมาให ้น ้องหน่อย”
กูขอกระโถนครั บ กูอยากคายยยยยยยยยยย ไมร่ ู ้วา่ จะเลือกเป็ นลมกอ

่ นหรื ออ ้วกกอ
่ นดี
“อะ่ คายซะ” และแล ้วสงิ่ ศั กดิส ิ ธิก

์ ท ์ ็ชว ่ ยผม ด ้วยการสง่ ไอ ส
้ ารเลวตัวต ้นเรื อ
่
งเข ้ามาชว ่ ยเหลือพา
ผมออกจากสมรภูมล ู อมสเี่ ม็ด สด
ิ ก ั ! ไอ ้สารวั ตรยืน่ กระดาษทิชชูมาให ้ กอ
่ นผมจะรี บคายลูกอม
ในปากทิง้ พร ้อมกับอาการผะอืดผะอม
“แมง่ แกล ง้ กู” พอปากวา่ ง ผมก็รบ

ี หันขวั บไปดา่ คนตรงหน ้าทั นที
“กูไมไ่ ด ้แกล ้ง”
่ ากกูวะ”
“แล ว้ ควายไหนมั นพน
่ ลูกอมใสป
“รุ น ่ งั ่ ”
่ พีส
“ถ ้าเขาสงั ่ ให ้มึงไปตายมึงจะไปมั ย
้ ”
“คิดดูกอ
่ น”
“กูประชดโว ้ย เข ้าใจมั ย
้ วา่ กูประชด!”
“ประชดกูเหรอ ก็เห็นทาหน ้าจริ งจั ง”
“เลิกกวนตีนกูได ้แล ้ว จะไปไหนก็ไปเลยกูหายใจไมอ่ อก” ยั งมีหน า้ มาพน

่ ลมหายใจใสก ่ อ
ู ยูอ
่ ก
ี
ผมเลยผลั กอกอีกฝ่ ายแรงๆ จนร่างสูงยอมลุกขึน ้ ยืนและเดินไปรวมกลุม ่ กับเพือ
่
นๆ ตรงมุมห ้อง
ไมน
่ านรุ น่ พีค ่ ให ้คลายอาการวิงเวียนหัวชั ่ว
่ ั ่ งนิ ง่ ๆ เพือ
่ นหนึ ง่ ก็เดินถือยาดมมาให ้ ผมเลยได ้แตน
ครู ่ ปลอ่ ยให ้รุน
่ พีป
่ ี สงู แกพูดพลา่ มอยูก
่ ลางห ้องไป
“น ้องๆ ทีอ
่ ยูต
่ รงนี ท
้ ัง้ 15 คนคงมีความตัง้ ใจทีจ
่ ะเลน
่ กีตาร์กันอยูแ
่ ล ้ว ไมว่ า่ จะเลน
่ เพราะ
อยาก
โชวส์ าว เลน
่ เพราะคิดวา่ มั นเทห
่ รื ออะไรก็ชา่ ง แตท
่ ก ุ คนก็มคี วามตัง้ ใจ ดั งนั น ้ พีจ
่ ะแบง่ กลุม
่ ให ้
กอ
่ น คนทีเ่ ลน
่ กีตาร์เป็ นหรื อมีพน
้ ื ฐานมาบ า้ งแล ้วยกมือขึน้ ครั บ”
พรึ บ
่ !
้ ซงึ่ นั บด ้วยสายตาแล ้วก็มท

หลายคนยกมือขึน ี ัง้ หมดเจ็ดคน
“งั น
้ แสดงวา่ คนทีเ่ ลน
่ กีตาร์ไมเ่ ป็ นมีทัง้ หมดแปดคนนะครั บ รวมน ้องไทน์ด ้วย” ไมพ
่ ด
ู
เปลา่ ทุกคน
ยั งหันมามองผมทีน ่ งั ่ ถือยาดมซุกจมูกอยูม ่ ม
ุ ห ้องเป็ นตาเดียว
“วั นนี ก
้ จิ กรรมแรกทีท
่ ก
ุ คนต ้องเรี ยนรู ้กค
็ อ
ื การเลือกกีตาร์และการจั บคอร์ดพืน้ ฐานครั บ มุมห ้องมี
กีตาร์สาหรั บทุกคนอยู ่ ไปหยิบมาเลยครั บ” ทั นทีทรี่ น ุ่ พีพ
่ ด
ู จบ ทุกคนก็พากันลุกพรึ บพรั บกรู เข
้า
ไปยือ
้ แยง่ กีตาร์ราวกับกางเกงในเซล 80 เปอร์เซนต์ ็
“เร็วๆ ให ว้ อ่ งๆ”
“อ ้าวน ้องไทน์ มีแรงหรื อยั งครั บ” รุ น

่ พีค
่ นเดิมหันมาถาม
“ครั บ”
“งั น ิ รั บ หูรด
้ รี บสค ู เปื่ อยเหรอ” ถ ้าจะพูดขนาดนี ก
้ ็ดา่ กันตรงๆ เถอะครั บ กูรับได ้ ไอ ้เหีย
้ !
ด ้วยความทีล ุ ชา้ เดินชา้ โซซด

่ ก ั โซเซอยา่ งกับหมาพเนจรเนื อ ์ อลสเี่ ม็ด สุดท ้าย
้ ทบ
่ งจากเมามิน
ผมก็ได ้กีตาร์เป็ นของตัวเอง และเป็ นตัวทีเ่ หลือจากการทีเ่ พือ
่ นไมเ่ อาอีกตา่ งหาก
“ได ้กีตาร์แล ้วแยกฝั่ งเลยครั บ คนเลน

่ เป็ นไปหารุ น ่ ลั งห ้องเลย สว ่ นคนเลน่ ไมเ่ ป็ นนั ่ งตรงนี้
่ พีห
แหละ” ความเป็ นระบบระเบียบเริ ม ่ มากขึน
้ ผมนั ่ งรวมอยูก ่ นแปดคน สว ่ นใหญล่ ้วนเป็ น
่ ับเพือ
ผู ้หญิง จะมีบรุ ษ ่ แหละเพราะผู ้ชายอีกสองคนแมง่ โคตรขีเ้ หร่ ฮา่ ๆ
ุ สุดหลอ่ ก็ผมเนี ย
ตอนนี ย
้ ังไมไ่ ด ้ฤกษ์งามยามดีทาความรู จ้ ั กกัน คิดวา่ คงต ้องรอรุ น ่ พีเ่ ริ ม
่ สอนกอ
่ น คอ่ ย
หาโอกาส
ในการแนะนาตัว โดยเฉพาะเพือ ่ นผู ้หญิงคณะสหเวชฯ ทีห ่ น ้าตาโคตรโมเอะ เสย ี อย า่ งเดียวที่
เธอเอาแตม
่ องไอ ้สารวั ตรโดยไมช่ ายหางตามามองคนหลอ่ ๆ อยา่ งผมเลย
่ !้ี ! คนใกล ย้ อ่ มถูกมองข า้ มเสมอ
ใชซ
“กอ
่ นอืน่ เลยพีข
่ อแนะนาตัวก่อน พีช ่ื วา่ มิกซ ์ สว ่ นข ้างๆ ทีพ
่ อ ่ ยายามทาหน ้าสวยนี ช
่ื แอร์ เราสอง
่ อ
คนจะเป็ นคนสอนน ้องในการเริ ม ่ เลน
่ กีตาร์ กอ
่ นอืน ่ เลยเรามาฝึ กจั บกีตาร์กอ
่
น” ทุกคนกาลั ง
นั ่ งขั ดสมาธิอยูก่ ับพืน
้ วางกีตาร์ไว ้บนตักในทา่ ทีส ่ บายทีส ่ ด
ุ ต ้องบอกวา่ งานนี้ ตงั ้ ใจ
มากครั บ จาก
ทีต่ อนแรกจะเข ้าแคค
่ าบเดียวแล ้วโดด ตอนนี ร้ บ ี เปลีย ่ นความคิดทั นทีเพราะอยากเลน
่ กีตาร์ไป
จีบสาว อิยะ๊ !
“นั ่ งสบายๆ ไมต

่ ้องเกร็ง น ้องนกนั ่ งหลั งตรงหน่อยคะ่ แบบนั น
้ จะทาให ้จับกีตาร์ไมถ
่ นั ดนะ” พีแ
่ อร์
แทรกขึน ้ มาบ ้าง
“คะ่ ”
พีท
่ ัง้ สองคนใจดีมาก ยั งดีทผ
่ี มไมโ่ ชคร ้ายถูกรุ ่ นพีป ี คนนั น
่ ากเสย ้ มาเทรนดใ์ ห ้ ไมง่ น
ั
้ คงโดนแซะ
ไมห
่ ยุดหยอ่ น
“ตอ่ ไปก็ลองจั บสายทั ง้ หกดู ลองกดตามพีเ่ ลยนะ” ตาจ ้อง มือขยั บตาม แตพ
่ อลองกดเทา่ นั น ้
ั รั ชดา อยากถามกลั บไปเหลือเกินวา่ นี ส
แหละ โอ โ้ ห! เจ็บสด ่ ายกีตาร์หรื อมีดสปาต ้าครั บไอ ้ควาย
บาดผิวอั นออ่ นนุ ่ มกูแรงมาก
“น ้องไทน์ได ้มัย
้ ”
่ คี่ รั บ ทาไมสายมั นแข็งมากเลย” หรื อวา่ คนทีเ่ ริ ม

“ดะ...ได ้ครั บ แตพ
่ เลน
่ ตอนแรกก็มค
ึ
ี
วามรู ้สก
แบบนี ท้ ก
ุ คน พอลองหันไปมองเพือ ่ นคนอืน ิ
่ ๆ ทาไมมั นดูจับกั นชลตจ์ ั งวะ ไมท
่ ราบวา่ เกิดมามี
ั
หนั งคนเลยหรื อสงเคราะหห
์ นั งควายด ว้ ยตัวเองได ้ครั บ
“ออ๋ กีตาร์ตัวนี ส
้ ายมั นแข็ง คือมั นไมค
่ อ
่ ยเหมาะสาหรั บคนหัดเลน
่ เทา่ ไหร่ แตม
่ ั นดันเหลือตัว
เดียวไง”
โฮร่ลลลลลลลลลล ความโชคร ้ายทาไมมั กตกอยูท

่ ก
่ี ู
่ อื้ กีตาร์หรื อพีไ่ มย่ อมเปลีย

แล ว้ แบบวา่ ...ถ ้าผมไมซ
่ มก็ต ้องทนใชมั ้ นตอ่ ไปอยา่ งนั น
่ นสายใหมผ
้
เหรอ เชร ้ด จากทีอ ่ ยากเลน
่ กีตาร์จบ ี สาว ตอนนี ก ้ าลั งใจเลือนหายไมห
่ ลงเหลืออะไรเลย
“แล ว้ ผมก็ต ้องใชตั ้ วนี ไ

้ ปเรื อ
่ ยๆ เหรอครั บ”
“เดีย
๋ วพีซ ้ื สายให ้ใหม่ แตว่ น
่ อ ั นี ต ้
้ ้องทนใชไปก่ ่ แรกอาจจะลาบากหน่อย สูๆ้ นะน ้อง
อนนะ เริ ม
ไทน์” ถามกูยังวา่ อยากสูไปกั ้ บพีม ่ งึ มั ย
้
“มียห
่ี ้อแนะนามั ย
้ ครั บ เผือ ้ื มาเปลีย
่ ผมจะได ้ไปซอ ่ นเอง”
ี งใสๆ หน่อยก็ของ elixir แตถ

่ ้าชอบเสย
“ถ ้าไทน์ชอบเสย ี งทุ ้มก็ยห
่ี ้อนี เ้ ลย d’addario”
“อะไรนะครั บผมขออีกที”
“d’addario”
“โอเค” คิดวา่ ควรลืมไปเถอะครั บวา่ ได ้ถามอะไรลงไป
ี งทุ ้มหรื อเสย

“ไทน์ชอบเสย ี งใส”
“เออ่ ...ทุ ้มครั บ ฟั งดูมันหลอ่ ดี”
“งั น
้ ก็ d’addario นั ่ นแหละ”
พอ!! ถ ้าพีพ
่ ด
ู สายกีตาร์ยห
่ี ้อนี อ
้ ก
ี ทีผมปากีตาร์ลงพืน
้ นะ ไมไ่ ด ้ขูน
่ ะ ทาจริ ง
“เอาละ่ พีจ ่ น ซงึ่ มีห า้ คอร์ด คือ ซ ี อี ดี จี และก็เอ เริ ม

่ สอนเมเจอร์คอร์ดกอ
่ ะเริ ม ่ ทีค
ี อ
่ อร์ดซก ่ น
เลย” ผมก็งๆู ปลาๆ แหละครั บ กดมั ่วๆ ไปจนเจ็บยอกไปถึงขั ว้ หัวใจ นิ ว้ แมง่ ก็อ ้วนป้ อมยิง่ กวา่
มะขามข ้อเดียว แคเ่ อือ
้ มไปจั บคอร์ดมือกูกเ็ ต็มคอกี ตาร์ละ
ื กดัดจริ ตมือใหญ่ หัวใจ...

เกลียดตัวเอง เกิดมาหน า้ ตาดีเสอ
ถามวา่ ผมเป็ นอะไรกับคาวา่ ‘หัวใจ’ มากมั ย้ ต ้องบอกวา่ มากครั บ มั นเป็ นคาอุทานทีม่ ักจะเกิดขึน
้
เสมอตอนทีช ่ วี ต
ิ บั ดซบจนไมอ่ าจหาสงิ่ ใดมาต ้านทาน และตอนนี ผ ้ มก็กาลั งอยูใ่ นสภาวะนั น้
หัวใจ หัวใจ หัวใจ ไอ ้เหีย
้ หัวใจ!!!!!!
“น ้องไทน์ได ้มัย
้ ”
“อะ...ออ๋ จะพยายามครั บ” หั วใจ...
“พอคอร์ดซไี ด ้แล ้ว ลองมาทีค

่ อร์ดอีกันตอ่ ดูมอ ื พีม
่ ก ์ ้วยคะ่ ” ผมยั งเออ๋ อยูท
ิ ซด ่ ค
ี ยูเ่ ลย พี่
่ี
อร์ดซอ
่ กีตาร์นะเว ้ยไมใ่ ชง่ านพายเรื อหางยาวจะได ้รีบจ ว้ งแทงให ้ถึงฝั่ ง
้ ครั บ หัดเลน
ไปเร็วเกินไปมั ย
คอ่ ยเป็ นคอ่ ยไปดิวะ
ก็เห็นบน
่ ๆ ในใจไปแบบนั น
้ แตค ่ วามจริ งก็ไมก
่ ล ้าเถียงหรอก เลยได ้แตอ่ ดทนกดสายแข็งๆ
อยา่ งยากเย็นไปอีกหลายคอร์ด จนกระทั ่งมีใครคนหนึ ง่ สะกิดผมเบาๆ ให ้หันไปมอง
“ลองเอาของเราไปเลน
่ มั ย
้ คิดวา่ น่าจะดีกวา่ ”
เป็ นผู ้หญิงน่าตาน่ารั กคนเดิมทีค ่ื ฟ้ า แตน

่ ม
่ ล ้องป้ ายคณะสหเวชฯ เธอชอ ั ๆ
่ี ันนางฟ้ าชด
้
“เฮยไม่ เป็ นไร ถ า้ ให เ้ ราเดีย
๋ วฟ้ าก็ต ้องเจ็บมืออีก เราเจ็บคนเดียวดีกวา่ ” พูดอยา่ งเดียวไมไ่ ด ้
ต ้องมีทา่ ประกอบด ้วยการเอือ ้ มมือไปสม ั ผั สอีกฝ่ ายบางเบา กอ่ นจะดึงมือกลั บมาดอมดมใกล ้ๆ
จมูก หอมสด ั ๆ นี ค
่ นหรื อนางฟ้ าวิคตอเรี ยซเี คร็ทเนี ย ่
“งั น
้ เอาของกูไป” สก ั พักเสย
ี งควายออกลูกก็แทรกขึน
้ เป็ นผู ้ชายหา่ มๆ หนึ ง่ ในสองคนทีอ
่
ยูใ่ น
กลุม ่ นั ่ นแหละครั บ
“ไมต
่ ้อง! ไมไ่ ด ้เจ็บมือขนาดนั น ้ ” คือกูเป็ นคนทีม ี งหนึ ง่ เสย
่ เี สย ี งสองมาตัง้ แตเ่ ด็กแล ้ว
เลือก
ปฏิบัตด ิ เี ฉพาะสตรี น่าเอ็นดูเทา่ นั น
้ หากแตใ่ นใจก็เอาแตบ
่ อกกับไอ ้ผู ้ชายข ้างๆ วา่ ให ้กูเถอะ ถาม
กูอก
ี ครั ง้ บอกไมเ่ ป็ นไรมึงยอมเจ็บตัวเอง แต.
่ ..
ิ รั บถามได ้!
“โอเค แล ้วแตม
่ งึ ” แห ้วสค
ทาไมเป็ นคนความอดทนตา่ ขนาดนี ว้ ะ ตือ

้ อีกหน่อยดิ เดีย
๋ วกูกย็ อมแล ้วเนี ย
่
แตโ่ อกาสไมไ่ ด ้มีเป็ นครั ง้ ทีส

่ อง ผมเลยต ้องนั ่ งงมคอร์ดกีตาร์อยูอ
่ ยา่ งนั น
้ เกือบยีส
่
บิ นาที นิ ว้ มือ
ิ ปวดระบมจนแทบจะหยุดเลน ่ ทุกห ้าวิ แตด
่ ้วยสปิ รต
ทั ง้ สบ ิ ไทน์คนชค ิ หั วใจไมย่ อมแพ ้แม ้นิว้ จะ
งอ่ ยแดกไปแล ้วเกือบครึ ง่ ผมก็ต ้องจาใจเลน่ ตอ่ ไปกระทั ่งรุ น ่ พีบ
่ อกให ้พักเบรกสบ ิ นาที
แมง่ จึง
้ ้
ไมร่ อชาปรี เ่ ข ้าสวมด ้วยความไววอ่ ง
กลั บมาอีกทีผมก็เห็นพวกทีเ่ ลน
่ กีตาร์เป็ นอยูก
่ อ ้
่ นแล ้วยั งคงตัง้ ใจฝึ กซอมอย ่ างขมั กเขม ้น ได ย้ ิน
วา่ ไอ ้พวกนี ม
้ ันเลน
่ เพือ
่ เหตุผลเดียวครั บ ฟอร์มวงสาหรั บงานมิวสก ิ เฟสซวิ ล
ั ทีจ
่ ะมี
ขน
้ึ ในปี นี้ ไม่

เหมือนกูเลยเลน่ เพือ ่ สาว
“พอแคน
่ ก
้ี อ
่ น พรุ ง่ นี เ้ จอกันทีช
่ มรมตอนหกโมงเย็นนะ”
“ครั บ/คะ่ ”
อ ้าวเลิกแล ว้ เหรอ!
ไอ ้พวกนี ม
้ ันดีครั บเอากีตาร์ของตัวเองมา เลน
่ เสร็จก็เก็บใสก่ ลอ่ งหิว้ กลั บบ ้านอยา่ งมีความสุข ไม่
ต ้องมาเป็ นพลเมืองชน ั ้ สองอยา่ งกูทต
่ี ้องขอคนอืน ้ อนสม
่ ใชเหมื ั ภเวสข ี อสว ่ นบุญ
“น ้องๆ พร ้อมหรื อยั ง เดีย

๋ วเรามาตอ่ กันเลยนะ”
“ยะ...ยั งไมเ่ ลิกเหรอครั บ”
“วั นนี พ
้ ข
่ี อคอร์ดพืน
้ ฐานทั ง้ แปดคอร์ดให ้ได ้กอ
่ นนะ”
แสรดดดดดดด กอ
่ นจะได ้นิว้ กูหักกอ
่ นมั ย ื อออออ อยากร ้องไห ้แตก
่ ท
็ าได ้แคก
่ ้มหน ้าก ้มตา
้ ฮอ
ตอ่ ไป
้ี ยูต
“ไทน์ เอไมเนอร์นวิ้ ชอ ่ ่ี บาร์สองนะคะ”
่ รงสายทีส
“ครั บ” กรรมของกูทม
่ี น ั ้ เป็ นตาปลาอยา่ งทีไ่ อ ้สารวั ตรบอกจริ งๆ เอือ
ี วิ้ สน ้ มไมถ
่ งึ ครั บ เวร
กรรม
อะไรของกู
“ลองดีดดูคะ่ ”
“จั ดไปครั บ”
ตึง่ ~
“บอดคะ่ ”
ี เหีย
“ครั บ” อั นซน ้ ๆ
หลายคนถามวา่ บอดคืออะไร อะไรคือบอด มั นเหมือนอาการมองไมเ่ ห็นหรื อเปลา่ คาตอบคือไม่

เหมือนครั บคุณมึง อาการบอดสาหรั บคนเลน
่ กีตาร์คอ ี งทีด
ื เสย ่ ด
ี ออกมาแล ว้ สายกีตาร์ดังไม่
ครบ
ี ง ซงึ่ เป็ นปั ญหามากสาหรั บคนทีเ่ ริ ม
ทุกเสย ่ เลน
่ ใหมๆ่ และมั นมั กเป็ นกันทุกคน
้ ให ้กูสอี
“ลองเลน
่ ใหมน
่ ะไทน์ สูๆ” ู ้ กแระ เกลียดจริ งๆ
้ ผมก็ตงั ้ ใจใหม่ เริ ม
่ ตัง้ แตจ่ ั บคอร์ดแล ้วลองดีดดู แตท
่ ก
ุ ครั ง้ ก็ออกมาเป็ น
เหมือนเดิม
คือดีดยั งไงก็ไปไมร่ อดจนรุ น
่ พีต ื กแล ้วเฮอ
่ ้องถอนหายใจเฮอ ื กอีก
อยากกลั บบ ้านแล ้วโว ้ย ไมอ่ ยากเลน

่ แล ้วกีตาร์อะ่
้ ยั งไงก็บอด กดสายลงไปส ิ ทาอยา่ งกับไมม

่ แ
“จั บอยา่ งนั น ี รง” เสยี งทุ ้มทีแ
่
ทรกขึน ้ ไมใ่ ช ่
้ มานั น
ของใครทีไ่ หน แตเ่ ป็ นเสยี งของไอ ส
้ ารวั ตรเจ ้าเกา่ เจ า้ เดิม เพิม
่ เติมคือมั นยั งไมก
่ ลั บ แถมยั ง
นั ่ ง
มองผมอยูไ่ มห
่ า่ งอีกตา่ งหาก
“ก็ไมม
่ แ ี รงส ิ เจ็บไปหมดแล ว้ เนี ย
่ ” ผมวา่ พลางขมวดคิว้ มุน ั พักกีตาร์ในมือของผมก็ถก
่ สก
ู แยง่ ไป
หน ้าด ้านๆ แล ้วถูกแทนทีด่ ้วยกีตาร์ตัวใหมท
่ ม
่ี ช ่ ื
ี อของไอ ส
้ ารวั ตรสลั กอยูบ่ นนั น
้ แทน
“อะไร”
“กีตาร์กู เอาไปลองกดดู”
“ไมต
่ ้องหรอกน่า”
“มึงลองดู เลน
่ ทีส
่ ายนิ ม
่ ๆ จะได ้มีกาลั งใจ”
“มือพังไปแล ้ว จะเอากาลั งใจทีไ่ หนมาวะ”
“ลองดูกอ
่ นไอ ้ตัววุน
่ วาย”
“ชอบจั งนะไอ ้คาเนี๊ ยะ”
“ลองดูคอร์ดแรกดิ คอร์ดซ”ี
โอเค คอร์ดซเี ริ ม ่ ทีน ้ี ยูส

่ วิ้ ชอ ่ ั ่ งเออ๋ ๆ ระลึก
่ ายสองบาร์หนึ ง่ นิ ว้ ...นิ ว้ อะไรอีกวะ แมง่ ลืม ก็ได ้แตน
ความหลั งเมือ ่ ครั ง้ เริ ม
่ ช ่ี วั ่ โมงกอ
่ ต ้นไมก ่ นเพียงลาพัง ไอ ้สารวั ตรมั นคงราคาญละ่ มั ง้ เลยดึง
นิ ว้ กลางกับนิ ว้ นางของผมทาบทั บกับสายกีตาร์ทันที
“ลองกด” มั นบอก ผมเลยลองทาตาม
“...”
“เจ็บมั ย
้ ”
“ไมเ่ จ็บ” จริงๆ ครั บ ผมรู ้ในตอนนี ก
้ ต
ี าร์แพงคืองานดีจริ งๆ
“ลองดีดไปเรื อ ้ ร่างสูงก็เดินถอยกลั บไปนั ่ งตรงจุดเดิม ปลอ่ ยให ้ผมดีดคอร์ดเดิมๆ ซ้า

่ ยๆ” จากนั น
อยูอ
้ นั บสบิ นาที จนรุ น่ พีท
่ ส
่ี อนเพือ
่ นคนอืน
่ ๆ ทยอยปิ ดตาราเตรี ยมกลั บบ ้าน แตผ
่ มกลั บ
ไมไ่ ด ้เผน
่ แนบเหมือนคนอืน ่ เขา เพราะพอ่ สารวั ตรคนจั งไรยั งนั ่ งเฝ้ าอยู ่
ี งเรี ยบ
“ดีดไป” มั นบอกเสย
“มือจะพังแล ้วเนี ย
่ ”
“ดีดไป”
“อยากเปลีย
่ นคอร์ด”
“โว๊ยยยยยยยยยย!!” บน
่ ไปงั น
้ แตม
่ อ
ื ยั งคงขยั บไมห
่ ยุด
“น ้องไทน์ น ้องสารวั ตร พวกพีก ้

่ ลั บกอ ่ นนะ ถ ้าน ้องสองคนซอมเสร็ จแล ้วฝากปิ ดห ้องด ้วยนะ” ผม
กับมั นหันไปพยั กหน ้าเข ้าใจ กอ
่ นจะจดจ อ
่ กับการรั วนิ ว ้ ยิ ง ่ กว า
่ นั กดนตรี มอ ี รั วอยู ค
ื อาชพ
่ อร์ดเดียว
เนี ย
่
“เปลีย
่ นคอร์ด ลองคอร์ดอี”
“แป๊ บ”
“คอร์ดอี”
“เออไง กูคด
ิ กอ
่ นไมไ่ ด ้เหรอ”
“สมองปลาทองจริ งๆ เลยมึง มีหัวไว ้คั่นหูอยา่ งเดียวเหรอ”
่ ั ่นหูมงึ จะให ้กูคน

“ถ ้าหัวไมค
ั ่ อะไร คั ่นเอวมึงเหรอไอ ้ฟาย”
“เดีย ่ ันอยูพ
๋ วจะโดนดี” เราทาทา่ จะโบกใสก ่ ักหนึ ง ่ กอ
่ นจะหันมาจดจอ่ กั บการเปลีย
่ นคอร์ด
อยา่ ง
วุน
่ วาย
“ถูกมั ย
้ ”
“นั ่ นอีไมเนอร์ กดอะไรของมึงเนี ย ี งจิ๊ จ๊ะในลาคอของอีกฝ่ าย สงสย

่ ” ผมได ย้ ินเสย ั
คงทนไมไ่ หว
เลยเดินมาทิง้ ตัวนั ่ งใกล ้ๆ แล ้วดึงนิ ว้ ผมไปทาบทีส ่ ายกีตาร์ทลี ะนิ ว้ ด ้วยอารมณ์หด
ื หาดเต็มทน
“คอร์ดอีจับแบบนี ”้
“อา่ ”
“-_-”
จากนั น ่ ับคาวา่ ดีดไป ดีดไป ดีดไปนั บครึ ง่ ชวั ่ โมง พร ้อมกับกระดูกมือทีแ

้ ผมก็อยูก ่ หลกละเอียด
ใน
ึ เจ็บจนไมร่ ู ้จะพูดยั งไงแล ้ว แขนก็ล ้า มือก็ล า้ ขนาดหายใจกูยังล ้าตามเลย
ความรู ้สก
“พอแคน
่ ก
้ี อ
่ น” งือ ี งสวรรค ์ ทั นทีทไี่ อ ้สารวั ตรพูดประโยคนี อ
้ อออ เสย ้ อกมาน้ าตาของผมถึงกับ
ไหลพราก
่ ย
“กูกลั บได เ้ ลยใชม ั ้ อะ่ เอากีตาร์มงึ คืนไป”
“เดีย
๋ ว!!”
“อะไรอีก”
“ไปจั ดกีตาร์ของเพือ
่ นมึงทีม
่ ม
ุ ห ้องกอ
่ น วางให ้มันดีๆ ทิง้ ไว ้แบบนั น
้ เดีย
ี ดาย
๋ วก็คอโกง่
หมด เสย
ของ”
“ทาไมกูต ้องจั ด กูไมไ่ ด ้ทาซะหน่อย”
“แล ว้ วั นอืน่ มึงก็ต ้องกลั บมาเลน

่ มั ย ้ ไปจั ด เดีย
๋ วกูจะเก็บอุปกรณ์อยา่ งอืน
่ ” เก็บ
เหีย
้ อะไรละ่ ผมก็
เห็นมั นนั ่ งทาหน ้าเหีย ่ เี่ ดิม มองดูผมลากสงั ขารและมือสน
้ อยูท ั ่ ระริ กไปจั บกี ตาร์แตล่ ะตัววาง
อยา่ ง
พิถพี ถ
ิ ัน โอย...เครื อ ่ งดนตรี หรื อทารกแรกเกิดครั บ เกลียดมั น!
“เสร็จแล ว้ ”
ั อยา่ งให ้กับผม

“อะ่ เอาไป” ไอ ้สารวั ตรโยนกลอ่ งอะไรสก
“อะไร”
“พลาสเตอร์ยา”
“เลน
่ ทา่ ยากเยอะก็แบบนี แ
้ หละ”
“คว ้าน้ าเหลวตลอด”
“มึงวา่ ใคร”
“...” มีเงียบกวนประสาท ใครบอกมั นเป็ นคนขีอ ้ ายและหน า้ นิ ง ่ วะ ผมก็เห็นมั นเถียงฉอดๆ ไมห

่ ยุด
หยอ่ นแถมยั งกวนตีนตัง้ แตห
่ ัวจรดเท ้าอีกตา่ งหาก
“จะกลั บได ย้ ั ง” ด ้วยไมอ่ ยากยืนเถียงกับมั นนานๆ ผมเลยต ้องถามอีกครั ง้
“อืม กลั บไปดิ”
“แล ว้ มึงยั งไมก

่ ลั บเหรอ”
“ยั ง จะอยูเ่ ลน
่ เพลง”
“เพลงไร” วา่ พลางเดินยอ่ งๆ ชะโงกหน ้าเข ้าไปดูสมุดเละๆ เลม
่ หนึ ง่ ทีว ่ างอยูใ่ กล ้ตัวของไอ ้
สารวั ตร
“มึงไมร่ ู ้จักหรอก”
“มึงดูถก
ู กูมากเกินไปแล ้ว กูนเี่ ทพมากเรื อ
่ งเพลง วงไหนก็รู ้จักหมด”
“Desktop error” เงียบ...เออวะ่ ไมร่ ู ้จักจริ งด ้วย
สรุ ปไมไ่ ด ้กลั บ แมง่ ยั งพาตัวเองกลั บมานั ่ งจ ้อกับมั นอยูเ่ หมือนเดิมด ว้ ยความเสอ ื ก จริงๆ ผมก็แค่
อยากรู ้วา่ คนทีผ
่ ู ้หญิงทั ง้ มหา’ลั ยตามกรี๊ ดตามบ า้ กันอยู ่ วั นๆ มั นทาอะไรบ ้างเทา่ นั น
“กู...อาจจะไมเ่ คยได ย้ ินวงนี้ แต.

่ ..”
“Harmonica sunrise”
“...”
“DCNXTR”
“…”
“Moving and cut”
้ เู คยได ้ยิน แปลวา่ ตัดใจแล ้วไปตอ่ ฮา่ ๆ”

“วงนี ก
“กวนตีน หัดฟั งเพลงไทยซะบ า้ ง”
“เออเดีย ๋ วไปฟั ง แตก ่ ลั วบ า้ เหมือนมึงไง” เราเงียบไปอึดใจหนึ ง ่ จะมีกแ

็ ตเ่ สย ี งเกากีตาร์เบาๆ
เทา่ นั น
้ ทีด ้ มาไมข่ าดชว ่ ง เป็ นเสย
่ ังขึน ี งเอือ
่ ยๆ เย็นๆ เหมือนมีลมพัดอยูใ่ กล ้ๆ จนพาให ้เคลิม้
พร ้อมจะหลั บได ้ทุกเมือ ่
“มึงชอบดนตรี ขนาดนี้ ทาไมถึงไมเ่ รี ยนดุรย ิ ป์ วะ” จริ งๆ มั นก็อดสงสย

ิ างคศล ั ไมไ่ ด ้
ตัง้ แตต่ ามติด
ชวี ต
ิ ของมั นมา แมง่ ไมเ่ ห็นจะพูดถึงวิชาในคณะทีเ่ รี ยนเลยสก ั ครั ง้ เพราะครั ง้ แรกทีเ่ จอหรื อ
ปั จจุบันทีเ่ ป็ นอยูผ
่ มก็เห็นมั นอยูก
่ ับกีตาร์ตลอด
“ก็เพราะชอบไงถึงไมเ่ รี ยน” เจ ้าของผิวแทนเงยหน ้าขึน

้ มามองเล็กน ้อย
“มึงมีความย ้อนแย ้งในตัวเองมากนะ รู ้ตัวบ ้างมั ย

้ ”
“ย ้อนแย ้งตรงไหน กูกแ ้ งิ่ ทีก่ รู ักต ้องกลายเป็ นสงิ่ ทีเ่ กลียด ขึน ่ื วา่ เรี ยนดนตรี
็ คไ่ มอ่ ยากทาให ส
้ ชอ
ยั งไงมั นก็ต ้องเครี ยดกวา่ เลน
่ ดนตรี อยูแ ึ
่ ล ้ว กูไมไ่ ด ้อยากมานั ่ งศกษาประวั ตศ ิ าสตร์หา่ เหวอะไรให ้
ปวดหัว กูแคอ่ ยากเลน
่ เมือ ่ อยากเลน
่ และก็หยุดเมือ ่ อยากหยุด โดยไมต ่ ้องมีใครมาบั งคั บ ไมไ่ ด ้
่ ย
จากัดเวลาในการสอบ มึงเข า้ ใจใชม ั ้ ”
“เออ บ ้าไปอีก”
“แล ว้ มึงอะ่ มาเรี ยนนิ ตท

ิ าไม ชอบมากเหรอ”
“เปลา่ กูอะ่ เกง่ ทุกอยา่ งยกเว ้นกฎหมาย”
“แมง่ ก็เหมือนกูป่ะวะ”
“แล ว้ นี ม
่ งึ เลน
่ เพลงเหีย
้ อะไรอยูเ่ นี ย
่ ”
“Sleep tight 03:00 AM ของวง Solitude is bliss”
“มึนไปอีก”
“เป็ นวงทีเ่ ขียนเพลงแนวปรั ชญา และก็ไมม

่ เี พลงรั กอยูใ่ นอั ลบั ม ู ดูส ิ
้ เลย มึงลองฟั งเพลงนี ใ้ นยูทป
มึงอาจจะเห็นผีนั่งอยูป่ ลายเตียงตอนตีสามก็ได ้นะ”
ั ! ไอ ้เลว”
“สด
“กลั วผีอะ่ ดิ”
“มึงดูปากกูดๆี นะ”
“อะ่ จั ดมา”
“กระจอก”
่ เี้ หรอ”
“ดา่ เจ็บได ้แคน
“ธรรมดาของคนนิ สย ั ดีอยา่ งกู จะดา่ ใครก็ผู ้ดีอยา่ งนี แ

้ หละ นี ค
่ อ
ื คุณชายทีปกรแหง่ คณะนิ
ศาสตร์
่ึ
ผู ้ซงหลอ่ เหลาทั ง้ หน ้าตาและจิตใจ”
้ นไรเนี ย
“เป็ นสนตี ่ ”
-_- หมดกัน พร่ามาโคตรนาน
“ไอ ้สารวั ตร”
“อะไร”
“กูจะจริ งจั งแล ้วนะ”

“อืม...” แตม
่ ั นยั งคงไมเ่ งยหน ้าขึน
้ มาสบตา นอกจากเขียนเหีย ้ อะไรไมร่ ู ย้ ิกๆ บนกระดาษ ดังนั น
้
ผมเลยเงียบไมพ
่ ด ู อะไรตอ่ กระทั ่งมั นเงยหน ้าขึน
้ มามองอยา่ งทีค
่ าดไว ้
“สรุ ปมีอะไร”
“จีบกูหน่อยดิ”
“...!!”
“จีบแบบปลอมๆ อะ่ นะ...ชว ่ ยกูหน่อย กูไมอ่ ยากโดนไอ ้กรี นรุ กราน มึงก็รู ้ทีก
่ เู ข ้ามาอยูท
่ น
่ี ก
่ี ็
เพราะมึงเป็ นเหตุผลเดียวทีจ ่
่ ะชวยกูได ้”
“ไม”
่
“ไอ ้ศา-ลา-วั ด ชว ่ ยกูหน่อย”
“เรี ยนผูกก็ต ้องเรี ยนแก ้”
“กูไมไ่ ด ผ
้ ูก อยูด
่ ๆี โชคชะตาก็ผก
ู ปมให ้กูเอง ซวยฉิ บหาย”
“งั น
้ ก็บอกเขาไปตรงๆ”
“ก็บอกแล ้วมั นไมฟ

่ ั ง”
“นั ่ นมั นเรื อ

่ งของมึง”
“งั น
้ กูยกไอ ้กรี นให ้ กูจะให ้มันมาจีบมึงแทน”
“คิดวา่ ตลกเหรอ”
“กูจะบอกวา่ มึงชอบมั น”
่ ย
“อยากเจ็บตัวนั กใชม ั ้ ”
“เออ คิดวา่ กูจะกลั วมึงเหรอ” ขูเ่ สร็จผมก็รบ

ี ลุกขึน ื เท ้าถอยหลั งตามสเต็ปนั กยอ่ ง
้ ยืนพร ้อมกับสบ
เบา
โพล๊ะ!
แตย่ ั งไมท
่ ั นจะก า้ วพ ้นประตู เท ้าทั ง้ สองข ้างก็เป็ นอั นชะงั กกึก เนื อ
่ งจากถุงอะไรบางอยา่ ง
ทีถ
่ ก
ู
แขวนไว ้ตรงลูกบิดร่วงตกลงมาเต็มพืน ้ จากแรงผลั กของผม
่ี เอ๊ย แฟนคลั บมึงแมง่ เอาอีกแล ้ว” ผมสบถออกมาทั นทีเมือ

“เชย ่ เห็นถุงขนมละลานตาเต็มพืน
้
และทุกถุงก็มช ่ ื ่ื
ี อของไอ ส
้ ารวั ตรติดเอาไว ้พร ้อมกับชอของคนให ้ จะมีกแ
็ ต.
่ ..
♡ ไทน์
อยา่ ลืมกินขนมนะ
หมั บ!
้ ่นของกู” ผมโวยวายออกมาทั นทีเมือ

“เฮยนั ี วานไปตอ่ หน ้าตอ่ ตา
่ มือหนาฉกถุงกระดาษสห
ขณะทีผ ่ื ของคนทีส
่ มยั งไมท
่ ั นได ้อา่ นชอ ่ ง่ ขนมมาให เ้ ลย
“แล ว้ ไง”
“ของมึงกองอยูเ่ กลือ
่ นพืน
้ ทาไมไมห
่ ยิบ มายุง่ กับของกูทาไม”
ไอ ้สารวั ตรไมต
่ อบอะไรนอกจากหยิบดินสอออกมาเขียนข ้อความบางอยา่ งทั บลงไปบนกระดาษ
โพสตอ์ ท ิ แผน ่ เล็ก จนทาให ้ผมอา่ นลายมือของคนเขียนกอ ่ นหน ้าแทบไมอ่ อก กอ
่ นจะสง่ กลั บ
่ งิ่ กวา่ ทิชชูเช็ดขี้
คืนกลั บมาให ้ในสภาพยั บยูย
“เออ”
“เออหา่ อะไร”
“ก็เออไง”
้ นอะไรละ่ ”
“แล ว้ เออสนตี
“เออ จีบก็จบ
ี ”
“...!!”
“ตกลงตามนี น้ ะ” ตกลงอะไร กอ
่ นหน ้านี เ้ ราเคยพูดเรื อ ั อยา่ ง สมอง
่ งอะไรไว ้ผมจาไมไ่ ด เ้ ลยสก
แมง่ โลง่ ไปหมด เพราะข ้อความทีม
่ ันเขียนกลั บมากับคาพูดกอ
่ นหน ้ามั นทาให ้ผมได ้แตย่ น ื ตัวชา
ดิก
♡ ไทน์
อยา่ ลืมกินขนมนะ : พรี ม
มีคนจีบแล ้ว : สารวั ตร
โคตรความ Sarawatlism
ไทน์โคตรชค ิ
มึง
กูมข
ี า่ วดีมาบอก
โป๊ปเองจะใครละ่
มึงจะบอกวา่ ไอ ส
้ ารวั ตรตกลงชว ่ ยมึงแล ้ว
เฮย มึงรู ้ได ้ไง

กูมั่ว เอ ้า! ถูกเหรอ
้ื
หวยมึงรวยไปละ
ถ ้าซอ
Taroman
ไปทาอีทา่ ไหนวะ
ทา่ มาตรฐานป่ ะมึง
ตา่
ตมจริ งๆ มึงเนี ย ่
中国 ฟ่งจีนเตีย ๊ ะ
ฉลองมั ย
้ ละ่ อิสระกาลั งจะกลั บมาแร ้น
ฉลองเหีย
้ ไร
พรุ ง่ นี ม
้ เี รี ยน
น้
าอั ดลมได ้มัย ้
มึงไมร่ ู เ้ หรอตอนนี ก
้ เู ลิกกินโค ้กแล ้ว
ไทน์
โคตรชคิ
แมง่ เลิกได ้ไงวะ กลั บมารั กษาสุขภาพเหรอมึง
เปลา่ กูเปลีย ่ี ทน
่ นไปแดกเป๊ ปซแ
ไทน์โคตรชค
ฆวย
แล ว้ สรุ ปให ้พวกกูชว ่ ยไร
พูดบิ๊ วไอ ้กรี
นให ้กูหน่อย
บอกยั งไงก็ได ้ให ้มันเข ้าใจวา่ กูกับไอ ้สารวั ตรจีบกันอยู ่
Taroman
ความตอแหลต ้องมา
จุ๊ๆ ไว ้
เดีย
๋ วพวกกูจัดการให ้ มึงเตรี ยมตัวเลย
ขอบใจมาก
*สติ๊
กเกอร์* ผั วขา
ผมปิ ดไลน์กลุม
่ ‘หลอ่ ไมห ่ ยู’่ แล ้วหันมานั ่ งยิม
่ ยุดฉุ ดไมอ
้ กริ ม
่ อยูป
่ ลายเตียงคนเดียว
นั ่ นแหละครั บทา่ นผู ้ชม ปฏิบัตกิ ารกาจั ดไอ ้กรี นกาลั งเป็ นรู ปเป็ นร่างขึน
้ มาเพราะโครงการ
ถูก
อนุ มัตโิ ดยพอ่ งานใหญอ่ ยา่ งคุณสารวั ตร กันติธานนทเ์ รี ยบร ้อยแล ว้ ซงึ่ ผมก็ไมร่ ู ้วา่ มั นคิดยั งไงถึง
ได ย้ อมตกลงงา่ ยๆ ทั ง้ ทีก
่ อ
่ นหน ้านี เ้ อาแตค่ ้านหัวชนฝาไมย่ อมทา่ เดียว
แตก ่ ารทีอ ่ กี ฝ่ ายยอมชว ่ ยเหลือ ผมก็ยังไมเ่ ห็นวา่ มั นจะเสย ี หายอะไร หนึ ง ่ เวลาเดินไปไหนมา
ไหนกับมั น ไมม ่ ใี ครเขาคิดวา่ เรากาลั งกิ๊ กกันหรอก ผู ้ชายตัวสูงใหญท
่ ั ง้ คูไ่ มไ่ ด ้เข ้าขา่ ยคูร่ ักอีส
เรี ยลเลยสก ั นิ ด โปรดดูลกั ษณะทางกายภาพด ้วย ใครเขาก็ต ้องคิดวา่ เป็ นเพือ ่ นกันทั ง้ นั น
้ ยกเว ้น
ไอ ้กรี น ตุด
๊ หน ้าหลอ่ อารมณ์หน ่ื รุ นแรงทีช
่ อบมองวา่ ผมต ้องเป็ นเกยร์ ก ุ มั นอยา่ งทีห
่ วั ง และตอนนี้
มั นก็ทาสาเร็จเพราะผมกาลั งคั ฟเวอร์กน ิ ผู ้ชายด ้วยกันตามทีม
่ ันต ้องการ
อยากอกหักนั กก็เดินเข ้ามา กูจะตีแสกหน ้ากลั บไปแรงๆ ด ้วยความหลอ่ ขั น

้ เทพของไอ ้สารวั ตร
ผมปิ ดแล็ปท็อปตรงหน ้าลง กอ ่ นจะหันไปเปลีย ์ ส ่ี ง ่

่ นเสอื้ ผ า้ ออกไปหาของแดกพว่ งรั บโทรศั พทท
ซอ ่ มให ้ไอ ส ้ ารเลวมั น คือไมใ่ ชอ ่ ะไรหรอก คิดถึงมือถือตัวเองทีโ่ ดนยึดแล ้วชอกชา้ ระกาใจ เลย
ต ้องเอาเครื อ ่ มแทนศูนยไ์ อแคร์ให ้แมง่ ใชอะไหล่
่ งไปเข า้ ร า้ นซอ ้ จากจีนแดงไป
แตเ่ มือ
่ ไปยืนรอรั บทีร่ ้าน…
่ มไมไ่ ด ว้ ะ่ ” ไอ ้พีช
“น ้อง ซอ ่ า่ งซอ
่ มพูดพลางโกยเศษอดีตเครื อ ่ื สารตรงหน ้ามาให ้
่ งมือสอ
“แล ว้ ไหนตอนนั น
้ พีบ
่ อกวา่ ได ้วะ”
“จนปั ญญา มีอยูท่ างเดียวคือสง่ เคลมทีศ

่ น
ู ย ์ แตร่ ั บรองได ้เคลมเครื อ
่ งใหมบ
่ วกเงินอีกเกือบหมืน
่
แน่ๆ เพราะเครื อ
่ งนี ม
้ ันเกินเยียวยาละ”
่ มไมไ่ ด เ้ ลยเหรอครั บ”
“ซอ
“พีแ ิ ออกให ้แล ้ว น ้องเอาซม

่ กะซม ิ กับเครื อ
่ งไปเลย” เลน
่ ไมต
่ อบคาถามกูด ้วย
่ .่ี ..”
“โธพ
“แตพ
่ ม
่ี ข
ี ้อเสนอนะ พอดีพม
่ี ซ ั ซุงปลอ่ ยให ้น ้องถูกๆ เลย 500”
ี ม
“บร๊ะ จริ งป่ ะเนี ย

่ ”
“เออดิ แถมเคสให ้ด ้วยอะ่ เอาไปเลย”
ระริ กระรี ไ้ ด ้ไมน

่ าน เปิ ดกลอ่ งมา ห ้าร ้อย...หัวใจ
ั ซุงฮโี ร่ -_-
ซม
ถ ้ามึงจะหลอกให ้กูดใี จแคน

่ อ
้ี ะ่ นะ!! โว ย้ ยยยยย ได ้แตข่ บั รถคอตกกลั บมาทีห ิ ทีต
่ อ
หยิบซม ่ ด
ิ อยู ่
ั
กับโทรศพทเ์ ครื อ
่ งเกา่ ขึน ่
้ มาใส หลั งจากนั น ้ ไมน
่ านข ้อความก็เด ้งระรั วขึน
้ มาไมข่ าด
สาย ไหนจะ
ี งเรี ยกเข ้าทีด
เสย ่ ังตอ่ เนื อ ี ว่ งพักเวลาหายใจอีก อะไรของมั นวะ!
่ งแทบไมม ่ ช
ผมถือวิสาสะเปิ ดอา่ นข ้อความหวั งจะเผือกความลั บของไอ ้สารวั ตรมั น แตก ่ เ็ ปลา่ ประโยชน์เพราะ
มีแตข่ ้อความแจ ้งเตือนการโทรเข ้านั บร ้อยสายเทา่ นั น ่ าคั ญ เบอร์แทบไมซ ่ ้ากันเลย
้ และทีส
ฮอตไปอีกไอ เ้ หีย
้
ไหนบอกไมแ
่ จกเบอร์ไง แล ้วคนพวกนี ไ
้ ด ้มาจากไหน
Rrrrrrrrrrr
ั ซุงฮโี ร่แผดเสย
เอาแล ้วไง ซม ี งร ้องขึน
้ มาอีกครา คราวนี ผ ั ตัง้ ด ้วยการ
้ มเลยอยากจะวั ดดวงดูสก
กดรั บสายโดยไมส
่ นมนุ ษยโ์ ลกใดๆ ทั ง้ สน ้ิ
“ฮั ลโหลครั บ”
[ฮั ลโหลคะ่ นี ส ่ ย
่ ารวั ตรใชม ั ้ คะ]
“เออ่ ...”
[กรี๊ ดดดดดดดดดด สารวั ตรจริ งๆ ด ้วย ดีใจทีร่ ับโทรศั พทน์ ะ เราชอบเธอมาก แอบเอาขนมไปให ้
ตลอดด ้วย เห็นเพือ
่ นบอกวา่ เธอยั งไมม
่ แ
ี ฟน ถ ้ายั งไง...] ไมป
่ ลอ่ ยให ้อีกฝ่ ายพูดจบประโยค ผม
ก็รบ
ี แทรกขึน
้ มาทั นที
่ ารวั ตร”
“ขอโทษนะครั บ แตผ
่ มไมใ่ ชส
่ มใ่ ชเ่ บอร์สารวั ตรเหรอคะ]

[อ ้าว แล ว้ นี ไ
“เบอร์สารวั ตรครั บ”
[แล ว้ นี ใ่ ครพูดคะ]
“เพือ่ นครั บ” ผมตอบสง่ ๆ ไป ได ้ยินอีกฝ่ ายเออออกลั บมากอ ่ นจะวางสายก็พาให ้โลง่ ใจไปเปราะ

หนึ ง่ แตก
่ ไ็ มน
่ านหรอกครั บเมือ
่ เสยี งแจ ง้ เตือนจากเฟซบุก
๊ ในแล็ปท็อปเครื อ
่ งโปรดดังขึน
้
ผมก็รู ้
ทั นทีวา่ ความบรรลั ยกาลั งจะมาถึงในไมช่ า้
กลุม
่ #ทีมเมียสารวั ตร
Mena Chupoo
เมือ ่ น แตส
่ งสั ยจริ งๆ วา่ อาจจะ
่ กีโ้ ทรไปหาสารวั ตร มีคนรั บสายแตไ่ มร่ ู ้เป็ นใคร เขาบอกวา่ เพือ
ไมใ่ ช ่
และหลั งจากนั น
้ ก็มข
ี ้อความของคนอืน
่ ๆ คอมเมนตต
์ ามมาติดๆ
‘ผู ้ชายเหรอ ถ า้ เป็ นผู ้ชายก็คงเพือ ่ นแหละ’

‘น่าจะเป็ นเพือ
่ นในกลุม ่ แตด ่ จ ี ังเลยทีม
่ ค
ี นรั บสาย เราโทรไปเหมือนเขาปิ ดเครื อ
่
ง’
‘ปิ ดมาสกั พักหนึ ง่ แล ้ว ไมร่ ู เ้ พราะอะไร แตส
่ บายใจกันแล ้วเนาะ’
พอสถานการณ์กระจา่ งชด ั ทุกคนก็แยกย ้ายตัวใครตัวมั น มีเพียงผมเทา่ นั น

่ ั ่ งถอน
้ ทีไ่ ด ้แตน
หายใจด ้วยความโลง่ อก เพราะแฟนคลั บไอ ้สารวั ตรน่ากลั วยิง่ กวา่ บรรดาเมียๆ ของคนในเพจ
ี อีก แต.
่ ..มั นก็สงบได ้ไมน ่ านหรอกครั บ เพราะระลอกคลืน
พอ่ บ า้ นใจกล ้าเสย ่ ความถีส ่ งู ชว ่ งหลั งมี
พลั งทาลายล ้างสูงมาก
ทั นทีทข ี งเรี ยกเข ้าจากซม

่ี ้อความกอ
่ นหน ้าถูกโพสตไ์ ป เสย ั ซุงฮโี ร่สายพันธุอ
์ ด
ึ ก็ดังระงม
ไมเ่ ว ้น
ชว ่ งแม ้แตว่ น
ิ าทีเดียว
และก็ยังคุมโทนอยา่ งนั น
้ ...ทั ง้ คืน
ผมวา่ งจากชวั ่ โมงเรี ยนในคาบบา่ ยสองชวั ่ โมงติด ไอ ้แก๊งพระเอกก็เลยเตรี ยมออกปฏิบต ั ก
ิ ารควา่
บาตรไอ ้กรี นด ้วยการนั ่ งคิดบทกรอกหูอยูใ่ ต ้ต ้นตีนเป็ ดอั นหอมฉุ ย เพราะแน่ใจแล ้ววา่ อีกไมน
่ าน
ไอ ้ตุด
๊ ยั กษ์มันจะโผลม ่ าทั กทายเราเหมือนคาบบา่ ยของทุกวั น
“มึงวา่ เราใกล ้ออนแอร์หรื อยั งโป๊ ป”
์ ”ิ
“คิดวา่ อีกไมน
่ านหรอกมาริ โอ ้ หรื อนายวา่ ไงเจมสจ
์ าวน์พร ้อมกันเถอะ ห ้า ส ่ี สาม สอง หนึ ง่ !”

“เคาทด
“ไทน์~” เหีย้ ! แมน

่ อยา่ งกับจั บวาง หลั งจากสน ้ิ สุดการนั บถอยหลั ง เสย
ี งหลอนๆ ของไอ
้กรี นก็
ดังขึน
้ มาทั นควั น ราวกับมั นกาลั งซุม่ อยูไ่ มใ่ กล ้ไมไ่ กล
“มึงมาทาไม” ผมโพลง่ ขึน ่ ๆ เข ้ามานั ่ งเคียงข ้าง

ี งเข ้ม มองดูรา่ งของไอ ้กรี นคอ่ ยๆ แทด
้ มาเสย
ด ้วยความด ้านแบบสุดโตง่
“ก็รู ้อยูแ
่ ล ้ว เราเป็ นคนเสมอต ้นเสมอปลาย เคยตื๊ อยั งไงก็ยังตื๊ ออยา่ งนั น
้ ไมเ่ คยยอ่ ท
้อ”
“กูเบือ
่ มึง”
“เดีย
๋ วอีกหน่อยจะเปลีย
่ นเป็ นรั ก”
“ไมห
่ ันไปชอบคนอืน
่ บ ้างวะ”
“ก็รักเดียวใจเดียว อ ้อยทีละคน แดกทีละคน”
“เห็นทีวา่ มึงคงต ้องไปอ ้อยคนอืน ี งสวรรคม

์ าแล ว้ ครั บ นาทีมโดยไอ ้โอมเซ
่ แล ว้ ละ่ วะ่ ไอ ้กรี น” เสย
เลบแหง่ โซเชย ี ล
“หมายความวา่ ไง”
“ไมร่ ู ้ดิ กูกแ

็ คเ่ ปรยๆ”
“งั น
้ เดีย
๋ วกูมานะ วา่ จะไปตึกเรี ยนรวมซะหน่อย” ผมพูดพร ้อมกับลุกขึน ้ ยืนเต็มความสูง ในใจก็ได ้
แตห ่ ั ่ งทาหน า้ หมาโดนยาเบือ ่ อยูใ่ กล ้ๆ รอ
่ ัวเราะร่าเตรี ยมขุดหลุมฝั งคนโงอ่ ยา่ งไอ ้กรี นทีเ่ อาแตน
อะไรอยูค ่ รั บเพือ
่ นพ ้อง งานอวยได ้มาถึงพวกมึงแล ว้
“ฮั ่นแน่ ไปทาไมทีต

่ ก
ึ กลางวะ มึงนั ดใครไว ”
้ ไอ ้ฟ่ งก็ไมเ่ บาจั ดตามมาติดๆ
“ไมไ่ ด ้นั ดใครไว ้ พอดีกจ ้

ู ะไปเข ้าสวม”
“ไปขีต
้ ้องเดินไกลถึงขนาดนั น
้ เลยเหรอวะ จะไปหามั นก็บอกมาเถอะ”
“พูดอะไรของพวกมึง งั น
้ เดีย
๋ วกูมา”
“ไปด ้วย” ไอ ้กรี นรี บแย ้งทั นที
“มึงไมต่ ้องไปหรอก ขั ดขวางความสุขเขา นั ่ งเนี ย ่ แหละ” ทาโร่แมนอยา่ งมนุ ษยเ์ ผือกพูดแจมขึน ้

บ ้าง กอ่ นจะสง ่ สญ
ั ญาณให ้ผมเดินหลอ่ ๆ เตรี ยมมูฟแหลง่ โธไ่ อ ้เวร ขยิบตาทั ง้ ทีเอาให ้เนี ยน
หน่อยส ิ นี ก
่ ็กะพริ บอยา่ งกับโดนสะเก็ดระเบิด อะไรมั นจะระคายเคืองขนาดนั น ้
“ไทน์จะไปหาใคร”
“เหอะน่า มึงอยา่ รู ้เลย” เนี ยนพอมั ย
้ ดูเป็ นคนมีความลั บพอมั ย
้
“ไทน์ตามจีบใครอยูห
่ รื อเปลา่ ”
ิ ไป
ใชได
“กูจะไปเข ้าห ้องน้ า...จริง...จริ ง” พูดจริ งจั งยั งไงให ้ดูตอแหล เอาวิธไี ทน์คนชค ้ เ้ ลยครั บ
รอดทุกงานเพราะขนาดไอ ้กรี นยั งเตรี ยมจะเบะปากอาละวาดจะตามมาให ้ได ้ โชคดีทไี่ ด ้ไอ โ้ อม
ไอ ้ฟ่ ง และไอ ้เผือกกักตัวเอาไว ้ซะกอ่ น
่ ลีกตัวออกมาไมใ่ ชเ่ พราะแผนหรอกครั บ อยากไปเจอมั นจริ งๆ หมายถึงไอ ส ้ ารวั ตรอะ่ นะ พอดี

ทีป
จะเอาซม ั ซุงฮโี ร่ไปให ้ ยิง่ เห็นวา่ ใกล ้หมดคาบภาษาอั งกฤษของเด็กสงิ หข์ าวผมรี บเร่งฝี เท ้าขึน
้
ตึกทั นที
แตเ่ มือ
่ มาถึง...
ี าวแผน
่ หนึ ง่ ทีถ
ผมกลั บเห็นเพียงกระดาษสข ่ ก ื ขนาดตัวบรรจง
ู แปะไว ้หน ้าห ้องพร ้อมกับตัวหนั งสอ
เต็มบรรทั ด
‘งดแขวนขนมและเครื อ
่ งดืม
่ ทุกชนิ ดไว ้หน ้าห ้อง’
อาจารยแ์ มง่ โคตรคนจริ ง สงสย ั เจอทีมเมียสารวั ตรแผลงฤทธิใ์ ส ่ ดูแล ว้ ก็ฮาดีครั บ นานๆ จะได ้
เห็นอะไรแปลกๆ ให ้หัวเราะบ า้ ง
ผมนั ่ งรออยูห ่ น ้าห ้องไมน

่ าน ประตูสขี าวก็เปิ ดออกพร ้อมกับนิ สต
ิ อีกหลายคนทีก ่ รู กันออกมา
ราว
กับหมดแตกรั ง พยายามชะเง ้ออยูน ่ านกวา่ จะเห็นไอ ส
้ ารวั ตรกับเพือ่ นในกลุม
่ กระทุ ้ง
ศอกกันไปมา
เมือ
่ เห็นวา่ ผมนั ่ งรออยูก่ อ
่ นแล ้ว
“มาทาอะไรตรงนี ”้ ไอ ้สารวั ตรถามขึน

้
“มารอมึงนั ่ นแหละ จะมาขอมือถือคืนด ้วย”
“ไอ ้วัตรกูลงไปข ้างลา่ งกอ

่ นนะ เจอกันทีร่ ้านอินทนิ ล” เพือ
่ นในกลุม
่ ของมั นบอกกอ
่ นจะเดินแยก
ไปอีกทาง
“เออเดีย ่ มเสร็จแล ้วเหรอ” ท ้ายประโยคหันมาถามผม ขณะเรากาลั งเดิน

๋ วตามไป แล ้วมือถือกูซอ
ไปตามทางเดินของตึก
่ มไมไ่ ด ้ ตอนนี แ
“ซอ ั ทม
์ อ
่ วี้ ะ่ ” ผมควั กโทรศพ
้ มง่ เหลือแคน ื ถือยีห ั กากสุดๆ ขึน
่ ้อดังแตฟ
่ ั งกช์ น ้
มา
“...” ไอ ้สารวั ตรได ้แตม

่ องนิ ง่ ไมต
่ อบอะไร กลั วใจเลยวะ่
“ตะ...แตถ
่ ้าแมก
่ โู อนตังคม
์ า...”
“ชา่ งมั นเถอะ” มือหนารี บคว ้าโทรศพ
ั ทใ์ นมือของผมยั ดใสก
่ ระเป๋ ากางเกง พลางใชมื้ ออีกข ้าง
เอือ
้ มไปด ้านหลั งเพือ
่ หยิบของอะไรบางอยา่ ง
“อะ่ ของมึง”
“ลูกพอ่ !!” คิดถึงทีส

่ ด ื อออออ โซเชย
ุ ในโลก ฮอ ี ลลิซม
ึ ขนานแท ้ต ้องผมเลยครั บ
“ระริ กระรี เ้ ลยนะมึง”
“ก็คนมั นรั กนี ห่ วา่ แตข่ องมึงจะให ้กูรับผิดชอบยั งไง ตอนนี ก ี งั คพ

์ าลูกมึงไปสง่ เคลมทีไ่ อ
้ ไู มม
่ ต
แคร์แล ้วอะ่ ตังคจ์ ะซอื้ ขนมยั งไมม
่ เี ลย หัวใจ...”
“ก็บอกวา่ ชา่ งมั นไง”
“แล ว้ มึงจะใชยั ้ งไง”
“กูมอ
ี ก
ี เครื อ
่ ง”
“ฮะ!”
้ นหมากระเป๋ า หลอกให ้วต

ิ กกังวลตัง้ นานแตส
่ ด
ไอ ้สนตี ุ ท ้ายกลั บควั กไอโฟนรุ น
่ ใหมไ่ ฉไลกวา่ เดิม
ั ดาน!
ออกมาโชวค์ วามวิ๊ งว๊าวให ้กูตะลึงเลน
่ สน
“เปลีย
่ นเบอร์ใหมแ
่ ล ้วเหรอ”
“เปลีย ั ทีโ่ ทรศั พทร์ ว ่ งละ ไมต

่ ้องหว่ ง” -_- ดูเป็ นคนทีร่ อบคอบมากจริ งๆ
่ นหนี มงึ ตั ง้ แตว่ น
“สรุ ปไมใ่ ห ้เบอร์กจ

ู ริ งดิ”
“อยา่ เยอะ” เบะปากมองบน
“กูมเี รื อ
่ งไอ ้กรี นจะเลา่ ให ้ฟั ง วั นนี ก
้ บ
ู อกให ้เพือ
่ นบิ๊ ว...” พูดไมจ่ บประโยคดี ไอ ้ขายาวก็จ ้
วงเท ้า
ไปข ้างหน ้าอยา่ งไมร่ รี อ ไมแ
่ ม ้แตจ่ ะหยุดฟั งประโยคทีผ ่ มตัง้ ใจพูดแม ้แตน
่ ด
ิ เดียว ทีนไ ิ
้ี ทน์คนชค
ทายั งไงละ่ ครั บ ก็ทาได ้แคเ่ ดินตามหลั งมั นต ้อยๆ ลงไปยั งลานกิจกรรมไงละ่ ถามได ้
อ ้าว! หายไปไหนละ
แมง่ เป็ นคนหรื อวิญญาณกันแน่ ผลุบๆ โผลๆ่ ปลอ่ ยให ย้ ืนเคว ้งอยูต
่ รงบั นไดทางขึน
้ ร่วมห ้านาที
ั
สกพักเจ ้าตัวก็โผลม
่ าสะกิดไหลย่ ก ี
ิ ๆ ด ้วยสหน ้าเรี ยบเฉย
“เดินเร็วฉิ บหาย”
้
“มึงเดินชาเอง หมดเวลาพลา่ มของมึงแล ้ว กูต ้องไปหาเพือ
่ น” ปากวา่ หากแตม
่ อ
ื กลั บยั ดถุง
ขนม
มากมายทีห ่ วิ้ ไว ใ้ นมือมาให ผ
้ มจนหมด
“อะไรของมึงเนี ย
่ ”
“ก็ขนมไง”
“กูรู ้แล ้ววา่ ขนม แล ้วมึงไมแ

่ ดกหรื อไง”
“มีคนเอามาให ้ มึงกินเถอะ”
“แฟนคลั บมึงเซอร์วส
ิ ดีฉบ
ิ หาย”
“อืม”
“งั น
้ แดกละนะ”
่ งของมึงส ิ เป็ นของมึงแล ้ว ตอนเย็นเจอกั นทีช

“ก็เรื อ ่ มรม”
“โอเค” ผมพยั กหน ้าเข ้าใจ มองดูกายสูงเดินผละหา่ งออกไปเรื อ

่ ยๆ จนลั บสายตา กระทั ่งหนึ ง่
ในก๊วนเพือ
่ นของมั นละ่ มั ง้ ทีโ่ ผลเ่ ข ้ามาแบบงงๆ
่ื ไทน์ป่ะ ไอ ้วัตรไปไหนแล ้ววะ เมือ

“มึงชอ ่ กีเ้ ห็นอยูแ
่ ว๊บๆ”
“เดินไปทางโน ้นแล ้ว”
“เออขอบใจ แฟนคลั บมันโคตรจะบ ้าเลย ฝากขนมมาอยูน

ั ่ แหละ ฝากไมห
่น ่ ยุดไมห
่ ยอ่ น”
“อ ้าวแล ว้ นี อ ่ องแฟนคลั บมั นเหรอ” ผมถามพลางชูถงุ ขนมมากมายในมือขึน

่ ะ่ ไมใ่ ชข ้ มาด ้วย
“พูดอะไรของมึง นี ข ้ื หน ้าตึกตะกี”้
่ องมั น ก็เห็นมั นควั กตังคซ
์ อ
“อ ้าว”
“งั น
้ กูไปละนะ”
“เออ บาย”
ก็ได ้แตย่ น
ื เกาหัว สรุ ปนี ข
่ นมของมั นเหรอ รู ท
้ ั ง้ รู ้วา่ แฟนคลั บก็ต ้องเซอร์วส
ิ อยูแ
ี เวลา
่ ล
้วยั งจะเสย
ควั กตังคจ์ า่ ยเองอีกทาไม ประหลาดคน วา่ แล ้วก็เดินไปกินไปตามประสาคนชค ิ ชคิ อีกเหมือนเคย
“กอ ่ นเริ่ มต้ นการเรี ยนในคาบนี ้ พี่มีเรื่ องจะแจ้ งให้ น้องทราบสองเรื่ อง หนึ ง่ คือเด็กคลาสกีตาร์ ทกุ คนจะต้ องอั ดคลิปแล้ วสง่
ให้ รุ่นพี่ เพื่ออั พเดตพัฒนาการ คนที่เลน
่ เป็ นแล้ วเลน ่ เพลงงา่ ยๆ มาหนึ ง่ เพลง สว่ นคนที่เพิ่งเริ่ มเลน
่ ให้ อดั คลิปตีคอร์ ด
พื ้นฐานแปดคอร์ ดแล้ วสง่ มาให้ ทางอีเมลพ ์ ่ ี ท่ ี แปะไว ้ ตรงกระดาน ”
่ ระงมดังไปทั ว ่ ห้ อง โดยเฉพาะเสียงกูเนี่ ยแหละที่แผดขึ ้นมากอ

่ ..ไรอะ่ ” เสียงบน
“โห. ่ นใครเพื่อน
ดนตรี วนั ที่สองชา่ งเป็ นอะไรที่ซาบซา่ นหัวใจเหลือเกิน เพราะแคเ่ ริ่ มงานก็คลานตามมาติดๆ ซะละ
่ ง่ คลิปมาตัดชื่อออกจากชมรมนะครั บ” ไอ้ ดิษทั ต ไอ้ เผด็จการ!
“เอ้ าเงียบครั บ ใครไมส
“ตายแน่”
“ไมต
่ ายครั บ เลน
่ กีตาร์ โชวส์ าวยั งทาได้ เลย ทีอยา่ งนี ้ละ่ อิดออดกันจริ ง”
“สว่ นใครเลน ่ เฟซบุ๊คก็โพสตค ์ ลิปแล้ วแท็กพี่มาก็ได้ เดี๋ยวจะคอมเมนตใ์ ห้ สั ญญาวา่ จะตอบแบบรั กษาน ้าใจเต็มที่” แค่
น า้ เสียงกับความหมาในปากแมง่ ก็ไมไ่ ด้ ละ ยิง่ สกิลกากอยา่ งผมด้ วยแล้ วคงจะกล้ าโพสตโ์ ชวส์ าธารณชนหรอก ขนาดเกง่ ๆ
อยา่ งไอ้ สารวั ตรยั งไมท่ าเลย ใชส่ !ิ ก็มนั ไมม่ เี ฟซบุ๊กอะ่ ฮา่ ๆ
“เรื่ องที่สอง เราจะมีงานดนตรี อลั เทอร์ มาจีบ เดี๋ยวขอยกยอดไปคุยท้ ายชั ว ่ โมงแล้ วกัน พวกพี่ๆ มาเอาน้ องไปฝึ กได้ แล้ วเร็
ว
หิว!” ก็เห็นพีม่ นั บน ่ อยูค่ นเดียว กอ
่ นจะหมุนตัวไปหาพวกไอ้ สารวั ตรด้ วยทา่ ทางกวนตีนสั ดๆ
และแล้ วชว่ งเวลาโหดสั ดของไอ้ ไทน์คนชิคก็มาถึง เมื่อผมต้ องฝึ กจั บคอร์ ดกับกีตาร์ ตวั เดิม เพิ่มเติมคือเมื่อวานลืมซื ้อสาย
ไอ้ เวร รุ ่นพี่กโ็ คตรรั กกันมากบอกจะซื ้อมาให้ ไมเ่ ห็นจะมีเลย แถมยั งทาเป็ นเงียบอีกตา่ งหาก ดังนั นชะตากรรมอั
้ นเลวร้ ายจึง
ตกเป็ นของผมแตเ่ พียงผูเ้ ดียว
จากสิบนาทีแปรเปลีย ่ นเป็ นครึ่ งชั ว ่ โมง และตอนนี ้กเ็ กือบครบชั ว ่ โมงแล้ วที่นิ ้วกูบมุ๋ ุ๋ เข้ าไปอยา่ งกับแอง่ น ้าประปานครหลวง
ในใจก็ได้ แตร่ อเวลาวา่ เมื่อไหร่จะได้ ยินคาวา่ เลิกคลาสสั กที
“ไทน์ถา้ เจ็บมือก็พอแคน ่ นก็ได้ ” พี่แอร์ บอกผม หลั งเผชิญกับความเลวร้ ายมาเกือบชั ว ่ โมง

่ ี ้กอ
“ได้ เหรอครั บ”
“ได้ พักกอ
่ นเลย”
“งั นขอบคุ
้ ณครั บ”
้ าดีมาก เลิกคลาสคะ่ ” ฮะ!! แล้ วบอกกูหยุดเพื่อ! โอ๊ ยยยยย เกลียดความบ้ าบอของพวกเด็กดนตรี

“สว่ นน้ องทุกคนวั นนี ท
่ ริ สทุ ธิ์
ฉิ บหาย เหมือนจะแกล้ งแตไ่ มใ่ ช่ พยายามทาให้ รุ ่นน้ องดูฉลาด ความจริ งแล้ วโงบ
หลั กจากรุ ่ นพี่ทีมสอนเลิกคลาส ไอ้ หวั หน้ าชมรมที่ช่ือดิษทั ตก็ก้าวเข้ ามายืนกอดอกอยูก่ ลางห้ องอีกครั ง้
“เรื่ องที่สอง” มั นเกง่ มากที่สามารถเชื่อมโยงหัวข้ อที่พด

ู ค้ างไว้ เมื่อชั ว ่ โมงกอ
่ นได้
“...”
“อาทิตยห
์ น้ าเราจะมีงานรวมพลคนดนตรี ดั งนั นพรุ
้ ่งนี ้พีเ่ ลยอยากให้ เด็กใหมท ่ เพลงโปรโมทงานที่โรง
่ กุ คนไปชว่ ยเลน
่
อาหารกลางหน่อย เพือเป็ นการประชาสั มพันธแ
์ ละหาทุนสมทบไปในตัว”
“ร้ องเพลงอะไรครั บพี่ แล้ วใครจะเป็ นคนร้ อง” ใครคนหนึ ง่ ยกมือถาม

“เราจะตังที
้ มโฟลค์ ซองเฉพาะกิจขึ ้นมา จะมีนกั ร้ องนาเป็ นน้ องเทมสถาปั ตย ์ คาฮองก็ให้ น้องบูมเด็กกลอง สว่ นกีตาร์ ก็
สารวั ตรกับน้ องแจนแล้ วกัน” ทุกคนพยั กหน้ ารั บรู้ คนที่ตอ ้ งเลน่ เพลงในวั นพรุ ่งนี ้ล้ วนเป็ นเด็กปี หนึ ง่ ที่มีพื ้นฐานเรื่ องดนตรี
อยูก่ ่อนแล้ วทั งนั
้ น้ ที่สาคั ญ...งานนี ้ยังได้ ไอ้ สารวั ตรมาชว่ ยเลน
่ ให้ สงสั ยงานดนตรี ปี นี ้คงจะคึกครื น้ อยา่ งน่าประหลาด
“สว่ นคนที่เหลือพี่จะให้ ไปชว่ ยแจกใบปลิวและก็ประชาสั มพันธใ์ ห้ กบ

ั นิ สติ แถวนั นนะ
้ ”
“คร้ าบบบบบ/คะ่ ”
่ นเที่ยง เลิกเรี ยนแล้ วแวะมาที่ชมรมด้ วย ชว่ ยกันขนเครื่ องดนตรี ”

“พรุ ่ งนี ้กอ
“...”
“เข้ าใจแล้ วใชม ่ ยั ้ ถ้ าเข้ าใจแล้ วจะไปไหนก็ไป หิวมากแล้ วกูไปละ่ ” ท้ ายประโยคเหมือนพึมพากับตัวเอง แล้ วก็หลุบหายไป
ไมเ่ หลือแม้ แตเ่ งา เพื่อนคนอื่นๆ ก็เริ่ มทยอยออกห้ อง จะเหลือก็แตไ่ อ้ สารวั ตรที่ยงั คงนั ง่ เขียนเพลงบ้ าบอของมั นตอ่ ไป
“ยั งไมก
่ ลั บอีกเหรอ” ผมถามทั งที
้ ่ร้ ูคาตอบอยูแ่ ล้ ว และสั กพักมั นก็จะตอบกลั บมาด้ วยสีหน้ ากวนตีนๆ วา่ ‘รู้ แล้ วยั งจะ
ถาม
อีก’ เชื่อเถอะ
“รู้ แล้ วยั งจะถามอีก” โป๊ ะเชะ! ซื ้อหวยถูกอีกแล้ ว
“มึง ขอถามอะไรหน่อย”
“สายกีตาร์ ยี่ห้อแดๆ อะไรสั กอยา่ งมั นมีขายที่ไหนวะ”
“ดาแดริ โอ”
่ แหละ”
“แถวนี ้ไมม
่ ีขายหรอก”
“ไมม ่ ีเลยเหรอ แมง่ ทาไงดีวะ สายเกา่ โคตรจะเจ็บมือเลย” พูดไปก็จ้องมองนิ ้วมือของตัวเองไป ซากพลาสเตอร์ ยาที่ได้ จาก
มั นมาเมื่อวานตอนนี ้ขาดวิน
่ แทบไมเ่ หลือชิ ้นดี
“เอากีตาร์ กไู ปเลน

่ มั ย้ ”
“เฮ้ ย แล้ วมึงจะเลน
่ อะไร”
“กูมีสองตัว” แล้ วทาไมไมบ

่ อกแตแ
่ รก
“เหรอ ยืมได้ มยั ้ ”
่ งึ ต้ องแวะไปเอาเองนะ กูเก็บไว้ ที่หอ

“เอาดิ แตม ้ ง”
“ได้ ๆ มึงอยูห
่ อแถวไหน เดี๋ยวกูตามไปเอา”
“ยั งไมต
่ อ
้ งเสือก เดีย ๋ วพาไปเอง” หัวใจ...พูดดีกน
ั ได้ ประมาณสองประโยค ที่เหลือกระแนะกระแหนเอาให้
ตายกันไปข้ าง
ผมรอให้ ไอ้ สารวั ตรซ้ อมกีตาร์ ด้วยอารมณ์สโลไลฟ์ ของมั นไปอีกพั กใหญ่ พอฟ้ าเริ่ มมืดเราก็รีบเก็บของ โกยชีทใสก
่ ระเป๋ า
และมุง่ หน้ าสูห่ อพักของหนุ ม่ ฮอตเจ้ าของสโลแกน สนทุกอยา่ งยกเว้ นโลกใบนี ้ทันที
ห้ องของมั นอยูบ่ นชั นห้

้ า หมายเลข 555 ของหอพักโครงการที่ห้าใกล้ ๆ มหา’ลั ย วินาทีทกี่ ้ าวเข้ าไปภายในโลกของไอ้
สารวั ตร ผมก็คน
้ พบความจริ งทีว ่ า่ ...ห้ องแมง่ ไมม
่ ีเหี ้ยอะไรเลย และทุกอยา่ งก็เป็ นสีดาหมดแม้ กระทั ง่ ผนั ง
“มึงแน่ใจนะวา่ นี่ ห้องมึงไมใ่ ชบ

่ า้ นผีสงิ ” ผมถามอยา่ งหวาดระแวงเพราะมองไปทางไหนก็มีแคข่ าวกับดา
“ปลายเตียงมีผีนงั ่ อยู”่
“สั ด!”
“อยูก่ บ
ั กูจะกลั วอะไร” ร่างสูงพูดพลางเดินไปใกล้ ๆ เตียง เหวี่ยงกระเป๋ าสะพายหลั งไว้ ลวกๆ พร้ อมกับทิ ้งตัวลงนอนเปิ ดพุง
กึ่งผึง่ หรรมอยา่ งมีความสุข
ผมเห็นชีทรั ฐศาสตร์ วางกองอยูบ ่ นโต๊ ะหนั งสือกระจึ๋งหนึ ง่ ที่เหลือแมง่ ละลานตาไปด้ วยสมุดเพลงและกระดาษเขียนคอร์ ด

เกลือ่ นกลาดอยูท่ วั ่ ทั งห้
้ อง
“ไหนอะ่ กีตาร์ มงึ ”
“ข้ างตูห
้ นั งสือ”
“อา่ ...อยูน
่ ่เี อง”
“อยา่ ให้ ใครจั บกีตาร์ กู กอดเอาไว้ กซู ื ้อมาแพง”

“ถ้ าจะหวงขนาดนี ้มึงไมห
่ อ่ กันกระแทกให้ มน
ั เลยละ่ ”
“ไมใ่ ห้ ยืมดีมยเนี
ั ้ ย่ ”
“กูพด
ู เลน
่ หรอก ขอบคุณมาก งั นกู
้ กลั บเลยนะ” ผมรี บคว้ ากีตาร์ เตรี ยมหมุนตัวกลั บเร็วรี่
“มั นยั งไมไ่ ด้ ตงสาย

ั้ ”
“งั นรี
้ บเอาไปตัง้ กูหิวข้ าวแล้ ว” มือหนายื่นมือมารั บกีตาร์ จากผม กอ
่ นจะก้ มหน้ าก้ มตาปรั บสายอยา่ งขะมั กเขม้ น โดยที่ผม
ทาได้ แคย่ ืนกอดเอวมองอยา่ งสนใจ
“มีขนมปั งอยูใ่ นตูเ้ ย็นอะ่ ” จูๆ่ เจ้ าตัวก็พด

ู ขึ ้น
“ฮะ?”
“หิวก็หยิบไปกิน เห็นทีตอ
้ งปรั บสายนาน”
“ขนาดนั นเลยเหรอวะ
้ ”
“อา่ ”
ก็ไมไ่ ด้ อยากถามอะไรมากหรอก ความหิวตอนนี ส

้ าคั ญกวา่ เป็ นล้ านเทา่ พอได้ ยินไอ้ สารวั ตรชวนแดกขนมผมก็ไมเ่ กรงใจ
เปิ ดตูเ้ ย็นหาของกินเต็มที่
หัวใจ...ขนมปั งไส้ กรอกแชแ

่ ข็ง แมง่ แข็งทั งดุ
้ ้ นจนคิดวา่ กัดยั งไงก็คงไมข่ าด สั ด
“มึงคิดแล้ วหรื อยั งวา่ จะอั ดคลิปเพลงอะไรไปสง่ รุ ่ นพี่” ผมล้ มตัวนั ง่ ขั ดสมาธิบนเตียงใกล้ ๆ กับร่ างสูง พร้ อมกับกินขนมปั ง
ไปด้ วย
“ไมร่ ้ ู ยั งไมไ่ ด้ คิด”
“มึงเลน
่ เพลงใกล้ ของ Scrubb ดิ กูชอบ”
“ไมเ่ ลน
่ คอร์ ดยาก”
“กูอยากเลน
่ ”
่ นจะยื่นให้ ผม
ไอ้ สารวั ตรละจากกีตาร์ โปร่งชั ว ่ ครู ่ เอื ้อมมือไปหยิบกระดาษกับดินสอขึ ้นมาเขียนอะไรบางอยา่ งยิกๆ กอ
Dmaj9 / Dmaj9 / Amaj7 A6 / A6 / C#m7 / C#m7 / F#7sus4 / F#7
โอ้ โห! นี่ คอร์ ดเพลงหรื อรุ ่ นปื นกันแน่วะ เห็นแล้ วมึนสุดอะไรสุด
“อะไรของมึงเนี ย ่ ”
“คอร์ ดเพลงทอ่ นอินโทรที่มงึ อยากให้ กเู ลน

่ ไง วุน
่ วายพอมั ย้ ”
“เออๆ ใครจะไปรู้ วะวา่ คอร์ ดแมง่ จะยากขนาดนี ้ แล้ วนี่ ตงสายเสร็

ั้ จยั งอะ่ กูรอจนขนมปั งไส้ กรอก
มึงเหี่ยวหมดแล้ วเนี ย ่ ”
“อีกนาน”
เชื่อเลย ด้ วยไมร่ ้ ูจะเถียงหรื อถามให้ มนั ได้ อะไรขึ ้นมา ผมเลยปลอ่ ยให้ ไอ้ สารวั ตรก้ มๆ เงยๆ ดีดสายมั ว ่ ๆ ของมั นไปเรื่ อยๆ
จากตอนแรกก็นงั ่ มองอยา่ งสนใจอยูห่ รอก หลั งๆ เริ่ มเบื่อเลยหันไปหยิบหนั งสือการ์ ตนู ของมั นมาอา่ นเลน
่ แตอ่ า่ นแล้ ว แดก
แล้ ว ขี ้แล้ ว สายกีตาร์ ก็ยงั ตังไม่
้ เสร็ จสั กที
ผมเลยเปลีย ่ นไปทากิจกรรมฆา่ เวลาที่คิดวา่ สร้ างสรรคท

์ ่ีสดุ
“สวั สดีครั บพี่ๆ ผมชื่อไทน์เป็ นคนชิคชิค ทาตัวดุ๊กดิ๊กตัลล้ ากตัลลั

้ ก วั นนี ้กไ็ ด้ ฤกษ์ งามยามดี
ผมเลยจะมาเลน ่ คอร์ ดพื ้นฐาน
ให้ พี่ๆ ฟั ง เพราะฉะนั น...ไปฟั
้ งกันเลยนะครั บ” กีตาร์ ตวั โปรดของไอ้ สารวั ตรอยา่ งทาคามิเนะสลั กชื่อได้ กลายมา
เป็ นลิว ่ ล้ อ
ในการโชว ์ เพราะเมื่อวิดีโอถูกอั ดผมก็ตอ
้ งคีปลุคทาตัวเฟรนดล์ ที่ นั ที
“เริ่ มแรกที่คอร์ ดซีครั บ”
ตึง่ ~
“บอด”
“เชี่ยยยยย อยา่ ขั ดได้ มยวะ

ั ้ กูกาลั งอั ดคลิปอยู”
่
“ก็มงึ จั บคอร์ ดไมถ

่ กู อะ่ ”
“ไมถ
่ กู ยั งไง”
“มานั ง่ นี่ เดี๋ยวสอน” ผมกดหยุดวิดีโอเอาไว ้ ยอมทาตามคาสั ง่ ของอีกฝ่ ายโดยดี ไอ้ สารวั ตรสอนผมเริ่ มจั บคอร์ ดใหมอ่ ีกครั ง้
ต้ องบอกวา่ การได้ มนั มาชว่ ยสอนทาให้ ผมไปได้ เร็วขึ ้น จนปฏิเสธไมไ่ ด้ วา่ มั นเกง่ โคตรจริ งๆ
ผมเริ่ มอั ดคลิปอีกครั ง้ ตรงมุมห้ อง เสร็ จสรรพกลั บมาไอ้ ควายหน้ าหลอ่ ก็ยงั ตังสายไม่
้
เสร็ จสั กทีจนอารมณ์โมโหเริ่ มคุกรุ ่ น
แทบกระทืบเตียงให้ ลม ้
“มึงแกล้ งกูป่ะเนี่ ย ทาไมตังสายไม่

้ เสร็ จสั กที” ถามออกไปเสียงขุน่ ขณะนอนกลิ ้งอยูบ่ นเตียงหลั งใหญข่ องมั น
“เสร็ จแล้ ว”
“งั นขอ
้ เดี๋ยวถ้ ากูหาซื ้อสายได้ จะเอามาคืน”
“กูยืมอั ดวิดีโอกอ
่ น”
“เรื่ องมากจั งวะ เออ จะทาหา่ อะไรก็ทา งว่ งแล้ ว” มาอยูห

่ ้ องมั นเบ็ดเสร็ จสองชั ว ่ โมงถ้ วนและไมม
่ ีทา่
ทีวา่ จะได้ กลั บในเวลา
อั นใกล้ นี ้ ผมเลยไถตัวลงไปนอนบนเตียง หยิบหมอนเปื อ้ นน ้าลายของไอ้ สารวั ตรมารองหัวแล้ วกดหาเกมในมือถือเลน ่
เสียงเกากีตาร์ เบาๆ ดั งเข้ ามาในโสตประสาท ผลั กให้ ผมเบี่ยงความสนใจจากเกมตรงหน้ าไปมองเสี ย้ วหน้ าหลอ่ ของคน
ใกล้ ๆ พร้ อมกับคาถามมากมายที่พรั ่ งพรู เข้ ามาในหัว
ผมจาได้ ดี แคอ่ ินโทรก็จาได้ แล้ ววา่ เพลงที่ไอ้ สารวั ตรกาลั งเลน

่ นั นเป็
้ นเพลงที่มนั บน
่ วา่ เลน
่ ยาก
ฉิ บหายเมื่อสองชั ว ่ โมงกอ่ น
แตท ่ าไมสุ ดท ้ าย...ถึ ง เลื อกเลน
่ มั น
ใกลเ้ กิ นกวา่ ทีจ่ ะพูดคาใดๆ ออกไป

มั นใกลเ้ กิ นกวา่ จะมองเห็นใคร
เมื ่อเราใกลจ้ นอยากจะหยุดหายใจ
มั นใกลจ้ นมี แตเ่ ธอกับฉั นวั นนี เ้ ทา่ นั น้
ผมชอบ Scrubb มาก ชอบจนอดไมไ่ ด้ ที่จะร้ องตามเสียงทุม ้ ของคนตัวสูงอยา่ งห้ ามไมอ่ ยู ่ ไมร่ ้ ูดิ แตเ่ พลงใกล้ มนั ให้
ความรู้ สกึ วา่ ชีวต
ิ แมง่ โคตรน่ารั ก โคตรคิขุ โคตรริ ลคั คุมะสั ดๆ
อาจเป็ นเพราะวา่ เธอบั งเอิ ญได้เจอฉั น

อาจเป็ นเพราะวา่ เราบั งเอิ ญอยูด ่ ว้ ยกัน
เพราะเธอยั งไมเ่ คย ได้รู้มนั เป็ นยั งไง
และฉั นไมเ่ คยเขา้ ใจ ถา้ มั นตอ ้ งอยูอ่ ยา่ งนั น้
ถา้ เราไมค
่ ยุ กันสั กครั ง้ วั นนี ก้ ็คงไมม ่ ีใครเขา้ ใจ
วั นนั น้ เธอยั งไมเ่ คย ฉั นก็ยงั ไมเ่ คย ไมร่ ู้ มนั เป็ นยั งไง
จะหยุดตัวเองทาไม…
ขนาดผูช้ ายหา่ มๆ อยา่ งไอ้ สารวั ตร เวลามั นร้ องเพลงนี ้ผมยั งรู้ สกึ เลยวา่ มั นโคตรริ ลคั คุมะเลยวะ่ หัวใจ...
่ นรี บพาสั งขารตัวเองมาที่ตกึ ดนตรี เพื่อ

ผมกาลั งเผชิญหน้ ากับความวุน่ วายอยา่ งเต็มพิกดั หลั งจากเลิกคลาสในชว่ งเช้ า กอ
ชว่ ยเพื่อนๆ เคลือ่ นย้ ายของไปยั งโรงอาหารกลาง ทิ ง้ ไอ้ พวกแก๊ งพระเอกให้ นงั ่ แดกข้ าวพร้ อมผนึ กกาลั งกันทา่ ไอ้ กรี นกันอ
ยา่ งครื น้ เครง
ก็อยา่ งที่ร้ ูกนั ดี โรงอาหารมหา’ลั ยเป็ นสถานที่ทวี่ นุ่ ุ่ วายที่สดุ ในจั กรวาล จั ดอั นดับโดยความรู้ สกึ ของกูเอง รุ ่ นพี่แจกใบปลิว
ให้ ผมกับเพื่อนคนละปึ กใหญ่ แยกย้ ายแทรกซึมไปตามจุดตา่ งๆ ของโรงอาหารยิง่ กวา่ ไขเ่ ขาในเส้ นผม สว่ นด้ านหน้ าที่มเี วที
เตี ้ยๆ อยูก่ ็เป็ นหน้ าทีข่ องไอ้ สารวั ตรและเพื่อนๆ ที่ตอ ้ งควบคุมสถานการณ์
และเมื่อฤกษ์ งามยามดีมาถึง
ห้ า...สี.่ ..สาม...สอง...หนึ ง่
“สวั สดีครั บ~”
“อะไร เขามาทาอะไร เฮ้ ยนั น

่ น้ องสารวั ตรหนิ ”
“สารวั ตร!!” เหยดเข้ พวกผูห

้ ญิงแมง่ โคตรหน้ ากลั ว อยูไ่ กลจากเวทีขนาดนี ้ยังสามารถมองเห็นไอ้ สารวั ตรได้ ชด
ั ยิง่ กวา่ มี
กล้ องสอ่ งทางไกล
เพลงตาสวา่ งของวง Moderndog บรรเลงขึ ้นทา่ มกลางเสียงกรี ดร้ องของคนภายในโรงอาหาร นี่ หนั กถึงขนาดทิ ้งช้ อนทิ ้ง
ส้ อม วิง่ ไปข้ างหน้ าเวทีโดยไมล่ มื ควั กมือถือขึ ้นมากดอั ดวิดีโอไปด้ วย สาคั ญสุดคือเป้าหมายของการถา่ ยครั บ อยูโ่ น่น...
หนุ ม่ ฮอตของมหา’ลั ย
นั กร้ องก็ออกจะหลอ่ สนใจบ้ างสิวะ มือกีตาร์ อีกคนก็นา่ รั กทาไมถึงมองแตไ่ อ้ สงู ๆ ผิวแทนนั น่ อยา่ งเดียววะ แตจ่ ะบน ่ ในใจก็
คงไมไ่ ด้ เพราะผมก็เอาแตม
่ องมั นเพี ย งคนเดี ย วเหมื อ นกัน ขนาดยื น อยู ไ่ กลขนาดนี ม
้ ั นยั ง เด น
่ ่
ที ส ดุ ในกลุ ม ผู
่ ้ คนบริ เวณนั น้
และเมื่อเพลงจบลงไอ้ เทมสถาปั ตยก์ พ ็ ดู ผา่ นไมคด ์ ้วยความตื่นเต้ น
“ขอบคุณครั บ พวกเราตัวแทนจากชมรมนิ ยมดนตรี ครั บ”
“สารวั ตรเราชอบเธอ!”
“ฮิ่ววววววววววว”
“ฮอตจริ งๆ เพื่อนเรา” มีแซวกันด้ วย แตเ่ จ้ าของชื่อกลั บยั งทาหน้ านิ่ งไมห ้ ที่อยูร่ ายรอบ
่ ือไมอ่ ือตอ่ แรงกระตุน
“วั นนี ้พวกเราจะมาประชาสั มพันธ์ เกี่ยวกับงานรวมพลคนดนตรี อั ลเทอร์ มาจีบ ครั ง้ ที่ 8 ที่จะมีขึ ้นในวั นอาทิตยท ์ ่ี 22 นี ้ เลย
อยากให้ เพื่อนๆ ที่มีใจรั กในดนตรี มาร่วมงานกันได้ ตงแต่
ั ้ หา้ โมงเย็นจนถึงสีท่ มุ่ ุ่ เพราะนอกจากจะได้ ฟัง
เพลงเพราะๆ แล้ วยั ง
มีของอร่อยให้ กินกันอีกเพียบ”
“แล้ วกินสารวั ตรได้ มยอ่

ั ้ ะคะ”
“กรี๊ ดดดดดดดด” ผมเห็นกลุม

่ พี่กะเทยที่ยืนดิ ้นอยูต่ รงหน้ าตะโกนแซวไมข่ าดปาก แซวถึงขนาดทาให้ คนไร้ อารมณ์อยา่ ง
ไอ้
สารวั ตรก้ มหน้ าหลบสุดชีวต
ิ
ผมปลอ่ ยให้ กิจกรรมหน้ าเวทีดาเนิ นตอ่ ไป สว่ นตัวเองก็หนั มาแจกใบปลิวประชาสั มพันธใ์ ห้ กบั คนทีผ่ า่ นไปผา่ นมาเรื่ อยๆ
พอจบงานทุกคนก็แยกย้ าย ซึง่ ก็เป็ นเวลาเดียวที่พวกเราชมรมดนตรี ได้ ยิ ้มแฉ่งอีกครั ง้ เพราะจะได้ กินข้ าวกลางวั นกับเขามั ง่
“นั ง่ ไหน” ไอ้ สารวั ตรเดินมาถาม หลั งจากเดินลงเวทีมาเงียบๆ
“นี่ อะ่ เอากระเป๋ าจองแล้ ว” มั นพยั กหน้ ารั บแตไ่ มไ่ ด้ พดู อะไรตอ
่ นอกจากเดินไปตอ
่ แถวร้ านข้ าวเจ้ าประจา อร่ อยอยา่ บอก
ใคร แตด ่ นั ซวยไง เสือกมาอยากกินแบบมั นแตไ่ มด่ สู ถานการณ์ลว ่ งหน้ า
พรึ่ บ!!
ยั งไมท
่ นั จะได้ ก้าวเข้ าไปในแถว ผูห้ ญิงหลายคนก็พงุ่ ุ่ จูโ่ จมไปที่แผน
่ หลั งกว้ างทาทีเป็ นเนี ยนซื ้อข้ าวจนแถวยาวไปถึงสุวรรณ
ภูมิ ทิ ้งให้ ผมยืนตอ่ ท้ ายแถวปิ ดขบวนด้ วยอาการท้ องร้ องเป็ นระยะ
ดีนะซื ้อน ้ามากอ

่ น เลยยืนดูดรอแถวขยั บอยา่ งสบายใจ
แตพ
่ อรอนานๆ เข้ าก็เหมือนจะไมไ่ ด้ แดกสั กที ดั งนั นสายตาที
้ ่ผมมองจานข้ าวไอ้ สารวั ตรที่กาลั งเดินสวน
กลั บมาจึงเหลือแค่
...ละห้ อย
หลั งจากร่างสูงเดินมาประชิดมันก็จดั การยั ดจานข้ าวใสม

่ ือผม กอ
่ นจะคว้ าแก้ วน ้าในมือของผมไปแดกแทน
“นี่ น ้าอะไร” อีกฝ่ ายตั งค

้ าถามแตผ
่ มยั งยืนอึ ้งอยู ่
“บะ...บลูฮาวาย”
“อืมอร่ อยดี แลกกันนะ” แล้ วมั นก็เดินจากไป...ทิ ้งให้ ผมนิ่ งค้ างอยูท
่ ่เี ดิมพร้ อมสายตาแปลก
ประหลาดจากบรรดาเมีย
สาธารณะของมั น
บลูฮาวาย น ้าลายกู อร่อยตรงไหน?
แล้ วข้ าวในจานสั ง่ มาแตไ่ มก

่ ิน เพือ่ อะไร?
่ ีคาตอบ ไอ้ กรี นก็ไมไ่ ด้ อยูแ่ ถวนี ้น่ี หวา่ ทาไมต้ องทุม่ ทุนเพื่อการแสดงขนาดนี ด
ผมได้ แตส่ งสั ย แตร่ ้ ูดีไมม ้ ้ วย ไมเ่ ข้ าใจ...
อะ่ แดกข้ าวตอ่ !
เจองานแบบนี ้ วุน่ วายแบบนี ้ เหนื อ่ ยมากครั บ!
พอกลั บถึงห้ องก็รีบปรี่ โถมตัวลงไปที่เตียงอยา่ งหมดอาลั ยตายอยาก ไมเ่ อาอะไรทั งนั ้ นกู
้ จะหลั บอยา่ งเดียว และก็เผลอ

็ อนที่ได้ ยินเสียงแจ้ งเตือนเด้ งขึ ้นมาไมข่ าดสายทา่ มกลางความมืด
หลั บไปจริ งๆ ครั บ รู้ ตวั อีกทีกต
นอนยาวจนลืมเปิ ดไฟ ปลอ่ ยให้ แสงสวา่ งจากโทรศั พทม ์ ือถือทาหน้ าที่ของมั นตอ่ ไป เบื่อสุดก็เสียงที่ดงั ขึ ้นมาจนน่าราคาญ
เนี่ ยแหละ อะไรจะเด้ งไมห
่ ยุดหยอ่ นขนาดนั น้ กูหลอ่ ทุกวั นครั บ แบง่ กันกดไลคก์ ไ็ ด้ โธ.
่ ..
ติ๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
พอ! หา่ ถ้ าจะดังเป็ นรั วกลองวงโยฯ ขนาดนี ้อะ่ นะ
เพราะหงุดหงิดที่นอนไมพ ่ อผมเลยเอื ้อมมือไปหยิบมือถือซึง่ วางอยูใ่ กล้ ๆ ขึ ้นมา กะปิ ดแจ้ งเตือนแล้ วนอนตอ่ แตพ
่ อได้ เห็น
วา่ มั นเป็ นเสียงที่ดงั ขึ ้นมาจากอินสตาแกรม ความเสือกก็ทาลายความงว่ งที่มีอยูใ่ นหัวทั นที
ไอ้ มือไมร่ ั กดีมนั ไมฟ

่ ั งกันเลย กดฉึ บเข้ าไป กวาดตามองชั ว ่ ครู่ กเ็ ข้ าใจวา่ เป็ นคลิปความยาว 15 วินาทีจากไอจีชมรมดนตรี
สากลนั น่ เอง
ถูกใจ 4,266 คน
ชมรมนิ ยมดนตรี ดูความสารวั ตรลิซมึ เอาเถอะ
ผมกดเลน ่ วิดีโอไปพลางๆ เห็นไอ้ สารวั ตรกาลั งร้ องเพลงใกล้ ของสครั บก็ไมเ่ ห็นมีอะไร เลยเลือ่ นลงไปอา่ นคอมเมนตด์ ู
ตัวอั กษรตรงหน้ าด้ วยสายตาฟ่ าฟาง ซึง่ ข้ อความแรกที่ผมเห็นเป็ นของใครบางคนที่ไมค ่ ้ นุ เอาเสี
ย เลย เอ๊ ะ! หรื อจะคุน
้
Sarawatlism ล็อดไอจรไวอะ่
คือมึงพิมพภ
์ าษาคนถูกมั ย้ ด้ วยความเกง่ ในการเดาคาขั นเทพ
้ ผมวา่ มั นคงตังใจพิ
้ มพ์ ‘ล็อกไอจีไง
อะ่ ’ แบบนี ้หรื อเปลา่
ควาย ติดนิ สยั พิมพผ์ ิดๆ ถูกๆ มาจากกูเหรอ พอเลือ่ นสายตาไปดูช่ือคนพิมพแ์ ละตังสติ
้ อยูพ่ กั
ใหญโ่ ลกมืดๆ ทั งใบก็
้ สวา่ ง
ขึ ้นมาทั นตา
หายงว่ งเลยไอ้ สดั
ไอ้ สารวั ตร!
แมง่ มีไอจีกบั เขาด้ วยเว้ ย
Lalita_vista @Sarawatlism สารวั ตรอยา่ ล็อกไอจีเลยนะ

Morkpeeisreal @Sarawatlism เปิ ด public เถอะขอร้ อง พลีสสสสสส
Beebehoney สารวั ตรเดี๋ยวนี ้ไอจีไมม
่ ีไพรเวทแล้ ว
สารพัดข้ อความที่พมิ พร์ ั วแบบวิตอ่ วิ
่ ระเด็นไง ประเด็นมั นอยูท่ ่ท

่ นั ่ ไมใ่ ชป
แตน ี าไมถึงต้ องแท็กผมด้ วยในเมื่อในคลิปมั นเป็ นของไอ้ สารวั ตร ดังนั นผมเลยต้
้ อง
เลือ่ นหาต้ นตอไปเรื่ อยๆ กระทั ง่ เจอข้ อความที่แท็กถึงผมมากมาย หรื อนี่ อาจเป็ นสาเหตุท่ีทาให้ แจ้ งเตือนเด้ งขึ ้นมาระรั วเป็ น
กระสุนปื นเมื่อครู่
Fern1012 ในคลิปใชไ่ ทน์มยั ้ @Tine_chic

Arisapam @Tine_chic หลุดโฟกัสจากคนร้ องแป๊ บ สนิ ทกันตังแต่
้ เมื่อไหร่เหรอคะ
่ ่
tumcamel ได้ ขา่ ววา่ เพือนสารวั ตรยั งไมเ่ คยแวะเข้ าไปทีห้องเลยหนิ แตท
่ าไมไทน์เข้ าไปได้
por_pang ความเสือก #ทีมเมียสารวั ตร
เข้ าห้ อง? คือระ? เกิดอะไรขึ ้น
เชร้ ดดดดดดดดดดด
ถึงกับเลือ่ นขึ ้นไปดูคลิปอีกรอบ และ...และ...และ
ไอ้ ตวั ที่นอนเกยตื ้นบนหมอนเปื อ้ นน ้าลายไอ้ สารวั ตรนั น่ ! กูเอง! โผลม

่ าอยา่ งกับชั ตเตอร์ แต!
่ !
Sarawatlism ตังเป็
้ น private ยั งางเกรอ
ไอ้ ฟายนี่ ก็ยงั ไมห

่ ยุดถามหาวิธีตงค่
ั ้ าไพรเวท คือตอนนี ้อยากรู้ มากใครเป็ นคนสมั ครสมาชิกให้ มนั ไอ้ ฉิ บหายไมร่ ้
ูเรื่ องรู้ ราว
แล้ วแมง่ คนฟอลไปเป็ นพันละ ยั งมีหน้ าจะมาตังไพรเวท
้ อา่ นคอมเมนตข์ า้ งบนด้ วยครั บไอ้ ควาย กู
โดนไตส ่ วนอยู ่ อยา่ ดัด
จริ งแทรกขึ ้นมานะ กูขอเวลาแป๊ บ
Tine_chic @Sarawatlism อารมณ์ไหนของมึงถึงคิดมาเลน ่ ไอจี

Boss-pol @Sarawatlism @Tine_chic กูสมั ครให้ เอง
Tine_chic @Boss-pol @Sarawatlism ออ๋ สมั ครมาลงคลิปเลน ่ เพลงอะ่ ดิ
Boss-pol @Tine_chic เปลา่ มั นบอกสมั ครเอาไว้ จีบมึง
“เสียงไอจีมงึ เด้ งอะ่ รี บตอบสิ” ไอ้ โอมผงกหัวขึ ้นมาบอกผม ขณะมืออีกข้ างกาลั งไถหน้ าจอทั ชสกรี นอยา่ งเมามั นไปพร้ อม
กันด้ วย
“ขี ้เกียจ ไมอ่ ยากอา่ น”
“งั นก็
้ ลอกการบ้ านไป”
ติ๊ง...ติ๊ง...ติ๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“โอ๊ ยไอ้ เหี ้ย! กูชกั จะทนไมไ่ หวแล้ วนะ” สุดท้ ายระเบิดอารมณ์กป
็ ะทุขึ ้นมาอยา่ งห้ ามไมอ่ ยู ่ ถึงกับทิ ้งปากกาลงพื ้นแล้ วสบถ
ออกมาด้ วยความหั วเสีย
“เอามือถือมึงมา เดี๋ยวกูจดั การให้ ” ความโอมกลายเป็ นความโป๊ ปขึ ้นมาทั นที แสนดีอยา่ งกับหมาหลั งอาน
“เออๆ เอาไป” ผมโยนมือถือใสก

่ ลางเตียงแทบไมห
่ น
ั ไปมอง แตห ่ างตาก็ยงั คงเห็นวา่ เพื่อนรั กหนึ ง่ ในก๊ วนแก๊ ง
พระเอกได้
ถลาเข้ าไปตะครุ บและพิมพข์ อ
้ ความอยา่ งขะมั กเขม้ น สว่ นผมก็หนั ไปจดจอ่ กับการลอกการบ้ านตอ่ กระทั ง่ เวลาผา่ นไปร่วม
สิบนาที
่ องสลึงโยนมือถือผมไปมุมเตียงอยา่ งไร้ เยือ่ ใย นี่ มน

“เรี ยบร้ อยละ” ไอ้ โอมทาหน้ าเหมือนสบายใจ นอนแผส
ั ของใครกันแน่
วะ
“ขอบใจมึงมากนะโป๊ ป”
“กองไว้ ตรงนั นแหละ

้ ” เหี ย้ ...
“สรุ ปสถานการณ์เป็ นไงบ้ าง”
“ไมม
่ ีปัญหาพรุ ่ งนี ้มึงไปมหา’ลั ยได้ โดยไมต
่ อ
้ งกลั วอะไรแล้ ว”
“ฮือซึ ง้ ขอบใจจริ งๆ” วา่ แล้ วก็รีบคลานเขา่ ขึ ้นเตียงไปคว้ ามือถือลูกรั กมาเช็กความเคลือ่ นไหว เห็นไอ้ โอมมั นบอก
สถานการณ์คลีค่ ลายผมก็เบาใจ แตเ่ มื่อกดเข้ าไป...
Rrrrrrrrrrrrr
่ กี จ็ ริ ง แตอ่ าการสั น่ ของโทรศั พทใ์ นมือนี่ ระดับเดียวกับแผน

เสียงไมม ่ ดินไหวในซีรีย ์ Descendent of sun เลยสั ด สั น่ จนตึก
ร้ าว สั น่ จนหน้ าโยกและไมม ่ ีทา่ ทีวา่ จะหยุด
ไหนข้ อความทีเ่ คลียร์ ไหนที่บอกวา่ ทุกอยา่ งโอเคแล้ ว...

Boss-pol @Tine_chic เปลา่ มั นบอกสมั ครเอาไว้ จีบมึง
Tine_chic @Boss-pol เขิน >///<
ฮะ! เขินเตี่ยอะไรมึง อา่ ...แตอ่ าจจะไมใ่ ช่ อาจจะเขินอยา่ งอื่น ลองเลือ่ นอา่ นข้ อความตอ่ มา
Tine_chic @Boss-pol แล้ วมั นบอกอะไรอีกอะ่

Boss-pol @Tine_chic มั นถามวา่ ฟอลไอจีมงึ ยั งไงเหรอ
พุทโธ แล้ วมึงจะเสือกทาไมครั บไอ้ เหี ย้ โอมมมมมมมม มั นใชเ่ รื่ องที่ตอ ้ งถามตอ่ หน้ าสาธารณชนมั ย้ สว่ นเพื่อนไอ้ สารวั ตรก็
่ ่ ้ งพลาดกับเรื่ องโงๆ่ แบบนี ้
่ คู รั บ นั น่ มั นร่างอวตารทีโดนสิงสูช่ วั ่ คราวเทา่ นั น้ ทาไมกูตอ
เข้ ากันเป็ นปี เป็ นขลุย ่ คือนั น่ ไมใ่ ชก
ด้ วยไอ้ เชี่ยยยยยยยยย
Tine_chic @Sarawatlism สั นๆ
้ ฟอลไป ฟอลกลั บไมโ่ กง
ธัมโม สั งโฆ ความส ้ นตีนของไอ้ โอมนั น...

้
CheryCheerup คืออะไรยั งไงอะ่ นี่ จริ งจั งหรื อล้ อเลน ่ กันเนี่ ยงงไปหมดแล้ ว
chaemfriendzone ดูจากทา่ ทีแล้ วคงจะเลน ่ ๆ ใช ม
่ ยั ้ ไทน์ตลกอะ่ 5555555555
Love-Sarawat อยูช่ มรมดนตรี เหมือนกันไง กรี๊ ด จิ ้นๆ แตอ่ ยา่ จริ งนะ ยั งไงพีก่ ็อยากให้ น้องทั งคู
้ ล่ งเอยกับผูห
้ ญิง
เหว!! สถานการณ์เริ่ มเปลีย ่ นแล้ วนะครั บ แทนที่จะมีคนถลม ่ ดา่ ผมกลั บเห็นตัวเลข 555 อยูเ่ ต็มไปหมด บ้ างก็บอกวา่ ตลก
บ้ างก็บอกวา่ ผมสนิ ทกับก๊ วนแก๊ งไอ้ สารวั ตรถึงขนาดล้ อเลน
่ กันได้ เออ่ ...จริ งๆ กูยงั ไมไ่ ด้ ทาอะไรเลย กูยงั คงนั ง่ โงๆ่ อยูต่
รงนี ้
ราวกับกระตา่ ยน้ อยในฝูงวั วกระทิง
Tine_chic เค้ ารั กผม อิอิ

Momomoko แล้ วสารวั ตรละ่ จะวา่ ยั งไง 5555555555 @Sarawatlism
หัวใจ...ขอให้ บญ
ุ รั กษา ขอให้ พระคุม
้ ครอง โดนแมง่ เลน
่ งานจนไมเ่ หลือชิ ้นดีแล้ ว อยากดา่ ไอ้ โอมแตก
่ กู ็ดา่ ไมอ่ อก ไมร่ ้ วู า่
ไอ้
สารวั ตรจะเป็ นยั งไงบ้ าง สว่ นกูหายใจลาบากแล้ วนะ หว่ งเหลือเกินความรู้ สกึ ของมั น เข้ าใจวา่ คนปิ ดกันตั
้ วเองพอวั นหนึ ง่
ลองเปิ ดใจเผชิญโลกกว้ าง กลั บต้ องมาเจอเรื่ องราวแบบนี ้มันก็สงสารอยูเ่ หมือนกัน...
ติ๊ง! นั น่ ไง ความหว่ งใยของผมสง่ ถึงอีกฝ่ ายแล้ ว
Sarawatlism พอจะมีเวลามั ย้
เฮ้ ยไอ้ สารวั ตรมึงเป็ นอะไร ผมได้ แตค ิ ในใจไมไ่ ด้ ตอบอะไรกลั บไปหรอกครั บ จะมีกแ
่ ด ้ ความของทีมเมียๆ มั นที่เด้ ง
็ ตข่ อ
ขึ ้นมาไมห
่ ยุดไมห
่ ยอ่ น และทุกอยา่ งก็กระจา่ งขึ ้นในอีกห้ านาทีตอ่ มา
Sarawatlism แนะนาเว็บแทงหวยออนไลน์อน
ั ดับหนึ ง่ สมั ครสมาชิกฟรี 3 ตัวบาทละ 830 บาท 2 ตัวบาทละ 93 บาท
มี
หวยให้ แทงตลอดทั งวั
้ น เปิ ดรั บแทงออนไลน์ตลอด 24 ชม. รวดเร็วทั นใจ ปลอดภัย 100%
โอ๊ ยยยยยยยยยยย กูกอ็ ตุ สา่ หห

์ ว ่ งอยูต
่ งนาน
ั้ ที่แท้ โฆษณา หัวใจ...
“โหยเดี๋ยวนี ้ดังใหญ”
่
“อะไรของมึงไอ้ เผือก”
“กระแสวั ตรไทน์ไง พวกผูห

้ ญิงในมอฮากันฉิ บหายตอนมึงเลน
่ มุกจีบกัน”
“กูท่ีไหน นั น
่ ไอ้ โอม ไอ้ กระทิง!”
กลายเป็ นกระแสไปซะแล้ วสาหรั บความสารวั ตรลิซมึ่ และความไทน์โคตรชิค คืองี ้ หลั งจากไอ้ โอมลงสนามแก้ สถานการณ์
เหี ย้ ๆ ให้ ผม ทุกอยา่ งก็เปลีย ่ นจากปลาตีนเกยโคลนเป็ นปลาการ์ ตนู ฉดไฉขึ ้นมาทั นตา เพราะบรรดาเมียสาธารณะของไอ้
สารวั ตรดันเข้ าใจวา่ ผมกับมั นเป็ นเพื่อนรั กกันมาก
แตเ่ สือกกะโหลกอยากเลน่ พิเรนทร์ สร้ างกระแส ซึง่ สว่ นใหญก ่ เ็ ห็นดีเห็นงาม มากดถูกใจบอกให้ กเู ลน ่ อีก เต๊ าะกันฮาๆ อีก
เห้ อม...มีความสุขมากสินะ โดยเฉพาะผูห ้ ญิงครึ่ งมอที่พากันโลง่ ใจไปหลายเปราะเพราะรู ้ วา่ ผมกับไอ้ สารเลวคงไมม ่ ีทางส
ปาร์ คกันจริ ง พร้ อมกับสร้ างความหวั งจะงาบงานพรี เมียม งานเขียมสุดเอ็กซค ์ ลูซีฟอยา่ งจดจอ่
สว่ นไอ้ ตวั ปั ญหา หนุ ม่ ฮอตยิง่ กวา่ ซงจุงกิกไ็ มต

่ อ
้ งถามถึง ตังแต่
้ เมือ่ วานผมยั งไมไ่ ด้ ถามมั นเลย
วา่ ทาไมถึงไปบอกเพื่อนให้
สมั ครไอจีด้วยเหตุผลแบบนั น้ คือมึงไมจ่ าเป็ นต้ องลงทุนขนาดนี ้กไ็ ด้ แคก
่ นั กูจากไอ้ กรี น ไมไ่ ด้ กนั กูจากคนทั งมหา
้ ’ลั ย แมง่
เอาซะคนอื่นเกือบแบนกูหมด สลดสุดคืออาจไมไ่ ด้ ผงาดจีบผูห
้ ญิงอีก
คนเลว คนบว้ า! เดี๋ยวกูฟ้องพี่ใบเตยอาร์ สยามนู นา่ แล้ วมึงจะรู้ สกึ
“แล้ วตอนเย็นมึงจะไปเลน
่ ดนตรี อยูป
่ ่ ะ” ไอ้ ฟ่งแทรกขึ ้น หน้ ามั นนี ด่ หู ิวโหยอะไรบางอยา่ งสั ดๆ ทาไม ไมไ่ ด้
กินตะไคร่น ้า
นานๆ แล้ วมั นจะลงแดงเหรอ
“ไปแป๊ บเดียว วั นนี ้พ่ีหลีดเรี ยกซ้ อม ไปช้ าก็ โดนยืนโซนอีก”
“แมง่ เสียดาย กูวา่ จะพามึงไปแดกข้ าวที่ร้านไอ้ เผือกจากเพจไมอ่ ร่อยแตต

่ อ
้ งแดกเพราะมันถูกสั กหน่อย ชว่ งนี ้ยิง่ มีโปรชั น
่
เปิ ดร้ านใหมอ่ ยูด่ ้ วย แดกเนื ้อหมูแถมเนื ้อหมา จะพาคูจ ่ ิ ้นมึงไปด้ วยก็ได้ นะ”
“หมาแถวไหนวะ”
“หมาข้ างมอ ถุย! แล้ วกูจะรู้ แมง่ มั ยล่

้ ะ”
“กูนกึ วา่ เขาเอามึงสามตัวไปทา”
“พวกกูออกจะเดอะเฟซแองเจิลขนาดนี ้ เทียบกับหน้ าส้ นตีนอยา่ งมึงไมไ่ ด้ หรอก มั นคนละชันกั

้
น”
“พูดอีกทีกจู ะแชง่ ให้ อีกสองปี มงึ ได้ ทบ.ผลั ด 1”
่ เรื่ องนี ้กูพงึ่ ไสยศาสตร์ เสกของเข้ าตั วมึงจริ งๆ นะ เออแตม

“เลน ่ งึ คงไมโ่ ดนหรอก พอดีมีสม
ั ภเวสีอยา่ งไอ้ กรี นมาตามก็ถือวา่

กรรมหนั กมากแล้ ว ฮา่ ๆ” กระโดดถีบปากแมง่ ดีมยั ้ ราไยเพื่อนตัวเองฉิ บหาย พอพูดถึงไอ้ ต๊ ดุ เถื่อนก็เอะใจขึ ้นมาครามครั น
สองวั นนี ้มันเงียบหายไปเลยแฮะ ไมร่ ้ ูวา่ โดนพวกไอ้ แก๊ งพระเอกบิวตว์ า่ ไงไปบ้ าง
แตก
่ ลั วเหลือเกิน กลั วอาฟเตอร์ ช็อกน่ะฮะ เงียบหายไปแบบนี ้กูเกรงถึงสึนามิจริ งๆ
ผมใช้ เวลาตลอดทั งวั
้ นกับพวกเหี ้ยๆ อยา่ งแก๊ งพระเอก มีบา้ งที่แฟนคลั บไอ้ สารวั ตรจะแวะเอาขนมมาฝากผม และฝากเนื ้อ
ฝากตัวอยา่ งเป็ นทางการ คิดดูสิ แคว่ นั เดียวอินสตาแกรมคนชิคก็มียอดฟอลโลเ่ พิ่มขึ ้นอีกเป็ นพัน นี่ มนั พลานุ ภาพของบอ
สซงจุงกิชดั ๆ
่ นเริ่ มคลาสกีตาร์ 15 นาที ผมเข้ ามานั ง่ รอในห้ องชมรมดนตรี อยา่ งสงบเสงี่ยม มือข้ างหนึ ง่ กอดทาคามิเนะของ
ชว่ งเย็นกอ
ไอ้ สารวั ตรเอาไว้ สว่ นมืออีกข้ างถือโทรศั พทแ์ นบหน้ าลงกับตัวกีตาร์ แล้ วไถไอจีอยา่ งมีความสุข
รุ่ นพี่ยงั คงลงคลิป 15 วินาทีของรุ ่ นน้ องอยา่ งตอ่ เนื่ อง รวมไปถึงคลิปของผมด้ วยเพราะมั นถูกพูดถึงคอ่ นข้ างมากเนื่ องจาก
สถานที่ถา่ ยทาเป็ นห้ องที่มดื อยา่ งกับบ้ านผีสงิ ของคนฮอต ซึง่ ทุกคนล้ วนไมไ่ ด้ ถกประเด็นเรื่ องกูเลย ต้ องแจ้ งไปบอกอิน
เด็กซม ์ ยั ้ ให้ เขามาทาห้ องบิวทอ์ นิ แบบไอ้ สารวั ตรเลยมั นจะได้ เลิกเมาทก
์ นั สั กที
บอ่ งตงวา่ อนาถใจมาก ไมพ

่ ดู ถึงผมสั กคา น้ อยใจเป็ นบ้ า
คิดได้ แคน ่ นมืั ้ อก็กดเข้ าไปสอ่ งไอจีสดๆ ร้ อนๆ ของไอ้ สารเลวที่เพิง่ สมั ครไปเมื่อวาน มั นไมไ่ ด้ ตงั ้ Private ไว้ ครั บ แตท ่ กุ
คน
ตา่ งรู้ ดีวา่ เหี ้ยแมง่ ทาไมเ่ ป็ น ฮา่ ๆ ตัวเลขด้ านบนแจ้ งจานวนคนที่เจ้ าตัวกาลั งติดตามอยู ่ และมั นยั งคงเป็ นเลขศูนย ์ แตถ
่ ดั ไป
ด้ านซ้ ายมือเล็กน้ อยทาเอาผมถึงกับตกตะลึงกับตัวเลขเข้ าอยา่ งจั ง
คืนเดียว หมื่นฟอล! แม้ จะไมม

่ ีรูปแม้ แตร่ ู ปเดียว เมพไปอี๊กกกกก
ขุน่ พระ มึงซื ้อยอดเหรอ ตอบ!! หมั น่ ไส้ สดุ คือไบโอที่เขียนเอาไว้ ขา้ งใต้ เนี่ ยแหละ เห็นสะกดถูกทุกตัวไมต ้ งสงสั ย ให้ เพื่อน
่ อ
แมง่ พิมพอ์ กี ตามเคย
เพือ่ นสมั ครให้ ไมเ่ น้นคุมโทน เพราะโพสตร์ ู ปไมเ่ ป็ น
ผลั ก่ !!
เสียงผลั กประตูดงั ขึ ้นมาอีกครั ง้ หลั งจากเงียบเหงาอยูน่ าน เพราะผมนั ง่ อยูค่ นเดียว ตังใจมาเร็
้ ว เคลมเร็ ว ซ้ อมหลีดเร็ว
เนื่ องจากงานมหา’ลั ยก็ใกล้ เข้ ามาแล้ ว
ผมเงยหน้ าขึ ้นไปมองคนที่เพิง่ มาถึง พอเห็นเป็ นร่างสูงคนของประชาชนก็ได้ แตเ่ บะปากมองบนอั ตโนมั ติ เห็นมั นสวมเสื ้อ
บอลรั ฐศาสตร์ เอฟซีกอ็ ดสงสั ยไมไ่ ด้ วา่ คนอยา่ งไอ้ สารวั ตรมีโมเมนตเ์ ตะบอลกับเขาด้ วยเหรอวะ ปกติเห็นใสแ่ ตช่ ดุ นิ สติ ถูก
ระเบียบเข้ ามาที่ชมรมตลอด
“มาแปลกนะวั นนี ”้ เป็ นผมที่เริ่ มต้ นทั กทายกอ

่ น
“แปลกอะไร ปกติกน
ู งั ่ พรมมาเหรอมึงถึงไมช่ ิน”
“โว๊ ะ! กูละ่ เบื่อความกวนตีนของมึงจริ ง” ผมได้ ยินเสียงหั วเราะดังขึ ้นมาผะแผว่ กอ

่ นทุกอยา่ งจะถูกกลบด้ วยเสียงก๊ อบแก๊ บ
ของถุงกระดาษและถุงพลาสติกมากมาย
“อะ่ มีคนฝากมาให้ ” เจ้ าตัวยื่นของในมือไว้ ตรงหน้ าผม
“ใครวะ”
“แฟนคลั บมึงมั ง้ ” แคไ่ ด้ ยินก็ต่ืนเต้ นแล้ ว รี บเอื ้อมมือไปรั บของจากอีกฝ่ ายอยา่ งรวดเร็ ว ลองเปิ ดๆ ดูถึงได้ ร้ ูวา่ เป็ นพวก
ขนม
และของเล็กๆ น้ อยๆ แตว่ า่ ...คงจะดีถา้ มั นมีแคช่ ่ือผมคนเดียวไมไ่ ด้ พวกชื่อไอ้ สารวั ตรมาด้ วย
วั ตรไทน์คือระ?
์ รี ตวั เอง ไมเ่ คยคิดเลยทีจ่ ะกินของคนอื่นที่เขาไมไ่ ด้ ตงใจให้

ความจริ งผมเป็ นคนรั กในศั กดิศ
ั้
เราแคค ่ นเดียว แตเ่ มื่อสายตา
เหยี่ยวจั บเซนเซอร์ ไปยั งของแดกชนิ ดหนึ ง่ ทิฐิทงหมดก็
ั้ ศนู ยส์ ลายหายไปทั นตา
“โอ้ โหแซดว์ ชิ ปลากะพง” เกิดมาเพิ่งเคยเห็น
“อืม”
“น่ากินเนาะ แตเ่ ขาเขียนชื่อมึงกับกูอะ่ ” ท้ ายประโยครี บช้ อนสายตาขึ ้นไปมองคนที่ยืนค า้ หัวสะบั ดไขใ่ สห

่ น้ าด้ วยอารมณ์
กระแดะสุดชีวต
ิ ในมือของไอ้ สารวั ตรยั งมีอีกหลายถุงเลย กินชาตินี ้แดกหมดชาติหน้ าแน่นอน
“แล้ วไง”
“แตก
่ รู ้ ู วา่ มึงไมช่ อบ งั นกู
้ กินนะ” ทาเนี ยนเอามือปูไตๆ่ บนแขนขวา แล้ วดึงเอาถุงในมือของมั นลงมาอีกถุง
โหย...งาน
ช็อกโกแลตเพียบ
“...”
“อั นนี ้มึงก็คงไมช่ อบ” สะกิดถุงทีส

่ ามละ เสร็ จกู
“...”
“อั นนี ้อีก” ถุงที่ส่ี
“พูดขนาดนี เ้ อาตัวกูไปด้ วยเลยมั ย้ กูยอมให้ เลยรี บจูงไปดิ” ถึงกับรี บปลอ่ ยมือและเงื ้อหมั ดขึ ้นมาหมายจะชกหน้ า
มั นให้ หายกริ ว้ กาลั งอารมณ์ดีๆ พูดไมเ่ ข้ าหู เดี๋ยวกูกต
็ ะแคงถวายพระบาทฟาดพระโอษฐ์ ของมึงเลยหนิ
่ ินของที่แฟนคลั บให้ มาอยูแ่ ล้ วหนิ ทีอยา่ งนี ล

“อยากเจ็บตัวเหรอ ปกติมงึ ก็ไมก ้ ะ่ ทาเป็ นหวง”
“กูได้ บอกหรื อยั ง” สารร่ างเขื่องๆ ทิ ง้ ตัวนั ง่ ขั ดสมาธิใกล้ ๆ กับผม คล้ ายรอเวลาให้ รุ่ นพีเ่ ข้ าคลาสเหมือนทุกที สว่ นตัวไทน์
คน
ชิคนั น...ไม่
้ ทาอะไรครั บนอกจากแกะแซนดว์ ชิ แดก
หา่ ...หลอกกันนี่ หวา่ นี่ แมง่ ทูนา่ ชั ดๆ
“เออมึง เมื่อวานเพิ่งสมั ครไอจีเหรอ” ผมถามไปกินไป
“อืม”
“ใครสมั ครให้ ”
“ไอ้ บอส แตม

่ น
ั ไมย่ อมตังไพรเวทให้
้ ทาไงวะ”
“กูไมย่ งุุ่่ มาแก้ ตอนนี ้มันจะทั นอะไร สงสารคนฟอลมึงเปลา่ ๆ แตเ่ พื่อนมึงอะ่ สั นดาน เสือกกอ
่ เรื่ องเอาไว้ กวา่ กูจะให้ เพื่อน
เคลียร์ ได้ ก็วนุ่ ุ่ วายฉิ บหาย”
“โทษที” เสียงทุม
้ เปรยขึ ้น
“วา่ แตม
่ งึ บอกกับไอ้ บอสวา่ จะจีบกูเหรอ มั นถึงได้ หาญกล้ าพิมพอ์ อกไปแบบนั น้ ”
“เปลา่ ” พูดยาวไป ไอ้ สารวั ตรก็ตอบกลับมาแคส

่ นๆ
ั ้ เออ กูไมถ
่ ามก็ได้ วะ เลยเปลีย ่ นเป็ นโกยถุงขนมไว้ ขา้ งตัว
แล้ วหันมาฝึ ก
่ คอร์ ดรอรุ่ นพี่กบั เพื่อนๆ ตอ่ ไป วั นนี ้คงอยูไ่ ด้ ไมค
เลน ่ รบชั ว ่ โมงเพราะต้ องไปซ้ อมหลีด สว่ นไอ้ สารวั ตรวั นนี ้ไมไ่ ด้ เอากีตาร์
มา
ครั บ มาแตห
่ ะมอยกับรอยยิ ้มนอนเอาตีนกา่ ยหน้ าผากอยูใ่ นห้ องแคน ่ นั ้
“มึงวา่ คนที่ไมเ่ คยมีความรั ก มั นจะแตง่ เพลงรั กได้ มยวะ

่ ีป่ี มีขลุย ่ ผม
ั ้ ” จูๆ่ คนข้ างๆ ก็พดู ขึ ้นมาแบบไมม
หันไปมองเสี ย้ วหน้ า
ของอีกฝ่ ายชั ว ่ ครู ่กอ
่ นจะถอนหายใจ
“ไมไ่ ด้ หรอก แตง่ ไปก็ไมอ่ ิน” จากประสบการณ์ท่ีมีอะ่ นะ คนเราถ้ ามั นไมอ่ ินกั บอะไรสั กอยา่ งหรื อไมเ่ คยเจอเหตุการณ์อะไร
่ ามารถถา่ ยทอดมั นออกมาให้ ดีได้ ผมเชื่ออยา่ งนั น้
บางอยา่ ง ก็คงไมส
“เหรอ”
“ชว่ งนี ้แตง่ เพลงสินะ”

“อืม”
“อยา่ งมึงต้ องแตง่ เพลงเพื่อชีวต

ิ ไอ้ เหี ้ย ชีวต
ิ ที่อยูร่ อดจากบรรดาเมียๆ ของมึงอะ่ ”
“ประชดกูทาไมเนี่ ย” เจ้ าตัวพูดแทรกด้ วยน ้าเสียงทุม

้ ตา่ แถมยั งมองแรงใสก
่ อู ีกตา่ งหาก
“เพลงรั กเหรอ”
“ไมเ่ ชิง แต.

่ ..จะวา่ งั นก็
้ ได้ ”
“หัดแตง่ เพลงรั กเลยลองจีบกูงนดิ

ั ้ ” ผมเริ่ มปะติดปะตอ่ เรื่ องด้ วยตัวเอง ก็วา่ ทาไมไอ้ สารวั ตรถึงยอมตกลงชว่ ยผมงา่ ยๆ
“ประมาณนั น้ ”
“จีบกูพิเศษหน่อยนะ ปกติธรรมดาไมใ่ สไ่ ข่ ของกูโคตรฟูลออฟชัน

่ มีทงไข่
ั ้ ทงกล้
ั ้ วย” เอ้ าก็กตู วั ผู้
หรรมใหญไ่ ขเ่ ทา่ กะละมั ง
ขนาดนี ้ ไมไ่ ด้ นา่ รั กโมเอะเหมือนสาวๆ มหา’ลั ยนะครั บ
“ก็เพราะไม่ ธรรมดาไงถึงจีบ”
“มึงแตง่ เพลงแนวรั กไมจ่ ากัดเพศเหรอไอ้ เหี ย้ พูดไปก็ขนลุกไป อยา่ ตกหลุมรั กกูจริ งนะ กูยงิ่ แรร์ ไอเทมอยูด
่ ้ วย ”
ความเงียบบั งเกิดขึ ้นอีกครา ได้ แตภ ่ าวนาวา่ เมื่อไหร่จะมีคนเข้ ามาในห้ องอีกซึง่ ก็เปลา่ ประโยชน์ ฉะนั นไทน้์ คนชิคเลยทาได้
่ ีดกีตาร์ ซ ้าอยูท่ ่ค
แคด ี อร์ ดซีร่วมห้ านาทีอยา่ งไมม ่ ีเบื่อหน่าย จนวินาทีสดุ ท้ ายผมตัดสินใจเปลง่ เสียงออกมา ร้ องเพลงที่กาลั ง
ชอบที่สดุ ในขณะนี ้
และทีเ่ ธอเห็นแคฝ
่ นมั
ุ่ นเขา้ ตา ฉั นไมไ่ ด้ร้องไห้~
อยา่ มองกลั บมา อยา่ หว่ งวา่ ฉั นจะเสียใจ
“นี่ มงึ ร้ องเพลงเหรอ กูนกึ วา่ บน

่ ในโบสถ ์ ” สึด! หมดมูด
้ ละ
“เสือกเหี ้ยไรละ่ ครั บคุณสารวั ตร กูมีความสุขของกูจะทาไม”
“เอากีตาร์ มา เดี๋ยวเลน
่ ให้ ฟัง”
“แล้ วของมึงไปไหนไมท
่ ราบ”
“ไมไ่ ด้ เอามา วั นนี ้กูมีคดั ตัวนั กบอลที่คณะ” เด็กกิจกรรมสั ดๆ มีดท

ี กุ อยา่ งยกเว้ นการเรี ยน
ครั บสาหรั บคนอยา่ งมั น แมง่ ไม่
เห็นพูดถึงวิชาที่มนั พร่าเข้ าคลาสทุกวั นนี ้เลยสั กครั ง้
“สว่ นกูกม
็ ีซอ
้ มหลีด”
“เดี๋ยวแวะไปแซว”
เกลียดดดดดดดด หมายถึงเกลียดน า้ เสียงกับสายตาที่มนั สง่ มาให้ เนี่ ย ทาเอากูใจกะเทยไปอีก 0.25 วิ โดยไมท

่ ราบสาเหตุ
เลยถูกมือด้ านๆ ของมั นแยง่ กีตาร์ เป็ นเลน
่ หน้ าตาเฉย
ไอ้ สารวั ตรเลน ่ เพลงอะไรผมไมร่ ้ ูหรอกครั บ แมง่ ไมม

่ ีเนื ้อ มีแตท
่ านอง เกาไป ฟั งไปก็เคลิ ้มอยู ่ ฟั งแล้ วมั นหวานจอ๋ ยเหมือน
น า้ เชื่อมใสเ่ ฮลซบ์ ลูบอย คิดแล้ วก็ได้ แตเ่ ลียปากอยากขึ ้นมาครามครั น จนเพลงจบลงเนี่ ยแหละถึงได้ สติขึ ้นมา
“เพราะป่ ะ” คนตรงหน้ าถาม
“เพลงเหี ย้ อะไรฟั งไมร่ ้ ูเรื่ อง”
“ดนตรี เป็ นภาษาเดียวในโลกที่ทกุ คนเข้ าใจ ถึงไมเ่ ข้ าใจความหมายแตอ่ ยา่ งน้ อยก็นา่ จะรั บรู้ ได้ ถึงความรู้ สกึ ”
“ความรู้ สกึ อะไรของมึงไมท

่ ราบ”
“ตอนที่มงึ ฟั งเพลงนี ้ มึงรู้ สกึ ยั งไงละ่ ”
“หิว”
“-_-”
“โอเคไมเ่ ลน
่ ละ”
“อะ่ ๆ ชว่ ยตบมุกก็ได้ สรุ ปเพลงนี ้ฟั งแล้ วต้ องรู้ สกึ ยั งไง” คืออยูก่ น
ั สองคนครั บ ไม่
ชว ่ ยมั นแล้ วใครจะชว่ ย ยิงมุกมาก็ตอ
้ ง
ตบป่ ะวะ
“ฟั งแล้ วต้ องรู้ สึกรั ก เพราะมั นเป็ นเพลงรั ก”
โบ้ ม! เก็บข้ าวเก็บของไปเลน ่ ที่อ่ืนครั บ ถึงวา่ ทาไมฟั งแล้ วรู้ สกึ ไมอ่ ิน สงสั ยไมม
่ ีความรั กโน๊ ะ แล้ วมือสั น่ ทาไม ใจสั น่ ทาไม
หรื อตะลึงกับมุกนี ้ไปหน่อยเลยควบคุมความรู้ สกึ ไมอ่ ยู ่ หัวใจ...
สามนาทีให้ หลั งเริ่ มมีคนทยอยเข้ ามาจนเต็มห้ อง ผมนั ง่ แยกกับไอ้ สารวั ตรคนละมุมเพราะมีพ่ีสอนกีตาร์ คนละคน ก็นนั ่
่ กับเขาหรอกเพราะมั นบอกก่อนหน้ าวา่ ต้ องไปคั ดตัวนั กบอล ดังนั นพี้ ่ๆ เลยตังใจปล่
แหละครั บทา่ นผูช้ ม แมง่ ไมไ่ ด้ เลน
้ อย
เราทั งคู
้ ก่ ลั บกอ
่ นชาวบ้ านเขา
่ นั เก็บข้ าวเก็บของเลือ่ นสั งขารตัวเองออกไป ประตูห้องก็ถกู ผลั กออกด้ วยฝี มือรุ ่นพี่ ปากหมาอยา่ งไอ้ ดษิ ทั ตที่แมง่
แตย่ งั ไมท
โผลพ ่ รวดเข้ ามาแบบไมม ่ อไง มั นพว่ งสิง่ มีชีวต
่ ีปีมีขลุย ่ คือมาคนเดียวไมพ ิ ทีเ่ ป็ นเหมือนแพลงตอนมาด้ วย และ...
เหยดดดดดดดดดด ไอ้ กรี น!
“นี่ คือสมาชิกใหมข่ องเราที่จะมาซ้ อมกีตาร์ กบ

ั ทุกคนตอ่ จากนี ้ ทาความรู้ จกั กันไว้ ซะ แล้ วอยา่ มีปัญหาเขมน
่
กันละ่ ” พูดจบ
ิ ที่กาลั งเป็ นหนึ ง่ ในสมาชิกใหมข่ องชมรมเรา ไหนพวกพี่มงึ บอกวา่ ไมร่ ั บคนเพิ่มแล้ ว
มั นก็ผลั กประตูเดินหนี ทิ ง้ ไว้ แตส่ งิ่ มีชีวต
ไงว้ าาาาาาาาาา บั กหรรม
“น้ องๆ แนะนาตัวเลยคะ่ ” แอร์ นน

ู า่ พูดขึ ้นด้ วยรอยยิ ้มพิมพใ์ จ
ผมเลยหันไปเบะปากเตรี ยมร้ องไห้ ใสไ่ อ้ สารวั ตรราวกับกาลั งของความเห็นใจ
“สวั สดีครั บ ผมชื่อกรี นอยูค

์ ากๆ เลยเคิบ ดูไลฟ์ ลี่ เฟ
่ ณะมนุ ษย ์ ฝากเนื ้อฝากตัวด้ วยนะคร้ าบบบบบบบ” ดูไนซม
รนดล์ ่ี จั ก๊ จี ้
จั ก๊ แร้ สดุ ๆ โดยเฉพาะสายตาไอ้ ต๊ ดุ ยั กษ์ ที่มองมายั งผมราวกับจะกลืนกินลงไปในกระเพาะ
“สวั สดีคะ่ ชื่อแพรเรี ยนอยูค

่ ณะแพทย ์ ฝากตัวด้ วยนะคะ”
ฮืออออออฮาาาาาาา
บั งเกิดเสียงอึกทึกครึ กโครมขึ ้นมาทั นทีเมื่อการแนะนาตัวจบลง ผมจ้ องมองผูห้ ญิงตรงหน้ าไมว่ างตา เธอแขวนป้าย
คณะแพทย ์ หน้ าตาน่ารั ก มีรอยยิ ้มพิมพใ์ จ ที่สาคั ญคือขาวจนกูตอ้ งร้ องขอชีวต
ิ พลีสสสสสส~
รู้ สกึ ตกหลุมรั กที่เธอขุดไว้ ซะแล้ ว
“สวั สดีคะ่ ชื่อเอิร์น อยูส

่ ถาปั ตยน ์ ะ” แนะนาตัวเสร็ จก็ถือกีตาร์ เดินเข้ ามานั ง่ ด้ วยทา่ ทางโคตรเท่ เพราะเธอสวม
ชุดนิ สติ กับ
กางเกงยีนสข์ าดเขา่ แตกตา่ งจากคนอื่นอยา่ งสิ ้นเชิง ทาเอาผูช้ ายหลายคนถึงกับผิวปากแซวเพราะเจอเพื่อนรู้ ใจแถมยั งมี
หน้ าสวยอีกตา่ งหาก
“เอาละ่ น้ องๆ ไหนๆ ชมรมเราก็มส

ี มาชิกใหมแ่ ล้ ว ก็อยา่ ลืมสร้ างความสนิ ทสนมกันเอาไว้ นะ” รุ ่ นพี่คนหนึ ง่ พูด พร้
อมกับ
ปลอ่ ยสิง่ มีชีวต
ิ อยา่ งไอ้ กรี นให้ เดินเข้ ามานั ง่ ติดกับผมราวกับตังเม
คนหรื อเหาฉลามวะ แฝงตัวเข้ ามาในชีวต

ิ กูได้ เงียบสั ดๆ
“ไมไ่ ด้ เจอกันสองวั น คิดถึงมาก” ไอ้ กรี นเป็ นฝ่ ายเริ่ มประเด็น กูนกึ วา่ มั นจะถอนตัวถอนใจยอมแพ้ ไปแล้ ว ที่ไหนได้ กลั บ
แข็งแกร่งขึ ้นมากวา่ เดิมอีก
นี่ หน้ ามึงหรื อโครงสร้ างสถาปั ตยกรรมครั ช คอนกรี ตยั งเรี ยกพี่เลย
“แตก
่ ไู มเ่ คยคิดถึงมึง มาทาไมวะ”
่ กีตาร์ ” ไอ้ ตอแหล
่ ก็ไปเลน
่ ไกลๆ กู”
“ไทน์...ไทน์ร้ ู มยว ่
ั ้ าหนึ ง่ บวกหนึ ง่ ได้ เทา่ ไหร่ ” ที่พดู ไปนี่ ไมไ่ ด้ เข้ าหูเลยสินะ
“มึงไปเลน
่ ตรงโน้ นไป” วา่ พลางชี ้นิ ้วไปยั งมุมห้ องด้ วยสีหน้ าหน่ายโลกเต็มประดา
“โธ. ่ ..หนึ ง่ บวกหนึ ง่ ก็ได้ สองไง แล้ วถ้ าไทน์บวกกรี นอะ่ ได้ อะไร รั กหรื อเปลา่ อี๊ดดดดดดด” ไทน์บวกกรี นได้ สน้ ตีนกู
สองข้ าง
ถูกมั ย้ แตไ่ มอ่ ยากตอ่ ความยาวสาวความยืดเลยเลือกเบือนหน้ าหนี กอ ์ ่ีช่ือแพร
่ นจะปะทะเข้ ากับใครคนหนึ ง่ เด็กแพทยท
เธอสง่ ยิ ้มน่ารั กให้ ผม แคน่ ี ้ใจแมง่ ก็เหลวเป็ นไอติมกูลโิ กะละ
“ชื่อไทน์นะ เรี ยนนิ ติ” ผมแนะนาตัวเอง
“อื ้ม เราชื่อแพร ยินดีท่ีได้ ร้ ูจกั ”
“แล้ วนี่ ...” ยั งไมท

่ น
ั ได้ ตงค
ั ้ าถาม ข้ อมือของผมก็ถกู รั ง้ ให้ ลกุ ขึ ้นยื่นทา่ มกลางสายตาประชาดนตรี
“ได้ เวลาซ้ อมหลีดแล้ วมั ง้ รี บไปเถอะรุ ่ นพี่อนุ ญาตแล้ ว” เป็ นไอ้ สารวั ตรครั บที่ถือวิสาสะเจ้ ากี ้เจ้ าการ ดึงผมและพาออกจาก
ห้ องไปแบบงงๆ แม้ แตไ่ อ้ กรี นเองยั งไมม ่ ีสทิ ธิ์ปริ ปากโพลง่ อะไรออกมาแม้ แตค
่ าเดียว
“มึงเป็ นเชี่ยไรวะ”
“รี บไปซ้ อมหลีดซะ” แผน ่ หลั งของผมถูกดันด้ วยฝ่ ามือหนาของคนที่สงู กวา่ กอ

่ นเราจะเดินแยกจากกันเมื่อถึงสามแยกขี ้
เหล้ าเมาเยี่ยงหมา อยา่ งคณะนิ ตศิ าสตร์ รั ฐศาสตร์ และสั งคมศาสตร์
การซ้ อมหลีดคณะเริ่ มต้ นหลั งจากนั นไม่

้ นาน รุ ่ นพี่ให้ เด็กปี หนึ ง่ ตังการ์
้ ดร่วมครึ่ งชั ว ่ โมง ยืน
จนล้ าหน้ าขาเปี ยกชื ้น ขนาด
เหงื่อยั งไหลย้ อยเป็ นเยี่ยวจนกางเกงเปี ยกไปหมด กวา่ จะปลอ่ ยให้ พกั แดกข้ าวกลอ่ งแล้ วกลั บมาซ้ อมอีกรอบกูกแ
็ ทบ คลาน
เขา่ หนี ตายออกมา
ผมนั ง่ จ้ วงข้ าวกลอ่ งเข้ าปากเรี ยกเอเนจี ้ได้ สกั พัก เสียงฮือฮาจากบรรดาพี่หลีดและเพื่อนหลีดก็ดงั ระงมขึ ้นมาไมข่ าดสาย
ผมมองไปยั งต้ นเสียงนั นก่ ้ อนจะเห็นร่างสูงของใครคนหนึ ง ่ เดินหน้ าตายเข้ ามาแบบเบื่อโลกสั ดๆ
ไอ้ สารวั ตร
“น้ องสารวั ตรมาทาอะไรที่ตกึ นิ ตจิ ๊ ะ” รุ ่ นพี่ผมก็ไมค

่ อ่ ยเทา่ ไหร่ เลย สั น
่ ระริ กระรี ย้
ิ่งกวา่ ตัวกินเห็บเจออาหาร
“มาหาไอ้ ไทน์ครั บ”
“อื ้อหือมาหาคูจ่ ิ ้นนี่ เอง ฮา่ ๆ” ไอ้ สารวั ตรทิ ้งตรงลงแปะตรงเก้ าอี ้ฝั่ งตรงข้ าม จ้ องมองดูกลอ่ งข้ าวสลั บกับหน้ าผมไปด้ วย
“มองอะไร” ผมถาม
“เปลา่ ”
“แล้ วมาทาไม”
“ก็บอกจะแวะมาแซวไง”
“คั ดตัวนั กบอลเสร็ จแล้ วเหรอ”
“อืม”
“ไมไ่ ด้ สน
ิ ะ”
“ดูหน้ ากูดว้ ย กอ
่ นจะพูดดูถกู น่ะ”
“งั นขอให้
้ ทีมมึงแพ้ ” ไมร่ ้ ูทาไม เห็นหน้ ามั นแล้ วอยากแชง่ ตอนแรกที่เดินเข้ าไปหาไอ้ สารวั ตรผมจาได้ ดีวา่ ตัวเองโคตรขี ้
ออ่ ย
่ อนนี ้แทบจะเฉดหัวทิ ง้ นี่ ถา้ ไอ้ กรี นไมใ่ ช้ เส้ นกว๋ ยจั บ๊ เข้ ามาที่ชมรมดนตรี ผมคงปลอ่ ยเกาะไอ้
อ้ อนให้ มนั ชว่ ยยั งไงก็มี แตต
สารวั ตรไปแล้ ว
“น้ องไทน์มานี่ หน่อย พวกพี่มีอะไรจะให้ เราชว่ ย” พี่ปีสูงคนหนึ ง่ กวั กมือเรี ยกผมไหวๆ กอ ่ นผมจะลุกขึ ้นและเดินไปหาเจ้ าตัว
ซึง่ นั ง่ รวมกับเพื่อนกลุม่ ใหญพ
่ ร้ อมกับยื่นโพยกระดาษที่ยาวยิง่ กวา่ ใบเสร็จช้ อปปิ ง้ ของแมก
่ มู าให้
“อะไรครั บ”
“เคยดูไดอารี่ ต๊ ด
ุ ซี่สป
์ ่ ะ เพื่อนพี่อยากทาความรู้ จกั สารวั ตรเพื่อนเราอะ่ ก็เลยอยากให้ ไทน์เอาข้ อความนี ้ไปถามสารวั ตร
หน่อย” ผมก้ มลงอา่ นกระดาษในมือคร่าวๆ เห็นลายมือขยุกขยุยอยา่ งกับหะมอยหมีขาวก็เลยรู้ ทนั ทีวา่ รี บเขียนกันยิง่ ยวด
มาก
“ให้ ผมถามเหรอครั บ”
“ใช่ แล้ วมาบอกพวกพี่ พี่อยากเปยน
์ ้ องสารวั ตร”
เหยดดดดดดดด ตรงไปมั ย!้
“ถามตอนนี เ้ ลยเหรอครั บ”
“จั ดเลยน้ องไทน์ ชว่ ยพี่หน่อยน้ า” อยากจิคราย แตเ่ มื่อเห็นสายตาดูมค

ี วามหวั งของพี่กะเทยที่ยืนอ
ยูข่ ้ างหลั งแล้ วใจของผม
ก็ออ่ นยวบลงไปทั นที เดินหมุนตัวกลั บไปนั ง่ ที่เดิมอยา่ งเกร็ งๆ เพราะพวกแมง่ มองมาที่กหู มด
“มึง กูมีอะไรจะถาม”
“กินข้ าวไป” ไอ้ สารวั ตรพูดด้ วยน ้าเสียงราบเรี ยบ
“งั นแดกไปถามไป
้ ”
่ นเดี๋ยวติดคอ” จะมีกแ
“กินกอ ็ ตส
่ น
้ ตีนมึงเทา่ นั นแหละที
้ ่ทาให้ กผู ะอืดผะอมอยูต่ อนนี ้ พอทาทา่ จะขั ด
หน่อยก็กลั ววา่ ตอ่ ไป
มั นจะไมใ่ ห้ ความร่วมมือ เลยจั ดการกินข้ าวจนหมดกลอ่ งกอ
่ น แล้ วคอ่ ยหยิบโพยขึ ้นมาถาม
“รุ ่ นพี่ฝากมาถามมึง”
“ก็วา่ มาดิ”
“ถ้ ามีของสองอยา่ งให้ เลือกมึงจะเลือกอะไร อะ่ เริ่ มเลยนะ หลุยสว์ ต

ิ ตองหรื อกุชชี่ ”
“คืออะไรอะ่ ”
่ าถามแรกกูกเ็ ตรี ยมพร้ อมดับเครื่ องตายแล้ วครั บ คาถามยากไปใชม

“-_-” แคค ่ ยเลยท
ั้ าหน้ างงเห
มือนหมาจ้ องขี ้ขนาดนี ้
เข้ าใจวา่ มั นเป็ นผูช้ ายที่โคตรจะผูช้ ายเลย เลน
่ ดนตรี เตะบอล ป่ วยโซเชียล พูดน้ อย กวนตีน ไอ้ สารวั ตรนี่ มนั ศูนยร์ วมของ
ความเข้ าใจยากชั ดๆ
“งั นเอาใหม่
้ อาดิดาสหรื อไนกี”้
“โอนิ ซกึ ะ”
“กูให้ เลือกสองชอยส ์ ไอ้ ฟาย”
“ก็ไมช่ อบอะ่ ”
“เออๆ” เชิญมึงอินดี ้ตามสะดวก ไอ้ พวกรุ ่ นพี่แมง่ คงดีใจ ถามอยา่ งตอบอยา่ ง เหมือนเวลาถามวา่ วั นนี ้กินข้ าวกับอะไรแล้ ว
มึงตอบวา่ เที่ยวน ้าตกสนุ กดีนนั ่ แหละ
“ไอโฟนหรื อซั มซุง”
“ซั มซุง”
“แตม
่ งึ ใชไ่ อโฟน”
“กูใช้ ซม
ั ซุง” จากนั นมั
้ นก็ควั กซั มซุงฮีโร่ท่ีผมซื ้อในราคาห้ าร้ อยขึ ้นมาโชว ์ โอ้ โห น ้าตากูไหลพรากเป็ นน า้ ตกเอราวั ณ
ผมก็นกึ
วา่ มั นจะโยนทิ ง้ ถังขยะไปตังแต่
้ วนั นั นแล้
้ ว ปาดน ้าตาแล้ วถามคาถามที่สตี่ อ่ เลยแล้ วกัน
“วั นพีชหรื อดราก้ อนบอล”
“ชอบพอๆ กัน”
“กูให้ เลือก มึงต้ องเลือก!”
“ดราก้ อนบอล”
์ รื อโพสตร์ ็อค”
“วอลซห
“วอลซ”
์
“กีตาร์ หรื อกลอง”
“กลอง”
“ซีรียห
์ รื อหนั ง”
“ซีรีย ์ โดยเฉพาะซีรียน
์ ้าเน่า” หลั งๆ รู้ สกึ คาตอบจะทะแมง่ ๆ ยั งไงชอบกล ผมเลยเพิม
่ คา
ถามลงไปเองเพื่อเช็กความมั น่ ใจ
อีกสั กหน่อย
“ดนตรี หรื อภาพวาด”
“ภาพวาด”
“นั น
่ ไง มึงตอบไมจ่ ริ ง” ผมเหวขึ ้นมาทั นที เสือกจะมาเลน
่ ปลิ ้นปล้ อนกับผมช้ าไปชาติหนึ ง่ เถอะ
“กูตอบสิง่ ที่เกลียด” แตก ่ ใู ห้ เลือกสิง่ ที่ชอบมั ย้ ได้ ขา่ ว ด้ วยอยากรู้ วา่ มั นจะเกลียดอะไรมากกวา่ กั นความคิดแผลงๆ ก็แทรก
ขึ ้นมากะทั นหันจนอดไมไ่ ด้ ที่จะโพลง่ ออกไป
“งั นระหว ่
้ างกูกบั ซีรียเ์ กาหลีท่ีโคตรน ้าเน่าละ่ มึงเลือกอะไร”
“มึง”
“เออเกลียดกู สั ด”
“เปล่ า นี่ ตอบสิง่ ที่ชอบ”
“...!!”
“ถามจบยั งไอ้ ตวั วุน

่ วาย หิวแล้ วจะไปหาอะไรกิน”
“อะ...เออ่ ...ไปเถอะ” แตก ่ นไปไอ้ สารวั ตรยั งมีหน้ าหันกลั บมาทิ ้งทวนคาถามที่ทาให้ อึ ง้ ยิง่ กวา่ ประโยค ‘ตอบสิง่ ที่ชอบ’ ให้
่ อ
มึนอีกครั ง้
“แล้ วมึงอะ่ หลอ่ หรื อไมห

่ ลอ่ ”
็ ลอ่ ดิ” ผมพูดพลางชี ้นิ ้วมาที่ตวั เอง

“อะไร กูเหรอ กูกห
“โอเค”
“โอเคอะไร”
“สรุ ปมึงเลือกกู เพราะกูหลอ่ ”
แล้ วมั นก็เดินผละจากไป พอ่ งดิ!! ไอ้ สดั มาทาให้ คนอื่นสั บสนแล้ วก็เดินหน้ าระรื่ นไปเนี่ ยนะ พวกรุ ่ นพี่กม
็ องกันจั งคงจะลุน
้
น่าดูวา่ ภารกิจเป็ นยั งไง บอกตรงๆ วา่ ล้ มเหลวหมด เอาซะกูแยกซ้ ายกับขวาไมอ่ อกเลย หัวใจ...
ผมกลั บมาถึงห้ องในเวลาสองทุม่ เพราะรุ ่ นพี่แกปลอ่ ยดึก ความจริ งไมใ่ ชเ่ พราะซ้ อมหนั กอะไรหรอก ก็มวั แตซ
่ กั ไซ้ เรื่ องคน
่ ๊
ของประชาชนซงจุงกิอยูไ่ ง พีกะเทยในกลุม่ กรี ดถึงขนาดจะซื ้อโอนิ ซกึ ะให้ มนั เลยนะ เลวร้ ายมาก ณ จุดๆ นี ้
ด้ วยความเหน็ ดเหนื่ อยกวา่ ทุกวั น ผมเลยทิ ้งตัวลงบนเตียงนอนเลือ่ นมือถือเลน่ ๆ จนกระทั ง่ เผลอหลั บไป รู้ สกึ ตัวอีกทีเวลาก็
ปาไปเกือบห้ าทุม่ กิจวั ตรของทุกวั นหลั งจากตื่นกลางดึกไมใ่ ชก
่ ารล้ างหน้ าหรื ออาบน า้ แตเ่ ป็ นการเลือ่ นโซเชียลเพื่อเช็ก
ขา่ วสารตา่ งหาก
และหน้ าฟี ดของอินสตาแกรมก็ได้ สร้ างความแปลกใจให้ กบั ผมเป็ นอยา่ งมาก เพราะเมื่อหนึ ง่ ชั ว ่ โมงกอ
่ นไอ้ สารวั ตรได้ ทา
การใหญใ่ จโคตรเหี ย้ มด้ วยการโพสตร์ ู ปที่พิมพข์ อ
้ ความสั นๆ
้ พร้ อมแคปชั น่
‘แก้หลย่ ที แลว้ พิ มพผ

์ อดตลอดน่าราคาญ’
แม้ แตต
่ อนทีจ่ ะหลอ่ มึงก็เสือกพิมพผ
์ ิด ไอ้ เวร
Momomoko เลือกสองคะ่
Prem_Kanin มีเกมอะไรให้ เลน ่ เหรอสารวั ตร
Apple09me หนึ ง่ คะ่ สาหรั บสารวั ตรคือที่หนึ ง่ เทา่ นั น้ >//<
และข้ อความเหลา่ นั นก็

้ ได้ รั บการตอบจากไอ้ สารวั ตรเมื่อชั ว ่ โมงกอ
่ น...
Sarawatlism หนึ ง่ ไพรเวท สองปิ ดแอค

FC-sarawat @Sarawatlism แอร๊ ยยยยยยยย สารวั ตรอยา่ ล้ อเลน
่ แบบเน้ !
ผมได้ แตห
่ วั เราะ เห็นบรรดาเมียๆ มั นดิ ้นแล้ วตลกฉิ บหาย และไอ้ ตวั ปั ญหาก็โคตรกวนตีนมากๆ ด้ วย อารมณ์ไหนมาโพสต์
ถามจะปิ ดแอคหรื อตังไพรเวทดี
้ คือยอดไลคม์ งึ แคร่ ู ปเดียวรวมของกูตลอดสองปี ในไอ้ จีได้ เลย ฝั ด!
Rrrrrrrrrrrrrrrr
กาลั งตังป
้ ้ อมเสือกได้ ไมเ่ ทา่ ไหร่ เสียงเรี ยกเข้ าจากโทรศั พทใ์ นมือก็ดงั ขึ ้น ซึง่ เป็ นเบอร์ แปลกที่ผมไมค
่ ้ นุ เคยเอาเสียเลย ด้
วย
ความอยากรู้ เลยกดรั บสายอยา่ งเร็ วรี่ พร้ อมกับกรอกเสียงลงไป
“ฮั ลโหลครั บ”
ปลายสายไมไ่ ด้ ตอบอะไร ได้ ยินเพียงเสียงกุกกักของอะไรสั กอยา่ งเทา่ นั น้ ทาไม มึงล้ มหั วคะมาหน้ าส้ วมเหรอ
“ฮั ลโหล” ผมพูดซ ้าอีกครั ง้ ไมพ

่ ด
ู อีกกูวางสายแล้ วบล็อกเบอร์ มงึ แน่
่ ระโยคแรกที่เปลง่ ออกมา ผมก็จาได้ ดวี า่ เป็ นเสียงของใคร ซงจุงกินน

[ไอ้ ไทน์...] แคป
ั่
เอง
“มีเบอร์ กไู ด้ ไงวะ”
[ก็มือถือมึงเคยอยูท
่ กี่ ู นี่ เบอร์ ใหม]
่
“เดี๋ยวอีกวั นมึงก็เปลีย ่ นเบอร์ อีกกูร้ ู หรอก แล้ วนี่ เป็ นอะไร วั นกอ
่ นยั งเลน
่ ตัวไมใ่ ห้ เบอร์ กอู ยูเ่ ลย”
[จะโทรมาซ้ อมมุกเผื่อพรุ ่ งนี ้ ได้ ขา่ ววา่ มึงอยากให้ กกู น

ั มึงจากคนชื่อกรี นไมใ่ ชเ่ หรอ” โท
รมาซ้ อมมุกตอนนี ้เนี่ ยนะ มั นใชเ่ รื่ อง
มั ยไอ้
้ สดั ใชเ่ รื่ องมั ย!้
แตก
่ เ็ ลีย ่ งไมไ่ ด้ เลยคุยกับมั นด้ วยการยิงยาวร่วมสองชั ว ่ โมงจนหนั งตาแทบปิ ด ไมอ่ าบมั นแล้ วน ้าอะ่ พรุ่ งนี ้เช้ าคอ่ ยจั ด
หากแตต ่ อนนี ้กลั บงว่ งจนไมม
่ ีแรงจะขยั บปาก
“เมิง...กูงว ่ งแล้ ว” ผมกรอกเสียงแบบยานคางสุดๆ ไปให้ มน

ั
[ก็นอนไปดิ]
“มึงก็วางสายสิ”
[หนึ ง่ หรื อสอง]
“อะไร”
[เลือกมา]
“แหม...เดี๋ยวนี ้มีเลน
่ มุกในไอจีนะเนี่ ย กูเลือกสอง ปิ ดแอคไปเลยน่าราคาญมึงอะ่ ”
[มั นคนละเงื่อนไข]
“อะ่ แล้ วหนึ ง่ เป็ นไร”
[หนึ ง่ เป็ นกู]

“งั นเปลี
้ ย ่ นเป็ นเลือกสอง”
[สองก็เป็ นกู]
“อั นไหนไมม
่ ีมงึ บ้ างวะ”
[สาหรั บมึงอั นไหนก็เป็ นกูหมดแหละ ฝั นดี]
อินสตาแกรม
ณ ซอ ่ งเจ๊ตน
์ ี 8 สถานทีแ
ุ่ อดีตเด็กสถาปั ตยป
่ หง่ เดิมของพวกเราชาวพระเอก วั นธรรมดาแบบนี้
ไมม
่ อี ะไรมีความสุขไปกวา่ การทีอ ่ าจารยง์ ดคลาสในชว ่ งเชาอี
้ กแล ้ว ชวี ต
ิ ดีมากครั บ ณ จุดๆ
นี้
บอกเลยวา่ พวกผมเสพติดการโดดเรี ยนจนเป็ นสนดานเกาะแน่น เลยพากันลากสงั ขารมานั ่ งชค
ั
ิ ๆ
อยูแ
่ ถวคาเฟ่ หน ้าคณะเกษตร
เราชอบเปลีย ่ นบรรยากาศก็จริ ง แตบ

่ างทีพอติดใจร ้านไหนแล ้วก็จะขลุกอยูท ่ น
่ี น
ั ่ จนกวา่ ร ้านจะ
เจ๊งในสก ั วั น อยา่ งทีน ่ กี่ เ็ หมือนกัน ไมเ่ ถือ
่ นจริ งอยูไ่ มไ่ ด ้นะครั ช เพราะเราจะเจอหนุ ่ มฉกรรจ ์
ใสช ่็
อปสองสน ี งั ่ เป็ นเจ ้าทีอ
่ ยู ่ บางโต๊ะก็เขมน
่ กันเป็ นระยะ แตพ
่ ระเอกอยา่ งเราไมก
่ ลั วหรอก เนื อ ่
งจาก
ี ็อป พวกเด็กเกษตรแอนดว์ ศ
นิ ตไิ มม่ ช ิ วะเลยไมส
่ นใจผู ้ชายทีก ่ ลายเป็ นจุดบอดของคนในร ้าน
อยา่ งกู
“เอาไรๆ” ไอ เ้ ผือกซงึ่ นั ่ งแปะอยูต

่ รงโซฟาโพลง่ ขึน
่ ายตากลั บจ ้องมองไปยั งโต๊ะฝั่ งตรงข ้าม
้ แตส
ไมห
่ ลุดโฟกัส ถ ้าตาแมง่ มีขามั นคงเดินเตาะแตะไปหาสาวๆ โต๊ะข ้างหน ้าแล ้ว
“อะไรก็ได ้” ผมตอบ
“อะไรก็ได ้” ไอ ้โอมพูดบ ้าง
“อะไรก็ได ้” ไอ ้ฟ่ งก็จัดมา ไอ ้พวกเหีย

้ ผู ้ไมม
่ ป
ี ั ญญาคิดคาของตัวเองก็อยา่ งนี แ
้ หละ
ครั บ
“งั น้ พีค ่ี !่ี !” เสย

่ รั บ เอาอะไรก็ได ส
้ ท ี งควายๆ โพลง่ ขึน้ กอ
่ นทุกคนในร ้านจะหันขวั บมองมาทีเ่ รา
เป็ นจุดเดียว หัวใจ...เกลียดโมเมนตแ ์ บบนี ม ้ ากครั บ
่ เี่ หีย
“โอเค รอแป๊ บนึ งนะครั บ” แตท ้ กวา่ คือพนั กงานเสอ ื กตอบกลับด ้วยใบหน ้ายิม ้ แย ้มแบบ
พันธมิตรสุดๆ ทีน่ ไ ่ี มม
่ ห
ี รอกบาริ สต ้งบาริ สต ้า มีแตพ
่ นั กงานพว่ งตาแหน่งเจ ้าของร ้าน แถมไอ เ้ สอ ้ื
ิ สวมผ ้ากันเปื้ อนทีเ่ ดินป้ วนเปี้ ยนไปมาก็พวกรุ น
นิ สต ่ พีร่ น ่ าชว ่ ยงา
นกันทั ง้ นั น
ุ่ น ้องในมหา’ลั ยทีม
้
่ งึ่ ถือวา่ อบอุน

เป็ นร ้านใหญซ
่ นทาจริ งๆ อะ่ น ้อยนิ ดเหลือเกิน นี ค ิ วา่ สงั ่ ไป
่ โคตรๆ ร ้านหนึ ง่ แตค
่ ด
แล ว้ คงได ้อีกทีตอนบา่ ยสอง ถ ้าทาไมอร่อยละ่ น่าดู
ผมกับเดอะแก๊งนั ่ งคุยกันด ้วยเรื อ ั พัก แอบสอ

่ งไร ส้ าระไปสก ่ งสาวบ ้าง แซวเมียสาวบ ้านบ ้าง พอ
มือวา่ งก็ควั กมือถือขึน
้ มาสแครชอยา่ งสนุ กกระทั ่งแจ ง้ เตือนใหมเ่ ด ้งขึน ้ ขั ดจั งหวะซะดือ้ ๆ มีคน
แอดเฟรนดผ
์ มมาทางเฟซบุก ๊ ครั บ ซงึ่ ก็เป็ นเรื อ
่ งปกติอยูแ
่ ไี่ มป
่ ล ้ว แตท ่ กติกค
็ อื รู ปโปรไฟล ์
ของ
ใครคนนั น ้ เพราะมั นคุ ้นตาเหลือเกินในความรู ส
้ ก ึ
“ออ๋ ...” ผมโพลง่ ขึน้ มาอยา่ งไมม

่ ป
ี ่ี ไมม
่ ข
ี ลุย
่ ในใจก็ได ้แตก
่ ระหยิม
่ ยิม
้ ยอ่ งเลือ
่ นมื
อกดตอบรั บคา
ขอเป็ นเพือ
่ นอยา่ งรวดเร็ว
้ี หละ ไมซ ่ ั ่วหลายคนอั นนี ก

่ งิ รั บได ้ หน ้าไมอ่ ายพอทน แตม
ผู ้หญิงออ่ ยก็งแ ้ เู อง
“ร ้องเหีย
้ ไรมึง” ไอ เ้ ผือกแทรกขึน
้ ทั นที
โปรดอยา่ สงสย ั คนทีแ ่ อดผมมาไมใ่ ชใ่ ครทีไ่ หนหรอกครั บ เธอคือเพือ ่ นสมาชก ิ ชมรมดนตรี สากล
่ เี่ พิง่ เข ้ามาเมือ
คนใหมท
่ วาน และเราก็ได ้แนะนาตัวกันคร่าวๆ ไปแล ว้ เธอชอื่ แพร เรี ยนอยู ่
คณะแพทย ์ เป้ าหมายใหมท ่ ผ ่ี มมองไว ้
คนนี ไ
้ มอ่ ยากเลน
่ แล ้ว อยากจริ งจั ง และไมอ่ ยากให ้ไอ ้กรี นรู ้ด ้วย
“ไมม
่ อ
ี ะไรหรอก แคส่ าวแอดมา ไมร่ ู ้เจอเฟซกูได ้ยังไง”
“คงไมเ่ จอหรอกไอ ้ควาย มึงเลน

่ โปรโมทตัวเองในกลุม ่ี ี หนึ ง่ ซะขนาดนั น
่ ปิ ดเฟรชชป ้ ”
“ขั ดจั งหวะอยูเ่ รื อ

่ ย เบือ
่ !”
“อะ่ แล ้วเขาเป็ นใคร เกริ น

่ มาขนาดนี อ ื กเก ้อ” ไมพ
่ ด
้ ยา่ ให ้กูเสอ ู เปลา่ ไอ โ้ อมยั งโน ้มหน ้าสลอน
ของมั นเข ้ามาดูความเคลือ ่ นไหวบนหน ้าไทมไ์ ลน์จากมือถือของผมอยา่ งรวดเร็ว
“เพือ
่ นใหมท
่ ช
่ี มรม”
“ไอ ้กรี นอะ่ นะ”
ั ไมใ่ ช ่ คนนี เ้ ป็ นสาวคณะแพทย ์ โคตรน่ารั กเลยเว ้ย”

“สด
่ นะ” โหยยยย พูดซะชวี ต

“แล ว้ ไอ ้สารวั ตรละ่ มึงเต๊าะมั นไว ้แล ้วจะแลน
่ ไปหาเมียน ้อยเนี ย ิ กูหยาเป
่ วอะไรด ้วย มั นก็แคไ่ ม ้กันหมาเวลาทีไ่ อ ้กรี นเตรี ยมสงิ สูร่ า่ งของผม
สุดติง่ ไอ ส ้ ารวั ตรแมง่ เกีย
เทา่ นั น้ ไมม่ ปี ระโยชน์อะไรเลย
“เรื อ
่ งนี ไ
้ อ ้นั่นไมเ่ กีย
่ ว”
“ออ่ กูจะรอดูวา่ แมง่ จะเกีย ้ ” ผมได ้แตส ่ ง่ สายตาขวางๆ ให ้กับไอ ้หมาขีเ้ สอ

่ วมั ย ื กทั ง้
สามตัว กอ ่ น
จะเปลีย ่ นไปให ้ความสนใจกับการเริ ม ่ ต ้นบทสนทนาของเราทั ง้ คู ่ ไมร่ ู ้จะเริ ม
่ ยั งไงดี
ปกติจบ ี สาวก็
เป็ นแบบนี ท้ ก
ุ ราย ใจทารกสุดๆ
ต ้องเริ ม
่ วา่ ‘หวั ดดี นี ไ
่ ทน์เอง’ แบบนี ด
้ ม
ี ัย
้
คิดได ้เทา่ นั น
้ ก็รบ
ี พิมพ์ ณ บั ดนาว กระทั ่งห ้านาทีผา่ นไป...
พรึ บ
่ !
ื ออออน ้องศาลาวั ดดดดดด” เสย

“ฮอ ี งหวีดเบาๆ จากคนในร ้านเร่งให ้เราชาวประชาพระเอกหันไป
ให ้ความสนใจกับประตูทางเข ้า และวินาทีนัน
้ เองทีผ
่ มได ้เห็นคนทีค ุ โทรศั พทด ์ ้วยกันเมือ
่ ย
่ คืนจน
หลั บไปอีกครั ง้
หนุ ่ มฮอตของคนทั ง้ มหา’ลั ย
เดินนาขบวนพาเหรดมาพร ้อมกับกลองดุรย ้ื ผ ้านี ห

ิ างคแ์ ละดรั มเมเยอร์ เสอ ่ ลุดลุย
่ จาก
ชายกางเกง
หมดทุกคน ปกติผมไมเ่ คยเห็นไอ ส
้ ารเลวมั นแตง่ ตัวแบบนี น ้ ะ เนคไทก็ไมผ
่ ก ู ทรงผมก็
กระเซอะกระเซงิ จนอดตัง้ คาถามไมไ่ ด ้วา่ ‘พวกมึงไปทาเหีย ้ อะไรกันมาวะ’
ิ ด ้วยใชม
รั ฐศาสตร์เปิ ดคลาสขุดดินสาหรั บนิ สต ่ ย
ั้ ?
“มึงขยั บไป เคลียร์โต๊ะๆ ตรงนี ว้ า่ งคา่ !” ผมกลั วความเป็ นผู ห

้ ญิงมาก เพราะไมถ ่ งึ สามวินาที โต๊ะ
ข ้างๆ ทีเ่ คยตอ่ กันสองตัวก็ถก
ู แยกและเหลือทีว ่ า่ งสาหรั บคนมาใหม่
ไอ ้สารวั ตรหันมามองเล็กน ้อย แตก

่ ไ็ มไ่ ด ้ตอบอะไรนอกจากเดินเบีย ่ งตัวไปอีกซอกหนึ ง่ ของร ้าน
่
ประหนึ ง่ หูตงึ ตั ง้ แตก
่ าเนิ ด แถมหน ้าตามั นยั งกวนตีนตีหน ้านิ ง ่ ใสชาวบ ้านเขาอีกตา่ งหาก
แตท
่ ก
ุ คนรู ้ดี ไมเ่ คยมีใครโกรธมั น ทีส
่ าคั ญกลั บยิง่ ชอบเข ้าไปอีก
“สารวั ตรดูน่าค ้นหามากเนาะ” เพลีย...
มีอะไรให ้ค ้นครั บ ลองล ้วงดูกเ็ จอทุกอยา่ งเหมือนผมนั ่ นแหละ โด่
“จุ๊กกรู ้มึงอะ่ ” ไอ ้ฟ่ งยั กคิว้ หลิว ่ ตาใสเ่ ป็ นเชงิ ล ้อเลียน
“อะไร”
“กิ๊ กมึงไง ไอ ้สารวั ตรอะ่ ไมท

่ ั กทายกันหน่อยเหรอ”
“ทั กทาไม ไอ ้กรี นไมไ่ ด ้อยูแ

่ ถวนี ส ั หน่อย”
้ ก
“เดีย
๋ วมั นก็มา”
“อยา่ พูด! เดีย

๋ วกูตอ
่ ยปากแตก แมง่ พูดถึงมั นทีไรชอบโผลม
่ าทุกที” ไอ ้กรี นน่ะอยา่ งกับเทพ
ื ก ทุกวั นนี ผ
้ ุกอยา่ งประหนึ ง่ นั ่ งญาณเสอ
พยากรณ์ รู ท ่ื เรื อ
้ มยั งไมร่ ู ้เลยวา่ มั นเชอ ่ งทีผ
่ มกับไอ ้
สารวั ตรจีบกันหลอกๆ อยูห ่ รื อเปลา่
“อเมริ กาโน่เย็นครั บ” เสยี งทุ ้มพูดขึน

้ เบาๆ หากแตท
่ ก
ุ คนในร ้านไมม
่ ใี ครละสายตาไปจากร่างสูง
ทีย
่ น
ื อยูต
่ รงเคาน์เตอร์ได เ้ ลย
“สารวั ตรกินอเมริ กาโน่ จดสวิ น ้ื ไปให ”
้ นี เ่ สย
ั หลั งจะได ้ซอ ี งจากโต๊ะข ้างๆ ครั บ ดูระริ กระรี ก
้ ันมาก
้ เห็นน ้องสงั ่ มากิน”

“จริ งๆ ชอบกินพ็อกชอร์พด ้วย วั นนั น
“บลูฮาวายน ้องก็น่าจะชอบ เจอทีโ่ รงอาหารกลาง เดินกินมีความสุขม๊ากกกกก” อั นนั น

้ ของไทน์
่ งิ่ ทีไ่ อ ้สารวั ตรชอบเลยเว ย้
เองครั บ ความจริงมั นไมใ่ ชส
“หูผงึ่ เลยน ้า...หึงมั นเหรอ” ไอ โ้ อมเอย่ ขึน ี งและสายตาของมั นนั น

้ เบาๆ แตผ
่ มรู ้ดีวา่ น้ าเสย ้ กวน
ตีนแคไ่ หน
“มึงกับกูกเ็ ป็ นเพือ
่ นกันไมน
่ านเนาะ ตัดเพือ ึ ของกูเทา่ ไหร่”
่ นไปก็คงไมส
่ ะเทือนความรู ส
้ ก
่ ้ี จริ งจั งทาไมวะ”

“โห่ กูแซวแคน
“อยูน
่ งิ่ ๆ ของมึงไป”
“เมนู อะไรก็ได ้ได ้แล ้วครั บ!!” คล ้อยหลั งไอ ส

้ ารวั ตร รุ น
่ พีใ่ นร ้านก็ตะโกนเรี ยกพวกเรามารั บออ
ี งไมด
่ ังมากนั ก แตก
่ น
็ ะ...ได ้ยินกันทุกคน
เดอร์ด ว้ ยเสย
“ของเจมสจ ์ น
ิ มสตรอเบอรี ร่ าดซอสมะเขือเทศจากดาวอั งคารนะครั บ ของโป๊ ปเป็ นชาญีป ่ นส ุ่ ง่ ตรง
จากภูเขาไฟฟูจ ิ สว ่ นมาริ โอ เ้ ออ่ ...รอกอ ่ นนะ” พูดจบก็รบ
ี หมุนตัวไปอีกด ้านทั นที ทิง้ ไว เ้ พียงเมนู
ช็อกซนี ม
ี า่ วางไว ้ตา่ งหน า้ เทา่ นั น
้
กูละ่ เกลียดพวกรุ น
่ พีท ่ี ว ่ ยเสริ ฟ
่ ช ์ ร า้ นนี ฉ
้ บ
ิ หาย มั นมีความกวนตีนผสมอยูใ่ นนั น
้ เลน
่
ใหญเ่ ลน
่ เวอ่ ร์
ตลอด เพราะเมนู พวกนี ห ้ าไมไ่ ด ใ้ นโลกหรอกครั บ จินตนาการล ้วนๆ ไมม
่ ค ี วามจริ งผสม
“เยๆ่ ของกูได ้แล ้ว มะเขือเทศจากดาวอั งคาร” ไอ ้พวกนี ก

้ ็โตซะทีไ่ หน เห็นกระโดดโหยงๆ ไป
หน ้าเคาน์เตอร์เพือ่ รั บเครื อ
่ งดืม
่ ซะงั น
้
คาเฟ่ นี ม ่ รั บ เดินไปสงั ่ เอง รั บเครื อ

้ รี ะบบของมั นอยูค ่ งดืม
่ เอง และทีส
่ าคั ญจา่ ยตังคท
์ ั นทีทม
่ี งึ จั บ
แก ว้
ก็เคยถามเจ๊ตน
ุ่ รุ น
่ พีป
่ ี แปดแกนะครั บวา่ ทาไมต ้องทาอยา่ งนี้ หลั งๆ เพิง่ ได ้รับคาตอบวา่ มีพวกแม่
งชอบมาแดกน้ าฟรี แล ้วหนี เลย ไมจ่ า่ ยตั งคส์ ก ั กะบาท ตอนนี ก
้ รณี แดกแล ้วชงิ่ เลยหมดไป
เหลือ
ี ดหนี ส
แตบ
่ ั ญชจ ้ าหรั บผู ้ทุนทรั พยน ์ ้อยไว ้ดูตา่ งหน ้าแทน
คิดวา่ ตอนนี ค
้ งหนาเทา่ คั มภีรพ
์ ระไตรปิ ฎกแล ้วละ่
สามนาทีให ้หลั ง…
“มาริ โอ ้! บิงซูเนื อ
้ มะมว่ งโคลั มเบีย เมนู ทแ
่ี พงทีส ่ ด
ุ ในร ้านได ้แล ้วครั บ” พอหันไปมองไอ ้ฟ่ งทีเ่
บะ
ปากเป็ นกะละมั งควา่ แล ว้ ก็อยากขา สงสารทีต ่ ้องเดินไปยั งเคาน์เตอร์แล ้วพูดประโยคเบาๆ แทบ
ี ิ
เป็ นเสยงกระซบ ‘แปะไว ้กอ ่ นนะครั บ’
้ ิ เจ๊!! น ้องฟ่ งรั ฐศาสตร์ปีหนึ ง่ แปะบิงซูอก
“ได ส
ี แล ว้ ครั บ” ความเหีย
้ ...
ได ้แตเ่ ดินกลั บมาพร ้อมกับใบหน ้ากลั น ้ น้ าตาสุดความสามารถ ในมือเป็ นเมนู ทแ ่ี พงทีส
่ ด
ุ ในร ้าน
เลยนะ บิงซูหา่ อะไร นี ม่ ันน้ าแข็งใสถ ว้ ยสบ ิ บาท มึงโดนต ้มแล ้วไอ ้ควาย แตก
่ ไู มบ
่ อกหรอกครั บ
กูรักเพือ
่ น ไมอ่ ยากให เ้ พือ่ นดูโงใ่ นสายตาใคร
้ ง นั ่ งวา่ งอยูค
ร ้านก็ทาของกูชาจั ่ นเดียวมานานแล ้วเนี ย
่
“อเมริ กาโน่”
พรึ บ
่ ! ผมรี บหยั ดกายขึน ้ ทั นทีทที่ ม
้ ล ้วครั บนั ่ นของกูแน่ๆ แตเ่ มือ่ เดินไป
ี งานเจ๊ตนุ ่ ขานเรี ยก คือรู แ
ถึงเคาน์เตอร์ ร่างของผมก็แทบจะกระเด็นกระดอนออกมาทั นทีทส ่ี ารร่างเขือ
่
งๆ ของไอ ้สารวั ตร
เบียดเข ้ามายืนแยง่ พืน
้ ทีอ
่ ยา่ งมั ่นหน ้า แตด
่ ้วยจิตใจทีไ่ มอ่ ยากยอมแพ ้ผมจึงเดินแทรกเข ้าไป
ใหมอ่ ก ี ครั ง้
ิ ใชม
“ห ้าสบ ่ ย
ั ้ พี”่ ปากถาม แตม
่ อ
ื ล ้วงเงินในกระเป๋ ากางเกงพร ้อมกับหยิบหลอดใกล ้มือขึน
้ มา
ี บแล ้วดูดจนแทบหมดแรง
เสย
แอะ่ ! ขม ผมไมช่ อบกินอะไรขมๆ เทา่ ไหร่
่ องน ้อง”
“น ้องไทน์ นั ่ นไมใ่ ชข
“...?” ว็อท! เรี ยกได ้วา่ คาปาก คาหนั งคาเขาของจริ ง
“อั นนี ข
้ องสารวั ตร ของน ้องไทน์อันนี ”้ ไอศกรี มสตรอเบอรี ช ั ๆ ทีอ
่ ด ุ่ บุคคลซงึ่
กาลั ง
่ ยูใ่ นมือเจ๊ตน
ตะลึงกับอเมริ กาโน่ในมือของผมพร ้อมกับมองสลั บกันไปมาระหวา่ งผมกับคนข ้างๆ
“แล ว้ ผมต ้องทาไงเนี ย

่ ”
“เดีย
๋ วเจ๊ทาให ้ใหม่ สารวั ตรรอกอ
่ นนะ” กูเห็นความอ ้อยในแววตาของอดีตพีป ่ ง ่ มา
่ ี แปดตัวร ้ายทีส
ให ้นายปี หนึ ง่ หน ้าโงค
่ นหนึ ง่
“ไมเ่ ป็ นไรครั บ กินได ”

้ พูดจบมือหนาก็คว ้าเอาแก ้วอเมริ กาโน่ไปตอ่ หน ้าตอ่ ตา แถมยั งยั กคิว้ หลิว ่
ตาดูดกาแฟเข ้าไปอีกอึกใหญ ่
สองครั ง้ แล ้วนะ! มึงทาแบบนี ส

้ องครั ง้ แล ว้ นะ
“งั น
้ 50 บาทจ ้า”
“คนนี จ ้ี าทีก
้ า่ ยครั บ” แล ้วก็ชม ู่
“อะไรของมึงเนี ย
่ ”
“มึงกินไปแล ้ว”
“กูกน ่ อ
ิ ไปนิ ดเดียว อะ่ กูจา่ ยคืนไปสองบาทละกัน” ผมรี บล ้วงหาเหรี ยญสองบาทยั ดใสม ื อีกฝ่ าย
ทั นที
“ไมค
่ ุ ้มวะ่ ”
“ไมค
่ ุ ้มยั งไงก็แดกไปไมถ
่ งึ สองอึกเลย”
“ไมค
่ ม ั ทโี่ ทรหาเมือ
ุ ้ คา่ โทรศพท ์ ่ คืนอะ่ ”
“ใครบั งคั บมึงโทรไมท

่ ราบ”
“ก็ไมไ่ ด ้มีใครบั งคั บหรอกแคไ่ มช่ อบ”
้ นอะไร”
“ไมช่ อบสนตี
“ไมช่ อบให ้มึงคุยกับคนอืน ี เวลาการนอนคนอืน

่ ...ตอนดึกๆ เสย ่ เขา”
“ครั บ แตต
่ อนมึงโทรหากูแมง่ ไมเ่ สย ี เวลาการนอนของกูเล ้ย” หลั บไปทั ง้ สายอยา่ งนั น
้ อะ่
รู ้ตัวอีก
้
ทีกเ็ ชาแล ้ว คุยอะไรกันบ า้ งยั งจาไมไ่ ด ้
้ า่ ยนะครั บ” ไมป ่ ลอ่ ยให เ้ ป็ นประเด็นถกเถียงกันยาว ชๆี้ เสร็จมั นก็ไมห ่ ันมาคุยอะไรกั บ

“สรุ ปคนนี จ
ผมอีกเลยนอกจากเดินเลีย ่ งกลั บไปนั ่ งยั งโต๊ะซงึ่ มีเพือ
่ นๆ นั ่ งอยู ่ ทิง้ ให ้กูต ้องชาระเงินด
้วยตัวเอง
โดยไมม่ ส
ี ทิ ธิท ้ิ ก็มันเดินหน ้ามึนไปแล ้วอะ่ จะให ท
้ าไง
์ ้วงติงใดๆ ทั ง้ สน
ั พักเพือ
ผมแล ้วเลยถือถ ้วยไอศกรี มกลับมานั ่ งทีเ่ ดิมด ว้ ยหัวใจอั นเว ้าแหวง่ นั ่ งแดกสก ่ นในแก๊งก็
่ โทรศั พทม์ อ
สะกิดแขนยิกๆ พร ้อมกับยืน ื ถือของมั นมาให ้ดู
“อะไรมึงไอ ้โอม”
“พอ่ มึงเลน
่ แล ้ว”
ตอนแรกก็งงอยูห ่ รอก แตพ ่ อได ้เห็นหน ้าจอมือถือทีเ่ ปิ ดอินสตาแกรมไว ้ ผมก็รู ้ในทั นทีวา่ ไอ ้
สารวั ตรมั นเริ ม
่ ปฏิบัตก
ิ ารสงครามประสาทกับผมเรี ยบร ้อย
Sarawatlism ฟรี
ั ่ แหละครั บ และตอนนี ม
เป็ นรู ปอเมริ กาโน่แก ้วปั ญหาเมือ่ ครู น่ น ้ ันได ้กลายเป็ นประเด็นในไอจีของ
แฟนคลั บเมือ ่ ไมก ่
่ วี น
ิ าทีกอ
่ นหน ้า ผมไมต่ อบโต ้หรอก ปลอ่ ยให ้มันประสาทไปคนเดียว แต่
แทนทีแ ่ ฟนคลั บมันจะวิง่ เต ้นอยา่ งทีค ่ าดไว ้ สงิ่ ทีผ
่ มสงั เกตเห็นกลั บเป็ นชอ ่ื ไอจีของ
เพือ
่ นไอ ้
ี ่ึ
สารวั ตร และเสยงโหแ
่ บบหา่ มๆ จากซอกหลืบของร ้านซงฟั นธงได ้เลยวา่ มาจากโต๊ะของมั น
แน่นอน
ิ ะ
Boss-pol มึงคงชอบกินอเมริ กาโน่มากเลยสน
Bigger330 กูรู ้นะวา่ ของใคร
KittiTee โต๊ะนั น
้ น่ารั กจั งเลย ^^
Man_maman @Sarawatlism ให ้กูแท็กมั ย ้
้
ผมหันซายหั นขวามองดูคนโดยรอบ มั นพูดถึงโต๊ะไหนวะ คือผู ้หญิงในร ้านเยอะมากครั บ และทุก
คนอยูใ่ นสภาวะจ ้องจะงาบไอ ส
้ ารวั ตรกันทุกราย ทีส
่ าคั ญไปกวา่ นั น
้ คือพีพ
่ นั กงานกาลั งทา
ภารกิจ
ใหญด่ ้วยการเดินเรี ยงหนึ ง ่ แถวตอนไปยั งโต๊ะของไอ ้สารวั ตรพร ้อมกับวางแก ้วเครื อ่ งดืม
่
เอาไว ้
เต็มพืน
้ ที่
“มีคนสงั ่ อเมริ กาโน่ให ้น ้องสารวั ตร”
“ฮะ!”
ความฮอตนั น
้ ...
จากทีน
่ งั ่ นั บดูด ้วยสายตาก็มต
ี งั ้ ห ้าหกแก ้ว คือถ ้าแดกหมดมึงตืน
่ ยั นชาติหน า้ เลยนะ ความ
แฟน
คลั บโคตรน่ากลั ว แถมเพือ ่ นมั นยั งพากันตาเหลือกตาค า้ งไปด ้วย
ผมเห็นเจ ้าตัวคุยกับพีพ ั พัก คงตั ง้ ใจถามละ่ มั ง้ วา่ ใครสงั ่ ให ้ สว ่ นผมก็รบ

่ นั กงานสก ี
ยืน
่ มือถือ
กลั บคืนไปให เ้ จ ้าของ กอ ่ นจะหันมาเลน่ เครื อ ่ งตั วเองบ า้ ง ก็นะ...ไมไ่ ด ้อิจฉาหรอก แตก
่ ม
็ ี
ึ เล็กๆ วา่ ถ ้าแฟนคลั บผมซอ
ความรู ้สก ้ื ของแบบนี ใ้ ห ้กค
็ งดี ตัดภาพไปทีไ่ อ ้กรี นแป๊ บ
วั นนี .้ ..คุกกีอ
้ าเซนอลกลอ่ งนั น
้ ยั งอยู ่ -_-
“กิ๊ กมึงนี ฮ
่ อตไมเ่ ลิกเลยเนาะ” หนึ ง ่ ในเดอะแก๊งเริ ม
่ สรรหาประเด็นใหมม
่ าพูดอีกครั ง้ เพราะเกรง
วา่ โรคเหงาปากจะกาเริ บ
“ฮอตไปก็เทา่ นั น
้ หลอ่ แดกไมไ่ ด ้หรอก” ผมพูดบ ้าง ความจริ งความหลอ่ แดกได ้ครั บ ทุกวั นนี ผ ้ ม
ยั งทาตัวหลอ่ อยูเ่ ลย แตเ่ พราะไมอ่ ยากอวยไอ ้เหีย
้ นั ่ นมากนั กก็เลยต ้องทาการสกัดดาวรุ ง่ ซะ
“เหรอ จะคอยดูวา่ มึงจะได ้แดกของหลอ่ มั ย

้ ”
ั ”
“ขนลุกสด
“แล ว้ ไอ ้กรี นเป็ นไงบ ้าง เห็นมึงบอกวา่ มั นตามไปเข ้าชมรม”
“จะเหลือเหรอ ดีหน่อยมีไอ ส
้ ารวั ตรชว ่ ยกันให ้ แตก
่ ไ็ มร่ ู ้จะไปได ้สก
ั กีน
่ ้ า คือมั นตื๊ อกูยงิ่
กวา่
นางเอกซรยี ี เ์ กาหลีอก
ี แมง่ ไมร่ ู ้จะทายั งไงแล ้ว”
“ดวงดีผค
ี ุ ้มมึง เดีย
๋ วมึงก็รอด”
้ บ” ยั งไมท
่ ั นสรุ ปประเด็นก็เป็ นอั นชะงั กเมือ
“เค ้กวานิ ลลากับเค ้กสมครั ่ พีพ
่ นั กงานในร ้านคน
หนึ ง่
วางจานเค ้กไว ้ตรงกลางโต๊ะแบบงงๆ
้ งั ่ ”
“พี.่ ..ผมไมไ่ ด ส
“มีคนสงั ่ ให ้ จา่ ยตังคใ์ ห ้แล ้วด ้วย”
“ใครสงั ่ ครั บ แล ้วสงั ่ ให ใ้ คร”
“เขาบอกสงั ่ ให ้ไทน์ อยา่ ถามมากครั บเดีย ๋ วกูหลุด” แล ้วแกก็เดินจากไป ปลอ่ ยให ้ผมเอาแตม
่ อง
้
ซายมองขวาว ่ าใครกันแน่ทเี่ ป็ นเจ ้าของเค ้ก แตก ่ ไ็ มม
่ ใี ครคนไหนออกทา่ ทางกระโตกกระตาก
เลยแม ้แตค
่ นเดียว
“แพรหรื อเปลา่ วะ” ผมพึมพาอยูค

ื กนี ต
“แพรไหน” ขีเ้ สอ ่ ้องไอ ้โอมเลย แถมหูดอ
ี ก
ี ตา่ งหาก
“ก็เด็กแพทยท
์ ก
่ี เู ลา่ ให ้ฟั งไง”
้ ื เค ้กให ้กันเลยเหรอ”
“คืบหน ้าถึงขนาดแอบซอ
“หรื อจะเป็ นแฟนคลั บกู” เริ ม ิ าสตร์อยา่ งผมก็ใชว ่ า่ จะขี้

่ คิดไปสารพัดแล ว้ ครั บ ดีกรี หลีดคณะนิ ตศ
ริ ว้ ขีเ้ หร่ซะทีไ่ หน มั นต ้องมีบ ้างละ่ ทีแ
่ อบปลืม
้ เราแตไ่ มก
่ ล ้าพูด
วินาทีนต ้ี เี ป็ นหลายประเด็นมากครั บ ทั ง้ แฟนครั บ ทั ง้ สาวทีก

่ าลั งคุย แม ้แตไ่ อ ้กรี นเองก็มโี
อกาส
เป็ นไปได ้ แตค
่ งไมใ่ ชแ ่ มง่ หรอก สาหรั บไอ ้กรี นแล ้ว เวลาทาอะไรก็มักจะเปิ ดเผยตลอด ผมรู ้
นิ สยั มั นดี
“ประสาทละไอ ้ไทน์ จะใครก็ชา่ งเถอะ แดกเร็วกูอยากลอง”
“เดีย
๋ ว! อยา่ เพิง่ จิม
้ ”
“หา่ ไรมึง”
“ต ้องถา่ ยรู ปกอ

่ น” คือรู ้สก ึ วา่ ตัวเองเริ ม
่ มีนส ั เหมือนแฟนเกา่ ทีบ
ิ ย ่ ้ากล ้องฟรุ ง้ ฟริ ง้ แล ้วละ่
ถึงจะ
เป็ นใครก็ชา่ งทีซ ้ื เค ้กให ผ้ มก็อยากขอบคุณด ้วยการโพสตร์ ป
่ อ ู ลงไอจี พร ้อมกับข ้อความทีเ่
พิง่ คิด
ขึน
้ สดๆ ร ้อนๆ
Tine_chic ไมร่ ้ ู วา่ เป็ นใคร วั นนี ้ซื ้อให้ วั นหลั งขอเลี ย้ งบ้ างนะ : )
พวกเพื่อนผมมั นก็เข้ ามาแซวตามประสาแหละครั บ หนั กสุดก็ไอ้ ฟ่งที่กาลั งสร้ างทฤษฎีวเิ คราะหผ

์ นวกกาลั งกับความน่าจะ
เป็ นอะไรของมั นสั กอยา่ ง พิมพโ์ ต้ กนั ไปตอบกลั บกั นมาสั กพัก คอมเมนตข์ องใครคนหนึ ง่ ก็เด้ งขึ ้นมา และนั น่ ทาให้ ผมต้ อง
ขมวดคิ ้วมุน่ อา่ นข้ อความตรงหน้ าซ า้ ไปซ ้ามาหลายรอบ
Man_maman มีวน
ั หลั งด้ วยเหรอ ไอยะ!
Boss-pol @Tine_chic น่ารั ก เพื่อนผมบอกน่ารั ก
ใครก็ได้ ตอบกูทีวา่ นี่ ไมใ่ ชเ่ พื่อนไอ้ สารวั ตรใชม

่ ยั ้ พยายามคิดเป็ นอื่นแต่...
Thetheme11 เค้ กอร่ อยมั ย้
ผมเลยตอบกลับไป...
Tine_chic @Thetheme11 อืม
“อิยา่ าาาาาาาา~” สั กพักผมก็ได้ ยินเสียงดั งแวว่ มาจากโต๊ ะของไอ้ สารวั ตร ตอนนี ้รู้ ได้ ในทั นทีวา่ เพื่อนมั นชั ดๆ ที่เข้ ามาป่ วน
ไอจีผมอยา่ งสนุ ก และไอ้ เหี ย้ เดอะธีมนี่ ใครวะ เสือกเรื่ องกูจงั หรื อมั นกันแน่ท่ีเป็ นคนซื ้อเค้ กให้ ด้ วยความที่ไมอ่ ยากให้ คา้ ง
คาใจนาน ผมเลยลุกขึ ้นเดินไปที่โต๊ ะกลุม่ เพื่อนไอ้ สารวั ตรอยา่ งไมร่ อรี
กลุม่ เด็กสิงหข์ าวเงยหน้ าขึ ้นมามองผม กอ

่ นใครคนหนึ ง่ จะพูดขึ ้นด้ วยสีหน้ านิ ง่ ๆ
่ ทนที่ทกุ คนจะเครี ยด
“พวกมึงมีปัญหาอะไรกั บกูหรื อเปลา่ กูร้ ู สกึ วา่ พวกมึงกาลั งปั่ นหัวกูอยูว ่ ะ่ ” ผมพูดออกไปตรงๆ แตแ
่
พวกมั นกลั บอมยิ ้มกรุ้ มกริ มจนอยากจะตบกบาลแยกรายคน
“ไมม
่ ีอะไร ก็แคอ่ ยากสนิ ทกับมึง”
“สนิ ทกับกูไปทาไมวะ”
“ก็มงึ เพื่อนไอ้ วตั ร หรื อมึงหยิง ่ ไมอ่ ยากเป็ นเพื่อนกับพวกกู”
“อยากเป็ นเพื่อนก็เดินเข้ ามาทั กสิวะ ไมใ่ ชม

่ าป่ วนไอจีกแู บบนี ้ มึงก็เหมือนกันพูดอะไรบ้ างดิ” ท้ ายประโยคผมหันไปเหวใส ่
ตัวปั ญหา ไอ้ สารวั ตรมั นเลยเงยหน้ าขึ น ้ มาสบตากับผมอีกครั ง้
“ให้ พด
ู อะไรวะ”
“พูดเหี ้ยไรก็พด
ู ดิ”
“น่ ารั ก”
“…”
“จบยั ง กลั บไปนั ง่ โต๊ ะได้ แล้ วเกะกะ” ผมได้ แตเ่ ดินเกาหัวกลั บโต๊ ะอยา่ งมึนๆ แบบไมร่ ้ ู จะเรี ยบเรี ยงอั นไหนในหัวกอ
่ นดี
พวก
ไอ้ พระเอกก็ซกั ไซ้ อยากรู้ ประเด็นที่ออกไปเคลียร์ แตค
่ ือมั นจั บใจความไมไ่ ด้ เลยไง จาได้ แต่ ‘น่ารั ก’
ถึงกับตายมอ่ กสลอกแกก
่ ตายแบบไมม
่ ีโอกาสได้ ร้ ูจกั คาวา่ เกิด
หัวใจ...แมง่ ริ ลคั คุมะอีกแล้ ววะ่
ผมนั ง่ แชอ่ ยูท่ ซี่ อ่ งเจ๊ ตนุ่ ุ่ นานนั บชั ว ่ โมง กระทั ง่ ใกล้ เที่ยงเลยกะออกไปหาอะไรกินแล้ วเข้ าเรี ยนคาบบา่ ย ไอ้ ฟ่ง ไอ้ เผือก
ก็เก็บ
การบ้ านที่ลอกใสก ่ ระเป๋ า ไอ้ โอมเก็บมือถือ สว่ นผมเดินแยกมาเข้ าส้ วมเพราะปวดขี ้กะทั นหัน นั ง่ ได้ สกั พักก็ได้ ยินเสียงฝี เท้
า
ของใครสั กคนเดินเข้ ามา
ผมพยายามอยา่ งมากที่จะตดเบาๆ และขี ้อยา่ งมีมารยาทเพื่อไมใ่ ห้ รบกวนคนอื่น แตไ่ อ้ คนข้ างนอกเนี่ ยสิรบกวนชว่ งเวลา
สว่ นตัวของกูมากเพราะเสียงกีตาร์ โปร่งได้ ดงั แวว่ เข้ าหูมาเป็ นระยะ ผมพยายามอดกลั นที
้ ่จะ
ไมต่ ะโกนออกไปสุดชีวติ รี บทา
่ นจะเดินออกมาด้ านนอกเตรี ยมระเบิดอารมณ์เต็มที่
ธุระให้ เสร็ จกอ
และก็ได้ ระเบิดจริ งๆ ครั บ เพราะคนที่นงั ่ อยูต่ รงเคาน์เตอร์ อา่ งล้ างมือก็คือหนุ ม่ ฮอตของสาวๆ ทั งมหา
้ ’ลั ย บุคคลที่ใครก็
บอกเลิศเลอนั กหนา
“มึงนี่ เองไอ้ สารเลว! มาเลน

่ กีตาร์ ทาไมตรงนี ้วะ กูราคาญ”
“เรื่ องของกู กูจะเลน

่ ตรงไหนก็ได้ ”
“เออ” เถียงไปก็ไมช่ นะ เลยเดินกระแทกเท้ าเข้ ามาล้ างมือตรงอา่ ง มีเพียงเสี ้ยวหนึ ง่ เทา่ นั นที
้ ่สงั เกตเห็นวา่ มือข้ างหนึ ง่ ของ

มั นเป็ นแผลและมีเลือดไหลซึมออกมา
“มึงไปทาอะไรมาวะ” คือสงสั ยมาสั กพักแล้ ววา่ สารรู ปมั นกับเพื่อนไมเ่ หมือนกับคนมาเรี ยนเลย
“ซ้ อมดนตรี ”
“ซ้ อมจนมืองอ่ ยอยา่ งนี เ้ นี่ ยนะ”
“ทาแผลให้ หน่อยดิ”
“ไมเ่ อาอะ่ เห็นเลือดแล้ วจะเป็ นลม เห็นนมก็วา่ ไปอยา่ ง” จริ งๆ ก็ชว ่ ยได้ แหละแคไ่ มอ่ ยากชว่ ย แฟนคลั บมั นก็ตงเยอะตั
ั้ ง้
แยะ เพื่อนก็มีเป็ นโขยง จะให้ ใครชว่ ยทาแผลก็ได้ หมดแหละ
“งั นเปิ
้ ดนมโชว ์ แลกกับการทาแผล” ผมรี บหันขวั บไปมองหน้ าเจ้ าตัวทั นที
“เคยมีใครบอกมึงมั ยว ่
้ ามึงโคตรจะกวนตีนเลย”
“ไมเ่ คย เคยมีแตค
่ นบอกวา่ หลอ่ ตอนได้ ยินก็เขินนิ ดหน่อยนะ แตม
่ น
ั ก็เป็ นความจริ ง”
“...” ถึงกับแดกจุด หน้ าอยา่ งมึงมีเขินด้ วยเหรอ แมง่ คงจะแรร์ ไอเท็มมากๆ ถึงขนาดรู้ จกั กันมาสั กพักยั งไมเ่ คยสั มผั สความ
เขินบนใบหน้ าหน่ายโลกของมึงแม้ แตค ่ รั ง้ เดียว ไอ้ ซซั !
“จะทาสีหอ ่ ามสุขภาพกูสกั คา มึงสอบเข้ ามาด้ วยคะแนนแกทเชื่อมโยงเกิน 150

้ ง” จูๆ่ ไอ้ สารวั ตรก็ขึ ้นประเด็นใหมโ่ ดยไมถ
ใชห
่ รื อไม่
“บอกกูทาไม”
“ชว่ ยทาสีหน่อย”
“ทาไมมึงไมต
่ ามชา่ ง”
“สีอะไรดีอะ่ ” ปากวา่ แตม

่ ือยั งสาละวนอยูก่ บ
ั การนั ง่ เกากีตาร์ อยา่ งมีความสุข โดยไมส
่ นเลยวา่ ตอนนี ้มึงไม่
ได้ อยูท่ ่ห
ี ้อง
ดนตรี ครั บ มึงอยูต่ รงเคาน์เตอร์ อา่ งล้ างมือในส้ วม ไอ้ ควาย
“กูบอกเหรอวา่ จะชว่ ยมึง” ผมแย้ งกลั บไปทั นที
“สีเทาก็สวยดีนะ หรื อมึงชอบสีขาว”

“เดี๋ยวๆ ไอ้ สารวั ตร มึงฟั งกูพด
ู หรื อเปลา่ เนี่ ย”
“ฟั งอยู ่ สรุ ปมึงวา่ สีไหนสวย”
“กูไมใ่ ชม
่ งึ กูจะรู้ แมง่ มั ยล่
้ ะ”
“งั นห้
้ าโมงเย็นเจอกันที่ห้องกูนะ”
“...”
“ถ้ ามึงมาตรงเวลาเดี๋ยวกูให้ จบ
ั นมฟรี ”
กูเคยบอกวา่ กูชอบนม แตไ่ มไ่ ด้ หมายความวา่ จะเป็ นนมแบนๆ ของมึงนะไอ้ เหี ้ย ไอ้ หน้ ามึน คุยกับมั นแตล่ ะทีกลู ะ่ เพลียฉิ บ
หาย
วั นนี ้มีเรื่ องวุน่ วายในหัวมากเกินไปแล้ ว ทั งเรี

้ ยนหนั ก โดนเพื่อนไอ้ สารวั ตรป่ วน ที่สาคั ญก็ตอ ้ งมายืนซ้
อมหลีดที่คณะอีก
ดังนั นผมเลยให้
้ พวกพระเอกมันลากสั งขารไปบอกรุ ่ นพี่วา่ ขอลาอีกวั น โชคดีหน่อยก็ตรงที่ไมเ่ ห็นไอ้ กรี นเข้ ามายุง่
ยา่ มให้
ปวดหัว เลยพอโลง่ ใจไปเปราะหนึ ง่
แคเ่ ปราะเดียวเทา่ นั นแหละ

้ ่ ่ีวนั ก็งานดนตรี อลั เทอร์ มาจีบแล้ ว งานนี ้ผมกับไอ้ กรี นได้ พงั กันไปข้ าง
อีกไมก
่ น ปั จจุบนั สาคั ญกวา่ หลั งเลิกเรี ยนทีต่ กึ สั งคมศาสตร์ ผมก็ยอ้ นกลั บไปที่ใต้ ถนุ คณะเพื่อรอรุ ่ นพี่ซ้อมหลีด
แตช่ า่ งมั นไปกอ
เหมือนอยา่ งเคย ระหวา่ งนั นก็ ้ ไมล่ มื แชทกับสาวคณะแพทยใ์ ห้ กระชุม ่ กระชวยหัวใจไปด้ วย รุ ่นพี่ปีสูงทยอยกันเดินเข้ ามาที
ละคนสองคน ผมก็ตอ ้ งคอยยกมือไหว้ ตามประสารุ ่ นน้ องจนรุ ่ นพี่กลุม่ หนึ ง่ เดินเข้ ามา
“น้ องไทน์ วั นนี ้น้ องสารวั ตรจะเข้ ามามั ย้ ” จาแก๊ งที่บอกวา่ จะซื ้อรองเท้ าเปยไ์ อ้ สารวั ตรได้ มยครั
ั ้ บ เออ! แก๊ งนี ้แหละ
“ไมเ่ ข้ ามาครั บ มั นจะมาทาไมละ่ ”

“เอ้ า! พี่นกึ วา่ เขาจีบน้ อง” ทาไมตอนพูดประโยคนี ้พ่ีตอ
้ งกัดฟั น
“จีบอะไรพี่ ผมเพื่อนมัน”
“พี่เห็นเพื่อนสารวั ตรแซวน้ องในไอจี” เหยดดดดดดดดด
“แซวตามประสาเพื่อนครั บพี่ ไมม

่ ีอะไร”
“ออ๋ แล้ วสารวั ตรมีคนคุยด้ วยมั ย้ ”
“ไมร่ ้ ู ครั บ”
“ฝากถามให้ หน่อยนะ”
“ครั บ แหะๆ” ก็ได้ แตพ ่ ยั กหน้ าไปเผื่อรุ ่ นพี่แกจะได้ เริ่ มต้ นซ้ อมกันสั กที เย็นแล้ วหลอ่ ก็หิวเป็ นนะครั บ อยากรี บซ้ อมรี บ
กลั บไปนอนตากพุงที่หอ
้ ง ไมอ่ ยากอยูค่ ณะ ยุงก็เยอะแถมยั งร้ อนจนตับแทบละลายอีกตา่ งหาก
กระบวนทา่ สาหรั บการซ้ อมหลีดมือน่ะมีไมก่ ่ีทา่ หรอกครั บ แตเ่ พลงอะ่ มีเป็ นร้ อย โบกไปจนเหน็ บชาขึ ้นจั กกะแร้ ก็ไมจ่ บใน
สองชั ว ่ โมงนี ้หรอกครั บ ดังนั นการซ้
้ อมแบบหฤโหดอาจจะกินเวลานานจนดึกดื่นเพื่อให้ ทนั งานมหา’ลั ย
จากสองชั ว ่ โมงตอนนี ้เริ่ มเข้ าสูช่ วั ่ โมงที่สาม แสงสวา่ งจากดวงอาทิตยถ์ กู แทนที่ดว้ ยแสงไฟบนเพดาน พร้ อมๆ กับกระเพาะ
ที่คอ่ ยๆ ถูกแทนที่ด้วยคาวา่ หิวจนไส้ จะกิ่วแตพ ่ กี่ ็ไมป่ ลอ่ ยให้ พกั เลย จะสงสารก็แตพ ้ ญิงแหละครั บ ซ้ อมกันจนเหงื่อ
่ วกผูห
ตก มีแตน ่ ้าเปลา่ เทา่ นั นที
้ ่คอยประทั งชีวต ิ
“น้ องไทน์แกวง่ มือแรงๆ คะ่ แกวง่ อยา่ งกับจะไมม ่ ีแรงครั บพี่ จะเอาแรงเชี่ยอะไรไปแกวง่
่ ีแรงเลย!” ก็ผมไมม
“น้ องกอลฟ
์ ยอ่ เขา่ ตามผูห
้ ญิงทาไม”
อ้ าว! กูกย็ อ่ ...กูลอกทา่ ไอ้ กอลฟ

์ มาทั งดุ
้ ้ นเลย
“ตังใจกั
้ นหน่อย”
หิว~ ในหั วมีแตค

่ านี เ้ ทา่ นั น้
Rrrrrrrrrrrrrrr จนโทรศั พทข์ องควายตัวหนึ ง่ ดังขึ ้นมาเทา่ นั นแหละ

้ เราถึงได้ พกั
“น้ องไทน์โทรศั พท”

์ อ้ าวของกูเอง
“ครั บ”
“สารเลวโทรมา” รุ ่ นพี่คนหนึ ง่ ชะโงกหน้ าไปอา่ นเบอร์ ทกี่ าลั งโทรเข้ า ตอนนั นเองที
้ ่ผมรี
บวิง่ ออกจากแถวปราดเข้ าไปคว้ ามือ
ถือทั นที คือเคยสั ญญากับไอ้ เชี่ยวั ตรไว้ แล้ ววา่ จะไมบ
่ อกเบอร์ มนั กับใคร ไมง่ นคนที
ั้ ่ตา
ยก็กเู นี ย ่ แหละ
[ทาอะไร กูนดั กี่โมง] รั บสายปุ๊ บ ยั งไมท

่ น
ั กรอกเสียง ปลายสายก็แทรกขึ ้นมาทั นที
“ซ้ อมหลีด มึงจะทาสีห้องก็ทาไปดิจะใช้ อะไรกูอีก กูหวิ จะตายอยูแ่ ล้ วววววววว”
[อยูไ่ หน]
“คณะ”
[อยากกินอะไร]
“พูดอยา่ งกับจะมา”
[อยากกินอะไร]
“อะไรก็ได้ ที่อิ่มอะ่ ถ้ ามึงมาซื ้อมาเยอะๆ เลยนะ เพื่อนหลีดก็หิว”
[กูบอกเหรอวา่ จะไป]
“...” เหมือนถูกให้ ความหวั งวา่ ได้ รางวั ลออสการ์ แตส

่ ดุ ท้ ายกลั บได้ ยินวา่ พิธีกรประกาศผิด เจ็บกวา่ นี ้ไมม
่ ีอกี แล้ วครั บ
[ร้ องไห้ เลยอะ่ ดิ]
“เกลียดมึง”
[ก็แล้ วแต]
่
“ถ้ ามึงมากูให้ จบ
ั นมอะ่ ”
[โอเคอีกห้ านาทีเจอกัน!] หลั งจากนั นเจ้

้ าตัวก็รีบวางสายอยา่ งเร็ วรี่ โหยไอ้ สาดดดดดด มึงไมค่ อ่ ยหืน่ กามเทา่ ไหร่
เลย
นะเนี่ ย ถ้ าแฟนคลั บมาได้ ยินจะเป็ นยั งไงวะ เชี่ย! แล้ วนี่ กเู สนอหนทางเสียตัวให้ คนอยา่ งมั นไปได้ ยงั ไง ตอบ!!
หลั งจากนั นไม่

้ ถึง 5 นาทีจริ งๆ ครั บ ร่างสูงโปร่งของคนที่เพิง่ คุยด้ วยเมื่อครู ่ กโ็ ผลม
่ า ทา่ มกลางเสียงกรี๊ ดกร๊ าดของเหลา่
เพื่อนๆ และรุ ่นพี่ งานนี ้มีวงแตกถึงกับโฟกัสผิดจุด ไมม
่ ใี ครมุง่ มั น่ กับการซ้ อมหลีดแล้ ว วินาทีนี ้ขอให้ ได้ พงุุ่่ จูโ่ จมถึงตัวไอ้
สารวั ตรกอ
่ นก็ถือเป็ นผูช้ นะ
“น้ องสารวั ตรน่ารั กมาก ซื ้อของกินมาให้ เพียบเลย”
“ไอ้ ไทน์ฝากมาครั บ สว่ นของมึงอยูน

่ ่ี” มือหนาวางถุงพลาสติกลงบนโต๊ ะ กอ
่ นจะเดินผละออกไปไกลมากเพื่อทิ ง้ ตัวลงนั ง่
มั นก็คือมันแหละครั บ เคยไมแคร
่ ์ อะไรยั ง ไงก็
ย งั คงเป็ นอย า
่ งนั น้
“ได้ คะแนนความนิ ยมล้ นหลาม” ผมเดินตามไปแซว พลางนั ง่ แปะตรงเก้ าอี ้ตัวยาวตรงข้ ามกับร่างสูง
“แดกข้ าวไป” กลอ่ งข้ าวในมือถูกเลือ่ นมาไว้ ตรงหน้ าพร้ อมกับน ้าดืม
่
“มึงใจดีมาก กูขอโทษนะที่เคยวา่ มึงกวนตีนอะ่ ”
“ให้ กจู บ
ั นมได้ ยงั ”
“ไอ้ เวร กูพด

ู เลน
่ เถอะ” พูดไมม
่ นั ขาดคาความกวนตีนก็รีเทิร์นอีกครั ง้ ไอ้ สารวั ตรน่ะไมช่ อบให้ ใครวุน่ วายก็จริ ง ไมช่ อบพูด
มากกับคนอื่น ไมช่ อบเป็ นที่สนใจ แตก ่ บั คนที่ได้ สนิ ทแล้ วกลั บตรงกันข้ ามอยา่ งสิ ้นเชิง มั นทั งพู
้ ดมาก ทั งกวนตี
้ น แถมยั ง
ทะลึง่ ตึงตังอีกตา่ งหาก
“กูคิดจริ งจั ง”
“ไอ้ เหี ย้ กูกลั ว...”
“แล้ วจะเลิกเมื่อไหร่ ” ปากถาม หากแตส

่ ายตากลั บจ้ องผมกินข้ าวราวกับจะเขมือบกูไปทั งหั
้ ว
“ไมร่ ้ ู วา่ แตม

่ งึ เถอะวั นนี ไ้ ด้ เข้ าชมรมมั ย้ ”
“ไม่ เจ็บมือ” ผมก้ มลงมองนิ ้วมืออีกฝ่ ายไปด้ วย พอเห็นปลาสเตอร์ ยาแปะอยูก่ ็เลยวางใจ
“คราวหลั งก็อยา่ โหมเลน

่ เวอ่ ร์ ดิ พักบ้ าง ชีวต ่ ลอดเวลา ขนาดนาฬกิ าพอมาถึงเที่ยงคืนมั นยั ง
ิ คนเรามั นต้ องรี เฟรชใหมต
ปรั บตัวเองไปที่ 00.00 เลย”
“ตรงไหน ปกติของกูเป็ น 24.00 นะ”
“มึงไมข่ ดั กูสกั เรื่ องมั นจะตายหรื อไง แล้ วจะหายทั นมั ยเนี
่ ่ีวนั ก็ใกล้ จะถึงงานดนตรี แล้
้ ่ย อีกไมก
วนะ”
“หว่ งเหรอ”
“ตลกละ ไมเ่ กี่ยวกับมึง กูโฟกัสชมรม”
เราตา่ งเงียบใสก ่ นั สั กพัก ไอ้ สารวั ตรปลอ่ ยให้ ผมได้ กินข้ าวอยา่ งมีความสุข ขณะที่มนั ก็สาละวนอยูก่ บั การจั ดการเสียงแจ้ ง
เตือนที่เด้ งขึ ้นมาไมข่ าดสาย คืออินสตาแกรมของมันยอดฟอลโลล่ น ้ หลามมากครั บ และผมมั น่ ใจวา่ เสียงที่กาลั งดังอยูน่ ี ้มา
จากรุ ่นพี่และเพื่อนหลีดของผมทีพ่ ากัน...
“สารวั ตรแท็กไอจีแล้ วน๊ า ไลคด

์ ้วย” ประเด็นมั นอยูต
่ รงนั น้
ิ ผมบอกกับมั น
“ไลคส์ ”
“ขี ้เกียจ”
“เดี๋ยวกดให้ เอามือถือมา” มือข้ างหนึ ง่ ถือช้ อน สว่ นมืออีกข้ างแบมือกระดิกนิ ้วระรั วจนเจ้ าตัวยอมใจออ่ นยื่น
โทรศั พทม์ ือถืออันล ้าคา่ ให้ กบั ผม วั นนี ้ไมใ่ ช้ ซมั ซุงฮีโร่แล้ วแฮะ
“โห...” ผมอุทานออกมาทั นทีเมือ่ เห็นรู ปที่ใครหลายๆ คนแท็กให้ ไอ้ สารวั ตร เพราะไมไ่ ด้ มีแคร่ ู ปของกินในวั นนี ้ แตบ ่ างรู ป
เป็ นโมเมนตแ ์ อบถา่ ยมั นแทบจะทุกอิริยาบถ ทั งแท็
้ ก ทั งเวิ
้ ่นเว้ อแบบน่ากลั วสุดๆ ที่สาคั ญยั งมีแชทในไอจีท่ีคา้ งมา
ร่วมชาติ
กวา่ แตเ่ จ้ าตัวไมเ่ คยตอบเลยเต็มไปหมด ผมละ่ ยอมใจมั นจริ งๆ
“เขาแชทมาหามึงเป็ นชาติละ ทาไมไมต

่ อบวะ”
“ใครแชท”
“แฟนคลั บมึงไง เนี่ ย!” ผมไถหน้ าจอทั ชสกรี นให้ คนตรงหน้ าดูอีกครั ง้
“เลน
่ ไมเ่ ป็ น”
ครั บ กูขอโทษครั บ กูผิดเอง ลืมไปวา่ นี่ คือสารวั ตรผูไ้ มร่ ้ จู กั โซเชียลอะไรเลย ที่สมั ครไอจีมามีจดุ ประสงคเ์ ดียวเทา่ นั นนั
้ น่ คือ
การจีบคนชิคอยา่ งกูบงั หน้ าไอ้ กรี น แตไ่ อ้ กรี นก็ไมเ่ คยรั บรู้
“กูตอบให้ มยั ้ ” ผมยื่นข้ อเสนอ คืออยากชว่ ยมั นให้ หายโงจ่ ากเรื่ องโซเชียลจริ งๆ ครั บ
“ไมต
่ อ
้ ง ค้ างไว้ งนแหละ
ั้ ” ผมเลยโยนมือถือกลั บไปให้ เหมือนเดิม
“เออมึง รุ ่ นพี่ฝากถาม” นั ง่ ไปนั ง่ มาก็นกึ ขึ ้นได้ เลยเริ่ มประเด็นใหมต

่ ามสไตลส์ ารวั ตรแทน
“อะไร”
“มึงยั งไมม
่ ีแฟนใชม
่ ยั ้ ”
“เสือก”
“เดี๋ยวก็ตอ่ ยเลือดกบปากหรอก กูซีเรี ยสนะเว้ ย”
“ก็กบ
ู อกจะจีบมึง จะให้ กไู ปยุง่ กับใคร”
“ไม่ เกี่ยวกับแกล้ งจีบดิแหม่ หมายถึงจริ งๆ แล้ วมึงได้ ชอบใครอยูม

่ ยั ้ ”
“กดอยา่ งนี ้หรื อเปลา่ วะ” ไมไ่ ด้ ฟังกูเล้ ยยยยยยยย อยากตายนั บพันครั ง้ เมื่อต้ องมาคุยกับคนอยา่ งมั น เห็นใบหน้ าคมก้ มๆ
เงยๆ เหี ย้ อะไรสั กอยา่ งผมก็จาต้ องปลอ่ ยเลยตามเลย
ติ๊ง!
มือถือของผมสั น่ ...ดังนั นความสนใจทั

้ งหมดเลยตกไปอยู
้ ท่ เี่ ครื่ องมือสือ่ สารใกล้ ๆ แทน
Sarawatlism started following you
ผมรี บเงยหน้ ามองคนตรงข้ าม ร่างสูงยั งคงก้ มหน้ ามองจอโทรศั พทเ์ หมือนอยา่ งเคย กอ
่ นจะเปลง่ เสียงทุม
้ ๆ แตช่ ดั เจนทุก
ประโยคกับผม
“อืม…”
“...”
“ตามใครก็ชอบคนนั น
้ แหละ”
และชื่ออินสตาแกรมของผมก็กลายเป็ นชื่อเดียวที่ไอ้ สารวั ตรกดติดตาม...
อั ลเทอร์มาจีบ
ผมจ ้องมองจอมือถือชวั ่ ครู ่ ความรู ้สก

ึ ทีอ
่ ยูใ่ นใจเออ่ ล ้นมากมายจนอาจพูดได ้คาเดียววา่ ...
อยากดา่ !
“มึงไมต
่ ้องรั กกูขนาดนั น ้ ก็ได ้ ฟอลกูคนเดียวเดีย
๋ วแฟนคลั บมึงได ้ฆา่ กูตายหรอก” ทีพ่ ด
ู ออกไป
คือแคร์ชวี ติ ตัวเองทีส
่ ด
ุ แฟนคลั บไอ ส
้ ารวั ตรน่ากลั วยั งไงใครตา่ งก็รู ้ดี อยา่ ให ้สาธยายเดีย
๋ วจะ
ยาวยิง่ กวา่ รถติดแถวสุขม ุ วิท
“เพือ
่ นฟอลเพือ
่ นคิดอะไรมาก ถ ้าเป็ นอยา่ งอืน
่ ก็วา่ ไปอยา่ ง” ละดูมันตอบ...
“แก๊งมึงไมเ่ ห็นฟอล”
“จะถามอีกนานมั ย
้ หรื ออยากเป็ นอยา่ งอืน
่ ”
“อยา่ งอืน
่ นี ค
่ อ
ื เป็ นอะไร”
“เมียน ้อย”
“-_-” โอเคไมอ่ ยากเถียง พูดไปก็เมือ ้

่ ย สูเอาเวลาตั กข ้าวเข า้ ปากแล ้วกลั ว้ อยา่ งอร่อยจะดีกวา่
ระหวา่ งนี ก
้ ็ปลอ่ ยให ้คนผิวแทนมั นนั ่ งเลือ่ นมือถือไป ขณะทีร่ นุ ่ พีแ
่ ละเพือ
่ นทีอ่ ยูไ่
มใ่ กล ้ไมไ่ กลก็
ได ้แตแ ่ ผดเสย ี งร ้องราวกับเปรตขอสว ่ นบุญ
“สารวั ตรไลคร์ ป
ู ทีแ
่ ท็กโหน่ยยยยยย”
“สารวั ตร~”
“จั ดให ้พีแ

่ กหน่อยไป เขาชอบมึงมาก”
่ ไ็ มไ่ ด ้พูดอะไร จนกระทั ่ง...

ไอ ้หน ้าหลอ่ จ ้องหน า้ ผมเขม็ง แตก
“กรี๊ ดดดดดดดดดด >///< สารวั ตรไลคแ์ ล ้ว กรี๊ ดดดดดดดด แจกคะ่ แจกรู ปโพลารอยดข์ อง
สารวั ตรทั ง้ สโตร พรุ ง่ นี ร้ น
ุ่ น ้องหลีดทุกคนมารั บได ้ทีใ่ ต ้ถุนคณะเลยคะ่ โฮร่ลลลลลล” อยา่ งนี้
แหละทีเ่ ขาเรี ยกวา่ ...ความสุขอยูไ่ ด ้ทุกที่ แม ้จะเป็ นสย ้ี ววินาทีทไี่ อ ้สารวั ตรนั น
้ ...จิม
้ นิ ว้ ลงไป
กอ
่ นจะหันมาแคะขีม ้ กู แล ว้ ดีดใสห ่ น ้าผมอยา่ งเพลิดเพลิน ไอ ้ซซ ั เค็ม!
ั พักมั นก็ถามผม
“แล ว้ ทาไมถา่ ยรู ปทาหน ้างีว ้ ะ” สก
“อะไร”
่ ด ู เปลา่ เจ ้าตัวยั งเปิ ดรู ปแซมเปิ้ ลมาให ้ดูเป็ นน้ าจิม

“รู ปในไอจีมงึ ” ไมพ
้ รู
ปนี ต้ ้องบอกวา่ แสงดี
มาก โลเคชนั ่ เจิดสุด ทีส ่ าคั ญคือยืนแข็งทา่ นี เ้ กือบยีส
่ บิ นาทีกวา่ จะได ้รูปทีค ่ ด
ิ วา่ เพอร์เฟ็ กตส์ ด
ุ
้
ผมขอใชแคปช ั ่ วา่ ‘จือปากบรรลือโลก’
น
“หลอ่ อะ่ ดิ”
“หน ้าอยา่ งกับปมรากถั ่ว”
ี น
์ ลอดกาลทุกซซ ั ่ ” ตอนถา่ ยผมยั งคิดเลยวา่ จริงๆ แล ้วกูหลอ่ หรื อกล ้อง
“ควาย มั นเป็ นเทรนดต
มั นดีกันแน่วะ ไลคเ์ กือบห ้าร ้อยยั งมีหน า้ มาดา่ กูปมรากถั ่ว โธ.
่ ..ไอ ้ตะกรุ ดเบ็ด ไอ ้เห็ดอสรพิษ
“ไมเ่ ห็นต ้องเก๊กเวอ่ ร์ขนาดนี เ้ ลย”
“ใครจะไปหน ้าตาดีเหมือนมึง แคท

่ าหน ้ากลั น
้ ตดผู ้หญิงแมง่ ยั งบอกวา่ หลอ่ ”
“แล ว้ มึงวา่ หลอ่ มั ย

้ ”
“ธรรมด๊า”
“ธรรมดาจั บนมกัน”
“หา่ คนละเรื อ ้ นอะไรก็วกเข ้าเรื อ

่ ง” พูดสนตี ่ งนมตลอด
“…”
“ความจริ งมึงจะชอบใครกูกไ็ มว่ า่ หรอก ไมต

่ ้องฟอลกูคนเดียว กูอนุ ญาตให ้มึงชอบคนอืน
่
ยกเว ้นตอนอยูก
่ ับไอ ้กรี น”
“กินข ้าวไป”
“แล ว้ มึงบอกกูไมไ่ ด ้เหรอวา่ ชอบใคร”
“ก็บอกวา่ ชอบคนทีต
่ ด
ิ ตามอยู”่
“กรรมเถอะ กูหมายถึงคนทีม
่ งึ จริ งจั งอะ่ เออ! แมง่ ไมถ
่ ามละ”
่ ภาวะเดตแอร์อก
เข ้าสูส ี ครั ง้ ไมม
่ อ
ี ะไรจะเถียง แตแ
่ ปลกเหมือนกันเพราะผมกลั บไมร่ ู ้สก ึ อึดอั ด
เลยแม ้แตน
่ ด ิ เดียว บางทีอาจจะเป็ นความสม ั พันธแ
์ บบเพือ
่ นละ่ มั ง้ ครั บทีท ึ
ประหมา่
่ าให ้ไมร่ ู ้สก
และสบายใจทุกครั ง้ ไมว่ า่ จะมีเรื อ่ งพูดด ้วยตลอดเวลา หรื อเงียบใสก ่ ันนานนั บชวั ่ โมง
“หัดเลน
่ ไอจีมาหลายคืน เพิง่ รู ้วา่ แมง่ เซพภาพไมไ่ ด ”
้ แตก
่ แ
็ คห
่ ้านาทีเทา่ นั น
้ แหละ
ั
ทาเอาตรรกะกูพังหมด สด
“โง๊โง่ กูนก
ึ วา่ มึงรู ้”
“เพิง่ รู ้เมือ
่ วาน ตอนไอ ้แมนมาบอก”
“อะ่ แล ้วนี น
่ งั ่ ทาอะไร”
“แคปภาพ”
“เหยดดดดด คนอยา่ งมึงมีโมเมนตน

์ ด ื กหน่อยรู ปใคร”
้ี ้วยเหรอวะ ไหนๆ ให ้กูเสอ
“รู ปไอ ้ขีเ้ ก๊ก”
“ขีเ้ ก๊กไหน”
“ก็มงึ ไงไอต
้ ัววุน
่ วาย”
“…”
“ถ ้าเมมมือถือกูเต็มมึงต ้องรั บผิดชอบ”
ตอนแรกทีบ ่ อกวา่ การได ้อยูก

่ นทาให ้คนเราไมป
่ ระหมา่ แตบ่ างที...เราอาจเป็ นเพือ ่ นทีไ่ ม่
สนิ ทกันเทา่ ไหร่ เพราะนอกจากจะประหมา่ แบบเหีย ึ หายใจไมอ่ อกอีกตา่ งหาก หัว
้ ๆ แล ้ว ยั งรู ้สก
ใจ...
การเป็ นทาสหลีดของรุ น่ พีน

่ ัน
้ คือวิบากกรรมทีใ่ หญห
่ ลวงทีส ุ ในชวี ต
่ ด ิ ของคนชค ิ ตอนนี เ้ ต
้น
เพลงมาร์ชคณะมาไมต ่ า่ กวา่ สบ ิ รอบแล ้ว เวลาก็ปาไปเกือบห ้าทุม่ พีๆ่ ก็ยังไมป ่ ลอ่ ยให ้น ้องๆ เป็ น
อิสระ แถมยั งต ้องพาไอ ส้ ารวั ตรมาเจอวิบากกรรมนั ่ งเฝ้ าอยูไ่ มใ่ กล ้ไมไ่ กลอีกตา่ งหาก
หน ้าโคตรเหม็นเบือ ื กโดนรุ น
่ เต็มทน แตท
่ าไงได ้ เสอ ่ พีอ
่ ้อนให ้นั่ งเฝ้ า ความจริ งมั นจะเผน
่ กลั บ
หอกอ ้ าไมดัดจริ ตอยากเอาใจสร ้างเรตติง้ ให ้ตัวเอง จนต ้องมานั ่ งตบยุงจน
่ นก็ได ้นะ แตไ่ มร่ ู ท
่ี งเป็ นไข เ้ ลือดออกอยูแ
เสย ่ บบนี้
“น ้องไทน์ยกแขนขึน
้ สูงอีก...สูงอีก อา...นั ่ นแหละ”
เป็ นคนกลั วความสูงครั บเลยต ้องโบกมือตา่ ๆ พอพีแ

่ กเดินไปหาเพือ
่ นท ้ายแถวผมก็ คอ
่ ยๆ
ลด
มือลงเนื อ่ งจากเกิดอาการเมือ
่ ยอยา่ งรุ นแรง
“พีค
่ รั บ ไอ ้ไทน์เอาแขนลง”
“น ้องไทน์!!”
ไอ ้เหีย
้ ไอ ้สารเลว แมง่ อู ้นิดหน่อยรี บฟ้ องทั นที
ผมได ้แตข่ ยั บปากดา่ มั นโดยไมอ่ อกเสย ี ง เห็นคนฮอตของประชาชนนั ่ งเอามือเท ้าคางยิม ้ กวน

ประสาทใสก ่ ็อยากจะประเคนตีนให ้เป็ นของสมนาคุณ เดีย
๋ วกอ่ นเถอะมึง อยา่ ให ้กูได ้ผงาด
“ไทน์ตงั ้ การ์ดใหม”
่
“ครั บ”
“กินข ้าวแล ้วน่าจะมีแรงนะ”
“ยุงกัดครั บ เลือดผมหวาน” จริ งๆ ไมไ่ ด ้โกหก นอกจากเมือ

่ ยแล ้วยั งคั นอีก
“งั น
้ เพลงนี จ
้ บเดีย
๋ วพีป
่ ลอ่ ยทุกคนกลั บแล ้ว แตต
่ ้องตัง้ ใจนะ”
“ครั บ/คะ่ ”
เอาวะ รอบสุดท ้ายแล ้ว ดังนั น

้ ทุกคนจึงทุม
่ สุดแรงเกิด แกวง่ แขนจนแทบหัวไหลห
่ ลุดกันไป
ข ้าง จนพีๆ่ กลา่ วชนื่ ชมและปรบมือให ้ แตก
่ แ
็ คส
่ ามวิเทา่ นั น
้ แหละ หลั งจากนั น
้ แกก็หันไป
เก็บ
ของแล ้วเปยไ์ อ ้สารวั ตรตอ่
คือกูนย
่ี ังสาคั ญอยูม
่ ย
ั้
“น ้องไทน์พป
่ี ลอ่ ยแล ้ว กลั บบ ้านได ”
้ พอเห็นผมละล ้าละลั งไมย่ อมไปไหน รุ น
่ พีก
่ ลุม
่
ใหญเ่ ลย
หันมามองกันยกแก๊ง
“คือผมจะเอากระเป๋ าครั บ” พูดไปก็เกรงใจ ประเด็นมั นอยูท ื กถือกระเป๋ าเป้

่ ไี่ อ ้สารเลวมั นเสอ
ของผมไว ้น่ะส ิ ดั งนั น
้ เลยไปไหนไมไ่ ด ้ จะแทรกรุ น ่ พีเ่ ข ้ามาคุยกับมั นก็เกรงใจ จะตะโกนออกไป
วา่ โยนกระเป๋ าให ้ทีกด
็ ไู มเ่ หมาะ เลยได ้แตย่ น
ื โงๆ่ ให ้ยุงกัดอีกพักใหญ่
“งั น
้ ผมกลั บเลยนะครั บ” คราวนี ไ
้ อส
้ ารวั ตรเป็ นฝ่ ายพูดเอง กอ
่ นจะลุกจากเก ้าอีเ้ ดินตรงมาหา
ผม
“กลั บแล ้วเหรอ”

“ครั บ”
“กลั บบ ้านดีๆ นะ” เจ ้าตัวพยั กหน ้า
“เอากระเป๋ ากูมา” พอคิววา่ งก็รบ

ี โพลง่ ขึน
้ ทั นที
๋ วไปสง่ ”
“กลั บพร ้อมกัน เดีย
“กูเอารถมา”
“ก็จะไปสง่ ทีร่ ถ”
่ นไปสง่ เนี ย
“มึงคิดวา่ กูเป็ นเด็กอนุ บาลผมเปี ยเหรอ ร ้องจะให เ้ พือ ่ ”
่ ็ใกล ้เคียง” มือหนาเอือ

“เด็กน ้อยอยา่ งมึงไมใ่ ชก ้ มมาขยีห
้ ัวผมไมแ
่ รงนั ก พลางเลือ
่ น
ลงมาจั บ
มือผมให ้เดินตามไปอยา่ งถือวิสาสะ
“วั นนี ท ี ้องยั ง” ปากถาม ขณะทีเ่ ท า้ ก็ยังก ้าวเดินตามคนข า้ งหน ้าไปไมห

่ ยุด
้ าสห
“ยั ง”
“ไหนบอกจะทาวั นนี้ ”
่ ข ้ี า้ คอยชว ่ ย”
“มึงไมอ่ ยู ่ ไมม
ี ข
ั !”
“สด
้ าชว ่ ยหน่อย” ดา่ กูวา่ ขีข

“พรุ ง่ นี ม ้ ้า แตว่ น
ิ าทีตอ ื กจะมาขอให ้ชว ่ ย รอชาติหน ้าตอนบา่ ยๆ
่ มาเสอ
เถอะไอ ้หน า้ ออ่ นเอ๊ย
“ไม่ พรุ ง่ นี ว้ น
ั เสาร์ต ้องนอนให ้ถึงบา่ ย”
“ถ ้ามาเดีย
๋ วกูให ้จับนม”
“ไมช่ อบนมแบนๆ”
“เดีย ้ื ขนมเลีย
๋ วซอ ้ ง”
“กูไมไ่ ด ้ตะกละ”
“สอนการบ ้าน”
“มึงกับกูเรี ยนคนละคณะ”
“สอนกีตาร์ให ้”
ผมถึงกับชะงั กกึกทั นที ดันเอาสงิ่ ทีอ ่ ยากทามาลอ่ ไงเลยเผลอตกหลุมพราง ชว ่ งนี ผ ้ มยิง่ อยาก
เลน
่ กีตา์์เกง่ ๆ ไปจีบเด็กแพทยอ์ ยูด ่ ้วย ถ า้ หวั งวา่ จะเกง่ จากชมรมในเร็ววั นก็คงเป็ นไปไมไ่ ด ้ เลย
เงยหน ้ามองคนตัวสูงกวา่ เล็กน ้อยพร ้อมกับครุ น ่ คิด...
“กีโ่ มง”
“หกโมงเชา้ มาถึงก็ปลุกกูด ้วย ขั บรถดีๆ ละ่ ” ผมถูกผลั กหัวอยา่ งแรงไปทีหนึ ง่ กวา่ จะตัง้ สติ
ได ้ไอ ส
้ ารวั ตรก็เดินแยกไปอีกทางแล ้ว ไอ เ้ ลวววววววว ให ้กูแหกขีต ้
้ าเชาขนาดนี
ไ ้ มเ่ รี ยกกู
ไป
นอนเป็ นเพือ ่ นทีห
่ ้องเลยละ่
ผมบน
่ อยูใ่ นใจแตอ่ ก
ี ฝ่ ายคงไมม
่ ท ี างรั บรู ้ แล ้วอะไรคือให ้ไปปลุกตอนเชา้ เคาะห ้องเสย
ี งดัง
เพือ
่ นร่วมหอจะออกมากระทืบกูมย ั ้ เกลียดโว ย้ แตท
่ าอะไรไมไ่ ด ้ เตะล ้อรถระบายความแค ้นแมง่
เลย
ระบายอารมณ์ตามประสาคนชค ิ เสร็จก็เดินอ ้อมกลั บมายั งประตูฝั่งคนขั บ พร ้อมกับล ว้ งมือลง

่ิ
ไปหากุญแจรถในกระเป๋ าแตส ่ งทีไ่ ด ้ติดมือกลั บมาคือ...สเปรยย์ ากันยุง แถมยั งมีกญ ุ แจหน ้าตา
ประหลาดห ้อยตุก
๊ ตาลูฟอี ่ึ
ู่ กหนึ ง่ ดอก ซงก็เป็ นอั นรู ้กันวา่ คงเป็ นของคนฮอตอยา่ งมั น จะดา่ หรื อ
ขอบคุณดีวะ
ขอบคุณทีซ ้ื ยากันยุงมาให ้ แตอ่ ยากดา่ วา่ ทาไมไมเ่ อาให ้กูตอนซอมหลี

่ อ ้ ด ไอ เ้ วร!
ติ๊ ง!!
ขึน
้ รถได ้ไมน
่ าน ยั งไมท
่ ั นออกสตาร์ทเมสเสจจากมือถือก็ดังขึน
้
สารเลว
- คา่ ข ้าว 10 ดลอ่ ง 350 บสท
- คา่ น้ า 10 ขวก 80 บาท
- คา่ สเปรย ๋ 35
สรุ ปหนี ท ้ ัง้ หมก 465 บาท
่ จ ้ี ริ งๆ กวนตีน ขีง้ ก ทีส

จบ จบแคน
่ าคั ญมั นยั งไมฉ
่ ลาดในการพิมพข์ น
้ึ มาแม ้แตน
่ ด
้
ิ
เดียว เฮอออ
ออออ ก๊วนแก๊งพระเอกครั บ กูวา่ ไอ ้กรี นคงไมอ่ จิ ฉาหรอกถ ้ากูได ้ลงเอยกับตัวเหีย ้ แรร์ไอเท็มแบบ
นี จ
้ ริ งๆ หัวใจ
้ ารวั ตร นั ดหกโมง นี เ่ ลยกูตน ่ื เจ็ดโมง กวา่ จะอาบน้ า
อยา่ คิดวา่ ผมจะเกรงใจคนอยา่ งไอ ส
แตง่ ตัวเสร็จก็แปดโมงพอดี เมือ
่ ไปถึงหน ้าห ้องก็ตด
ั สนิ ใจเคาะประตูอยา่ งมีมารยาท แตเ่ หมือน
คนข ้างในจะตายหา่ ตายโหงซะแล ้วเพราะไมไ่ ด ้ยินเสย ี งขานรั บใดๆ กลั บมา ดังนั น ้ ผมเลยถือ
วิสาสะไขกุญแจเข ้าไป
แตภ
่ าพแรกทีเ่ ห็น...
ผา่ ง!!
“เหีย
้ ยยยยยยยยยยยย” ผมถึงกับอุทานออกมาขณะสองขาแทบล ้มทั ง้ ยืน อะไรวะเนี ย
่
สารรู ปอั นเปลือยเปลา่ ตรงหน ้าชา่ งเป็ นภาพทีโ่ หดร ้ายกับสายตากูมาก รู ้ทัง้ รู ้วา่ จะมีคนมาห ้อง
้ นก็เสอ
ตอนเชามั ื กกะโหลกนอนแหกขาสบายใจ ไมส ่ นหน ้าอินทร์หน ้าพรหมณ์อะไรทั ง้ นั น ้ คิด
แฮชแท็กแป๊ บ
#โชวห
์ รรม #เปลือยจู ๋ #หรรมสารวั ตร #เป้ ามโหฬาร #สารวั ตรเอ็กซโ์ ป
คิดได ้ไมน
่ านก็เป็ นอั นต ้องสะบั ดหน ้าไลจ่ น
ิ ตนาการอั ปรี ยอ
ั
์ อกจากหัว พร ้อมๆ กับทีร่ า่
งสูงชน
ตัวขึน
้ มานั ่ งขยีต
้ าแบบมึนงงเต็มแกเ่ หมือนยั งไมต
่ น ่ ส ิ ตืน
่ื ดี แตก่ เู นี ย ่ เต็มตา!
“มาแล ว้ เหรอ” ยั งมีหน ้ามาถาม
้ ทาไมมึงไมใ่ สเ่ สอ
“ไอ ้เหีย ้ื ผ ้า” ไมพ
่ ด
ู เปลา่ ครั บ ผมรี บเดินไปตะกุยผ ้าหม
่ ขึน
้ มาปิ
ดภาพอุจาด
ตาตรงหน ้าด ้วย
่ ้วยเหรอ”
“นอนต ้องใสด
่ รื อไง”
“แล ว้ ปกติมงึ ไมใ่ สห
เจ ้าตัวสา่ ยหน า้ ไปมา สด

ั มึงคุมโทนความรู ้สก
ึ เหรอวะ ทาไมผมรู ้สก
ึ วา่ ทุกอยา่ งแมง่ นิ ง่ ไปหมด
เลย อยากดา่ ออกไปดังๆ ก็ทาไมไ่ ด ้เดีย ๋ วจะหาวา่ เลน
่ ใหญ่ เพราะตัวปั ญหามั นเลน
่ น ้อยกวา่
ชาวบ า้ นเขาเหลือเกิน
่ ะบ ้างเสอ
“หัดใสซ ้ื ผ ้าน่ะ เผือ
่ ใครมาเห็นกูสงสารลูกตาเขา”
“กูอยูค ๋ วทาไมต ้องใส”่

่ นเดีย
“ก็เผือ
่ กูมาไง”
่ ก
“ถ ้ามึงให ้กูหัดใสก ู ็จะใส”่ ผมเหมือนแมม
่ ั นเลยวะ่ ...
“ไปอาบน้ าไป”
่ื งๆ ตัวหนึ ง่ ไมก
่ วนตีน ไมต่ อ
เจ ้าตัวพยั กหน ้าหงึกหงั กราวกับแมวเชอ ่ ปากตอ่ คา ซงึ่ พอสรุ ปได ้
เลยวา่ แท ้จริ งแล ้วมั นเกิดจากอาการเมาขีต้ าหลั งตืน
่ นอนนั ่ นเอง
้ ารวั ตรลากสงั ขารไปอาบน้ าแล ้วเปิ ดเพลงให ้ฟั งคลายเครี ยด ผมจึงต ้องนั ่ งฟั ง
หลั งจากไอ ส
เพลงรอเจ ้าตัวพร ้อมกับสารวจห ้องไปด ้วย ข ้าวของหลายอยา่ งถูกโยกย ้ายไมไ่ ด ้อยูต
่ า
แหน่งเดิม
เหมือนกอ่ นหน ้า ตู ้และของบางสว ่ นถูกลากมาไว ้กลางห ้อง จะมีกแ
็ ตก
่ ต
ี าร์ตัวแพงเทา่ นั น
้
ทีน
่ อน
แอ ง้ แม ง้ อยูบ
่ นเตียงหา่ งไกลจากการถูกของอยา่ งอืน ่ ทั บถม
ี เรี ยนของมั นให ้เข ้าทีแ

ผมลุกเดินไปเก็บชท ื ทีถ
่ ล ้วเอามากองไว ้ตรงตู ้หนั งสอ ่ ก
ู ลาก
หา่ งจาก
่ นจะหันมาดูสที เี่ ตรี ยมจะทาในตอนแรกด ้วย
ผนั งพอสมควร กอ
คราวนี เ้ ป็ นสเี ทาวะ่ จริงๆ จะสอ

ี ะไรมั นก็ดก ี าในสภาพห ้องผีสงิ แบบนี ท
ี วา่ สด ้ งั ้ นั น
่ื คนในห ้องน้ า
“สารวั ตร!” ผมตะโกนเรี ยกชอ
“ไร”
“จะกินอะไรเดีย ้ื ให ้”
๋ วออกไปซอ
“มีข า้ วกลอ่ งอยูใ่ นตู เ้ ย็น เอาไปเวฟสวิ ะ อากาศร ้อนแบบนี จ ี งแบบนี้

้ ะโงอ่ อกไปทาไม” น้ าเสย
...กลั บมาแล ้วครั บความกวนตีน
“เออแมง่ ” ตอบกลั บไปแคน ่ ไ็ มไ่ ด ้ลุกไปจั ดการอะไรหรอกนอกจากนั ่ งฟั งเพลงไป

่ ั น ้ แตก
เรื อ
่ ยๆ รอกระทั ่งร่างสูงเดินออกมาด า้ นนอก อยา่ คิดวา่ สภาพของมั นจะเต็มไปด ว้ ยหยดน้ าเกาะ
พราวน่าอภิรมย ์ หึ! ไมม ่ ห ี รอก รายนี เ้ ปลีย
่ นเสอื้ ผ ้าเรี ยบร ้อย สงสย
ั จะกลั วโดนดา่ ซ้าซอน
ไอ ้สารวั ตรสวมเสอ ้ื ยืดสข

ี าวตัวใหญส
่ กรี นคาวา่ ‘Drink vodka save water’ กับกางเกงบ็อก
เซอร์ของมั น ซงึ่ ถือเป็ นภาพทีไ่ มช่ น
ิ ตาเทา่ ไหร่ ปกติเห็นแตใ่ สช
่ ด ิ กับเสอ
ุ นิ สต ้ื บอลไง
ี งทุ ้มโพลง่ ขึน

“มองอะไร” เสย ้ ผมเลยเบนสายตาไปทางอืน
่ แทน
“หิวมั ย
้ ”
“นิ ดหน่อย” ร่างสูงเลยเดินไปเปิ ดตู ้เย็น หยิบข า้ วกลอ่ งออกมายั ดใสไ่ มโครเวฟ
“มีแตก
่ ะเพรานะ”
“อะไรก็เอามา แล ้วมือดีขน
้
้ึ ยั ง” เพิง่ นึ กได ้วา่ มือมั นยั งไมห
่ ายดี แถมไมร่ ู ้วา่ จริ งๆ แล ้วไปซอม
ดนตรี มาจริ งหรื อเปลา่
“หว่ งกูอะ่ ดิ”
“-_- กูเคยบอกวา่ กูโฟกัสชมรม”
“มึงไมใ่ ห ้จับนมเลยไมค
่ อ
่ ยหายดีเทา่ ไหร่”
“ลามปาม”
ผมได ย้ ินเสย ี งหั วเราะดังขึน้ มาผะแผว่ กอ ่ นเราจะนั ่ งกินข ้าวกลอ่ งไปเถียงกันไปร่วมชวั ่ โมง
คราวนี ก
้ ็ได ้ปฏิบัตก
ิ ารขีข
้ ้าของกูแล ้วครั บ เพือ
่ แลกกับการเลน ่ กีตาร์ให ้โปรกูต ้องลงทุนขนาดนี้
เลยเหรอวะ คิดแล ้วก็อยากร ้อง
นึ กสภาพผู ้ชายสองคนชว ่ ยกันแบกนั ่ งร า้ นขึน ้ มาบนห ้องเถอะครั บ นี !่ ภาพผมกับไอ ส ้ ารวั ตร

ตอนนี เ้ ลย ถามวา่ ทาไมไมเ่ รี ยกเพือ ่ นมาชว ่ ยแมง่ ก็เสอ
ื กกะโหลกบอกเพือ ่ นไมร่ ู ้จัก
หอ สรุ ปมีไทน์
คนชค ิ แคค ่ นเดียวเทา่ นั น ้ ทีล
่ ว ่ งรู ้ห ้องแหง่ ความลั บนี้ นั บเป็ นความอั ปรี ยท ์ มี่ เี พียงหนึ ง่ ในล ้าน
้ ทีจ
่ ะมีโอกาสได ส ้ มั ผั ส
่ ทาส ี งานสบายก็นเี่ ลยครั บ ยกตู ้กับจั ดของมาไว ้กลางห ้องซงึ่ เป็ น

พอขนนั ่ งร ้านเสร็จก็เริ ม
่ องผมเอง สว ่ นงานหนั กๆ อยา่ งการนั ่ งทาสพ
หน ้าทีข ี ร ้อมกับผิวปากไปด ้วยเป็ นหน ้าทีข
่ องมั น
โอเค แมนๆ ยกของอยา่ งเดียว สด ึ !
หนั กสุดคือตู ้รองเท ้าทีด

่ ันเทกระจาดลงมาตอนดันออกจากผนั ง ภาระเลยตกมาอยูท ่ ผี่ มเต็มๆ
นั ่ นคือการเรี ยงรองเท ้าให ้เข ้าที่ เมียก็ไมใ่ ชไ่ ง แตต ่ ้องทาให ้แบบไมเ่ ข ้าใจตัวเองสุดชวี ต ิ
ิ คูข
ผมนั ่ งกวดสายตามองรองเท ้านั บสบ ่ องเจ ้าของห ้อง
Nike Adidas Reebok Vans New balance เดีย ้

๋ วนะ! ชางดาว...
้
รองเท ้าชางดาวเยอะฉิ
บหาย!
“มึง นี ร่ องเท ้าใครอะ่ ” ผมชไี้ ปยั งรองเท ้าแบรนดไ์ ทยคูส ี ้ าสดใส กอ

่ นคนทีน
่ ฟ ่ งั ่ อยูไ่
มใ่ กล ้ไม่
ไกลจะหันหน ้ามาตอบ
“ของกู”
“เยอะขนาดนี เ้ ลย”
่ บายดี”
“ก็มันใสส
“เอาไปบอกแฟนคลั บมึงดีมย
ั ้ เนี ย
่ เผือ ้ื ให ้ไง”
่ เขาจะซอ
“คนอืน ้ื ให ้กูไมใ่ ส”่

่ ซอ
ั ดิศ
“จ ้า พอ่ คนมีศก ์ รี ”
้ ื ให้กก
“แตถ
่ า้ มึงซอ ่ ะ”
ู ็ใสน
“เรื อ ้ื ” ไอ ้สารวั ตรเลยหรี ต

่ งอะไรกูจะซอ ่ บบมึนๆ
่ าใสแ
“เออ รองเท ้าทีอ

่ ยูต ิ ประตูไมต
่ ้องใสใ่ นตู ้นะ”
่ ด
“ขีข
้ ้ามึงเหรอ”
่ รั บ” ควายเถอะ ไมอ่ าจเอาชนะความกวนตีนตัวพอ่ ได ้เลยจริ งๆ ผมลุกไปยั งมุมห ้อง ตัง้ ใจ

“ใชค
จะหยิบรองเท า้ คูท
่ ม ี ะเลอะใส ่ แตพ่ อมาเห็นก็เกิดคาถาม
่ี ันบอกมาไว ้กลางห ้องเพราะกลั ววา่ สจ
ขึน
้ ภายในใจทั นที
มึงยั งกล ้าเรี ยกรองเท า้ อยูอ่ ก

ี เหรอ แถวบ ้านผมเรี ยกขยะเปี ยก ทีส ่ าคั ญยีห
่ ้ออืน
่ ใหมท ่ ก ุ คู ่ จะมี
เน่าอยูก่ ็ไอ ้คอนเวิรส
์ กับโอนิ ซก ึ ะตรงหน ้าเทา่ นั น
้ คือทาไมมึงไมถ
่ ัวเฉลีย
่ ใสท่ ก
ุ
คูใ่ ห เ้ ทา่ กันวะไอ ้
ฟาย
่ ๆ เสร็จ งานขีข ้ า้ และคนงานทาสกี ็ดาเนิ นตอ่ ไปร่วมหลายชวั ่ โมง แตร่ ะหวา่ งนั น้ ภายในห ้อง
บน
่ ภาวะเงียบสงั ดเลย เพราะถ ้าไมเ่ สย
ก็ไมเ่ คยเข ้าสูส ี งผมกับไอ ส
้ ารวั ตรคุยจ ้อ เพลงทีเ่ ปิ ดคลออยู ่
เบาๆ ก็ทาหน ้าทีข ่ องมั นแทน กระทั ่งเสยี งเคาะประตูห ้องดังขึน
้ ความฉงนเลยบั งเกิด
ก๊อกๆๆ
่ นมึงมาเหรอ” ผมถามแตไ่ อ ้สารวั ตรสา่ ยหน ้า ขมวดคิว้ งงๆ เหมือนไมร่ ู ้อะไรสก

“เพือ ั อยา่ ง
ก๊อกๆๆ
“ไปเปิ ดดิ” เจ ้าตัวเอย่ อีกครั ง้ ผมเลยลุกขึน

้ เต็มความสูงเดินไปหมุนลูกบิดประตู วินาทีนัน
้
แหละทีผ
่ มได ้พบกับใครคนหนึ ง่
ื อ ้าว! เพือ
“วา่ ไงไอ เ้ สอ ่ นสารวั ตรเหรอลูก” ผู ้หญิงตรงหน า้ ทาหน ้าตืน
่ ตกใจแบบโอเวอ่ ร์
มากๆ
กอ
่ นผมจะถอยกรู ดไปข า้ งหลั ง ปลอ่ ยให ้คนมาใหมเ่ ดินเข า้ มาภายในโดยไมข่ ออนุ ญาต
“แมก
่ ”ู หูยยยยย แมเ่ อ๊าะฉิ บหาย ถึงวา่ มั นได ้พันธุกรรมหน ้าตาดีมาจากใคร
“แหะๆ สะ...สวั สดีครั บ” ผมยกมือไหว ้
“จะมาทาไมไมบ
่ อกละ่ แม”
่ คนทีป
่ ี นตัวเองขึน ี ามเสย
้ ไปบนนั ่ งร ้านและกาลั งถือแปรงทาสถ ี ง
เรี ยบ
์ ่ะส ิ เนี ย
“บอกก็ไมเ่ ซอร์ไพรสน ่ กะจะแอบมาดูวา่ ลูกซุกกิ๊ กไว ้หรื อเปลา่ ”
“-_-”
“ตามสบายเลยนะ แมแ ่ คแ ่ วะมาหาเฉยๆ” จะให ้ตามสบายได ้ไง ตอนนี เ้ กรงฉิ บหายวายป่ วง
แล ว้ เนี ย
่ แถมแมม
่ ั นยั งเป็ นกันเองแบบสุดๆ ด ้วยการยั ดถุงผลไม ท
้ ีถ
่ อ ่ ู เ้ ย็นอยา่ ง
เร็วรี่
ื ติดมือมาใสต
พร ้อมกับทิง้ ตัวนั ่ งลงบนเตียงมองดูผมกับไอ ้สารวั ตรสลั บกันไปมาอีกตา่ งหาก
่ื อะไรลูก”
“ชอ
“ไทน์ครั บ”
“เพือ
่ นสารวั ตรเหรอ”
“ครั บ”
“แปลก ปกติไมเ่ ห็นชอบพาใครมาห ้อง”
“ไมเ่ ห็นแปลก” คราวนี้ คนถูกพาดพิงรี บแย ้งทั นควั น แมม

่ ั นเลยพยั กหน ้าหงึกหงั ก จากนั น ้ ก็
เดินสารวจไปทั ่วห ้อง มีแตผ
่ มเทา่ นั น้ ทีท
่ าตัวไมถ
่ กู ไมร่ ู ้จะยืนอยูต
่ รงไหนเพราะเกร็งไปหมด
แม ้
ความเป็ นกันเองทีไ่ ด ้รับจากคุณแมจ่ ะเปี่ ยมล ้น แตเ่ ราตา่ งเข ้าใจดีวา่ ผู ใ้ หญก ็ มั กมีกาแพงกัน้
่ ับเดก
กันอยูเ่ สมอ
กาแพงของความเกรงอกเกรงใจน่ะ
“มาชว ่ ยกูทาสต
ี รงนี ม
้ า จะได ้ไมท
่ าตัวลีบเป็ นเห็บ เห็นแล ้วสงสาร”
“ไอ ้...” หลุดปากออกไปคาโตก็รบ ิ ทั นที คือแมม

่ ั นอยูค
ี รู ดซบ ่ รั บ หยาบออกมากูตายแน่
“รองเท ้าคูน
่ น ี ว” แตย่ ั งไมท
่ ั นจั บแปรงทาส ี ร่างของผมก็แทบถลาไป
้ี ่าจะทิง้ ได ้แล ้วนะ เน่าเชย
หาแมข่ องไอ ้สารเลวด ้วยความเร็วเหนื อแสง
่ ้าบบบ นั ่ นของผมค า้ บ”
“แมค
“อ ้าวของไทน์เหรอลูก แมก
่ น
็ ก ึ วา่ ของสารวั ตร” โอย หันไปดูรองเท ้าทีล
่ ก ่ อ
ู แมใ่ สก ่ นเถอะ
เน่า
ี
กวา่ ของผมเป็ นร ้อยเทา่ ผมได ้ยินเสยงหัวเราะมาจากคนอายุมากกวา่ เป็ นระยะ พลางลากขา
ตัวเองกลั บมาทาสต ี รงมุมห ้องตอ่
“แล ว้ นี ค
่ ด ี ้องใหม่ ปกติลก
ิ ยั งไงถึงทาสห ี น
ู ไมช่ อบห ้องสอ ่ื ไมใ่ ชเ่ หรอ”
“มีคนไมช่ อบอะ่ แม่ เลยเปลีย

่ น”
“ใคร แฟนเหรอ”
“เพือ
่ น”
ี ใจ ทาไมลูกแมไ่ มม
่ แ
“เสย ั ที ตายด ้านหรื อเปลา่ ลูก”
ี ฟนสก
่ ..” ผมรู ้ละ รู ้ในวินาทีนัน
“แม.
้ วา่ มั นได ้ความกวนตีนมาจากใคร ทีแ
่ ท ้คนใกล ้ๆ นี เ่
อง...
“ไทน์ แมจ่ ะเลา่ ให ้ฟั ง สารวั ตรนะไมเ่ คยมีแฟนเลย”
“จริ งเหรอครั บ” โอ โ้ หถึงกับตาโต เมือ

่ ได ย้ ินแมพ
่ ด
ู ทาเอางงเป็ นไกต
่ าแตกเพราะคนฮอตทีม
่ี
ใครตอ่ ใครเข ้ามามากมายทาไมถึงไมเ่ คยคบใคร หรื อจริ งๆ แล ้วมั นแอบมีแตไ่ มบ
่ อกแมก
่ ั นแน่วะ
“แมเ่ คยรื อ
้ ห ้องแล ้ว เจอแตด
่ วี ด
ี ห
ี นั งโป๊ อยา่ งเดียว”
“นั ่ นของพอ
่ ” เจ ้าตัวตอบกลับทั นควั น
“แล ว้ ไทน์เคยมีแฟนมั ย
้ ลูก”
“เคยครั บ”
“กีค
่ น”
“เยอะ ฮา่ ๆ” พูดไปก็หัวเราะไป คาสโนวา่ ฆา่ ไมต

่ ายคือกูเลยครั บ ผู ้หญิงทุกคนทีเ่ ข ้ามาในชวี ต
ิ
ผมถือคติ หน ้าตาไมเ่ กีย
่ วพีจ
่ ะเกีย
้ วให เ้ อวลอย ให ้มันรู ้ซะบ า้ งวา่ ใครเป็ นใคร
“สอนสารวั ตรบ า้ งนะ รายนี ค

้ อื ไมเ่ อาอะไรเลยนอกจาก...” แล ว้ แมก
่ ห
็ ยุดพูดไป สูดลมหายใจ
เข ้าปอดคล ้ายกับพยายามกลั น้ น้ าตาเต็มที่
“…”
ี ลูกไปแล ้วตั ง้ แตว่ น

“สารวั ตร แมร่ ู ้วา่ แมเ่ สย ั นั น
้ ...” ดรามา่ มาก
“…”
“วั นทีล
่ ก ้ื กีตาร์ตัวแรกและก็ลม
ู ซอ ่ ลลลลลลล ทาไมกูสงสารครอบครั วนี จ
ื แมเ่ ลย” ฮอ ้ งั วะ
ไมเ่ อาไมข่ า ผมจะไมข่ า
ั
5555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555 ขอสก
ทีให ้พีห
่ ายเครี ยด
หลั งจากนั นแม่

้ ของไอ้ สารวั ตรก็นงั ่ คุยกับเราประมาณครึ่ งชั ว ่ โมง ถามไถส
่ ารทุกขส์ ขุ ดิบก็จบั ใจความได้ วา่ ที่แวะมาหาเพราะ
พอ่ ของมั นมีราชการที่น่ี เลยพากันนั ง่ เครื่ องจากกรุ งเทพฯ มาเชียงใหม่ มาเช้ า เย็นกลั บ ทิ ้งแอปเปิ ล้ ถุงใหญไ่ ว้ ในตูเ้ ย็นและคิ
ทแคทจากเจแปนเทา่ นั น้
ห้ องดามืดสนิ ทตอนนี ้กเ็ ข้ าสูโ่ หมดเทาแบบชิคๆ แล้ ว นี่ มนั ห้ องสไตลอ์ เมริ กนั แบบที่ผมชอบเลยนี ห่ วา่ วั นหลั งต้ องขอสีท่ี
เหลือไปทาห้ องตัวเองบ้ างแล้ ว
“มึง กูอยากรู้ ” ไอ้ สารวั ตรนั ง่ กับพื ้น มือปอกแอปเปิ ล้ ใสจ่ านขณะที่ผมหยิบกินอยา่ งเดียว
“วา่ ”
“แมม
่ งึ บอกวา่ มึงไมเ่ คยมีแฟน จริ งเหรอวะ”
“ตามนั นแหละ
้ ”
“จริ งดิ” ไมอ่ ยากจะเชื่อ ของแรร์ ไอเท็มแบบนี ้หลุดรอดมาได้ ยงั ไง หรื อจะเป็ นเพราะนิ สยั กวนตีนของมั นถึงไปกับใครไม่
รอด แตผ่ ้ หู ญิงก็ชอบผูช้ ายหลอ่ รวย และกวนตีนไมใ่ ชเ่ หรอวะ ขนาดผมยั งมีเลย
“แล้ วมึงชอบผูห
้ ญิงแบบไหนอะ่ ”
“ถามทาไม”
“เผื่อชว่ ยหา”
“เสือก” เจ็บ...แตช่ ิน
“บอกหน่อย”
“...”
“โอเค เอางี ้แล้ วกัน มึงแคพ

่ ยั กหน้ ากับสา่ ยหัวพอ โอเคมั ย้ ” ด้ วยความเสือกอยา่ งแรงกล้ า ผมจึงหาวิธีลว้ งความลั บของ
อีกฝ่ ายมาจนได้ และก็เหมือนคนข้ างๆ จะเข้ าใจ ผมจึงเริ่ มต้ นคาถามแรกทั นที
“มึงชอบคนสวย”
“...” เจ้ าตัวสา่ ยหน้ า
“ชอบคนเกง่ และน่ารั ก”
“...” สา่ ยหน้ าอีกรอบ
“ชอบคนรวย”
“...” สา่ ยหน้ า
“เอางี ้มึงชอบผูห
้ ญิงมั ย้ ”
“...” สา่ ยหน้ า
“เฮ้ ย มึงชอบผูช้ ายเหรอ”
“...” สา่ ยหน้ า
“นั น
่ ก็ไมช่ อบ นี่ ก็ไมช่ อบ สรุ ปมึงชอบตัวเหี ้ยเหรอวะ”
“อืม กูชอบมึง”
โอ้ โหคาตอบของมั น เหี ้ยมั ยล่

้ ะมึง
“ถ้ าจะหลอกดา่ กูขนาดนี ้ไมต

่ อ
้ งบอกวา่ ชอบก็ได้ นะ ไมไ่ ด้ ซึ ้ง” แตเ่ จ็บแรง...
แล้ วเป็ นอะไร ใจสั น่ ทาไม แอปเปิ ล้ อาบยาพิษเหรอ ฮือออออออ ใจสั น่ วะ่
สุดสั ปดาหผ
์ า่ นพ้ นไป ชีวต
ิ ของไทน์คนชิคก็ไมม
่ ีอะไรมากครั บ ใช้ ชีวต ่ กีตาร์ ที่ชมรมดนตรี แล้ วก็
ิ เทๆ่ อยูก่ บั แก๊ งพระเอก เลน
เข้ าเรี ยนบ้ างโดดบ้ างตามประสาไว้ รุ ่นอยากทดลอง ไอ้ กรี นก็ไมไ่ ด้ ไปไหนครั บ ตามติดชีวต ิ ผมยิง่ กวา่ เห็บพุดเดิ ้ล วั นนี ้ก็
เหมือนกันแวะซื ้อขนมมาให้ แล้ วก็แลน่ ไปบอกเพื่อนวา่ กูชอบ
คือแระ?
ที่สาคั ญกวา่ อะไรทั งปวงคื

้ อความสั มพันธข์ องผมกับแพร เด็กแพทยห ์ น้ าใส เราคุยกันแทบทุกคืนแตก ่ แ
็ ป๊ บเดียวเทา่ นั น้
ไมใ่ ชเ่ พราะเธอนอนดึก ไมใ่ ชเ่ พราะกลั วเปลือตังคค
์ า่ โทรศั พท ์ แตเ่ ป็ นเพราะไอ ้ เหี ย
้ สารวั ตรตา่ ่
งหากที ชอบโทรมาขั ด
ความสุขอยูท่ กุ คืน
และแทนที่วนั ศุกร์ แบบนี ผ ้ มจะได้ พาสาวไปกินไอศกรี มหรื อนั ง่ เชื่อมสั มพันธค ์ วามรั ก ฝั นหวานก็เป็ นอั นลม ่ สลายเพราะเรา
ประชาดนตรี ตอ ้ งพากันมาชว่ ยขนอุปกรณ์สาหรั บการจั ดงานอั ลเทอร์ มาจีบที่จะมีขึ ้นในวั นอาทิตยท์ ่ีจะถึงนี ้ แพรก็มาแหละ
ครั บ แตก ็ ป๊ บเดียวเพราะติดงานคณะแพทย ์ ผมก็เลยต้ องมานั ง่ เหม็นเบื่ออยูก่ บั ...ไอ้ กรี น
่ แ
“ไทน์...ไทน์วา่ เราคิดการแสดงไปเสนอรุ ่ นพี่มยั ้ ” เสียงแจน

๋ ๆ ของมั นแมง่ โคตรขั ดโสตประสาทกูเลย
“แสดงส้ นตีนอะไรละ่ ไมเ่ อา” พูดพลางสะบั ดแขนอยา่ งแรงให้ หลุดออกจากการเกาะกุมอั นเหนี ยวแน่นของอีกฝ่ าย
“แสดงความรั กระหวา่ งเราสองคนไง พลานุ ภาพมั นคงจะยิง่ ใหญม
่ าก”
“วั นนี ้กูไมร่ ั บมุก ชว่ ยไปไกลๆ กูดว้ ย”
“เมื่อไหร่ จะใจออ่ น”
“แล้ วเมื่อไหร่ จะเลิกตื ้อละ่ ”
“ยาก”
“เบื่อ”
“อะหูยยยยย มีอารมณ์เสียใส”
่
“…”
“กับสารวั ตรนี่ ยงั ไง เราเข้ าใจวา่ เป็ นเพื่อนไทน์ถกู มั ย้ ” สั กพักก็เริ่ มลากบุคคลที่สามเข้ ามา และตอนนี ้ไม้ กน
ั หมาก็หายหัว
ไปไหนไมร่ ้ ู ทีตอนสาคั ญละ่ เงียบจั ง
“ยุง่ อีกละ”
“เห็นสารวั ตรฟอลไอจีไทน์คนเดียว แตเ่ ราวา่ ระหวา่ งไทน์กบ

ั สารวั ตรไมไ่ ด้ มีอะไรมากกวา่ นั นใช่
้ มยั ้ ”
“มั นจีบกูอยู”่
“อยา่ โกหกดิ เห็นตอบคนอื่นก็บอกวา่ เพื่อน” เกลียดความรู้ ทน

ั ของมั น
พูดถึงอินสตาแกรมเจ้ าปั ญหาก็ถึงกับต้ องปาดเหงื่อเลยครั บ หลั งจากคนฮอตของมหา’ลั ยกดติดตามผมได้ ไมน

่ าน ยอด
์ ่ีสง่ เข้ ามามากมายทั งทางอิ
ฟอลโลเวอร์ ก็เพิ่มขึ ้นรั วราวกับหา่ ฝน พร้ อมๆ กับข้ อความหลั งไมคท
้ นสตาแกรมและในเฟซบุ๊ก
ด้ วย สว่ นใหญก่ ถ
็ ามวา่ ผมเป็ นอะไรกั บมั น ทาไมแมง่ ต้ องฟอลด้ วย
คาตอบเดียวที่พิมพแ์ ล้ วใช้ เทคนิ คก๊ อปปี ว้ างเลยเป็ น ‘เพื่อนกันครั บ’ ทั งหมด

้
สงสั ยคาตอบพวกนี ้คงเล็ดลอดไปถึงไอ้ กรี นมั ง้ มั นถึงดูร้ ูทนั ผมไปซะทุกเรื่ อง จีบกันปลอมๆ ก็แล้ ว ดา่ ยั งไงก็แล้ ว สุดท้ ายก็
เหมือนเดิมคือชีวติ ผมยั งคงมีไอ้ กรี นติดสอยห้ อยตามยิง่ กวา่ กุมารและเจ้ ากรรมนายเวร
“พี่ให้ มาชว่ ยจั ดงานครั บน้ อง ไมไ่ ด้ ให้ มานั ง่ อู ้ กรี น! ไปยกกลองครั บ สว่ นไทน์ มึงไปชว่ ยเพื่อนทาซุม
่ หา่ ...เผลอหน่อยละ่
อูเ้ ชียว” และแล้ วสวรรคก ็ นั ดาลพาไอ้ รุ ่นพี่ดิษทั ตปากหมาเข้ ามาแยกผมกับไอ้ กรี นออกจากกัน เราตา่ งหน้ าตั งท
์ บ
้ าตาม
คาสั ง่ เพราะกลั วโดนไลอ่ อกจากชมรม
อยา่ งวา่ แหละครั บ เด็กเส้ นทั งคู

้ ่ ผมเส้ นไอ้ สารวั ตร สว่ นไอ้ กรี นเส้ นเล็ก กว๋ ยเตีย ๋ วน า้ ตก
เทศกาลดนตรี ของชมรมคอ่ นข้ างจั ดใหญอ่ ยูเ่ หมือนกัน โดยมีสถานที่คือลานกิจกรรมกลางแจ้ งของมหา’ลั ย โดยทาง
ชมรมร่วมกับเอกดุริยางคศิลป์ชว่ ยกันจั ด ภายในก็คมุ โทนตามชื่อครั บ ‘อั ลเทอร์ มาจีบ’ มาจากคาวา่ อั ลเทอร์ เนทีฟ ซึง่ เป็ น
แนวดนตรี อินดี ้ในยุค 80-90 พากันย้ อนวั ยไปสมั ยกอ ่ นกันเลยทีเดียว
ผมเดินตรงดิ่งมายั งหน้ าเวทีทถี่ กู จั ดด้ วยกลุม่ ปี หนึ ง่ และปี สอง ฟางก้ อนควายๆ ถูกเรี ยงไว ้ เพื่อใช้ แทนเป็ นเก้ าอี
้มองดูคนั ท
รี่ สดุ ๆ ดังนั นผมเลยท
้ าหน้ าที่วางก้ อนฟางไว้ ตามจุดตา่ งๆ เพื่อให้ ตวั เองไมว่ า่ ง
“ชว่ ยเลือกเพลงหน่อย” สั กพักไอ้ สารวั ตรก็เดินมาสะกิดผมยิกๆ
“เฮ้ ยมาจากไหน เมื่อกี ้ไมเ่ ห็นอยู”

่
“ไปซ้ อมบอลคณะ จะมีงานมหา’ลั ยไง” ฮอตมาก คิวแน่นมาก บางทีผมก็ลม

ื ไปวา่ ตัวเองก็เพิ่งซ้ อมหลีดไป
เมื่อวานหยกๆ
กิจกรรมมหา’ลั ยแมง่ โคตรจะสรรหามาให้ ทาจริ งๆ
“เออแล้ วเมื่อกี ้วา่ อะไรนะ”
“ชว่ ยเลือกเพลง”
“เพลงเชี่ยไรละ่ ”
“เพลงที่จะขึ ้นเลน
่ อะ่ ”
“มึงก็ตอ
้ งถามคนในวงป่ ะวะ ไมใ่ ชม
่ าถามกู” งานนี ้จะมีหลายวงขึ ้นมาเลน่ เยอะมากครั บ ไมว่ า่ จะเป็ นปี ไหนก็ตอ
้ งฟอร์ ม
วงขึ ้นมาทาการแสดง และไอ้ สารวั ตรกับเพือ่ นก็เป็ นตัวแทนปี หนึ ง่ เชน
่ กัน
“เออน่ะ บอกมา” น่ามคาญ แตก ็ ิดเพลงอยูใ่ นหัวพักใหญ่

่ ค
“เพลงของสครั บ”
“มึงเป็ นเมียสครั บเหรอ ให้ เสนอเพลงอะไรก็วงนี ้หมด”
“พูดก็ดา่ ไมพ
่ ด
ู ก็ดา่ มึงจะเอายั งไงกับกูวะ”
“เอาเพลงยุค 90 ดิ ชื่อก็บอกอยูว ่ า่ อั ลเทอร์ เนทีฟ”
่ ่ีบอกไมต
“แตพ ่ อ
้ ง 90 ก็ได้ เพลงปั จจุบน
ั ที่มนั อินดี ้มึงก็เลือกๆ ไปเถอะ”
“ก็เสนอมาดิ”
“ไมเ่ อา เอาวงอื่น”
“สครั บ”
“วงอื่น”
“วง...อื่น”
“มึงไปถามพี่ออ
้ ยพี่ฉอดไป”
้ ยพี่ฉอดคือใครวะ พี่รหัสมึงเหรอ” เกลียดความหน้ ามึนของมึงมากครั บไอ้ เชี่ย มึงไมเ่ คยดูคลั บฟรายเดยเ์ ดอะซีรีย ์
“พี่ออ
หรา
“เออพี่รหัสกูเอง แตเ่ ขาก็คงบอกเหมือนกูวา่ เลน

่ เพลงของสครั บ”
สุดท้ ายก็จบลงตรงที่ผมโดนโยกหัวอยา่ งแรง สว่ นตั วที่มาป่ วนเลน่ เดินหนี ไปอีกทาง อะไรวะ มาชวนทะเลาะแล้ วก็จากไป
ผมละ่ โคตรงงความเป็ นสารวั ตรของมั นจริ งๆ ที่สาคั ญคือมั นทาให้ ผมคอ่ ยๆ ซึมซั บความกวนตีนไปทีละน้ อย จนรู้ ตวั อีกที ...
กูกม
็ าไกลกวา่ จุดทีค่ นปกติเป็ นเยอะ
งานอั ลเทอร์ มาจีบ
เสียงเพลงทีด่ งั กระหึม่ และแสงไฟสีสม
้ สุดโรแมนติกทาให้ บรรยากาศในงานถูกย ้ อนกลั บไปในยุคสมั ยปี 80-90 จริ งๆ ผม
ยืนอยูใ่ นงาน ทา่ มกลางความวุน่ วายของนิ สติ ในมหา’ลั ยที่พากันเดินขวั กไขวไ่ ปตามซุ ม
้ ตา่ งๆ ขนม ของกินหรื อของตกแตง่
น่ารั กๆ ละลานตาไปหมด
ผมมากับก๊ วนแก๊ งพระเอกครั บ แตก

่ ต
็ อ
้ งแยกกันเพราะผมต้ องมาชว่ ยชมรมดนตรี เตรี ยมระบบเสียงตรงเวที สว่ นไอ้ พวก
นั นมี
้ หน้ าที่กาจั ดไอ้ กรี นออกไปจากสายตา หลั งจากได้ พกั ก็เลยชวนเด็กแพทยอ์ ยา่ งแพรมาเดินซื ้อขนมและพูดคุยกันอยา่ ง
กิ๊บก๊ าวร่วมชั ว ่ โมง กระทั ง่ วงของเด็กปี หนึ ง่ ชมรมดนตรี ขึ ้นเราถึงได้ พากันไปยืนหน้ าเวที
สาหรั บไอ้ สารวั ตรวั นนี ้มันเทม

่ าก
เจ้ าตัวเดินขึ ้นมาบนเวทีพร้ อมกับเพื่อนๆ ในวง ทา่ มกลางเสียงกรี๊ ดแทบลืมโลกของคนด้ านลา่ งเวที
“กรี๊ ดดดดดดดดดด น้ องสารวั ตร”
“สารวั ตรหลอ่ มากกกกกกกกกกกก”
“หนู มานี่ ลกู มาให้ พเี่ ปย ์ พี่รวย พี่มีเงินคา่ ”
สารพัดเสียงเรี ยกร้ องดังแทรกขึ ้นมาไมห ่ ยุดหยอ่ น ผมกับแพรจากที่ยืนอยูห่ น้ าสุดก็ถกู บียดให้ ถอยไปด้ านหลั งโดยปริ ยาย
แตม
่ นั ก็ไมไ่ ด้ เป็ นอุปสรรคสาหรั บผมนั กหรอก
ในสายตาของผมยั งคงเห็นคนตัวสูงได้ ชดั เจน วั นนี ้มันสวมเสื ้อยืดสีขาวสกรี นข้ อความวา่ ‘อั ลเทอร์ มาจีบ’ ซึง่ เด็กดนตรี
ทุกคนจะต้ องใสเ่ หมือนกัน แบกกีตาร์ ไฟฟ้ าขึ ้นมาบนเวที
“สวั สดีครั บ พวกเราวง Ctrl + S นะครั บ” เสียงเรี ยบนุ ม

่ ของนั กร้ องนาอยา่ งเทมเด็กสถาปั ตยส์ ร้ างเสีย
งกรี๊ ดได้ อยา่ งล้ น
หลามไมแ ่ พ้ กนั
หลายคนอาจจะสงสั ยไอ้ ชื่อวงประหลาดแบบนี ้ใครแมง่ เป็ นคนตังให้

้ มนั วะ
ผมไมร่ ้ ูหรอกวา่ สุดท้ ายแล้ วใครตัง้ แตจ่ ากที่ไปเสือกมาคือคอนโทรลเ์ อสเนี่ ยเป็ นปุ่ มลั ดบนแป้นคียบ
์ อร์ ดคอมพิวเตอร์
หมายถึงปุ่ มเซฟ (Save) ก็เหมือนกับวา่ เป็ นวงที่อยากให้ เก็บไว้ ในฮาร์ ดดิสกต ์ ลอดไป อ้ วกกกกกกกก ขออ้ วกแป๊ บนะครั บ
“ผมชื่อเทม สถาปั ตยป

์ ี หนึ ง่ ครั บ”
“กรี๊ ดดดดดดดด”
“ข้ างๆ ผมมือกีตาร์ ที่ผน
ั ตัวมาเลน ์ อร์ ดชื่อนนท ์ ซ้ ายมือของผมสารวั ตรครั บ เลน
่ เบสแจนครั บ มือคียบ ่ กีตาร์ ”
“กรี๊ ดดดดดดดด วิดวิ๊ว!! สารวั ตร!”
“และมือกลองของวงชื่อบูมครั บ”
เสียงเชียร์ ดงั ไมม ่ นอินโทรของเพลงเพลงหนึ ง ่ จะเริ่ มขึ ้น พร้ อมกับเสียงของไอ้ เทมทีย ่ งั คงพูดทั กทายคนฟั ง
่ ีหยุดหยอ่ น กอ
อยา่ งไมม
่ ีสะดุด
“เพลงนี ้...มอบให้ สาหรั บคนที่เสียใจกับความรั ก”
“เราเอง เราโสดนะสารวั ตร!!”
“คนที่ยืนอยูล
่ าพัง...”
“…”
“เราอยากลืมมั นไป แตเ่ รื่ องเกา่ ๆ กลั บไมเ่ คยหายไปไหนแม้ ใน...ฤดูร้อน”
“แอร๊ ยยยยยยยยยย”
เพลงฤดูร้อนของวง Paradox ขั บขานผา่ นนั กร้ องและนั กดนตรี รุ ่ นราวคราวเดียวกับผม จั งหวะเพลงมั นสๆ์ สง่ ผลให้ คน
ในงานเริ่ มออกทา่ ทางและโยกตามจั งหวะ ผมหันไปมองแพรเพื่อหวั งวา่ วั นนี เ้ ราจะได้ เต้ นไปด้ วยกันแตเ่ ปลา่ เลย...
“ไทน์”
“หืม”
“ต้ องกลั บแล้ ว”
“อ้ าวเหรอ แล้ วกลั บยั งไงให้ ไปสง่ มั ย้ ”
“แมม
่ ารั บน่ะ ขอให้ สนุ กนะ พรุ ่ งนี เ้ จอกันใหม”
่ ทุกอยา่ งผา่ นไปไว ทิ ้งให้ ผม...เดินหลงทางอยูก่ ลางผูค
้ น สั บสนวุน
่ วาย~
หันไปหาเธอไมเ่ จอผูใ้ ดเมื่อเธอมาจากฉั นไป ยืนมองท้ องฟ้ าไมเ่ ป็ นเชน
่ เคย ฤดูร้อนไมม
่ เี ธอเหมือนกอ
่ น...เหมือนเกา่ ขาด
เธอ
สึด! เข้ ากับเพลงฉิ บหาย

บอกได้ คาเดียววา่ เคว้ งเหี ้ยๆ แตก ่ ่ีนาทีเทา่ นั นแหละครั
่ ไ็ มก
้ บ พอเพลงที่สองเริ่ มขึ ้นผมก็เต้
นอยา่ งเมามั นทา่ มกลางความ
เสียใจลึกๆ
คอนโทรลเอสเลน่ อยูส ่ ามเพลง นั น่ ก็คือเพลงฤดูร้อนของ Paradox ควั นจางลาของ Desktop error และเพลงกอ ่ น ของ
วงในตานานอยา่ ง Modern dog แตก ่ อ
่ นร้ องเพลงสุดท้ ายไอ้ เทมดันพูดประโยคหนึ ง่ ขึ ้นมา ซึง่ ทาให้ คนฟั งถึงกับบน่
เสียดายกันเป็ นแถบๆ
“จริ งๆ เราจะเลน
่ อีกเพลงนึ งซึง่ ไอ้ สารวั ตรเป็ นคนเสนอมา”
“...”
“แตเ่ พราะมั นเถียงเราไมช่ นะ ฉะนั น...ขอโทษด้

้ วยนะครั บ ฮา่ ๆ”
“เสียดายอา่ ~”
“ไมเ่ ป็ นไรครั บ เพราะถึงยั งไงแล้ วเพลงที่ทกุ คนจะได้ ฟังนี ้จะทาให้ เราหวนนึ กถึงความรั กครั ง้ แรกได้ ดีทีเดียว กอ
่ นท้ องฟ้ า
จะสดใจ กอ ่ นความอบอุน่ ของไอแดด...”
เพลงของโมเดิร์นด็อกดาเนิ นตอ่ ไป
และจบลงอยา่ งสวยงามทา่ มกลางเสียงกรี ดร้ องของบรรดาแฟนคลั บไอ้ สารวั ตร หลายคนสาละวนอยูก่ บั การควั ก

โทรศั พทม
์ ือถือขึ ้นมาถา่ ยรู ปและอั ดวิดีโอบั นทึกโมเมนตห
์ ลอ
่ ฉิ บหายวายป่ วงของหนุ ม่ ฮอตในมหา’ลั ย สว่ นผมหลั งจากจบ
เพลงและมีวงใหมเ่ ริ่ มขึ ้นก็หนั ไปชว่ ยเพื่อนๆ ด้ านหลั งเวที
“หิวมั ย้ ” ผมถามเพื่อนทุกคนทีเ่ พิ่งลงจากเวที แตส

่ ว ่ นใหญส่ า่ ยหน้ า จะมี ก็แตไ่ อ้ สารวั ตรเนี่ ยแหละที่พยั กหน้ าหงึกหงั ก
“ไหนอะ่ ของกิน”
“ยั งไมไ่ ด้ ซื ้อ ออกไปซื ้อที่ซ้ ม

ุ มั ย้ ”
“อืม”
“ออกมาดิ” ผมรั ง้ ข้ อมืออีกฝ่ าย แตเ่ หมือนคนตัวสูงกวา่ จะไมย่ อมก้ าวออกมาจากทีม

่ ืด
“เมื่อกี ท
้ ่ีหน้ าเวที กูเห็นนะ” ผมกรอกตาไปมาสองสามครั ง้ กวา่ จะนึ กออก ที่แท้ ก็เรื่ องแพรนี่ เอง
“มึงรู้ วา่ กูจีบสาวอยูก่ ็ชว่ ยสร้ างกระแสไปกอ

่ นนะ กลั วไอ้ กรี นมั นจะตามไปรั งควาญเค้ า ”
“จีบกูอยูใ่ ครใช้ ให้ ไปจีบคนอื่น”
“มึงอยา่ เวอ่ ร์ มึงจีบกูตา่ งหาก”
“นั น
่ แหละ”
“แคแ
่ กล้ งป่ ะวะ คิดอะไรมาก”
พอเห็นวา่ ไอ้ สารวั ตรเงียบไปผมเลยดึงข้ อมือของมั นอีกครั ง้ พร้ อมกับพูดเป็ นเชิงง้ อ โถๆๆๆ กูมาถึงจุดนี ้ได้ ยงั ไง จุดที่ตอ
้ ง
มายืนง้ อหมีควายแตข่ ี ้ใจน้ อยเนี ย ่
“กูอยากกินลูกชิ ้น”
“ซื ้อดิ” งอนไมเ่ ลิก คือนี เ่ มียไทน์อีกคนชะ?
“เลี ้ยงหน่อย”
“เพื่อนมึงไปไหน”
“ไอ้ ฟ่งเพ้ นทแ์ ขนอยูต

่ รงซุ ้มสถาปั ตย ์ ไอ้ เผือกไปถา่ ยรู ปซุ ้มอาหารรี วิวเพจ สว่ นไอ้ โอมก็โน่น!!” นิ ้วชี ้ไปยั งเจ้ า
ของชื่อที่
กาลั งหัวเราะตอ่ กระซิกกับสาวๆ อยา่ งออกรสออกชาติ ไมร่ ้ ูมนั จั ดการรวบตึงไอ้ กรี นจนหายหัวไปไหน แตค ่ วามข้ องใจก็
หายไปทั นทีเมื่อเห็นพี่ดิษทั ตประธานชมรมชี ้นิ ว้ สั ง่ ไอ้ กรี นแบกกลองชุดอยู ่
“เออไปซื ้อ”
ระหวา่ งทางทีเ่ ดินไป บทสนทนาก็เริ่ มขึ ้นอีกครั ง้ ...
“มึงไมเ่ ลน
่ เพลงสครั บ”
“เออ”
“แตไ่ มเ่ ป็ นไร ไอ้ เทมเสียงเพราะกูให้ อภัย”
“ยั ง”
“ฮะ ไมเ่ พราะเหรอวะ”
“ยั ง”
“กูวา่ เพราะออก”
“ยั งไมเ่ ลิกชมมั นอีก กูอยูน

่ ่ชี มกูกอ
่ น”
่ าชื่นชมน่ะ” บน
“โอ๊ ย มึงเป็ นเด็กอนุ บาลเหรอถึงจะเอาแตค ่ ไปก็เทา่ นั น้ สุดท้ ายก็ได้ กลั บมาเพียงสีหน้ าคุมโทนสุดๆ ของ
่ ่
หนุ ม่ ฮอตเลือ่ งชือ เบือ
“ร้ านนี ้ๆ” ผมสะกิดไหลคนข้ างๆ ให้ หยุดอยูต

่ รงซุ ้มขายลูกชิ ้น
“กี่ไม้ คะ” คนขายถาม ซึง่ ก็เป็ นนิ สต

ิ มหา’ลั ยเราเนี ย ่ แหละ เพราะงานนี เ้ ป็ นงานปิ ดดังนั นจึ
้ งมีแตค
่ นในเทา่ นั น้
“ไอ้ สารวั ตรเอากี่ไม้ ”
“สอง”
“งั นเอาสี
้ ไ่ ม้ ครั บ” ผมเป็ นคนสั ง่ แตเ่ ห็นคนขายกับเพื่อนๆ ยิ ้มน้ อยยิ ้มใหญไ่ มห
่ ยุด แถมมือที่หยิบไม้ ลกู ชิ ้นยั งยั ดใสถ่ งุ ไม่
หยุดจนตอนนี ้นับด้ วยสายตาก็ปาไปเจ็ดไม้ แล้ วนะครั บ
“เกิน...เกินหรื อเปลา่ ครั บ” ผมรี บทั กท้ วงทั นที
“ไมเ่ ป็ นไร อั นนี ้แถมให้ ไทน์กบ

ั สารวั ตรน๊ า”
“ขอบคุณครั บ”
“แตข่ อ...ถา่ ยรู ปกับสารวั ตรได้ มยั ้ ” ถึงกับใบ้ แดก ได้ แตห
่ น
ั ไปมองคนทาหน้ าหน่ายโลกอ
ยูข่ ้ างๆ พร้ อมกับสะกิ ดไหลม
่ นั ไป
ด้ วย
“อะไร”
“เขาขอถา่ ยรู ป”
“ปวดขี ้อะ่ กูไปเข้ าห้ องน ้ากอ

่ นนะ” เกลียดดดดดดดดดดดดดดดด
สุดท้ ายก็ได้ แตข่ อโทษขอโพยสาวๆ เพราะคนมึนได้ ผละออกมาแบบด้ านได้ อายอดสุดๆ กวา่ จะหอบหน้ าบางๆ ออกมาได้
ก็เห็นวา่ มั นนั ง่ อยูต่ รงกองฟางก้ อนหนึ ง่ ที่อยูห่ ลั งซุ ้มผั ดไทเรี ยบร้ อย
“อะ่ ลูกชิ ้นมึง แมง่ ได้ จา่ ยราคาเต็มเลยเห็นมั ย้ ”
“ก็ถกู แล้ ว ของซื ้อของขาย” ดูมน

ั พูด แตก
่ เ็ ห็นวา่ ลอบหัวเราะไมห
่ ยุด เวรเอ๊ ย
“มึงแมง่ ทากูเสียหน้ าตลอด ทั งลู

้ กชิ ้น ทั งเพลง
้ ”
“…”
“ไหนอะ่ สครั บกู”
“ประสาท”
ควรจะชินที่โดนดา่ แล้ วนะ แตก่ ย็ งั ไมส

่ ตรองสั กที ได้ แตท ่ ิ ้งตัวนั ง่ ลงใกล้ ๆ พลางหยิบลูกชิ ้นขึ ้นมากินอยา่ งเอร็ ดอร่อย
กระทั ง่ สายตาเหลือบไปเห็นคนทีน่ งั ่ อยูฝ่ ั ่ งตรงข้ ามเนี่ ยแหละ คือเขาหยิบมือถือขึ ้นมาเหมือนจะเซลฟี่ ตวั เองแต. ่ ..
กูร้ ู อั นนี ้กูเคยรี ทวิตมา
“มึงๆ มีคนแอบถา่ ยรู ปมึงอะ่ ” ผมบอกกับไอ้ สารวั ตร ใบหน้ าคมคายเลยเงยหน้ าขึ ้นมาจากถุงลูกชิ ้นแล้ วจ้ องมองไปยั งคน
ที่นงั ่ หา่ งอยูไ่ มถ
่ งึ สิบเมตร
“แอร๊ ยยยยยยยยยยยยย” เสียงกรี ดร้ องของคนข้ างหน้ าทาให้ ผมสะดุง้
“สารวั ตรยิ ้ม สารวั ตรยิ ้มให้ ออ่ ก!” ตายไปแล้ วหนึ ง่ ศพ
“มึงยิ ้มทาเหี ย้ อะไรเนี ย ่ ”
“ก็เขาอยากถา่ ยรู ปนี่ หวา่ ”
“ทีตอนมีคนขอละ่ ไมย่ อม แบบนี ้ละ่ รี บเชียวนะมึง”
“กูอยากได้ รู ปนั น้ ”
“อะไรเนี่ ย ผีเข้ าเหรอครั บ คนแท็กรู ปในไอจีมงึ มีเป็ นร้ อยทาไมต้ องอยากได้ รู ปนั นด้
้
วยวะ”
“ก็รูปนั นมี
้ มงึ ”
“…”
“หายากนะ ถา่ ยรู ปกับมึงที่ไมต

่ อ
้ งเก๊ กเนี ย ่ ”
“...”
“น่ารั กดี”
ตุม
้ !! หั วใจระเบิดไปเล้ ย
ผมได้ พาชีวติ แหกดา่ นอาการหัวใจล้ มเหลวเฉียบพลั นมาได้ คือมีเพื่อนอยา่ งไอ้ สารวั ตรแล้ วเหนื่ อยครั บ เต๊ าะไปเรื่ อย
เต๊ าะเรี่ ยวราด เต๊ าะไมร่ ้ ูจกั กาลเทศะแม้ ไอ้ กรี นจะอยูห่ รื อไมอ่ ยูก่ ็ตาม
เราใช้ เวลาเดินเลน่ และหาของกินจนกระทั ง่ ใกล้ จบงาน พร้ อมกับวงสุดท้ ายที่กาลั งขึ ้นแสดง เป็ นวงของไอ้ พี่ดิม หรื อที่เรา
ตา่ งรู้ จกั กันดีในนามไอ้ ดษิ ทั ต รุ ่ นพี่ประธานชมรมโคตรปากหมา ได้ พาวงชื่อสโมกกี ้ไบทข์ องมั นขึ ้นแสดงบนเวที ดังนั นผม้
กับไอ้ สารวั ตรเลยพากันมายืนเบียดเสียดอยูด่ ้ านหน้ าเพื่อฟั งเพลงวงสุดท้ ายไปด้ วยกัน
“สวั สดีคร้ าบบบบบบบบบบบ” เสียงของรุ ่ นพี่ทกั ทายทุกคนพร้ อมกับเสียงกรี๊ ดกร๊ าดของคนด้ านลา่ ง
่ ่ีนาที เสียงเพลงแนวอั ลเทอร์ เนทีฟก็ดงั ขึ ้น เราได้ เต้ นโยกแบบโคตรมั นสไ์ ปกับเพลงของ

การแนะนาตัวดาเนิ นตอ่ ไปไมก
Sqweez animal และก็หนั มาขยั บตัวแบบเนิ บนาบในเพลงช้ าของวงพรู เพียงแคส ่ ลั บเป็ นเวลาที่สนุ กสุดๆ
่ บิ นาทีเองแตก
“และก็มาถึงเพลงสุดท้ ายแล้ ว...”
หลั งจากนั นผมก็

้ ไมไ่ ด้ สนใจฟั งประโยคที่พ่ีดิมพูดเทา่ ไหร่ เพราะมือหนาของคนข้ างๆ ได้ สะกิดผมบางเบา
ผมหันไปมองคนด้ านข้ างชั ว ่ ครู ่ มั นยื่นสมอลลท

์ อร์ คให้ ผมข้ างหนึ ง่ ทา่ มกลางความสงสั ยแบบโคตรๆ
“มึงบอกอยากฟั งเพลงของสครั บ”
“ใชไ่ ง แตม
่ งึ ไมเ่ ลน
่ อะ่ ”
“เถียงไมช่ นะเพื่อน”
“เข้ าใจ”
“ตอนนี จ้ ะจบงานแล้ ว...”
“อืม”
“ฟั งเพลงของสครั บด้ วยกันเถอะ” มือหนายั ดหูฟังข้ างซ้ ายใสห

่ ขู องตัวเอง ดั งนั นผมเลยต้
้
องยั ดหูฟังข้ างขวาใสห
่ ขู อง
ตัวเองบ้ าง
ด้ านหน้ าของเราเป็ นวงดนตรี วงสุดท้ ายทีก่ าลั งเลน

่ เพลงอะไรสั กอยา่ ง ผมไมร่ ้ ูหรอก ไมไ่ ด้ ตงใจฟั
ั ้ ง ด้ านข้ างของเราถูก
้ นมากมายที่เริ่ มร้ องเพลงตามนั กร้ อง หากแตผ
เบียดเสียดไปด้ วยผูค ่ มกับไอ้ สารวั ตรกลั บยั งรอ...จั งหวะเพลงที่ถกู เปิ ดใสห
่ ู
อยา่ งจดจอ่
และเราได้ ยินมั นเพียงสองคน
ผมจาได้ ทนั ทีท่ีทอ่ นอินโทรเริ่ มขึ ้น นี่ คือเพลง ‘ทุกอยา่ ง’ ของวงสครั บจริ งๆ
“ร้ องพร้ อมกันนะครั บ โบกมือด้ วย”
ไอ้ พี่ดิมมั นบอกแบบนั น้ ไอ้ สารวั ตรมั นเลยร้ องตามเพลงที่กาลั งดังอยูใ่ นหูเราเบาๆ
“จะทาทุกๆ อยา่ ง...จะทาทุกๆ ทาง ใหเ้ ธอไดร้ ู้ สก ึ อบอุ น่ หัวใจไปกับฉั น

แตเ่ ราเพิ่ งรู้ จกั แคม
่ องด ว
้ ยสายตา มั นทาให ฉ
้ นั นั น้ ้ ีวา่ จะเป็ นเชน
รู ด ่ ไร”
“แม้ เธอจะมีใครไม่ สาคั ญ แค่ เพียงเธอมองมาที่ฉัน เท่ านั น

้ ก็พอใจอยูภ
่ ายใน”
ตอนนั นเองที
้ ่ผมเผลอร้ องตามอยา่ งไมเ่ ข้ าใจ...
“แม้ เธอจะมีใครไม่ สนใจ แม้ ความเป็ นจริ งจะเป็ นเช่ นไร ไม่ ร้ ู แค่ มีเธออยูใ่ นใจ”
และงานอั ลเทอร์ มาจีบปี นี ้ ก็กลายเป็ นงานที่ผมได้ ฟังเพลงของสครั บจริ งๆ

L กฮ
ระหวา่ งผมกับไอ ส
้ ารวั ตรโชคชะตามั กจะทาให ้เราได ้อยูด
่ ้วยกันเสมอขนาดอยูท
่ ช
่ี มรมดนตรี
เรา
ก็ยังได ้นั่งคุยกันอยา่ งสนิ ทสนม
“มึงกินหนมยั ง” ผมถาม
“กินแล ้ว...อร่อยดีนะ” มั นตอบด ว้ ยอารมณ์เอือ

่ ยๆ อยา่ งเคย
“กูวา่ ไมเ่ ห็นอร่อย”
“เออกูกว็ า่ งั น
้ แหละ” อ ้าวเปลีย
่ นเฉย
“มึงวา่ ระหวา่ งเรามั นมีอะไรแปลกๆ ไปมั ย ่ รั บ...มั นไมเ่ หมือนเดิม ไมเ่ หมือนชว ่ งเวลา
้ ” ใชค
กอ
่ นหน ้าทีเ่ ราเคยคุยกันแม ้จะอยูภ
่ ายในห ้องชมรมดนตรี เหมือนกันก็ตาม
“แปลกดิ”
ึ นี ว้ ะ”
“แล ว้ เราต ้องทายั งไงกับความรู ส
้ ก
“ไมต
่ ้องทาอะไรหรอกน ้าอยูแ
่ บบนี ก
้ ็ ดอ
ี ยูแ
่ ล ้ววววววววว” เหยดแหม.
่ ..
ผมกับไอ ้สารวั ตรถึงกับนั ่ งขั ดสมาธิในสภาพคอตกสุดชวี ต ิ เนื อ

่ งจากทีท
่ เี่ รานั ่ ง
อยูถ
่ ก
ู คั ่นกลาง
ด ้วยไอ ้กรี นตุด
๊ ยั กษ์ทส ิ
่ี าคั ญมั นยั งลอ่ ควงเราทั ง้ คูใ่ ห ้แนบชดแมง่ เข ้าไปอีก อึดอั ดโว ้ยยยยยยยยย
กูอยากตายอยากหายไปจากจุดนี ม ้ าก
“มึงปลอ่ ยแขนกูกอ
่ นได ้มัย ิ หน ้ากับ
้ หรื อจะให ้กูเตะปลิวกอ
่ นถึงจะเข ้าใจ” วา่ พลางหันไปเผชญ
ตัวปั ญหาด ้วย
“ไทน์~ ไทน์กล า้ ทากับเมียแบบนั น

้ เหรอ”
“หนึ ง่ ...” พอผมเริ ม

่ นั บไอ ้กรี นมั นก็ผวาทาหน ้าสยองทั นที แตก
่ ย็ ั งไมม
่ ท
ี า่ ทีวา่ จะปลอ่ ย
ขณะเดียวกันมือก็ยังคงเกีย ่ วไอ ้สารวั ตรไว ้ด ้วย
ทาไม มึงเป็ นกางฝากทีห

่ มุนเกลียวแบบสไปรอลกับต ้นตะแบกเหรอ
“ไทน์ตัวจะทากับเค า้ แบบนี จ ุ สา่ หซ

์ อ
้ ริ งๆ เหรอนี เ่ ค า้ ก็อต ้ื ขนมมาให ้นะ”
“สอง...”
“ถึงตัวจะวา่ ขนมเค ้าไมอ่ ร่อย แตเ่ ค ้ารู ว้ า่ จริ งๆ แล ้วตัวก็ชอบ จริ งมั ย
้ วั ตรขา”
“สาม!”
“แอร๊ยยยยยยยยยย” เสย ี งควายบรรลือโลกได ้แผดเสย ี งระดับร ้อยล า้ นเดซเิ บลจนคนภายใน

ห ้องถึงกับหันมามองเป็ นตาเดียว ทั นทีทผี่ มหยั ดตัวขึน ้ และตัง้ ทา่ จะถีบอีกฝ่ าย ไอ ้ตุด
๊ ยั กษ์มันก็
วิง่ วนไปรอบห ้องเกาะคนนั น
้ ซบอกคนนี อ ้ ยา่ งหาทีพ่ งึ่ โธ.
่ ..ไอ เ้ หีย
้
่ ้องชมรมดนตรี ไมใ่ ชง่ านประเพณี วงิ่ ควายมึงวิง่ ทาสนตี

“หยุดโว ้ย! นี ห ้ นอะไร” เมือ ี งอั น
่
เสย
พิโรธโกรธาของประธานชมรมอยา่ งไอ ้พีด ่ ม
ิ ดังขึน
้ ทุกการเคลือ
่ นไหวก็เป็ นอั นหยุดชะงั ก
เนื อ
่ งจากผมกับไอ ้กรี นเราตา่ งอยูใ่ นสถานะพร ้อมจะถูกเขีย ่ ออกจากชมรมกันเต็มที่
“พีด
่ ม
ิ ...”
“อะไรของมึงไอ ้กรี นกูบอกมึงวา่ ไง”
“ให เ้ ข ้ามานั ่ งเงียบๆ”
“แล ว้ มึงเงียบมั ย
้ ”
พอเห็นทา่ จะอ ้าปากเถียงกลั บ ไอ ้ดิษทั ตก็จัดหนั กด ้วยการดา่ สวนกลั บมาแบบไมม ่ พ ี ักหายใจ

ั
สรุ ปกูรอดแบบไมร่ ู ้ตัว สงสยจริ งๆ วา่ ชาติกอ
่ นไอ ้กรี นเคยทากรรมหนั กกับพีม
่ น
ั หรื อเปลา่ พอ
กลายมาเป็ นรุ น
่ พีร่ น
ุ่ น ้องในชมรมเลยโดนกน
่ ดา่ แบบไมม
่ ช ้ิ
ี นดี
่ ัวเองได ้แล ว้ สว ่ นปี สองทีส

“นั ่ งทีต ่ อนน ้องอะ่ ใครทาตัวน่าราคาญกูอนุ ญาตให ้เตะปากมั นได ”
้
พน
่ น้ าลายจบก็เดินจากไปทิง้ ไว เ้ พียงความเย็นยะเยือกยิง่ กวา่ ลอร์ดโวลเดอมอร์
้
ผมกับไอ ้สารวั ตรแยกกันซอมอยู ค
่ นละกลุม
่ เด็กใหมย่ ั งต ้องเรี ยนอยูอ่ ะไรอีกมาก วั นนี แ
้ พร
ไมไ่ ด ้แวะเข ้ามาทีช
่ มรมเพราะบอกวา่ คณะแพทยม
์ ก ี จิ กรรมอะไรสกั อยา่ ง ดังนั น
้ ผมเลย
ไมร่ ู ้จะ
เต๊าะใครนอกจากไอ ้กรี นทีพ ่ ร ้อมจะถวายตัวเองใสพ ่ านให ้ผมเต็มที่
่ อินโทรเพลงนี้ ดู เพลงงา่ ยๆ มีสค
“น ้องๆลองเลน ่ี อร์ด” พีแ
่ อร์บอกกับทุกคน สว ่ นผมหลั ง
จาก
เริ ม ั
่ จั บกีตาร์ได ้สกพักและได ้ครู ดอ
ี ยา่ งไอ ้สารวั ตรผมจึงเลน
่ และจั บคอร์ดได ้ลืน่ ขึน
้
“ไทน์...” พอตัง้ ใจจะเลน

่ ไอ ้กรี นก็ขด
ั ขึน
้ มาอีก
“อะไร พูดไร ส
้ าระกูฟ้องพีด
่ ม
ิ นะมึง”
“ไทน์กับวั ตรขาเป็ นอะไรกันอะ่ ”
ื กน่า”
“เสอ
“ชอบกันจริ งๆ เหรอ”
่ื อยูด
“ถ ้ากูบอกวา่ ชอบมึงก็ไมเ่ ชอ ่ ี เพราะงั น
้ กูจะชอบหรื อไมช่ อบใครกูกไ็ มช่ อบมึงโอเค๊” รู ้วา่
ึ แย ่ แตก
่ ค
็ งดีกวา่ พูดอ ้อมค ้อมและคาราคาซงั อยูแ
อาจทาให ้คนฟั งต ้องรู ้สก ่ บบนี้
“ไมเ่ ป็ นไรเรายอมเป็ นเมียเก็บไทน์ แม ้จะไมไ่ ด ้รับความรั กแตก

่ ไ็ ด ้อยูใ่ นสายตา” กรรม...ทีค
่ ด
ิ
ไปอะ่ ผิดหมดทุกอยา่ ง ตอ่ ไปผมจะไมป
่ รานี มันแล ้วนะ
“เปลีย
่ นใจจากกูเถอะน่า”
“มิอาวววววว”
“งั น
้ ก็เงียบเถอะวะ่ ราคาญ มึงเห็นมั ย
้ วา่ คนอืน ้
่ เขาตัง้ ใจซอมกี
ตาร์กัน”
“แลว้ ทาไมว ัตรขาเอาแตม

่ องไทน์อะ่ ”
“…!!”
“นี ก ้
่ ็เรี ยกวา่ ตัง้ ใจซอมกี
ตาร์เหรอ เชอะ!”
้ี ววินาทีนัน
เสย ้ ผมหันกลั บไปมองคนถูกพาดพิงซงึ่ นั ่ งอยูก
่ นอีกมุมหนึ ง่ ของห ้อง และ
ก็
เป็ นเหมือนกับทีไ่ อ ้กรี นพูดไว ้เพราะสายตาของไอ ส
้ ารวั ตรกาลั งจ ้องมาทีผ ่ มจริ งๆ ดังนั น
้ ไทน์คน
ชคิ เลยต ้องสง่ รหัสพิเศษกลั บไปเป็ นการทั กทายด ้วยการชูนวิ้ กลางขึน ้ ไปให ้
แตค
่ นทีไ่ ด ้รับกลั บกวนตีนกลับด ้วยการสง่ ยิม
้ แบบน่ารั กปนความสยองของมั นกลับมา
ั เลน
่ กับคนบ ้าก็เลยต ้องป่ วนประสาทอยา่ งนี แ
สด ้ หละ
“น ้องไทน์ตงั ้ ใจหน่อย”
“ครั บๆ” สุดท า้ ยก็จาต ้องสะบั ดเรื อ

่ งไมเ่ ป็ นเรื อ
่ งออกจากหัว แล ้วหันมาตัง้ หน ้าตั ง้ ตากับการเลน
่
กีตาร์แทน
ึ ของผมชวี ต
ในความรู ้สก ิ มหา’ลั ยอิสระมากและกิจกรรมก็เยอะสุดๆ เด็กปี หนึ ง่ ทุกคนต ้องทา
กิจกรรมภาคบั งคั บแทบทุกอยา่ ง สว ่ นการเรี ยนก็จะเน ้นหนั กไปทีว ่ ช
ิ าพืน
้ ฐานอยา่ งภาษาไทย
่ึ
ภาษาอั งกฤษซงทุกคณะต ้องเรี ยนเหมือนกัน ดังนั น ้ วิชาคณะของผมอยา่ งนิ ตศ ิ าสตร์ในเทอมแรก
ก็เลยมีแคส
่ องตัว ชวี ต ิ ตไ์ ปอีก
ิ ชล
ทีส
่ าคั ญคือผมกลายเป็ นเด็กกิจกรรมอยา่ งแท ้จริ ง นี ไ่ มอ่ ยากให ้ตัวเองขึน ้ ไปสองเลย ได ย้ ิน
พวกรุ น ่ มง่ โอดครวญกันใหญว่ า่ อยากตายซ้าตายซอนให
่ พีแ ้ ้มันรู ้แล ้วรู ้รอดไป
้
การซอมกิ นเวลานั บชวั ่ โมงกอ
่ นพีป
่ ี สองจะปลอ่ ยให เ้ บรกสบ ิ ห ้านาทีแล ้วมาซอมต ่
้
อ ผมมั กจะ
ขลุกอยูท
่ ชี่ มรมวั นละประมาณสองชวั ่ โมงแล ว้ คอ่ ยออกไปหาอะไรกิน ซอมหลี ้ ดในบางวั น แล ้วก็
ออกไปเทีย ่ วกับพวกพระเอกมันบ า้ ง ซงึ่ สว ่ นใหญจ่ ะเน ้นหนั กเป็ นวั นหยุดสุดสปั ดาหม
์ ากกวา่
“ปี หนึ ง่ มีเรื อ

่ งแจ ้งให ้ทราบ” หลั งจากห ้านาทีแรกของการพักเบรกผา่ นไป รุ น
่ พีป
่ี
สงู คนหนึ ง่ ก็
่ ่ี มข
เปิ ดประตูเดินเข ้ามาในห ้องแบบไมป ี ลุย
่
“มีอะไรครั บ” ใครคนหนึ ง่ พูดขึน
้
“นี ก
่ ็หลายสปั ดาหแ
์ ล ว้ ทีม
่ ก
ี ารเรี ยนในชมรมดังนั น ้ พีก
่ ็กลั ววา่ น ้องๆ จะลืมการวั ดผลไป” หายนะ
มาแล ว้ ครั บ เกลียดความมีประสท ิ ธิภาพทีแ
่ ปะไว ้บนหน ้าผากของรุ น ่ พีช
่ มรมนี จ
้
ริ งๆ
“จาทีเ่ คยอั ดคลิปสง่ เข ้าเมลม

์ าได ้มัย
้ นั ่ นแหละคราวนี จ
้ ับคูก
่ ันเลน
่ กีตาร์โคฟเวอร์เพลงแล ้
วอั ด
วิดโี อสง่ มาให ้ดิษทั ตด ้วย เดีย
๋ วจะคอมเมนตร์ ายคน ทีส ่ าคั ญใครไมผ
่ า่ นเกณฑต
์ ้องอยูซ ่ มเพิม
่ อ ่
อีกหนึ ง่ ชวั ่ โมงทุกวั น”
่ !่ี !!!! เลน

“โหพ ่ ยั งไมถ
่ งึ ไหนเลยครั บ”
“พีค ้ิ สุดคาพูดของคนหน ้าห ้อง ทุกบริ เวณก็เต็มไปด ้วยเสย

่ ้าาาาาาา” สน ี งบน
่ ออดๆ แอดๆ ของ
บรรดาปี หนึ ง่ และทีห่ นั กหนากวา่ นั น
้ คือคนทีไ่ มม่ พ
ี น
้ ื ฐานเลยอยา่ งพวกผมจะเอาปั ญญาทีไ่ หนไป
เลน
่ วะ
โทรหาแพรดีมย
ั ้ จะได ้จับคูก
่ เพลงแฮปปี้ เบิรด
่ ันเลน
์ เดย ์
“ใครได ้คะแนนเยอะสุดมีรางวั ล”
“ไมอ่ ยากได ้ครั บ”
“เอาตีนกูกอ
่ นมั ย
ั พักประธานชมรมอยา่ งไอ ้ดิษทั ตก็โผลม
่ าพร ้อมกับถ ้อยคาร ้ายๆ แมง่ ไม่
้ ” สก
เคยถนอมหัวใจดวงน ้อยของรุ น ่ น อ้ งปี หนึ ง่ เลย ไอ ้จิตใจหยาบโลน
“พีด
่ ม
ิ ...”
“บน
่ ทาไมคะผู ้หญิง ไมเ่ อาไมร่ ้องไห ้ สง่ มะรื นนี น
้ ะคะทุกคน” เกลียดทา่ ทางจีบปากจีบคอของ
่ ันฉิ บหาย พูดจบก็สา่ ยตูดจากไปทิง้ ไว ้แตเ่ พียงพวกฝึ กใหมท
่ ก
พีม ่ี าลั งลนลานได ้ท่ี
แตก
่ ม
็ เี พียงคนเดียวทีไ่ มไ่ ด ้แสดงอาการร ้อนรนเลย...
“อยา่ กระโตกกระตากไปนะทุกคน”
สุขม
ุ และเยือกเย็น
“เราจะต ้องผา่ นมั นไปให ้ได ้”
แถมยั งเป็ นคนดีให ้กาลั งใจเพือ

่ อีกตา่ งหาก คุณรู ้มัย
้ ครั บวา่ คนคนนี ค
้ อ
ื ใคร
“เราจะไมย่ อมแพ ้ ไมม

่ อ
ี ะไรยากเกินไป...ไมม
่ อ ่ี อะไร แอร๊ยยยยยยยย”
ี ะไรยาก...ไมย่ ากเชย
ไอ ้กรี น...
หมดกันทีก
่ พ
ู ลา่ มมา -_-
“น ้องๆ พีแ ่ นะนาวา่ เราจั บคูก ่ ับเพือ

่ นทีม
่ พ ้ื ฐานกีตาร์มากอ่ นดีกวา่ อีกอยา่ งจะได ้ชว ่ ยกันบอก
ี น
วา่ ตรงไหนถูกหรื อตรงไหนผิด เพราะหลั งจากนี อ ้ ก ้
ี ไมน
่ านเขาจะให ป
้ ี หนึ ง่ ไปซอมเล่
นกีตาร์กับพีๆ่
ทุกชน ั ้ ปี แล ้วนะ” พีแ่ อร์ชว ่ ยแนะข ้อเสนอพร ้อมเหตุผลแสนยาวเหยียดมาให ้ และทุกคนก็พยั ก
หน ้าเห็นด ้วยเชน ่ กัน
“ไทน์...ไทน์จะคูก
่ ับใคร”
“ไมใ่ ชเ่ รื อ
่ งของมึงครั บไอ ้กรี น ไปหาคูม
่ งึ ไป”
“ช!ิ ! เราคูก
่ ับวั ตรขาดีกวา่ ”
่ ันที
ขวั บ! ผมเหลือกตาใสท
“ทาไมต ้องชก ั สห
ี น า้ ใส ่ โอเคเราคูก
่ ับเอิรน
์ ก็ได ้” ไมพ
่ ด
่ื ทีเ่ พิง่
ู เปลา่ มั นรี บแจ ้นไปหาเจ า้ ของชอ
เอย่ ถึงอยา่ งรวดเร็ว
เอิรน
่ เี่ พิง่ เข ้ามาอยูช
์ เป็ นสมาชก ิ ใหมท
่ มรมพร ้อมกับไอ ้กรี นก็จริ ง แตเ่ ป็ นคนมีพน
้ื ฐานกีตาร์อยู ่
แล ว้ ก็เลยได ้อยูอ
่ ก
ี กลุม
่ หนึ ง่ ทีส ่ าคั ญคือพวกผู ้ชายหา่ มหืน ่ ยั งทั ง้ แซวทั ง้ หยอดไมข่ าดอีก
ตา่ งหาก
ผมวา่ เอิรน
์ เป็ นผู ้หญิงเทๆ่ ทีแ
่ รร์ไอเท็มนะ เสยี อยา่ งเดียวคือไมต
่ รงสเป็ กไทน์คนชค
ิ เนื อ
่ งจาก
กูนัน
้ ...ชอบคนนมใหญแ
่ ละคิขเุ หมือนตุก ๊ ตาเดินได ้มากกวา่
“พีแ
่ อร์แล ้วอยา่ งนี แ
้ พรไมม
่ าต ้องทายั งไงครั บ” ผมขยั บตัวเข ้าไปถามรุ น
่ พีห
่ ลั งจากทุก
คนแยก
ย ้ายจั บคูก
่ ันชุลมุน
“เดีย
๋ วฝั่ งโน ้นเหลือเศษคนนึ งก็ให ้คูก
่ ับแพรแล ว้ กัน”
่ นฝั่ งเราเยอะกวา่ นะครั บอยา่ งน ้อยก็ต ้องมีคน

“แตค
ู่ งึ ทีต
่ ้องจั บกันเอง” ทีพ
่ ยายาม
พูดคืออยากคู ่
กับแพรอะ่ จะเอา จะเอา
“โน๊ตกับเจง๋ คูก
่ ันแล ้ว” แอ ้ะ!
“งั น
้ ผมไปถามเพือ
่ นฝั่ งโน ้นกอ
่ นนะครั บ”
“จ ้า”
ถึงกับคอตกเดินไปหาเพือ
่ นอีกกลุม
่ ตรงมุมห ้อง
“สารวั ตรมึงมีคย
ู่ ัง” เจ ้าตัวเงยหน ้าขึน
้ มามองผมขณะกาลั งนั ่ งขั ดสมาธิเขียนคอร์ดบ ้าบอไมด
่ ู
สภาพแวดล ้อม
“ตอนแรกคูก
่ ับเอิรน
์ ตอนนี ไ
้ มม
่ ค
ี แ
ู่ ล ้ว”
“งั น
้ มึงคูก
่ ับกูนะ”
“…”
“ได ย้ ินป่ ะเนี ย

่ ”
้ ยู”่
“อืม ก็รอมึงพูดคานี อ
้ นสุดชวี ต
“มึงก็...กูเขิน” ผมตอบแบบกระมิดกระเมีย ิ ไอ ห
้ า่ เวลาแบบนี ก
้ ็เนี ยนเอาใจได ้ดีตลอด
“เบะปากมองบน เค า้ ยั งอยูน ่ ่ี เค ้าชอบไทน์อยู”่ ไอ ้กรี นรี บแทรกขึน้ ทั นควั น ทาเอาคนหน ้ามึน

อยา่ งไอ ส
้ ารวั ตรถึงกับเกาหัวและหันหลั งใส ่ สว ่ นผมก็รบ ี เดินหนี ทันที ไมอ่ ยากอะไรกับไอ ้กรี นมั น
มากครั บ คิดอุตริ จะปลา้ ผมเมือ ้
่ ไหร่กไ็ มอ่ าจรู ้ได ้เฮอ...หั วใจ
Rrrrrrrrrrrrrrrrrrrr
ตกดึก สญ ั ญาณทางมือถือร ้องเตือนขึน ้ หลั งจากผมกาลั งนั ่ งเลน ่ เกมอยา่ งมีความสุข และความ
สงสยั ก็มากขึน
้ ทุกทีเมือ
่ หนึ ง่ ในแก๊งพระเอกอยา่ งไอ ้ฟ่ งตอ่ สายเข า้ มา มึง...แปลกมาก ปกติเวลา
สามทุม่ แบบนี ม้ ันไมโ่ ทรหาเพือ ่ นนะครั บ ทุกทีเห็นคุยแตก
่ ับแฟนเดก ็ แตเ่ พือ ่ ไมใ่ ห ้เป็ นการ
ี ั
เสยเวลา รั บโทรศพทล์ ะกันนะจะได ้ไมเ่ ป็ นภาระตอ่ การเดา
ี งร ้องขึน
“วา่ ไงมึง ลม...” พูดไมท
่ ั นจบประโยค ปลายสายก็แผดเสย ้ มาทั นที
ื อออออ ไอ ้ไทน์]
[ฮอ
“ไอ ้ฟ่ งมึงเป็ นอะไร ร ้องไห ้ทาไม” ผมถามด ้วยความร ้อนรน แตก ่ ไ็ มไ่ ด ้คาตอบเพราะแมง่ สะอึก
สะอืน ้ ไปเกือบนาที ผมเลยรอให ้เจ ้าตัวเรี ยกสติกับมากอ ่ นถึงคอ่ ยถามยา้ สาหรั บเพือ ่ นผมให ้เกิน
ร ้อยครั บ คา่ โทรมั นออกเลยไมค
่ อ ่ ยซเี รี ยสอะไร
“สรุ ปมึงบอกกูได ้หรื อยั ง”

[ไอ ้ไทน์กอ
ู กหัก]
“เหยดดดดดดดดดดด”
[น ้องเขาทิง้ กูไปแล ้ว แมง่ กูเห็นกับตา มั นไปกั บไอ ้แว๊นทอ่ ดังนั ่ น]
“ไอ ้ฟ่ งใจเย็นโว ย้ บางทีมงึ อาจเข ้าใจแฟนมึงผิด”
้ นไร พอกูเดินเข ้าไปถามแมง่ ก็บอกนั ่ นแฟนใหมม

่ ั น เลว!]
[ผิดสนตี
“เออเลว ทิง้ คนดีอยา่ งมึงได ้ไง” วินาทีนรี้ บ

ี ตามน้ ากอ
่ นเลย กลั วเพือ ึ ขั ดใจน่ะครั บ
่ นมั นจะรู ้สก
แคน
่ ม ึ เคว ง้ เต็มทนแล ้ว
้ี ันก็คงรู ส
้ ก
[ไอ ้ไทน์มงึ มาเป็ นเพือ ึ ]

่ นกูหน่อย ฮก
“ไปไหน”
ื ออออ]
[กูอยากเมา อยากเมาให ้ลืมโลก มาเจอกับกูทรี่ ้านมาเมาบาร์นะ ฮอ
“แล ว้ ไอ ้เผือกกับไอ ้โอมอะ่ มึงได ้บอกมั นมั ย

้ ”
[เรี ยบร ้อยละ ตอนนี ก

้ อ
ู ยูก
่ ับพวกมั นทีร่ ้านแล ้ว มึงแมง่ ต ้องรี บมานะ] แล ้วก็วางสายไป
โอ ้โห! เร็วกวา่ กูกไ็ อ ้สองตัวนั ่ นแหละ อะไรคืออกหักแล ้วจองร ้านเหล ้าแบบทั นดว่ นขนาดนี ว้ ะ
ใจจริงผมไมอ่ ยากให ้เพือ ่ นต ้องอกหักแบบนี เ้ ลยให ้ตาย ไมใ่ ชเ่ พราะหว่ งมั นนะครั บ แตม
่ ั นเปลือง
ั !
ตังคค
์ า่ เหล ้า ไอ ส
้ ด
สุดท า้ ยก็จาต ้องคว ้ากุญแจรถลากสงั ขารออกไปเซยฮ์ ั ลโหลและให ้กาลั งใจเพือ ่ นถึงที่ เป็ นปี
หนึ ง่ อายุแค่ 19 เข ้าผั บก็ไมไ่ ด ้ แมง่ ก็เสอ ื กฉลาดหาร ้านนั ่ งชล
ิ ตเ์ ล็กๆ สงั ่ แอลกอฮอลม
์ า
แดก
ระบายความเครี ยดกันได ้ ผมเดินมองหากลุม ่ เพือ
่ นภายใต ้ความมืดสลั วกระทั ่งเห็นไอ เ้ ผือกยกมือ
ขึน
้ มาเท า้ คางทาหน ้าเหม็นเบือ ่ ถึงได ้รู ้…
“ไงมึง ดีขน
้ึ ยั ง” เอย่ ถามออกไปพร ้อมกับทิง้ ตัวลงนั ่ ง
้ นอะไรละ่ มาถึงก็สงั ่ เหล ้ากระดกอยา่ งเดียว นี ล

“สนตี ่ อ
่ ไปครึ ง่ ขวดละ” ไอ ้เผือกเริ ม
่ ต ้นสาธยาย
ความบ ้าบอของไอ ้ฟ่ งทั นที และไอ ้โอมก็เตรี ยมพร ้อมในการเลา่ ให ท
้ ีมเสอ ื กทีหลั งแตอ่ ยากรู ้
เรื อ
่ งราวกับคนอืน
่ อยา่ งผมฟั งด ้วย
“แฟนมั นนอกใจ เสอ ื กรั บไมไ่ ด ้เพราะให ใ้ จเขาไปเต็มๆ กูกเ็ ตือนแล ้ว ความรั กของเด็กมั ธยมจะ
เอาอะไรมั ่นคงยั ่งยืนวะ นี ก
่ ็หนี ตามเด็กแว๊นท ้ายซอยไปละ หมดกัน”
ื อออออ อึก! แมง่ ไมเ่ ข ้าจาย น ้องทากับพีแ

“ฮอ ่ บบนี เ้ หมือนกับใชตี้ นขยีห
้ ัวจายของพีใ่ ห
้แตก
่ี
ออกเป็ นเสยงๆ มั นเจ็บปวด...มั นร่าร ้องจะไปหาเธอ”
“เพลงนี เ้ ป็ นเพลงทีเ่ ราไมไ่ ด ้เลน
่ มานานแล ้วแตจ่ ูๆ่ ก็อยากเลน
่ ขึน ี งคนอกหัก
้ มา ไหนขอเสย
หน่อย”
“วู ้ววววววววว” ไอ ้ฟ่ งแหกปากทั นทีทน ่ี ักร ้องบนเวทีพด

ู จบ คือมึงจะร ้องเพลงอะไรก็ได ้
แตม ่ งึ
ร ้องเพลงอกหักตอนเพือ ่ นกูโดนทิง้ ไมไ่ ด ้ มั นสะเทือนใจและอาจเป็ นเหตุในการฆา่ ตัวตาย ไอ ้
ฟายเอ๊ย
“เรามาร ้องพร ้อมกันเถอะนะครั บ...ฉั นเหมือนคนไมม

่ ก
ี าลั งและหมดแรงจะยืนจะลุกจะเดินไป
...”
“ฉานเหมือนคนกาลั งจาตายทีข ่ าดทีข

่ าดอากาศจะหายจาย ฉานเหมือนคนทีโ่ ดนเธอแทงข ้าง
หลั งแล ้วมานทะลุถงึ หัวจาย...”
“ใจเย็นมึง” ไอ ้โอมถึงกับเอือ
้ มมือไปตบบา่ ไอ ้ฟ่ งแรงๆ เมือ่ เห็นวา่ มั นเอาแตร่ ้องเพลงพร ้อมกับ
ร ้องไห ้ออกมา ไอ ้ควาย ไอ ้นักร ้องเหีย้ เพลงมีเป็ นหมืน
่ เป็ นแสน ทาไมถึงเสอ ื กอยากจะร ้อง
เพลง
นี ว้ ะ
“เธอจะให ้ฉั นมีชวี ต

ิ ตอ่ ไปอยา่ งไร ชว ่ ยกันร ้องนะครั บ...”
ั อยา่ ง อยากตายยยยยยยยยย”
“มา่ ยยยยยยยยมี อีกแล ้ว กับเธอ...ไมม
่ เี หลือสก
ชว ่ งเวลานรกได ้อุบัตข
ิ น
้ึ อีกครั ง้ หลั งจากเพลงแทงข ้างหลั งทะลุถงึ หั วใจจบลง นั ่ นคือการแดก
เหล ้าแบบอั นลิมต
ิ ประเด็นมั นไมไ่ ด ้อยูท ่ ไี่ อ ้ฟ่ งแดกอยูค
่ นเดียวหรอก แตม
่ ั นดันเหีย ้ ทีอ่
กหักแล ้ว
ื กอยากให เ้ พือ
เสอ ่ นปลอบใจด ้วยการนั ่ งกินเหล ้าเป็ นเพือ ี งแก ้วชนกันไอ ้ฟ่ ง
่ น คือถ ้าไมไ่ ด ้ยินเสย
ไมย่ อมครั บ
จากหนึ ง่ แก ้ว...สองแก ้ว...สามแก ว้ ...จนตอนนี เ้ หล ้าขวดแรกอะ่ หมดเรี ยบร ้อยไปละเลยต ้องสงั ่

มาใหม่ แล ้วแตล่ ะคนคอแข็งกั นซะทีไ่ หน นั กหัดดืม ่ ปี หนึ ง่ ด ้วยกันทั ง้ นั น
้ เพ
ราะมั ธยมฯ ไมค
่ อ
่ ยได ้
กินกันบอ่ ย และทั นทีทส ่ี าวเชยี ร์เบียร์มาถึงเราก็แขง่ กันสงั ่ อยา่ งกับกลั วน ้อยหน ้าโต๊ะข ้างๆ
้ งกูอยากกินแสงสอ
“เฮยมึ ่ งวะ่ ”
“ไมเ่ อาอะ่ เหล ้าไมม

่ ค
ี ณ
ุ ภาพกูแดกไปร ้อนท ้องตายหา่ กันพอดี” จะแดกแล ว้ ยั งบน
่ งุบงิบ
“มึงอยา่ มาเรื อ
่ งมาก พีค ่ งหนึ ง ่ โซดาห ้า แล ้วก็แข็งเปลา่ หนึ ง่ ” ไอ เ้ ผือกสงั ่
่ รั บเอาแสงสอ
รวบรั ดเสร็จสรรพกอ
่ นจะเอนตัวพิงหลั งไอ ้โอมอยา่ งสบายใจ
ครึ่ งชั ว ่ โมงผา่ นไป...
“เมิงเดี๋ยวกูมานะ ปวดเยีย ่ ว” ผมลุกขึ ้นยืนเต็มความสูง พอเจอฤทธิ์แสงสอ่ งเข้ าไปเป็ นอั นเดินเซ ก้ าวเท้ าไปข้ างหน้
า
้ แหลอยูร่ อมร่อ คอ่ ยๆ ลากเท้ าเดินไปยั งส้ วมหลั งร้ านเพื่อทาธุระสว่ นตัว แตพ
จะล้ มแหลไ่ มล่ ม ่ อกลั บมาก็เป็ นอั นต้ องแปลก
ใจกับพวกวงดนตรี หน้ าเวทีนิดหน่อย
ผมทิ ง้ ตัวลงบนเก้ าอี ้ มองไปยั งด้ านหน้ าด้ วยสายตาพร่าเบลอ วงที่เลน ่ ซวที่
่ ให้ กบั ร้ านยั งคงเป็ นวงเดิม เพิ่มเติมคือเสียงโหแ
ดังขึ ้นมาเป็ นระยะเทา่ นั น้
“ไหนๆ รุ ่ นน้ องสุดฮอตก็บกุ มาที่ร้านแล้ ว แจมสั กเพลงมั ย้ ” นั กร้ องประกาศผา่ นไมค์ หลั งจากนั นก็
้ มเี สียงตะโกนสนั บสนุ น

อีกคั บคั ง่
“กรี๊ ดดดดดด เอาเลย”
“วิ ้ดวิ ้วววววววว จั ดไป จั ดไป!”
“เฮ! ่ ” เสียงเฮระรอกใหญด ่ งั ขึ ้น พร้ อมกับร่ างสูงของใครคนหนึ ง่ ที่ปรากฏทา่ มกลางแสงไฟสลั ว นอกจากชื่อคุ้นแล้ วหน้ าก็
ยั งคุน
้ อี ก ต า
่ งหาก ผมได ้ แตเ่ ยงคอมองไปเรื่ อยๆ กระทั ง่ ใครคนนั นหั
อี
้ นหน้ ามามองและเราได้ สบตา
กันชั ว ่ ครู่
ไมร่ ้ ูวา่ สายตาผมดีเกินไป หรื อกรรมมั นสง่ โพยมาบอกกั นแน่ เมื่อโฟกัสของผมดันเห็นคนตรงหน้ าเป็ นไอ้ สารวั ตร
ซะอยา่ งนั น้ แล้ วมาทั งที
้ ไมไ่ ด้ แตง่ ตัวธรรมดานะครั บ มั นลอ่ เสื ้อยืดกับรองเท้ าช้ างดาวมาซะด้ วย
เหี ย้ ! นี่ ไมใ่ ชค ่ ือไอ้ สารวั ตรตัวเป็ นๆ เลย มาขนาดนี ้ใครจาไมไ่ ด้ ก็ควายแล้ ว
่ นหน้ าคล้ ายแล้ วครั บ แตค
“เฮ้ ยมึงดูดิ ใครวะ แตง่ ตัวแมง่ โคตรเท”

่ แตย่ งั มีควายบางตัวจาไมไ่ ด้
“สนจายราย แดกๆ”
เกร๊ ง! เสียงแก้ วกระทบกันทาให้ ผมเลิกสนใจกับด้ านหน้ าเวที แล้ วหันมาก้ มหน้ าก้ มตาปลอบเพือ่ นด้ วยการดืม่ เหล้ า
ตอ่ ไป
่ กีตาร์ และที่สาคั ญคนในร้ านตา่ ง
ในร้ านจะเป็ นยั งไงไมร่ ้ ูแหละ ใครร้ องเพลงอะไรก็ไมร่ ้ ูแหละ รู้ แคว่ า่ ไอ้ สารวั ตรมั นขึ ้นไปเลน
ก็ตะโกนชื่อมันไมห
่ ยุ ดหย อ
่ น
สั กพักพอโต๊ ะข้ างๆ เราเช็กบิล คนมาใหมก ็ นั มาจั บจองที่นงั ่ พร้ อมกับถือวิสาสะผลั กโต๊ ะของมั นมาติดกับโต๊ ะพวกผม
่ ห
แบบหน้ าด้ านๆ
“ขอโทษนะ ขอนั ง่ ด้ วยคน” โหย อยา่ งนี ไ้ มน

่ า่ ขอนะ
“อ้ าวไอ้ สารวั ตร” ผมโพลง่ ชื่อคนที่กาลั งเดินหน้ ามึนเข้ ามา พอเห็นวา่ คนพวกนี เ้ ป็ นเพื่อนของมั นก็เข้ าใจได้ ทน
ั ที หา่ เทกัน
มาทั งแก๊
้ ง
“ไงไอ้ ตวั วุน

่ วาย ตาปรื อเลยนะ” นี่ คือคาทั กทายแรกหลั งจากแยกย้ ายกันตรงชมรม
“ใครบอก กูไมไ่ ด้ เมาเลยตา่ งหาก”

“แตเ่ พื่อนมึงไปแล้ ว” ร่ างสูงนั ง่ ตรงเก้ าอี ้ข้ างผมซึง่ เพื่อนของมั นเว้ นไว้ ให้ เมื่อกี ้กเ็ ห็นอยูว ่ า่ นั ง่ อีกมุมหนึ ง่ ของร้
าน ลมอะไร
หอบมาเบียดคนอื่นแบบนี ้วะ
“เออ” เหลือบไปมองไอ้ เผือกกับไอ้ ฟ่งแล้ วก็ปลงตก มีเพียงไอ้ โอมเทา่ นั นที

้ ่กาลั งอยูบ่ นความ
ก ้ากึง่ ระหวา่ งเมากั บบ้ า
เพราะมั นเลน่ ยิ ้มน้ อยยิ ้มใหญอ่ ยูค่ นเดียว
“แล้ วมาทาไม”
“เพื่อนกูอกหัก กูเลยมาแดกเป็ นเพื่อน”
“เป็ นเพื่อนทีด
่ ีวา่ งั น้ ”
“ใชไ่ ง มารอแบกศพกลั บด้ วย” คิดถึงตอนที่ตอ

้ งแบกไอ้ เหี ้ยพวกนี ผ
้ มก็อยากร้ องไห้ ขึ ้นมาครามครั น เรี ยกปอเต๊ กตึง๊ น่าจะ
เร็ วกวา่
“กินเบาๆ แล้ วกัน อยา่ เมา” ไอ้ สารวั ตรเตือนผม
“อืม”
“แล้ วนี่ เพื่อนกู” สั กพักเจ้ าตัวก็หน

ั ไปแนะนาเพื่อนในกลุม่ ของมั น ถึงบอกวา่ เคยเจอกันบอ่ ยแตก
่ ไ็ มแ
่ น่ใจวา่
ชื่ออะไรกัน
บ้ าง
“สวั สดีครั บ ผมแมนโอ้ หรรม”
“โอ้ โห!”
“โทษๆ โอ้ โห”
เหยดแหม. ่ เนาะ แถมที่เหลือยั งชว่ ยกันตบมุกจนผมละ่ เพลียแทนฉิ บหาย และเพื่อนของไอ้ สารวั ตรทุกคนก็ทา
่ ..กล้ าเลน
การแนะนาตัวพร้ อมกับสโลแกนปั ญญาออ่ น เพิง่ รู้ วา่ พวกสิงหข์ าวที่เขาบอกวา่ เทน
่ กั หนาความจริ งก็ไมต
่ า่ งจากเด็กสาม
ขวบนั กหรอก
เครื่ องดืม่ ถูกสั ง่ เพิ่มเข้ ามาเป็ นเทา่ ตัวจากจานวนคนทีเ่ พิ่มขึ ้น เรานั ง่ ดืม่ กันไปเรื่ อยๆ สว่ นผมก็มจี ิบแก้ กระหายบ้ างด้ วย
ไม่
อยากเมามาก เพราะต้ องแบกไอ้ แก๊ งพระเอกกลั บ
“ปกติมงึ มาที่น่ี บอ่ ยเหรอ” ผมถามคนที่นงั ่ อยูข่ ้ างๆ หลั งจากเหงาปากมาสั กพักใหญ่
“ไมค ่ าดูพวกรุ ่ นพี่ท่ีเลน
่ อ่ ยเทา่ ไหร่ สว่ นใหญม ่ ดนตรี มากกวา่ ”
“กูเห็นสาวๆ ในร้ านมองมึง ฮอตฉิ บหาย”
“หวงกูเหรอ”
“ส้ นตีนอะไรละ่ ”
“ไอ้ ไทน์...”
“หืม”
“มีอะไรอยากบอก” ผมมองเสี ย้ วหน้ าคมของไอ้ สารวั ตร พร้ อมกับคาถามที่ผด

ุ ขึ ้นในใจและมั นเออ่
ล้ นจนต้ องเปรยออกมา
อยา่ งอยากรู้
“อะไร”
“เมื่อไหร่ มงึ จะเมา กูอยากลวนลาม”
“สั ด ลวนลามเชี่ยไรมึง แมง่ !!”
“ฮั น
่ แน่! อะไรกันเนี่ ย กูได้ ยินนะวา่ จะลวนลามกัน ร้ ายไมเ่ บานะเพื่อนผม ฮา่ ๆ” เบื่อเพื่อนมั น ชงเองตบมุกเองไมห
่ ยุด
หยอ่ นจนอยากจะตอ่ ยปากแตกรายคนแตก ่ ท
็ าได ้ แคค่ ดิ
“ไอ้ สารวั ตรมานี่ แป๊ บนึ ง”
“ครั บ เดี๋ยวกูมา” ท้ ายประโยคหันมาคุยกับคนในโต๊ ะ หลั งจากมีรุ่นพี่นกั ดนตรี คนหนึ ง่ กวั กเรี ยกตัวไป ทิ ง้ ไว้ เพียงผมกับ
แก๊ งสิงหข์ าวกลุม่ ใหญท่ ่ีทา่ ทางคอแข็งไมเ่ บา เนื่ องจากมั นลอ่ อั ดเหล้ ากันอยา่ งกับน า้ เปลา่ ลาพังกินกันเองมั นก็ไมเ่ ทา่ ไหร่
หรอก ซวยมาถึงผมที่ตอ ้ งนั ง่ แดกกับพวกมันด้ วยเนี่ ย กระทั ง่ ร้ านใกล้ ปิด ลูกค้ าทยอยกลั บกันเรื่ อยๆ ไอ้ โอมที่ตายไปศพแรก
ก็ผงกหัวขึ ้นมา
“ไอ้ ไทน์ไหวมั ย้ ” สั ดโอมถาม ขณะที่ตาของผมแทบลืมไมข่ ึ ้นเต็มแก่
“ไมไ่ หวหวา่ ”
บอกตัวเองแล้ ววา่ จะดืม่ ไมห ่ อถูกเพื่อนไอ้ สารวั ตรยุให้ กินผมเลยไมอ่ ยากเสียหน้ าซั ดมั นเต็มเหนี่ ยว ครึ่ งขวดนั น่
่ นั ก แตพ
ฝี มือกูเองครั ช
“โธอ
่ อ่ น”
“ยอม ไมไ่ หวแล้ วจริ งๆ”
“ไมต ้ งกินอีกนะ เดี๋ยว...อาวไอ้ เหี ้ยฟ่ งกับเหี ย้ เผือกกลั บไมไ่ หว” เอาตัวมึงให้ รอดกอ
่ อ ่ นมั ยไอ้
้ โอม คอมึงยั งตังแทบไม่
้ ตรง
เลย
สรุ ปคืนนี ้หนั กสุดตังแต่

้ ใช้ ชีวติ มาแล้ วครั บ แตก ็ ยายามประคองสติเอาไว ้ เพราะหน้ าที่แบกเพื่อนกลั บยั งรออยู ่ ไอ้
่ พ
เผือก
่ ีว่ีแวววา่ จะฟื น้ คงเหลือแตผ
กับไอ้ ฟ่งตายสนิ ทตาเหลือกคาโต๊ ะไมม ่ มกับไอ้ โอมที่ยงั คงมองหน้ ากันอยา่ งมึนงง กระทั ง่ ใคร
คนหนึ ง่ จั บท้ ายทอยของผมเอาไว้ แล้ วยอ่ เขา่ ลงมาจนใบหน้ าของเราอยูใ่ นระดับเดียวกัน
“ไอ้ ไทน์”
“รายยยยยย”
“ใครสั ง่ ให้ มงึ กินเยอะขนาดนี ว้ ะ เชี่ย!”
“กูเอง...” ไอ้ แมนโอ้ หรรมแทรกพูดพร้ อมกับยิ ้มเผล จากนั นก็

้ ก้มลงไปกดมือถือตอ
่ ทิ ้งให้ ผมจ้ อง
มองคนตรงหน้ าอยา่ ง
พินิจพิจารณา
“ใครอะ่ ศาลาวั ดเหรอ” ผมถาม
“อืม กินซะ กินให้ หมดแก้ ว” มือหนายื่นแก้ วอะไรบางอยา่ งให้ กบ

ั ผม
“ไมเ่ อาเดีย ๋ วมึงลวนลาม”
“ตลก น ้าเปลา่ จะได้ สร่ างเมา” มือรั บแก้ วน ้ามาก็จริ ง แตก

่ ย็ งั คงลั งเลอยู ่
“เออ กินก็กิน” ผมกระดกน ้าดืม

่ ในแก้ วจนหมด แล้ วก็นงั ่ นิ่ งๆ สั กพักก็ถกู โปะด้ วยผ้ าเย็นผืนเล็กไว้ ตรง
บริ เวณหน้ าผาก
เมื่อปรื อตาขึ ้นมามองก็เห็นวา่ ไอ้ สารวั ตรกาลั งบรรจงเช็ดหน้ าให้ อยู ่
“ดีขึ ้นยั ง”
“อืม ขอบใจเว้ ย กู...ต้ องพาเพือ่ นกูกลั บแล้ ว”
“เดีย ๋ วกูไปสง่ ให้ เพื่อนกูชว่ ยแบกไปด้ วย หอมึงอยูไ่ หน”

“เดีย ๋ วบอก”
ความทุลกั ทุเลบั งเกิดอีกครั ง้ เมือ่ เพื่อนของไอ้ สารวั ตรต้ องชว่ ยกันแบกไอ้ สามตัวที่นอนอืดตายขึ ้นมาทีละคน สว่ นผมก็
กาลั งสาละวนกับการขโมยเหล้ าที่เหลืออยูบ่ นโต๊ ะเพราะเกิดอาการเสียดายขึ ้นมา
“จะเอาไปไหน” เสียงทุม
้ ของไอ้ สารวั ตรทาให้ ผมยิ ้มแหย ถูกกักให้ ยืนอยูก่ บ
ั ที่อยา่ งจานน
“อะไร”
“วางลง”
“อุ๊ยขอโทษ! ขวดอะไรอยูใ่ นมือ”
“เสียดายวะ่ ”
“ขวดมั นสวยดี”
“โอเค๊ ” แล้ วทาไมกูตอ

้ งกลั วมั นด้ วยวะ
“เดินไหวนะ”
“สบายอยูแ่ ล้ ว กูเกง่ ” แตเ่ สือกเซ ปลอ่ ยไปตามชะตากรรมทีก่ าหนดเถอะครั บ โผเผตามร่ างสูงกวา่ ออกจากร้ านเสร็ จก็
เห็นวา่ เพื่อนของผมถูกยั ดเข้ าไปในรถคั นเดียวแล้ ว ซึง่ ก็คือรถกูเอง ขโมยกุญแจไปตอนไหนวะ
“มานั ง่ นี่ แล้ วบอกทางกลั บหอด้ วย” ผมพยั กหน้ าหงึกหงั ก พาตัวเองเข้ าไปนั ง่ ข้ างคนขั บกอ
่ นรถจะออกตัวไป ผมทา
หน้ าที่บอกทางในสภาพสะลึมสะลืออยูน่ ิดหน่อย เพื่อนไอ้ สารวั ตรขั บรถตามมา เมื่อถึงที่หมายเลยชว่ ยกันแบกพวกขี เ้ มา
ขึ ้นไปบนห้ องของผมด้ วยความทุลกั ทุเล
่ ีป่ี ไมม
หนั กสุดคือไอ้ ฟ่งที่กาลั งอาละวาดและร้ องไห้ ฟมู ฟายขึ ้นมาแบบไมม ่ ีขลุย ่
“ฉานเหมือนคนที่โดนเธอแทงข้ างหลางแล้ วมานทะลุถงึ หัวจายยยยยย ฮือออออออ เลว!”
“มึงมั นดิ ้นวะ่ ไอ้ วตั รมาชว่ ยกูด้วย” หนึ ง่ ในก๊ วนแก๊ งสารวั ตรขอความชว่ ยเหลือ เจ้ าของชื่อเลยวิง่ เข้ าไปชว่ ยแบกไอ้ ฟ่งอีก
แรง เพื่อนมั นแบกหัว ไอ้ สารวั ตรแบกตีน แตข่ ณะตะเกียกตะกายเดินขึ ้นบั นไดชันสาม
้
ปั ก!!
ตีนไอ้ ฟ่งถีบเข้ ากางกบาลกูเลย
“เฮ้ ยเป็ นอะไรมั ยวะ

้ ” ผมสะบั ดหน้ าไปมา ที่สา่ ยหัวไมใ่ ชไ่ มเ่ จ็บนะมึง กูมนึ อยู.่ ..
่ ..ไมเ่ ป็ นไร พวกมึงขึ ้นไปเลย กุญแจห้ องติดอยูก่ บ

“ไม.
ั กุญแจรถอะ่ แหละ”
่ นสว่ นผมก็นงั ่ จุมปุ๊ กอยูต่ รงบั นไดเพื่อเรี ยกสติตวั เองกลั บมา หลั งจากนั นไม่
ปลอ่ ยให้ พวกแมง่ ขึ ้นไปกอ
้ นานเพื่อนไอ้
สารวั ตรก็ทยอยกันเดินสวนลงมาพร้ อมจะกลั บไปนอนกันเต็มที่
“กลั บกอ
่ นนะไอ้ ไทน์”
“อื ้ม”
“ไอ้ วตั ร มึงจะกลั บเลยมั ย้ ” แล้ วก็หน

ั ไปถามคนที่เดินตามมาเป็ นคนสุดท้ าย
“สั กพักนึ ง”
“อยูร่ ออะไรวะ”
“รอพาตัววุน
่ วายกลั บห้ อง”
“ไมต
่ อ
้ ง แคน
่ ี เ้ อง” ผมรี บออกตัวพร้ อมกับลุกขึ ้นยืน คอ่ ยๆ เกาะราวบั นไดเดินตอ
่ ไปจนถึงห้ องพร้ อมกับมีสม
ั ภเวสีเดิน
ตามไมห
่ า่ ง
“กลั บไปได้ แล้ ว”
“ไมไ่ ด้ เอารถมาอะ่ ทิ ง้ ไว้ ที่ร้าน”
“เอ้ า! รี บโทรหาเพื่อนมึงเลย มั นคงไปได้ ไมไ่ กล”
“ขี ้เกียจ ขอนอนที่น่ี ได้ มยั ้ ”
“แล้ วจะนอนตรงไหน ส้ วมมั ยล่

้ ะ”
“หนาว...หนาว...” ยั งไมท
่ น
ั ได้ รั บคาตอบจากอีกฝ่ าย ผมก็จาต้ องเดินไปที่เตียงเพื่อเขีย ่ ผ้ าหม
่ ตรงปลายตีนขึ ้นมาหม
่
ให้
เพื่อนรั กทั งสามคน
้
หา่ นอนซะเต็มพื ้นที่ คืนนี ้คือตังใจให้

้ เจ้ าของห้ องอยา่ งกูนอนพื ้นใชม
่ ยั ้
“หนาว...” ไอ้ โอมสั น

่ หงั กยิง่ กวา่ เจ้ าเข้ าทรง ขนาดหม
่ ผ้ าให้ แล้ วก็ยงั บน
่ หนาวอีก
“ปิ ดแอร์ มยั ้ ” เจ้ าของเสียงทุม

้ เสนอความเห็น
“ก็ด”ี
นั บเป็ นการแก้ ปัญหาที่ยอดเยีย ่ ม แตเ่ พิ่งรู้ วา่ จริ งๆ แล้ วมั นโคตรจะยอดแย ่ เพื่อนทั งสามมี
้ ความสุขหลั บปุ๋ยกันไปก็จริ ง แต่

สาหรั บผมกับไอ้ สารวั ตรนั นร้
้ อนถึงขนาดเหงื่อซึม นี่ มนั เวรกรรมอะไรของคนชิคอยา่ งกูวะเนี่ ย
“ระเบียงมั ย้ ลมเย็นอยูน
่ ปลกที่ผมไมส
่ ะ” เสนอแนวทางทีไรก็เหี ย้ ทุกที แตแ ่ ามารถปฏิเสธอีกฝ่ ายได้ เลย นอกจากยา่ ง
เท้ า
เดินตามตูดต้ อยๆ
“คืนนี ้กูตอ ่ นทิ ้งตัวลงนั ง่ บนพื ้นระเบียงเพื่อรั บลม ขณะที่ไอ้ สารวั ตร

้ งนอนระเบียงจริ งเหรอว ้ า” ผมพูดออกไปเสียงออ่ ย กอ
กาลั งทาตัวโรแมนติกยืนเกาะขอบราวยิง ่ กวา่ พระเอกหนั ง
“ออกมารั บลมเดีย ๋ วคอ่ ยเข้ าไป”
“...”
“จริ งๆ ไมม
่ อี ะไรหรอกแคอ่ ยากอยูก่ บ
ั มึงสองคน”
“สั ด ขนลุก”
“กีตาร์ กไู ปไหน”
“ข้ างตูเ้ สื ้อผ้ า”
“ดูแลมั นดีมยั ้ ”
“ก็ป้อนข้ าวป้อนน ้าให้ ทกุ วั นสามมื ้อ มีอาหารเสริ มบ้ างในวั นที่มเี วลา”
“คราวหลั งอยา่ ลืมอาบน ้าให้ มน

ั ด้ วย” ยอมใจในความเหี ย้ ของมั นจริ งๆ เพราะไมว่ า่ จะตอบโต้ ยงั ไงก็ไมเ่ คย
เถียงชนะเลย
่ นจะออกมาพร้ อมกับกีตาร์ ที่สลั กชื่อเจ้ าของเอาไว้ แล้ วนั ง่ ลงข้ างๆ ผม
สั กครั ง้ ไอ้ สารวั ตรเดินเข้ าไปข้ างในห้ อง กอ
“จะสง่ เพลงอะไรให้ พี่ด”ี
“เวลานี ้มึงก็มีอารมณ์ถามนะ กูยงั ไมห

่ ายมึนจากเหล้ าผสมตีนไอ้ ฟ่งเลยเนี ย ่ ”
“เพลงสากลดีมยวะ
ั้ ”
“เบื่อมึง ฟั งกูบา้ งเถอะครั บไอ้ ควาย”
ไอ้ สารวั ตรไมพ ่ ือข้ างซ้ ายได้ เริ่ มจั บคอร์ ดเพื่อเลน
่ ดู อะไรตอ่ อีก หากแตม ่ ทอ่ นโซโลข่ องเพลงเพลงหนึ ง ่ และนั น่ ก็เป็ นเพลงที่
คุน
้ หูของผมเหลือเกิน...
ไมเ่ คยคิ ดเลย วา่ จะเจอกับวั นทีด่ ี ทีเ่ ราอยูต

่ รงนี ้
ึ ทั นที เหมื อนวา่ มี อะไร
แคเ่ พียงแรกเจอรู้ สก
เมื ่อเราได้คยุ ก็พอรู้ และดูวา่ มั นก็คงมีความหมาย
ระหวา่ งสองเราคงมี อะไร เชื ่อมขา้ งในให้ถึงกัน
มั นคือเพลงเข้ ากันดีของ Scrubb เคยวา่ ผมเป็ นเมียวงนี ไ้ อ้ สารวั ตรก็เมียน้ อยแหละว้ า และเมื่อถึงทอ่ นหนึ ง่ มั นก็อดไมไ่ ด้ ที่
จะร้ องตาม
(ตา่ งคนตา่ งเขา้ ใจ) อยา่ งงา่ ยดาย

(ตา่ งกับคนทั ว ่ ไป) ตัง้ มากมาย
(ตอบความจริ งขา้ งใน) วา่ คิ ดกันอยา่ งไร
“จาได้ มยที
่ รอกตาไปมา พยายามคิดหาคาตอบถึงเรื่ องอีกเจ้ าตัวถาม
ั ้ ่กอู ยากบอกมึง” ไอ้ สารวั ตรหยุดชะงั ก ผมจึงได้ แตก
“ตอนไหน”
“ร้ านเหล้ า”
“สั ด ที่มงึ บอกจะลวนลามกูนะ่ เหรอ เหี ้ยมาก”
“เปลา่ เนี ย ่ จะบอกจริ งๆ แล้ ว”
เสียงกีตาร์ ดงั ขึ ้นอีกครั ง้ ขณะที่ผมไมก

่ ล้ าแม้ แตจ่ ะมองหน้ าคนข้ างๆ แม้ แตเ่ สี ้ยว หัวใจ...ทาไมถึงได้ ร้ ูสกึ แปลกขนาดนี
้วะ
์ ่ีคา้ งอยูใ่ นกระแสเลือดถึงทาให้ ผมรู้สกึ ไมเ่ หมือนเดิม
หรื อเป็ นเพราะแอลกอฮอลท
“ฉั นไม่ เคยเจอใคร ไม่ ขวา ไม่ ซ้าย ไม่ สมบูรณ์ ไป

ไม่ มองแง่ ร้ายหรื อเอาแต่ ใจ แต่ มีอะไรไม่ ธรรมดา”
ผมคงเมา ไมก
่ ฝ
็ ั นไปแน่ๆ
“ฉั นไม่ เคยเจอใคร ไม่ เร็ วไม่ ชา้ ไม่ น้อยเกินไป

แต่ มีอะไรที่ดกี ว ่ าใคร ลงตัวกับใจอยูก
่ นั ได้ พอดี”
เพลงจบลงโดยที่เราไมไ่ ด้ มองหน้ ากันเลย ไมก

่ ล้ ามองวะ่ กูกลั วอะไรก็ไมร่ ้ ูเว้ ย อีกอยา่ ง...มือทั งสองข้
้ างตอนนี ้ทาไมถึงได้ สนั ่

หงั กแบบนี ้ด้ วย
“กูไมไ่ ด้ ชอบคนสวย”
“รู้ มึงบอกกูวน
ั นั น้ แตก
่ ชู อบ” จนตอนนี ผ
้ มก็ยงั คงก้ มหน้ า
“กูไมไ่ ด้ ชอบคนน่ารั ก หรื อเกง่ ”
“ตา่ งกับกูลบ
ิ ลั บ”
“กูไมช่ อบอะไรที่เป็ นพิมพน

์ ิ ยม และมึงคงรู้ อยูแ่ ล้ ววา่ กูชอบอะไรไมเ่ หมือนคนอื่น”
“...”
“สงสั ยกูคงจะชอบของแปลกจริ งๆ วะ่ ”
“...”
“และก็แปลกมากๆ ที่คนคนนั น
้ ...เป็ นมึง”
มาฟิ ตทะลึง่ กัน (ft.)
ผมพลิกตัวอยา่ งยากลาบากพร ้อมกับครางอืออาในลาคอ อากาศแบบนี แ ้ มง่ โคตรไมอ่ ยากตืน

่
เลยมุดหน ้าลงกับหมอนทีต
่ ด
ิ แข็งนิ ดหน่อยเพือ ่ี าลั งแยงตาในชว ่ งเชา้
่ หลบแสงอาทิตยท ์ ก
เมือ
่ คืนกาลั งผั นดีอยูเ่ ลย ฝั นวา่ ได ้ฟั งเพลงของวงสครั บ จากนั น
้ ก็คย
ุ อะไรบางอยา่ งกับไอ ้
สารวั ตร ไมร่ ู ้ตัวเลยด ้วยซ้าวา่ เผลอหลั บไปตอนไหน กระทั ่ง...เวลานี้
“อือออออออ~” เสย ี งครางของใครคนหนึ ง ่ ดังเข ้ามาในโสตประสาท แตค ่ นอยา่ งไอ ้ไทน์โคตร

ชคิ ไมส ่ นใจหรอก นอกจากมุดหน ้าลงกับหมอนและตะบีต ้ ะบั นหลั บอยา่ งเอาเป็ นเอาตายคล ้าย
กับกลั ววา่ จะไมไ่ ด ้นอนอีกตลอดชาติ
“อือออออออ”
ี งอู ้อ้ี ขณะนอนอยูใ่ นทา่ เดิมไมค

่ ด
“ไอ ้ฟ่ งอยา่ คราง ราคาญ” ผมพูดเสย ิ ขยั บ
“จุก”
“…”
“ออกไปไอ ้ตัววุน
่ วาย”
ผมชะงั กไปชวั ่ ครู ่ คาวา่ ‘ตัววุน ่ วาย’ วนเวียนอยูใ่ นหัวเต็มไปหมด และคนเดียวทีจ

่
ะพูดประโยค
นี ก
้ ็มแ
่ ..ไอ ้สารวั ตร! ทั นทีทนี่ ก
ี ค.
ึ ถึงหนุ ่ มฮอตของบรรดาชาวมอ ผมถึงกับลืมตาขึน ้ ทั นควั นแม ้จะ
ชะงั กค า้ งอยูใ่ นทา่ เดิมก็ตาม
“ตัว...วุน ี งเรี ยบนั น

่ ...วาย” เสย ่ งิ่ ทีป
้ มาจากหมอน แตส
้ ทาให ้ผมคอ่ ยๆ ดันตัวขึน ่ รากฏอยู ่
ตรงหน ้ากลั บไมใ่ ชห ่ มอนอยา่ งทีค ่ ด
ิ หากแตเ่ ป็ นหรรมไอ ส
้ ารวั ตรตา่ งหากโว ย้
WTFFFFFFFFFFFFFF แหกกูเถอะไอ ้ฟายยยยยยยย
นั บเป็ นการทั กทายอรุ ณสวั สดิท

์ ส
่ี ยองทีส
่ ด
ุ ในรอบสองปี กูละ่ สยิวยิง่ กวา่ เปิ ดเสยี วเกยใ์ น
google ต ้องรี บตะเกียกตะกายพาตัวเองมายั งมุมเตียง ขณะทีแ ่ ผน่ หลั งก็มเี หงือ ่ ผุดซมึ ขึน
้ มา
อยา่ งรวดเร็ว
ี ตัวมาหมาดๆ
ไอ ้สารวั ตรนั ่ งจ ้องหน ้าผมเขม็ง มือข ้างหนึ ง่ กุมเป้ าเอาไว ้ราวกับเพิง่ ผา่ นการเสย
ความจริ งควรเป็ นผมมากกวา่ มั ง้ ทีต ่ ้องทาหน า้ แบบนั น ้ คือมึงเป็ นเพือ
่ นตา่ ง
คณะทีเ่ ป็ นภาระกูมาก
รู ้ตัวไว ้ด ้วย
“มึงมานอนทีน่ ไ
่ี ด ้ยังไงวะ” ถามออกไปเสย ี งลนลาน แตย่ ั งไมท
่ ั นได ้คาตอบสายตาก็ดันไป
ปะทะกับสงิ่ เล็กๆ ทีเ่ รี ยกวา่ ตัวจั ญไรเข ้าอยา่ งจั ง ไอ ้ฟ่ ง ไอ ้เผือก แอนดไ์ อ ้โอมยืนเป็ นสก
ั ขีพยาน
ด ้วยการกอดอกพยั กหน า้ หงึกหงั ก แถมสายตายั งกรุ ้มกริ ม ่ จนน่าตบอีกตา่ งหาก
ี งแรดๆ ของแก๊งพระเอกกลา่ วทั กทาย ทาเอาผมกระถดสงั ขารถอย

“อรุ ณสวั สดิจ ์ า้ ทีร่ ัก” น้ าเสย
กรู ดเข ้ากาแพงมากกวา่ เดิมแม จ้ ะไมม ่ ท ี ใี่ ห ้ถอยอีกแล ้วก็ตาม
“อรุ ณสวั สดิค

์ รั บดาลิง้ เมือ
่ คืนนอนเต็มอิม
่ มั ย
้ เอย่ ”
“มา่ ยอา่ ”
“ทาไมละ่ ครั บ”
“ก็ตัวเองน่ะส ิ กวนเค ้าทั ง้ คืนเลย”
ี งชวนอ ้วกของผั วเมียกามะลออยา่ งไอ ้เผือกและไอ ้โอมดังเข ้าโสต

“เค ้าขอโทษ~” น้ าเสย
ประสาท หลั งจากมั นกาลั งแสดงละครสุดสยองตอ่ หน ้าผมกับไอ ้สารวั ตรอยา่ งหน ้าชน ่ื ตาบาน
่ นเลน
่ มึงเหรอ” ผมเหวใสเ่ สย
“เพือ ี งดัง อีกฝ่ ายจึงชะงั กแล ว้ หันมามองตรงๆ
“ล ้อเลน
่ นิ ดหน่อยเอง ทาเป็ นคิดมากไปได ้”
“ทาไมไมป
่ ลุกกูวะ”
“ก็เห็นนอนสบายอยู ่ แถมมึงก็ดม
ู ค
ี วามสุขดีตอนทีไ่ ด ้ซบเป้ าของไอ ส
้ ารวั ตร จริ งมั ย
้
ฮวิ้ ววววววววววว”
“เลิกล ้อกู!”
“ใครล ้อ”
“เพือ
่ นเหีย้ ! สว ่ นมึง...ทาหน ้าสนตี้ นอะไรวะ แก ้ตา่ งให ้กูบ ้างดิ” ผมหวั งวา่ ไอ ้สารวั ตรจะเถียง
อะไรสก ั อยา่ งเพือ่ เรี ยกศก ั ดิศ
์ รี ของเรากลั บคืนมาบ ้าง ถึงแม จ้ ะเป็ นแก๊งเพือ
่ นสนิ ท
แตค
่ งไมม
่ ใี คร
อยากให ้พวกแมง่ จาโมเมนตน
์ อนหนุ นหรรมคนอืน ่ ตัง้ แตก
่ ลางดึกยั นรุ ง่ สางหรอก
ี งเรี ยบ หากแตม ่ อ
“จุกอะ่ ” เจ ้าตัวตอบเสย ื ยั งคงกุมเป้ าเอาไว ้อยู ่
“กูไปอาบน้ าแล ้ว เบือ

่ ขีห้ น า้ พวกมึง” สุดท ้ายจึงเลือกสลั ดยางอายออกไปด ้วยการหนี เข ้า
ห ้องน้ า หลั งจากนั น ี งนรกของเพือ
้ ไมถ
่ งึ ห า้ นาทีกไ็ ด ย้ ินเสย ่ นสามตัวเคาะประตูบอกจะหนี กลั บ
กอ
่ นซะอยา่ งนั น ้ แมง่ ทิง้ กันชด ั ๆ ไมส ่ านึ กบุญคุณทีอ ุ สา่ หแ ์ บกกลั บมาเอาซะเลย
่ ต
้ ชว ่ งเวลาทีผ
คิดแล ้วก็โมโห ดังนั น ี งน้ าไหลกระทั ่งเสร็จ
่ มอาบน้ าเลยถือโอกาสสวดยาวฝ่ าเสย
กิจ ทั นทีทเี่ ปิ ดประตูออกมาผมหวั งวา่ ไอ ้สารวั ตรจะติดสอยห ้อยตามเดอะแก๊งของผมกลั บไป
ด ้วย แตเ่ ปลา่ เลย มั นยั งอยูท ่ เี่ ดิม เพิม
่ เติมคือมองกูแบบหืน
่ ๆ
“อะไรมึง” ผมรี บยกมือขึน

้ กอดอกเพือ
่ หลบสายตาแร ้งทึง้ ของอีกฝ่ ายทั นที
“ขาวจั ง”
ู เปลา่ รี บลากสงั ขารพาตัวเองไปยั งตู เ้ สอ
“ทาไมมึงใจหมาอยา่ งนี ว้ ะ” ไมพ
่ ด ้ื ผ ้าอยา่ งรี บเร่ง บอก
ตรงๆ วา่ กลั วฉิ บหาย
“อยากจั บนมมึงอะ่ เห็นแล ้วใจเต ้นเลย”

่ อต ้องโยนเสอ ้ื ปาใสห ่ น ้าคนปากพลอ
“มึงมั นเหีย้ ” ดา่ อยา่ งเดียวไมพ ่ ยด ้วยความโมโหแบบขีด
้ ม
สุด เชานี ้ แ
ี ตอ่ ะไรวะ ทั ง้ อายทั ง้ หงุดหงิด ถ ้ารู ้วา่ สุดท ้ายจะเป็ นอยา่ งนี ผ
้ มไม่
ไปนั ่ งแดกเหล ้าเป็ น
เพือ
่ นพวกพระเอกหรอก ปลอ่ ยมั นอกหักเสย ี ใจไปคนเดียว
“อยากฟิ น”
“…” ไมร่ ู ้จะเถียงอะไร หมดคาจะดา่ แล ้ว
“เมือ
่ คืนนี ม
้ งึ ยั งให จ้ ั บเลย”
“ตอนไหน!”
“ตอนมึงหลั บ กูถามขอจั บนมได ้มัย

้ มึงก็ไมต
่ อบ กูเลยจั บแมง่ เลย” คนเราต ้องสตรองขนาด
ไหนวะถึงกล ้าพูดประโยคทุเรศๆ แบบนี ด ้ ้วยใบหน า้ เรี ยบเฉยสุดชวี ต
ิ
“…” มั นไมต
่ อบนอกจากทาหน ้าเฉยๆ ตามสไตล ์
“แล ว้ นี ก
่ โี่ มงอะ่ จะไปเรี ยนทั นมั ย
้ เนี ย
่ ”
ิ โมงกวา่ แล ้ว”
“สบ
้
“กูโดดภาคเชาเลยแล ้วกัน ขีเ้ กียจ”
“ใจตรงกัน”
“มึงอยา่ ใชค้ านี ค้ รั บสารเลว ขีเ้ กียจก็บอกวา่ ขีเ้ กียจ แล ว้ เมือ

่ คืนกูเข ้ามานอนในห ้องได
้ไงอะ่ ”
่ รงระเบียงไมใ่ ชเ่ หรอ
จาได ้วา่ กาลั งนั ่ งฟั งเพลงอยูต
“กูลากเข ้ามาเอง”
ิ ะ”
“เผลอหลั บสน
“อืม”
“แล ว้ เมือ
่ คืนเราได ้คุยอะไรด ้วยกันมั ย้ โทษทีจาไมไ่ ด ้วะ่ ” เหมือนจะเป็ นบทสนทนาตามประสา
แมวๆ แตก
่ ล็ ม ื อยูด
่ ี วินาทีนัน
้ มั นโคตรจะมึนงงเต็มแก่
“ไมไ่ ด ้คุย”
“เหรอ”
“กูบอกกั บมึงวา่ กูไมไ่ ด ้ชอบคนสวย แตม
่ งึ ชอบ” หืมมมมมม ไหนบอกไมไ่ ด ้คุยอะไรกันไงวะ
ไอ ้นี!่
“แล ว้ ไงตอ่ ”
“กูไมไ่ ด ้ชอบคนน่ารั กหรื อเกง่ ซงึ่ ตรงกันข ้ามกับมึง”
“มึงมั นโงไ่ ง”
“กูเลยบอกวา่ จริ งๆ แล ้วกูชอบของแปลก”
“สมกับเป็ นมึงแล ้วไง ต ้องดูกน ิ ต ้องคูก

ู .่ี ..อยา่ งไทน์คนชค ่ ับคนน่ารั กเทา่ นั น
้ ”
“น่ารั กแบบไหน”
“…”
“แบบกูป่ะ”
“สด ั แบบมึงไมเ่ รี ยกวา่ น่ารั กเว ้ย เรี ยกสยอง ไปอาบน้ าไป” ผมตัดประเด็นด ้วยการเปลีย ่ นเรื อ่ ง
ยืนมองดูไอ ้สารวั ตรคอ่ ยๆ ลุกออกจากเตียง เดินดุม ็ ่
่ ๆ ตรงเข ้ามาหาพร ้อมกับดึงผ ้าเชดตัวซงคาดึ
อยูท่ เี่ อวของผมออกอยา่ งถือวิสาวะ
พรึ บ
่ !!
“ขอยืม”
“ไอ ้เหีย ้ื ผ ้า
้ ยยยยยยยยย” ผมดา่ สวนกลั บไปหลั งจากเปลือยลอ่ นจ ้อนขณะหันหน ้าเข ้าตู เ้ สอ
ั คาเลย หัวใจ...
อยา่ งนี เ้ หรอทีเ่ รี ยกวา่ น่ารั ก ถ า้ เป็ นนรกจะไมว่ า่ สก
้
เพราะพากันโดดในคาบเชาของวั น ผมกับไอ ส ้ ารวั ตรเลยมานั ่ งกินข ้าวด ้วยกันหน ้าหอ ตอนแรก
ก็เหมือนจะสงบศกึ สก
ั ชวั ่ โมงสองชวั ่ โมง แตท ่ ไี่ หนได ้...นี ม
่ ันสงครามประสาทชด ั ๆ
“จะกินอะไร” มั นถาม
“มึงสงั ่ ดิ เอาทีอ
่ ร่อยๆ นะ” เพราะขีเ้ กียจคิดอาหารเลยโยนหน ้าทีไ่ ปให ้อีกฝ่ ายเพือ
่ ตัดปั ญหา
“จะรู ้มัย
้ วา่ อั นไหนอร่อย”
“งั น
้ กูเอาสลั ด”
“สลั ดตีน”
ิ ด
“สลั ดมึงทิง้ สส ั ”
“ขออาหารแบบกินได ้หลายคน”
่ องคนจะสงั ่ ทาสนตี
“มีกันอยูส ้ นอะไรเยอะแยะ เรื อ ่ งมากนั กก็สงั ่ เองเลยป่ ะ” มือของผมคว า้
เมนู อาหารโยนปิ้ วไปให ้อีกฝ่ ายสง่ ๆ เจ ้าตัวจึงรั บมาและเปิ ดอา่ นอยูส ่ องสามหน ้า
“ขอน้ าเปลา่ สองครั บ สงั ่ ละ ทีเ่ หลือเป็ นหน ้าทีม

่ งึ ” ขอบคุณนะ ชว ่ ยกูได เ้ ยอะเลย
หัวใจ...ผม
้
เลยมองซายมองขวา เห็นพนั กงานเสริ ฟ ์ อาหารโต๊ะข ้างๆ แล ้วก็อยากกินขึน ้ มาทั นที
“อยากกินทงคั ตส”ึ
“ไมเ่ อา”
“แตก
่ อ
ู ยากกิน”
ิ ตอ่ ให ้เถียงอีกกีค
“โอเคยอม” บอกแล ว้ อยา่ เถียงกับคนชค ่ รั ง้ มึงก็แพ ้จาไว ้
“มึงอยากกินอะไรก็สงั ่ ดิ”
“กินกับมึง”
“เป็ นหมาเหรอ ชอบแยง่ ข ้าวคนอืน

่ อะ่ ”
คนตรงหน ้าไมต ่ อบนอกจากยั กไหลอ่ ยา่ งกวนๆ สุดท ้ายเราก็ได ้แดกข ้าวหน ้าทงคั ตสด ึ ้วยกัน
แยง่ กันกิน แยง่ กันอร่อย กินไปด ้วยคุยไปด ว้ ยจนข ้าวทีอ ่ น ้าราวกับหา่ ฝน
่ ยูใ่ นปากแทบจะพน ่ ใสห
“นอกจากทงคั ตสแึ ล ้วชอบกินอะไรอีก” ไอ ้สารวั ตรถามขึน ้

้ ขณะมือทั ง้ สองข ้างยั งคงจั บชอน
้
และสอมจิม้ ลงบนหมูในถ ้วย
“ถามทาไม”
“ก็จะได ้รู ้ไง”
“รู ้ไปทาไม”
“จีบมึงก็ต ้องรู ้เรื อ

่ งของมึงดิ”
“มึงอยา่ มาตลก จีบไมจ่ ริ งจั งไมต

่ ้องเลน
่ ใหญข่ นาดนั น
้ ก็ได ้ ทีตอนสาคั ญละ่ ไมท
่ าเพราะมึงยั ง
ทาให ้ไอ ้กรี นเลิกยุง ่ กับกูไมไ่ ด เ้ ลย”
“พยายามอยู ่ มึงก็ให ้ความร่วมมือหน่อยดิ”
“ไม”
่
“เป็ นคนมาบอกให ้กูจบี เอง พอกูจบ ี กลั บไมส

่ นใจ ใชให ้ ้กูกันมึงออกจากคนอืน ่ แล ้วดูกด
ู ไิ ม่
เห็นได ้ประโยชน์อะไรเลย” นั บเป็ นประโยคทีย ่ ด
ื ยาวทีส
่ ดุ นั บตัง้ แตไ่ ด ย้ ินจากไอ ้สารวั ตร ตอน
แรกวา่ จะเฉยๆ ละ คราวนี้ เป็ นอั นต ้องเงยหน ้าขึน ้ ไปสบตากับอีกฝ่ ายอยา่ งปลงตก สงสย ั ตอนเด็ก
มีปมได ท้ ีละ่ พูดใหญเ่ ลย แตแ
่ ทนที ผ ่ มจะสงสารกลั บหมั ่ นไสยั ้ งไงชอบกล
“พูดแบบนี อ
้ ยากได ้อะไรไมท
่ ราบ”
ี ร์บอลหน่อย”
“ไปเชย
้
“แคเ่ นี๊ ยะ ซอมหลี
ดเสร็จจะไปดู”
ี ร์ทก
“ไปเชย ุ แมชตด
์ ้วย”
“จาเป็ นต ้องขนาดนั น
้ เลยเหรอ”
“อยากได ้กาลั งใจ” อ ้วกแป๊ บ
ี ร์เยอะอยูแ
“เมียๆ ของมึงคงไปเชย ่ ล ้ว”
“อยากได ้กาลั งใจจากมึงคนเดียว”
“เออ”
“ศุกร์นรี้ อบแรกสาย D แขง่ กับนิ ต”ิ เวรกรรม ศุกร์นก ้ี ตู ้องออกภาคสนามในฐานะหลีดคณะ

นิ ตศ ี ร์ฝั่งรั ฐศาสตร์มันก็ดช
ิ าสตร์ครั บ แล ้วจะให ้ไปเชย ู วั ่ ชาเกิ
้ นไป เอาเป็ นวา่ ...
ี ร์ในใจได ้มัย
“เชย ้ คือกูต ้องยืนโซนอยูฝ
่ ั ่ งนิ ตน
ิ ่ะ คงจะไปหามึงฝั่ งโน ้นไมไ่ ด ”
้
“แคร่ ู ้วา่ อยูต
่ รงนั น
้ ก็ดแ
ี ล ้ว”
“อยูอ
่ ก
ี ฟากสนามน่ะเหรอ”
“เปลา่ อยูใ่ นใจ”
อึง้ แป๊ บ!!
ผมจั ดการจ ้วงข า้ วเข ้าปากไมห

่ ยุด เสย ี งชอนกั
้ ้
บสอมของเรากระทบกั นไปมา แตก
่ ไ็ มไ่ ด
้น่า
ราคาญเทา่ กับการเลน
่ สงครามประสาทกันเมือ ่ ครู ห
่ รอก พอกินเสร็จก็แยกย ้ายกลั บหอใครหอมัน
็ หี่ ้องชมรมในตอนเย็นเพราะเรามีนัดอั ดคลิปสง่ รุ น
เจอกันอีกทีกท ่ พีว ่ น ั ชาไม่
ั มะรื น ถ ้าขืนยั ง
ชก ้ สง่
ก็กลั ววา่ จะโดนพีด ้
่ วิ มั นลากไสมาดา่ อีก
วั นนี ไ
้ อ ้ฟ่ งโดดทั ง้ วั น เห็นไอ โ้ อมบอกวา่ มันกาลั งไปเคลียร์กับแฟนเกา่ อยู ่ กะตัดขาดแบบ
ไมใ่ ห ้เหลือเยือ ่ ใยเลยละ่ คนเราเจ็บแคค ่ รั ง้ เดียวก็เกินพอแล ้ว ผมเองก็เห็นด ว้ ยกับประโยคนี้
ดังนั น้ หลั งจากเลิกเรี ยนในชว ่ งเย็นและกาลั งรอเรี ยนดนตรี ทช ่ี มรมผมเลยไมไ่ ด ้ออกไปเทีย
่ วเถล
ไถลกับพวกเพือ ่ นๆ นอกจากนั ่ งรอไอ ้สารวั ตรเข ้ามาทีห ้
่ ้องซอมเพื อ
่ อั ดวิดโี อ
้
“ซอมกั นดีกวา่ ” ผมบอกกั บเจ ้าตัว หลั งจากถกเถียงกันเรื อ ่ ะเลน่ นั บครึ ง่ ชวั ่ โมง
่ งเพลงทีจ
เกลียดโมเมนตน ์ ม ้ี ากครั บ มั นอยากเลน
่ อีกเพลง แตผ
่ มอยากร ้องอีกเพลง สุดท ้ายจึงแก ้ปั ญหา
ด ้วยการเป่ ายิงฉุ บซะงั น้
ฉลาดเวอ่ ร์
้
“ทาไมต ้องซอม”
“ก็จะได ้ไมผ
่ ด
ิ คิวไง”
“…”
่ ๆ สวั สดีครั บผมไทน์คนชค

“อะแฮม ิ สว ่ นข ้างๆ ผมก็คอ
ื ...”
“ผั วไทน์”
“เดีย
๋ วกูตบควา่ จริงจั งหน่อยดิ”
“นี ก
่ ็จริ งจั งแล ้วไง”
“เอาใหมๆ่ ”
ิ สว ่ นข ้างๆ ผมก็คอ
“สวั สดีครั บผมไทน์คนชค ื ...”
“เมียไทน์กไ็ ด ้”
“…” แดกจุดครั บ
“อั ดเลยดีกวา่ ราคาญ” ผมตัดปั ญหาด ว้ ยการเริ ม ่ อั ดวิดโี อ เผือ
่ ไอ ้สารวั ตรมั นจะ
ได ้จริงจั งขึน
้ มา
บ ้าง หา่ นี ไ
่ มร่ ู เ้ ป็ นอะไรเดีย
๋ วเลน
่ เดีย
๋ วจริ งจั ง กวนตีนไปหมด ราคาญโว ้ย!
่ ็เข ้าสูโ่ หมดอั ดวิดโี อโดยมีตัวดาเนิ นรายการเป็ นคนชค

หลั งตัง้ กล ้องเสร็จ เราทั ง้ คูก ิ
ทีต
่ ้องออก
รั บหน ้าแทนตลอด เนื อ ่ งจากสุดหลอ่ ของเรานั น ้ จั ดวา่ เป็ นบุคคลทีไ่ มร่ ู ้เหีย
้ อะไรเลย
“สวั สดีครั บผมไทน์คนชค ิ ชค

ิ ทาตัวดุก
๊ ดิ๊ กตัล
้ ล ้ากตัล
้ รั ก คนเกา่ คนเดิมเพิม
่ เติมคือ
ความคิดถึง
สว ่ นข ้างๆ ผมก็คอ
ื หนุ ่ มฮอตของทุกคนครั บ นั ่ นคือแท๊แดม!!”
ั ! กูเลน
่ มาเกือบร ้อย ควายน ้อยสารวั ตรตอบมาชา่ งน ้อยนิ ด แถมหน ้ามั นยั งไม่
“สารวั ตร” สด
รั บแขกอีกตา่ งหาก ถอนหายใจแป๊ บ แตด ่ ้วยความทีเ่ ป็ นคนสปิ รติ เกินร ้อยผมเลยต ้องชว ่ ยแถสุด
ชวี ติ
“วั นนี พ ่ ก
้ วกเราจะมาทาอะไรครั บสารวั ตร” พูดไปก็กระทุ ง้ ศอกใสอ ี ฝ่ ายไปด ว้ ย
“ร ้องเพลง”
“ชา่ ยยยยยยยยยยย เราจะมาร ้องเพลง แล ว้ ทาอะไรอีกครั บ” ท ้ายประโยคโยนไปให ้คนฮอต

ของประชาชนตอบ ผมภาวนาวา่ มั นจะพูดดีๆ เผือ ี เวลาอั ดคลิปกั นใหม่
่ ทีเ่ ราจะได ้ไมเ่ สย
“เลน
่ กีตาร์”
“ถูกต ้องนะคร ้าบบบบบบ เราจะมาร ้องคั ฟเวอร์ให ้ทุกคนฟั ง และฤกษ์งามยามดีกม

็ าถึง เราจะ
มาในเพลง...”
“คอร์ดหาย”
่ รั บเพลงคอร์ดหาย ฮา่ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” ไอ ้ควายยยยยยยยยยยยยยยยยยย

“ใชค
“…”
“ขอโทษครั บ นี เ่ ป็ นมุกของไอ ้สารวั ตรเอง ขีเ้ ลน ่ นะเรา” ปากบอกแบบนั น ้ แตใ่ นใจแมง่ โคตร
อยากจะดา่ เลย เพิง่ ปริ น
้ คอร์ดกันไปแหม็บๆ หายซะงั น ้ วินาทีนเี้ ลยหัวหมุนกันใหญ่ ต ้องชว ่ ยกัน
หาคอร์ดเพลงซงึ่ แท ้จริ งแล ้วมั นซุกอยูใ่ ต ้ตูดของไอ ้สารวั ตรเพราะมั นเสอ ื กนั ่ งทั บไว ้ เหยด
“มาร ้องกันเถอะครั บ” ผมนั บจั งหวะในใจ หลั งจากคนข ้างๆ เริ ม
่ บรรเลงกีตาร์
“ลองพบกันกอ
่ นจะสายเกินไป หากคิดวา่ เขานั น ่ ”
้ ใช…
“เดีย
๋ ว ยั งไมถ
่ งึ ทอ่ นร ้อง”
“อ ้าว!! ยั งเหรอ”
“เออ”
ความบั ดซบ สุดท ้ายก็จาต ้องอั ดใหม่ พังฉิ บหายวายป่ วง
และตอ่ จากนั น้ วิดโี อก็เริ ม ี ครั ง้ ซงึ่ เราตา่ งก็พด

่ บั นทึกใหมอ่ ก ู เหมือนเดิมทุกอยา่ งจนมาถึงชว ่ ง
ร ้องเพลง ต ้องบอกเลยวา่ มั นเต็มไปด ้วยความทุลักทุเลแบบฝุดๆ
“ลองพบกันกอ ่ น จะสายเกินไป หากคิดวา่ เขานั น ้ ใช ่

อยา่ เก็บไว ใ้ นใจ คนเดียวเปลา่ เปลีย ่ วใจ
หากเฉยอยูแ ่ ล ้วใครจะรู ้อะไร กวา่ จะเจอกันไมง่ า่ ย
ทีต
่ ามหามานานสก ั วั นอาจผา่ นไป
หรื อเธอจะเป็ นคนเดียวคนทีเ่ ฝ้ ารอ บางสงิ่ ทีห่ าย…”
ผมหันไปมองเสย ้ี วหน ้าของไอ ส้ ารวั ตรชวั ่ ครู่ แทบไมถ

่ งึ สามวินาทีด ้วยซา้ เพราะมั นรวดเร็ว
เหลือเกิน แตก
่ พ
็ อจะรู ว
้ า
่ เจ า
้ ของจมู กโด ง
่ และใบหน า
้ พิ มพน์ ย ิ มทีค
่ นเกือบครึ ง่
มหา’ลั ยชน ่ื ชอบ
กาลั งตัง้ อกตัง้ ใจเลน
่ กีตาร์ขนาดไหน ดวงตาของผมจ ้องมองไปทีก ่ ล ้อง สง ่ ยิม
้ แบบทีต
่ ัวเองชอบ
ทาออกไป เพือ ่ หวั งกระชากใจคนดูสก ั ครั ง้
“อาจจะเป็ นคนนี้ จะอยูต ่ รงตรงนี้

มาเติมวั นดีๆ ตอ่ จากนี ไ้ ป
อาจจะเป็ นคนนี้ ถ ้าหากเป็ นคนนี้ …”
แตแ
่ ล ้วคนตัวสูงกวา่ ก็หยุดเลน
่ กีตาร์กะทั นหัน ผมหันไปมองเจ ้าตัวด ้วยความรวดเร็วพร ้อมกับ
ี นะโว ้ยยยยยยยยยย
ขมวดคิว้ อยา่ งตัง้ คาถาม คือมึงกาลั งทาให ้งานเสย
้
ยั งไมท
่ ั นได ้กน
่ ดา่ ออกไป ริ มฝี ปากได ้รูปทีเ่ รี ยบนิ ง ่ แทบจะเป็ นเสนตรงก็ ขยั บ
“โลกทีเ่ คยวา่ งเปลา่ ม ันไมเ่ หมือนเดิมถา้ เธออยากจะรู ”้
เพลงจบลงตรงทีผ ี ในตอนท ้ายซะอยา่ งนั น

่ มยั งคงนั ่ งอึง้ เพราะถูกแยง่ ซน ้
“เออ่ ...เป็ นไงครั บ หวั งวา่ ทุกคนจะชอบกัน เราทั ง้ คูต

่ งั ้ ใจมาก จริงมั ย
้ สารวั ตร”
ื กเหลือบตามองผมแบบกวนสนตี
“…” แมง่ ไมต
่ อบครั บ เสอ ้ นสุดชวี ต
ิ
้
“เราซอมกั ่ ย
นนานมากใชม ั ้ ครั บ”
้
“นี เ่ ลน
่ รอบแรก ไมไ่ ด ้ซอมอะไรเลย” เลวกระแทกใจสุดติง ่ บางทีโกหกบ ้างก็ดน
ี ะ
้
“พูดเป็ นเลน
่ ซอมอย ่
างนาน”
“มั นโกหกครั บ”
“เลน
่ มุกอีกแล ว้ ”
่ื ”
“อยา่ ไปเชอ
“อาจจะผิดพลาดไปบ ้างขออภัยไว ้ด ้วยนะครั บ สุดท ้ายนี ฝ

้ ากไทน์คนชค ิ และสารวั ตรไว ใ้ น
หัวใจของทุกคนด ้วย สาหรั บวั นนี ส
้ วั สดีคร ้าบบบบบ” ผมโบกมือใสก ่ ล ้องด ้วยใบหน ้ายิม
้
แย ้ม ตัด
ภาพไปทีค่ นของประชาชนบ ้าง
แมง่ ...นั ่ งแคะขีม

้ ก
ู
นั บเป็ นภาพทีน
่ ่าจดจาเหลือเกิน งานนี จ ้ ะรุ ง่ หรื อจะพังก็อยูท
่ ไี่ อ ้สารวั ตรแล ้วแหละ จุดๆ
นี ค
้ อ
ื
ป่ วงเกินกวา่ จะยอมรั บได ้วา่ มั นเท่ มีเสน่ห ์ และคงปฏิเสธไมไ่ ด ้วา่ มั นน่ากระทืบทีส ่ ด
ุ ในโลก
ผมวา่ ทั นทีทไี่ ด ้พีด

่ วิ เปิ ดวิดโี อ มั นได ้โยนแล็ปท็อปไมก
่ ม
็ อ
ื ถือทิง้ แน่ ผมไมอ่ ยากนึ กถึง
ตอนที่
แมง่ เอาไปโพสตใ์ นแฟนเพจหรื ออินสตาแกรม ‘สมาคมนิ ยมดนตรี ’ เลย กลั วเหลือเกินวา่ ความ
อายจะบั งเกิด
เพราะนี เ่ ป็ นการอั ดวิดโี อทีเ่ หนื อ

่ ยทีส
่ ด
ุ ในโลก ตายหา่ แป๊ บ
และผลจากความพยายามก็ได้ แสดงผล...
ผมนั ง่ เลือ่ นอินสตาแกรมสมาคมนิ ยมดนตรี ที่มีคลิปโพสตค

์ วามยาว 15 วินาทีอยูใ่ นนั นมากมาย
้
หนึ ง่ ในบรรดาคลิป
ฝึ กหัดของปี หนึ ง่ ก็มีของผมกับไอ้ สารวั ตรปะปนอยูใ่ นนั นด้
้ วย และก็เป็ นไปตามคาด คลิปเพลง
‘คนนี ’้ ของพวกเราได้ รั บ
่ ่ีนาที
ความนิ ยมอยา่ งล้ นหลามจนมีจานวนคนดูถงึ 4000 ภายในเวลาไมก
รู้ มยว ่
ั ้ ามาจากไหน ก็เมียของสารวั ตรไง โด่
แตใ่ ครคนหนึ ง่ ก็ทาการดับฝั นยอดไลคใ์ ต้ คลิปได้ อยา่ งเจ็บปวด ชนิ ดไมเ่ หลือความฝั น ความหวั ง ทุกอยา่ งมืดสนิ ทลงทั นที
เมื่อเลือ่ นสายตาลงไปอา่ นข้ อความอั นยาวเหยียดนั น้
เพราะคอมเมนเตเตอร์ ดษิ ทั ตทาการฉะแหลก
คนนี ้ : Scrubb cover by @Tine_chic และ @Sarawatlism
(ใครอยากดูวด ิ ีโอเต็มใหเ้ ขา้ ไปที แ่ ฟนเพจสมาคมนิ ยมดนตรี )

ทอ่ นอิ นโทรถือวา่ ทาได้ดี จั งหวะและการตีคอร์ ดถูกตอ ้ งไมม
่ ีผิดเพีย้ น มาถึงทอ่ นกลางแกวง่ นิ ดหน่อยไมร่ ู้ วา่ แกวง่ เพราะ
แมง่ กากหรื อเพราะไอค ้ นขา้ งๆ ทาลายสมาธิ กนั แน่ สาหรั บฝี มื อการดีดกีตาร์ ในเพลงนี ไ้ ด้ 8/10
มาทีไ่ ทน์ ถือโอกาสนี ร้ ้องอยา่ งเดียวไมจ่ บั กี ตาร์ เลยนะมึง เสียงตอนแรกก็โอเคดี ตอนหลั งกระแดะขึ้นเสียงสองฟั งแลว้
อยากร้องไห้ตายหา่ กอ ่ นจะฟั งเพลงจบ ชว่ งแนะนาตัวมึงสองตัวนานฉิ บหาย กูกินขา้ วเสร็ จกลั บมาก็ยงั ไมร่ ้ องกันเลย ความ
เป็ นหนึ่ งเดียวตอ
้ งบอกวา่ แทบเป็ นศูนย ์ คนหนึ่ งขาด คนหนึ่ งลน
้ สรุ ปคลิ ปนี ไ้ ด้ 9 ครั บ เต็ม 100
อยากพิมพก
์ ลับไปวา่ เลว แตต
่ อบได้ แคว่ า่ ...
Tine_chic จะนาไปปรั บปรุ งครั บ
กูร้องไห้ ทาไม
แตโ่ ชคดีท่ีมกี าลั งใจดีๆ สง่ กลั บมาให้ เสมอ ทั งจากแฟนคลั

้ บของผมและทีมเมียสารวั ตร
Mink_mink สารวั ตรกับไทน์ทาได้ ดีแล้ ว เป็ นกาลั งใจให้ คะ่

happyhine_ กรี๊ ดดดดดดดดดด สามีขา แคน ่ ี ้กใ็ จละลายแล้ ว #ทีมเมียสารวั ตร
KeawGao99 อยากให้ เธอมาเลน ่ กีตาร์ ให้ ฟังที่ห้อง สั ญญาวา่ จะไมง่ อแงเลย
Green_kiki วั ตรขามีคนขอไปแล้ ว เราขอไทน์ขาไปร้ องเพลงรั กที่ห้องได้ มยั ้ สั ญญาวา่ จะไมป
่ ลุกปล า้ เธอเลยถ้ าไม่
ยินยอม
รู้ สกึ อยากเตะปิ ว้ ไอ้ กรี นไปดาวพลูโต นั บวั นยิง่ แทรกซึมอยูท่ กุ ที่ แตโ่ ชคชะตาก็ไมป
่ ลอ่ ยให้ ผมได้ วางแผนฆาตกรรมไอ้ ต๊
ดุ
ยั กษ์ สาเร็ จสั กที เนื่ องจากมีคอมเมนตใ์ หมเ่ ด้ งขึ น
้ มาจนอดให้ ความสนใจไมไ่ ด้
เป็ นข้ อความของคนในคลิปอีกคนหนึ ง ่ ที่บรรดาเมียๆ ตา่ งเฝ้ ารอให้ ตอบเหลือเกิน
Sarawatlism ขิบคุณครั บ
ขิบ? อะไรคือขิบ ขอบคุณหรื อเปลา่ ไอ้ ฟายยยยยยยย โอ๊ ยสงสารแฟนคลั บฉิ บหายชว่ ยกันตอบรั วเลย น่ารั กบ้ างละ่ เสนอ
ตัวมาสอนพิมพม ่ ไปซ้ อมหลีดที่คณะแทน
์ ือถือบ้ างละ่ ตัดนิ ว้ ข้ อใหญๆ่ ของมั นออกเห็นทีจะงา่ ยกวา่ ผมเลยเลิกสนใจเผน
เผื่อจะได้ สาระอะไรบ้ าง ไมใ่ ชม ่ ีแตส่ าระ...เลว
วั นศุกร์ สดุ สยองมาถึงเร็ วกวา่ ทีค่ ิด วั นนี จ้ ะมีฟตุ บอลแมตชท์ ่ีเทา่ ไหร่ไมร่ ้ ูของกีฬามหา’ลั ย แตม
่ นั เป็ นแมตชแ
์ รกของพวก
เราชาวคณะนิ ติศาสตร์ ทีตอ ่ ้ งท้ าแข้ งปะทะกับพวกสิงหข์ าวรั ฐศาสตร์ ในกลุม่ สายดี พวกแก๊ งพระเอกขนน ้ากับขนมมาเต็มไม้
เต็มมือ วิง่ ขึ ้นอั ฒจรรยร์ าวกับเด็กๆ ดูพวกมั นจะตื่นเต้ นมากกับการดูสาวนมโตข้ างๆ ซึง่ เรี ยนอยูค่ ณะอื่น
สว่ นผม บุคคลผูซ ้ งึ่ ขยั บไปไหนไมไ่ ด้ เพราะต้ องยกมือขึ ้นสูงค้ างไว้ กลางอากาศในทา่ ที่ทกุ คนเรี ยกวา่ ‘ยืนโซน’ รอนั กกีฬา
เดินเข้ าสนาม ชีวต ิ หลีดคณะมั นไมไ่ ด้ สวยหรู อยา่ งที่คดิ เลยสั กนิ ด ตอนแรกที่รุ่นพี่ขอร้ องให้ เป็ นผมก็ไมไ่ ด้ ปฏิเสธ เพราะมั ว
แตค่ ิดวา่ มั นคงเป็ นอีกหนทางหนึ ง ่ ที่จะชว่ ยเพิ่มความฮอตให้ ตวั เอง ซึง่ ...มั นเป็ นความคิดที่ผิดมาก
หันกลั บไปดูไอ้ สารวั ตรสิ ไมไ่ ด้ เป็ นเหี ้ยอะไรเลย แถมยั งหาตัวจั บยากฉิ บหายกลั บมีคนชื่นชอบร่วมครึ่ งมหา’ลั ย อยา่ งนี ้
จะไมใ่ ห้ โมโหได้ ยงั ไงวะ
“กรี๊ ดดดดดดดดดด” นั น
่ ไง พูดไมท
่ นั ขาดคาก็โผลม
่ าเลย
สแตนดเ์ ชียร์ สองฟากของสนามมีผ้ คู นหลั ง่ ไหลเข้ ามาจั บจองพื ้นที่เรื่ อยๆ จนเต็ม ฝั่ งนิ ติศาสตร์ เองก็ไมไ่ ด้ มีแคเ่ ด็กคณะ
เราหรอก แตย่ งั มีคณะอื่นเข้ ามานั ง่ ปะปนอยูด่ ้ วย ทางฟากรั ฐศาสตร์ ก็เชน ่ กัน เทา่ ที่กะจากสายตาแล้ วครึ่ งสแตนดน์ นก็ ั้
ลว้ น
แตเ่ ป็ นบรรดาเมียๆ ของไอ้ สารวั ตรทั งสิ
้ ้น งานนี ้คงได้ โชวฟ ์ อร์ มให้ สาวกรี๊ ดเต็มที่
ผมไมไ่ ด้ ยินเสียงจากกลางสนาม รู้ แตเ่ พียงวา่ นั กเตะทั งสองคณะก

้ าลั งยืนเรี ยงกันเพื่อรั บทราบข้ อ
ตกลง กอ ่ นจะแยกย้ าย
ให้ วอร์ มร่างกายโดยมีฝั่งสิงหข์ าววอร์ มกอ
่ นเป็ นอั นดับแรก
“ฮื ้อออออ น้ องสารวั ตร” พี่หลีดปี สองครางงึมงาเสียงออ่ นเสียงหวาน
มั นเลยอดไมไ่ ด้ ที่จะมองจ้ องไปยั งเจ้ าของชื่อ คนตัวสูงใสเ่ สื ้อบอลสีขาว ด้ านหลั งสกรี นข้ อความวา่ ‘ศาลาวั ด’ หมายเลข
12 ข้ างๆ ที่วงิ่ สง่ บอลกันไปมาก็บรรดาก๊ วนแก๊ งของมั นทั งนั
้ น้ ไมว่ า่ จะเป็ นไอ้ แมนโอ้ โห ไอ้
บอส บิ๊ก ที ทีม มากันครบทั งตั
้ ว
จริ งและตัวสารอง
กระทั ง่ การวอร์ มร่างกายจบลง เสียงนกหวีดดังขึ ้นหนึ ง่ ครั ง้ เป็ นการรวมตัวของนั กกีฬาทั งสองที
้ มเพื่อพูดคุยเรื่ องกติกา
และหลั งจากนั นเกมการแข่
้ งขั นของกีฬามหา’ลั ยในสายดีกเ็ ริ่ มต้ นขึ ้น
้ าย” เสียงเชียร์ เริ่ มดังขึ ้นจากทั งสองฟาก

“สารวั ตรสูๆ้ สารวั ตรสู ต
้
ผมที่ทาหน้ าที่เป็ นผูน้ าเชียร์ จากฝั่ งนิ ติศาสตร์ ก็เริ่ มโบกมือไปตามจั งหวะเพลงที่เพื่อนๆ บนสแตนดช์ ว่ ยกันร้ อง ทุกคนรู้ ดี
วา่ เราต้ องเชียร์ จนกวา่ นิ ติฯ จะคว้ าชั ยได้ ถึงจะเป็ นอยา่ งนั นก็ ้ เถอะ แตท ่ าไมสายตาของผมถึงมองไปที่คนเพียงคนเดียววะ
ไอ้ สารวั ตรเป็ นกองหน้ า เท้ าทั งสองข้
้ างของมั นลากบอลที่ได้ รั บจากเพื่อนวิง่ หลุดเข้ าไปใกล้ กบั ประตูอีกฝั่
งหนึ ง่ อยา่ ง
รวดเร็ว สารพัดเสียงดังอื ้ออึงในหูของผม หั วใจคล้ ายจะหยุดเต้ นเมื่อเห็นใบหน้ ามุง่ มั น่ นั นก
้ าลั งตัดสินใจทาอะไรบางอยา่ ง
ตุบ!
กลิ ง้ ตุบตับอยูบ่ นสนามหญ้ าเฉย
“โห! ่ !” เสียงโหร่ ้ องด้ วยความไมพ่ อใจจากคนฟากโน้ นสง่ มาทั นทีท่ีเท้ าของไอ้ สารวั ตรถูกสกัดจากรุ ่ นพี่คนหนึ ง่ ของคณะ
เรา หลั งจากมั นตังท่
้ ายิงทาประตูให้ ฝั่งสิงหข์ าวในชว่ งห้ านาทีแรก
อยากสะใจที่ฝั่งนิ ตฯิ ได้ บอลบ้ าง แต.

่ ..คงจะเจ็บน่าดู
เกมเป็ นไปด้ วยความเมามั น เราลุน ้ กันจนเหงื่อแตก แม้ แตฟ

่ ากของรุ ่ นพี่และเพื่อนๆ หลีดเองก็อยูไ่ มต
่ ิดที่ ตอนนี ้ไมม
่ ใี คร
ร้ องเพลงเชียร์ แล้ วครั บ แถมยั งไมเ่ ต้ นกันแล้ วด้ วยนอกจากปั กหลั กโบกธงและป้ายเชียร์ คณะตัวเอง พว่ งด้ วยข้ อความ ‘แพ้
ให้ สารวั ตรก็ไมเ่ ป็ นไร’ อีกตา่ งหาก
ปี๊ ดดดดดดดดดดด
เสียงนกหวีดลากยาวเป็ นสั ญญาณหมดเวลาในครึ่ งแรก นั กเตะเดินกลั บเข้ ามายั งข้ างสนาม เหลา่ สต๊ าฟตา่ งชว่ ยกันยก
น า้ และผ้ าเย็นไปให้ อยา่ งรวดเร็ว จนเข้ าสูช่ ว่ งครึ่ งหลั งที่เกมดูจะดุเดือดขึ ้นมาก เพราะสกอร์ อยูท่ ่ี 1-1 เลยเกิดศึกสู ใ้ ห้ ตาย
กันไปข้ างหนึ ง่
“สารวั ตรรรรรรรรรรร” รอบสนามสง่ เสียงเชียร์ คนที่กาลั งครองบอลอยู ่ และก็เป็ นไปตามคาด โดนสกัดจนล้ มคะมาตอ่
หน้ าตอ่ ตา โด.่ ..ไมเ่ ห็นเทเ่ ลย เชียร์ ไปได้ ยงั ไง
“นิ ติ นิ ติ นิ ต”ิ พวกพระเอกเริ่ มปลุกใจคนด้ านบนสแตนดจ์ นเกิดเสียงกระหึม

่ านฝั่ งตรงข้
่ ไมน
ามก็เอาบ้ าง
“สิงหข์ าว สิงหข์ าว สิงหข์ าว”
ที่สนามวา่ ดุเดือดแล้ ว บนสแตนดห

์ นั กหนากวา่ นั นมาก
้ กระทั ง่ เกมจบลงอยา่ งสวยงามหลั งสั ญญาณนกหวีดเป่
าหมด
เวลา เป็ นไปตามคาดนั ดแหละครั บ พวกสิงหแ
์ ข็งแกร่งกวา่ ชนะไป 3-1 เข้ ารอบตอ่ ไป นั น่ หมายความวา่ ผมจะต้ องมานั ง่
หน้ าละห้ อยตามเชียร์ คนของประชาชนอีกหลายแมตชเ์ ลยวะ่
่ นจะแยกย้ ายกลั บไปยั งข้ างสนามฝั่ งของตัวเอง จะมีกแ

จบเกมนั กกีฬาตา่ งเดินจั บมือกัน กอ ็ ต.
่ ..
เฮ้ ยๆ ไอ้ สารวั ตร มึงเดินมาผิดฝั่ งครั บ

โน่น! สแตนดข์ องมึงอยูฝ่ ั ่ งโน้ น ผมได้ แตค
่ ิดในใจแตม
่ นุ ษยห
์ น้ าเฉยนิ สยั โคตรเกรี ยนก็ยงั คงเดินหน้ าตังมายั
้ งสแตนดเ์ ชียร์
ฝั่ งนิ ติศาสตร์ อยา่ งหน้ าด้ านๆ
รุ ่นพี่กะเทยยิง่ กรี๊ ดใหญ่ นึ กวา่ มั นจะตามมาเอาใจแตผ

่ ลสุดท้ ายกลั บมาหยุดยืนอยูต่ รงหน้ าผมในสภาพเหงื่อโทรมไป
ทั งตั
้ ว
“หิวน ้า” เจ้ าตั วบอก แตผ

่ มยืนอึ ง้
เหนื่ อยจนสมองกลั บหรื อไงวะ ทีมเมียมึงชะเง้ อมองกันอยูฝ่ ั ่ งตรงข้ ามโน่นครั บ
“ขอน ้าให้ น้องสารวั ตรด้ วยคา่ ” กลายเป็ นรุ ่ นพี่ท่ีกล

ุ กี จุ อหาน ้ามาประเคนถึงปากพร้ อมกับผ้
าเย็น ไอ้ สารวั ตรรั บมาพร้ อม
กับพูดขอบคุณ กอ ่ นจะผละออกไปยืนด้ านข้ างสแตนดพ
์ ร้ อมกับลากผมตามมาด้ วย
“ใครแตง่ หน้ าให้ มงึ วะ เลอะเทอะ” มั นพูดด้ วยน ้าเสียงโมโนโทนสุดๆ แตจ่ งั หวะการหายใจบง่ บอกได้ เป็ นอยา่ งดีวา่ คง
เหนื่ อยเอาการ
“หลอ่ ก็บอกวา่ หลอ่ ดิ”
“แตง่ อยา่ งกับจะไปเลน

่ งิ ้ว”
“เสียเซลฟ์ ฉิ บหาย ก็พวกพี่แมง่ นั น

่ แหละบอกหลีดคณะต้ องแตง่ หน้ า”
“แน่จริ งมึงเดินไปดา่ เขาดิ”
“ขี ้เกียจ ตอนนี ้ร้ อน”
“ถือให้ หน่อย” พูดจบก็ย่ืนขวดน ้ายั ดใสม ่ ือผม กอ ่ ้วยการถอดเสื ้อบอลออกจนเห็นผิวขาวๆ ที่ทาเอา

่ นมั นจะทาการใหญด
คนบนสแตนดส ่
์ ง่ เสียงกรี ดร้ องอยา่ งบ้ าคลั ง่ ด้ วยความหืนกระหาย
ขนาดแอบมาถอดตรงนี ย้ ั งมีคนมองนะมึง
มือหนายั ดเสื ้อบอลที่เพิ่งถอดออกใสม

่ ือของผมอีกข้ าง พลางก้ มหยิบเอาเสื ้อยืดในกระเป๋ าขึ ้นมาสวมลวกๆ แล้ วเดินจาก
ไปโดยไมพ่ ดู อะไรสั กคา คือมึงจะอินดี ้ไปทาส้ นตีนอะไรวะ
“เฮ้ ยไอ้ สารวั ตร มึงจะไปไหน”
“จะกลั บหอ”
“เอ้ า! แล้ วเสื ้อมึงอะ่ ”
“ฝากมึงซั ก”
“ละ...แล้ ว...” ไมท

่ น
ั การ เดินหายไปกับสายลมและแสงแดดยามเย็น ทิ ้งให้ ผมยืนเปลี ้ยมองแผน ่ หลั งของคนที่ร้ ูวา่ ใคร
่
อยา่ งมึนงง พร้ อมกับก้ มลงมองเสื ้อเปื อ้ นเหงือของอีกฝ่ ายไปด้ วย สรุ ปคือกูกลายเป็ นขี ้ข้ าเฉพาะกิจอีกแล้ ว
ไมเ่ คยคิดเลยวา่ ชีวติ ต้ องมาถือเสื ้อทีมกากของมอแบบนี ้ อี๋คนั !
ผมเป็ นคนนอนดึกมาก ดังนั นถ้ ้ านาฬิกาไมห่ มุนผา่ นเที่ยงคืนไปก็จะไมง่ ว ่ ง คืนนี ้กเ็ หมือนกัน ปกติกอ ่ นนอนจะมีสาย
อาถรรพข์ องคนที่คณ
ุ รู้ วา่ ใครโทรมากอ่ นนอนเสมอ ดังนั นผมก็
้ เลยรออยา่ งเคยชิน
เวลาคุยก็ไมม ่ ีอะไรมากหรอกครั บ บางคืนแชร์ เพลง บางคืนพูดถึงของกินให้ น ้าลายสอ แตบ ่ างคืนแมง่ ไมพ

่ ดู เหี ้ยอะไรสั ก
คาได้ ยินแตเ่ สียงกรนก็มี รู้ แคว่ า่ ขอให้ ได้ ยินเสียงสั กพยางคห
์ นึ ง่ ก็ทาให้ นอนหลั บไปทั งคื
้ นแล้ ว
เพิ่งรู้ วา่ เพื่อนแบบนี ้กม ์ อ่ ยกวา่ แฟนก็ไอ้ สารวั ตรเนี่ ยแหละ

็ ีด้วย คุยโทรศั พทบ
Rrrrrrrrrrrrrr
นั น่ ไง ตายยากฉิ บหาย แคน ่ กึ ถึงก็โทรมาราวกับมีกระแสจิตจากเจนญาณทิพยผ

์ นวกกาลั งกับริ วจิตสั มผั ส แตเ่ มือ่ กด
รั บสาย เสียงที่ได้ ยินกลั บมาทาให้ ผมต้ องขมวดคิ ้วมุน่
“อยูไ่ หนเนี่ ยสั ด เสียงดังฉิ บ” ผมเอย่ ถามทั นที เสียงเพลงดังกระหึม

่ ขนาดนี ร้ ้ านเหล้ าแถว
มหา’ลั ยชั วร์ และถ้ าให้ เดาอีกก็
คงเป็ นการฉลองเฉพาะกิจที่อตุ สา่ หช์ นะบอลนิ ติศาสตร์ มาได้ ละ่ มั ง้ ทาเนี ยมเด็กมหา’ลั ยมั นจะมีอะไรมาก
[ร้ านเหล้ า] นั น
่ ไง ซื ้อหวยก็ถกู ไปแล้ ว
“ถ้ าอยูร่ ้ านไมต

่ อ
้ งโทรมาก็ได้ มงมึ
ั ้ ง รี บเมา รี บตายไปเลยสั ด”
[อยากโทร]
“แล้ วโทรมามีอะไร”
[ไมม
่ ีอะไร]
่ ีจะโทรมาทาเพื่อ? กูวางสายแล้ วนะ”

“ไมม
[อยากฟั งเสียง]
“ก็ได้ ยินแล้ วนี่ ไง”
[อืม พอใจละ]
“...”
[ฝั นดี]
“เออ”
[กูคยุ กับเพือ่ น มั นหนี กลั บกอ

่ น]
“สั ด”
[ฝั นดีนะ]
“มึงจะย ้าเพื่อนมึงทาไมหลายที”
[ไม่ ได้ บอกเพื่อน อั นนี บ

้ อกมึง]
จากนั นปลายสายก็
้ ถกู ตัดไป ทิ ้งให้ คนฟั ง...
่ ระโยคเมื่อกี ้มันยิง่ ทาให้ ผมนอนไมห

นึ กอยูว ่ า่ ควรทาหน้ ายั งไง แตป ่ ลั บหนั กกวา่ เดิมอีก โอ๊ ยยยยยยยยยย
การแก้ ปัญหาโรคนอนไมห ่ โซเชียลอะไรสั กอยา่ งเพื่อคลายเครี ยด แตค
่ ลั บฉั บพลันคือการหยิบมือถือขึ ้นมาเลน ่ ยุ ไลน์กบั
แก๊ งพระเอกก็คยุ แล้ ว เฟซบุ๊กก็ตอบแมง่ ทุกข้ อความไมเ่ หลือค้ างให้ เลน ่ เลย ทวิตเตอร์ ก็รีจนฟี ดค้ าง ดังนั นผมเลยเลื
้ อ่ น
หน้ าจอกดเอาไปยั งแอพลิเคชัน่ ทีค่ ้ นุ เคยดีอยา่ งอินสตาแกรม เผื่อวา่ จะมีหญิงแจม
่ ๆ ให้ สอ่ งแก้ เหงาบ้ าง
่ ิดตอ่ กลับมาเลย บอกกิจกรรมที่คณะหนั ก ดั งนั นความรั

ชว่ งนี ้แพรก็ไมต
้ กที่หวั งจะสานตอ่ เลยถอย
ร่นออกไปอีกตามเคย
ผมนอนเลือ่ นดูรูปร่วมชั ว ่ โมงจนเวลาลว่ งเลยไปที่เทีย ่ งคืนกวา่ ๆ ความหฤหรรษ์ ในอินสตาแกรมก็เริ่ มขึ ้น สั งเกตได้ จาก
หน้ าฟี ดที่มีรูปตา่ งๆ เด้ งขึ ้นมาไมข่ าดสาย แถมมาจากคนคนเดียวอีกตา่ งหาก
...ไอ้ สารวั ตร...
ลา่ สุดเป็ นวิดีโอความยาวเพียง 7 วินาที แตก่ ลั บบรรยายสภาพคนในคลิปได้ แบบไมต ้ งสงสั ย ไอ้ สารวั ตรนั ง่ ตาปรื ออยูท่ ่ี
่ อ
เก้ าอี ้ ขณะทีเ่ พื่อนคนอื่นๆ เต้ นแร้ งเต้ นกาอยา่ งเอาเป็ นเอาตาย กอ
่ นภาพจะตัดไปที่ไอ้ แมนหัวโจกประจากลุม่ สิงหข์ าวที่สง่
จูบให้ กล้ อง พร้ อมกับทิ ง้ แคปชั น่ เอาไว้ ให้ ดตู า่ งหน้ า
Sarawatlism ไมเ่ มาครั บ ไมเ่ มากเสว้ าดเรเร่ นสา่ วสา่ สกย
ไมเ่ มาพอ่ ง!
่ ราวนี เ้ ป็ นรู ปของผมที่เคยลงในอินสตาแกรมไปโผลท

สามนาทีให้ หลั งก็มีรูปเด้ งขึ ้นมาอีก แตค ่ กั ทายทุกคนตอนเที่ยงคืนซะ
อยา่ งงั น้ เหยดดดดดดด
Sarawatlism ชว่ งแก้ แค้ น รู ปอะไรในมือถือต้ องลงให้ หมด!
ผมเดาวา่ เจ้ าของเครื่ องคงเมาเกินกวา่ จะรั บรู้ วา่ เพื่อนของมั นได้ ทาการใหญใ่ จเหี ้ยมเกรี ยมด้ วยการยึดมือถือไปแกล้ ง
อยา่ งแน่นอน แตพ ่ วกมึงชา่ งไมร่ ้ ูอะไรบ้ างเลยวา่ การลงรู ปแคห
่ นึ ง่ รู ปนั นได้
้ นาพาหายนะครั ง้
ใหญม ่ าสูต่ วั กูแล้ ว
์ บบถี่ยิบ
#ทีมเมียสารวั ตรไง ประเด็นประดังเข้ ามาคอมเมนตแ
ไมส
่ !ิ ไมใ่ ชแ
่ คร่ ู ปเดียว
Sarawatlism เมจิกอาวสฝ
์ ด
ุๆ
โอ้ โหขุดรู ปกูครั ง้ ยิง่ ใหญ่ รู ปนี ้เป็ นรู ปที่ผมกาลั งเลน
่ กีตาร์ อยูต่ รงม้ าหินออ่ นหน้ าคณะ ตอนที่นงั ่ รอเดอะแก๊ งพาไปกิน
น า้ แข็งใส แต.่ ..รู ปนี ผ ่
้ มไมเ่ คยหลงในไอจีเลยนี หวา่ และก็ไมเ่ คยมีโมเมนตถ ์ า่ ยภาพนี เ้ อาไว้ ด้วย
แล้ วทาไมคลั งภาพในมือถือของไอ้ สารวั ตรถึงมีรูปผมได้ วะ
สามนาทีตอ่ มา...
Sarawatlism ไอ้ สารวั ตรมึงมั นไร้ น ้ายา
แคปชั น่ นี ้อยูใ่ ต้ ภาพบรรยากาศของงานดนตรี อลั เทอร์ มาจีบ เป็ นรู ปที่มีรอยยิ ้มของไอ้ สารวั ตรปรากฏอยู ่ ด้ านข้ างหา่ ง
ออกไปไมก ่ ่ีเซนคือผมเองที่นงั ่ ทาหน้ าเหวออยูใ่ กล้ ๆ จาได้ วา่ ตอนนั นมี
้ ใครคนหนึ ง่ แอบถา่ ย
เอาไว้ แล้ วมั นก็บอกวา่ จะขอ
ภาพจากเขามา
ผมนึ กวา่ แมง่ จะล้ อเลน

่ ซะอีก
หลั งจากผา่ นไปไมถ ้ งตกใจอีกครั ง้ เมื่อกดเค้ าไปในอินสตาแกรมของตัวปั ญหาทีม่ นั ่ ใจวา่ ตอนนี ้ได้ ตายหา่
่ ึงสิบนาทีผมก็ตอ
ไปแล้ ว และเพื่อนในกลุม่ ของมั นก็คกึ คะนองด้ วยการลงรู ปที่เก็บเอาไว้ ในเครื่ องไมห่ ยุด หนั กสุดก็คอื ...
รู ปผมไปโผลใ่ นไอจีของไอ้ สารวั ตรนั บสิบรู ป
ฟ้ าคคคคคคคคคคคคคคค
่ ยุด จากที่อยากนอนตอนนี ต
เวรแล้ วไง อินบ็อกซเ์ ด้ งขึ ้นมาไมห ้ ้ องลุกขึ ้นมานั ง่ เคลียร์ ปัญหากับบรรดาเมียๆ ที่นอนดึกกัน
ฉิ บหาย
ติ๊ง!!
่ ิ ้นเด้ งขึ ้นมาอีกรู ปแล้ ว

บร๊ ะ! ไมจ่ บไมส
Sarawatlism ไอ้ วตั รพิมพเ์ อาไว้ ชว่ ยเพื่อนบอก เพื่อนกาก
Boss-pol ร่ วมด้ วยชว่ ยแท็กคนนั นที

้
Thetheme11 ชว่ ยเพือ่ นครั บ อยากให้ เพื่อนสมหวั ง
์ ีกนั บสิบจากบรรดาแฟนคลับของไอ้ สารวั ตรที่ถามเข้ ามามากมายวา่ พวกแมง่ เลน

และคอมเมนตอ ่ อะไรกัน
Bigger330 บอกมึงไมไ่ ด้ บอกเพื่อน @Tine_chic
งงระรอกสองเมื่อถูกพาดพิงถึง ที่สาคั ญเสือกแท็กมาให้ ด้วยมั นหมายความวา่ ไงวะ ผมคิดวา่ ไอ้ พวกสิงหข์ าวคงเมากันได้
ที่เลยทาอะไรเลอะเทอะไปหมด และข้ อความบนภาพที่ปรากฏในไอจีกแ ็ ปลความหมายไมไ่ ด้ ด้วย คือพิมพม์ วั ่ สุดอะไรสุด
KittiTee command + space bar

Boss-pol เพื่อนไทน์คา้ บบบบบบ command + space bar
หนึ ง่ ในเพื่อนไอ้ สารวั ตรโพสตข์ อ ์ บั สเปซบาร์ เมื่อกดพร้ อมกันมั นจะหมายถึงการเปลีย ่ นภาษาใน

้ ความ ปุ่ มคอมมานดก
เครื องแม็คบุ๊ก ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ วผมเลยถือโอกาสเปิ ดแล็ปท็อปขึ ้นมาเพื่อแกะตัวอั กษรแมง่ เลย
่
ความรู้ สกึ บางอยา่ งตีตื ้นเข้ ามาในอกหลั งจากแปลข้ อความเสร็ จ ไมร่ ้ ูจะพูดวา่ ยั งไง
้ ความที่แกะออกมาแล้ วมั นอา่ นวา่ …

แตข่ อ
ชิบส้ นตีนไรวะสารวั ตร!
คนแพ ้ต ้องมีความงอแง
ั เลยน ้า”
“แหม...ทีปกรคืนวั นศุกร์จัดซะโหดสด
ี งหน่ายๆ หลั งพาร่างกายอั นออ่ นล ้ามาถึงห ้องเรี ยนคณะ

“กูไมต ่ ลกนะไอ ้ฟ่ ง” ผมตอบเสย
ในชว ่ งแปดโมงเชา้ ทา่ มกลางสายตาอั นหลากหลายของคนทั ง้ ยุทธภพ
คือแมน ่ างทั ง้ หลายจ ้องผมอยา่ งกับจะกินเลือดกินเนื อ้ ให ้ได ้ อยา่ ให ้ผมเจอไอ ส้ ารวั ตรนะ กู
่ ันซะให เ้ ข็ด โทษฐานทาให ้กูกลายเป็ นขีป
แมง่ จะร ้องไห ใ้ สม ้ ากชาวบ ้านเขา
“กูกไ็ มต
่ ลก แตก
่ าลั งจริงจั งอยู”่
ี งแบบนี เ้ หรอ”
“จริ งจั งบ ้านมึงน้ าเสย
“หูย...มีเครี ยดวะ่ ”
นี ค
่ อ
ื บทสนทนาทีเ่ ริ ม ้ นจั นทร์ทแ
่ ต ้นในเชาวั ่ รรยากาศหรอกทีด
่ี สนอึมครึ ม มั นคงไมใ่ ชบ ู่
ขมุกขมั วขนาดนี้ หากแตห
่ มายถึ ง ข า
่ วของไอ ส
้ ารวั ตรและแก๊ ง สงิ ห ข
์ าวของมั นตา่ งหากทีก ่ ลบทุก
ั ดาหท
์ ผ
กระแสงานกีฬามหา’ลั ย เอาซะสุดสป ่ี า่ นมาแทนทีจ
่ ะมีความสุขกลั บเต็มไปด ้วยคาถาม
‘ไทน์เป็ นอะไรกับสารวั ตรเหรอ’
เป็ นดากอะไรละ่ ครั บกูกอ็ ยูข ่ องกูดๆี ตัวกอ

่ เรื อ
่ งน่ะก๊วนแก๊งไอ ส
้ ารวั ตรตา่ งหากทีก
่
ระแดะอยาก
เลน
่ พิเรนทร์ไมด
่ ต
ู าม ้าตาเรื อ ทาเอาผมแทบจะปิ ดห ้องไมอ่ อกไปไหนเพราะไมอ
่ ยากตอบคาถาม
ใครตอ่ ใคร
เป็ นอะไรกั บสารวั ตรบ ้างละ่ ทาไมมือถือสารวั ตรมีแตร่ ป

ู ของไทน์บ ้างละ่ และทีส ิ
่
าคั ญ...กูชบ
มึงของไอ ้สารวั ตรหมายความวา่ ยั งไง ก็เพือ ่ นมั นแมง่ แท็กผมมาเองกูจะรู ้ความหมายจริงๆ ของ
มั นมั ย ้ ละ่ ราคาญโว๊ยยยยยยยยยย
“นั ่ งกอ
่ นๆ กินข ้าวมายั ง” ไอ ้โอมพยายามเบรกอารมณ์ทก
่ี าลั งปะทุขน ี น ้าของผมลง
้ึ ทางสห
“ยั ง”
“แซนดว์ ช
ิ มั ย
้ ” ไมพ
่ ด
ู เปลา่ เจ ้าตัวยั งยืน
่ ขนมในมือมาให ้ด ้วยสายตาเป็ นหว่ งอีกตา่ งหาก
“ขอบใจเว ้ย นี อ ุ สา่ หซ์ อ

่ ต ้ื มาให ้กูเลยเหรอ”
“เปลา่ ของเหลือ” ฆะ...ฆรวย! มีเพือ

่ นแบบนี อ
้ ยา่ งมีดก ั !
ี วา่ ไอ ส
้ ด
“พูดถึงคืนกอ
่ นตอนพวกสงิ หข์ าวกอ
่ เรื อ
่ ง กูนก
ึ วา่ เข ้าผิดไอจี หา่ ...สารวั ตรลิซมึ นี แ
่
หลง่ รวม
แกลอรี ส
่ ด
ุ ป่ วงของมึงเลยเนาะ” หยุดประเด็นเดือดได ้สก ั พัก ไอ เ้ ผือกยั งคงเดินหน า้ ตอกยา้ ไม่
หยุด
“พวกมั นตัง้ ใจแกล ้งกู”
“กูวา่ แมง่ ไมใ่ ชว ่ ะ่ มั นตัง้ ใจแคปรู ปมึงมากกวา่ ฮา่ ๆ”
่ื สนิ ทใจพากูซวยไปด ้วยเลย

“ทางานดีเกินไปละ” ไอ ้กรี นคงเชอ
“แล ว้ ตอนนี โ้ อเคยั ง”

“ก็...ไมว่ น
ุ่ วายเหมือนตอนนั น
้ แล ว้ กัน”
กวา่ จะได ้นอนก็ปาไปเกื อบเชา้ แชทเด ง้ ขึน ้ มาวิตอ

่ วิเป็ นประวั ตก ิ ารณ์ในชวี ต ิ
และ
ิ สุดชค
นั บตัง้ แตว่ น
ั นั น
้ ผมก็ยังไมไ่ ด ้คุยกับไอ ส
้ ารวั ตรเลย ดั งนั น้ จึงไมร่ ู ้วา่ จริ งๆ แล ้วมั นเกิดอะไรขึน
้ กัน
แน่ ระหวา่ งเพือ ่ นมั นทาทุกอยา่ งเองทั ง้ หมดตัง้ แตแ
่ คปรู ปไปจนถึงอัพลงอินสตาแกรม หรื อเจ ้า
ตัวป็ นคนเซฟไว ้แตเ่ สอ ื กโดนแกล ง้ กันแน่
โชคดีทไี่ อ ้แมนโอ โ้ ห บุคคลต ้นเรื อ

่ งของความพังพินาศได ้มาแก ้ตา่ งให ้ วา่ ทุกอยา่ งเป็ นแค่
กิจกรรมคลายเครี ยด แซวกันเลน ่ ๆ จิน ้ กันขาๆ เหมือนทุกที ผมถึงสามารถพาสงั ขารตัวเองมายั ง
คณะได ้อยา่ งปลอดภัย แม ้อีกฝ่ ายจะไมไ่ ด ้เลา่ รายละเอียดวา่ มั นเกิดอะไรขึน ้ ในคืนนั น
้ ก็ตาม
ั ติงกันป่ ะ” แซนดว์ ช
“ถามจริ ง มึงกับไอ ้สารวั ตรมีซม ิ ของเหลือถูกไอ ้เผือกหยิบไปแดกอยา่ ง
หน ้าด ้านๆ พร อ
้ มกับคาถามชวนปวดสมองอีกเชน ่ เคย
“เหีย
้ อะไรละ่ ”
ื กสมั ครมาเพือ
“ไมร่ ู ้ดิมันไมเ่ คยเลน
่ ไอจีมากอ
่ น แตเ่ สอ ่ ฟอลมึงแคค่ นเดียว”
“แกลอรี ใ่ นมือถือก็มแ
ี ตร่ ป
ู มึง”
“แถมข ้อความทีเ่ พือ ิ มึง’ อาจจะหมายถึงกู

่ นมั นแท็กก็ยังดูสองแงส่ องงา่ ม ความจริ งคาวา่ ‘กูชบ
ชอบมึงก็ได ้นะ”
“เออน่าคิดวะ่ ”
“มั ่วละ” ผมรี บเบรกความคิดบ ้าบอของเพือ

่ นกอ
่ นจะเตลิดไปไกล แมง่ ผลั ดกันพูดรั วจนไม่
ปลอ่ ยชอ่ งให ้กูได ้พูดบ ้างเลย
่ ั ่วดิ”
“อ ้าว ไมม
“ไอ ้สารวั ตรมั นพิมพใ์ ห ใ้ ครก็ไมร่ ู ้ เพือ ื กเลน

่ พิเรนทร์เอง ยิง่ เป็ นพวกไอ ้แมนโอ ้หรรม
่ นแมง่ เสอ
มึงคิดเหรอวา่ พวกมั นจะจริ งจั ง”
“แตน
่ ก
่ี ็เข ้าวั นทีส
่ ามแล ว้ นะ ไอ ส
้ ารวั ตรมั นยั งไมล่ บเลย”
“กูจะรู ้แมง่ มั ย
้ ละ่ เดีย
๋ วถ ้าได เ้ จอมั นกูจัดการเอง” ไมม
่ ใี ครเถียงอะไรออกมาอีกนอกจากพยั ก
หน ้ารั บรู ้
ั พักไอ โ้ อมก็สะกิดผมเบาๆ พร ้อมกับยืน

สก ั ทม
์ อ
่ โทรศพ ื ถือของมั นมาให ้ดู งานโซเชยี ลต ้องนึ ก
ถึงมั นเทา่ นั น ื กเร็ว เสอ
้ เสอ ื กแรงยิง่ กวา่ เน็ ตหกจี ผมยืน
่ มือไปรั บความหวั งดีแตม
่ เี ลศนั ยของมั น
กอ
่ นจะจ ้องมองหน า้ จอทีโ่ ชวห
์ ราไปด ้วย
“ถามให ้ละ” มั นบอกพลางยั กคิว้ หลิว ่ ตา
i.ohmm เพือ ั ทาไมมึงไมล่ บรู ปมั นสก

่ นกูสงสย ั ทีวะ โดนแกล ้งไมใ่ ชเ่ หรอ
นานเกือบชาติเศษก็ไมม
่ ก ี ารเคลือ
่ นไหวจากบุคคลทีก ่ าลั งถามหา จะมีกแ
็ ตบ
่ รรดาเมียๆ ของ
มั นเทา่ นั น
้ ทีค ่ กัน กระทั ่ง...
่ อมเมนตเ์ ข ้ามาด ้วยความอยากรู ้เชน
่ี ตอบแล ว้ !” ไอ ้ฟ่ งโพลง่ เสย

“เชย ี งดังลั ่นห ้อง จนเพือ
่ นหลายคนหันมามองเป็ นตาเดียว
คือถามมั นไปตอนแปดโมงนิ ดๆ ไอ ส
้ ารวั ตรมาเร็วทั นใจฉั บไวทั นโลกตอบตอนเกือบเทีย ่ งพอ
ี ลแคไ่ หน ถุย! แล ว้ ทีส
ดิบพอดี รู ้แล ้ววา่ ติดโซเชย ั ของใคร
่ าคั ญคาตอบของมั นก็ไขข ้อสงสย
หลายคนได เ้ ป็ นอยา่ งดี
Sarawatlism @i.ohmm ลบไมเ่ ป็ ย
ขอบคุณครั บ คาตอบดูฉลาดมากจริ งๆ ไอ เ้ หีย

้ !
้ นไปอยา่ งราบรื น
การเรี ยนคาบเชาเป็ ึ โลง่ อกมากทีไ่ มม
่ ใี ครเดินเข ้ามาถามวา่ เป็ นอะไร
่ ผมรู ้สก
กับมนุ ษยห
์ นี โลกอยา่ งไอ ส
้ ารวั ตรอีก แม ้วา่ ผมกับเดอะแก๊งจะถูกสายตาของคนบางกลุม ่ จ ้องมอง
เวลาทีอ่ อกไปกินข ้าวแถวโรงอาหารมหา’ลั ยก็ตาม
“แล ว้ วั นนี ต
้ ้องไปแตง่ หน ้ากีโ่ มง” หนึ ง่ ในก๊วนแก๊งตัง้ คาถาม หลั งจากเรากาลั งนั ่ งจ ว้ งข ้าวเข า้
ปากอยา่ งเอร็ดอร่อย
“พีๆ่ นั ดบา่ ยสามอะ่ ดีหน่อยทีว ่ น

ั นี เ้ ลิกเร็ว”
“อยากแดกไรมั ย
้ เดีย ้ื ไปตุนให ้”
๋ วซอ
“มีหา่ อะไรก็เอามา ดูแลกูไมด

่ ก ี เ็ ปยข์ องกินแทนแล ้วกัน” ทีพ
่ ด
ู แบบนี ไ
้ มไ่ ด ้ต ้องการ
ประชด แต่
เป็ นความจริ งทีค ิ สม
่ นชค ั ผั สได ้ เวลามีกจิ รรมทีไรไอ ส
้ ามตัวจะหนี หายไปเต๊าะสาวตลอด ทิง้ ให ้
ผมยืนเต ้นแรงเต ้นกา ยิม ้ ปากจวนจะฉีกถึงใบหูอยูค ่ นเดียว
วั นนี ก
้ ็เหมือนอยา่ งเคยนั ่ นแหละครั บ มีบอลคูเ่ ดือดของสายบีระหวา่ งวิศวกรรมศาสตร์กับ
เกษตรศาสตร์ คูไ่ ม เ้ บือ ่ ไม เ้ มากันมาแตช่ าติปางกอ่ น แล ้วถามวา่ เกีย ี ร์นต
่ วอะไรกับผู ้นาเชย
ิ ฯิ
อยา่ งผมด ว้ ย ต ้องบอกวา่ เกีย ่ วเต็มๆ เพราะพวกพีท
่ ม ิ แกเลน
่ มาคั ดเลือกผู ้นาเชย
ี สโมสรนิ สต
ี ร์แต่
ละคณะเพือ ่ เข ้ามาเป็ น ‘หลีดมอ’ ในวั นนี ไ ้ ง
หลายคนอาจจะงง มหา’ลั ยมั นมีหลีดสนตี ้ นอะไรเยอะแยะวะ ก็มห ี ลีดคณะเนี ย ่ แหละครั บ สว ่ น
หลีดมหา’ลั ยก็คัดเลือกมาจากแตล่ ะคณะเทา่ นั น ้ เอง ปี หนึ ง่ ก็ประมาณสบ ิ คนทั ง้ ชายและหญิง
ถามวา่ ผมอยากเป็ นมั ย ่ กอ ่ นอาจจะใช ่ ตอนนี ก
้ เมือ ้ บ
ู อกเลยวา่ โนวววววววววว
เหนื อ ้
่ ยจะตาย เรี ยนก็ต ้องเรี ยน ดนตรี กต
็ ้องเลน
่ แถมต ้องมาซอมกิ ี ร์อะไรอีก
จกรรมผู ้นาเชย
ได ย้ ินแล ้วกูขอเบะปากแรง ร ้องไห ้แมง่ เลยได ้มัย
้ วะ
ดังนั น ้ หลั งจากเลิกเรี ยน ผมเลยตรงดิง ่ ไปหารุ น่ พีท

่ ค
่ี ณะพร ้อมกับไอ ้สามตัว ยืนซอมท่ ้ า
กันอยู ่
ประมาณชวั ่ โมงหนึ ง่ กอ
่ นจะถูกลากให ้ไปนั ่ งโงๆ่ โดนรุ น ่ พีป
่ ี สงู รุ มแตง่ หน ้าให ้ราวกับจะ
ออกงาน
เลน
่ งิว้ อยา่ งทีไ่ อ ส
้ ารวั ตรวา่ จริ งๆ
งานเริ ม
่ ห ้าโมงครึ ง่ ทีส ิ ตา่ งมารวมตัวกันอยา่ งคั บคั ่งเต็มอั ฒจั นทร์
่ เตเดียมของมหา’ลั ย นิ สต
ตา่ งคนตา่ งมาเชย ี ร์คณะของตัวเอง และทีส ่ าคั ญบอลคูว ่ ศ
ิ วะกับเกษตรก็น่าจะดุเดือดไมเ่ บา
เชน่ กัน
ผมยืนอยูก ่ ับเพือ
่ นหลีดอยูข
่ อบสนาม ไอ เ้ ผือก ไอ ้ฟ่ ง และไอ โ้ อมหายตอ๋ มไปบนอัฒจั นทร์
อยา่ งรู ้งาน รอดูบอลแมตชส ์ าคั ญทีก
่ าลั งจะเริ ม
่ ขึน ี ร์ประจาม
หา’ลั ยสส
้ กอ
่ นการคั ดเลือกผู ้นาเชย ่ี
บ
ิ
หน ้านาที
“เชร ้ดดดดด อยูน ่ เี่ องตามหาตัง้ นาน” ผมหันขวั บไปยั งต ้นเสยี ง เห็นไอ ้แมนโอ ้โหกับเพือ่ น
ของมั นนั ่ นคือไอ ้บ๊ิ ก ไอ ้บอส ไอ ้ธีร ์ และไอ ้ธีม ชนิ ดขนพลกั นมายกกลุม ่ กาลั งเดินหน ้าแป้ นแล ้น
เข ้ามาหาผม
“ตามหากูทาไม”
“อยากดูหน า้ หลีดชายฝั่ งนิ ต”ิ
“ทาไม ฝั่ งสงิ หข์ าวหลอ่ สูกู้ ไมไ่ ด ้อะ่ ดิ” พูดไปก็ยก
ั คิว้ กวนๆ ใสม ่ ันไปด ้วย วั นนี ไ
้ มเ่ ห็นไอ ้
สารวั ตรแฮะ แตก
่ ด
็ แ ี ล ้วทีม
่ ันไมม
่ า กูกลั ววา่ จะแยง่ ซน ี งานคนอืน ่ เขาหมด
“กูยอมใจความหลงตัวเองของมึงจริ งๆ แล ้วนี ม
่ องหาใคร”
“มองหาเพือ
่ นกูเหรอ”
“เหีย
้ ไรละ่ ”
“ไอ ้สารวั ตรไมอ่ ยู ่ โดนพีท

่ ช ้ ้ไปซอมเตรี
่ี มรมดนตรี ใชให ้ ยมงาน”
“ใครอยากรู ้วะ” งานอะไร ผมเป็ นคนในชมรมยั งไมร่ ู ห

้ า่ อะไรกับเขาเลย แตพ
่ อคิดวา่ ชว ่ งนี ซ ้
้ อม
ั เกือบทั ง้ หมดได ้
หลีดหนั กจนไมไ่ ด ้เข ้าชมรมมั นก็พอตอบข ้อสงสย
่ หลั งจากไอ ้แมนสง่ สายตา

“ไอ ้ไทน์ กูขออะไรมึงอยา่ งดิ” เป็ นอั นต ้องขมวดคิว้ มุน
กะลิม
้ กะเหลีย
่ มาให ้ แถมเพือ
่ นมั นก็ยังทาหน ้าตากวนบาทาสนองอีกตา่ งหาก
“ขอไร”
“ขอถา่ ยรู ปกับมึงอะ่ แบบเซลฟี่ เลยได ้มัย

้ ”
“เอาดิ กูหลอ่ ก็บอกกกกกกก” ตามหากูเพือ

่ จะมาเซลฟี่ ยอมใจพวกเหีย
้ นี จ
่ ริ งๆ
ผมยืนอยูท่ เี่ ดิม มองดูไอ ้แมนคอ่ ยๆ ขยั บตัวเข า้ มาหา ชูโทรศพั ทม ์ อ ื ถือเอาไว ้เหนื อหัวพร ้อม
กับฉีกยิม้ แป้ นแล ้นสุดชวต ี ิ
ิ ใครบอกวา่ พวกสงหแ์ มง่ เท่ แบดบอย กูพด ู เลยวา่ ไมเ่ ป็ นความจริ งสก ั
ข ้อ อยา่ งน ้อยเพือ ่ นของไอ ส ้ ารวั ตรก็ได ้ทาลายภาพลั กษณ์ทัง้ หมดนั น้ ลงแล ้ว
เละตุ ้มเป๊ ะแบบไมเ่ หลือซาก
“มองกล ้องดิหา่ ยิม

้ ด ้วย” มั นหันมาบอกผม
“โอเคๆ” ยิม
้ ก็ยม
้ิ วะ
แชะ! แชะ! แชะ!
็ ตเลย กอ
่ นเพือ
สรุ ปได ้ไปหลายชอ ่ นคนอืน
่ ๆ จะเดินเข ้ามาขอถา่ ยรู ปบ ้าง พวกแมง่ ผีเข า้ หรื อ
เปลา่ วะ สาวๆ สวยๆ ยืนอยูข
่ นใจ จะมาขอเซลฟี่ กซ
่ อบสนามเต็มไปหมดทาเป็ นไมส ู ะงั น
้
และหลั งจากทีถ ่ า่ ยรู ปจนครบทุกคนแล ว้ ผมก็ถก

ู รุ น่ พีห ้
่ ลีดปี สงู เรี ยกไปซอมท่ าอีก
ครั ง้ สว ่ น
เพือ ่ นไอ ส ้ ารวั ตรก็อันตรธานหายไปกับฝูงชน ยั งดีทม ่ี เี วลาพักกอ
่ นเริ ม ้
่ การคั ด
ตัวผมจึงใชเวลา
ทีว ่ า่ งอยูน ้ เช็กความเคลือ
่ ัน ี ลฆา่ เวลา
่ นไหวในโซเชย
กาลั งคิดอยูเ่ ลยวา่ จะลงรู ปไหนเช็กเรตติง้ ในไอจีและเฟซบุก ๊ ดี แตย่ ั งไมท่ ั นได เ้ ลือก หน ้าฟี ด
อินสตาแกรมของคนทีผ ่ มกดติดตามก็เด ง้ ขึน้ มาพร ้อมกันราวกับนั ดหมาย
มั นจะไมเ่ ป็ นอะไรเลยเว ย้ ถ ้ารู ปทีป

่ รากฏตรงนั น
้ ไมม
่ ผ
ี มอยูด
่ ้วย ไอ เ้ หยดเข ้ทัง้ หลาย!
Man_maman มาดูเขาคั ดหลีดมอ งานนิ ตน
ิ ม
่ี ันดีจริ งๆ
และไมน
่ านก็มค
ี อมเมนตจ์ ากเพือ
่ นๆ ของไอ ้แมนเข ้ามากระหน่าแบบวิตอ
่ วิ
Thetheme11 งานน่ารั ก งานละเอียด

KittiTee ต ้องแท็กใครบางคนมั ย ึ สงสารเพือ
้ วะ รู ้สก ่ น
Bigger330 มาเชย ี ร์หน่อยก็ดน
ี ้า @Sarawatlism
Boss-pol @Sarawatlism มาไมไ่ ด ้กไ็ มเ่ ป็ นไร อยา่ เพิง่ เสย ี ผู เ้ สย
ี คนซะละ่ มึง
Man_maman @Sarawatlism วั นนี น ้ ่ารั กกวา่ วั นไหนๆ เลยนะ ว ้า...แยจ่ ั ง
งานจั งไร งานละเอียด ละเอียดยิบเลย ไมใ่ ชเ่ พราะพวกมั นแท็กไอ ส ้ ารวั ตรหรอก แตเ่ พราะ
่ แท็กชอ ่ื ผมเอาไว ้ตรงรู ปภาพซงึ่ เด ้งทีเดียวถึงห า้ รู ป มุมเดิม สถานทีเ่ ดิม แคเ่ ปลีย
พวกแมง่ เลน
่ น
คนถา่ ยแตท
่ กุ รู ปมีกห ู มด!
โอ๊ยยยยยยยยย กูถงึ วา่ ทาไมมาขอเซลฟี่ กท ู ก ุ คนเลย สรุ ปคือจะเอาไปล ้อเพือ ่ นคนเดียวใน

กลุม่ ทีม
่ ันไมว่ า่ ง แตท
่ าไมต ้องเป็ นไอ ้สารวั ตรด ้วยวะกูอยากรู ้ เลือ
่ นไปบนหน ้าฟี
ดก็มแ
ี ตร่ ป
ู กูกับ
เพือ
่ นของมั น ดูแล ้วละเหีย ่ ใจ ไมก ์ ไ็ มไ่ ด ้นั่ นหน ้ากู อะ่ ขอสก ั หน่อย
่ ดไลคก
ติ๊ ง!
Man_maman เหยดดดดดไอ ้ไทน์ไลคด

์ ้วย ขอบคุณคั บ @Tine_chic
KittiTee @Sarawatlism ไอ ้ไทน์ไลคด ์ ้วย ไอ ้ไทน์ไลคด
์ ้วย ว ้ายยยยยยย อด!
กาลั งจะพิมพก
์ ลั บไปวา่ ปั ญญาออ่ น แต.
่ ..
“น ้องไทน์มาเตรี ยมตัวเลย”
“ครั บ” รุ น
่ พีข ั ซะกอ่ น ผมเลยรี บยั ดมือถือใสใ่ นกระเป๋ าเป้ เดินไปรวมกลุม
่ ด ่ กับพีป
่
ี สงู และเพือ
่ น
ั้
ชนปี หนึ ง่ ด ้วยกัน กอ
่ นกิจกรรมการคัดตัวหลีดมอจะเริ ม ่ ขึน้
เพลงทีเ่ ราใชคั ้ ดกันก็มเี พลงมาร์ชมหา’ลั ย เพลงมาร์ชคณะ และเพลงสาคั ญอีกสองสามเพลง

แตเ่ ห็นแคน
่ ก ้
้ี ็ใชเวลานานอยู ่ จากท ้องฟ้ าทีส
่ วา่ งเริ ม
่ มืดครึ ม ้ แสงอาทิตยถ์ ก
ู
แทนทีด
่ ้วยแสงไฟ
สปอตไลต์ เสย ี งเชย
ี ร์จากฟากสนามดังกระหึม ่ ไมร่ ู ว้ า่ เป็ นเพราะหลีดหรื อบอลทีก
่ าลั งเตะกันอยู ่
กลางสนาม
ผมทาหน ้าทีข่ องตัวเองอยา่ งสุดความสามารถ ถ ้าไมไ่ ด ้กด

็ ี แตถ ็ วยไป กระทั ่งเพลง
่ า้ ได ้กซ
สุดท า้ ยจบลง ทุกคนเดินกลั บมายั งขอบสนามคณะใครคณะมันเพือ ่ รอฟั งผลอีกยีส ิ นาที ตอน
่ บ
นั น
้ เองผมก็ได ้เห็น...ใครบางคนกาลั งถูกรุ ่นพีก
่ ะเทยรุ มทึง้ อยา่ งเอาเป็ นเอาตาย
“ไอ ้สารวั ตร” ไมร่ ู เ้ มือ ่ื มั น จนเจ ้าของชอ
่ ไหร่ทเี่ ผลอเรี ยกชอ ่ื ต ้องหันขวั บมามอง
“ชว ่ ยหน่อยดิ” เจ า้ ตัวพูดด ้วยสหี น ้านิ ง ่ ๆ ตามสไตล ์ แตใ่ ครจะรู ้ ในใจแมง่ อาจจะดา่ รุ น
่ พีท
่ ก
่ี าลั ง
แทะโลมมั นด ้วยสายตาและการสม ั ผั สอยูก ่ ็ได ้
“พีๆ่ ครั บผมขอตัวเพือ

่ นผมกอ
่ นนะครั บ” พูดจบผมก็รบ
ี ปราดเข า้ ไปดึงข ้อมือของไอ ้สารวั ตร
ออกมาทั นที เราเดินหา่ งจากสนามออกมาคอ
่ นข า
้ งมาก ก อ
่ นอี กฝ่ ายจะเป็ นคนทาลายความเงี ยบ
ลง
“กินข ้าวยั ง” ผมสา่ ยหน ้า
“แล ว้ มึงอะ่ ”
“ยั ง”
“ไปกินข ้าวมั ย ึ หิวมาก ขนมทีพ

้ แล ว้ คอ่ ยมาฟั งผล” จริ งๆ ตอนนี ร้ ู ส
้ ก ่ วกไอ ้เผือกเปยก์ ไ็ มร่ ู ว้ า่
โดนมือดีรบ
ิ ไปแดกตัง้ แตเ่ มือ่ ไหร่
“ล ้างหน ้ากอ
่ นเหอะ เห็นแล ้วสยอง” คาพูดของไอ ้สารวั ตรทาให ้ผมชะงั กกึก
“ทาไม หน า้ กูเยิม
้ เหรอ”
“ไมเ่ ยิม
้ แตไ่ มช่ อบ บอกกีค
่ รั ง้ แล ้ววา่ ไมอ่ ยากให ้แตง่ หน ้า”
“กูขด
ั รุ น
่ พีไ่ ด ้ทีไ่ หนละ่ วะ” พูดเหมือนเป็ นแมก
่ เู ลยสด ั ทีส
่ าคั ญคือขั ดขืนมั นไมไ่ ด ้ด
้วยนอกจาก
ปลอ่ ยให ้เจ ้าตัวฉุ ดรั ง้ ให ้เดินตามเข ้าไปในห ้องน้ าทีอ
่ ยูใ่ กล ้ๆ กับอินดอร์สเตเดียม
ผมมองหน ้าตัวเองในกระจก มีเหงือ ึ ขึน

่ ผุดซม ้ มาเล็กน ้อยแตก
่ ไ็ มไ่ ด ้ทาให ้เครื อ
่ งสาอางเยิม
้ จน
น่าเกลียดอยา่ งทีค ่ ด
ิ ไอ ้สารวั ตรไมป
่ ลอ
่ ยให ้ผมมองนาน จั ดการหยิบหนั งยางมามั ดจุกผมทีป ่ รก
่ น า้ ของผมทั นที
หน ้าเอาไว ้ แล ว้ รี บเปิ ดก๊อกวั กน้ าใสห
้
“เฮยไรวะ!”
“ล ้างออกให ้หมด”
้ ื นิ สต
“แมง่ มั นกันน้ าเว ย้ จะออกได ย้ ั งไง” ผมโวยวายเต็มที่ เสอ ิ กูเปี ยกเลยหา่
“ออกดิ” พูดจบมือหนาก็ล ้วงลงไปในกระเป๋ าเป้ ของมั น หยิบเอาขวดของเหลวสฟ ี ้ าบางอยา่ ง

ออกมาเทใสส ่ าส ี เชร ้ดดดดดด มั นรู จ้ ั กรี มฟ
ู เวอร์ได ย้ ั งไง แถมเหยาะทีเยอะยิง ่ กวา่ ทอ่ ประปารั ่ ว
ปาดหน ้ากูกแ
็ รงอยา่ งกับเป็ นผิวถนนคอนกรี ต
ั เบาหน่อยดิ คิว้ กูจะหลุดมั ย

“จะ...เจ็บสด ้ วะ”
“เช็ดไมเ่ ป็ นอะ่ ” ไอ ้ฟาย
้ เป็ นแล ้วซอ

“ใชไม่ ้ ื มาได ้ยังไงไมท
่ ราบครั บมึง”
“เดินไปทีเ่ ซเวน
่ ถามพนั กงานเขาก็หยิบมาให ้”
“นี ม ้ื ไอ ้นีม
่ งึ ราคาญหน ้ากูถงึ ขนาดลงทุนซอ ่ าเลยเหรอวะ”
“เออราคาญ”
“อยา่ ให ้กูเห็นนะวา่ มึงโดนรุ น

่ พีจ
่ ับแตง่ หน ้า กูจะกระทืบให ้แหลกเลย”
“พวกกูไมม
่ ใี ครทาอะไรปั ญญาออ่ นแบบนี ห
้ รอก” หมดคาจะเถียง เลยเดินหนี แมง่ เลยราคาญ
ผมฝากท ้องไว ท
้ ีร่ ้านข ้าวข า้ งมหา’ลั ย โซยกั ้ นเสร็จก็รบี กลั บไปยั งสนามเพือ ่ ฟั งผล และก็
เป็ นไปตามคาด กูวา่ แล ้วปี นป ้ี ี ชงของกู ตัง้ แตเ่ จอไอ ส ้ ารวั ตรกับไอ ้กรี นทุกอยา่ งแมง่ ก็เหีย
้ ไปหมด
งานหลีดมอ...งานกูเอง...
ผมเดินกลั บไปหาไอ ้สารวั ตรทีย ่ น

ื หน ้านิ ง่ อยูข
่ ้างสนาม หลั งจากประกาศผลเสร็จ มั ่นใจวา่ มั น
เองก็คงได ้ยินทีพ่ ธิ ก
ี รประกาศผา่ นไมคเ์ ต็มสองรู หู วิศวะแพ ้เกษตรไป 1-2 ขณะเดียวกันชอ ่ื ของ
ี ร์มหา’ลั ยปี ลา่ สุดด ้วย
ผมก็เด ้งเข ้าไปอยูใ่ นทีมผู ้นาเชย
นั ่ นหมายความวา่ หลั งจากนี ผ

้ มคงโดนไอ ้สารวั ตรดา่ จนหูชาเรื อ
่ งแตง่ หน ้าเหมือนงิว้ ไปอีกนาน
่ มง่ เลย
“มึง...” บีบหน ้าตาใสแ
่ อ
“ยั งมีหน ้ามาเบะปากใสก ู ก
ี ” แทนทีจ ่ ซ
่ ะปลอบทาตาเขียวใสก ู ะงั น
้
“กูไมไ่ ด ้อยากเป็ นนะเว ย้ ”
“เป็ นแล ้วนี ไ

่ ง”
“เหนื อ
่ ยอะ่ ”
“ได ้แตง่ หน ้าสนุ กออก” ประชดกูป่ะเนี ย

่ แล ว้ เป็ นอะไรวะ ทาไมกูต ้องแคร์มน
ั ขนาดนี ด
้ ้วย
“ขอรี มฟ
ู เวอร์จากมึงถาวรเลยแล ว้ กัน”
“ไมใ่ ห ้”
“ใจดา”
๋ วจะตามมาเช็ดใหท
้ ก
“เดีย ุ งาน เลิกบีบนา้ ตาได้แลว้ กูจะบา้ ”
ไอ ้สารเลวมั นผลั กหัวผมโครมใหญก

่ อ ่ นจะเดินหนี ไปเหมือนทุกที ทิง้ ให ้คนชค ิ อยา่ งกูยน
ื งง
เลย ไอ ้เสยี ใจทีไ่ ด เ้ ป็ นมั นก็เสย
ี ใจอยูห
่ รอก แตค
่ อ ึ ดีวะ...ตอนที
ไ่ ด ย้ ินวา่
ื ทาไมในใจลึกๆ ถึงรู ้สก
มั นจะตามมาดูผมทุกงาน
เหมือนกันผมทีต ี ร์บอลของมั นทุกแมตชน

่ ้องตามไปเชย ์ ั ่ นแหละ แฟร์ด ี
ชมรมดนตรี ยังคงเงียบเหงา วั นนี ผ ้
้ มเลิกเร็วเลยกะมานั ่ งซอมรอเพื อ
่ นคนอืน
่ ๆ กอ
่ น
แตย่ ั งไม่
ทั นโผลพ ่ รวดเข ้าไปในห ้องสองเท ้าก็เป็ นอั นชะงั ก เมือ
่ แง ้มประตูเข ้าไปเล็กน ้อยผมก็เห็นไอ ้กรี น
กาลั งปั ้นหน ้าแรดๆ ของมั นอยูก
่ ับไอ ส
้ ารวั ตร
เออดีวะ่ ถ ้าความเป็ นไปได ้ทีผ ่ มกับไอ ้กรี นจะคบกั นมีคา่ เทา่ กับศูนยแ์ ล ้ว บางทีสนั บสนุ นให ้
วั ตรกรี นคูก ่ ันอาจจะรุ ง ่ กวา่ ก็ได ้แตค
่ ดิ ในใจไมก่ ล ้าก ้าวเข ้าไปขั ดจั งหวะนอกจากแนบหูลงกับ
ประตูทเี่ ปิ ดอ ้าเล็กน ้อยเพือ ื กเรื อ
่ เสอ ่ งของทั ง้ คู ่
ั โคตรดียงั ไงไมร่ ู ว้ ะ่
ดูกเู ป็ นคนนิ สย
“เพือ
่ นยั งไมม
่ าเลยเนาะ”
“อือ...”
่ื กูกเ็ ข ้าไปอยูใ่ นบทสนทนาเฉย

่ าเลย” นั ่ นไง แอบฟั งปุ๊บชอ
“วั ตรขา ไทน์ยังไมม
“อือ”
“เค ้าถามหน่อยดิ วั ตรขากับไทน์สนิ ทกันมากมั ย

้ ”
ึ ใจชน
“มาก” ทางานดี คาตอบของไอ ส
้ ารวั ตรทาให ผ
้ มรู ้สก ้ื ขึน
้ มามากโข
“แล ว้ สเป็ กไทน์นค

่ี อ
ื แบบกรี นหรื อเปลา่ ”
ั นิ ด”
“ไมเ่ ฉียดแบบนี เ้ ลยสก
“ไทน์ชอบแบบไหน”
“นมใหญๆ่ ”
“ไทน์ชอบกินอะไรเป็ นพิเศษ”
“ไมบ
่ อก”
“ไทน์ชอบวงอะไรเหรอ”
“Linkin park”
เอาออสการ์ไปเลย ตอแหลได ้โลเ่ ลยครั บสารวั ตร กูไมเ่ คยบอกสก ั ครั ง้ วา่ ชอบ Linkin park
แตก
่ ด
็ แ ี ล ้ว คาตอบของมั นทั ง้ หมดทั ง้ มวลนั น ้ เป็ นการกีดกันไอ ้กรี นได ้เป็ นอยา่ งดี เห็นแบบนี แ
้ ล ้ว
ซงึ้ วะ่ ต ้องตอบแทนด ้วยการทาป้ ายเชย ี ร์ให ้มันตอนแขง่ แมตชต ์ อ
่ ไปแล ้วละ่
“อ ้าวน ้องไทน์มายืนทาไมตรงนี้ ไมเ่ ข ้าไปละ่ คะ” แหกกกกกกกกกกกกก กาลั งรอดแตส

่ ด ุ ท ้าย
ร่วง เมือ่ พีแ
่ อร์สาวสวยรวยเสน่หเ์ ลน ่ เดินมาจ๊ะเอแ๋ บบไมม
่ ป
ี ่ี ไมม
่ ข
ี ลุย
่ ทาเอาไอ ้สารวั ตรกับ
ไอ ้กรี น
หันมามองทีป ่ ระตูเป็ นตาเดียว
“กาลั งจะเข ้าไปครั บ อ ้าว! อ ้าว! พวกมึงมาแล ้วเหรอ” เนี ยนเลยกู ถลาเข ้าไปในห ้องเสร็จก็นั่ง
แปะอยูก
่ ับคนตัวสูงทั นที
ไมม
่ ใี ครพูดอะไรตอ
่ จากนั น
้ จะมีกแ็ ตไ่ อ ้กรี นนั ่ นแหละทีเ่ ข ้ามากระแนะกระแหนผม พร ้อมกับ
เอาร่องนมแบนๆ ของมั นมาสแ ี ขนของผมไมห ่ ยุด แคเ่ ห็นกูกส ็ ยิวจนขนลุกขนชน ั
เมือ่ สมาชกิ หลายคนทยอยเข ้ามา ไอ ้พีด ่ วิ ก็จัดการสงั ่ งานให ้อัดวิดโี อเดีย

่
วอีก แตค
่ ราวนี ย
้ ังไม่
เร่งสง่ เทา่ ไหร่เลยไมม
่ คี นบน
่ ระงมเหมือนทุกครั ง้ แพรเองก็ไมโ่ ผลม่ าห ้องซอมเลยนั ้ ่นทาให ้
หัวใจดวงน ้อยๆ ของคนชค ิ นั น
้ หอ
่ เหีย
่ วลงไปทั นตา คาดวา่ จะต ้องหาเวลาโดดคาบชมรมไปหา
สาวเพือ ่ กระชบั ความสม
ั พันธบ
์ ้าง
้
หลั งจากการซอมเสร็ ้ิ ผมกับไอ ้สารวั ตรก็อยูเ่ ลน
่ กีตาร์ตอ
จสน ่ เหมือนทุกครั ง้ แตว่ น
ั
นี แ
้ ปลก
้
เพราะดูเหมือนมั นจะตัง้ ใจมากกวา่ ทุกทีแล ้วก็ซอมแตเ่ พลงเดิมๆ ด ้วย
่ วาย”
“ไรมึง”
“อีกสองอาทิตยจ์ ะมีไลฟ์ ของสครั บ” บร๊ะ!! นั บเป็ นเรื อ

่ งทีต
่ น
่ื ตะลึงทีส
่ ด
ุ ในรอบสองเดือน
ผม
ทาตาโตทั นทีเมือ
่ ไอ ้สารวั ตรพูดจบประโยค รี บกระถดตัวเข ้าไปหามั นพร ้อมกับยืน ่ หน ้าเข ้าไป
ถามอยา่ งอยากรู ้
“จริ งดิ!! เมือ ่ ไหร่” ไลฟ์ ของสครั บคือสวรรคข์ องผมเลยนะเว ้ย นานแล ้วทีไ่ มไ่ ด ้ไปดู ลา่ สุดก็
เมือ
่ ปี กอ ่ ึ
่ นซงภาพนั น ้ ยั งคงติดตาของผมอยูเ่ ลย
“เสาร์ท ่ี 28 อยากไปมั ย
้ ”
่ ่ าถามนะไอ เ้ หีย ้ื บั ตรทีไ่ หนอะ่ แล ้ว...จั ดทีน

“ไมน
้ ซอ ่ เี่ หรอวะ”
“จั ดทีน
่ ด ้ื บั ตรทีก
่ี ิ ซอ ิ มั ง้ ”
่ องกิจการนิ สต
“เหยดดดดดดดดงั น ้ื เลยมั ย
้ ไปซอ ้ื ของมึงกับเพือ
้ ซอ ่ นมึง สว ่ นกูกจ็ ะซอ ้ื เผือ
่
เดอะแก๊งด ว้ ย” ไอ ้
สารวั ตรพยั กหน ้าหงึกหงั กแตแ
่ ววตากลั บไมไ่ ด ้ตืน่ เต ้นเทา่ ทีค่ วร สงสย ั ผีดรามา่ เข ้าสงิ
“ไมด
่ ใี จเหรอ”
“กูต ้องเลน
่ เป็ นวงเปิ ดให ้สครั บ พวกพีว ่ ง Sssss เขาขอมา พีโ่ ซยั งไมห
่ ายดี”
“งั น
้ มึงก็ได เ้ จอพีเ่ มือ
่ ยกับพีบ
่ อลหลั งเวทีอะ่ ดิ”
“...”
“เอาน่า...แคเ่ ลน
่ เปิ ด พอวงพีเ่ ขาขึน ้ กับกูด ้านลา่ งเวทีสวิ ะ ยากอะไร”
้ มึงก็มาดิน
้ อน”
“มึงเป็ นคนหรื อไสเดื
ั ”
“ไอ ้สด
“ชว ่ งนี ก
้ ต ้
ู ้องซอมดนตรี ้
กับพีๆ่ คงไมไ่ ด เ้ ข ้ามาห ้องซอมกี ั พักใหญ”
่
ตาร์สก
“อยา่ เครี ยด” ผมตบบา่ อีกฝ่ ายเบาๆ หากแตใ่ นใจกลั บกระหยิม ่ ยิม
้ ยอ่ ง งานนี แ
้
หละทีผ ่ มจะได ้
โดดชมรมและเดินหน ้าจีบแพรตอ่ เพราะตอนทีม ่ ไี อ ้สารวั ตรอยูใ่ กล ้ๆ แมง่ โคตรอึดอั ดเลยเว ้ย ทั ง้
เกรงใจและเกรงกลั วในเวลาเดียวกัน ไมร่ ู ้วา่ เพราะอะไรเหมือนกันมั น...อธิบายไมถ ่ ก ู วะ่
“อยา่ นอกใจกู” อูยยยยยยยยทรงพระตรั สรู ้จริ งๆ พูดไมท

่ ั นขาดคาเลย
“นอกใจอะไร กูยังไมไ่ ด ้เป็ นอะไรกั บมึงเลย”
“...” นั ยน์ตาคมหรี ข
่ วางทาเอากูไปไมเ่ ป็ นพักใหญ่ คือกูควรตอบยั งไงดีเหรอแบบวา่ ...
“ร ักนะ ไมน
่ อกใจด้วย”
“หน ้ามึงดูตอแหล”
“เบือ
่ มึงวะ่ ทายั งไงก็ไมเ่ คลิม
้ ”
“อยากให เ้ คลิม
้ มั ย
้ ”
“ให ท
้ าไง”
“แก ผ
้ ้าแล ้วให ้กูถน
ู มดิ สาบานวา่ กูจะเคลิม
้ ไปทั ง้ วั นเลย”
“เอาตีนกูไปถูกอ
่ นมั ย
้ ไอ ้เหีย
้ !”
ไอ ้หืน
่ กาม! เกลียดมึงจั งเลยครั บไอ ้สารเลว
“ลั ลลา
้ …ลั ลลา
้ …ยูว้ ฮูววว”
ชว่ งเวลาที่ไอ้ สารวั ตรไปซ้ อมดนตรี กบั พี่ๆ นั บเป็ นโมเมนตม ์ นั ธุล์ กึ ของไอ้ ไทน์คนชิคเวอ่ ร์ ๆ นี่ ก็เกือบสั ปดาหแ
์ หัศจรรยพ ์ ล้ ว
ที่ผมโดดเรี ยนกีตาร์ แล้ วมาซา่ กับสาวน่ารั กคณะแพทย ์ แพรเป็ นคนน่ารั กครั บ สุดสั ปดาหท
์ ่ีผา่ นมาเราไปกินไอศกรี มกับดู
หนั งกันด้ วย
แม้ วา่ เจ้ าตั วจะไมไ่ ด้ เข้ ามาทีช่ มรม แตผ ่ มก็แวะเวียนไปหาที่คณะแพทยแ์ บบไมข่ าดตกบกพร่อง เรี ยกได้ วา่ เช้ าถึงคา่ ถึงกัน
เลยทีเดียว เทีย ่ งนี ้กเ็ หมือนกัน จั ดการโทรนั ดแนะให้ มากินข้ าวตรงโรงอาหารคณะวิทยาศาสตร์ การแพทยเ์ พราะคนไม่
พลุกพลา่ นเทา่ ที่อ่ืน
อีกอยา่ งตังใจหนี
้ ใครบางคนด้ วยแหละครั บ ใครบางคนคนนั นมั ้ นชอบแดกข้ าวแถวตึกดุริยางคฯ์ บางครั ง้ ก็แดกที่โรง
อาหารกลางอยูบ ่ อ่ ยๆ ดังนั นเลี
้ ย ่ งได้ ก็ตอ
้ งเลีย ่ งแหละครั บ
ผมทิ ง้ ตัวนั ง่ ลงที่โต๊ ะตัวยาว หยิบมือถือขึ ้นมากดเลน

่ ๆ ฆา่ เวลาไปเรื่ อย
แพรจา๋ อยูไ่ หนเอย่ มาหรื อยั งจ๊ ะ...
“ไทน์...” เนื ้อคูช่ ดั ๆ หัวใจเรี ยกร้ องแป๊ บเดีย ๋ วก็มาเลย
“จะ...จา๋ เหี ้ย!!” ผมถึงกับสบถออกมาด้ วยความลืมตัว เมื่อคนทีย ่ ืนอยูต

่ รงหน้ าไมใ่ ชส
่ า
วน้ อยน่ารั กอยา่ งที่คิด แต่
ตรงหน้ ากูอะ่ กระบือเผือกตัวเบอเร่อเลยตา่ งหาก
่ นเพื่อนของมั นจะตามมาสมทบกันครบแก๊ ง
“เป็ นอะไรมึง” ไอ้ สารวั ตรถามเสียงเรี ยบ กอ
“มะ...มึงมากินข้ าวที่นเี่ หรอ”
“เปลา่ แคเ่ ดินผา่ น”
“พวกกูจะกลั บไปกินที่ตกึ รั ฐศาสตร์ เว้ ย ไปด้ วยกันมั ย้ ” คราวนี เ้ ป็ นไอ้ บอสครั บที่แจน
๋ พูดขึ ้นมา
“ตามสบายเลยมึง”
พวกสิงหข์ าวพยั กหน้ าเข้ าใจ พร้ อมกับเดินผละออกไปอีกทางหนึ ง ่ คงมีแตไ่ อ้ สารวั ตรเทา่ นั นที
้ ่ยืนจ้ องหน้ าผมเขม็งชนิ ด

ไมใ่ ห้ คลาดสายตา คือสายตาแบบนี ้ อารมณ์แบบนี ้...กะฆา่ กูแน่ๆ เลย
กูเปลา่ มีก๊ิกนะมึง
“มะ...มึงไมห
่ วิ ข้ าวเหรอวะ” ผมทาลายความเงียบลง ทายั งไงก็ได้ ให้ มน
่ นกิ๊กกู
ั ไปจากตรงนี ้กอ
จะมาอะ่ พอได้ ยินวา่ เพื่อน
มั นจะไปกินข้ าวที่ตกึ รั ฐศาสตร์ ผมก็รีบเสนอทั นที
“ไม” ่ าตอบที่ได้ กลั บพลิกโผซะอยา่ งนั น้

่ แตค
“จริ งๆ มึงควรหิว”
“เป็ นเหี ้ยไรเนี่ ย”
“เที่ยงแล้ ว”
“งั นกิ
้ นที่น”ี่
“ข้ าวที่น่ี ไมอ่ ร่ อยเลย สู แ

้ ถวรั ฐศาสตร์ ไมไ่ ด้ กูวา่ มึงควรไปกินกับเพื่อนก่อนนะ สงสารกระเพาะ”
“ไมต
่ อ
้ งเสือกน่า”
่ ่ี เทีย ่ งแล้ วไง”

“แตน
“ต้ องการอะไรจากกูวะไอ้ ไทน์”
“เปลา่ เลย ไมไ่ ด้ ตอ

้ งการอะไรทั งนั
้ น้ จริ งๆ นะ”
“ไทน์...รอเรานานมั ย้ ”
แตต่ อนนี ้ต้ องการแล้ วละ่ กูขอรถพยาบาลหนึ ง ่ คั นพากูไปรั กษาด้ วย เกรงวา่ จะโดนควายเผือกที่ช่ือสารวั ตรกระทืบจมตีน
ทาไมครั บแพร! รี บมาทาไมวะ
โอ้ โห...คราวนี ้เมียหลวงกับเมียน้ อยปะทะกันซึง่ ๆ หน้ า กระแสไฟฟ้ าไหลผา่ นจากดวงตาเตรี ยมช็อตกันเต็มที่ ไมไ่ ด้ ช็อต
แพรนะ ช็อตกูเนี่ ย ตายเหี ย้ ๆ แหละคราวนี ้
“ที่ไลก
่ น
ู ่ท
ี ่ีแท้ นดั กับสาว”
“โอเค รู้ สกึ หิวขึ ้นมาพอดี งั นกู

้ ไปกินข้ าวทีค่ ณะแล้ วกัน” พูดจบมั นก็เดินผละออกไปเลย แมง่ ! ไมไ่ ด้ เป็
นอะไรกั นทาไมกูถึง
ต้ องรู้ สกึ ผิดขนาดนี ้วะ ไมไ่ ด้ เป็ นอะไรกันทาไมถึงต้ องแคร์ ขนาดนี ้ ที่สาคั ญไมไ่ ด้ เป็ นอะไรกั นทาไมกูถึงรู้ สกึ เสียใจตอนที่มนั
เดินหันหลั งให้ ดว้ ย
ใครก็ได้ บอกกูที เมียหลวงจะอาละวาดบ้ านแตกมั ยวะ

้ กูกลั ว...
กลางดึกผมโทรไปหาไอ้ สารวั ตรด้ วยความรู้ สกึ บางอยา่ ง จริ งๆ อาจพูดได้ วา่ มั นคือความร้ อนรน รอสายอยูน่ านเสือก
่ นชิคอยา่ งกูด้านได้ อายอดกระหน่าโทรกะให้ ค้ มุ โปรที่ได้ มาเลย และแล้ วความพยายามก็สมั ฤทธิผ
กระแดะไมร่ ั บอีก แตค ์ ล
...
[โหล] น ้าเสียงน่าเบื่อเมิ๊กกกกกกกกกก
“สารเลวเหรอ”
[ไมใ่ ช]
่
“สั ด”
[รู้ แล้ วยั งจะถามอีก โทรมามีอะไร] เมียงอนวะ่ ผั วอยา่ งกูเลยต้ องอ้ อนเสียงออ่ นเข้ าไว้
“กูซกั เสื ้อบอลมึงเสร็ จแล้ วนะ ซั กมือด้ วย” ชา่ งเป็ นการสนทนาที่หวั ฟวยสิ ้นดี ปกติกค
็ ยุ โทรศั พทก
์ น
ั ทุกคืน แตช่ ว ่ งอาทิตย ์

ที่ผา่ นมาไมไ่ ด้ คยุ เพราะได้ ขา่ ววา่ มั นซ้ อมดนตรี หนั กเลยไมอ่ ยากรบกวน
[แล้ วไง]
“เปลา่ แคอ่ ยากบอกวะ่ ”
[ให้ ทาไง กูตอ

้ งไปเอามั ย]
้
“เฮ้ ยไมต
่ อ
้ ง”
[กูออกไปเอานะ]
“ดะ...เดี๋ยวมึง”
ติ๊ด!
ไอ้ เลววววววววววววววว ไมเ่ ปิ ดโอกาสให้ กไู ด้ พดู อะไรสั กคา คือควรจะชินได้ แล้ วกับอาการพูดเองเออเองของไอ้ สารวั ตร
มั น ทาไงดีวะ กลั วเจอหน้ ามั นแล้ วจะโดนตอ่ ยจนเลือดกาเดาไหลอะ่ ดิ ที่สาคั ญกลั วมั นรู้ ด้วยวา่ โดดชมรมมาอาทิตยก์ วา่
คือมั นอุตสา่ หใ์ ช้ เส้ นเล็กกว๋ ยเตีย ๋ วน ้าตกให้ ผมได้ เข้ าไป สุดท้ ายก็คว้ าน า้ เหลวไมเ่ หลือเหี ย้ ไรเลย
ก๊ อกๆๆ
เสียงเคาะประตูดงั ขึ ้นหลั งจากนั นราวยี

้ ่สบิ นาที ผมรวบรวมความกล้ าอยูน่ านกวา่ จะสาวเท้ าไปเปิ ด
ประตูหอ
้ ง ไอ ้ สารวั ตร
ยืนหน้ านิ่ งอยูต่ รงหน้ า สวมเสื ้อกับกางเกงบอลเหมือนอาบน ้าเสร็จเรี ยบร้ อยและกาลั งเข้ านอน
“ไหนเสื ้อบอลกู” มั นถาม ขณะก้ าวพรวดเข้ ามาในห้ องพร้ อมกับทิ ง้ สารร่ างเขื่องๆ ของมั นลงกับเตียงอยา่ งหน้ าด้ านๆ
“อยูใ่ นตู”
้
“ไปหยิบมา” ด้ วยไมร่ ้ ูจะเถียงยั งไงเลยเดินไปยั งตูเ้ สื ้อผ้ า หยิบเอาเสื ้อทีมที่กากที่สดุ ของมหา’ลั ยออกมา แล้ วยั ดใสม
่ ือ
หนาอยา่ งรวดเร็ ว
“คืนละ”
“อืม...กลั บแล้ วนะ”
“หอแมง่ ก็ตงไกล
ั ้ มึงมาแคน
่ ี เ้ นี ย ่ นะ”
“ไมไ่ ด้ มาแคน
่ ”ี ้
“...”
“มาให้ เห็นหน้ า ไมไ่ ด้ เจอกันอาทิตยน

์ งึ หน้ ามึงยั งตอแหลเหมือนเดิม”
“เกลียดมึงจั ง”
ไอ้ สารวั ตรยั นตัวลุกขึ ้นนั ง่ ขั ดสมาธิบนเตียง จ้ องหน้ าของผมนิ่ งๆ โดยไมพ ่ ดู อะไรแม้ แตค ่ าเดียว กูร้ เู ลยวา่ อยากให้ กู
สารภาพผิดเต็มแก่ แตค ่ วามจริ งกูกไ็ มผ่ ิดป่ ะวะ ผมไมไ่ ด้ คบกับไอ้ สารวั ตร ไมไ่ ด้ เป็ นอะไรกัน การทีผ่ มจะโดดชมรมไปเต๊ าะ
สาวมั นก็สทิ ธิ์ของผม ถูกมั ย้ ?
เออ...กูขอโทษ กูผิดเอง
ฮืออออออออออ กูเปลา่ แคร์ มงึ นะไอ้ สารวั ตร

“มึง...” ผมสูดลมหายใจเข้ าปอดลึกๆ งานนี ้เป็ นไงเป็ นกัน ยั งไงสั กวั นมั นก็ตอ
้ งรู้ อยูด
่ี
“กูจะเดินหน้ าจีบแพรแบบจริ งจั งแล้ วนะ” ไอ้ สารวั ตรเงียบไปอึดใจหนึ ง ่ ผมแคห

่ วั งวา่ มั นจะชว่ ยแสดงความเห็นหรื อ
แนะนาอะไรบ้ างแตเ่ ปลา่ เลย แมง่ ทาหน้ าเหมือนอยากจะฆา่ กูซะให้ ได้
“มึงจะจีบเขางี ้กูกเ็ ป็ นชูก

้ บ
ั มึงแล้ วดิ”
“…”
“กูตอ
้ งอึดอั ดมั ย้ ต้ องโดนสั งคมตราหน้ าหรื อเปลา่ ”
“เดีย ๋ วๆ”
้ งร้ องไห้ เหมือนคนอื่นด้ วยป่ ะ ทาตัวไมถ

“แล้ ว...กูตอ ่ กู เลยวะ่ ”
“สารวั ตรใจเย็น” ผมจั บไหลข่ องมันเอาไว้ อยูใ่ นทา่ ที่พระเอกเตรี ยมจะง้ อนางเอกเต็มที่ แตผ
่ ิดก็ตรงไอ้ คนข้ างหน้ าตัวเขื่อง
อยา่ งกับควายแถมนมแบนอีกตา่ งหาก
“…” มั นมองผมด้ วยสีหน้ าที่พร้ อมจะปลุกปล ้าอยูต

่ ลอดเวลา แตก
่ กู ็ตอ
้ งทาใจดีส ้ เู สือเข้ าไว้
“ฟั งอยูป
่ ่ ะเนี่ ย”
“ไมฟ
่ ั ง”
“ไมฟ
่ ั งแล้ วตอบคาถามกูได้ ไง มั ว ่ แล้ วมึง”
“…” กระบือเผือกงอนวะ่ งานหนั กเลยมึงเอ๊ ย
“คือตอนมั ธยมกูมีแฟนมาตลอดเลยไง แล้ วตอนนี ้กูกเ็ หงาแล้ วด้ วย อยากมีโมเมนตแ

์ บบวั นนี ้ไปดูทอ
้ งฟ้ าด้ วยกัน ”
“ตามึงมองเองไมไ่ ด้ เหรอ”
“หา่ ฟั งเพลงวงนี ้ด้ วยกัน”

“หูมงึ ดับสินะ”
“ชอบดูหนั งเหมือนกั น”
“รู้ ได้ ไงวา่ เขาจะชอบเรื่ องเดียวกับมึง”
“นี่ มงึ กวนตีนกูป่ะเนี ย ่ เอางา่ ยๆ เลยนะ กูอยากทาอะไรสั กอยา่ งแบบเป็ นคูแ่ ล้ ววะ่ ”
“เดีย ๋ วทาเป็ นเพื่อน”
“มั นไมเ่ หมือนกั นป่ ะวะ กูเลยคิดวา่ ...มีแฟนนั น

่ แหละดีแล้ ว เข้ าใจใชม
่ ยั ้ ”
“ไมเ่ ข้ าใจ”
“ราคาญมึงว ่ ะ มาให้ จูบทีด”ิ
จบประโยคนั นสมองของผมก็
้ โลง่ ไปหมด ทั นทีท่ีมือหนาเอื ้อมมาจั บหน้ าของผมแล้ วดึงเข้ าไปประกบจูบอยา่ งรวดเร็ว
วินาทีนนโลกทั
ั้ งใบที
้ ่เคยสงบนิ่ งอยูต่ รงหน้ าเป็ นอั นหมุนเคว้ งแบบไมม ่ ีทิศทาง
ริ มฝี ปากของไอ้ สารวั ตรสั มผั สกับริ มฝี ปากของผม มั นไมไ่ ด้ นมุ่ ุ่ นวล ไมไ่ ด้ เหมือนฉากเด็ดในซีรียเ์ กาหลี และที่สาคั ญมั นก็
ไมไ่ ด้ สอดลิ ้นเข้ ามาข้ างในแม้ แตน ่ งั ่ อึ ง้ ตกตะลึงกับสิง่ ทีเ่ กิดขึ ้นเทา่ นั น้
่ ิ ดเดียว แตไ่ มร่ ้ ูทาไม...ผมถึงทาได้ แคน
แม้ กระทั ง่ ตอนทีม่ นั ผละจูบออกและจ้ องมองผม หัวใจก็ยงั คงระสา่ ไมเ่ ป็ นจั งหวะ คือมึงมีสทิ ธิ์อะไรมาจูบกูวะแมง่ !
จูบแบบไมท
่ นั ตังตั
้ วด้ วยนะ โอ๊ ยยยยยยยยยยยย
“กูจองมึงแล้ ว”
“…!!”
“เพราะงั น
้ ห้ ามจีบใครดิ”
ก๊ อกๆๆ
เสียงเคาะประตูห้องดังขึ ้น ประกอบกับแสงแดดที่แยงตาทาให้ ผมคอ่ ยๆ ชั นตัวขึ ้นมานั ง่ บนเตียง ระลึกความทรงจาที่ผา่ น

มาสั กพักใหญก
่ อ
่ นหยอ่ นเท้ าลงบนพื ้น
เมื่อคืนนอนไปตังแต่
้ เมื่อไหร่ยงั จาไมไ่ ด้ เลย รู้ แคว่ า่ ไอ้ สารวั ตรมั นนอนเลน ่ ที่ห้องของผมซะคอ
่ นคืนกวา่ จะเสด็จเฉดหัว
ตัวเองกลั บตอนใกล้ รุ ่ง แถมยั งลืมเสื ้อบอลที่อตุ สา่ หซ
์ กั ไว ้ ให ้ ดตู า่ งหน ้ าอี กต า
่ งหาก
“ไอ้ ไทน์ตายยั งวะ!” เสียงของคนด้ านนอกตะโกนเข้ ามา
“กูยงั ไมต ่ ายเว้ ย” บอกออกไปอยา่ งหัวเสีย พร้ อมกับหมุนลูกบิดเปิ ดประตูไอ้ สามพระเอกเข้ ามาด้ านใน พวกแมง่ ก็เป็ น
อยา่ งนี ้ประจาแหละ คิดจะมาก็มา คิดจะไปก็ไป
วั นไหนดีหน่อยก็โผลม
่ าเคาะประตูถึงห้ องแล้ วออกไปแดกข้ าว เข้ ามหา’ลั ยด้ วยกัน วั นนี ้เองก็ไมแ
่ ตกตา่ ง
่ ..หา่ อะไรวะ ยั งไมอ่ าบน ้าอีก” ไอ้ เผือกเดินมาทีเ่ ตียง กอ

“โห. ่ นล้ มตัวลงนอนทั งชุ
้ ดนิ
สติ สว่ นไอ้ โอมเดินหนี ไปยิงกระตา่ ย
ในส้ วมเหมือนอยา่ งเคย
“ก็เดี๋ยวอาบ”
“เออๆ อ้ าว แล้ วนี่ เหี ้ยอะไรวะ” เหยดดดดดดดด ไอ้ เผือก ไอ้ มืออยูไ่ มส่ ขุ เห็นนอนลูบๆ คลาๆ เตียงมีของติดมือขึ ้นมาเฉย
มั นจะไมอ่ ะไรเลยเว้ ยถ้ าของสิง่ นี ้ไมใ่ ชก

่ ระเป๋ าตังคข์ องไอ้ สารวั ตร!
ไอ้ เลว ทาไมมึงไมเ่ อากลั บไป
“มึงซื ้อกระเป๋ าตังคใ์ หมเ่ หรอวะ” คราวนี ้เป็ นไอ้ โอมครั บที่แทรกขึ ้น
“ของพีช่ ายกู มั นเอามาทิ ง้ ไว้ นานแล้ ว” พูดจบกูกร็ ี บฉกกระเป๋ าจากมืออีกฝ่ ายทั นที จะให้ พวกแมง่ รู้ ไมไ่ ด้ วา่ เมื่อคืนไอ้
สารวั ตรมานอนที่น่ี คือกูกลั วอะไรไมร่ ้ เู ว้ ย ใจมั นเอียงกะเทเ่ ร่ไปหมดแล้ วไง ความรู้ สกึ ที่มตี อ่ มั นไมเ่ หมือนเดิมแล้ วอะ่ พัง
หมด!
ผมรี บยั ดกระเป๋ าสตางคข์ องไอ้ สารเลวใสใ่ นเป้ พลางเดินเลีย ่ งไปอาบน ้า แตง่ ตัว เตรี ยมออกไปมหา’ลั ย กาลั งจะรอดแล้ ว
เชียวเสือกมีมารเข้ ามาขั ดขวาง
“เฮ้ ยพวกมึงอยา่ เพิ่งไป มือถือกูหายวะ่ ” วินาทีนี ้กูอยากคลานเขา่ ไปตบหัวไอ้ โอมมากครั บ เสือกจะนอนกลิ ้งบนเตียงกู
เป็ นไงละ่ มือถือหลน ่ ไปอยูซ่ อกไหนก็ไมร่ ้ ู ถามวา่ ใครซวยต้ องบอกเลยวา่ กูเต็มๆ
“อาจจะตกอยูต
่ รงซอกเตียงก็ได้ นะ เดี๋ยวกูชว ่ ยหา” ไอ้ ฟ่งถลาตัวเองคลานขึ ้นเตียง ชว่ ยกันหามือถือเครื่ องเดียวที่ไมร่ ้ ูวา่
อยูต่ รงไหน กระทั ง่ ไอ้ เผือกควานไปเจอกับของบางอยา่ งเข้ า
“เอ้ า! มือถือมึงนี่ หวา่ ไอ้ ไทน์ ดีเลยกูขอยืมโทรเข้ าเครื่ องให้ ไอ้ โอมหน่อยนะ” ฉิ บหายละ!!
์ ่ีมงึ ควานเจอใต้ หมอนน่ะไมใ่ ชข่ องกู แตม
โทรศั พทท ่ นั เป็ นของไอ้ สารวั ตร ฮืออออออออ หา่ นั นก็
้ ลมื แมง่ หมดทุกอยา่ งเลย

เนาะ เดี๋ยวกระเป๋ าตั งค์ เดี๋ยวก็โทรศั พท ์ ยั งไมท
่ นั ออกห้ องเลยเหงื่อแตกซะแล้ วกู
“ตะ...ตามสบายเลยมึง”
“แมง่ ! เดี๋ยวนี ้มึงใช้ เคสโทรศั พทด

์ ราก้ อนบอลกั บเขาด้ วยเหรอ กูกเ็ ข้ าใจมาตลอดวา่ มึงไมช่ อบอะไรการ์ ตน
ู แบบนี ”้
“เพิ่งมาหลงรั กวะ่ ” รั กส้ นตีนอะไรละ่ ครั บ เคสปั ญญาออ่ นที่ไมม ์ นชิคกูไมใ่ ช้ หรอก ยั งโชคดีท่ี
่ ีความเป็ นฮิปสเตอร์ สไตลค
่
เมือคืนไอ้ สารวั ตรมั นหยิบไอโฟนมา ขืนเป็ นซั มซุงกูละ่ ตายแน่ๆ
“ขอรหัส”
“เออ่ ...260895”
“เลขอะไรวะ”
“ไมต
่ อ
้ งรู้ หรอกน่า”
“วั นเกิดก็ไมต
่ รง จะเป็ นรหัสนิ สต
ิ ก็ไมใ่ ชอ่ ีกนั น่ แหละ” มึงจะมาสงสั ยใคร่ร้ ูอะไรตอนนี ้ ต้ องให้ กบู อกมั ยว ่
้ านั น่ มั นเลขอะไร
...วั นเกิดสารเลวมั น...
ได้ มาตอนเอาไอโฟนเครื่ องเกา่ ไปซ่อม ซื ้อมาใหมแ

่ มง่ ก็ยงั ใช้ รหั สเดิม เลยพอให้ ผมแถได้ ไมอ่ ายผีสาง
่ อ
้ งเสือกหรอกน่า สนใจทาไมกับอีแคต
่ วั เลข”
“ไอ้ ไทน์มงึ ลบเบอร์ พวกกูออกเหรอ ไมเ่ มมไว้ สกั ชื่อ” มือของเพื่อนผมที่กาลั งสไลดไ์ ปตรงรายชื่อทาให้ ผมชะงั ก อยา่ วา่ แต่
เมมเลย สาบานวา่ ทุกอยา่ งทีเ่ กี่ยวกับมึงแมง่ ไมเ่ คยปรากฏอยูใ่ นเครื่ องนี ้แน่นอน
“กูจาได้ จนขึ ้นใจแล้ วตา่ งหาก”
“แน่ใจ?”
“อื ้ม”
“นี่ มือถือมึงจริ งป่ ะเนี ย ่ ”

“ถ้ าไมใ่ ชข่ องกูแล้ วมั นจะเป็ นของใครละ่ วะ ถามแปลกๆ”
“อะ่ เชื่อละ เบ้ าหน้ าแน่นแกลอรี่ ซะขนาดนี ”้
“ใชม ่ ยล่
ั ้ ะ” เดี๋ยวนะ! หน้ าผมอยูเ่ ต็มอั ลบั ม้ อยากถลาเข้ าไปดูกบั มั นด้ วย ความสงสั ยเริ่ มเข้ ามาแทนที่ความหวาดระแวง
ทาไมรู ปของผมถึงไปอยูใ่ นอั ลบั มรู
้ ปของไอ้ สารวั ตรได้ วะ
Rrrrrrrrrrrrrrrrrr
“อ้ าวอยูน
่ ่เี องลูกพอ่ ” ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ ทั นทีท่ีมือถือเครื่ องสีดาของไอ้ โอมดังขึ ้น และมั นกาลั งติดอยูใ่ นหลืบหัว
เตียงจริ งๆ
“เจอมือถือแล้ วก็เอาของกูคืนมา”
“เดีย ๋ วกอ
่ นดิ ยืมเลน
่ หน่อย ทาไมล็อกอินไอจี ไอ้ สารวั ตรวะ”
“มั นมายืมเลน
่ ”
“มึงเจอกันตอนไหนไมท
่ ราบ”
“เมื่อวาน ที่ตกึ วิทยแ์ พทย”

์
“แล้ วแอพเฟซบุ๊คกับทวิตเตอร์ ไปไหน กูวา่ จะขอเข้ าไปเลน

่ เฟซซะหน่อยไมม
่ ีซะงั น้ ”
“เครื่ องมึงก็มี รี บๆ คืนกูมาเร็ ว”
“เฮ้ ยมีเกม Minecraft ด้ วยเว้ ยโคตรเจง๋ ”
“แน่นอน”
“แตก
่ เู ลน
่ ไมเ่ ป็ น มั นเลน
่ ยั งไงวะ”
“เออ่ ...”
“ซื ้อแอพมาเทา่ ไหร่ ”
“น่าจะไมเ่ กินร้ อยมั ง้ แบบกูจาไมค

่ อ่ ยได้ อะ่ ฮา่ ๆ”
“ของไอ้ สารวั ตรอะ่ ดิ”

“ใชข่ องมั น เฮ้ ย! ไมใ่ ชเ่ ว้ ย”
“สีขา้ งถลอกมากมั ย้ กูร้ ู ตงแต่

ั ้ ดราก้ อนบอลแล้ วไอ้ ควาย”
เพล้ ง!! แตกกวา่ นี ้มีอีกมั ย้
“บอกกูมา”
“บอกเหี ย้ อะไรละ่ กูไมร่ ้ ู อะไรทั งนั

้ น้ ”
“มึงมีความลั บกับเพื่อนเหรอไอ้ ไทน์ บอกมาวา่ มึงเป็ นอะไรกั บไอ้ สารวั ตร”
“ไมไ่ ด้ เป็ นอะไรทั งนั

้ น้ เป็ นแคเ่ พื่อน”
“แน่ใจ”
“เออ”
“อะ่ เอาไปดู”
โทรศั พทข์ องไอ้ สารวั ตรถูกสง่ คืนให้ ผมในเวลาตอ่ มา ไอ้ เผือก ไอ้ โอม และไอ้ ฟ่งเดินยิ ้มน้ อยยิ ้มใหญอ่ อกไปก่อนแล้ ว ทิ ้งให้
ผมยืนมองหน้ าจอโทรศั พทซ ์ งึ่ กาลั งเปิ ดไปที่ภาพภาพหนึ ง่ ในอินสตาแกรมอยู ่
่ ิดมั นคือเหตุการณ์วนั นั น้ วั นที่พวกสิงหข์ าวเพื่อนของไอ้ สารวั ตรลงรู ปคูก่ บั ผมและก็คอมเมนตก

ถ้ าจาไมผ ์ นั อยา่ งสนุ ก
เพียงแตต่ อนนั นผมไม่
้ ได้ เข้ าไปอา่ นให้ จบเทา่ นั นเอง
้
มาถึงวั นนี ้ เวลาผา่ นไปร่วมสั ปดาห์ ผมเพิ่งค้ นพบคาตอบวา่ ทาไมไอ้ สารวั ตรถึงโผลไ่ ปที่สนามตอนคั ดหลีดมอ ทั งที
้ ่มนั
ควรซ้ อมดนตรี อยูก่ บั รุ ่ นพี่
Man_maman เหยดดดดดไอ้ ไทน์ไลคด

์ ้วย ขอบคุณคั บ @Tine_chic
KittiTee @Sarawatlism ไอ้ ไทน์ไลคด ์ ว้ ย ไอ้ ไทน์ไลคด
์ ว้ ย ว้ ายยยยยยย อด!
Thetheme11 @Sarawatlism ไมต อ
่ ้ งโดดมาครั ่
บเพื อน ตรงนี เ้ ดี๋ยวกูดแู ลเอง
Bigger330 @Sarawatlism ไมต ่ อ
้ งๆ กูดแู ลดีกวา่
Sarawatlism ของกูหา่ มยุง้
และมั นก็ยงั พิมพผ
์ ิดเหมือนอยา่ งเคย จนทาให้ ผมเผลอหัวเราะกับการพยายามจะพิมพข์ ้อความใหมข่ องมั นจนกระทั ง่ ถูก
...
Sarawatlism ของกูหา้ มยุง้
Sarawatlism สั ด ของกูห้ามยุง่ !
เกิดอาการเธอหมุนรอบฉั น ฉั นหมุนรอบเธอ
“กูจองมึงแล ้ว”
“…!!”
“เพราะงั น
้ ห ้ามจีบใครดิ”
นี เ่ ป็ นเพียงประโยคเดียวทีล ่ อยวนอยูใ่ นหัวซา้ ไปซา้ มาไมจ่ บสน ้ิ หน ้าของใครบางคนฉายซา้

อยูท ึ
่ เี่ ดิมจนรู ้สกเวียนหัว ความจริ งต ้องบอกวา่ กูมนึ หน า้ ตาไอ ้สารวั ตรพอๆ กับสติของกูเนี ย
่ แหละ
จะโวยวายก็อ ้าปากโพลง่ ออกไปไมไ่ ด ้
ึ ถึงไมไ่ ด ้รุนแรงจนอยากอาละวาด
จะโกรธ ก็ไมร่ ู ้วา่ ทาไมลึกๆ ความรู ส
้ ก
เอาตรงๆ ตอนนี ค ้ งมีเพียงอาการช็อกซนิ ม

ี า่ หนั งดังสุดสปั ดาหเ์ ทา่ นั น
้ ทีบ
่ ง่
บอกความเป็ นคน
ิ ได ้มากทีส
ชค ่ ด
ุ แมง่ เอ๊ย...โดนมั นเอาปากทีส ่ ากเป็ นหินดินดานมาแตะริ มฝี ปากนุ ่ มๆ ประดุจฟอง
สบูอ
่ ั ่ งหน ้านิ ง่ ทาตาปริ บๆ อยูน่ านกวา่ อีกฝ่ าย
่ ยา่ งหน า้ ด ้านๆ ทาเอากูไปไมเ่ ป็ นเลยไอ ้สด ั ได ้แตน
จะคว ้าหมั บตรงหัวไหลข่ องผมอีกครั ง้
“ไอ ้ไทน์ ตายยั ง” หัวใจ...
ไมต
่ ายก็เหมือนตายแหละครั บ วินาทีนผ ้ี มรวบรวมลมปราณทั ง้ หมดทีม
่ อ
ี ยูใ่ นร่างกายเพือ
่ พน
่
ออกมาดา่ มั นให ้ได ้มากทีส
่ ด
ุ เทา่ ทีจ
่ ะทาได ้
“ตายบ ้านมึงสไิ อ เ้ หีย

้ ไอ ้สารวั ตร มึงจูบกูทาไมวะ กูเพือ
่ นเลน
่ มึงเหรอ ทาอะไรกูวะแมง่ เชย ่ี
กู
งงไปหมดแล ้ว เกิดอะไรขึน ้ กับกู ฮอื ออออออ” ท ้ายประโยคใจเริ ม ่ เขว ดา่ มั นอยูด
่ ๆี
ก็หันมาฟูม
ฟายกับตัวเองซะงั น ้ ผมวา่ สารเคมีในสมองของตัวเองต ้องมีปัญหาแน่ๆ
ไอ ้สารวั ตรมั นเลยเลือ

่ นมือทีจ
่ ับไหลอ่ ยูข
่ น
้ึ มาจั บแก ้มของผมทั ง้ สองข ้าง แล ้วยึดให ส
้ ายตาของ
ผมจ ้องมองมั นโดยไมส
่ ามารถขยั บไปทางไหนได ้
“ใจเย็น คนทีเ่ ขาดา่ กันแปลวา่ เขารั ก รู ้ไว ้ซะ”

ตุบ!!
“รั กพอ่ งดิ!”
“โห...นี เ่ หนี ย ั ชอบกูแน่ๆ”

่ วมือฟาดกูเลยสด
“ไมไ่ ด ้ชอบ ไมไ่ ด ้ชอบ ไมไ่ ด ้ชอบโว ้ยยยยยยยย”
ตุบตับ!
“หึ! ฟาดเข ้ามาอีก เดีย

๋ วมึงก็เหนื อ
่ ย”
หลั งจากนั น ่ ันไมย่ งั ้ ทาเอาผ า้ ปูเตียงทีเ่ คยตึงเรี ยบยั บยูย

้ ผมก็รัวทั ง้ มือทั ง้ ตีนใสม ่ ล
่ี งทั นตา และ

้ ารวั ตรมั นวา่ จริ งๆ ตีแมง่ เรื อ ่ ยๆ สุดท ้ายกูกเ็ หนื อ่ ยนั ่ งหอบแฮกมองหน ้ามั น
ก็เป็ นอยา่ งคาทีไ่ อ ส
อยา่ งเคียดแค ้นแทน
ตอนนี ม
้ ค
ี าถามผุดขึน
้ มาในหัวของผมมากมายจนไมร่ ู จ้ ะเริ ม ่ พูดประโยคไหนก่อนดี ทาไมกูถงึ
จีบแพรไมไ่ ด ้ ทาไมต ้องห ้ามกูไมใ่ ห ย้ ุง่ กับใคร ทีส
่ าคั ญ...ทาไมถึงจูบกูทัง้ ทีเ่ ราแมง่ ไมไ่ ด เ้ ป็ น
อะไรกัน
จะวา่ เป็ นเพือ

่ นสนิ ท ผมกับไอ ้สารวั ตรก็ยังหา่ งไกลจากคานั น ่ี ไร
้ มากโขอยู ่ แล ว้ มั นเพราะเชย
กันแน่วะ
“เหนื อ ี งทุ ้มตา่ เป็ นฝ่ ายทาลายความเงียบลง หลั งจากเรานั ่ งหอบหายใจกัน

่ ยแล ้วอะ่ ดิ” เสย
เงียบๆ อยูน่ าน
“เออ”
“ไอ ้ตัววุน
่ วาย ได ้ยินทีก
่ พ
ู ด ่ ย
ู แล ว้ ใชม ั ้ กูจองแล ว้ นะ”
“ไมไ่ ด ้ยิน”
“งั น
้ ยา้ ใหม่ ห ้ามใครจีบ ห ้ามจีบใคร กูจบ
ี มึงได ้แคค
่ นเดียว”
“...”
“เวลาเพือ ่ นกูเข ้ามาหาก็ให ้รีบออกหา่ งจากพวกมั น แมง่ นิ สยั ไมด

่ ห
่ อื่ เจ ้าชูด้
ี รอก คิดไมซ
้วย
นิ สยั ตา่ งกับกูลบิ ลั บ” เดีย
๋ วนะ! มั ่นใจแคไ่ หนวา่ ประโยคทีพ
่ ด
ู ออกมามั นคือเรื อ
่ งจริ ง ไอ ้
ศาลาวั ด!!
หา่ ...หลงตัวเองแบบนี ก ้ ็ได ้ด ้วยเหรอ กูเกลียดดดดดดด
้ นซาลามานเดอร์อะไรละ่
ความจริ งพวกมึงแมง่ โคตรเหมือนกันเลยเว ย้ จะมาตง่ มาตา่ งสนตี
่ ย
“นิ ง่ แบบนี เ้ ข ้าใจแล ้วใชม ั ้ ”
“...” กูไมไ่ ด ้นิง่ กูกาลั งจ ้องจะฆา่ มึงอยูเ่ ลยครั บไอ ้เวร
“ถา้ ไมเ่ ขา้ ใจขอกูจบ

ู มึงอีกรอบนะ เห็นวา่ ย ังเบลอๆ อยู”่
่ี ยยยยยยยยยย! จูบพอ่ งมึงสส

“เชย ิ ด
ั !”
๊
พั วะๆๆ
ทนมือทนตีนจริ งๆ ไอ ้น่ี ผมรี บสาวมือโบกหัวเจ ้าตัวอยา่ งบ ้าคลั ่งเพือ ่ หยุดการกระทาผีบ า้ ของ

ี ั
อีกฝ่ าย ไอ ส
้ ารวั ตรชะงั กค ้างด ้วยสหน ้านิ ง ่ ๆ สกพักก็ปลอ่ ยให ้ตา่ งฝ่ ายตา่ งสงบสติอารมณ์และ
ทบทวนทุกอยา่ งอยูใ่ นหัว กอ ่ นผมจะเป็ นฝ่ ายทาลายความเงียบกอ ่ นหน า้ นี บ ้ ้าง
“กลั บหอมึงไปเลยป่ ะ”
“เจ็บ...เดินกลั บไมไ่ หว” ผมหรี ต ่ ามองร่างเขือ่ งซงึ่ นอนคุดคูอ

่ ยูบ
่ นเตียงด ้วยสายตาเอือม
ระอา
เต็มที่ สาออยคงเป็ นคาเดียวทีบ
่ ง่ บอกตัวตนของมั นได เ้ ป็ นอยา่ งดี แมง่ ...สาวๆ ทีเ่ คยชอบมั นถ ้า
ลองได ้มาเห็นโมเมนตแ
์ รดๆ แบบนี ค ้ งจะรี บเลิกชอบกันเป็ นแถบๆ
ไหนพูดน ้อย ไหนความขีอ ้ าย แล ว้ ไหนความเทท

่ ม
่ี ักปรากฏเมือ ่ ง กูเห็นแต่
่ แสงสปอตไลตส์ อ
มารยาเต็มสูบเทา่ นั น
้ ทีอ
่ ยูใ่ นตัวของมั น เหยดแหมม
่ ...
“มึงอยา่ มาตอแหล”
“มึงตีกู เพราะงั น
้ ให ้กูนอนทีน
่ น
่ี ะ”
“ไมไ่ ด ้เป็ นเหีย

้ อะไรกันจะมานอนได ้ไง เราไมไ่ ด ้สนิ ทกันขนาดนั น
้ ”
“แตจ่ บ
ู กันแล ้ว”
ั ”
“สด
เดตแอร์เข า้ แทรกไปอึดใจหนึ ง ่ กอ
่ นผมจะตัดสน ิ ใจพูดประโยคหนึ ง ่ ออกไป แม ้ไมร่ ู ว้ า่ คาตอบ
่ ันชา่ งวา่ งเปลา่ จนน่าใจหาย
จะเป็ นยั งไงก็ตาม ผมไมไ่ ด ้คาดหวั ง และก็เป็ นครั ง้ แรกทีม
“ถามจริ ง มึงแมง่ จูบกูทาไมวะ หรื อไมพ

่ อใจทีก
่ ข
ู อให ้มึงมาจีบเพือ ื ก
่ กันไอ ้กรี นออกไป แตเ่ สอ
จะคบกับแพรด ้วย”
“อืม...ไมพ
่ อใจ”
“งั น
้ มึงก็ไมต
่ ้องจีบกูแล ้ว ไมต
่ ้องกันไอ ้กรี นออกด ว้ ย กูจะเดินหน ้าจีบแพรอยา่ งเดียว เป็ นยั งไง
ก็ชา่ งแมง่ มั น”
“นี ค
่ อ
ื พูดไมร่ ู เ้ รื อ ่ ย
่ งใชม ั ้ ”
“มึงนั ่ นแหละทีพ
่ ด
ู ไมร่ ู ้เรื อ
่ ง กูกเ็ ลือกแล ้วไง”
“พูดไมร่ ู เ้ รื อ
่ งคือกูไมใ่ ห ้มึงจีบใคร มีแคก
่ ู ชอบได ้แคก
่ ”ู
“กูจะมีแคม
่ งึ ได ้ไงในเมือ
่ กูไมไ่ ด ้ชอบมึง ถามอีกครั ง้ นะ นี ม
่ งึ ...ชอบกูแบบไหนกันแน่วะ
เนี ย
่ ”
ึ ของกูเป็ นยั งไงไมร่ ู ้วะ่ รู ้แคว่ า่ อยากจูบ อยากฟั ด อยากกัดให ้ตัวชา้ บางครั ง้ ทาตัว
“ความรู ้สก
ราคาญลูกตา อยากทาให ้เจ็บ เห็นแล ้วสะใจ”
“ไอ ้เหีย
้ นี ก
่ อ
ู ยูก ่ งิ่ ทีค
่ ับฆาตกรโรคจริ งป่ ะวะ คือมั นไมใ่ ชส ึ เว ้ย ไปถามตัวเอง
่ นชอบกั นเขารู ส
้ ก
มาใหม”
่
“...”
“ทีจ
่ บ
ู กูเนี ย
่ ทีบ
่ อกวา่ ชอบเนี ย ่ น่เหรอ ไมใ่ ชโ่ ดนเพือ
่ ใชแ ่ นบิ๊ วแล ้วทาตามนะ หรื อวา่ โดนกูบวิ๊
ให ้
จีบเลน่ ๆ มึงก็ไมต
่ ้องจริงจั งมาก ได ้ขา่ ววา่ มึงกาลั งแตง่ เพลงรั กอยูด ่ ้วย ไปหาแฟนในแบบทีม่ งึ
ชอบดีกวา่ มั ย ้ ใชกู้ เป็ นหนู ทดลองมั นไมด ่ ห ี รอก” ผมจะไมพ ่ ด ู ถึงเรื อ
่ งความรั กแบบชาย
รั กชายนะ
โลกของผมมั นเปิ ดกว ้างตัง้ แตส ่ มั ยเรี ยนชายล ้วนแล ว้ ไมม ่ ใี ครคิดอคติกับความรั กในรู ปแบบนี้
หรอก เพราะมั นกลายเป็ นเรื อ ่ งสามั ญทีท ่ ก
ุ คนทาความเข ้าใจกันได ้คอ่ นข ้างมากแล ้วไง
แตม่ ั นก็แปลกไง ทีจ ่ ๆู่ คนกาแพงสูงอยา่ งไอ ้สารวั ตรจะใจกล า้ ทาอะไรแบบนี ก ้ ับผม มั นต ้องมี
แรงจูงใจส ิ ถ ้าเป็ นนิ ยายมั นก็ต ้องโดนเพือ
่ นท ้าให จ้ ีบกู จากนั น
้ ก็เขีย
่ กูทงิ้ แน่ๆ
ั ! นี ก
สด ่ ค
ู ด ่ ย
ิ ไปไกลแล ้วใชม ั ้
“พูดจบยั ง” มั นถาม
“จะ...จบแล ้ว”
“เออจะนอนละ”
“เหีย
้ อะไรเนี ย
่ ”
“อยา่ กวน เสอื ก” เวรตะไล ไมเ่ คลียร์ นี ค

่ อ ึ เหีย
ื ความรู ้สก ้ ๆ ปนความมหัศจรรย ์ และผมก็ไมไ่ ด ้
ถามอะไรออกไปอีกเพราะรู ้แน่แล ้ววา่ คงไมไ่ ด ้คาตอบทีก ั กวา่ นี้ โอเคกูเสอ
่ ระจา่ งชด ื
กเอง แตม ่ งึ
จูบกูและกูกง็ งมากวา่ มั นเกิดอะไรขึน
้
ั พันธข์ องเรา ระยะหา่ งระหวา่ งเรา มึงจบงา่ ยๆ ด ้วยการพูดคาวา่ เสอ

ความสม ื กเหรอ อั นซน
ี
...
ด ้วยความหน ้าด ้านของไอ ้สารวั ตรทีไ่ มย่ อมพาสงั ขารตัวเองกลั บห ้อง ดังนั น ้ ผมเลยน้ าทว่ ม
ปากปลอ่ ยให ้มันเกยตืน ้ อยูบ
่ นเตียง นอนเลือ ี
่ นมือถือไปมาด ้วยสหน ้านิ ง ่ ๆ ตามสไตล ์ กระทั ่งผม
ทนไมไ่ หวหันไปสะกิดไหลอ่ ก ี ฝ่ ายเป็ นการเรี ยก หลั งจากตัง้ สมาธิกับการดูทวี อี ยูโ่ คตรนานแตก ่ ด
็ ู
ไมร่ ู ้เรื อ
่ งเลย
“เมือ
่ ไหร่มงึ จะกลั บ กูงว ่ งแล ้วเนี ย
่ ”
“กูจะนอนนี ”่ เป็ นการตอบทีว ่ อนตายสุดชวี ต

ิ หัวใจ...
“ทาไมมึงหน ้าด ้านจั งวะ” ผมเงือ

้ มือตัง้ ทา่ จะฟาดใสแ ่ ขนมั นแรงๆ ให ้หายหงุดหงิด แตพ
่ อถูก
สายตาคมหันขวั บกลั บมาพร ้อมกับประโยคสน ั ้ ๆ ปนสยองผมก็รบี ลดมือลงทั นที
“กล า้ เหรอ”
้ นอะไรมัน
เออกูไมก
่ ล ้า หา่ ไมร่ ู ้วา่ กลั วสนตี
“ทายั งไงให ้พิมพถ์ กู ” ไมม

่ เี กริ น
่ นา ไมม
่ ปี ระโยคเริ ม
่ ต ้น มาถึงแมง่ พูดลอยๆ ขึน ้
้
มาเฉย เฮย!
มึงเปลีย
่ นเรื อ
่ งเร็วไปมั ย
้ เนี่ ย คนชค ิ อยา่ งกูถงึ กับตามไมท
่ ัน
“อะไรของมึง” ผมหันไปมองคนข ้างๆ เห็นมั นนอนเกยหมอนจ ้องหน า้ จอมือถือไมว่ างตา
บางทีความสารวั ตรลิซม ่ึ ก็เป็ นอะไรทีเ่ ข ้าใจยาก อยากรู ้จังวา่ ถ ้าบรรดาเมียๆ ของมั นมาเห็นมุม
ผีบ ้าผีบอแบบนี จ ึ
้ ะรู ส
้ กยั งไง เป็ นกูมเี คืองอะ่ ทาให ้กูหลงรั กในความเงียบขรึ มมาตัง้ นาน ทีแ ่ ท ้สติ
ไมเ่ ต็มเต็งซะอยา่ งนั น ้
“พิมพไ์ มเ่ คยถูกเลย ต ้องทาไงวะ” ไอ ส

้ ารวั ตรถามยา้ ผมเลยขยั บหมอนทีก
่ าลั งพิงหลั งให ้อยู ่
ในทา่ ทีส
่ บายขึน
้ กอ
่ นจะตอบกลั บด ้วยสหี น ้าจริ งจั ง
“ตัดนิ ว้ ควายๆ มึงออกส ิ งา่ ยดี”
“คนทีต
่ อบคาถามแบบนี ไ
้ ด ้ต ้องโงข่ นาดไหนวะ”
จึก
่ ! เจ็บกวา่ โดนตีนถีบยอดหน ้าก็ประโยคนี แ
้ หละ
่ นมึงสง่ กดสง่ มึงก็ชว ่ ยเช็กคาทีพ

“ก็กอ ่ ม ่ นส ิ ตัวไหนผิดก็ลบแก ้ใหม่ อะ่ มึงลองพิมพช์ อ
ิ พก
์ อ
่ื กับ
นามสกุลมึงดูซ”ิ โจทยย์ ากไปมั ย
้ วะ สาหรั บควายเผือกอยา่ งมั น
ละนั ่ นนิ ว้ หรื อกีบตีน ใหญเ่ ต็มจอซะขนาดนี้
ผมมองดูไอ ้สารวั ตรคอ่ ยๆ จิม ้ ไปยั งตัวอั กษรบนหน า้ จอทีละตัวอยา่ งเชอ ่ื งชาในอั
้
ตราเร็วเทา่ กับ
สล็อตคลาน กูเข ้าใจแล ้ววา่ มึงป่ วยโซเชยี ลจริ งๆ กวา่ จะพิมพไ์ ด ้แตล่ ะตัวเลือดตาแทบกระเด็น
ออกจากเบ ้า จนมั นพิมพเ์ สร็จและยืน ่ มาให ้ผม แมง่ ถึงได ้รู ้...
่ื ก็ปาไปแล ้วห ้านาที

แคช่ อ
้
เอาจริ ง ลืมไปเลยวา่ มั นพิมพอ์ ยู ่ หา่ ...ใชเวลานานจนหิ นปูนกูขน ้ เ้ ขียนเรี ยงความใน
้ึ ฟั น งีใ้ ชให
มือถือกูไมต
่ ้องขออนุ ญาตลาตายแล ้วกลั บมาเกิดใหมอ่ ก ี รอบเหรอวะกวา่ จะได ้อา่ นข ้อความของ
มั น
และก็นั่นแหละ สารวั ตรก็คอ

ื สารวั ตร ทั นทีทน
่ี งั ่ อา่ นข ้อความของมั นจบ ผมก็ได ้ค ้นพบความ
จริ งวา่ ...
สารว ้ตร ก ้นติธานนท ๋
กูขอเวลาจูนตัวเองแป๊ บ เห็นครั ง้ แรกแมง่ นึ กวา่ ภาษาขอม ดูผบ

ี ้าผีบอตามสไตลม
์ ั นฉิ บหาย
“เนี ย
่ พิมพผ์ ด ิ บานเลยไอ ้ฟาย คืองีน้ ะ ถ ้าสมมติมงึ พิมพเ์ สร็จแล ้วมึงเช็กกอ
่ นเลย อยา่ งชอ ่ื มึง
ตัวนี ม ้ โทถูกมั ย
้ ันต ้องเป็ นไม ้หันอากาศ ไมใ่ ชไม่ ้ มึงก็แคเ่ อานิ ว้ จิม
้ ตรงทีม
่ ันผิด
แล ว้ ก็ลบ แมง่ ยาก
ตรงไหนวะ” พูดจบผมก็ยน ่ื โทรศั พทม
์ อื ถือกลั บไปยั งเจ ้าของ ร่างสูงพยั กหน ้าเข า้ ใจกอ
่ นจะจิม ้
นิ ว้ จึกลงไปบนหน ้าจอทั ชสกรี น
“มั นไมไ่ ด ้อะ่ ” กูถงึ กับต ้องหันขวั บทั นที
แตพ
่ อเห็นกับตาผมก็ได ้รู ้...เออมั นไมไ่ ด ้จริ งๆ วะ่
คือไอ ส
้ ารวั ตรเป็ นคนนิ ว้ ใหญค
่ รั บ เวลาต ้องการจะแก ้ข ้อความ จากทีต ่ งั ้ ใจจะกดนิ ว้ ลงไปตรง
ตัว ว.แหวน มั นก็ดันไปโผลท ่ ต ่ี วั ต.เตา่ พอพยายามอีกเป็ นครั ง้ ทีส
่ องก็เสอ ื กไปโผล่
ตรง ส.เสอื
คราวนี ก้ ็แก ้กันยาวเลยครั บ สรุ ปแล ้วการลบของมั นยากกวา่ การพิมพใ์ หมเ่ กือบสบ ิ เทา่ เหยดเข ้
“กูคด
ิ ออกละ โหลดแอพคียบ
์ อร์ดใหญๆ่ มาเลย มึงจะได ้พิมพส์ ะดวก”
“โหลดไงอะ่ ”
“แอพสโตรไงครั บไอ ้โง”

่
“โหลดให ้หน่อยดิ” กูอก ี ละ กูตลอด แตก
่ ไ็ มไ่ ด ้เถียงออกไปนอกจากรั บโทรศั พทม
์ าเลือ
่
นๆ
กดๆ ให ้มันจะได ้ตัดปั ญหาอา่ นข ้อความของมั นอยา่ งราคาญตา
“ขอรหัส apple ID”
“คืออะไรอะ่ ”
“รหัสทีม ้ื เครื อ
่ งึ สมั ครไว ้ตอนซอ ่ งมาไง”
“จาไมไ่ ด ้”
ิ พิมพผ์ ด
“โว ย้ ไมต
่ ้องโหลดแมง่ แล ้ว เชญ ิ ๆ แบบนี ต
้ อ
่ ไปเถอะ” ปลอ่ ยให ้เป็ นไปตามเวรตาม
กรรม และระยะเวลาในการฝึ กฝนเถอะครั บ จนปั ญญาจริ งๆ
ผมเลิกสนใจไอ ้สารวั ตร ปลอ่ ยให ้มันก ้มหน ้าก ้มตาพิมพอ์ ะไรของมั นตอ
่ ไป สว ่ นตัวเองก็ไถลตัว
ลงกับเตียงนอนตะแคงหันหลั งใสอ ่ ก
ี ฝ่ าย โดยไมส ่ นใจวา่ เสย ี งของทีวจ
ี ะดังแคไ่ หนและไฟใน
ห ้องจะสวา่ งโลเ่ พียงใด
ผมรู ้แคว่ า่ ตอนนี ง้ ว ่ งมาก และนี ก

่ ็ ตห
ี นึ ง่ แล ว้ ในเมือ
ั กวนตีน
่ ไมส
่ ามารถไลม
่ นุ ษยห
์ น ้านิ ง่ นิ สย
ออกจากห ้องได ้ ผมก็ต ้องทาใจและหลั บไปทั ง้ อยา่ งนั น ้ เพราะมั ่นใจอยูแ
่ ล ้ววา่
แมง่ คงไมค
่ ด
ิ พิเร
นทร์มาจั บนมกูกลางดึก
เอ๊ะ! หรื อมั นจะทา
้ ารวั ตรก็ตามรั งควาญไมใ่ ห ้ผมได ้นอนอยา่ งมีความสุข ด ้วยการใชนิ้ ว้ สะกิดแขนผม

ั พักไอ ส
สก
ยิกๆ
ื อออ อะไรมึง”
“ฮอ
“อา่ นนี ห
่ น่อย พิมพย์ ั งไงก็ผด ่ มือไปรั บโทรศั พทจ์ ากมือหนา หน ้าจอแสดง
ิ อะ่ ” ผมยืน
แอพพลิเคชน ั ่ โน ้ตเอาไว ้พร ้อมกับข ้อความผิดๆ ถูกๆ เหมือนอยา่ งเคย
‘Have a goof dresm’
Have a good dream หรื อเปลา่ วะ พิมพภ

์ าษาไทยยั งผิดนี ก
่ ระแดะจะพิมพภ
์ าษาอั งกฤษ เวร
เอ๊ย
“ไมด
่ ห
ี รอก กูฝันร ้ายแน่ๆ”
“แสดงวา่ มึงฝั นเห็นตัวเอง”

“อยา่ มากวนตีน ฝั นเห็นมึงมากกวา่ ”
“งั น
้ อยา่ ลืมฝั นถึงกูนะ”
ี งราบเรี ยบราว
“ฆรวย” ไอ ้สารวั ตรเงียบไปพักใหญ่ กอ
่ นจะพูดประโยคหนึ ง ่ ออกมาด ้วยน้ าเสย
กับน้ าไหลเอือ
่ ย
้ มง่ มีความสุขวะ่ ”
“คืนนี แ
“...!!”
แตม
่ ั นทาให ้ผมร ้อนหน ้าร ้อนตาเหมือนตัวจะระเบิดซะให ้ได ้ กับอีแคป
่ ระโยคโคตรเบสก ิ ไมร่ ู ้
ึ
ทาไมถึงรู ้สกไมเ่ หมือนเดิม แล ้วกูเป็ นอะไร ทาไมต ้องใจเต ้นแรงกับประโยคแคน ่ ด ึ
้ี ้วย กูไม่
รู ้สก
เหมือนมึงหรอกไอ เ้ หีย ้
แล ว้ กูยม ื อออออออออ กูยม

้ิ ทาไมวะ ฮอ ้ิ ...
“ไอ ้ไทน์มงึ ได ย้ ินทีก

่ พ
ู ด
ู ป่ ะเนี ย
่ !”
ี งของไอ ้เผือกทีก
“ฮะ...ฮะ!” เสย ่ ้องหูของผมเรี ยกสติทเี่ ตลิดเปิ ดเปิ งไปไกลให ้
่ าลั งตะโกนใสบ
กลั บคืนมาอีกครั ง้ หลั งจากกาลั งเดินออกมาจากหอ
ไมร่ ู ้ทาไม กูมัวแตค

่ ด
ิ ถึงไอ ้ควายเผือกสารวั ตรนั ่ นจนไมไ่ ด ้ฟั งเลยวา่ พวกแก๊งพระเอกมั นพูดถึง
เรื อ
่ งอะไรกันอยู ่
“โหไ่ อ ห
้ า่ กูถามมึงวา่ ไอ ส ่ วี่ ก
้ ารวั ตรมั นมาทาอะไรทีห่ ้องมึง” นั ่ นไง สลั ดแมง่ ออกไปได ้แคไ่ มก
ิ็
ต ้องมีเรื อ
่ งของมั นเข ้ามาอยูใ่ นหัวอยา่ งหลีกเลีย
่ งไมไ่ ด ้
้ ื บอลทีฝ
“อะ...เออ่ มั นแวะมาเอาเสอ ั คราวกอ
่ นน่ะ”
่ ากกูซก
“ทาไมต ้องเป็ นมึงด ้วย”
“กูจะรู ้มัย
้ ละ่ เลิกถามกูได ้แล ว้ ”
่ ชูกั ้ น
่ ักลอบเลน
“พวกกูกไ็ มอ
่ ะไรหรอก แตม
่ งึ ตอบแบบนี เ้ หมือนอาการของคนข ้างบ ้านทีล
เลยวะ่ ”
“ไอ ้เลว ไมม

่ อ
ี ะไรทั ง้ นั น
้ ” เปรี ยบเทียบซะเห็นภาพเลย แตเ่ รื อ ่ งระหวา่ งผมกับไอ ้สารวั ตรไมไ่ ด ้
่ รอก จริงจริ๊ ง! ไมเ่ ชอ
มีอะไรในกอไผห ่ื มองตาดูได ้ ตางีม
้ แ
่ วามจริ งติดจะใสซอื่ ด ้วยซา้
ี ตค
“มึงเหลือกตาแบบนี้ ยิง่ ดูตอแหลเข ้าไปอีก” จึก

่ ! คราวนี เ้ ป็ นไอ โ้ อมทีจ ิ สใ์ ห ้กูเต็มๆ
่ ัดฟรี คก
“กูใสๆ”
“ไมม
่ อ
ี ะไรก็ด ี เห็นไอ ส
้ ารวั ตรออกตัวหวงมึงกับเพือ
่ นมั นในไอจีกกู ็คด
ิ ไปไกล ความจริ งไมม
่
ี
อะไรเลยเนาะ” ไอ ้ฟ่ งชว ่ ยพูดแก ้ตา่ งให ้ ผมเลยพยั กหน ้าหงึกหงั ก
“ชา่ ยยยยยยยย”
“แบบธรรมดา เพือ
่ นกันก็ทาแบบนี ป
้ ระจา”
“ถูกต ้องนะคร ้าบ”
“คือใครทีค
่ ด
ิ วา่ มึงกับมั นกิ๊ กกันนี แ ่ ะ่ คือเพือ
่ บบไมใ่ ชอ ่ นกันก็ต ้องนอนด ้วยกันงิ”
“อือฮ”ึ
“เพือ
่ นกันหวงกันได ้ เพือ
่ นกันนอนกอดกันกลมบนเตียงตอนเมาหนั ก เพือ
่ นกันตามเฝ้ าไมใ่ ห ้
คลาดสายตาด ว้ ย นี ค่ อ
ื พฤติกรรมของเพือ ั ๆ”
่ นชด
“ถูก”
“ทีส
่ าคั ญเพือ
่ นกันต ้องหูแดงทุกครั ง้ ทีพ
่ ด
ู ถึงอีกฝ่ าย แม ้กระทั ่งตอนนี .้ ..”
“ใครๆ ก็เป็ น”
“ยั ง”
“อะไร”
“ยั งจะแถอีกไอ ้สด ั ชอบกันก็บอก กิ๊ กกันก็บอก ไมใ่ ชไ่ ด ้กันแล ้วคอ่ ยมาป่ าวประกาศมั นไมล่ ุ ้น
ไอ ้หา่ แมง่ เอ๊ย!” ประโยคยืดยาวกอ ่ นหน ้าทาเอาผมอึง้ ตัวชาตัง้ แตห
่ ัวจรดปลายเท า้ มองดูไอ ส
้ าม
ตัวเดินสายตูดดุก ๊ ๆ อยา่ งน่าหมั ่นไส ้
คือถีบเปรี ย
้ งได ้นีท
่ ไี่ มท
่ าไปแล ้ว แตท ่ าคือทุกอยา่ งทีแ ื กเป็ นความจริ งนี แ
่ มง่ พูดเสอ ่
หละ
้ มาเซริ จ
กูถงึ กับรี บหยิบมือถือขึน ์ Google ทั นที
อาการหูแดงรั กษายั งไง
เบื่อโคตร วั นนี ้ผมโดนเกรี ยนตัวพอ่ สามตัวแซวทั งวั
้ นจนสมองมีแตเ่ รื่ องของไอ้ สารวั ตร ไอ้ สารวั ตร และก็
ไอ้ สารวั ตรเต็มไป
หมด ดีหน่อยที่ยงั ได้ พกั หายใจหายคอแยกตัวไปเข้ าชมรมในตอนเย็น เรื่ องของไอ้ คนหน้ านิ่ งเลยหายไปจากหัวได้ พกั ใหญ่
วั นนี ้กเ็ หมือนอยา่ งเคย ไอ้ สารวั ตรไมไ่ ด้ เข้ ามาทีช่ มรมเพราะต้ องซ้ อมดนตรี กบั พี่ๆ เตรี ยมเป็ นวงเปิ ดให้ กบั Scrubb
ขณะเดียวกันผมก็ทมุ่ ุ่ เทเวลาให้ กบั การอั ดวิดีโอในห้ องเพื่อสง่ ให้ รุ่ นพี่
พอเลิกชมรมผมกะตรงดิ่งไปหาแพรที่คณะแพทย ์ แตไ่ มร่ ้ ูทาไมใจมั นสั ง่ ให้ หยุดเดินและหมุนตัวกลับโดยไมท ่ ราบสาเหตุ

สงสั ยหลอนประสาทเรื่ องที่ไอ้ สารวั ตรสั ง่ ห้ ามไมใ่ ห้ ยงุ่ ุ่ กับใครแม้ กระทั ง่ เพื่อนของมั น แตเ่ หมือนจะเป็ นไปได้ ยากวะ่ นั น่ ไง
เดินมาแล้ ว
พี่แมน โอ้ หรรม...เดินตัวปลิวฉายเดี่ยวราวกับเดินบนพรมแดง สายตาแบบนั น้ ทา่ ทางแบบนั น้ มึงต้ องการอะไรจากกูกนั

แน่ครั บ
“เจอพอดีเลย กูนกึ วา่ มึงกลั บห้ องแล้ วนะเนี ย ่ ”
่ ราบ” ผมรี บตอบกลั บไปอยา่ งเร็ วรี่ ไมอ่ ยากเสวนากับมั นนาน กลั วจะหาเหาใสห
“มีอะไรกั บกูอกี ไมท ่ วั กูอีก
“คืนนี ้สนใจไปดูไลฟ์ มั ย้ ”
“ไลฟ์ อะไรมึง”
“วง Sssss จะลองขึ ้นโชวเ์ พลงที่ร้านเหล้ าร้ านประจาน่ะ พวกกูวา่ จะไปดูไอ้ สารวั ตรด้ วย มึงสนใจเปลา่ ”
“ไมอ่ ะ่ ”
“แตเ่ พื่อนมึงสามคนตอบตกลงกับกูแล้ วนะ”
“ฮะ! ตอนไหนวะ”
“กอ
่ นหน้ านี เ้ อง สรุ ปมึงก็ตอ
้ งไปอยูด
่ ี โอเคเจอกันตอนสามทุม่ วงดนตรี จะขึ ้นเลน ่ ตอนสามทุม่ ครึ่ ง ถ้ ายั ง
ไงกูรบกวนมึง
รั กษาเวลาด้ วยนะครั บ จุ๊บๆ” ไอ้ แมนยื่นปากมาใกล้ กบั หน้ าของผมด้ วยทา่ ทางกระแดะสุดชีวติ กอ ่ นจะเดินผละออกไป
พร้ อมกับเสียงผิวปากอารมณ์ดี พูดเอง เออเอง ตกลงเอง สรุ ปจะถามกูทาไมในเมื่อบั งคั บกูซะขนาดนี ้ เหยดครก!
ผมไลน์ไปถามรายละเอียดของไอ้ พวกพระเอกทั นที และคาตอบที่ได้ ก็เหมือนที่ไอ้ แมนมั นพูดทุกอยา่ ง ดังนั นหลั ้ งจาก
แดร๊ กข้ าวเย็นเสร็ จ ผมก็รีบอาบน ้าแตง่ ตัว พน
่ น า้ หอมเต็มสูบ กอ
่ นจะออกลั ลลาไปยั
้ งร้ าน
เหล้ าที่นานๆ ทีจะโผลไ่ ป ไมว่ าย
หยิบมือถือกับกระเป๋ าสตางคไ์ ปคืนเจ้ าของมั นด้ วย
ไอ้ สามตัวกับก๊ วนแก๊ งสิงหข์ าวนั ง่ รอกันอยูก่ ่อนแล้ ว บนโต๊ ะมีเบียร์ เป็ นสิบๆ ขวดตังอยู
้ ่ พอเห็นอยา่ งนั นผมจึ
้ งคอ่ ยๆ เดิน
เบียดเสียดกับคนในร้ านเข้ าไปที่โต๊ ะ ทุกคนทั กทายกันปกติไมม
่ ีใครพูดถึงไอ้ สารวั ตรหรื อแซวเกินหน้ าเกินตาเหมือนใน
อินสตาแกรม
แหม...ทีอยา่ งนี ้ละ่ เจียมตัวเชียวนะพวกมึง
พวกเราดื่มกันไปเรื่ อยๆ ผมเป็ นคนเมางา่ ย ดื่มได้ ทีละน้ อย แตไ่ มร่ ้ ูทาไมพวกสิงหข์ าวมั นถึงได้ ยื่นแก้ วมาให้ ผมแดกแบบ
่ ลอ่ ยให้ พกั หายใจ ถ้ าเห็นเบียร์ ลดลงหน่อยมั นจะรี บริ นให้ เต็มแก้ วทั นที เอะอะยกชน เอะอะหมดแก้ ว เดี๋ยวกูกเ็ อะอะชิง
ไมป
ตายกอ่ นหรอก
“สรุ ปไอ้ สารวั ตรมั นใกล้ ขึ ้นหรื อยั งวะ นี่ ก็สามทุม
่ ครึ่ งแล้ วนะโว้ ย” กลายเป็ นไอ้ ฟ่งที่ถาม
อยา่ งฉงน แตก ่ ไ็ มม
่ ใี ครตอบ
่ ีว่ีแววสมาชิกในวงจะโผลม
คาถามได้ เอาจริงๆ ไอ้ วง Sssss มั นมาถึงร้ านแล้ วหรื อยั งเถอะ เพราะดูจากหลั งเวทีกย็ งั ไมม ่ า
แม้ แตค ่ นเดียว
ดังนั นผมเลยไม่
้ คิดสนใจกับหน้ าเวทีเทา่ ไหร่นกั เอาเวลามานั ง่ ดืม่ กับเพื่อนร่วมโต๊ ะไปเรื่ อยๆ สร้ างความครื น้ เครง
ในหมู ่
เพื่อนฝูงดีกวา่ จน...
“สวั สดีครั บพวกเราวง Sssss ครั บ”
“แอร๊ ยยยยยยยยยยยย” ไฟจากด้ านหน้ าเวทีสวา่ งวาบขึ ้นมาพร้ อมกับเสียงของนั กร้ องนา พี่คนนั นกู
้ จาได้ แมน่ เลยเพราะ

ผมเคยเห็นเขามากอ่ นในคืนเฟรชชี่ไนท ์
“วั นนี ้พวกเราขอใช้ เวทีของร้ านเป็ นการอุน

่ เครื่ องกอ
่ นที่จะไปมันสใ์ นไลฟ์ ของสครั บที่จะมีขึ ้นในวั นเสาร์
นี ้ คนสวยคนหลอ่
พลาดไมไ่ ด้ นะคร้ าบบบ”
“ไมพ
่ ลาดคา่ ”
“วิ ้ดวิ ้ว น้ องสารวั ตร!”
“ผั วจา๋ เมียอยูน

่ ”ี่ เอิ่ม...นี่ อาจเป็ นเสียงเซ็งแซข่ องบรรดาเมียสารวั ตรที่พร้ อมใจกันมารวมตัวเพื่อแทะโลมคนตัวสูงทาง
สายตา ไอ้ สารวั ตรสวมเสื ้อสีดากับกางเกงยีนขาดเขา่ มั นดูดมี ากเวลาอยูท ่ า่ มกลางแสงไฟ แตก ่ ย็ งั คงคาแร็ กเตอร์ เดิมของ
ตัวเองเอาไว้ ชดั เจนคือไมพ่ ดู ไมย่ ิ ้ม ก้ มหน้ ามองสายกีตาร์ ไมห ่ ลุดโฟกัส
ราวกับคนละคนที่อยูใ่ นห้ องของผม ราวกับผีได้ ออกจากร่างแล้ วกลายเป็ นตัวอะไรสั กอยา่ งที่ทกุ คนคุน
้ ตาแตก
่ ไู มค
่ ้ นุ เอา
เสียเลย ใครจะไปลืมความตอแหลแท๊ ดๆ ของมั นได้ วะ
ไอ้ สารวั ตรน่ะ ตอ่ ให้ นงั ่ หายใจเฉยๆ คนก็กรี๊ ด ไมต
่ อ
้ งมาเลน
่ กีตาร์ เรี ยกเรตติ ง้ ก็ยงั มีคนตามเป็ นพรวนเหมือนเดิม บางทีผม
ิ ของไอ้ หา่ นี่ เคยสงบสุขสั กวั นบ้ างมั ย้
ก็คิดนะ ชีวต
“เพลงแรกผมอยากให้ ทกุ คนมาเต้ นกัน...เอ้ ามา Dancing กันเถอะ!”
นั กทอ่ งราตรี ทเี่ ริ่ มมึนเมากันได้ ที่ลกุ ฮือขึ ้นมากระโดดโลดเต้ นทั นทีท่ีเพลงเริ่ มต้ นขึ ้น เพลง Dancing ของวง
Musketeer
ปลุกอารมณ์ผีของแก๊ งสิงหข์ าวและเพื่อนของผมได้ เป็ นอยา่ งดี แมง่ บ้ ากันมากเพราะมั นเลน ่ ถือแก้ วเบียร์ วิง่ วนไปทั ว ่ โต๊ ะ
เผลอหน่อยก็แอบไปชนแก้ วกับสาวโต๊ ะข้ างๆ ทิ ้งให้ ผมนั ง่ มองหน้ าไอ้ สารวั ตรอยา่ งเหม็นเบื่อ
พวกแก๊ งกะเทยกับกลุม่ ผูห้ ญิงแรงๆ เลน

่ สาวมือจั บแข้ งกับขาไอ้ สารวั ตรกันพัลวั น ผมอะ่ ไมอ่ ะไรหรอก แคร่ ้ ูสกึ วา่ ภาพนั น้
มั นไมค
่ อ่ ยเจริ ญหูเจริ ญตาเทา่ ไหร่เลย
นานเหมือนกันที่นงั ่ ถอนลมหายใจฮึดอั ดอยูต่ รงโต๊ ะ ประกอบกับเป็ นชว่ งที่เพลงทอ่ นสุดท้ ายกาลั งจะจบลง ไอ้ สารวั ตรจึง
เงยหน้ าจากสายกีตาร์ มองมายั งโต๊ ะของผม และผมก็ทาได้ แคจ่ อ ้ งหน้ ามั นแบบนิ่ งโคตร ไมย่ ิ ้ม ไมด
่ า่ ไมท
่ าอะไรทั งนั
้ น้ สว่ น
มั น...
ไร้ อารมณ์กวา่ กูอีกสั ด ตายด้ านน่าจะเรี ยกแทนใบหน้ าของมั นตอนนี ้ได้ ดีท่ีสดุ
หลั งจากเพลงแรกจบลง พี่ๆ วง Sssss แกก็เลน ่ เพลงที่สองและสามอยา่ งตอ่ เนื่ องแบบนอนสต๊ อบ โชคดีหน่อยที่เพลง
หลั งๆ เปลีย ่ นบรรยากาศมานั ง่ ชิลลแ์ ละร้ องตามอยา่ งอินๆ แทน
ผมก็ไมค ่ อ่ ยรู้ หรอกวา่ เป็ นเพลงอะไร ก็ร้ ูจกั บ้ าง ไมร่ ้ ูจะบ้ าง เลยหันมาดืม่ เบียร์ กบั ก๊ วนแก๊ งแทน ซึง่ ดูเหมือนไอ้ ทีม
หนึ ง่ ใน
กลุม่ สิงหข์ าวจะทางานไมข่ าดตกบกพร่อง แมง่ ไมย่ อมไปไหนเลยเว้ ยนอกจากนั ง่ ชวนผมชนแก้ วไมห ่ ยุดหยอ่ น
“เฮ้ ยไอ้ ไทน์ เติมเบียร์ อีกหน่อยเพื่อน” เจ้ าตั วพูดพลางริ นเบียร์ ใสแ่ ก้ วของผมอีกตามเคย
“พอแล้ วไมไ่ หว วั นนี ้กูไมอ่ ยากเมามากเว้ ย” ผมพูดออกไปตรงๆ บอกเลยวา่ กูกลั วประวั ติศาสตร์ จะซ ้ารอย สภาพสั งขาร
ออ่ นเปลี ย้ แบบคืนนั นกู
้ ขอไมท่ นครั บ แคไ่ ด้ แดกตีนไอ้ ฟ่งไปก็คือความอัปยศที่สดุ ในชีวต
ิ กูละ
“เอาน่า อีกสั กนิ ดๆ”
“ให้ ไอ้ โอมชว่ ยกินดิ ใชม

่ ยไอ้
ั ้ โอม”
“ไมเ่ อาอะ่ วั นนี ้กูอยากทาตัวหลอ่ ” วา่ จะโบ้ ยขี ้ให้ เพื่อน มั นกลั บปาย้ อนมาที่กเู ฉย
“ถามจริ งมึงตังใจมอมเหล้
้ ากูป่ะ”
“มึงรู้ ได้ ไง ไอ้ สารวั ตรจ้ างกูมอมเหล้ ามึง 3000 อะ่ วา่ แตต ่ อนนี ้มึงเริ่ มมึนหรื อยั ง” อยากจะตบหน้ าผากด้ วยความ
ปลงตก
นั บสิบครั ง้ ผมวา่ คนที่ไปกอ ่ มครั บ แตเ่ ป็ นเพื่อนไอ้ สารวั ตรตา่ งหาก มึนจนบอกความจริ งกูมาหมดเลย
่ นไมใ่ ชผ
ไอ้ พวกเลววววววววววววว
พอรู้ วา่ ไอ้ สารวั ตรกับเพื่อนของมั นคิดจะเลน

่ แผลงๆ ผมก็เลือกทีจ่ ะไมแ ่ งั ่ ฟั งเพลงไปพลางๆ จนเข้
่ ตะเบียร์ อีกเลย ได้ แตน
า
สูเ่ พลงสุดท้ าย ซึง่ เป็ นเวลาสีท่ มุ่ ุ่ ครึ่ งพอดี
“เพลงนี ้นะครั บ เป็ นเพลงเดียวที่ไมไ่ ด้ เลน

่ ในไลฟ์ วั นเสาร์ นี ้ แตเ่ พราะสารวั ตรขอมาเราเลยจั ดให้ ”
“กรี๊ ดดดดดดดดดดดดดด” เสียงกรี ดร้ องหนั กขึ ้นกวา่ เดิมเมื่อได้ ยินชื่อของไอ้ สารวั ตรถูกประกาศผา่ นไมค ์
“เพลงนี ้อยากมอบให้ กบ
ั ใครบางคน...ที่ร้องเพลงอะไรกั บเขาไมไ่ ด้ เลย”
“เจ้ เองคา่ ลูก! เจ้ เต้ นอยา่ งเดียว”
“เพราะฉะนั นผิ
้ ดพลาดตรงไหนของอภัยด้ วยครั บ”
เสียงของคนภายในร้ านยั งคงดังอยา่ งตอ่ เนื่ อง แตก

่ ไ็ มไ่ ด้ ทาให้ ผมเลิกสนใจกับคนที่คล้ องสายกีตาร์ เอาไว้ บนบา่ ได้ เลย
่ ่
เพลงนี ้ไอ้ สารวั ตรขอมา ขณะทีผมก็ร้องเพลงทีผา่ นมาไมไ่ ด้ เลย แตค ่ งไมใ่ ชห
่ รอก
กูไมไ่ ด้ ใหญถ
่ งึ ขนาดทาให้ ใครเลน
่ เพลงๆ หนึ ง่ ในไลฟ์ ได้ ขนาดนั น้
ดาวนั บลา้ นทีล่ อยอยูบ่ นทอ

้ งฟ้ า จะมี ไหมหนาทีล่ อยอยูเ่ องเฉยๆ
ไมย่ อมโคจรหมุนไปไหนเลย ไมเ่ คย ไมเ่ ห็นเลยสั กดวง
ดาวของฉั นเธอวา่ หา่ งไกลลิ บๆ แตด ่ าวไหนๆ มั นก็อยูไ่ กลกันทั ง้ นั น้
ดาวของเธอฉั นวา่ ก็เหมื อนกัน กีป่ ี แสงนั น้ อยา่ นั บเลย
เมื ่อดาวโคจรมาเจอะกัน
ฤดูกเ็ ปลีย ่ นผั น การหมุนก็ผนั แปร
เมื ่อเธอกับฉั นมาเจอะกั น ชีวต
ิ ก็เปลีย ่ นผั น
เปลีย ่ นไปจากเดิ ม เปลีย ่ นจั งหวะหมุนของหัวใจให้ใกลก
้ นั
เพลงเธอหมุนรอบฉั น ฉั นหมุนรอบเธอของ Scrubb ทาให้ บรรยากาศครึ กครื น้ ขึ ้นมาอีกครั ง้ สาหรั บผมมั นสนุ กขึ ้นมาก
เพราะกูร้องได้ ! โอ้ โหถึงกับลุกมายั กไหลโ่ ชวส์ เต็ปเบาๆ ตามจั งหวะเพลงแบบไมอ่ ายใครหน้ าไหนทั งนั
้ น้ โชคดีท่ีมืดด้ วยเลย
ไมม
่ ีใครจั บสั งเกต
ผมยกแขนไปคล้ องคอไอ้ เผือกเอาไว้ พร้ อมกับชวนมั นร้ องเพลงตาม มีบางครั ง้ ที่หนั ไปมองไอ้ สารวั ตรบ้ าง แตก
่ ไ็ มไ่ ด้ จงั หวะ
ที่สบตากันจั งๆ สั กที จนมาถึงทอ่ นฮุกของเพลง
“ไอ้ เผือกร้ องเร็ ว ร้ องพร้ อมกัน...”
“แอะ่ !”
“จะขึ ้นทอ่ นฮุกแล้ ว”
เกิ ดอาการเธอหมุนรอบฉั น ฉั นหมุนรอบเธอ

แตส่ องดาวก็ยงั หมุนรอบตัวเอง
เธอดึงดูดฉั น ฉั นดึงดูดเธอ
และสองดาวยั งเปลง่ แสงอั นงดงามให้แกก
่ นั
“กรี๊ ดดดดดดดดดดด สารวั ตร”
“ฮือออออออ สารวั ตรคิลกู”
“ช็อตนี ้กูตาย!”
ไอ้ สารวั ตรได้ ทาการใหญอ่ ยา่ งโจง่ แจ้ ง เลน

่ เอาบรรดาเมียทั งหลายของมั
้ นชั กดิ ้นชั กงออยูค่ าโต๊ ะ
เหล้ า หลายคนเสียสติไป
์ ่ีถืออั ดคลิปวิดีโอไว้ ในมือ
พร้ อมกับโทรศั พทท
มั นยิ ้ม...
ผมได้ แตข่ ยั บตัวหันหน้ าหันหลั ง เพราะอยากรู้ วา่ มั นยิ ้มให้ ใครหรื อโปรยเสน่หไ์ ปทั ว ่ แต.
่ ..หั วใจของผมกลั บเต้ นโครมคราม
แทบทะลุเมื่อเราเผลอจ้ องตากันอยูพ่ กั ใหญ่
“เพื่อนกู ร้ ายไมเ่ บาไอ้ เหี ้ยยยยยยยยยย” แมนโอ้ โหโผลม ่ าจากนรกขุมไหนไมร่ ้ ู ยิ ้มกรุ้ มกริ ม้ เสร็ จมั นก็เสนอหน้ าเข้ ามา
่ นจะจั บหน้ าของผมล็อกไว้ ให้ อยูน่ งิ่ พร้ อมกับประกบริ มฝี ปากลงบนหน้ าผากของผมอยา่ งแรง
ใกล้ กอ
“โทษๆ ยั ว ่ โมโหเพื่อนเฉยๆ”
อี๋...ไอ้ หรรม เหม็นกลิน่ เหล้ าฉิ บหายเลย
เพลงสุดท้ ายจบลงด้ วยเสียงปรบมือและเสียงกรี๊ ดกร๊ าดจากคนในร้ าน ไอ้ สารวั ตรปลดสายกีตาร์ ออกพร้ อมกับเดินลงเวที
่ ทนที่มนั จะตรงดิง่ มานั ง่ ที่โต๊ ะ ร่างสูงกลั บถูกผูห
แตแ ้ ญิงโต๊ ะด้ านหน้ าดึงให้ ไปนั ง่ ด้ วยซะอยา่ งนั น้
ภาพที่ผมเห็นมั นเป็ นอะไรที่นา่ โมโหมาก มีรุ่นพี่ผ้ หู ญิงสวยๆ หลายคนทั งกอดทั

้ งซบมั
้ น
บางคนก็ย่ืนแก้ วเหล้ าให้ มนั กิน
แล้ วแมง่ เสือกรั บด้ วยนะไง ไมไ่ ด้ เป็ นอะไรกับมันนะแตบ
่ อกเลยวา่ ตอนนี ้กูทรงพระกริ ว้ มากพะยะคะ่
ผมเลิกสนใจมั นแล้ วหันมากระดกเบียร์ ดมื่ อยา่ งเอาเป็ นเอาตาย ผา่ นไปสิบนาทีไอ้ สารวั ตรก็โดนลากตัวไปอยูอ่ กี โต๊ ะหนึ ง่
แล้ ว เซ็งโว้ ย! ถ้ ารู้ วา่ จะเป็ นแบบนี ้กูไมม
่ าดีกวา่
“โทษนะ ไทน์ป่ะ” สั กพักใครคนหนึ ง่ ก็เดินเข้ ามา เป็ นผูช้ ายตัวโคตรสูง ผิวขาว ใสเ่ สื ้อสีดา แถมเซตผมมาซะเทเ่ ลย ที่สาคั ญ
คือ...กูไมร่ ้ ูจกั มั นวะ่
“หืม รู้ จกั ด้ วยเหรอ” ผมถามด้ วยความสงสั ย
“หลีดมอ ไมร่ ้ ู จกั ได้ ไงวะ”
“ออ๋ ...” ไอ้ คนแปลกหน้ ามั นหันไปขอเก้ าอี จ้ ากโต๊ ะข้ างๆ กอ
่ นจะทิ ้งตัวลงนั ง่ ข้ างผมซึง่ เต็มไปด้ วยสายตาอีกหลายคูจ ่ ้ อง
มอง
ราวกับจะฆา่ ให้ ตาย โดยเฉพาะแก๊ งสิงหข์ าว
“แล้ วมีอะไร”
“ขอเบอร์ มงึ หน่อยดิ”
“เหยดดดดดดดดดด” ความเซ็งแซไ่ ด้ บงั เกิดขึ ้นในโต๊ ะอีกครั ง้ เห็นไอ้ บิก ๊ บอส ธีร์ ทีม และไอ้ แมนผสานเสียงพร้ อมกันอยา่ ง
่ งั ่ อึ ง้ ประสบการณ์ชา้ งเอาที่สดุ ในชีวต
รู้ งาน สว่ นผมก็ทาได้ แคน ิ หลั งจากไอ้ กรี นตามจีบก็คือ...ผูช้ ายเดินมาขอเบอร์ กใู นร้ าน
เหล้ า
“แบบ...เราไมร่ ้ ู จกั มากอ

่ นนะเว้ ย”
“ขอไลน์กไ็ ด้ อยากรู้ จกั ”
“มั น
่ ใจเหรอครั บ เพื่อนผมโหดนะครั บ หมายถึงเพื่อนผมอีกคนน่ะ” ไอ้ บอสเหลือบตามองข้ างแทบถลน ดังนั นทุ
้ กคนเลย
เห็นหน้ านิ่ งๆ ของไอ้ สารวั ตรในมา่ นสายตา และเราเดาอารมณ์มนั ไมอ่ อก
“อ้ าวมีแฟนแล้ วเหรอ”
“ยั งๆ” ผมรี บปฏิเสธทั นที ก็กอู ยูใ่ นชว่ งดูใจกับแพรอยูน

่ ่ห
ี วา่
“งั นขอไลน์
้ นะ”
“เออ่ ...ไมค
่ อ่ ยได้ เลน
่ ไลน์วะ่ ”
“งั นขอถ่
้ ายรู ปด้ วยได้ มยั ้ ”
“อือ...เอาดิ” เชี่ยยยยยยยยยยยยย ไมใ่ ชแ

่ คไ่ อ้ สารวั ตรแล้ วละ่ ที่มอง แตก
่ ลุม
่ เพื่อนในวงเหล้
าก็มอง หากแตไ่ มไ่ ด้ มองตา
ขวางครั บ มั นยิ ้มแบบมีเลศนั ยมากเลย
“โอเค มองกล้ องน้ า”
แชะ!
่ หลั งกว้ างที่มงุ่ ุ่ หน้ ากลั บไปนั ง่ ที่เดิมตรง

“ขอบคุณครั บ” ถา่ ยรู ปเสร็ จ ขอบคุณ แล้ วก็เดินกลั บไปยั งโต๊ ะเลย ผมมองตามแผน
มุมร้ าน ในโต๊ ะมีผ้ ชู ายประมาณห้ าหกคนโบกมือให้ ผม ทาเอาไปไมเ่ ป็ นสั ดๆ ได้ แตก ่ ้มหน้ าหยิบแก้ วเบียร์ ขึ ้นมาดืม่ แก้
อาการประหมา่ ไปพลางๆ
นี่ มนั ครั ง้ ที่เทา่ ไหร่แล้ ววะที่ผ้ ชู ายเข้ าหากู ไมน

่ บั รวมไอ้ สารวั ตรก็สองครั ง้ แล้ วนะเว้ ย! น่ากลั วไปอีก
“อ้ าวพอ่ มือกีตาร์ กลั บมานั ง่ โต๊ ะเราได้ แล้ วเหรอ” ไมน ่ านร่ างสูงของมนุ ษยห
์ น้ านิ ง่ ก็เดินมายั งโต๊ ะ ทิ ง้ ตัวลงนั ง่ บนเก้ าอี ้
วา่ ง
ข้ างผมโดยไมพ ่ ดู อะไรสั กคา เราดื่มกันเงียบๆ จนรู้ สกึ เครี ยดขึ ้นมาเลย
“งานเข้ าแล้ วไอ้ ไทน์เอ้ ยยยยยยยย”
“อะไร”
“ไหนดูดิ เหยดแหม”
่
ทั นทีท่ีไอ้ โอมจุดประเด็น เพื่อนในกลุม่ ก็ชะโงกหน้ าเข้ ามาดูหน้ าจอมือถือของมั นทั นที เพราะคุณชายดันไปเจอของดีเข้ า
นั น่ คือภาพที่ได้ จากการเช็กอินร้ านเหล้ าในอินสตาแกรม เมื่อกดเข้ าไปดูเราก็จะรู้ วา่ ใครเช็กอินที่น่ี บา้ ง และโพสตร์ ู ปอะไรลง
ไป
Shakemil กับหลีดมอครั บ
์ เี่ ด้ งขึ ้นมาอยา่ งรวดเร็ ว

พร้ อมกับคอมเมนตท
NinkNink พี่มิลมีไอจีไทน์ยงั นี่ เลย @Tine_chic

1994Meo โห...โชคดีเจองานพรี เมียมเลยนะเนี ย ่
Shakemil @1994Meo ตัวจริ งน่ารั ก
Peat_lil กล้ าจีบเหรอ
อุย ่ ! อยา่ งกับนั ง่ ดูไลฟ์ สดสง่ ตรงถึงมือกู ไมน ่ ีใครดื่มเบียร์ ไม่

่ านโต๊ ะกินเหล้ าก็กลายเป็ นสั งคมก้ มหน้ าไปโดยปริ ยาย ไมม
มีใครพูดคุยกัน นอกจากจั บมือถือของใครของมั นพิมพข์ อ ้ ความกั นยิ กๆ ก อ
่ นภาพกี ฬ ามั นส ๆ
์ จะบั งเกิ ด
ติ๊ง! ติง๊ ! ติง๊ !
Bigger330 ไอ้ ไทน์มงึ ถา่ ยรู ปขึ ้นกล้ องเนาะ แหลม

่ เลย
i.ohmm เพื่อนกูหลอ่ สั ด
Boss-pol พี่จะจีบเพื่อนผมเหรอ งานหนั กหน่อยน้ า
Man_maman ไมไ่ ด้ จะจีบกันงา่ ยๆ นิ หมาหวงก้ างเยอะนิ อยูแ่ ถวๆ นี ้แหละนิ 5555555555555555
KittiTee อยา่ ร้ อนตัวนะ ใจเย็นๆ
ผมคิดวา่ ชะตาผมจะขาด
Sarawatlism …
นั น่ ไง! มาแคจ่ ดุ สามจุด แตก

่ สู มั ผั สได้ ถึงพลั งงานบางอยา่ งครั บ และไมใ่ ชพ
่ ลั งงานทีด่ ีดว้ ย วินาทีนนผมหั
ั ้ นขวั บไปมองคน
ข้ างๆ ที่กาลั งจ้ องหน้ าจอมือถือไมล่ ะสายตา อูยยยยย ทาไมกูกลั ว
“คือเขามาขอถา่ ยรู ป” ไมร่ ้ ู ทาไมต้ องรี บแก้ ตวั แตต

่ อนนี ้กูแคร์ มากพูดเลย
“แล้ วมึงก็ให้ เขาถา่ ย”
“เขาแคถ ่ า่ ยรู ปป่ ะวะ ทีมงึ โดนคนโต๊ ะ 10 โต๊ ะ 12 โต๊ ะ 27 เออโต๊ ะ 33 ดึงไปมอมเหล้ า ดึงไปกอดยั งไงก็มีกไู ม่
เห็นวา่ อะไร
สั กคาเลย”
“จาเลขโต๊ ะได้ ดว้ ย”
“เออ่ ...กูแคเ่ ดาอะ่ ”
“กูไมไ่ ด้ กินเหล้ าที่เขายื่นให้ ไมไ่ ด้ ยืนให้ ใครกอดด้ วยเข้ าใจซะใหม”

่
“ออ๋ เหรอ”
“ตอ่ ไปไมใ่ ห้ มาแล้ ว” ไอ้ สารวั ตรวางมือถือลง กะตังใจฉะกั

้ นให้ เต็มที่
“ตอ่ ไปกูกไ็ มใ่ ห้ มงึ มาเหมือนกัน”
“ราคาญ”
“กูกร็ าคาญ”
“เบื่อ”
“พอๆ กันแหละโว้ ย”
“รู้ ใชม
่ ยว ่
ั ้ ากูทาไปเพราะอะไร”
“แล้ วมึงรู้ มยล่

ั ้ ะวา่ กูทาไปเพราะอะไร”
“กูหวงมึง”
“เออ หวงเหมือนกันไอ้ สั ด”
“โอเครู้ เรื่ อง แยกย้ ายกลั บบ้ านครั บ”
“...”
“ไมต
่ อ
้ งคิดมากครั บผั วเมียทะเลาะกัน เคลียร์ แล้ วๆ” ประโยคสุดท้ ายเป็ นของไอ้ แมนโอ้ หรรม กอ
่ นคนทั งโต๊
้ ะจะลุกพรวด
พราดออกไปอยา่ งงงๆ ทิ ้งให้ ผมกับไอ้ สารวั ตรหายใจใสก
่ นั ฟี ดฟาด
กูพดู อะไรออกไปวะเนี ย ่ นี่ คือกู...หวงมึงจริ งๆ เหรอ หัวใจ...

แมนๆ มุ ้งมิง้ กัน
่ ามเธอเสยี จายยยยย~”
“ขอโทษ...ขอโทษทีท
“โอ๊ยเปลีย
่ นเพลงๆ หูกจ
ู ะแตกแล ้วไอ ้แสรดดดดดดด”
นี ค
่ อ
ื เสย ี งควายๆ ของบรรดาเพือ ้ ารวั ตร ทีฝ่ ั ่ งหนึ ง่ แหกปากร ้อง
่ นผมและก๊วนแก๊งของไอ ส
ขณะทีอ ่ ก
ี คนก็อดุ หูตะโกนเปลีย
่ นเพลงไมห ่ ยุด หา่ ...แทนทีจ ่ ะได ้กลั บผมดันมาติดแหงกอยูร่ า้ น
คาราโอเกะ ด ้วยเห็นผลเหีย ้ ๆ ทีเ่ สอ ื กบอกวา่ ไมอ่ ยากกลั บห ้อง อยากมามั นสก ์ ันตอ่
นี ค ื มั นส?์
่ อ
์ ะ่ นี พ
กูวา่ ตายกอ
่ นมั นสอ ่ ด
ู จริ ง
สาหรั บผมแมง่ โคตรอยากกลั บใจแทบขาด พลั ง้ ปากบอกวา่ หวงไอ ส ้ ารวั ตรออกมาเสย ี งดังซะ
ขนาดนั น้ ใครมั นจะมีหน ้าอยูต
่ อ ่ ลุมเป็ นอาทิตย ์ ยิง่ ตอนเพือ
่ ถ ้าหาปี๊ บคลุมหัวได ้กูคงใสค ่ นมั นวอน
ตีนหาเรื อ
่ งมั นแซวไมห ่ ยุด ผมก็ยงิ่ อยากหาหลืบซุกให ้มันรู ้แล ้วรู ้รอดไป
ดีหน่อยทีต
่ อนนี ม
้ ันเมากันแล ้ว เลยหุบปากแล ้วหันไปแยง่ ไมคร์ ้องคาราโอเกะแทน
กูเมาเหอะเลยหลุดปากพูดไปอยา่ งนั น ึ อะไรเลยเว ้ย จริ งจริ๊ ง!

้ ความจริ งไมไ่ ด ้รู ้สก
ั แก ว้ น ้า”
“ไอ ้ไทน์...อีกสก
แตก
่ ย็ ั งมีบค
ุ คลหนึ ง่ ทีไ่ มค
่ ด ั นิ ด เพราะดูมันจะพยายามอยา่ งมากกับเงิน
ิ จะจั บไมคก
์ ับเขาสก
สามพันของไอ ส
้ ารวั ตร ไอ ้ทีม...คนทีเ่ หีย้ แมง่ อะไรก็รน
ิ เบียร์มาประเคนจนตากูแทบจะปิ ดอยู ่
รอมร่อ
“ไมเ่ อาแล ้ว ปากกระตุกแล ้วเนี ย

่ ” ถึงจะยั งประคองสติเอาไว ้ได ้ แตก
่ ไ็ มไ่ ด ้หมายความวา่ กูจะ
อยูไ่ หวในแก ว้ ตอ่ ๆ ไป
“อีกแก ้วเหอะวะ่ ”
ี งทุ ้มตา่ ทีค
“พอละ มั นไมไ่ หวแล ้ว” เจ ้าของเสย ่ นจะเดินมานั ่ งแทรกและ
่ ุ ้นเคยพูดขั ดจั งหวะ กอ
เบียดผมจนไถลไปจนสุดโซฟาอยา่ งหน ้าด ้านๆ
“ภารกิจยั งไมส
่ าเร็จนะ”
์ งึ่ ซุกอยูด
“เหอะน่า” พูดจบผมก็เห็นมือหนาล ว้ งเอากระเป๋ าสตางคซ
่ ้านหลั งกางเกงราคาแพง
ของมั นออกมา พร ้อมกับควั กเงิน 3000 บาทให ้เพือ่ นยากอยา่ งรวดเร็ว
บอกตรงๆ เลยวา่ ทุเรศ วางแผนมอมเหล ้ากูไมพ
่ อยั งมีหน ้ามาจา่ ยเงินให ้กูเห็นคาตาอีก บั ดซบ
เอ๊ย!
ผมกับไอ ้สารวั ตรนั ่ งอยูต ่ รงมุมห ้อง มีชว ่ งขายาวๆ ของมั นเหยียดบนโซฟากัน ้ เราให ้หา่ งจาก
พวกเพือ่ นๆ ทีก ้ นได ้ท่ี สว่ นผมก็ทาได ้แคน
่ ั ่ งนิ ง่ ไมป
่ ริ ปากอะไรออกมา จนกระทั ่งไอ ้แมน
่ าลั งเรื อ
มั นวางไมคใ์ นมือลงแล ้วพาตัวเองไปนั ่ งแทรกไอ ้ทีมเพือ ่ นยาก แตก ่ ไ็ มส
่ ามารถเข า้ ถึงตัวผมได ้
เพราะมีตนี ไอ ส ้ ารวั ตรกัน ้ เอาไว ้อยู ่
“ไอ ้ไทน์ชนแก ้ว” เจ า้ ตัวยืน

่ แก ว้ เบียร์ให ้กับผม ปกติกต
ู ้องยืน
่ มือไปรั บแล ว้ แตค
่ ราวนี ก
ึ
้ ลั บรู ้สก
เกรงใจไอ ้คนทีน
่ งั ่ แปะอยูข่ ้างๆ ขึน้ มาซะงั น้
่ เป็ นการรั กษาชวี ต

“…” เพือ ิ กูไมต
่ อบแมง่ ดีกวา่
“เอาหน่อยเหอะ ไมเ่ มามั นจะไปสนุ กอะไร”
“มั นเมาแล ว้ ” คราวนี ไ

้ อส
้ ารวั ตรเป็ นฝ่ ายตอบแทน
“รู ้ได ้ไงวา่ เมาไมท

่ ราบครั บเพือ
่ นวั ตร ทางทีด
่ ม
ี งึ ปลอ่ ยไอ ้ไทน์มาให ้กูดก
ี วา่ กูอยาก
ฟั ดมั นวะ่ ”
“…” ไมม
่ เี สย ี งเล็ดลอดออกมาให ้ได ย้ ิน แตร่ ม ่ ยั บตอบไอ ้แมนชา่ งเป็ น
ิ ฝี ปากของไอ ้สารวั ตรทีข
้ิ ดี
คาทีเ่ ดางา่ ยสน
ฆวย...
่ ะทกสะท ้านเพราะแมง่ ยั งนั ่ งหัวเราะมี

คาเดียวตอบได ้ทุกข ้อสงสยั แตไ่ อ ้แมนก็เหมือนจะไมส
ความสุขอยูเ่ ลย โรคจิตฉิ บ!
“แคน
่ ห
้ี วงเหรอ”
“…”
“หวงแตท
่ าอะไรไมไ่ ด เ้ ขาเรี ยกวา่ กากวะ่ ”
ั ”
“สด
“ถ ้าเป็ นกูนะ มีไอ ้ไทน์เป็ นเมีย กูกลั ววา่ จะออ่ นเพลียทุกวั น”
ตุบ!
“โอ๊ยยยยยยยยยยยยย” เพียงพริ บตาเดียว ไอ ้สารวั ตรก็กระตุกตีนถีบเพือ ่ นของมั นตกโซฟา

ี งดังโครม จนมั นร ้องโอดโอยกลบเสย
เสย ี งร ้องหว่ ยๆ ของไอ ้ฟ่ งจนหมด ทุกคนดูจะตกใจมาก
เพราะห ้องทั ง้ ห ้องเงียบลงถนั ดตา แตก ็ ..
่ .
“ฮา่ ๆๆๆๆๆๆๆ” เพียงชวั ่ ระยะเวลาหนึ ง่ เทา่ นั น
้ แหละ หลั งจากนั น ้
้ ก็ขาจนลาไสแทบบิ ด ผม
เองก็
อดหัวเราะไมไ่ ด ้ เห็นไอ ้แมนเดินเขยง่ ตูดออกนอกห ้องแล ้วน้ าตาจะไหล เพือ ่ นแมง่ อั ดคลิปกัน
ใหญ่ สมน้ าหน ้า!
“เกลียดมึงวะ่ ”
“ไรมึง” ผมหันไปมองหน ้าไอ ส

้ ารวั ตรทั นที อยูด
่ ๆี ก็โดนดา่ กูงง
“ตอนโดนไอ ้แมนจูบหน ้าผากทาไมไมห

่ ลบ”
“อยา่ มาเนี ยน กูเห็นคาตา”
“เอ ้าเห็นเหรอ กูนก

ึ วา่ มั วแตเ่ ลน
่ กีตาร์ เสร็จแล ้วก็ลงไปออ่ ยสาว ปลอ่ ยให ้เขาลูบๆ คลาๆ”
ั หน่อย เขาดึงไปเอง มึงอยา่ มาเปลีย

“กูไมไ่ ด เ้ ป็ นฝ่ ายเดินไปหาสก ่ นเรื อ
่ ง คูก
่ รณี มงึ
สองคนละ
อยา่ คิดวา่ กูจะลืม”
“ก็คนมั นตัง้ ตัวไมท

่ ั นอะ่ ”
“อยา่ ทาอีก กูหวง”
“เลิกพูด”
“หวง”
“เดีย
๋ วกูถบ
ี เปรี ย
้ งนะ”
“คนมั นหวง”
“คุยอะไรกันเหยอออออ” ไอ เ้ ผือกยืน ื กกอ ่ นจะโดนผมตอบกลั บไปอยา่ งใจเย็น

่ หน ้าเข ้ามาเสอ
ื ก”
“เสอ
่ !๊ี กูไมใ่ ชค
“ใชซ ่ ผ
ู่ ัวเมีย ทาอะไรก็ผด ่ ก
ิ ” แมง่ ยั งมีหน ้ามาทาตัวง๊องแง๊งใสอ ี คิดวา่ น่ารั กเหรอวะ
้ ารวั ตรนั ่ นแหละ
กูเห็นแล ้วอยากกระทืบมั นพอๆ กับไอ ส
ึ ของผม...ไมร่ ู ้ดิ พยายามปฏิเสธคาพูดของมั นทุกอยา่ งนะ แตค

่ วามรู ้สก
ความรู ้สก ึ แมง่ กลั บ
ทรยศกูไปซะทุกอยา่ งเหมือนกัน
แปลกใจตัวเองโคตรๆ
ิ นาทีให ห
้ ลั งเราก็เห็นร่างเปลีย
สบ ้ ของไอ ้แมนกลั บมาพร ้อมกับเบียร์ในอ ้อมแขนอีกสามขวด
แมง่ ทาตัวเหมือนไมม
่ อี ะไรเกิดขึน ้ี วหนึ ง่ ทีย
้ ทั ง้ ทีโ่ ดนถีบไปแล ้ว อายไปแล ้ว แตก
่ ม
็ เี สย ่ ังหันมา
ทาตาขวางใสไ่ อ ้สารวั ตรเหมือนกัน
มหกรรมร ้องคาราโอเกะพร ้อมกับการแดกเบียร์ดาเนิ นไปเรื อ ่ ยๆ ตอนแรกก็ซดโฮกกั นดีอยู ่

หรอก หลั งๆ เริ ม ่ เมากันหนั กเลยมีการเทกรอกปากเพือ ่ ความสะใจ ผมก็โดน ไอ ส้ ารวั ตรก็โดน
ทั ง้ เนื อ
้ ทั ง้ ตัวแมง่ โคตรเหม็นขีห ิ
้ า่ แอลกอฮอลเ์ ลย มองดูนาฬกาข ้อมือตาแทบปิ ด เวลาก็ปาไป
เกือบตีสามแล ้วเลยต ้องเลิกราและพากันกลับ
ผมโดนเพือ ่ นไอ ส
้ ารวั ตรแบกออกมาจากร ้านในสภาพสะลึมสะลือ ไมน
่ ่ าเชอ ่ื วา่ ตัวเองจะเมาได ้
ิ
ขนาดนี้ กูวา่ ต ้องเป็ นเพราะคา่ จ ้างสามพันแน่ๆ ไมร่ ู ้วา่ มั นติดสนบนคนเดียวหรื อติดเพือ่ นทั ง้ แก๊ง
แมง่ โคตรเลวเลยวะ่ ทาเอาขากูเปลีย ้ เดินเองแทบไมไ่ ด ้เลยเว ้ย
“ไอ ้ทีมปลอ่ ยมั นลง เดีย

๋ วกูอุ ้มเอง”
่ นวั ตรกูอยากชว ่ ย กูเสนอตัวเลย”

“ไมเ่ ป็ นไรครั บเพือ
ื กละ”
“เสอ
ื กเลย กูแบกมั นมากอ

่ นเนี ย
“มึงนั ่ นแหละเสอ ่ ”
“มึงเคยตายมั ย
้ ”
“โห. ่ ..แคน ่ ที้ าเป็ นหวง อะ่ เอาคืนไป” ไอ ้บอสหนึ ง่ ในแก๊งสงิ หข์ าวปลอ่ ยผมลงจากหลั งของมั น
กอ
่ นจะโยนร่างกูทัง้ ร่างใสไ่ อ ส ้ ารวั ตรอยา่ งหนั กหน่วง ผมพยายามขยั บปากจะพูดวา่ กูเดินเองได ้
แตก่ ไ็ มก
่ ล า้ กลั วซา่ แล ้วไมร่ อด อายกวา่ เดิมอีก
เพือ
่ นผมสามคนก็มส ั นิ ด
แถม
ี ภาพไมต
่ า่ งกัน ดูจากสารรู ปทีโ่ ดนลากออกมาก็ไมต
่ า่ งจากกูสก
จะดีกวา่ ด ้วยซา้ ตรงทีผ
่ มยั งรู ว้ า่ เกิดอะไรขึน
้ บ ้าง
“แล ว้ เพือ
่ นไอ ้ไทน์เอาไง”
“พาไปสง่ หอกูท”ี ผมบอก ปกติเวลาเมาเรามั กจะไปนอนกองกันอยูท

่ ห
่ี ้องคนใดคนหนึ ง่ ใน
กลุม
่ เสมอ
“ไมต
่ ้องครั บ ไปหอกูดก
่ เี้ อง”
ี วา่ ใกล ้แคน
“โอเคตกลงตามนั น
้ ” ไอ ้แมนโอ ้หรรมเสนอตั ว กอ
่ นเพือ
่ นของมั นจะเออออหอ
่ หมกโดยไมถ
่ าม
ั คา
ความเห็นผมสก
เราแยกกันตรงลานจอดรถ ผมกับไอ ้สารวั ตรแยกออกมาอีกทาง ดั งนั น

้ คืนนี ผ
้ มเลยจาต ้องฝาก
สงั ขารเอาไว ใ้ นความดูแลของมั นอีกตามเคย
ร่างของผมถูกลูบๆ คลาๆ อยูพ ่ ักใหญจ่ นได ้สติเผลอร ้องครางในลาคอ กอ

่ นจะคอ่ ยๆ ปรื อตา
ขึน
้ มามองก็เห็นวา่ ไอ ส
้ ารวั ตรกาลั งหากุญแจห ้องในกระเป๋ ากางเกงของผมอยู ่ แล ้วนี ค
่ อ
ื
มึงหา
หรื อมึงจะจั บหรรมกูกันแน่วะ วุน
่ วายอยูแ
่ ตไ่ อ ้ตรงกลางเนี ย
่ กระเป๋ ากางเกงกูอยูข
่ ้างๆ เว
้ยไอ เ้ วร
ั หมา
สด
“หาเจอยั ง” ผมถาม
“ยั ง”
“เมือ
่ ไหร่จะหาเจอ”
“จนกวา่ กูจะลวนลามมึงจนพอใจอะ่ ”
“เลว”
ดา่ ไปคาเดียวเทา่ นั น
้ แหละควานหากุญแจถูกเลย เมือ ่ ไขประตูห ้องเสร็จมั นก็ทัง้ ลากทั ง้ ถูผม
ั นิ ด กูคนครั บไมใ่ ชก
เข ้ามาด ้านในกอ
่ นจะผลั กกูรว ่ งลงบนเตียงแบบไมถ
่ นอมเลยสก ่ ระซูส
่ ายพันธุ ์
อึด เบาๆ บ ้างก็ได ้
ผมหลั บตาลงอยา่ งเหนื อ ่ ยออ่ นทา่ มกลางแสงไฟสวา่ งโล่ ไมส

่ นใจใครหน ้าไหนทั ง้ นั น ้ รู ้อยา่ ง
เดียววา่ เหนื อ่ ยจนอยากนอนให ้ตายไปข ้าง นอนไปจนถึงบา่ ย ตืน ่ มาแล ้วก็นอนอีกจนกวา่ จะ
พอใจ แตก ่ ม
็ เี หตุให ้ผมไมไ่ ด ้นอนสบายอยา่ งใจคิดเมือ
่ ไอ ้สารวั ตรมั นจั บผมพลิกตัวนอนหงาย มือ
ไม ้วุน
่ วายกับกางเกงกูไมห ่ ยุดหยอ่ น
“เฮยๆ ้ จะทาไรกู” หลั งจากปรื อตาขึน

้ มามองผมก็เห็นวา่ มั นกาลั งพยายามถอดกางเกงยีนของ
ผมอยู ่
้
“จะถอดให ้” ตอบได ้หน ้านิ ง ่ กวนสนมาก
“ไมเ่ อา ไมต
่ ้องยุง่ คนจะนอน”
“ไมอ่ ด
ึ อั ดเหรอ ถอดแคก
่ างเกงน่า”
่ ..อึด...อั ด”
“ไม.
พรึ บ
่ ! พูดไปก็เหมือนพน
่ ลมตด แมง่ ไมฟ่ ั งเหีย ้ อะไรเลยนอกจากดึงกางเกงยีนตัวโปรดของผม
ลงไปกองทีห ่ น ้าขา คราวนี ก ี วไขข่ น
้ เู สย ้ึ มาทั นที เหลือแตบ
่ อ็ กเซอร์ลายสก๊อตสุดหวงเทา่ นั น
้ ที่
ปกปิ ดร่างกายชว ่ งลา่ งอยู ่
้ ารวั ตรก็เลือ
สก ้ื ของผมออกอยา่ งบ ้าคลั ่ง กูเองก็ทาได ้แคฮ่ ด
้ ยลามมาถอดเสอ ึ ฮั ดไป
มา
เหมือนนางเอกละครหลั งขา่ ว โดนมั นปลา้ ถอดเสอ ้ื ออกจนหมดพร ้อมกับร่างเปลีย้ ๆ ทีไ่ ร ้เรี ย
่ วแรง
บนเตียง เออกูยอมแพ ้ กูเมาเอง
ื ออออ อยา่ ยุง่ กับกู”

“ฮอ
“รู ้แล ้ว”

“คนจะนอน”
“ฝั นดี”
ี งสุดท ้ายทีผ
นั ่ นเป็ นเสย ่ มได ย้ ินกอ
่ นจะหลั บไป...
ตืน ้ มาอีกทีกช็ ว ่ งสายนั ่ นแหละ อาการปวดหัวตุบๆ รุ มเร ้านั ่ งระลึกชาติอยูค

่ ขึน ่ อ
่ น
นาทีกวา่ จะรู ้
วา่ ตัวเองกาลั งอยูบ ่ นเตียง ข ้างกายวา่ งเปลา่ ไมเ่ ห็นเงาของคนทีพ ่ ามาสง ่
ผมหยิบโทรศั พทม
์ อื ถือขึน
้ มา เห็น Miss called จากแก๊งพระเอกนั บสบ ิ สาย เลยตัดสน ิ ใจเป็ น
ฝ่ ายโทรกลั บไปให ้แมง่ หายกังวล อีกอยา่ งผมเองก็อยากรู ้ด ้วยวา่ พวกมั นเป็ นยั งไงบ ้าง เทา่ ที่
เห็นเมือ
่ คืนอาการแตล่ ะคนก็หนั กหนาเอาเรื อ ่ งอยู ่ รอสายประมาณสบ ิ วินาทีไอ ้โอมก็กดรั บ
[ฮั ลโหล]
“ไอ ้โอมเหรอ พวกมึงโอเคมั ย

้ โทรมาหากูมอ
ี ะไรไมท
่ ราบ”
[พวกกูโอเคดี วา่ แตม

่ งึ เหอะเป็ นยั งไงบ า้ ง]
“เป็ นยั งไง...ก็มน

ึ นิ ดหน่อยตามประสาคนเมาหนั กนั ่ นแหละ ถามอะไรแปลกๆ”
[ปกติกไ็ มแ
่ ปลกหรอก แตม
่ งึ อะ่ ไมเ่ หมือนเดิม กูจะโทรมาถามมึงด ้วยซ้าวา่ เสย
ี กรุ งให ้ไอ ้
สารวั ตรไปหรื อยั ง เมือ
่ คืนกูเมาไมร่ ู ้เรื อ
่ งเหีย
้ อะไรเลย]
ี กรุ งบ ้านพอ่ มึงส ิ กูโอเคดี”

“เสย
[เหรอ แคน
่ ก
้ี ก
ู ็สบายใจ เห็นรู ปทีม
่ งึ โพสตใ์ นไอจีกก
ู ็นก
ึ วา่ มึงได ้ผัวเป็ นคนของประชาชนซะ
แล ว้ ]
“รู ปอะไร กูไปโพสตต

์ อนไหนไมท
่ ราบ”
[ตัง้ แตเ่ มือ

่ คืนอะ่ ]
“กูไมไ่ ด โ้ พสต”
์
[เข ้าไปดูให ้เคลียร์ครั บแล ้วคอ่ ยมาแหกปากไมร่ ู ้เรื อ

่ ง โอเคนะ] จากนั น
้ ไอ ้โอมก็วางสาย
ไป ทิง้
ความสงสย ั ให ้ค ้างคาใจอยูท
่ กี่ ฝ
ู ่ ายเดียว
มือของผมเลือ่ นไปยั งแอพลิเคชน ั ่ ทีม

่ ักเลน่ ประจาอยา่ งอินสตาแกรม แคเ่ ห็นแจ ้งเตือนเกือบ
่ ไี่ มค
ร ้อยก็ตกใจแล ว้ ครึ ง่ หนึ ง่ เป็ นของแอคเคาทใ์ หมท ่ ุ ้นตาแตก
่ พ
็ อรู ว้ า่ เป็ นของไอ ผ
้ ู ้ชายทีม
่ ันเดิน
เข ้ามาขอเบอร์ของผมเมือ ่ คืน
ู กูจนหมดทุกรู ปเลย สว ่ นแจ ้งเตือนครึ ง่ หลั งเป็ นของใครไมร่ ู ้เยอะแยะมากมาย

แมง่ เลน
่ ไลคร์ ป
ด ้วยไมอ่ ยากสงสยั นานผมจึงรี บกดเข ้าไปเช็กรู ปทีต
่ ัวเองโพสตก
์ อ
่ นจะเบิกตาโพลงแทบหงาย
หลั งในวินาทีนัน
้
มั นเป็ นรู ปของผมจริ งๆ ครั บ
ผม...ทีก
่ าลั งนอนหมดสภาพอยูบ ่ นเตียงสวมเพียงบ๊อกเซอร์กับเสอ ้ื บอลตัวหนึ ง่ แตม
่ ั นจะไม่
เป็ นอะไรเลยถ ้าเสอ ้ื บอลตัวนั น
้ ไมใ่ ชเ่ สอ
้ ื คณะรั ฐศาสตร์ ดีหน่อยทีผ
่ มไมไ่ ด ้นอนควา่ จน
เห็น
ข ้อความสกรี นชอ ่ื ไอ ้สารวั ตรเอาไว ้ด ้านหลั ง
ไมง่ น
ั ้ กูโดนกระทืบตายแน่ โคยยยยยยยยยยยยย เกิดอะไรขึน
้ กับกู
้ี ังช็อกไมพ
่ อ นอกจากรู ปแล ้วยั งมีแคปชน
แคน
่ ย ั ่ ให ส
้ ะเทือนอารมณ์กอ
ู ก
ี ระรอกใหญ่
ิ ให ใ้ ครมายุ ้ง
Tine_chic มีคนจียแลว่ ไมช่ บ
คือกูไมเ่ คยโพสตเ์ ลยยยยยยยยยยยยยยย แล ้วกูกไ็ มไ่ ด เ้ รื อ

้ นถึงขนาดบ ้าลงรู ปตัวเองแล ้ว
พิมพผ
์ ด ื อออออออ
ิ ๆ ถูกๆ แบบนี้ ฮอ
ไลเ่ ลือ
่ นอา่ นคอมเมนตก
์ เ็ ห็นมีแตเ่ พือ
่ นของผมกับเพือ
่ นไอ ้สารวั ตรเข ้ามาคุยกันเป็ นน้ าไหล
ิ
ไฟดับ น้ าตาจะไหลขอกูร ้องไห ้คนเดียวสบนาที
Man_maman โอ ้โห ใสเ่ สอ ้ื บอลคณะกูนอนเลยนะครั ช

Bigger330 ลงรู ปแล ้วอยา่ ลบนะไอ ้ไทน์ ถ ้าลบถือวา่ ป๊ อด
Boss-pol ประโยคแสดงความเป็ นเจ า้ ของ?
KittiTee ทีทรานสเลตเองครั บ มั นแปลวา่ 'มีคนจีบแล ้ว ไมช่ อบให ใ้ ครมายุง่ ’ เข ้าใจตรงกัน
นะ
Thetheme11 กากมานาน เอ ้าสูครั ้ บเพือ
่ น
I.amFong แนะนามึงไปหัดพิมพใ์ หมเ่ ถอะ นั บวั นยิง่ เหมือนใครบางคน พิมพผ ์ ด ิ ๆ ถูกๆ
่
Bigger330 อ ้าว ไมใ่ ชใครคนนั น ้ เหรอทีเ่ ป็ นคนพิมพ์ กิ๊ วๆ
I.ohmm ทาไรเพือ ่ นกูวะ!!
Man_maman กูเข ้าใจครั บเพือ ่ นไทน์ กูจะไมย่ งุ ่ กับมึงเลย หมาหวงก ้างมั นดุ
Boss-pol @Man_maman หมาตัวไหนเหรอมึง อิอ ิ
Man_maman ไมร่ ู ้ดิ ต ้องลองถามคนนี ด ้ ู @Sarawatlism
นานเหมือนกันทีผ ่ นเตียง อา่ นข ้อความเดิมๆ ซา้ ไปซา้ มาอยูอ
่ มนั ่ งจุมปุ๊กอยูบ ้ ไมร่ ู ้ส ิ แต่
ผมอาจจะหวั งวา่ ใครคนนั น ้ มั นจะมาตอบเพือ ่ ดับอาการร ้อนรุ ม
่ ภายในใจตอนนี บ ้ า้ ง
ติ๊ ง!
้ มา ผมรี บอา่ นข ้อความทีเ่ พิง ่ สง่ ถึงตรงหน ้าทั นที แตน

่ ไ
มีแจ ้งเตือนใหมเ่ ด ง้ ขึน ่ี มใ่ ชไ่ อ ส
หรอกครั บ เพือ
่ นมั นตา่ งหาก
Bigger330 เพือ ้ี ้องใสเ่ สอ

่ นครั บ จั นทร์นต ้ื คณะไปแขง่ บอลนะครั บ เสอ ้ื ของใครไมไ่ ด ้อยูก ่ ับ
ตัวเองรี บไปเอามาเลยนะ อั นนี บ้ อกไว ้กอ
่ น
KittiTee เหยดดดดดด ยั งมีคนเอาเสอ ้ื ไปทิง้ ไว ้ทีอ
่ น
่ื อีกเหรอ แยว่ ะ่ จั นทร์นกี้ ็จะแขง่ แล
้วนะ
้ ารวั ตรก็ตอบกลับมา...
สก
Sarawatlism เดว๋ ไปเอา

้ ื ทีไ่ อ ้ไทน์ใสเ่ ป็ นของมึงเหรอ อุตะ๊ ! ความแตก
Man_maman @Sarawatlism เอ ้าสรุ ปเสอ
555555555555
แทนทีจ
่ ะหายกั งวล
ไอ ้สารวั ตรกลั บทาให ้ผมร ้อนรุ ม

่ มากกวา่ เดิม หัวใจ...
หลั งจากสุดสป ั ดาหผ

์ า่ นพ ้น เชาวั
้ นจั นทร์กม
็ าถึงพร ้อมกับคาถามทีใ่ ครหลายๆ คนเดินดาหน ้า
เข ้ามากระหน่าถาม ฝากเพือ ่ นถาม หรื อแม ้แตเ่ พือ
่ นฝากถาม ‘เสอื้ ตัวนั น
้ ของสารวั ตรเหรอ’
ผมก็อา้ ๆ อึง้ ๆ สุดท ้ายก็ตอบตามความจริ งไป บอกวา่ มั นลืมเอาไว ้ทีห ่ ้องตอนมากินเหล ้า

ด ้วยกันเป็ นกลุม ่ ใหญ่ เน ้นคาวา่ กลุม
่ ใหญไ่ ว ้ครั บ มั นทาให ้ความพยาบาทของบรรดาเมียๆ ไอ ้
สารวั ตรซอฟลงอยา่ งเห็นได ้ชด ั
เกิดมาหลอ่ อยา่ งเดียวไมไ่ ด ้ครั บ ต ้องฉลาดทีจ

่ ะเอาตัวรอดด ้วย กอ
่ นจะจบประเด็นทุกอยา่ ง
เพียงหนึ ง่ โพสตแ
์ บบชคิ ชค
ิ เพือ
่ ตัดปั ญหา
ไทน์ เป็ นคนชค ิ ชค
ิ
ชว ่ งนี ส
้ าวๆ ทั กกันมาเยอะมาก อาจจะตอบไมค
่ รบทุกคนนะ ก็เพราะผมมั นเป็ นแคว่ ายร ้าย
เป็ นได ้แคน
่ ั น้ ...
แล ว้ กูกร็ ้องเพลงตอ่ จนจบ เหีย

้ ดีมย
ั ้ ละ่ วั นนั น
้ หลั งจากเกิดเหตุในอินสตาแกรมกูเลยโทรไปดา่
ไอ ้สารวั ตรจนสายแทบไหม ้ แตค ่ าตอบทีไ่ ด ้กลั บมามีเพียง ‘หวง’ โอ ้โห ปลอ่ ยกูหลั บหูหลั บตา
่ .่ี ..
ดา่ โคตรนาน มั นเองก็เงียบฟั ง ผมหวั งวา่ แมง่ จะตอบอะไรมากกวา่ นี้ แตน
เออ ตอ่ ให โ้ กรธยั งไงก็ชา่ ง ดา่ แรงแคไ่ หนก็ชา่ ง ถ ้ามั นตอบกลั บมาวา่ ‘หวง’ เป็ นอั นวา่ ทุก
อยา่ งจบนะ โอเคนะ โอเคบ ้านพอ่ งงงงงงงงมึงดิสาด!
ชว ่ งเย็นผมแวะเข ้าไปทีช
่ มรมเพือ ้
่ ซอมกี ตาร์เหมือนอยา่ งเคย ทีห
่ ้องโลง่ มากแทบไมม
่ ค ี
นมา
ถามไปถามมาก็เลยรู ้วา่ พากันไปเชย ี ร์ไอ ส
้ ารวั ตรเตะบอลกันหมด นั ดนี เ้ ป็ นแมตชร์ ะหวา่ ง
รั ฐศาสตร์กับคณะรวมเทพอยา่ งนิ เทศฯ
สว ่ นผมคิดเอาไว ้แล ้ววา่ จะไมไ่ ป คือไมอ่ ยากถูกจั บตามองจากใครเลยตัดปั ญหาดีกวา่ ทั ง้ ที่

เคยสญ ั ญากับมั นไว ้แล ้ววา่ จะไปเชย
ี ร์บอลแมง่ ทุกนั ด
พลั ่ก!!
สกั พักประตูห ้องก็ถก

ู ผลั กเข ้ามา ผมรี บหันขวั บไปมองคนมาใหม่ เห็นไอ ้พีด
่ ม
ิ ยืนทาหน ้า
ถมึงทึงเตรี ยมปลอ่ ยพลั งเต็มที่
“หายไปไหนกันหมดวะ!!”
ตะโกนซะดัง หา่ ...ทั ง้ ห ้องมีกันอยูแ

่ คส
่ องคน
“ไปเชยี ร์บอลครั บ” ดูเหมือนเพือ

่ นอีกคนทีอ
่ ยูม ุ ห ้องจะเป็ นพวกโลกสว ่ นตัวสูง ดั งนั น
่ ม
้ ผมเลย
เป็ นฝ่ ายออกโรงตอบคาถามแทน
้ วิ ะ”
“เออ! ให ้มันได ้อยา่ งนี ส
“ครั บๆ” เรื อ

่ งนี ก
้ จ
ู ไิ มย่ งุ ่ กูขออยูน
่ งิ่ ๆ ของกูตอ
่ ไป
“แล ว้ นี ม
่ งึ ไมไ่ ปเหรอ”
“ไมค
่ รั บ”
ี ร์มันวะ”
“ทาไมมึงไมไ่ ปเชย
ี ร์ใครครั บ”
“หา...ฮะ เชย
ไอ ้พีด ิ ไมต่ อบ นอกจากสา่ ยหน ้าไปมา กอ

่ นจะก ้มลงเลือ
่ ม ่ นๆ ปาดๆ หน ้าจอโทรศั พทม
์ อ
ื
ถืออยู ่
พักหนึ ง่ ถึงได ้ฤกษ์งามยามดีขน
้ึ หัวข ้อใหม่
่ งึ สง่ ไปเมือ
“กูจะทยอยลงคลิปทีม ่ สองสามวั นกอ
่ นให ้”
“พีล
่ งแล ้วเหรอ”
“ยั ง เดีย
๋ วรอขีข ้
้ ้ากูทางานเกา่ ให เ้ สร็จกอ
่ น ถ ้ามึงซอมเสร็ จแล ้วก็ฝากปิ ดห ้องด ้วยแล ว้ กัน พรุ ง่ นี้
กลั บมากูจะลากมาเตะปากรายคน พอกันทั ง้ พีท ่ งั ้ น ้อง” บน
่ งึมงาอยูส ั พักไอ ้พีด
่ ก
่ ม
ิ ก็ผละออกไป
คือกูงงกับคนอยา่ งมั นมากครั บ อยากถามเหลือเกินวา่ รอบตัวมีใครปกติบ า้ งมั ย ้
ิ ะ...คงมีแคผ
่ มคนเดียวเทา่ นั น
นั ่ นสน ้ แหละทีส ้
่ ติเต็มเต็งสุด เฮอ~
ยีส ิ นาทีใ่ ห ห
้ ลั งแจ ้งเตือนในเฟซบุก
่ บ ๊ สมาคมนิ ยมดนตรี กเ็ ด ้งขึน ้ ทาให ้ผมรี บกดเข า้ ไปดูอยา่ ง
รวดเร็ว ในนั น้ มีวด ่ นหลายๆ คนโพสตอ์ ยู ่ ซงึ่ ผมก็เลือกกดเข ้าไปดูของคนทีส
ิ โี อของเพือ
่ นใจเป็ น
บางคนเทา่ นั น ้ คราวนี แ ้ พรไมส ่ ง่ คลิป นั บตัง้ แตว่ น
ั ทีไ่ อ ส
้ ารวั ตรงอนกูเยีย
่ งเมีย
หลวงทีต
่ ก
ึ วิทย ์
แพทย ์ ผมก็ไมไ่ ด ้เจอแพรอีกเลย
เขาโกรธกูป่ะวะ ปกติเวลาทาให ส
้ าวน ้อยใจจะต ้องรี บแจ ้นไปง ้อทั นที แตค
่ ราวนี ก
้ ลั บ
แปลกใจ
ตัวเองเหมือนกันทีผ่ มไมไ่ ด ้มีความกระตือรื อร ้นอยากไปเจอเหมือนทุกที
ั พักก็เลือ
นั ่ งดูคลิปไปสก ั ่ คนอะไรโคตรหลอ่ เลยวะ่
่ นมาเจอหน า้ ตัวเอง โอ ้โห...เห็นแล ้วมือสน
ร ้องเพลงก็โคตรเพราะ แตพ
่ อเลือ ่ นลงไปอา่ นคอมเมนตน ์ ้ าตากูแทบพราก ไอ ห
้ า่ ดิมดา่ กูอยา่ งกับ
้ นสุดคือประโยค
แค ้นกันมาเป็ นชาติ สนตี
แคค
่ อร์ดซยี ังดีดบอด ชวี ต
ิ ก็ไมต
่ ้องทาเหีย
้ อะไรแล ้ว
ไอ ้ดิม...ไอ ้มีดแ
ี คห
่ น า้ ตาแตก
่ ริ ย
ิ าโคตรสถุน
ยั งดีทไี่ ด ้กาลั งใจจากเพือ ึ ฮก

่ นและสาวๆ ผมถึงได ้รู ส
้ ก ึ เหิมขึน ึ ฮก
้ มา และก็ยงิ่ รู ้สก ึ เหิมอีก
เป็ น
เทา่ ตัวเมือ่ เจอคลิป...
ไอ ้สารวั ตร
มั นจะไมเ่ ป็ นอะไรเลยเว ย้ ถ ้ามึงอั ดแบบดีๆ กับเขาบ ้าง!
ไอ ้หา่ ไมเ่ ห็นอะไรเลยนอกจากขนหน ้าแข ้ง แถมกล ้องยั งเอียงกะเทเ่ ร่ไปเกือบ 45 องศา โชว ์
้ี วเดียว ทีเ่ หลือขนหน า้ แข ง้ หมด! ขนหน ้าแข ง้ จริ งๆ ทีเ่ ป็ น
ให เ้ ห็นกีตาร์ตัวโปรดของมั นเพียงเสย
วิวเดียวตลอดสามนาที
ผมไมไ่ ด ้จดจอ่ กับการดูหรอกเพราะมั นไมม

่ อ
ี ะไรเจริ ญตา เลยนั ่ งฟั งเพลงทีเ่ จ า้ ตัวร ้องและเลน
่
กีตาร์แก เ้ บือ
่ แทน
แล ว้ รู ้มัย
้ มั นเลือกเพลงอะไร อุโมงคเ์ วลาของวง Inspirative ทีเ่ พิง่ มีโอกาสได ้ฟั งเมือ
่ ไมน ่ าน
มานี้ ดนตรี เจง๋ การเรี ยบเรี ยงเยีย
่ ม แต.
่ ..มีเนื อ ิ
้ ร ้องไมถ
่ งึ สบวิ ฉลาดเกินไปแล ้วไอ ้ฉิบ
หายยยยยยยยยยย รู ว้ า่ เสย ี งไมเ่ พราะแตก
่ ลั บแก ้ปั ญหาได ้ดีเยีย
่ ม กูยอมใจ แถมไอ ้พีด
่
ม
ิ ยั งยก
ยอปออั น
้ อยา่ งกับไอ ้สารวั ตรจ ้างมั นมาคอมเมนต์ จะมาสะดุดก็ตรงประโยคสุดท ้ายเนี ย ่ แหละ
้ึ กวา่ เดิมเยอะ ไมเ่ หมือนใครบางคนดีดคอร์ดซยี ังเพีย

เลน
่ ดีขน ้ น วา่ งๆ ดูแลมั นด ้วย
นี ม ั ๆ เหยดดดดดดดดดดดดด
่ ันกูชด
้
ผมอยูใ่ นห ้องซอมกี ตาร์เกือบชวั ่ โมง ลูบๆ คลาๆ จนเบือ ่ โทรไปหาแก๊งพระเอกก็ไมม่ ใี คร
รั บสาย จะหันไปคุยกับเพือ ่ นคนเดียวทีอ ่ ยูใ่ นห ้องมั นก็ไมส่ นใจนอกจากหันหลั งใส ่ ผมเลยหยิบ
้ มาเลน
่ แก เ้ ซ็ง รอปิ ดห ้องแล ว้ คอ่ ยกลั บหอ
มือถือขึน
มือก็เลือ
่ นๆ ไปตามประสานั ่ นแหละครั บ นานๆ ทีจะมีรป ู เด ง้ ขึน
้ มาตรงหน ้าฟี ดเพราะผมไม่
ได ้
่ เี่ พิง่ เด ้งขึน
ตามฟอลโลใ่ ครมาก กระทั ่งรู ปใหมท
้ มาหยุดอยูต
่ รงหน ้า และแยง่ ความสนใจทุกอยา่ ง
ออกไปในเวลาอั นรวดเร็ว
Boss-pol เพือ
่ นเจ็บต ้องปลอบใจเพือ
่ น ตอนนี ก ิ ๆ เลย @Sarawatlism
้ าลั งนั ่ งร ้องไห ้กระซก
เพือ
่ นของไอ ส
้ ารวั ตรได ้โพสตร์ ป
ู ภาพหนึ ง่ ขึน ้ มา ซงึ่ เป็ นรู ปของไอ ้ตัวดีทก ่ี าลั งนั ่ งเหงือ
่ ตกอยู ่
ข ้างสนามด ้วยใบสห ี น ้าเรี ยบเฉย สว ่ นไหนทีร่ ้องไห ้กระซก ิ ? กูกเ็ ห็นมั นนั ่ ง...
เลือด!!
่ี เลือดเต็มหัวเขา่ เลย รอบๆ เหมือนมีอก

เชย ี หลายคนกาลั งวิง่ หน ้าตืน
่ เข ้าไปหา แตเ่ นื อ
่ งจาก
เป็ นภาพนิ ง่ ผมเลยไมร่ ู ว้ า่ เกิดอะไรขึน้ นอกจากนั ่ งอา่ นคอมเมนตต
์ ามติดสถานการณ์อยูเ่ งียบๆ ทั ง้
ทีใ่ จไมอ่ ยูก่ ับเนื อ
้ กับตัวเทา่ ทีค
่ วร
amibabyliss @Sarawatlism สารวั ตรเป็ นอะไร
bell2882 ฝั่ งนิ เทศเตะกันโหดมาก สารวั ตรอยา่ เป็ นอะไรนะ ฮอ ื ออออออออ
Jener-ploy ตอนนี ข ้ ้างสนามวุน
่ วายจริ งๆ แตย่ ั งไงก็จะอยูใ่ ห ้กาลั งใจน ้องสารวั ตรอยูต ่ รงนี้
@sarawatlism
i.ohmm @Tine_chic มาซก ั หน่อยมั ย
้ กาลั งครื น้ เครงได ้ทีเ่ ลยมึง เพือ
่ นมั นทีเ่ หลือ
ลงแขง่
หมดไมม ่ ใี ครดูแล
อยากตอบกลับไปวา่ ครึ่ งไอจีท่ีเข้ ามาคอมเมนตไ์ มม่ ีใครดูแลเหรอ แตส ่ องเท้ ากลั บทรยศลุกขึ ้นยืนเต็มความสูง รี บเก็บกีตาร์
่ นจะฝากทิ ้งท้ ายให้ เพื่อนที่อยูม่ มุ ห้ องจั ดการดูแลห้ องดนตรี ตอ่
อยา่ งกับคนหนี หนี ้กอ
ผมมาถึงสนามฟุตบอลในเวลาไมน ่ าน พยายามสอดสา่ ยสายตามองคนที่คณ ุ รู้ วา่ ใครอยา่ งลนลาน เพราะกา

ลั งมีการ
แขง่ ขั นอยู ่ แตเ่ มื่อเห็นมุมหนึ ง่ จากอีกฟากของสนามซึง่ เป็ นอั ฒจั นทร์ ฝั่งรั ฐศาสตร์ ผมก็ไมร่ อช้ าสั บเท้ าเข้ าไปหาทั นที
่ ีคนมุงดูอยู ่ นอกจากตัวสารองที่กาลั งลุน

ตรงนี ้ไมม ้ บอลจนตัวโกง่ ทิ ้งไอ้ ควายเผือกนั ง่ หน้ านิ่ งเป็ นส้ นตีนอยูไ่ มใ่ กล้ ไมไ่ กล
คนเดียว แถมแก๊ งสิงหข์ าวซึง่ เป็ นเพื่อนสนิ ทของมั นก็กาลั งจริ งจั งกับการแขง่ ขั นอยูก่ ลางสนามเลยไมม ่ ีใครสนใจ หมาหัว
เน่าก็คราวนี ้แหละไอ้ สารวั ตรเอ๊ ย
“มึง” ผมโพลง่ ขึ ้นทั นทีท่ีเดินเข้ ามาประชิดกับร่างสูง ในสภาพกระหืดกระหอบได้ ที่
“มาเชียร์ ด้วยเหรอ” สั ด! พูดพลางเบะปากใสจ่ นกูร้ ู สกึ ผิดเลย
“ทาไมไมท่ าแผลวะ แล้ วปลอ่ ยให้ เลือดไหลแบบนี ้ได้ ไง สต๊ าฟหายไปไหนกันหมด ไหนทีมเมียมึง ไหนเพื่อนมึง แมง่ ! แล้ ว
ทาไมมึงเอาแตอ่ ยูน่ งิ่ ๆ ไมเ่ จ็บบ้ างหรื อไงวะ ผิวหนั งตายด้ านเหรอ มึงอยากโดนตัดขานั กใชม
่ ยั ้ ”
“แคล่ ม ่ นที่ผมจะโพลง่ บทสวดขึ ้นมาอีกชุดใหญ ่

้ ” มั นพูดขั ดขึ ้นมากอ
“ขนาดแคน
่ ะเนี ย ่ แผลอยา่ งกับโดนรถบรรทุกเหยียบ”
“สกัดบอลพลาดเลยเผลอโดน ใจเย็นดิ”
“เย็นเหี ้ยไรละ่ ” ร้ อนจนเหงื่อแตกผลั ก่ ๆ ผมเลยตัดสินใจคุกเขา่ ลงกับพื ้น จ้ องมองดูแผลตรงหัวเขา่ ที่ยงั คงมีเลือดไหล

ออกมาไมห่ ยุด แถมชุดบอลที่มนั ใสย่ งั มอมแมมยิง่ กวา่ หมาข้ างถนน นี่ มงึ มาแขง่ บอลหรื อมาแขง่ กันเป็ นขอทานวะ
“กูบอกเขาวา่ จะทาแผลเอง” ไอ้ สารวั ตรไมพ

่ ด
ู เปลา่ รี บโน้ มตัวลงไปหยิบกลอ่ งพยาบาลเล็กๆ มาให้
คือกูบอกตอนไหน
เหรอวา่ จะทาแผลให้ มงึ แสรดดดดดดด
“ให้ กท
ู าไม ทาเองดิ”
“ทาเองไมไ่ หว ตอนนี ้แสบมาก”

“สาออยละ่ สิ ตอนคนอื่นจะชว่ ยก็เสือกเลน
่ ตัว พอตอนกูมาละ่ ใช้ จงั งี ้ถ้ ากูไมอ่ ยูท
่ าไง
วะ”
“ก็แคเ่ จ็บแล้ วก็ตายจากไป...”
“เดีย ๋ วมึงได้ ตายแน่” ดั ง่ สุภาษิ ตที่วา่ ไมเ่ ห็นโลงศพไมห

่ ลั ง่ น ้าตา ผมจั ดการหยิบขวดแอลกอฮอลข์ ึ ้นมาเทใสส่ าลีกอ
่ นจะ
เช็ดไปที่แผลซึง่ มีเลือดไหลซึมอยูอ่ ยา่ งไมถ
่ นอมนั ก
“อ๊ อ...ซี๊ดดดดดด โอ๊ ยยยย ซี๊ดดดดดดด”
“ไอ้ สารเลวมึงจะซี๊ดปากทาไม”
“เสียวตอนโดนถู” มั นน่าจั บสาลียดั ปากให้ ตายหา่ ตรงนี ้ไป ดีหน่อยที่อยูข่ อบสนาม ข้ างตัวเลยมีแคพ
่ วกนั กเตะสารอง
ของคณะที่ไมม
่ ีใครสนใจใครนอกจากบอลที่เตะกันบนสนาม แถมบรรดาเมียๆ ของมั นยั งยืนหา่ งไปคอ่ นข้ างไกลเพื่อนแบง่
ฟากความเป็ นสว่ นตัวให้ กบั นั กกีฬา
“แล้ วเบตาดีนอยูไ่ หน” ผมถามขึ ้นอีก หลั งจากพยายามควานหาในกลอ่ งยั งไงก็ไมเ่ จอ
“เบตาดีนหมด”
“นี่ มงึ เสือกมาเจ็บตอนเบตาดีนหมดทาไมวะไอ้ สารวั ตร ไอ้ คนไมร่ ้ ู จกั เวลา่ เวลา”
“กูผิดเหรอ?”
“ผิดตังแต่
้ ที่เจ็บแล้ ว”
“เป็ นหว่ งอะ่ ดิ ชา่ งมั นเถอะไมเ่ ป็ นไรหรอก” คงต้ องเป็ นอยา่ งนั น้ ไมม
่ ีเบตาดีนเลยต้ องทาแอลกอฮอลฆ
์ า่ เชื ้อทิ ้งไว้ แล้ ว
คอ่ ยกลั บไปทาแผลที่ห้อง นี่ คงเป็ นทางออกทีด่ ีท่ีสดุ
“มือมึงสั น
่ ” ผมหยุดเช็ดแผล เงยหน้ าขึ ้นไปมองตัวกวนประสาท
“สงสั ยกูคงกลั วเลือดจริ งๆ”
“กูกส
็ น
ั ่ นะ” มั นบอก
“อะไรสั น
่ ”
“ใจ”
“สงสั ยมึงแดกกาแฟเยอะไป”
“ก็อาจจะจริ ง...”
“...”
“กาแฟสูตรเข้ มข้ นซะด้ วย”
“เออของกูกน
็ า่ จะกลั วเลือดแบบสุดๆ เหมือนกัน” หัวใจ...
Scrubb live เลน

่ ใหญไ่ ปด้ วยกัน...
งานเริ่ มต้ นขึ ้นตอนสองทุม่ ภายในอินดอร์ สเตเดียม ผมกับผองเพือ่ นก๊ วนพระเอกและแก๊ งสิงหข์ าวตา่ งรวมพลกันมาครบ
ทีม ยื่นบั ตรเข้ างานเสร็ จก็มายืนดูกิจกรรมบนเวทีซงึ่ กาลั งจั ดขึ ้นโดยกลุม่ นิ สติ มหา’ลั ยเรา แตท
่ ่ีแตกตา่ งและพิเศษกวา่ งาน
ไหนๆ ก็ตรงที่ปลอ่ ยให้ คนภายนอกเข้ ามาร่วมงานด้ วยได้
ดังนั นวั
้ นนี ้ผมจึงเห็นนิ สติ นั กศึกษาจากตา่ งสถาบั นเข้ ามารวมตัวกันอยา่ งคั บคั ง่
ผมไมเ่ จอไอ้ สารวั ตรตังแต่

้ สามวั นกอ ่ นแล้ ว หลั งจากจบแมตชร์ ั ฐศาสตร์ กบั นิ เทศศาสตร์ ลงด้ วยสกอร์ เสมอหนึ ง่
ตอ่
หนึ ง่ เห็นมั นบอกต้ องซ้ อมหนั กถึงขนาดกินนอนที่ห้องดนตรี ผมเลยไมอ่ ยากยุง่ วั นนี ้กเ็ ลยกะมาดูน ้าหน้ าสั กหน่อยวา่ สั งขาร
เป็ นยั งไงบ้ าง เดินกะเผลกอยูห่ รื อเปลา่ นี่ กเู หมือนเป็ นแมค
่ นที่สองของมั นเลยวะ่
้ มใสเ่ สื ้อของสครั บมา ยืนเบียดเสียดยั ดเยียดอยูเ่ กือบด้ านหน้ าของเวที เพื่อตังตารอศิ

วั นนี ผ
้ ลปิ นที่ช่ืนชอบที่สดุ อยา่ งพี่

เมื่อยและพี่บอล แตก ่ อ
่ นจะถึงตอนนั นผมก็้ คงต้ องยืนเคว้ งอีกนานกวา่ จะถึงชว่ งที่ตงตารอ
ั้
“ไอ้ ไทน์ เดี๋ยวถ้ าไอ้ สารวั ตรขึ ้นเวที กูฝากมึงถา่ ยรู ปมั นด้ วยนะ” เพื่อนสนิ ทของคนตัวสูงอยา่ งแมนโอ้ หรรมเป็ นฝ่ ายพูดขึ ้น
“แล้ วทาไมต้ องเป็ นกูด้วยวะ”

“เพราะมึงเป็ นเมียมั น ชว่ ยทาหน้ าที่เมียที่ดีด้วยครั บ”
“เมียพอ่ มึงสิ!”
้ วแตน ่ ะ มึงอยากถา่ ยก็ถา่ ย ถ้ าไมอ่ ยากถา่ ยก็สทิ ธิข์ องมึงเลย” กรรม พูดมาซะขนาดนี ้จะไมใ่ ห้ ผมหยิบ
“งั นแล้
โทรศั พทม ์ ือถือขึ ้นมาถา่ ยเลยก็ดโู หดเหี ้ยมเกินไป เป็ นอยา่ งนี ้ทุกครั ง้ แหละครั บเวลาที่มีไลฟ์ หน้ าที่ถา่ ยรู ปมั กเป็ นของคนที่
ไมส
่ าคั ญ เสมอ ดีหน่อยที่ผมไมพ่ กกล้ องตัวใหญๆ่ อยา่ งพวก DSLR มาด้ วย ไมง่ นกู ั ้ คอเคล็ดตายกอ ่ นไลฟ์ จบแน่ๆ
เรายืนรอให้ กิจกรรมบนเวทีดาเนิ นไปสั กพักใหญ่ แสงไฟที่เคยสวา่ งก็หรี่ ลงจนแทบดับ กอ

่ นสปอตไลทส์ นี ้าเงินเข้ มจะฉาย
ขึ ้นพร้ อมกับเสียงกลองในจั งหวะไมห
่ นั กมากนั ก
ทุกคนจดจ้ องไปยั งหน้ าเวที ลุน ้ เยี่ยวเหนี ยวยิง่ กวา่ งานประกาศรางวั ลสลากกินแบง่ รั ฐบาล ผมพยายามมองหาร่างสูงที่
คุน
้ ตาท า
่ มกลางเวที ท่ ี มี แสงไฟสลั ว แตก่ ไ็ มเ่ ห็นหน้ าของมั นอยูด่ ี
“สวั สดีครั บพวกเราวง Sssss คร้ าบบบบบบบบบ” เพียงอึดใจเดียวเทา่ นั น้ เสียงทุม ้ ติดแหบของนั กร้ องนาก็ดงั ขึ ้น
ทา่ มกลางเสียงกรี ดร้ องของคนทีอ่ ยูด่ ้ านลา่ ง เพราะมั นเป็ นสั ญญาณวา่ เรากาลั งเริ่ มต้ นสนุ กกันแล้ ว
“พวกเราเป็ นวงที่ได้ รั บรางวั ล Music festival ของมหา’ลั ยเมือ่ ปี ที่แล้ ว ฝากตัวด้ วยนะครั บ”
“เอาละ่ ครั บ ตอนนี ้ผมอยากถามทุกคนสั กคาถาม พร้ อมที่จะสนุ กหรื อยั งคร้ าบบบบบ”
“พร้ อม! แอร๊ ยยยยยยยยยยย”
เสียงของเครื่ องดนตรี หลายชิ ้นดังขึ ้นมาพร้ อมกันเป็ นจั งหวะสนุ กสนาน ทุกคนเริ่ มกระโดดและสง่ เสียงเชียร์ กระหน่าไป
ตามจั งหวะอินโทรของเพลง
ผมคอ่ นข้ างคุน

้ หูอยูแ่ ล้ วเพราะได้ ฟังการซ้ อมใหญท ่ ่ีร้านเหล้ าข้ างมหา’ลั ยเมื่อหลายวั นที่ผา่ นมา แตว่ นั นี ้มันแตกตา่ งก็
ตรงที่สถานทีก่ ว้ างกวา่ เดิม แสงสีอลั งการกวา่ เดิม และที่สาคั ญ...ไอ้ สารวั ตรดูดีกวา่ ที่เคยเป็ นอยูม่ าก
“อ๊ ายยยยยยยยย น้ องสารวั ตร!”
แสงสปอตไลทส์ าดเข้ าไปตรงหน้ า จนคนที่อยูด่ ้ านลา่ งมองเห็นนั กดนตรี ทกุ คนแจม ่ ชั ด แม้ แตต่ วั ของไอ้ สารวั ตรเองที่แทบ
จะยืนยั ดอยูข่ ้ างเวทีกไ็ มส่ ามารถหนี แสงไฟอันทรงพลั งนั นรอด
้ ผมได้ แตม่ องมั นกาลั งบรรจงจั บคอร์ ดกี
ตาร์ นิ ้วใหญๆ่ ของ
แมง่ คงไมเ่ หมาะกับการเลน ่ โทรศั พทม
์ ือถือนั ก แตพ
่ อไปวางแปะอยูบ ่ นกีตาร์ กลั บทาให้ ผมไมส ่ ามารถละสายตาไปได้ เลย
่ นั คนเดียวที่ใส ่ เพราะพี่ๆ ในวงแกเลือกจั ดหนั กจั ดเต็ม
วั นนี ้มันใสเ่ สื ้อของวงสครั บมาเหมือนกับผม และก็เหมือนจะมีแคม
่
กับการสวมแจ็กเก็ตกันมาเต็มเหนี ยว กะแยง่ ซีนให้ ตายกันไปข้ าง
“ชว่ ยกันร้ องนะครั บ ใครสนุ กก็กระโดดพร้ อมกันกับพวกเรา เอ้ า! ตื่นลืมตาขึ ้นมา ในเมืองที่มีแตป
่ ั ญหา มองขึ ้นไปบนฟ้ า
สิง่ ใดทีเ่ ราตามหาไขวค ่ ว้ าตั งมากมาย
้ ความฝั นอั นยิง่ ใหญก่ วา่ จะเจอ...”
เพลง Dancing เรี ยกเสียงกรี๊ ดและความสนุ กจากคนดูได้ เป็ นอยา่ งมาก ผมใช้ จงั หวะนั นหยิ
้
บมือถือขึ ้นมา พาตัวเองเดิน
จากกึ่งกลางไปยั งด้ านข้ างเวทีเพือ่ ถา่ ยรู ปของไอ้ สารวั ตร ขณะมือหนากาลั งสาละวนกับการรั วกีตาร์ อยา่ งหนั กหน่วง ผมกด
ไปหลายช็อตเลยเพราะมั น่ ใจแน่วา่ มั นคงไมส ่ งั เกตเห็นแน่นอน
์ ือถือเนี่ ยแหละ แล้ วมั นไมไ่ ด้ เป็ น

้ ญิงน่ารั ก ซึง่ ก็เพิ่งมาสั งเกตเห็นตอนทีล่ ะจากกล้ องโทรศั พทม
รอบข้ างผมเต็มไปด้ วยผูห
แบบนี ท้ ุกบริ เวณด้ วยนะ มีแคโ่ ซนหน้ าของไอ้ สารวั ตรเทา่ นั นที
้ ่พลั งแร้ งทึ ง้ แรงกวา่ จุดอื่นหลายเทา่
นั ก
“แก!! หลอ่ มากกกกกกกกก ฮือออออออออออ”
“โคตรของโคตรหลอ่ ชื่ออะไรอะ่ อยากรู้ จกั ”
“เฮ้ ยเค้ ามองเราอะ่ กรี๊ ดดดดดดดดดดดดด” เสียงแหลมๆ แทงทะลุแก้ วหูคนฟั งเข้ ามาอยา่ งจั ง ผมจึงรี บเงยหน้ ามองไป
ยั งเวทีฉบั พลั น จนเห็นวา่ ไอ้ สารวั ตรกาลั งจ้ องมองตรงนี ้อยูก่ ่อนแล้ ว
“โคตรหลอ่ โคตรน่ารั ก โคตรปั ง ฮือ...จีบคะ่ มึง” ประโยคแบบนี ้ ลั กษณะการพูดแบบนี ้ต้ องไมใ่ ชเ่ ด็กมหา’ลั ยผมแน่ๆ
เพราะทุกคนไมม ่ อนนี ้ความฮอตของมั นก็ได้ เผื่อแผม
่ ีใครไมร่ ้ ูจกั ไอ้ สารวั ตร แตต ้ ญิงตา่ งสถาบั นแล้ วเรี ยบร้ อย แทนที่
่ ายั งผูห
จะรู้ สกึ หมั น่ ไส้ แตท่ าไมกลั บรู้ สกึ ไมช่ อบใจวะ
ไมอ่ ยากให้ มนั รู้ จกั ใคร และก็ไมอ่ ยากให้ ใครรู้ จกั มั นด้ วย
“เดีย ๋ วพาไปขอหลั งเวที”
“ได้ เหรอ”
“ได้ สิ มั น
่ ใจในตัวเองหน่อย แกสวยขนาดนี ”้
ผมได้ แตย่ ืนอึ ้งอยูน่ าน ปลอ่ ยให้ ความคิดลอ่ งลอยไปไกล รู้ ตวั อีกทีกถ็ กู เบียดออกจากวงโคจรมาอยูด่ ้ านนอกซึง่ ไกลจาก
เวทีไปหลายปี แสง แตเ่ ชื่อมั ย้ ขนาดยืนหา่ งอยูข่ นาดนี ผ
้ มยั งไมส
่ ามารถละสายตาไปจากมั นได้ เลย
แมง่ ต้ องเลน
่ ของใสก
่ ูแน่ๆ สั ด
จากหนึ ง่ เพลง เป็ นสองเพลง ไปเรื่ อยๆ ไมม ่ ีหยุดพัก พวกพีม่ นั ไมม ่ ีการแนะนาตัวสมาชิกใดๆ เลยนอกจากเลน ่ เพลงที่
เตรี ยมมาอยา่ งสุดความสามารถ สว่ นผม...ผูซ ่
้ งึ ร้ องเพลงเหี ้ยอะไรไมเ่ ป็ นเลยนอกจากสครั บจึงปั กหลั กยืนอยูด่ ้ านหลั งแทน
แม้ จะเห็นเวทีไมค่ อ่ ยชั ดก็ตาม
เพลงจบลงอยา่ งสวยงามพร้ อมกับการโค้ งคานั บจากวง Sssss มีหลายคนตะโกนชื่อของไอ้ สารวั ตรขึ ้นมา พอๆ กับการ
เรี ยกร้ องวา่ อยากให้ มีการแนะนาตัว แตก ่ เ็ ทา่ นั นแหละครั
้ บ โคตรเปลา่ ประโยชน์เมื่อบุคคลเหนื อมนุ ษย ์
อยา่ งมั นเลือกวาง
กีตาร์ ลงและเดินลงเวทีเป็ นคนแรก
ผมพยายามที่จะสลั ดภาพของไอ้ สารวั ตรออกแล้ วจดจอ่ กับการปรากฏตัวของศิลปิ นในดวงใจอยา่ งสครั บ จนเงาตะคุม่ ที่
เดินป้วนเปี ย้ นอยูบ่ นเวทีมดื สนิ ทมีแสงไฟสวา่ งวาบขึ ้นมา ตอนนั นเองที
้ ่ผมลืมแมง่ แล้ วทุกอยา่ ง
ได้ แตส่ ง่ เสียงตะโกนออกไป
แทบไมอ่ ายใคร
“สวั สดีครั บบบบบบบบบบ”
“ฮอ่ ลลลลลลลลล” กูตายจริ งๆ ช็อตนี ้ หลั งจากเห็นพี่เมื่อยกับพี่บอลอยูบ

่ นเวที ผมก็พยายาม
พาตัวเองเบียดเสียดเข้ าไป
ให้ ใกล้ เวทีมากที่สดุ แตท ่ กุ อยา่ งก็เปลา่ ประโยชน์ตรงที่กไู มไ่ ด้ ขยั บไปไหนเลย มองเห็นก็ไมช่ ดั ด้ วย เชี่ยเอ๊ ย! เพราะมึงคน
เดียวเลยที่ทาให้ กเู หมอ่ จนโดนเบียดออกมาน่ะ
โทษใครไมไ่ ด้ ก็โทษไอ้ สารวั ตรนี่ แหละคือคติประจาใจของผม
สุดท้ ายก็เลยตามเลย เอาวะ! ชา่ งแมง่ มั น ดีแล้ วที่เขามาเลน

่ อยูต่ รงนี ้ ไมไ่ ด้ เข้ าใกล้ ก็ไมเ่ ป็ นไร ผมปลอบใจตัวเองอยูอ่ ยา่ ง
นั นจนรู
้ ้ สกึ วา่ มีใครคนหนึ ง่ เดินแทรกเข้ ามายืนข้ างๆ
ทั นทีท่ีหนั ไปมองผมก็เห็นใครคนหนึ ง่ ที่สวมเสื ้อยืดสีขาวสกรี นลาย Scrubb กับกางเกงยีน 25oz ทาทา่ ยั กคิ ้วใสอ่ ยา่ ง
กวนๆ ในความรู้ สกึ แถมมั นยั งหน้ าด้ านเอื ้อมมือมาจั บผมโดยไมถ ่ ามความเห็นแม้ แตค
“หากูเจอได้ ไงวะ” เป็ นไอ้ สารวั ตรที่ยืนอยูข่ ้ างกันตอนนี ้
“ก็มองอยูต
่ ลอดจะไมใ่ ห้ เจอได้ ยงั ไง”
“เหรอ นึ กวา่ จะยุง่ เดาวา่ สาวต้ องไปขอเบอร์ หลั งเวทีเยอะแน่ๆ”
“มึงรู้ ได้ ไง” มั นตอบหน้ าตายจนผมอยากตบกบาลให้ มน

ั รู้ แล้ วรู้ รอด
“จริ งดิ ฮอตมากนี่ หวา่ ”

“ก็เรื่ องจริ ง”
“แล้ วให้ เบอร์ เขาไปมั ยล่

้ ะ”
“ไมไ่ ด้ ให้ มึงสาคั ญกวา่ เลยมาหา”
“หาทาไม กูสาคั ญขนาดนั นเชี

้ ยว”
“เป็ นห่ วง”
“...”
“กลั ววา่ มึงจะไปฉุ ดคนอื่น”
่ ยายามสงบสติอารมณ์ของตัวเองลงด้ วยการระบายลงกับฝ่ ามือของอีกฝ่ าย ยิง่ หมั น

“โคตรเหี ย้ !” อยากดา่ มาก แตพ
่ ไส้
มากเทา่ ไหร่กย็ งิ่ บีบมือแรงขึ ้นเทา่ นั น้ ไอ้ สารวั ตรเองก็คงรู้ สกึ เลยบีบมือตอบกลั บมาหนั กหน่วงพอกัน
ชิบลอส นิ ้วกูจะหักคาอุง้ ตีนหมีควายมั ยวะ

้ เจ็บมาก
“เพลงนี ้เป็ นเพลงที่ทาให้ ผมนึ กถึงที่น่ี เพราะผมได้ แตง่ ขึ ้นตอนทีใ่ ช้ ชีวต

ิ อยูเ่ ชียงใหม่ และมั นก็เป็ นเพลง... ” พี่เมื่อยยั ง
ไม่
ทั นพูดจบประโยคผมก็พมึ พากับตัวเองทั นที
“See scape”
“รู้ ดว้ ยเหรอ” ไอ้ สารวั ตรถาม
“รู้ ดิ ปี ที่แล้ วพี่เขาก็พดู ประโยคแบบนี ้ แตเ่ ป็ นไลฟ์ ที่กรุ งเทพฯ นะ”
“ที่ไหน”
“ศิลปากร” เจ้ าตัวพยั กหน้ ารั บรู้ อั นนี ้ไมไ่ ด้ ตงใจจะอวดนะแต่

ั้ มนั เป็ นไลฟ์ ที่ผมสนุ กมากจริ งๆ
จนตอนนี ้บรรยากาศเดิมๆ
มั นยั งคงติดตาอยูเ่ ลย
“สนุ กมั ย้ ”
“โคตรมั นส ์ โคตรเหี ้ย โคตรมีความสุข”
“รู้ ”
“รู้ ได้ ไง”
“ดูจากหน้ าของมึงตอนนี ้ไง”
“อืม แตต
่ อนนั นยื
้ นใกล้ กบั เวทีเลย ตา่ งกับตอนนี ้โคตรๆ มึงดูโน่นดิ พี่เมื่อยกับพี่บอลตัวเทา่ ขี ้ตากูเลยสั ด” กะจากระยะ
สายตาบอกเลยวา่ มั นโหดร้ ายแคไ่ หน
“อยากเห็นมั ย้ ”
“โคตร”
“งั นขึ
้ ้นมา” จบประโยคนั นร่
้ นที่เบียดเสียดยั ดเยียด มั นไมไ่ ด้ พดู อะไร
้ างสูงของไอ้ สารวั ตรก็ยอ่ เขา่ ลงกับพื ้นทา่ มกลางผูค
ออกมาอีกนอกจากเงยหน้ าขึ ้นมามองผมและก็ตบบา่ สองสามที
“ไมเ่ อางี ้ดิ”
“ขึ ้นมา เชื่อกูไมท

่ าให้ ตกหรอก”
่ ..มึงจะให้ กขู ่ีคอมึงเนี่ ยนะ”

“กูไมไ่ ด้ กลั วตกแต.
“เหอะน่า เร็ ว! จะถึงทอ่ นฮุกแล้ วนะ” ผมมองหน้ าไอ้ สารวั ตรอยา่ งกล้ าๆ กลั วๆ กอ่ นจะแพ้ สายตาของมั นที่สง่ มาให้ ผมใช้
ขาพาดบา่ ของไอ้ สารวั ตรทั งสองข้
้ าง กอ
่ นเจ้ าตัวจะลุกขึ ้นยืนแล้ วตอนนั นเองที
้ ่ภาพในมา่ น
สายตาของผมชั ดเจนราวกับ
ความฝั น
“โอ๊ ยยยยยยยมึง แมง่ โคตรชั ด โคตรดีเลย” มือของผมวางอยูร่ ะหวา่ งใบหน้ าของไอ้ สารวั ตรชั ว ่ ครู ่ พอมั น
่ ใจวา่ ตัวเองจะ
่ กลงมาแล้ วผมก็เริ่ มโบกมือและร้ องไปตามเพลง
ไมต
เพลง See scape จบลง พร้ อมกับที่เพลงคาตอบแทรกขึ ้นมา หลั งจากนั นก็
้ มเี พลงใกล้ เข้ ากันดี
เพลงของเรา เธอ
่ จนเหงื่อโทรมตัว
หมุนรอบฉั นฉั นหมุนรอบเธอ คูก่ นั และอีกหลายเพลงถูกเลน
กระทั ง่ เพลงสุดท้ ายมาถึง เพลงที่ผมกับไอ้ สารวั ตรและทุกคนในฮอลลจ์ ะได้ ร้องเพลงโบกมือลากัน แล้ วสั กวั นก็จะกลั บมา
พบกันใหม่
เชื่อมั ยว ่
้ าไอ้ สารวั ตรปลอ่ ยให้ ผมขี่คอมั นมาตลอดหลายเพลง แตด
่ นั ยอมปลอ่ ยให้ ลงมายืนด้ วยขาของตัวเองก็เพลงนี ้
แหละ
“เพลงนี ้...มอบให้ สาหรั บคนที่ความรั กกาลั งเบง่ บานขึ ้นในหัวใจ เราอาจจะยั งสงสั ยวา่ มั นใชร่ ั กหรื อเปลา่ ...ไมเ่ ป็ นไร
่ นที่อยูข่ ้ างๆ เราก็พอ ตอนนี เ้ ขากาลั งทาหน้ าแบบไหน”
ปลอ่ ยไปก่อน ลืมทุกอยา่ ง มองแคค
“...”
“ยิ ้มให้ เรา”
“...”
“มองตาเรา”
“...”
“จั บมือเรา”
“...”
“ถ้ าคนคนนั นท
้ าแบบนี ้ทุกข้ อ ก็มาร้ องเพลงนี ้ไปพร้ อมกันเถอะ”
“กรี๊ ดดดดดดดดดดดด” เสียงกรี๊ ดอยา่ งหนั กหน่วงของคนภายในฮอลลด์ งั ขึ ้นพร้ อมกับเสียงดนตรี ที่ผสานกันอยา่ งลงตัว
ในจั งหวะสนุ กสนาน ปนความหวาน ตัวมั นลอยๆ เหมือนอยูบ ่ นปุยเมฆ
ทุกอยา่ งที่พเี่ มื่อยพูดออกมา ผมสั มผั สได้ ทงหมดเพราะเพิ

ั้ ง่ ได้ รั บมาจากคนข้ างๆ จริ งๆ
ลึกลึกในใจ ก็รู้กนั ดี
ทุกๆ นาที อาจจะมีเรื ่องราว
ทีฉ่ นั และเธอ ตอ ้ งพบตอ ้ งเจอ
วั นคืนหมุนไป แตเ่ รายั งใกลก้ นั
หา…ในทุกความรู้ สก ึ
สว่ นลึก…ในความคุน้ เคย
ทีย ่ งั คงลอ่ งลอยวนอยู ่ อยากจะคน
้ จนเจอ
ผมมั นคนเข้ าใจอะไรยาก จะบอกงา่ ยๆ ก็คือ...เออกูไมเ่ ข้ าใจอะไรหรอก รู้ แคว่ า่ สายตาของมั นทากาลั งมองผมอยูต่ รงนี ้
แมง่ โคตรของโคตรทาให้ ใจสั น่ เลยวะ่
เราไมไ่ ด้ พดู อะไรกั น แคม ่ อง...มองแล้ วก็ร้องเพลงตามจนกวา่ จะถึงทอ่ นสุดท้ าย เหงื่อเม็ดแล้ วเม็ดเลา่ ไหลลงมาบน
ใบหน้ าแตผ ่ ิดจะเช็ดมั นออก ไอ้ สารวั ตรก็เหมือนกัน
่ มไมค
คงเป็ นเพราะเวลาทีเ่ ราได้เจอกัน
หรื อเพราะอารมณ์ทีท่ าให้ใจฉั นสั น่
ภาพเดิ มๆ ชั ดเจน
และเป็ นชว่ งเวลาทีเ่ ราไดผ ้ ูกพัน
อยา่ งน้อยก็มีเธอขา้ งกาย ฉั นเขา้ ใจ
ไมว่ า่ นานเทา่ ไร แคม่ ีเธอและฉั นอยู ่
เสียงสุดท้ ายที่ผมได้ ยินคือเสียงของพี่เมื่อยที่พดู ผา่ นไมคป

์ นเสียงหอบเหนื่ อย และตอนนั นเองที
้ ่ผมเข้ าใจการกระทา
บางอยา่ งของไอ้ สารวั ตรออกเป็ นครั ง้ แรก
“และใครก็ตามที่กาลั งยิ ้ม มองตา และจั บมือเราอยูต

่ งแต่
ั ้ ครั ง้ แรกจนกระทั ง่ จบเพลง นั น่ แหละ...ลึกๆ
นั น่ แหละ... ”
“...”
“ความรั ก”
ผมกลั บมาถึงห้ อง ล้ มตัวลงนอนบนเตียงด้ วยความเหนื่ อยออ่ นหลั งจากแยกย้ ายจากเพื่อนและไอ้ สารวั ตร นาทีนี ้กูไมม ่ กี ะ
จิตกะใจจะทาอะไรทั งนั
้ นนอกจากนอนนิ
้ ่งๆ อยูบ ่ นเตียง เพื่อฟั งเสียงแจ้ งเตือนที่เด้ งขึ ้นมาไมห
ผมนอนหลั บตาอยูน่ าน กอ
่ นจะควานหาโทรศั พทม ์ ือถือทีว ่ างอยูต่ รงสว่ นใดสว่ นหนึ ง่ ของเตียง เปิ ดเข้ าไปยั งหน้ าแอพลิ
เคชั น่ อินสตาแกรม ตอนแรกก็ยงั ไมไ่ ด้ สนใจแจ้ งเตือนอะไรนั กหรอก เพราะหน้ าของพวกพระเอกกั บแก๊ งสิงหข์ าวทีม่ นั อั ด
คลิปเต้ นลืมตายตรงหน้ าฟี ดสาคั ญกวา่
ดูคลิปนั นจบก็
้ เลือ่ นลงไปไลคร์ ู ปอะไรเรื่ อยเปื่ อยอยูส ่ องสามรู ปเนื่ องจากเยอะเกิน จึงเบนความสนใจไปที่แจ้ งเตือน ซึง่
เป็ นข้ อความจากไอ้ แมนโอ้ หรรมที่แท็กชื่อผมเอาไว้ ตรงคอมเมนตใ์ ต้ ภาพๆ หนึ ง่
Man_maman @Tine_chic มั นบอกวา่ พยายามพิมพม

์ าก กวา่ จะถูก
และภาพที่ปรากฏอยูต่ รงหน้ าก็ทาให้ ผมเบิกตาโพลง นี่ คืออินสตาแกรมของไอ้ สารวั ตร และภาพนี ้กค ็ ือตัวของมั นที่อยูใ่ น
ชุดนั กเรี ยนกาลั งยืนถา่ ยรู ปอยูใ่ กล้ ๆ ป้ายงานโชวไ์ ลฟ์ ของสครั บที่สดุ แสนธรรมดา แตท
่ ่ ี ไมธ่ รรมดาคื อ ...
มีผมอยูใ่ นเฟรมด้ วยเว้ ย! เหยดดดดดดดดดดดด
ภาพที่ไอ้ สารวั ตรลงในอินสตาแกรมลา่ สุดมีทงหมดสามรู

ั้ ป รู ปแรกคือเมื่อกี ้ รู ปที่สองเป็ นภาพถา่ ยมุมไกลที่
่
ผมขีคอมั น
แล้ วก็ร้องเพลงไปด้ วย สว่ นภาพที่สามเป็ นภาพของผมกับมั นทีก่ าลั ง...
จั บมือกันเดินออกงาน
ซึง่ ทั งสามภาพนั
้ นมี
้ แคปชั น่ อยูข่ ้ างใต้ และผมต้ องไลอ่ า่ นอยา่ งช้ าๆ เพื่อให้ ตวั เองซึมซั บอะไรบางอยา่ งลงไปในหัวใจ
ภาพแรก…
่ นที่ศลิ ปากร
Sarawatlism ปี กอ
ภาพที่สอง...
Sarawatlism ปี นี ้ท่ีเชียงใหม่
และภาพสุดท้ าย…
Sarawatlism ปี ตอ่ ๆ ไปที่ไหนก็ได้ ...แคม

่ ีมงึ
วาระเพือ
่ นโสดกอ่ น...
กลุม่ ล ับ #ทีมเมียสารว ัตร

แอดมินมาแล ว้ ววววว มาพร ้อมกับขา่ วลา่ มาแรงประจาวั น ตอนนี ส
้ ามีของเราบุกจีบหลีดมอ
ั ิ
แล ว้ นะคะ มีหลั กฐานด ้วยคะ่ ใครสามารถอธิบายความสมพันธจ์ ากรู ปได ้รับไปเลย!! บั ตรสมาชก
สมาคมเสอ ื กตลอดชพ ี
ข ้างใต ้ข ้อความมีรปู ภาพทั ง้ สามภาพทีไ่ อ ส้ ารวั ตรโพสตไ์ ว ้ในอินสตาแกรมเดน ่ หราอยูต่ รงหน ้า

ซงึ่ เวลามั นก็ลว ่ งเลยไปร่วมแปดชวั ่ โมงแล ้ว ให ้เดา...ทั นทีทไี่ อ ส ้ ารวั ตรโพสตร์ ป
ู
บรรดาเมียๆ
ของมั นต ้องพากันมาถกประเด็นกันอยา่ งบ า้ ระหา่ เป็ นแน่
ผมไลอ่ า่ นข ้อความไปเรื อ ่ ยๆ โดยไมค ่ าดหวั งอะไร หากแตใ่ นใจกลั บแหวง่ หายไปเกือบครึ ง่
ไอ ้บัดซบ! นี ก ่ ห
ู ยุดเสอื กไมไ่ ด เ้ ลย
‘ใชเ่ หรอ เขาเพือ ่ นกันนะ’

‘ไมใ่ ชเ่ พือ
่ นแล ้วคะ่ สารวั ตรออกตัวขนาดนี น ้ ่าจะชอบมานานแล ้วด ้วย’
่ ั นอกหักอีกแล ้วสนิ ะ’
‘นี ฉ
‘ไทน์? ถ ้าคนทีเ่ ป็ นหลีดมอปี ลา่ เรายอมอะ่ โคตรน่ารั กเลย’
‘เมือ ้
่ กอ
่ นเจ า้ ชูมากไหงโดนสารวั ตรจั บทาเมียซะละ่ ’
‘หวีดดดดดดดดดดด แล ้วหัวใจของเมียคนนี ล ้ ะ่ คะสารวั ตรจะรั กษามั นยั งไง #ใจร ้าว’
‘ไหนบอกวา่ เป็ นเพือ ่ นกันไงคนใจร ้าย ใจร ้าย ใจร ้าย โกรธแล ้ว!’
‘เราอยูใ่ กล ้ๆ ตอนงานไลฟ์ ของสครั บ สารวั ตรจั บมือไทน์ไมป ่ ลอ่ ยจริ งๆ หวงมากไมใ่ ห ้ใครใกล ้
เลย’
ึ ในกลุม
ศก ่ ลั บรุ นแรงถึงขนาดสาดกันโบ ้มๆ ยิง่ กวา่ เลน
่ สงกรานตแ
์ ถวสล ี ม ผมเลยไมก
่ ล ้าแม ้แต่
่ งเป็ นฝ่ ายจั ดการไมใ่ ช ่
จะออกมาโพสตข์ ้อความแก ้ตา่ งให ้ตัวเอง ความจริ งมั นต ้องให ้คนกอ
่ เรื อ
เหรอวะ แตท
่ าไมคนทีห ่ น ้าบางกลั บเป็ นผมซะอยา่ งนั น้
Rrrrrrrrrrrrrrrr
ี งเรี ยกเข ้าจากไอ ้ฟ่ งก็ขด
และแล ้วเสย ื กของผมทีม
ั จั งหวะการเสอ ่ ม
ี ายาวนานตลอดทั ง้ คืนลง
“เออ”
[ตืน
่ ยั ง]
“อา่ ” ความจริ งแล ้วกูยังไมไ่ ด ้นอนครั บเพือ

่ น ความเหีย
้ มั นอยูต
่ รงนี้
[เดีย
๋ วกูไปหาทีห ้
่ อ จะชวนไปแดกข ้าวเชา]
“อือออออ”
[รี บอาบน้ าแตง่ ตัว]
“อืม”
[ไอ ้ควาย เข ้าใจมั ย

้ เนี ย
่ ]
“อือฮ!ึ ”
[ครึ ง่ ชวั ่ โมงต ้องเสร็จนะ ไมง่ น

ั ้ เจอกู!]
หัวใจของไทน์คนชค ิ ทั ง้ ออ่ นแอและออ

่ นล า้ หลั งจากอินสตาแกรมระเบิดโบ ้มตัง้ แตเ่ มือ่ คืนผม
ก็ไมไ่ ด ้นอนอีกเลยจนถึงเชาวั ้ นใหม่ เป็ นไงละ่ ให ้กูเป็ นพรี เซนเตอร์อายสโ์ รลออนของการ์นแ
ิ ย้
ได ้หรื อยั ง หืม...
เพราะสภาพใต ้ตาตอนนี แ ้ มง่ คลา้ ราวกับหลินปิ งไมม

่ ผ
ี ด
ิ เพีย
้ น ขนาดลงมานั ่ งกินโจ๊กกับไอ
้ฟ่
งข ้างลา่ งหอ ป้ าเจ ้าของร ้านแกยั งถามเลยวา่ โดดออกมาจากสวนสต ั วไ์ ด ย้ ั งไง เหตุผลเดียวเห็น
จะเป็ นเจ ้าหน ้าทีป
้ ารวั ตรนั ่ นแหละครั บ เสอ ื กถามกูอยูไ่ ด ว้ า่ เกิดอะไรขึน
่ ระจาอยา่ งทีมเมียไอ ส
้
ระหวา่ งผมกับสามีแหง่ ชาติ
บอกเลยวา่ อารมณ์ตอนนี ม
้ ันผสมปนเปกันไปหมด ทั ง้ สบ ั สนงุนงง ทั ง้ ตืน
่ ตะลึงเลือดพุง่ ร่วมกับ
่ั ์
อาการใจสนจนควบคุมไมอ่ ยู ่ จูๆ่ ก็เจอเซอร์ไพรสกลางดึกเข า้ อยา่ งจั ง อยา่ วา่ แตเ่ มียๆ ของไอ ้
สารวั ตรเลย ขนาดผมยั งตกใจวา่ เราเคยเจอกันมากอ่ นด ้วยเหรอ
ถ ้าภาพนั น
้ ไมม
่ ผ ่ื เพราะเวลามั นผา่ นมาเนิ น
ี มอยูใ่ นเฟรมก็คงไมเ่ ชอ ่ นานเป็ นปี แล ้ว ไมเ่ คยรู ้ด ้วย
ซ้าวา่ เคยเจอไอ ้สารวั ตรมากอ
่ น แม ้แตเ่ อะใจสก ั นิ ดก็ไมม
่ ี แตท ่ แ
่ี ปลกคือหลั งจากทีอ ่ า่ น
แคปชน ั ่
ของอีกฝ่ ายจบ ตาผมก็แหกโลง่ ราวกับเสพกัญชามาทั ง้ ต ้น
ถามหน่อยวา่ อาการนอนไมห
่ ลั บกระสบ ั กระสา่ ย ใจเต ้นรั วคิดถึงแตห
่ น า้ ใครบางคนแบบนี ห
้ มอ
่ ภาวะโคมา่ ขั น
ทีไ่ หนรั กษาหายบ ้าง คาดวา่ อาการกูแมง่ คงเข ้าสูส ้ สุดแล ้วละ่
“เมือ่ คืนโคตรช็อกเลย” คนทีน ่ ั ่ งอยูต

่ รงข ้ามเป็ นฝ่ ายเริ ม ่ ากด ว้ ยส
ี
่ ประเด็น พลางตักโจ๊กใสป
หน ้าตืน ื กอยูน
่ เต ้นปนความเสอ ่ ด
ิ หน่อย
“เรื อ
่ ง?”
“มึงอยา่ งมาทาเป็ นไกน

๋ ่ า ก็เรื อ
่ งไอ ส ่ นงี้ ทาไมไมบ
้ ารวั ตรไง สรุ ปมึงเคยเจอกันมากอ ่ อกกูวะ”
“บอกเหีย ้ อะไรละ่ กูยังไมเ่ คยรู ้เลย” สรุ ปโงก

่ ันทั ง้ แถบ ทีฉ
่ ลาดก็เห็นจะเป็ นตัวต ้นเรื อ
่ งกับ
บรรดาเพือ ่ นๆ ของมั นเทา่ นั น ้ ดูได ้จากการกระทาของแก๊งสงิ หข์ าว ผมเดาวา่ มั นต ้องรู ้เกีย ่ วกับ
เรื อ
่ งนี ไ
้ มม
่ ากก็น ้อย
“สรุ ปมั นชอบมึงจริ ง”
“ชอบบ ้านมึงส”ิ
“เอ ้า! แคปชนั ่ ชด

ั เจนขนาดนั น้ เอาจริ งๆ หลั งๆ มานี ก
้ เู ห็นมั นตามเต๊าะมึงแรงอยู ่ พวกกูยัง
สงสยั เลยวา่ สรุ ปแล ้วมึงกับมั นกิ๊ กกันหรื อเปลา่ ”
“ไร ส
้ าระน่า”
“เปิ ดใจดิ”
“เปิ ดหา่ ไร กูชอบผู ้หญิง”
่ื ” แตห
่ น ้ามั นดูไมเ่ ชอ
“โอเคกูเชอ ่ื มากครั บไอ ้เหีย
้ เพือ
่ นผม...ทาไมผมจะไมร่ ู ้วา่ อั นไหน
พูดจริ ง
อั นไหนประชด นี ย ่ งั ดีทไี่ มแ
่ ท็กทีมพาไอ ้เผือกกับไอ โ้ อมมาด ้วยไมง่ น ั จนสะอาดแน่
ั ้ กูโดนซก
“คือชว ่ งนี ก
้ ค
ู ย
ุ กับแพรอยู”่ ผมรี บเปลีย
่ งคุย ความจริงก็เปลีย
่ นไปไมไ่ กลจากเรื อ
่ งเดิม
เทา่ ไหร่หรอก
์ ชว ่ งอาทิตยก์ อ ่ นกูกเ็ ห็นมึงพูดถึงเขาบอ่ ยอยูน

“สาวคณะแพทย?
่ ะ แตห
่ ลั งๆ เห็นเงียบไปกูเลย
้
นึ กวา่ มึงไมจ่ ริ งจั ง” ก็ทาถึงขนาดโดดซอมชมรมเพื อ
่ พาสาวไปเทีย
่ วจะไมจ่ ริ งจั งได ้ไง แมง่ โคตร
จะจริ งจั งเลย
“ไมร่ ู ้ดิ อธิบายไมถ

่ ก
ู ”
“เพราะไอ ้สารวั ตรแหง”
“เหอะ! ไมใ่ ช”่ ผมสา่ ยหน ้าระรั ว คุยกันเรื อ

่ งคนอืน
่ แป๊ บๆ ลากแมง่ เข ้ามาอีกจนได ้
้ กูกช็ ว ่ ยอะไรไมไ่ ด ้ละ ความรู ส

้ ก
“งั น ึ ของมึงหนิ หาคาตอบเอาเองแล ้วกัน” จากนั น ้ ไอ ้ฟ่ งก็ก
้ม
หน ้าก ้มตากินโจ๊กพร ้อมกับเลือ ่ นหน ้าจอมือถือเลน
่ ไปพลางๆ โดยไมพ ่ ด ู ถึงเรื อ
่ งกอ ่ นหน ้าแม ้แต่

นิ ดเดียว จะมีกแ
็ ตก
่ เู นี ย
่ แหละทีไ่ มย่ อมจบยอมสน ้ิ เรื อ
่ งมือถือไมต
่ ้องถาม เข็ดขยาดมาตั ง้
แตเ่ มือ ่
คืนเลยไมไ่ ด ้หยิบลงมา พอไมม
่ อ ี ะไรทาก็ฟงุ้ ซา่ นสค ิ รั บ
ิ ใจพูดเปรยบางอยา่ งออกมา
ผมสูดลมหายใจเข ้าปอดลึกๆ แดกโจ๊กไปก็คงไมอ่ ร่อยเลยตัดสน
“กูวา่ กูต ้องป่ วยแน่ๆ” ไอ ้ฟ่ งชะงั กกอ
่ นจะละสายตาจากมือถือขึน
้ มามองตาผม
“บอกอาการมา” คือกูเกลียดหน ้าแบบนี ข ื กอยู ่

้ องมั นมากครั บ หน ้าเหมือนพร ้อมจะเสอ
ตลอดเวลา แววตาแมง่ เต็มเปี่ ยมไปด ้วยความสุขอยา่ งล ้นเหลือ
ื กขนาดนั น
่ ้องทาหน า้ อยากเสอ ้ ก็ได ้นะ”
“กูกาลั งอิน เร็วดิรบ

ี บอกมา”
“ไอ ้ฟ่ ง ตอนทีม

่ งึ คบกับแฟนมึงเคยเป็ นมั ย ้ แบบ...สบั สนอะ่ วา่ จะเอายั งไงกับเขาดี ปกติเวลา
ชอบใครกูกข็ อคบเลยไง แตน
่ แ ่ี มง่ ไมใ่ ชว ่ ะ่ ...” ไมช่ น
ิ คงเป็ นเหตุผลเดียวในตอนนี้ เมือ
่ กอ ่ นเวลา
ึ ชอบใคร มีความสุขทีจ
รู ้สก ่ ะอยูก่ ับใคร ผมแทบไมล่ ั งเลอะไรเลยนอกจากเดินหน ้าจีบและ
ตัดสน ิ ใจคบ พอไมร่ อดก็เลิก จบ!
่ี มใ่ ช ่ มั นมากกวา่ นั น
แตน
่ ไ ่ วามรู ้สก
้ ไมใ่ ชค ึ ทีค
่ ด
ิ ปุ๊บแล ้วจะลงมือทาได เ้ ลย ความจริ งแล ้วต ้อง
บอกวา่ ไมก
่ ล ้าตัดสน ิ ใจขอคบอีกฝ่ ายเลยด ้วยซ้าถึงจะถูก
“เออะ! ไมเ่ คยอะ่ เวลาเห็นใครน่ารั กกูใสไ่ มย่ งั ้ ตลอด ไมม

่ ค
ี าวา่ ลั งเล”
“...” นั บเป็ นคาปรึ กษาทีด ี าก เป็ นแนวทางชวี ต

่ ม ิ กูได ้มากจริ งๆ ซงึ้ ฉิ บหาย
ั สนอะไร กับไอ ส
้ ารวั ตรเหรอ” อีกฝ่ ายถามตอ่
“แล ว้ มึงสบ
“เปลา่ กับแพร”
“แล ว้ เหตุผลทีท ่ าให ้มึงไมก

่ ล ้าขอคบกับเขาละ่ มั นต ้องมีเหตุผลดิ อะไรสก ั อยา่ งทีพ
่ เิ ศษไป
กวา่ ทุกครั ง้ เงือ
่ นไขบางอยา่ งทีข ึ มึงเอาไว ้” ไอ ้ฟ่ งคงอา่ นงานปรั ชญาอะไรมาก
่ วางความรู ส
้ ก
่ ะประโยคชา่ งละมุนจนเฝื่ อนหูกซ
เกินไป พูดออกมาแตล ู ะเหลือเกิน
“มึงก็คงรู ้อยูแ ี งทีเ่ คยดังแทบกลืนหายเข า้ ไปในลาคอ แต่

่ ล ้ว เออ...มั นนั ่ นแหละ” คราวนี เ้ สย
ผมรู ้ดีวา่ คนตรงข า้ มได ้ยินมั นทั ง้ หมด
“ไมน
่ ่ าโงแ
่ ล ว้ นะ มึงคบกับแพรไมไ่ ด เ้ พราะมึงกาลั งแคร์ใครอีกคนอยู”่ จึก ั
่ ! เจ็บสด
่ ะเดินหน า้ ไปกับมั นส ิ แตต

่ อนนี ก
“ถ ้ากูแคร์มันจริ งกูต ้องกล ้าทีจ ้ ย ั สนอยูเ่ ลย”
ู ังสบ
ั สนทีม
“สบ ่ ันเป็ นเกย?
์ ”
“ไมใ่ ช!่ ”
“แล ว้ มั นยั งไง”
“ไมร่ ู ้ดิ ใจมั นหวิวๆ สมองแมง่ ก็เบลอเหมือนกึง่ หลั บกึง่ ตืน

่ ตลอดเวลา”
“ออ๋ ...อาการของคนนอนไมพ
่ อ”
“แตป
่ กติกน
ู อนวั นละสบิ ชวั ่ โมงเลยนะเว ้ย” แก๊งพระเอกยั งถามอยูเ่ ลยวา่ สรุ ปแล ้วกูหลั บหรื อ
ไหลตาย เพราะฉะนั น ้ ประเด็นนี ถ ้ อ
ื วา่ ไมส
่ มเหตุสมผลทีส
่ ด
ุ แล ว้
“ก็เมือ
่ คืนมึงไมไ่ ด ้นอนไง”
ั ่ ด ้วยนะเวลาอยูก
“กูสน ่ ับมั น”
“อากาศแมง่ หนาว ไมง่ ั น

้ ก็เปิ ดแอร์เย็นเกินไป”
ั ่ อะ่ ดิ แล ้วตอนนั น
“ใจมั นสน ้ อากาศมั นก็ร ้อนด ้วย”
ี รอมั นเย็นลงนิ ดนึ งก็โอเคละ” ไอ ้ฟ่ งพูดพร ้อมตบบา่ ให ้กาลั งใจ คือมั นไมใ่ ชป
“ร่างกายมั นฮต
่ ่ะ
ี ตอนไหนไมท
่ ราบ
วะ ร่างกายกูไปฮต
“แล ว้ ทีแ ่ ปลกไปกวา่ นั น

้ ก็คอ
ื ...เวลาทีอ
่ ยูก ึ วา่ เพลงของ Scrubb แมง่ เพราะ
กวา่ ทุก
่ ับมั น กูรู ส
้ ก
ครั ง้ ทีก
่ เู คยฟั งเลยวะ่ ”
“ก็นั่นมั นงานไลฟ์ การแสดงสดมั นก็ต ้องสนุ กสวิ ะ”
“ปี ทแ
่ี ล ้วกูไปไมเ่ ห็นเป็ นงี”้
“โอเคเข ้าใจ”
“ยิง่ ตอนทีม
่ ันให ้กูขค
่ี อเพือ
่ ให เ้ ห็นพีเ่ มือ
่ ยกับพีบ ั ๆ นะกูกย็ งิ่ ใจเต ้นแรงอะ่ ”
่ อลชด
่ื ส ิ ถ ้าแพรให ้มึงขีค
“เชอ ึ ดีเหมือนกัน”
่ อมึงก็คงรู ส
้ ก
“กูวา่ ไมเ่ หมือนวะ่ ”
“…” ไอ ้ฟ่ งไมพ

่ ด
ู อะไรออกมา นอกจากเอนตัวไปด ้านหลั งเพือ
่ พิงกับพนั กเก า้ อีพ
้ ร ้อมกับ
ถอน
หายใจออกมาอยา่ งหนั กหน่วง
“มั นมีหลายครั ง้ ทีก

่ ห
ู าคาตอบให ้ตัวเองไมไ่ ด ้”
“มึงจะหาคาตอบสน้ ตีนอะไร นี ม
่ ันอาการของคนตกหลุมร ักพอใจย ัง แลว้ อีกหน่อยมึง
ก็จะตายอยา่ งสงบเพราะหลุมทีไ่ อส
้ ารว ัตรขุดม ันลึกมากกกกกกกก หา่ เอ๊ย!”
จากใจจริ งๆ เลยนะ ผมโคตรไมอ่ ยากให ้ถึงวั นจั นทร์เลย เพราะนั ่ นหมายความวา่ ทีมเสอ ื ก
พร ้อมทีจ่ ะประจั นหน ้ากับผมได ้ทุกเมือ
่ แล ว้ สุดท า้ ยผมก็ต ้องพยายามหาเหตุผลหลบเลีย
่
ง
เพือ
่ ทีจ
่ ะไมต
่ อบประเด็นน่าปวดหัวพวกนี ใ้ ห ้ได ้
ไอ ้สารวั ตรก็หายเงียบเอาตัวรอดไปคนเดียว ผมไมร่ ู ้วา่ บรรดาเมียๆ ของมั นจะเห็นด ้วยหรื อ

เกลียดผมมากแคไ่ หน เพราะจากสายตาทีถ ่ ก
ู เพง่ เล็งเมือ
่ ลงมาจากรถก็ทาเอาสองขาไมก
่ ล ้า
ขยั บไปไหนอีก นอกจากยืนอยูท ่ เี่ ดิมและกระชบ ั กระเป๋ าเป้ เอาไว ้บนบา่ แนบแน่น
“หวั ดดีไทน์”
“หะ...หา...เออหวั ดดีๆ” ผมโบกมือให ้ผู ้หญิงคนหนึ ง ่ ซงึ่ เดินผา่ นมา น้ าเสย

ี งทีไ่ ด ้
ยินนั น
้ เป็ น
มิตรไมม
่ เี จตนาแอบแฝงอะไร จึงทาให ้ผมถอนหายใจอยา่ งโลง่ อก อยา่ ตบกูนะ กูไมอ่ ยากขึน ้
ื พิมพม
์ หา’ลั ย
หน ้าหนึ ง่ หนั งสอ
“นี ไ
่ งคนนี ไ
้ ง”
้
“เฮยหล่ ้
อ เฮยชอบอ่
าาาาาา”
“เราวา่ น่ารั ก”
้ อีกหลายเสย ี งก็ดังขึน
้ พร ้อมกันเซ็งแซ ่ บางคนสง่ ยิม
้ ให ผ
้ มขณะทีอ
่ ก
ี
หลายคนตี
ไหลก
่ ันไปมาด ้วยทา่ ทีเขินอาย คือกูยังไมไ่ ด ้จีบเลยจะรี บแก ้มแดงไปทาไมวะ
สุดท า้ ยเมือ
่ ทนสายตามีเลศนั ยจากใครหลายๆ คนไมไ่ หว เลยรี บสาวเท ้าออกไปจากจุดนั น ้
อยา่ งรวดเร็ว แตก
่ แ
็ คแ
่ ป๊ บเดียวเทา่ นั น
้ แหละ สุดท ้ายกูกม็ าติดแหงกอยูต ่ รงใต ้ถุนคณะทีม
่ ก
ี ว๊ น
พระเอกนั ่ งอยู ่ ทีส
่ าคั ญคือพวกมั นกาลั งถูกห ้อมล ้อมด ้วยรุ น
่ พีผ ิ
่ ู ้หญิงนั บสบคนด ้วย
กูต ้องเก๊กทาหน ้าโหดมั ย
้ ใครจะได ้ไมก
่ ระทืบกู
“น ้องไทน์มาแล ้ววววววววว” ยั งไมท ่ ั นเดินไปถึงโต๊ะก็มห ี น่วยกล า้ ตายถลาเข ้ามาถึงตัวผม

อยา่ งเร็วรี่ กอ
่ นจะรั ง้ แขนให ้เดินไปยั งโต๊ะ กดผมให ้นั่งลงอยา่ งสงบเสงีย ่ มแบบมึนงงเต็มแก่
ทา่ มกลางสห ี น ้ายิม
้ เจือ
่ นจากไอ ้เผือก ไอ ้ฟ่ ง และไอ ้โอม
“หนู กับสารวั ตรจีบกันเหรอลูก” โชะ๊ ! คาถามแรกถูกปาใสห

่ น า้ รั วๆ
“เปลา่ ครั บ ไมไ่ ด ้จีบ”

“แตส
่ ารวั ตรชอบหนู ถก
ู มั ย
้ ”
“ไมร่ ู ้ครั บ”
“เคยเจอกันมากอ
่ นเหรอ”
“ไมแ
่ น่ใจครั บ ผมเองก็เพิง่ รู เ้ หมือนกัน” กูจะแหวกวงนั กขา่ วเหมือนทีด
่ าราชอบทากันดีมย
ั ้ วะ
คือหลอ่ มากไงใครๆ ก็อยากเสอ ื ก
“พีข
่ อถามอีกหน่อยได ้มัย
้ ”
“เออ่ ...ครั บ”
“น ้องไทน์มแ
ี ฟนหรื อยั ง”
“ยั งครั บ”
“แล ว้ มีใครทีช
่ อบอยูก
่ อ
่ นหรื อเปลา่ ”
“...” ผมไมต ่ อบนอกจากกรอกตาไปมา กูจะบอกยั งไงดีวา่ ชว ่ งเวลาทีผ ่ า่ นมาตามจีบตามเต๊าะ

แคส
่ าวคณะแพทยเ์ ทา่ นั น ้ แตไ่ มก
่ ล ้าตอบไง เพราะยั งไมแ
่ น่ใจวา่ ความสม ั พันธน
์ จ
้ี ะไปได ้
ไกลแค่
ึ
ไหน รู ้สกมั นจะหยุดชะงั กกลางคั นตัง้ แตม
่ ไี อ ้สารวั ตรเข ้ามาในหัว
“ไมม
่ ส ิ ะ งั น
ี น ้ พีถ
่ ามเลยแล ้วกัน”
“ครั บ”
“ชอบสารวั ตรมั ย
้ ”
“ผม...” จะให ้พูดยั งไงวะ บอกวา่ ชอบก็คงโดนพวกรุ น ่ พีจ

่ ั ่นใจในตัวเองด ้วย
่ วกยั บ แถมยั งไมม
ึ ยั งไงกับมั น พอจะบอกวา่ ไมช่ อบ...ก็เกรงใจไอ ้ตัวปั ญหาอีก หัวใจ...
วา่ แท ้จริงแล ว้ ผมรู ้สก
กูเลือกไมถ
่ กู จึงทาได ้แคก
่ ้มหน ้าแคะขีเ้ ล็บไมย่ อมตอบอะไร ไอ ้พวกพระเอกมันคงเครี ยดทีผ
่ ม
โดนกดดันขนาดนี้ เลยได ้แตใ่ ชตี้ นสะกิดกันไปมาเป็ นเชงิ ถามวา่ จะหาทางออกกันยั งไง กระทั ่ง
เสยี งหวีดร ้องของคนรอบข า้ งดังขึน ้ เพราะเป้ าหมายใหมไ่ ด ้ปรากฏตัว และดึงความสนใจไปยั ง
ร่างสูงเพียงจุดเดียว
“น ้องสารวั ตรมา!”
ใครคนหนึ ง่ พูดขึน
ี น า้
้ กอ
่ นจะแหวกทางให ้คนหน ้ามึนเดินเข ้ามาอยา่ งไมร่ ู ้ร ้อนรู ห
้ นาว เพราะสห
ของไอ ้สารวั ตรชา่ งดูไมท
่ ก
ุ ขร์ ้อนอะไรเลย
่ วาย ทาไมมึงไมร่ ั บโทรศั พทก ่ าถามแรกกูกช็ อ็ กแล ้ว อยากเอือ

์ ”ู แคค
“ตัววุน ้ มมือไปสะกิดเจ ้า
ื
ตัวเบาๆ ให ส
้ นใจคนรอบข ้างบ ้าง แตแ
่ มง่ เสอกทาหน ้ามึนจ ้องกูอยูไ่ ง
“มือถืออยูใ่ นกระเป๋ า”
“แล ว้ มานั ่ งทาอะไรกันอะ่ จะมีคอนเสริ ต

์ สครั บอีกเหรอ” คอนเสริ ต ้ นอะไรละ่ สารเลว นี ง่ าน
์ สนตี
แหกควายมึงกับกูเลยครั บไอ ้โง่ แถมรุ น ่ พีท ่ ก
ุ คนยั งยอมพูดอะไรออกมาอีกนอกจากยืนฟั งกันหู
ผึง่
“ไมใ่ ชโ่ ว ้ย กูแคค

่ ย
ุ กับรุ น
่ พี”่ ผมรี บตอบให ้คนตัวสูงหายข ้องใจ แตไ่ มร่ ู ้วา่ ความกวนตีนเข ้า
แทรกหรื ออะไรทีท ่ าให ้ไอ ้สารวั ตรพูดมั นออกมาตอ่
“ขอฟั งด ้วยคนดิ”
“ไปไกลๆ เลยป่ ะ” ทั นทีทผ ่ี มพูดประโยคนี จ

้ บ รุ น
่ พีห
่ ลายคนก็รบ
ี ทาหน ้าเหลอหลา พุง ่ ตะครุ บ
ไอ ้สารวั ตรเอาไว ้ไมใ่ ห ้ไปไหนจนผมอดตกใจไมไ่ ด ้
“คือพีแ
่ คม
่ าถามน ้องไทน์เฉยๆ จ ้า” สุดท ้ายก็มห ่ี งตายคนหนึ ง่ โพลง่ ขึน
ี น่วยเสย ้ ไอ ส
รี บ
หันขวั บไปมองยั งเจ า้ ของเสย ี งด ้วยใบหน ้าเฉยชาเหมือนอยา่ งเคย
“ถามอะไรครั บ”
“เรื อ
่ งน ้องสารวั ตรนั ่ นแหละ”
“ถามผมดิ” เหยดดดดดดดดด มาแล ้ว นรกมาเยือนคนชค ิ แล ้วครั ช เมือ

่ สามีแหง่ ชาติออกโรง
ั คา พากันช็อกหมดตัง้ แตก
่ ว๊ นแก๊งพระเอกยั นรุ น
เสนอตัวโดยไมถ
่ ามสุขภาพกูสก ่ พี่
“รู ปในอินสตาแกรมสารวั ตรลงเองหมดเลยเหรอ”
“ลงเองบ ้าง เพือ

่ นแกล ้งบ ้างครั บ”
“รู ปลา่ สุดตอนงานไลฟ์ ของสครั บเพือ ่ ย

่ นสารวั ตรก็แกล ้งใชม ั ้ ”
“อั นนั น
้ ลงเอง”
“น ้องสารวั ตรเคยเจอกับไทน์มาก่อนเหรอ”
“ครั บ ทีศ ิ ปากร”

่ ล
“เป็ นแฟนคลับสครั บเหมือนกั นใชม ่ ัย

้ จ๊ะ” คราวนี เ้ จ ้าตัวสา่ ยหน ้าไปมา แล ้วก ้มลงมองผมทีน
่ ั่ ง
นิ ง่ อยูต ่ รงโต๊ะด ้วยสายตาบางอยา่ ง
“ผมเป็ นแฟนคลั บ Solitude is bliss กับ Inspirative”
“ออ๋ ” ทุกคนพยั กหน ้า กูไมอ่ ยากบอกเลยวา่ ไอ ้เหีย

้ นี แ
่ มง่ เป็ นแฟนคลับของทุกวงนั ่ นแหละ
ตอนอยูซ ้ ่
่ อมดนตรี ด ้วยกันชวงเย็นผมก็ถามตลอดวา่ ชอบวงอะไรบ ้าง คาตอบทีไ่ ด ้กค็ อ ื ทุกเพลงที่
่ ซงึ่ ...ถ ้านั บดีๆ ก็เกือบยีส ิ วงได ้มัง้
มั นเลน
่ บ
“หมดคาถามแล ้ว ตอ่ ไปพวกพีจ ่ ะไมร่ มุ ถามไอ ้ไทน์อก ่ ย

ี ใชม ั ้ ” ไอ ้สารวั ตรคว ้าหมั บเข ้ามาที่
ข ้อมือของผม ตัง้ ทา่ จะฉุ ดกระชากลากถูยงิ่ กวา่ นางทาสในละคร แตก
่ ต
็ ้องหยุดชะงั กเพือ ่ รอฟั ง
คาถามสุดท ้ายทีร่ น
ุ่ พีค
่ นหนึ ง่ โพลง่ ทิง้ ทวน
“เดีย
๋ วจ ้ะ เหลืออีกคาถามนึ งแล ้วพีจ
่ ะไมก
่ วนอีกเลย”
“...”
“น้องสองคนคบก ันเหรอ”
ผมนิ ง่ ไปอึดใจหนึ ง่ กอ
่ นเจ ้าของฝ่ ามือทีจ
่ ับมือผมเอาไว ้จะเป็ นฝ่ ายตอบคาถาม
“เปลา่ ครั บ”
“...”
๋ วคบเมือ
“แตเ่ ดีย ่ ไหร่จะบอก”
บึม
้ !!
ื ออออออ”
“น ้องสารวั ตร ฮอ
คาตอบของสามีแหง่ ชาติทาให ใ้ ครหลายคนซงึ่ อยูร่ ายรอบหวีดร ้องกระหน่า ดิน ้ เร่าๆ ยิง่ กวา่
ควายธนู ไลข่ วิด ไมร่ ู ้ดิ แตค
่ าตอบแมง่ ทาให ้หัวใจคนฟั งอยา่ งผมเต ้นระสา่ ไมห
่ ยุด อารมณ์
เหมือนดูหนั งโป๊ ฟรี ในกูเกิล้ เหมือนมีรักครั ง้ แรกเมือ
่ วั ยกระเตาะ เหมือนตอนขโมยเงินพอ่ ไปซอ
้ื
รองเท ้า เหมือนอะไรสก ั อยา่ งทีม
่ ันพิเศษมากๆ แตอ่ ธิบายด ้วยคาพูดไมไ่ ด ้
‘คบเมือ
่ ไหร่จะบอก’ เดีย
๋ วก๊อนนนนนนนนนน ถามกูยังวา่ กูอยากคบกับมึงมั ย
้
หัวใจ...แมง่ พังจริ งๆ ก็คราวนี แ ั !

้ หละสด
กลุม ่ ล ับ #ทีมเมียสารว ัตร
กรี๊ ดดดดดดดดดดด ไทน์เป็ นคนชคิ ชค
ิ ไมน
่ กนะคะ แตพ
่ วกเรานกคะ่ ฮอ
ื ออออออออ #นก
โดยพร ้อมเพรี ยง #อาเมน
‘เป็ นครั ง้ แรกทีก ่ ลุม

่ ชะนี และตุด
๊ แบรนดเ์ นมโดนเททั ง้ มอ’
‘เขาจีบกันจริ งเหรอคะ ร ้องไห ้ได ้มัย้ ’
‘ถึงวา่ เมือ ่ คืนฝั นคะ่ ฝั นเห็นนกเป็ นฝูงบินมาเกาะทีห ่ ัว แอร๊ยยยยย นกเต็มไปหมดเลย’
‘ต ้องแพ ้ให ้หลีดมอไปอีกเทา่ ไหร่ ฉั นมั นไมด ่ ต ี รงไหน’
‘ตรงทีเ่ ธอนกยั งไงละ่ 55555555555’
‘หมดกันทีพ ่ ยายามเต๊าะมา แตย่ ั งไงฉั นก็ยัง #ทีมเมียสารวั ตรอยูน ่ ะคะ’
‘เมียเผลอแล ว้ เจอกันคะ่ สารวั ตร #ไทน์คอ ื ใครฉั นไมร่ ู ้จัก’
“เลิกอา่ นได ้แล ว้ ”
“...”
“ก็เขาพูดเกีย
่ วกับกูจะให ้หยุดอา่ นได ย้ ั งไง นี ท
่ ัง้ เฟซบุก
๊ ทั ง้ ไอจีกระหน่าแชร์แตเ่ รื อ ่ งของเรา
เต็มไปหมด ถามจริ ง แมง่ ไมร่ ู ส ้ ก ึ อะไรบ ้างเหรอวะ” ผมเงยหน ้าขึน ้ มองเจ ้าของผิวแทนตรงข ้าม
หลั งจากเลิกเรี ยนเสร็จไอ ้สารวั ตรก็พาผมโดดชมรมดนตรี มาหาเครื อ ่ งดืม
่ กินทีซ ่ ง
เจ๊ตน
่
อ ุ่ ซงึ่ เป็ น
คาเฟ่ ประจาของผมและก๊วนแก๊ง
ตอนแรกก็คด
ิ วา่ คงดีทไี่ ด ้หนี สายตาของคนในชมรมได ้ แตเ่ ปลา่ เลย อยูต ่ รงนี แ
้ มง่ เหีย
้ กวา่ ที่
คิดเยอะ เพราะมองไปทางไหนก็มแ ิ กันไมห
ี ตค
่ นมองแถมยั งซุบซบ
ึ อะไร”
“ต ้องรู ส
้ ก
“...”
ึ อยากจูบมึงงีเ้ หรอ”
“รู ้สก
ั แคร์อะไรบ ้างก็ดน
“สด ี ะ”
“ชอบมึงไมไ่ ด ้ชอบคนอืน ่ แคร์มงึ ไมไ่ ด ้แคร์คนอืน ี งชา่ งเต็มไป

่ ” คาตอบเหมือนจะดี แตน ่ ้ าเสย
ด ้วยความกวนตีนเสย ี จริ ง
“แล ว้ ใครจะมองยั งไง”
“ไมร่ ู ้ ไมไ่ ด ้มองใคร มองแคม

่ งึ ”
“โคตรเหีย้ ” หัวร ้อนเลยกู ความหน ้ามึนของไอ ้สารวั ตรไมม
่ วี น ้ิ จริงๆ ไมพ
่ อมั นยั งนั ่ งเขีย
ั จบสน
่
วุ ้นแอปเปิ้ ลใสแ่ ก ้วโกโก ้ผมไมห
่ ยุดอีกตา่ งหาก
“กูไมแ
่ ดกวุ ้นเอากลั บไป”
“เพือ
่ สุขภาพ แอปเปิ้ ลมีวต
ิ ามิน”
“มั นเป็ นสารสงั เคราะหไ์ อ ้เลว” วิตามินพอ่ งสาดดดดดดด
ิ หน่อยเร็ว” พอกูไมเ่ อาให ้หน่อยก็ใชส้ น

“เอาวิปครี มมึงมาให ้กูชม ั ดานควายดึงแก ้วไปจากมือ
ผมแล ้วจั ดการกระดกแดกทั นที ดูเป็ นคนทีแ ่ คร์กับอะไรม๊ากมาก เออกูขอโทษ ความตะกละมึง
มั นไมเ่ ข ้าใครออกใครจริ งๆ
“มึงแมง่ โคตรรั กกูเลย”
“กูหว ่ งสุขภาพมึง กินวิปครี มเยอะๆ ไมด

่ ี กูกลั ว...”
้ อดเหรอ”
“ทาไม ไขมั นจะอุดตันเสนเลื
“เปลา่ กลั วมึงอร่อยอยูค

่ นเดียว”
โอ ้โหกูซงึ้ ...ถุย!
ไหนหนุ ่ มฮอต ไหนสามีแหง่ ชาติ ไหนผู ้ชายทีส ่ าวกรี๊ ดคอ่ นมหา’ลั ย ทีแ
่ ท ้กเ็ หมือนขนมปั งยั ด
ี เทา่ นั น
แฮมครึ ง่ ซก ้ แหละ มีแตค
่ วามหลอกลวง อยากถุย อะ่ กูขออีกรอบ ถุย!
“วุ ้นนี อ
่ ร่อยนะ เลยอยากแชร์ให ้กิน ไมร่ ู ้เหมือนกันวา่ มั นเริ ม่ ตัง้ แตต
่ อนไหน เวลาเจอของอร่อย
ก็อยากเก็บไว ใ้ ห ้มึง พอไปเจออะไรดีๆ ก็นก ึ ถึงมึงเป็ นคนแรก ตอนทีม ่ โี อกาสได ้ไปเทีย
่ วทีไ่ หน
เจง๋ ๆ ก็ยงิ่ อยากให ้มึงไปด ้วย ตอนได ้ฟั งเพลงโปรดของศล ิ ปิ นสก ั คนหนึ ง่ ก็เหมือนกัน อยากแชร์
วะ่ ” ไอ ้สารวั ตรพูดออกมายาวเหยียด ทาเอาผมได ้แตน ่ ั ่ งกะพริ บตาปริ บๆ กอ ่ นจะรวบรวมความคิด
อยูใ่ นหัวแล ้วพูดประโยคหนึ ง ่ ออกมา
“เป็ นธรรมดาป่ ะวะ เวลาคนเราไปเจออะไรดีๆ ก็อยากแชร์ให ้คนอืน

่ รั บรู ้หมดอะ่ ”
“อยากแชร์หรื ออยากอวด ถ า้ อวดกูอวดเพือ

่ นหมดแล ้ว แตอ่ ยากแชร์อะ่ มีแคม
่ งึ ทีอ
่ ยากให
้ทา
ด ้วยกัน”
“...”
“ถ ้าไมใ่ ชเ่ พือ

่ นสนิ ทก็มแ ี คม ่ งึ ทีร่ ู ้วา่ กูเป็ นแบบไหน กวนตีนแคไ่ หน พูดมากแคไ่ หน รสนิ ยมหว่
ยแตกแคไ่ หน” ใช!่ ผมรู ้วา่ ความจริ งแล ้วไอ ส
้ ารวั ตรไมใ่ ชค ่ นขีอ
้ าย แคเ่ ป็ น
คนทีม
่ ก
ี าแพงใน
ตัวเองสูงเพือ ่ ปิ ดกัน
้ ไมใ่ ห ้ใครเข ้ามางา่ ยๆ ทุกอยา่ งทีเ่ ห็นภายนอกคือตัวตนของมั นก็จริ ง แตก
่ ็
่
ไมใ่ ชทั ง้ หมดหรอก
“งั น
้ กูกจ็ ั ดอยูใ่ นโหมดเพือ
่ นสนิ ทเหมือนกันป่ ะวะ”
“ไมใ่ ชง่ น
ั ้ ดิ คนอืน
่ พยายามตะเกียกตะกายไตข่ น
้ึ มาบนกาแพงในตัวกู ขณะทีเ่ พือ
่ นสนิ ท
อาจจะ
มีบันไดสาหรั บปี นขึน ้ มา แตข่ องมึงไมใ่ ช”่
“...”
“แมง่ เปิ ดประตูรอร ับตงแต่

ั้ ื กโงเ่ อง”
แรกแลว้ เสอ
ึ ตัวและพาสติทเี่ ตลิดไปไกลกลั บมาอีกครั ง้ ...

่ ั ่ งอึง้ นานเหมือนกันกวา่ จะรู ้สก
ผมได ้แตน
“ตัง้ แตเ่ มือ

่ ไหร่วะ” ความสงสย ั ตา่ งๆ พุง่ เข ้ามาพร ้อมกันไมห
่ ยุด ตัง้ แตเ่ มือ
่
ไหร่ทผ
่ี มมีตัวจนใน
สายตาของไอ ้สารวั ตร ทีศ ิ ปากร ใต ้ตึกรั ฐศาสตร์ ชมรมดนตรี ชว ่ งเวลาไหนกันแน่ทผ
่ ล
่ี มเริ ม
่ เข ้า
ไปอยูใ่ นความคิดของมั น
ึ แบบนี เ้ ริ ม
“ความรู ้สก ่ ต ้นเมือ
่ ไหร่”
ิ ปากร”
“ศล
“นานวะ่ ” ชว ่ งเวลานั น ่ นวะนั ่ น ส.่ี ..หรื อห า้ ...

้ กูมเี มียไปแล ้วกีค
“แล ว้ ทาไมตอนทีก
่ เู ดินเข ้าไปทั กมึงทีค
่ ณะ มึงถึงทาเป็ นไมร่ ู ้จักกูวะ”
“...” ไอ ้สารวั ตรไมต

่ อบนอกจากมองหน า้ ผมนิ ง ่
“ทีผ
่ า่ นมาคือรู ้มาตลอดเลยเหรอ”
่ เคย
“...” มั นไมต
่ อบอีกเชน
“ชอบกูจริ งดิ”
“อืม” คราวนี ไ
้ มพ
่ ด
ู เปลา่ เจ ้าตัวยั งพยั กหน ้าหงึก หงั กไปด ้วย
“ชอบกูได ้ไง กูคนมีพันธะ”
๋ วกูสง่ เสย
“เดีย ี คา่ เลา่ เรี ยนให ้ลูกมึงเอง”
“หา่ กูหมายถึงคนทีก
่ ก
ู าลั งตามจีบอยา่ งแพร แล ้วไหนจะคนทีต
่ ามจีบกูอยา่ งไอ ้กรี นตา่ งหาก”
“รู ้ได ้ไงวา่ กรี นชอบมึง มั ่นใจในตัวเองขนาดนั น

้ เลยเหรอ”
“หมายความวา่ ไง”
ึ หมั ่น
ไสกั ้ บความ
“...” ไมต ่ อบอีก มั นน่าเอาวุ ้นแอปเปิ้ ลยั ดปากให ้ตายหา่ คาโต๊ะไป บางทีกร็ ู ส
้ ก
ั ขีพ
กวนตีนของมั นไมม
่ ากก็น ้อย นอกจากนิ สย ้ ม
ิ พผ
์ ด
ิ ของมั นแล ้ว ก็มค
ี าพูดของมั นเนี ย
่ แหละ
ที่
ทาให ้ผมประสาทแดกได ้
“มึงเคยถามกูวา่ ทาไมถึงมาเรี ยนรั ฐศาสตร์ทัง้ ทีช ่ อบดนตรี ขนาดนี ”้ อ ้าวเปลีย ่ นเรื อ
่ งเฉย ไอ ้
บั ดซบ! ความจริงผมควรจะชน ิ นิ สย
ั ทีช
่ อบโยงอะไรมั ว ่ ๆ ของมั นได ้แล ้วนะ แตก
่ แ
็ ปลกเหมือนกัน
ิ สก
ได ย้ ินแตล่ ะก็ทไี มช่ น ั ทีวะ่
“ก็มงึ บอกวา่ ทีไ่ มอ่ ยากเรี ยนในสงิ่ ทีร่ ัก เพราะกลั ววา่ สก

ั วั นมึงจะเกลียดมั นขึน
้ มา
กูพด
ู ถูกมั ย
้ ”
“นั ่ นก็สว ่ นหนึ ง่ ความจริ งแล ว้ มั นมีอะไรมากกวา่ นั น ้ ดนตรี เป็ นสงิ่ ทีก ่ รู ักมาก กูจะเลน ่ เมือ ่ อยาก
เลน ่ และก็หยุดเมือ ่ อยากหยุด แตร่ ั ฐศาสตร์เป็ นสงิ่ ทีก
่ ไู มจ่ าเป็ นต ้องรั กมั นมากก็ได ้ แตก
่ ต
ู ้อง
เข ้าใจมั นมากๆ ยอมรั บมั นมากๆ เพราะกูตัดสน ิ ใจแล ้ววา่ มั นจะเป็ นทั ง้ หมดในชวี ต ิ กู ทั ง้ อาชพ ี ทั ง้
สงั คม ทั ง้ อนาคต”
“...”
“มึงเองก็ไมแ
่ ตกตา่ ง ครั ง้ แรกทีก ึ ตกหลุมรั ก แตม
่ ั นเป็ นความรู ส
้ ก
่ เู จอมึง...กูไมไ่ ด ้รู ้สก
ึ ทีก
่ อ
ู ยาก
เรี ยนรู ้ อยากยอมรั บ อยากเข า้ ใจ มั นก็แคค
่ วามรู ส
้ ก ึ ของเด็กม.ปลายโงๆ่ ทีพ ่ อเจอใครสะดุดตาก็
เริ ม
่ ตัง้ คาถาม แตแ ่ ปลก...ทีต ่ อนนี ก
้ กู ลั บกลายเป็ นเด็กมหา’ลั ยโงๆ่ ทีย ่ ังอยากเรี ยนรู ้เรื อ
่ งของมึง
เหมือนเดิม แม เ้ วลาจะผา่ นไปเป็ นปี ก็ตาม”
เป็ นครั ง้ แรกทีท

่ ก
ุ ประโยคทีไ่ อ ส
้ ารวั ตรพูดแทรกซม ึ ไปทุกเสนประสาท
้ ผมได ย้ ิน รั บรู
้ และก็
ปลอ่ ยให ้คาพูดเหลา่ นั น ้ วนเวียนไมร่ ู ้จบ ซาบซา่ นยิง ่ กวา่ ถูกจูบแบบไมท
่ ั นตัง้ ตัว อิม
่ เอมแบบทีไ่ ม่
ึ มากอ
่ น แม ้จะถูกใครตอ่ ใครบอกรั กมามากมายก็ตาม
เคยรู ส
้ ก
เราเงียบกันทั ง้ คู่ ปลอ่ ยให ้เสยี งจากรอบข ้างดังแทรกเข า้ มาอยา่ งทีค ่ วรจะเป็ น แตเ่ มือ
่ ไหร่ก็
ตามทีค ่ นตรงหน ้าเริ ม ี งทุ ้มตา่ ราวกับเบสเพียงเสย
่ ขยั บริ มฝี ปาก ผมจะได ้ยินเพียงเสย ี งเดียว
้ ตอนนี ก
้ ็เชน่ กัน...
ึ รั กหรื อชอบเขาเลยมั ย
“ตอนมึงเจอแพรครั ง้ แรก มึงรู ส
้ ก ้ ”
“อืม...มั ง้ ”
“ไมเ่ บือ
่ บ ้างเหรอ รั กแล ้ววั นหนึ ง่ ก็หมดรั ก”
“...”
“ลองมั ย
้ ลองเรี ยนรู ้กัน”
“...”
“ไมต
่ อ
้ งชอบมากก็ได้ ขอแคเ่ ขา้ ใจก็พอ”
Man_maman อยูใ่ นห้ องคนเดียวมั นเหงา มาเอากันดีกวา่ อิอิ
@Bigger330 @Boss-pol @KittiTee @Thetheme11 @Sarawatlism
ความเหี ย้ ของไอ้ แมนโอ้ หรรมได้ แผลงฤทธิ์อีกครั ง้ หลั งจากไอ้ สารวั ตรยื่นโทรศั พทม ์ ือถือของมั นมาให้ ผม และกูกช็ อ็ ก
่ เรื่ องวินาศสั นตะโรอะไรไมร่ ้ ูขึ ้นมาอีก
ซีนีมา่ อีกตามเคยเพราะแก๊ งสิงหข์ าวกาลั งจะกอ
เป็ นเวลาร่วมสั ปดาหแ์ ล้ วที่ผมตัดสินใจเป็ นไงเป็ นกัน ลองดูความผีบา้ ของไอ้ สารวั ตรดูสกั ตัง้ เพื่อนผมกับเพื่อนมั นเองก็
เห็นดีเห็นงามอยา่ งกั บโดนจ้ างมาชง เดินๆ อยูถ่ ้ าผลั กให้ ผมบี ้ปากกับไอ้ สารวั ตรได้ พวกแมง่ คงทาไปแล้ ว ซั ซ!
“อะไร” ผมชูหน้ าอินสตาแกรมซึง่ เปิ ดรู ปนั ดปาร์ ตี ส

้ ้ นตีนอะไรสั กอยา่ งขึ ้นมา
“ให้ ไปมั ย้ ” เจ้ าตัวย้ อนถามหน้ านิ่ ง
“เพื่อนมึงชวนก็ไปดิ”
“มึงจะไปด้ วยกันมั ยอ่

้ ะ”
“อะไรของมึงอีกเนี ย ่ เกี่ยวอะไรกับกูไมท
่ ราบ”
“ก็งานนี ง้ ดเมีย มึงจะไปได้ ไง” โอ๊ ยยยยยยยยยยยยยไอ้ สาดดดดดดดดด
“กูไมใ่ ชเ่ มียมึงโว๊ ย!”
“ดีเลย มึงไมใ่ ชเ่ มียงั นไปได้

้ ”
“หา...”
อยากตบให้ กะโหลกแยกเอาให้ หน้ าแหกมุดชายกระโปรงบรรดาเมียๆ ของมั น โน่น! ตอนนี ้ตังที ้ มประท้ วงกูอยูเ่ ลย มีทงั ้
สนั บสนุ น ทั งขั
้ ดแย้ ง แตแ ่ ่ีประโยค ‘สนใจทาไม ทาหน้ าโงๆ่ ไปดิ’
่ มง่ ก็แก้ ปัญหาให้ กไู ด้ ด้วยการเอย่ ปลอบใจเพียงไมก
หลั งจากนั นกู
้ ก็โงม
่ าทั งอาทิ
้ ตยเ์ ลย เหยดแหม.่ ..
“ไอ้ แมนน่าจะชวนเพื่อนมึงละ งั นคื

้ นพรุ ่ งนี ้เจอกันที่ร้านเดิมนะ” กูงงมาก เกิดอะไรขึ ้นกับสติของมั น
หลั งจากทีต่ ดั สินใจศึกษากันไป ผมก็ได้ เห็นความผีในตัวของไอ้ สารวั ตรมากขึ ้น จากที่มีอยูแ่ ล้ วก็ยงิ่ เพิ่มขึ ้นเป็ นเทา่ ตัว
สาหรั บคนอื่นมั นไมไ่ ด้ เปลีย ่ นแปลงอะไรไปเลย ยั งนิ่ งเหมือนเดิม เงียบขรึ มเหมือนเดิม และ...ฮอตเหมือนเดิม
ยั งมีคนเอาขนมไปห้ อยหน้ าห้ องเรี ยนของมั น มีสาวทีช่ มรมและคลาสกีตาร์ สง่ ตาหวานให้ เสมอ แม้ จะอยากกระทืบผม
มากแคไ่ หนก็ตาม ยั งมีคนตามกรี๊ ดตามเชียร์ ในการแขง่ ขั นบอลทุกแมตช์ เรี ยกได้ วา่ ทุกอยา่ งในชีวต
ิ ของไอ้ สารวั ตรยั ง
เหมือนเดิม เพิ่มเติมคือกู...
่ นแชง่ ขอให้ เกลียดกันจะได้ รอเสียบ โอ้ โห...ทีมเมียไอ้ สารวั ตรนี่ อาฆาตแค้ นกันฉิ บหาย
เข้ าไปเสือกอะไร มีแตค
ผมมองมือหนาที่รับโทรศั พทม
์ ือถือกลั บไป กอ
่ นจะก้ มหน้ าก้ มตาพิมพข์ อ
้ ความอยา่ งขะมั กเขม้ น
Boss-pol ใครจะเสียบวะงานนี ้ คงเสียวกันน่าดู

Thetheme11 ขอลิงกห ์ นั งโป๊ หน่อยครั บ ไมไ่ หวแล้ ว
I.ohmm ปาร์ ตี ้รุ มโทรมกันเหรอไอ้ สดั ชื่อสโลแกนแมง่ น่ากลั ววะ่
่ านความพยายามของคนที่ทงเม้
และไมน
ั ้ มปาก ทั งเค้
้ นตาจ้ องมองหน้ าจอโทรศั พทเ์ นิ่ นนานก็ปรากฏขึ ้น
Sarawatlism เมียขิไปด้ วน
หวั งมาตลอดวา่ มั นจะพิมพถ์ กู เหมือนชาวบ้ านเขา แตเ่ ปลา่ เลย...
เออกูขอโทษ กูคาดหวั งมากเกินไป
Bigger330 @Sarawatlism ฮะ! ส้ นตีนไรเนี่ ย

KittiTee รบกวนทีทรานสเลตอีกแล้ ว ไอ้ วตั รมั นพิมพว์ า่ ‘เมียขอไปด้ วย’ เข้ าใจตรงกันนะ
Man_maman เชิญครั บทั งเมี
้ ย @Tine_chic และเพื่อนเมีย @I.ohmm @I.amFong @I.amPueag
Tine_chic ไมใ่ ชเ่ มียโว้ ย
Sarawatlism @Tine_chic ยอมให้ เป้นผั วก้ ได่
ผมปาโทรศั พทล์ งกับโต๊ ะ กอ

่ นจะหันไปปะฉะดะกับคนตรงหน้ าด้ วยความหัวใจเสีย
“ตอบแบบนี ้อยากมีเรื่ องเหรอ”
“ก็ไมอ่ ยากเรี ยกมึงวา่ ไทน์แล้ วอะ่ เบื่อ อยากเรี ยกเมียบ้ างอะ่ ”

โบ้ ม! ประโยคเดียวทาเอากูดา่ ไมอ่ อกเลย หัวใจ...
ที่เดิมที่พวกสิงหข์ าวมั นพูดถึงไมใ่ ชร่ ้ านเหล้ าหรื ออะไรหรอกครั บ ความจริ งแล้ วมั นก็คือห้ องของไอ้ แมนโอ้ หรรมเอง ตอน
เห็นข้ อความเชิญชวนผมก็คิดวา่ สิงหข์ าวเดอะปาร์ ตี ้น่ี คงจะเป็ นงานใหญโ่ ตและสาคั ญมาก แตพ ่ อเอาเข้ าจริ ง เหี ้ยเอ๊ ย...มี
กันอยูแ่ คส ่ องกลุม่ นั น่ คือแก๊ งไอ้ สารวั ตรและก็แก๊ งของผม
ไมร่ ้ ูนกึ คึกอะไรเหมือนกันถึงอยากมีตติ ้งภายใต้ สโลแกนเลวสะบั นหั

้ น่ แหลก ลาพังออกมาเจอกัน
ธรรมดาก็ดีแล้ วมั ง้ แต่
คนนอกอยา่ งผมไมม ่ ีสทิ ธิ์ไปออกความคิดเห็นกั บเขาหรอก เพื่อนชวนมากูกม
็ า พอถึงเวลาก็พากันกลั บ จบไปอีกหนึ ง่ วั น
เหมือนอยา่ งเคย
“ไอ้ ไทน์อยากกินอะไร” น า้ เสียงเรี ยบนิ ง่ ของไอ้ สารวั ตรเอย่ ถามขึ ้น หลั งจากทุกคนมาถึงพร้ อมหน้ าพร้ อมตาและทิ ง้ ตัวลง
บนโซฟาเน่าๆ ของไอ้ แมน มีบางสว่ นเทา่ นั นที ่ ีพื ้นที่ ด้ านหน้ าเป็ นทีวีจอใหญก
้ ่นงั ่ กองกับพื ้นเพราะไมม ่ าลั งถา่ ยทอดสด
บอล
ยูฟ่าแชมเปี ย้ นสล์ กี ที่กาลั งเริ่ มเกมในไมช่ า้
“แหม...ถามแตไ่ อ้ ไทน์ แมนเองก็อยากกินนะครั บ ไอ้ เมนู ชิคชิคเนี่ ย”
“สั ด” ประโยคเอย่ แซวถูกสวนกลั บไปอยา่ งเร็ วรี่ ด้วยฝี ปากผมเอง หมั น

่ ไส้ มนั มานานแล้ วไอ้
แมนเนี่ ย อยา่ ให้ กเู จอในทาง
เปลีย ่ วนะ แมง่ จะเลี ้ยวรถทั บซะให้ เข็ด
“ปาร์ ตี ้นี ้โนเหล้ านะครั บ”
่ นเพื่อนของมั นอีกคนจะชว่ ยกันตบมุกกระจุยกระจาย ไมพ

“มีแตเ่ บียร์ ฮา่ ๆ” ไอ้ ทีเปลีย ่ นประเด็น กอ ่ อยั งรี บยกลั งเบียร์ ที่
ซอ ่
่ นไว้ หลั งโซฟาออกมาแกรนดโ์ อเพนนิ งอยา่ งครึ กครื น้ พร้ อมกับเทใสแ่ ก้ วด้ วยทา่ ทางดีด๊ ๊ าสุดชีวต
ิ
เรื่ องเหล้ าเบียร์ ก็ใชว่ า่ จะเป็ นสองรองใคร พระเอกอยา่ งเรานั นไซร้

้ เมาปลิ ้นกันเนื องๆ เห็นหน้ าไอ้
ฟ่งแล้ วก็เอียน สบสายตา
กับไอ้ โอมก็อาการหนั ก ยิง่ ไอ้ เผือกยิง่ ไมต
่ อ
้ งพูดถึง ตายกอ
่ นศพแรกเสมอ
เอาไงดีวะ เพราะเข็ดจนหัวใจกลั ดหนองผมเลยเปลีย ่ นไปชวนทุกคนในวงคุย เพื่อที่จะได้ ไมต ้ งดืม่ เบียร์ หนั กเหมือนที่ผา่ น
่ อ
มา
“เออนี่ กูวา่ จะถามหลายทีแล้ ว ไอ้ ปาร์ ตี เ้ พื่อนโสดอะไรของมึงนี่ คอื เหี ้ยอะไรวะ”
“ก็แคง่ านฉลองนั น
่ แหละ”
“ฉลองอะไร”
“ฉลองที่เพื่อนกูจะได้ ครองคูก่ บ
ั มึงยั งไงละ่ คร้ าบบบบบบ เอ้ าชน!”
เกร๊ ง! เสียงแก้ วที่บรรจุเครื่ องดื่มแอลกอฮอลก ์ ระทบกั นเสียงดัง ดูไอ้ พวกสิงหข์ าวจะมีความสุขมากกับการได้ แซวและหยอด
มุกเสีย ่ วห้ าบาทสิบบาท จะมีกแ ็ ตไ่ อ้ สารวั ตรเทา่ นั นที
้ ่ไมไ่ ด้ ปริ ปากพูดอะไรออกมา นอกจากมองหน้ า
ผมเพียงอยา่ งเดียว
เรานั ง่ ข้ างกัน ใกล้ จนได้ กลิน่ น า้ ยาปรั บผ้ านุ ม่ จากเสื ้อของอีกฝ่ าย ไอ้ สารวั ตรไมเ่ คยใช้ น ้าหอม ครี มหา่ เหวอะไรก็ไมเ่ คยบา
รุ ง
ทุกวั นนี ้อยูไ่ ด้ ดว้ ยแชมพูสระผม โงถ
่ ึงขนาดเอามาใช้ อาบน า้ เพราะนิ สยั ไมด่ เู หนื อดูใต้ ของมั น
ถามวา่ ทาไมผมถึงรู้ ก็เมื่อวั นกอ

่ นตอนชวนกั นไปมินิมาร์ ทมั นก็หยิบแชมพูย่ีห้อนี ้ไปจา่ ยตังคแ์ ล้ วบอกเป็ นครี มอาบน ้าทีก่ ลิน่
หอมมากอยูเ่ ลย เดี๋ยวนะ! นั น่ แชมพูไอ้ ฟาย อีกหน่อยขนสาหร่ายของมั นคงไมด ่ งิ่ สะบั ดพลิ ว้ เป็ นสไตลล์ สิ คาวาอี เ้ ลยเหรอวะ
เหยดแหม. ่ ..
“คิดอะไร” ปลอ่ ยให้ จินตนาการลอ่ งลอยไปไกล สุดท้ ายก็วกกลั บมาเพราะคนข้ างๆ ทาลายความเงียบลง แม้ เพื่อนในกลุม
่
จะกาลั งดวลน า้ เมากันมากแคไ่ หน ผมกับไอ้ สารวั ตรก็ไมไ่ ด้ สนใจนอกจากกวนตีนใสก
่ นั ตอ่
“แล้ วมึงละ่ มองกูทาไม”
“มั นเห็นไมช่ ด
ั อะ่ ถ้ ามองตรงๆ กูกค
็ งไมต
่ อ
้ งเพง่ นานหรอก” ฟั งแล้ วก็อยากตอ่ ยปากแตก งุง้ งิ ง้ ๆ กับกูจงั
“แล้ วจะมองทาไมละ่ เพื่อนมึงอยูต

่ รงหน้ าก็มองไปสิ”
ใบหน้ าคมโน้ มลงมาใกล้ ๆ จนรั บรู้ ถึงลมหายใจที่กาลั งเป่ ารดต้ นคอ และการกระทานี ้กท
็ าให้ ขนออ่ นบนแขนของผมลุก
กราวขึ ้นมาทั นควั น
“อยากจูบ”
“เวรเถอะ”
“อยากจูบมากจริ งๆ”
“เงียบน่า”
“ทาไมมึงน่ารั กวะ”
“กูหลอ่ เว้ ย ไมใ่ ชน

่ า่ รั ก” มีดีกรี เป็ นถึงหลีดมหา’ลั ยขนาดนี ้ พูดซะกูหมดราศีเลย
“เริ่ มชอบกันบ้ างยั ง”
“...” คราวนี ผ ้ มไมต ่ อบ อาทิตยเ์ ดียวมั นจะไปมีคาตอบได้ อยา่ งไง อยา่ งผมกับไอ้ สารวั ตรคาดคะเนคร่ าวๆ ก็โน่น อีกสั ก
ยี่สบิ ปี รอจนกูไมม่ งึ ใครถึงจะได้ ฤกษ์ ลงเอยกับมึง
“นี่ ถา้ กูได้ มึงเป็ นแฟน กูสัญญาเลยว ่ าจะเลียมึงตัง้ แต่ เงายั นปลายเท้ า”
เดี๋ยวนะ!
“มึงแมง่ โรคจิตวะ่ ”
“อั นนี ้ไอ้ แมนบอกให้ เอามาลองเลน ่ กับมึงดู ไมน ่ า่ เชื่อวา่ ควายจะตกใจได้ มากขนาดนี ”้ เกือบดีแล้ วมึง พากูดิ่งลงเหวลึก
กวา่ เดิมอีก ซั ซ! บางทีผมก็สงสั ยนะวา่ มั นชอบกูจริ งหรื อแท้ จริงแล้ วมั นแคอ่ ยากแกล้ งกันแน่
“เพื่อนครั บ กอ ่ นเมาตายกันไปกอ ่ นเรามาทากิจกรรมตามฉบับสิงหข์ าวกันเถอะ” ไอ้ แมนลุกขึ ้นเต็มความสูง ยืนถือแก้ ว

เบียร์ แหกปากพูดเสียงไมด ่ งั มากนั ก และดูเหมือนเพื่อนของมั นจะพยั กหน้ าหงึกหงั กอยา่ งเข้ าใจ มีแคผ่ ม ไอ้ เผือก ไอ้ โอม
และก็ไอ้ ฟ่งเทา่ นั นที
้ ่นงั ่ ฟั งอยา่ งมึนงง
“กิจกรรมที่เราชอบทากันตอนปาร์ ต”ี ้ ไมป

่ ลอ่ ยให้ สงสั ยนาน ไอ้ สารวั ตรก็โน้ มหน้ าลงมากระซิบบอก
“แล้ ว...มั นยั งไงวะ” ผมถามอยา่ งกล้ าๆ กลั วๆ หลั งนึ กถึงข้ อความที่ปรากฏอยูใ่ นอินสตาแกรม ‘เพื่อนโสดกอ
่ นเสียบ’ แค่
ชื่อกูกเ็ ห็นอนาคตรางๆ ละ
กลั วจะเจอแจ็กพอตเป็ นปารตี ้สวิงกิ ้งจิงเกอเบลเข้ า
“ดูเอาเอง” เจ้ าตัวไมต ่ หลั งกว้ างของไอ้ แมนโอ้ หรรมที่เดินไปหยุดยืนอยูด

่ อบ นอกจากมองตามแผน
่ ้ านหน้ า บดบั ง
ทั ศนี ยภาพของฟุตบอลคูต่ านาน พร้ อมกับกระแอมไอสองสามครั ง้ เพื่อเรี ยกพลั ง
“หวั ดดีเพื่อนๆ กูแมนเองจะใครละ่ วั นนี ้กูจะไมพ

่ ด
ู ถึงใครทั งนั
้ นนอกจากเพื
้ ่อนใหมข่ องเรา ไอ้
ไทน์ ไอ้ โอม ไอ้ เผือก และไอ้
ฟ่ ง ยินดีตอ ์ ะคร้ าบ” แคช่ ่ือสมาคมกูกป
้ นรั บเข้ าสูส ่ มาคมหนุ ม่ หื่นกามออลไทมน ็ วดกบาลละ ขออนุ ญาตกลั บไปเรี ยกสิงห์
ขาวเหมือนเดิมดีกวา่
“ปกติพวกกูมกั จะพูดความในใจที่เก็บเอาไว้ ให้ เพื่อนฟั งเสมอ อยา่ งน้ อยก็เดือนละครั ง้ กูเลยรู้ ไงวา่ แตล่ ะคนมีความลั บ
อะไรกันบ้ าง ตอนแรกที่กเู ห็นมึงสีต่ วั บอกเลยวา่ หมั น่ ไส้ มาก ไอ้ ไทน์...”
“ฮะ?” ผมชี ้นิ ้วมาทีต

่ วั เอง
“มึงดูหยิง่ ๆ ถือตัว คงคิดวา่ ตัวเองหลอ่ มาก แตบ

่ อกเลยวา่ พอได้ อยูใ่ กล้ ๆ มึงแมง่ โคตรน่ารั กเลยเว้ ยยยยยยย ”
“ฮิ ้ววววววววววววว” สั มภเวสีรอบข้ างหวีดร้ องอยา่ งบ้ าคลั ง่ ชว่ ยกันผสมโรง ชว่ ยกันทาให้ ปาร์ ตี ้บ้ าบอนี ้สนุ กขึ ้นกวา่ เดิม
มาก
สารร่างเขื่องๆ เดินกลั บมานั ง่ ทีเ่ ดิม แล้ วหันมาสง่ จูบมาให้ ผมด้ วยทา่ ทางกวนตีน กอ
่ นเพื่อนอีกคนอยา่ งไอ้ บอสจะเดิน
่
ออกไปหยุดอยูต่ รงจุดทีไอ้ แมนยืนอยูก่ ่อนหน้ า
“ไอ้ เผือกแอดมินเพจไมอ่ ร่ อยแตต ้ งแดกเพราะมั นถูก บอกเลยวา่ เป็ นเพจที่ทเุ รศมาก เลวมาก แตก
่ อ ่ โู คตรชอบ!”
่ ! แดก!” เสียงปรบมือเคล้ าเสียงกระทบของแก้ วเบียร์ ดงั ขึ ้นมาอีกระรอก หมุนเวียนให้ คนตอ่ มาได้ ออกมาพูดความใน
“เฮ!
ใจคนแล้ วคนเลา่ ผมชอบฟั งพวกแมง่ พูดฉิ บหาย มั นทั งตลก
้ ทั งจริ
้ งใจ แล้ วก็ได้ ร้ ูดว้ ยวา่ พวกมั นคิดยั งไงกับ
ผมกันแน่
“ไอ้ ไทน์มงึ รู้ ตวั ป่ ะวา่ เพื่อนกูชอบ”
“เหยดดดดดดดดดดด”
เป็ นไอ้ ทีมที่กระแดะพูดประโยคนี ้ออกมาจนทาให้ คนทีเ่ หลือโหร่ ้ องด้ วยความชอบอกชอบใจ พลางวิง่ กลั บมานั ง่ ทีเ่ ดิม
แบบไมร่ อคาตอบ นอกจากผลั กไหลค ่ นผิวแทนข้ างๆ ให้ ออกไปยืนด้ านหน้ าเหมือนคนอื่นๆ
“ไอ้ ไทน์...”
“ไอยะ! วิดวิ ว้ ”
“มองอยา่ งเดียวเลยนะครั บ มองขนาดนี ้หิ ว้ กลั บห้ องไปเลยเถอะ ราคาญ”
กูเกลียดเพื่อนมั น...แตท
่ าอะไรไมไ่ ด้ นอกจากก้ มหน้ างุด คือคนชิคอยา่ งผมกลายเป็ นสาวน้ อยขี ้อายตังแต่
้ เมื่อไหร่วะ ยิง่
ตอนผนวกกาลั งกับไอ้ สามเกลอเพื่อนสนิ ทด้ วยแล้ วบอกเลยวา่ กูไปไมเ่ ป็ น
“มีความสุขว ่ ะ”
“โอ้ โห...เพื่อนวั ตรครั บ เสีย ่ วมากกกกกกกกก”

“กูขอ ขอไปอ้ วกแป๊ บ”
“อ้ าว เดินกลั บซะงั น้ โห.

่ ..ไรอะ่ ” คนรอบข้ างโหร่ ้ องไมพ
่ อใจกันใหญต่ อนที่ไอ้ สารวั ตรเดินกลั บมานั ง่ พื ้นเหมือนเดิม โดยไม่
พูดอะไรอีก ดั งนั นสมาชิ
้ กคนสุดท้ ายจึงตกเป็ นของไอ้ บิ๊กผูโ้ หดสั ดที่เตรี ยมตัวแฉเพื่อนตัวเองยกใหญ่
“ทีอยา่ งนี ้ละ่ อายเชียวนะมึง เรื่ องที่กอู ยากพูดก็คือ ไอ้ ไทน์... ”
กูอีกแล้ ว
“ไอ้ วตั รเพื่อนกูอะ่ มั นเป็ นคนหวงของนะ หวงรองเท้ า หวงกระเป๋ า หวงกีตาร์ หวงพื ้นที่สว ่ นตัว หวงทุกอยา่ งทีเ่ ป็ นของ
มั น
และที่สาคั ญ...มั นแมง่ โคตรหวงมึงเลยสั ด”
“อุต๊ะ!”
เหมือนดวงตาเห็นธรรม ชั ดเจนทุกอณู ขมุ ขน ยิง ่ เมื่อถูกสายตาล้ อเลียนผมก็ยงิ่ ทาตัวไมถ ่ กู ตรงข้ ามกับไอ้ สารวั ตรทีย ่ งั คง
ทาหน้ านิ่ งไมม
่ ีปฏิกิริยาใดๆ กระทั ง่ ไอ้ บิ๊กเดินกลั บมานั ง่ จุดเดิม จูๆ่ คนเคียงข้ างก็เปรยขึ น
้
“เพื่อนมั นรู้ อยูแ่ ล้ ว”
“อะไรมึง”
“กูขี ห
้ วง”
“ทาตัวเหมือนเด็กๆ นะมึงเนี่ ย”
ไอ้ สารวั ตรยั กไหลใ่ สอ่ ยา่ งไมจ่ ริ งจั ง กอ

่ นจะเอื ้อมมือขึ ้นมาขยี ห
้ ัวผมอยา่ งหมั น่ เขี ย้ ว ซึง่ ผมก็ไมป
่ ลอ่ ยให้ อีกฝ่ ายได้ ใจแกล้ ง
ไมห
่ ยุดหยอ่ น เลยจั บหน้ ามั นมาขยาเลน ่ บ้ าง รู้ สกึ เกลียดหน้ าเดียวของมั นพอๆ กับข้ อนิ ้วอลั งการทีพ่ ิมพผ ์ ิดๆ ถูกๆ นั น่
แหละ
ปาร์ ตี ้รวมป่ วงได้ ดาเนิ นตอ่ ไปเรื่ อยๆ จากหนึ ง่ ชั ว ่ โมงเป็ นสอง และสามชั ว ่ โมงตามลาดับ ไมม ่ ีใครเมาจนหัวราน ้าเพราะรู้
ลิมิตในการกินของตัวเอง อีกอยา่ งก็คงกลั วถูกพวกสิงหข์ าวที่มนั โสดแล้ วลอ่ เสียบด้ วยละ่ มั งถึ ้ งไมม ่ ใี ครยอมพลาดพลั งเมา
้
เสียกอ
่ น
“บอลแมง่ แพ้ ขอเพลงย้ อมใจหน่อยครั บ” ไอ้ แมนพูดพลางเดินไปหยิบกีตาร์ ทต

่ี งอยู
ั ้ ใ่ นห้ อง
นอนออกมายื่นให้ กบั เพื่อน
ของมั น
“ไอ้ วตั รๆ ให้ แมง่ เลน

่ ให้ ฟัง”
ภารกิจโบ้ ยงานถูกโยนมาให้ คนตัวสูงอยา่ งเร็ วรี่ แตไ่ อ้ สารวั ตรกลั บสา่ ยหน้ าไมย่ อมรั บกีตาร์ จากมือเจ้ าของซะอยา่ งนั น้
“ไมเ่ อา กีตาร์ กากเสียงไมเ่ พราะ”
“เรื่ องมากวะ่ ใชซ

่ !๊ ี ! กีตาร์ กม
ู นั แพงไมเ่ ทา่ ของมึงหนิ ไอ้ ตวั ไหนนะลูกรั กมึง เทา่ ที่จาได้ ไมใ่ ชต
่ วั มาติ
นที่มงึ ใชอ่ ยูท่ กุ วั นหนิ ”
“มาติน DC-16 หรื อจะสูท

้ าคามิเนะได้ เนอะ!”
ไอ้ แมนเลยทิ ง้ ตัวนั ง่ ลงบนพื ้น เกากีตาร์ ฮมั เพลงด้ วยเสียงเหี ้ยๆ ของมั น โดยมีเดอะแก๊ งคอยชว่ ยฟิ ตทะลึง่ ให้ บรรยากาศ
สนุ กสนานขึ ้น กอ่ นปาร์ ตี ้ผีบา้ นี ้จะจบลงในเวลาเที่ยงคืนพอดิบพอดี ไอ้ เผือก ไอ้ โอม และไอ้ ฟ่งกลั บไปด้ วยกัน ทิ ้งผมให้ เป็ น
ภาระของไอ้ สารวั ตรที่ไมร่ ้ ูวา่ มั นยินดีหรื อกาลั งงว่ งนอนกันแน่
ระหวา่ งทางกลั บ สั กพักคนข้ างๆ ก็นกึ คึกอะไรขึ ้นมาไมร่ ้ ูหนั มาถามผมด้ วยสีหน้ าจริ งจั ง
“อยากฟั งเพลงมั ย้ ”
“ก็เปิ ดดิ มีเพลงอะไรบ้ างวะ”
“อยากฟั งเพลงอะไร จะร้ องให้ ฟัง” กูรีบสา่ ยหน้ าพัลวั น โนวววววว กูขอ...ไมอ่ ยากนอนฝั นร้ ายวะ่
“ไมต
่ อ
้ ง”
“คื นวั นหนึ่ งที โ่ ลกหลั บใหล จิ ตใจฉั นวา่ งเปลา่

อยูก
่ บั เสียงเพลงแผว่ เบา
ไดแ
้ ตค ่ ิดถึงบางคนทีแ่ สนจะหา่ งไกล”
หอกหัก! บอกไมต ่ อ
้ งร้ องควายน้ อยสารวั ตรดันเสี ้ ยงสดทา่ มกลางบรรยากาศโรแมนติกแบบฝุดๆ ไปเลยครั บ ไมม ่ ีดนตรี
ไมม
่ ีเสียงกีตาร์ ดงั คลออยู ่ มีเพียงเสียงทุม
้ ตา่ ราวกับเบสเทา่ นั นที
้ ่ร้องตอ่ ไปเรื่ อยๆ แตก ่ ลั บทาให้
คนฟั งเคลิ ้มอยา่ งบอกไมถ ่ กู
“เพียงไมน่ านก็จมลงอยูใ่ นภวั งคง์ า่ ยดาย

ราวกับมี อะไรทาให้ฉนั เคลิ้ มไป…”
่ นจะร้ องตามอีกฝ่ ายในทอ่ นฮุก เพลงนี ้ช่ือวา่ ‘เพลง

ผมวางมือลงบนคอนโซลหน้ ารถ เคาะนิ ้วอยูห่ ลายครั ง้ ตามจั งหวะกอ
่ นนอน’ เป็ นของสครั บ นานมาแล้ วเหมือนกันที่ไมม
กอ ่ ีโอกาสได้ ฟัง และก็นานมากๆ ที่ไมไ่ ด้ ร้องกับใครเลยแม้ กระทั ง่ ในไลฟ์
เพราะไมเ่ คยมีการหยิบยกเพลงนี ้มาเลน
่
“แตพ ่ อลื มตาก็มองเห็นเธอยื นอยูใ่ นสายตา

สวยงามเกิ นกวา่ จะอธิ บาย
แสงพร่ างพราย เธอเดิ นมาใกลๆ้ กัน
สบตากัน ฉั นมองเธออยูน ่ านเทา่ นาน
หัวใจเริ่ มสั น่
ทุกสิ่ งทีเ่ ราเป็ นอยูน
่ นั ้ มั นจริ งหรื อวา่ ฝั นไป”
หนึ ง่ เพลงจบลงพร้ อมกับความรู้ สกึ แปลกประหลาด มั นรู้ สกึ ดีมากกับการได้ ร้องเพลงที่เราชอบกับใครสั กคนหนึ ง่ ได้ เป็ น
ตัวของตัวเอง ไมต่ อ
้ งคอยเอาใจใคร ไมต ่ อ
้ งมานั ง่ อวดรวย ไมต ้ งคอยตามง้ อคนคนหนึ ง่ ด้ วยเหตุผลปั ญญาออ่ นเหมือนที่
่ อ
เคยทากับแฟนเกา่ คนผา่ นๆ มา มั นดีวะ่
“ไอ้ สารวั ตร...”
รถยนตจ์ อดชะงั กอยูกบั ที่ ความจริ งต้ องบอกวา่ การเดินทางในระยะสั นๆ

้ นั นจบลงแล้
้ ว ผม
กาลั งอยูห่ น้ าหอ และไมเ่ กิน
สองนาทีผมก็ตอ ้ งลากสั งขารทีม่ แี อลกอฮอลแ์ ลน
่ พลา่ นในกระแสเลือดอยูเ่ ล็กน้ อยกลั บขึ ้นห้ องไป
“อะไร”
“กีตาร์ ของมึง จะเอากลั บไปเมื่อไหร่ บอกนะ เดี๋ยวกูจะรี บไปซื ้อ”
“ทาไม” มั นถาม
“กูได้ ยินเพื่อนมึงบอกวา่ ลูกรั กของมึงคือตัวที่กใู ช้ อยู”

่
“ไมต
่ อ
้ งคืนหรอก ความจริ ง...”
ไอ้ สารวั ตรมองหน้ าผมแน่นิ่ง แลบลิ ้นเลียริ มฝี ปากของตัวเองไปมาจนคนมองอยา่ งผมถึงกับผงะ จะถอยก็ติดเบาะ จะ
ขยั บไปด้ านข้ างก็ติดประตู เพียงเสี ย้ ววินาทีท่ีผมรู้ สกึ ไมป
่ ลอดภัยร่างทั งร้่ างก็ถกู มือหนาคว้ าหมั บ ดึงตัวของผมเข้ าไปใกล้
กอ
่ นโน้ มหน้ าประกบจูบอยา่ งรวบเร็ ว
“อะ...ไอ้ ...อื ้อ” ห้ วงของลมหายใจขาดหาย อยากเถียงใจแทบขาดแตก

่ ห
็ มดหนทาง อยากผลั กแตก
่ ไ็ มม
่ ีแรง ตัวออ่ น
ปวกเปี ยกไปซะทุกสว่ น
เรี ยวลิ ้นร้ อนแทรกเข้ าไปในโพรงปาก ดูดกลืนเอาคราบเบียร์ ที่ขมเฝื่ อนออกไปแทบหมดสิ ้น ใบหน้ าคมโน้ มหน้ าบดปลาย
จมูกลงข้ างแก้ ม ขณะริ มฝี ปากของเรายั งคงประกบกันแน่น ตวั ดปลายลิ ้นไปตามกระพุง้ แก้ มจนรู้ สกึ เสียว กอ
่ นไล้ เลียไป
ตามสบฟั นอยา่ งชา่ ชอง
ไหนบอกไมเ่ คยมีแฟนวะ เซียนกวา่ กูอีกสั ด
ไอ้ สารวั ตรผละจากริ มฝี ปากของผม เอย่ ประโยคสั นๆ

้ บางเบาแทบไมไ่ ด้ ยิน แตก
่ ลั บทาให้ หวั ใจคนฟั งแทบปลิด
ปลิวไปกั บ
อากาศ
“ขอลิ ้นหน่อยดิ มึงแมง่ ไมช่ ว่ ยกันเลยวะ่ ”
เมื่อเห็นผมทาหน้ าตาตื่น ไอ้ สารวั ตรก็โน้ มหน้ าประกบจูบอีกครั ง้ คราวนี ้เจ้ าตัวแทบไมป
่ ลอ
่ ยให้ ผมได้ ตงตั
ั ้ วอีก แทรกลิ ้น
ร้ อนเข้ ามาภายในอยา่ งงา่ ยดาย เพราะร่างกายของผมไมส
่ ามารถสั ง่ การใดๆ ได้ อีกนอกจากปลอ่ ยให้ อีกฝ่ ายคุมเกม
่ มือหนาจั บหน้ าของผมล็อกไว้ กบั ที่ ตลั ดปลายลิ ้นกลั วไปมา

ลิ ้นของมั นเกี่ยวพันกั บลิ ้นของผมแลกเปลีย ่ นน ้าลายกันชุม
้
อยา่ งหยอกล้ อจนหน้ าแหงนหงาย หากไมม
่ ีมือของไอ้ สารวั ตรประคองเอาไว้ ผมคงลงไปนอนหมดสภาพบนเบาะรถอยา่ ง
แน่นอน
สมองมั นได้ แตบ ่ อกแล้ ว ตรงข้ ามกับใจที่ยงั คงเต้ นตักตักและอิ่มเอมกับสิง่ ที่เกิดขึ ้น แม้ เปลือก
่ อกวา่ พอแล้ ว หายใจไมบ
ตาจะยั งปิ ดอยูก่ ็ตาม สุดท้ ายสมองก็มีอานาจมากกวา่ เพราะหายใจไมท ่ นั จริงๆ รี บเอื ้อมมือดันอกแกร่งของคนตรงหน้ า
เอาไว้ ให้ พอแคน ่ ี้
ไอ้ สารวั ตรยอมผละออกอยา่ งงา่ ยได้ กอ

่ นโน้ มหน้ ามากัดริ มฝี ปากของผมเบาๆ เป็ นการสง่ ท้ าย ซึง่ มั นก็ทาให้ ผมได้ กลิน่
คาวเลือดซึมเข้ าไปในโพรงปากทั นที ซาดิสมส์ ดั
“มึงแกล้ งกูอะ่ ” ขนาดตอนพูดยั งรู้ สกึ เลยวา่ น ้าเสียงที่เปลง่ ออกมาสั น

่ แคไ่ หน และ
ร่างกายก็หอบเหนื่ อยแทบไมเ่ หลือ
เรี่ ยวแรงให้ ก้าวเดิน
“ราคาญลูกตา”
“มึงแมง่ ”
่ นที่จะทนไมไ่ หว”
“รี บลงไปเลยป่ ะ กอ
“...!!”
“กูทาตัวเป็ นพระเอกได้ ไมน

่ านหรอกนะ” มือหนาโน้ มตัวมาปลดสายเข็มขั ดนิ รภัยออก กอ
่ นจะปลดล็อกประตูให้ กบ
ั ผม
เป็ นเชิงไลก
่ รายๆ
ส้ นตีนอะไรวะ จูบกูเสร็ จแล้ วก็ไลก

่ เู หมือนหมา เกลียดวะ่
“แล้ ว...กีตาร์ อะ่ จะเอาคืนไปเลยมั ย้ ” จาได้ วา่ เราพูดค้ างกันไว้ แตม

่ าโดนจูโ่ จมซะกอ
่ นเลยลืมไปชั ว ่ ขณะ
“ไมต
่ อ
้ ง”
“...”
“มั นเป็ นของมึงมานานแล้ ว”
“ดูแลมั นซะ”
่ ขาสั น่ ผั บๆ กลั บเข้ าไปในห้ อง สิง่ แรกที่เห็นคือกีตาร์ ยี่ห้อทาคามิเนะ

นั น่ คือเสียงสุดท้ ายในการสนทนาคืนนี ้ ผมเดินงกเงิน
ของไอ้ สารวั ตรที่นอนแอ้ งแม้ งอยูบ่ นเตียง
ผมไมร่ อช้ า ทิ ้งตัวลงนั ง่ พร้ อมกับหยิบกีตาร์ เจ้ าปั ญหาขึ ้นมา สารวจมองมั นด้ วยความรู้ สกึ แปลกประหลาด ตรงสว่ นของ
คอกีตาร์ มีช่ือของไอ้ สารวั ตรสลั กอยูซ่ งึ่ เป็ นจุดทีม่ องเห็นได้ ชดั และผมก็เบะปากใสท
่ กุ ครั ง้ เวลาทีเ่ ห็น
แตเ่ มื่อแสงไฟตกกระทบและลองหงายมั นขึ ้นมาดู ภายใต้ สายกีตาร์ ทงหกสายทะลุ

ั้ ไปยั งซาวน์โฮลหรื อ
โพรงเสียง ผมก็ได้
เห็น...
ชื่อของผมที่ถกู สลั กอยูต่ รงนั น้
Tine Teepakorn
กีตาร์ ตวั นี ้...มั นเป็ นของผมมานานแล้ ว...
คนจริ งนั กเลงพอ
“ทาคามิเนะตัวนี ม ่ื ”
้ ันควรมีชอ
สายตาของผมจ ้องมองมือหนาทีห ่ ยิบขนมกรุ บกรอบออกมาจากถุง ขณะเจ ้าตัวกาลั งก ้มหน า้

ก ้มตาเลือกปิ๊ กกีตาร์ทวี่ างเรี ยงรายอยูบ
่ นโต๊ะอยา่ งมุง่ มั ่น ปิ๊ กมั นมีหลายแบบครั บ ทั ง้ แบบบางๆ
ดีดงา่ ย หรื อจะแบบหนาควายๆ ทีไ่ มร่ ู ้วา่ ผลิตมาทาไมด ้วย
แตค
่ อ
ื มั นมุง่ มั ่นเกินไปจนไมส
่ นใจกูเลยไง
“ฟั งกูอยูป
่ ่ ะเนี ย
่ ”
“อะไรของมึง” ใบหน ้าคมเงยขึน ้ มองผมตาขวาง เหมือนไม พ

่ อใจทีก
่ ข
ู ด
ั จั งหวะการแดกและ
การกลั ่นกรองปิ๊ กกีตาร์อยา่ งพิถพ
ี ถิ ันของมั น
เราสองคนนั ่ งอยูใ่ ต ้ร่มไม ้ตรงโต๊ะม ้าหินออ่ น เพือ ่ นๆ ทั ง้ ก๊วนผมและแก๊งมั นหายหัวไปซอ ้ื ข ้าว

ิ
ยั งไมก
่ ลั บ เหลื อแต ค
่ นชคอย า
่ งกู กับผี บ า
้ อย า
่ นนี แ
งมั ่ หละครั บทีก ่ าลั งหยิบกีตาร์ขน ้
้ึ มาซอม
สาหรั บงานแสดงของสมาคมนิ ยมดนตรี เรี ยกได ้วา่ ตอ่ จากนี ค ้ งเป็ นการเดินสายของพวกเราแบบ
ยาวๆ เพราะหลั งจากเดินสายเสร็จมั นจะเข ้าสูช ่ ว ่ ง Music festival ในเทอมสองพอดิบพอดี
“ก็กต
ี าร์ตัวนี ม ่ื ป่ ะวะ”
้ ันเป็ นของกูแล ว้ มั นควรจะมีชอ
“ปั ญญาออ่ น”
หา่ ...นอกจากไมช่ ว ่ ยคิดแล ้วยั งมาดา่ กูอก

ี แตเ่ มือ
่ เห็นผมทาหน ้างอไมพ
่ อใจ ไอ ้สารวั ตรก็
กรอกตาขึน ้
้ สูงเหมือนกาลั งใชความคิ ดกอ
่ นจะเปรยขึน ้ เบาๆ
“อยากได ้แบบไหน”
่ื ทีแ
“อยากได ้ชอ ่ สดงตัวตนของคนเป็ นเจ า้ ของอยา่ งกูอะ่ ”
“ขีเ้ กลือ
้ น”
“...!” แทบจะทั นทีทม ่ี ันตอบแบบไมค

่ ด ิ ผมขอนิ ดนึ งนะครั บ ไมร่ ู ้วา่ ทุกคนจะรั บได ้มัย
้ แตก
่ ข
ู อ
จั งๆ เลยนะ ไอ เ้ หีย ้ ยยยยยยยยยยยยย หน า้ กูเหมาะกับคาวา่ ขีเ้ กลือ้ นมากเลยหรื อไงวะ ถ ้า
เปลีย ั คาเลยแสรดดดดดด
่ นเป็ นคาวา่ ‘หลอ่ ’ กูจะไมว่ า่ สก
“ดูเข ้ากันออก”
“กูเกลียดมึงฉิ บหายเลยโว ย้ !”
“ไมไ่ ด ้เกลียดกูจริ งหรอก ชอบก็บอกวา่ ชอบดิวะ”
“เงียบไปเลยมึงอะ่ ” ผมรี บตัดบทเร็วรี่ ถอนหายใจออกมาเฮอ ื กใหญ ่ แล ้วเปลีย ้

่ นไปใชเวลาใน
การคิดชอื่ ตา่ งๆ เพือ ิ ใจเอย่ แตล่ ะชอ
่ ทาลายความหงุดหงิด กอ
่ นจะตัดสน ่ื ออกมาเป็ นการถาม
ความเห็นของคนตรงหน ้าไปพร ้อมกันด ้วย
“ไมเ่ วิรค
์ กูสงสารวงเขา”
“เมือ ่ื เดียวกับศล
่ ย” จะได ้ชอ ิ ปิ นทีช
่ อบ เทไ่ มห
่ ยอกเลยน า้ ...
“หน ้ามึงดูโงไ่ มไ่ ด ้ดูเมือ

่ ย” แตเ่ ทไ่ ปก็เทา่ นั น
้ แหละ โดนดา่ ซะเปิ งเลยเหอะ หงุดหงิดแตก
่ ท
็ า
อะไรไมไ่ ด เ้ ลยหยิบขนมของมันขึน ้ มากินแมง่ เลย
“งั น ่ื โรลา่ ดีมย

้ ชอ ้ ได ้ แตค
่ าตอบทีโ่ ต ้
ั ้ ” กะลอ่ นางเอกหนั งโป๊ ให เ้ ด็ดถึงใจอะไรก็ขาวอวบสูไม่
กลั บมาของคนอยา่ งมั นก็ยงิ่ ทาให ้ผมหมดอารมณ์เข ้าไปอีก
“กีตาร์ตัวนี เ้ ป็ นผู ้ชาย”
่ มาพันธุพ
“กีตาร์นะเว ย้ ไมใ่ ชห ์ ด
ุ เดิล
้ จะได ้แยกเพศให ้”
่ น ้าตาย นั ่ งจดจ ้องหน ้ากูจนทาตัวแทบไมถ

เจ ้าตัวไมเ่ ถียงกลั บนอกจากยั กไหลห ่ กู พฤติกรรม
มั นสอ่ ครั บวา่ กาลั งคิดไมซ่ อ
่ื ทั ง้ อาการเลียริ มฝี ปาก ทั ง้ สายตาทะลุทะลวงมหาศาล บอกได ้เป็ น
อยา่ งดีวา่ มั นอยากกัดผมจมเขีย ้ วมากแคไ่ หน
“มองอะไร อยากแดกขนมมากขนาดนั น ้ เลยเหรอ” ไมพ

่ ด
ู เปลา่ ผมรี บเลือ
่ นซองมั นฝรั ่ งไปให ้
ทั นที เห็นแล ้วสงสารทาทา่ เหมือนหมาอยากแดกอยูต่ ลอดเวลา
“ไมไ่ ด ้อยากแดกขนม แตอ่ ยากแดกมึง”
“เหีย
้ !”
“โคตรน่ารั ก”
“เลิกมองกูเลยสดั กูไมใ่ ห ้มอง” ผมเอือ ้ มมือไปดั นหน ้าไอ ส

้ ารวั ตรแรงๆ ให ้มันหันไปทางอืน
่ กู
ละ่ ปวดกบาลกั บพฤติกรรมของมันชบ ิ หาย แตเ่ กรี ยนตัวพอ่ ยั งไงก็คอ ื เกรี ยนครั บ นอกจากจะไม่
ยอมหันไปทางอืน ่ แล ว้ มั นยั งเถียงกูหน า้ ตายอีกตา่ งหาก
“ไมใ่ ห ้มองแตจ่ ะให ้กูทาเหรอ”
“คิดอั ปรี ยก
์ ับกูได ้ตลอดนะ”
“มึงดือ
้ อะ่ พูดอะไรก็ไมฟ
่ ั ง กูถงึ อยากจั บมึงมากัดให ้แมง่ รู ้แล ้วรู ้รอด”
“ไปกัดคนอืน
่ โน่น ไมต
่ ้องมายุง่ กับกู”
่ แคม
่ องไมไ่ ด ้อยากทาเลวๆ ใสเ่ ลย ตรงข ้ามกับมึงไมร่ ู ้เป็ นพันธุเ์ หีย
“กับคนอืน ้ อะไร
เห็นแล ้ว
โคตรอยากรั งแกใจจะขาด”
“นี ค
่ อ
ื การแสดงความรั กของมึงเหรอ คนอืน
่ เขามีแตด
่ แ
ู ลทะนุ ถนอม มึงนี เ่ หีย ้ เ้ ลย...”
้ ใชได
“เหีย
้ ก็เหีย
้ กับมึง รั งแกก็รังแกแคม่ งึ พิเศษออก” พิเศษมากเลยครั บกับประโยคนี้ มองเห็น
อนาคตระหวา่ งผมกับมั นรางๆ แล ว้ ละ่ ยั บแน่ หมายถึงตัวกูเนี ย ่ โดนยั บแน่
ั
ได ้แตท
่ าหน ้าเข็ดขยาดจนอีกฝ่ ายขยั บมาใกล ้ โอ ้โห...ขนลุกขนชน
่ื กีตาร์ตอ
“คะ...คิดชอ ่ ดิ จะขยั บมาใกล ท
้ าไมวะ”
้ ด ไมไ่ ด ้ใชก้ ้นกบคิดทาไมจะขยั บมาใกล ้ไมไ่ ด ”

้
“ใชสมองคิ
“นี ม
่ งึ กวนตีนกูป่ะเนี ย
่ ”
่ วายมึงจะอะไรมากวะ นี ไ ่ ้อสอบไฟนอล อยา่ เวอ่ ร์ด”ิ
่ มใ่ ชข
“มึงสเิ วอ่ ร์ ใครจะไปอยากคิดตืน ่ื ขีเ้ กลือ

้ ๆ อยา่ งชอ ั ” หลั งพูดประโยคกอ
่ นหน ้า
้ นของมึงละ่ สด
จบ ผมก็ชะงั กไปชวั ่ ขณะ พร ้อมกับทวนคาพูดของไอ ส
้ ารวั ตรอยูใ่ นใจกอ
่ นจะเปรยออกมาเบาๆ
่ วาย”
“วุน ์ ็ได ้”
่ เอ็กซก
“ไอ ้สารวั ตรกูขอ”
“โอเคให จ้ ูบหนึ ง่ ที”
“ขอถีบมึงหนึ ง่ ทีเนี ย
่ ไอ ้เหีย
้ ” ทากูมอ ี ารมณ์กริ ว้ โกรธตลอดเวย ์ แตพ
่ อนึ กถึงตอนทีม
่ ันพูดคาวา่
ตัววุน
่ วายออกมาผมก็ไมอ่ ยากหาเรื อ ่ งดา่ อีก นอกจากก ้มลงมองกีตาร์ในมือแล ้วพึมพาเรี ยกชอ ่ื
ลูกรั กไมข่ าด ขืนไมท
่ าแบบนี ก ้ ลั วว า
่ ถ า
้ ควบคุ มอารมณ์ไมอ่ ยูต่ น
ี กูอาจลอยปลิวไปติดปาก
ไอ ้
สารวั ตรจนเลือดสาดแดกข ้าวไมไ่ ด ้แทน
่ วาย” ไมน
่ านมั นก็ทาลายความอดทนของผมลงอีกจนได ้
“ไร”
“กูเรี ยกกีตาร์”
“เออ”
่ วาย”
ี กระโดดกัดหูฉีก
“คราวนี เ้ รี ยกใครเอาดีๆ” กอ
่ นกูจะอารมณ์เสย
“มึง”
“ดูแลให ้ดีด ้วย”

“เออน่ะ”
้ ร
“ต ัวนี ก ู ักมาก ม ันน่าร ักน่าเอ็นดู จนบางทีกก
ู ็ อยากเอ็นดูให้ระทวยคาเตียงแลว้ เนี ย
่ ”
เดีย
๋ วนะ! นี ค
่ อ
่ ง่ มาด ้วยแล ้วกูยงิ่ ไมอ่ ยากจะคิดเลย คน
ื กีตาร์หรื อกูวะสดั ยิง่ เห็นหน ้าหืน
่ ๆ ทีส
ของประชาชนสนตี ้ นอะไรจะหืน ่ แดกขนาดนี ว ้ ะ เกลียดมึงโว๊ยยยยยย โดยเฉพาะหน ้ามั น หน ้าที่
พร ้อมจะผสมพันธุต ้ กาลรวมร่างซม
์ ลอดเวลา ทั ง้ ทีไ่ มใ่ ชฤดู ั บาราเฮ่
“อุย
๊ ตะเอง! อุย
๊ ตะเองคนกุก ๊ กิ๊ กกันอะ่ ” โมโหดา่ ไอ ส
้ ารวั ตรในใจได ้ไมเ่ ทา่ ไหร่ ร่างอวตาร
มนุ ษยก์ ลายพันธุข ์ องไอ ้พวกสงิ หข์ าวก็โผลม
่ า แถมยั งผนวกกาลั งกับเพือ ่ นผมเลน ่ ละครหลั งขาว
ซะดุเดือดเผ็ดมั นส ์
“อิจฉาอะ่ เค ้าอยากได ้แบบนี ม

้ งั ่ ”
“งั น
้ คืนนี ต
้ ะเองมาทีห
่ ้องเค ้านะ”
“ทาไมต ้องไปทีห
่ ้องอา่ ”
่ี ้องมีเตียง เค ้าอยากจั ดให ้ตัวเองระทวยคาเตียงเหมือนใครบางคนบ า้ ง ฮา่ ๆ” ท ้าย

“ก็ทห
ประโยคเป็ นเสย ี งหัวเราะลั ่นของเพือ ่ ทีร่ ว่ มด ว้ ยชว ่ ยกันแหกปากล ้อเลียนอยา่ งมีความสุข
ละครหลั งขา่ วของพระนางอยา่ งไอ ้แมนแอนดเ์ ดอะเผือกได จ้ บลงแล ้ว พร ้อมกับตีนกูทพ ่ี ร ้อมจะ
ปลิวได ้ทุกขณะ
หา่ ได ้ยินมั นทั ง้ ประโยค มึงไมล่ อกมาตัง้ แตต

่ อนกูดา่ กับไอ ้สารวั ตรเลยละ่ จะได ้แนบเนี ยน
“เออไอ ว้ ั ตร ตอนเย็นพีช ้
่ ลเรี ยกซอมนะ” หลั งจากแซวกันสนุ กปาก ไอ ้บอสก็เป็ นฝ่ ายเริ ม
่
ประเด็นแสนจริ งจั งของพวกมั น
“ไมเ่ ห็นบอกก่อน”
“เพิง่ เจอทีโ่ รงอาหารเมือ ้

่ กี้ เขาฝากบอกด ้วยวา่ ให ้มึงลาซอมของชมรมดนตรี สกั อาทิตยห
์ นึ ง่
ด ้วย นั ดนี ม้ ันสาคั ญจริ งๆ” ไอ ้สารวั ตรพยั กหน ้า แตก ่ ย็ ั งไมล่ ะสายตาไปจากปิ๊ กกีตาร์ทม
่ี ันเลือกอยู ่
เลย
“ให ้กูบอกให ้มัย

้ ” คราวนี ผ
้ มเป็ นฝ่ ายเสนอ ไหนๆ ก็อยูช
่ มรมเดียวกันแล ว้ ไง
“บอกพีด
่ ม
ิ นะ กล ้าเข ้าไปหาเหรอ”
“กล า้ ดิ ทาไมจะไมก
่ ล า้ ” แตท
่ าไมกูเสย ี งสน
ั ่ ทั ง้ ชมรมใครไมก
่ ลั วไอ ้พีด ่ ม
ิ
ดิษทั ตปากปี จอกู
กราบเลยอะ่ แม ้แตไ่ อ ้กรี นทีไ่ หลแท๊ดๆ มายุง ่ กับกูทก ุ วีท
่ ก ้
ุ วั นยั งโดนใชซะอ่ วม ทุก
้ มยั งไม่
มีบญุ ได ้เห็นหน ้าคา่ ตา ไมร่ ู ว้ า่ ตายหา่ ข า้ งถังขยะทีไ่ หนแล ้วหรื อเปลา่
“ไมเ่ ป็ นไร เดีย

๋ วกูไปบอกเอง”
่ นพูดยากครั บ ถ า้ เสนอแล ว้ ไมร่ ั บก็แล ้วแต่
“ตามใจ” กูไมใ่ ชค
“นั ดหน ้าไปเชยี ร์กด ี งทุ ้มตา่ พูดขึน

ู ้วย” เสย ้ ทั ง้ ทีไ่ มห
่ ันมามองหน า้ ผม เพือ
่
นมั นก็ยม
้ิ น ้อยยิม
้
ใหญเ่ ตรี ยมเสอื กเต็มที่
“ก็ต ้องไปอยูแ ่ ล ้วป่ ะ กูหลีดมอ” ไมว่ า่ จะนั ดไหน สนามไหน ผมก็ต ้องกระเต็งไปกับเพือ
่ นๆ พีๆ่
อยูแ
่ ล ้ว แม ใ้ จจริ งกูอยากจะโดดหายหัวไปนอนเลน
่ เกมทีห ่ ้องแคไ่ หนก็ตาม
ี ร์คแ
“ห ้ามเชย ู่ ขง่ ”
“คูแ
่ ขง่ กูคอ
ื ทุกทีมทีแ
่ ขง่ กับนิ ต”ิ แตล่ ม
ื ไปคณะกูตกรอบ หัวใจ...
ี ร์กต
“ถ ้ามึงเชย ู ้องชนะแน่”
“แขง่ กับคณะไหน”
“วิศวะ” เหลือบตามองบน ยืนสงบนิ ง ่ สองชวั ่ โมงครั บ
อยา่ วา่ แตช่ นะเลย ความหวั งทีจ่ ะเสมอยั งเป็ นไปได ย้ าก ใครตา่ งรู ้ดีวา่ ฟอร์มวิศวะเป็ นยั งไง
ไมอ่ ยา่ งนั น
้ คงไมฟ
่ าดแชมป์ กีฬามหา’ลั ยมาทุกปี หรอก ถามรุ น ่ พีม
่ าได ้ขา่ ววา่ ถ ้าชนะปี นอี้ ก
ี ก็ 6
้
สมั ยซอนแล ้วมั ง้
“มึงสองคนลืมไปหรื อเปลา่ วา่ โลกนี ม ้ พ ั คุยกันงุ ้งงิง้ ๆ กันอยูส

ี วกกูอยู ่ สด ่ องคน หมั ่นไส ้
โว ย้ ยยยยย” สก ั พักไอ ้แมนก็ทาลายบรรยากาศทีเ่ กือบจะดีลง กลายเป็ นมลพิษทางเสย ี งทีฟ
่ ั งที
ึ ระคายหู
ไรก็รู ้สก
“เอาเวลาของมึงทีม
่ าแซะกูไปฝึ กเตะบอลเถอะ”
่ ย
“ปากดีไอ ้ไทน์ อยากโดนจูบใชม ั ้ ”
ั ”
“สด
“หรื ออยากโดนเอา”
“นั ่ นปากเหรอ” ไอ ้สารวั ตรแทรกขึน

้ จนเพือ
่ นแมง่ เงียบกันทั ง้ วง ทุกคนคงรู ้ดีตอนมั นพูด
นิ ง่ ๆ แล ้วหน ้าไร ้อารมณ์แบบสุดขีดมันกวนตีนแคไ่ หน แตค
่ ราวนี ค ้ ณ ิ ไปเลย พูดเหมือน
ู สบ
พร ้อมจะพุง่ ใสไ่ อ ้แมนเต็มที่
้ ล ้อเลน
่ เว ้ยทาเป็ นเครี ยดไปได ้ ไหนๆ เรามาพนั นกันดีกวา่ ” แตเ่ หีย
“เฮยกู ้ นี แ
่ มง่ ก็โคตร
เกง่ เรื อ
่ ง
ไหลไปตามน้ า สามารถเปลีย ่ นบรรยากาศขมุกขมั วให ้ดูแฟนตาซข ี น
้ึ มาอยา่ งน่าพิศวง
เกมพนั นขั นตอ

่ เล็กๆ เกิดขึน ้ ภายในกลุม
่ แม ้แตไ่ อ โ้ อม ไอ เ้ ผือก หรื อไอ ้ฟ่ งก็ไมน
่ ้อยหน ้าเลือก
่
ข ้างเลือกฝั่ งใสตั งคก
์ ันสนุ ก จะมีกแ
็ ตผ
่ มทีน
่ งั ่ มองพวกแมง่ อยา่ งปลงตกเพราะถูกคาดหวั งให ้
เลือกฝั่ งอยา่ งจดจอ่
ี ร์ใคร” ไอ ้ทีมเป็ นฝ่ ายคาดคั น

“ไอ ้ไทน์มงึ เชย ้
“วิศวะแล ้วกัน”
่ ะไรวะ กูนั่งหน ้าสลอนแอ๊บเป็ นสงิ หข์ าวแบ๊วๆ ใสน ่ ม

“โหอ ื กไปเชย
่ี งึ ยั งเสอ ี ร์คนอืน
่ อีกเหรอ”
่ คไ่ อ ้ทีมครั บทีโ่ อดครวญแตห
่ มายถึงเพือ
ไมใ่ ชแ ่ นทั ง้ แก๊งของมั นด ้วย อยา่ วา่ แตผ
่ มเลย แม ้แตไ่ อ ้
พวกพระเอกมันยั งเชย ี ร์ข ้างวิศวะ
คือเงินท ้าดวลมั นสูงครั บ กูไมก

่ ล า้ อาจเอือ
้ มเลือกรั ฐศาสตร์จริ งๆ กูกลั วไมม
่ ต
ี ังคก
์ น
ิ
ข ้าว
“นั ่ นแชมป์ หกสมั ยไง”
“แตน
่ ไ
่ี มม
่ แ
ี ชมป์ ไง จะเอาแชมป์ ปี นี้ ”
“ฝั นเหรอ”
“แล ว้ ถ า้ พวกกูเกิดชนะขึน
้ มาละ่ มึงจะเอาไง ดูถก
ู กูนัก”
่ ้าร ้อย” เกิดการท ้าทายขึน

“ก็ได ้เงินพนั นกูไปไง กูใสห ่ นไอ ส
้ ารวั ตร สว ่ นตัว
้ ระหวา่ งผมและเพือ
ปั ญหานั ่ น...
เลือกปิ๊ กกีตาร์
นี ค
่ อ ิ หายของระบบเพือ
ื ความชบ ่ นในสงั คมจริ งๆ ทีช
่ อบมีไวรั สอยา่ งมั นเป็ นตัวปั ญหา
่ คน ่ ค
“กากวะ่ ใสแ ้ี ุ ้มเหรอ ดูไอ เ้ ผือกเพือ ่ นมึงแมง่ ใสต่ งั ้ สองพัน” ไอ ้แมนพูดอยา่ งท ้าทาย และ
เมือ
่ หันไปมองหน ้าไอ ้เผือกนั น้ ไซร ้...รู ้ทันทีวา่ โดนบั งคั บแน่นอน
“แล ว้ มึงจะเอายั งไงวะ”
“ถ ้าพวกกูชนะมึงไมต
่ ้องจา่ ยเงินพนั น แตต
่ ้องโพสตไ์ อจีบอกรั กไอ ้สารวั ตรทายั งไงก็ได ้ให ้กู
อา่ นแล ้วซงึ้ จนน้ าตาไหลอะ่ ”
“ฮวิ้ ววววววววววว”
“…” ผมถึงกับสะดุดกึก เลน

่ แมง่ ขนาดนี เ้ ลยเหรอวะ แถมเพือ
่ นมั นยั งผสมโรงปรบมือเห็นดีเห็น
งามกันยกใหญ่ แตใ่ จกูอะ่ เหลืออยูซ ี เดียว
่ ก
้ ฮา่ ๆๆๆ”
“เอ ้าป๊ อดซะงั น
“ไมใ่ ชเ่ ว ้ย”

“ป๊ อด กล า้ เปลา่ กล ้ามั ย
้ ”
“เออ! จั ดมาเลยกูไมก
่ ลั วหรอก ยั งไงพวกมึงก็แพ ”
้ กูคนจริ งนั กเลงพอครั บ
่ื ก็บอกอยูแ
ชอ ่ ี มอ
่ ล ้ววา่ วิศวะ แชมป์ มหา’ลั ยทุกสมั ย มั นคงไมฝ
ื ตกมาแพ ้เอาปี นห
้ี รอก
สาธุ ~
“งั น
้ แยกย ้ายเลยแล ้วกัน ไอ ส
้ ารวั ตรเร็วๆ ดิวะ เดีย ๋ วเข ้าเรี ยนแล ้ว” เพือ
่ นคนผิว
แทนเร่งเร า้ ไอ ้
สารวั ตรมั นเลยเลือ่ นปิ๊ กกีตาร์สเี ขียวน้ าทะเลอั นหนึ ง่ มาให ผ
้ ม
“ของมึง”
กูกไ็ ด ้แตม
่ องอึง้ ๆ
“ให ้กูทาไม”
“ใชปิ้ ๊ กกีตาร์ดๆี จะได ้ไมเ่ จ็บมือ” สห

ี น า้ ขณะพูดคือมั นโคตรหว่ งกูสด
ั ๆ อะ่
“คร า้ บเพือ ่ นวั ตรคร ้าบ ทีเ่ งียบอยูน

่ านนี ค
่ อ
ื เลือกให ้ไอ ้ไทน์ ตัง้ ใจเกินไปมั ย
้
วะ ทีของมึงกูยัง
เห็นใชปิ้ ๊ กเรี ย
่ ราดมั ่วไปหมดอยูเ่ ลย”
่ วกับมั นกูตงั ้ ใจหมดแหละ” ร่างสูงโกยปิ๊ กกีตาร์ทเี่ หลือใส ่

“เลือกให ้มันก็ต ้องตัง้ ใจดิ อะไรทีเ่ กีย
กลอ่ งใส หยิบกระเป๋ าเป้ ขน ้ึ มาสะพายบา่ กอ ่ นจะลุกขึน ้ เต็มความสูง วางมือหยาบกระด ้างแตก
่ ลั บ
อบอุน
่ ในความรู ้สกึ ลงบนหัวของผมแล ว้ ลูบไปมา
ี ร์คนอืน
“ถึงปากมึงจะบอกวา่ เชย ่ แตย่ ั งไงใจมึงก็เป็ นของกูอยูด
่ ี กูไมโ่ กรธ”
“...”
“ตัง้ ใจเรี ยนนะ”
ตู ้ม!! ร่างกายกูแหลกละเอียด
ทาไมต ้องพูดแบบนี้ หัวใจกูเปราะบางไปหมดแล ้วไอ เ้ หีย

้ ทาไงดีวะ หัวใจ...
้
หลายวั นให ้หลั งไอ ส
้ ารวั ตรซอมบอลค่ อนข า้ งหนั ก วั นนี ก
้ อ
่ นเริ ม ้
่ ซอมมั นเลยชวน
ผมมาหาอะไร
กินทีซ ่ งเจ๊ตน
่ อ ุ่ ร ้านเกา่ ร ้านเดิมของทั ง้ ผมและมั น ไอ ส
้ ารวั ตรสวมเสอ ้ื กับกางเกงบอลทีมอินเตอร์
มิลานเหมือนเตรี ยมพร ้อมวา่ แดกเสร็จก็ลงสนามเลย
“อยากกินอะไร” เจ ้าตัวถาม
“กูไมค
่ อ
่ ยหิวเทา่ ไหร่แตเ่ อาโกโก เ้ ย็นมากินก็ได ้ มึงอะ่ ”
“ไมห
่ วิ เดีย ้
๋ วไปซอมกี
ฬาก็จก
ุ พอดีด”ิ
“เอ ้า! แล ว้ จะชวนกูมาเพือ

่ ?”
“แคอ่ ยากเจอหน า้ ไมเ่ ห็นมาหลายวั นแล ว้ ไง” ทาเป็ นปากดีพด ู ไปเหอะ เอาจริ งๆ ทุกวั นนี ผ ้ ม
ยั งไมร่ ู ้เลยวา่ ความสมั พันธร์ ะหวา่ งผมกับไอ ้สารวั ตรเป็ นแบบไหน จะเป็ นเพือ ่ น หรื อปลอ่ ยให ้
เดินหน ้าเป็ นความสม ั พันธใ์ นรู ปแบบอืน
่ ก็ยังไมม
่ อ
ี ะไรแน่นอน ผมรู ้แคว่ า่ ...แบบนี ก้ ็ดเี หมือนกัน
ชา่ งเถอะ ปลอ่ ยมั นไปกอ

่ นเหมือนทีพ ่ เี่ มือ
่ ยกับพีบ
่ อลแหง่ วงสครั บบอกมานั ่ นแหละ สนใจ
ปาก
ท ้องกูตรงนี ด
่ วิ อยา่ งปากพูดก็ไมไ่ ด ้ เพราะเมือ ่ เห็นโต๊ะข ้างๆ สั ่งเครปเค ้กมาแดกกู
้ กี วา่ จะวา่ ไมห
ก็อยากกินขึน ้ มาเฉย
“เค ้กก็น่ากินนะ”
“ไปชเี้ อา” ไอ ส
้ ารวั ตรตอบหน ้าตาย แตไ่ มค
่ ด
ิ จะบริ การอะไรให ้
“มึง...กูวา่ จะสงั ่ สปาเก็ตตีม

้ าลอง มึงกินด ้วยมั ย
้ ”
“ไม”
่
“จริ งๆ ร ้านเจ๊ตน
ุ่ ทานั กเก็ตอร่อย”
“อืม”
ี วยเนาะ”
“ชาแอปเปิ้ ลสส
“สรุ ปจะกินอะไรวา่ มา” เจ ้าของผิวแทนหยิบดินสอขึน ่ ระดาษอยา่ งเร็วรี่

้ มาถือไว ้ เตรี ยมจดใสก
“ก็ทัง้ หมดทีก
่ พู ด
ู ไปนั ่ นแหละ” เอาตรงๆ กูกอ็ ยูใ่ นจุดทีห ั ๆ แล ้วเหมือนกัน แตท
่ าฟอร์ม
่ วิ สด
แดกน ้อยให ้ดูดตี ามหน ้าตาไปอยา่ งนั น้ แหละ
ผมลงมือเขมือบแหลกเมือ ่ เดินไปรั บเครื อ ่ และอาหารก็มาเสริ ฟ

่ งดืม ์ ถึงโต๊ะเรี ยบร ้อย ไอ ส
ไมแ ่ ตะอะไรเลยนอกจากนั ่ งจ ้องหน า้ ผมนิ ง ่ ๆ ทาเอากูแดกไมล่ งไปประมาณสบ ิ วิแตก
่ แ
็ คส
่ บิ วิ
จริ งๆ เพราะหลั งจากนั น
้ อาหารตรงหน า้ ก็ถก ู ผมจั ดการซะเรี ยบในเวลาอั นรวดเร็ว
“ไอ ้สารวั ตรเอาหูมาหน่อย” ผมโน ้มตัวไปข า้ งหน ้า กวั กมือเรี ยกคนตัวสูงกวา่ ให ้ยืน
่
หน ้าเข ้ามา
ใกล ้ๆ กอ
่ นจะ...
“เอิก ่ แ
่ กกกกกกกกกกก~” เรอใสห ู มง่ เลย ฮา่ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“ถ ้าจะเรอหนั กขนาดนี ม
้ งึ ไปอ ้วกเหอะวะ่ ”
“กูอม
ิ่ ”
“สมควร”
่ มใ่ ชเ่ สย
“อ ้าวสารวั ตร!” นี ไ ี งของผมครั บ แตเ่ ป็ นของใครคนหนึ ง่ ทีเ่ พิง่ เดินเข า้ มาในร า้ นเมือ
่ ครู ่
เราตา่ งคุ ้นตากันดีเพราะผู ้หญิงน่ารั กคนนี ช ่ื ‘เอิรน
้ อ ์ ’ เด็กในชมรมกีตาร์ทเี่ ข ้ามาทีหลั งพร ้อมกับ
แพรและไอ ้กรี น
ทีผ
่ มมั กไมค
่ อ
่ ยพูดถึงเพราะเธอซอมกี ้ ตาร์อยูก
่ ับกลุม
่ ทีม
่ พ
ี น
้ ื ฐานแล ้ว ทุกคน
ตา่ งรู ้ดีเพราะเอิร ์
นมั กถูกแซวจากเพือ ่ นๆ และรุ น ่ พีอ ่ ยูเ่ สมอ แหม...ก็เลน ่ หน ้าตาสวยซะขนาดนี้ ขนาดกูยังมีใจเป๋
ไปพักหนึ ง่ เลย ถ ้าไมต่ ด ่ ว ่ งนั น
ิ ทีช ้ จีบแพรคาดวา่ คงดัน ้ ตามจีบตามแซวเหมือนคนอืน ่ ๆ ไปแล ้ว
“หวั ดดี มากินข ้าวเหรอ” ไอ ้สารวั ตรเอย่ ถาม
“ใช”่
“นั ่ งด ้วยกันมั ย
้ ” ผมเลยเสนอตัวแทรกขึน
้ บ ้าง
“อืม
้ ” เอิรน
์ ตอบด ้วยรอยยิม
้ พร ้อมกับทิง้ ตัวลงนั ่ งเก ้าอีข
้ ้างๆ ผม
เคยบอกไปแล ้ววา่ ภาพแรกทีผ ่ มเห็นเอิรน์ นอกจากความสวยแล ้วก็คงเป็ นบุคลิกนิ สย ั ละ่ มั ง้ คน

นี ไ
้ มเ่ หมือนคนอืน
่ แบบใจแมนมาก ออกแนวห ้าวหน่อย เรี ยนสถาปั ตย ์ ชอบเลน ่ ดนตรี บางทีเห็น
โผลไ่ ปเตะบอลก็มเี ลยเข ้ากับเพือ
่ นผู ้ชายได ้งา่ ย จริ งๆ กูกอ็ ยากไปเข ้ากับเขานะถ ้าไมร่ ั งเกียจ
อิอ ิ
“สงั ่ อะไรก่อนมั ย
้ ”
“โอเค”
หลั งจากสงั ่ อาหารและเครื อ ่ งดืม ่ ยๆ สว ่ นใหญก

่ เ็ ป็ นผมเนี ย
่ ไปแล ้วเราก็นั่งคุยกันไปเรื อ
่ แหละ
ครั บทีถ ่ ามเขา เจ ้าตัวก็ตอบทุกคาถาม ดูเป็ นคนอั ธยาศั ยดีจริ งๆ และก็ไมค
่ ด ิ เล็กคิดน ้อยเหมือน
ผู ้หญิงทีผ่ มเคยคบด ้วย และยิง่ เวลาทีไ่ ด ้คุยกันมากขึน
้ ผมก็เริ ม ึ สนุ ก ไมร่ ู ้วา่ มั นเป็ น
เสน่หส
่ รู ้สก
์ ว่ น
ไหนของเอิรน ์ เหมือนกัน
รู ้งีก
้ ต
ู ส
ี นิ ทเด็กกีตาร์ฟากไอ ส
้ ารวั ตรตัง้ แตแ
่ รกก็ด ี โด.
่ ..
“เออสารวั ตร หมดชว ่ งแขง่ บอลแมตชน ์ อ ้

้ี ยา่ ลืมไปซอมกี
ตาร์ด ว้ ยนะ พีด
่ มิ แมง่ บน
่ ยิกๆ เลย
เนี ย ี
่ ” เสยงใสพูดขึน
้ อยา่ งเป็ นธรรมชาติ หมายถึงมีคาหยาบปะปนอยูใ่ นนั น ้ อยา่ งเป็ นธรรมชาติน่ะ
ครั บ ถุย!
“เดีย
๋ วจะโผลไ่ ปให ้แกบน
่ นะ”
“มั นใกล ้จะถึงชว ่ งเดินสายเลน

่ เพลงแล ้วไง เทอมสองก็มงี านมิวสค
ิ เฟสอีกมั นเลยดูหนั ก”
“หลั งแขง่ นั ดนี อ

้ ะไรคงจะลงตัวขึน
้ อีกอยา่ งวงเราก็มส ิ ลงตัวกันหมดแล ้ว”
ี มาชก
ื กเลยครั บ ฟั งอยูพ
“จะฟอร์มวงแขง่ เหรอ เหยดดดดดด ขอลงด ้วยดิ” อยา่ วา่ กูเสอ ่ ักหนึ ง่ แล ้ว
่
เลยอยากมีสวนร่วมบ ้าง
“ไปหัดดีดคอร์ดซใี ห ้ไมเ่ พีย

้ นกอ
่ นคอ
่ ยมาคุยเรื อ
่ งฟอร์มวง” แตค
่ วามฝั นก็พลั นสลายเมือ ี ง
่ เสย
ทุ ้มตา่ ของไอ ้สารวั ตรทาลายทุกอยา่ งลงอยา่ งราบคาบ สด ั แมง่ โคตรดูถก
ู กันเลยสาด
“เริ ม
่ เลือกเพลงกันคร่าวๆ แล ว้ ด ้วย วา่ จะถามแกดูเผือ ่ เสนออะไรเพิม
่ ” เอิรน
์ ยั งคงพูด
ตอ่ ทา
เหมือนไมม
่ ก ี อ
ู ยูต ิ หาย เสย
่ รงนี เ้ ลยไอ ้ชบ ี เซลฟ์ วะ่
่ เพลงของ Desktop error”
“สารวั ตร เพลงนี เ้ ลยโคตรยากเลยนะเว ้ย”
“เดอคอนเนกเตอร์กโ็ อ”
“มีอยูใ่ นลิสต์ รู ้ใจแกไง” ใบหน ้าสวยฉีกยิม

้ กว ้าง
“ดีมาก”
“ยั งไงคืนนี จ
้ ะโทรไปบอกวา่ มีเพลงอะไรบ ้าง ขอไปรื อ
้ กระดาษแผน
่ นั น
้ ดูกอ
่ นนะ”
“อยา่ โทรมาดึกนะ”
“รู ้แล ้วคา่ กอ

่ นสามทุม
่ แชทหาในไอจีทก
ี ็สงสาร พิมพผ
์ ด
ิ ตลอดเลยไง”
“ชว ่ งนี ไ
้ มค
่ อ
่ ยผิดแล ้ว”
“เหรอออออออ ถ ้าเราไมส
่ อนพิมพก ็ งหนั กกวา่ นี้ อะ่ ”
์ ค
ผมนี น ั ทค
์ ย
่ งิ่ ไปเลย เพิง่ รู ้วา่ ไอ ้สารวั ตรไมไ่ ด ้โทรศพ ุ กับผมแคค
่ นเดียว ความจริ งก็ต ้องรู ้ตัง้ แต่
แรกแล ้วป่ ะวะ มั นก็ต ้องคุยกับเพือ ่ นกับครอบครั วของมันบ ้างส ิ แตก ่ ับแชทไอจี...
อาหารมาเสิร์ฟที่โต๊ ะ เอิร์นนั ง่ กินสลั บกับเลา่ เรื่ องสนุ กๆ ให้ ผมและไอ้ สารวั ตรฟั ง ความจริ งอาจเป็ นเพียงแคก ่ ารเลา่ ให้ คน
คนเดียวฟั งซะมากกวา่ เพราะตอนนี ้มีแตเ่ สียงของเอิร์นกับคนผิวแทนตรงข้ ามเทา่ นั นที ้ ่ดงั ขึ ้นไมข่ าดชว่ ง อยากแทรกเข้ าไป
คุยด้ วยนะแตก่ กู ็ไมเ่ ข้ าใจเขาอยูด่ ี
คุยกันเรื่ องดนตรี ขนแอดวานซ์
ั้ เรื่ องวงอินดี ้สารพัดที่เกิดมาก็เพิง่ จะเคยได้ ยิน หรื อบางทีกม
็ ีแนะนาเพลงกัน
ซึง่ พอกูลอง
่ ึงกับคาวา่ เพราะ ขณะที่ทงคู
กดฟั งดูแล้ วก็เข้ าไมถ ั ้ ต่ า่ งบอกเป็ นเสียงเดียวกันวา่ โคตรเจง๋
เพิ่งรู้ สกึ วา่ ตัวเองเป็ นหมาก็ตอนนี ้แหละ
ไอ้ สารวั ตรดูเป็ นตัวของตัวเองเมื่อคุยกับเอิร์น มั นยิ ้มให้ เขาทั งที

้ ม่ นั เป็ นคนยิ ้มยาก
มั นพูดจ้ อไมห
่ ยุดทั งที
้ ใ่ ครไมส ่ นิ ทจริ ง
มั นจะเลือกเงียบมากกวา่
ผมไมร่ ้ ูอะไรเลย ไมร่ ้ ูอะไรสั กอยา่ งวา่ ความรู้ สกึ ไมพ

่ อใจเกิดขึ ้นตังแต่
้ ตอนไหน หรื
ออาจเป็ นเพราะวา่ จริ งๆ แล้ วผมอาจไม่
ชอบการถูกใครเมินเฉยแบบที่เป็ นอยูต่ อนนี ้กไ็ ด้
“โอ๊ ยยยยยยโคตรอิ่มเลยวะ่ ”
“ก็กินไปตังเยอะ
้ ”
ผมยั งคงนั ง่ ฟั งบทสนทนาที่ทงคู

ั ้ พ่ ดู คุยกันอยู ่ ขณะเดียวกันจิตใจมั นก็วบู โหวงมากขึ ้นทุกที
“อยากมีเนาะ”
“อะไร”
“อยากมีคนที่แชร์ กน
ั ทั งทุ
่ นที่แชร์ กนั แคค
้ กขแ์ ละสุข ไมใ่ ชค ่ วามสุข”
“ต้ องการอะไร”
“แชร์ ตวั คา่ ข้ าวเราด้ วยดิ ฮา่ ๆ”
“เอิร์น อยา่ เนี ยน” ไอ้ สารวั ตรเอื ้อมมือไปผลั กหัวคนที่นงั ่ อยูข่ ้ างๆ ผม กูเองก็ทาตัวไมถ
่ กู เลยได้ แตห
่ วั เราะแห้ งๆ ออกไป
บอกตามตรงก็คงคิดวิตกละ่ มั ง้ ไอ้ สารวั ตรไมเ่ คยเป็ นแบบนี ้มากอ

่ นนอกจากตอนอยูก่ บั ผมและเพือ่ นสนิ ทของมั นอยา่ ง
พวกสิงหข์ าว บางที...คาพูดที่มนั เคยบอกวา่ แอบชอบมั นอาจจะไมไ่ ด้ ชอบจริ งก็ได้ เพราะการมีเอิร์นอยูข่ ้ างๆ ก็ไมต
่ า่ งจาก
การมีผมเทา่ ไหร่ หรื อบางทีอาจจะดีกวา่ ด้ วยซ ้า
“เฮ้ ยมึง กูขอเข้ าห้ องน ้ากอ

่ นนะ”
ทั งคู
้ พ่ ยั กหน้ า เครื่ องดื่มกับอาหารจา่ ยหมดแล้ วที่หน้ าเคาน์เตอร์ ดั งนั นผมจึ
้ งไมต
่ อ
้ ง
รั กษาคาพูดด้ วยการเดินเข้ าห้ องน ้า
และออกไปด้ านข้ างร้ านเลย
เออกูนิสยั หยาบ ไมอ่ ยากอยูข่ ดั การคุยของเขาแล้ วไง
เกลียดวะ่ จูๆ่ ก็กลายเป็ นคนทีก่ ลั วการมีความรั กซะอยา่ งนั น้ และตอนนั นเองที

้ ่ผมกาลั งทานิ
สยั ที่ผมโคตรเกลียด
ไทน์ เป็ นคนชิคชิค

เราพร้อมจะตัดทุกคนทีไ่ มเ่ ห็นคา่ เราไดเ้ สมอ
5 Missed call จากไอ้ สารวั ตร
Rrrrrrrrrrrr
คราวนี ้กด ่ มก็ใจแข็งปลอ่ ยให้ มนั ดังเป็ นครั ง้ ที่หกอีกไมไ่ ด้

็ งั อีก แตผ
“วา่ ...”
[ทาไมไมร่ ั บโทรศั พทก

์ ]ู
“กูอาบน ้าอยู”่
[ตอนเย็นก็อาบน ้าเหรอ แล้ วไปไหน ทาไมหนี กลั บกอ

่ น] ไอ้ สารวั ตรยิงคาถามรั วใสผ
่ มไมห
่ ยุด แตก
่ จู ะตอบยั งไงดีวะให้ มน
ั
ไมร่ ้ ูสกึ วา่ ผมไมพ
่ อใจ ผมไมร่ ้ ูสกึ อะไรกับมั นเลย ต้ องทายั งไง...
“ท้ องเสีย ขี ้ท่ีร้านไมส

่ ะใจเลยรี บกลั บ”
[เป็ นอะไรหรื อเปลา่ ] ผมรู้ วา่ มั นหมายถึงอะไร รู้ วา่ มั นไมไ่ ด้ หว ่ งลาไส้ กห
ู รอก
“ไมเ่ ป็ นไร ตอนนี ้ดีแล้ ว”
[มีอะไรก็บอก โคตรเป็ นหว่ งสั ดๆ อยากไปหาก็โดนพี่กกั ตัวให้ ซ้อม แตต

่ อนนี ้วา่ งแล้ วกูไปหามึงที่หอได้ มย]
ั ้ อยากร้ องไห้
เลยไอ้ เหี ย้ จากแมนๆ พากูใจตุ๊ดไปโดยปริ ยาย
“ไมต
่ อ
้ งมากูจะทางาน”
[…]
“สารวั ตรกูถามอะไรหน่อยดิ”
[อืม]
“มึงชอบกูจริ งๆ ใชม
่ ยวะ
ั้ ”
[…] มั นไมต ่ อบ นอกจากได้ ยินเพียงเสียงถอนหายใจดั งเล็ดลอดมาจากปลายสายเทา่ นั น้ แคน

่ ี ้กร็ ้ ูแล้ ววา่ ควรตัดสินใจ
ยั งไง ถ้ ายั งลั งเลก็เลือกทีจ่ ะไมใ่ ห้ มนั เกิดขึ ้นดีกวา่
กูแมง่ อุตสา่ หใ์ จใหญ่ ยอมรั บตัวเองทีจ่ ะไมค

่ บผูห
้ ญิงแล้ วเปิ ดใจให้ ใครสั กคนดู ทั งๆ
้ ที่
มนั ก็เป็ นผูช้ ายแตผ
่ มก็เลือกตัดทุก
อยา่ งออกไปเพียงเพราะอยากเรี ยนรู ้ กนั และกัน สุดท้ ายเป็ นไง...
“กูวา่ ...เราลองหายไปจากชีวต ิ ของกันและกันสั กพั กมั ย้ เป็ นเหมือนตอนที่มงึ ไมร่ ้ ู จกั กู ไมต
่ อ
้ งโทรหา ไมต ้ งคุยกัน กูเชื่อ
่ อ
วา่ มึงอยูไ่ ด้ และไมแน
่ ่ ว า่ มึ ง อาจจะรู ้ ใ จตัวเองว า
่ มึ ง ่
ชอบคนอื นอยู ”
่
้ งชอบคนอื่น]
[แล้ วทาไมกูตอ
“ไมร่ ้ ู ก็เผื่อ...มึงอาจไมช่ อบกูจริ งๆ ไง”
[ประสาทเหรอ]
“เออกูประสาท เลิกยุง่ กับกูสกั ที คนที่มงึ ชอบไมใ่ ชก ่ แู ตเ่ ป็ นเอิร์นตา่ งหากโว้ ย! ” พูดจบผมก็รีบตัดสายโดยไมร่ อฟั ง
คาอธิบายหรื อประโยคหา่ เหวอะไรทั งนั ้ น้ ความจริ งจะบอกวา่ กลั วมั นตอบรั บคาพูดของผมก็คงไมผ่ ิด กลั ว...วา่ มั นจะชอบ
เขาจริ งๆ แตท่ ่ ี กลั ว กว า
่ คื อ... มั นจะเลิ กยุ ง ่ กับผมเหมื อนไม เ
่ คยมี ต วั ตน
นี่ กทู าอะไรลงไปวะเนี ย ่ เวรเอ๊ ย
แล้ วที่สนั นิ ษฐานไปอะ่ เสือกเกิดขึ ้นจริ ง ไอ้ สารวั ตรไมโ่ ทรหาผมมาสามวั นแล้ ว ที่สาคั ญผมเองก็พยายามไมพ ่ าตัวเอง
เฉียดไปใกล้ ตกึ รั ฐศาสตร์ อีกแม้ คณะกูจะอยูต่ ิดหลืบของคณะมั นก็ตาม วั นแรกทีม่ นั ไมโ่ ทรมาผมโคตรสะใจเลย กะตัดแบบ
ตายเป็ นตายตรงนั นแหละ
้ ่ อเข้ าสูว ่ นั ที่สอง ไมร่ ้ ผ
แตพ ู ีเหี ย้ อะไรเข้ าสิงพาอารมณ์วบู โหวงไปทั งวั
้ น
สว่ นวั นนี ้...วั นที่สาม อธิบายไมถ ่ กู จริ งๆ ครั บ คนมั นเคยมีคนให้ ดา่ ให้ เถียงตลอดเวลาแตพ ่ อมั นหายหน้ าก็ร้ ส
ู กึ เงียบเหงา
แปลกๆ กับแฟนคนกอ ่ นๆ ผมไมเ่ คยเป็ นขนาดนี ้นะครั บ ไมร่ ้ ูทาไมถึงมาเป็ นกับมั นแคค
“พี่ครั บผมขอชาแอปเปิ ล้ หนึ ง่ แก้ ว” ผมลากสั งขารพาตัวเองมาทีซ่ อ่ งเจ๊ ตน

ุุ่ พร้ อมกับ
เดอะแก๊ ง
เรื่ องที่เกิดขึ ้นผมไมไ่ ด้ เลา่ ให้ มนั สามตัวฟั งเพราะกลั วจะเป็ นเรื่ องใหญ่ ปลอ่ ยให้ เงียบหายไปก็คงเป็ นทางออกทีด่ ีท่ีสดุ
“ผมขอชาเขียวแอฟริ กาปั่ นร้ อนนะครั บ ไอ้ โอมเอาไรๆ” ปลอ่ ยให้ ผีบา้ ทั งสามจั
้ ดการสั ง่ เมนู
แปลกประหลาดโคตรพิสดาร
ของมั นไป สว่ นผมก็ผละตัวเองออกมาหาโต๊ ะนั ง่ รอไปพลางๆ แตส่ ายตาก็ดนั ซวยไปปะทะกับใครคนหนึ ง่ เข้ าซะกอ ่ น
“อ้ าวไทน์ หวั ดดี” เอิร์นเองจะใครละ่ เมื่อกอ

่ นไมย่ กั กะเจอนอกจากไปชมรม พอใจกูออ่ นแอละ่ โผลม
่ าให้ กรู ้ ู สกึ เจ็บจั ง
“หวั ดดีๆ” ผมโบกมือให้ เป็ นการทั กทาย และเจ็บกวา่ เป็ นสองเท้ าเพราะไอ้ ตวั สูงโยง่ ที่เพิง่ เดินออกมาจากห้ องน ้ากาลั ง
เดินตรงมา เลน ่ ทาเอาใจกูแกวง่ เป็ นชิงช้ าไมห
่ ยุด
เจ็บสั ด! เจ็บเหี ้ยๆ
บอกชอบกูนกั หนา แตพ ้ ญิงอีกคนเลย ไอ้ สารเลวนี ม่ นั สารเลวสมชื่อโคตรๆ

่ อกูจะเลิกคุยมั นก็สลั บคิวมากั บผูห
“มาด้ วยกันเหรอ” ไมร่ ้ ู ทาไมถึงเลือกถามเอิร์นด้ วยคาถามแบบนี ้ แตเ่ มื่อเห็นวา่ ไอ้ สารวั ตรกาลั งเดินมาใกล้ ถึงโต๊ ะ
ประกอบกับกระเป๋ าของมั นวางกองอยูต่ รงนี ผ้ มก็ร้ ูได้ ทนั ทีวา่ สิง่ ที่กลั วมาตลอดเกิดขึ ้นจริ ง
ผมไมร่ อคาตอบ รี บเดินหันหลั งหาโต๊ ะนั ง่ ไกลๆ กอ

่ นก๊ วนพระเอกจะพากั นมานั ง่ เลน ่ โทรศั พทแ์ ละอา่ นหนั งสือการ์ ตนู ตาม
ประสา มีบา้ งที่ไอ้ ฟ่งสะกิดให้ ผมหันไปมองทางไอ้ สารวั ตร แตก
่ หู ยิ ง ่ ไง ทาใจแข็
ง ไมม่ องดี กวา่ หาคนจีบใหมเ่ ดี๋ยวแมง่ ก็ลมื
มั นละ
“ชาแอปเปิ ล้ ได้ แล้ วครั บ” ทั นทีท่ีได้ ยินเสียงขานเรี ยกเมนู ท่ีเพิ่งสั ง่ ผมก็ไมร่ อช้ าเดินไปหน้ าเคาน์เตอร์ พร้ อมกับกระเป๋ า
สตางค ์ ตรงหน้ ามีรุ่นพี่คนหนึ ง่ ยืนฉีกยิ ้มอยู ่ ไอ้ เหี ย้ นี่ เองที่ไปขอเบอร์ ผมร้ านเหล้ าครั ง้ กอ
่ น
ได้ ขา่ วชื่ออะไรวะ หมา? แมว? มิล?
เออชา่ งมั นเหอะ วา่ จะไมท

่ กั
“ไทน์” อ้ าว แตเ่ สือกทั กกูซะงั น้
“หวั ดดีครั บ นี่ คา่ ชา” มือยื่นเงินให้ เจ้ าตัว กอ

่ นจะหยิบแก้ วเครื่ องดื่มทีว ่ างตรงหน้ าขึ ้นมา
ผมเคยบอกแล้ ววา่ ร้ านเจ๊ ตนุ่ ุ่ คือศูนยร์ วมของนิ สติ จากทุกคณะโดยเฉพาะสถาปั ตย ์ ดังนั นเลยไม่
้ คอ่ ยแปลกใจเทา่ ไหร่ท่ี

เห็นไอ้ รุ่นพี่หน้ าหม้ อสาระแนมาชว่ ยเจ๊ แกเสิร์ฟน า้ เสิร์ฟอาหาร และ...เต๊ าะเด็ก
“มากับเพื่อนเหรอ”
“อืม พี่กม
็ าชว่ ยเจ๊ อะ่ ดิ”
“คลายเครี ยดน่ะ เรี ยนเบื่อๆ ก็โดดมานอนเลน ิ ดีไปอี๊กกกกกกกกกก

่ ” ชีวต
“งั นเดี
้ ๋ยวผมไปนั ง่ กับเพื่อนก่อนนะ”
“โอเคตามสบาย ไว้ เดี๋ยวแวะไปคุยที่โต๊ ะด้ วยนะ” เสี ้ยววินาทีทค

่ี าพูดนั นจบลง
้ มือของ
คนตรงหน้ าก็เอื ้อมมาจั บหัวผม
และขยี ้เบาๆ อยา่ งหมั น่ เขี ้ยว ทาเอากูงงไปเลย
เพี๊ยะ!
งงตอ่ ที่สองเกิดขึ ้นในเวลากระชั น้ ผมไมร่ ้ วู า่ ไอ้ สารวั ตรโผลม

่ าข้ างๆ ตังแต่
้ เมื่อไหร่ แต่
่ นหน้ ามั นเกิดจากการที่มือ
เสียงกอ
หนาของมั นปั ดมือรุ ่นพี่ตรงหน้ าออกอยา่ งแรง และก็ทาลงไปโดยไมม
่ ีสหี น้ าเกรงกลั ววา่ จะโดนเขากระทืบเลยสั กนิ ด
้ ตา่ ที่ไมไ่ ด้ ยินมาตลอดสามวั นเอย่ ขึ ้น พร้ อมกับฝ่ ามือหนาที่กระตุกข้ อมือของผมให้ เดิน

“ขอคุยด้ วยหน่อย” เสียงทุม
ออกไปนอกร้ านทา่ มกลางสายตาของคนมากมาย
่ อใจ บอกเลยวา่ ตอนนี ้กูโคตรเหมือนเมียหึงผั วอะ่ แล้ วผั วก็เสือกไปมีคนอื่น

“เป็ นเหี ้ยอะไรวะ” ผมสบถอยา่ งไมพ
่ แหละเป็ นเหี ้ยอะไร ยอมให้ มนั จั บมือ ยอมให้ มนั ลูบหัวงา่ ยๆ ยั งไงก็ได้ เหรอ” ไอ้ สารวั ตรเหมือนคนน็ อตหลุด
ผมไม่
เคยเห็นมั นเป็ นแบบนี ้มากอ
่ นตังแต่
้ ร้ ูจกั กันมา ปกติเห็นแตห
่ น้ านิ ง่ เวลาพูดก็ตดิ กวนตีนจนน่าเตะซึง่ ตรงข้ ามกับ
ตอนนี ้อยา่ ง
สิ ้นเชิง
่ ิดวา่ อารมณ์จะเย็นลงเร็ วๆ นี ้แน่

สายตาของมั นเหมือนคนโกรธจั ดและไมค
“กูจะทาอะไรมั นก็เรื่ องของกูป่ะวะ เลิกยุง่ กันแล้ ว มึงเกี่ยวอะไรด้ วย”
“ทาไมจะไมเ่ กี่ยว ถ้ าไมแ

่ คร์ กจู ะทาขนาดนี เ้ หรอ ตามอยูค
่ นเดียวมาเป็ นปี อุตสา่ หจ์ ะเก็บมึง
ไว้ ขยาเองแมง่ ปลอ่ ยให้ ใคร
ไมร่ ้ ูมายุง่ ได้ ยงั ไงวะ” เดี๋ยวไอ้ เหี ้ย! เหมือนจะดีแตแ
่ ปลความหมายแล้ วมั นทะแมง่ แปลกๆ
“ทีมงึ มากับเขากูยงั ไมว่ า่ เลย เรี ยกร้ องอะไรไมท

่ ราบ”
“กูไมไ่ ด้ มากับเขา บั งเอิญเจอกันเลยชวนให้ มานั ง่ ด้ วยแคน

่ น
ั้ ”
“แล้ วไง บอกกูเพื่อ?”
“ไมไ่ ด้ คยุ กับมึงมาสามวั น พยายามทาในแบบที่มงึ ต้ องการ ลองไมเ่ จอมึงบ้ างแตร่ ้ ู อะไรมั ย...แม่
้ งเจ็บกวา่ การที่เราไมเ่ จอ
กันเป็ นปี ๆ อีก ตอนนั นมั
้ นไมเ่ คยคาดหวั งวา่ จะได้ เจอ แตต
่ อนนี ้มันคาดหวั งจะอยูด่ ้ วยกันแล้ วไงมึงเข้ าใจมั ย้ ”
“...” อึ ง้ เลย ทาหน้ าเหมือนน้ อยใจกูดว้ ย
พลิกจากหน้ ามือเป็ นหลั งตีนได้ ไวยิง่ กวา่ พลิกไขเ่ จียวในกระทะ กลายเป็ นตอนนี ้กูผิดเหรอ
“กูไมไ่ ด้ ชอบเอิร์น เราเป็ นเพื่อนกัน โทรคุยกันเรื่ องเพลง ฝั่ งนั นเขาก็

้ มีแฟนแล้ วไอ้
เหี ย้ เขามีแฟนแล้ วเข้ าใจมั ยวะ
้ ”
ประโยคยืดยาวของไอ้ สารวั ตรทาเอากูยืนอึ ้งสงบนิ ง ่ ไว้ อาลั ยให้ ตวั เองหนึ ง่ นาทีเต็ม
“กูงอน” อ้ าว...
“งอนเหี ้ยอะไรเนี่ ยกูสต

ิ ้ องงอนมึง”
“แล้ วมึงจะมางอนกูเรื่ องอะไร”
“ก็เรื่ องที่มงึ ชอบเขาไง ทากูฟ้ งซ่

ุ านนอนไมห
่ ลั บมาตังหลายวั
้ นคิดจะรั บผิดชอบอะไรมั ย้ ”
“งั นเป็
้ นแฟนกูมยล่
ั ้ ะ”
“...!!”
“เป็ นแฟนกูเดี๋ยวจะกล่ อมให้ นอนฝั นดีทุกคืนเลย...”
เอาอีกแล้ วไอ้ ชิบหาย! ใจพัง

ทุกอยา่ งจบลงตรงที่ไมม
่ ีอะไรเกิดขึ ้นครั บ ผมหายงอนไอ้ สารวั ตรขณะที่มนั ก็ดจู ะแฮปปี ด้ ๊ ด
ี ๊ามีความสุขกับการซ้ อมบอล
เอิร์นมีแฟนแล้ วจริ งๆ เป็ นรุ ่ นพีใ่ นชมรมนั น่ แหละ กูน่ี มวั แตท
่ าตัวชิคไปวั นๆ มีตาหามีแววไม่
สว่ นเรื่ องขอเป็ นแฟนของไอ้ สารเลวอยา่ ไปพูดถึง มั นก็แคพ ่ ดู แหยเ่ ลน่ ๆ และผมก็ไมไ่ ด้ คิดจริ งจั งถึงขนาดจะตอบตกลงคบ
กันทั งที
้ ่กยู งั งงในเพศสภาพตัวเองอยู ่ ชอบมั นจริ งหรื อเปลา่ คอ่ นข้ างมั น่ ใจแล้ ว แตช่ อบผูห้ ญิงคนอืน่ ที่สวยๆ ด้ วยมั ยต้
้ องรอ
คอนเฟิ ร์ม
้ บบเกา่ ไมไ่ ด้ ก็แสดงวา่ ผมไมไ่ ด้ เปลีย ่ นไปจริ งๆ มั นก็แคอ่ ารมณ์เปลีย ่ วเมื่อมีคนหลอ่ กวา่ กูมาแยง่ ซีนจน
ถ้ าเลิกนิ สยั เจ้ าชูแ
ทาให้ เผลอหลวมตัวไปชั ว ่ ขณะเทา่ นั น้ ผมแคห ่ วั งวา่ การเดินไปข้ างหน้ าโดยอาศั ยเวลาเป็ นตัวชว่ ยอาจทาให้ ผมเข้ าใจอะไร
มากขึ ้นกวา่ เดิมบ้ าง แคน่ น...
ั้
่ นเรื่ องความสงสั ยตา่ งๆ เพราะวั นที่ทกุ คนตังตารอก็ ้

แตเ่ อาเถอะลืมมั นไปกอ มาถึง ฟุตบอลนั ดสาคั ญระหวา่ ง
วิศวกรรมศาสตร์ กบั รั ฐศาสตร์ ใกล้ จะเริ่ มขึ ้น หลั งจากเถียงกันครั ง้ สุดท้ ายที่ซอ่ งเจ๊ ตนุ่ ุ่ ผมก็ยงั ไมเ่ ห็นหน้ าคา่ ตาของไอ้
สารวั ตรและแก๊ งสิงหข์ าวของมั นอีก ขนาดกีตาร์ ที่บอกวา่ รั กนั กรั กหนามันยั งยอมลาซ้ อมไมโ่ ผลม
่ าที่ชมรมเลยสั กวั น
ผมเองก็ไมต่ า่ งหรอก ใจจริ งอยากจะหาเวลาไปซ้ อมกีตาร์ เหมือนกันเพราะไอ้ พี่ดมิ มั นดา่ กราดในแฟนเพจสมาคมเอาไว ้

่ าไงได้ ในเมื่อมีตาแหน่งหลีดมหา’ลั ยค า้ คออยู ่ ดังนั นผมจึ
แตท
้ งต้ องจา่ ยเวลาทั งหมดไปกั
้
บการซ้ อมเชียร์ จนกวา่ ชว่ งกีฬา
มหา’ลั ยจะสิ ้นสุดลง
“มึง เลิกเรี ยนแล้ วแยกย้ ายเลยนะ”
“จะรี บไปตายหา่ ที่ไหนวะ” ผมพูดประชดประชั น ยั งไมท

่ น
ั ที่อาจารยจ์ ะปลอ่ ยไอ้ เพือ่ นรั กสามเกลอเจอผีกร็ ี บ
เก็บกระเป๋ า
รวบสมุดทุกอยา่ งเสร็ จสรรพแล้ ว
“เออรี บ เพราะถ้ าไปช้ าพวกกูตายศพไมส

่ วยแน่” ไอ้ ฟ่งโวยวายเสียงไมด
่ งั มากนั ก
“ทาไมวะ”
“พี่สวั สดิการมอเขาขอให้ ไปเสิร์ฟน ้าข้ างสนาม” ถ้ าเป็ นคนอื่นก็ดเู ป็ นการกระตือรื อร้ นจนเกินไป แตส่ าหรั บไอ้ ฟ่งที่อกหัก
จากเด็กมั ธยมฯ วั ยละออ่ นแล้ วมั นไมใ่ ชแ ่ โดดข้ ามสปี ชีสไ์ ปจีบรุ่ นพี่ ปีสามเข้ าให้ ไง ชว่ งนี ้ถึงทาคะแนน
่ บบนั น้ เพราะแมง่ เลน
ซะยกใหญ่
เวลาได้ ยินวา่ ไปเสิร์ฟน า้ ผมเลยไมข่ ดั เขาเป็ นสวั สดิการมหา’ลั ยครั บ ผมก็เจอประจาตัวจริ งน่ารั กเหี ้ยๆ ไมเ่ ข้ ากับหนั ง
หน้ าไอ้ ฟ่งเลยสั กนิ ด
“เอองั นรี
้ บไป” ความจริ งกูกต ้ งรี บ เบื่อฉิ บหายก็เรื่ องแตง่ หน้ าเนี่ ยแหละ พูดถึงทีไรจะนึ กถึงหน้ าไอ้ สารวั ตรขึ ้นมาทั นที
็ อ
แล้ ววั นนี ้กบ
็ อลแมตชส
์ าคั ญด้ วยไง ใครตา่ งก็ตงตารอทั
ั้ งที
้ มเมียไอ้ สารวั ตร และทีมเชียร์ หนุ ม่ ฮาร์ ด
คอร์ สวมช็อปวิศวะ งาน
นี เ้ รี ยกได้ วา่ ตายเป็ นตาย
ปี หนึ ง่ เป็ นปี ที่เรี ยนไมห

่ นั ก วิชาที่เรี ยนก็เป็ นพวกวิชาพื ้นฐานที่ปคู วามรู้ เกา่ ๆ ในสมั ยมั ธยมฯ มั นเลยกลายเป็ นข้ อดีของ
่
พวกผมทีไมต ่ อ
้ งเครี ยดกันมาก แตจ่ ะไปกังวลก็ตรงกิจกรรมเนี ย ่ แหละ แมง่ เยอะกวา่ ตารางเรี ยนมหา’ลั ยกูอีก
ทั งงานราษฎร์
้ งานหลวงกูฟาดหมด เหนื่ อยสายตัวแทบขาดก็บน่ ไมไ่ ด้ เพราะกูเลือกเอง เออดี ...ถ้ ารู้ วา่ แมง่ จะเป็ นแบบ
นี ้กู
ไมก ่ ระโดดเข้ ามาเสนอหน้ าตั งแต่
้ แรกหรอก ไหนจะชมรม ไหนจะกิจกรรมผูน ้ าเชียร์ เรี ยกได้ วา่ มีเวลาให้ กกู ระดิกตัว
แคะขี ้
ฟั นได้ ก็โคตรดีใจแล้ ว
ทั นทีท่ีแยกย้ ายกับพระเอกสุดหลอ่ ทั งสาม

้ ผมก็มาหารุ ่ นพี่หลีดปี สูงที่กาลั งนั ง่ รอให้ บรรดาปี หนึ ง่ ได้
แตง่ หน้ าจั ดเต็มราว
กับงานแฟนซีสดุ สะพรึ ง แตเ่ มื่อมาถึงใชว่ า่ จะได้ แตง่ เลย ต้ องรอคิวเป็ นคนๆ ไป ระหวา่ งรอผมเลยนั ง่ คุยกับเพื่อนและเลน ่
โซเชียลฆา่ เวลาไปเรื่ อยๆ
กระทั ง่ ได้ ยินเสียงหวีดของรุ ่นพีบ่ างคนที่อยูใ่ กล้ ๆ ความสนใจทั งหมดก็

้ ถกู เบี่ยงเบน
ไปอยา่ งรวดเร็ว หลายวั นมาแล้ วที่ผม
ไมไ่ ด้ เจอมั น ไอ้ สารวั ตรยั งคงเหมือนเดิม ไมไ่ ด้ ผอมลง หรื อผิวคล ้าขึ ้นแตอ่ ยา่ งใด แถมสีหน้ าเรี ยบเฉยยั งคงบง่ บอกได้ อยา่ ง
ดีวา่ ...ความกวนตีนนั นไม่
้ เคยจางหายไปไหน
“น้ องสารวั ตร มาหาน้ องไทน์เหรอ” เหมือนพวกพีๆ่ จะรู ้ รี บถามกันซะยกใหญ่
“ครั บ” และเจ้ าของชื่อก็ไมไ่ ด้ ปฏิเสธอะไรนอกจากเบียดตูดมานั ง่ แทรกเก้ าอี ้ตัวน้ อยของผมจนแทบตก ไอ้ หา่ รากเอ๊ ย
เก้ าอี ้มีเป็ นสิบๆ ตัวทาไมไมไ่ ปนั ง่ วะ
“เชิญเสด็จไปนั ง่ เก้ าอี ้ตัวโน้ นเลยไป กูจะตกแล้ วเนี่ ย เบียดมาอยูไ่ ด้ ” ผมปรามเสียงไมด

่ งั มากนั ก หากแตค
่ นฟั งกลั บทาหู
ทวนลมหันหน้ ามาสง่ ยิ ้มให้ ด้วยความกวนตีน
“พูดไมฟ
่ ั ง อยากโดนดีเหรอมึง”
“อยาก”
“เดีย ๋ วกูตอ่ ย”
“ขอเปลีย ่ นเป็ นทาอยา่ งอื่นได้ มยั ้ ”
“…!!” ไอ้ ผี ถึงกับขนลุกชั นด้ วยความสะพรึ ง ไมร่ ้ ู สม

ั ภเวสีท่ีไหนเข้ าสิงถึงได้ กล้ าพูดประโยค
ธรรมดาแตน ่ ้าเสียงคราง
กระเสา่ ได้ ขนาดนี ้ ดีหน่อยที่มนั กระซิบรุ ่ นพี่เลยไมไ่ ด้ ยิน แตถ
่ งึ จะไมไ่ ด้ ยินทุกสายตาก็จดจ้ องมาทีเ่ ราแทบไมห ่ ลุดโฟกัสแล้ ว
เรื่ องของผมกับไอ้ สารวั ตรกลายเป็ นเรื่ องสามั ญที่ทกุ คนรู้ ดี เพราะหลั งจากที่สามีแหง่ ชาติได้ พลั งปากออกไปว ่
้ าถ้ าเป็ น
แฟนกับผมเมื่อไหร่จะบอก พวกพี่ๆ เลยพากันป่ าวประกาศให้ ร้ ูโดยทั ว ่ กันวา่ เรากาลั งอยูใ่ นขั นตอนการเต๊
้ าะอยู ่
“วั นนี ้ต้ องแขง่ บอลไมใ่ ชเ่ หรอ ทาไมไมร่ ี บไปเตรี ยมตัว”
“ขอพี่แล้ ว บอกจะแวะมาหามึงแป๊ บเดียว”
“เออ ขอให้ มน
่ ดู เปลา่ ยั งยื่นหน้ ามาใกล้ ๆ กับซอกคอของผมจนเผลอกลั นหายใจเอาไว้
ั แป๊ บจริ ง” ไมพ
้
อตั โนมั ติ
“ไมเ่ จอกันตังนาน
้ ”
“ทาไมตัวมึงถึงได้ เหม็นหืนเหมือนแคบหมูหมดอายุขนาดนี ้วะ” ไอ้ ถอก! ตบสลบเลยดีมยั ้ แทนทีจ่ ะพูดอะไรให้ คนฟั ง

อารมณ์ดี สุดท้ ายก็ยวั ่ โมโหกูอีกจนได้ ไอ้ สารวั ตรนี่ มนั โคตรสารวั ตรจริ งๆ
“จ้ าพอ่ คนตัวหอม พอ่ คนมีเสน่ห์ พอ่ กลิน

่ ลิน่ สดชื่นถึงใจ” ผมพูดประชด
่ ลาเวนเดอร์ เดินไปทางไหนก็ได้ แตก
ประชั นอีก
ฝ่ ายอยา่ งอดไมอ่ ยู ่ หาเรื่ องกูอยูไ่ ด้ น่าตบวะ่
“ชอบหน้ ามึงตอนโกรธจั ง”
“ไมต
่ อ
้ งมายุง่ กั บกู”
“กูแมง่ โคตรอยากกัดมึงเลย หมั น

่ เขี ้ยว ขอกัดหน่อย”
“มึงเป็ นหมาเหรอ”
“ขอกัดปากได้ มยั ้ ”
“เอาเล็บขบกูไปแดกกอ
่ นเลย”
“น้ องไทน์มาแตง่ หน้ าได้ แล้ วคะ่ ” ยั งไมท

่ น
ั เถียงกันจบ เสียงของรุ ่นพี่หลีดก็ร้องเรี ยกขั ดจั งหวะเสียกอ
่ น
ผมรี บลุกขึ ้นเต็ม
ความสูง ตรงดิ่งไปยั งต้ นเสียงโดยไมป
่ ลอ
่ ยให้ อีกฝ่ ายรอนาน เพราะยั งมีอีกหลายคนรอแตง่ อยูเ่ หมือนกัน
“แล้ วเดินตามกูมาทาไมเนี่ ย” ผมหันไปเหวใสค

่ นตัวสูงกวา่ ทั นควั น หลั งจากไอ้ สารวั ตรเดินตามตูดผมจนแทบจะแดก
ท้ ายทอยอยูร่ อมร่อ
“จะดูพเี่ ขาแตง่ หน้ า” มั นตอบหน้ าตาย

“นั ง่ ตรงนี ้ได้ นะน้ องสารวั ตร แป๊ บเดี๋ยว พี่แตง่ ไมน
่ าน” ดูพ่ีสาวดิแทนที่จะไลก
่ ลั บสนั บสนุ นมั นด้ วยการขยั บเก้ าอี ้อีกตัวมา
ให้ จนได้
“ไทน์มดั ผมหน้ ารอพีเ่ ลย เดี๋ยวขอหารองพื ้นที่เข้ ากับหน้ าเรากอ ่ น” คนตรงหน้ าก้ มๆ เงยๆ ล้ วงเอาของในกลอ่ งพลาสติก
ใส สว่ นหน้ าที่ของผมคือการหยิบยางรั ดขึ ้นมามั ดผมที่ปรกหน้ าอยู ่
“กูมดั ให้ ” เสียงทุม

้ แทรกขึ ้นมา
“ไมต
่ อ
้ งกูมดั เองได้ ”
“หูยยยยยยยยยยยยยย”
ปากพูดออกไปแบบนั นแต่
้ มือมั กช้ าอีกฝ่ ายไปก้ าวหนึ ง่ เสมอ จนทาให้ คนรอบข้ างหวีดร้ องระงมไปทั ว ่ ห้ อง เมื่อเจ้ าตัว
จั ดการหยิบยางมั นผมตรงหน้ าขึ ้นมาและรวบเอาไว้ ด้วยทา่ ทางเก้ ๆ กังๆ สาบานได้ วา่ มึงตังใจมั
้ ดผมกูไมไ่ ด้ กาลั งกระชาก

หัวกูมาแหก เจ็บสั ด
แล้ วมือมึงนี่ สากใช้ ได้ เลย ลูบหน้ าผากกูทีอยา่ งกับสครั บสมุนไพรล้ านแปดผสมหินทรายหยาบๆ หนึ ง ่ กามือ
“แบบนี ป
้ ่ ะ”
่ งึ ” ใบหน้ าคมที่อยูใ่ นมา่ นสายตาทาเอาผมเผลอใจสั น

“ก็แล้ วแตม
่ ซะดื ้อๆ ริ มฝี ปากได้ รู ปเม้
มเข้ าหากัน สายตาจดจ้ องกับ
ชอ่ ผมข้ างหน้ าไมก ่ ี ้เป็ นเรื่ องยากเย็นแสนเข็น
่ ะพริ บ ราวกับการมั ดผมแคน
“หน้ าผากกว้ างอยา่ งกับราชมั งคลาเลย” กาลั งเคลิ ้ม พากูอารมณ์ดิ่งอีกละ
“เกลียดมึงวะ่ ”
“วั นหลั งขอยืมไปซ้ อมเตะบอลกับเพื่อนนะ”
“โคตรเหี ย้ ”
นี่ คือผลจากการลองเรี ยนรู้ กนั และกันมาได้ พกั หนึ ง่ ใชห่ รื อไม่ บอกตรงๆ กูไมเ่ ห็นความดีอะไรในตัวไอ้ สารวั ตรเลย สั มผั ส
ได้ อยา่ งเดียวคือความกวนบาทาแบบอินฟิ นิ ตี ้ และไมร่ ้ ูวา่ วั นไหนประสาทจะแดกหัวกูให้ ตายหา่ ไป
ผมนั ง่ ลงตรงเก้ าอี ้ตัวนุ ม่ ตรงหน้ าเป็ นรุ ่ นพี่หลีดปี สูงที่สวยหยดราวกับนางฟ้ ากาลั งก้ มหน้ าก้ มตาเลือกรองพื ้น หลั งจาก
หวีดร้ องไปกับก๊ วนเพื่อนของแกเสร็ จ สั กพักมือบางก็จดั การเกลีย ่ ลงบนหน้ าของผมอยา่ งนุ ม่ ละมุนพาเอาเคลิ ้มไปเลย
“เทรนดห
์ น้ าวอกมาแรงเชียว”
่ ีป่ี มีขลุย ่
“…!!” เป็ นอั นต้ องสะดุดกึกกับเสียงโมโนโทนที่ดงั แทรกขึ ้นมาอยา่ งไมม
“ไมว่ อกนะน้ องสารวั ตร ไทน์เป็ นคนขาวสีนี ้พีว ่ ่าพอดีเลย” คาพูดของมั นไมใ่ ชแ ่ าให้ หน้ ากูเจื่อนครั บ แตน
่ คท ่ ่ี เลน
่ ช็อกกัน
ทั งหมดทั
้ งมวล
้
“รองพื ้นดี หน้ าคนไมด

่ ”ี
“หาเรื่ องเหรอมึง”
“ลงไมล่ งก็ไมไ่ ด้ ตา่ งกันมากหรอกน่า”
เห็นไอ้ สารวั ตรบน ่ ยุด ผมเลยสง่ สายตาขอร้ องให้ พี่เขาลงรองพื ้นบางๆ เข้ าไว้ อยา่ งน้ อยก็กนั เหนี ยวเผื่อตีน
่ งุบงิบไมห
ควายๆ ของมั นปลิวไปติดคอ ไอ้ นี่ มนั ยิง่ เดาอารมณ์ยากอยูด่ ้ วย
มือขาวหันไปหยิบแป้งฝุ่ นมาทาบนหน้ า เสร็ จสรรพก็กลั บมาจั บแปรงเตรี ยมจุม่ อายแชโดร์ สนี ้าตาลออ่ น
“ไมล่ งก็ดีอยูแ่ ล้ วนะครั บ” เอาอีกละ แมง่ ขั ดจนพี่กยู อมวางแปรงอะ่ ไมร่ ้ ู จะเกรงใจอะไรนั กหนา ปั ญหาคือผมไมเ่ ถียงกลั บ
ด้ วยนะ ถามวา่ เกรงใจมั ยก็
้ ขอตอบเลยวา่ ไม่ แตถ ่ า้ ถามวา่ กลั วมั ยกู
้ ตอบเลยวา่ ใช!
่
หลั งจากนั นการแต่

้ งหน้ าก็เต็มไปด้ วยความทุลกั ทุเลเพราะมีมารคอยขั ดขวางอยูต่ ลอดเวลา พอพีเ่ ขาจะหยิบอายสไ์ ล
เนอร์ ...
“ตามั นดาเป็ นแพนด้ าแล้ ว ไมต

่ อ
้ งเขียนหรอกครั บ”
พอเปลีย ่ นไปหยิบบรั ชออนไว้ ลงแก้ ม...
“เดีย ๋ วได้ กลายเป็ นลิงบาบู”
เปลีย ่ นไปหยิบลิปสติกสีออ่ นๆ ขึ ้นมาบ้ าง...
“ลิปมั นอยา่ งเดียวก็โอนะ”
“สรุ ปไมแ
่ ตง่ แมง่ แล้ วดีมยั ้ ” ผมพูดเสียงดังจนแทบจะพน
่ น ้าลายใสห
่ น้ าไอ้ สารวั ตร
“ดีเลย วั นนี ้ไมไ่ ด้ เอาไอ้ เช็ดๆ มา ตกลงตามนี ”้
“เขาเรี ยกวา่ รี มฟ
ู เวอร์ เว้ ย แล้ วที่พดู เนี่ ยคือกูประชดเข้ าใจมั ย้ ”
“ไมเ่ ข้ าใจ”
“ก็หดั เข้ าใจตอนนี ้ซะสิ”
“แล้ วมึงจะแตง่ อะไรนั กหนาละ่ แคน

่ ี ้กโ็ คตรน่ารั กแล้ ว”
“…”
“จะน่ ารั กให้ คนอื่นชอบมึงเพิ่มอีกเหรอ เซ็งว ่ ะ”
จากนั นมั
้ นก็ลกุ ออกจากเก้ าอี ้ เดินปึ งปั งออกห้ องไปเฉย เงียบฉี่ กนั ทั งห้
้ อง งงงวยกัน
ทั งกลุ
้ ม่ นี่ คือวั นเมนสม

์ าของมนุ ษย ์
เมียแตก ่ ล้ ามขากระทิงอยา่ งไอ้ สารวั ตรถูกมั ย้ หัวใจ...
ฟุตบอลนั ดสาคั ญที่ทกุ คนตังตารอใกล้

้ เข้ ามาถึง หน้ าที่ของผูน
้ าเชียร์ มหา’ลั ยอยา่ งผมคือการเดินแถวเข้ า
ไปเพื่อเต้ นเพลง
มาร์ ชเปิ ดสนาม ซึง่ นั กเตะทั งสองฝั
้ ่ งก็เตรี ยมพร้ อมกันอยูข่ ้ างสนามแล้ ว
วิศวกรรมศาสตร์ ใสเ่ สื ้อบอลสีแดงเลือดหมู ขณะที่รัฐศาสตร์ นนใส ่

ั ้ เสื ้อสีขาวตัวเดิมที่แสนคุน
้ ตา แต!
่ !
“กรี๊ ดดดดดดดดดดด”
เสียงหวีดร้ องของกองเชียร์ รอบสนามไมไ่ ด้ สง่ มาให้ ผมและทีมผูน ้ าเชียร์ อยา่ งที่คดิ เพระเรากาลั งเดินกลั บเข้ าข้ างสนาม
แล้ ว จะมีกแ ็ ตน่ กั เตะของทั งสองที
้ มเทา่ นั นที
้ ่กาลั งวิง่ เข้ าสูส ่ นามอยา่ งกระฉั บกระเฉง เสี ย้ ววินาทีทผี่ มเดินสวน
กับคนตัวสูง
ผั วของคนคอ่ นมหา’ลั ย ความรู้ สกึ เดียวที่สมั ผั สได้ ก็คือฝ่ ามืออุน่ ๆ ของอีกฝ่ ายที่ขยี ้ลงบนหัวผมเบาๆ และเดินหน้ านิ่ งผา่ น
ไปเหมือนไมม ่ ีอะไรเกิดขึ ้น
่ บั กูอะ่ ไมเ่ หลือ หัวใจแมง่ เต้ นจนแทบทะลุอกแล้ วเนี่ ย

แตก
“สารวั ตรทาอะไรอะ่ เห็นน๊ าาาาาาาาาา เราเห็น”
“โอ้ วไม!
่ แอร๊ ยยยยยยยยย”
กลายเป็ นวา่ ผมถูกสายตาแร้ งทึ ง้ จากบรรดาเมียๆ ของมั นสง่ มาให้ อยูพ่ กั ใหญ่ กอ
่ นจะถูกแยง่ ความสนใจไปอยา่ งรวดเร็ ว
เมื่อมีการแนะนาตัวนั กเตะอยา่ งเป็ นทางการ หลั งจากทั งสองที
้ มมีการวอร์ มสนามกอ ่ นหน้ านั นแล้ ว
์ ี ้มันยิง่ ใหญข่ นาดไหนถึงทาให้ ทีมสิงหข์ าวที่รุ่นพี่แมง่ คีปลุคมานานนมพังทลายลงในวั นนี ้
แตไ่ มร่ ้ ูนะวา่ บอลแมตชน
เนื่ องจากเสื ้อบอลสีขาวที่ผมเห็นจนชินตามีสงิ่ ที่แตกตา่ งไปจากเดิมจนกลายเป็ นเรื่ องน่าตื่นเต้ นสาหรั บกองเชียร์ และทีม
เมียสารวั ตรเป็ นอยา่ งมากโดยเฉพาะ...
“ขาวโอโม่ เบอร์ สบ
ิ สอง!”
“กรี๊ ดดดดดดดดด ผั วขา”
“สารวั ตร~” เสียงตะเบ็งเซ็งแซด

่ งั ก้ องไปทั ว ่ ทั งบริ
้ เวณ พร้ อมกับเสียงหั วเราะแบบเอ็นดูสง่ ให้ คนทีย ่ ื
นอยูก่ ลางสนาม
เนื องๆ ไอ้ สารวั ตรค้ อมตัวเล็กน้ อยเป็ นการทาความเคารพ ที่บอกวา่ รั ฐศาสตร์ แปลกไปกวา่ วั นอื่นก็คอื ตรงนี ้แหละ ปกติไอ้
สารวั ตรจะใสเ่ สื ้อซึง่ สกรี นคาวา่ ‘ศาลาวั ด’ หมายเลขสิบสองเอาไว้ กลางหลั ง หากแตว่ นั นี ้...
่ ่ีมีคาวา่ ‘ขาวโอโม’
เสือกใสเ่ สื ้อตัวใหมท ่ ตัวเทา่ บ้ านออกมาอวดสายตาประชาชนให้ ช็อกตายเลน
่ ซะอยา่ งนั น้
ขออีกทีนะครั บ ผมขออีกที ไอ้ เหี ้ยยยยยยยยยยยยยยยยย
ไปเอาความมั น่ ใจมาจากไหนวา่ ตัวเองขาวโอโม่ สีผิวผมกับมั นนี ต่ า่ งกันเยอะอยูก่ ยู งั ไมก ่ ล้ าบอกวา่ ตัวเองขาวออร่าราศี

จั บเทา่ มั นเลย มั น่ หน้ าไปอี๊กกกกกกก หรื อรู้ วา่ ตัวเองจะแพ้ เลยเลน
่ สงครามประสาทใสค ่ แูู่่ ขง่ แมง่ แทน
ไอ้ แมนก็ไมน่ ้ อยหน้ า ด้ านหลั งเสื ้อมั นสกรี นข้ อความ ‘แมนโอ้ โห’ ไว้ เหมือนกัน เอาเป็ นวา่ ไมว่ า่ จะผูเ้ ลน
่ คนไหนของ
รั ฐศาสตร์ ตัวจริ งหรื อสารองแมง่ ก็มีสโลแกนประจาตัวตรงกลางหลั งเสื ้อหมดทุกคน เหยดแหม่
ปี๊ ดดดดดดดดด
เสียงนกหวีดเป่ ายาวจากกรรมการดังขึ ้น กอ
่ นลูกกลมๆ ตรงกลางสนามจะถูกเท้ าของใครคนหนึ ง่ ออกแรงเขีย ่ ซึง่ นั น่ ก็เป็ น
สั ญญาณบง่ บอกได้ เป็ นอยา่ งดีวา่ ฟุตบอลนั ดประวั ติศาสตร์ เลือดตาแทบกระเด็นระหวา่ งวิศวกรรมศาสตร์ และรั ฐศาสตร์ ได้
เริ่ มขึ ้นแล้ ว
หลีดมหา’ลั ยก็มีหน้ าที่เต้ นเชียร์ อยูข่ ้ างสนามเนี ย ่ แหละครั บ แตพ

่ อบอลถูกเตะไปใกล้ ๆ โกลลข์ องฝั่ งสิงหข์ าวทีไรกูกเ็ ป็ น
อั นใจหายใจควา่ เต้ นผิดๆ ถูกๆ บอกตามตรงแบบไมอ่ ายเลยนะวา่ แอบเชียร์ แมง่ อยูไ่ ง ไมอ่ ยากให้ แพ้ แม้ กจู ะเคยพนั นกั บ
พวกไอ้ แมนแบบมั น่ หน้ าแคไ่ หนก็ตาม
“ตอนนี ส
้ าธิต เบอร์ 8 ลากบอลมาแล้ วครั บ สง่ ตอ่ ให้ สท
ิ ธชั ย แล้ วก็ลาก...ลาก โอ้ โห! เกือบแมง่
แล้ วโดนบอสจิ ้มลิ ้มจากฝั่ ง
สิงหข์ าวแยง่ บอลไปได้ ซะกอ่ น”
็ วดหัวชื่อบนหลั งเสื ้อทีมไอ้ สารวั ตรอีกพักใหญ่ สั ด! ฟั งแล้ วประสาทจะแดกชิบหาย

นอกจากปวดหัวเสียงพากยแ์ ล้ ว กูกป
“เอาใหม่ คราวนี ้ได้ ลกู เตะมุม แตก ็ ..โอ้ โหวิศวะเบอร์ 4 ยิงติดคานไป”

่ .
ทุกคนลุน้ จนตัวโกง่ โกง่ ไปแล้ วไอ้ เหี ้ย หมายถึงกูเนี่ ยไมอ่ ยากเต้ นแล้ วหั วใจกูจะวาย ไมเ่ คยดูบอลนั ดไหนแล้ วรู้ สกึ ทรมาน
ขนาดนี ้มากอ่ นเลยในชีวต
ิ
้ ารวั ตรเบอร์ 12 ได้ เปลีย ่ นชื่อแล้ วนะครั บ เบอร์ เดิมแตช่ ่ือใหม่ ขอต้ อนรั บ...ขาวโอโมท
“วั นนี ส ่ ่ีได้ บอลไปครองแล้ ว ”
กู
เครี ยดดดดด
่ ่ีเครี ยดกวา่ คือบรรดาแฟนคลั บของมั น เลน

“กรี๊ ดดดดดดดด” แตท ่ ไมด
่ สู ผ
ี ิวเลยสั ด ดิ ้นเร่าๆ ถา่ ย
รู ปจากมุมไกลกั นจ้ าละ่
หวั น่
“ขาวโอโมส
่ ้ ๆู ขาวโอโมส
่ ้ ตู าย แอร๊ ยยยยยยยย”
“ลากมาแล้ วครั บ แมนโอ้ โหสง่ ตอ่ ให้ ทีโมเอะ และ...และ...”
“…”
“ยิง!!”
“โห...ปลิวไปไกลถึงสีลมเลย เสียดายไมต
่ งุ ตาขา่ ย”
คนพากยบ ์ อลก็มนั สอ์ ยา่ งกับพากยเ์ รื อหางยาว กองเชียร์ ก็บดิ เร่าๆ จะตายซะให้ ได้ สว่ นผมก็มีสภาพไมต ่ า่ งกันถึงกับ
เหงื่อตกรุ ่นพี่เลยให้ หยุดพักกันกอ ่ น ไอ้ พระเอกสามตัวก็ทางานกันดีสดุ ๆ เลน ่ นจะยื่นให้ กบั ผมด้ วยสีหน้ า
่ เสิร์ฟน า้ กันสนุ กกอ
เหนื่ อยออ่ นสุดชีวติ
“มึงวา่ มั นจะชนะมั ยวะ

้ ” คาถามนี เ้ ป็ นของไอ้ โอมครั บ แตก
่ เู องก็ตอบไมไ่ ด้ เว้ ยรู้ แคว่ า่ ...เชียร์ มนั อะ่
“ไมร่ ้ ู ”
“กูวา่ ชนะวะ่ มั นอุตสา่ หข์ าวโอโมม

่ าซะขนาดนั นต้
้ องเป็ นเคล็ดชั วร์ ” กูขอซื ้อคานี ท
้ ิ ้งแบบตลอดชีวติ เลยได้
มยั ้ เอียนจนจะ
อ้ วก
“แตน
่ น
ั ่ ก็แชมป์หกสมั ยไง”
“นั น
่ นที่จะมีพวกเหี ้ยนี เ่ ข้ ามาเว้ ย เฮ้ ยนั น่ ไง!” ท้ ายประโยคของไอ้ โอมเบนความสนใจของผมไปได้ ทงหมด
่ มั นกอ
ั้ เมื่อลูก
บอลกลมๆ ถูกเตะกลิ ง้ ไปใกล้ กบั ผูร้ ั กษาประตูฝั่งรั ฐศาสตร์ เสี ้ยววินาทีท่ีเสียงกรี ดร้ องจากรอบสนามดังขึ ้นพร้ อมกับอาการ
หายใจไมท ่ วั ่ ท้ องของผมกาเริ บ บอลลูกนั นก็
้ ถกู เตะจนตุงตาขา่ ยตอ่ หน้ าตอ่ ตา
“เกียร์ ซี๊ดดดดดดดดดของเรานาสิงหข์ าวไปแล้ ว 1-0 คร้ าบทา่ นผูช้ ม”

มีทงเสี
ั ้ ยงยินดีและโหร่ ้ องอยา่ งไมพ
่ อใจมาจากทุกฟากของสนาม แตเ่ กมก็ยงั ดาเนิ นตอ่ ไปแบบไมม
่ ีสะดุด ตลอดเกมใน
ครึ่ งแรกมีการเปลีย ่ นตัวผูเ้ ลน่ ทั งการเตะสกั
้ ่ นั ่ ก็ถือเป็
ดขากันเกิดขึ ้นจนบาดเจ็บหามสง่ ไปรั กษากันวุน่ วายแตน
นเสน่หข์ อง
ฟุตบอล กระทั ง่ ครึ่ งแรกจบลงที่สกอร์ 2-0 ทาเอาฝั่ งสิงหข์ าวพากันเครี ยดเดินคอตกออกจากสนาม
ไอ้ สารวั ตรเดินเหงื่อซึมมาข้ างเก้ าอี ้พร้ อมกับเพื่อน มีพ่ีๆ สต๊ าฟคอยสง่ น า้ และผ้ าเย็นให้ อยา่ งดี ผมก็นงั ่ อยูไ่ มใ่ กล้ ไมไ่ กล
่ ิดเข้ าไปรบกวนสมาธิและการวางแผนของนั กเตะ จะมีกแ
แตไ่ มค ็ ตไ่ อ้ เหี ้ยเนี่ ยแหละที่กวนสมาธิกอู ยูไ่ ด้ ไอ้ สาด
ร่างสูงเดินตรงดิ่งมาหาผมพร้ อมกับขวดน ้าที่ดมื่ ไปแล้ วครึ่ งหนึ ง่ ทิ ง้ ตัวลงนั ง่ เก้ าอี ้ข้ างๆ พร้ อมกับหอบหายใจออกมาอยา่ ง
หนั ก
“เหม็นเหงื่อวะ่ ขยั บไปนั ง่ ไกลๆ เลย”
“กูจะนั ง่ ตรงนี ”้ บอกกอ่ นเลยนะครั บวา่ คาพูดอะไรก็ทาลายมั นไมไ่ ด้ เราเลยปลอ่ ยให้ ความเงียบได้ ทาหน้ าที่ของมั นไปสั ก
่ นที่ผมจะทนไมไ่ หวเป็ นฝ่ ายเริ่ มประเด็น
พักหนึ ง่ กอ
“ไมต่ อ
้ งคิดมาก แพ้ ก็ไมเ่ ป็ นไร” พูดเปรยออกไปซึง่ ก็ร้ ูดีวา่ มั นคงได้ ยินทุกประโยค สาหรั บไอ้ สารวั ตรอาจจะเสียใจนะครั บ
แตใ่ นใจกูน่ี ลงิ โลดเต็มทีเ่ มื่อนึ กถึงคาท้ าที่เคยพูดกับพวกไอ้ แมนไว้
“ไมไ่ ด้ คิดมาก แคร่ ้ ู วา่ มึงเชียร์ กกู ็ดีใจแล้ ว”
“อืม...แล้ วนึ กยั งไงวั นนี ้ถึงใสเ่ สื ้อทุเรศๆ แบบนี ้มาวะ”
“กูขาวใสเ่ สื ้อตัวนี ้กถ

็ กู แล้ ว” มึงผิวแทนไอ้ สดั แตพ
่ ด
ู ไปก็เทา่ นั นไม่
้ อยากเถียงให้ มาก
ความเลยเลือกเงียบ
“แล้ วตั วนั นไปไหน

้ ” ตัวเกา่ ที่มน
ั ใสแ่ ขง่ ทุกแมตช์ นึ กวา่ จะเป็ นเสื ้อนาโชคให้ กบั มั นซะอีก แตไ่ อ้ สารวั ตรก็ไม่
ได้ ตอบคาถาม
ข้ อนี ้ของผมนอกจากนั ง่ นิ่ งๆ โดยไมพ
่ ดู อะไรแม้ แตค่ าเดียว
เสียงตะเบ็งรอบข้ างยั งคงดังขึ ้นมาอีกหลายระรอก รุ ่นพี่หลายคนสะกิดเรี ยกตัวไอ้ สารวั ตรให้ ไปถา่ ยรู ป สว่ นผมก็หยิบมือ
ถือขึ ้นมาเลน
่ แก้ เซ็ง และตอนนั นเองที
้ ่ผมได้ เห็นวา่ กระแสใหมจ่ ากทีมเมียสารวั ตรได้ ถกู สร้ างขึ ้นเต็มหน้ าไทม ์
ไลน์
‘ขาวโอโมน ่ ่ ารั กมากกกกกก’

‘หวี ดแรงผูช้ ายของฉั น เห็นแลว้ อยากจะพาลงไปซั กกั บสามี อีกรอบ’
‘ตอนนี ส้ ารวั ตรจี บคนอื น
่ อยู ่ งั น้ เราจี บขาวโอโมแ
่ ทนก็ได’
้
‘อยากซั กแรงๆ ให้ขาดคาใจ 5555555555’
‘เอาอี กลูก ฮอตให้ถึงใจยั งไงพีก่ เ็ ปย’
์
ความดังนี ม่ ีรัศมีตีกว้ างไปเกือบสิบกิโลเมตร ปลอ่ ยกูเสือกอยา่ งมีความสุขไปได้ ครู ่ หนึ ง่ ร่างสูงก็เดินกลั บมานั ง่ ที่เดิมพร้ อม
กับถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ คนนี่ ยืนล้ อมหน้ าล้ อมหลั งเต็มไปหมดแตม ่ นั ก็ดไู มใ่ สใ่ จกับสายตาของใครแม้ แตค ่ นเดียว
“เป็ นอะไร เจ็บตรงไหนหรื อเปลา่ ” ปากถามหากแตต

่ าก็กม
้ ลงสารวจตังแต่
้ เขา่ ลงไปจนถึงปลายเท้ า
“ไมเ่ จ็บ”
“เหลืออีกสิบนาทีลงสนามแล้ ว ฟั งเพลงแก้ เครี ยดมั ย้ ”
ผมเสนอ ไอ้ สารวั ตรเลยพยั กหน้ าคว้ ามือถือในมือของผมไปกดหน้ าตาเฉย
“มีสายสมอลทอร์ คป่ ะ”
่ นจะก้ มลงไปหยิบกระเป๋ าเป้ที่อยูใ่ ต้ เก้ าอี ้ขึ ้นมา ล้ วงหาหูฟังสีขาวที่มกั พกไปด้ วยเสมอพลาง
“อืม” ตอบกลั บไปเบาๆ กอ
ยื่นให้ เจ้ าตัวไป
มือหนารั บสิง่ ที่ผมยื่นให้ ยดั หูตวั เองข้ างหนึ ง่ สว่ นอีกข้ างยื่นให้ กบั ผมเป็ นการถามความเห็น แตส
่ ายตามั นไมใ่ ชอ่ ยา่ งนั น้
ครั บ สายตามั นโคตรบั งคั บให้ กรู ับไปเลย
“เปิ ดซาวน์คลาวดน
์ ะ”
“แล้ วแตม ่ งึ เถอะ” วา่ พลางสอดสมอลทอร์ คข้ างหนึ ง่ ใสห ่ ู รอจั งหวะให้ ไอ้ สารวั ตรได้ เลือกเพลงตามใจชอบ ต้ องเอาใจมั น
้ งแพ้ เลยต้ องหาเรื่ องปลอบใจกันนิ ดหน่อย
หน่อยครั บเพราะรู้ แน่แล้ ววา่ ยั งไงก็ตอ
ซาวน์คลาวดเ์ ป็ นเหมือนแอพพลิเคชัน่ เพลงอยา่ งหนึ ง่ คล้ ายเป็ นแหลง่ รวมพลของคนที่ชอบฟั งเพลงเหมือนกันมาอยู ่

ด้ วยกัน คนไหนฟั งเพลงคล้ ายกับเราก็เลือกกดติดตามได้ ซึง่ คนอยา่ งไอ้ สารวั ตรคงไมพ ่ ลาดอยูแ่ ล้ วเพราะมีเพลงอินดี ้ให้ มนั
ฟั งเพียบเลย
ลืมตามองฟ้ าวั นใหม่ มองไปดว้ ยใจทีว ่ ่างเปลา่

ลืมเรื ่องร้ายๆ วั นเกา่ เมื ่อวั นทีเ่ ศร้าไดผ
้ า่ นพน
้ ไป
เพลงที่กาลั งก้ องอยูใ่ นหู ชื่อเพลงวา่ ‘ให้ เธอ’ ของวงสครั บ วงเดียวที่ผมคลั ง่ ไคล้ และไอ้ สารวั ตรเองก็ร้ ูดี...
ออกเดิ นทาง ตา่ งคนผา่ นมาด้วยกัน
บางทีอาจมี ผิดพลาดกันไป
บางวั นทีฉ่ นั เริ่ มทอ
้ มี เธอคอยปลอบใจ
รู้ อยู.
่ ..ฉั นให้เธอทุกอยา่ ง
“รู้ อยู. ่ ..ฉั นให้ เธอทุกอย ่ าง” เสียงของไอ้ สารวั ตรดังซ้ อนทั บกับเสียงพี่เมื่อย มือซ้ ายของมั นเลือ่ นมาจั บมือขวาของผมไว้
แนบแน่นพร้ อมกับจ้ องมองตาเหมือนต้ องการจะบอกอะไรบางอยา่ ง
เมื ่อมี เธอร่ วมทาง ไมว่ า่ นานเทา่ ไร ฉั นอยูต

่ รงนี ้
“เมื่อมีเธอร่วมทาง ไมว่ า่ นานเทา่ ไร ฉั นอยูต ่ รงนี ”้
แตย่ งั น้อยไป...จะมี สิง่ ดีๆ

“แตย่ งั น้ อยไป...จะมีสงิ่ ดีๆ”
มากกวา่ เดิ มทุกที และไมพ

่ อแคน่ ้ี ขอให้เธอจงมั น่ ใจ
“มากกวา่ เดิมทุกที และไมพ่ อแคน่ ี ้ ขอให้ เธอจงมั น่ ใจ”
เพลงทอ่ นสุดท้ ายกับสายตาจากอีกฝ่ ายที่ได้ รั บเป็ นเหมือนคาถาม ย ้าซ า้ ๆ เหมือนเดิมจนทาให้ ผมหลุดยิ ้ม มั นเองก็ยิ ้ม ไอ้
สั ด! เสียงเหี ย้ ขนาดนี ้ทาไมกูถึงต้ องยิ ้มด้ วยวะ
ที่สาคั ญคือกูเสือกพยั กหน้ าด้ วย ผมรู้ สกึ วา่ ตัวเอง...เริ่ มเชื่อใจในตัวมั นไปทีละนิ ด ทีละนิ ดจริ งๆ
มี ฉนั วั นนี ้ ใครไมส

่ นใจ อยากใหเ้ ธอรู้ จะมี แคส
่ องเรา…
“ว๊ ายยยยยยยยยไอ้ ไทน์แพ้ ”
“อุ๊ยตายมีคนแพ้ ทายผิดรี บทาตามสั ญญาเลย” เสียงที่ดงั ก้ องอยูใ่ นหัวของผมเป็ นของบรรดาแก๊ งสิงหข์ าวที่วงิ่
มารุ มมาตุม
้ ผมไมห
่ ยุด หลั งจากนั ดนี ้รัฐศาสตร์ พลิกสถานการณ์มาชนะได้ อยา่ งน่าโมโห
ความจริ งมั นควรจบด้ วยสกอร์ 2-2 นั น่ แหละครั บ แตก ่ รรมการสั ง่ ให้ มกี ารเตะลูกโทษตัดสิน ผลที่ออกมาก็อยา่ งที่เห็น
่ ตกให้ รั ฐศาสตรตีตื ้นเป็ น 1-2 ในครึ่ งหลั งอีก
แถมไอ้ สารวั ตรยั งเป็ นคนยิงตีไขแ
สุดท้ ายเรื่ องเลวร้ ายก็มาตกอยูท่ ่ก

ี คู รั บ ล้ อมกันเต็มเลย ดีท่ีกองเชียร์ คนอื่นกลับแล้ วจะเหลือก็แตเ่ พื่อนกูกบั ไอ้ พวกเหี ย้
เนี่ ยแหละ
“เออๆ พรุ ่ งนี ้กูลง”
“ไมไ่ ด้ ครั บเพื่อนไทน์มงึ อยา่ มาบิดพลิ ้ว บอกรั กเพื่อนกูซะกูจะได้ รี บกลั บ”
“ไมม
่ ีรูปให้ ลง ขอหารู ปกอ
่ น”
“ไมต ้ งๆ กูมี เดี๋ยวสง่ เข้ าไลน์ให้ ” เกลียดไอ้ โอม มึงมีรูปกูกบ

่ อ
ั ไอ้ สารวั ตรตอนไหนไม่
ทราบ แตห ่ ลั งจากสงสั ยไปได้ ไมถ
่ งึ
สามสิบวิ รู ปที่ปรากฏตรงหน้ าก็ทาเอาผมอ้ าปากค้ างทั นที
แสรดดดดดดด ยอ่ งมาถา่ ยตอนกูกบั ขาวโอโมก

่ าลั งนั ง่ ฟั งเพลงด้ วยกันแถมหน้ าของเรายั งยิ ้มแป้นเหมือนมีความสุขเต็ม
แก่ ตีนกานี่ บานเชียว
“รู ปนี ้โอเคเลย สงสั ยเพลงจะเพราะมากกกกกกกก”
“ฮา่ ๆๆๆๆๆๆ”
“ลงเลย ลงเลย ลงเลย!”
“เอาดีๆ นะ คิดประโยคที่ดซู าบซึ ้งด้ วยนะ” ผมหันไปขอความชว่ ยเหลือจากไอ้ สารวั ตร แตเ่ หมือนมั นจะไมใ่ ห้ ความ
ร่วมมืออยา่ งที่คิด
“เออ! ลงก็ลงดิวะ กูคนจริ งเว ้ ย” ผมสูดลมหายใจเข้ าปอดเฮือกใหญ่ ยกมือถือขึ ้นมาด้ วยมือติดสั น่ เล็กน้ อยพร้ อมกับกด
เข้ าไปที่หน้ าแอพลิเคชั น่ อินตาแกรม
เลือกรู ปที่ไอ้ โอมสง่ มาให้ โดยไมค

่ ิดจะใสฟ
่ ิ ลเตอร์ ใดๆ ทั งสิ
้ ้น หากแตแ
่ คปชั น่ ...
คิดซึ ้งๆ ไมไ่ ด้ โว้ ยยยยยยยยยยย
พิมพเ์ สร็ จกดสง่ แมง่ เลย เพื่อนก็ไมเ่ ห็นด้ วยวา่ พิมพอ์ ะไรลงไป แตต
่ อนนี ้คิดวา่ คงรู้ แล้ วแหละเพราะเสียงแจ้ งเตือนดัง
ขึ ้นมาไมห
่ ยุ ดไม ห ย
่ ่ อน
ไอ้ สารวั ตรไมไ่ ด้ หยิบถือถือของมั นขึ ้นมา แตเ่ พื่อนแมง่ เสือกให้ อา่ นแล้ วไงมั นเลยหันมามองผม
“อั นนี ้จริ งจั งป่ ะเนี่ ย” เจ้ าตัวถาม ก้ มหน้ าลงมาจนแทบจะแดกหัวกูอยูร่ อมร่ อ
“อืม”
ประโยคที่เพิ่งพิมพล์ งไปยั งคงวนเวียนอยูใ่ นหัว…
Tine_chic ผมชอบสารวั ตรครั บ
ไอ้ สารวั ตรขยั บเท้ าเข้ ามาใกล้ เลือ่ นใบหน้ าคมเข้ มของมั นชิดกับใบหู แม้ แตล่ มหายใจอุน่ ๆ ที่กระทบลงบนต้ นคอยั งทา
ให้
รู้ สกึ ขนลุกชั นได้ เลย
“ไมไ่ ด้ หยิบมือถือมาจากห้ องแตก ่ อ็ ยากบอก คณะกูเขาท้ าให้ ใสเ่ สื ้อสกรี นลั กษณะของคนที่ตวั เองชอบลงไปบนหลั งเสื ้อ
ขาวโอโมอะ่ ไมใ่ ชก
่ ู แตเ่ ป็ นมึงตา่ งหากละ่ ควายน้ อย”
“...!!”
“กูชอบมึงนะ”
“...”
“ไม่ สิ โคตรชอบเลยต่ างหาก”
เฉลยกูด้วยประโยคแบบนี ้ดา่ กูวา่ ควายเผือกดีกวา่ ครั บกูขอร้ อง...
ชายได ้ชายคือยอดชาย ชายได ้ตุด
๊ คือยอดมนุ ษยอ์ ล
ุ ตร า้ แมน
‘รั ฐศาสตร์เมือ
่ วานสุดยอดมากคะ่ พลิกล็อกมาชนะจนได ้ และตัวจริ งของเราก็ทาสาเร็จ #ทีม
เมียสารวั ตร’
‘หลอ่ มากคา่ าาาาาา เมือ ่ วานสามีหลอ่ มากจริ งๆ’
‘อยา่ งจี้ แตห
่ ลอ่ คือทาอะไรไมผ
่ ดิ #หลงขาวโอโมห ่ ัวปั กหัวปา’
‘ขาวโอโม่ แมนโอ โ้ ห ทีโมเอะ บอสจิม ้ ลิม
้ บิ๊ กตาโต ทีมมองแฉะ แก๊งสารวั ตรมีความตลก!’
‘สงิ หข์ าวสุดยอด แตข่ าวโอโมอ่ ะ่ สุดๆ’
่ งึ เลทไปชวั ่ โมง
กวา่ แถม
“กูเรี ยกมากีโ่ มงไมท ่ ราบครั บพวกน ้องมึงทั ง้ หลาย นั ดห ้าโมงครึ ง่ นี ม
ยั งหยิบโทรศั พทม์ าเลน่ อีก ไอ ้ไทน์!!”
“จะ...จา๋ ” ผมถึงกับสะดุ ้งจนตัวโยนหันไปมองคนทีย ่ นื หน ้ายั กษ์ อยูต

่ รงกลางห ้อง
พร ้อมกับ
สายตาของเพือ ่ นๆ ทีห
่ ันมามองเป็ นตาเดียว ด ้วยเห็นวา่ ความชค ิ ไมอ่ าจนาพาให ้กูรอดพ ้นจากฝ่ า
ตีนไอ ้พีด
่ ม
ิ ได ้ ผมจึงคอ่ ยๆ ซุกมือถือกลับเข ้าไปในกระเป๋ ากางเกงอยา่ งแนบเนี ยนทีส ่ ด
่ วานบิ๊ กแมตชร์ ะหวา่ งรั ฐศาสตร์และวิศวกรรมศาสตร์จบลงอยา่ งสวยงามด ้วยการดวลจุด

เมือ
โทษ จนกลายเป็ นเรื อ ่ ตะลึงเพราะสงิ หข์ าวได ้พลิกหน ้าประวั ตศ
่ งตืน ิ าสตร์มหา’ลั ยใหมท
่ ั ง้
หมด
ด ้วยการล ้มแชมป์ หกสมั ยลง ขณะทีอ ่ ก
่ พ ้กันนั ่ นคืออารมณ์หวีดของเหลา่
ี กระแสหนึ ง่ ก็มาแรงไมแ
บรรดาแฟนคลั บ
อยา่ งทีผ
่ มไลอ่ า่ นไปเมือ
่ ครู น ่ื ทีส
ั ่ แหละครั บ หลายคนยั งคงกระหน่ากรี๊ ดกับชอ
่น ่ กรี นบนหลั ง
้ื ิ
เสอของพวกสงหข์ าวจนทาให ้เกิดปรากฏการณ์ถา่ ยรู ปติดแท็กเหลา่ นั กเตะลงบนอินสตาแกรม
ขนาดแก๊งเพือ่ นมั นยั งโดนกระหน่าหนั กขนาดนี้ ไมต
่ ้องสงสยั นะครั บวา่ ไอ ส
้ ารวั ตรจะรอดกับ
เขามั ย้
รอด
รอดก็เหีย
้ แล ว้ สาดดดดดดดดด นี น ื กมาได ้พักใหญร่ ป
่ ั ่ งเสอ ู ติดแท็กในไอจีของมั นก็ยังคงเด ้ง
ขึน
้ มาทุกๆ สามสบ ิ วิ เรี ยกได ้วา่ บรรดาเมียของมั นกะตัง้ ใจเอาให ้โทรศั พทแ์ มง่ ไหม ้กันไปข ้าง
“เมือ
่ กีก
้ พ
ู ด
ู วา่ ยั งไงไอ ้ไทน์” เอาแล ว้ ...ดิษทั ตแมง่ เลน
่ กูแล ้วไง
ตอนทีเ่ ลือ่ นหน า้ จอโทรศั พทก

์ ไ็ มไ่ ด ้ตัง้ ใจฟั งด ้วยเลยไมร่ ู ้วา่ จริ งๆ พีเ่ ขาพูดเรื อ
่ งอะไร แตจ่ ะ
ตอบวา่ ไมร่ ู ้มันก็ดท
ู เุ รศเกินไปผมเลยเลือกเดาบริ บททีน ่ ่าจะเกิดขึน ้ แทน
“พีพ
่ ด
ู เรื อ
่ งดนตรี ครั บ”
“เราจะเดินสายเลน
่ ดนตรี กันครั บ”
“อืม แล ้วไง”
“เพือ
่ โปรโมทกิจกรรมกอ
่ นถึงงานดนตรี Music festival ในเทอมหน ้า” เรื อ
่ งเดิมแตก
่ เู อามา
เลา่ ใหม่ แตเ่ พือ
่ ความอยูร่ อดจงหน า้ ด า้ นพูดตอ่ ไป
“แล ว้ การแสดงละ่ ”
“เออ่ ...น่าจะคิดกันเอาเองมั ง้ ...ครั บ”
“ใช!่ การแสดงอยา่ งทีบ ่ อก โชวแ์ รกเริ ม่ วั นศุกร์หน ้าเพราะฉะนั น

้ ต ้องเตรี ยมตัวและฝึ
กซอม ้
ตัง้ แตเ่ นิ น
่ ๆ เรื อ
่ งเพลงแล ้วแตจ่ ะคั ดสรรกันมาเอง ทีส ่ าคั ญการแสดงครั ง้ นี เ้ ป็ นการโชวเ์ ดีย
่ วของ
พวกน ้องใหมต
่ ้องตัง้ ใจให ้มากๆ”
“ฮะ! โชวเ์ ดีย ้ิ ประโยคของพีด

่ ว!” สน ่ ม
ิ ผมถึงกับโพลง่ ขึน
้ มาด ้วยความตกใจ เลน
่ เอาคนทีย
่ น
ื
อยูห
่ น า้ ห ้องถอนหายใจแรงๆ สาวเดินเข ้ามาจ ้องตากูเขม็ง
“กูบอกไปแล ว้ เมือ
่ กี้ มึงไมไ่ ด ้ยินเหรอ”
“ดะ...ได ้ยินครั บ” ตอนไหน อะไร ยั งไง เพือ

่ นบน ่ กันไปแล ้วหรื อยั งก็ไมส
่ ามารถรู ้ได ้ เหมือน
ประสาทรั บความรู ส
้ ก ึ ของผมขาดหายไปประมาณสามนาทีเพราะเป็ นชว ่ งเวลาทีใ่ ชเส ้ อ ื กเรื อ
่ ง
ของไอ ้สารวั ตรอยา่ งเมามั นอยู ่
“พวกทีไ่ มม
่ พ
ี น
้ ื ฐานเลยก็ต ้องแสดงเหมือนกัน เห็นทีจะต ้องให ้แสดงกอ
่ นอีกกลุม
่ แล ว้ มั ง้
”
ี งตะโกนโหร่ ้องแทบจะสาดน้ าตากันกระเด็น กลุม

่ ่ี ไมอ่ ้าววววววววว” ยั งเสย
“โหพ ่ ทีม
่
พ
ี น
้ื ฐาน
อยา่ งฝั่ งไอ ส
้ ารวั ตรก็หัวเราะชอบใจใหญ ่ แถมยั งมีหน า้ เสนอให ้พวกผมแสดงกอ
่ นอีกตา่ งหาก
“เอาละ่ ไมต
่ ้องเถียงกัน พวกฝึ กใหมเ่ ริ ม
่ ทีหลั งนั ่ นแหละ เผือ
่ งานพังกูจะได ้ไมอ่ ั บอายขาย
ขีห
้ น า้ คนอืน
่ เขา รอบนี จ้ ะมีการแสดงสามวั น วั นแรกเป็ นของปี หนึ ง่ วั นทีส ่ องปี สอง และวั น
สุดท า้ ยเป็ นของปี สงู เรามาเริ ม
่ จั บฉลากกันเลยดีกวา่ ”
“พีค
่ รั บ ผมอยากจะถามวา่ แพรจะได ้แสดงหรื อเปลา่ ” แม ว้ า่ จะต ้องโดนดา่ จนหูชาผมก็ต ้อง
ถาม แพรไมเ่ คยมาชมรมอีกเลยหลั งจากเราเลิกติดตอ่ กัน ความจริ งจะบอกวา่ เคลียร์กันจบแล ้วก็
ไมเ่ ชงิ แตผ ่ มเลวเอง พอไมแ
่ น่ใจอะไรสก
ั อยา่ งก็เลือกหายไปเลยไง
“น ้องแพรลาออกไปแล ้วไมร่ ู ้เหรอ”
“ไมค
่ รั บ”
“เพือ
่ นแมง่ ก็รู ้กันหมด”
้
“มึงไปซอมหลี ดไงเลยไมร่ ู ้ เขาฝากบอกมึงด ้วยวา่ เรี ยนหนั กเลยไมไ่ ด ้มาทีช่ มรมแล ้วละ่ ”
เพือ
่ นอีกคนทีน ่ ้างๆ ชว ่ ยไขความกระจา่ ง ผมก็พยั กหน ้าเข ้าใจอยา่ งน ้อยอีกฝ่ ายก็นก
่ ั ่ งอยูข ึ
ถึงกู
ละ่ ว ้า
่ !ิ ทาอะไรต ้องเห็นใจไอศกรี มทีก

ใชส ่ เู ลีย
้ งไปบ ้าง
้
“แยกย ้ายซอมเลยแล ้วกัน พรุ ง่ นี ก
้ จ
ู ะมาถามวา่ แตล่ ะคนเลือกเพลงอะไรบ ้าง เผือ
่ จะโคกับ
กลุม
่
อืน
่ ในชมรมได ้ถูก” ทีห
่ มายถึงคือคลาสกลอง เบส คียบ
์ อร์ดอะไรเทือกนั น
้ แหละครั บ
กลุม
่ ของไอ ้สารวั ตรแยกไปนั ่ งอยูม ุ ห ้อง นั ่ งปรึ กษาหารื ออะไรของมั นไป สว ่ นฝั่ งผมก็ไมม
่ ี
่ ม
อะไรมากคิดเพลงของใครของมั นโดยไมม ่ ใี ครเข ้ามาก ้าวกา่ ยนอกเสย ี จาก...
“ไทน์ขา~ ไทน์ขาเลือกเพลงอะไรอะ่ ”ไอ ้กรี น...
กูนก
ึ วา่ ตายหา่ ไปแล ้ว แมง่ เสอ ื กโผลม
่ าจากไหนวะ แถมมั นยั งเอาหน ้ามั นๆ รองพืน
้ ตกร่อง
มาถู
่ อีก กูบอกวา่ อยา่ ถูเสอื้ กูซก
แขนกูเลน
ั ยากนะแสรดดดด
“เรื อ
่ งของกูมงึ ไมต
่ ้องมายุง่ ”
“เค ้าวา่ จะเลน

่ เพลงของสครั บ ไทน์จะได ้ตกหลุมรั กเค ้าไง”
“เพลงเหีย
้ อะไรกูกไ็ มต
่ กหลุมรั กมึงหรอก”
“อยา่ มาทาเป็ นปากแข็ง ซอมกั ้ ั ่ เสริ มนะ เลน่ กีตาร์ได ้เมีย แตถ
่ ้าไทน์อยากเพลีย
บเรามีออฟชน
แนะนามาซอมที้ ห่ ้องเค ้าดีกวา่ เพราะพอเลน ่ เหนื อ่ ยแล ้วเราก็นอนด ้วยกันเลยไง อิอ ิ ฟิ น” ฟิ น
พอ่ ง! กลั ววา่ จะหลอนจนนอนไมห ่ ลั บเผลอกระทืบตุด ๊ ตกเตียงไป อะไรทีท ่ าให ้มันมั ่นหน ้าได ้ถึง
ขนาดนี ว้ ะ
“กินยาเขยา่ ขวดหรื อยั งเนี ย

่ ”
“ไทน์ เค ้ายั งชอบตัวอยูน ่ ะ ยั งอยากเข ้าไปอยูใ่ นสายตาตลอด” มั นพูดอ ้อนๆ ทาหน า้ ทาตา
แบบนี ค
้ งคิดวา่ ตัวเองน่ารั กมาก ตรงข ้ามกับคนมองอยา่ งกูเลยครั บทีเ่ ห็นแล ้วขนลุกเกรี ยวด ้วย
ความสยดสยองนี ถ ่ ้ายั งไมห ่ ยุดทาทา่ ทางแบบนี อ ้ ก ั พักวา่ จะขอตัวไปอ ้วกละ ไมไ่ หวจริ งๆ
ี สก
“กูชอบคนอืน
่ แล ว้ ”
“เค ้าเป็ นเมียน ้อยก็ได ้ ถึงแม ว้ า่ ไทน์จะชอบสารวั ตรเค ้าก็ยอม”
“ราคาญมึงวะ่ ไปไกลๆ ตีนกูด!๊ิ ”
“ไทน์...เรามาเป็ นแฟนกั นมั ย

้ ”
“...!!”
“เราเลน
่ ทา่ ยากได ส
้ บายเลย รั บได ้ด ้วยถ ้าไทน์จะไปเป็ นเมียคนอืน
่ ”
“เดีย ๋ วๆ ผีแรดอะไรเข า้ สงิ มึงเนี ย ้

่ กูต ้องการสมาธิถ ้าพูดมาอีกคากูกระทืบคาห ้องซอมเลยนะ”
พูดขูไ่ ปแบบนั น ้ ไอ ้กรี นมั นเลยยอมสงบปากสงบคา แตก ่ ย็ ั งไมเ่ ลิกพฤติกรรมชอบเอาหน ้ามาถู
แขน บางทีกเ็ ลน่ ปูไตใ่ ห ้กูสยิวเลน
่ เป็ นการฆา่ เวลา
้
ไอ ้สารวั ตรยั งคงซอมกี
ตาร์กับเพือ
่ นอยา่ งขะมั กเขม ้น ในขณะทีผ
่ มยั งไมร่ ู ้เลยวา่ จะเลือกเลน
่
่ ด ิ วา่ คงเป็ นเพลงของวงสครั บนั ่ นแหละ เพลงอะไรก็ได ้ทีค
เพลงอะไร แตค
่ อร์ดงา่ ยๆ จะได ้ไม่
ผิดพลาด แม ส
้ ว ่ นใหญจ่ ะไมม
่ เี พลงไหนงา่ ยเลยก็ตาม
“ไทน์เลือกเพลงได ้หรื อยั ง”
“กูบอกให เ้ งียบไง”
“เค ้าขอเสนอเพลงคูก
่ ัน เพราะเราจะได ้คูก
่ ันไง”
่ งสองเลยมึงอะ่ ”
“ประสาทเหรอ รั บยาชอ
“หยาบคาย”
ผา่ นไปชวั ่ โมงกวา่ ๆ จนแล ้วจนรอดผมก็ยังเลือกเพลงไมไ่ ด ้ ราคาญได ้ตุ๊ดยั กษ์กโ็ คตรราคาญ

แตไ่ ลเ่ ทา่ ไหร่มันก็ไมไ่ ปเลยจาต ้องนั ่ งฟั งมั นพูดพรา่ ร ้องเพลงหา่ เหวอะไรไมร่ ู ้จนหูแทบชา ไอ ้น่ี
มั นเร็วครั บ เลือกเพลงได ้พักใหญแ ่ ล ้วแตก ่ ด็ จ ู ะจมอยูก่ ับคอร์ดเพลงทีแ
่ ม ้แตค
่ อร์ดงา่ ยๆ
อยา่ งอี
ไมเนอร์กย็ ั งดีดเพีย
้ น
ิ ก็ไอ ้ตุด
กูเจอละ หนั กกวา่ คนชค ๊ ยั กษ์เนี ย
่ แหละ
คาดวา่ ถ ้าเลิกเลน
่ กีตาร์ได ้จะเสนอให ้มันไปสมั ครรั บจ ้างแบกปูนทางานกอ
่ สร ้าง ดูจะเข ้ากับ
รู ปร่างสูงชะลูดตูดปอดของมั นไมห ่ ยอก
้
“ซอมอี
กยีส ิ นาทีกแ
็ ยกย ้ายได ้ วั นนี ก
่ บ ้ จ
ู ะรี บปิ ดห ้องชมรมเคลียร์พนื้ ทีใ่ ห ้รุน
่
พีม ้
่ งึ ซอมต่
อ” พีด
่ ม
ิ
ชะโงกหน ้าแนบกับกรอบประตู หลั งจากแกออกไปเสวนาพาเพลินดา่ คนอืน ่ เขาไปซะทุกคลาส
้
แมง่ จั ดหมดแหละครั บตัง้ แตห
่ ้องซอมกี ตาร์ยันห ้องดนตรี ไทยทีแ่ ม ้ไมใ่ ชข ่ องมั นก็ยังไประรานเขา
อีก
ั ้ ก็จริ ง แตท่ ก
ดนตรี สากลกับดนตรี ไทยแบง่ ตึกกันคนละชน ์ ับบั นไดใชกั ้ บไอ ้
ุ คนคงรู ้ดีวา่ ลิฟทก
รุ น
่ พีเ่ หีย
้ นี ไ
่ มไ่ ด ้จริ งๆ กูยอม...
ผมเลือ
่ นโทรศพ ั ทม
์ อ
ื ถือขึน ้ มาเปิ ดคอร์ดเพลงทีส
่ นใจไปเรื อ
่ ยๆ ตอนนี ก้ ็มลี ส
ิ ตเ์ อา
ไว ้อยู ่
่ี ึ
ประมาณสถงึ ห ้าเพลงทีร่ ู ส
้ กชอบจริ งๆ จะยากก็ตรงคอร์ดเนี ย ่ แหละทีไ่ มก
่ ล ้าตัดสน ิ ใจเลือกสกั ที
“เดีย ้
๋ วเลิกซอมแล ้วเราไปหาอะไรกินกันมั ย
้ ” ผมถอนหายใจออกมาอยา่ งปลงตก เมือ
่ ได ย้ ิน
ี งของไอ ้กรี นแทรกขึน
เสย ้ มาอีกระรอก
“ไมก
่ น
ิ ไมห
่ วิ ”
“เค ้าหิว”
่ งของมึงส”ิ
“เรื อ
“งั น ้
้ ไปซอมห ้ รั บรองวา่ จะชว ่ ยซอมให
้องเค ้าตอ่ มั ย ้ ้ถึงใจเลย”
“อยา่ ...แม ้แตจ่ ะคิด” รี บชหี้ น ้าคาดโทษเอาไว ้ ไอ ้กรี นเลยรี บกระเถิบถอยหลั งไปประมาณสอง
นิ ว้ กอ
่ นจะเบะปากทาหน า้ งอนเป็ นตูดลิง แตก ่ ย็ ั งไมว่ ายสง่ สายตาออเซาะแบบโคตรน่ากระทืบ
มาให ้อีกตา่ งหากเห็นแบบนี แ ั มือ
้ ล ้วจะรออะไรละ่ รี บเก็บมือถือ รวบกีตาร์เอาไว ้ให ้กระชบ
เตรี ยมพร ้อมเดินออกห ้องเป็ นคนแรก
เมือ ้
่ หมดเวลาซอมทุ กคนเริ ม่ ทยอยออกห ้อง ผมก็รบ ี เดินออกไปเชน ่ กัน ไมว่ ายยั งมีไอ ้กรี นเดิน
ตามต ้อยๆ อยา่ งกับพยาธิตัวตืด ร ้องหม
่ ร ้องไห ้จะแจ ้นไปกับกูให ้ได ้
้ คราวนี ม
เฮย! ้ าแปลกกวา่ ทุกครั ง้ ปกติมันก็ตอ ๊ื ผมนะครั บแตไ่ มห
่ นั กเทา่ นี้
“ไอ ้กรี นถามจริ ง วั นนี ม

้ งึ เป็ นอะไร”
“ปะ...เปลา่ ก็เค ้าอยากไปกับไทน์ไง อยากอยูก

่ ับไทน์”
“เหรอออออออ”
้ี ววินาทีทไี่ อ ้ตุด
“จ ้าาาาาา” เสย ๊ ยั กษ์ มั นตอบกลับไป สห ี น ้าทีซ ั สเี ลือดก็ซด
่ บ
ี เผือดลงทั นตา ไอ ้
คาวา่ ‘เหรอ’ แบบลากยาวไมไ่ ด ้ออกมาจากปากกูเลยครั บ หากแตเ่ ป็ นรุ น ่ พีข
่ าโหดดิษทั ตหัวหน ้า
ลั ทธิปากหมาเป็ นนิ สย ั ตา่ งหากทีก ่ าลั งยืนหน ้ายั กษ์อยูต
่ รงหน ้า
“มึงจะไปอยูก
่ ับไอ ้ไทน์จริ งเหรอ”
“พีด ิ ...มั นเป็ นมุก ฮา่ ๆ”

่ ม
“อยา่ มาเนี ยน วั นนี พ ่ มากอยากได ้ไอ ้ไทน์เป็ นผั วมากเลยหรื อไง”

้ ฤติกรรมมึงสอ
“ทาไม ก็โสดอะ่ มีปัญหามากเหรอ”
“ไอ ้กรี น!!” พีด

่ วิ เงือ
้ มือควายๆ มาบีบขอไอ ้ตุด
๊ ยั กษ์ อยา่ งรวดเร็ว
“พีค
่ รั บ” ผมรี บเข ้าไปแทรกกลางระหวา่ งคนสองคน เนื อ ่ งจากสม ั ผั สได ้ถึงระเบิดอารมณ์ท ่ี
เตรี ยมปะทุได ท้ ุกขณะด ้วยความตัง้ ใจทีว ่ า่ การผดุงความดีเป็ นสงิ่ ทีท
่ ป
ี กรต ้องทา
แตเ่ อาจริ งมั ย ื กอยา่ งใกล ้ชด

้ กูแคอ่ ยากเข ้าไปเสอ ิ เฉยๆ ไมม
่ อ
ี ะไร
ดา่ ได ้ครั บ ดา่ ได ้แตอ่ ยา่ แรง

ื กอะไรวะไอ ้ไทน์ หรื อมึงอยากโดนไปกับมัน”
“แล ว้ มึงเสอ
่ ล ้วพี่ แตพ
่ จ
“ไมใ่ ชแ ี งดังใสร่ น
่ี ะเสย ุ่ น ้องแบบนี ม
้ ันคงดูไมเ่ หมาะ”
“แล ว้ ไง มึงเป็ นผั วมั นเหรอ”

“...” กูองึ้ แดก
่ วายกลั บได ้แล ้ว” ยืนนิ ง่ คิดอะไรไมอ
่ อกได ้ครู ห
่ นึ ง่ ก็มม
ี อ
ื หนาของใครอีกคน
มารั ง้ เอาไว ้
ให ้ออกจากสถานการณ์ซงึ่ กาลั งคุกรุ น ่ พอหันไปมองผมก็พบวา่ ใบหน ้าคมเข ้มของไอ ้สารวั ตร
จ ้องมองมาด ว้ ยสายตาเรี ยบนิ ง ่ อยูก ่ อ
“เดีย
๋ วดิ”ผมขืนตัวเอาไว ้ไมย่ อมขยั บไปไหน
“แล ว้ มึงไปยุง่ เรื อ

่ งอะไรกับเขาละ่ เลือกเพลงได ้หรื อยั ง”
“เออไปก็ได ้แตบ
่ อกไว เ้ ลยนะ ถึงผมจะไมช่ อบขีห ้ น ้าไอ ้กรี นแตผ
่ มก็ไมช่ อบให ้พีท
่ าแบบนี ก
้ ับ
รุ น
่ น ้อง” เป็ นไงเป็ นกัน จากทีไ่ มก่ ล ้าหือมาตลอดเทอม วั นนี แ ้ หละจะเป็ นวั นแกรนดโ์ อเพนนิ ง่
ระหวา่ งผมกับไอ ้พีด ่ ษ
ิ ทั ตอยา่ งเป็ นทางการ แม จ้ ะได ้ฉะกันแคแ
่ ป๊ บเดียวก็เถอะ
“แล ว้ มึงรู ้ได ้ไงวา่ มั นเป็ นแคร่ น

ุ่ น ้อง”
“ก็พแ
่ี กก
่ วา่ อะ่ ”
“มั นเคยบอกมั ย
้ วา่ เคยมีแฟนมากอ
่ น”
“เออ่ ...ครั บ” คุ ้นมาก ระลึกชาติเมือ

่ ครั ง้ เจอกันตอนแรกๆ จาได ้วา่ ไอ ้กรี นมั นเคยมีแฟนมาเยอะ
มาก และทีส ่ าคั ญมั นยั งบอกวา่ ผั วเกา่ แมง่ โคตรเด็ดอีกตา่ งหาก
“งั น
้ รู ้ไว ้ซะไอ ้ไทน์วา่ กูเนี ย
่ ...ผั วมั น”
“...!!”
“ผั วเกา่ โว ย้ ” ไอ ้กรี นโวยวาย
่ี อะไร กูไปเลิกกับมึงตอนไหน เดีย

“ผั วเกา่ เชย ๋ วเหอะ!”
“เลิกวั นนั น
้ ”
“มึงเลิกกับกูสองนาที! มึงเลิกกับกูสองนาทีแล ้วกูกป

็ ลา้ มึงตอ่ อยา่ งนี เ้ รี ยกเลิก เหรอ”
“...!”
“ไปเถอะให เ้ ขาเคลียร์กนั ” ผมได ้แตย่ น ื อึง้ ถูกมือหนาของไอ ้สารวั ตรดึงออกไปแทบไมม ่ แ ี รง
ขั ดขืน ดิษทั ตปากหมาทีท ่ กุ คนรู ้จักมีเมียเป็ นตุด๊ ยั กษ์ทต
่ี ามจีบกูเกือบทั ง้ เทอม ถ า้ เกิดผม
เลน ่
ด ้วยไมอ่ ยากจะคิดเลยวา่ จะเหลือวิญญาณอยูใ่ นร่างเหมือนตอนนี ห ้ รื อเปลา่
“มะ...มึงรู ้มานานหรื อยั ง” ผมถามคนทีย ่ น ่ รงหน ้า หอบหายใจกอบโกยออกซเิ จนเข ้าปอด

ื อยูต
หลั งจากผา่ นเรื อ ็
่ งชอกๆ มาเมือ
่ านนี้
่ ไมน
“อืม”
“อืมคืออะไร”
“รู ้มานานแล ้ว”
“แตม
่ งึ ก็ไมย่ อมบอกกู”
่ งของกูทาไมต ้องบอก อีกอยา่ งไอ ้กรี นก็ไมไ่ ด ท
้ าอะไรให ้กูหงึ มึงด ้วย”จมูกโดง่ เลือ
่ น
เข ้ามาใกล ้หน ้าจนผมต ้องเผลอกลั น
้ หายใจโดยอั ตโนมั ต ิ
“...”
“ย ังไงเมียก็คอ
ื เมีย เมียเป็ นผ ัวคนอืน
่ ไมไ่ ด้หรอกรู ไ้ วซ
้ ะ”
ผมกับไอ ้สารวั ตรเราเคยเจอกันมากอ

่ น มั นบอกวา่ ชอบผมมานานแล ้ว พาผมเข า้ ชมรม ชวนผม
ไปดูคอนเสริ ต์ และนี ก ่ ็คอ
ื ความจริ งอีกอยา่ งทีไ่ ด ้รู ้ในวั นนี้ ไอ ้กรี นยั งคบกับแฟนอยูแ
่ ละทีส
่ าคั ญก็
คือ...ไอ ส
้ ารวั ตรรั บรู ้มาตลอดแตไ่ มเ่ คยบอกกูเลย หัวใจ...
ื กโงเ่ อง มอออออออออ
ขอหญ ้าหนึ ง่ กามือครั บ มีคนวางแผนจั บกูทาเมียมานานแล ้วแตก
่ เู สอ
ออ~
้ มลาชมรมมาซอมหลี้ ดตามนั ดหมายของรุ น่ พีป
่ ี สงู แตก
่ ย็ ั งไมว่ ายหอบหิว้ กีตาร์ลกู รั ก
อยา่ ง ‘ตัววุน
่ วาย’ มาด ว้ ย พอเวลาพักเบรกผมก็จะปลีกวิเวกมามานั ่ งอยูต ่ รงโต๊ะไม ้ตัวยาวแล ้ว
้
ซอมกี ตาร์ไปพลางๆ
ผมเลือกเพลงได ้แล ้ว ชอ ่ื เพลงวา่ ‘ขอ’ ของสครั บเจ ้าเกา่ เจ ้าเดิม คอร์ดมั นงา่ ยด ้วยแหละเลย
เลือกมาเลน ่ แตก่ ม
็ บ
ี ้างทีย
่ ังติดขั ดตรงนั น ้ ี นึ กแล ้วอยากให ้มีคนมาชว ่ ยฟั งให ้วา่ เพีย
้ ทีตรงนี ท
้ น
หรื อเปลา่ คนเลน
่ กีตาร์คนเดียวมั นชอบคิดวา่ ตัวเองเลน่ เพราะแล ้วไงเลยไมร่ ู ้จะปรั บปรุ งตรงไหน
้ ก็หยิบมือถือขึน้ มากดโทรหาไอ ้สารเลวทั นที ไมร่ ู ้วา่ วั นนี อ
้ ยูท
่ ช
้
่ี มร
มหรื อไปซอม
เตะบอลกับเพือ ่ นกันแน่ เนื อ
่ งจากเราไมไ่ ด ้คุยกันเลยตลอดทั ง้ วั น
้ ารวั ตรหน า้ มึนก็กดรั บ
รอสายได ้สก
[มีอะไร] นั บเป็ นการทั กทายแรกของวั นทีด ่ จ

ี ริ งๆ เลยสาดดดดดด ไหนบอกวา่ ปลืม ้ กูมากไง นี่
ไมม
่ อ ิ หาย
ี ะ่ คาพูดหวานหู มีแตป
่ ระโยคผีบ ้าผีบออะไรไมร่ ู ้วะ่ ฟั งแล ้วหมดอารมณ์ชบ
ี งลงไปบ ้าง
“วา่ งป่ ะ” ผมกรอกเสย
[อืม]
้
“อยูไ่ หน ชมรมหรื อซอมบอล”
[ร ้านไอติม]
“ไปอยูท
่ าไมตรงนั น
้ ”
ี กูเลยโดดซอมกี
[พีร่ หั สให ้มาเอาชท ้ ตาร์มา]
“แล ว้ คุยกับพีร่ หัสเสร็จหรื อยั ง แวะมาชว ่ ยดูกเู ลน

่ กีตาร์หน่อยดิ” ครั ง้ นี ถ
้ อ
ื วา่
หน ้าด ้านสุดแล ้ว
ปกติผมไมเ่ คยขอความชว ่ ยเหลือจากมั นเลยไง นึ กแล ้วก็อายสด ั ๆ
[วั นนี ไ ้
้ มซ ่ อมหลี
ดเหรอ]
“พักอยู ่ พีใ่ ห ้พักชวั ่ โมงนึ ง”
[เออเดีย
๋ วไป]
้ เรื อ
“ถ ้ามาชามี ่ งแน่”
[เรื อ ่ื เรื อ
่ งอะไรเหรอ คิดชอ ่ งยั ง]
ั ”
“สด
ไมก
่ วนตีนกูสก ั วั นมั นจะตายมั ย้ ไอ ้เหีย ั พักมั นก็พาหน ้ากวนตีนโผลม
่ าทั กทายทีล
้ สก
้
่ านซอม
เชยี ร์จนรุ น
่ พีร่ น
ุ่ น ้องหลีดมหา’ลั ยไมเ่ ป็ นอั นทามาหาแดก นอกจากแยง่ กันกรู เข ้ามาทั กทายคนตัว
สูงนั บสบ ิ นาที กวา่ มั นจะเดินมาถึงผมทีโ่ ต๊ะกูกเ็ ลน
่ เพลงจบไปแล ้วสองรอบ สด ั
เกลียดโว ้ยยยยยยยยยยยย
ไมร่ ู ้หรื อไงวา่ หน ้ามึนๆ ของตัวเองมั นมีเสน่หแ

์ คไ่ หน ดึงดูดแมง่ หมดทั ง้ ผู ้หญิง กะเทย ตุด
๊ เกย ์
่ ิดบังกันเลยทีเดียว เออแล ้วกูเป็ นอะไรเนี ย
น้ าลายหกน้ าลายสอแบบไมป ่ กูหงุดหงิดทาไมไม่
เข ้าใจ
่ ั ่ งหน ้าหงิก ทาไมไมเ่ ดินไปชว ่ ยกู”

“มั วแตน
“เอ ้า” ผมได ้แตอ่ ท
ุ านเบาๆ มองดูรา่ งสูงแทรกตัวลงนั ่ งตรงเก ้าอีไ้ ม ้ตัวยาวเคียงข ้างกัน
“เห็นรุ น ่ พีร่ ม
ุ ล ้อมนึ กวา่ จะชอบ พวกหลีดหน ้าตาดีทัง้ นั น ่ ย
้ เลยนี่ ใชม ั ้ ...” พูดในทานอง
หยั ่งเชงิ
เพือ
่ ดูทา่ ทีวา่ ไอ ้สารวั ตรจะปฏิเสธกลั บมายั งไง
“อืมหน ้าตาดี” หา่ แตม

่ ั นกลั บไมป
่ ฏิเสธอะไรเลย กูเซ็ง
“เออไง”
“น่ารั ก น่าเคีย
้ ว น่ากินด ้วย พอใจยั ง” ขณะพูดมั นเลน
่ จ ้องผมไมว่ างตาเลย สายตาหืน
่
ๆ แบบนี้
น้ าเสยี งแบบนี้ กูไมส
่ อีู ้ กแล ้วครั บกูกลั ว
“พะ...พอใจแล ้ว ดูคอร์ดเพลงเลย” ไมร่ อชาผมรี้ บเลือ

่ นกระดาษทีป
่ ริ น
้ เนื อ
้ เพลงพร ้
อมกับ
คอร์ดไปให ้เจ ้าตัว ไอ ้สารวั ตรมั นก็รับมาดูโดยไมพ
่ ด
ู อะไรพั กใหญ่ กอ
่ นจะเป็ นฝ่ ายทาลายความ
เงียบลง
“ลองเลน
่ ให ้ดูหน่อย”
“เริ ม
่ เลยนะ อินโทรมั นเริ ม
่ ที.่ ..”
ี รอบ” ไอ ้โยง่ มั นสงั ่ เบรกทั นทีทผ

“มึงดีดใหมอ่ ก ่ี มเริ ม
่ ดีดคอร์ดแรก เอาวะพอมั นบอกให ้เริ ม
่ ใหม่
ผมก็ทาตามคาสงั ่ อยา่ งวา่ งา่ ย พอดีดได ส ็ มั นบ ้าง
้ ก ั พักก็หันไปถามความเหน
“เป็ นไงอะ่ ”
“บอด จั บสายแน่นๆ หน่อย ถือปิ๊ กดีๆ”
“นี ก
่ ็ ดแ
ี ล ้ว”
“ถ ้าเจ็บมือรี บบอกกูเลยนะ” พูดจบเจ ้าตัวก็ขยั บเข ้ามาใกล ้ มือหนาเอือ

้ มมาด า้ นหลั งของผม
้
โน ้มลงมาทาบลงบนนิ ว้ มือทั ง้ ห ้าจากทางฝั่ งซาย กอ
่ นจะออกแรงยา้ ลงบนนิ ว้ จนสายกีตาร์แนบ
สนิ ทกับฟิ งเกอร์บอร์ด
“นี ค ี าร์ฟเมเจอร์เซเวน
่ ถูกมั ย
่ อร์ดซช ้ ”
“อืม
้ ” ผมตอบสน ั ้ ๆ เหลือบตามองเสย ้ี วหน า้ ของอีกฝ่ ายเพียงชวั ่ ครู ก
่ อ
่ น
จะจดจอ่ กับกีตาร์ในมือ
ตัวของผมตอนนี แ ้ ทบจะถูกไอ ส
้ ารวั ตรรวบเอาไว ้ในอกอยูแ ื กเต ้นไมร่ ู จ้ ั กเวลา่
่ ล ้ว หัวใจกูแมง่ ก็เสอ
เวลา เดีย ๋ วมั นก็รู ้กันพอดีดวิ า่ กูหวั น
่ ไหว
“ปิ๊ กกีตาร์จับแบบนี้ เอียงพอดีๆ หักแบบนั น ้ เดีย

๋ วก็เมือ
่ ยข ้อมือหรอก” มือข ้างขวาของผมถูก
มือ
ใหญจ่ ั บไว ้ ให ้ประคองปิ๊ กตัวเดียวทีเ่ หมือนจะควบคุมไมย่ าก แตค
่ วามจริ งแล ้วยากสด ั ๆ เลยวะ่
โอ๊ยยยยยยย กูไมไ่ หวแล ว้ ตัวกูจะระเบิด

“ลองดูพร ้อมกัน”
ตึง่ ~
ี งโอเคขึน
“เสย ้ ยั ง”
“อะ...โอเคแล ้ว...มั ง้ ” อยา่ ถามกู ตอนนี ห ้ ก

ู ด
ู ับ ตากูกเ็ หมือนใกล ้จะบอด สมั ผั สอะไรไมไ่ ด ้เลย
นอกจากกลิน ่ น้ ายาปรั บผ ้านุ ่ มจากเสอื้ นิ สต
ิ กับมืออันหยาบกร ้านทีจ ่ ับผมไว ้ไมย่ อมปลอ
่ ย
“ไหนมาลองคอร์ดนี ต
้ อ
่ ”
“แบบนี ป ้ ่ ะ” ผมพยายามขยั บมือเพือ

่ เปลีย
่ นคอร์ด ขณะเดียวกันนิ ว้ มือของไอ ้สารวั ตรทีท
่ าบอยู ่
บนนิ ว้ มือผมก็ขยั บตามโดยไมย่ อมทั กท ว้ งใดๆ
“ถ ้าคิดวา่ ถูกก็คอ
ื ถูก ลองดีดดู”
่ ั กท ้วงทาตามอีกฝ่ ายอยา่ งวา่ งา่ ย กระทั ่งมั นยอมให ผ

ไอ ้สารวั ตรบอกอะไรผมก็ไมท ้ มลองดีด
ไปเรื อ ่ ยๆ จนเป็ นเพลง เพลินดีนะครั บไมไ่ ด ้เจ็บมืออะไรด ้วย และเหมือนครู ทสี่ อนผมอยูต
่ อนนี ก
้็
ตัง้ ใจให ้ความรู ้อยา่ งดีเหมือนกัน
แปลกเนาะ เวลาไอ ้สารวั ตรไมก

่ วนตีนมั นก็ทาให ้ผมรู ส
้ กึ อบอุน
่ อยา่ งบอกไมถ
่ ก ู แตอ่ ยา่ ให ้มัน
กลั บไปกวนตีนนะ ถ ้าเป็ นแบบนั น
้ กูร ้อนขึน
้ มาทั นที หมายถึงหัวร ้อนน่ะครั บ ประสาทกูจะแดกตาม
“ทาไมถึงเลือกเพลงนี้ แทบไมม
่ ใี ครรู ้จักเลยนะ” คนเคียงข ้างเอย่ ถามหลั งจากพักมือชวั ่ ครู ่
เมือ
่ นผมก็คด ิ เหมือนคนอืน ่ ๆ นั ่ นแหละ อยากเลน
่ กอ ่ เพลงดังๆ จะได ้มีคนร ้องตามได ้ ไมร่ ู ้วา่
ตอนนี ค ้ วามอินดีเ้ ข ้าครอบงาหัวอยูห ่ รื อเปลา่ ผมถึงได เ้ ลือกเพลงทีไ่ มเ่ ป็ นทีร่ ู ้จักมากนั ก แตม
่ ั นดี
กับใจทุกครั ง้ เวลาได ้ฟั ง
“กูชอบ ฟั งแล ้วกูมค

ี วามสุข”
“แตเ่ ลน
่ แล ้วความสุขลดลงครึ ง ่ หนึ ง่ เพราะคอร์ดมั นยาก มึงดูยังไงวา่ งา่ ย”
“อยา่ ขั ดกูได ้ป่ ะวะ ยากแคไ่ หนกูกจ็ ะพยายามเหมือนความรั กไงได ้มายากๆ โคตรมีคา่ เลย”
ั ” นี ม
“โอ ้โหเทส
่ ด ่ งึ ประชดกูป่ะเนี ย
่
“เห็นกูเลน
่ กีตาร์ไมไ่ ด เ้ รื อ
่ ง แตเ่ ดีย
๋ วรอดูวน
ั จริ งมึงจะได ้เห็นวา่ กูได ้เรื อ
่ งกวา่
ทีม
่ งึ คิดเยอะ”
“เทอ่ ก
ี ละ”
“มึงเองก็ระวั งตัวไว ้ให ้ดีเถอะ ไมเ่ คยได ้ยินหรื อไง คนทีม

่ ันโดนดูถก ึ
สู ้
ู เยอะๆ มั กจะมีแรงฮด
มากกวา่ คนอืน ่ ”
“คนอะไรวะ โคตรเท”
่
้ื ทิง้ ทุกประโยคทีม
“กูขอซอ ่ ค
ี าวา่ เทข่ องมึง”
้ื ความเทไ่ มไ่ ด เ้ ว ้ย แตเ่ อามาแลกได ้”

“เงินซอ
“แลกกับอะไรไมท
่ ราบ”
“แลกกับใจ”
“สารวั ตร...”
“ไร”
“กูขอเข ้าห ้องน้ าแป๊ บนะ จะอ ว้ กวะ่ ไอ ้สาดดดดดดด” เลน

่ มาได ้ไมอ่ ายฟ้ าดิน
“ก็ไมไ่ ด ้อยากเลน
่ นั กหรอก จะอ ้วกเหมือนกัน”
และวั นนี ก ้ ็จบลงทีค่ วามเทข่ องมั นฝั งอยูใ่ นหัวของกูไมว่ า่ จะหลั บหรื อตืน
่ คนอะไรวะ
โคตรเท! ่
เดีย
๋ ว! กูตด
ิ คานี อ้ ก
ี แล ว้ อะ่ เหยดแหม่ @%&^*(!#%$+฿*$@ หัวใจ...
Famemie สอนกีตาร์กันทา่ นี ไ ื ออออออ @Sarawatlism

้ มส
่ งสารหัวใจคนดูเลยหรื อไง ฮอ
@Tine_chic
์ ่ีผา่ นมาผมต้ องแบง่ เวลากับการทากิจกรรมคอ่ นข้ างมาก ทั งจากการซ้

ชว่ งสั ปดาหท
้ อมหลีด
ของมหา’ลั ย ซ้ อมกีตาร์ กบั
ชมรม แล้ วไหนจะเรื่ องเรี ยนและการเตรี ยมตัวสอบไฟนอลในเทอมแรกอีก เรี ยกได้ วา่ งานเข้ าไทน์คนชิคอยา่ งจั งชนิ ดไมย่ อม
ให้ กกู ระดิกตัวได้ เลย
ความสุขอยา่ งเดียวของผมทีม่ คี ือการที่ได้ ร้ ูวา่ วั นศุกร์ ได้ เวียนมาบรรจบกั นอีกครั ง้ เพราะมีศกุ ร์ ก็ตอ
้ งมีเสาร์ และอาทิตย ์
นั น่ หมายความวา่ ผมจะได้ มีเวลานอนตากพุง ปั่ นงาน หรื อเที่ยวเตร่กบั เพื่อนได้ อยา่ งสบายใจ
ดังนั นเวลาสามโมงเย็
้ นซึง่ เป็ นคาบสุดท้ ายของพวกเราชาวพระเอก ผมกับก๊ วนแก๊ งเลยรี บเก็บของเดินมาหาอะไรกินใต้
ตกึ
พลั นสายตาเจ้ ากรรมดันไปเห็นแก๊ งสิงหข์ าวที่กาลั งเดินออกมาจากมุมตึกเข้ า
สภาพของไอ้ สารวั ตรกับเพื่อนมั นไมต ่ า่ งจากการยกพวกไปกัดกับหมาเทา่ ไหร่หรอก นึ กๆ แล้ วก็เหมือนวั นนั น้ วั นที่เราเจอ
กันที่ซอ่ งเจ๊ ตนุ่ ุ่ เสื ้อผ้ าของคนตรงหน้ าหลุดลุย ่ เปรอะเปื อ้ นไปด้ วยคราบตา่ งๆ หากจ้ องมองดูดีๆ ฝ่ ามือของมั นก็ยงั มีคราบสี
แดงฉานติดอยู ่ ซึง่ ผมมั น่ ใจวา่ นั น่ คือคราบเลือด
ใครมั นจะไปเผลอเอามือจุม
่ เฮลซบ
์ ลูบอยอร่อยเหาะไปทั งก
้ าปั น้ ขนาดนั น้ เดีย ๋ วจะอเมซิ่งเกินไปแล้ ว
ด้ วยความเสือกทีม่ ีเกินขีดจากัด ผมจึงไมร่ อช้ าลุกขึ ้นยืน เดินตรงดิง่ ไปหากลุม่ สิงหข์ าวที่กาลั งแยกย้ ายกันกลั บ จะเหลือก็
แตไ่ อ้ สารวั ตรที่ยงั ยืนอยูท่ เี่ ดิมเพราะเห็นวา่ ผมกาลั งเดินมาถึงตัวในไมช่ า้
“เลิกเรี ยนแล้ วเหรอ” คาถามอาจจะดูคด

่ ไู มร่ ้ ูจะเริ่ มประเด็นยั งไง สีหน้ าไอ้ สารวั ตรโซมไปด้ วยเหงื่อ
ิ สั น้ แตก
แถมยั งหอบ
หายใจถี่ระรั วจนกลั ววา่ มั นจะล้ มลงตรงนี ้
“อืม”มั นตอบสั นๆ
้ พร้ อมกับยกมือข้ างซ้ ายที่ไมม
่ ีแผลขึ ้นมาลูบหัวผมเบาๆ
“แล้ วจะไปไหนตอ
่ ”
“กลั บห้ อง”
่ นหน้ านี ้ไปทาอะไรมา รั ฐศาสตร์ เปิ ดคลาสขุดดินด้ วยเหรอ” สภาพแมง่ เละเทะมากครั บ ดีท่ียน
“กอ
ื คุยกันอยูข่ ้ างตึกเลย
ไมม
่ ีคนพลุกพลา่ นเทา่ ไหร่นกั
นี่ มนั สองครั ง้ สองคราแล้ วนะที่มีสภาพแบบนี ้ ครั ง้ กอ

่ นก็เจ็บมือไปนานกวา่ จะกลับมาเลน
่ กีตาร์ ได้ เหมือนเดิม สั ด ทาไมไม่
คิดจะดูแลตัวเองบ้ างวะ เห็นแล้ วหงุดหงิดชิบหายเลยวะ่
“เออน่ะ กูไมเ่ ป็ นอะไรหรอกไมต

่ ้องหว่ ง”
“มึงตอบไมต
่ รงคาถามอะ่ ”
“วั นนี ้กูเหนื่ อยแล้ ว มึงจะกลั บยั ง ไปสง่ กูหน่อยดิ”
“รถมึงไปไหน”
“ซอ
่ ม”
“แล้ วทาไมไมไ่ ปกับเพื่อนมึงละ่ รถไอ้ แมนก็ดกู ว้ างขวาง”
“อยากเป็ นภาระมึง ไมไ่ ด้ อยากเป็ นภาระไอ้ แมน” เหี ย้ ไปอีก เหี ้ยได้ ใจ
“งั นรอแป๊
้ บนึ ง ไปบอกเพื่อนกูกอ่ น” ไอ้ สารวั ตรพยั กหน้ า ยืนรอจนกระทั ง่ ผมเก็บของเสร็ จเรี ยบร้ อยถึงได้ เดินไปที่ลาน
จอดรถ ตังใจไปส ่
้ งไอ้ สารวั ตรที่หอกอ
่ นแล้ วคอ่ ยกลั บห้ องตัวเอง ดูจากสภาพวั นนี ้แล้ วมั นน่าจะเหนื อ่ ยจริ งๆ ปกติปากดีกวา่
นี เ้ ยอะ
“สารวั ตรถึงแล้ ว” แมง่ เพลียจนเผลอหลั บไปเลยเว้ ย ถึงวา่ บรรยากาศมั นเงียบแปลกๆ

“อืม”
“มึงเป็ นอะไรหรื อเปลา่ ไมส

่ บายตรงไหนบอกกู” ไมพ
่ ด
ู เปลา่ ผมรี บยกมือแตะหน้ าผากของมั นเบาๆ เพื่อวั ด
อุณหภูมิ
ยอมรั บเลยก็ได้ วา่ หว่ ง ปกติมนั ไมเ่ ป็ นแบบนี ้ไง
“ไมเ่ ป็ นไร รี บๆ กลั บไปเลยมึงอะ่ แล้ วอยา่ ไปแวะที่ไหนอีก”
“เดีย ๋ วดิยงั พูดไมจ่ บเลย” ไอ้ สารวั ตรตังท่

้ าเปิ ดประตูลงจากรถ แตผ
่ มไวกวา่ นั นรี
้ บโน้ ม
แขนดันตัวอีกฝ่ ายเอาไว้ ให้ อยูก่ บั ที่
“ไว้ คยุ กันพรุ่ งนี ”้
“ไอ้ สารวั ตร...กูเป็ นหว่ งนะเว้ ย ไอ้ เหี ้ยเข้ าใจกันบ้ างดิ”
“...”
่ อบแบบนี ้จะให้ กกู ลั บห้ องอยา่ งสบายใจได้ ไง เพราะแมง่ เป็ นอะไรก็ไมบ่ อก คิดวา่ ตัวเองเป็ นศูนยก์ ลางของทุก
เรื่ องแล้ วจะไมส่ นใจคนรอบข้ างยั งไงก็ได้ เหรอวะ” คาพูดยืดยาวพรั ่ งพรู ออกมาไมห
่ ยุด ทั งที
้ ่ไมร่ ้ ูวา่ สมองสั ง่ การให้ พดู

ออกมามากขนาดนี ้ได้ ยงั ไง
่ ปี ั ญหากับรุ ่นพี่นิดหน่อย”
่ วายอยา่ คิดมาก กูแคม
“รุ ่ นพี่ไหน อะไรยั งไง แล้ วมึงเจ็บตรงไหนบอกกู” ไอ้ สารวั ตรไมย่ อมตอบคาถามนอกจากเดินลงจากรถ พร้ อมกับพยั ก
หน้ าอยา่ งที่เข้ าใจกันดีวา่ มั นอนุ ญาตให้ ผมตามขึ ้นไปบนห้ องด้ วย
ห้ องนอนผนั งสีเทาของมั นไมม

่ อี ะไรเปลีย ่ นไปเลย ทุกอยา่ งยั งเหมือนเดิม ผมเดินเข้ าไปนั ง่ อยูต่ รงปลายเตียง มองดูร่างสูง
หยิบกลอ่ งปฐมพยาบาลมาวางไว ้ บนตักกอ ่ นจะเอย่ บอกเสียงเรี ยบ
“ทาแผลให้ หน่อย”
“ตรงไหนละ่ ” ดูแล้ วก็เห็นจะเป็ นแคท ่ ่ีมือซึง่ ยั งมีเลือดไหลซึมอยู ่ สว่ นใบหน้ าก็ไมม

่ ีร่องรอยการถูกตอ่ ยหรื อถูกทาร้ ายเลย
พอเบาใจได้ วา่ มั นจะไมช่ ิงช็อกตายคาห้ องไปซะกอ ่ น
“ทั งตั
้ วนั น่ แหละ”
“ฮะ!”
เจ้ าตัวไมไ่ ด้ บอกอะไรเพิ่มเติม แตก่ ย็ อมไขความกระจา่ งที่ติดอยูใ่ นหัวด้ วยการใช้ มือคอ่ ยๆ ปลดกระดุมเสื ้อนิ สติ ออกที
ละเม็ด กอ่ นจะโยนลงตะกร ้ าได ้ ตรงเผงไม ม
่ คี ลาดเคลือ่ น แตส ่ งิ่ ที่ทาให้ ผมมองไมค
่ ลาดสายตากลั บไมใ่ ชเ่ สื ้อผ้ าพวกนั น้
ตรงกันข้ ามมั นกลั บเป็ นบาดแผลและร่องรอยการถูกทาร้ ายบนร่างกายของคนผิวแทนตา่ งหาก
ตังแต่
้ คอและหัวไหลล่ งมาจนถึงหน้ าท้ องมีแตร่ อยช ้าเลือดช ้าหนองจนทาให้ คนมองอยา่ งผมรู้ สกึ เจ็บแทน นี่ มนั ไมใ่ ชแ
่ ผล
เบาๆ แล้ วครั บ หนั กสุดจากทีม่ องด้ วยสายตาก็คงถูกตีนกระทืบมาแน่นอน
“ใครทามึงวะ” ปากเอย่ ถามออกไป พลางกลืนน า้ ลายเหนี ยวๆ ลองคอ
“รุ ่ นพี”่
“คณะมึงเหรอ”
“เปลา่ พวกวิศวะ”
“ไมใ่ ชเ่ พราะเรื่ องบอลที่แพ้ มงึ ใชม

่ ยั ้ ” ไอ้ สารวั ตรสา่ ยหน้ า
“เขาไมช่ อบกูมานานแล้ ว คงไปทาตัวให้ แมง่ หมั น

่ ไส้ มงั ้ ” มั นตอบเหมือนไมร่ ้ ส ่ นู ่ีแหละ
ู กึ รู้ สาอะไร แตก
ครั บจะตายซะให้ ได้
ภายนอกมองเห็นแตค ่ นที่ช่ืนชอบแถมยั งคลั ง่ ตามติดมั นอยา่ งกับคนบ้ า ขณะที่อีกด้ านหนึ ง่ กลั บมีคนเกลียดถึงขนาดยก
พวกมาทาร้ ายจนเจ็บขนาดนี ้
แล้ วแมง่ เสือกฉลาดด้ วยไง เลือกที่จะไมท่ าร้ ายที่หน้ าเพื่อไมใ่ ห้ ใครสงสั ย ไอ้ สารวั ตรก็ไมใ่ ชพ
่ วกทีช่ อบป่ าวประกาศวา่
ตัวเองถูกกระทามายั งไง ถ้ าผมไมค่ าดคั นเรื
้ ่ องก็คงเงียบเหมือนอยา่ งเคย
เหตุการณ์นี ้ทาให้ ผมนึ กถึงวั นทีเ่ จอกับมั นในร้ านเจ๊ ตนุ่ ุ่ ขึ ้นมาทั นที เพราะสภาพไมต
่ า่ งกันมากเทา่ ไหร่
“มึงโดนพวกรุ ่ นพี่รุมขนาดนี ้มากี่รอบแล้ ววะ”
“สอง”
่ นหน้ าคือตอนที่มงึ เจ็บมือใชม

“กอ ่ ยั ้ ”
เจ้ าตัวพยั กหน้ าหงึกหงั ก ผมถอนหายใจออกมาอยา่ งปลงตก หยิบเอาสาลีชบุ แอลกอฮอลลจ์ นชุม่ แล้ วคอ่ ยๆ ซั บแผลที่มี
เลือดไหลอยา่ งเบามือ เห็นแล้ วกูแมง่ อยากร้ องไห้ ชิบหาย เจ็บแคไ่ หนก็ลองมองมองหน้ าของอีกฝ่ ายตอนเช็ดแผลเอาเถอะ
เบ้ แล้ วเบ้ อกี จนอยากจะกอดปลอบ
“อยา่ ร้ องไห้ นะ”
“ใครร้ อง ฝั นอยูเ่ หรอ”

่ ลกกั บมึงหรอก นี่ พวกไอ้ แมนเป็ นไงบ้ างอะ่ สภาพไมเ่ ละเหมือนมึงไปแล้ วเหรอ ”
“กูไมต
่ วกรุ ่ นพี่ไมไ่ ด้ อะไรกับมั นไง เขาจ้ องจะกระทืบกูคนเดียว”

“ก็เจ็บแหละเลยแยกย้ ายไปทาแผล แตพ
“เหี ย้ ...”
พูดได้ แคน
่ นแหละครั
ั้ บ มั นตื ้อไปหมดแล้ วในความรู้ สกึ ร่างกายสูงใหญต
่ งแต่
ั ้ ไหลขวาลง
มาจนถึงหน้ าอก ไมม ่ ีสวนไหน
เป็ นสีผิวเนื ้อแท้ ของมั นเลย มีแตร่ อยช ้าเลือดสีเขียวแกมมว่ งเต็มไปหมด
“แผลแบบนี ้มันต้ องประคบวะ่ เดี๋ยวกูออกไปร้ านยานะ”
“ไมต
่ อ
้ ง กินยากับทายาก็พอแล้ ว”
“เดีย ๋ วไมห
่ ายนะเว้ ย”
“มึงอยูต
่ รงนี ้แผลกูหายไวแน่ๆ”
“มึงนี่ แมง่ ดื ้อชิบหาย”
่ นจะทาให้ คนเจ็บอยา่ งเบาที่สดุ ไอ้ สารวั ตรหันหน้ ามาทางผม มั นจ้ องมองอยูส ่ กั

ผมหยิบหลอดยาขึ ้นมาป้ายไว้ ตรงนิ ้ว กอ
พัก กอ
่ นจะซบหน้ าผากลงกับไหลก ่ หู น้ าตาเฉย ชนิ ดไมถ
่ งไมถ
่ ามความสมั ครใจกูสกั คา
แตผ ่ มก็ไมอ่ ยากขั ด ปลอ่ ยให้ มนั ซบหน้ าลงไปแม้ จะทาให้ การทายาลาบากขึ ้นเกือบแปดสิบเปอร์ เซ็นตก ์ ต
็ าม ชว่ งกลาง
หลั งมีร่องรอยแดงเถือกพาดผา่ นอยู ่ ผมเดาวา่ นอกจากตีนกระทืบแล้ วมั นยั งถูกเข็มขั ดหรื ออะไรสั กอยา่ งทีเ่ ป็ นเส้ นฟาดเข้ า
ให้ เจ็บหนั กไปกวา่ เดิมอีกกู
เจ็บเพราะรู้ วา่ มั นเป็ นอะไรแตช่ ว ่ ยเหี ้ยไรไมไ่ ด้ นี่ แหละ
“นี่ ถา้ กูไมอ่ ยูใ่ ครจะทาแผลให้ วะ หรื อตังใจไปหาหมออยู

้ แ่ ล้ ว” ผมพูดเปรยขึ ้นมา ไอ้ สารวั ตรที่กา
ลั งซบหน้ าอยูบ่ นไหลเ่ ลย
ตอบกลับด้ วยเสียงอูอ
้ ี้
“ทาเอง”
“ตอ่ ไปมีอะไรให้ บอกกูนะ มึงบอกวา่ อยากแชร์ ทกุ อยา่ งกับกูไมใ่ ชเ่ หรอ”
“ไมอ่ ยากให้ มงึ เครี ยด”
“แบบนี ย้ ิง่ เครี ยด หันหลั งมากูจะทาแผลให้ ”

“ขออยูแ่ บบนี ้สักพักได้ มยั ้ ”
“อืม...” ยั งไงก็ไมเ่ คยขั ดได้ อยูแ่ ล้ ว อยา่ งน้ อยไหลข่ องผมก็ให้ มน

ั พิงได้ ในวั นที่สภาพไม่
ตา่ งจากหมาข้ างถนน นั น่ ยิง่ ทาให้
ผมไมช่ อบรุ่ นพี่ท่ีทาร้ ายมั นเข้ าไปอีก โคตรไมม
่ ีเหตุผลเลย เห็นรุ ่ นน้ องดังหน่อยแล้ วหมั น่ ไส้ อยากหาเรื่ องยั งไงก็ได้ เหรอ
ผมนั ง่ ขั ดสมาธินิ่ง มือข้ างหนึ ง่ วางไว้ บนตักขณะที่อีกข้ างยั งคงถือหลอดยาทาแผลภายนอกเอาไว ้ สั กพักไอ้ สารวั ตรก็เริ่ ม
ขยั บตัว มั นเลือ่ นจมูกโดง่ ๆ คลอเคลียไปบนไหลผ ่ มเรื่ อยๆ จนรู้ สกึ ขนลุกซู ่ พอตังท่
้ าจะ
ผลั กออกและดา่ กลับไปไอ้ สารวั ตรก็
ได้ ทาการใหญด ่ ว้ ยการฝั งคมเขี ย้ วไว้ บนต้ นคอผมจนเป็ นรอย
“เชี่ยเจ็บ” กูละ่ อยากตบให้ หน้ าโยกแตก

่ ท
็ าไมไ่ ด้ ไง
“...”
“ปลอ่ ยคอกู ไอ้ สารวั ตรปลอ่ ยกูกอ ่ น” แบบนี ้เขาเรี ยกวา่ กัดไมป
่ ลอ่ ยจริ งๆ ครั บ แม้ จะกัดไมเ่ ต็มเขี ย้ วและไมแ
่ รงมาก
แตแ
่ มง่ ไมร่ ้ ูหรื อไงวา่ ทาให้ หวั ใจคนอยา่ งกูแทบล้ มเหลวเฉียบพลั นอยูร่ อมร่อ
เลน
่ กับหมา หมากัดคอจริ งเลยสั ด
“กูระบายความเจ็บปวดอยู”่
“ระบายเหี ย้ ไร” ดูละครมีแตก

่ ด
ั ผ้ า แตไ่ อ้ สดั มั นกัดคอกูครั บ
“ตัวมึงหอมด้ วย กูเลยหมั น
่ เขี ้ยว” นั น่ ไงกูวา่ ละ
“ทาแผลคนเดียวเลยมึงอะ่ ” ใบหน้ าคมเข้ มผละออก หรี่ ตามองแบบกวนส้ นแบบสุดๆ ผมเลยยั ดยาทาแผลใสม

่ ือหนาแล้ ว
ปลอ่ ยให้ มนั จั ดการเอง สว่ นตัวเองก็หนั มาลูบรอยเขี ย้ วที่ฝังอยูบ่ นคอตอนแรกไปมาไมห
่ ยุ ด
“แดงไปหมดแล้ ว”
“คอกูนะ่ เหรอ ก็มงึ กัดแรงไง” สั ด พูดแล้ วแค้ นจนต้ องตวั ดสายตาไมพ

่ อใจไปให้
“ไมใ่ ชค
่ อแตเ่ ป็ นหน้ า”
“...!!”
“หน้ ามึงแดง หูมงึ ก็แดงด้ วย เขินกูเหรอ”
“ใครเขิน มึงแมง่ มั ว ่ วะ่ ”

“ทาแผลที่มือให้ หน่อยดิ”
“โอ๊ ยยยยยเจ็บ โอ๊ ยเจ็บจริ งๆ” ผมถึงกับต้ องเบะปากใสม

่ องดูร่างควายเผือกลงไปชั กดิ ้นชั กงออยูท
่ ่เี ตียง มือทั งสองข้
้ างก็
กุมกันเอาไว้ กะเรี ยกร้ องความเห็นใจเต็มที่ แม้ กอ
่ นหน้ ามั นจะทาหน้ านิ่ งไมแ
่ สดงออกใดๆ เลยก็ตาม
“นี่ กเู ห็นใจในความเลน

่ ใหญข่ องมึงนะ เอายามาเดีย ๋ วทาให้ ” ไอ้ สารวั ตรฉีกยิ ้ม เป็ นยิ ้มที่ไมค
่ อ่ ยได้ เห็นจากมั นบอ่ ยนั ก
่
เนื องจากเป็ นคนไมช่ อบแสดงความรู้ สกึ ทางสีหน้ า แตค ่ ราวนี ้มันยิ ้ม ยิ ้มที่ทาให้ ผมถอนหายใจออกมาด้ วยความโลง่ อกวา่
มั นไมไ่ ด้ เป็ นอะไรมาก แม้ ร่างกายจะบอบชา่ และน่วมคาตีนใครหลายๆ คนไปกอ ่ นหน้ านั นก็ ้ ตาม
่ นจะเปิ ดทีวีกลอ่ มไปเรื่ อยๆ ดูแล้ วก็

ทาแผลเสร็ จ ไอ้ สารวั ตรก็หยิบเสื ้อยืดสีขาวมาใส ่ ผมหายาแก้ ปวดให้ มนั กินกันไว้ กอ
เหมือนพระเอกดูแลนางเอกเหมือนกันนะเนี่ ย จะผิดก็ตรงนางเอกกูเป็ นเปรตนมแบนเทา่ นั น้
“ไมน
่ อนด้ วยกันเหรอ”
“ไมอ่ ะ่ จะดูทวี ีมงึ ก็นอนไปเถอะ” ผมนั ง่ พิงหัวเตียงกระดิกเท้ าดูทีวีไปพลางๆ ขณะที่ไอ้ สารวั ตรล้ มตัวลงนอนข้ างๆ ไมห
่ า่ ง
กันนั ก
“อยา่ เพิ่งรี บกลั บ”
“เออน่ะ ดึกๆ โน่นถึงจะออกไป”
เราไมไ่ ด้ พดู อะไรกั นตอ่ จากนั น้ ผมกดเลือ่ นชอ่ งไปเรื่ อยๆ รายการไหนน่าสนใจก็จะหยุดเอาไว้ จนเผลอหลั บไปตอนไหนยั ง
ไมร่ ้ ูตวั เลย ตื่นมาอีกทีโทรทั ศน์กถ็ กู ปิ ดไปแล้ ว แถมไอ้ สารวั ตรก็ไมไ่ ด้ นอนอยูข่ ้ างๆ แล้ วด้ วย
ดังนั นผมจึ
้ งลุกขึ ้นนั ง่ เช็ดขี ้ตาพักหนึ ง่ กอ
่ นจะลากเท้ าเดินออกไปนอกระเบียง เห็นคนตัวสูงนั ง่ ขั ดสมาธิอยูต่ รงพื ้นพร้ อม
กับกีตาร์ ในมือ
“เจ็บมืออยูอ่ ยา่ เพิง่ เลน

่ ”
่ เพลงของมึงดู เผื่อตรงไหนมีปัญหาจะได้ บอกให้ ระวั งไว้ ”

“จะลองเลน
“โคตรซึ ้ง” ปากบอกแบบนั นแต่

่ ย็ งั ไมว่ ายนั ง่ ลงข้ างๆ มั นเพื่อดูเจ้ าตัวโชวฝ
้ ในใจกูละ่ หมั น่ ไส้ รั วๆ แตก ์ ี มือการเลน
่ กีตาร์
ทงที
ั ้่
มือเจ็บซะขนาดนั น้
“เพลงคอร์ ดมั นยาก จาให้ ได้ ละ่ ”

“แล้ วถ้ ากูลม
ื ?”
“ตัวใครตัวมั น” โคตรรั กกูเลยแสรด
“...”
“แตถ
่ า้ กลั วพลาดก็แวะมาหาทีห
่ ้ องดิ เดีย ๋ วกูจะสอนให้ จนเกง่ เลย”
“อยา่ มาเนี ยน กูไมห

่ ลงกลมึงหรอก”
“หลงแล้ วนี่ ไง เข้ ามาห้ องกูแล้ วออกยากนะมึง” หน้ าของผมเปลีย ่ นสี เห็นไอ้ สารวั ตรยิ ้มแบบมีเลศนั ยแล้ วก็ขนลุกเกรี ยว
ขึ ้นมาทั นที
“งั นกู
้ กลั บละ”
“คืนนี ้นอนเป็ นเพื่อนหน่อย อยูป

่ ลอบขวั ญเพราะกูยงั ตกใจไมห
่ ายเลย”
“มึงเป็ นเด็กสามขวบเหรอถึงได้ ขวั ญออ่ นขนาดนั น้ กอ

่ นหน้ ายั งเห็นทาเกง่ ไมใ่ ห้ กเู สือกอยูเ่ ลย ”
“เจ็บมือมาก”
“...” ไมไ่ ด้ ฟังกูเล้ ย เอะอะเหี ้ยไรก็เอาความคิดตัวเองวา่ และหลั งจากนั นมหากาพย ์

้
เลา่ ความรั นทดและเรี ยกคะแนน
ความสงสารจากไอ้ สารวั ตรก็เริ่ มต้ นขึ ้น
“เจ็บขาด้ วย ไหลก
่ เ็ จ็บ เหมือนจะจุกๆ ท้ องอีกตา่ งหาก โดนไปหลายตีน”
“...”
“หลั งก็โคตรเจ็บ แมง่ เอาเข็มขั ดฟาดกู” อยา่ งกับหนั งทาสในเรื อนเบี ย้ ดรามา่ ซีนสุดๆ ถามวา่ สงสารมั ยต้
้ องบอกวา่ มาก
แตค ่ วามหมั น่ ไส้ ในพฤติกรรมผีบา้ ของมั นมีมากกวา่ เป็ นสิบเทา่ นี่ หรื อคือสารวั ตร คนที่บรรดาเมียๆ ของมั นพูดเป็ นเสียง
เดียวกันวา่ เคร่งขรึ ม เท่ พูดน้ อย และ...ขี ้อาย
กูกเ็ ห็นมั นทาตัวลามกจกเปรตใสก

่ ตู ลอด
“พอๆ หยุดพลา่ มได้ ละ กูนอนห้ องมึงไมไ่ ด้ หรอก ของเหี ย้ อะไรก็ไมไ่ ด้ เอามา ไหนจะเสื ้อผ้ า แปรงสีฟัน ยาสีฟัน สารพัด
เลยวะ่ ”
“ไมเ่ ป็ นไรในห้ องกูม”ี

“หา?”
“ซื ้อไว้ เผื่อมึงเรี ยบร้ อย” ผมนั ง่ มองหน้ าไอ้ สารวั ตรอยา่ งอึ ้งๆ ไอ้ นี่ มน
ั ร้
ายครั บคุณแมเ่ ลน
่ วางแผนเตรี ยมตัวไว้ กอ
่ นหน้ าตัง้
นาน เพื่อจะรอให้ ถงึ วั นนี เ้ นี่ ยนะ
“กูชกั จะกลั วมึงแล้ วนะเว้ ย” ผมรี บขยั บตัวหา่ งออกมาจากอีกฝ่ ายทั นที คนข้ างๆ ก็ไมไ่ ด้ พด
ู อะไร เราเงียบกันไปชั ว ่ ครู ่กอ

่ น
เสียงกีตาร์ จะดังคลอเบาๆ มีสะดุดบ้ างตอนที่มนั เพง่ มองคอร์ ดตรงหน้ าและพยายามกดใหมห
่ ลายที ใจจริ งผมไมอ่ ยากให้
มั นเลน
่ เห็นแล้ วโคตรใจเสีย มือแมง่ ก็เจ็บอยูย ่ งั จะเสือกฝื นอีก
เพราะงั นผมเลยพยายามหาวิ
้ ธีให้ เจ้ าตัวหยุด ด้ วยการล้ วงเอาเหรี ยญในกระเป๋ ากางเกงออกมาพร้ อมกับพูด
ขั ดจั งหวะอีก
ฝ่ าย
“มาเลน
่ เกมสลั บกันถามตอบเถอะ”
่ ” จึ่ก! ทาให้ กเู จ็บนี่ งานถนั ดมั นเลยครั บ

“เกมปั ญญาออ่ นกูไมเ่ ลน
“งั นกู
้ กลั บ”
“เลน ่ ยั งไงวา่ มา” โอ้ โห ทีอยา่ งนี ล

้ ะ่ เร็ วโคตรๆ ผมเลยขยั บเข้ าไปใกล้ คนตัวสูงอีกนิ ด หันหน้ าเข้ าหามั นพร้ อมกับชูเหรี ยญ
ในมือขึ ้นมา
“วิธีเลน
่ ก็งา่ ยมาก แคม ่ งึ หมุนเหรี ยญถ้ าออกหัวมึงต้ องตอบคาถามกู แตถ ่ า้ ออกก้ อยมึงจะถามอะไรกูกไ็ ด้ หนึ ง่ คาถาม
เลน่ สลั บกันไปเรื่ อยๆ อะ่ ” นอกจากทาให้ ไอ้ สารวั ตรไมฝ ่ ื นเลน
่ กีตาร์ ทงที
ั ้ ่มือเจ็บแล้ ว อยา่ งน้
อยผมก็จะได้ ร้ ูอะไรที่เกี่ยวกับ
มั นมากขึ ้น บางอยา่ งทีเ่ คยถามออกไปแล้ วไมไ่ ด้ รั บคาตอบ หรื อบางอยา่ งทีม่ นั ไมเ่ คยพูดออกมาเลยแตก ่ โู คตรอยากรู้
“ใครเริ่ มกอ
่ น” ไอ้ สารวั ตรถาม
“กูด”ิ วา่ พลางวางขอบเหรี ยญไว ้ กบ

ั พื ้นกอ
่ นจะออกแรงหมุนเพียงเล็กน้ อยแตก
่ ท
็ าให้ เหรี ยญหมุนตัวอยูห่ ลาย
รอบกอ่ นจะ
หยุดลง
“หัว” เสร็ จกู!
“กูจะถามมึงวา่ เราเคยเจอกันทีง่ านไลฟ์ ของสครั บเมื่อปี กอ ่ ารที่เรามาเจอกันที่น่ี อีกครั ง้ มึงไมไ่ ด้ ตงใจตามกู

่ น แตก
ั้ มาเรี ยน
ใชม่ ยั ้ ” นี่ แหละคาถามที่คา้ งคาใจมานาน
“ประสาทเหรอ ใครจะตามมึงมาเรี ยน บั งเอิญโคตรๆ ตา่ งหาก”

เมื่อตอบคาถามจบไอ้ สารวั ตรก็หยิบเหรี ยญที่อยูต่ รงพื ้นขึ ้นมาหมุนบ้ าง คราวนี ้หวยก็ไปออกที่มนั เหมือนเดิมผมเลยรี บ
ถามตอ่ เพื่อไมใ่ ห้ เสียเวลา
้ มาเรี ยนมหา’ลั ย เมื่อไหร่กนั ที่มงึ รู้ วา่ กูเองก็เรี ยนที่น่ี ”
“ตอนที่มงึ เดินมาหากูท่ีตกึ รั ฐศาสตร์ ไง ตกใจเหมือนกันนะ แตค ่ วามดีใจมั นมีมากกวา่ มึงแมโ่ คตรน่ารั ก โคตรน่ากอดกวา่
ตอนทีเ่ จอกันครั ง้ แรกอีก กูถึงบอกไงวา่ อยากจูบมึงให้ ลม
้ คาพื ้น กะบี ้ปากให้ ระบม แล้ วกัด...”
“พอ!” วกเข้ าเรื่ องหื่นกามตลอดนะไอ้ เหี ย้ เนี ย ่ เพิง่ รู้ วา่ ความหื่นของมั นมีมานานแล้ วแคไ่ มแ
่ สดงออกให้ ทกุ คนเห็นเทา่
นั นเอง
้
คราวนี เ้ ป็ นตาของผมที่ตอ ้ งเลน

่ เกมบ้ าง เหรี ยญสิบในมือหมุนเร็วในตอนแรกกอ
่ นจะช้ าลงและหยุดชะงั กเผยให้ เห็นอีก
ด้ านที่ยงั ไมเ่ คยปรากฎตังแต่
้ เราเริ่ มเลน
่ กันมา
“มึง...เคยมีแฟนมาแล้ วกี่คน” กูโดนธนู ปักที่เขา่ เข้ าให้ แล้ ว ไมค

่ ิดเลยวา่ ไอ้ สารวั ตรจะมีมม
ุ เสือกเรื่ องความรั กของชาวบ้ าน

ขนาดนี ้ แตแ ่ น แฟนคนที่หนึ ง่ ...สอง...สาม
่ ป๊ บนะ ขอเวลากูระลึกกอ
“เจ็ดมั งวะ
้ ” ไอ้ ที่มงคื
่ น่ใจวา่ ที่เหลือเรี ยกแฟนมั ย้ หรื อจะเรี ยกกิ๊กดี
ั ้ อไมแ
“นั น
่ แฟนหรื อกางเกงใน เปลีย ่ นบอ่ ยชิบหาย” กูฮอตก็ดา่ กูอีก
่ นจะหยิบเหรี ยญตรงพื ้นไปหมุน ทีนี ้ถึงคราวผมบ ้ างที่จะได้ รั วคาถามใสม

ไอ้ สารเลวสา่ ยหน้ าไปมา กอ ่ นั
“แล้ วมึงละ่ เคยมีแฟนมาแล้ วกี่คน”
“คนเดียว” ไหนแมม
่ น
ั บอกไมเ่ คยมีแฟนไงวะ ที่แท้ ก็ร้ายไมเ่ บานี่ หวา่
“เหรอ แล้ ว...เขาเรี ยนที่ไหนอะ่ ”
“ที่น”ี่ เหยดดดดดด โลกแมง่ จะกลมเกินไปแล้ วสั ด แล้ วกูเป็ นอะไรเนี่ ยยิง่ รู้ ยงิ่ กระวนกระวายนั ง่ แทบไมต
่ ิดพื ้น อยากโมโห
่ ไ็ มร่ ้ ูจะเอาความโมโหไปลงที่ใคร
แตก
“ปี อะไร”
“ไมห
่ มุนเหรี ยญแล้ วเหรอวะ”
“ตอบคาถามกูก่อนดิ” แมง่ จะคลั ง่ ตายอยูแ่ ล้ ว

“ปี หนึ ง่ ”
“คณะละ่ ”
“นิ ต”ิ บร๊ ะ! คณะเดียวกับกูด้วย
“ใคร? เผื่อกูร้ ู จกั ”
“มึงไง มึงรู้ จั กตัวเองมั ย้ ”
“กูยงั ไมใ่ ชแ
่ ฟนมึงเว้ ย”
“เดีย ๋ วก็เป็ น หนี ไมร่ อดหรอก” เหยดเข้ เลน

่ มุกแบบนี ้มาทาเอากูไปไมเ่ ป็ นเลยครั บ ผมเลยไมพ
่ ด
ู อะไรออกไปกลั วจะเป็ น
การตอ่ ความยาวสาวความยืด เกิดพลาดพลั งเถี ้ ยงมั นไมไ่ ด้ หน้ าจะแตกฟรี เปลา่ ๆ จึงเบี่ยงประเด็นด้ วยการหยิบเหรี ยญ
สิบ
ขึ ้นมาหมุนตอ่ และคราวนี ้โชคก็ไมไ่ ด้ เข้ าข้ างผมอีกเมื่อสิทธิ์การถามคาถามนั นเป็
้ นของ
ไอ้ สารวั ตร ซึง่ คาถามเดียวที่ผมได้
ยินก้ องไปทั ว ่ โสตประสาทก็คือ...
“ชอบกูยงั ”
“กูไมเ่ ลน
่ แล้ ว”
“ถามไมต
่ อบ ชอบกูแล้ วแน่ๆ”
ผมรี บลุกขึ ้นเดินหนี เข้ าไปในห้ อง ปลอ่ ยมั นนั ง่ ยิ ้มบ้ าไปคนเดียวแล้ วหันไปคุย้ โทรศั พทใ์ นกระเป๋ าเป้มาเลน
่ แทน ไอ้
สารวั ตรเดินตามมาในไมช่ า้ เห็นคุย้ ของในตูเ้ ย็นจนหัวยุง่ กอ
่ นจะเดินเลีย ่ งผมตรงดิง่ ไปยั งไมโครเวฟ ไมน่ านข้ าวกลอ่ ง
สาเร็ จรู ปที่กองเรี ยงรายอยูใ่ นตูเ้ ย็นก็ถกู ยื่นมาให้
“รู้ วา่ หิว” มั นพูด
“กูยงั ไมบ
่ อกสั กคาเลย อีกอยา่ งเดีย ๋ วกูจะกลั บแล้ วด้ วย ใกล้ จะสีท
่ มุุ่่ แล้ วเนี่ ย”
“ไมไ่ ปได้ มยั ้ ”
“ไอ้ สารวั ตรนั ง่ ลงตรงพื ้น เอนหลั งไว้ กบ

ั โซฟาตัวที่ผมนั ง่ ไมว่ ายเงยหน้ าขึ ้นมามองด้ วยสายตาละห้ อย
สั ดๆ มือสั น่ สิงานนี ้
เลยเผลอรั บข้ าวกลอ่ งจากมั นมาแดกโดยไมพ
่ ดู อะไรตอ ่ เ็ ป็ นที่ร้ ูกนั ดีวา่ คืนนี ผ
่ แตก ้ มจะนอนกั บมั นที่น่ี
กลั วเสียตัวชิบหายเลยวะ่
บอกตามตรงเกิดมาก็ไมเ่ คยฟั นคนอื่นนะ มากสุดก็แคก่ อดจูบลูบคลา แตพ
่ อคิดวา่ วั นหนึ ง่ ต้ องเสียทา่ ให้ กบั คนอยา่ งมั นกู
จะร้ องไห้ ทา่ ไหนให้ ดนู า่ สงสารทีส ่ ดุ วะแสรดดดดดด
ไอ้ สารวั ตรนั ง่ ค้ นตูเ้ ก็บของ แกะเอาแปรงสีฟันอั นใหมใ่ ห้ กบั ผม กอ ่ นจะย้ ายไปคุย้ ตูเ้ สื ้อผ้ าตอ่ มั นเป็ นผูช้ ายที่ไมไ่ ด้ สาอาง
เลย ไมบ ่ า้ แตง่ ตัวเหมือนผมด้ วย เพราะฉะนั นในตู ้ ้ เสื ้อผ้ าก็เลยมีแตเ่ สื ้อบอล เสื ้อยืด กางเกงยีน และชุดนิ สติ เป็ นมาตรฐาน
ตามแบบฉบั บผูช้ ายที่ไมใ่ สใ่ จเหี ้ยอะไรเลย
่ นนะ” ไอ้ สารวั ตรพยั กหน้ านอนกระดิกตีนดิ๊กๆ อยูบ

“กูไปอาบน ้ากอ
่ นเตียง สว่ นผมก็หอบผ้ าขน
หนู สขี าวกับแปรงฟั นเข้ า
ไปด้ านใน
จั ดการถอดเสื ้อผ้ าออกแล้ วหยิบผ้ าขนหนู มาคาดเอวเอาไว ้ และใช้ เวลาไปกับการแปรงฟั นหน้ ากระจกเป็ นอั นดับแรก
ก๊ อกๆๆ
สั กพักเสียงที่ไมอ่ ยากให้ ได้ ยินก็ดงั ขึ ้น คนด้ านนอกเคาะประตูห้องน ้าอยูส ่ ามรอบ ตอนแรกก็กะไมส

่ นใจแตย่ ิง่ เงียบเสียง
เคาะประตูกย็ งิ่ รั วขึ ้นและดังขึ ้นเรื่ อยๆ จนต้ องขานกลั บไปเสียงขุน่
“ขอเข้ าไปหน่อย”
“จะทาอะไรละ่ ”
“เออน่ะ” เสียงไมเ่ หมือนคนปวดขี ้ เลยยืนชั ง่ ใจอยูพ

่ กั หนึ ง่ กอ
่ นจะตัดสินใจหมุนลูกปิ ดประตูออก
“อูห
้ ขู าวจั ง”
“สั ด” ไอ้ สารวั ตรเดินเข้ ามาภายในพร้ อมกับสายตาโลมเลียโคตรเสียมารยาท บนตัวมีผา้ ขนหนู คาดเอวหมิ่นเหมเ่ พียงผืน
เดียว มั นโยกหัวผมเลน ่ พลางเอื ้อมมือไปหยิบแปรงฟั นที่อยูใ่ นแก้ วตรงเคาน์เตอร์ ขึ ้นมา บีบยาสีฟันใส ่ แล้ วก็หนั มามองผม
ทั งที
้ ่ปากมั นเต็มไปด้ วยฟองสีขาว
ไอ้ นี่ มนั โคตรของโคตรกวนตีนจริ งๆ แคท ่ า่ ทางซึง่ แสดงออกก็ไมต ่ อ

้ งสงสั ยแล้ ววา่ ทาไมมั นถึงโดนเขากระทืบ ตังแต่ ้ ลาด
ไหลล่ งมาถึงหน้ าท้ องยั งมีร่องรอยของการโดนทาร้ ายอยา่ งเห็นได้ ชดั แตถ ่ ึงอยา่ งนั นมั
้
นก็ไมไ่ ด้ แสดงทา่ ทีทกุ ขร์ ้ อน หรื อโกรธ
คนที่รุมกระทืบมั นแม้ แตน่ ้ อย
่ ปรงเหรอ” เสียงแปร่งๆ ที่เปลง่ ออกมาไมช่ ด

“ไมแ
ั ทาให้ ผมหลุบตาตา่ ก้ มหน้ าก้ มตาขยั บแปรงฟั นตอ่ ไปเรื่
อยๆ มีบางครั ง้
เทา่ นั นที
้ ่จะเงยหน้ าขึ ้นมองกระจก ซึง่ ผมก็มกั จะเห็นสายตาคูค่ มจ้ องมองอยูก่ ่อนแล้ ว
“มองไร”
“มองมึง”
“มองทาไม”
“อยากมอง”
เหลือบตามองบนแป๊ บ กูไมเ่ ถียงก็ได้ เถียงไปแมง่ ก็ไมเ่ คยชนะสั ดเลยกลั บมาตังหน้

้ าตังตาแปรงฟั
้
น คิดซะวา่ ไมม ่ ีไอ้
สารวั ตรอยูด่ ้ วยก็แล้ วกัน
“อือออออ”
“ทนไมไ่ หวแล้ วขอทีเหอะ” เพียงพริ บตาเดียวริ มฝี ปากเปื อ้ นยาสีฟันของมั นก็กดลงบนแก้ มขวาของผมอยา่ งแรง พอเห็นกู
ยืนอึ ง้ ทาหน้ าตกใจ แมง่ ก็ละเลงปากมั นลงบนหน้ าผากและแก้ มซ้ ายตอ่ เรี ยกได้ วา่ อีกนิ ดหน้ าก็เตรี ยมสะอาดแล้ ว
“เลว!” ทั นทีท่ีได้ สติผมก็ทาหน้ าโหดใสม

่ น
ั เพราะไมก
่ ล้ าลงไม้ ลงมือมากนั ก แตเ่ หมือนอีกฝ่ ายจะไมไ่ ด้ สะ
ทกสะท้ านอะไร
แม้ แตน
่ ้ อย นอกจากยืนมองหน้ าผมพร้ อมกับกลันข
้ าสุดชีวติ
“น่ารั กอะ่ ควายน้ อยหน้ าเปื อ้ นหมดแล้ ว”
“ไมต
่ อ
้ งมาล้ อกู”
“ให้ เอาคืน อะ่ จั ดมาหนั กๆ” ไอ้ สารวั ตรชี ้นิ ้วไปที่หน้ าผากของมั น ผมเลยสง่ ยิ ้มให้ พร้ อมกับควั กเอาแปรงฟั นออกจากปาก
มาโขกมั นแมง่ แรงๆ สั ด! ไมแ ่ ปรงแมง่ แล้ ว
ตอนแปรงฟั นวา่ หนั กแล้ ว ตอนจะนอนหนั กกวา่ สามสิบเทา่ ผมใสเ่ สื ้อบอลของมัน ไอ้ ตวั ที่สกรี นคาวา่ ‘ขาวโอโม’ ่ นั น่
แหละ สว่ นเจ้ าตั วก็ค้ ยุ เสื ้อประจาตาแหน่งทุกฤดูกาล ‘ศาลาวั ด’ เบอร์ สบิ สองมาสวมอยา่ งไมน
่ ้ อยหน้ า ทีนี ้งานยากแล้ วครั บ
จะแบง่ กันนอนกครึ่ งเตียงหรื อกูจะโชวแ์ มนนอนโซฟาเหมือนในละครดี
“มองอะไร” ไอ้ นี่ มน

ั ฉลาดครั บ คิดอะไรเดาออกหมด
“นอนไหนดี”
“ให้ มงึ เลือก เตียงหรื อโซฟา หรื อจะนอนด้ วยกัน”

“ฝั นเหรอ กูนอนโซฟา”
“ตามใจ ปิ ดไฟละนะ” โฮร่ ลลลลลลลล แล้ วไอ้ ควายเผือกมั นก็โยนหมอนมาให้ กอ่ นจะคลานขึ ้นเตียงหยิบผ้
าหม
่ มาคลุม
พร้ อมกับล้ มตัวลงนอนอยา่ งมีความสุข ทิ ้งให้ กยู ืนอึ ้งอยูห่ ลายนาที จาใจต้ องเดินคลาทางไปยั งโซฟาใกล้ ๆ อยา่ งระทม
ดวงใจ
นึ กวา่ จะได้ เห็นความเสียสละ ที่ไหนได้ ปลอ่ ยให้ กกู ระเต็งไปนอนโซฟาทั งที

้ ่มีหมอนในมือแคใ่ บ
เดียว เกลียดไอ้ สารวั ต ร
โว้ ยยยยยยยยยย
หนาวด้ วยไง เปิ ดแอร์ 18 องศาพอ่ งตาย! หนาวจนหรรมกูหดหมดละ ก็บน่ ไปงั นแหละครั ้ บทีกอ
่ นหน้ าขอร้
องอ้ อนวอนให้
กูมานอนเป็ นเพื่อน สุดท้ ายเฉดหัวกูทิ ้งอยูต่ รงโซฟา เออดี ตอ่ ไปจะได้ ร้ ูเวลามาขออะไรผมจะได้ ไมเ่ ห็นใจ
คิดได้ เทา่ นั นก็

้ ตัวลงนอน กอดแขนตัวเองลูบๆ คลาๆ เพื่อระบายความหนาว ถ้ าเป็ นนิ ยายดรามา่ กูจะต้ องน่าสงสาร
้ ลม
่ ่ี ชีวต
มากครั บ จะต้ องร้ องไห้ ตัดพ้ อวา่ ทาไมไอ้ สารวั ตรถึงใจร้ ายนั ก แตน ิ ของผูช้ ายคอมเมดี ้...ดูหน้ าผมแล้ วทาความเข้ าใจ
กันอีกทีนะครั บ
กูแคส ่ วั เองที่กาลั งหดเอาๆ เทา่ นั น้ เก็ท?!

่ งสารไขต
่ หน่อยครั บนี่ ฝันไปเถอะ แตค

ผา่ นไปสิบนาที ผมยั งคงพลิกตัวอยูบ่ นโซฟาไปมา จะให้ คลานไปขอร้ องอ้ อนวอนขอผ้ าหม ่ ือ
กูกห
็ นาวไง ขม ่ ตาหลั บไมไ่ ด้ เลยอะ่
“หืม...”
“หลั บยั ง”
“หลั บแล้ ว” ไอ้ กวนตีน...
“หรี่ แอร์ หน่อยกูหนาว”
“มานอนด้ วยกันดิ”
“ไม”
่
“...” กูกอ็ ต
ุ สา่ หเ์ งี่ยหูฟังตังนาน
้ แตแ
่ มง่ ก็ไมพ
่ ดู อะไรออกมาสั กคา กระทั ง่ ได้ ยินเสียงขลุกขลั กจากคนบน
เตียง ความมืด
ทาให้ ผมมองไมเ่ ห็นวา่ เจ้ าตั วกาลั งทาอะไรอยู ่ จนกระทั ง่ ...
ฟุบ!!
“ฮื ้ออออออออ~” ผมร้ องออกมาทั นทีท่ีถกู ร่ างสูงใหญล่ ม

้ ตัวลงมาทั บ มือทั งสองข้
้ างของ
มั นกอดผมเอาไว้ แน่นเพราะกลั ว
จะตกโซฟากันไปทั งคู
่ ผืนหนาที่ไอ้ สารวั ตรหอบลงมาจากเตียงให้ ความอบอุน่ กับร่างกายได้ เต็มที่ แตถ
้ ่ ผ้ าหม ่ ึงอยา่ งนั นผมก็
้
ยั งรู้สกึ อึดอั ด
หา่ เอ๊ ย โซฟาแคบขนาดนี ้ยังเบียดกูมาได้
“ขยั บออกไปกูอด
ึ อั ด”
“ก็ให้ โอกาสเลือกแล้ ววา่ จะนอนบนเตียงหรื อโซฟาแตม

่ งึ เลือกเอง ”
“กูจะนอนโซฟาคนเดียว!”
“แตเ่ มื่อกี ้มึงไมไ่ ด้ บอก อยา่ ขยั บแรงเจ็บแผลไปหมดแล้ ว ขออยูแ่ บบนี ้นะ” อยูท
่ ง
สภาพที
ั้
่ถกู กอดไปทั งตั
้ ว มีผา้ หม่ คลุม

ร่างของเราไว้ ผมวา่ มั นไมค ่ ปลกเหมือนกันที่ผมไมไ่ ด้ โต้ เถียงอะไรกลับไปนอกจากปลอ่ ยให้ อกี ฝ่ ายทา
่ อ่ ยเวิร์คเทา่ ไหร่ แตแ
ทุกอยา่ งตามใจตัวเอง
ลมหายใจของไอ้ สารวั ตรเป่ ารดหน้ าผากจนรู้ สกึ อุน่ ไมร่ ้ ูเหมือนกันวา่ มั นมองอยูห่ รื อหลั บไปแล้ วเพราะไมไ่ ด้ พดู อะไร
ออกมาอีก แตม ่ นั กลั บทาให้ หวั ใจของผมเต้ นกระหน่าแทบทะลุออกมา ผมกลั ว กลั ววา่ มั นจะรู้ วา่ ผมรู้ สกึ หวั น่ ไหวแคไ่ หน
กลั วจริ งๆ หัวใจ...
่ มก็ยงั ไมร่ ้ ูอยูด่ ีวา่ รุ ่ นพี่ท่ีมาหาเรื่ อง

ผา่ นพ้ นไปหนึ ง่ สั ปดาหเ์ ต็มๆ ไอ้ สารวั ตรรั กษาตัวจนตอนนี ร้ ่ างกายเกือบหายดีแล้ ว แตผ
เป็ นใคร
่ า่ งกัน ไอ้ แมนปากแตกแดกข้ าวไมไ่ ด้ ไปหลายวั น ไอ้ บิ๊ก บอส ที ทีม ข้ อมือแตก นิ ว้ เคล็ด
สว่ นแก๊ งสิงหข์ าวก็มีสภาพไมต
ไหลห่ ลุด เดินกะเผลก เรี ยกได้ วา่ ไปเรี ยนแบบทุลกั ทุเลกันทั งสั
้ ปดาห์ หลายคนก็ตงข้
ั ้ อสงสั ย
มากมาย แตเ่ พราะแผล
ภายนอกไมไ่ ด้ ปรากฎให้ เห็นมากเลยไมม
่ ีประเด็นใหญข่ ึ ้นมาให้ ถกกัน
่ า้ ลองมาเห็นเหมือนผม มั น่ ใจวา่ ยั งไงก็มีขึ ้นอะ่ เป็ นรุ ่ นพี่ยงั ไงวะเลวถึงขนาดทาร้ ายรุ ่ นน้ องเพียงเพราะคาวา่ ไมช่ อบ
แตถ
ขี ้หน้ า สั ด
ชว่ งที่ผา่ นมาผมใช้ เวลาในการซ้ อมเพลงทีจ่ ะใช้ แสดงคอ่ นข้ างมาก เรี ยกได้ วา่ แทบจะตลอดเวลาก็ยงั ได้ ไอ้ สารวั ตรเอง
หลั งจากพักเลน่ กีตาร์ ไปก็กลั บมาซ้ อมหนั กกวา่ เดิมเป็ นเทา่ ตัวเพราะกลั วตามเพื่อนไมท
่ นั
ฝั่ งมั นน่ะเลน ่ ือใหมเ่ นี่ ยแหละที่พ่ีๆ อยากให้ เจนเวทีดว้ ยการโชวเ์ ดี่ยว ทั งที
่ กันเป็ นกลุม่ ครั บ มีแตม
้ ่มงึ ไมเ่ คยเข้ าใจกูเลยวา่

มั นตื่นเต้ นสั กแคไ่ หน กลั วครั บวา่ งานโชวก์ ีตาร์ จะกลายเป็ นงานโชวห ์ ว ่ ยของกูเอง แม้ วา่ ไอ้ สารวั ตรจะแวะมาซ้ อมให้ ผมทุก
วั นกอ่ นกลับห้ องก็ตาม แตก ่ ไ็ มม
่ ใี ครรั บประกั นได้ วา่ โชวจ์ ะไมล่ ม่
่ ่ีชาวมหา’ลั ยตังตา
“สวั สดีครั บทุกคน พวกเราสมาคมนิ ยมดนตรี ร่วมกับเอ็มยูมวิ สิคเฟสติวลั เร็ วๆ นี ้เราจะมีงานใหญท
้
คอยกันมาตลอดนั น่ คืองานมิวสิคเฟสติวลั นั น่ เอง”
“กรี๊ ดดดดดดดดดด” รุ ่ นพี่ประชาสั มพันธช์ มรมได้ รั บเสียงตอบรั บอยา่ งดีจากบรรดานิ สต

ิ ที่
อยูใ่ นบริ เวณนั น้
เราใช้ ลานกิจกรรมกลางของมหา’ลั ยเป็ นที่จดั การแสดง เพราะฉะนั นเลยมี
้ นิ สติ ทั ว ่ ทุกคณะมายืนรอ
ชมอยูม่ าก
“แตส
่ าหรั บวั นนี ส
้ มาคมนิ ยมดนตรี ของเราได้ จด
ั กิจกรรมโปรโมทให้ พี่ๆ น้ องๆ ในมหา’ลั ยร่วมเข้ าแขง่ ขั น
ร้ องเพลงและ
ฟอร์ มวงสาหรั บงานดนตรี ที่จะมีขึ ้นในเทอมหน้ า ใครสนใจสามารถมารั บใบสมั ครด้ านข้ างเวทีได้ เลย แตส่ าหรั บคนที่อยาก
เป็ นเพียงผูช้ มที่นา่ รั ก เราก็มีโชวจ์ ากสมาชิกในชมรมมาเสิร์ฟให้ ถงึ ที่ พร้ อมกันหรื อยั งครั บ”
“พร้ อม~”
“งั นพบกั
้ บการแสดงโฟลค
์ ซองของวงคอนโทรลเอสกันได้ เลยคร้ าบบบบบบบ”
“แอร๊ ยยยยยยยย สารวั ตร! สารวั ตร! สารวั ตร!” แม้ เจ้ าของชื่อจะยั งไมไ่ ด้ เดินขึ ้นเวทีมา แตบ
่ รรดาเมียๆ ของมั นตา่ งรู้ ดีวา่
คอนโทรลเอสมีมือกีตาร์ หนึ ง่ คนที่ช่ือสารวั ตรเป็ นสมาชิกอยู ่
เออ กูละ่ ยอมในความฮอตของมันชิบหายเลยวะ่
“สวั สดีครั บพวกเราวงคอนโทรลเอส วั นนี ้ผมเทมรั บหน้ าที่เป็ นนั กร้ องนาครั บ ด้ านซ้ ายมือคือแจนและเอิร์นเลน
่ กีตาร์ โปร่ ง
ครั บ ขวามือของผมคือสารวั ตรรั บหน้ าที่เลน
่ กีตาร์ คลาสสิก และสุดท้ าย...คาฮองของวงก็คือบูมนั น่ เอง”
“เยๆ่ ทีมคอนโทรลเอส!”
“หลายคนอาจเคยมีความฝั น เคยมีความรั ก แตเ่ พราะอุปสรรคที่อยูต

่ รงหน้ าทาให้ เราหมดหวั งแล้ วท้
อถอย ”
“ชา่ ยยยยยยย”
“อุปสรรคก็เป็ นเหมือนกับควั นนั น

่ แหละครั บ ถ้ าเราผา่ นมั นไปได้ เส้ นทางที่สดใสและไมม
่ ีอะไรมาบดบั งก็จะมาถึงใน
สั ก
วั น เพราะฉะนั นมาช่
้ วยกันร้ องเพลงนี ้ด้ วยกันเถอะครั บ แล้ วก้ าวผา่ นทุกอยา่ งไปด้ วยกัน...ควั นจางลา”
เพลงควั นจางลาของวงโปรดอินดี ้อยา่ ง Desktop error เริ่ มขึ ้น ความจริ งผมก็ไมร่ ้ ูจกั หรอกไอ้ เพลงนี ้และวงนี ้ แต่
เนื่ องจากไอ้ สารวั ตรมั นกระแดะเลน
่ ให้ ฟังทุกวั นจนชินหู จากที่ไมอ่ ยากรู้ จกั กลายเป็ นกูร้องได้ ไปโดยปริ ยาย
ด้ านหน้ าเทวีเต็มไปด้ วยความครึ กครื น้ สนุ กสนาน เสียงกีตาร์ คาฮอง รวมถึงเสียงเทๆ่ ของนั กร้ องทาให้ วงของไอ้ สารวั ตร
ได้ รั บเสียงเชียร์ อยา่ งล้ นหลาม
คอนโทรลเอสยั งมีอีกหลายเพลงที่ตอ ้ งเลน

่ ผมฟั งแคเ่ พลงแรกเทา่ นั นเพราะต้ องหันมาจดจอ่ กับการจาคอร์ ดเพลงที่ตวั เอง
เลือก ไอ้ จาอะ่ มั นจาได้ อยูห่ รอก แตจ่ ะไมร่ อดก็เพราะความตื่นเต้ นเนี่ ยแหละ อยา่ ลืมครั บวา่ นี่ คือการขึ ้นเวทีครั ง้ แรกของผม
เป็ นหลีดมอยั งไมต ่ ่ืนเต้ นขนาดนี ้เลย
เวลาผา่ นไปราวยี่สบิ นาที เพื่อนวงอื่นๆ เริ่ มขึ ้นทาการแสดงทีละวงจนกระทั ง่ สุดท้ ายเด็กฝึ กหัดอยา่ งผม ไอ้ กรี นทาสผั ว
โหด และเพื่อนๆ ชนกลุม่ น้ อยก็ถกู เรี ยกขาน
“จบกันไปแล้ วสาหรั บการแสดงของกลุม

่ ปี หนึ ง่ มือฉมั ง คราวนี ้ขอเสียงเชียร์ ให้ ปี หนึ ง่ มือสมั ครเลน
่ หน่อยเร๊
ววววว! ”
“แอร๊ ยยยยยย วิดวิ ้ว!!”
“โอ้ โห เสียงเชียร์ ดงั ขนาดนี ้งันก็

้ ไปพบกับพวกเขาได้ เลยครั บ”
ผมหันไปมองหน้ าไอ้ ต๊ ดุ ยั กษ์ แมง่ ทาหน้ าเหมือนจะตายน ้าลายฟูมปาก ตัวสั น่ ระริ กเพราะถึงคิวมั นคนแรกที่จะต้ องโดน
เชือดกลางเวที
“ไทน์ขา~”
“สูๆ้ นะ” ผมบอกแคน

่ น
ั ้ แตไ่ อ้ กรี นมั นก็ยงั ไมย่ อมเดินขึ ้นเวที เป็ นภาระให้ ผวั มั นต้ องตามมาหิ ้วทั งหน้
้ าโหดถมึงทึงอยา่ ง
นั น้
“ขึ ้นไป”
“พี่ดิว กลั ว”
“กลั วเหี ย้ อะไร ปกติกเู ห็นแมง่ แรดไปหาคนโน้ นทีคนนี ้ที นี่ ไงกูจด
ั ทุกคนมาอยูต่ รงหน้ ามึง
แล้ ว ขึ ้นไป!” มั นเบะปากเป็ น
ด้ ามทั พพี โดนจั บลากจั บถูขึ ้นไปบนเวทีทา่ มกลางเสียงปรบมือล้ นหลาม ดูๆ แล้ วแมง่ ก็ตลกครั บ ไอ้ เหี ้ยนี่ หน้ าตาก็ดี ผั วแมง่
ก็โหดขนาดนี ย้ ั งคิดจะมาจีบกูอีก
่ กีตาร์ เพลงงา่ ยๆ ที่มีคอร์ ดพื ้นฐานอยูส ่ คี่ อร์ ด และก็เหมือนวา่ ทุกอยา่ งจะเป็ นไปอยา่ งราบรื่ นจะมีสะดุดบ้ างก็เพียง
มั นเลน
เล็กน้ อย พอการแสดงจบมั นก็ได้ รั บเสียงปรบมือเป็ นกาลั งใจให้ ไมข่ าด ซึง่ พอสิ ้นเสียงนี ้หมายความวา่ ...
“น้ องไทน์ขึ ้นเวทีได้ แล้ ว”
“ผมขอเป็ นคนสุดท้ ายได้ มยครั

ั ้ บ”
“สุดท้ ายก็ตอ
้ งแสดงอยูด
่ ี เพราะงั นไปตอนนี
้ ้แหละจะได้ ไมก
่ ดดัน” ผมถูกดันหลั งให้ เดินขึ ้นไปบนเวที เพียง
สองเท้ าก้ าว
ขึ ้นมาด้ านบนผมก็ได้ รั บเสียงกรี๊ ดจากคนด้ านลา่ งสง่ มาเป็ นกาลั งใจ เลน่ เอาผมทาตัวไมถ่ กู ยืนเก้ ๆ กั งๆ อยูพ่ กั ใหญ่
“ฮา่ ๆ น่ารั กอะ่ ” เสียงหัวเราะดั งขึ ้นมาอีกระรอกพร้ อมกับคาแซวเป็ นเชิงล้ อเลียนเมื่อผมเดินเลยเก้ าอี ้ท่ีตวั เองต้ องนั ง่ ถึง
ต้ องเกาหัวแก้ เขินไปพลางๆ
เมื่อนั ง่ ประจาที่เรี ยบร้ อย ผมก็เลือ่ นไมคท

์ ่ีอยูบ่ นขาตังข้
้ างหน้ าให้ ใกล้ กบั ปากเพื่อพูดคุย
่
กับคนดู อะไรทีเคยเตรี ยมไว้ กอ
่ น
หน้ าหายวั บในพริ บตา หั วสมองจั ดได้ วา่ โลง่ ไปหมด เคยปากเกง่ มานานไงพอเอาเข้ าจริ งกูแมง่ โคตรอยากร้ องไห้ เลยวะ่
“เออ่ ...ผมชื่อไทน์นะครั บ เรี ยนอยูค

่ ณะนิ ตศิ าสตร์ ”
“ไทน์เป็ นคนชิคชิค!” ใครคนหนึ ง่ ตะโกนขึ ้นมา สร้ างเสียงหัวเราะให้ กบ

ั คนโดยรอบอีกครั ง้
ขณะเดียวกันก็ชว ่ ยให้ ผมรู้ สกึ
ผอ่ นคลายมากขึ ้น
“ครั บผมไทน์เป็ นคนชิคชิคเจ้ าเกา่ เจ้ าเดิมเองครั บ วั นนี จ้ ะมาร้ องเพลงให้ ทกุ คนฟั ง เป็ นเพลงที่ไมไ่ ด้ ดงั มาก...แตต
่ งใจ
มาก
ั้
จริ งๆ”
“กรี๊ ดดดดดดดดดดดด”
“ถ้ าใครร้ องได้ ชว่ ยกันร้ องด้ วยนะครั บ”
่ ๆ ไปเดี๋ยวมั นก็ไหลไปเอง ทุกอยา่ งจะผา่ นไปด้ วยดี

ผมจั บกีตาร์ ให้ กระชั บมือ เริ่ มกดไปที่คอร์ ดแรกด้ วยความคิดที่วา่ เลน
เหรออออออ?
วั นนี ผ ่ สูส ่ าธารณชน แม้ ใครหลายคนจะโฟกัสไปที่ช่ือไอ้ สารวั ตรบนกีตาร์

้ มหิ ้ว ‘ไอ้ ตวั วุน่ วาย’ กีตาร์ ลกู รั กออกมาเลน
ก็ตาม
ปิ๊ กก็ใช้ อนั ที่แมง่ เลือกให้ เรี ยกได้ วา่ ผมมาแตต
่ วั กับคอร์ ดเพลงที่หายไปจากสมองแล้ วครึ่ งหนึ ง่ จริ งๆ
"โลกใบหนึ่ งแมม
้ น
ั จะโหดร้ายเทา่ ไหร่
จะไมส่ ดใส มี เพียงความมื ดมั วและหมน ่ หมอง
ฉั นคนหนึ่ งตอ
้ งเจอกั บอะไรมากมาย
ทาใหเ้ สียใจ แตไ่ มเ่ ป็ นไรสั กนิ ดเลย"
เอาแล้ วไงกู...
ยั งไมท
่ นั ถึงทอ่ นฮุคเลยสมองกูกไ็ ด้ แบลงคค
์ รบร้ อยเปอร์ เซ็นตเ์ รี ยบร้ อย
ฮือออออออออออ ลืมครั บ กูลมื คอร์ ด
และเหมือนทุกคนจะรู้ เพราะผมหยุดเลน่ หยุดร้ องไปเลย สิง่ เดียวที่ทาก็คือพยายามมองหาตัวชว่ ย ภาวนาวา่ ใครก็ได้ มา

ชว่ ยลากคนชิคออกจากเวทีด้วยเถอะ แตท ่ กุ อยา่ งก็เป็ นเพียงแคค
่ วามคิด กระทั ง่ สายตาหันไปเห็นไอ้ สารวั ตรซึง่ ยืนปะปน
อยูใ่ นกลุม่ นิ สติ ด้ วยกันเข้ า
มั นเขียนคอร์ ดเพลงตัวใหญๆ่ ใสก ่ ระดาษเอสีร่ ี ไซเคิล คาดวา่ น่าจะเป็ นชีทเรี ยนเพราะเห็นรอยหมึกจากอีกด้ านทะลุ
ออกมา ผมจึงสามารถเลน ่ ตอ่ ไปได้
ึ ไมเ่ คยจะนึ กกลั วสิ่ งรอบตัว

"ไมเ่ คยจะรู้ สก
อยา่ งไรก็ยอมรั บมั น...”
ความชว่ ยเหลือจากไอ้ สารวั ตรไมส ่ ติทมี่ ท

่ ามารถชว่ ยอะไรผมได้ อีกแล้ ว ถึงแม้ จะมองเห็นคอร์ ดแตส ี งหมดได้
ั้ หายไปพร้ อม
เนื ้อเพลงกอ
่ นหน้ า ผมจึงไมส
่ ามารถแถตอ่ ไปได้ อีก
่ ล้ าแม้ แตจ่ ะมองหน้ าใคร สิง่ เดียวที่ทาคือการก้ มลงมองสายกีตาร์ พร้ อมกับพยายามเรี ยกสติเพื่อเลน
วินาทีนี ้ไมก ่ เพลง
ทอ่ นตอ่ ไป แตน ่ กึ ยั งไงก็นกึ ไมอ่ อก
"ขอแคม ่ ีเธอคนนี ้ ขอแคม
่ ีเธอเทา่ นั น้ เทา่ นั น้ พอ
ไมต
่ อ้ งการอะไรมากกวา่ นั น้ "
“แอร๊ ยยยยยยยยยสารวั ตร”
“ผั วขาเอาใจของเมียไป กรี๊ ดดดดดดดดดดด”
เพลง ‘ขอ’ ถูกร้ องตอ่ โดยคนข้ างๆ ที่ไมร่ ้ ูวา่ ขึ ้นมาบนเวทีตงแต่

ั ้ เมื่อไหร่ ผมรู้ แคว่ า่ มือของมั นยั ง
คงดีดกีตาร์ ลกู รั กอยา่ งมาติน
DC-16 ไมม ่ ีสะดุด
ไอ้ สารวั ตรหันมามองหน้ าผมเหมือนเป็ นการบอกเป็ นนั ยๆ วา่ ไมต

่ อ
้ งเลน
่ แล้ วไอ้ กีตาร์ อะ่ ชว่ ยกันร้ องดีกวา่ เพราะงั นผมเลย
้
ตังหน้
้ าตังตาร้
้ องทอ่ นฮุกตอ่ ให้ จบเพลง
"ขอแคม่ ีเธอกับฉั น ขอแคม ่ ีเราเทา่ นั น้

เราสองคน แคเ่ ทา่ นี ก้ ็ดียิง่ กวา่ เรื ่องใด
ฉั นและเธอถึงเราจะเจอเรื ่องราว
จะหนั กหรื อเบา แตเ่ ราจะอดทนจนทีส ่ ดุ "
เสียงอูคเู ลเลแ
่ ละกีตาร์ อีกสองตัวดังแทรกจั งหวะการเลน
่ ของไอ้ สารวั ตร ทุกคนหันไปให้ ความสนใจกับกลุม่ คนมาใหม่ ซึง่
ก็คือพวกสิงหข์ าวซึง่ นาทีมโดยไอ้ แมนโอ้ หรรมที่สลอนหน้ าเข้ ามาแยง่ ซีนเต็มที่ แตแ่ มง่ ก็ไมไ่ ด้ ขึ ้นมาบนเวทีอยา่ งที่คดิ
นอกจากร่วมแจมกับเราสองคนด้ านลา่ ง กระทั ง่ เข้ าสูท่ อ่ นฮุกของเพลงอีกครั ง้ ...
ึ ไมเ่ คยจะนึ กกลั วสิ่ งรอบตัว

“ไมเ่ คยจะรู้ สก
อยา่ งไรก็ยอมรั บมั น...
ขอเป็ นแฟนเธอได้ มยั ้ ขอเป็ นแฟนไทน์ ได้ มยั ้

ได้มยั ้ เธอ ไมต ่ อ้ งการอะไรมากกวา่ นั น้
ขอแคม ่ ีเธอกับฉั น ขอแคม ่ ีเราเทา่ นั น้
เราสองคน แคเ่ ทา่ นี ก้ ็ดียิง่ กวา่ เรื ่องใด”
“กรี๊ ดดดดดด โอ๊ ยยยยแม!
่ ”
เนื ้อเพลงที่ถกู เปลีย ่ นทาเอาผมถึงกับอ้ าปากค้ าง ไอ้ สารวั ตรเองก็เหมือนกัน มั นหยุดร้ องพร้ อมๆ กับผมเมื่อไอ้ แมนและเดอะ
แก๊ งรวมหัวกันเปลีย ่ นเนื ้อเพลงแบบไมถ ่ ามสุขภาพกูสกั คา ทาเอาช็อกกันไปทั งลานกิ ้ จกรรม
่ ยุดราวกับสงสั ยวา่ ใครกันแน่ท่ีเป็ นคนขอผมเป็ นแฟน ไอ้ แมน? หรื อจะเป็ นไอ้ บิ๊ก บอส ที ทีม
เสียงหวีดร้ องดั งขึ ้นมาไมห
สารพัดจะเดาจนทุกเสียงได้ เงียบลงเพื่อปลอ ่ ยให้ ใครสั กคนได้ คลายข้ อสงสั ย
“แอร๊ ยยยยยยยยยย” เสียงกรี๊ ดดังสนั น

่ จนแก้ วหูแทบทะลุ เป็ นไอ้ แมนที่เงยหน้ ามองขึ ้นมาด้ วยรอยยิ ้ม
"กูมีอะไรจะบอก"
“น้ องแมนชอบไทน์เหรอ” ใครหลายคนเริ่ มตังประเด็

้ น แตผ
่ มไมร่ ้ ูจะต้ องทายั งไงนอกจากกลืนน ้าลายเหนี ยวๆ
ลงคอ
“สิง่ ที่กอู ยากจะบอกก็คือ...เป็ นแฟนกั บเพื่อนกูเถอะ”
“กรี๊ ดดดดดดดดดดด เพื่อนคนไหนๆ” นิ สต

ิ ที่อยูด่ ้ านลา่ งเวทีตะโกนถาม
“ตอบตกลงดิ” มั ดมือชกกูเฉย
“ใครละ่ ”
“ไอ้ เหี ย้ นั น
่ น่ะ”
“เหี ย้ ไหน”
“ไอ้ เหี ย้ ที่นงั ่ หน้ าโงอ่ ยูข่ ้ างมึงไง มั นป๊ อด”
“...!”
“สั กทีเหอะวะ่ ไมข่ อวั นนี ้กูจีบแล้ วนะไอ้ สดั มึงจะเอายั งไงให้ กจู ีบมั ย้ ”
“เสือก ของกูเสือกอะไร”
“โอ๊ ยยยยยยยยยสารวั ตร ฮือออออออ เขินนนนนนน” ไอ้ สารวั ตรหันมามองผม ตอนนี ห

้ ัวใจไมร่ ั กดีมน
ั เต้ นระสา่ หนั กหน่วง

จนแทบจะล้ มเหลวอยูแ่ ล้ ว ทาไงดีวะ เกิดมาไมเ่ คยเป็ นแบบนี ้มากอ
่ นเลย
“ไอ้ ไทน์...”
“ระ...ไร”
“เบื่อจะจีบแล้ ววะ่ ”
“...”
“เป็ นแฟนกันนะ”
ออ่ นแอก็แพ ้ไป หวั น
่ ไหวก็คบกัน
SARAWATLISM SOLO
“เบือ
่ จะจีบแล ้ววะ่ เป็ นแฟนกันนะ”
่ ั ่ งตาโปนเป็ นเพนกวินถูกแชแ
ไอ ้ไทน์เหมือนจะช็อกไปแล ้ว มั นเอาแตน
่ ข็งอยูข
่ ้างๆ ขณะ
สายตายั งจ ้องมองผมไมก
่ ะพริ บ คงเพราะไมร่ ู ้จะหันหน ้าไปสบตากับใครมากกวา่
ไอ ้แมนกับเพือ
่ นคนอืน่ ๆ ยืนยิม
้ แฉ่งอยูข
่ ้างลา่ งเห็นแบบนี แ
้ ล ้วอยากตอ่ ยตาหลุดชบ ิ หาย ทา
อะไรไมป
่ รึ กษากูสก ั คาแล ้วผลทีอ ่ อกมาก็สง่ ผลให ้คนโงๆ่ อยา่ งไอ ้ไทน์มส
ี ภาพอยา่ งทีเ่ ห็น
“ลงไปข ้างลา่ งกันเถอะ”
“…” ไมม
่ ค
ี าตอบใดๆ จากคนเคียงข า้ ง ผมเลยถือวิสาสะจั บมืออีกฝ่ ายให ้ลุกขึน
้ ยืน ไมไ่ ด ้
่ ามั นออกมาจากสถานการณ์ท ่ี
คาดหวั งคาตอบวา่ จะเป็ นการตอบรั บหรื อปฏิเสธ เพราะแคพ
ยากลาบากให เ้ ร็วทีส
่ ด
ุ ก็โคตรรดีเกินพอ
ึ ของตัวเองจนลืมคิดถึงความรู ส
้ ก
บางทีผมก็หลงลืมอะไรบางอยา่ งไป คิดถึงแตค
่ วามรู ส
้ ก ึ ของ
มั น
ั คนเหีย
โอ ้โห...เทส
่ ด ้ ไรวะหน ้าตาดีแล ว้ ความคิดยั งดีอก
ี
้
“อ ้าวเฮยจะรี
บไปไหน”
“สารวั ตร!”
“อยา่ เพิง่ ลงไป โหย่ ไรวะ!” เพือ ่ สง่ เสย

่ นในกลุม ี งตะโกนดังก ้องโดยเฉพาะไอ ้แมนทีด ่ จ
ู ะมี
อารมณ์กวา่ ใครเพือ ่ น มั นแท็กทีมกับสมาชก ิ ในกลุม่ วิง่ โลต
่ ามมาถึงด ้านหลั งเวทีทา่ มกลางเสย ี ง
กรี๊ ดสนั ่ นหวั น ิ ด ้านหน ้า
่ ไหวจากนิ สต
“ไมต
่ ้องพูดอะไรทั ง้ นั น
้ ” ผมบอกกับไอ ้ไทน์
“กูไมไ่ ด จ้ ะพูดอะไรแค.่ ..ช็อกนิ ดหน่อย” ตาเหลือกขนาดนี ไ ้ มเ่ รี ยกนิ ดหน่อยแล ้วมั ง้ แมง่ น่ารั ก
ั ๆ อยา่ งนี จ
สด ิ หาย
้ ะไมใ่ ห ้ชอบยั งไงไหว โคตรยั ่วอารมณ์กันชบ
“ไอ ้สารวั ตรมึงทาเสย ี เรื อ

่ ง” ไอ ้แมนพุง่ เข ้ามาแทรกบทสนทนาระหวา่ งผมกับไอ ้ไทน์ กอ
่ นทุก
ี งจะเงียบลงอีกครั ง้ เมือ
เสย ่ คนด า้ นบนเวทีพด ู ประโยคหนึ ง ่ ผา่ นไมค์
“อึง้ กันไปเลยนะครั บ และนี ค

่ อ ์ ากเด็กคลาสกีตาร์นั่นเอง ขอเสย
ื การแสดงเซอร์ไพรสจ ี ง
ปรบมือหน่อยคร ้าบบบบ”
“กรี๊ ดดดดดดดดดดดดด การแสดงหรอกเหรอ”
ี งปรบมือดังเกลียวเหมือน
“คุณหลอกดาว!” อานุ ภาพของคนดูโหร่ ้องตกใจกันเป็ นแถบๆ เสย
ยินดีมากทีเ่ หตุการณ์กอ
่ นหน ้าเป็ นเพียงสถานการณ์จัดฉาก
ความชุลมุนเริ ม
้ นั บตัง้ แตน
่ ัน
้ และจบลงในอีกไมก
่ ส ิ นาทีเมือ
่ี บ ่ การแสดง
โชวข์ องคนใหม่
เข ้ามาดึงความสนใจไป จะมีกแ
็ ตเ่ พือ ่ นของผมเทา่ นั น
้ ทีบ่ น
่ งุบงิบเหมือนไมพ
่ อใจกันเต็มแก่ ไม่
รู ้
่ ผ ่ี มบอกพวกมั นวา่ ไอ ้ไทน์จะเลน
วา่ แอบเตรี ยมงานกันมานานแคไ่ หน รู ้แคว่ า่ นั บตัง้ แตท ่ เพลง
ั
‘ขอ’ รวมๆ แล ว้ ก็เกือบสปดาหพ ์ อดี หวั งวา่ พวกมั นจะไมท ่ ม ้
ุ่ เทฝึ กซอมกั นตัง้ แตต
่ อน
นั น
้ หรอกนะ
“ไอ ้พีจ
่ อมมั นเป็ นเหีย ั ”
้ ไรวะ ใครบอกวา่ เป็ นการแสดงไอ ้สด
“เขาเข า้ ใจผิดแบบนั น
้ ก็ดแ
ี ล ้ว” ผมพูดตัดราคาญไป
้ นอะไรมึง นี ก
“ดีสนตี ่ อ ุ สา่ หช์ ว ่ ยมึงนะไอ ้วัตร แล ้วดูดพ
ู ต ิ ังหมดเลย”
“อยา่ ไปคิดมาก”
“ไมต
่ ้องคบกันเลยราคาญ เบือ
่ จะลุ ้นละ” มีการปาอูคเู ลเลโ่ ชวด์ ว้ ย ได ้ขา่ ววา่ ของชมรม...
“วา่ ไงไอ ้ไทน์ ตอนนี ห

้ ัวใจทางานปกติอยูม
่ ย
ั้ ”
่ื เงยหน ้าขึน
“…” เจ ้าของชอ ้ มองไอ ้ทีซงึ่ เป็ นเจ ้าของคาถาม แตก
่ ไ็ มไ่ ด ใ้ ห ้คาตอบใดๆ อีกตาม
เคย ผมเลยได ้แตล่ บ ู หัวของมั นไปมาทั ง้ ขาทั ง้ เอ็นดู
“นั ่ งพักกอ
่ น สว ่ นพวกมึงกูขอบใจในความหวั งดีกอ
่ นหน ้านี ม
้ าก ทีเ่ หลือกูจัดการเอง”
“เซ็งวะ่ ลม
่ ปากอา่ วอีกตามเคย วู ้ววว!”
“กูขอไปเคลียร์กับพีจ
่ น ไปเอาความมั ่นใจมาจากไหนวา่ เป็ นการแสดงไอ ้ฉั ด!!” ผมก็ได ้
่ อมกอ
แตม
่ องตามแผ น
่ หลั ง กว า
้ งของเพื อ ่ นโดยไม โ่ ต ้แย ง้ อะไรออกไป
มั นน่าจะเป็ นเรื อ
่ งธรรมดาทีท่ ก
ุ คนอาจเข า้ ใจผิด เพราะแตล่ ะคลาสของชมรมต ้องมีการแสดง
อยูแ
่ ล ้ว และพีจ
่ อมก็คงไมไ่ ด ้ฉลาดถึงขนาดมองออกวา่ ผู ้ชายตัวใหญเ่ ทา่ ควายสองคนจะบ ้ามา
บอกรั กกั นตอ่ หน ้าสาธารณชนขนาดนี้
ทั ง้ ทีค
่ วามจริ งมั นก็เกิดขึน
้ แล ว้ …
“สรุ ปแล ว้ มั นเป็ นเรื อ ั พัก มั นก็พด

่ งจริ งหรื อการแสดงวะ” ปลอ่ ยให ้ไอ ้ไทน์ได ้ตัง้ สติสก ู ทาลาย
ความเงียบลง
“คิดวา่ ไง”
“ไมร่ ู ้”
“อืมเป็ นการแสดง” เหีย

้ ไรละ่ แตก
่ ลั วมั นคิดมากเลยไมย่ อมพูดความจริ งออกไป แมง่ ยั งไม่
มั ่นใจในตัวเองเลยมั ง้ วา่ ชอบผมจริ งๆ หรื อเปลา่ ของอยา่ งนี ม ้
้ ันต ้องใชเวลากั ั พักถึงตอน
นอีกสก
นั น้ จะบุกหนั กรุ กแรงแคไ่ หนก็ยังไมส
่ าย
้
“เฮอออตกใจหมดเลยไอ ่ ั ่วท ้อง” เจ ้าตัวพูดออกมาแบบโลง่ อกพร ้อม
ั กูแบบ...หายใจไมท
้สด
กับหันมาสง่ ยิม
้ ให ผ
้ มอยา่ งเป็ นธรรมชาติ ไอ ้ไทน์คนเดิมได ้กลั บมาแล ้ว
“ดีใจเหรอทีก
่ ไู มไ่ ด ้ขอมึงเป็ นแฟนจริ งๆ”
“ไมร่ ู ้วะ่ ”
“มึงก๊อบคากู”
“เหีย ้ื ลิขสท
้ ! มึงซอ ิ ธิค ้
์ าวา่ ไมร่ ู เ้ อาไว ใ้ ชเองหรื
อไง”
“อยา่ ไปคิดมาก”
“ไมต
่ ้องมายุง่ กับหัวกู” มั นปั ดมือของผมออกอยา่ งรวดเร็ว กอ
่ นจะล ว้ งเอามือถือในกระเป๋ า
กางเกงนิ สต ิ ออกมาเลือ ่ นอา่ นเพือ่ ปั ดประเด็นทีต
่ ้องคุยกับผมตอ่ เออ...ไอ ้นีม
่ ันก็
เนี ยนแบบนี้
ตลอดแหละ
้ มาหลั งจากนั ่ งไถโทรศั พทไ์ ด ้ประมาณห ้า

“พวกเมียๆ ของมึงเขาพูดถึงกูด ว้ ย” จูๆ่ มั นก็เปรยขึน
นาที
“วา่ ไงอะ่ ”
“ดีใจทีม
่ งึ ไมไ่ ด ้ชอบกูจริ ง เรื อ
่ งทีก
่ บ
ู อกชอบมึงในไอจีกเ็ หมือนกั นโดนผูกวา่ เป็ นแผนเซอร์
ไพรสข ์ องทางชมรมหมด” ผมอา่ นสายตาของมั นไมอ่ อก หากแตน
่ ้ าเสย ี งทีจ
่ ับใจความได ้
กลั บมี
ความน ้อยใจผสมอยูใ่ นนั น ้
ตัววุน
่ วายเอ๊ยยยยยย ตกหลุมพรางกูแล ้วไง
“ก็ดแ
ี ล ้วมึงจะได ้ไมต
่ ้องเหนื อ
่ ยตอบคาถามคนอืน
่ ไง”
“เออ!”
ี งหงุดหงิดทาไมเนี ย
“แล ว้ มึงจะทาเสย ่ ”
ึ สบายใจด ้วยซ้า” แตห

่ น ้าโคตรไมใ่ ชเ่ ลย มี
“ใครหงุดหงิดกูไมไ่ ด ห
้ งุดหงิด กลั บกันยิง่ รู ้สก
ความสุขมากครั บเวลาได ย้ ั ่วโมโหมั น เรี ยกได ้วา่ เป็ นความสะใจเล็กๆ ทีเ่ กิดขึน ้ ในแตล่ ะวั นของ
ผม
“สบายใจแล ้วก็ไปชว ่ ยกันแจกใบปลิวกับใบสมั ครเถอะ”
“อืม” ไอ ้ไทน์ลก ้ ยืนเดินนาไปด ้านข ้างเวทีซงึ่ มีรน

ุ ขึน ุ่ พีแ
่ ละเพือ
่ นพ ้องในชมรมรวม
ตัวกันอยู ่
แน่นอนวา่ กลุม่ สงิ หข์ าวก็อยูก ่ ันพร ้อมหน ้าพร ้อมตาด ้วย
“มีอะไรให ้ชว ่ ยบ ้างครั บ” ผมถามพีป ่ ี สอง เขาจึงยืน

่ ใบสมั ครในกลอ่ งกระดาษมาให ผ
้ มกับไอ ้
ไทน์ปึกหนึ ง่ พร ้อมกับจั ดการตัง้ โต๊ะใหมท
่ างอีกฟากของเวที เพือ ่ ให ้การจั ดกิจกรรมงา่ ยขึน
้
เนื อ
่ งจากงานวั นนี ม ้ นี ส ิ ให ้ความสนใจคอ่ นข ้างมาก
ิ ต
ไอ ้ไทน์เดินตามหลั งผมไมห
่ า่ งกอ
่ นจะยืนชว ่ ยกันแจ ้งรายละเอียดและแจกใบสมั ครสาหรั บคน
ทีส ี น
่ นใจ ยิง่ ได ้ไอ ้แมนกับไอ ้บอสมาสร า้ งสส ั ด ้วยแล ้วรายชอื่ คนทีส
่ มั ครเข า้ ร่วมวงก็ยงิ่
มีมากขึน
้
นี ย
่ ังไมน
่ ั บรวมคนทีก ิ ใจและขอใบสมั ครลว่ งหน ้ากอ
่ นอีกจานวนมาก เรี ยกได ้วา่ งาน
่ าลั งตัดสน
Music festival ได ้รับความสนใจอยา่ งล ้นหลามมากกวา่ ทีค ่ าดการณ์เอาไว ้แตแ
่ รกเสย ี อีก
“สารวั ตรเมือ ้ กใจมาก การแสดงขอเป็ นแฟนทาเอาช็อกกันเป็ นแถบๆ”

่ กีต
“ครั บ” นอกจากรั บใบสมั ครแล ว้ สว ่ นหนึ ง่ ก็ยังไมห

่ ลุดเรื อ ์ องคลาสกีตาร์
่ งประเด็นเซอร์ไพรสข
ทั ง้ ทีจ ่ ารแสดงเลย
่ ริ งๆ แล ้วมั นไมใ่ ชก
“สารวั ตรพีอ่ ยากฟอร์มวงคะ่ สง่ ใบสมั ครได ้ตัง้ แตเ่ มือ

่ ไหร่เหรอ” รุ น
่ พีห
่ น า้ ตาสะสวย
คนหนึ ง่
เดินเข ้ามาสอบถามบ ้าง
“สง่ ได ้ตัง้ แตว่ น

ั นี ไ ้ิ เดือนหน า้ เลยครั บ”
้ ปจนถึงสน
“ถ ้าลงประกวดเราจะกลายเป็ นคูแ
่ ขง่ กันหรื อเปลา่ เนี ย
่ ”
“เป็ นมิตรภาพทีด
่ ม
ี ากกวา่ ”
“งั น
้ ไว เ้ จอกันนะ”
ผมไมต ็ ซงึ่ สง่ ยิม

่ อบนอกจากพยั กหน ้าเบาๆ พลางยืน ่ ใบสมั ครให ้กับคนตัวเลก
้ บางมาให ้
หากแตค
่ วามทรงจาทีถ
่ ก
ู บั นทึกเอาไว ้ในสมองและจาจนขึน ้ ใจกลั บเป็ นสายตาเขียวปั๊ ดจากไอ ้
ี มากกวา่
ไทน์เสย
“มองอะไรควายน ้อย”
“ควายบ ้านมึงหลอ่ อยา่ งกูเหรอ”
“เขาแคถ
่ ามไมม
่ อ
ี ะไร”
“แล ว้ กูได ้พูดหรื อยั ง” ก็ได ้แตพ

่ ยั กหน ้ารั บรู ้ทัง้ ทีภ
่ ายในใจหัวเราะอยา่ งบ ้าคลั ่ง รู ้มัย
้ วา่ การทา
ให ้คนทีช
่ อบโมโหได ้มันคือความสาเร็จระดับยอ่ มทีผ ่ มตัง้ เป้ าเอาไว ้เลย พอโมโหก็จะทาหน ้างอ
่ ื
ใส พอหน ้างอแล ว้ แมง่ เสอกน่ารั กไง
ตากลมๆ ขนตายาวเป็ นแพ ปากก็น่าจูบขนาดนี ม

้ ันมองตัวเองวา่ หลอ่ มากได ้ยังไงวะ อยากถาม
ให ้แน่ใจ
“น ้องครั บพีข
่ อใบสมั ครด ้วย” ผมหันขวั บไปยั งต ้นเสยี ง มีกลุม
่ รุ น ้ื ชอ
่ พีใ่ นเสอ ็ ปวิศวะเดินเข
้ามา
กลายเป็ นไอ ้แมนทีอ่ อกมารั บหน ้าพร ้อมกับยืน
่ ใบสมั ครและใบปลิวให ้อีกฝ่ ายโดยไมไ่ ด ้บอก
รายละเอียดอะไรเพิม ่ เติม
“พีอ
่ ยากได ้จากมือน ้องสารวั ตรอะครั บ ไมไ่ ด ้เหรอ”
“คิดวา่ ดังแล ้วหยิง่ ไงเลยต ้องเลือกปฏิบัต”ิ
“แยๆ่ ไมไ่ หวนะครั บน ้อง”
หลากหลายเสย ี งของสมาชก ิ ในกลุม

่ ผลั ดกันพูดขึน ้ เพือ
่ เป็ นการตัดราคาญผมจึงยืน ่
ใบสมั คร
ให ้กับเขา เขา...ทีผ่ มจาได ้แมน ่ ยาวา่ เราเคยมีเรื อ ่ งกันมากอ
่ นหน ้าถึงสองครั ง้ สองครา ผมเองก็
ยั งงงเหมือนกันวา่ ทาไมต ้องเจาะจงทีจ ่ ะหาเรื อ
่ งผม และคาตอบทีไ่ ด ้กม ็ แ
้ นการ
ี คค่ าวา่
หมั ่นไสเป็
สว ่ นตัวเทา่ นั น
้ เหรอ
“ปี นก
้ี รู อเจอมึงเลยวะ่ อยากรู ้วา่ จะเทพสกั แคไ่ หน” ผู ้ชายผิวเข ้มทีไ่ มร่ ู ้จักแม ้กระทั ่งชอ
่ื ตบบา่
ผมอยา่ งหนั กหน่วงพลางสงยิม ่ ้ ให ้ แตเ่ ราตา่ งรู ้ดีวา่ นี ไ ่
่ มใ่ ชรอยยิม
้ ของคนเป็ นมิตร
“ก็คงจะได เ้ จอกั น”
“พอดี...กูอยากรู ้รายละเอียดของการสมั ครนิ ดหน่อย มึงพอจะอธิบายให ้กูฟังได ้มัย

้ ”
“เรื อ
่ งการประกวดจะมีสองรอบคือ...”
“กูไมส
่ ะดวกฟั งตรงนี ว้ ะ่ แตจ่ ะดีใจมากถ ้ามึงรี บตามกูไปทีห
่ ้องน้ าชายข ้างตึก ”
“คงไมส
่ ะดวกครั บ”
ี คะแนนนิ ยมหรอก ไมต

่ ้องกลั ว” เป็ นอะไรมากมั ย
“กูไมท
่ าให ้หน ้ามึงมีแผลจนเสย ้ วะกับคาวา่
ความนิ ยมสนตี ้ นอะไรของมั นเนี ย
่ กูกอ็ ยูข
่ องกูดๆี ไมไ่ ด ้ไปออ่ ยใครทีไ่ หนทาไมถึงจ ้องจะแซะกัน
เรื อ
่ งนี ต
้ ลอดเลยวะ
หลายทีละมึง เพราะเห็นเป็ นรุ น

่ พีเ่ ลยไมอ่ ยากมีเรื อ
่ ง แตเ่ มือ
่ ไหร่กต
็ ามทีค
่ วามอดทน
สนิ้ สุดลง
วินาทีนัน
้ ผมขอทุม
่ สุดตัวครั บ เอาให ้พอ่ กูพาลูกตัวเองเข ้ากรงขั งเลย แมง่ ไมไ่ หวแล ้วจริ งๆ
“ไอ ้ไทน์เดีย
๋ วกูมานะ” เพือ
่ ให ้หมดปั ญหาผมถึงต ้องรี บเคลียร์ทก
ุ อยา่ งให ้มันจบๆ ไป
“ไปไหน”
“ปวดฉี่ ”
“ไมใ่ ห ้ไป อั น ้ ไว ้สวิ ะ” พวกรุ น

่ พีเ่ ดินผละออกไปพร ้อมกับมองหน า้ ผมอยา่ งคาดหวั ง ไอ ้แมนกับ
ไอ ้บ๊ิ กเลยรี บเดินมาสมทบเตรี ยมทาสงครามกันเต็มที่ แม ้ร่องรอยบาดแผลเกา่ จะยั งคงหลงเหลือ
ให เ้ จ็บใจเลน
่ อยูก ่ ็ตาม
ด ้วยไมอ่ ยากให ้พวกมั นต ้องมาเจ็บตัวกับปั ญหาสว ่ นตัว ผมจึงต ้องสง่ สายตาทีเ่ ป็ นอั นรู ้กันดีวา่
ควรหลีกทางให ้ผมเดินไปได ้แล ว้ แตป ่ ั ญหาใหญไ่ มไ่ ด ้อยูท ่ นสงิ หข์ าวครั บ ปั ญหาอยูท
่ เี่ พือ
่ น
่ี .่ี ..
ไอ ้ตัววุน
่ วาย
“ขอไปด ้วยดิ พอดีปวดฉี่ ” มั นพูดพร ้อมกับรั ง้ มือผมไว ้ไมย่ อมให ้ไปไหน
“อั น
้ ไว ้”
“กูอน
ั ้ ไมไ่ หว”
้ี วิ้ ไปยั งอีกฝั่ งหนึ ง่ ของอาคารตรงข ้ามกับห ้องน้ าทีผ

“ไปเข ้าฝั่ งโน ้นไป” วา่ พลางชน ่
มนั ดกับรุ น
่
พีเ่ อาไว ้
“อยา่ ดือ
้ ดิ ดือ
้ แบบนี ก
้ ย
ู งิ่ ลาบากใจ”
“เออแคอ่ น ั ้ เยีย
่ วไมต่ ายหรอก” ผมไมอ่ ยากให ้มันมาเจออะไรไมด ่ แ ี บบนี้ ไมอ่ ยากให ้มันต ้อง
เดือดร ้อนเพราะผม แตก่ ไ็ มร่ ู ้หรอกวา่ ไอ ้ไทน์จะตีความหมายของประโยคกอ่ นหน ้าวา่ ยั งไง
เพียงแตฝ ่ ่ ามือทีจ ่ ับผมเอาไว ้ได ้คลายออกและหันไปแจกใบสมั ครให ้คนตรงหน ้าโดยไมห ่ ันมา
มองผมแม ้แตเ่ สย ้ี ว
เมียงอนวะ่ ทาไงดี...
แตช่ า่ งเหอะ! ต ้องรี บแก ้ปั ญหาทีร่ ออยูข

่ ้างหน ้ากอ
่ น เพราะฉะนั น ้ นตามรุ น
้ ผมจึงไมร่ อชาเดิ
่ พีว ่ ิ
ศวะกลุม่ ใหญไ่ ป บรรยากาศมั นคอ่ นข ้างอึดอั ดนิ ดหน่อย ทั ่วบริ เวณเงียบสงบเพราะไมม
่ ค ี นนอก
้
ใชห ้องน้ านอกจากพวกแมง่ นี่ และทั นทีทผ ่ี มเดินเข ้ามา ประตูกถ
็ ก
ู ปิ ดลงพร ้อมกับ
ประเด็นปั ญหา
ทีอ
่ ยากสะสางกันอีกรอบ
“กูเรี ยกมึงมาแคอ่ ยากจะบอกวา่ ระวั งตัวเองไว ้ดีๆ เคยเดินๆ อยูแ
่ ล ้ววูบมั ย
้ ”
“พีข
่ ?ู่ ”
“ไมไ่ ด ้ขู่ กูแคอ่ ยากบอกให ้รู ้”
“ถามจริ งผมไปทาอะไรให ้พีไ่ มพ ่ อใจ เทา่ ทีจ ่ าได ้เราไมเ่ คยรู จ้ ั กกันด ้วยซา้ ” สองครั ง้ แล ้วเว ้ยที่
แมง่ รุ มกระทืบกูแบบไมร่ ู ส
้ าเหตุ แล ้วผมก็มักจะเดินโงๆ่ กลั บมาทาแผลทีห ่ ้องพร ้อมกับคาถาม
มากมายอยูเ่ ต็มหัว
“นี ไ
่ มร่ ู ้ตัวเองจริ งเหรอ”
“ก็บอกกูมาสวิ ะจะได ้รู ้!” เริ ม

่ ควบคุมอารมณ์ตัวเองไมอ
่ ยูถ ่ งึ ขนาดขึน
้ มึงกูกับรุ น
่ พีแ
่ ล ้ว และ
เหมือนคนฟั งจะอารมณ์ไมเ่ ย็นเทา่ ทีค ่ วรพุง่ ถลาเข ้ามาจะชกหน ้าผมหนั กๆ ยั งดีทเี่ พือ ่ นมั น
ชว ่ ยกันจั บไว ้กอ
่ น ไมง่ น
ั ้ กูแหก...
“กูจะบอกอะไรให ้นะ แรกๆ กูกไ็ มม

่ เี หตุผลหรอกวา่ ทาไมถึงไมช่ อบขีห
้ น า้ มึง รู ้ตัวอีกทีกก
ู็
้
หมั ่นไสไปแล ว้ วะ่ ”
เอางา่ ยๆ ตรงๆ ผมก็แคม

่ ห
ี น า้ วอนตีนรุ น
่ พีเ่ ทา่ นั น
้ แหละไมไ่ ด ผ
้ ิดอะไรเลย ผิดทีห
่ น า้ ?
“แตต
่ อนนี ก ้ บ
ู อกเลยวา่ เหตุผลทีท
่ าให ้พวกกูเกลียดขีห
้ น า้ มึงมั นมีมากกวา่ นั น
้ ” เจ ้า
ตัวหยุดพูด
ไปอึดใจหนึ ง่ กอ
่ นจะเอย่ ประโยคคาถามกับผม “เคยจาได ้มัย ้ วา่ ไปทาอะไรให ใ้ ครไมพ
่ อใจ”
ผมได ้แตย่ น
ื นิ ง่ พยายามคิดถึงเหตุการณ์ทก
ุ อยา่ งอยูใ่ นหัว แตเ่ ชอื่ เถอะวา่ ตอ่ ให ้คิดจนหัว
ระเบิดแคไ่ หนผมก็ไมม
่ ท ี างคิดออก เพราะไมเ่ คยไปหาเรื อ ่ งกับกลุม
่ วิศวะแม ้แตค
่ นเดียว เว ้น
แต่
...
่ื ของบุคคลทีส
“ไอ ้มิล” ชอ ่ ามซงึ่ ไมไ่ ด ้อยูใ่ นเหตุการณ์ถก
ู พูดถึง กอ
่ นสายตาจะเหลือบ
ไปเห็น
รุ น ่ นหนึ ง่ ซงึ่ ใสเ่ สอ
่ พีค ้ื ชอปสถาปั
้ ตยฯ์ ยืนแทรกอยูใ่ นนั น ้ สาบานได ้วา่ ผมไมร่ ู ้จักเขา แตก
่ ค
็ งเดา
ได ้วา่ อาจเป็ นเพือ ่ นกับคนในประเด็น
่ ย
“นึ กออกแล ้วใชม ั ้ มีอะไรแก ้ตัวมั ย
้ เผือ
่ มึงจะรอดจากตีนพวกกูในอนาคต”
“...” ผมเงียบ ไมย่ อมตอบอะไรอีก
“ครั ง้ แรกมีพาเพือ
่ นไปหาเรื อ
่ งไอ ้มิล”
กูไปหาเรื อ
่ งตอนไหนวะ เรื อ ่ งของรุ น่ พีท
่ ช ่ื มิลมั นเริ ม
่ี อ ่ ขึน
้ ตัง้ แตร่ า้ นเหล ้าทีผ
่ มกับไอ ้ไทน์
ทะเลาะกันคืนนั น ้ ตอนทีผ ่ มรู ้วา่ ใครเป็ นคนขอเบอร์มันไอ ้แมนก็ชว ่ ยจั ดการโดยพาผมไปเคลียร์
ถึงที่ และเหมือนรุ น
่ พีค
่ นนั น
้ จะเข ้าใจไมไ่ ด ้มีปัญหาอะไรกระทั ่งเรื อ ่ งเงียบลง
แล ว้ มั นมาเป็ นประเด็นในตอนนี ไ
้ ด ้ไงวะ งงแล ้วก็งงอีก นี ค
่ อ
ื กูผด
ิ ?
“ครั ง้ ทีส
่ อง...” รุ น
่ พีค
่ นเดิมยั งคงพูดตอ่ “ทีร่ ้านกาแฟเจ๊ตน
ุ่ ไอ ้มิลบอกกูวา่ มึงหาเรื อ
่ งมั น”
“ผมแคป
่ ั ดมือ”
ั ไมไ่ ด ้ยิงรุ น
“มึงก็ยังจาได ้หนิ ” ปั ดมือ! กูแคป
่ ั ดมือไอ ้สด ่ พีต
่ าย
“เพือ
่ นพีย
่ งุ ่ กับคนของผมกอ
่ น” เคยบอกแล ว้ วา่ ใครยุง่ กับไอ ้ไทน์ผมพุง่ หมด ไมส
่ นใครหน ้า
ไหนทั ง้ นั น
้ แล ว้ ถ า้ เหตุการณ์ทเี่ กิดขึน
้ ทั ง้ หมดมั นเริ ม
่ เพราะผมเลือกทีจ
่ ะปกป้ องไอ ้
ไทน์ หวงมั น
หว่ งมั น ก็เต็มทีเ่ ลย ผมพร ้อมดับเครื อ ่ งชนเสมอ
“กูไมส
่ น”
“ผมก็ไมส
่ นเหมือนกัน ใครยุง่ กับไอ ้ไทน์ผมไมไ่ ว ้หน ้าทั ง้ นั น
้ แหละ”
“ไอ ้สารวั ตร...” เหยดแหม!

่
่ นแก๊งสงิ หข์ าวทีเ่ ปิ ดประตูเข ้ามา แตผ

่ มไมไ่ ด ส
้ นใจพวกไอ ้แมนหรอก
กลายเป็ นไอ ้ไทน์กับเพือ
ผมสนแคค่ นทีเ่ รี ยกชอื่ ผมมากกวา่ กลั วมั นเสย ี ใจทีผ
่ มตัวแยๆ่ ใสค ่ นอืน
่
“มึงมาทาไม”
“ก็กต
ู ามหามึงไมเ่ จออะ่ ไอ ้แมนเลยพากูมา” ท า้ ยประโยคผมหันขวั บไปทางไอ ้แมนฉั บพลั น
่ าทา่ ไมร่ ู ้ไมช่ ้ี แตเ่ ราตา่ งรู ้ดีกวา่ จะไมม
มั นยั กไหลท ่ ใี ครถือโทษโกรธใคร ไอ ้บิ๊ ก ที บอส และไอ ้
ทีมเองก็เหมือนกัน
“มึงนี ช
่ อบเรี ยกพวกไมเ่ ลิก”หนึ ง่ ในรุ น
่ พีค
่ นหนึ ง่ แทรกขึน ี งติดกวนตีน พร ้อมกับหัน
้ ด ้วยน้ าเสย
มามองหน ้าผม
“มั นก็ไมต
่ า่ งกันมากหรอก”
ื ชไี้ ปทีห
“ชอบมั นเหรอ” ปากวา่ แตม
่ อ ่ น ้าไอ ้ไทน์
“...”
“ชอบมั นมากระวั งโดนแยง่ ”
่ี ไร กูไมใ่ ชส
“แยง่ เชย ่ งิ่ ของ” เสย ้ี ววินาทีนัน
้ ผมมองเห็นร่างของไอ ้ไทน์พงุ่ กระโจนใสร่ น
ุ่ พี่
ตรงหน ้าพร ้อมกับรั วหมั ดใสไ่ มย่ งั ้
๊
พั วะ! ๊
พั วะ! ๊
พั วะ!
กูยังไมท
่ ั นพูดอะไรแตแ
่ มง่ ก็กร่างพุง่ ไปตอ่ ยเขาแล ้วไง และการเริ ม
่ ของไอ ้ไทน์กท
็ าให ้กลุม
่ รุ น
่
พีว ่ ศ ่
ิ วะถลาเข ้าไปสมทบ ผมเองก็เชนกันพยายามแยกตัววุน ่ วายออกมาจากสถานการณ์ชล ุ มุน
้
แตก
่ เ็ หมือนทุกอยา่ งจะชาไป
๊
พั วะ! ตุบ!
ร่างของไอ ้ไทน์ล ้มลงตรงหน ้าผมทา่ มกลางความนิ ง่ อึง้ ของเพือ ่ มั นเป็ นชว ่ งเวลาที่
เหมือนโลกทั ง้ ใบหยุดหมุนคล ้ายกับอารมณ์บางอยา่ งทีส ่ ะสมกาลั งเตรี ยมปะทุ ผมใจเย็นมา
ตลอดไมว่ า่ กับเรื อ
่ งอะไรก็ตาม แตก่ ับไอ ้ไทน์มันคือข ้อยกเว ้นสาหรั บทุกอยา่ ง
“มึง!” สองเท ้าของผมก ้าวไปข ้างหน ้า เหวีย

่ งหมั ดหนั กๆ ไปทีห
่ น า้ ของคนทีท
่ าให ้ไอ ้
ไทน์ต ้อง
ลมลงไปกองกั บพืน ้ สมองของผมมั นโคตรโลง่ คิดอะไรไมอ ่ อกนอกจากรั วหมั ดใสไ่ มย่ ั ง้ ใคร
ขวางกูถบี กระเด็น ตราบใดทีม่ ันไมส
่ ลบคาตีนกูจะไมห
่ ยุดให ้มันมีโอกาสลุกขึน
้ มาได ้อีก
“ไอ ้วัตรอยา่ !”
“...”
“เดีย ๋ วกูจัดการเอง” เสยี งเหีย

้ มของไอ ้แมนโพลง่ ขึน ้ กอ
่ นผมจะถูกเบียดแทรกด ้วยร่างหนา
ใหญข่ องเพือ ่ นในกลุม
่ มั นเป็ นฝ่ ายเข ้ามาจั ดการเองทั ง้ หมด กอ
่ นเหตุการณ์ตะลุมบอนในห ้องน้ า
จะเต็มไปด ้วยความวุน ่ วาย เหมือนทุกคนเตรี ยมพร ้อมเพือ ่ มีเรื อ
่ งกันเต็มที่ แม ้แตเ่ พือ
่ นผมเองก็
ไมม
่ ใี ครรามือ
ไอ ้ไทน์ลก
ุ ขึน
้ ยืนโงนเงนทา่ มกลางเสย ี งเตะตอ่ ยและรั วหมั ดของทั ง้ สองฝั่ ง ผมใชเวลาไม่
้ นาน
ในการเข ้าไปถึงตัวอีกฝ่ าย พามั นไปนั ่ งอยูม่ ม ้
ุ ห ้องน้ า กอ
่ นใชเวลาทั ง้ หมดจั ดการกับปั ญหา
ตรงหน ้า
่ ช ้ิ ดี ทั ง้ ฝั่ งผมและฝั่ ง
นานนั บครึ ง่ ชวั ่ โมงเหมือนกันกวา่ จะเคลียร์กันจบ เรี ยกได ้วา่ เละแบบไมม
ี น
รุ น
่ พีว ่ ศิ วะเองก็ตาม หนั กสุดคือต ้องหามสง่ โรง’บาลอยา่ งดว่ น ไมต่ ้องถามนะครั บวา่ คนไหน ก็ไอ ้
คนทีผ ่ มรั วหมั ดใสไ่ มย่ งั ้ เพราะเสอ
ื กมาตอ่ ยไอ ้ไทน์จนล ้มนั ่ นแหละ
เพือ่ นในกลุม ่ สงิ หข์ าวเองก็มรี อยฟกชา้ ดาเขียว พอเห็นวา่ ไมม

่ อ
ี ะไรมากเลยแยกย ้ายกันไปทา
แผลทีห ่ ้อง สว ่ นไอ ้ไทน์กไ็ มต
่ า่ ง หน ้ามั นบวมชา้ แบบน่าสงสารมาก รู ้สก
ึ จะโดนตอ่ ยจน
เลือดไหล
เต็มรู จมูกเพราะเห็นมั นเอานิ ว้ ยั ดจมูกทั ง้ สองรู เอาไว ้อยา่ งสุดความสามารถ
์ เี่ หีย ั ๆ เลยครั บ

แมง่ โคตรเป็ นโมเมนตท
้ สด
ตอนทีเ่ ข า้ ไปประคองอีกฝ่ ายออกจากห ้องน้ า ตัวมั นนี ส ั ่ ผั บๆ จนได ้ยินเสย
่ น ี งสะอืน
้
ดังขึน
้ มาผะ
แผว่ หั วใจคนฟั งมั นแทบสลายอยากปลอบอยากกอดเอาไว ้ แตพ
่ อได ้ยินเหตุผลเทา่ นั น ้ แหละกู
ปลอ่ ยแขนเลย
ื ออออ หน ้ากูพัง รุ น
“ฮอ ่ พีห
่ ลีดเอากูตายแน่เลย”
ื กมาหว่ งหน ้าอีก”

“เจ็บตัวยั งเสอ
“มั นน่าจะตอ่ ยกูทอ

่ี น
่ื ตอ่ ยเป้ ากูยังไมเ่ จ็บเทา่ ตอ่ ยหน า้ เลย”
“ถ ้ามึงสอยเป้ ามั นกอ
่ นรั บรองมั นสอยเป้ ามึงตอบแน่” และหลั งจากนั น ี งบน
่ ระงม
้ ผมก็ได ย้ ินเสย
ดังขึน
้ มาจนหูแทบชา กวา่ จะมาถึงห ้องหูกด
็ ับไปแล ว้ ข า้ งหนึ ง ่
ไอ ้ไทน์นั่งก ้มหน ้าขั ดสมาธิอยูบ่ นเตียง สว ่ นผมก็ค ้นหากลอ่ งพยาบาลมานั ่ งทาแผลให ้ ตามั น
บวมๆ เพราะแอบร ้องไห ้มาตลอดทางกลั บหอ หน ้าแหกไง ร ้องไห ้ไมใ่ ชเ่ พราะเจ็บหรอก ร ้อง
เพราะหว่ งหน ้าตัวเอง กลั วรุ น ่ พีจ
่ ะดา่ ตา่ งหาก
ื ออออ กูขอกระจก”
“ฮอ
“ไมต
่ ้องสอ่ ง เดีย
๋ วมึงจะร ้องไห ้หนั กกวา่ เดิม” มั นเตรี ยมเบะปากอีกรอบ สภาพทีเ่ ห็นตอนนี ท ้ า
เอาผมเริ ม ่ อารมณ์ขน ้ึ อยากกระทืบรุ น่ พีค
่ นนั น
้ อีกรอบ จมูกโดง่ ๆ ของมั นมีคราบเลือดแห ้งกรั งอยู ่
ริ มฝี ปากมีรอยฟกชา้ ดาเขียว เพราะโดนซด ั มาเต็มแรงถึงขนาดทาให ้ล ้มลงตอ่ หน ้าตอ่ ตา
ื ออออ”
“กูไมท
่ าแอลกอฮอล ์ ฮอ
“สรุ ปจะทาแผลหรื อจะร ้องไห ้”
ั กูไมน
่ ่ าชว ่ ยมึงเลย พีห
“สด ่ ลีดต ้องดา่ กูแน่ๆ”
“ก็ทาไปแล ้วหนิ ไหนเงยหน า้ ขึน

้ หน่อย”
“พังๆๆ หน ้ากูพัง”
“หยุดร ้องไห ้ได ้กช็ ว ่ ยหยุดบน

่ ด ้วย”
ใครมองยั งไงไมร่ ู ้ สาหรั บผมไอ ้ไทน์เป็ นสงิ่ มีชวี ต ิ ทีโ่ คตรน่าขยาเลยวะ่ ยิง่ ตอนงอแงก็ยงิ่ อยาก
จั บมากดให ้รู ้แล ว้ รู ้รอด ผมไมป ่ ลอ่ ยให ้มันมีเวลาบน่ พึมพาอะไรตอ
่ รี บจั บปลายคางอีกฝ่ ายให ้
เชยขึน้ เพือ
่ ทีจ
่ ะได ้ทายางา่ ยๆ แตร่ ู ้มัย
้ วา่ ผลทีไ่ ด ้คืออะไร
อาการใจเต ้นแรงตอนทีม ั ่ ๆ แบบไมร่ ู ้อิโหน่อเิ หน่ของมั นไง

่ องตาสน
โคตรน่ารั ก โคตรน่ารั ก โคตรน่ารั ก ไอ ้เหีย

้ !!
คาพูดของไอ ้แมนผุดขึน ้ มาในหัวฉั บพลั น ‘เวลามึงอยากมึงต ้องรู ้จักขอ เหีย

้ อะไรก็ขอไว
้กอ
่ น
ขอจั บหน่อยนะ ขอขยาหน่อยนะ พูดไปเลยสด ั มั วแตค
่ ด
ิ ในใจเขาจะรู ้เหรอ’ ตอนนี เ้ องทีผ
่ มเริ ม
่
ึ ตัวเองไมไ่ หว ลองเอาคาแนะนาของไอ ้แมนมาใชบ้ ้าง
ควบคุมความรู ้สก
่ ว ่ นใหญผ
่ มก็เอาคาแนะนามั นมาใชตลอดนะ
ทั ง้ ทีส ้ แคส
่ ด
ุ ท ้ายก็ไมไ่ ด ผ
้ ลเสมอ
“ไอ ้ไทน์”
“ไร ทาแผลซะทีส ิ ใสแ

่ คเ่ บตาดีนพออยา่ ให ้เข ้าปากกูด ้วยเดีย
๋ วเผลอกลืนตายหา่ อีก”
“ไอ ้ไทน์...”
“อะไร”
“ขอจั บนมหน่อย” คือถ า้ ได ้กด

็ ไี มไ่ ด ้กไ็ มเ่ ป็ นไรถามไปกอ
่ นเผือ
่ ฟลุก
๊ โชคดี
“คิดวา่ ตลกเหรอ”
“จั บได ้ป่ ะ”
“จั บเหีย
้ อะไร ปลอ่ ยกูเลยไมต ่ ้องมาจั บคาง เชย ่ี ขนลุก” เอาแล ว้ ไง สรุ ปอยา่ วา่ แตน
่ มเลย
แม ้แตค
่ างกูกไ็ มไ่ ด ้จับ นึ กอยากเดินไปตอ ่ ยไอ ้แมนให ้ตายคาทีช ิ หาย
่ บ
่ ภาวะหมามองเครื อ
ผมเลยเข ้าสูส ่ งบินอยา่ งแท จ้ ริ ง เห็นไอ ้ไทน์หยิบยาไปทาเองเงียบๆ มีบ ้าง
ทีเ่ หลือบมองผมแบบกล า้ ๆ กลั วๆ แตก ่ ไ็ มย่ อมพูดอะไร พอทาแผลเสร็จถึงได โ้ ยนกลอ่ งพยาบาล
มาให ้พร ้อมกับไลใ่ ห ้ทาแผลเอง
“ทาซะ”
“กูไมไ่ ด เ้ จ็บอะไร” หน ้าไมไ่ ด ้พังด ้วย มีแตไ่ ปตอ

่ ยเขาหน ้าพัง
“มือมึงอะ่ ”
“...”
“เออมือชา้ ไปหมดแล ้ว รี บจั ดการซะ” ผมก ้มลงมองมือทั ง้ สองข ้างของตัวเอง ข ้างซายไม่ ้ มี

แผลอะไรแม ้แตร่ อยขว่ น สว ่ นข ้างขวาตา่ งกันราวกับผา่ นสงครามมาหมาดๆ สน ั มือแตกยั บจนมี
ึ ตอนแรกก็ไมร่ ู ส
้ ก
เลือดซม ึ หรอกครั บ แตพ
่ อถูกทั กเทา่ นั น ึ เจ็บขึน
้ แหละถึงได ้รู ้สก ้ มาทั นที
“ทาแผลให ้หน่อยดิ มือซายข ้ ้างเดียวมั นไมถ

่ นั ด” ผมลองขออีกครั ง้ เผือ
่ จะได ผ
้ ล ไอ
้ไทน์กรอก
ตาครุ น่ คิดอยูพ
่ นจะขยั บตัวเข ้ามานั ่ งใกล ้ๆ ล ้วงหายามาทาแผลให ผ
่ ักหนึ ง่ กอ ้ มโดยไมพ
่ ด ู อะไร
แม ้แตค
เหมือนฝั น...ฝั นที่เป็ นจริ ง
ผมเจอไอ้ ไทน์ครั ง้ แรกทีง่ านไลฟ์ ของสครั บที่ศลิ ปากร ตอนนั นไม่ ้ ร้ ูอะไรหรอกแคร่ ้ ส
ู กึ สะดุดตาเทา่ นั น้ อาจเรี ยกได้ วา่ มั นคือ
ความประทั บใจตังแต่
้ แรกพบทั งที ้ เ่ จ้ าตัวก็ไมไ่ ด้ ทาอะไรเลย มั นมากับเพื่อน เต้ นอยูใ่ กล้ ๆ ผม เนื ้อตัวชื ้นไปด้ วย
เหงื่อ
หลั งจากกระโดดโลดเต้ นอยา่ งเอาเป็ นเอาตาย
เมื่อการแสดงจบลง ผมเดินแยกกับเพื่อนเพือ่ เดินตามมั น ไอ้ ไทน์ถกู เพื่อนผลั กหลั งให้ เดินไปด้ านหลั งเวที ได้ ยินแวว่ ๆ วา่
อยากถา่ ยรู ปกับพี่ๆ วงสครั บมากแตก
่ ย็ งั ทากล้ าๆ กลั วๆ สุดท้ ายก็ไมไ่ ด้ ถา่ ย
‘แคไ่ ด้เห็นใกลข้ นาดนี ก้ ็ดีแลว้ ’

นี่ คือประโยคที่ผมได้ ยินเมื่ออีกฝ่ ายตัดสินใจเดินออกมาด้ วยรอยยิ ้ม ดังนั นรู
้ ปของมั น
เลยเป็ นการยืนถา่ ยข้ างโปสเตอร์
ใหญๆ่ ของวงแทน และภาพนั นก็ ้ เป็ นภาพที่ผมเลือกอั พลงอินสตาแกรมในวั นที่เราได้ กลั บมาดูไลฟ์ สดด้ วยกันเมื่อไมน
่ าน
มานี ้
ผมจาไมไ่ ด้ แล้ ววา่ ตัวเองพยายามตามหามั นมากแคไ่ หน เลือกไปดูไลฟ์ ของสครั บทุกครั ง้ เพื่อหวั งวา่ สั กวั นจะได้ เจอมั นอีก
แตท
่ กุ อยา่ งก็สญ
ู เปลา่ กระทั ง่ เรี ยนจบมอปลาย ผมสอบเข้ ามหา’ลั ยที่เชียงใหม่ เริ่ มต้ นชีวต ิ ใหมท่ ่ีไมค
่ าดหวั งอะไร
จนวั นหนึ ง่ ...
ผูช้ ายที่ผมตามหาก็เดินเข้ ามาหาถึงที่ มั นเรี ยกชื่อผม ตอนนั นเองที

้ ่ผมรู้ สกึ วา่ การรอคอย
แสนยาวนานได้ สิ ้นสุดลงพร้ อม
กับรอยยิ ้มทีเ่ กิดขึ ้นข้ างในใจภายใต้ ใบหน้ าโงๆ่ ของตัวเองที่แสดงออกมา
“ทาไมตอนมั ธยมมึงถึงไมม ่ แี ฟน” บรรยากาศเดิมๆ ถูกสลั ดทิ ง้ ทั นทีท่ีคาถามของคนตรงหน้ าดั งขึ ้นในโสตประสาท ไอ้
ไทน์คงคิด...เราเงียบกันเกินไปจนต้ องทาลายความเงียบลง
“รอมึง” ผมตอบเป็ นทีเลน

่ ทีจริ ง
“กวนตีน เอาจริ งๆ ดิสดั ”
“กูไมอ่ ยากมีความรั ก เบื่อที่ตอ

้ งดูแลรั กษา”
“แล้ วตอนนี ้อยากมีแล้ วเหรอ”
“อืม เจอคนที่อยากดูแลแล้ ว”
“ไมเ่ บื่อเหรอ กูเคยตามดูแลคนคนหนึ ง ่ โคตรเหนื่ อยเลย”
“ไมเ่ บื่อ อยากดูแลก็คืออยากดูแล เหนื่ อยเพราะได้ ดแู ลใครสั กคนที่รักมากๆ มั นก็ค้ ม

ุ
นะ” ผ้ าก๊ อซถูกพั นรอบสั นมือและ
แปะด้ วยสก็อตเทปอยา่ งเบามือ ไมท่ ีใครพูดอะไรตอ่ จากนั น้ แตไ่ อ้ ไทน์ร้ ูดีวา่ ผมหมายถึงใคร หน้ ามั นถึงได้ แดงแซงแผลที่
โดนตอ่ ยมากขนาดนี ้
“มึงเคยชอบใครมั ย้ ” มั นทาใจกล้ าถามอีกหลั งจากเรานั ง่ กันนิ ง่ ๆ ได้ เกือบหลายนาที
“เคย” ผมตอบตามจริ ง
“แล้ วตอนนี เ้ ขาไปไหนละ่ ”

“อยูก่ รุ งเทพฯ”
่ ิดจะจีบเขาเหรอ มึงอาจสมหวั งก็ได้ นะ”

“เหรอ แล้ ว...ไมค
“คนบางคนมีไว้ ให้ แค่ มองแต่ ไม่ ได้ มีไว้ ให้ ครอบครองเป็ นของตัวเอง”
่ กุ คนที่แอบมองมึงเพราะความหลอ
“แดท ่ ทั งที
่ นที่ไร้ ประโยชน์สิ ้นดี” ไอ้ ไทน์พดู เสริ ม แมง่ น่า
้ ่มงึ ก็เป็ นแคค
ตีชิบหาย
“แตม
่ งึ คือข้ อยกเว้ นสาหรั บทุกอยา่ งของกูนะ”
“...”
“อยากได้ ”
“สั ด”
“อยากเอาแรงๆ”
“ไอ้ เหี ย้ มึงนี่ แมง่ ” เจ้ าตั วรี บถอยกรู ดจนหลั งแทบติดหัวเตียง ผมเลยหัวเราะออกมาเป็ นเชิงพูดแซวเลน
่ ๆ ทั งที
้ ่ความจริ ง
อยากถลาเข้ าไปจั บมั นทาเมียใจจะขาด สั ด ถ้ าได้ นะขอจั ดหนั กๆ ให้ ฟ้าเหลืองไปสามวั นสามคืนเลย
“อยากได้ เทา่ ไหร่ กใู ห้ หมดตัวเลย”
“ไมเ่ อา ไอ้ สารวั ตรมึงมั นซาดิสม”

์
“เพิ่งรู้ เหรอ”
ผมคอ่ ยๆ ขยั บตัวเข้ าไปหาทีละนิ ด ใช้ จงั หวะทีเผลอแบบไมใ่ ห้ มนั รู้ ตวั กระทั ง่ เข้ าใกล้ กบั อีกฝ่ ายจนรั บรู้ ถึงลมหายใจที่ผอ่
น
ออกมาของเราทั งคู
้่
“ทาไมควายน้ อยน่ารั กจั ง” ไอ้ ไทน์เบิกตากว้ างมองผมกลั บอยา่ งตื่นตระหนก
“...”
“ขอจูบได้ มยั ้ ”
“ไมใ่ ห้ ”
“หอมแก้ ม”
“ก็ไมใ่ ห้ ”
“ทาอะไรได้ บา้ ง”
“ไมไ่ ด้ ทงนั
ั ้ น้ ไสหัวไป!”
“อุ๊ย! มือโดนด้ วย เขินเลย” ปากบอกแบบนั นแต่

้ ร่างกายสว่ นลา่ งกูอะ่ ตั งเลย
้ แคโ่ ดนมั นผลั กหั วแคน
่ ี ้ไมร่ ้ ู
ทาไมกูถงึ ฟิ นจั ง
วะ
่ นความบ้ าบอของตัวเองกับคนภายนอกเสมอ มีแคเ่ พื่อนกั บคนใกล้ ชิดเทา่ นั นที ้ ่ร้ ูวา่ แท้ จริ งผมเป็ นคนยั งไง บ้ า
ผมมั กซอ
บอแคไ่ หน และก็แปลกที่ผมมั กไมแ
่ สดงตัวตนที่แท้ จริ งให้ กบั คนภายนอกรู้ เพราะความเป็ นจริ งของโลกคนเราก็ไมไ่ ด้ มเี วลา
สนใจคนทุกคนและพร้ อมจะเอาใจใครสั กคนในทุกๆ เรื่ องหรอก
ดังนั นเราถึ
้ งต้ องเลือกเอาใจเฉพาะบางคน แสดงออกกับคนบางคน และรั ก...ได้ แคค
่ นบางคนเทา่ นั น้
“กูไมอ่ ยากปลอ
่ ยมึงไปแล้ ว”
“ก็ไมไ่ ด้ ไปไหน”
“คนอื่นจ้ องจะแยง่ ”
“ไมช่ อบ”
“...”
“ไมช่ อบให้ ใครจั บมือมึง ลูบหัวมึง กอดมึง จูบมึง เหมือนที่ ก.ู ..‘อยากทา’ มาตลอด” ปกติขอแล้ วไมเ่ คยได้ ต้ องใช้ โอกาส
ตอนทีเผลอชว่ งชิงมาตลอด ก็ในเมื่อขอไมไ่ ด้ เลยต้ องเนี ยนทาแบบหน้ าด้ านๆ แทน
“แต่ มึงก็ทาทุกอย ่ างมาตลอดไม่ ใช่ หรื อไง”
“เออไง ไมไ่ ด้ ขออนุ ญาตด้ วย”
“เสือกจะมารยาทดีทาไมตอนนี ้ ปกติแมง่ ไมเ่ ห็นขอกูสกั คา” ไอ้ ไทน์พด

ู เสียงแผว่ เบาจนแทบจะหาย
ไปในลาคอ แตเ่ มื่อ
เทียบกับคนทีจ่ ดจอ่ กับการฟั งในทุกประโยคของมั นพนั นได้ เลยวา่ หัวใจของผมกาลั งลิงโลดอยา่ งมีความสุข เชี่ยยยยย ไม่
ต้ องขออนุ ญาตก็ทาได้ เหรอวะ
“เออเนาะ ปกติกกู ็ไมเ่ คยขอนี่ หวา่ ” ผมขยั บเข้ าไปใกล้ ไอ้ ไทน์ในระยะที่ใกล้ จนรั บรู้ ถึงกลิน
่ กายของกันและกัน มั นเองก็
ขยั บไปไหนไมไ่ ด้ แล้ วเพราะนั ง่ ติดหัวเตียง ผมใช้ จงั หวะทีเ่ จ้ าตัวจ้ องมองอยา่ งลนๆ อยูน่ นประกบริ
ั้ มฝี ปากลงไปเบาๆ แม้ ใจ

จะอยากบดขยี ใ้ ห้ แหลกแคไ่ หนก็ตาม
่ นจะลืมตาขึ ้นเมื่อผมผละจูบที่ไมไ่ ด้ ละลาบละล้ วงเข้ าไปภายใน นอกจากมองหน้ าอีกฝ่ ายด้ วย

ไอ้ ไทน์หลั บตาลงชั ว ่ ครู ่ กอ
ความหมั น่ เขี ้ยว บอกตรงๆ วา่ เอ็นดูหนั กถึงขนาดอยากเลียเงาให้ ละลายคาลิ น ้ แตไ่ มก
่ ล้ าทาไง มากสุดแคจ่ บู กับเอื ้อมมือ
มาเกลีย ่ แก้ มมั นเลน
่ ก็ดีเกินพอ
ไอ้ ไทน์เจ็บอยู.่ ..ไอ้ ไทน์เจ็บอยู ่ ผมบอกตัวเองแบบนี ้ซ ้าๆ
“เจ็บ” และเจ้ าตัวก็ร้ ู สกึ อยา่ งทีผ

่ มคิดจริ งๆ
“แคจ่ บ
ู เอง”
“เออเจ็บ”
“แคแ
่ ตะปากเบาๆ ยั งไมท
่ น
ั ล้ วงเข้ าไปเลย ถ้ าล้ วงจะขอลิ ้นเหมือนตอนนั น้ ”
“พูดเหี ้ยไรเนี่ ย กูกลั บแล้ วนะ” คนตรงหน้ าผลั กอกผมออก
“อารมณ์คา้ ง”
“สั ด”
“ตังเด่
้ เลยตอนนี ”้
“พอ่ งมึงสอนให้ พด
ู แบบนี เ้ หรอ ตั งส้
้ นตีนอะไรของมึงวะ”
“ขนตัง้ ”
“นึ กวา่ กูจะเชื่อเหรอ”
“แล้ วถ้ ากูบอกวา่ ไอ้ นน

ั ่ ตังมึ
้ งจะเอาลงให้ กไู ด้ มยล่
ั ้ ะ”
ปั ง้ !
ชิบหายละ เดินลงเตียงใช้ ตีนถีบประตูออกห้ องไปเลย เหยดเข้

“แดกไรๆ หิวแล้ วเนี่ ยไอ้ เหี ้ย”
เสียงของไอ้ บอสบน ่ ก้ องในหู ขณะพวกเรากาลั งเดินลงจากตึกมาที่โรงอาหารของคณะ ผมเป็ นคนไมเ่ รื่ องมากเลยไมค ่ อ่ ย

มีปัญหาเรื่ องกินเทา่ ไหร่ ปกติกเ็ ดินไปที่ร้านข้ าวแกงแล้ วสั ง่ ๆ มากิน แตว่ นั นี ้ลงมาช้ าไปเกือบชั ว ่ โมงเลยเหลือแคร่ ้ านอาหาร
ตามสั ง่ กับกว๋ ยเตี๋ยวเทา่ นั นที
้ ่ยงั เปิ ดอยู ่
“ไอ้ แมนแดกไร”
“กะเพราหมูสบ
ั ”
“งั นกู
้ ขอกะเพราด้ วย”
“กูด้วยๆ”
“สรุ ปกะเพราหมดนะ โอเค” พยั กหน้ าหงึกหงั กเห็นด้ วย ไอ้ ทีเลยเดินไปหน้ าร้ านข้ าวสั ง่ เมนู เดียวกันพร้ อมกันหกจาน
สว่ น
ที่เหลือก็เดินมาหาโต๊ ะนั ง่ กันตามปกติ
ผมมีเรี ยนอีกทีตอนบา่ ยสอง เพราะงั นเลยมี

้ เวลาเอ้ อละเหยลอยชายไปเรื่ อยๆ อยูบ่ ้ าง หัวข้ อที่ผม
่
กับเพือนมั กพูดกันก็เป็ น
เรื่ องตามประสาผูช้ ายทั ว ่ ไป เรื่ องเรี ยน บอล ดนตรี การ์ ตนู ของกิน หรื อแม้ แตแ่ ชร์ หนั งโป๊
อั นนี ้ผมพูดความจริ ง หัวโจกคงจะเป็ นไอ้ บิก๊ กับไอ้ แมนนั น่ แหละที่เป็ นเจ้ าพอ่ หนั งญี่ปนุ ่ เรื่ องไหนออกใหม่ เรื่ องไหนเป็
น
กระแสมั นจั บมาแชร์ สง่ ลิงคแ์ จกจา่ ยหมด สว่ นผมที่ไมเ่ ลน
่ โซเชียลอะไรเลยไอ้ แมนก็จะจั ดการบุ๊คมาร์ คไว้ ในแล็ปท็อปให้
เรี ยบร้ อย เปิ ดมาทีมีจิตใจสะเทือนกอ ่ นเรี ยนโคตรบอ่ ย
นอกเหนื อจากการพูดคุยแล้ ว มือถือก็เป็ นปั จจั ยสาคั ญทีเ่ รามั กหยิบขึ ้นมาเลน ่ ฆา่ เวลาระหวา่ งรอข้ าว เพื่อนผมมั นชอบ
เลน
่ เกม มือถือเลยมีแตเ่ กม โซเชียลก็เลน ่ ่ีอยา่ ง เฟซบุ๊กปี นึ งอั พเดตครั ง้ หนั กๆ ก็รัวอินสตาแกรมกันมากกวา่ เพราะฟอล
่ ไมก
โลแ่ ตผ
่ ้ หู ญิงนมโต
สว่ นผม...ฟอลอยูค่ นเดียว นั ง่ ดูรูปมั นวนซ ้าๆ อยูอ่ ยา่ งนั น้ แรกเริ่ มยอมรั บเลยวา่ โงก
่ บั การเลน
่ โซเชียลมากถึงขนาดหาวิธี
เซฟรู ปจากไอจีมาเก็บไว้ ในแกลอรี่ สุดท้ ายก็เลยโดนเพื่อนตบหัวฉาดใหญต ่ อ
้ งชว่ ยสอนวิธีแคปรู ปจากไอจีให้ หายโง่ เพราะ
งั นมื
้ อถือผมเลยมีรูปแคค ่ ่ ี คน
่ นไมก
หนึ ง่ คนในครอบครั ว และสองก็คือไอ้ ไทน์
“ยิ ้มน้ อยยิ ้มใหญเ่ ชียวนะมึง เอาวิธีท่ีกส

ู อนไปใช้ ป้ะ” ไอ้ แมนถามผมด้ วยน ้าเสียงล้ อเลียนพลางยิ ้
มกรุ้ มกริ่ มจนน่ากระทืบ
“วิธีหา่ อะไรวะ”
“ก็ท่ีบอกให้ ลองขอจิ ้มๆ ดูไง” ไมพ

่ ด
ู เปลา่ มือไม้ ยงั ขยั บตามจั งหวะทะลึง่ ตึงตังเป็ นการประกอบคาพูดอีกตา่ ง
หาก
“แคข่ อจูบยั งจะไมใ่ ห้ เลย ขออยา่ งอื่นจะได้ เหรอ”
“มึงมั นเคยไร้ น ้ายายั งไงก็เป็ นอยา่ งนั นเลยนะ

้ ให้ กลู องทาเป็ นตัวอยา่ งมั ย้ ”
“เสือกละ”
“ไอ้ ไทน์นา่ รั ก กูชอบ”
“เคยตายมั ย้ ” แมง่ กวนตีนกูตลอด แล้ วชอบเอาเรื่ องของไอ้ ไทน์มาเป็ นประเด็นด้ วยไง เชี่ยอะไรก็มน
ั มั น มั น เต็มไปหมด
รู้ ทงรู
ั ้ ้ วา่ ผมไมพ
่ อใจก็ยงั จะยั ว ่ โมโหกันตลอด
“ข้ าวได้ แล้ ว”
“เออกูขอกินข้ าวกอ
่ นนะคอ่ ยตาย”
อาหารพร้ อม อุปกรณ์พวกช้ อนส้ อมพร้ อมทุกคนเตรี ยมลงมือจั ดการด้ วยความหิวโหย หากแตม ่ ใี ครคนหนึ ง่ แทรก
ขั ดจั งหวะการกินด้ วยการมายืนใกล้ ๆ ความคิดแรกที่ผดุ ขึ ้นมาในหัวก็คือ...หน้ าคุน
้ ดี แตก
่ ไ็ มพ
่ ดู อะไรนอกจากปลอ ่ ยให้ อีก
ฝ่ ายเริ่ มประเด็นเอง
“สารวั ตร พีซ่ ื ้อบลูฮาวายมาฝาก”
“มีขนมด้ วย” เขามากับเพื่อนอีกสองคน หิ ้วขนมมาเต็มไม้ เต็มมือไปหมด
“เออ่ ...”
่ นเราฝากแมนเอามาให้ แคเ่ ห็นสารวั ตรกินพี่กด
“จาได้ วา่ สารวั ตรชอบบลูฮาวาย คราวกอ ็ ีใจแล้ ว” คาถามคือ? บลูฮาวายที่
เคยกินกอ ่
่ นหน้ าไมไ่ ด้ มาจากไอ้ แมนเหรอ พอหันขวั บไปยั งเจ้ าของชือผมก็เห็นเพียงรอยยิ ้มแห้ งๆ จากมั นเทา่ นั น้
่ ่ีไมต
“ขอบคุณครั บ แตพ ่ อ
้ งซื ้อมาก็ได้ อีกอยา่ งผมไมไ่ ด้ ชอบบลูฮาวายขนาดนั น้ ” แคใ่ ครอีกคนชอบตา่ งหาก
“อ้ าว สารวั ตรชอบกินอะไร”
“ไมอ่ ยากให้ พซี่ ื ้อ” โคตรอึดอั ด และก็จะรู้ สกึ แบบนี ้ทุกวั นไมว่ า่ จะตอนกินข้ าวหรื อหลั งเลิกเรี ยน ชว่ งแรกมั กมีขนมที่เขียน
ชื่อผมติดเอาไว้ มาห้ อยประตูห้องเรี ยนอยูเ่ สมอ ชว่ งหลั งพอไมห ่ ยิบกลับไปก็คอ่ ยๆ ซาลงเปลีย ่ นไปห้ อยกระจกรถยนตแ ์ ทน
โรงอาหารกลางผมก็ไมค
่ อ่ ยไปบอ่ ย รู้ สกึ เหมือนโดนจั บจ้ องทั งมิ
้ ตรและ...ศั ตรู ถ้ าไมห
่ วั งวา่ จะไป
เจอไอ้ ไทน์ท่ีนนั ่ สาบานได้
วา่ ผมไมโ่ ผลไ่ ปให้ เห็นแม้ แตเ่ งาแน่
“ได้ ขา่ ววา่ จะฟอร์ มวงประกวดเหรอ” เขาเปลีย ่ นเรื่ องคุย ผมเลยพยั กหน้ า
“สูๆ้ นะ อ้ อ! ในถุงมีพลาสเตอร์ ยาด้ วย”
“...”
“เห็นมือสารวั ตรเป็ นแผล”
“ชว่ งนี ้ไมเ่ ห็นอั พรู ปในไอจีเลย”
่ อ่ ยได้ ถา่ ยรู ปครั บ” หรื อจะพูดอีกนั ยหนึ ง่ ก็คือไมเ่ คยถา่ ยรู ปเลยมากกวา่ รู ปไอ้ ไทน์ในคลั งก็เยอะแล้ วทั งถ่
“ไมค
้ ายเองทั ง้
แคปมา เออเพื่อนเซฟมาให้ อกี ก็มี แตร่ ู ปมั นผมไมอ่ ยากแชร์ บอ่ ยนั กหรอกโคตรหวง เก็บไว้ ดคู นเดียวมีความสุขกวา่ เยอะ
่ วนแล้ วนะ พี่รอเชียร์ งานประกวดเทอมหน้ านะ”

“ไมก
“ครั บ”
“โคตรฮอต ฮิ ้วววววว” คล้ อยหลั งรุ ่ นพี่เพื่อนผมก็สาดคาพูดหนั กๆ ตามมาทั นที สว่ นใหญก ่ เ็ ป็ นการเอย่ แซวตามประสา
นั น่ แหละครั บ รุ ่นพี่เขาก็นา่ รั กดูแล้ วก็นา่ ทะนุ ถนอมดี ผิดแคว่ า่ เขาไมใ่ ชค
่ นที เ ่ ราอยากปกป้ องแค น
่ นเอง
ั้
“กินข้ าว” ผมยุติเรื่ องทุกอยา่ งลง
“มึงน่าจะขอเบอร์ เขาแล้ วเอามาแจกพวกกู”

“ก็ไปขอเองดิ”
่ กี่ ชู ว ่ ยมึงจีบไอ้ ไทน์หน่อยก็ไมไ่ ด้ ”

“เห็นแกท
“ชว่ ยจีบตรงไหน มีแตท

่ าให้ ลม
่ ”
“ตอนเย็นไปชมรมป่ ะ อยากเจอมั นวะ่ ”
“ไป แตม ่ งึ ไมต ้ งเสือกเลยไปซ้ อมบอลกับรุ ่ นพี่เถอะ ใกล้ รอบชิงเมื่อไหร่ กจู ะตามไปซ้ อมด้ วย” ชว่ งนี โ้ ฟกัสที่การหาห้ อง
่ อ
ซ้ อมและเลือกเพลงกับเพื่อนในวงเป็ นดีท่ีสดุ ดังนั นหลั
้ งจากกินข้ าวและขึ ้นเรี ยน เราก็แยกย้ ายคนละทิศ
ละทาง กลุม่ สิงห์
ขาวมุง่ หน้ าไปที่สนามบอล สว่ นผมก็ตรงดิง่ ไปยั งห้ องชมรมเหมือนทุกๆ วั น
บรรยากาศห้ องซ้ อมยั งคงเหมือนเดิม แตท ่ ่ีแตกตา่ งก็คือทุกคนเงียบมาก ไมม

่ ีเสียงกีตาร์ ดงั เล็ดลอดออกมา ขณะที่หลาย
คนก็ขะมั กเขม้ นกับการเขียนอะไรสั กอยา่ งลงไปบนกระดาษยิกๆ
ผมมองหาไอ้ ไทน์เป็ นคนแรก มั นนั ง่ อยูม่ มุ ห้ องก้ มหน้ าก้ มตาเขียนอะไรขยุกขยิก สว่ นหนึ ง่ อาจเป็ นเพราะแผลบนใบหน้
า
ละ่ มั งที
้ ่ทาให้ เจ้ าตั วสูญเสียความมั น่ ใจลงไปบ้ าง ก็มนั ชอบคิดวา่ ตัวเองหลอ่ มาตลอดเลยไง พอถึงคราวหน้ าพั งก็คงเจ็บใจ
น่าดู
ตอนแมง่ ร้ องไห้ ผมทั งโคตรข

้ าและก็โคตรสงสารในเวลาเดียวกัน นั ง่ มองมั นเช็ดน ้าตาป้อยๆ น่ารั กชิบหาย
“มาครบกันพอดี พี่จะพูดอีกครั ง้ นะครั บน้ องมึง” พี่ดิมประธานชมรมทาหน้ าเครี ยดอยูก่ ลางห้ องเป็ นการกดดันให้ ผมรี บ
เดินไปนั ง่ ที่ของตัวเอง และที่ท่ีผมมุง่ ตรงไปก็คือพื ้นที่ขา้ งๆ ไอ้ ไทน์นนั ่ เอง
“อีกเดือนนึ งจะสอบไฟนอล หลั งจากนี ้ทุกคนคงเข้ ามาที่หอ ้ งซ้ อมน้ อยลง ตอนไหนถ้ าให้ สง่ คลิปพี่จะแจ้ งให้ ทราบในแฟน
เพจ เพราะเวลาทีเ่ หลือนี ้พี่จะให้ น้องได้ มีเวลาอา่ นหนั งสือและฝึ กซ้ อมดนตรี หรื อฟอร์ มวงประกวดอะไรก็วา่ กันไป ห้ องซ้ อม
มีสามที่ ตึกนี ้ ตึกดุริยางคศิลป์แล้ วก็ตกึ วิศวะ แตส่ องตึกหลั งต้ องทาเรื่ องขออนุ ญาตอาจารยก์ อ
่ น เพราะงั นคาบนี
้ ้เลยฟรี ”
่ !” เสียงเฮดังลั น
“เย!
่ ห้ องกอ
่ นจะถูกเบรกลงอยา่ งรวดเร็ว
“ดีใจทาเหี ย้ ไร!”
“...”
“ในมือของแตล่ ะคนมีกระดาษแสดงความคิดเห็นอยู ่ ใครยั งไมไ่ ด้ มารั บหน้ าห้ อง เขียนสิง่ ทีต
่ วั เองได้ รั บจากการเข้ ามา

เรี ยนกีตาร์ ในชมรมนี ้ พี่ให้ เวลาครึ่ งชั ว ่ โมงเดี๋ยวสง่ โอเครั บทราบ?”
“ทราบ!”
“ไปเอากระดาษดิ” ไอ้ ตวั วุน

่ วายเงยหน้ ามามองผมแวบหนึ ง ่ กอ
่ นจะก้ มหน้ าเขียนอะไรของมั นตอ่ ไป
ทีห่ ้ องซ้ อมไมม

่ ีโต๊ ะ ดั งนั นเราจึ
้ งวางกระดาษลงบนพื ้น หรื อบางคนเลือกวางบนตัวกี ตาร์ เพื่อให้ เขียนได้
สะดวกขึ ้นก็มี และ
เมื่อลุกไปหยิบกระดาษจากรุ ่ นพีม่ าเสร็ จ ผมก็รีบเสนอความคิดกับคนตรงหน้ าทั นที
“ไมเ่ มื่อยเหรอ เอาไอ้ ตวั วุน

่ วายมารองกระดาษก็ได้ นะ”
“บ้ าป่ ะ กีตาร์ แพง”
“กูเมื่อย ขอใช้ หลั งมึงได้ มยั ้ ”
“กาแพงเลยมึง” มือขาวชี ้ไปยั งกาแพงที่อยูร่ ายรอบเป็ นการหาทางออกให้ แตผ ่ มไมส

่ นหรอก ผมจะใช้ หลั งเมียเป็ นโต๊ ะ
เขียนหนั งสือเลยถือวิสาสะวางกระดาษไว ้ บนหลั งมั นแล้ วจิ ้มปากกาเขียนทั นที
“เชี่ยสารวั ตร มึงนี่ แมง่ ” แล้ วมั นก็บน

่ ๆๆ บน ่ ยุดจนเหนื่ อยและเงียบไปเอง
่ ไมห
“เจ็บแผลอยูม
่ ยั ้ ” ผมถามขึ ้นตอนที่ยงั วางกระดาษลงแนบหลั งอีกฝ่ ายอยู ่ ในขณะที่มนั ยั งคงก้ มหน้ าเขียนข้ อความใน
กระดาษไมห
่ ยุด
“ไมแ
่ ล ้ ว”
“ทายายั ง”
“อืม”
“กินยายั ง”
“อืม”
“เป็ นหว่ งนะ”
“อืม”
“...”
“เหมือนกัน”
นั บเป็ นโมเมนตท์ ่ีทาให้ หวั ใจพองโตจนแทบระเบิด ไอ้ ไทน์พดู เบามาก เบาจนแทบไมไ่ ด้ ยิน และที่ท่ีเรานั ง่ อยูก่ ็ไมม่ เี พื่อน
คนไหนนั ง่ ใกล้ ดังนั นผมเลยไม่
้ ตอ
้ งฝื นกลั นยิ
้ ้มหรื อทาหน้ าตายเหมือนทุกที แคร่ ้ ูวา่ ไอ้ ไทน์เป็ นหว่ งแมง่ ก็
โคตรรดีใจแล้ ววะ่
ผมดึงสติตวั เองกลั บมาที่กระดาษแสดงความคิดเห็นตรงหน้ า กอ

่ นจะเริ่ มอา่ นทีละคาถามอยา่ งช้ าๆ ตังใจบ้
้ าง ไมต
่ งใจ
ั้
บ้ าง เพราะสิง่ ทีต่ งใจมากที
ั้ ่สดุ อยูต่ รงหน้ านี ้แล้ ว
ทาไมถึงต้ องเรี ยนกีตาร์

่ เครื่ องดนตรี อยา่ งอื่นไมเ่ กง่ เลย
เลน
ได้ อะไรจากการเรี ยนกีตาร์ ในครั ง้ นี ้

ทั กษะ เทคนิ คการเลน
่ กีตาร์ มิตรภาพและประสบการณ์
เพลงแรกที่เริ่ มต้ นเล่ นในชมรม

All I want – Kodaline
คอร์ ดที่ชอบที่สุดคือคอร์ ดอะไร เพราะอะไร

คอร์ ดซี
ความหมายของกีตาร์ ในความคิดของคุณคืออะไร
เพื่อน
และหลั งจากนั นก็

้ เป็ นความคิดเห็นปลายเปิ ดที่รุ่นพี่อยากจะถามรุ ่ นน้ องเพื่อจะได้ รั บรู้ ถึงทั ศนคติของแตล่ ะคนทีม่ ีตอ่ การ
เรี ยนกีตาร์ ในชมรม โดยคาถามขึ ้นต้ นเหมือนกันคือให้ นิ ยามความหมายของคาเหลา่ นี ้ตามความคิดของตัวเอง ผมวา่ มั นไม่
มีถกู ไมม
่ ีผิด คาตอบโคตรเปิ ดกว้ าง ซึง่ มั นดีมากเพราะเด็กดนตรี ไมช่ อบให้ ใครมาตีกรอบนั กหรอก
สมาคมนิ ยมดนตรี
ครอบครั ว
รุ ่ นพี่ปีสอง
ผูม ้ ีบญ
ุ คุณ
รุ ่ นพี่ปีสูงกับประธานชมรม
สิง่ ศั กดิส์ ทิ ธิ์
Radiohead
กาก
งานอั ลเทอร์ มาจีบ

ทุกอยา่ ง – Scrubb
Scrubb live เล่ นใหญ่ ไปด้ วยกัน

พี่เมื่อยกับพี่บอลทาให้ ผมฟั งเพลงลึกลึกได้ อินกวา่ ที่ผา่ นมา
ไทน์
เฮ้ ย! ผมถึงกับผงะหา่ งมองตัวอั กษรตรงหน้ าอีกครั ง้ ขยี ้ตาแล้ วขยี ้ตาอีกก็เห็นเป็ นคาคาเดิมคือชื่อของคนที่ให้ ผมยืมหลั ง
่ อได้ ยินวา่ เพื่อนคนอื่นๆ ก็ได้ ชื่อเพื่อนในชมรมในกระดาษแสดง
เขียนหนั งสืออยูต่ อนนี ้ ไมร่ ้ ูวา่ คนอื่นได้ เหมือนกันมั ย้ แตพ
ความคิดเห็นเหมือนกันจึงไมต ่ ด
ิ ใจสงสั ย อะไร
ผมบรรจงเขียนความหมายในชอ่ งวา่ งที่เว้ นไว้ ให้ อยา่ งตังใจ

่ นจะรวบรวมสง่ ให้ รุ ่นพี่ท่ีหน้ าห้ อง
้ กอ
ทั นที
“มึงได้ ชื่อใคร” ไอ้ ไทน์เอย่ ถาม
“แล้ วมึงละ่ ”
“ไมบ
่ อก”
“กูกไ็ มบ
่ อก”
“หลั งจากที่ได้ รวบรวมข้ อมูลตา่ งๆ ไปแล้ ว พี่ขอตัวแทนสั กคนมาพูดความรู้ สกึ ที่ได้ เขียนลงไปบนกระดาษหน่อย ขอใคร
ดี” พี่ดิมพูดขึ ้น กอ
่ นเพื่อนร่วมชมรมจะตะโกนพร้ อมกันอยา่ งพร้ อมเพรี ยง
“สารวั ตร” โอเค...กูอีกแล้ ว
“งั นสารวั
้ ตรมึงรี บเลยครั บ” พี่ดิมยื่นกระดาษที่ผมเพิง่ เขียนไปใสม่ ือทั นทีท่ีเดินมาถึงหน้ าห้ อง หน้ าที่ของผมก็ไมม ่ ีอะไร
มากแคเ่ ริ่ มอา่ นข้ อความตังแต่
้ บรรทั ดแรกไปจนจบแคน ่ นเอง
ั ้ ซึง่ เพือ่ นๆ ทุกคนก็ตงใจฟั
ั ้ งอยา่ งดี ไมม
่ ี
ใครสง่ เสียงดั งรบกวน
แม้ แตค ่ นเดียว จนกระทั ง่ มาถึงคาถาม...
“คอร์ ดที่ชอบที่สดุ คือคอร์ ดอะไร ผมชอบคอร์ ดซีครั บ”
“เพราะอะไร” พี่ดิมถามตอ่
“ผมไมไ่ ด้ ใสเ่ หตุผลลงไป” เพราะขี เ้ กียจ เออคนมั นขี ้เกียจเขียนยาวๆ น่ะ
“มั นก็ตอ
้ งมีเหตุผลสิวา่ ทาไมถึงชอบคอร์ ดซี เป็ นเอไมไ่ ด้ เหรอ หรื อจะอีไมเนอร์ ”
“เพราะเป็ นคอร์ ดแรกที่สอนไทน์กด”
“วูว้ วววววววว วิ ้ดวิ ้ว”
“ชั กจะเกินไปแล้ ว กิ๊วๆ” จากทีเ่ งียบๆ อยูพ

่ ซวก็ดงั ขึ ้นมาอีกระรอกใหญ่ คนที่โดนกลา่ วถึงซึง่
่ ลั นเสียงโหแ
นั ง่ อยูม่ มุ ห้ องก็
ตัวลีบแล้ วลีบอีกจนน่าสงสาร กะแล้ วกูไมน
่ า่ พูดเลย
นานเหมือนกันกวา่ ทุกคนจะรวบรวมสติกลั บมาฟั งอยา่ งตังใจได้

้ ผมก็พดู ไปเรื่ อยๆ จนกระทั ง่ มาถึงข้ อ
ความสุดท้ าย ชื่อ
พยางคเ์ ดียวที่ผมแทบไมค
่ ิดอะไรเลยวา่ จะเขียนความหมายวา่ ยั งไง
“ไทน์”
“กรี๊ ดดดดดด ได้ ไทน์เหรอ”
“ความหมายของไอ้ ไทน์ สาหรั บผมก็คือ สิง่ มีชีวต

ิ เล็กๆ ที่อยากให้ ว่ ุนวายไปตลอดชีวติ ”
“โอ้ ยยยยยยกูอยากจะอ้ วก”
“สารวั ตรมึงมั นร้ าย!”
และหลั งจากนั นความวุ

้ น่ วายก็เกิดขึ ้นแบบวนลูปครั ง้ แล้ วครั ง้ เลา่ แม้ ความหมายของไอ้ ไทน์ท่ีผมพูดออกไปจะไมใ่ ช่
ข้ อความจริ งๆ ที่ผมเขียนลงไปบนกระดาษก็ตาม
ก็ใครมั นจะไปคิดละ่ วา่ รุ ่ นพี่จะให้ ออกมาอา่ นหน้ าห้ อง สาหรั บไอ้ ไทน์ความหมายเดียวเทา่ นั นที
้ ่มคี า่ สาหรั บผมก็คือ...
ผมแวะไปหาก๊ วนแก๊ งที่สนามฟุตบอลพร้ อมกับผลั ดเปลีย ่ นเสื ้อผ้ าเรี ยบร้ อย ดูพวกมั นจะมุง่ มั น่ กับการเลน ่ บอลเป็ นอยา่ ง
มาก ไอ้ แมนเลน
่ ฝ
ั ่ ่
งที ถอดเสื อ
้ กาลั ง ชู ไม ้ ชมู อ
ื เป็ นสั ญ ญาณส ง
่ บอล ่
เพื อ ่
นคนอื นในกลุ ม ่ ก็
ด สู นุ กกับเกม ดั ง นั นผมเลยนั
้ ง่ รอ
พวกมั นอยูข่ ้ างๆ ทิ ้งตัวลงสนามหญ้ านั ง่ มองพวกแมง่ สง่ บอลกันไปเรื่ อยๆ
ไอ้ ไทน์เพื่อนมั นมารั บตังแต่

้ เลิกคลาสแล้ ว อยา่ งที่บอกวา่ วั นนี ไ้ มม
่ ีการซ้ อมรุ ่ นพี่เลยปลอ่ ยเร็ ว ความจริ งอยากพา
มั นไปหา
อะไรกิน แตด
่ ทู า่ แล้ วมั นคงไมอ่ ยากไปหรอก
เขินกูอยู ่
“ไอ้ วตั รเตะบอลกัน”
“ฝั่ งไหนขาด”
“กูๆ” ไอ้ ทีมยกมือกวั กเรี ยก ผมจึงวิง่ ลงสูส ่ นามฟาดแข้ งกับเพื่อนๆ และรุ ่ นพี่อยา่ งเมามั นส ์ รู้ ตวั อีกทีกเ็ หงื่อทว่ มตั ว ฟ้ าที่
สวา่ งอยูเ่ ริ่ มมืดครื ม้ แสงอาทิตยล์ บั ขอบฟ้ าถูกแทนที่ด้วยสปอตไลทด
์ วงใหญ่ พร้ อมกับเกมที่จบลงด้ วยสกอร์ 10-13 คือ
เตะกันเอามั นสจ์ ริ งๆ ครั บ
ผมเดินกลั บมาข้ างสนาม หยิบเอาขวดน ้าขึ ้นมากระดกดืม ่ แตเ่ สียงแตกตื่นของไอ้ แมนกลั บดึงความสนใจของทุกคนไป
“ไอ้ เชี่ยวั ตร มึงโด๊ นนนนนนน มึงโดนแล้ ว!”
“อะไรมึง”
“อา่ นเลยครั บ ไอ้ เหี ้ยกูฮา”
์ ือถือจากมือของไอ้ แมน สิง่ ที่เห็นคือหน้ าจออินสตาแกรมของสมาคมนิ ยมดนตรี เป็ นฝ่ ายโพสตร์ รู ป ซึง่ รู ป
ผมรั บโทรศั พทม
ที่เป็ นประเด็นจนทาให้ ไอ้ แมนยืนหัวเราะอยา่ งเอาเป็ นเอาตายตอนนี ้กค ็ ือ...
ภาพข้ อความที่ผมเพิง่ เขียนในห้ องชมรม
ความหมายที่แท้ จริ งของคาวา่ ‘ไทน์’ ในความคิดของผม
กระดาษคาตอบของนายสารวั ตร @Sarawatlism
ไทน์ = เมีย
สั ด! กูพลาด
วั นศุกร์ เย็นเป็ นเวลาที่ผมเคลียร์ คิวตัวเองให้ วา่ งเพื่อพาไอ้ ไทน์มาดูหนั ง กวา่ จะชวนได้ ตอ
้ งบอกเลยวา่ โคตรยาก หลั งจาก
่ ่
ทีพีดิมโพสตร์ ู ปแกล้ งผมในเพจสมาคมนิ ยมดนตรี ไอ้ ไทน์กไ็ มค ่ ยุ กับผมอีกเลย เจ็บสั ดๆ คือโดนงอนยาวแบบไมม ่ ีโอกาสได้
คุยเนี่ ยแหละ พอเห็นวา่ มั นใจเย็นขึ ้นมาบ้ างเลยหาโอกาสพาแมง่ มาดูหนั ง
์ าไมไ่ ด้ นี่ โคตรเจ็บใจ แมเ่ รี ยกกลั บบ้ านไปฉลองวั นเกิดน้ องชายอยา่ งไอ้ ผ้ กู องเราเลยต้ องมาวั นนี ้ ที่รีบมา
เสาร์ อาทิตยม
เพราะไมอ่ ยากให้ ความสั มพันธท ์ เี่ หมือนจะใกล้ กนั มากขึ ้นต้ องหา่ งกวา่ เดิม กลั ววา่ สุดท้ ายแล้ วจะตอ่ ไมต
่ ิดเจ็บกระดองใจ
กันไปอีก
ไอ้ ไทน์กบั ผมยั งคงอยูใ่ นชุดนิ สติ เต็มยศ มีกระเป๋ าเป้พาดบา่ กันคนละใบ ความจริ งคือชวนกันมาดูหนั งแตไ่ มร่ ้ ูเลยวา่
อยากดูเรื่ องอะไร ตังใจเลื
้ อกเอาตอนมาถึงนี่ แหละ คิดตื ้นได้ แคน่ ี ้จริ งๆ
“ดูไร” ผมถามห้ วนๆ ไอ้ ไทน์มน

่ วาดตามองรายชื่อหนั งที่ปรากฏอยูบ่ นบอร์ ด
ั ก็ทาแคก
“มึงเป็ นคนชวนกูนะ อยากดูอะไรก็เลือกมาเลย”
“กูดไู ด้ หมด เลือกเถอะ” โยนขี ้ครั บ ขี ้เกียจคิดกลั วทะเลาะกับหมา
“เออๆ”
เลือกที่นงั ่ บวกจา่ ยตังคก

์ นั เสร็ จสรรพผมก็ชวนมั นไปกินข้ าวเย็น เดินเลน่ เรื่ อยเปื่ อย แกล้ งบ้ าง กวนตีนมั นบ้ างแมง่ สนุ กดี
เพราะกวา่ จะได้ ดหู นั งอีกทีกป ็ าไปตังสามทุ
้ ม่ ยี่สบิ ยิง่ ตอนห้ างใกล้ ปิดเลยต้ องกระเต็งกันมานั ง่ โซฟารอ
เข้ าโรงหนั งกัน
เพลินๆ
“เพลงใหมข่ องสครั บออกแล้ วฟั งยั ง” คนข้ างๆ ผมพูดขึ ้น มั นยั ดสมอลทอร์ คทั งสองข้
้ างไว้
ในหูแล้ วก็โยกไปตามจั งหวะ
บ้ าๆ บอๆ ของมั น
“ยั ง”
“ฟั งป่ ะ”
“หายโกรธกูแล้ วเหรอ”
“เดินเที่ยวกับมึง แถมกินข้ าวจนพุงกางขนาดนี ้คงโกรธอยูม

่ งั ้ ” จริ งๆ มั นเหงาครั บ คนอื่นที่นงั ่
รอเข้ าโรงหนั งเขาก็คยุ กัน
สนุ กเลยไง
่ วรโกรธ ก็ท่ีกเู ขียนมั นเรื่ องจริ ง”

“ความจริ งมึงไมค
“สั ด”
“เมียก็คือเมียดิ นี่ ถา้ ใครมาถามกูกบ

็ อกวา่ เป็ นผั วมึงนะ”
“ฆวย”
“ขอบคุณนะ”
โอ้ โหคราวนี ้งอนหนั กกวา่ เดิมอีก หันหลั งฟั งเพลงคนเดียวจนผมต้ องเอื ้อมมือไปดึงสมอลทอร์ คข้ างหนึ ง่ จากหูอีกฝ่ าย
ออกมายั ดหูตวั เองอยา่ งถือวิสาสะ ไอ้ ไทน์เลยหันมาทาตาขวางใสเ่ หมือนอยากเอาเรื่ องแตก่ แ
็ คแ
่ ป๊ บเดียวเทา่ นั น้
เสียงที่ผมได้ ยินเป็ นดนตรี จงั หวะสนุ กผสมกับเสียงนั กร้ องที่ดงั ขึ ้นมาอยา่ งลงตัว แคฟ
่ ั งครั ง้ แรกก็ร้ ูแล้ ววา่ เป็ นวงโปรดไอ้
ไทน์ มั นรั กเขามาก มากจนกลั ววา่ ถ้ าจีบพี่เมื่อยกับพี่ บอลได้ มนั คงทาไปแล้ ว
“เพลงใหมเ่ หรอ” ผมถาม
“อืม”
“ชื่อเพลงวา่ อะไร”
“ฝน”
“ตกมาเต็มใจเลยเนี่ ย”
“เศร้ าเหรอ”
“เปลา่ ชุม
่ ฉ่า” แคอ่ ยูด
่ ้ วยกันใจมั นก็ชื ้นไปหมดแล้ ว คนฟั งเลยเบะปากใสก
่ อ
่ นจะหันไปเลือกลิสตเ์ พลงของมันไป
แน่นอน
วา่ ร้ อยละแปดสิบของเพลงในมือถือล้ วนเป็ นเพลงของสครั บ เลยทาให้ ผมอดตังค
้ าถามไมไ่ ด้ วา่
เพราะอะไรถึงชอบได้ ขนาด
นี ้
“ทาไมถึงชอบสครั บ”
“เพลงเพราะ”
“วงอื่นก็เพลงเพราะ”
“ความรู้ สกึ ตอนได้ ฟังมั นไมเ่ หมือนกัน เวลามึงฟั งเพลงสนุ กๆ ของเขามึงรู้ สกึ มั ยว ่
้ า
มั นทาให้ อารมณ์ดีขึ ้น แบบ...โคตรฟิ ล
กู้ดอะ่ ”
“อืม...” ผมพยั กหน้ ารั บรู้
“แล้ วตอนที่ได้ ฟังเพลงเศร้ าเพลงของสครั บก็ทาให้ กอู ินตามได้ งา่ ยๆ คือไมถ

่ ึงกับร้ องไห้ ฟม
ู ฟาย ตรงข้ ามมั นกลั บเหมือนมี

ใครสั กคนกาลั งนั ง่ ปลอบเรามากกวา่ นั ง่ ตอกย า้ ให้ เราเจ็บ”
“งั นขอเป็
้ นสครั บได้ มยั ้ ”
่ อะไรเนี่ ย”
“เลน
“อยากอยูด
่ ้ วยทั งตอนสุ
้ ขและตอนเศร้ า เชื่อสิวา่ กูปลอบมึงได้ ละมุนกวา่ การฟั งเพลงของสครั บอีก”
“สั ด”
ชิบหายไอ้ ไทน์ไมอ่ ิน เบื่อ...
โฆษณามีความยาวโปรโมทครึ่ งชั ว ่ โมง กวา่ จะได้ ดหู นั งก็ปาไปเกือบสีท่ มุ่ ุ่ ไอ้ ตวั วุน่ วายได้ ทาการใหญด
่ ว้ ยการหยิบขนมที่
อยูใ่ นกระเป๋ าของมั นออกมายั ดแก้ วน ้าอั ดลมไซตย์ กั ษ์ จนเต็ม มั นบอกไมช่ อบซื ้อขนมหน้ าโรงหนั งแมง่ โคตรแพง เออแต่
วิธีการที่ซื ้อขนมมากจากข้ างนอกแล้ วเอามาใสแ่ ก้ วน ้าของเขาจนเต็มก็เหี ย้ เหมือนกัน
ไอ้ ไทน์เลือกดูหนั งนอกกระแสซึง่ ผมก็โอเคหมด นั ง่ ดูเสี ย้ วหน้ าของมั นที่กาลั งให้ ความสนใจกับหนั งที่ฉายอยูบ่ นจอ มือ
่ ากเสียงดังก๊ อบแก๊ บ และนานๆ ครั ง้ ก็จะยื่นริ มฝี ปากดูดน ้าอั ดลมจากหลอดแก้
ข้ างหนึ ง่ ถือแก้ วน ้า สว่ นอีกข้ างหยิบขนมใสป
กระหายเป็ นครั ง้ คราวด้ วย
ทุกการกระทาของมั นอยูใ่ นสายตาของผมตลอด บอกแล้ ววา่ โคตรน่ารั กจนไมส

่ ามารถละสายตาไปได้ เลย
“อร่ อยมั ย้ ขอกินหน่อย” ผมพูดเบาๆ ไอ้ ไทน์เลยหันมามองชั ว ่ ครู่ หยิบขนมที่ลอยอยูบ

่
นน ้าแข็งใสป
่ ากผมลวกๆ
“ไมเ่ อาข้ าวเกรี ยบ ขอเลยไ์ ด้ มยั ้ ”
“อะ่ ” แล้ วมั นก็ยดั ใสป

่ ากอีก
“ขออีกคา”
่ อู ีก คูอ่ ่น
“สั ด คนจะดูหนั ง” หงุดหงิดใสก ื เขาจั บมือนอนหนุ นไหลก
่ น
ั ผมก็เตรี ยมไหลม
่ าให้
มนั ซบเรี ยบร้ อยแตแ ่ มง่ ไมส
่ นกู
เลยไง มือที่อยากจั บก็ไมว่ า่ ง เลน
่ ข้ างหนึ ง่ ถือแก้ วอีกข้ างถือขนมแบบนี ้กช็ วดครั บ
ทุกอยา่ งทีเ่ ทรนดม

์ ากับไอ้ แมนกาลั งพังไมเ่ ป็ นทา่ เออชา่ งเหอะ
พอกินเสร็ จได้ สกั พักมั นก็วางแก้ วลงหลุมข้ างพนั กวางแขน ขยั บตัวสองสามครั ง้ เพื่อให้ เอนตัวได้ สบายขึ ้นแล้ วหลั ง
จากนั น้ …
คะ...คร็ อกกกกกกก
หลั บ ไอ้ หา่ หลั บเฉย
หนั งดาเนิ นตอ่ ไปพร้ อมกับเสียงลมหายใจเข้ าออกของคนเคียงข้ าง มือของมั นจากที่อยากจั บตอนนี ้กไ็ ด้ ทาสมใจอยาก
แล้ ว ผมยั งคงนั ง่ ดูหนั งไปเรื่ อยๆ พร้ อมกับการลูบฝ่ ามืออีกฝ่ ายเลน
่
ไอ้ ไทน์เหมือนจะเอาจริ งเอาจั งกับการนอนมา จนถึงชว่ งที่ผมคิดวา่ หนั งกาลั งพีคเลยปลุกมั นขึ ้นมาดูอกี ครั ง้
“ไทน์”
“...”
“หะ...หา มีไร” คนเคียงข้ างผงกหัวขึ ้นมา รี บยกมือขึ ้นเช็ดน ้าลายป้อยๆ กอ่ นผมจะชี ้ไปยั งจอภาพยนตร์ ที่กาลั งฉายหนั ง
อยู ่ เป็ นอั นรู้ กนั ดีวา่ อยากให้ มนั ตังใจดู
้ มากกวา่ หลั บคอแหงนอยา่ งเมื่อครู ่
ตอนเห็นโปสเตอร์ ก็ไมค
่ ดิ หรอกวา่ จะจบเศร้ า ผมไมค
่ อ่ ยได้ ดหู นั งรั ก เรี ยกวา่ แทบไมด
่ เู ลย พอวั นนี ้มีโอกาสได้ ดกู ย็ งั จบไม่
สมหวั งอีก
สิบห้ านาทีกอ ่ นหนั งจบ แม้ แตเ่ สียงลมหายใจของคนข้ างๆ ก็บางเบาจนแทบไมไ่ ด้ ยิน ไอ้ ไทน์ไมไ่ ด้ ร้องไห้ แตห
่ น้ าแมง่
โคตรนิ่ งเหมือนเตรี ยมทาใจเอาไว ้ แล้ ววา่ จะต้ องจบแบบนี ้ กระทั ง่ ...
“ไมด
่ ิ ไมๆ่ ไมเ่ อา”
เอนดเ์ ครดิตขึ ้นพร้ อมกับเสียงเพลง เป็ นสั ญญาณบง่ บอกวา่ หนั งได้ จบลงแล้ วพร้ อมกับหน้ าตาไมร่ ั บแขกของใครบางคน
ดูเจ้ าตัวจะไมค่ อ่ ยพอใจเทา่ ไหร่ท่ีจบแบบนี ้ จบแบบที่พระเอกนางเอกแยกย ้ ายไปมีชีวติ ของตัวเอง และเส้ นทางของทั งคู
้ ก่ ็
ไมส
่ ามารถกลั บมาบรรจบกันได้ อกี
่ า่ เลือกเรื่ องนี เ้ ลย กูนา่ จะดู The girl on the train”

“กูไมน
“แล้ วทาไมไมเ่ ลือก”
“ปกติไมค
่ อ่ ยดูหนั งรั กไง อยากลองมั ง่ ”
“เพราะเป็ นกูเหรอเลยเลือกดู”
“มึงชั กจะหลงตัวเองเกินไปแล้ ว”
คนในโรงหนั งเริ่ มทยอยเดินออกไป ความจริ งแล้ วมั นก็ไมไ่ ด้ มจี านวนมากขนาดนั น้ รอบดึกสุดของซาวดแ ์ ทร็กแถมเป็ น
หนั งนอกกระแสเลยทาให้ เสียงตอบรั บน้ อย อยา่ งแถวผมกับไอ้ ไทน์กเ็ ห็นมีกนั อยูแ่ คส ่ ที่ ่น
ี งั ่ แถมหา่ งกันเป็ นโยชน์อีก
่ นได้ มยั ้ เผื่อมีอาฟเตอร์ เครดิต” มั นยั งคงหวั งวา่ หนั งเรื่ องนี จ้ ะจบดีกวา่ ที่คด
“ดูเอนดเ์ ครดิตกอ
ผมเองก็ไมข่ ดั นั ง่ อยูก่ บั มั นจนคนออกไปหมดโรงหนั งแล้ ว รายชื่อนั กแสดงยั งคงเลือ่ นขึ ้นมาเรื่ อยๆ แตก ่ ีวแี่ วววา่ จะมี
่ ไ็ มม
อาฟเตอร์ เครดิตบง่ บอกเนื ้อหาเพิม่ เติม โคตรน่าสงสารเลยวะ่
่ ิดวา่ ต้ องมาเห็นหน้ าหงอยๆ ของไอ้ ไทน์แบบนี ้

ไมค
“มั นแคห
่ นั ง”
“เออไง แตไ่ มช่ อบตอนจบเลยวะ่ แมง่ เป็ นรั กที่ไมส

่ มหวั งอะ”
“เสียใจเหรอ”
“ยั งจะถามอีก”
“หนั งจบเศร้ าแตใ่ นชีวต

ิ จริ งมึงทาให้ มนั ไมเ่ ศร้ าได้ นะ”
“ยั งไง”
“เป็ นแฟนกัน”
“ไมต
่ ลกนะ กูเครี ยดอยู”่ ไอ้ ไทน์พด
ู ออกมาอยา่ งอึ ้งๆ ผมเลยจ้ องมองเข้ าไปในตาของมั น บอกเป็ นเชิงให้ ร้ ูวา่
ผมไมไ่ ด้
โกหก
“กูจริ งจั ง ถ้ านี่ คือหนั งระหวา่ งมึงกับกู อยูท

่ ่ม
ี งึ เลือกแล้ ววา่ จะให้ จบแบบเศร้ าหรื อจบแบบแฮปปี ”
้
“...”
ไมม ่ ีคาตอบใจจากอีกฝ่ ายนอกจากความเงียบ พนั กงานในโรงหนั งเริ่ มเข้ ามาทาความสะอาด ผมจึงลุกขึ ้นยืนเต็มความ
สูง จั บมือของอีกฝ่ ายเอาไว้ ไมส
่ นใจจะฟั งคาตอบอะไรอีกแล้ ว
“ไอ้ สารวั ตร” เจ้ าตัวเรี ยกชื่อผม เป็ นชื่อที่แผว่ เบาแตก

่ ลั บชั ดเจนในความรู้ สกึ
“วา่ ไง”
“จริ งๆ กูกไ็ มค
่ อ่ ยชอบหนั งทีจ่ บเศร้ าเทา่ ไหร่ หรอก”
“เออ”
“เออคืออะไร”
“เออเป็ นก็เป็ น เป็ นแฟนกัน”
เป็ นแฟนกัน
เชี่ยยยยยยยยย เกินความคาดหมาย
“มึงนี่ แมง่ น่ารั กชิบหายเลยวะ่ ”
เดินสายแก้ บนที่ไหนก่อนดี สงสั ยจะเป็ นไอ้ แมนคนแรก เหยดแหม.

่ ..
เดี๋ยวๆ ขออีกทีนะ กูต่ืนยั ง?
ิ ชค
มนุ ษยแ์ ฟนเป็ นคนชค ิ
ผมจ ้องมือถือ เลือ

่ นๆ แมง่ อยูน ิ นาทีตงั ้ แตไ่ อ ้พีด
่ ั บสบ ่ ม
ื ไก่
ิ ลงมืออุกฉกรรจโ์ พสตภ
์ าพตัวหนั
งสอ
เขีย
่ ของไอ ้สารวั ตรลง
อินสตาแกรม หนั กกวา่ บร๊ะเจ ้าโจ๊กก็มันเนี ย ่ แหละวะ่ กล ้าเขียนได ย้ ั งไงวา่ ผมเป็ นเมีย
กูไปเป็ นเมียมั นตอนไหน?!
งงมากเพราะอยูด ี ัวเป็ นบุคคลสาธารณะ นึ กแล ้วก็น้ าตาจะไหลต ้องสง่ อินบ็อกในไอจีไป

่ ๆี ก็มผ
หาคุณชายดิษทั ตให ้ชว ่ ยลบรู ป พร ้อมกับตอ่ รองอยา่ งจริ งจั งวา่ จะไมอ่ อ ่ ยเมียมั นเป็ นการตอบ
แทน แตผ ่ ลทีไ่ ด ก
้ ค
็ อื ...
ิ หาย 55555555555555555’
‘เมียกูเป็ นคนโพสต์ กูบงั คั บแมง่ พิมพท
์ ั ง้ น้ าตา สะใจชบ
เจอตัวละ หนั กกวา่ ไอ ้สารวั ตรก็ดษ

ิ ทั ตนี แ
่ หละ
ยั งดีทม ่ี เี พือ
่ นยากคอยปลอบใจ อยา่ งน ้อยไอ เ้ ผือกก็ไมเ่ คยไปไหนนั ่ งแคะขีฟ ่ ้างๆ สว ่ น
้ั
นอยูข
ิ เมตร หากแต่
ในมือยั งคง
ไอ ้ฟ่ งกับไอ โ้ อมก็ไมน
่ ้อยหน ้าครั บ ยืนตักบุฟเฟ่ ตห
์ า่ งจากโต๊ะไมถ
่ งึ สบ
จั บมือถือเสอ ื กทางไกลผา่ นดาวเทียมอยา่ งไมข่ าดตกบกพร่อง
ถามวา่ ผมรู ้ได ้ไง...
ติ๊ ง! ติ๊ ง! ติ๊ ง!
์ เี่ ด ง้ รั วแทรกขึน
ก็คอมเมนตท
้ มาไมข่ าดสายจากหน ้าสมาคมนิ ยมดนตรี นไ
่ี ง แมง่ เพราะมั นสอง
ั
ตัวเลยไอ ้สด
“กูเบือ
่ พีด่ ม
ิ ไมย่ อมลบรู ป แตก
่ ย็ ั งไมเ่ ทา่ ราคาญเพือ
่ นกูเองเลยวะ่ ” จูๆ่ ก็เปรยขึน
้
มาให ้คนทีอ
่ ยู ่
ข ้างๆ รั บรู ้ ไอ เ้ ผือกชะงั กมือจากการแคะฟั นเล็กน ้อยหันมามองผมด ้วยสายตาหว่ งใย มั นตบบา่
ผมสองสามครั ง้ กอ ่ นจะสง่ ยิม ้ ให ้แล ว้ พูดวา่ ...
“กุ ้งทีป
่ ้ิ งนี ถ
่ ้าไมแ
่ ดกกูขอนะ”
“มั นตกพืน
้ แล ว้ ไอ ้สาดดดดดดดดด” เพือ
่ นรั กกูจริ งๆ เลยแมง่
เงียบเลยคราวนี้ ได ย้ ินเพียงเสย ี งเคีย

้ วกรุ บกรั บจากไอ ้เผือกทีส
่ าระแนยืน
่ มือมาคว ้ากุ
้งตัวโตๆ
จากจานผมไป มั นเป็ นเพือ ่ นทีด ี ากครั บ ตอนลาบากก็ชว ่ ยปลอบใจให ้หายฟุ้ งซา่ นหันไปปวดหัว
่ ม
กับพฤติกรรมของมั นแทน
“กูเห็นรู ปนั น
้ แล ว้ ไอ ้สารวั ตรมั นก็คนจริ งอยูน
่ ะ”
ั พักคนเคียงข า้ งก็โพลง่ ออกมาอีก ตอนนี ผ

หยุดกินได ส
้ ก ้ มไมไ่ ด ้หันไปมองหน ้าเพือ
่ นรั ก
สาย
แดกแหลกหรอกนอกจากจ ้องมือถือและฟั งอีกคนพรรณนาไปเรื อ ่ ยๆ
“มั นกล ้าเขียนความหมายของมึงขนาดนี ก

้ ็ต ้องมีจริ งจั งบ ้างละ่ ”
“ตัง้ ใจจะกวนตีนกูไง ไมไ่ ด ้จริงจั งอะไรหรอก”
“โอเคๆ เข ้าใจ”
แล ว้ ก็จัดการกินตอ่ โดยไมม
่ บ
ี ทสนทนาเพิมั พักพอเห็นวา่ บนโต๊ะเงียบจนอึดอั ดไอ ้
่ เติม สก
เผือกจึงบรรเลงบทพรรณนาของมั นตอ
่ ทั ง้ ทีใ่ นปากยั งเต็มไปด ้วยสารพัดอาหาร
“คนเรากวา่ จะรั กกันกันได ้มันยากนะเว ้ย โดยเฉพาะชว ่ งเริ ม

่ ต ้นคบกันเนี ย
่ ”
“กูไมเ่ ห็นวา่ จะยากตรงไหนเลย เมือ

่ กอ
่ นชอบใครก็แคข่ อไปตรงๆ ไปไมร่ อดก็เลิก จบ!”
“มึงเริ ม
่ ต ้นงา่ ยมั นถึงจบงา่ ยไง”
“แตก
่ ไ็ มไ่ ด ้หมายความวา่ เริ ม
่ ต ้นยากจะจบยากตามนะเว ้ย”
“แล ว้ กับไอ ส
้ ารวั ตรนี แ
่ บบไหน เริ ม
่ ต ้นยากแตจ่ บงา่ ยงีเ้ หรอ”
ั ” แชง่ กันชบ
“สด ิ หาย
ไอ ้เผือกหัวเราะออกมาเมือ
่ จั บไตผ
๋ มได ้ คือกูออกตัวแรงไง พูดซะเสย ี งดั งจนโต๊ะข า้ งๆ หันมา
มองเป็ นตาเดียว แปลกเหมือนกัน เมือ ่ื ของใครอีกคนผมก็รู ้สก
็ ามทีไ่ ด ้ยินชอ ึ วา่ ตัวเองมั ก
ตอบสนองกับทุกอยา่ งเร็วเสมอ
“มั นก็เป็ นคนดี”
“มึงดูออกเหรอ แมง่ โรคจิตจะตาย”
“ก็เห็นมั นด ้านๆ กับมึงแคค

่ นเดียวปะวะ กับคนอืน ่ มด โชคดีแคไ่ หนแล ้วทีม
่ มั นนิ ง่ ใสห ่ ัน
ไม่
แสดงออกกับมึงเหมือนทีท ่ ากับคนอืน
่ ๆ” เออวะ่ ถ ้าเป็ นอยา่ งนั น้ ผมก็คงไมช่ อบอยูด
่ี
้
ไอ ้เผือกใชตะเกี
ยบคีบหมูบนเตาออกมาวางไว ้บนจาน พลางชะโงกหน า้ มองจอโทรศพ ั ทใ์ น
มือของผมอยา่ งสนอกสนใจ ซงึ่ มั นก็เป็ นหน ้าเดียวกับทีเ่ ป็ นปั ญหาคาราคาซงั จนถึงตอนนี้
“ถามจริ ง ทีบ
่ น
่ วา่ ไมช่ อบนี ค
่ อ
ื ราคาญหรื อเขินกันแน่ ”
“ราคาญดิ กลั วคนอืน

่ เข ้าใจผิด”
“อ ้อ...แสดงวา่ มึงไมช่ อบมันจริ ง ฮอตอยา่ งมึงกับฮอตอยา่ งมั นดูยังไงก็เข ้ากันไมไ่ ด ้”
“...” เออะ!
“กูวา่ ไอ ส ้ ารวั ตรแมง่ เหมาะกับพวกดาวคณะ ไมก ่ ผ็ ู ้ชายน่ารั กๆ ไปเลย สายสูงชะลูดตูดปอด

อยา่ งมึงคงไมใ่ ชแ ่ นววะ่ ดูยังไงก็ไมเ่ ข ้าก๊านไมเ่ ข ้ากัน” ดูเหมือนมึงจะใสแ
่ อคติง้
กับการพูด
เกินไปแล ้วเพือ ่ นรั ก
่ ิ กูเองก็ไมเ่ หมาะหรอก สเป็ กกูคอ

“ใชด ี ฟอร์มเลยต ้องแย ง้
ื ตัวเล็กดัดฟั น” เพราะไมอ่ ยากเสย
ออกไป เพราะไมอ่ ยากให ้เพือ ่ นจั บไตไ๋ ด ้เลยพยายามแสดงออกทุกทางวา่ ไอด ้อนแคร์ งานแรร์กู
ไมช่ อบ กูชอบแบบพิมพน
์ ย ิ ม
“มั นก็จริ ง ได ้ขา่ ววา่ ตอนนี ไ

้ อ ้กรี นก็มผี ัวตามคุมคงมาซา่ กับมึงไมไ่ ด ้แล ้ว ถ ้ามึงราคาญมาก
๋ วกูชว ่ ยไปบอกไอ ส
้ ารวั ตรให เ้ ลิกยุง่ กับมึงโอเคมั ย
เดีย ้ ”
“...” ผมนี อ
่ งึ้ ไปเลยครั บ ไมไ่ ด ้ต ้องการแบบนั น
้ กูแค.
่ ..
้ ย
“เฮยเช ่ี โอม เชย
่ี ฟ่ งกูมงี านเสอ ื กให ้มึงทาวะ่ ” นั ่ นไง มั นเรี ยกระดมพลแล ้ว และทั นทีทไี่ อ ส
้ อง
ตัวเดินกลั บมานั ่ งโต๊ะ ปฏิบัตก ิ ารสาวไสให ้ เ้ พือ
่ นกินก็เกิดขึน
้ ทีส
่ าคั ญคือพวกมั นเห็นดี
เห็นงามวา่
จะชว ่ ยจั ดการเรื อ
่ งของไอ ้สารวั ตรให ้โดยทีผ ่ มไมไ่ ด ้เอย่ ขอแม ้แตค
คือกูกไ็ มไ่ ด ้อยากให ้มันเลิกยุง่ ซะทีเดียวหรอกนะ แตเ่ นื อ ี เงิน

่ งจากเป็ นคนฟอร์มจั ดประเภทเสย
ี หน ้าพีไ่ มย่ อมแบบผมแล ้ว เลยได ้แตพ
่ ยั กหน า้ หงึกหงั กไป
พีไ่ มว่ า่ เสย
“มึงอยูเ่ ฉยๆ เดีย

๋ วพวกกูจัดการเอง”
ิ กันเสร็จก็จัดใหญซ
่ ะจนพุงกาง น้ าอั ดลมอีกสอง
จั ดการทีว ่ า่ คือของกินตรงหน ้าครั บ ซุบซบ
ลิตร เฉลีย
่ แล ว้ มั นได ้กาไรจากการกินบุฟเฟ่ ตแ
์ บบเห็นๆ จะมีกแ
็ ตผ
่ มทีก
่ น
ี เธอ
ิ ไมล่ ง กังวลจะเสย
ปายยยยย
“อิม
่ แล ว้ แยกย ้ายกันกลั บ”
่ี ฟ่ งเดีย
“เชย ๋ วกูไปสง่ ”
“มั นก็ต ้องเป็ นอยา่ งนั น

้ อยูแ
่ ล ้ว” หอไอ ้ฟ่ งอยูไ่ มห
่ า่ งจากผมมากนั ก ดั งนั น
้ การ
ติดรถไปด ้วยกัน
่
จึงชวยประหยั ดเวลาและพลั งงานได ้เป็ นอยา่ งดี
ภายในรถคอ่ นข ้างครึ กครื น ้ ผมเปิ ดเพลงของสครั บคลอไปด ้วยพร ้อมกับร ้องออกมาในบาง
ทอ่ น สว ่ นไอ ้ฟ่ งก็เคาะมือโยกตามจั งหวะอยา่ งอินๆ บางทีกเ็ กลียดความล ้นของมั นนะผมวา่
้
“ตอนมึงไปซอมดนตรี
กเู จอไอ ้แมนกับไอ ้ทีม” แล ้วจูๆ่ เพือ
่ นรั กก็พด
ู โพลง่ ขึน
้ มาอยา่ งไม่
มป
ี ่ี ไม่
มีขลุย
่
“แล ว้ ไง” วา่ พลางหันไปมองหน า้ คนเคียงข ้าง กอ

่ นจะกลั บมาจดจอ่ กันถนนตรงหน ้าอีกครั ง้
“มั นบอกวา่ ไอ ้สารวั ตรแมง่ ชอบมึง อยากจีบ”
“ระ...เหรอ”
“มึงวา่ ไงอะ”
“เพือ
่ นกัน”
“เออกูขอให เ้ ป็ นได ้แคเ่ พือ

่ น”
้ นี !่ แชง่ ทาไมวะ”
“เหีย
“เอ ้า! ก็มงึ บอกเป็ นเพือ

่ น ทาตัวคลุมเครื อเหมือนจะอยากเป็ นอยา่ งอืน ่ นก็สว ่ น
่ ทาไมวะ เพือ
่ น แฟนก็สว ่ นแฟน เขาแยกสถานะกันชด
เพือ ั เจนโว ้ย”
“ก็เพือ
่ นไง แยกสถานะให ้แล ้วเนี ย
่ ”
“โอเคกูเข ้าใจละ คือไอ ้สองตัวมั นบอกไงวา่ มีดาวคณะบริ หารชอบเพือ

่ นมั น แล ้วแบบ...ถ ้ามึง
ไมช่ อบจะได ้บอกให ้ไอ ส
้ ารวั ตรตัดใจซะ”
“ได ้ไง!”
“อะไร” ไอ ้ฟ่ งหรี ต

่ ามองผมเหมือนจั บผิด
“ไมม
่ อ
ี ะไร”
“กีตาร์นข ่ ย
่ี องมั นใชม ั ้ ” วอนอีกแล ้ว ผมไมน
่ ่ าเอาไอ ้ตัววุน
่ วายกีตาร์ลก ู รั กมาไว ้ตรงเบาะหลั ง
เลย เพราะสุดท ้ายมั นก็ไมส
่ ามารถเล็ดรอดสายตาโคตรเสอ ื กจากไอ ้ฟ่ งได ้ คราวนี ก
้ ็ได ้แตล่ ุ ้นวา่
เพือ
่ นกูจะสรรหาอะไรมาทาร ้ายจิตใจกูอก ี
“อืม”
“เดีย ้ื ตัวใหมก
่ ันเถอะ” อยากจะร ้องไห ้...
๋ วกูเอาไปคืนให ้ เราไปซอ
“แตไ่ อ ้สารวั ตรให ้กูแล ้ว”

“ไมโ่ อเคดิ การทีม ั คนมึงต ้องเอาของของมั นออกไปจากชวี ต
่ งึ จะตัดขาดหรื อเลิกยุง่ กับใครสก ิ
ให ้หมด แคก
่ ต
ี าร์ตัวเดียวขนหน ้าแข ้งมึงไมร่ ว ่ งหรอก”
ถ ้ามึงอยากจะรู ้นะฟ่ งนะ กีตาร์ตัวนี ส ่ื กูอยู ่ มั นเป็ นของกูเพราะงั น

้ ลั กชอ ้ กูจะไมค
่ น
ื เด็ดขาด ผม
ได ้แตค
่ ดิ อยูใ่ นใจแตก
่ ลั บไมก
่ ล า้ พูดออกไปอยา่ งใจคิด ออ่ นปวกเปี ยกไปหมดแล ้วร่างกาย...
“มึงมีเบอร์ไอ ส
้ ารวั ตรมั ย
้ ”
“ทะ...ทาไมวะ”
“กูอยากจะคุยกับมั น”
“ไมเ่ ป็ นไรเพือ
่ นยาก เดีย
๋ ว...เดีย
๋ วกูจัดการเอง”
ั ชาอะ”
“มึงชก ้ กูเหยียบสุดตีนแล ้วเนี ย ่ อยากสง่ มึงให ้ถึงทีม ึ ไมอ่ ยาก
่ ากกวา่ ครั ง้ ใดทีเ่ คยรู ส
้ ก
ให ้มันมาจั ดอะไรกับชวี ต
ิ กูอก ื ออออออออ เจ็บกวา่ ผา่ ฟั นคุดก็ตอนทีต
ี แล ว้ ฮอ ่ ้องโกหก
ความรู ้สกึ
ตัวเองกับคนอืน่ เนี ย
่ แหละ ร ้าวระบมถึงทรวงใน เหยียบทีร ้อยสส ี่ บ
ิ ก็ไมช่ ว ่ ยอะไรเลย
“ถึงแล ้วฟ่ ง กูสง่ ถึงหอมึงแล ้วรี บลงไปเลย” ผมพูดเสย

ี งร ้อนรน หยิบกระเป๋ าโยนให ้มันทั ง้
่
สภาพมือสนพร่าั
“เดีย
๋ ว! มึงลืมกีตาร์ เอามาเร็วกูจะได เ้ อาไปให ้ไอ ส
้ ารวั ตร”
“กูให เ้ อง”
“ไมเ่ ป็ นไร”
่ อกีตาร์ ซงึ่ เป็ นเวลาเดียวกับทีม

“เหอะน่า ไมต
่ ้องเกรงใจ” ไอ ้ฟ่ งคว ้าหมั บเข ้าทีค ่ อ
ื ของผมรั ง้ ไอ ้
่ วายเอาไว ้พร ้อมกับสา่ ยหน ้าไปมา กูพลาดแล ้ว เพือ
ตัววุน ่ นกูแมง่ กัดไมป
่ ลอ่ ยจริ งๆ
“ไอ ้สารวั ตรให ้กู เพราะงั น

้ ถ ้าจะคืนกูขอคืนมั นด ว้ ยตัวเองนะ”
“เอางั น
้ เหรอ”
“อือ”
“เอางั น ้ ก็ได ้ ฝั นดีนะไอ ้ไทน์ จุ๊บ!” แมง่ สง่ จูบให ้แล ้วก็เดินผละออกไปอยา่ งสบายอารมณ์ ทิง้
ให ผ้ มนั ่ งหอบหายใจโกยออกซเิ จนเข ้าร่างกายไมห ่ วาดไมไ่ หว พอลองเอือ ้ มมือแตะข ้างแก ้มถึง
ึ วา่ น้ าอะไรสก
ได ้รู ส
้ ก ั อยา่ งไหลริ นลงมาไมข่ าดสาย
สาดดดดดดด กูร ้องไห ้...กูร ้องไห ้ทาไม

้ นรุ ง่ ขึน
เชาวั ้ ผมลากสงั ขารซงึ่ ไมไ่ ด ้นอนทั ง้ คืนมาทีต
่ ก ิ โมงก็จริ งแตก
่ า
รมีตติง้
ึ แม จ้ ะมีเรี ยนสบ
ลอกงานเป็ นกิจกรรมทีเ่ ราชาวพระเอกมั กทากันเสมอ
“อยากกินไอติมอะ ไปสง่ หน่อยดิ” ไอ โ้ อมเอย่ ขึน

้ เมือ
่ เห็นวา่ ผมทางานเสร็จและกาลั งหักนิ ว้
มือตัวเองไปมาอยู ่
“เออๆ มึงสองตัวเอาอะไรมั ย
้ ”
“ไม่ แดกมาแล ้ว”
่ มกับไอ โ้ อมทีเ่ ดินตรงดิง ่ ไปยั งโรงอาหารกลางเพราะอยูใ่ กล ้โต๊ะทีเ่ รานั ่ งทีส ่ ด

ดังนั น้ เลยมีแคผ
ุ
ผมสงั ่ ไอศกรี มโคมรสชอ ็ กโกแลตชพ ่ ้อยหน ้าจั ดมาทีเดียวสโี่ คนสรี่ ส ยืน
ิ มากิน สว ่ นคนชวนก็ไมน
เลียจนกูอายแทนอะ
“เชร ้ดดดดดด นั ่ นไงดาวบริ หาร” เสย ี งทุ ้มของคนข ้างๆ ดึงความสนใจของผมไปยั งผู ้หญิงผม
ยาวคนหนึ ง่ ซงึ่ ยืนคุยกับเพือ
่ นไมใ่ กล ้ไมไ่ กล
เออน่ารั กวะ่ ขาวด ้วย หุน

่ ก็โคตรดี
“คนนี เ้ หรอวะ”
“อืม เพือ ิ หายวา่ อยากให ้ลงเอยกับไอ ้สารวั ตรเร็วๆ”

่ นเขาก็ลุ ้นกันชบ
ั ่ จ ้องมองผู ้หญิงหุน
“...” ถึงกับหน ้าสน ่ เพรี ยวคนนั น ี งหวีดเบาๆ ก็ดังอี
้ ไมก
่ ะพริ บ ไมน
่ านเสย
กระรอกจากการปรากฏตัวของคนทีค ่ ณ
ุ รู ้วา่ ใคร
“อ ้าวไอ ้สารวั ตรก็อยูน

่ ด
่ี ้วย แจม
่ แมวเลย” ไอ ้โอมยั งคงพูดไมห
่ ยุด ตอกตะปูลงกลางใจจน
แหลกไปหมดแล ้วเนี ย ่ ไอ ส
้ ด ั ทรมาน
ื มองผู ้ชายผิวแทนตรงหน ้าซงึ่ กาลั งเดินเข ้าประชด

ผมได ้แตย่ น ิ กับดาวบริ หาร แม ใ้ บหน ้าของ
มั นจะนิ ง่ เฉยและไมแ
่ สดงออกวา่ คิดยั งไง แตม
่ ั นก็หวิวๆ ในใจอยูด ่ี
“โคตรเหมาะกัน”
“...”
ึ อะไรใชม
“ถ ้าเขาจีบกันมึงคงไมร่ ู ้สก ่ ย
ั้ ”
เบะปากแล ้วกู...
“ก็อยา่ งวา่ แหละ มั นชอบมึง แตม

่ งึ ไมช่ อบมั นเพราะงั น
้ ก็อยา่ กั ก๊ ”
ไอศกรี มช็อกโกแลตชพ ิ ก ้อนกลมๆ ร่วงลงพืน ึ

้ ตอนนี ใ้ นมือเหลือแตโ่ คนให ้กูแดก ความรู ส
้ ก
ของการสูญเสยี มั นเป็ นอยา่ งนี น ้ื ไอศกรี มอั นใหมม
่ ันก็ไมเ่ หมือนเดิม
้ เี่ อง ถึงจะซอ
ิ หาย ซอ
“ร่วงแล ้วไอ ้ชบ ้ื ใหมม
่ ย
ั้ ”
“มั นไมเ่ หมือนเดิม มั นไมช่ อ็ กชพ

ิ อะ”
“ในตู ้มีอก
ี เพียบ”
“มั นแทนกันไมไ่ ด ้ดิ”
“จะหยิบทีพ
่ น
้ ื ไปแดกเหรอ”
“...”
“ถ ้าหวงมากก็อยา่ ทาให ้ตกสไิ อ ้สด

ั ”
ไมท
่ ั นแล ้วไง
“ตกไปแล ้วเก็บขึน
้ มายาก แมง่ ละลายหมดเหลือแตก
่ รวยเนี ย ่ จะแดกมั ย
้ ” ไอ ้โอมพูดไมท
่ ัน
ขาดคาผมก็กัดกรวยเปลา่ ๆ พร ้อมกับเคีย้ วในปากอยา่ งขมขืน
่ สายตายั งคงมองไอ ้สารวั ตรทีย ่ น
ื
คุยกับดาวบริ หารไมว่ างตา
“อร่อยมั ย
้ ละ่ กินไอติมทีเ่ หลือแตโ่ คนอะ”
“...”
ี ม ันไปอีก ก็เลือกเอาวา่ มึงจะร ักษาม ันไวด

้ ๆี ”
“ถา้ มึงไมอ่ ยากเสย
“...”
้ มาใหม่ แตไ่ มเ่ หมือนเดิม”

“หรื อจะปลอ่ ยให้ม ันตกแลว้ เก็บขึน
ผมคิดจนหัวแทบแตก ให ้เดาวา่ ในอนาคตถ ้าต ้องทนเห็นไอ ส
้ ารวั ตรคบกับคนอืน ่ กูคงอกแตก
ตายแน่ๆ หลายวั นมานี ผ
้ มได ้แตค
่ ด ิ ทบทวนกับตัวเอง แถมยั งโดนเพือ
่ นพระเอกสปอยไมข่ าด
สาย จนตอนนี ก้ แ
ู ทบไมเ่ ป็ นผู เ้ ป็ นคนแล ้ว
ไอ ้สารวั ตรโทรหาผมในรอบหลายวั น ชวนไปกินข ้าวแล ้วก็ดห ี งมั นดูราบเรี ยบไม่

ู นั ง น้ าเสย
เหมือนเดิม ทาเอาคนฟั งใจฝ่ อไมเ่ หลือน้ าหลอ่ เลีย
้ งหัวใจ กลั วไงวา่ จะเป็ นการกินข ้าวและดูหนั ง
ครั ง้ สุดท า้ ยกอ
่ นบอกลา
เออขอโทษ กูคงดูซรี ย
ี น
์ ้ าเน่าของแมเ่ ยอะไปหน่อย
นี เ่ ป็ นครั ง้ แรกในรอบหลายวั นทีผ

่ มกลั บมาเจอหน ้าไอ ส ้ ารวั ตรอีกครั ง้ เห็นแมนๆ แบบผมงีใ้ จเป๋
บอ่ ยนะครั บ ตอนกินข า้ วมั นก็ดแ ู ลอยา่ งดี ตอนนั ่ งรอกอ่ นเข ้าไปดูหนั งก็ชวนฟั งเพลง แตห ่ นั กสุด
คือตอนหนั งจบครั บ
จบได ้เหีย
้ ทีส ุ ในชวี ต
่ ด ิ ของไทน์คนชค ิ น้ าตากูนไ ่ี หลยาวเป็ นเขือ ั เพราะดันจบแบบไม่
่ นป่ าสก
สมหวั ง กลั วจะตรงกับชวี ต ิ ตัวเองจนกลั น
้ น้ าตาไว ้ไมอ่ ยู ่ แตจ่ ๆู่ น้ าตาผมก็หยุดไหลเมือ ่ ได ้ยินคา
ขอบางอยา่ งจากปากคนคนผิวแทน
‘เป็ นแฟนกัน’
ฟั งครั ง้ แรกหน ้าถึงกับร ้อนผา่ ว โชคยั งดีทภ

่ี ายในโรงหนั งคอ่ นข ้างมืดอีกฝ่ ายเลยไม่
ั
สงเกตเห็น
วินาทีทไี่ อ ้สารวั ตรเอย่ ออกมาผมช็อกจนทาอะไรไมถ ่ กู ยิง่ เห็นมั นนิ ง่ เหมือนรอฟั งคาตอบผมก็

ยิง่ ร ้อนรน ถามตัวเองวา่ จะเอายั งไงดีวะแบบนี ซ้ ้าๆ หลายรอบ กระทั ่งผมนึ กถึงไอศกรี มโคน...
ร่วงลงพืน้ ตอ่ หน ้าตอ่ ตา ปลอ่ ยให ้มันละลายแตเ่ ก็บขึน ึ ทีโ่ คตร

้ มากินอีกไมไ่ ด ้ มั นเป็ นความรู ้สก
เจ็บปวดสด ั ๆ ผมไมอ่ ยากให ้ไอ ส
้ ารวั ตรเป็ นช็อกโกแลตชพ ิ อะ เกิดมั นหลุดมือไปผมคงรู ส
้ ก ึ ไมด ่ ี
แน่ๆ
ดังนั น ิ ใจทีเ่ ด็ดขาดของผมจึงเหลือเพียงคาตอบเดียว

้ การตัดสน
‘เป็ นแฟนกัน’
ี ช็อกโกแลตชพ
โปรดจงรู ้เอาไว ้ ผมแคไ่ มอ่ ยากเสย ิ ให ้กับพืน
้ ดินเทา่ นั น
้ เอง
และนั ่ นเลยทาให เ้ กิดชว ่ งเวลาทีผ

่ มต ้องเริ ม
่ นั บปฏิทน
ิ อีกครั ง้ ในรอบหลายเดือน เป็ นแฟนกันวั นที่
สาม...
บอกตามตรงวา่ พอดูหนั งเสร็จแยกย ้ายกันกลั บผมก็ไมไ่ ด ้คุยกับไอ ้สารวั ตรอีกเลย ไมว่ า่ จะทาง
โทรศั พทห์ รื อในอินสตาแกรมก็ตาม เพราะสุดสป ั ดาหม ์ ั นกลั บกรุ งเทพฯ ไปฉลองวั นเกิดน ้องชาย
ผมเลยไมอ่ ยากรบกวน วั นนี พ้ อมาเรี ยนจิตใจก็เลยว า้ วุน
่ จริ งๆ ก็เขินอะแหละ ไมร่ ู ้จะต ้องทาตัว
ยั งไงตอนเจอกัน
เพือ
่ นผมสามคนไมม
่ ใี ครรู ้เพราะกูไมบ
่ อก อีกเหตุผลหนึ ง ่ คืออาย...ก็ทผ
่ี า่ นมาเลน
่ ตัง้ ป้ อม
เอาไว ้ซะสูง สุดท ้ายก็มาตกม ้าตายเอาตอนจบ กลั วโดนล ้อแหละจริ งๆ อะ
ยิง่ ไอ ้พระเอกมั นปกติซะทีไ่ หน เลน ่ ใหญ่ แล ้วถ ้ารู ว้ า่ ผมคบกับผั วของประชาชนขนาดนี้

่ ทีกเ็ ลน
มีหวั งปิ ดถนนในมอขึน ้ ป้ ายแซวผมไปแล ้วมั ง้
“แดกไรพวกมึงอะ นั ่ งนานละสงั ่ สก
ั ที”
“แล ว้ แตม
่ งึ อะ” ไอ เ้ ผือกตอบ
่ อยูท ่ี าเฟ่ หน ้าหอในเพราะวา่ งจากการเรี ยนในชว ่ งบา่ ย แตถ

พวกเรานั ่ งเลน ่ งึ จะเป็ นอยา่ งนั น
่ ค
้
คนในร ้านก็ไมเ่ คยซบเซาลงไปเลย
“คิดเองบ า้ งดิ กูขเี้ กียจคิดแล ้ว”
๋ วไปสงั ่ เอง หิวก็ชว ่ ยขยั บตูดออกไปเคาน์เตอร์ อยา่ มาทาตัวน่ามคาญ” สด

“เดีย ั !
เบือ
่ เพือ
่ น
่ าอะไรไมไ่ ด เ้ ลยต ้องย ้ายสงั ขารไปเองจริ งๆ ซงึ่ เป็ นเวลาเดียวกับทีล่ กู ค ้ากลุม
ตัวเองชบ ิ หายแตท
่
ใหญเ่ ดินเข ้ามาในร ้าน
ี งฝี เท ้าของคนหลายคนทาให ้ผมหันไปมอง เสย

เสย ี งอือ
้ อึงของคนในร ้านสง ่ ผลให ้บรรยากาศ
ทีเ่ คยเงียบสงบครึ กครื น ้ ขึน
้ มาอีกครา
คนในมา่ นสายตาของผมเดินหน ้านิ ง ่ เข ้ามาหาโต๊ะนั ่ งพร ้อมกับกลุม

่ เพือ
่ น ไมม
่ ใี ครหันมามอง
ผมนอกจากทิง้ ตัวลงนั ่ งบนเก ้าอีท
้ วี่ า่ งอยู ่
่ ันมาสบตากับผมครั ง้ แรก มั นกระทุ ้งศอกใสไ่ อ ้สารวั ตรยกใหญจ่ น

และก็เป็ นไอ ้แมนโอ ้หรรมทีห
อีกฝ่ ายต ้องหันมามองตาม วินาทีนัน ้ เหมือนโลกทั ง้ โลกหยุดหมุน ใจผมเต ้นโครมครามราวกับอยู ่
ในคอนเสริ ต ์ แมง่ เอ๊ยกูทาตัวไมถ
่ กู เลยได ้แตส
่ ง่ ยิม
้ จางๆ ไปให ้
่ อบสนองอะไรนอกจากมองนิ ง ่ ๆ ไมย่ ม ้ิ ไมพ
่ ด
ู ไมข่ ยิบตา ไมท
่ าเหีย
้ อะไร
เลย
ั ! แฟนผู ้ชายคนแรกในชวี ต
แคม
่ องนิ ง่ ๆ สด ิ ของกูมโี รคประจาตัวครั บ
อารมณ์ตายด า้ น
“น ้องคะ สงั ่ อะไรดีคะ” เสย
ี งของพีพ
่ นั กงานหน ้าเคาน์เตอร์ทาให ผ
้ มหลุดออกจากภวั งค์ หันไป
สง่ ยิม
่ นจะกรอกตาคิดเมนู ทต ่ี งั ้ ใจจะสงั ่ แตแ
้ แหยๆ ให ้อีกฝ่ ายกอ ่ รกครู ห
่ นึ ง่
“ผมขอมอคคา่ ปั่ นครั บ”
“ไซสไ์ หนดีคะ”
“แก ว้ กลางครั บ”
่ื อะไรคะ”
“ชอ
ผมเลิกคิว้ ขึน ั เดีย

้ สูงอยา่ งสงสย ้
๋ วนี ร้ า้ นใชระบบเหมื
อนสตาบั คแล ้วเหรอทีต ่ื ไว
้บน
่ ้องเขียนชอ
แก ว้ แตเ่ มือ
่ เห็นขนาดร า้ นและลูกค ้าจานวนมหาศาลแล ้วก็รบ ี ขยั บริ มฝี ปากตอบทั นที
“ไทน์ครั บ”
ั ครู น
“รอสก ่ ะคะ”
ผมพยั กหน ้าเข ้าใจ แตพ ่ อตัง้ ทา่ จะเดินกลั บไปนั ่ งโต๊ะ ไลน์จากมิตรสหายอยา่ งเดอะแก๊ง
พระเอกก็เด ้งขึน ้ มาพร ้อมกันจนกระเป๋ ากางเกงสน ั ่ ผมล ้วงเอามือถือขึน
้ มาดูพลั นเห็นวา่ เพือ
่ นรั ก
่ั
ทั ง้ สามได ้พร ้อมใจกันสงเครื อ่ งดืม
่ โดยให ้ผมรั บภาระเป็ นเบ๊เหมือนอยา่ งเคย
แมง่ โคตรจะรั กกูเลยหา่ ราก
ไอ ้โอมสงั ่ สตรอเบอรี ส
่ มู ้ทตี้ ไอ ้เผือกแดกนมสดเย็น สว ่ นไอ ้ฟ่ งสงั ่ ไอศกรี มคุกกีแ้ อนดค
์ รี ม
สองสคูป ดังนั น ้ หลั งจากอา่ นข ้อความเสร็จผมเลยต ้องหันหน ้าเข ้าเคาน์เตอร์เพือ ่ สงั ่ เครื อ
่ งดืม
่ กับ
พีพ
่ นั กงานอีกครั ง้
ซงึ่ ...เป็ นเวลาประจวบเหมาะกับทีแ

่ ก๊งสงิ หข์ าวได ้เริ ม ี งดังจนกูได ย้ ิน
่ ต ้นพูดคุยกันเสย
“ไอ ้วัตรกูขเี้ กียจไปสงั ่ วะ่ จั ดเอสเพรสโซคูลๆ ให ้กูแก ้วนะ”
“ของกูด ้วยเอาเหมือนเดิม”
๋ วเขาสงั ่ เสร็จแล ้วชวดเลยนะ”
“กูกเ็ หมือนเดิม เร็วดิเดีย
ื ก”
“เร๊วววววว กูอยากเสอ
่ วกสงิ หข์ าวหมายถึงคงหนี ไมพ ่ ้นกูเองครั บ เพราะยืนอยูห

ได ย้ ินเต็มสองรู ้หู ผมวา่ ‘เขา’ ทีพ
่ น า้
เคาน์เตอร์เพียงคนเดียว เพือ ่ นมั นก็หัวหมอสง่ ไอ ส
้ ารวั ตรมาทั ง้ ทีไ่ มร่ ู ้เลยวา่ ...กูกาลั งเขินชบิ หาย
วายป่ วงแคไ่ หน
ร่างสูงเดินตรงมาทีเ่ คาน์เตอร์ ผมเหลือบมองมั นทั งที้ ่ใจตุ๊มๆ ตอ่ มๆ แบบจะตายซะให้ ได้ นี่ เป็ นครั ง้ แรกในรอบไมก
่ ่ีวนั ที่ผม
ตกลงเป็ นแฟนกั บไอ้ สารวั ตร คือทาตัวไมถ ่
่ กู ไมร่ ้ ูจะเริ มทั กหรื อพูดอะไรกอ
่ นดี ฮือออออ
“มะ...มากับเพื่อนเหรอ” สุดท้ ายก็กเู องเนี ย ่ แหละที่เป็ นฝ่ ายเริ่ มทั กกอ
่ น
“อืม”
ตอบสั นมาก
้ สั นจนกู
้ ไปไมถ
่ กู เพราะงั นผมเลยตั
้ ดปั ญหาด้ วยการบอกกับเจ้ าตัวอีกครั ง้
“กลั บไปนั ง่ โต๊ ะกอ

่ นนะ”
“เดีย ๋ วดิ ไมร่ อรั บเครื่ องดืม

่ เหรอ”
“ดะ...เดี๋ยวลุกมาเอาอีกรอบ”
“เสียเวลา ยืนเป็ นเพื่อนกันนี่ แหละ พี่ครั บผมขออเมริ กาโน่สอง เอสเพรสโซสองเพิ่มชอตหนึ ง่ แล้ วก็ชามะนาวหนึ ง่ ครั บ”
ท้ ายประโยคหันไปคุยกับพี่พนั กงานอยา่ งตังอกตั
้ งใจ ้ อีกฝ่ ายจึงรี บถามกลั บมา
“แก้ วขนาดไหนคะ”
“ใหญห
่ มดเลยครั บ”
“ใช้ ชื่อสารวั ตรหมดเลยได้ มยั ้ ”
“ครั บ” เชร้ ดดดดดดด แม้ แตพ

่ นั กงานก็ยงั จาขี ้หน้ ามั นได้ หมั น
่ ไส้ ชิบหายเลยเว้ ย
“เลิกเรี ยนแล้ วเหรอ” ผมถามอยา่ งประหมา่ นี่ ก็บา่ ยสองแล้ ว และถ้ าจาไมผ
่ ิดคือวั นนี ้ไอ้ สารวั ตรไมม
่ ีเรี ยนชว่ งบา่ ย ผมก็
นึ กวา่ มั นจะพากันไปเถลไถลข้ างนอกเสียอีก
“อืม”
“...”
“วั นนี ้ซ้ อมหลีดมั ย้ ”
“ไม่ มึงละ่ ซ้ อมบอลป้ะ”
“ซ้ อมดิ แมตชส

์ ดุ ท้ ายแล้ วอยา่ ลืมเชียร์ กน
ู ะ”
“เออน่ะ” ถึงตอนนั นผมก็

้ ตอ ้ าเชียร์ มหา’ลั ยมั นก็เหนื่ อยเหมือนกัน
้ งยืนโซนอยูข่ ้ างสนามเหมือนทุกทีนนั ่ แหละ เป็ นผูน
แต่
ก็ยงั มีบางอยา่ งที่ทาให้ ร้ ูสกึ ชื่นใจขึ ้นมาได้ บา้ ง อยา่ งเชน
่ ...
“ไมร่ ้ ู จะพูดอะไรเลย” ไอ้ สารวั ตรพูดเสียงเบาหวิว อยา่ วา่ แตม
่ น
ั เลย ผมเองก็ไมต
่ า่ ง
“อืม”
“โคตรเขิน”
“...!”
“มีแฟนน่ ารั กด้ วยไง”
“...”
“ทาตัวไมถ
่ กู ”
บึ ้ม!! ใจระเบิด หัวโดนกระแทก ตัวก็จะแตกแล้ วครั บเลยได้ แตย่ นื อึ ง้ ๆ มองหน้ าตายด้ านของคนทีย ่ ืนอยูเ่ คียงข้ างด้ วย
ความรู้ สกึ หลากหลาย การมีแฟนเป็ นมนุ ษยป ์ ระหลาดอยา่ งไอ้ สารวั ตรแมง่ โคตรเปลืองพลั งงานเลยครั บ ทั งเหนื ้ ่อย ทั ง้
ควบคุมตัวเองไมอ่ ยู ่ ร่างกายเหมือนโดนไฟฟ้ าช็อตตลอดเวลา
ไมร่ ้ ูวา่ เจ้ าตัวจะเป็ นเหมือนกันมั ย้ แตส

่ าหรั บผมกูไมไ่ หวแล้ ววะ่ จะล้ มทั งยื
้ นให้
ได้
่ ็ อคคาพื ้นทั นเวลา พี่พนั กงานวางแก้ วกาแฟไว้

“น้ องไทน์มอคคา่ ปั่ นได้ แล้ วคะ่ ” และแล้ วก็มีคนเคาะระฆั งชว่ ยให้ ผมไมน
บนเคาน์เตอร์ กอ
่ นผมจะรี บถามกลั บไป
“เทา่ ไหร่ ครั บ”
“ห้ าสิบห้ าบาทคะ่ ”
่ ้มหน้ าหาเงินในกระเป๋ าสตางคอ์ ยูห่ ลายนาที เงยหน้ าขึ ้นมาอีกทีสงิ่ ที่ผมเห็นกลั บเป็ นการกระทาบ้ าบอของ
ระหวา่ งทีม่ วั แตก
คนข้ างๆ มอคคา่ ปั่ นผมวางอยูบ ่ นเคาน์เตอร์ แตไ่ อ้ สารเลวมั นก็ยงั หน้ าด้ านก้ มลงไปดูดจนน ้าแมง่ หดลงไปหลายเซน อยา่ วา่
แตก
่ ินเลยครั บ ขนาดจะจั บกูยงั ไมไ่ ด้ ลงมือ
“กาแฟกู”
“กินไปแล้ วอะ เพราะงั นเดี

้ ๋ยวจา่ ยให้ นะ”
“ไมต
่ อ
้ ง”
“อยา่ ดื ้อดิ” ไอ้ สารวั ตรยั ดแก้ วมอคคา่ ปั่ นใสม

่ ือของผม กอ
่ นจะพยั กเพยิดให้ รี บผละออกไปโดยไมถ
่ ามความเห็นผมสั กคา
่ านมั นก็เดินกลั บไปที่โต๊ ะ ทิ ้งให้ เพื่อนแมง่ ไปรั บเครื่ องดื่มด้ วยตัวเองเฉกเชน
ไมน ่ ไอ้ พระเอกสามตัว
โต๊ ะผมกับไอ้ สารวั ตรอยูห่ า่ งกันไมม

่ าก แน่นอนวา่ ใครหลายๆ คนก็เหมือนจะสนใจกลุม่ มั นไมน
่ ้ อย ทั งแอบถ่
้ ายรู ป ทั ง้
่ นที่ถกู พาดพิงกลั บไมร่ ้ ูร้อนรู้ หนาวนอกจากนั ง่ จิบอเมริ กาโน่ของโปรดมั นด้ วยทา่ ทาง
ซุบซิบสง่ เสียงกรี๊ ดเบาๆ กันไปมา แตค
โคตรนิ่ ง
“ไอ้ สารวั ตรมั นมองมึงแปลกๆ นะ มีความคืบหน้ าอะไรที่มงึ ไมไ่ ด้ บอกกูป้ะ” ไอ้ โอมโพลง่ ขึ ้นตามนิ สยั ขี เ้ สือกของมั น แต่
ผมยั กไหลไ่ มย่ อมตอบมั นเลยเบะปากใสแ่ บบงอนๆ
“อยากกินมอคคา่ จั งเล้ ยยยยยยย” สั กพักเสียงจากโต๊ ะสิงหข์ าวก็แทรกขึ ้นมา เป็ นไอ้ บอสที่พด
ู ลอยๆ ด้ วยน า้ เสียงร่าเริ ง

่ นเพื่อนของมันจะชว่ ยตบมุกกั นอยา่ งสนุ กสนาน
สุดติ่ง กอ
“ต้ องมอคคา่ ปั่ นด้ วยนะ ไมง่ นไม่

ั ้ กิน”
“คือคนกินเมนู นี ้ต้ องน่ารั กเว้ ย”
“กูนา่ รั กพอหรื อยั งอะ อริ๊ อริ๊ !!” ไอ้ หรรมแมนไมพ

่ ด
ู เปลา่ มีการยกสองนิ ้วทาหน้ าแอ๊ บแบ๊ ว
เพื่ออธิบายประโยคตา่ งดาวของ
มั นไปด้ วย
“มึงน่ารั กไมเ่ ทา่ เค้ าหรอก ใชม

่ ยเพื
ั ้ ่อนวั ตร”
“อิยา่ าาาาาาาา ไอ้ เสือร้ ายยยยยยย” วินาทีนนเองที

ั้ ่ผมเห็นมือหนาของไอ้ สารวั ตรฟาดลงบนหัวของเพื่อน
มั นทีละคน
สองคน จนไอ้ แมนทนไมไ่ หวสง่ เสียงเรี ยกผมไมด
่ งั มากนั ก
“ไอ้ ไทน์ชว่ ยกูด้วย ชว่ ยกูด้วยค้ าบบบบบบ”
ผมเลยสง่ นิ ้วกลางไปให้ มนั เป็ นการตอบแทน เลน ่ เหมือนเด็กกันจั ง คนทั งร้ านนี ม่ องกันให้ ลมึ่ กอ
่ นทุกอยา่ งจะกลั บสู ่
สถานการณ์ปกติ ไมม ี่ การพูดแซว ไมม
ี่ การเอย่ ล้ อเลียนใดๆ นอกจาก...
ติ๊ง!!
ย้ ายที่ไปแซวกันในโซเชียลแทน เวรเอ๊ ย
Man_maman เพื่อนพามาเลี ้ยงแก้ ลา่ งครั บ อิอิ #ขอบคุณพี่วตั รเลียล้ มนะครั ช
ภาพเครื่ องดื่มบนโต๊ ะถูกโพสตล์ งบนไอจีสว ่ นตัวของไอ้ แมนพร้ อมแท็กถึงเพื่อนในกลุม่ ของมั น ปั ญหาก็คือทาไมต้ องแท็ก
กูด้วยวะ
KittiTee แก้ บนหรื อเปลา่ มึง

Boss-pol @Man_maman มึงไปเลน ่ ตรงโน้ นไป
Man_maman ให้ กไู ปเลน
่ โต๊ ะโน้ นเหรอ ก็ได้ ๆ กูจะไปขอนั ง่ กับเขานะ
“เสือก!”
“โอ้ วววววววววว เจ็บสั ด ฮา่ ๆ” เสียงทุม ์ ่ีทาให้ เพื่อนใน

้ ตา่ ของไอ้ สารวั ตรดังขึ ้นมาเพียงหนึ ง ่ พยางค ์ แตเ่ ป็ นหนึ ง่ พยางคท
่ ่
กลุม่ ของมั นหัวเราะกันท้ องคั ดท้ องแข็ง กูวา่ ปกติสดุ ในร้ านก็กเู นี ยแหละ เพราะเพือนผมสามคนก็ได้ เข้ าไปรวมก๊ วนชว่ ยกัน
โพสตข์ อ
้ ความ ‘อะไรเหยอ เสือกด้ วยคน’ ในไอจีด้วย
ผมถอนหายใจอยา่ งปลงๆ นั ง่ ถา่ ยรู ปบรรยากาศของร้ านแล้ วเช็กอินเรี ยกเรตติ ้งในอินสตาแกรมบ้ าง อยา่ งน้ อยก็ทาให้ ไม่
ต้ องคิดฟุ้งซา่ นกั บอะไรหลายๆ อยา่ ง แม้ แตม
่ องหน้ า...กูยงั เขินไมก
่ ล้ ามองตรงๆ เลย
Tine_chic @Milkbox1998
มอคคา่ ที่น่ี อร่อยมาก
แตก ิ ยุง่ เหยิงอีกเมื่อมีมารผจญ...

่ ไ็ มว่ ายชีวต
Bigger330 มอคคา่ ฟรี หรื อเปลา่ ที่อร่ อย

i.ohmm ว้ อท! มีอะไรที่กพ
ู ลาดไป
Thetheme11 รวมโต๊ ะเถอะราคาญ
ไมก่ ่ีนาทีให้ หลั ง หน้ าฟี ดอินสตาแกรมก็มีภาพอีกภาพหนึ ง ่ เด้ งขึ ้นมาบนไทมไ์ ลน์ เป็ นภาพของร้ านกาแฟในอีกมุมหนึ ง ่ ซึง่
ผมมั น่ ใจวา่ มาจากคนในโต๊ ะที่อยูถ่ ดั ไปไมไ่ กลนั ก ที่สาคั ญมั นดันมาจากคนคนนั นด้ วย
Sarawatlism น่ารั ด
Man_maman เหรออออออ เกง่ นั กก็ไปบอกเขาตรงๆ ดิ

Bigger330 โดก
่ าก
January_jam เลน ่ อะไรกั นอะสารวั ตร
wiper.few อยูร่ ้ านนี ้เหรอ เรากาลั งจะไปเลย
appplepa ร้ านนี ้น่ารั กจริ ง เด็กปี หนึ ง่ ต้ องไปทุกคน
Thetheme11 กาก
Boss-pol ไอ้ กาก
KittiTee กาก
“โอ๊ ยกากกกกกกกกกกก” เสียงไอ้ บอสแทรกขึ ้นอีกครา คราวนี ไ้ อ้ สารวั ตรเลยหันมามองผมสลั บกับมองเพื่อนมันไปมาอยู ่

หลายครั ง้ อยา่ นะมึง อยา่ เลน
่ อะไรแผลงๆ
อยา่ ! เดี๊ยววววววววว
“ขอดูคนจริ งหน่อย เอาดิอยา่ ป๊ อด”
ไอ้ สารวั ตรลุกขึ ้นเต็มความสุข ตอนนั นผมรี

้ บหันหน้ าเข้ าโต๊ ะ ก้ มมองมือถือในสภาพเหงื่อแตกพลั ก่ ในใจก็ได้
แตภ่ าวนาวา่
ไอ้ สารวั ตรคงไมเ่ ดินตรงมาหาแน่ๆ แตท
่ กุ อยา่ งก็พลาดไปซะหมด รู้ ตวั อีกทีกายสูงของอีกฝ่ ายก็ยืนค า้ หัวอยูต่ รงนี ้แล้ ว
ผมเงยหน้ ามองคนตัวสูงที่ยืนอยูด่ ้ านหน้ า ใบหน้ านิ่ งๆ ไร้ อารมณ์ของมั นทาให้ เพื่อนโต๊ ะสิงหข์ าวยิ ้มกันยกใหญ่ กอ
่ น
น า้ เสียงทุม
้ ตา่ แตแ
่ ผว่ เบาในความรู้ สกึ จะดังก้ องในโสตประสาท มั น่ ใจวา่ เสียงนั นเบาจนเราอาจได้
้
ยินกันเพียงในโต๊ ะ ผม
หวั งอยา่ งนั น...
้
“มี...อะไร”
“หยุดน่ ารั กได้ แล้ วเพื่อนแซว”
“...!” กูทาอะไรผิดวะ
“มึงต้ องไปบอกเพื่อนมึงเองปะวะสารวั ตร” คราวนี ้เป็ นไอ้ ฟ่งที่แทรกขึ ้นพลางทาหน้ ากรุ้ มกริ่ ม เพราะรู้ ดีวา่ ผมคงน ้าทว่ ม
ปากเกินกวา่ จะเถียงออกไปเหมือนทุกที
“กูคม
ุ เพื่อนไมไ่ ด้ เลยต้ องคุมคนของตัวเองนี่ ไง” เจ้ าตัวยั งคงตอบด้ วยน ้าเสียงราบเรี ยบ
“แล้ วเพื่อนกูไปเป็ นคนของมึงยั งไงไมท

่ ราบครั บ”
“ก็น่ี แฟน”
“ฮะ!”
“เป็ นแฟนกูจะไมใ่ ชข่ องกูได้ ไง”
“...”
“จริ งมั ย้ ”
้ ่โลกแหง่ ความลั บของผมพังทลายลงมาไมม
่ ชี ิ ้นดี หัวใจ...
ไอ้ โอม ไอ้ เผือก และไอ้ ฟ่งพากันนั ง่ แซวผมร่วมชั ว ่ โมง พวกมั นดูต่ืนเต้ นและสนุ กกับการล้ อเลียนมาก กูวา่ แล้ วถ้ าแมง่
รู้
ต้ องเป็ นกูท่ีลาบาก แถมตอนเย็นก็ยงั ต้ องบากหน้ าไปชว่ ยไอ้ สารวั ตรหาห้ องซ้ อมอีก เพื่อนมั นเลยสนุ กกับการทาหน้ าตา
กรุ้ มกริ่ มจนตะคริ วแทบแดกตลอดเวลา
หนั กกวา่ นั นคื ้ อมั นแท็กทีมกับแก๊ งสิงหข์ าวกลายร่างเป็ นดิอเวนเจอร์ สพร้ อมกระหน่ายิงผมและไอ้ สารวั ตรให้ ตายคาที่
ยั ง
ดีท่ีร้ ูกนั แคน
่ ี ้ เพราะถ้ ารู้ กนั หมดรวมไปถึงบรรดาเมียๆ ของไอ้ คนฮอตละ่ ก็...กูตาย
ผมเองก็ตกลงกับอีกฝ่ ายแล้ ววา่ จะคบกันเงียบๆ ความรั กเป็ นเรื่ องของคนสองคน สามคน เออ่ ...ตอนนี ้กลายเป็ นเรื่ องของ
คนหลายคนในกลุม่ แล้ ว แตก ่ อ็ ยา่ งวา่ แหละครั บ เพื่อนไมเ่ คยทาร้ ายเรา ไมเ่ หมือนคนอื่น เพราะงั นถ้
้ าเพื่อนแซวก็ปลอ ่ ยมั น
ไป เดี๋ยวเหนื่ อยแมง่ ก็หบุ ปากเอง
“จะหาห้ องซ้ อมที่น่ี เหรอ” บอกเลยวา่ ไมช่ ิน สถานะเปลีย ่ นเลยทาให้ ความรู้ สกึ เปลีย ่ นไปด้ วย
“อืม ใช้ ตกึ ชมรมนี่ แหละมั นไมต

่ อ
้ งเสียเวลาขออนุ ญาต”
“แล้ วเพื่อนในวงมึงอะ”
“นั ดแล้ วเดี๋ยวมา”

เพราะงั นเราเลยนั
้ ง่ รออยูท่ ใี่ ต้ ถนุ ตึกชมรม มีผมนั ง่ กอดกีตาร์ มาติน DC-16 ของมั นเอาไว้ ขณะทีค่ นตัวสูง
ก็ได้ แตน
่ งั ่ นิ ่ ง
มือข้ างหนึ ง่ ยกกลอ่ งนมจืดขึ ้นมาดูดอยา่ งเอร็ ดอร่อย
ช็อกสภาพที่มีแฟนเหมือนมีลกู ที่สาคั ญคือลูกเสือกแดกนมวั วแดง
“มองอะไร อยากกินนมเหรอ”
“ไมค
่ อ่ ยอร่ อยเทา่ ไหร่ นมมึงน่าจะอร่ อยกวา่ ”
“ทะลึง่ ละมึง”
“อั นนี ้จริ งจั ง”
“แดกนมมึงไป” ผมจั บหลอดดูดที่เสียบอยูต

่ รงกลอ่ งนมยั ดปากเจ้ าตั วอีกรอบ ไมอ่ ยากฟั งมั นพูดมากเพราะกลั วจะ
่ นคบกันวา่ โดนหนั กแล้ ว หลั งคบนี่ มนั แทะโลมกูทกุ ห้ านาทีเลยสาด
เข้ าเนื ้อตัวเอง กอ
“กินด้ วยกันมั ย้ ” เออแมง่ ก็ยงั ถามกูอกี นะ
“ไม”่ คงไมแ ่ ปลกใจเทา่ ไหร่ ที่ทาไมตัวไอ้ สารวั ตรถึงได้ สงู อยา่ งกับตึกใบหยกขนาดนี ้ ตอนไปห้ องคราวกอ
่ นก็เห็นกลอ่ งนม
วางเรี ยงกันเป็ นแพ็คๆ อยูห่ ลั งตูเ้ ย็น คาดวา่ คงเป็ นความเคยชินตังแต่
้ ตอนอยูบ่ ้ าน
“ฟอร์ มวงประกวดปี นี จ้ ะเลน ่ นใจมั นก็เปลีย ่ นเรื่ องทั นที

่ เพลงอะไรดี” พอเห็นผมไมส
“มึงได้ คา่ สปอนเซอร์ มาเทา่ ไหร่ ”
“กูชอบ”
่ วงอื่นบ้ าง”
“เปลีย ่ นไปเลน
“แน่ใจเหรอวา่ จะเข้ ารอบได้ ร้องเพลงเยอะๆ คิดไว้ เพลงเดียวก็พอ”
“ปากดี เดีย ๋ วกูจบ

ู ยั บเลยหนิ ”
“สั ด”
เป็ นแฟนกันใชว่ า่ จะพูดภาษาดอกไม้ ใสก ่ นั นะครั บ ทุกวั นนี ้คาพูดคาจายั งหยาบโลนเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือเกรงวา่ สิง่ ทีเ่ จ้ า
ตัวพูดจะเป็ นจริ งขึ ้นมา เดี๋ยวนี ้มันได้ อภิสทิ ธิ์เหนื อกวา่ แตก
่ อ
่ นเยอะเพราะมีคาวา่ แฟนค ้าคออยู ่ สึด!
ด้ วยไมอ่ ยากเถียงกับไอ้ สารวั ตรให้ มากความผมเลยหยิบสายสมอลทอร์ คขึ ้นมายั ดหูตวั เอง ฟั งเพลงสครั บในซาวน์คลาวด์
ฆา่ เวลาแทน ไอ้ สารวั ตรก็แดกนมวั วแดงอยา่ งมีความสุข พูดหา่ อะไรมากูไมไ่ ด้ ยินสั กอยา่ งเพราะเปิ ดเพลงซะเสียงดัง
เอาตรงๆ คือไมอ
่ ยากฟั งมั นพูดแล้ วเดียวใจเหลว
สั กพักมือหนาก็สะกิดไหลผ
่ ม เห็นงี ้กูไมส
่ นใจหรอก ได้ ยินเสียงอีกฝ่ ายเล็ดลอดเข้ าหูเบาๆ แตฟ
่ ั งไมอ่ อกวา่ แมง่ พูดอะไร
ออกมา
รู้ แคว่ า่ การได้ แกล้ งมั นแบบนี ้กม

็ คี วามสุขดีครั บ
“...”
“พูดอะไรไมร่ ้ ู เรื่ อง” ผมสวนกลั บไป กอ

่ นจะหันมาฟั งเพลงตอ่ ไมส
่ นใจคนเคียงข้ าง
“...”
“อื ้อออออออออ”
เสี ้ยววินาทีหน้ าของผมก็ถกู มือหนาประคองเอาไว้ กอ ่ นจะกดริ มฝี ปากลงมาอยา่ งจาบจ้ วง ลิ ้นร้ อนล้ วงเข้ ามาภายในอยา่ ง
รวดเร็วแทบไมป ่ ลอ่ ยให้ เวลาเสียไปโดยเปลา่ ประโยชน์
ความหวานของนมในโพรงปากสง่ ผลให้ ผมเหมือนจะเป็ นลมอยูต่ รงนี ้ ยั งดีท่ีมมี ืออีกฝ่ ายประคองเอาไว้ เพื่อรั บจูบอยา่ ง
ตอ่ เนื่ องแทบไมใ่ ห้ หายใจหายคอ ตัวสั น่ จนควบคุมไมอ
่ ยูเ่ ลยต้ องปลอ่ ยให้ อีกฝ่ ายนาทางไป
โอ้ โห ลิ ้นแกร่งดังภูผา
กูจะตายอยูแ่ ล้ วฮืออออออ ตอ่ ไปกูจะไมด ่ าหูทวนลม จะฟั งทุกคาที่ไอ้ สารวั ตรพูดเลย

่ ื ้อครั บ จะไมท
“เฮ้ ยเพื่อน กูมาแล้ วรอนานมั ย้ ”
สวรรค~
์
“อึก!”
ผมเผลอสะอึกออกมาทั นทีเมื่ออีกฝ่ ายผละจูบออก อากาศที่พยายามกอบโกยเข้ ามาทาให้ ผมหายใจไมท
่ นั ได้ แตม
่ องคน
ตรงหน้ าตาปรื อ
“ไมฟ
่ ั งนั กกูจะบดให้ แหลกเลย”
โชคดีท่ีกยู งั ไมแ
่ หลกเพื่อนแมง่ เสือกเข้ ามาชว่ ยกู้ชีพได้ ทนั ทว่ งที ไอ้ สารวั ตรเลยยอมผละหา่ งปลอ่ ยให้ ผมเป็ นอิสระอยา่ งจา
่
ใจ แล้ วเมือกี ้เห็นกูทาอะไรมั ยเนี
้ ย ่ ยยยยยยย
“มาแล้ วเหรอ ฮะๆ” กูน่ี หวั เราะทั งน

้ ้าตา มองดูเสี ย้ วหน้ าคมลอบแลบลิ ้นเลียตรงมุมปากพลางยิ ้มหืน่
ไอ้ เวร ไอ้ ชิบหาย
“ไทน์เป็ นอะไรหน้ าแดงเชียว” ไอ้ เทม นั กร้ องนาของวงคอนโทรลเ์ อสพูดขึ ้น กอ

่ นผมจะรี บยกไม้ ยกมือปั ดปฏิเสธไปอยา่ ง
ร้ อนตัว
“ปะ...เปลา่ ไมไ่ ด้ เป็ นอะไรเลย คือนั ง่ รออยูเ่ ฉยๆ นั ง่ รอแบบไมไ่ ด้ ทาอะไรจริ งๆ นะเว้ ย”
“เออรู้ แล้ ว ร้ อนรนทาไมเนี่ ย”
“ไมไ่ ด้ ร้อนรน คือนี่ ตอบแบบนิ่ งๆ เลย”
“ไมเ่ ชื่ออะ”
“...”
“แดกนมเหรอ ปากเลอะอะ”
“...!!” ผมยกมือขึ ้นแตะมุมปาก กอ ่ นจะหันไปมองหน้ าไอ้ สารวั ตรที่ทาเป็ นไมร่ ้ ู ไมช่ ี เ้ ดินตามเพื่อนในวงแมง่ ไป ไมพ
่ อยั งบน
่
ลั บหลั งให้ กไู ด้ ยินอีกตา่ งหาก
“โตเป็ นควายแล้ วยั งกินนมเลอะ โคตรเหมือนเด็กเลยวะ่ ”
“ก็นน
ั ่ เด็กอะ มั นกาลั งโตปลอ่ ยแมง่ ไป”
่ อยั งทิ ้งให้ กสู ลดกับนมวั วแดงที่แม้ ไมไ่ ด้ เป็ นคนซื ้อ แต.
โอ้ โหเหยดแหม่ ทากูไมพ ่ ..ได้ แดกแบบงงๆ อีก หั วใจ หัวใจ!
หัวใจ!!
ไอ้ เหี ย้
เพื่อนๆ มากันครบวงแล้ ว ผมเลยเดินแบบหมดอาลั ยตายอยากเข้ าไปในห้ องซ้ อมเป็ นคนสุดท้ าย สมาชิกในกลุม่ ผม
คอ่ นข้ างรู้ จกั หมดแตก
่ ม ่ างคนที่ไมค
็ ีแคบ ่ อ่ ยสนิ ทเทา่ ไหร่
Ctrl + S มีการปรั บเปลีย ่ นสมาชิกใหมอ่ กี รอบกวา่ จะฟอร์ มเป็ นวงที่เห็นปั จจุบน

ั อั นได้
แก่ เทมเป็ นนั กร้ องนา มีมือกีตาร์ สอง
้ ญิงที่อยูใ่ นวงตังแต่
คนซึง่ ก็คือไอ้ สารวั ตรและเอิร์น มือเบสเป็ นผูห
้ แรกอยา่ งแจน มีมือคียบ
์ อร์
ดชื่อนนท ์ และคนสุดท้ ายก็
คือบูมรั บหน้ าที่เลน
่ กลอง
ผมน่ะรู้ หน้ าที่ของทุกคนเป็ นอยา่ งดี แตเ่ หมือนชาวบ้ านเขาจะไมร่ ้ ูวา่ กูสาระแนเข้ ามาในห้ องนี ้ทาไมทั งที
้ ่เป็ นแคม
่ ือใหม่
แถมดีดคอร์ ดซียงั เพี ้ยนอีกตา่ งหาก
“ไอ้ ไทน์อยากมาดูพวกเราซ้ อม” และเหมือนไอ้ สารวั ตรจะรู้ วา่ ผมกาลั งคิดอะไรอยูเ่ ลยเป็ นฝ่ ายตอบคาถามแทน
“ออ๋ ”
“ไมต
่ อ
้ งกังวลกูไมก
่ วนเว้ ย กูอยูน
่ ิ่งๆ เลย” ผมบอกเพื่อให้ ทกุ คนสบายใจ
“มาชว่ ยกันคิดมั ยว ่
่ นที่เลือกมาก็มีหลายวงอยูน่ ะ”
้ าจะเลือกเพลงอะไรไปประกวด ครั ง้ กอ
“เออวะ่ รอบคั ดเลือกให้ เลน

่ สองเพลง เพลงช้ ากับเพลงเร็ ว”
“ไอ้ สารวั ตรวา่ ไง”
“แล้ วแตเ่ ลย กูได้ หมด”
เพื่อนทุกคนนั ง่ ล้ อมเป็ นวงกลมอยูต่ รงพื ้น ถกเถียงกันไปมานั บสิบนาที สว่ นผมก็แยกตัวมานั ง่ มุมห้ องเงียบๆ เพราะไมไ่ ด้
เป็ นหนึ ง่ ในสมาชิกของวง ไอ้ สารวั ตรมั นก็หนั มามองเป็ นครั ง้ คราวกอ่ นจะยื่นโทรศั พทข์ องตัวเองมาให้ เลน
่ แก้ เบื่อ เนื่ องจาก
มือถือของผมแบตหมดไปเมื่อชั ว ่ โมงกอ
่ น
และแน่นอนวา่ ไอจีของมั นก็ทาให้ ผมหงุดหงิดได้ เสมอ นอกจากหัวใจที่กดกระหน่าเข้ ามาแม้ ชว ่ งเวลาที่ไมไ่ ด้ อพั รู ปแล้ ว
กลอ่ งข้ อความของมั นยั งเต็มไปด้ วยเหลา่ บรรดาเมียๆ ผูล
้ มุุ่่ หลงเพียงรู ปลั กษณ์สง่ กาลั งใจมาหาไมข่ าดสาย
ผมเข้ าใจ เพราะนี เ่ ป็ นเพียงชอ่ งทางเดียวที่อีกฝ่ ายจะติดตอ่ หาไอ้ สารวั ตรได้ ก็มนั เลน
่ ไมส
่ มั ครโซเชียลอะไรเลยนอกจาก
อินสตาแกรม แตถ ่ ึงสมั ครไปก็คยุ กันไมร่ ้ ูเรื่ องหรอก แมง่ พิมพภ
์ าษาหา่ อะไรไมร่ ้ ู
เลือ่ นหน้ าจอเสือกไปสั กพักสายตาก็ไปสะดุดกั บไอจีของใครคนหนึ ง่ ที่แชทค้ างไว้ เมื่อหลายวั นกอ

่ นเข้ า ซึง่ ผมรู้ ดวี า่ เขาคือ
ใคร
ดิษทั ต เจ้ ากรรมนายเวรของกูเอง
Sarawatlism
พีล
่ บรุ ปไทนื หน่อน

DimDis
่ ายมือมึงไมใ่ ชไ่ อ ้ไทน์สก
ไมล่ บ นี ล ั หน่อย
Sarawatlism
กัวไทน์งอร
DimDis
่ี ไร นั ่ นไงมึงแชทปุ๊บไอ ้ไทน์เด ้งเลย
กลั วเชย
เหมาะจะคบกันจริ งๆ เลยมึงสองตัวเนี ย ่
Sarawatlism
ลบเถอะครั ย กลั วมั นร่องไห่

DimDis
ถามจริ งกลั วอะไรขนาดนั น
้ แคร์มากเหรอ
จริ งจั งมากขนาดนั น
้ ?
Sarawatlism
ชบิ มานานแล ว้ อ ้ะ
ไมอ่ ยาดเสย ี มั นไป
พีด
่ ม
ิ คนนี จ้ รื งจั งนะเว ้ย
DimDis
มึงเป็ นคนเขียนเองอะ
Sarawatlism
...
ผมเงยหน ้าขึน้ ไปมองไอ ้สารวั ตร จูๆ่ มือก็สน ั ่ ขึน

้ มาเฉย อยากร ้องไห ้ยังไงไมร่ ู ้วะ่ พอมั นเห็นวา่
น้ าตาผมเริ ม
่ คลอเบ ้าเจ ้าตัวก็รบ
ี เดินเข ้ามาหา นั ่ งยองๆ อยูต่ รงหน ้าพร ้อมกับถามผมเสย ี งออ่ ย
“เป็ นอะไร เบือ

่ เหรอ”
“...” ผมไมต
่ อบ ไมร่ ู ้วา่ จะพูดอะไรจริ งๆ
“กลั บมั ย
้ ”
้ ื นิ สต
ผมสายหน ้า จั บเสอ ิ อีกฝ่ ายเอาไว ้จนยั บยู ่
“ชอบกันจริ งดิ”
“ไมช่ อบจะขอเป็ นแฟนเหรอ เพ ้อเจ ้อแล ้ว”
ิ ไง”
“ไมช่ น
“งอแงเป็ นเด็กเลย เอานมมั ย้ ” ได ้ยินเทา่ นั น ี สา่ ยหั วดิ๊ กๆ เลย กาลั งจะซงึ้ มั นก็เอา
้ กูรบ
้
ประสบการณ์ชางเอามาให ้กูสมั ผั สได ้ตลอดไอ ้เวรตะไล ไอ ้ฝอยขั ดกระทะ
“ไปหาเพือ
่ นเถอะ อยูน
่ ก
่ี ย
ู งิ่ กลั ว”
ปลอ่ ยให ้ผมได ้มีเวลาทาใจกับความหืน ั ครู ่ ก็เริ ม

่ ของมั นสก ่ เลือ
่ นข ้อความทีอ
่ ก
ี ฝ่
ายเขียนถึงรุ น
่ พี่
่ วา่ ...จะเจอข ้อความซงึ้ ๆ ตามมาบ ้าง
ตอ่ เผือ
DimDis
อะเดีย
๋ วลบให ้ แตข่ อกูแกล ง้ ไอ ้ไทน์หน่อย
Sarawatlism
ขิบคุณคั บ
DimDis
เออกูใจดี รื อ
้ กระดาษคาตอบของไอ ้ไทน์มาให ้ด ้วย
นี ก
่ จ
ู งใจเลือกใบทีม
่ ช ่ื มึงให ้มันเลยนะ
ี อ
Sarawatlism
ขิบคุณคั บ
DimDis
กูเบือ
่ มึงวะ่ ไปขิบทีอ
่ น ั
่ื ไปไอ ส
้ ด
เอ ้านี !่ !
ซงึ่ ตอนนั น
้ เองทีผ
่ มได ้เห็นคาตอบของตัวเองโผลข่ น
้ึ มาในแชทอินสตาแกรมอีกครั ง้
สารวั ตร = หืน
่
เหยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดครก!
้
ห ้องซอมถู กจองเรี ยบร ้อย แตเ่ พือ
่ นในวงยั งหาข ้อสรุ ปไมไ่ ด ้วา่ จะเลือกเพลงอะไรเลยจาต ้องแยก
ย ้ายกันกอ
่ นเพราะไอ ้ศาลาวั ดมีอเี วนตต
์ อ
่ อีกจนถึงดึก
้
ซอมบอล...
ใกล ้แขง่ แล ้ว เป็ นนั ดชงิ ชนะเลิศซะด ้วยเลยต ้องซอมอย ่

้ างหนั ก ผมเองก็มส
ี ภาพไมต
่ า่ งกัน
เนื อ
่ งจากพีห
่ ลีดไปยอมปลอ่ ยให เ้ ทีย ่ วเลน
่ อีก แกกลั วครั บ กลั วผมจะหน ้าแหกไปให ้ดา่ เหมือน
ตอนนั น ้
นึ กแล ้วก็เจ็บจี๊ ดขึน

้ มาทั นที ตอ่ ยแรงจนฟั นกรามแทบหัก ปากบวมเป็ นขอบโอง่ อยูห ่ ลายวั นกวา่
จะเข ้าทีเ่ ข ้าทาง ตอ่ ไปกูจะไมซ
่ า่ อีกแล ว้ ครั บ เห็นใครตีกันทีไ่ หนต ้องรี บหลบทั นที
กิจกรรมสุดท ้ายนี ท
้ างมหา’ลั ยจั ดขึน ้ิ กอ
่ นจะมีการปลายภาคในเดือนหน ้า งั น
้ ให เ้ สร็จสน ้
ทุกอยา่ ง
เลยคอ่ นข ้างกระชน ั ้ เหมือนอยา่ งทีเ่ ห็น
“เดีย ้
๋ วไปซอมบอล จะกลั บห ้องเลยมั ย
้ ”
“อืม”
“ให ้ไปสง่ ป้ ะ”
“ไมต
่ ้อง
เพือ
่ นๆ แยกย ้ายกันเดินออกห ้อง มีผมกับคนตัวสูงเทา่ นั น ้ ทีอ
่ ยูป
ี บ
่ ิ ดไฟและปิ ดแอร์อยา่ ง
เงียบเชย
กระทั ่งเดินออกมาก็เห็นรุ น
่ พีก
่ ลุม
่ หนึ ง่ ยืนรออยูก
่ อ
ไอ ้หา่ แก๊งเดียวกับพีฟ
่ าดปากกูแหกเลย เห็นงีก ั ่ สค
้ ็ สน ิ รั บกลั วแตกอีกรอบ ไอ ส
้ ารวั ตรเลยเดินมา
่ นจ ้องหน ้าใครคนหนึ ง ่ ซงึ่ เป็ นคนทีผ
บั งผมเอาไว ้กอ ่ มคุ ้นตาดีเนื อ
่ งจากพีแ
่ กเพิง่
โผลห
่ ั วออกมา
จากกะลาหลั งจากปลอ่ ยให ้เพือ ่ นออกหน ้าครั ง้ กอ
่ น
พีม
่ ล
ิ …
หน ้าตาก็ดท ั งีว้ ะ
ี าไมนิ สย
้
“ได ้ห ้องซอมใกล ้ๆ กันเลยพยายามเข ้าละ่ น ้อง” คนในชุดช็อปสถาปั ตยต
์ บบา่ ไอ ส
้ ารวั ตรเบาๆ
พลางสง่ ยิม้ มาให ้อยา่ งไมค
่ อ
่ ยเป็ นมิตรเทา่ ไหร่
“ขอบคุณ”
“ดูเหมือนมึงกับกูต ้องเจอกันอีกหลายครั ง้ นะ อาทิตยห

์ น ้าก็บอลรอบชงิ แล ้วหนิ สูๆ้ ละกัน”
“...”
“มึงเจอกู”
วั นวุน่ วายขนานแท ้เริ ม ่ ต ้นขึน้ ตัง้ แตเ่ ชา้ เนื อ่ งจากมหา’ลั ยมีกจิ กรรมจึงงดการเรี ยนการสอน
ทั ง้ หมด กีฬาประจามหา’ลั ยใกล ้ปิ ดฉากลงเต็มที บาสเกตบอล วอลเลยบ ์ อล ก็เริ ม ่ ชงิ ชย
ั กัน
ตัง้ แตส
่ บิ โมง งานผู ้นาเชย ี ร์นย
่ี งิ่ ไมต
่ ้องพูดถึง
รุ น
่ พีใ่ ห ้ผมกับเพือ ้
่ นปี หนึ ง่ ซอมยื ้
นโซนกันตัง้ แตเ่ ชาตรงใต ้ถุนตึกคณะมนุ ษยศาสตร์ เต ้นเพลง
แล ว้ เพลงเลา่ จนเหงือ ่ โซมตัว เวลาพักก็แสนน ้อยนิ ดปลอ่ ยพักเบรกได ้ไมเ่ ทา่ ไหร่กต
็ ้องรี บเปลีย ่ น
เสอ ้ื ผ ้ามารอรุ น
่ พีแ
่ เี วลากินข ้าวกลางวั นอยา่ งที่
่ ตง่ หน ้าให ้อีก ยิง ่ ผมเป็ นคนแรกด ้วยแล ้วเลยไมม
เห็น
วั นนี ซ
้ วยด ้วยไงตืน ั ขนมปั งมา ท ้องกูกร็ ้องโครกครากแขง่ กับเสย
่ สายเลยไมไ่ ด ้ซด ี งรุ น
่ พีห
่ ลีดไม่
หยุดหยอ่ น พอแตง่ หน ้าเสร็จก็ไมอ่ ยากให ้อะไรมั นเลอะแล ้วไงเลยได ้แตจ่ บ ิ น้ ากอ
่ นรี บไปซอมกั ้ บ
เพือ
่ นๆ ตอ่
คิดในใจวา่ ถ ้าผา่ นวั นนี ไ

้ ปได ้ทุกอยา่ งก็คงเบาลง ไอ ้สารวั ตรแวะมาหาผมทีต ่ ก ึ มั นสวมเสอื้ บอลส ี
ขาวของรั ฐศาสตร์ตัวเดิมกับทีเ่ คยใสท ่ ก
ุ ครั ง้ เพียงแตค
่ ราวนี ไ
้ มไ่ ด ส ๊
้ วมถุงเท า้ กับสตั ดมาเหมื อน
อยา่ งเคย
้
คือมั นคีบชางดาวมาน่ ะ โคตรเทเ่ ลยไอ ้หอก
เออ่ ...คือกูประชด!
“พักห ้านาทีคะ่ เดีย ้

๋ วซอมอี กรอบ” ผมพาตัวเองมานั ่ งทีเ่ ก ้าอีข
้ ้างคนผิวแทน ในมือไอ ้สารวั ตร
ถือ
แซนดว์ ช ิ ทูนาหอ
่ หนึ ง่ มาด ้วย
“เบือ
่ มึงแตง่ หน ้าจริ งๆ เลย” มั นหรี ต ้ื ทีใ่ สอ
่ าขวาง จ ้องผมตัง้ แตห
่ ัวจรดเท ้าจนแทบจะทะลุเสอ ่ ยู ่
รอมร่อ
“เบือ ่ างดาวเหมื
่ มึงใสช ้ อนกัน”
“ก็หลอ่ ”
“กูกห
็ ลอ่ ”
“กินอะไรมายั ง อะ! แซนดว์ ช

ิ ”
“ขอบใจ” ผมรั บมาโดยไมโ่ ต ้แย ้งใดๆ คอ่ ยๆ แกะหอ ่ พลาสติกออกอยา่ งชาๆ ้ กอ

่ นจะกัดไปคานึ ง
เพราะทนความหิวไมไ่ หว เดีย ๋ วคอ่ ยให ้รุน ่ าทาปากให ้อีกที เพราะลิปเป็ นสธี รรมชาติอยูแ
่ พีม
่ ล ้ว
ผมเลยยอมทิง้ ความกังวลทุกอยา่ งไป
ี ”
“ไมส
่ บายหรื อเปลา่ ทาไมหน ้าซด
“เหรอ พีเ่ ขาแตง่ หน ้าให ้กูออ

่ นๆ ไง”
จริ งๆ คือเหนื อ ้
่ ยจากการซอมมากกว ่
า ตอนนี ก
้ ็เริ ม
่ ปวดท ้องขึน
้ มาอีกแล ้ว แตก
่ ลั บกินอะไรไมล่ ง
เหมือนกระเพาะมั นไมย่ อมรั บ
“แล ว้ นี แ
่ ขง่ กีโ่ มง”
“บา่ ยสาม”
“ของกูกป
็ ระมาณนั น ี ร์ต ้องเต ้นเพลงกอ
่ นทีจ
้ เหมือนกัน” ผู ้นาเชย ่ ะเริ ม
่ แขง่ บอลอยูแ
่
ล ้ว และ
ระหวา่ งนั น
้ ก็ต ้องอยูข
่ ้างสนามเพือ
่ ยืนโซนและโชวก์ ารแสดงสพ ั เพเหระอีกมากมาย
ี งออ่ ย เอือ
“ขอกาลั งใจหน่อยดิ” ไอ ้สารวั ตรพูดเสย ้ มมือมาจั บมือผมไว ้พลางทาตาตกๆ ราวกับ
หมาอ ้อนเจ ้าของ
“อืม ขอให ้ชนะ”
“ถ ้ากูชนะมึงให ้อะไร”
่ื เข ้าสงิ มั นอีกแล ้วครั บพีน

มาแล ว้ วววววว ผีหน ่ ้อง
“ไมม
่ อ
ี ะไรจะให ้ มึงก็ได ้เงินรางวั ลแล ้วไง”
“คนละเรื อ
่ งปะวะ อั นนั น
้ ต ้องหารกับเพือ
่ นในทีม แตน
่ ก
่ี อ
ู ยากได ้คนเดียว”
“แล ว้ จะขออะไร”
“ขอเตะบอลเขา้ โกลก
์ ับมึงสองคนทีห
่ อ
้ งไดม
้ ย”
ั้
“ไมต
่ ้องเตะหรอก เดีย
๋ วกูจะกระทืบให ้นอนพะงาบเลยแมง่ ”
“ได ้หมดขอแคไ่ ด ้ทาประตู”
“ยั ง”
“น่าจะเป็ นภาพกีฬามั นสๆ์ ”
“ยั งอีก”
“เอาจนเพลียลุกไมข่ น
้ึ เลยก็ดน
ี ะ”
ั !” เดีย
“ยั งไมห
่ ยุดอีกสด ๋ วกูกต
็ บควา่ ตรงนี เ้ ลยแมง่ เอ๊ย
กวา่ จะได ้พักหายใจหายคอก็ตอนทีร่ น ุ่ พีห ้

่ ลีดเรี ยกให ้ไปซอมพร ้อมกับไลต
่ ะเพิดไอ ส
้ ารวั ตรไป
เนี ย
่ แหละ เมือ ่ ถึงเวลาทุกคนจึงเคลือ
่ นพลเข ้าสูส ่ เตเดียมกลางแจ ง้ บนอั ฒจั นทร์เต็มไปด ้วยผู ้คน
คั บคั ่งทั ง้ สองฝั่ งสนาม
ตรงกลางมีนักบอลจากฝั่ งสถาปั ตยฯ์ กาลั งวอร์มร่างกายกันอยู ่ สว ่ นไอ ้สารวั ตรนั ่ งรวมอยูก
่ ับ
่ นๆ ด ้านข ้าง มั นเหลือบมองผมชวั ่ ครู ก
เพือ ่ อ
่ นจะหันไปจดจอ่ กั บการวางเกมของโค ้ชและคนใน
ทีม
ห ้านาทีให ้หลั งฝั่ งสถาปั ตยอ์ น

ุ่ เครื อ
่ งกันเรี ยบร ้อยเลยถึงคราวทีผ ี ร์จะทาหน า้ ทีข
่ ู ้นาเชย
่ องตัวเอง
กอ
่ นเริ ม ิ ้
่ ต ้นการแขง่ ขั นฟุตบอลรอบชงชนะเลิศ เพลงทีใ่ ชในการเปิ ดสนามคือเพลงมาร์ชมหา’ลั ย
และเพลงอืน ่ ๆ อีกสองเพลง
คือแบบวา่ ...แดดตอนบา่ ยสามกวา่ ๆ ร ้อนเปรี ย ้ งมากครั บ ทุกคนเหงือ ่ ไหลไคลย ้อยจนหน ้าเยิม ้

ไปหมด กอ ่ นออกสนามก็ ส ด ู ยาดมยาหม อ
่ ง ปรนนิ บ ั ต พ ิ ด
ั วี กันเตม็ ่
ที แต ร่ า่ งกายมั นก็ล ้าจริ งๆ แค่
ั ่ เลยทีเดียว
ยกแขนทั ง้ สองข ้างให เ้ หยียดตรงก็ทาเอาสน
่ เี่ ป็ นคนมีสปิ รต
แตน
ิ สูงไง ฝื นตัวเองจนผา่ นไปได ้อยา่ งทุลักทุเล
พอกลั บไปด ้านข ้างสนามผมก็ทงิ้ ตัวลงนั ่ งกับพืน

้ อยา่ งหมดสภาพแบบไมต
่ ้องรั กษาหน ้ากันแล ว้
เสย ี งเป่ านกหวีดเริ ม

้ พร ้อมกับการเขีย ่ บอลจากผู ้เลน
่ ฟากหนึ ง่ บนสแตนเชย ี ร์มเี สย
ี งกรี ด
ร ้องดังขึน ้ มาไมข่ าด ป้ ายชงป้ ายเชย ี ร์ใหญแ
่ คไ่ หนก็ขนกันมาหมด มีบ ้างทีจ
่ ะได ้ยิน
เพลงคณะ
ของทั ง้ สองฝั่ งดั งแขง่ กันเป็ นครั ง้ คราว
เพียงแตว่ นั นี ไ ิ ทั ง้ มหา’ลั ยทีเ่ ข ้ามานั ่ งเชย
้ มไ่ ด ้มีแคร่ ั ฐศาสตร์กับสถาปั ตยไ์ ง แตเ่ ป็ นของนิ สต ี ร์กัน
อยา่ งครื น
้ เครง
ิ สองสง่ บอลให ้หมายเลขเจ็ด”

“หมายเลขสบ
“กรี๊ ดดดดดดดด สารวั ตรสูๆ้ สารวั ตรสูตาย”

้
“สงิ หข์ าว สงิ หข์ าว สงิ หข์ าว”

์ งิ้ เออาร์ไฟตต
“เออาร์ไฟตต ์ งิ้ !”
“ตอนนี ร้ ฐั ศาสตร์ครองบอลอยู ่ สง่ ให ้กองกลาง เบอร์สปี่ ี กขวาวิง่ มารั บ ลากครั บลากกกกกกก

กกก โอ ้ว! ชนคาน” คนพากยเ์ องก็ดจ ู ะเมามั นกับทีมเชย ี ร์
“น ้องๆ พร ้อมมั ย ิ หายละได ้พักแป๊ บเดียวยืนโซนอีกแล ้วเหรอ

้ ยืนโซน!” ชบ
“ไทน์โอเคหรื อเปลา่ ” รุ น
่ พีถ ี งออ่ น ผมเลยรี บลุกขึน
่ ามผมเสย ้ ยืนสา่ ยหน ้าปฏิเสธไปมา
“ผมไมเ่ ป็ นไรครั บ”
“ถ ้าไมโ่ อเคบอกพีน
่ ะ”
“ครั บ” จริ งๆ ตอนนี ก

้ ็ดก
ี วา่ ตอนอยูก
่ ลางสนามนิ ดหน่อย ผมเลยมั ่นใจวา่ จะไมเ่ กิดปั ญหาอะไร
จนกวา่ จะจบเกม
เพลงเชยี ร์เริ ม
่ ต ้นขึน้ เพลงแล ้วเพลงเลา่ จากหนึ ง่ เป็ นสอง สาม สไี่ ปเรื อ่ ยๆ จนตอนนี เ้ วลา
ลว่ งเลยไปร่วมยีส ิ นาที ฟุตบอลกลางสนามก็กาลั งคุกรุ น
่ บ ี งเชย
่ เต็มที่ เสย ี ร์รอบข ้างดัง
กระหึม
่
แขง่ กับแสงแดดในตอนกลางวั น
เสยี งนกหวีดลากยาวเป็ นสญ

ั ญาณซงึ่ กาลั งบง่ บอกถึงเหตุการณ์ด ้านหน ้า ใครคนหนึ ง่ ทางฝั่ ง
รั ฐศาสตร์ล ้มลงไปกองกับพืน้ จนต ้องหามสง่ กลั บด ้านข ้างสนาม
ไอ ้บอส...
้ เกมก็เริ ม
่ หนั กหน่วงขึน
้ เรื อ
่ ยๆ
สนี่ าทีตอ่ มารุ น ่ ากฝั่ งสงิ หข์ าวก็ถก

่ พีจ ู หามสง่ เข ้าข ้างสนามจากฝี มอ ื ของคนคนเดิม ไอ ้พีม
่ ล
ิ ...
ดังนั น้ เจ ้าตัวเลยได ใ้ บแดงจากการทาฟาวสอ ์ ยา่ งตัง้ อกตัง้ ใจถึงสองรอบ แตพ
่ อเห็นหน ้ามั นแล ้วก็
ดูทา่ จะไมเ่ สย ี ใจเทา่ ไหร่
“ตอนนี ฝ ้ ั ่ งสถาปั ตยอ์ อกไปแล ว้ หนึ ง่ คน พร ้อมกับหมายเลข 21 เปลีย ่ นตัวกับหมายเลข 3 ครั บ”

รุ น
่ พีร่ า่ งบึกตัวสูงใหญว่ งิ่ ลงสนามด ้วยสห ี น า้ เอาเรื อ
่ ง กอ
่ นเกมจะดาเนิ นตอ่ ไปอีกระยะหนึ ง่
ฝั่ งนั น
้ เลน
่ แรงมาก
ผมเห็นไอ ส
้ ารวั ตรวิง่ อยูก
่ ลางสนาม ล ้มลงไปหลายครั ง้ แตก
่ ล็ ก
ุ ขึน
้ มาวิง่ ตอ่ ได ้
หูของผมเริ ม
่ อือ ั ่ จนล ้าอยากปลอ่ ยให ้
้ อึง แสงแดดตรงหน ้าสวา่ งจ า้ จนมองแทบไมเ่ ห็น แขนก็สน
มั นตกลูไ่ ปแตก
่ ท
็ าไมไ่ ด ้
ี งเพลงทีเ่ ปิ ดอยู ่ ไมร่ ู ้แม ้กระทั ่งวา่ ตัวเองกาลั งอยูใ่ นทา่ อะไร เหงือ
ผมไมไ่ ด ้ยินแม ้กระทั ่งเสย
่ ที่
หยดลงบนใบหน า้ แสบผิวเหมือนกับถูกบาด
้ ไอ ้เหีย
สูดิ ้ สู !้
แตร่ า่ งกายไมไ่ หวแล ้ว...
ตุบ!
ปี๊ ดดดดดดดดดดดดด
ร่างของไอ ้สารวั ตรล ้มลงกลางสนามพร ้อมกับสองขาของผมทีไ่ มส่ ามารถยืนทรงตัวเหมือนเดิม

ได ้ ภาพตรงหน ้าเดีย ๋ วมืดเดีย
๋ วสวา่ ง ผมพยายามตะเกียกตะกายพาตัวเองลุกขึน
้ ยืน กอ
่ นทีร่
น
ุ่ พี่
ซงึ่ ยืนอยูใ่ กล ้ๆ จะถลาเข ้ามาและเรี ยกชอ ่ื ผม
“น ้องไทน์...น ้องไทน์”
“...”
“สต๊าฟน ้องไมไ่ หวแล ว้ พอน ้องเข ้าไปในร่ม”
ร่างของผมถูกวงแขนหนาของใครคนหนึ ง ่ พยุงเอาไว ้แล ้วพาลากเข ้ามาในพืน

้ ทีข
่ องนั กฟุตบอล
ข ้างสนาม สายตาทีพ ั เจนนั กแตก
่ พ
็ อรู ว้ า่ เป็ นใคร
่ ลา่ เบลอทาให ผ
้ มมองเห็นคนตรงหน ้าไมช่ ด
พีม
่ ล
ิ คอ่ ยๆ ปลดกระดุมเสอ ้ื ของผมออกทีละเม็ดกอ ่ นร่างของเขาจะหายไปจากสายตา กลายเป็ น
ใครอีกคนหนึ ง่ ทีม ี งหอบหายใจแบบติดขั ดกาลั งโอบประคองใบหน ้าของผมเอาไว ้แทน
่ เี สย
“ไอ ้ไทน์...”
“สารวั ตรเหรอ”
“มึงหลบไป บอลแขง่ อยูว ่ งิ่ ออกมาได ้เหรอ” เสยี งอีกคนดังแทรกอยูข

่ ้างหู ใบหน ้าของผมถูก
้ื จากผ ้าขนหนู สข
ความเย็นชน ี าวประคบเอาไว ้
่ งของพี”่
“ปลอ่ ยไอ ้ไทน์ ตรงนี ก

้ ด
ู แ
ู ลเอง”
ื ก!”
“แฟนกู อยา่ เสอ
เธอทาให ้ฉั นรู ส

้ กึ เหมือนตอนสบ
ิ ส ่ี ตอนทีฉ
่ ั นมีแฟนคนแรก...
เราสองกับห ้องแหง่ ความลั บ
“ปากอยา่ งนี อ ่ ย
้ ยากโดนดีใชม ั ้ มึง”
้ ใจเย็นคอ่ ยๆ คุยกัน”
“เฮย!
“พีก
่ ็ ดป
ู ากน ้องคณะพีด
่ ”ิ
“มิลกูขอ มึงออกไปกอ
่ นเถอะ”
สงิ่ ทีผ ึ คือรอบตัวคอ่ นข ้างวุน

่ มรู ส
้ ก ึ เวียนหัว เสย
่ วายจนทาให ้รู ส้ ก ี งเอะอะโวยวายรอบข ้างดัง
ก ้องอยูใ่ นหู กอ ่ นจะเงียบลงอยา่ งรวดเร็วเมือ ่ มีใครคนหนึ ง ่ เข ้ามาเคลียร์สถานการณ์ให ้ แม ้จะเห็น
ั
ไมช่ ดนั กแตผ
่ มก็เดาออกวา่ ไอ ส
้ ารวั ตรคงเกือบโดนตีนรุ น ่ พีส
่ ถาปั ตยส์ อยก ้านคอเข
้าให ้ ยั งดีทม
่ี ี
คนแยกทั นไมง่ น ั ้ สลบกอ
่ นกูอก
ี แน่
่ า่ นไปทั ่วซก ี แก ้มทั ง้ สองข ้าง ผมเหมือนตกอยูใ่ นสภาวะมึน

ความเย็นจากผ ้าขนหนู สข ี าวแผซ
งง เปลือกตาทีพ่ ร ้อมจะปิ ดอยูร่ อมร่อยั งคงฝื นเอาไว ้จ ้องมองคนตรงหน ้าไมก ่ ะพริ บ มือทั ง้ สอง
ข ้างเกร็งไปหมด สองขาเองก็เหมือนจะขยั บเขยือ ้ นไมไ่ ด ้
ึ แบบนี ค
เกิดมาเพิง่ เคยรู ้สก ้ รั ง้ แรก จูๆ่ ก็วบ
ู ไปแตส
่ ติยังหลงเหลืออยู ่ มั นไมไ่ ด ้ล ้มแล ้วหลั บไป
เลยไงเพราะถ ้าหลั บจะดีใจมากครั บ กูไมอ่ ยากมารั บรู ้อะไรแบบนี้
“อือออออ...” ผมเผลอครางออกมา เมือ

่ ไอ ้สารวั ตรจั บหน ้าผมเอาไว เ้ บาๆ
“ไอ ้ไทน์ ไทน์...โอเคมั ย

้ ”
อยากบอกวา่ ไมค
่ อ ่ ยโอเคเทา่ ไหร่แตแ
่ รงทีจ ี งออกมาไมห่ ลงเหลืออีกแล ้ว รุ น
่ ะเปลง่ เสย ่
พีค
่ น
หนึ ง่ จึงยืน
่ ยาดมมาใกล ้ๆ จมูกเพือ
่ ให ผ
้ มสูดเข ้าไปเต็มปอด สมองงีโ้ ลง่ ไปหมดแตก
่ ด
็ ก
ี
วา่ ตอนที่
ล ้มลงกลางสนามตอนแรกอะ่ แมง่ จะตายให ้ได ้
ผมถูกย ้ายมาทีใ่ หมซ ่ งึ่ ไมห
่ า่ งจากจุดเดิมมากนั ก เป็ นเปลปฐมพยาบาลสข ี าวซงึ่ ตัง้ อยูใ่ นเต็นท ์
ข ้างเตียงไอ ้บอสเลย กอ ่ นร่างของผมจะถูกห ้อมล ้อมด ว้ ยรุ น ่ พีห
่ ลายคน แตค
่ นทีอ
่
ยูใ่ นมา่ นสายตา
และไมเ่ คยหายไปไหนก็คอ ื ไอ ส
“ทุกคนอยา่ มุงนะ เดีย

๋ วน ้องหายใจไมอ่ อก”
“…”
“ขยั บไปหน่อยคา่ ” ดีทห ่ี ลายคนให ้ความร่วมมือด ้วยการยอมผละออกจากจุดทีผ ่ มนอน

้ ารวั ตรกลั ดกระดุมเสอ ้ื กลั บคืนให เ้ หมือนเดิม กอ
คอ่ นข ้างมาก ไอ ส ่ นจะวางผ ้าเย็นๆ ไว ้ตรงซอก
คอ โดยมีรน ่ ลีดอีกคนชว ่ ยพัดระบายอากาศให ้อีกทาง
ุ่ พีห
“สารวั ตรน ้องไทน์โอเคแล ้วเราก็ไปทาแผลเถอะ”
“...” ไอ ้สารวั ตรไมต

่ อบนอกจากเอย่ ถามผมด ้วยประโยคเดิมๆ “โอเคมั ย
้ ”
ื ”
“ฮอ
“ไมโ่ อเคก็อยา่ ฝื นดิ” มือหนาเอือ

้ มมาสอดประสานกับมือของผม พลางออกแรงบีบนวดไปมา
เพือ
่ ให ้คลายกังวล แตผ
่ มไมไ่ ด ้สนใจตรงจุดนั น
้ ผมสนใจแคค
่ าพูดของรุ น
่ พีท
่ ไี่ ลใ่ ห ้มันไปทาแผล
ดังนั น
้ แทนทีส
่ ายตาจะมองแคห ่ น ้าคม กลั บเปลีย ่ นไปกวาดมองทั ่วร่างของคนตัวสูง หน า้ ของ
มั นเต็มไปด ว้ ยเหงือ ึ เต็มไปหมด และเพราะเจ ้าตัวกาลั งนั ่ งอยูบ
่ ผุดซม ่ นผ ้าใบผืนเดียวกับผมด ้วย
เลยทาให ท
้ ั นสงั เกตเห็นได ้วา่ ตรงหัวเขา่ ของไอ ส้ ารวั ตรเต็มไปด ้วยเลือดสแ ี ดงฉาน ทีส
่ าคั ญมั น
ยั งมีอาการบวมและฟกชา้ จนน่ากลั วด ้วย
ผมจั บชายเสอื้ บอลของอีกฝ่ ายเอาไว ้ หัวใจกระตุกวูบจนรู ส

้ ก
ึ เจ็บไปทั ่วอก อยากพูด อยากไล่
ให ้มันไปทาแผลแตก
่ ลั บเปลง่ เสยี งออกมาไมไ่ ด เ้ ลย
รุ น
่ พีก
่ ็เอาแตก
่ ลอ่ มมั นแตแ
่ มง่ ไมย่ อมไป ผมไมร่ ู ้จะทายั งไงเมือ
่ เห็นไอ ส
้ ารวั ตรเจ็บ...
“สารวั ตร ปลอ่ ยไทน์แล ้วไปทาแผลกอ

่ น”
“แคเ่ ขา่ หลุดครั บ”
ื ออออออ” พอเห็นมั นไมย่ อมทาแผลผมก็ร ้องไห ้แมง่ เลย แบบจะตายให ้ได ้ถ ้ามั นไมไ่ ป
“ฮอ
ตอนนี้ เลือดสแ ี ดงไหลเต็มหัวเขา่ จนได ้กลิน่ คาวคละคลุ ง้ ไปทั ่วบริ เวณ มือของผมยั งคงจั บ
ชายเสอ ้ื ของมั นเอาไว ้ เขยา่ ไปมาแม ้จะไมค
่ อ ่ ยมีแรงก็ตาม
ื ออออออ” กูร ้องไห ้แมง่ ขนาดนี ก

“ฮอ ้ ็ไปสวิ ะ
้ ื เพือ
“สารวั ตรฟั ง! เสอ ่ นเปื้ อนหมดแล ้ว”
ขนาดเอาเรื อ
่ งผมมาพูดมั นยั งไมย่ อมขยั บเลย
“ไอ ้วัตรไปทาแผล พีค ่ นผมเขา่ หลุดต ้องปฐมพยาบาลกอ

่ นแล ้วคอ่ ยสง่ โรง’บาล” ไอ ้บอ
่ รั บเพือ
สทีอ
่ ยูเ่ ตียงข ้างๆ ผงกหัวขึน ้ มาด ว้ ยใบหน ้าเกร็งเครี ยด ตัวมั นก็เจ็บแบบจะลุกไมข่ น
้ึ อยูแ
่ ล ้วยั งมี
แรงแหกปากบอกรุ น ่ พีป
่ าวๆ
คนทีไ่ มไ่ ด ส
้ งั เกตดีๆ ก็นก
ึ วา่ แคเ่ ขา่ ถลอกจากการล ้มเฉยๆ แตพ
่ อเจ ้าตัวบอกถึงได ้รู ้วา่ มั น
มากกวา่ นั น้ เยอะ
“ไอ ้ไทน์ร ้องไห ้ทาไม มึงเจ็บตรงไหน”

“…”
“ไทน์”
่ สั ด อยากแกล ้งให ้แฟนมึงร ้องไห เ้ หรอ”

“มั นร ้องไห ้หว่ งมึงเนี ย
กลายเป็ นไอ ้แมนทีไ่ มร่ ู ้โผลม

่ าจากไหน เจ ้าตัวรี บรุ ดเข ้ามารั ง้ ร่างของไอ ้สารวั ตรให ้ลุกขึน
้ สอด
แขนหนาไว ้บนบา่ กอ่ นจะผละออกไปด ้วยสห ี น ้าเคร่งเครี ยด เพราะสภาพคนผิวแทนไมส
่ ามารถ
เดินตามปกติได ้อีกแล ว้
่ รั บ ชว ่ ยผมพยุงเพือ
“พีค ่ นหน่อย”
“ปี๊ ดดดดดดดดดดด”
คนเจ็บถูกเคลือ ี งนกหวีดกลางสนามดังขึน
่ นย ้ายออกไป เป็ นเวลาเดียวกับทีเ่ สย ั ญาณ
้ เป็ นสญ
วา่ หมดเวลาในครึ ง่ แรกแล ้ว เกมดาเนิ นไปยั งไงผมไมส
่ นใจหรอก นอกจากมองตามแผน
่ หลั ง
หนาทีถ่ ก
ู พาไปนอนตรงเปลหา่ งจากผมไมไ่ กลมากเทา่ นั น ้
ผ ้าเย็น ยาดม และการพัดวีอยา่ งเอาใจใสท ่ าให ้อาการหน ้ามืดตาลายแตแ

่ รกดีขน
้ึ มาก จน
ตอนนี ผ ้ มสามารถพยุงตัวเองขึน
้ มานั ่ ง ปาดคราบน้ าตาทีไ่ หลลงมาอยา่ งอายๆ เพราะถูกจ ้องมอง
ไปทั ง้ เต็นท ์
“อะ่ น้ า”
“ขอบคุณครั บ” พีม
่ ล
ิ ยืน
่ ขวดน้ าเย็นมาให ้ ทาตัวมีน้ าใจไงกูเลยรั บมาพร ้อมกับเอย่ ขอบคุณ แต่
พอหันไปมองคนไมใ่ กล ้ไมไ่ กลนี ถ ่ งึ กับขนลุกวูบวาบ
ั ! ตาขวางมาเลยมึง
สด
“ไมไ่ ด ้กินข ้าวเหรอ”
“อืม”
“รู ว้ า่ เป็ นแฟนคนอืน ั ” เป็ นอั นหันขวั บกันทั ง้ บริ เวณ เจ ้าของเสย
่ ยั งมายุง่ อีกสด ี งทุ ้มตา่
อยา่ งไอ ้
สารวั ตรเลยถูกรุ น ่ พีค
่ ณะมั นกดหัวลงนอน จั ดการประคบเย็นสก ั พักใหญพ
่ ร ้อมกับฉีดสเปรยเ์ พือ ่
ลดอาการปวดของคนตัวสูงพร ้อมกันด ้วย
“แฟนมึงนี น
่ ส ั เกรี ย
ิ ย ้ วกราดวะ่ กับรุ น
่ พีก
่ ็ไมเ่ ว ้น”
“พีก
่ ็อยา่ ยุง่ กับกูด”ิ ผมบอกไปตรงๆ
“เลิกยุง่ ก็ไมส
่ นุ กดิวะ อยากเห็นหมาบ ้าก็ต ้องเอาเนื อ ั หน่อย” พูดจบก็ขยีห
้ มาลอ่ มั นสก ้ ัวผม
อยา่ งแรงกอ
่ นจะเดินผละออกไป แมง่ โคตรเลวอะ่ ทิง้ ระเบิดไว ใ้ ห ้กูเฉย
กอ
่ นหน ้านั น
้ สถานการณ์คอ
่ นข ้างวุน ่ วายอยูส ั หน่อย แตพ่ อตัง้ สติได ้ผมก็รวบรวมแรงทีม
่ ก
่ พ
ี า
ตัวเองไปยั งเปลถัดไป นั ่ งแทรกอยูก ่ งึ่ กลางระหวา่ งไอ ้สารวั ตรกับไอ ้บอสเพือ ่ นมั น
ไอ ้บอสนี ผ
่ มไมห
่ ว ่ งเทา่ ไหร่ เห็นโดนหามมาร ้องจะเป็ นจะตายสุดท ้ายแผลเทา่ เล็บขบ กูกเ็ ห็น
แมง่ เลน
่ ใหญล่ งไปกองกับพืน ้ ไง หรื อทีจ
่ ริ งแล ้วนี ค
่ อ ่ ง่ ผลให ้ไอ ้พีม
ื ความตอแหลของมั นทีส
่ ล
ิ โดน
ใบเหลืองกันแน่วะ
สว ่ นไอ ส
้ ารวั ตรไมต
่ ้องพูดถึงครั บ อาการหนั ก หัวเขา่ นี บ
่ ด
ิ ผิดรู ปผิดร่าง พวกรุ น
่
พีส
่ ต๊าฟโค ้ชฝั่ ง
สงหข์ าวเลยต ้องชวยกันเชดคราบเลือดจากรอยถลอกออกไปกอ
่ น ถึงได ้รู ว้ า่ อาการบวมและชา้
ิ ่ ็
เลือดหนั กๆ ของคนตรงหน ้าไมโ่ อเคเลย
“กินข ้าวยั ง” ทั นทีทผ

่ี มทิง้ ตัวลงนั ่ งเก ้าอีข
้ นาดจิว ๋ ไอ ้สารวั ตรก็ถามขึน
้
“หว่ งตัวเองกอ
่ นเหอะ วิง่ มาทาไมวะ เจ็บแล ้วยั งจะหาเรื อ ่ ัวอีก”
่ งใสต
“มึงหาเรื อ ่ ัวกอ
่ น ไมส
่ บายทาไมไมบ
่ อก”
่ งใสต
“ใครจะไปรู ้วะ นึ กวา่ จะไมเ่ ป็ นไรไง”
“ฝื นทาไม”
“แล ว้ มึงอะ่ ฝื นทาไม”
่ งล ้มไมใ่ ชเ่ รื อ
“เรื อ ่ งฝื น มั นเป็ นอุบัตเิ หตุ”
้ ื นให ้ตัวเองเป็ นลมเหมือนกัน มั นเป็ นเหตุสด

“กูกไ็ มไ่ ด ฝ ั ”
ุ วิสย
“ร ้องไห ท
้ าไม”
“หา...?”
“ร ้องไห ท
้ าไมควายน ้อย” ไอ ้สารวั ตรเอือ ่ ั ่ นแหละถึงได ้รู ว้ า่
ั พักใหญน
้ มมือมาลูบหัวผมเบาๆ สก
สายตาทีจ ่ ้องมองภาพตรงหน ้าเริ ม ่ เลือนรางลงทุกที เลือนรางจนมองอะไรไมช่ ด ั อีกแล ้วเพราะ
น้ าตา
“ก็มงึ อะ่ ...ไมย่ อมทาแผล กู...ใจไมด

่ ”ี เพิง่ รู ้วา่ ตัง้ แตม
่ แ
ี ฟนจิตใจกูออ
่ นปวกเปี
ยกมากครั บ ยิง่
ไอ ้สารวั ตรลูบหัวหนั กขึน ้ ผมก็ยงิ่ ร ้องไห ห ้ นั กเข า้ ไปใหญ่ มั นก็พด ู ปลอบปนหัวเราะล ้อเลียนกูไป
แตแ ม
่ ่ง ก็เ สอ ื กหยุ ดร อ
้ งไห ไ
้ ม ไ
่ ด ้ กระทั ่ ง ไอ ้แมนเป็ นคนขั ดจั งหวะลงนั ่ นแหละ น้ าตาถึงได ้หยุด
ไหลจริ งๆ
“กูนก
ึ วา่ ดูหนั งคูก ิ เก ้ายิงใส”่
่ รรม ไอ ว้ ั ตรเขา่ หลุดครั บไมไ่ ด ้โดนเอ็มเจ็ดสบ
“…”
“สว ่ นมึงไอ ้ไทน์ รี บไปแดกข ้าวเลย เวิน
่ เว ้ออยูไ่ ด ้กูราคาญ พี !่ ชว ่ ยผมแบกควายขึน
้ รถหน่อย
ครั บ”
ฉากหนั งโศกนาฎกรรมปิ ดตัวลงพร ้อมกับร่างของไอ ้สารวั ตรทีถ ่ ก ้ รถไปทั ง้ เปล สว ่ นผม

ู หามขึน
ก็ถก
ู รุ น
่ พีแ
่ ยกตัวออกมาดูแล จั ดทั ง้ น้ า ข ้าว ขนมนมเนย รวมถึงยาสารพัดโรคให ้อยา่ งไมข่ าดตก
บกพร่อง
และไมน ่ านเพือ ่ นพระเอกของผมก็รวมตัวกับแก๊งสงิ หข์ าวมาชว ่ ยดูแลผมอีกทาง แตป

่ ั ญหา
ไมไ่ ด ้อยูท
่ ผ
่ี มเป็ นลมหรื อไอ ้สารวั ตรโดนกระแทกจนเขา่ หลุดหรอกครั บ มั นอยูท ่ น
่ี .่ี ..เรื อ
่ งนิ นทาที่
กาลั งเกิดขึน ้ หมาดๆ ตา่ งหาก
เพราะรุ น
่ พีแ่ กแวะเวียนมาถามผมบอ่ ยมากวา่ คบกับไอ ส ้ ารวั ตรเหรอ อะไรยั งไง แม ้ประโยคที่
มั นตะโกนดา่ พีม ่ ล
ิ จะรู ้กันแคค
่ นใกล เ้ คียง แตเ่ นื อ ่ งจากกระแสของขา่ วลือทีไ่ วกวา่ แสงก็ทาให ้
เรื อ
่ งคอ่ ยๆ กระจายไปทั ่วเชน ่ กัน สงิ่ ทีผ
่ มทาได ้กม
็ แ ี คเ่ พียงเงียบไว เ้ ทา่ นั น
้ แกล ง้ หน า้ มืดเป็ นลม

ได ส
้ กั พักเพือ
่ นก็พากลั บ นั บเป็ นโมเมนตท
์ ก ่ี โู หยหามานานเหลือเกิน
KittiTee We are the champion!!

ร่วมฉลองความสาเร็จของสงิ หข์ าว ขอเชญ
ิ พีๆ่ น ้องๆ มาเจอกันได ท
้ ีร่ ้านเย็นเหล ้าเชากาแฟนะ
้
ครั บ จุ๊บๆุ
สองชวั ่ โมงหลั งจากกลั บมาถึงห ้องและนอนพักผอ่ นอยา่ งเต็มที่ หน ้าไทมไ์ ลน์อน ิ สตาแกรม
ของผมก็มค ่ นไหวอีกครั ง้ คราวนี เ้ ป็ นโพสตข์ องไอ ้ทีซงึ่ ได ้ลงภาพพร ้อมแคปชน
ี วามเคลือ
ั ่ แจก
แจงรายละเอียดเอาไว เ้ สร็จสรรพ รู ปทีม ั เจนวา่ แชมป์ ปี นเี้ ปลีย
่ ันลงก็บง่ บอกได ้ชด ่ นมือแล ว้ จริ งๆ
้ ื สข
ทีมรั ฐศาสตร์ในเสอ ี าวยืนกอดคอกันชูถ ้วยรางวั ลชนะเลิศทีแ ่ ม ้ความยิง ่ ใหญจ่ ะมีแคร่ ะดับ
อบต. แตบ ่ อกเลยวา่ สห ี น ้าและความดีใจนั น
้ ยิง่ ใหญร่ ะดับยูฟ่าแชมเปี้ ยนลีกส ์
KittiTee แท็กไปให ้ถึงทุกคนนะแจ๊ะ งานนี ก ้ ัปตันเลีย

้ ง @Man_maman
@Sarawatlism @Boss-pol @Bigger330 @TheTheme11 @Tine_chic
@i.ohmm @I.amFong @I.amPueag
Tine_chic พวกกูเกีย
่ วไรด ้วย
Man_maman @Tine_chic โด่ ก็อยากให ้มาฉลองเพราะมึงมีสว ่ นทาให ้ทีมชนะนะ
Bigger330 เพือ ้
่ นกูตงั ้ ใจซอมช ิ หาย มั นบอกถ ้าชนะจะได ้เตะบอลกับมึงสองคน อิอ ิ
บ
บั ดซบกั นเหลือเกิน แสดงวา่ ไอ ้แผนขอกูเตะบอลนี ไ ่ อส

้ ารวั ตรมั นแพลนไว ้นานแล ้วเหรอเนี ย
่ นี่
กูขอคืนคาไมต่ อบตกลงเป็ นแฟนมั นดีมย ั ้ นั บวั นยิง่ โรคจิต ไมอ่ ยากจะคิดวา่ ถ า้ ยั งคบกันตอ่ ไปกู
คงเหลือแตก่ ระดูกเพราะโดนจ ้องแทะเล็มทุกวีท ่ ก
ุ วั น
I.amFong ไอ ้สารวั ตรมั นมาได เ้ หรอ
Sarawatlism ไทนื รบ ั ดว่ ย
ี โทรสพ
Rrrrr…!
นั ่ นไง เสอ ื กไมท

่ ั นข ้ามชวั ่ โมงเสยี งเรี ยกเข า้ จากเจ า้ ของไอจีลา่ สุดก็ดังขึน
้
ทั นที ทาเอาขมวด
คิว้ มุน่ วา่ มั นได ้โทรหาผมตัง้ แตเ่ มือ่ ไหร่ เพราะตืน ื กไอจีอยา่ งเดียวเลยไง
่ มาอีกทีกน ็ ั ่ งเสอ
ี งลงอยา่ งเอือ
“โหล...” ผมกรอกเสย ี งเครี ยด
่ ยเฉื่ อย กอ
่ นปลายสายจะตอบกลั บมาเสย
[ทาไมไมร่ ั บโทรศั พท]

์
“โทรมาเหรอ กูหลั บอะ่ ”
[โคตรเป็ นหว่ งเลยกลั วเป็ นอะไรไป จะโทรไปถามเพือ ่ นมึงก็ไมม

่ เี บอร์ ถามไอ ้บอสก็บอก
่ ย
กลั บไปนานแล ว้ มึงอยากให ้กูเป็ นบ า้ ตายใชม ั ้ ] โอ ้โหอารมณ์มาเต็ม คือกู...ดูเลวไปเลย
“ขอโทษได ้มัย
้ ละ่ ”
[ไมย่ กโทษให ้ ถ ้ายั งขืนเป็ นแบบนี อ

้ ก
ี มึงโดนดีแน่]
“กลั วจั งเลยอะ่ ครั บ” เวรกรรมกูอก

ี นี ม
่ แ
ี ฟนเหมือนมีลก
ู เลยเนาะ ลูกชอบกินนมวั วแดงด ้วย
ถุย!
[เพือ
่ นชวนไปร ้านเหล ้า เอาไง]
“หายดีแล ้วเหรอ เขา่ หลุดนะเว ้ยจะเดินเหินยั งไง”
[ก็ได ้อยู ่ บอลชนะจะไมไ่ ปก็ไมไ่ ด ้ป่ ะวะ มึงจะไปด ว้ ยกันมั ย

้ ]
“แล ว้ ถ า้ ผมไมไ่ ปละ่ ครั บ”
[ยิง่ ดีเลยจะได ้นอนพั กผอ่ นอยูท

่ ห
่ี ้อง]
“แล ว้ ถ า้ ผมเปลีย
่ นใจจะไปละ่ ครั บ”
[เดีย
๋ วจะไปรั บ]
“แล ว้ ถ า้ ผมไมอ่ ยากให ้มารั บละ่ ครั บ”
[กวนประสาทแบบนี อ
้ ยากโดนจูบจนปากเปื่ อยเหรอ]
ั ”
“ไอ ้สารวั ตร ไอ ส
้ ด
[สรุ ปเอาไง]
่ื วา่ มึงขั บรถมาเองไมไ่ ด ้หรอกยั งไงก็เป็ นภาระเพือ

“ไมต
่ ้องมารั บ เชอ ่ น เดีย
๋ วกูโทรหา
พวก
พระเอกอีกที เจอกันทีโ่ น่นเลยแล ้วกัน โอเคนะ”
ี งยา้ เจ ้าตัวอีกครั ง้
[...] ปลายสายเงียบไปพักหนึ ง่ จนคนทีร่ อฟั งคาตอบอยา่ งผมต ้องกรอกเสย
[หืม]
“กูจะไปกับเพือ
่ น เจอกันทีร่ ้านเลยโอเคมั ย
้ ”
[โอเคคร ับ]
บึม
้ !!
อาจเป็ นประโยคธรรมดาชบ ิ หายสาหรั บทุกคน แตก

่ ับผม...นี ค
่ อ
ื คาวา่ ‘ครั บ’ แรกทีห
่
วานทีส
่ ด
ุ
ตัง้ แตเ่ คยได ้ยินจากไอ ส
้ ารวั ตรมาเลย หั วใจ...
@เย็นเหลา้ เชา้ กาแฟ
พอได ้นอนตอนเย็นตอ่ อีกหลายชวั ่ โมง เดอะแก๊งอยา่ งไอ เ้ ผือก ได ้ฟ่ ง แล ้วก็ไอ ้โอมก็พาผมไป
หาอะไรกินจนอิม ่ หนาสาราญ ร่างกายถึงได ้ฟ้ ื นตัวเกือบร ้อยเปอร์เซ็นต์ หลั งจากอาบน้ าเสร็จผมก็
เตรี ยมตัวมาตามคานั ดหมายจากฝั่ งสงิ หข์ าว เพือ ่ ฉลองกับชย ั ชนะทีห
่ า่ งหายไปนานหลาย
ปี
ตัง้ แตก
่ อ
่ ตัง้ คณะมา
สกอร์ทถ
่ี ามเพือ
่ นตอนจบเกมก็คอ ึ เพราะรุ น
ื 2-1 เรี ยกได ้วา่ เฉียดฉิ วเหลือเกินในความรู ้สก ่ พี่
รั ฐศาสตร์แกเป็ นคนยิงลูกสุดท ้ายกอ
่ นหมดเวลาไปแค ส
่ ามนาที เองมั ง้
“นั ่ งลงตรงนี เ้ ลย พีค

่ รั บนี เ่ พือ
่ นผม ไอ ้ไทน์ ไอ ้ฟ่ ง ไอ ้โอม แล ้วก็ไอ เ้ ผือกครั บ” ไอ ้บ๊ิ กเป็ นฝ่ าย
แนะนาตัวแทนพวกผมทั นทีทห
่ี ยอ่ นตูดลงบนเก ้าอีไ้ ม ้
บนโต๊ะเต็มไปด ้วยเครื อ ่ งดืม

่ แอลกอฮอลท
์ ั ง้ เบียร์และเหล า้ แถมยั งมีกลิน ่ บุหรี ล
่
อยเข ้ามาเตะ
จมูกอีกเพราะรุ น ่ พีอ
่ ก
ี คนแกหนี ไปสูบข ้างนอกมา ผมสารวจดูไปทั ่วโต๊ะ กับแกล ้มก็มแ ี ค่
โหรงเหรงราวกับวา่ ตัง้ ใจกันมาเมาให ้แหลกแล ้วคอ่ ยกลั บยั งไงยั งงั น ้ สว ่ นคนทีค่ ณ ุ รู ้วา่ ใครอยา่ ง
ไอ ้สารวั ตรก็ยังไมม
่ า พร ้อมกับเงาหัวไอ ้แมนก็ไมโ่ ผลใ่ ห ้เห็นเชน่ กัน
้
เย็นเหล ้าเชากาแฟเป็ นร ้านของรุ น
่ พีน
่ เิ ทศฯ ทีเ่ คยเรี ยนอยูม ่ หา’ลั ยแล ้วจบออกไปทากิจการ
ร ้านเหล ้าเป็ นของตัวเอง ภาพบรรยากาศก็ชล ิ ๆ เพราะเป็ นร ้านไมใ่ หญม
่ าก เทียบเทา่ ก็คงพอๆ
กับมาเมาบาร์ทไี่ อ ้ฟ่ งพาไปแดกตอนอกหักครั ง้ กอ
่ น
ภายในตบแตง่ เป็ นแนวเรทโทรคอ่ นข า้ งย ้อนยุค ด ้านหน า้ เวทีเป็ นดนตรี สดแนวอคูสติกฟั ง

สบายๆ แตต
่ อนนี ค
้ ด ี งคงโดนกลบจากรุ น
ิ วา่ เสย ่ พีพ
่ วกนี ห
้ มดแหละ
“แล ว้ นี ไ
่ อส
้ องตัวมายั ง” ใครคนหนึ ง่ โพลง่ ขึน ้ โต๊ะทีต ่ อ
่ กันยาวถึงสามตัวกินพืน
้
ทีม
่ ม
ุ ร ้านไป
เกือบทั ง้ หมด ยั งคงเหลือเก ้าอีว ้ า่ งอีกสองตัวทีไ่ มม
่ ค
ี นจั บจองเอาไว ้
“ยั งเลยพี่ โทรหาละกาลั งมา”
“ไอ ้วัตรแมง่ เป็ นไงบ ้างวะ”
่ ็โอเคละ ชว ่ งนี ก
“ดึงเขา่ กลั บเข ้าทีก ้
้ ็ไมใ่ ห ้ใชขามาก”
คนฟั งก็พยั กหน ้าเข ้าใจ แจกจา่ ยแก ้วมาให ้ผมกับเพือ

่ น ไมพ
่ อยั งผสมเหล ้าขนานหนั กให ้กูอก
ี
ตา่ งหาก จริงๆ ผมไมอ่ ยากกินนั กหรอก แคอ่ ยากจะมาดูไอ ส
้ ารวั ตรเทา่ นั น ้ เพราะหลั งจากโดน
หามสง่ โรง’บาลผมก็ไมเ่ ห็นสภาพมั นกับตาตัวเองอีกเลย
“แล ว้ นี แ
่ ฟนไอ ้วัตรเหรอ”
“ใชพ ่ ”ี่ ทาไมประเด็นต ้องมาตกอยูท ่ ก

่ี ค
ู นเน ้!! กาลั งจิบเหล ้าไปนิ ดนึ งก็มอ
ี น
ั
สะอึกหันไปมอง
หน ้าไอ ้ทีมทีต
่ อบคาถามรุ น่ พีม
่ ันหน ้าตาย
เอาไงกู ทาตัวไมถ
่ ก
ู
“ไปทากันอีทา่ ไหนวะถึงลงเอยกันได ”
้
“น่าจะทา่ มาตรฐานแหละพี่ ชว ่ งนี ไ

้ มเ่ ห็นมั นดูหนั งโป๊ ทา่ พิสดารเทา่ ไหร่”
พอ่ งสไิ อ ้เหีย

้ !!
ผมได ้แตด ่ ลุดปากพูดอะไรออกมานอกจากก ้มหน ้าก ้มตาใชนิ้ ว้ คน

่ า่ คนข ้างๆ อยูใ่ นใจแตไ่ มห
น้ าแข็งในแก ว้ อยา่ งอายๆ เออกูอาย เกิดมาเพิง่ เคยโดนสบ ั แหลกคาทีข
่ นาดนี้
เหงือ
่ แตกพลั ่กเลยไง ร ้อนจนหัวนมกูเปื่ อยหมดแล ว้ เนี ย
่
่ื ไทน์ใชม
“ชอ ่ ย
ั้ ”
“ค...ครั บ”
่ งหมั ดใส ่
“ไอ ้วัตรมั นหว่ งมึงมากนะ ตอนแมง่ ล ้มกูดงึ มั นไว ้ไมใ่ ห ้วงิ ่ ออกมา มั นยั งตัง้ ทา่ จะเหวีย
กูกลางสนามเลย”
“รุ น
่ พีก
่ ็รักนะ แตร่ ั กเมียมากกวา่ งี”้ คราวนี เ้ ป็ นรุ น
่ พีป
่ ี สองทีผ ี น ้ายิม
่ สมโรงด ว้ ยสห
้ แย ้ม
“ชมรมถา่ ยภาพเก็บโมเมนตม
์ งึ สองคนไว ้เพียบเลย”
้ เร่าๆ ฮา่ ๆ”
“ทีมเมียไอ ้สารวั ตรดิน
่ ั ่ งฟั งนิ ง่ ๆ นึ กย ้อนเหตุการณ์เมือ ่ ตอนเย็นไปพลางๆ เพราะไมม

ผมก็ได ้แตน ่ ใี ครเลา่ สงิ่ ทีเ่ กิดขึน
้
ทั ง้ หมดให ้ฟั งได ้ นอกจากคนทีอ ่ ยูต
่ รงจุดนั น
้ เวลานั น
้ ...
เรานั ่ งก๊งกันได ้ประมาณสบ ิ นาที คนทีผ

่ มเฝ้ าภาวนาให ้รีบมาถึงโดยเร็วก็โผลม ่ าได ้ทันทว่ งที
กอ
่ นที ก ่ จู ะโดนเผาจนไม เ
่ หลื ออะไรมากกว า
่ ้
นี แตภ่ าพของคนมาใหม ท
่ ป ่ ี รากฎอยู ใ ่ นม า
่ นสายตาก็
้
ทาเอาคนทั ง้ ร า้ นถึงกับอ า้ ปากหวอ โอ ้โหสภาพคือ...คีบชางดาวมาพร ้อมกับไม ้คายั น ตรงหัวเขา่
ั
พันผ า้ เอาไว ้อยา่ งแน่นหนา เห็นแล ้วก็สงสารสงขารจนอยากเดินไปบอกวา่ ให ้กลั บห ้องไปเถอะ
มึงมาทาม๊ายยยยยยยยยยย
ิ นั ่ งครั บคุณชายทั ง้ สอง มาชาจั

“เชญ ้ งวะ”
“ก็ไอ ้วัตรดิพ ่ี เดินอยา่ งกับคลาน มาถึงได ้กบ

็ ญ ิ หายแล ว้ ”
ุ หัวชบ
ไอ ้สารวั ตรทิง้ ตัวลงนั ่ งข ้างๆ ผม ถัดไปก็เป็ นของไอ ้แมน รุ น

่ พีม
่ ันเริ ม
่ ชงเหล ้าให ้
ตามธรรมเนี ยม
กอ ่ นผิวแทนหันมามองหน ้าผมชวั ่ ครู เ่ หมือนเป็ นการถามวา่ จะกินดีมย
่ นจะยืน ่ ให ้ แตค ั้
มึงเข ้าใจสายตากูหรื อเปลา่ ครั บ...
่ อ
“เมียไมใ่ ห ้กิน” ทาหน ้างอใสก ู ก
ี เพือ ั
แก ว้
่ นมั นเลยทาสายตาล ้อเลียนมาให ้แตก
่ ย็ อมเข ้าใจชก
กลั บอยา่ งไววอ่ ง
่ี ย
“เป๊ ปซม ั ้ ” คราวนี ผ
้ มถามตอ่
“อืม มึงก็อยา่ กินเหล ้าเยอะ”
“จิบๆ อะ่ ”
“ทาไมวั นนี ต
้ ัวหอมจั ง” แป๊ บๆ เลือ
้ ยหากูแล ้วครั บ
“กูกเ็ ป็ นของกูแบบนี อ
้ ยูแ
่ ล ้วป่ ะวะ”
“แล ว้ มาร า้ นเหล ้าจาเป็ นต ้องแตง่ ตัวเต็มขนาดนี ม

้ ย
ั ้ อะ่ ”
้ื เชต
“เสอ ่ ตง่ เต็มอะไรเลย ไอ ้หา่ เสอ ้ื
้ิ กางเกงยีนส ์ มึงอยา่ มาเยอะ” ย ้อนมองกลับไปยั งคนทีไ่ มแ
บอลสกรี นคาวา่ ‘ขาวโอโม’ ่ กางเกงบอลสข ี าว รองเท ้าแตะยีห ้
่ ้องชางดาว มีไม ้คา้ ยั นมาเป็ นพร็อ
พประกอบอีก แมง่ เกส๋ ด ั ๆ เลยวะ่
กูประชด...
“เนื อ
่ จากวา่ วั นนี ท ี สงิ หข์ าวเลือกทีจ
้ ม ่ ะฉลองแชมป์ ฟุตบอลประจามหา’ลั ยทีร่ า้ นเรา ทางร า้ นจึง
ขอมีสว ่ นร่วมในการแสดงความยินดีด ้วยการเลีย ้ งเหล า้ หนึ ง ่ กลมครั บ”
ี งเฮดังขึน
“เฮ!!” เสย ้ ลั ่นโต๊ะ แตพ
่ อกูกวาดตามองดูขวดเหล า้ เทา่ นั น
้ แหละ
มึงฟรี กลมเดียวมั นจะไปพอยั ดหา่ อะไร...
“พีร่ เี ควชอะไรได ้อีกมั ย

้ น ้อง” รุ น
่ พีท
่ น
่ี ่าจะเป็ นกัปตันทีมโพลง่ ขึน
้
“ได เ้ ลยครั บ”
“รี เควสให ้ไอ ส

้ ารวั ตรจั ดเพลงเพราะๆ ให ้พวกพีส ั เพลง วั นนี ม
่ ก ้ ันอู ้เลน
่ ไมจ่ บเกมวะ่ ”
“ฮวิ้ วววววววว” มาแล ้วสา่ ยตาหน่ายโลกของคนทีถ่ ก

ู พาดพิง แตถ
่ งึ อยา่ งนั น ้ มั นก็ไมอ่ าจ
่ จากฝั่ งสงิ หข์ าวด ้วยกันเอง หรื อจะเป็ นลูกค ้าทีอ
ต ้านทานแรงถลม
่ ยูใ่ นร ้านก็ตาม
“สารวั ตร!”
“สารวั ตร สารวั ตร สารวั ตร!”
“ไปเถอะ” ผมบอก พร ้อมกับชว ่ ยแมง่ พยุงไปหน ้าเวที เพราะไมส

่ ามารถทนเสย
ี งเรี ยกร ้องจาก
คนในร ้านได ้
ทรมานสงั ขารมั ย
้ ละ่ มึง
“เพลงอะไรดี”
“สครั บ” คือถ ้าถามอีกกีร่ ้อยรอบผมก็ตอบแบบเดิม

ไอ ้สารวั ตรรั บกีตาร์มาจากรุ น
่ พีท
่ เี่ ป็ นนั กดนตรี พลางทิง้ ตัวลงนั ่ งบนเก า้ อี้ ทิง้ ไม ้คา้ เอาไว ้
่ นผมจะเดินกลั บไปนั ่ งกั บเพือ
ด ้านข ้างเวที กอ ่ นๆ
เสยี งปรบมือและเสย
ี งกรี๊ ดกร๊าดดังขึน
้ มาไมข่ าดสาย ไอ ส
้ ารวั ตรดูดม
ี ากทา่ มกลางแสงไฟ แม ้
...มั นจะมาในสภาพทุเรศทุรังแบบนั น ้ ก็ตาม
เจ ้าตัวไมพ
่ ด
ู อะไรออกมาแม ้แตค
่ าเดียว พอได ้จับกีตาร์มันก็เริ ม
่ บรรเลงเพลง เสย ี งดั งทีเ่
คย
อึกทึกครึ กโครมไปทั ง้ ร ้านเงียบลงถนั ดตา เปลีย
่ นไปจดจ ้องกับคนทีน ่ ัง่ อยูก
่ ลางเวที
“อาจมีบางครั ง้ เมือ ่ เธอได ้ฟั งเพลงเหงา

เป็ นเพลงทีท่ าให ้เธอเศร ้า ให ้เธอเสยี ใจ
แตใ่ นบางครั ง้ บทเพลงจะทาให ้สดใส
ให เ้ ธอหัวเราะและยิม ้ ได ้ เมือ
่ เธอได ้ฟั ง
เพราะทุกเพลงทีม
่ น
ี ัน
้ มีเรื อ่ งราวผา่ นใจของฉั น
ขอบคุณเสยี งเพลงทีม ่ ี ทีท
่ าให เ้ ราพบกัน...”
เพลงนี ช ่ื วา่ ‘เพลงของเรา’ จะวา่ ไปผมก็ฟังเพลงนี ไ

้ อ ้ มบ
่ อ
่ ยนั กหรอก มั นผา่ นมานานแล ้วจนหา
ฟั งแทบไมไ่ ด ้ แตพ
่ อวั นนึ งมีคนร ้องมั นอีกครั ง้ ความคิดถึงทีเ่ กิดขึน
้ ในเพลงก็ผด
ุ ขึน
้
มาจนทาให ้
เผลอยิม้ ไมห
่ บุ
ิ ปากรปี ทแ
ศล ่ี ล ้วทาให เ้ ราทุกคนรั บรู ้ตรงกันวา่ ...ทุกเพลงทีท ึ ทั ง้ สุขและเศร ้าล ้วน
่ าให เ้ รารู ้สก
เป็ นเพลงของเรา เพลงทีจ ่ ะร ้องไปด ้วยกัน
และเมือ ั คนหนึ ง่ ไมว่ า่ จะกาลั งสุขหรื อเศร ้าเชน

็ ามทีเ่ ราตกหลุมรั กใครสก ่ กัน คนคนนั น
้ ก็
เหมือนกับเพลง เป็ นเพลงของเรา เป็ นคนของเรา...
“ก็อยากให เ้ ราได ้มาร ้องเพลงนี้

เก็บความรู ส
้ กึ ทีด
่ ไี ว ้อยา่ งนั น
้
เราจะร ้องเพลงด ้วยกัน
และแม ้วา่ คืนวั น จะผา่ นพ ้นไป
และตอ่ จากวั นนี ว้ น ั ไหน
จะเก็บเวลาทีด ่ ไี ว ้กับฉั น
เราได ้ร ้องเพลงด ว้ ยกัน
เป็ นบทเพลงแหง่ ใจทีเ่ ราร ้องมั นไปพร ้อมกัน”
เพลงจบลงพร ้อมกับเสย ี งปรมมือและเสย ี งกรี๊ ดกระหน่า ไอ ้สารวั ตรยั งไมท ่ ั นลงจากเวทีกม

็ ี
ผู ้หญิงคนหนึ ง่ เดินเข ้าไปหา พร ้อมกับกวั กมือให ้คนตัวสูงโน ้มหน ้าลงมาทั ง้ ทีย
่ ังนั ่ งอ
ยูบ
่ นเก ้าอี้
“โหยยยยยยอะไรอะ่ ”
ี งเซ็งแซด
“…!!” เสย ่ ั ่ งจ ้องมองผู ้หญิงคนนั น
่ ังทะลุแก ้วหู ผมได ้แตน ้ หอมแก ้มไอ ส
้ ารวั ตรคาตา
กอ
่ นทีค่ นในร ้านอีกหลายคนจะยืน ่ แก ้วเหล ้าให ้คนตัวสูงดืม
่ ยั งดีทมี่ ันปั ดปฏิเสธไอ ้แมนเลยเป็
น
ฝ่ ายปราดเข า้ ไปชว ่ ยพยุงเพือ
่ นมั นออกมา เพราะรู ้ดีวา่ ผมได ้อึง้ กิม
่ กีไ่ ปนานแล ้ว
กูวา่ แล ้วไง ไมอ่ ยากให ้แมง่ มาร ้านเหล ้าก็เพราะอยา่ งนี แ

้ หละ โดนแดกตลอด แล ้วทีเ่ จ็บปวด
คือผู ้หญิงคนนั น ื กสวยด ้วยไง นมอยา่ งกับลูกสมโอ
้ เสอ ้ ขนาดกูเห็นยั งมีใจระทวยไปพักนึ งเลย
แล ว้ ไอ ้สารวั ตรละ่ ไมเ่ ตลิดเปิ ดเปิ งไปแล ว้ เหรอวะ
“เหีย ั ผู ้หญิงคนนั น
้ โหดสด ้ โคตรสวย”
“ไหนๆ เขาหอมตรงไหนมึงกูขอจั บหน่อยส”ิ พวกเพือ ่ นมั นก็ตน

่ื เต ้นจั บโน่นคว ้านี ไ
่ อส ้ ารวั ตร
อยา่ งสนุ ก มีแตผ
่ มเทา่ นั น
้ ทีย
่ ังนั ่ งเงียบไมย่ อมพูดอะไร
ั พักเขาก็มาถึงทีค
“เหยดดดดดดดดดดด” สก ่ รั บ แม ้จะยืนหา่ งจากโต๊ะพวกผมนิ ดหน่อยแตก
่ ด
็ ู
ทา่ วา่ คงเอาจริ ง
“มีอะไรกั บเพือ
่ นผมครั บคนสวย” ไอ ้แมนสลอนหน า้ มาเสอื กด ้วยสายตากรุ ้มกริ ม
่ เขาก็
กระมิดกระเมีย
้ นมองแตแ
่ ฟนกู เพราะไมม
่ ใี ครเอย่ ปากบอกเลยวา่ ผมกับไอ ้สารวั ตรเป็ นอะไรกัน
“พอดีเราอยากขอไอดีไลน์อะ่ ”
“เพือ
่ นผมไมเ่ ลน
่ ไลน์คร ้าบบบบบบ”
“งั น
้ ...ขอเบอร์ได ้มัย
้ ”
“โอ ้โห! โดนอีกหนึ ง่ ดอก แจกเลยมั ย

้ แจกเลยครั บป๋ า” ไอ ้แมนนวดแขนเพือ
่ นยกใหญ่ ไมว่ าย
่
สงสายตามีเลศนั ยมาให ้ผมด ้วย อะไร...ท ้าทายกูเหรอแมน ยั ่วโมโหกูเหรอวะ
ไอ ้ตัวปั ญหาเลยหันมามองผมด ้วยใบหน ้าเรี ยบเฉยของมั นกอ

่ นจะหั นกลั บไปมองผู ้หญิง
ตรงหน ้า คือกูนกี่ าหมั ดแน่นพร ้อมจะตอ่ ยเต็มทีส
่ ด
ุ ๆ
ึ ไมพ
่ อใจมากๆ
เออไมพ
่ อใจ!! กูรู ้สก
“คุณเห็นรู ปในไอจีผมมั ย
้ ”
“เห็นคะ่ ”
ู คนคนนึ ง ซงึ่ คุณก็คงรู ้ดีวา่ เขาเป็ นใคร”

“ในไอจีผมมีแตร่ ป
“…”
“แบบนี แ
้ ล ้วคุณยั งจะชอบผมอยูม
่ ย
ั ้ ละ่ ”
อึง้ แดรก~
“ผมมีแฟนแลว้ คร ับ ขอโทษดว้ ยนะ”
มือหนาเลือ
่ นลงมาจั บมือผมใต โ้ ต๊ะ มั นเป็ นการกระทาทีแ
่ ม ้ไมต
่ ้องพูดแตก
่ เ็ ข ้าใจ แคน
่ แ
้ี ม่
งก็อบอุน
่ จนอยากร ้องไห ้ขึน
้ มาจริ งๆ
มหกรรมทลายคลั งแอลกอฮอลไ์ ด้ เริ่ มต้ นขึ ้นหลั งจากนั นไม่

้ นาน พอผมลุกไปเข้ าห้ องน ้ากลั บมาอีกทีกเ็ จอ
ไอ้ สารวั ตรใน
สภาพเละเทะชิบหาย โดนเพื่อนมั นจั บเหล้ ากระแทกปากแบบแก้ วตอ่ แก้ วไมม
่ ีหยุด รู้ ตวั อีกทีแววตาคูค่ มก็ฉ่าปรื อพร้ อมกับ
เนื ้อตัวทีเ่ หม็นหึง่ ไปด้ วยแอลกอฮอลแ์ ล้ ว
“พวกมึงพอเถอะ ไอ้ สารวั ตรมั นไมไ่ หวแล้ ว มั นเจ็บแผลอยูด

่ ้ วย” เสือกมากินของแสลงให้ ตายเหอะวะ่
“น้ องไทน์คนชิคชิค สั กแก้ วมะ”
“ผม...ผมจั ดไปเยอะแล้ วครั บ”
“เมียไอ้ วตั รไมก

่ ิน งั นมึ
้ งเลย เอ้ าจั ด!” แก้ วเหล้ าทรงสูงถูกเบี่ยงวิถีจากที่มนั กาลั งจอ่ อยูใ่ กล้ ปากผมก็กลายเป็
นวา่ ไอ้
สารวั ตรต้ องรั บภาระแดกแทน แก้ วแล้ วแก้ วเลา่ จนตอนนี ้คนที่เป๋ ไมใ่ ชก
่ แู ล้ วครั บ แตเ่ ป็ นมั นตา่ งหาก
“ไอ้ วตั รๆ เหยยยยยยยยย” เชี่ยแมนก็ยงั กรึ่ มๆ อยู ่ กินอยา่ งกับอาบนี่ ตอ ่ ปลกครั บที่ทกุ คน
้ งพวกรั ฐศาสตร์ เลยจริ งๆ แตแ
ยั งพอมีสติดีอยูย ่ กเว้ นไอ้ สารวั ตรที่ไปกอ
่ นคนแรก เพราะทุกคนรวมหัวกันยกเหล้ าจอ่ ปากมั นอยูค่ นเดียว
สว่ นเพื่อนผมก็ไมน ่ เดียวกัน ยั งดีทมี่ ีแรงปรื อตาขึ ้นมาริ นเหล้ าให้ รุ่ นพี่ สั ด! จั ดหนั กไปมั ยวะ
่ ้ อยหน้ าเกือบตายไปแล้ วเชน
้
สาคั ญสุดคือพรุ ่งนี ้ยังมีเรี ยนอยูไ่ ง
“วั ตร! ฮา่ ๆ เมา ไอ้ เหี ย้ เมาเฉย” พวกรุ ่ นพี่ชว ่ ยกันสะกิดไหลย่ กใหญ่ ไอ้ สารวั ตรก็ปรื อตาขึ ้นมามองแบบมึนงงเต็มที่
“ไมเ่ มาครั บ”
“วั ตรกูถาม คูห

่ น้ าใสเ่ ทา่ ไหร่ ”
“เต็มที่ให้ แมนซิต”ี ้ เมาแล้ วคุยเรื่ องพนั นบอล ไอ้ หา่ กูกลุม

้ แทนเลย
“มึงกล้ าแหยมกับลิเวอร์ พลู กูเหรอ”
“กาก”
“เมาแล้ วสั ด ตอนเมาแมง่ หลุดหมดเชื่อผม” ไอ้ แมนตบบา่ เร่ าๆ ยิ ้มอยา่ งมีความสุขที่แกล้ งเพื่อนในกลุม
่ ได้ สาเร็ จ พวกรุ ่น

พี่กบั เพื่อนมั นในทีมเลยระดมหัวกันตังค
้ าถามยกใหญ่ แล้ วเชี่ยนี ก่ ็เป็ นอยา่ งที่เพื่อนมั นวา่ จริ งๆ มีอะไรที่เป็ น
ความลั บมั น
บอกหมดครั บ สติเลอะเลือนเต็มที
“วั ตรกูถามหน่อย ตอนเจอไอ้ ไทน์ครั ง้ แรกนี่ ร้ ู สกึ ไง มั นน่ารั กงี ้เหรอ”
จึ่ก! เข้ ากู...
“ถามทาไมครั บ” ตอนเมาเชี่ยนี่ แปลกมาก พูดครั บๆ ทุกประโยคเลย
“อยากรู้ ”
“ตอนแรกไมน
่ า่ รั กครั บ แตน
่ า่ เอา”
“เชี่ยคนจริ ง!”
“แล้ วคนที่มาขอเบอร์ เมื่อกี ้ไมน

่ า่ เอากวา่ เหรอ”
“ก็นมใหญด
่ ี แตก
่ ไู มช่ อบหรอก”
“แล้ วชอบใครๆ” กลายเป็ นทั งโต๊

้ ะลุน
้ ตัวโกง่ จนนั ง่ แทบไมต
่ ิดเก้ าอี ้ ผมเองก็เหมือนกัน
“ซลาตัน อีบราฮีมอวิช”
“ฆวยเหอะ” คนฟั งเริ่ มสา่ ยหัวกลั บไปนั ง่ ก๊ งเหล้ าเหมือนเดิม จะมีกแ ่ มเนี่ ยแหละที่เริ่ มประคองหัวไอ้ สารวั ตรเอาไว้ สั ก
็ ตผ
พักมั นก็เริ่ มเอน โน้ มลงมาซบไหลผ
่ มอ้ าปากพะงาบๆ แบบหมดสภาพไปเลย
นี่ แหละครั บสภาพที่แท้ จริ งของหนุ ม่ ฮอต เหมือนเด็กไมก

่ ่ีขวบเพิง่ หัดกินเหล้ า พอเมาแล้ วก็นอน เออ...น่ารั กดี
“ไทน์”
“อะไร”
“ไทน์”
“เมาแล้ วนอนไป หรื อจะกลั บ”

“โคตรดีใจเลย”
“ดีใจอะไร”
“ได้ รั กมึง”
“…”
“แล้ วมึงรั กตอบ”
“ก็ดีแล้ ว”
“โคตรดี ...” หลั งจากนั นก็

้ มหากาพยเ์ ลยครั บ ความลั บหา่ เหวอะไรที่เคยมีมนั พลา่ มให้ ผมฟั งหมดเลย เริ่ มตังแต่
้ ตอนที่ไอ้
กรี นตามจีบผมแรกๆ แล้ ว แตไ่ มย่ อมทาอะไรเพราะพี่ดมิ กาลั งวางแผนจั ดการเมียตัวเอง หลั งจากนั นมั
้ นก็ซื ้อใจผมใหญ่
บอกวา่ หวงอยา่ งนั นอย ่
้ างนี ้ งอนกูกบั พี่มิล สารพัดสารเพจนสุดท้ ายเพื่อนแมง่ หามกลั บ
ฝั่ งไอ้ บิ๊ก บอส ที ทีม แยกย ้ ายกันไปรถคั นหนึ ง่ สว่ นเพื่อนผมสามคนกระเต็งกันกลั บเองเพราะอั ดกันมาในรถยนตข์ องไอ้
โอมกอ ่ นหน้ า สว่ นผมต้ องก็มาตกระกาลาบากกับไอ้ แมนที่พว ่ งคนเมาขาเจ็บขึ ้นรถมาด้ วย
ซึง่ เหตุผลเดียวเลยที่ผมต้ องอยูก่ ็คือ ‘กูเป็ นแฟนมั น’
พอพามาสง่ ถึงห้ องไอ้ แมนก็รีบเผน ่ นั งที่พระเอกแม่

่ กลั บทั นที ทิ ้งให้ ผมต้ องมาคอยเช็ดตัวเปลีย ่ นเสื ้อผ้ าให้ กูเคยดูแตห
งคอยดูแลนางเอกมาตลอดไง นี่ อะไรวะ ตัวก็หนั กอยา่ งกับควาย ขาก็เสือกเจ็บ ทิ ้งให้ กตู ้ องคอยดูแลอีก กวา่ จะจั ดการทุก
อยา่ งเสร็ จก็เกือบตีสาม
กูไมส
่ ลบคาเตียงไปกอ
่ นหน้ าก็บญ
ุ เทา่ ไหร่แล้ ว คร็ อกกกกกกก~
รู้ ตวั อีกทีแสงอาทิตยก์ ส็ อ่ งแยงตาเข้ ามาแล้ ว ผมคอ่ ยๆ พลิกตัวด้ วยความเมื่อยขบ ปรั บระดั บสายตาให้ เข้ ากับภาพ
ตรงหน้ าพักหนึ ง่ กอ ่ นจะเห็นวา่ ไอ้ สารวั ตรกาลั งหลั บเป็ นตายอยูข่ ้ างๆ
พอชั นตัวลุกขึ ้นมาเช็ดขี ้ตา คนที่ยืนอยูป่ ลายเตียงก็ทาให้ ผมตกใจจนเผลอร้ องออกมา
“เชี่ยยยยยย!”
มั นเป็ นใครวะถึงได้ ยืนจ้ องหน้ าผมอยูแ่ บบนี ้ พอรวบรวมสติท่ีเตลิดไปไกลกลับมาพิจารณาคนตรงหน้ าอีกครั ง้ ก็ตอ ้ งขมวด
คิ ้วมุน่ ตัวโคตรสูง หน้ าคม จมูกก็โคตรโดง่ ดูรวมๆ แล้ วหน้ าคุน ้ มากครั บเหมือนเคยเจอกันมาก่อน หรื อวา่ ชาติท่ีแล้ วเคยทา
เวรทากรรมกันมา สมองเลยจดจาใบหน้ าเอาไว้ แม้ จะเกิดในชาติใหมก ่ ต
็ าม
ไอ้ คนคนนี ้ยังคงจ้ องหน้ าผมไมก
่ ะพริ บจนเผลอกลืนน ้าลายเหนี ยวๆ ลงคออยา่ งยากลาบาก แถมมั นยั งทานิ ้วเชือดคอให้ กู
ดูแบบอาฆาตด้ วย
เจ้ ากรรมนายเวร เจ้ ากรรมนายเวรกูแน่ๆ
“สะ...สารวั ตร ไอ้ สารวั ตร” ผมเขยา่ ตัวคนข้ างๆ กอ

่ นมั นจะพลิกตัวไปมาสองสามครั ง้ พร้ อมกับชั นตัวลุกขึ ้นนั ง่
“ผูก
้ อง น้ องกู” พูดจบเจ้ าตัวก็รีบลุกขึ ้นมาจากเตียงเดินไปหาน้ องมั นทั นที ทากูงงเป็ นไกต ่ งั ่ เกาหัวอยูบ
่ าแตกได้ แตน
่ น
เตียงแบบงงโคตร
เข้ ามาไมใ่ ห้ ส้ มุ ให้ เสียง หรื อมั นหายตัวทะลุกาแพงได้ วะสั ด
“มากับใคร”
“พอ่ เออแมด
่ ้วย”
“ทาไมไมบ
่ อกกอ
่ น”
่ นจะเจอเรื่ องเซอร์ ไพรสเ์ หรอ พาใครมากกวะ” โอ้ โหคาพูดคาจา ทั งสี

“บอกกอ
้ หน้ าทั งน
้ ้าเสียง
สมกับเป็ นพี่น้องกันจริ งๆ
เลยวะ่
“แมอ่ ยูไ่ หน”
“ลงไปเอาของข้ างลา่ ง เมื่อกี ้ขึ ้นมาแล้ วทีนงึ เห็นพี่นอนอยูเ่ ลยไมอ่ ยากปลุก” น้ องชายไอ้ สารวั ตรหมุนตัวลงนั ง่ บนโซฟา
พลางหันหน้ ามามองผมแบบกะจ้ องเขม็งให้ ละลายคาเตียง
แล้ วใยกูจะหน้ าด้ านนั ง่ อยูล่ ะ่ ครั บ รี บลุกขึ ้นเต็มความสูงกอ

่ นจะเดินละลา่ ละลั กไปหาไอ้ สารวั ตรทั งสภาพเหงื
้ ่อแตกพลั ก่
“กูกลั บกอ
่ นนะ มีเรี ยนตอนบา่ ยอะ่ ”
“แมก
่ บ
ั พอ่ ยั งไมใ่ ห้ ไปครั บ พี่ตอ
้ งอยูก่ ่อน” เหยดดดดดดด ชิบหายแล้ วเอาไงดี
เทา่ ที่ร้ ูคือพอ่ ไอ้ สารวั ตรเป็ นตารวจยศคอ่ นข้ างสูงด้ วยไง คือถ้ ารู้ วา่ ลูกชายคนโตคบกับผูช้ ายด้ วยกันเส้ นเลือ ดในสมองจะ
แตกมั ยเนี
้ ่ย
“ไทน์ไปอาบน า้ รอ เสื ้อหากูอยูใ่ นตูม ้ งึ ไปหยิบมาใสซ ่ ะ” ผมก็ได้ แตพ ่ ยั กหน้ าหงึกหงั ก รี บวิง่ เข้ าห้ องน า้ เพื่อหนี สถานการณ์
ชวนอึดอั ดอยา่ งเร็วรี่ แตอ่ ะไรจะเกิดมั นก็ตอ้ งเกิ ดนั น่ แหละครั บ อาบน า
้ เสร็ จก็ถึงเวลาต้ องเผชิญหน้ ากันสั กที
เห็นไอ้ สารวั ตรนั ง่ หน้ านิ่ งอยูก่ บั พอ่ แล้ วก็แมข่ องมั น มีไอ้ เด็กผูก ้ องนอนเลน่ เกมมือถืออยูบ ่ นเตียงไมส
่ นใจคนรอบข้ าง จะมี
่ มที่ไมร่ ้ ูจะทาตัวยั งไง หรื อยืนตรงไหน เอาจริ งๆ แม้ แตม
ก็แตผ ่ ือยั งไมร่ ้ วู า่ จะวางไว้ ตรงไหนเลย ฮืออออออ
“มานั ง่ นี่ ด”ิ คนตัวสูงเรี ยกผม เลยจาต้ องเดินไปนั ง่ ข้ างๆ มั น
“เดีย ๋ วแมไ่ ปปอกผลไม้ รอนะ” แมไ่ อ้ สารวั ตรชิ่งหนี แล้ ว เหลือแตผ ่ ่ีตอ
่ มกับลูกชายของแมท ้ งเผชิญหน้ ากับทา่ นพอ่ ผูเ้ งียบ
่
ขรึ มและนิ งสั ดๆ
คือผูช้ ายบ้ านนี ้นิสยั คล้ ายกันหมดครั บ หน้ านิ่ งๆ เงียบๆ ดูไมค
่ อ่ ยเป็ นมิตร แต.
่ ..หน้ าตาดี
“พอ่ มาไมบ ้ ราวกับเบสเป็ นฝ่ ายเริ่ มประเด็น

่ อกผมก่อนละ่ ” คราวนี ้เจ้ าของเสียงทุม
“มีราชการดว่ น เลยไมไ่ ด้ บอกอะไรไว้ แล้ วนี่ ใคร”
“ออ๋ ผมเป็ นเพื่อนสารวั ตรครั บ ชื่อไทน์” พูดไปแล้ ว...
ผมเลือกที่จะไมบ่ อกสถานะกั บทา่ น เนื่ องจากไมพ่ ร้ อมจะยอมรั บความจริ งทีต่ ้ องถูกตอ่ วา่ หรื อกีดกันตา่ งๆ นานา ความ
จริ งเป็ นยั งไงไมร่ ้ ูหรอก ผมขอตัดสินใจทุกอยา่ งด้ วยตัวเองเพราะไมอ่ ยากรู้ สกึ เจ็บ
ใจน่ะ...ให้ มนั ไปหมดแล้ ว ถ้ าต้ องถอนตัวเพราะครอบครั วไมเ่ ห็นด้ วยก็ไมร่ ้ จู ะทายั งไง ยอมให้ เขาเข้ าใจวา่ เป็ นเพื่อนและ
เรายั งสามารถพบเจอและพูดคุยกันตอ
่ ได้ ก็ดีแล้ ว อนาคตจะเป็ นยั งไงชา่ งแมง่ มั น
“เพื่อนเหรอ” ทา่ นย ้า แตด

่ วงตากลั บโฟกัสไปที่ลกู ชายคนโตเสียมากกวา่
“ไมใ่ ชค
่ รั บ”
“แล้ วเป็ นอะไร”
“แฟนผม” ตอนนั นเองที

้ ่โลกเหมือนหยุดหมุนไปซะดื ้อๆ ไอ้ สารวั ตรยอมบอกความจริ งกับทา่ นด้ วยใบหน้ าเรี ยบนิ่ งของมั น
่ นที่อยูไ่ มน
แตค ่ งิ่ คือ...กูเอง
“คบกันเมื่อไหร่ ”
“ไมน
่ านมานี ”้
“แล้ วคิดจะบอกพอ่ ตอนไหน”

“ยั งไมไ่ ด้ คิดครั บ”
“เมื่อคืนไปไหนมา กลิน
่ เหล้ าหึง่ ”
“ฉลองกับเพื่อนครั บ”
เดดแอร์ ...
ความเงียบเข้ าปกคลุมทั ว ่ พื ้นที่ แม้ แตเ่ สียงเกมตอ่ สู ข้ องผูก

้ องก็ยงั เงียบลงถนั ดตาราวกับเจ้ าของมือถือรู้ ดีวา่ ตอนไหนควร
เลน
่ หรื อตอนไหนไมค ่ วร กับแมไ่ อ้ สารวั ตรผมเจอทา่ นกอ ่ นหน้ านั นแล้ ้ ว ทา่ นเป็ นคนใจดี แตก ่ บั พอ่ ...
“อยูด
่ ้ วยกันนานแล้ วเหรอ”
“ยะ...ยั งครั บ มะ...ไมไ่ ด้ อยูด

่ ้ วยกันครั บ แคเ่ มื่อคืน แคเ่ มื่อคืนสารวั ตรเมาผมเลยชว่ ยดูเฉยๆ” เจ้ าตัวเอื ้อมมือมา
จั บมือผม
เอาไว้ พร้ อมกับบอกเสียงนุ ม่
“ไทน์ใจเย็น อยา่ รน”
ฮือออออ กูอยากร้ องไห้ ให้ หายทุรนทุราย
“พอ่ ”
“…”
“ผมรู้ วา่ พอ่ เสียใจ”
“แล้ วรู้ ได้ ยงั ไงวา่ พอ่ เสียใจ”
“ก็เดา”
้ เกิดมาพอ่ เคยบั งคั บแกมั ย้ ตอนเข้ ามอหนึ ง่ แกอยากเรี ยนที่ไหนพอ่ ก็ให้ เรี ยน ตอนมอสามแกบอกไมอ ่ ยากสอบเข้ า
เตรี ยมนายร้ อยพอ่ ก็ไมเ่ คยห้ าม แม้ แตต ่ อนเรี ยนมหา’ลั ย แกเลือกเรี ยนในคณะทีค่ นอื่นไมเ่ รี ยนพอ่ ก็ปลอ่ ยให้ แกได้ เลือก
อนาคตเป็ นของตัวเอง”
“…”
“ทุกวั นนี ้พอ่ ไมเ่ คยเสียใจนะที่แกเลือกสิง่ ที่แกรั ก”
“แล้ วพอ่ เสียใจมั ยที

้ ่ผมไมใ่ ชล่ กู ผูช้ าย ผมไมไ่ ด้ เลือกปกป้องผูห
้ ญิง”
“เป็ นลูกผูช้ ายเกิดมาไมจ่ าเป็ นต้ องปกป้องผูห ่ กป้องคนที่ลกู รั กได้ ก็คือลูกผูช้ าย จะกั งวลไปทาไม ”
้ ญิง แคป
้ ่ผมได้ เรี ยนรู้ ความจริ งอีกข้ อของไอ้ สารวั ตร ครอบครั วของมัน...อบอุน
่ จริ งๆ
“น่ารั กอยา่ งที่พ่ีวา่ จริ งด้ วย”
“...”
“แตก
่ ด
็ ต
ู ิงต๊ องอยา่ งที่พ่ีวา่ เหมือนกัน”
จึ่ก!
คาพูดของไอ้ ผ้ กู องทาให้ ปากผมกระตุกไมห ่ ยุด หลั งจากพอ่ กับแมข่ องไอ้ สารวั ตรเดินทางกลั บ ทา่ นก็ได้ ทิ ง้ ภาระอั นใหญ่
หลวงเอาไว้ ในห้ อง ภาระก้ อนนั นไม้่ ใชใ่ ครที่ไหน หากแตเ่ ป็ นน้ องชายไอ้ สารวั ตรที่ขออยูต่ อ่ อีกสองสามวั นด้ วยเหตุผลที่วา่
อยากทั วร์ มหา’ลั ย จะได้ ร้ ูวา่ อยากเรี ยนที่น่ี หรื อที่ไหน
ไอ้ นี่ มนั เด็กมอหกครั บ กาลั งจะเรี ยนจบแล้ วในเทอมหน้ า แตข่ อดา่ หน่อยเหอะ เด็กมอหกเชี่ยไรตัวสูงชิบหาย เวลาไปยืน
เทียบกันนี่ ตวั เทา่ พี่ชายมั นเลย นี่ ไมอ่ ยากจะนึ กถึงน้ องชายอีกคนแมง่ จะขนาดไหนวะ
และการที่ได้ อยูก่ บั ไอ้ ผ้ กู องหนึ ง่ ชั ว ่ โมงเต็มๆ ผมก็ได้ ร้ ูวา่ ไอ้ นี่ แมง่ กวนตีนหน้ าตายเหมือนพี่มนั ไมม
่ ผี ิด
“เลิกพูดแล้ วรี บเตรี ยมตัวซะที พี่มีเรี ยนตอนบา่ ยโมงตรงนะโว้ ย”
่ าเนี่ ยแหละ เชิ ้ตสีขาวกับกางเกงสแล็คทีย ่ าว

เสื ้อผ้ าผมก็เอาของไอ้ สารวั ตรมาใสไ่ ปพลางๆ สว่ นน้ องมั นก็ชดุ เดิมกับทีใ่ สม
ไมค
่ ลุมข้ อ มองแล้ วก็ดโู ตเป็ นผูใ้ หญม ่ ากกวา่ เด็กวั ยเดียวกันคอ่ นข้ างมาก
ที่สาคั ญเสือกหน้ าเหมือนพีม่ นั ด้ วยไง นี่ ไมอ่ ยากจะนึ กวา่ ถ้ าไปมหา’ลั ยจะป่ วนขนาดไหน
“เลน
่ ไอจีกบ
ั เขาด้ วยเหรอ อึ ง้ วะ่ ” นิ่ งได้ สกั พัก มั นก็ถือวิสาสะไปหยิบมือถือพี่มนั ขึ ้นมาเลือ่ นเลน
่ ไอ้ สารวั ตรที่เดินออก
มา
จากห้ องน ้าพอดีเลยคุยตอบโต้ อยูต่ รงนั น้
“มึงไมล่ องเลน
่ บ้ างหรื อไง ก็สนุ กดี”
“ไม่ เสียเวลาทาอยา่ งอื่น”
“เชน
่ เลน
่ เกมงี ้เหรอ”
“มีสาระออก อยากเป็ นโปรแกรมเมอร์ จะได้ สร้ างเกม”
“ถ้ ามึงรู้ สกึ ชอบใครสั กคน มึงจะไมล่ งั เลเลยที่ลองเปลีย ่ นหรื อทาอะไรใหมๆ่ เพื่อให้ ใกล้ กบ
ั เขา”
่ แคปรู ปแฟนพี่เนี่ ยนะ ประสาทวะ่ คนจริ งเขาไมท

“เชน ่ ากันหรอก”
“แล้ วคนจริ งทาอะไร”
“คนจริ งก็จบ
ั ปล ้าดิ ไมย่ อมก็ขม่ ขืนแมง่ ไปเลย”
“น่าสนใจ”
สั ด เดี๋ยวๆ มองกูทาม้ ายยยยยย
“นี่ ถามจริ ง กินไอติมแทง่ กันยั ง”
“ไอ้ ผ้ กู อง ไอ้ บา้ ”
ผมเหวใสท ่ นั ควั น เห็นมั นสง่ ยิ ้มเยาะๆ มาให้ กกู ็อยากกระโดดถีบชิบหาย ไอ้ นี่ มนั ร้ ายครั บ ดูทา่ ทางน่าจะหื่นกามพอๆ กับ
ไอ้ สารวั ตรนั น่ แหละ
ตอนสิบเอ็ดโมงกวา่ คนผิวแทนจั ดการเวฟอาหารกลอ่ งกินกันสามคนในห้ อง กอ ่ นเที่ยงนิ ดๆ จะขั บรถออกไปมหา’ลั ยโดย

มีเด็กมอหกตัวสูงติดสอยห้ อยตามไปด้ วย เนื่ องจากมีเรี ยนตอนบา่ ยแคช่ วั ่ โมงเดียวหลั งจากเลิกคลาสผมถึงต้ องเป็ นคนพา
้ ทั วร์ รอบมหา’ลั ยเพราะพี่มนั มีเรี ยนจนถึงเย็น
ไอ้ ตวั จุน
คงไมต ้ งบอกนะครั บวา่ ระหวา่ งที่เดินกันเลน

่ อ ่ ๆ ตามตึกตา่ งๆ อาการของคนรอบข้ างจะไปอยา่ งไร
“ใครอา่ าาาาา น่ารั ก”
“เฮ้ ยหลอ่ หลอ่ มากกกกกกกก”
ก็นนั ่ แหละครั บทา่ นผูช้ ม มีมาเป็ นระลอกจนกูปวดหัว แล้ วไอ้ ผ้ กู องมั นคนปกติซะที่ไหน เวลาเดินก็จะจั บมือถือแขนผม
ตามไปด้ วย แถมยั งทาตัวเป็ นเจ้ าข้ าวเจ้ าของเต็มที่
“อยากกินอะไรมั ย้ ” ผมถามเมือ่ เรามาหยุดที่โรงอาหารกลาง
“นมวั วแดง”
สั ด เหมือนกันจริ งๆ
“ร้ านนั นมี

้ เดินไปซื ้อเลย”
“อา่ ” แตม
่ น
ั ยั งไมย่ อมเดินไปครั บ มั นมองหน้ า
“มองหน้ าหาเรื่ องเหรอ”
“นี่ มาคบกับพี่ผมได้ ไงอะ่ ปกติสารวั ตรแมง่ ไมส

่ นโลกเลยนะ”
“ถามทาไมเนี่ ย”
“ไมก่ ลั ววา่ สั กวั นพี่ผมจะทิ ้งเหรอ” จูๆ่ คาพูดของผูก

้ องก็ทาเอาหัวใจผมกระตุกวูบ ลืมคิดไปเลยวา่ ถ้ าวั นหนึ ง่ ความรั กมั น
ไมเ่ หมือนกับวั นนี ้ผมจะเป็ นยั งไง จะปลอ่ ยผา่ นแล้ วเริ่ มต้ นใหมเ่ หมือนที่ผา่ นมามั ย้ หรื อจะร้ องไห้ ฟมู ฟายเหมือนกับบางคู ่
“ทิ ้งก็แคห
่ าใหม่ มั ง...
้ ”
“จริ งดิ”
“เริ่ มไมแ
่ น่ใจเหมือนกัน”
“สารวั ตรบอกผมวา่ ถ้ าโดนพี่ทิ ง้ มั นไมร่ ้ ู วา่ จะยิ ้มได้ เหมือนทุกวั นนี ้มัย้ ”
“…!”
“เมื่อกอ
่ นมั นไมเ่ คยยิ ้มเลยนะเว้ ย เป็ นพี่ชายที่โคตรเงียบ กาแพงสูง ใครเข้ ามาปฏิเสธหมด แตแ
่ ล้ ววั นนึ งมั นก็ยิ ้มไมห
่ บ
ุ
กลั บมาที่บา้ น พึมพาบอกวา่ เจอคนที่ทาให้ มนั อยากยิ ้มไปตลอดชีวต
ิ แล้ ว ผมเลยอึ ้งไปนาน”
“ระ...เหรอ”
“มั นแตง่ เพลงให้ เขาด้ วยนะ พี่ผมอะ่ ไมเ่ คยฟั งเพลงรั ก ลองไปถามเพื่อนร่วมรุ ่ นเขาก็บอกวา่ มั นชอบฟั งเพลงแนวปรั ชญา
หา่ เหวอะไรสั กอยา่ ง พี่ร้ ูมย...คนที
ั้ ่มนั ไมเ่ คยฟั งเพลงรั กแตเ่ ลือกแตง่ เพลงรั กให้ ใครสั กคนหนึ ง่ อะ่ มั นไมใ่ ชเ่ รื่ อง
งา่ ยเลย ” ผู ้
กองยั งคงพูดด้ วยน ้าเสียงราบเรี ยบ และสีหน้ านิ่ งๆ ของมั น
“…”
“มั นโหลดเพลงของสครั บเอาไว้ เต็มเครื่ อง ทั งแมค

้ ทั งมื
้ อถือ กลั บบ้ านไปครั ง้ ลา่ สุดแมเ่ ลยแซวอยา่ งตื่นเต้
นวา่ ลูกชายคน
โตมีความรั กกับเขาสั กที แตส
่ ารวั ตรก็ไมไ่ ด้ บอกหรอกวา่ เป็ นใคร เราก็เดาไปตา่ งๆ นานาวา่ คนคนนั นจะเป็
้ นแบบไหน”
“จริ งๆ พีช่ อบสครั บ” ผมบอกด้ วยรอยยิ ้ม
“ก็ร้ ู อยู ่ แล้ วรู้ มยว ่

ั ้ าพี่ผมแตง่ เพลงจบ”
“ไมร่ ้ ู มั นไมเ่ คยบอก”
่ ีช่ือเพลงเว้ ย แตเ่ ดี๋ยวนี ้มันบอกวา่ มีแล้ ว”

“เหรอ ตอนแรกมันไมม
“ชื่ออะไร”
“ชื่อไทน์ ”
“…!”
“พี่ทาให้ คนแสดงอารมณ์ยากอยา่ งสารวั ตรยิ ้มแทบไมห

่ บ
ุ ได้ เพราะงั นอย ่
้ าทาลายรอยยิ ้มของมั น อยา่
ทาให้ คนที่รักพี่ ตอ
้ ง
เสียใจ”
“แล้ วเราคิดวา่ ถ้ าไมม

่ ีมน
ั พี่จะยิ ้มอยา่ งมีความสุขได้ มยล่
ั ้ ะ คาตอบก็คือ...”
“…”
“ไมไ่ ด้ เหมือนกัน”
“พี่อยา่ จั บมือผม”
“กูจบ
ั ตรงไหน มึงเนี ย ่ จั บมือกูอยู”
่
“แล้ วจะปลอ่ ยมือกั นได้ มยล่

ั ้ ะ”
ไอ้ หา่ หอก! เหมือนพี่มนั อยา่ งกับก็อบปี ว้ าง พูดไมฟ

่ ั ง คิดเองเออเอง จนตอนนี ้กพ
็ าผมมาหาร้ านกาแฟเย็นๆ นั ง่ ด้ วย
ความคิดจากมั นฝ่ ายเดียว
สายตาคนทั งร้ านนี ม่ องมาที่ไอ้ ผ้ กู องไมก

่ ะพริ บ คือไอ้ สารวั ตรกับน้ องมั นเหมือนกันอยา่ งกับแกะ เลยทาให้ ใครหลายๆ
คน
เริ่ มกระซิบกระซาบอื ้ออึงไปทั งร้ าน
“อยากกินอะไร พี่เราเลิกห้ าโมงกวา่ มั นจะมาก็คงหิวกันพอดี”
“อเมริ กาโน่แล้ วกันครั บ แล้ วพีก่ ินอะไรเดี๋ยวผมไปสั ง่ ให้ เอง”
“เอาลาเต้ เย็นแล้ วกัน”
“อืม”
ร่างสูงลุกขึ ้นยืนเดินตรงไปยั งเคาน์เตอร์ สายตาของทุกคนก็จบั จ้ องแบบไมว่ างตา ดูจากการแตง่ ตัว เสื ้อผ้ าหน้ าผม รวม
ไปถึงรองเท้ านี่ บอกได้ เลยวา่ มีบา้ นขายบ้ าน มีรถขายรถเปยใ์ ห้ ตายกันไปข้ างหนึ ง่ สั กพักก็มีผ้ หู ญิงคนหนึ ง่ เดินเข้ าไปหามั น
่ นจะชี ้มาที่ผมด้ วยรอยยิ ้ม
พูดคุยอะไรกั นสั กอยา่ งกอ
พอเมนู ท่ีสงั ่ ได้ เรี ยบร้ อย ไอ้ ผ้ กู องก็ถือแก้ วเครื่ องดื่มมายั งโต๊ ะพร้ อมกับตอบเสียงนิ่ ง
้ ญิงแมง่ มาขอเบอร์ วะ่ พี่”

“ผูห
“ฮะ!” มึงจะเสน่หแ
์ รงเกินไปแล้ ว
“ละ...แล้ วมึงวา่ ไง”
“ก็บอกวา่ มีแฟนแล้ ว”
“ฮะ”
“อืมแฟนนั ง่ อยูต
่ รงนี ”้
“ฮะ”
“อืม ยืมคบวั นนึ งดิ”
“ฮะ”
“ขอซื ้อคาวา่ ฮะทิ ง้ นะ”
“กูแฟนพี่มงึ ”
“ก็อยา่ ให้ สารวั ตรรู้ ดิ” เหมือนกูเป็ นชูก

้ บ
ั น้ องแฟนยั งไงชอบกล เฮ้ ยมั นใชเ่ หรอวะ เฮ้ ยแล้ วแบ
บนิ สยั นิ่ งๆ พูดน้ อยแท้ จริ งก็
ขี ้อ้ อยเหมือนไอ้ สารวั ตรเป๊ ะเลย เฮ้ ย! นี่ มงึ สองตัวโคลนนิ่ งกันมาป้ะ
“ขอถา่ ยรู ปหน่อย”
แชะ!!
ไมถ
่ ามกูด้วยวา่ อนุ ญาตหรื อเปลา่ จั บมือถือปุ๊ บรี บกดถา่ ยเลย เอาซะหน้ ากูเหี ้ย
ติ๊ง!
่ หราจากการเซลฟี่ แบบงงๆ
ห้ านาทีให้ หลั งแจ้ งเตือนจากอินสตาแกรมก็เด้ งขึ ้น พร้ อมกับหน้ าตาของผมและไอ้ ผ้ กู องทีเ่ ดน
่ กใจไปกวา่ ชื่อไอจีกบั แคปชั น่ แล้ วค้ าบบบบบบ
เมื่อครู ่ แตอ่ ะไรก็ไมต
Sarawatlism แฟน @Tine_chic
้ อง มึงมีรหัสไอ้ สารวั ตรได้ ไงเนี่ ย” เริ่ มขึ ้นกูขึ ้นมึงแล้ วครั บ บอกเลยตอนนี ้กูโกรธมาก!
“ผูก
“พี่ผม ทาไมผมจะไมร่ ้ ”
ู
“เชี่ยลบเลย”
“ลบทาไมอะ่ ”
“ใครแฟนมึง”
“โพสตเ์ ลน
่ ๆ ผมไมม
่ ีไอจี เฟซก็ไมม
่ ี ทวิตเตอร์ ก็ไมเ่ ลน
่ แตอ่ ยากมีตวั ตนในโซเชียลอะ่ ”
“มึงไปมีตวั ตนที่อ่ืนไป”
ติ๊ง!! นั น่ ไงมั นเริ่ มแล้ ว...
ความคิดเห็นตา่ งๆ ถูกสง่ มาให้ พร้ อมกับการกดหัวใจกันอยา่ งล้ นหลาม ทั งเหล่

้ าบรรดาเมียไอ้ สารวั ตร
เพื่อนในกลุม่ สิงห์
ขาว หรื อจะเป็ นเพื่อนสนิ ทของผมเองก็ตาม แมง่ ดาหน้ ากันมาแบบถลม
่ ทลายมาก
Milkyway ไมไ่ ด้ คบกับสารวั ตรเหรอ กรี๊ ดดดดดดดดดดดดด

Man_maman เอ้ า ผูก ้ อง?
Boss-pol น้ องชายไอ้ วตั รนี่ หวา่ มึงเอารหั สพี่มงึ มาได้ ไง
yellowgam น้ องชายสารวั ตร!!
holly.illy ไทน์คบกับน้ องชายสารวั ตรเหรอ เกร้ ดดดด ฉั นยั งมีหวั ง #ทีมเมียสารวั ตร
opal1994 #ทีมเมียผูก ้ อง
TheTheme11 น้ องคาบไปแดก 5555555555555555555555
Bigger330 ว้ ายยยกาก RIP ครั ช
Man_maman RIP
KittiTee พี่มน
ั เรี ยน น้ องมั นแดก RIP
และหลั งจากนั นไม่

้ นานผมก็ได้ ร้ ูวา่ นรกมีอยูจ่ ริ ง
Sarawatlism @Sarawatlism มึงยุไ่ หน

Sarawatlism @Sarawatlism อา่ นไมร่ ้ ู เรื่ องวะ่ กระจอก
Sarawatlism @Sarawatlism แฟนกุ
Sarawatlism @Sarawatlism เออๆ ขอยืมวั นนึ งได้ มยล่
ั ้ ะ เดี๋ยวเลียจนล้ มแล้ วจะคืนให้ เห็นบน
่ จะเลีย
มาหลายเดือน
แล้ วไมเ่ ห็นลงมือซะที เดีย ๋ วจั ดการให้ โอเคนะ รั กพี่นะ
“มะ...มองหน้ ากูทาไม”
“ขอเลียหน่อยดิ พี่ผมฝากมา”
ไอ้ ผ้ กู องไอ้ เหี ้ยยยยยยย ไอ้ เหี ย้ ยยยยยย เวรกรรมของกูจริ งๆ
ทาการใหญใ่ จต ้องเหีย
้ ม
เรื อ
่ งความทะลึง่ ตึงตังผมขอยกให ้พีน ่ ้องตระกูลนี เ้ ป็ นทีส
่ ด
ุ จากทุกสาย แบบกูไมไ่ หว
จะเคลียร์
่
โดนไอ ้ผู ้กองทั ง้ แทะทั ง้ เล็ม แถมสงสายตาหืน ่ มาให เ้ ป็ นระยะอีกตา่ งหาก บอกเลยวา่ ทาตัวยาก
คนก็เริ ม ิ กันทั ง้ ร ้าน คาดวา่ สว ่ นหนึ ง่ อาจมาจากอินสตาแกรมเจ ้าปั ญหาของไอ ้สารวั ตร
่ ซุบซบ
มากกวา่
“ทาไมพีม
่ องผมแบบนั น
้ วะ” ไอ ้ผู ้กองถามหน ้าตาย แตผ
่ มรู ้ดีวา่ นี ค
่ อ
ื ใบหน ้าของคนทีต
่ งั ้ ใจกวน
ประสาทกันมากกวา่
“มึงคิดทะลึง่ อะไรกับกูหรื อเปลา่ เนี ย

่ ”
“ก็แคแ
่ ซวเลน
่ พีจ
่ ะจริ งจั งทาไมวะ” แตห ่ น ้ามั นจริ งจั งมากครั บ หนั กกวา่ ตอนโดนไอ ส
ขอจั บนมก็ตอนถูกน ้องชายมั นขอเลียด ว้ ยเหตุผลวา่ พีช ่ ายมั นฝากมานี แ่ หละ ไอ ้เหีย
้ !
ของแบบนี้
มั นขอกันงา่ ยๆ ได ้ด ้วยเหรอ
“จริ งจั งดิ หน ้ามึงมั นบง่ บอก”
“ขนาดนั น
้ เลยเหรอ” นั ่ นไง...
“นั ่ งนิ ง่ ๆ ของมึงไป”
“พีอ
่ ยา่ นอกใจผมนะ”
“หา่ อะไรเนี ย
่ ”
“ผมเป็ นแฟนพีอ
่ ยู ่ สารวั ตรมั นก็อนุ ญาตแล ้วด ้วย”
“พีน
่ ้องกัน ไมต ่ ล ้วครั บ ไอ ้น่ี
่ ้องบอกเป็ นคาพูดก็เข ้าใจ” ผมวา่ ผมได ้ฉายาของไอ ้ผู ้กองใหมแ
มั นขีต
้ ตุ ะ มโนแมง่ ก็โคตรแจม ่ เรี ยกชอ ่ื ใหมเ่ ป็ นไอ ้ผู ้กอง 4D ไปเลยเถอะ
“ถามจริ ง มึงเคยชอบใครมั ย ้ หรื อวา่ ทาตัวแรดๆ แบบนี ก ้ ับทุกคน” ริ มฝี ปากได ้รูปทีก่ าลั งคาบ
่ มเหลือบมองผมชวั ่ ครู ก
หลอดดูดนิ ง่ งั น ดวงตาคูค ่ อ
่ นจะเอย่ ขึน ี งเรี ยบเฉย
้ ด ้วยน้ าเสย
“ไมอ่ ะ่ จาเป็ นต ้องชอบใครด ้วยเหรอ” ผมชะงั กไปชวั ่ ครู่ คาตอบแมง่ เหมือนถามวา่ ‘ทาไมต ้อง
กินข ้าวด ้วยเหรอ’ อะไรประมาณนั น ่ งิ่ ทีม
้ คือมั นไมใ่ ชส ่ ั นคือสงิ่ ทีม
่ นุ ษยค์ วรจะมี แตม
่ นุ ษยข์ าด
ไมไ่ ด ้ตา่ งหาก
“จาเป็ นส ิ เกิดมาจะไมเ่ คยชอบใครเลยหรื อไง”
“ก็ไมไ่ ด ้ชอบขนาดนั น ้ ตัวผมใชว ่ า่ จะคุยหรื อสนิ ทกับทุกคน มั นเหนื อ ่ ยทีต ่ ้องปรั บตัวให ้เข ้ากับ
เขา แล ้วทาไมผมต ้องชอบใครเพือ ่ ให ้ชวตี ิ ตัวเองเหนื อ
่ ยขึน้ ด ้วยละ่ ” คุ ้นๆ มั ย
้ ครั บ เหมือน
ประโยคนี ด ้ ังขึน
้ ในหัวครั ง้ แรกตอนทีไ่ ด ้รับคาตอบจากพีช ่ ายของมั น ไอ ้สารวั ตร...
ั คนชวี ต
“การชอบใครสก ี น
ิ มั นมีสส ั นะเว ย้ ”
ี น
“สส ั ตรงไหน? ผมไมอ่ ยากปวดหัววะ่ เป็ นแบบนี้ ก็ดแ ่ ไี มว่ า่ ดีชอบหาเหาใส ่
ี ล ้ว สารวั ตรมั นอยูด
หัวไง”
ิ ะ รั กมึงจั งเลยครั บไอ ้น ้องเหีย

“...” ความหมายของเหาในความคิดของมึงคือกูสน ้ !!
ิ หาย”
“เบะปากจะร ้องไห ้เลย ขีเ้ หร่ชบ
“พอเถอะกูเจ็บ”
“ก็พด
ู ความจริ ง จะเจ็บทาไม ควรทาใจตัง้ แตแ
่ รกแล ้วนะ”
“ถ ้ากูขเี้ หร่พม
่ี งึ จะชอบกูเหรอ โด่...” กูเป็ นตอ่ ครั บ เป็ นถึงหลีดมหา’ลั ยอยา่ งน ้อยเหง ้าหน ้าผม
ก็ไมเ่ ป็ นสองรองใครหรอก ถ ้าตัดไอ ส้ ารวั ตรไปเชอ ่ื เถอะวา่ ขวั ญใจประชาชนต ้องเป็ นของไทน์คน
ชคิ แน่นอน ฟั นธง!
“หน ้าตามั นเป็ นเหตุผลรอง ถ ้าสารวั ตรจะชอบใครสกั คนมั นคงไมไ่ ด ้มองทีห ่ น ้าตาแคอ่ ยา่ ง
้ี
เดียวหรอก ถ ้ามองหน ้านะชเอาเลยก็ได ้ คนหน ้าตาดีปากไมห ่ มาเหมือนพีม ่ อ
ี กี เพียบเลย”
จึก
่ ! เหมือนมีใครหยิบมีดมาแทงกูจนทะลุปอด บาดลึกมากครั บจุดนี้
“แล ว้ มั นชอบกูเพราะอะไร”
“นั ่ นไมใ่ ชเ่ รื อ

่ งทีผ
่ มต ้องบอก พีต
่ ้องไปถามสารวั ตรเอง”
“ทาไมต ้องเป็ นความลั บ”
“ความลั บอะไร ผมไมร่ ู ้ตา่ งหาก”
ั กูกส
็ าคั ญมึงผิดไป นึ กวา่ จะรู ้เรื อ
“…!” ไอ ้สด ่ งพีช
่ ายมั นทุกอยา่ งซะอีก
“แตม ่ เี่ หตุผลหรอก ผมถามหน่อยดิ เวลาพีอ
่ ั นก็มไี มก ั ต ้นหนึ ง ่ พีม
่ ยากปลูกกุหลาบสก ่ องที่
อะไร”
“ส ี แล ้วก็พันธุ”์
“เพราะอะไรวะ”
“โตขึน
้ จะได ส
้ วยๆ ไว ้ประดับตกแตง่ บ ้าน”
“พีม ่ ย
่ องวา่ ในอนาคตมั นจะต ้องสวยใชม ั ้ ”
่ ่ะส ิ มึงปลูกกุหลาบมึงจะไมค
่ าดหวั งให ้มันเติบโตขึน
“ก็ใชน ้ มาสวยๆ เลยเหรอวะ”
“นั ่ นคือคนทั ่วไปไง แตพ

่ ช
่ี ายผมอะ่ ไมไ่ ด ้มองแบบนั น ้ มั นเลือกกุหลาบทีร่ ากแข็งแรงมากกวา่
จะเลือกดอกสวย เพราะถ า้ วั นหนึ ง่ มีลมพายุแรงๆ พัดเข ้ามา ต ้นทีร่ ากแข็งแรงมั นจะยั งสามารถ
ประคองตัวเองไหวและมีชวี ต ิ รอดออกดอกให เ้ ราชน ่ื ชมมั นอีกนาน ผิดกับต ้นทีไ่ มแ ่ ข็งแรง ออก
ดอกสวยแคค ่ รั ง้ แรก ผา่ นพายุไปไมไ่ ด ้กร็ ว ่ งโรยแล ว้ ก็ตายไป มั นไมเ่ หมือนกัน...”
“มึงจะบอกวา่ กูเป็ นเหมือนรากต ้นไม เ้ หรอ”
“ครั บ หา่ ราก”
ั ”
“ไอ ้สด
“หยาบ”
ิ ยาบ” เหมือนพีม
“มึงสห ่ น ิ หาย
ั เปี๊ ยบเลย กวนประสาทชบ
“อยูน ี งของคนมาใหมด
่ ับอารมณ์คก
่ เี่ องตามหาตัง้ นาน ไทน์ขาาาาาาาาา” เสย ุ รุ น่ ของผมได ้
ชะงั กงั น จนต ้องรี บปรายตามองไปยั งประตูหน ้าร ้าน กอ
่ นจะเห็นไอ ้ตุด
๊ ยั กษ์กรี นวิง่ แท๊ดๆ มาหา
ี
ด ้วยสหน ้าระริ กระรี้
ทาไมชวี ต
ิ กูต ้องมาเจออะไรแบบนี ด
้ ้วยไมเ่ ข ้าใจ เหยดแหมม
่ งึ เอ๊ย
“มึงมาได ้ไงวะ” ผมโพลง่ ขึน

้ อยา่ งตกใจ แตอ่ ก
ี ฝ่ ายไมย่ อมตอบนอกจากแทรกตัวลงนั ่ งข ้างๆ
พรางกอดแขนผมเอาไว ้แน่นราวกับเจ ้ากรรมนายเวรแตช่ าติปางกอ
่ น
นานแล ้วครั บทีผ

่ มไมไ่ ด เ้ จอไอ ้กรี นและพูดคุยกั บมั น หลั งจากทีพ ่ ด
่ี วิ ออกตัวแรงยิง่
กวา่ ฟาสต์
แอนดฟ ์ ี เรี ยสวา่ อยา่ ยุง่ กับเมียมั น ผมก็ไมไ่ ด ้ก ้าวลา้ เข ้าไปในดงแรดอีกเลย แตไ่ หงวั นนี ถ ้ งึ ปลอ่ ย
ให ้หลุดออกจากสวนสต ั วไ์ ด ้วะ
“คือเค า้ เห็นวั ตรขาเช็กอินอะ่ เลยรี บตามมา” ไมพ
่ ด ู เปลา่ มั นยั งเอาแก ้มมาถูแขนผมเลน
่ อีก
้ื
เป็ นไงละ่ กู...เสอแมง่ เปื้ อนรองพืน้ ผิดเบอร์ของมั นเลย ซกั ยั งไงให ้ออกวะเนี ย
่
้ ื กูกอ
“มึงเอาหน ้าออกจากเสอ ่ นมั ย
้ ”
“คิดถึง”
“ราคาญ ไปนั ่ งฝั่ งโน ้นไป”
ไอ ้กรี นมั นก็เงยหน ้าขึน

้ มามองผมพลางเบะปากแรดๆ ตามสไตลต
์ ด ุุ๊๊ หัวโปก เสย ้ี ววินาทีนัน
้ ...
ธาตุไฟก็เข ้าแทรกโหมกระหน่าหลั งจากเผลอเหลือบเห็นไอ ้ผู ้กองซงึ่ นั ่ งอยูฝ
่ ั ่ งตรงข ้ามเข ้า
โอ ้โห
มั นนี ร่ บ ้ืิ
ี เนรเทศหน ้าตัวเองออกไปจากเสอนิ สตของผมอยา่ งไววอ่ ง
“กรี ดร ้องงงงงงงง กรี ดร ้องงงงงงงง ทาไมถึงกรุ บกริ บอยา่ งนี้ ”
่ งึ กับโป๊ ะชงึ่ โป๊ ะ ร ้องเหีย

ผมนี ถ ้ ขึน
้ มาหนั กมาก กูเจอตัวตายตัวแทนแล ้วครั บ...
“พีเ่ ป็ นใคร”
“เป็ นเนื อ้ คูข

่ องน ้องไง ให ้ตายเถอะทาไมตัวหอมจั ง” หลั งจากพาสารร่างเขือ ่ งๆ ไปนั ่ งข ้างไอ ผ
้ ู้
กอง ตุด ๊ กรี นก็ได ้ทาการใหญใ่ จโคตรเหีย ้ มด ้วยการเต๊าะหยอกเย ้าอีกฝ่ ายไมม ่ หี ยุ ดหย อ
่ น นี ถ ่ า
้
่ นแพ ้ไรงี้
้ ู ้กองได ้คงทาไปแล ว้ ครั บ ผมก็นั่งมองทั ง้ คูเ่ งียบๆ ใครชงิ ตายกอ
กลืนไอ ผ
“เพือ
่ นพีไ่ ทน์เหรอ”
“ชา่ ยยยครั บ” กอ
่ นหน ้ายั งจีบกูอยูเ่ ลยนะ
“สงั ่ อะไรมั ย
้ ผมไปสงั ่ ให ”
้
“ไมต
่ ้องครั บ เดีย ่ งั ่ เอง พีช
๋ วพีส ่ื กรี นนะ”
่ อ
“ครั บ”
่ื อะไรเอย่ ”
“น ้องชอ
“ผู ้กองครั บ”
“แอร๊ยยยย ถ ้าทาลายของหลวงนี ต
่ ้องปรั บเทา่ ไหร่เหรอ”
“…”
“มีคา่ เลีย
้ งดูหรื อยั ง กรุ บกริ บๆ”
“…”
่ ด
“การเงินมีปัญหา ใสช ั ้ ๆ มาหาพีเ่ ลยนะ พีจ
ุ นั กเรี ยนขาสน ่ ะเลีย ้ ย
้ งเชาเลี ้ งเย็นให ้อิม
่ หมีพม
ี ันไป
เลย”
“แตถ
่ ้าชวี ต
ิ มีปัญหาคลานเขา่ มาหาพีไ่ ด ้นะครั บ กูจะเลีย
้ งแมง่ ด ้วยลาแข ง้ จนหยอดน้ าข ้าวต
้ม
้ ง้ เย็นเลย” เหีย
ทั ง้ เชาทั ้ !! โวลเดอมอร์ออกลา่ แล ว้ เมิงงงงงงงงง
ื กปลอ่ ยมือจากไอ ้ผู ้กองอยา่ งไววอ่ ง พร ้อมกับสง่ ยิม

ไอ ้กรี นถึงกับสะดุ ้กเฮอ ้ ให ้คนมาใหมอ่ ยา่ ง
รู ง้ าน มึงตายแน่ตด ุุ๊๊ ยั กษ์ ดิษทั ตแมง่ คนจริ งซะด ว้ ย
“เอ ้าพีด
่ ม ้
ิ ไปไงมาไงครั บ มาไมใ่ ห ้สุมให ี งเลย”
้เสย
“ถ ้าบอกกอ
่ นกูจะเห็นใครบางคนแรดออกหน ้าออกตาขนาดนี ม
้ ย
ั้ ”
“ผมหยอกน ้องมั นเลน

่ ”
“หยอกเลน
่ ของมึงคือกรุ บกริ บๆ ใชม ่ ย
ั ้ ” จากรอยยิม
้ ของไอ ้กรี นแปรเปลีย
่ นเป็ นน้
าตาฉั บพลั น
มหากาพยผ์ ั วเมียแล ้วละ่ คราวนี้ ไอ ้ผู ้กองก็ทาหน ้าเฉยๆ มองดูละครหลั งขา่ วโดยไมพ
่ ด ู อะไร
ออกมาสกั แอะ
“เค ้าเปลา่ ก็วต

ั รขาบอกให เ้ ค า้ มาเฝ้ าไทน์อะ่ ”
“เฝ้ าทาไม มึงเป็ นหมาเฝ้ าบ ้านให ้มันเหรอ”
แรงมาก ดา่ แรงมากครั บ ถ ้ากูมผ ้ าบานเลยวา่ กูชงิ ฆา่ ตัวตายไมก

่ ห
็ นี ลงนรกก่อนเลย
ี ัวแบบนี ส
ให เ้ ดานะ ผมคาดวา่ ไอ ้กรี นคงพยายามแล ้วละ่ แตไ่ มม

่ ป
ี ั ญญาหนี ได ้ อั นเนื อ
่ งมาจากโวลเด
อมอร์ของเรานั น้ มีเวทมนตโ์ คตรแรงกล ้า อยูซ
่ อกไหนหลืบไหนมั นจิกหัวกลับมาเป็ นทาสได ้
เสมอ
“ก็วต
ั รขากลั วน ้องชายจีบไทน์”
ี ั ญหาดูแลก็ชา่ งแมง่ มั นดิวะ มึงไปเสอ

“ถ ้ามั นไมม
่ ป ื กอะไร”
“วั ตรขาขอร ้อง”
“ขอร ้องหรื อมึงเสนอเอง”
ื กเต็มที่ เอาเลยตีกันเลยกูชอบ
“…” เงียบกริ บ ผมนี ร่ อเสอ
“ไปได ย้ ั ง หิวข ้าวแล ว้ ”
“ครั บ”
“ให ้มันวา่ งา่ ยอยา่ งนี ด

้ ิ ไอ ้ไทน์กไู ปละนะ” ผมค ้อมหัวให ้พีด
่ ม
ิ เล็กน ้อย มองดูไอ ้กรี นโดน
ดึงหู
ลากจากโซฟาออกไปนอกร า้ นอยา่ งน่าสงสาร ไอ ผ
้ ู ้กองเองก็มองตามพลางขมวดคิว้ มุน ่ เหมือน
ั ไงวา่ เกิดอะไรขึน
สงสย ้
“พีผ
่ มเป็ นหนั กขนาดนี เ้ ลยเหรอ”
“ทาไม”
“ตัวเองมาไมไ่ ด ้ ก็สง่ คนมาขั ดขวาง หวงไมเ่ ข ้าเรื อ

่ งวะ่ ” ผมถึงกับคิว้ กระตุก คิดตามคาพูดของ
่ เวอ่ ร์ขนาดนี้ เพราะขนาดน ้องชายแท ้ๆ
ไอ ้ผู ้กองทุกประโยค ก็ไมเ่ ข ้าใจหรอกวา่ ทาไมถึงต ้องเลน
มั นก็ยังไมเ่ ว ้น
“มึงก็อยา่ ไปยั ่วโมโหมั น” ทีพ่ ด

ู นี เ่ คยเห็นอารมณ์เกรี ย
้ วกราดของมั นมาแล ้วครั บ ฟาดรุ น
่ พีว ่ ศ
ิ
วะไมย่ งั ้ จนหน ้าแหกหามสง ่ โรง’บาลแทบไมท
่ ัน
“สนุ กดี สารวั ตรไมเ่ คยเป็ นแบบนี้ ”
“กูไมค
่ ย
ุ กับมึงแล ้ว”
ไอ ้ผู ้กองก็ยักไหลใ่ ส ่ กอ ่ นจะหันไปจั ดการกับอเมริ กาโน่ตรงหน ้าเงียบๆ ปลอ่ ยให ้อินสตาแกรม

เด ้งขึน้ มาไมห ่ ยุ ด เสย ี งที อ ่ ยูใ่ นมือถือของมันอะ่ ไมต
่ ้องบอกก็รู ้วา่ เกิดจากใคร เพราะผมก็เปิ ดหน ้า
นั น
้ ทิง้ ไว ้แตแ ่ รกอยูแ
่ ล ้ว
Green_kiki วั ตรขา พีด

่ ม
ิ มารั บเค า้ แล ้ว แอมโซซอรี น
่ ้า T^T
Sarawatlism @Sarawatlism ผุ ้ดอง ตอบดว่ ย
Sarawatlism @Sarawatlism เหีย ้ ยนยยยนน เรี ยนไม ้รุเ่ รื อ
้ งแลว่
Sarawatlism @Sarawatlism ผู ้กอว ไอส
่ ด ั
Rrrrrr…!
ั พักโทรศพ
สก ั ทม
์ อื ถือของคนตรงข ้ามก็ดังขึน ้ ชวั ่ ร ้าย
้ คนตัวสูงเงยหน ้ามองผมพร ้อมกับฉี กยิม
กอ
่ นจะเลือ่ นหน ้าจอกดปฏิเสธสายอยา่ งรวดเร็ว
Sarawatlism @Sarawatlism รั บโทรสพ ั ทืดว ่ ย

Man_maman กราบน ้องผู ้กองครั บ พีม
่ งึ ชกั ดิน ั งอตายคาโต๊ะเลกเชอร์แล ้วครั บ
้ ชก
้ ารวั ตรแน่ๆ ทาไมถึงเป็ นหนั กขนาดนี้ พอเห็นวา่ อีกฝ่ ายไมย่ อมหยุดตอบ

ผมวา่ ผีต ้องเข ้าไอ ส
คอมเมนตใ์ ต ้ภาพในไอจี ผมจึงตัดปั ญหาด ้วยการตอบกลับไป
Tine_chic @Sarawatlism อยา่ ไร ส
้ าระ ตัง้ ใจเรี ยน
้ ไอ ้สารวั ตรก็ไมส
่ ง่ ข ้อความมาอีกเลย...
กระทั ่งสองชวั ่ โมงให ห้ ลั งอินสตาแกรมก็มค ี วามเคลือ่ นไหวบนไทมไ์ ลน์อก ี ครั ง้ แตค่ ราวนี เ้ ป็ น
ทางฝั่ งไอ ้แมนครั บทีเ่ ริ ม ่ ไี อ ้สารวั ตรซงึ่ กาลั งเดิน
่ สร ้างกระแส เพราะเจ ้าตัวไอ ้อัพโหลดวิดโี อทีม
กะเผลกอยา่ งทุลักทุเลอยูต ่ รงทางเชอ ่ื มตึก โดยมีเพือ ่ คอยชว ่ ยพยุงและหัวเราะกันอยา่ ง
มีความสุข
ั ่ ติดตลกวา่ ...
พร ้อมกับแคปชน
Man_maman
เพือ
่ นผมไมเ่ คยบอกมากอ่ นวา่ อยากไปวั ดความแข็งของสนาม เครื อ ่ งมือมีเยอะนะ ไมใ่ ชเ่ อา
เขา่ ไปวั ด แตเ่ พือ
่ นๆ ไมต ่ ้องหว่ งตอนนี ไ ่
้ อ ้วัตรกลั บมาซาได ้แล ว้ ครั บ อยูเ่ ฉยไมไ่ ด เ้ ดีย
๋ วเมียโดน
คาบไปแดก
ปล.วั ตรมีเมียแล ้วนะครั บ
ปล.2 เมียวั ตรเป็ นคนชค ิ ชคิ
ปล.3 แมนยั งโสดจ ้ะ อิอ ิ
หลั งจากอา่ นจบบอกได ้คาเดียววา่ ไอ เ้ ลววววววววววววววว น้ าตาจะไหลเฟซบุก

๊ เด ้งขึน
้
มาเลย
ซงึ่ ก็เป็ นของบรรดาเมียไอ ส
้ ารวั ตรทั ง้ นั น
้ ทีแ
่ อดผมมากอ
่ นหน า้
สาหรั บความสม ั พันธร์ ะหวา่ งผมกับไอ ส

้ ารวั ตร เราไมไ่ ด ้ต ้องการจะป่ าวประกาศให ้ใครรู ้ ถ า้ ถาม
ถึงจะบอก แตจ่ ะให ้ไปโพสตข์ ้อความวา่ เราคบกันนะ เข า้ ใจนะ แบบนั น ้ ผมไมท ่ า และคิดวา่ คน
อยา่ งไอ ส
้ ารวั ตรคงไมท
่ าด ้วย แตน ่ ค ื สงิ หข์ าวไง กูไมส ่ ามารถพยากรณ์ชวี ต
่ี อ ิ ตัวเองได ้วา่ จะ
เกิด
อะไรขึน
้ เชน่ ตอนนี้
ทีพ
่ ยายามสะกดจิตตัวเองอยูใ่ นใจ...
ิ บ็อกซ ์ ไมง่ น
ไมเ่ อา อยา่ กดไปดูอน ั ้ มึงนอนไมห
่ ลับแน่
มึงอยา่ นะไทน์ อยา่ อยา่ !
ติ๊ ด!
แมง่ กดไปแล ว้ แสรดดดดดด ข ้อความมหาศาลทีไ่ มม
่ ท ี า่ ทีวา่ จะหยุดสง ่ จากบรรดาเพือ ่ นทีม
่ี
เกือบสพ ่ี ันนั น
้ ทาให ้ผมถึงกับกุมขมั บ ไลเ่ ลือ
่ นอา่ นอยูส
่ องสามข ้อความ แตก
่ ร็ ู ้ดีวา่ ทุกข ้อความนั น ้
ล ้วนคุมโทนเป็ นสเี ดียวกันหมด
‘ไทน์คบกับสารวั ตรเหรอ หรื อคบกับน ้องชาย’

‘น ้องไทน์ พีเ่ พิง่ รู ้ TT’
‘ชว ่ ยอั พเดตขา่ วด ้วยนะคะ มีคนอยากรู ว้ า่ คบกับสารวั ตรจริ งหรื อเปลา่ ’
‘เหมือนฝั นสลายเลย ไทน์บอกเป็ นเพือ
่ นกับสารวั ตรมาตลอด เราก็ตงิดๆ นะ แตก
่ ไ็ มค
่ ด
ิ วา่
จะมี
วั นนี .้ ..’
ก็นั่นแหละครั บทา่ นผู ้ชม สงิ่ ทีผ

่ มทาได ้จึงมีแคก
่ ารตอบกลับข ้อความอยา่ งทีค
่ วรจะตอบ
‘555555555555’ อาจเป็ นประโยคทีเ่ ข ้ากับสถานการณ์ได ้ดีทส ่ี ด
ุ
ั
ก็ไมร่ ู ้จะตอบอะไรอะ่ ก็อปวางแมง่ เลยสด
ิ นาที ไอ ้แมนกับเพือ
ไมถ ่ งึ สบ ่ นๆ ก็ได ้พาตัวปั ญหามาทิง้ หน ้าร ้าน เจ ้าของผิวแทนเดินกะเผลก
เข ้ามานั ่ งข ้างๆ ผมโดยไมป่ ริ ปากพู ดอะไรออกมาแม ้แตค
่ าเดียว เพราะงั น ้ ผมเลยต ้องเอย่ ถาม
ด ้วยความเป็ นหว่ ง
“เจ็บเขา่ มากมั ย
้ ได เ้ อายามาป้ ะ”
“โคตรเจ็บเลย”
“ขอดูหน่อย”
“ไปดูทห
่ี ้อง”
๋ วน ้องมึงก็ต ้องไปสง่ อยูด

“เดีย ่ ี สว ่ นกูจะให เ้ พือ
่ นมารั บ ดูตรงนี แ
้ หละ”
“ไมเ่ จ็บหรอก สาออยไปงั น

้ ” อา่ ว...เหีย
้ นี่
คนก็มองกันทั ง้ ร ้าน ต ้องบอกวา่ สารวั ตรกับผู ้กองหน า้ คล ้ายกันมาก พอมานั ่ งอยูโ่ ต๊ะเดียวกันยิง่
ทาให ้ใครหลายๆ คนให ้ความสนใจถึงขนาดแอบหยิบโทรศั พทม ์ อ ื ถือขึน
้ มาถา่ ยรู ปเป็ นระ
ยะ
“แฟนพีน ั พักไอ ้ผู ้กองก็ได ้จุดชนวนความร า้ วฉานขึน

่ ่ารั กดีเนาะ” เงียบได ้สก ้ อีกครั ง้ พีช
่ ายมั น
นี ห
่ ันขวั บจนคอแทบหลุดออกจากบา่ เลย
“กูฝากให ้ดูแล อยา่ ทะลึง่ ”
“ใครกันแน่วะทีท
่ ะลึง่ พีไ่ ทน์...สารวั ตรมั นเคยบอกผมด ว้ ยนะวา่ พีน
่ ่ารั กจนอยากเลน
่ ทา่ ยาก
ด ้วย”
“...!!”
“อยากปลา้ พีใ่ ห ้ขาดใจตายคาอก”
“...”
“มีเป้ าหมายสูงสุดคือปู้ ยป
่ี ย ู้ าให ้ระบมจนลุกไมไ่ หว ระวั งตัวไว ้เถอะ”
“เงียบไปเลยมึงอะ่ ” ไอ ส
้ ารวั ตรตบหัวน ้องชายฉาดใหญ ่ เรี ยกได ้วา่ หนั กหน่วงจนหัวสะบั ดเลย
ก็วา่ ได ้
“อะไรวะ พูดความจริ งก็ผดิ ” ยั งคงมีแคผ

่ มทีเ่ ริ ม
่ ขยั บตัวหา่ งออกมาและมองทั ง้ คูด
่ ้วย
สายตา
เข็ดขยาด ไอ ้ศาลาวั ด ไอ ส
้ าดดดดดดดดดดดดดด ถ ้าตัดเรื อ ่ งหน ้าตาออกไปตระกูลนี แ้ ทบจะไม ่
มีอะไรดีเลยนะ
กล า้ คิดเลวๆ กับกูแบบนี ไ ้ นอะไรของเมิง!

้ ด ้ไงวะ เลนท
่ ่า ยากสนตี
“ถ ้ามึงชอบใครสก ั คนมึงจะเข ้าใจ” ซงึ้ เลยกู แบบน้ าตาจะไหลกับสงิ่ ทีไ่ ด ้ยินจากปากไอ ้

สารวั ตร ถ ้าการรั กกูแล ้วทาให ้มึงกลายเป็ นโรคจิตได ้ขนาดนี้ ก็อยา่ รั กกันเลย กูยอมเฟดตัวออกมา
เองก็ได ้
ั คนจะทาให ้คนเราเปลีย
“ก็ไมอ่ ยากเข ้าใจนั กหรอก กลั ววา่ การชอบใครสก ่ นไปได ้ขนาดนี ”้
“กูไมไ่ ด เ้ ปลีย
่ น กับเพือ
่ นกูกย็ ั งเหมือนเดิม กับรุ น
่ พีห
่ รื อครอบครั วก็เหมือนกั น แตก
่ เู ปลีย
่ นแค่
กับแฟนกู”
“นั ่ นแหละทีเ่ รี ยกวา่ เปลีย ี ความเป็ นตัวตนอยูด

่ น ถึงจะแคค
่ นเดียวมั นก็ยังสูญเสย ่ ”ี
ั วั นมึงจะเข ้าใจ”
“สก
“...”
ี ทุกอยา่ งเพือ
“มึงจะอยากเสย ่ อยูก
่ ับเขา”
“...”
“มึงจะเริ ม
่ พูดมาก มึงจะเริ ม
่ รู จ
้ ักความพยายาม มึงจะกลายเป็ นคนห ัวออ่ นขอความ
่ ยเหลือจากคนอืน
ชว ่ ทุกอยา่ งทีม ่ งึ ไมเ่ คยเป็ นมึงจะเป็ น แตแ
่ ปลกทีก
่ ไ
ู มเ่ คยรู ส ึ อายเลย
้ ก
ทีไ่ ด้ทาอะไรบา้ บอแบบนี ”้
“...”
“แคไ่ ด ้รักก็โคตรคุ ้มแล ้ววา่ มั ย ี งทุ ้มตา่ หันมามองหน า้ ผมด ้วย
้ ?” ท ้ายประโยคเจ ้าของเสย
ใบหน ้าเรี ยบเฉย แตก
่ ลั บทาให ้คนถูกถามหัวใจเต ้นโครมครามขึน ้ มาฉั บพลั น
“ไมร่ ู ้ดิ” ผมตอบออกไป บางเบาจนแทบไมไ่ ด ย้ ิน
“...”
“เมือ ้ มง่ เริ ม

่ กอ
่ นร ักใครก็ ไมเ่ คยคาดหว ังอะ่ แตต
่ อนนี แ ่ จะคิดแลว้ วา่ ม ันอาจจะคุม
้ ”
ั คนไป...
กับการให ้ใจใครสก
ไอ ้สารวั ตรบอกวา่ ผู ้กองก็เหมือนกับมั น ถ ้าได ้สนิ ทจะรู ้วา่ แท ้จริ งแล ้วไมไ่ ด ้เป็ นคนพูดน ้อยขี้
อายอยา่ งทีใ่ ครเห็น ดังนั น
้ การทีม
่ ันสนิ ทกับผมอยา่ งรวดเร็วก็เป็ นเพราะผมเริ ม ่ กลายเป็ นสว ่ นหนึ ง่
ในชวี ต
ิ ของไอ ้สารวั ตรมากกวา่
สว ่ นไอ ผ
้ ู ้กองในสายตาของคนภายนอกนั น ้ เป็ นคนปิ ดกัน
้ ตัวเอง กาแพงสูง และไมม
่ ท ี า่ ที
วา่ จะ
ตกหลุมรั กใครงา่ ยๆ ทีม ่ ันชอบดา่ พีช
่ ายวา่ กากอยา่ งนั น้ อยา่ งนี้ ป๊ อดไมก
่ ล ้าจีบคนทีช
่ อบ เอา
ั
จริ งๆ พอถึงเวลาทีไ่ ด ้ตกหลุมรั กใครสกคนมั นจะเข ้าใจ
ผมคิดวา่ ผู ้กองก็ไมไ่ ด ้ตา่ งจากสารวั ตรเทา่ ไหร่หรอก ตอ่ ให ้กล า้ มาจากไหนก็เถอะ สุดท า้ ยพอ
เจอคนทีช ่ อบจริ งๆ แมง่ ก็ไมก ่ ล ้าเข ้าหาอยูด ่ ี มั นจะกลายเป็ นไอ ้ขีข้ ลาดทาตัวกากตอนอยูก ่ ับเขา
ท ้ายทีส
่ ด
ุ มั นก็ต ้องหวั งพึง่ คนอืน ่ ให ้ตัวเองได ้เข ้าไปเป็ นสว ่ นหนึ ง่ ในชวี ต
่ เพือ ิ
ของใครอีกคนในสก ั
วั น
ึ นี ไ
คิดแล ้วก็ขอซดน้ าซุปแรงๆ ความรู ้สก ้ มเ่ คยเกิดขึน
้ กับผมหรอกครั บเพราะไมใ่ ชค ่ นพูดน
้อยขี้
อาย เลือกเปิ ดโอกาสให ้ตัวเองมาตลอดตอนสมั ยเรี ยนอยูม ้ ชวี ต
่ ัธยมฯ เพราะงั น ิ เลยไมเ่ คยเงียบ
เหงา พอเลิกกับคนหนึ ง่ ก็หาใครอีกคนมาคบได ้อยา่ งงา่ ยดาย ใชระบบเงิ ้ ้
นมากกวา่ ใจ ใช
การเอา
ใจมากกวา่ การทาความเข ้าใจ
มั นเลยยากมากกับการเริ ม ้
่ ต ้นใชใจจริ ั คน เชน
งๆ กับใครสก ่ ...
“หมูกรอบอร่อยเนาะ”
้ นเหอะ อยากกินก็สงั ่ ดิ”

“สนตี
“แยง่ มึงกินอร่อยกวา่ อะ่ กูเอาผั กมาแลก”
“เศษกะเพรากระทอ่ นกระแทน
่ กูไมแ
่ ดก!!”
“อร่อย อยากแชร์” ตัง้ แตค ่ บกับมันมาบอกเลยวา่ ผมเกลียดคาวา่ ‘แชร์’ จากปากของไอ ้

สารวั ตรมาก ตอนเจอของอร่อยแล ้วหามาให ้กินอะ่ โคตรมีความสุข แตต ่ อนของกินรสชาติเหีย ้ ๆ
แล ว้ เอามาให ้ลองด ้วยกันนี ส ิ อ
่ ก ู ยากจะร ้องไห ้
มีวน
ั นึ งไปเดินถนนคนเดินด ว้ ยกัน ไอ ้สารวั ตรมั นก็ป๋าไงซอ ้ื หนอนทอดมาให ้กูลองแดก มั น
บอกถ ้าเหีย ้
้ ไปด ้วยกัน ตอนนี ร้ ู ้ซงึ ดีเลยครั บ เห็นหนอนทีไ่ หนกูจะอ ้วกใสห
้ เราก็จะเหีย
่ น า้ แมง่ ทุก
ที มีแฟนอยา่ งนี อ ้ ยา่ มีครั บประสาทจะกิน นี ก ่ ็เพิง่ ปรั บตัวได ้
“วั นนี ไ ื หอสมุดด ้วยกันมั ย

้ ปอา่ นหนั งสอ ้ ” คนตรงหน ้าเอย่ ชวน
“ไมต
่ วิ กับเพือ
่ นเหรอ”
“ก็ตวิ แหละ อยากให ้มึงไปด ้วยไง”
“กูไปกับเพือ
่ น”
“เดีย
๋ วไปนั ่ งด ้วย” ผมหรี ต ้ ้คา้ ไปเกือบสองอาทิตย ์ นี เ่ พิง่ ได ้
่ ามองอยา่ งปลงตก เป็ นไอ เ้ ป๋ ใชไม
ฤกษ์ทงิ้ ไม ้ไปเมือ
่ สามวั นกอ
่ นเอง เดินสะดวกแล ว้ กร่างครั บ กอ ่ นหน ้านั น ้ เดินกะเผลกจะเป็ นจะ
ตาย เพือ ๊
ื เตะบอลกันสนุ ก มีเอาสตั ดใหม ม
่ าอวดด ้วยนะ
่ นมั นก็อา่ นหนั งสอ
้ ารวั ตรก็อวดชางดาวคู
้ ่ี มม
่ ั นสง่ มาให จ้ ากกรุ งเทพฯ ไมพ
่ อยั งซอ
ใ่ หมท
่ แ
้ื มาฝากกูอก ี คู ่
่
ด ้วย น้ าตาจะไหลแมบ
่ อกเป็ นรองเท ้าคูใ่ สแล ้วน่ารั กดี นี ค ้
่ รู ่ ักชางดาวเหรอครั บแม่ หนั กอ
ยา่ งกับ
ิ
เอาหินสบตันมาถว่ งตีน เดินทีตต ี ับๆ ไปถึงหน ้าแข ง้ มีดอ ี ยูอ ่ ยา่ งเดียวคือไมค
่ อ ่ ยลืน ่ ยึดพืน
้ ดีจน
้
ก ้าวแทบไมอ่ อก ปกติเดินไปกินข ้าวหน ้าหอใชเวลาสามนาที เดีย ๋ วนี ป
้ า
ไปเกือบสบ ิ นาทีเพราะ
้
ชางดาวคู เ่ ดียว
“สองทุม
่ ครึ ง่ เดีย
๋ วมารั บนะ อาบน้ าให ้เรี ยบร ้อย”
“รู ้แล ้วน่า บอกตัวเองเถอะ”
้ื กันหนาวมาด ้วย แอร์มันเย็น”

“เอาเสอ
“อืมไง”
“แอบเอาแซนดว์ ช
ิ มาด ้วยก็ดเี ผือ
่ หิว”
“สงั ่ ๆ”
“มีทน
ู ่ามั ย
้ ”
“มี”
“งั น
้ เอาแซนดว์ ช
ิ หมูหยอง” มึงจะถามหาทูน่าทาฆวยไร...
“อยากฟั งเพลงอะไรมั ย
้ เดีย ่ อ
๋ วโหลดใสม ื ถือให ้”
“เอาของสครั บ”
“มีครบหมดแล ว้ ”
“ของวงอะไรก็เอามา”
“ฟั งไมร่ ู ้เรื อ

่ งนะ”
“ก็พยายามจะเขา้ ใจนี ไ่ ง”
“ถ ้าเอากีตาร์ไปได ้กค
็ งดี”
“นี ส ื หรื อเตรี ยมเดบิวตเ์ ป็ นศล

่ รุ ปมึงจะไปติวหนั งสอ ิ ปิ นหน ้าใหม”
่ ไอ ้สารวั ตรมองผมอยา่ งเอา
เรื อ
่ ง กอ
่ นจะเอือ้ มมือมายีหัวผมแรงๆ จนยุง่ เหยิงไปหมด สด ั นี ก
่ วนตีนชบ ิ หาย
เราใช้ เวลากินไมน่ านนั ก กอ่ นจะแยกย้ ายกลั บห้ องใครห้ องมั น เตรี ยมจั ดกระเป๋ า อาบน ้าแตง่ ตัว ผมก็เสื ้อยืดกางเกงสาม
สว่ น มีรองเท้ าช้ างดาวคูใ่ จใสไ่ ปชิลๆ ตามประสา พออยูเ่ ชียงใหมน่ านๆ มั นจะเริ่ มปรั บตัวได้ ครั บวา่ มึงไมค
่ วรเยอะ มึงควร
น้ อยๆ แบบมินิมอล
่ นเวลาที่นดั เพราะหาเรื่ องจะมานอนเลน

พอสองทุม่ ไอ้ สารวั ตรก็มากอ ่ ห้ องผม วั นนี ้มันใสเ่ สื ้อบอลสีน า้ เงิน กางเกงบอลสี
เดียวกัน มีรองเท้ าช้ างดาวลูกรั กมั นอีกคูถ่ ือวา่ ครบแล้ วพร้ อมออกเดินทาง เสบียงก็มีพร้ อมเสร็ จสรรพทั งน
้ ้าและของกิน
ปกติหอสมุดไมใ่ ห้ เอาอะไรเข้ าไปกินไงครั บ แตไ่ อ้ นี่ มนั แอดวานซ์ มั นแอบกิน ชวนผมทาเลวด้ วยนะไมไ่ ด้ เลวไปคนเดียว
มั นบอกกลั วผมหิวจนไมม
่ ีสมาธิอา่ นหนั งสือ แตส
่ ารวั ตรครั บ กูกลั ววา่ ตัวเองจะกินจนไมม
่ ีสมาธิอา่ นหนั งสือมากกวา่ หา่
นี่ ...
“สอบเสร็ จกลั บบ้ านมั ย้ ” ผมถามตอนทีเ่ ราอยูใ่ นรถ พร้ อมกับเปิ ดเพลงคลอเบาๆ ไปตลอดทาง
“กลั บ สั กอาทิตยห
์ นึ ง่ ต้ องรี บกลั บมาซ้ อมวงประกวดตอ่ ”
“อืม” ผมก็พยั กหน้ าเข้ าใจ
“กลั บด้ วยกันมั ย้ แมบ

่ น
่ คิดถึงมึง ไอ้ ผ้ กู องก็ด้วย” ได้ ยินชื่อหลั งแล้ วมุมปากถึงกับกระตุก อยา่ เลย...อยา่ ปลอ่ ยให้
ผมเลือก
เลย
“กลั บด้ วยกันได้ แตล่ งแอร์ พอร์ ตแล้ วแยกย้ ายเลย”
“ไมพ
่ ากูไปแนะนาให้ ครอบครั วมึงรู้ จกั เหรอ”
“ยั งอะ่ กูยงั ไมพ

่ ร้ อม กลั วรั บไมไ่ ด้ ” ไอ้ สารวั ตรเงียบไปอึดใจหนึ ง ่ กอ
่ นจะเอย่ ถามตอ่
“รั บไมไ่ ด้ ที่มงึ ชอบผูช้ าย?”
“เปล่ า กูรับไม่ ได้ ถา้ เขาจะเกลียดมึงต่ างหาก”
“อะไรจะเกิดมั นก็ตอ
้ งเกิดควายน้ อย เขาต้ องเข้ าใจวา่ มึงมีความสุขกับอะไร”
“แตท
่ กุ วั นนี ้กูอยูก่ บ
ั มึงก็ไมไ่ ด้ มคี วามสุขนะ กูปวดหัว”
“เอ้ าสั ด”
“เอ้ าเหี ย้ ”
“เอ้ าแฟนครั บมึงสู เ้ หรอ”
“เอ้ าไอ้ นี่ สกั ทีมยั ้ ”
“ขอหลายๆ ทีกไ็ ด้ เต็มที่เลย”
“ไอ้ สารวั ตร ไอ้ ทะลึง่ ” ก็อยา่ งนี ้ทุกที ตอนกูกาลั งเครี ยดพาให้ ตบะแตกตลอด จริ งๆ ผมก็ไมเ่ คยซีเรี ยสอะไรหรอก แมผ ่ ม
เป็ นคนเปิ ดกว้ างเคยพูดแง้ มๆ ไปแล้ ววา่ มีแฟนไมเ่ หมือนคนอื่นแมก ่ ไ็ มว่ า่ อะไร พอ่ ก็ไมใ่ ชค
่ นใหญค
่ นโตแบบมียศตาแหน่ง
ค ้าคอเหมือนพอ ่ ่ีเครี ยดก็มีอยูแ่ คค
่ ไอ้ สารวั ตรมั น แตท ่ นเดียว อืม…
คนที่คณ
ุ รู้ วา่ ใคร
หอสมุดในชว่ งสอบมั กเปิ ด 24 ชั ว ่ โมงและก็เต็มไปด้ วยผูค ้ นจานวนมาก หลายคนก็หนั มามองผมกับไอ้ สารวั ตรแล้ วก็หนั
ไปซุบซิบนิ นทากันสนุ ก อยา่ งที่ร้ ูๆ เราไมไ่ ด้ ป่าวประกาศกับใครวา่ คบกั น แตส
่ ว ่ นมากก็คงรู้ อยูแ่ ล้ วจากขา่ วลือและการ
กระทาตา่ งๆ มากมาย
ผมไมใ่ ชค ่ นติดแฟน ผมพูดได้ เลยวา่ ไมไ่ ด้ ติด ไอ้ สารวั ตรเองก็เหมือนกัน เราใช้ เวลาอยูด่ ้ วยกันบ้ าง จา่ ยเวลาไปกับการกิน
ข้ าวในบางมื ้อ ดูหนั ง เดินเลน ่ สว่ นที่เหลือก็จะให้ กบั เพื่อนกลุม่ ใครกลุม่ มั น ไอ้ สารวั ตรมีเวลาไปเตะบอล นั ง่ เลน่ เกมกับ
เพื่อน หรื อไปสั งสรรคอ์ ะไรตา่ งๆ นานาของมั น สว่ นผมก็อยูก่ บั แก๊ งพระเอก ไมม ่ ีอะไรเปลีย ่ นไปจากแตก่ ่อนมากนั กซึง่ ผม
คิดวา่ มั นดีท่ีสดุ แล้ ว
แตเ่ วลากินเหล้ าอยา่ ให้ พดู นะ กูตามคุมตลอด ก็ร้ ูๆ กันอยูว ่ า่ ตอนไอ้ สารวั ตรเมามั นเลอะเทอะผมถึงปลอ่ ยไมไ่ ด้
“เพื่อนมายั ง” คนผิวแทนถามขึ ้นหลั งจากเรากดคียก์ าร์ ดเข้ ามาด้ านในหอสมุดแล้ ว
“ยั ง ไอ้ โอมไลน์มาบอกวา่ กาลั งอาบน ้าเดี๋ยวตามมา เพื่อนมึงละ่ ”
“กินข้ าวอยู ่ ให้ จองโต๊ ะไว้ กอ

่ น”
เราไมไ่ ด้ จองห้ องติวสว่ นตัวเอาไว้ เลยต้ องหาที่นงั ่ สาธารณะแทน เมื่อเดินวนหอสมุดไปสั กพักก็เจอที่นงั ่ พอสาหรั บหลาย
คนอยูต่ รงชั นสาม
้ โอ้ โหแอร์ ตกตรงหัวกูพอดีเลย
ผมทิ ง้ ตัวลงนั ง่ เก้ าอี ้มุมสุด โดยมีไอ้ สารวั ตรนั ง่ ข้ างๆ มือหนาวางกระเป๋ าของมั นไว้ บนโต๊ ะพร้ อมกับรื อ้ ค้ นชีทเรี ยนจน
หัว
หมุน ปากกาก็มีอยูแ่ คส ่ องสี น ้าเงินกับแดง ดินสออีกแทง่ ไมม ์ ลั เลอร์ ฟลู เซตอะไรอยา่ งคนอื่น ไอ้ นี่ มนั ขี ้
่ ีหรอกครั บมายดค
เกียจพก ยุง่ ยากปวดหัว
วั นกอ
่ นซื ้อให้ กลอ่ งหนึ ง่ มีสบิ สองสี คิดดูมีแคส
่ บิ สองสีมนั ยั งใช้ แคส
่ ดี าแทง่ เดียวเลย แตก
่ เ็ ห็นมั นเรี ยนได้ ดีตลอด สรุ ปสี
ไมไ่ ด้ ชว่ ยเรื่ องความจาของไอ้ สารวั ตรเลยให้ ตาย
“จั นทร์ หน้ าสอบอะไร” มั นถาม

“อิ๊ง กับวิชาคณะ”
“แล้ วเอาเสื ้อกั นหนาวมามั ย้ ”
“เออลืมวะ่ ”
“หนาวตายไปเลยมึงอะ่ ” เหี ย้ นี่ ไมเ่ คยหวานกับกูเลยอะ่ เคยเป็ นยั งไงก็เป็ นอยา่ งนั น้ มาครั บ มาเผชิญชะตากรรมปี นยอด
์ ว้ ยกันเถอะ แอร์ ที่น่ี ไมย่ ิง่ เคยปรานี หนั งกาพร้ ามนุ ษยห
เขาเอเวอร์ เรสตด ์ ลอ่ ๆ อยา่ งกูซะด้ วย
“ก็คนมั นลืม”
“กูย ้าแล้ ว กอ
่ นออกมาก็ย า้ ”
“ไมไ่ ด้ ยิน”
“มั วแตเ่ ลน
่ มือถือ”
“ก็มีคนแท็กรู ปมึงกับกูในไอจี อีกแล้ วอะ่ กูกต

็ อ
้ งเสือกดิ”
“สนใจคนอื่นทาไม”
“ไมไ่ ด้ สนใจคนอื่น ก็สนใจหน้ าตัวเองในรู ปที่เขาถา่ ยมาเนี ย ่ ” ตัวจริ งหลอ่ กวา่ ในรู ปเย้ อออ
“เถียงกูดีนะมึง สอบเสร็ จแมง่ จะจั ดให้ ลม

้ ทั งยื
้ นเลย”
“มึงนี่ ...” พูดไปพูดมาก็วกเข้ าเรื่ องกามๆ ของมั นตลอด เออไมเ่ คยจะรอดหรอกครั บ เผลอๆ หน่อยคนไมม
่ ี มน
ั บดปากบด
ลิ ้นผมจนเปลี ย้ เป็ นผั ก ทั งเอาแต่
้ ่ นนะเนี่ ย มีหลายครั ง้ ที่ผมอยากเป็ นผูน
ใจ ซาดิสม ์ ขนาดไมเ่ คยมีแฟนมากอ ้ าสุดท้
ายมั นก็
ชิงนาหน้ าผมไปตลอด หมายถึงจูบนะไมใ่ ชอ่ ยา่ งอื่น
“มึง กูขอกุญแจรถหน่อย แมง่ เสือกลืมหนั งสือไว้ ในรถ” พอมานั ง่ รื อ้ ดูถงึ รู้ วา่ ไมไ่ ด้ ยดั ใสก
่ ระเป๋ าตอนเดินเข้ ามา
“เดีย ๋ วลงไปเอาให้ ”
“อยูต
่ รงคอนโซลนะเว้ ย”
“อืม” ร่ างสูงคว้ ากุญแจทีว ่ างอยูบ

่ นโต๊ ะแล้ วผละออกไป ผมเลยนั ง่ รออีกฝ่ ายโดยการหยิบชีทเรี ยนที่เคยจด
ในคาบ
เลกเชอร์ ขึ ้นมาทบทวนไปพลางๆ สั กพักก็มใี ครคนหนึ ง่ เดินเข้ ามา
“ไปเร็ วจั งวะ...” ถึงกับชะงั กไปชั ว ่ ครู ่ เมื่อคนทีย ่ ืนอยูต
่ รงหน้ าไมใ่ ชไ่ อ้ สารวั ตรอยา่ งทีค่ ิด
“หวั ดดีครั บน้ องไทน์”
“พี่มิล” ผมเผลอพึมพาออกมาเมื่อเห็นรุ ่ นพี่สถาปั ตยก์ บ

ั เพื่อนของมั นยืนอยูต่ รงหน้ า นี่ ขนแก๊ ง
วิศวะที่เคยเป็ นอริ กบั พวก
สิงหข์ าวมาด้ วย อยา่ นะเว้ ย อยา่ ริ อาจมาเปิ ดกายกรรมที่หอสมุด
“เฮ้ ยพวกมึงไปนั ง่ กอ
่ นเลย กูขอคุยกับมั นแป๊ บ” สิ ้นสุดประโยคนั นร่
้ างสูงก็ทิ ง้ ตัวลงนั ง่ ฝั่ งตรง
ข้ ามกับผม พร้ อมกับจ้ อง
มองด้ วยรอยยิ ้มที่ไมค
่ อ่ ยเป็ นมิตรเทา่ ไหร่
“พีม
่ ีอะไร”
“จะถามวา่ มากับใคร”
“เพื่อน”
“สนใจไปนั ง่ ด้ วยกันมั ย้ ”
“ไมล่ ะ่ ขอบคุณ”
“หนาวเหรอ ขนแขนลุกเชียว”
“เปลา่ พี่มีธุระอะไรอีกมั ยผมจะอ่

้ านหนั งสือแล้ ว และเดี๋ยวเพื่อนก็จะมาอีก”
“งั นกู
้ ขอนั ง่ อยูต่ รงนี ้จนกวา่ เพื่อนมึงจะมาแล้ วกันนะ” ดื ้อด้ านชิบหาย ไลก ่ ย็ งั ไมย่ อมไปอีก ผมรู้ วา่ พี่มิลมั นไมไ่ ด้ อะไรกับ
ผมหรอก แตโ่ ชคร้ ายเทา่ นั นที
้ ่ผมเสือกเป็ นแฟนไอ้ สารวั ตรมั นก็เลยเกิดสงครามประสาทขึ ้น
“ไมเ่ ป็ นไรพี่ ผมนั ง่ เองได้ ”
“โอเคมึงอาจต้ องการสมาธินะ งั นกู

้ ไปกอ ่ น” ไอ้ ไปของมั นน่ะไมไ่ ด้ ไกลเลยครั บ โต๊ ะข้ างหลั งกูเนี่ ย แถมกอ
่ นไปมั น
ยั งทิ ้ง
์ ่ีพาดอยูบ่ นบา่ กอ
มรดกตกทอดเป็ นเสื ้อช็อปสถาปั ตยท ่ นหน้ ามาคลุมหัวผมอีก
“เห็นหนาวก็คลุมได้ อุน
่ อยู”่
ละมุนมากสาดดดดดดดด ดูละครเยอะเหรอ ช็อปตัวแคน ่ ี ้เอาหา่ อะไรมาอุน่ วะ แตค ่ นั ที่ผมจะ

่ นจะซวยชว่ ยไมไ่ ด้ ยั งไมท
ขยาเสื ้อคืนเจ้ าของ สารร่างเขื่องๆ ของมนุ ษยห
์ น้ าตายก็โผลเ่ ข้ ามา
ตอนมั นเห็นช็อปที่คลุมอยูบ่ นหัวผมนะ หน้ างี ้ถมึงทึงเชียว รี บเดินจ ้าๆ เข้ ามาทิ ้งตัวลงนั ง่ เคียงข้ างพร้ อมกับเอย่ ถามด้ วย
น า้ เสียงเจือขุน่ เล็กน้ อย
“เสื ้อใคร”
ชิบหายแล้ วพอ่ กูเอาจริ ง!!
SARAWATLISM SOLO
ลงไปเอาสมุดในรถไมถ ่ งึ สิบนาทีงานก็เข้ าเต็มที่ ตอนเดินผา่ นมุมหนั งสือหมวดวิทยานิ พนธม ์ าก็คลั บคล้ ายคลั บคลาวา่
เห็นใครสั กคนนั ง่ คุยกับไอ้ ไทน์ พอเดินมาใกล้ ถึงได้ เห็นเต็มตาวา่ มีรุ่นพี่ท่ีเป็ นอริ กนั นั ง่ อยูด่ ้ านหลั งโต๊ ะผม แตท
่ ่ีเจ็บใจคือมั น
ยั งมีหน้ าเอาเสื ้อตัวเองมาให้ แฟนคนอื่นคลุม แมง่ จะหยามกันเกินไปแล้ วสั ด
“ระ...รุ ่ นพี่สถาปั ตย”

์
“คนไหน”
“พี่มิล”
“เอาของมั นมาทาไม”
“กูเปลา่ ...” ไมร่ อให้ คนตรงหน้ าพูดจบประโยค ผมก็คว้ าช็อปสีเทามาจากมือไอ้ ไทน์แล้ วโยนเสื ้อคลุมแขนยาวสีกรมของ
ตัวเองไปให้ อยา่ งไววอ่ ง กอ่ นจะลุกพรวดพราดออกจากโต๊ ะเดินไปหารุ ่ นพี่ท่ีนงั ่ อยูด่ ้ านหลั ง วางเสื ้อช็อปไว้ ตรงหน้ าเจ้ าของ
โดยไมพ ่ ดู อะไรแม้ แตค ่ าเดียว
ผมไมอ่ ยากมีเรื่ องตอนนี ้ และหอสมุดก็ไมใ่ ชส

่ ถานที่สาหรั บตอ่ ยตีดว้ ย
“แฟนมึงหนาว ก็เลยเอาเสื ้อให้ ยืม คงไมผ
่ ิดอะไรใชม
่ ยวะ
ั ้ ” อีกฝ่ ายเป็ นคนเริ่ มต้ นบทสนทนากอ
่ น
ผมจึงไมส
่ ามารถเลีย ่ ง
ได้
“ผมเอาเสื ้อมาให้ มน
ั แล้ ว ไมร่ บกวนพี่หรอก”
“ก็ดี ดูแลแฟนมึงด้ วยคนจ้ องจะงาบเยอะ”
“ที่เยอะๆ นี่ คนอื่นหรื อพี่วะ” ผมถามอยา่ งหาเรื่ อง เกลียดสายตามั น เกลียดทุกอยา่ งที่เป็ นมั นตังแต่
้ ร้ ูวา่ แมง่ มายุง่ กั บไอ้

ไทน์แล้ ว แถมเพื่อนมั นยั งตอ่ ยไอ้ ตวั วุน่ วายจนเจ็บอีก
“ใจเย็นดิ เคลียร์ กน
ั แบบลูกผูช้ าย จบกันแบบลูกผูช้ าย”
“มั นไมล่ กู ผูช้ ายตังแต่

้ มงึ รุ มซ้ อมกูแล้ วสั ด”
“เอ้ าเหี ย้ นี !่ ” รุ ่ นพี่ในโต๊ ะคนหนึ ง่ ลุกขึ ้นตะคอกเสียงดั งจนคนโดยรอบหันมามองเป็ นตาเดียว กอ ่ นไอ้ ไทน์จะเดินเข้ ามารั ง้
ข้ อมือของผมให้ กลั บไปนั ง่ ที่โต๊ ะตามเดิม ยอมรั บเลยวา่ หงุดหงิด ถ้ ามั นไมม ่ ายุง่ กับไอ้ ไทน์ผมจะไมเ่ ป็ นขนาดนี เ้ ลย
“มึงอยา่ ใจร้ อน”
“มั นทาอะไรมึงอีกมั ยนอกจากเอาเสื

้ ้อมาให้ ”
“ไม่ อยา่ คิดมาก” ไอ้ ไทน์บีบมือผมไปมา รอจนอารมณ์เย็นลงสั กพักเพื่อนในกลุม

่ กับก๊ วนแก๊
งไอ้ ไทน์กม ็ ารวมตัวกันพร้ อม
หน้ า นั ง่ ติวนั ง่ อา่ นหนั งสือกันเงียบๆ จะมีดงั บ้ างเป็ นบางครั ง้ เพราะจานวนคนไมใ่ ชน ่ ่ีออกหน้ าออกตาสุดเห็นจะ
่ ้ อยๆ แตท
เป็ นไอ้ แมนที่ใช้ ตีนสะกิดผมไมห ่ ยุด หลั งจากเห็นรั งสีอามหิตจากโต๊ ะด้ านหลั ง
่ อยา่ งไอ้ แมนก็แผลงฤทธิ์ด้วยการโพลง่

ประโยคชวนกวน
“ราคาญโว้ ยยยยยยย ไมม
่ ีสมาธิเลยวะ่ ” สั กพักหัวโจกของกลุม
ตีนขึ ้น
“คนมั นโงอ่ า่ นยั งไงก็ไมเ่ ข้ าหัวหรอกมึง อา่ นไปก็เสียเวลา!” แล้ วเราก็ได้ รั บการตอบกลั บอยา่ งอบอุน
่ จากอีกฝ่ ายจริ งๆ
“ไอ้ บอสมึงพูดแบบนี ้มันน่าฟาดปากด้ วยสั นหนั งสือนะครั บ หุบปากไป!!”
“ทาไมกูหลอนวะ ไอ้ ยินเหมือนเสียงหมาเหา่ หมาหอนแถวนี ”้
“อะไรนะไอ้ วตั ร เจอรุ ่ นพี่หน้ าเหมือนหมาในมอเหรอวะ”
“...”
“เหยยยยย มีรุ่นพี่แบบนี ้กูเสียใจอะ่ เสียชาติเกิดเนาะ”
“มึงจะเอายั งไง!!”
“นิ สต
ิ คะ! ถ้ าจะเสียงดังรบกวนคนอื่นเชิญออกไปด้ านนอกเลยคะ่ ”
เสียงตบโต๊ ะดังขึ ้นฉาดใหญพ ่ ร้ อมกับพลั งอานาจอั นทาลายล้ างจากบรรณารั กษ์ ที่อยูไ่ มใ่ กล้ ไมไ่ กล กลุม่ รุ่ นพี่วศ
ิ วะกับส
ถาปั ตยก์ ลุม่ ใหญท่ ่ีลกุ ขึ ้นพรึ บพรั บก็จาต้ องนั ง่ ลงอยา่ งสงบเสงี่ยม จะมีกแ
็ ตเ่ พื่อนผมเทา่ นั นที
้ ่มนั ดูจะมีความสุขกวา่ ใคร

เพื่อนโดยเฉพาะไอ้ แมน
“กูเจง๋ ” มั นบอกพลางยั กคิ ้ว
“เดีย ๋ วก็โดนไลอ่ อกหอสมุดหรอก”
“คิดวา่ กูจะกลั วเหรอ พี่คณะกูกไ็ มใ่ ช่ แล้ วนี่ ไอ้ ไทน์เป็ นหา่ อะไร เบะปากอยา่ งกับจะร้ องไห้ ” พอผมหันไปมองหน้ าคนที่ถกู
พาดพิงเทา่ นั นแหละ
้ น า้ ตาคลอเลยสั ด
“เป็ นอะไร” ผมถามพลางลูบหัวมั นเบาๆ
“กลั วมึงตอ่ ยกัน กลั วหน้ าตัวเองแหก...”
โลง่ เลยสมองกู ทุกอยา่ งที่เป็ นหว่ งไมเ่ กี่ยวกับผมทั งสิ

้ ้น หว่ งหน้ าตัวเองล้ วนๆ
่ อ่ ยหรอก นี่ หอสมุด ตังใจอ่

“ไมต
้ านหนั งสือ”
“เออ”
“ฟั งเพลงไปด้ วยมั ย้ ” มั นก็พยั กหน้ า สั งเกตชว่ งหลั งๆ เวลาที่ไอ้ ไทน์ฟังเพลงพร้ อมกับอา่ นหนั งสือมั นดูมีสมาธิกวา่ ทุกครั ง้
สว่ นหนึ ง่ เพราะไมไ่ ด้ สนใจคนรอบข้ างด้ วย เลยไมต ่ อ้ งเสียเวลามาฟั งเพื่อนในกลุม่ พลา่ มเรื่ องไร้ สาระ
ผมก็หยิบหูฟังที่มว้ นกันขยุกขยุยออกมาจากกระเป๋ า เลือกเพลงในเพลยล์ สิ ตจ์ ากมือถือของตัวเองแล้ วปลอ่ ยให้ เจ้ าตัวได้

ใช้ เวลาอยูก่ บั มั น
“เอาสครั บ”
“เลือกให้ นี่ ไง”
่ นจะหยิบดินสอไปขีดเขียนชีทเรี ยนของตัวเองตอ่ เพื่อนผมกับกลุม่ พระเอกมั น

ไอ้ ไทน์กร็ ั บมือถือผมไปวางข้ างแขนมั น กอ
่ เ็ รื่ องสาว การ์ ตนู หนั งโป๊ แล้ วก็สงั สรรคห
ก็นงั ่ เลา่ กันสนุ ก สว่ นใหญก ์ ลั งสอบเสร็ จนั น่ แหละ
“สอบเสร็ จไปฉลองปิ ดเทอมแรกกัน” ไอ้ เผือกเริ่ มประเด็น หลั งจากนั นทุ

้ กคนก็ละสายตาจากตัว
หนั งสืออีกครั ง้ เรื่ องไร้
สาระนี่ มงึ สนใจกันจริ ง
“นี่ ไหนๆ” ไอ้ บิ๊กทาหน้ าระรื่ น
“ทา่ ช้ างมั ย้ ”
“ไมเ่ อาคนเยอะ ร้ านเหล้ าเฮียตีเ๋ ถอะเราสนิ ทกัน” กูกเ็ ห็นมึงสนิ ทกับทุกร้ าน...
“เผื่อไอ้ ไทน์เมา มึงก็จด

ั เลยวั ตร” ไอ้ แมนเตะขาผมพร้ อมทาสายตากรุ้ มกริ่ ม ไอ้ นี่ มนั กวนตีน เห็นแฟนกูฟัง
เพลงหน่อยพูด
ใหญเ่ ลยวะ่
“เหี ย้ ไร”
“พาไปสง่ หอ โดว่ ววววววว คิดลึกอั ลไลว้ า”
“ไมไ่ ด้ คิดลึก แตห

่ น้ ามึงไปไกลละ”
“เหรอ หน้ ากูมน

ั บอกวา่ ไงอะ่ ”
“...”
“ตับ ตับ ตับ ตับ ตับ ตับ!”
“ฮิ ้วววววววววววว”
พูดทีเพื่อนร่วมโต๊ ะก็เฮขึ ้นมาอยา่ งถูกอกถูกใจ จนเผลอถูกอาจารยต

์ กั เตือนเป็ นรอบที่สอง ไอ้ ไทน์กท็ าหน้ าโงๆ่ เงยมา
ขึ ้นมามองผมเหมือนถามวา่ เกิดอะไรขึ ้น กระทั ง่ ไอ้ แมนเป็ นฝ่ ายสะกิดไหลม ่ นั เบาๆ แล้ วพูดย ้าๆ คาเดิม
“ไทน์ ตับน่ะ ตับ ตับ ตับ ตับ เข้ าใจมั ย้ ”
“อะไรนะ เอาใหมด
่ ”ิ สงสั ยจะฟั งไมช่ ด
ั คราวนี ้มันเลยดึงหูฟังออกจากหูแล้ วสนใจแตค
่ าพูดขอไอ้ แมน
“กูพด
ู ถึงกับข้ าว ถามวา่ อร่อยมั ย้ ”
“ออ๋ ข้ าวเย็นก็อร่ อยดี” พูดจบก็ยดั หูฟังตอ่ คือมั นดูออ่ นตอ่ โลกไปเลยเมื่อได้ อยูใ่ นกลุม
่ ผม แถมเพื่อนมั นเองก็ยงั ดูเห็นดี

เห็นงามเข้ ากันเป็ นปี่ เป็ นขลุย ่ อีก จั งไรไอ้ พวกหา่ ...
่ มก็ดใี จนะที่มีพวกมั นเป็ นเพื่อน ไมอ่ ยา่ งนั นก็

แตผ
้ คิดไมอ่ อกเหมือนกันวา่ ตัวเองจะอยูส ่ ว ่ นไหนของชีวติ
ไอ้ ไทน์...
ตอนที่ได้ กลั บมาเจอกันอีกครั ง้ ...
‘ไอแ ้ มน กูเจอเขาแลว้ กูเจอแลว้ โวย้ !’

‘เขาก็อยูบ ้ ีมดิ มึงน่าจะเห็นมานานแลว้ นะ เอ๊ะหรื อบนหัวไอ้บ๊ก
่ นหัวไอท ิ วะ’
‘ไมใ่ ช่ กูหมายถึงคนนั น้ เวย้ คนในฝั นกูตา่ งหาก’
‘เหยดดดดดดดดด ไปเจอที ไ่ หน’
‘ที ต
่ ึกคณะ แตก ่ ูเผลอหลุดปากวา่ จะจูบเขาใหล
้ ม้ วะ่ ทาไงดี’
‘ไอโ้ งร่ ี บแสดงตัวตนทาไมวะ แตไ่ มเ่ ป็ นไรเดี ย ๋ วกูชว่ ยเอง’
ตอนที่ได้ ร้ จู กั ชื่อเป็ นครั ง้ แรก...
‘กูรู้แลว้ นะวา่ คนนั น้ ชื ่ออะไร’

‘จริ งดิ เกง่ นี ห่ วา่ หายั งไงให้ได้วะเนี ย ่ ’
‘เขาสง่ เมล์ มา ชื ่อไทน์ โคตรน่ารั กไอส ้ ดั ไอเ้ หี ย้ กูตายแน่ๆ ไทน์...ไทน์...ไทน์...’
‘มึ งพิ มพไ์ มเ่ กง่ เดี ย ๋ วกูจดั การใหเ้ อง’
ไอแ
้ มนฉกมื อถือของผมไปพิ มพ ์ แลว้ หลั งจากนั น้ ผมก็ไดอ ้ า่ นขอ ้ ความเชิ งจิ กกัดทีส ่ ่งกลั บไปใหอ ึ
้ ีกฝ่ ายดว้ ยความรู้ สก
เหมื อนใจกาลั งสลาย มื อไมส ้ นั ่ ไมห่ ยุ ดและไม มี ท
่ ่ ่า ที ว า จะหยุ ด ด ว
้ ย
‘ไอเ้ ชี ย่ พัง! พังหมด!’
ตอนที่มีโทรศั พทม
์ ือถือของอีกฝ่ ายมาเก็บไว้ ...
‘มี มือถื อมั นก็ดีดิ เสือกเลย’

‘จะดี เหรอวะ’
‘ดี ดี้ จารหัสได้มยั ้ ’
‘ได้ ก็มองอยู’่
‘แหลม ่ เลน
่ แผนออ่ ยเลยสั ด’
และคาแนะนาของไอท ึ อยากกิ นสารวั ตร’ ขึ้น
้ ีมก็ทาให้เกิ ดสเตตัส ‘คนอะไรทาไมอร่ อย – รู้สก
ตอนที่ไอ้ ไทน์สมั ครเข้ าชมรมกีตาร์ ไมไ่ ด้ ...
‘พีด
่ ิ ม ผมรบกวนอะไรหน่อยได้มยั ้ ครั บ’
‘มี ไร’
‘พีร่ บ
ั สมาชิ กเพิ่ มอีกคนจะได้มยั ้ ’
‘มั นเป็ นใครละ่ เลน ่ เกง่ ถึงขนาดตอ้ งใหเ้ ขา้ เลยเหรอ’
‘เปลา่ ครั บ มั นเลน่ กี ตาร์ ไมเ่ ป็ น’
‘แลว้ จะรั บเขา้ มาทาไม สมาชิ กเรามี พอแลว้ ไอว้ ตั ร’
‘พี.่ ..มั นเป็ นคนที ผ
่ มชอบ พีช่ ่วยผมที ’
‘มึ งมี คนทีช่ อบด้วยเหรอ ไอเ้ หีย้ ผีเขา้ แน่ๆ พามั นมาให้กูเจอดิ ’
‘ครั บ เดีย ๋ วผมรี บพามาเลย พีช่ ว่ ยทาเป็ นไมร่ ู้ วา่ เราคุยกันเรื ่องนี ม
้ ากอ
่ นด้วยนะ’
‘ฮะ!’
‘ขอบคุณครั บ’
ตอนที่ตอ
้ งบากหน้ าไปขอความชว่ ยเหลือซ ้าซาก...
‘ไอไ้ ทน์มาขอให้ผมจี บ เพราะมี คนตามตื อ้ มั นอยู’

่
‘ใครวะ’
‘เมี ยพี’่
‘สั ด! มึงคงอยากตายมาสิ นะอีนดุ เมี ย แรดออลไทม ์ ขนาดนี เ้ ดี ย ๋ วมึ งเจอกู!’
ตอนที่ได้ เลน
่ โซเชียลครั ง้ แรก...
‘บอส เลน ่ ไอจี ยงั ไงวะ’

‘ผีเขา้ เหรอไอว้ ตั ร อารมณ์ ไหนเนี ย ่ ถึงอยากเลน ่ ไอจี ’
‘อยากสมั ครไวจ้ ีบไอ้ไทน์’
‘งั น
้ มึงตอ ้ งตัง้ ชื ่อแอคเคาทก ์ อ
่ น’
‘ชว่ ยคิ ดหน่อยสิ กูไมร่ ู้ จะใชช้ ่ืออะไรวะ่ ’
‘เอาชื ่อนี ม
้ ยั ้ love_Tine_forever’
‘มั นดูโจ่ งแจง้ ไปป่ ะวะ ไอแ ้ มนมึ งมี ขอ ้ เสนอมั ย้ ’
‘กูเหรอ ชื ่อ...yedTine2016 ดีมยั ้ วะ จะได้เป็ นฤกษ์ ดีได้เอามั นในปี นี ’
้
‘ไอส้ ดั ’
‘Sarawatism มั ย้ ละ่ เห็นมี แตค ่ นชอบมึง’
‘ความคิ ดดี นะไอท ้ ี มึงโอเคมั ย้ วั ตร’
‘อื ม ชื ่อนี ก้ ็ได’
้
ตอนที่ร้ ูสกึ หวงจนเลือดขึ ้นหน้ าเป็ นครั ง้ แรก...
‘ไมช่ อบให้ไอไ้ ทน์แตง่ หน้าเลยวะ่ หวงโวย้ ยยยยย’

‘แลว้ มึ งไปเสือกอะไรเขา มั นเป็ นหลี ดแตง่ หน้าก็ถูกแลว้ น่ารั กดี’
‘นั น่ ไง น่ารั กไง’
‘น่ารั กก็ดีแลว้ ’
‘กูไมช่ อบ คนมองเยอะ ไอส ้ ดั หงุดหงิ ด’
ตอนที่เข้ าใจกันผิด...
‘ไอไ้ ทน์แมง่ ขออยูห ่ า่ งกูวะ่ มั นหาวา่ กูชอบเอิ ร์น’

‘นั น่ ไง กูวา่ แลว้ ’
‘เอิ ร์นก็มีแฟนแลว้ ป่ ะวะ’
‘แลว้ ไอไ้ ทน์มน
ั รู้ บา้ งมั ย้ ละ่ มั นงอนมึงหรอก ความจริ งแอบชอบมึงไปแลว้ แน่ๆ’
‘ชอบเหี ย้ ไร เงี ยบไปขนาดนี ’้
‘จริ งๆ เป็ นเพือ่ นมั นก็ดีเหมื อนกันนะ เพราะเพือ่ นกันมั นไมม ่ ี วน
ั บอกเลิ ก’
‘กูกไ็ มไ่ ด้หวั งวา่ จะบอกเลิ กแฟนเหมื อนกันมึงเขา้ ใจมั ย้ ’
นั น่ แหละครั บ กวา่ จะมาลงเอยกันได้ ในวั นนี ้ ทั งเพื

้ ่อนทั งรุ้ ่นพีก่ ็ชว ่ ยกันชิบหาย ทุกอยา่ งไมไ่ ด้ เกิดขึ ้นเพราะ
ความบั งเอิญ เรา
บั งเอิญแคอ่ ยา่ งเดียวคือกลั บมาเจอกันอีกครั ง้ นอกนั นล้
่ ิดจะ
้ วนแล้ วแตว่ างแผนกันมาล้ วนๆ และผมก็ไมค
บอกไอ้ ไทน์ด้วย
กลั วเจอตีน
แรงบีบเบาๆ จากฝ่ ามือของคนข้ างๆ ทาให้ ผมหลุดจากภวั งคห ์ นั ไปมองใบหน้ าขาวซึง่ หันมาสบตากับผมชั ว ่ ครู ่ กอ
่ น
สายตาจะหลุบตา่ ลงมองไปที่ช่ือเพลงซึง่ ปรากฏอยูบ่ นหน้ าจอมือถือ
์ ี ้มีช่ือวา่ ‘รอยยิ ้ม’ เป็ นเพลงของสครั บที่ผมมีโอกาสได้ เลน

ไฟลน ่ กีตาร์ และร้ องอั ดไว้ เพื่อหวั งวา่ อีกฝ่ ายจะได้ ฟังในสั กวั น
เพลงนี ้ถูกบั นทึกขึ ้นเมื่อปี ที่แล้ ว หลั งจากเจอไอ้ ไทน์ท่ีงานไลฟ์ ของสครั บเพียงสองวั น เพื่อเป็ นเหมือนไดอารี่ ความทรงจาวา่
ครั ง้ หนึ ง่ เราก็เคยเจอกัน
่ นจะสอดเข้ าไปในหูเพื่อย้ อนกลั บไปในวั นนั น...
ผมรั บหูฟังข้ างหนึ ง่ มาจากไอ้ ไทน์ กอ
้
‘ผูก้ องมึ งอั ดยั ง’
‘กดแลว้ เนี ย ่ พูดเลย’
่ ีช่ือเลน
‘ถึงคุณ...ผมชื ่อสารวั ตรครั บ ผมไมม ่ และผม...เจอคุณในงานไลฟ์ ของสครั บ’
‘…’
‘ผมอยากรู้ จกั คุณ แตก

่ ค
็ งไมม
่ ีโอกาส วั นนี ผ้ มเลยอยากร้องเพลงเพลงนึ งใหค
้ ณ
ุ ฟั ง เพลงทีท่
าใหผ ้ มนึ กถึงรอยยิ้ มของคุณ
เออ่ ...ตอนนี ผ้ มอา่ นโพยทีต่ วั เองเขี ยนไวไ้ มอ่ อกแลว้ เพราะงั น้ ผมเลยขอร้องเพลงเลยแลว้ กัน...’
ข้ อความเสียงตะกุกตะกักแปรเปลีย ่ นเป็ นเสียงกีตาร์ ตวั โปรดอยา่ งทาคามิเนะโปรซีรีย ์ ไฟลน

์ ี ้ไมไ่ ด้ อดั เป็ นวิดีโอ ดั งนั นมั
้ น
จึงมีแคเ่ สียง ซึง่ ก็คงดีมากเพราะตอนนั นผมคงไม่
้ ร้ ูวา่ ตัวเองทาหน้ าตลกแคไ่ หนอยู ่
‘รอยยิ้ มของเธอแคค ่ รั ง้ เดียว

ทาฉั นให้ลืมเรื ่องราวทีผ ่ ่านเขา้ มา
ทาให้ได้รู้วา่ อะไรทีส ่ าคั ญกวา่
สิ่ งใดจะมาทดแทน
เสียงของเธอแคค ่ รั ง้ เดียว
ทาฉั นให้ลอยลอ่ งไป ไกลสุดสายตา
มี อะไรมากกวา่ ทีเ่ คยได้พบมา
เกิ นกวา่ คนบรรยาย
หากตอนนี ล้ องหลั บตา เห็นภาพเดิ มอีกครั ง้

ฉั นเพียงอยากขอหยุดเวลาไวก ้ อ่ น
เพียงชั ว ่ คราวหากเธอ รั บรู้ วา่ มั นไมง่ า่ ยดายเทา่ เดิ ม
ฉั นเพียงอยากขอเก็บ รอยยิ้ มนี ก้ ่อน
รู้ วา่ มีความหมายบางอยา่ ง ขอแคเ่ ราได้นึกถึงเวลานี ’้
หลั งจากเสียงเพลงได้ จบลง ความเงียบก็ปกคลุมไปพักหนึ ง่ แตเ่ วลาที่เลือ่ นไปบนมือถือบง่ บอกได้ อยา่ งดีวา่ การ
บั นทึกเสียงนี ย้ ั งไมจ่ บ จนกระทั ง่ ผมได้ ยินเสียงของตัวเองแทรกผา่ นแก้ วหูเข้ ามาอีกครั ง้
‘เออ่ ...มั นอาจไมค

่ อ่ ยเพราะเทา่ ไหร่ ผม...ไมเ่ คยทาแบบนี ม้ ากอ
่ น’
‘…’
่ งิ่ หนึ่ งที อ่ ยากบอกคุณ ไมร่ ู้ วา่ คุณจะมี โอกาสไดร้ บ

‘แตส
ั รู้ มนั มั ย้ เพราะงั น้ ผมเลยทาได้แคบ
่ อก
ผา่ นมื อถือเครื ่องนี เ้ พือ่ ให้
คุณรู้ วา่ ...’
‘...’
‘ผม...ชอบคุณครั บ’
ไอ้ ไทน์หนั มายิ ้มให้ ซบหัวลงบนไหลข่ องผมกอ

่ นจะพึมพาเบาๆ อยา่ งทีเ่ ราได้ ยินกันเพียงสองคน
“อืมรู้ แล้ ว”
“...”
“ชอบเหมือนกั น”
ชว่ งเวลาอา่ นหนั งสือสอบไฟนอลเป็ นไปอยา่ งราบเรี ยบ ผมกับเพื่อนมักชวนไอ้ ไทน์กบั เพื่อนก๊ วนมั นมาอา่ นหนั งสือเสมอ
กลั บดึกหน่อยผมก็จะหาเรื่ องนอนห้ องมั น บางวั นขี เ้ กียจก็ขบั รถเลยไปหอตัวเองเป็ นการบั งคั บให้ อีกฝ่ ายนอนด้ วย
กาไรก็มีเล็กๆ น้ อยๆ กอดบ้ าง หอมบ้ าง จูบบ้ างแตน

่ ้ อยมากเพราะแมง่ เพลียกันทั งคู
้ ่ หมาย
ถึงอา่ นหนั งสือหนั กตอนชว่ ง
่ นแยกย้ ายกลั บบ้ านที่กรุ งเทพฯ
ใกล้ สอบตา่ งหาก สอบเสร็ จก็ไปเลี ้ยงฉลองกันตามประสากอ
อยูไ่ ด้ อาทิตยห์ นึ ง่ ก็กลั บมาเตรี ยมซ้ อมวงประกวด โทรหาไอ้ ไทน์ทกุ วั น เทอมนี ้ลงเรี ยนวิชามอกับมั นด้ วยแหละ ตื่นเต้ น
มากกลั วลงไมท
่ นั สุดท้ ายก็ทาสาเร็ จเพราะไอ้ ผ้ กู องลงทะเบียนให้ ไมง่ นคนโลว ์
ั้ เทคอยา่ งผม
คงไมส่ ามารถแยง่ ที่นงั ่ เพียง 50
คนในเซคมานั ง่ คูไ่ อ้ ไทน์ได้ หรอก
ชว่ งทีก่ ลั บมาเชียงใหมก

่ อ
่ นก็โทรปรึ กษากั บมั นแล้ วก็ครอบครั วตลอด เพราะผมจะย ้ ายห้ องไปเชา่ คอนโดแทน อยากหา
ห้ องที่กว้ างกวา่ เดิมและเหมาะสาหรั บอยูก่ นั สองคน ผมเหนื่ อย ไอ้ ไทน์เองก็เหนื่ อยที่ตอ ้ งเทียวไปๆ มาๆ ระหวา่ งสองหอที่
หา่ งกันคนละโยชน์
ผมเริ่ มต้ นขนของโดยมีเพื่อนสิงหข์ าวและน้ องชายมาชว่ ย กุญแจสารองของห้ องไอ้ ไทน์ผมก็เป็ นคนถือ เพราะงั นก็ ้ เลยขน
ย้ ายทีเดียวแบบเบ็ดเสร็ จ เตียงคิงไซสด์ ้วยเว้ ยไมอ่ ยากจะอวด ไอ้ แมนแนะนาให้ หาคอนโดทีม่ ีอา่ งจากุซซี่ด้วยเผื่อปล ้าเมีย
หนั กจะได้ สะดวก
็ าถึง วั นที่ไอ้ ไทน์กลั บมาที่หอ

และแล้ ววั นนี ้กม ้ งกอ
่ นมหา’ลั ยจะเปิ ดหนึ ง่ สั ปดาห์
“หูยยยยย ห้ องกว้ างชิบหาย”
“ชอบป่ ะ”
“ชอบดิ”
“หมายถึงกูเนี ย ่ ชอบป่ ะ”
“มึงไปเลน ่ ตรงโน้ นเลยไอ้ สารวั ตร” ร่ างโปรงเดินสารวจไปทั ว ่ ห้ องด้ วยสายตาแวววั บ เราตกลงกันแล้ ววา่ จะชว่ ยกันจา่ ยคา่
เชา่ คนละครึ่ งจะได้ ไมม่ ใี ครเอาเปรี ยบใคร เพราะอยูก่ นั ด้ วยระบบเกื ้อกูลมากกวา่ จะทาใจป๋ าได้ และเสียประโยชน์เพียงฝ่ าย
เดียว
ผมวา่ มั นก็แฟร์ ดี เราอยูด่ ้ วยกัน แชร์ กนั ทั งสุ

้ ขและทุกข์ ชว่ ยกันแก้ ปัญหาตา่ งๆ มั นโคตรดีเลย
ไอ้ ไทน์เดินเข้ าไปในห้ องนอน ทิ ง้ ตัวลงบนเตียงนุ ม่ กอ ่ นจะหลั บไปหน้ าตาเฉย ผมเห็นแล้ วก็เอ็นดูทรุ ดตัวลงไปถอดถุงเท้ า
ให้ ไอ้ ตวั วุน่ วายมั นก็งอแงเหี ย้ อะไรไมร่ ้ ูครั บ ผมราคาญเลยคลานขึ ้นไปจูบมั นแมง่ เลย
“อื ้อออออออออ” ตอนแมง่ ไมอ

่ ยูน
่ ะ บอกเลยวา่ ใจจะขาด มีโอกาสกูขอบดขยี ้อยา่ งซาดิสมส์ กั ทีเถอะครั บ
“อยา่ ดิ ้นดิ เดี๋ยวกูจบ
ั กดนะ” ผมพูดปรามๆ กอดมั นเอาไว้ ทงตั
ั ้ ว เห็นคนใต้ ร่างเหลือบตามองกลับด้
วยสายตางว่ งงุนเต็มที
ผมก็ไมไ่ ด้ ทาอะไรอีก
“งว่ ง จะนอน”
“รู้ แล้ ว งอแงอยูน

่ นั ่ แหละ”
“แบบโคตรเหนื่ อยเลย ไฟลท

์ แมง่ เลทไปตังชั
้ ว ่ โมงนึ ง หิวด้ วยนะตอนนั น้ อยากกินโจ๊ กที่ซอยนิ มมานมาก”
“สรุ ปนี่ มงึ งว่ งหรื อหิว”
“ทั งสองอย ่
้ าง”
“ไทน์”
“หืม...”
์ าเต็มที่ กูตอ
“ไทน์” ชว่ งปิ ดเทอมไอ้ แมนเทรนดม ้ งเผด็จศึกแฟนตัวเองให้ ได้ แตจ่ ะขอยั งไงเนี ย ่ แหละประเด็น...
“ไร”
“ขอได้ มยวะ
ั้ ”
“ขออะไร” คราวนี ม ้ ั นเริ่ มนิ ง่ ครั บ ตะขิดตะขวางใจขึ ้นมาครามครั น กอ

่ นจะคอ่ ยๆ ผลั กผมออกหา่ ง ชั นตัวขึ ้นมา
นั ง่ ขั ดสมาธิบนเตียงด้ วยแววตาทีอ่ า่ นไมอ่ อก บอกเลยวา่ ตังแต่
้ คบกันมาวั นนี ้ไอ้ ไทน์นา่ กลั วสุด
่ ือผมก็สงสารตัวเองไง
แตค
“เรามาลอง make love กันมั ย้ ” ผมพูดย ้าอีกครั ง้ คราวนี ้ไอ้ ไทน์มน

ั หน้ าตึงไปเลยครั บ เอา
แล้ วไงกู ไอ้ แมนบอกวา่ ถ้ าพูด
ประโยคนี ้มันน่าจะซอฟทส์ ดุ แล้ วอะ่ แตไ่ หงคนฟั งไมอ่ ินตามวะ หรื อกูจะพุง ่ ไปไซ้ คอแลกลิ ้นแมง่ เลยมั นจะได้ ไมข่ ดั ขืน
“นี่ คิดดีแล้ วเหรอถึงถาม มั นไมใ่ ชจ่ ะทาก็ทาได้ งา่ ยๆ นะ”
“ก็มาลองพยายามไปด้ วยกัน”
“ไมใ่ ชก
่ ไู มเ่ คยคิดนะ แตก
่ กู ็กลั วเหมือนกัน”
“เข้ าใจ” ผมยั งตื่นเต้ นเลยตอนที่คิดวา่ ไอ้ ไทน์กาลั งนอนครางอยูใ่ ต้ ร่าง คือตอนนั นผมคงตายแล้
้
วฟื น้ ขึ ้นมาใหมไ่ มร่ ้ ูอีกกี่
รอบอะ่ มั นขนาดนั นจริ
้ งๆ
“ตอนกลั บไปกรุ งเทพฯ กูน่ี แทบเอาตีนกา่ ยหน้ าผากคิดเรื่ องนี ้ตลอด”
“กูแฟ่ บทุกวั น”
“ทะลึง่ ละไอ้ สารวั ตร”
“...”
“เราลองหาข้ อมูลกันกอ
่ นมั ย้ ”
“ไอ้ แมนเทรนดใ์ ห้ แล้ ว”
“สั ด! มึงแมง่ ไมร่ ี บเลย” ดา่ กูอกี
ก็ตอนอยูค่ นเดียวมั นเปลีย ่ วนี่ หวา่ ยิง่ โดนพวกสิงหข์ าวเสี ย้ มแตล่ ะอยา่ งตบะไมแ
่ ตกก็ให้ มนั รู้ ไปสิวะ เวลาอยูค่ นเดียวก็
ฟุ้งซา่ น บางทีเก็บไปฝั นเลยก็มี ผมถึงต้ องเอาเวลาวา่ งไปซ้ อมดนตรี ไปเตะบอลอยูก่ บั เพื่อน ไมง่ นกู ั ้ หมกมุน่ แน่ๆ
“กูพด
ู เลน ่ มึงอยา่ คิดมาก” สุดท้ ายก็ตดั จบไปด้ วยความร้ าวราน กลั วไอ้ ไทน์เจ็บด้ วยไมใ่ ชอ่ ะไรหรอก รั กมั น หวงมั น แตก
่ ็
อยากทาแมง่ ร้ องไห้ งงมั ย้ เออผมก็ยงั ไมเ่ ข้ าใจตัวเองเลย
“พรุ ่ งนี ้ลองไปเดินห้ างกัน”
“ฮะ!”
“พวกถุงยาง เจลหลอ่ ลืน

่ อุปกรณ์ทาความสะอาด ยาทาหลั งเกิดแผล ไหนจะยากินเผื่อป่ วยอีก เยอะวะ่ แมง่ ไมท
่ าละ ”
“อยา่ งนี ้กไ็ ด้ เหรอ” ผมนี่ งงกับมั นเลยวะ่
“ขี ้เกียจ ยุง่ ยาก”
“มึงให้ ความหวั งกูอะ่ ”
“การจะรั กมั นก็ใชว่ า่ จะรั กกันงา่ ยๆ นะ ชีวต

ิ กูชอบผูห
้ ญิงมาตลอดพอวั นนึ งมาคบกับมึงชีวต
ิ กูนพ
่ี ลิกผั นสั ดๆ แล้ ว มั น

หลายอยา่ งวะ่ แตก ่ อ็ ธิบายไมถ
่ กู เหมือนกัน” ผมขยั บตัวเข้ าไปหาอีกฝ่ าย กดฝ่ ามือลงบนบา่ ทั งสองข้
้ างของคนตรงหน้ า
เบาๆ
“ไทน์...เชื่อใจกันมั ย้ ลองกอ
่ น ถ้ าไมโ่ อเคกูจะหยุด”
“ทาไมต้ องทาหน้ าหมาหงอยแบบนั นใส ่

้ กดู ้ วยวะ”
“...”
“เออลองก็ลอง มึงก็หาข้ อมูลเอาไว้ ดว้ ย...ต้ องทายั งไงให้ ออ่ นโยน”
ทายั งไงให้ ออ่ นโยน

โว้ ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย พร้ อมออ่ นโยนเต็มที่ เดี๋ยวนะ! สรุ ปจะมาลองกันจริ งๆ เหรอ ก็ได้ แตค
่ ิดในใจแตไ่ มก
่ ล้ า
ถามย ้า ขอทึกทั กเอาเองวา่ ใชแ
่ ล้ วกัน
“ฮั ลโหลไอ้ แมนมึงอยูไ่ หน เตะบอลกัน!!”
และชว่ งเวลากอ
่ นการออ่ นโยนก็เกิดความแข็งกร้ าวขึ ้น
“ถุงยางแบบนี ้โอเคมั ยวะ

้ ” ผมถาม หยิบกลอ่ งไปให้ คนทีย ่ ืนหา่ งออกไปเป็ นเมตรดูถงึ ที่ หน้ าไอ้ ไทน์น่ี แดงแล้ วแดงอีก
จน
ไมร่ ้ ูจะสงสารหรื อขาดี มั นก็ทาทา่ จะไมส
่ นใจนะครั บเพราะถูกคนรอบข้ างมอง แตพ ่ อผมตื๊อหน่อยก็จาต้ องยอมตอบคาถาม
“ไมเ่ อา ไมช่ อบแบบปุ่ ม”
“ชอบแบบนี เ้ หรอ” ผมชูอีกแบบขึ ้นมา
“ไมเ่ อากลิน
่ นี ”้
“ชอบแบบไหนมาเลือกเอง”
“ไมร่ ้ ู ไมร่ ้ ู ไมร่ ้ ู กูอายไอ้ สดั ”
“โอเคเดี๋ยวเลือกเอง มาดูเจลหลอ่ ลืน

่ ดีกวา่ กูเซิร์จมาแล้ วยี่ห้อนี ้ดี”
“แล้ วแตม
่ งึ ”
“แล้ วแตก
่ ไู ด้ ไงวะ มั นใช้ กบ
ั มึง”
“มึงก็อยา่ พูดดังสิไอ้ เหี ้ย!” จากที่หน้ าแดงอยูแ่ ล้ วตอนนี ้เลือดขึ ้นสีหนั กกวา่ เดิมอีก เริ่ มอยูไ่ มส่ ขุ แล้ วสั กพักก็เดินหนี ไป
แผนกอื่นเลย
แตโ่ ชคร้ ายทีม่ นั ดันไปจ๊ ะเอก ๋ บั เพื่อนรั กหักเหลีย ่ มแค้ นอยา่ งไอ้ แมนกับไอ้ ทีเข้ า หน้ าหมาหงอยๆ เลยถอดสีเหมือนกลั ว
ความผิดเต็มที่ ทั งที้ ่ตวั เองไมไ่ ด้ ทาอะไรผิดเลย
“ไอ้ ไทน์ไอ้ วตั ร มาทาอะไรกันเหรอคร้ าบบบบบบบบบบบบ” น ้าเสียงที่ได้ ยินดูลอ

้ เลียนเต็มที
“พาไอ้ ไทน์มากินข้ าว” ผมตอบ เพื่อนมั นก็พยั กหน้ าทาตาขยิบใส ่ บางทีผมก็เกลียดมั นนะครั บไมใ่ ชไ่ มเ่ กลียด
“แล้ ว มากินข้ าวทาไมถึงป้วนเปี ย้ นแถวๆ กลอ่ งถุงยางวะ”
“ดะ...เดินผา่ นไมไ่ ด้ หรื อไง” คราวนี ไ้ อ้ ไทน์เริ่ มออกโรงบ้ าง แม้ จะพูดตะกุกตะกั กไปมากก็ตาม เห็นแล้ วเอ็นดูจริ งๆ
ครั บ
ไมอ่ ยากให้ ใครมาแกล้ งมั นนอกจากผม
“โอเคเดินผา่ นก็เดินผา่ น เออไอ้ วตั รกูขอคุยอะไรด้ วยหน่อยดิ”
“ไอ้ ไทน์อยูต
่ รงนี ้ไมโ่ อเคป่ ะวะมึง”
“พวกมึงมีความลั บอะไรกั บกู” ทั นทีท่ีโพลง่ ขึ ้นไอ้ แมนกับไอ้ ทีกแ ็ ท็กทีมจูงแขนผมเดินออกมาเลย ทาตัวลั บๆ ลอ่ ๆ ยิง่
่ ลอ่ ยให้ เรื่ องยืดเยื ้อเดินตามหลั งมาติดๆ
แฟนผมมั นขี เ้ สือกอยูด่ ้ วยไงเลยไมป
แล้ วไอ้ แมนก็โรคจิตสุดโตง่ พยายามพูดเสียงดังเพื่อให้ คนทีเ่ ดินตามหลั งได้ ยินซะทุกประโยค มาถึงตรงนี ้ผมรู ้ สกึ สงสารไอ้
้ มาเฉยเลย แล้ วผมก็ไมร่ ้ ูด้วยวา่ เพื่อนผมมั นกาลั งมาไม้ ไหนกันแน่
ตัววุน่ วายขึ น
“วั ตรชว่ งนี ้มึงโอเคขึ ้นยั ง”
“ไรวะ” ผมพูดจนแทบเป็ นเสียงกระซิบ
“คือกูเข้ าใจมากเลยเว้ ย ผูช้ ายมั นมีอารมณ์นี ้อยูแ่ ล้ ว ไอ้ ไทน์เองก็เข้ าใจดีเพราะมั นก็ผ้ ชู าย แตถ
่ า้ มึงไมไ่ หวบอกกูนะ”
เชี่ย! มั นมายาวเลยคราวนี ้ ไอ้ ทีกส็ ลอนหน้ าออกปากกั นไอ้ ไทน์ออกไปตามแผนบ้ าบออะไรของมั นไมร่ ้ ู
“เออ”
“ชว่ งกอ
่ นไปเตะบอล เลน
่ ดนตรี อะไรก็ไมไ่ ด้ ผลใชม
่ ยั ้ กูวา่ มึงลองไปปรึ กษาหมอมั ย้ ”
“พอ่ งดิ กูไมไ่ ด้ ป่วยเป็ นโรค”
“แฟนมึงน่ะ ไอ้ ไทน์นะ่ ! ถ้ ามั นไมใ่ ห้ อยา่ โกรธมั นนะ”
“...”
“กูเข้ าใจ แมง่ โคตรเข้ าใจเลย” ยั งมีหน้ ามาตบอกเร่ าๆ ให้ ผมดูอกี คะแนนแอคติ ้งมึงเอาไปเลยร้ อยล้ านคะแนน
“...”
“คืนนี ร้ ้ านเหล้ ามั ย้ ” จากนั นมั

้ นก็ทาทา่ กระซิบกระซาบใสห
่ ผู มแตไ่ มย่ อมพูดอะไร
“เฮ้ ยแมนต้ องไปแล้ วเว้ ย ไอ้ วตั รไว้ เจอกัน”
“โอเค อยา่ ลืมร้ านเหล้ าคืนนี ้นะ กูหาสาวแจม

่ ๆ ให้ รั บรองมึงชอบแน่” จากนั นเพื
้ ่อนผมก็เดิน
จากไป ทิ ง้ ให้ ไอ้ ไทน์แตย่ ืน
มองหน้ าผมด้ วยใบหน้ างอง า้ กอ ่ นจะหมุนตัวเดินกลับไปยั งแผนกถุงยางอนามั ยทีเ่ ดินผา่ นมากอ
่ นหน้ าฉั บๆ แมง่ กวาดมา
หมดเลยครั บ ทั งเจล
้ ทั งยา
์ บั คนอื่น
้ ปากก็พมึ พาวา่ ผมนอกใจมั นไปมีสมั พันธก
กวา่ จะเคลียร์ กนั ได้ โคตรเหนื่ อยเลย เจอไอ้ แมนกับไอ้ ทีทิ ้งระเบิดแบบนี ้กไ็ มไ่ หวนะครั บ
“ไอ้ สารวั ตร คือถ้ ามึง...” ไอ้ ไทน์พด

ู เสียงอ้ อมแอ้ ม หลั งกลั บมาจากการซื ้อของและแวะทานข้ าวเย็น ผม
เพิ่งอาบน ้าเสร็จ
เห็นอีกฝ่ ายนั ง่ คิ ้วขมวดอยูบ่ นเตียงก็สงสั ย
“ถ้ ามึงไมไ่ หว คือ...มึง...”
“บอกมาได้ ”
“มึงจะไปร้ านเหล้ าเหรอ”
่ าพูดลอยๆ ของไอ้ แมนที่ตอนนี ท

“อืม” แตจ่ ริ งๆ ไมไ่ ด้ จะไปหรอก นั ดอะไรยั งไมไ่ ด้ คยุ กันเลย มั นก็แคค ้ าเอาแฟนกูนั่งวิตก
หนั ก
“ไมไ่ ปได้ มยั ้ ”
“ทาไม”
่ ดนตรี กินเหล้ าอะไรแล้ วมั นยั งรู้ สกึ อยู ่ มึงมาระบายที่กไู ด้ นะ ”

“คือ...กูคิดวา่ ...ถ้ ามึงเตะบอล เลน
“พูดอะไรแบบนั นวะ
้ กูไมไ่ ด้ เห็นมึงเป็ นที่ระบาย กูแคอ่ ยากรั กมึงอยา่ งที่กอู ยากรั ก” ตอนนี ผ
้ มเริ่ มเข้ าใจแผนไอ้ แมนมาก
ขึ ้นทุกทีแล้ ว สุดท้ ายก็สปอยดจ์ นแฟนกูคิดมากไอ้ สดั ยิง่ ตอนทาหน้ าหงอยๆ แบบนี ้ยงิ ่ น่าสงสาร
่ แหละ กูยอมเลย เดีย ๋ วกูไปอาบน ้ากอ ่ นนะ” พูดจบมั นก็รีบตะเกียกตะกายลงจากเตียงวิง ่ เข้ าห้ องน ้าด้ วย
ความเร็วแสง เอาจริ งๆ ตอนนี ้ยังงงอยูเ่ ลยวา่ ไอ้ ไทน์มนั พูดถึงอะไร เห็นคิดเอง เออเอง แล้ วก็แจ้ นไปเอง
หนึ ง่ ชั ว ่ โมงให้ หลั งร่างโปร่งก็เดินออกมาจากห้ องน า้ พร้ อมชุดคลุม มั นเงยหน้ ามองผมเล็กน้ อย เดินมานั ง่ ขอบเตียงทั งเนื
้ ้อ
่ นใจครั บ กดรี โมทเปลีย ่ นชอ่ งไปเรื่ อยๆ ทั งที
ตัวสั น่ เทา ผมก็ทาเป็ นไมส
้ ่ในใจแมง่ สั น่ ผั บๆ
จนอยากกัดมั นให้ จมเขี ้ยว อยาก
ฟั ด อยากขยี ้แรงๆ
่ นจะทาใจกล้ าประกบจูบลงที่ริมฝี ปาก

กลิน่ ของครี มอาบน ้าหอมฟุ้งไปทั ว ่ ห้ อง ร่างขาวขยั บตัวขึ ้นเตียงพลางจ้ องหน้ า กอ
ผมอยา่ งไมท่ นั ตังตั
้ ว ลิ ้นเปี ยกชื น้ ของอีกฝ่ ายสอดเข้ ามาในโพรงปากของผม เกี่ยวกระหวั ดสั มผั สอ้ อร้ อกันไปจนแทบ
หายใจ
ไมอ่ อก
น า้ ลายใสไหลเปรอะเปื อ้ นออกมาจากริ มฝี ปากของเราทั งคู ้ ่ ผมไล้ มือข้ างขวาไปบนสะโพกมนผา่ นผ้ าคลุมสีขาว สว่ นมือ
อีกข้ างจั บท้ ายทอยของเจ้ าตัวเองไว้ แล้ วใช้ เวลาทั งหมดไปกั
้ บการจูบ
แฟนผมแมง่ จูบเกง่ สั ด
โอ้ โหมีความเป็ นผูน
้ า อะ่ กูตามก็ได้
เห็นไอ้ ไทน์รุกแล้ วตลกดีครั บ ผมรู้ วา่ มั นคงไมอ่ ยากเป็ นรองแม้ กระทั ง่ การจูบ เพราะถือไพเ่ หนื อกวา่ แถมเคยมีแฟนมาแล้ ว
หลายคน ยั งไงก็ตอ้ งให้ เครดิตเขาหน่อย
และยิง่ จูบ อารมณ์มนั ก็ยิง่ พัดพาไปไกล
เคยได้ ยินเหมือนกันนะครั บวา่ คนที่อยูใ่ นห้ วงอารมณ์แบบนี ้สมองมั กขาวโพลน คิดอะไรไมอ่ อก ซึง่ มั นตรงข้ ามกับผม
อยา่ งสิ ้นเชิง แมง่ ไมเ่ ห็นจะรู้ สกึ ขาวโพลนหา่ อะไรเลย
ึ อยูอ่ ยา่ งเดียว...อยากเอา

รู้ สก
เออแมง่ ไมป ่ ยแล้ วนะเว้ ย คืนนี ้แหละกูจะปู้ยี่ป้ ยู าร่างนี ้ให้ ไมเ่ หลือแรงคลานลงเตียงเลย
่ ลอ
สมหวั งแล้ วกู ได้ เลียเมียจนล้ มแน่ๆ จาไว้ ...
พอ่ บ า้ นใจกล ้าอีสคอลลิง ่ มี
ใครมั นปิ ดแอร์วะเนี ย

่
บอกเลยตอนนี เ้ หงือ
่ โซมไปทั ง้ ตัวหลั งจากแขง่ กันวา่ ใครจะจูบเกง่ กวา่ ตัวของไอ ้ไทน์เริ ม ั ่
่ สน
สกั พักพอรู ส
้ ก
ึ หายใจไมอ่ อกมันก็ยอมผละริ มฝี ปากออกมา แตผ
่ มไมป
่ ลอ
่ ยให ้อีกฝ่ ายได ้ทาอยา่ ง
นั น้ รี บดึงใบหน ้าขาวกลั บมาและเป็ นฝ่ ายคุมเกมเอง
ป๋ าใจดีให ้ควายน ้อยเลน

่ เยอะแล ้ว หมดเวลาสนุ กแล ้วครั บ เพราะตอนนี ก ้ ไู มไ่ หวจะเคลียร์
ออ่ นเพลียแตอ่ ยากใชแรง ้ รี บสอดลิน้ เข ้าไปภายในโพรงปากชน ้ื ของคนตรงหน า้ เกีย ่ วกระหวั ด
ปลายลิน ้ ผา่ นสบฟั นสวยกอ ่ นจะล ้วงเข ้าไปยั งภายในให ้ลึกกวา่ เดิม ไอ ้ไทน์มันก็ร ้องอือ
้ อึงขณะ
ดวงตาฉ่าปรื อจะล ้มแหลไ่ มล่ ้มแหล่ ดั งนั น ้ ผมจึงยอมผละจูบแสนเอาแตใ่ จนั น ้ แตโ่ ดยดี
จั ดการผลั กร่างโปร่งให ้นอนลงบนเตียง นั ่ นยิง่ ทาให ผ ้ มมองเห็นริ มฝี ปากแดงชา้ จากการ

ตะโบมเมือ
่ ครู อ ั เจน คนอืน
่ ยา่ งชด ่ มองยั งไงไมร่ ู ้แหละ แตส่ าหรั บผมแววตาทีแ ่ มง่ มองกลั บมา
แถมร่างกายยั งออ่ นเปลีย ์
้ ขนาดนี้ มั นเป็ นภาพทีโ่ คตรเอ็กซฉบิ หายเลยวะ่
ตายแน่ๆ ไอ ้วัตรได ้ตายคาอกเมียก็วน

ั นี แ
้ หละ
ี งเรี ยบเฉย เอือ

“กูถอยไมไ่ ด ้แล ้วนะ” ผมบอกกับอีกฝ่ ายด ้วยน้ าเสย ้ มมือไปลูบข ้างแก ้มใสเป็ น
การปลุกปลอบ ไอ ้ไทน์กน ็ ้ าตารื น
้ ขึน
ื ออออออ” สด
“ฮอ ั ร ้องไห เ้ ฉย
“ถ ้าเจ็บก็จะไมห
่ ยุดแล ว้ ”
้
“ฮาาาาา ฮอื ออออออ” น้ าตาถลม
่ โลกแล ้วมึงเอ๊ย ผมพูดความจริ งเพือ ่ ให ้มันได ้เตรี ยมตัวนี ผ
่ ด
ิ
ตรงไหนวะ เพือ ่ นในกลุม
่ ดี่ ม
่ หรื อแม ้แตพ ี งเดียวกันวา่ เจ็บ ถ ้าหยุดก็จะไมม
่ ท
ิ ก็บอกเป็ นเสย
ี างเดิน
ไปข ้างหน ้าได ้อีก เพราะงั น
้ ผมถึงต ้องใจแข็งพาไอ ้ไทน์ผา่ นทุกอยา่ งไปด ้วยกัน
“ใจเย็น ไมม
่ อ
ี ะไรน่ากลั ว ไมม
่ อ
ี ะไร...”
“กะ...กูเจ็บแน่ๆ วั นอืน
่ นะ กะ...กูขอเตรี ยมตัวกอ
่ น” แล ้วเมือ
่ กีท
้ าไมเกง่ จั งวะ ไมพ
่ ร ้อมหา่
อะไร
หายเข ้าห ้องน้ าไปเกือบชวั ่ โมง
่ื วา่ ไอ ้ไทน์จัดการตัวเองและเตรี ยมใจมาพอสมควรแล ้ว แตพ่ อถูกรุ กจูบไปแป๊ บเดียวดัน

ผมเชอ
ใจเสาะอยากถอนตัวซะอยา่ งนั น ้ ความคิดของผมตอนนี เ้ ลยมีอยูส ้
่ องฝั่ ง ไอ ้ฝั่ งซายบอก
ว่
าเลียให ้
่ นแล ้วคอ่ ยจั ด สว ่ นฝั่ งขวาก็บอกวา่ ...จั ดให ห
ล ้มกอ ้ นั กแล ้วคอ่ ยเลียซ้า
่ รุ ปแล ้วไมว่ า่ จะฝั่ งไหนมั นก็บอกให ้ผมลุยเหมือนกัน แฟนนอนเปลีย

คือลั งเลเหมือนกันนะ แตส
้
ให เ้ ลียถึงทีข
่ นาดนี ก
้ ไู มเ่ อาก็โงส
่ ด
ุ ๆ แล ้วครั บ!
้ ก็รบ ้ื คลุมสข
ี กระชากเสอ ี าวออกอยา่ งรวดเร็ว จนเผยให เ้ ห็นหัวไหลข่ าวพาเอา
อารมณ์ผมเตลิดเปิ ดเปิ งไปไกลกวา่ เดิมหลายเทา่
หืมมมมมมมม ลูกพอ่ ถึงกั บแข็งเลยสด ั ตรงข ้ามกับไอ ้ไทน์ทแ ่ี หกปากร ้องลั ่น เนื อ ั ่ เทา
้ ตัวสน
ิ อยา่ งทีเ่ คยเป็ น ยิง่ มองยิง่ น่าเอ็นดู ยิง่ มองยิง่ อยากรั งแกใจจะขาด
แทบไมเ่ หลือคราบคนชค
แถมผิวนี บ
่ อกได ้คาเดียว ไอ ้เหีย ั ๆ ขาวจนแสบตาไปหมดแล ้วครั บ
้ ขาว ขาวสด
“ไมเ่ อา กูหนาวแล ้ว”
“ก็เดีย
๋ วจะทาให ้ร ้อนเนี ย
่ ”
้ ไอ ้สารวั ตรมึงมั น...” ไมป่ ลอ่ ยให ้แมง่ พลา่ มมากหรอก ราคาญวะ่ รี บประกบจูบลงไป
อีกรอบ บดปากนุ ่ มนิ ม ้ จนคนถูกกระทาสง ่ เสย
่ นั น ี งอือ ้ื
้ อึงแทบไมเ่ ป็ นภาษา มือของผมปลดเสอ
คลุมบนตัวร่างสูงโปร่งออก กดมั นลงกับเตียงทั ง้ สภาพทีป ่ ากยั งคงสมั ผั สกันอยู ่
ตุบตับ!
มือเรี ยวฟาดลงบนอกของผมอยา่ งแรงจนรู ส ้ ก ึ จุก เออแรงก็โคตรควายเลยไมไ่ ด ้ตัวเลก ็ เหมือน

แฟนคนอืน ่ ซะเมือ
่ ไหร่ แตไ่ มเ่ ป็ นไรครั บผมชอบแบบซาดิสม ์ ยิง่ รุ นแรงก็ยงิ่ เร ้าใจ
“กูให ้ตบหน า้ แรงๆ เลย แตก

่ ข
ู อจั บมึงทาเมียคืนนะ”
่ นสงิ หข์ าวทีเ่ ลา่ ให ้ฟั ง

ดูละครน้ าเน่ามาก็หลายตอนละ ประกอบกั บคาสาธยายของบรรดาเพือ
เป็ นฉากๆ เลยพอสรุ ปได ้วา่ การตบหน ้านามาซงึ่ การจูบเอาคืนโดยไมผ
่ ด
ิ แตพ
่ อดีผมไมอ
่ ยากจูบ
อยา่ งเดียวเลยต ้องเปลีย
่ นเงือ
่ นไขเป็ นจั บมั นทาเมียแทน
“มึงมั นเหีย
้ ”
“ถึงเหีย
้ ก็รักมึง”
“เกลียด”
“อืม ไมแ
่ คร์”
“ไอ ้สารวั ตร วั นนี ก ี งสน

้ ะ...กูยังไมพ
่ ะ...พร ้อมจริ งๆ นะ” คนใต ้ร่างพูดออกมาเสย ั ่ ดวงตาก็เออ่
คลอไปด ้วยน้ าตาอยา่ งน่าสงสาร
“ตัวหอมขนาดนี ค
้ อ
ื ยั งไมพ
่ ร ้อมเหรอ”
“ก็...ก็วน
ั อืน
่ อาจหอมกวา่ ”
“กูชอบกลิน ่ นี แ
้ ล ้ว” ด ้วยไมอ่ ยากรอฟั งคาอธิบายอะไรอีกผมจึงจั บข ้อมือทั ง้ สองข า้ งของมั นยึด
เอาไว ้เหนื อหัวด ้วยมือเพียงข ้างเดียว สว ่ นมืออีกข ้างจั ดการถอดกางเกงในสข ี าวทีป
่
กปิ ดร่างกาย
้ิ ่
เพียงชนเดียวของอีกฝ่ ายออก ก็ไมร่ ู ้จะใสมาทาไม ลาบากลาบนคนถอดเนี ย ่
“สารวั ตรกูอาย...”
พอจั ดการตามสงิ่ ทีห่ วั งได ้สาเร็จไอ ้ไทน์กย็ อมสงบลง หากแตร่ ม ิ ฝี ปากยั งคงเบะออกคล ้ายจะ
ร ้องไห เ้ ป็ นการตอ่ รองแทน ไอ ้นีม ่ ันเริ ม
่ เป็ นคนขีแ
้ ยตัง้ แตเ่ มือ่ ไหร่กัน แตก ็ ั ่ นแหละไมว่ า่ จะเป็
่ น
น
ยั งไง สาหรั บผม...ไอ ้ไทน์มันก็ยังคงน่ารั กเสมอในความรู ส
้ ก ึ
“อยูก
่ ันสองคนมีอะไรต ้องอาย”
“ไมร่ ู ้”
่ น ลืมความกังวล ลืมสงิ่ ทีม

“ลืมทุกอยา่ งกอ
่ งึ คิดอยูใ่ นหัว วางมั นไว ้ทีก
่ ”ู
“...”
“อยา่ ไปฟั งทีค ่ นอืน

่ เขาเลา่ อยา่ ไปเชอ ่ื จากทีค
่ นอืน ู่
คนอืน
่ พูดกรอกหูมงึ มา เขาไมใ่ ชก ่
ทาเขา
เจ็บแตก
่ ไู มใ่ ช.่ ..” กูจะเอาให ้หนั กกวา่ นั น
้ ...แตผ
่ มเลือกไมพ
่ ด ู ออกไป เพราะกลั ววา่ จะได ้แดก
แห ้วแทนไอ ้ไทน์ใจจะขาด
่ื ใจเหรอ”
“มะ...มึงให ้กูเชอ
่ื ใจสก
“ไมไ่ ด ้พูดวา่ ให ้เชอ ั คา”
้ ”
้ ยั งโคตรน่ารั ก ทาเอาตกหลุมรั กซา้ ไปซา้ มาไมห

่ ยุด ผมวา่ อาการผมคอ่ นข ้าง
แคด ่ า่ วา่ เหีย
โคมา่ แล ้วละ่ และวิธเี ดียวทีจ
่ ะทาให ้ทุกอยา่ งดีขน
้ึ ก็คอ
ื การปลุกปลา้ แบบวิถข ่ สงิ
ห์
ี องคนจริ งเชน
ขาวในตานาน
“ไมม่ เี วลาแล ้วควายน ้อย สงสารกูบ า้ งมั ย ้ ” ผมถามเสย ี งออ่ น จั บมือของมั นมาแปะไว ้ตรงลูก
ชายทีแ
่ ข็งโดจ่ นแทบทะลุเนื อ ้ ผ ้าเพือ
่ ให ้มันรั บรู ้วา่ ตอนนี ผ
้ มกาลั งอยูใ่ นอารมณ์ไหน
กูจะคารามแล ้วนะ วินาทีนบ ้ี อกไปก็เทา่ นั น ่ งิ่ ทีผ

้ ยอมรั บหรื อเปลา่ ไมใ่ ชส ่ มสนใจ สงิ่ เดียวที่
สาคั ญคือการใชจั ้ งหวะทีอ
่ ก ี ฝ่ ายกาลั งนอนตาปรื อมองผมด ้วยสายตาน่าเอ็นสุดชวี ต ิ ก ้มลง
ประกบจูบทีรม
ิ ฝี ปากอีกครั ง้ อีกครั ง้ และอีกครั ง้ ...
แมง่ จะทายา้ ๆ ให ้ปากเปื่ อยเลย
ไอ ้ไทน์สง่ เสยี งครางในลาคอเป็ นระยะ กอ

่ นจะเอือ ้ มมือมากอดผมไว ท
้ ั ง้ สภาพเนื อ ้ ตัวสนั ่ เทิม
้
ร่างกายของผมเริ ม ่ ซุกซน แคร่ ม ั ผั สแม ้จะรู ส
้ ก
ิ ฝี ปากทีไ่ ด ส้ ม ึ วา่ เพียงพอในชว ่ งแรก แตส
่ ดุ ท ้า
ยมั น
ก็ยังไมพ
่ อเมือ ่ ผมเริ ม่ โลภอยากได ้อีกเป็ นเทา่ ทวี อยากจูบไปเรื อ ่ ยๆ เพราะมั นหอมหวานราวกับ
ช็อกโกแลตเคลือบน้ าตาลหลายสบ ิ ชน
ั้
ร่างกายของไอ ้ไทน์กเ็ หมือนกับชอ ็ กโกแลต เลือ

่ นลงมาทีล ่ าคอก็คอื ช็อกโกแลต ผมเลยอด
ไมไ่ ด ้ทีจ ี ดงเอาไว เ้ ป็ นเครื อ
่ ะทิง้ รอยจา้ สแ ่ งหมายวา่ วั ตรเลียแล ้ว ตรงนี ว้ ต
ั รจอง
และจูบอยา่ งเดียวเห็นจะไมพ
่ อ มั นต ้องเลียด ้วย! นี ค
่ อ
ื วิถแ
ี หง่ สปาตัน
้ คนจริ งเทา่ นั น
้ ทีท
่ าได ้
ผมลากลิน ้ มาตรงกระดูกไหปลาร ้า ทั ง้ ดูดทั ง้ เม ้มอยูน

่ านพร ้อมกับทิง้ รอยแดงเอาไว เ้ หมือน
อยา่ งเคย สว่ นมือทั ง้ สองข ้างก็ปัดป่ ายไปทั ่วร่างขาว ตัง้ แตห
่ ัวไหล่ สะโพก หรื อกระทั ่งซอกขา
ผมก็ไมเ่ ว ้น อยากจั บอยากสม ั ผั สแบบไมม ่ เี หตุผล ไอ ้ไทน์เองก็ไมไ่ ด ้มีทา่ ทีขดั ขืนอีกตอ่ ไป
นอกจากกอดผมเอาไว ห ้ ลวมๆ
“ไอ ้สะ...สารวั ตร อยา่ ทิง้ รอย” คนถูกกระทาก็บน
่ แงว่ ๆ ใกล ้หู คิดเหรอวา่ กูจะฟั ง
อารมณ์ยงิ่ วา่ เหมือนยิง่ ยุไมม

่ ผ
ี ด
ิ แคไ่ อ ้ไทน์พด ู อออกมาเพียงประโยคเดียวก็เหมือนปลุกไฟใน
ตัวให ้ลุกโชนอีกครั ง้ ไมเ่ อารอยใชม ่ ย
ั ้ ได เ้ ลยครั บ!
ผมจั บมือทั ง้ สองข ้างของมั นแนบลงกับเตียง ฉั บพลั นนั น ้ ก็เลือ

่ นริ มฝี ปากของตัวเองลงบน
ื กร ้องครางเสย
หน ้าอกของมั นอยา่ งรวดเร็วจนคนใต ้ร่างถึงกับสะดุ ้งเฮอ ี งผะแผว่ แทบไมเ่ ป็ นภาษา
ตุม
่ ไตนั น้ ไวตอ่ การสมั ผั สมาก ทั นทีทป
่ี ลายลิน
้ ชนื้ ของผมแตะลงไปไอ ้ไทน์กร็ บ ี แอน
่ อกขึน
้ มา
ทั นที ฝ่ ามือทีถ
่ ก
ู กดในตอนแรกเกร็งเครี ยดจนรู ้สกึ ได ้ ผมดูดเม ้มอยูบ
่ ริ เวณนั น
้ คอ่ นข
้างนาน มี
เผลอกัดบ ้างเบาๆ เป็ นการหยอกล ้อ แตไ่ อ ้ไทน์เหมือนจะไมอ
่ ยากล ้อกับผมด ้วย
แม ้บริ เวณนั น ั และแข็งตัวขึน

้ จะชน ี งร ้องไห ้ปนสะอืน
้ มา แตเ่ สย ้ ของอีกฝ่ ายก็ทาให ้ผมต ้องหยุด
...
้ แล ว้ ไปเลียข ้างขวาแทน!
หยุดข ้างซาย
ิ นาที ร่างขาวก็เต็มไปด ว้ ยรอยจูบสแ

ไมถ่ งึ สบ ี ดงจา้ ไปทั ง้ ทอ่ นบน ไลต
่ งั ้ แตต
่ ้นคอ กระดูกไห
ปลาร ้า หรื อแม ้กระทั ่งหน ้าอกทั ง้ สองข ้าง คือมีแฟนน่ารั กแถมยั งน่าเอา ผมควบคุมตัวเองไมไ่ ด ้
เลยพูดจริ ง
ดังนั น
้ วิถส
ี ปาตัน
้ เลยต ้องดาเนิ นตอ่ ไปด ว้ ยการเลือ
่ นริ มฝี ปากตา่ ลงไปเรื อ
่ ยๆ ตัง้ แต่
หน ้า
้
ท ้องขาว ใชเวลากั บการอ ้อร ้อหยอกเอินบริ เวณสะดืออยูน ่ านกอ ่ นจะยอมปลอ ่ ยข ้อมือของไอ ้ไทน์
่
ข ้างหนึ ง่ ลง หันมาจั บสวนกลางกายทีก ั
่ าลั งชูชนของมั นแทน
อยากเลน
่ มานานแล ้วไอ ส
้ งครามใต ้สะดือเนี ย
่
ความร ้อนในร่างกายทีค ่ ยๆ ประทุสง ่ ผลให เ้ จ ้าของแกนกายนั น

่ อ ้ ใชมื้ อข ้างทีเ่ ป็ นอิสระดัน
หัว
ของผมให ผ้ ละหา่ ง ขณะทีร่ า่ งกายก็พยายามเขยิบขึน ้ ไปใกล ้หัวเตียงมากขึน ้ เรื อ่ ยๆ จนผมต ้อง
เงยหน ้ามองอยา่ งรั กใคร่
“ไมเ่ ป็ นไร กูจะชว ่ ย” ผมบอกขณะจ ้องมองดวงตาทีเ่ ออ่ คลอไปด ้วยน้ าใสๆ
“กะ...กูทาเอง”
“จะชว ่ ยตัวเองตอ่ หน ้ากูเหรอ”
“พอ่ งมึงส”ิ นั ่ นไงกูวา่ แล ้ว แล ้วนี ค

่ อ
ื กูพด
้ อะไรผิดไปวะ ปลอบมั นไมเ่ ป็ นซะด ้วยส ิ ปกติม ี
ู เหีย
แตก
่ วนตีนใสก ่ ันเลยไมเ่ คยเรี ยนรู ว้ า่ วิธก ี ารปลอบใจตัววุน ่ วายอยา่ งมั นต ้องทายั งไง
“ใจเย็น ไว ้ใจกัน” คราวนี พ

้ ด
ู ยา้ ความมั ่นใจให ้คนฟั งอีกครั ง้
“...”
“เข ้าใจมั ย
้ ”
เจ ้าของใบหน ้าทีเ่ ปรอะเปื้ อนไปด ้วยน้ าตาพยั กหน ้าหงึกหงั ก ผมจึงเลือ

่ นมือข ้างหนึ ง่
มาวางไว ้
่ น า้ ท ้องแบนราบของมั น สว ่ นอีกข า้ งก็จับกลางกายทีร่ ้อนระอุและกาลั งตัง้ ชน
ทีห ั นั น้
เอาไว ้ในกา
มือ กอ ่ นจะเลือ ่ นหน ้าลงมาใชริ้ มฝี ปากของตัวเองครอบครองสว ่ นนั น ้ เอาไว ้ทันที
ื ยะ...อยา่ ทาแบบนี ”้
“สะ...สารวั ตร ฮอ
“...”
“อยา่ ทาแบบนี ม ้ ันสกปรก” พูดไปผมก็ไมค

่ ด ิ จะฟั งนอกจากใชลิ้ น
้ เลียตรงสว ่ นปลายทีเ่ ริ ม่
มีน้ า
ใสๆ ไหลปริ ม่ อยู ่ กอ
่ นจะรั บสว ่ นนั น
้ เข ้าไปในโพรงปาก ปลอ่ ยให ้ผวิ เนื อ ้ ออ่ นทีด่ น
ุ
ดันอยูภ
่ ายใน
ั
สมผั สกับผนั งกระพุ ้งแก ้มของผม
้
นานเหมือนกันทีใ่ ชเวลาหยอกล ้อกับจุดนี เ้ พือ ิ กับสถานการณ์ชวน
่ ให ้อีกฝ่ ายได ้ปรั บตัวให ้ชน
วาบหวาม กอ
่ นผมจะเริ ม ่ ขยั บริ มฝี ปากขึน้ ลงปรนเปรอแกนกายนั น ้ ไปเรื อ
่ ยๆ
เรื อ
่ ยๆ...
“อึก...ฮก ึ ...” เสย

ี งครางทีพ
่ ยายามกักเก็บเอาไว เ้ ล็ดลอดออกมา ผมเหลือบตามมองใบหน ้า
ขาวทีอ่ ยูใ่ นสภาวะลอ่ งลอย เพราะถูกปลุกเร ้าอยา่ งหนั กหน่วงแทบไมป ่ ลอ ่ ยให ้มีโอกาสได ้
หายใจ
้ ารวั ตร ชะ...ใชมื้ อเถอะ” มือเรี ยวยั งคงพยายามดันหัวของผมเอาไว ้ เรี ยวนิ ว ้ แทรก

“อะ...ไอ ส
เข ้ามาในกลุม ้
่ เสนผมและบางครั ง้ ก็เผลอจั บเอาไว ้อยา่ งแรงเพือ
่ เป็ นการบั งคั บให ผ
้ มหยุด
้ ้สาสมเลยคอยดู
ถ ้าผมกูหลุดออกเป็ นกระจุกจะให เ้ มียแมง่ นอนแผบ
่ นเตียงชดใชให
“สารวั ตรกู...ขอร ้อง”
“...”
“จะถึงแล ้ว ขอร ้อง ชะ...ใชมื้ อให ้หน่อย” ชวั ่ ครู ผ

่ มยอมผละริ มฝี ปากออก ไอ ้ไทน์จงึ ชะงั กตาม
ในทั นทีเพราะพายุทโี่ หมกระหน่ากอ่ นหน ้าคอ่ นข ้างรุ นแรง แตด
่ ้วยความทีไ่ มอ่ ยากให ้คน
ตรงหน ้าค ้างคานาน ผมจึงต ้องรี บใชมื้ อทาตอ่ ให ้ โดยเริ ม ่ ขยั บฝ่ ามือหนาไปบนแกนกายทีร่ ้อน
้
ระอุจากชาและค่ อยๆ เพิม่ ความเร็วขึน ้ ไมม ่ ห
ี ยุด กระทั ่ง...
“อะ...อ๊าาาาาาาาา” เสยี งครางกระเสา่ ดังขึน้ มาในโสตประสาท ร่างโปร่งตรงหน ้ากระตุกเกร็ง

อยูส ่ องสามครั ง้ กอ
่ นจะหลั ง่ ของเหลวสขี าวขุน
่ ออกมาจนเปรอะเปื้ อนฝ่ ามือของผม ขณะทีเ่ จ ้าตัว
ก็ได ้แตน
่ อนออ
่ นเปลีย้ เพลียแรงอยูบ
่ นเตียงพลางพรู ลมหายใจกระชน ั ้ อยา่ งหนั กหน่วงไมม
่ ท
ี า่ ที
วา่ จะสงบ
ผมเอือ ้
้ มมืออีกข ้างลูบเสนผมของมั นอยา่ งปลอบโยน ใชจั ้ งหวะทีอ
่ ก
ี ฝ่ ายหมดเรี ย
่ ว
แรงนั น
้ ถอด
้ื ผ ้าทีป
เสอ ่ กปิ ดร่างกายของตัวเองทั ง้ หมด เรี ยกได ้วา่ โยนลงตรงไหนได ้กโ็ ยน
้
แล ว้ หันมาใชเวลาจั ดทา่ นอนของไอ ้ตัววุน ่ วายทีย
่ ังคงหอบหายใจให ้อยูใ่ นทา่ ทีส ่ บายกวา่
เดิม
่ นพาตัวเองเข ้าไปนั ่ งอยูต่ รงกึง่ กลางขาขาว จั ดการชน
กอ ั เขา่ ทั ง้ สองข ้างขึน
้ แล
้วแยกออกให ้
่ึ
กว ้างกวา่ เดิม ซงไอ ้ไทน์กไ็ มไ่ ด ้มีทา่ ทีขด
ั ขืนนอกจากนอนหน ้าแดงเป็ นลูกตาลึงให ้กูหัวใจสน ั่
เลน
่
ไอ ้ฉิบหาย! น่ารั กขนาดนี ก

้ จ
ู ะรั กยั งไงให ้แมง่ ไมเ่ จ็บวะ
ใจมั นอยากจะจ ้วง ใจมั นอยากจะแทงไปสุดขอบโลกแตส

่ ด
ุ ท ้ายผมก็มาตายแหงกอยูต
่ รงนี้
“ไทน์ อดทนหน่อยนะ” บอกออกไปแคน

่ ัน ้ เพือ
่ เป็ นการเตรี ยมความพร ้อม เวลาจ ้วงแทงยั ง
ไม่
ถึง รอกูขน ้ึ เครื อ
่ งบินกอ
่ น ตอนนี เ้ ลยต ้องรี บคว ้าเอาเจลหลอ่ ลืน ่ ทีอ
่ ยูใ่ นลิน ั
หัวเตียงขึน
้
ชก ้ มา เท
ใสน่ วิ้ มือจนชุม ่ กอ่ นจะสอดเข ้าไปตรงชอ ่ งทางด ้านหลั งอยา่ งคอ่ ยเป็ นคอ่ ยไป
“สารวั ตร...กะ...กู...” ไอ ้ไทน์สะดุ ้งเล็กน ้อยแตก

่ ไ็ มไ่ ด ้ขยั บตัวมากนั ก เนื อ ั ผั สเพียง
่ งจาก
ถูกสม
ปลายนิ ว้ ได ้ไมถ
่ งึ ครึ ง่
“ลืมตาขึน ้ อยา่ หลั บตา” คนฟั งมั นก็ยอมทาตามอยา่ งวา่ งา่ ย คอ่ ยๆ เปิ ดเปลือกตาทีม ่ น
ี ้ าตาเออ่
คลออยูน่ ัน
้ ขึน ึ กลั วอยูแ
้ มา จ ้องมองผมด ้วยสายตาเหมือนขอร ้อง ผมก็เข ้าใจแหละวา่ ยั งรู ้สก ่ ตจ่ ะ
ปลอ่ ยไปกูกโ็ คตรของโคตรโงเ่ ต็มทนแล ้วครั บ
ี รอกอยากนอนจั บมือไปจนถึงเชา้ อาจจะใชกั ้ บคนอืน

ไมม ่ ห ่ ได ้นะครั บแตก
่ ับสารวั ตรคนจริ งเรา
จะไมเ่ ป็ นคนดีแบบนั น
้ ถ ้ามาสายเลวแล ้วก็ต ้องเลวให ้ถึงใจ
้ ก็คอ ่ งทางนุ ่ มหยุน
่ ยๆ กดนิ ว้ กลางเข ้าไปยั งชอ ่ อยา่ งตอ่ เนื อ
่ ง ไอ ้
ไทน์คอ
่ ยๆ
้
ดูดกลืนนิ ว้ ของผมอยา่ งชาๆ กอ
่ นจะชะงั กกึกเมือ ่ ถึงครึ ง่ ทางแล ้วผมไมส
่ ามารถไปตอ
่ ข ้างหน ้าได ้
อีก
“อึก...เจ็บ สารวั ตรกูเจ็บ” ร่างกายมีกลไกการตอ่ ต า้ นและไมร่ ั บสงิ่ แปลกปลอมเข ้ามาอยูแ
่ ล ้ว
การทีผ่ มจะดันทุรังเข า้ ไปอีกมันก็ยงิ่ ทาให ้อีกฝ่ ายเจ็บมากขึน
้
่ งทางกูยังเหนื อ
แคข่ ยายชอ ่ ขนาดไหน!
่ ยขนาดนี้ ไมอ่ ยากจะคิดเลยวา่ ตอ่ ไปผมจะแฮก
“อยา่ เกร็ง ไทน์มงึ อยา่ เกร็ง...” ชอ่ งทางนั น

้ บีบรั ดนิ ว้ ของผมแน่น เห็นเป็ นแบบนี ค ้ งไปไมร่ อด
เลยโน ้มตัวไปประกบจูบทีร่ มิ ฝี ปากบวมชา้ อยา่ งนุ ่ มนวล หากแตน่ วิ้ ยั งคงสอดไว ้ตรงจุดเดิมไม่
ยอมขยั บ สว ่ นมืออีกข า้ งก็เอาแตล่ บ ้
ู เสนผมปลอบใจคนใต ้ร่างให ้คลายความตืน
่
ตระหนกไปด ้วย
ั พักเมือ
สก ่ งทางด ้านหลั งผมจึงคอ่ ยๆ ผละจูบออกแล ้วดันนิ ว้ เข ้า
่ รั บรู ้ถึงความผอ่ นคลายจากชอ
ไปยั งชอ่ งทางนุ ่ มตอ่ จนสุดทาง
ึ ....ฮอ
“ฮก ื อออออออ” พอนิ ว้ ไปสุดโคนเทา่ นั น
้ แหละแมง่ ก็ร ้องไห ้ทันที คือกูจะปลอบยั งไงอีก
ดีวะ
“เจ็บมากมั ย
้ ”
“จะเจ็บ อึดอั ดมาก กู...กู...”
“ไอ ้ไทน์นแ
่ี คน
่ วิ้ เองนะ” โคตรจะงอแง
ื กูตายแน่” ริ มฝี ปากบวมชา้ ร ้องออกมาแทบไมไ่ ด ้ศพ
“กูตะ...ตายแน่เลย ฮอ ั ท ์ ไอ ้ผมก็นก
ึ
สงสารบน
่ ตายๆ มาหลายรอบแล ้วแตก
่ ย็ ั งอยากแกล ้งอยากทาให ้มันร ้องไห ้อยูด ่ ี
“ไทน์พยายามด ้วยกัน อยา่ ฝื น”
“...”
“เข ้าใจมั ย
้ ”
เจ ้าตัวนิ ง่ ไปชวั ่ ขณะกอ

่ นจะพยั กหน ้าอีกรอบด ้วยทา่ ทางกล ้าๆ กลั วๆ
ผมหยิบหมอนอีกใบมารองสะโพกของมันเอาไว ้ นั ่ นยิง่ ทาให ้ชว ่ งลา่ งลอยเดน
่ ขึน ้ มาและ
สะดวกตอ่ การเดินหน ้าตอ่ ของผมคอ่ นข ้างมาก ขากว ้างทีพ ่ รอ้ มจะหุบทุกเมือ
่ ผมก็จัดการ
จั บกด
ลงกับเตียงข ้างหนึ ง่ สว ่ นอีกข า้ งพาดไว ้บนบา่ ของผมเป็ นการล็อกเอาไว ้
“กูจะขยั บแล ้วนะ” แคไ่ ด ้ยินมั นก็น้ าตารื น ้ อีกรอบ จากคนชค ิ ชคิ กลายเป็ นเด็กขีแ
้
ยโดยสมบูรณ์
แล ว้ เวลาเห็นน้ าตาของมั นผมนี ย ึ เหิมสะใจเข า้ ไปใหญ ่ เข ้าขา่ ยโรคจิตแน่ๆ เลยกู
่ งิ่ ฮก
่ วี่ น
ไมก
ิ าทีให ้หลั งผมจึงเริ ม่ เลือ
่ นนิ ว้ ทีห่ ลุบอยูภ ่ ายในชอ่ งทางอุน
่ ออกมา
กอ ่ นจะสอดกลั บเข ้า
ไปใหมอ่ ยา่ งชาๆ ้ ร่างกายของไอ ้ไทน์บบ ี รั ดนิ ว้ ของผมเอาไว ้แน่น เสย ี งหอบหายใจอยา่ งเหนื อ ่ ย
ออ่ นดังพรู ออกมาไมข่ าดสาย ใบหน า้ ขาวทีเ่ คยแดงซานตอนนี เ้ ริ ม ่ ่ ขึน
้ ริ ว้
แดงมากกวา่ เดิม แถม
แววตาทีฉ ่ ่าปรื อกอ
่ นหน ้าก็เริ ม
่ แปรเปลีย ่ นเป็ นบิดเบ ้คล ้ายกับกาลั งเจ็บปวดอยู ่
ขอให ้อดทนอีกนิ ด ผมได ้แตภ

่ าวนาอยา่ งนั น
้ ไปเรื อ
่ ยๆ
จากเคลือ ่ นเข า้ ออกเชอ ่ื งชาก็

้ คอ ่ ยๆ เพิม่ ความเร็วขึน
้ ความลืน ่ าให ้
การสอดกลั บ
่ จากเจลทีใ่ สท
เข ้าไปงา่ ยขึน ้ กวา่ ทีค
่ ด
ิ เสย ี งร ้องอือ
้ อึงในลาคอครางออกมาเป็ นครั ง้ คราว กอ
่ นจะเงียบลงเมือ ่ คน
ใต ้ร่างกัดริ มฝี ปากตัวเองเอาไว ้แน่นจนห ้อเลือด
ึ ยั งไงก็สง่ เสย
“รู ้สก ี งออกมา อยา่ กลั น
้ ไว ้”
“...”
“ไทน์อยา่ กัดปาก”
่ ั งผมเลยกระแทกนิ ว้ เข ้าไปสุดทาง จนคนถูกกระทาร ้องลั ่นห ้อง

“อ๊าาาาาาาา” พูดอะไรไมฟ
อยา่ งควบคุมไมอ่ ยู ่
จากนั น้ ก็ดงึ ตัวเองออกมา กอ่ นพานิ ว้ ทีส ่ องดา่ ดิง ่ เข ้าไปในชอ่ งทางคั บแคบใหมใ่ นเวลาไมน
่ าน
ไอ ้ไทน์ครางเสย ี งตา่ ทั นทีเมือ
่ มีสงิ่ แปลกปลอมเพิม ่ เข า้ มาภายใน น้ าตารื น ้ื หมอนที่
้
จนเปี ยกชน
หนุ นอยู ่ แม ้จะพยายามยกมือขึน ้ มาปาดน้ าตาออกยั งไงก็ไมม
่ ท ี า่ ทีวา่ จะหยุดไหล
“เจ็บมากเลย...เจ็บ...”
“มึงยั งไมช่ นิ คอ่ ยๆ รั บกูเข ้าไปนะ” ผมพูดแคน
่ ัน
้ กอ
่ นจะโน ้มตัวไปหอมหน ้าผากมั น ไอ ้ไทน์ก็
หลั บตาพริ ม ้ รั บคาปลอบโยนโดยไมโ่ วยวายอะไร นอกจากแสดงสห ี น ้าเจ็บปวดสง ่ มาให ผ
้ ม ตรง
ข ้ามกับริ มฝี ปากทีเ่ อาแตข่ ยั บบอกเพียงประโยคสน ั ้ ๆ วา่ ‘ยั งไหว’
ผมเริ ม ่ ขยั บเรี ยวนิ ว้ ทีค

่ าอยูต
่ รงชอ่ งทางนุ ่ มหยุน
่ เข ้าออกอยูห ่ ลายครั ง้ เหมือนตอนแรก จาก
่ื งชาและค่
เชอ ้ อยเปลีย ่ นความเร็ วขึน้ พาเอาอารมณ์สารพัดโหมกระหน่าเข ้าไปอีกรอบ ร่างขาวบิด
เกร็งไปมาอยา่ งทรมานกอ
่ นผมจะหยุดลงและเพิม ่ นิ ว ้ ทีส
่ ามเข ้าไปเป็ นการขยายชอ่ งทาง
ไอ ้ไทน์ควรจะพร ้อมสาหรั บอะไรหลายๆ อยา่ ง ผมไมอ่ ยากให ้มันเจ็บไปมากกวา่ นี้ แม ้รู ้ดีวา่
ยั งไงมั นก็ตายคาอกกูแน่ๆ
ั พักถึงยอมปลอ่ ยเรี ยวขาทีพ
สก ่ าดอยูบ
่ นไหลข่ องตัวเองลง หันไปหยิบกลอ่ งถุงยางทีซ ้ื มา
่ อ
กอ
่ นหน ้าขึน ้ ้ว เหยดเข ้! ดีใจกวา่ แมใ่ ห ้ย ้ายคอนโดก็ตอนนี แ
้ มาแกะ วั นนี้ ได ใ้ ชแล ้ หละ
ไทน์มันก็นอนมองทุกการกระทาของผมตัง้ แตห
่ ยิบถุงอยา่ งมาสวม บีบเจลหลอ่ ลืน
่ ลงบนฝ่ ามือ
หรื ออะไรก็ตามทีผ
่ มกาลั งทาอยูม
่ ันมองหมด
มองด ว้ ยสายตาหวาดกลั วทีด

่ ย
ู ังไงแล ้วก็โคตรน่าเอ็นดูสาหรั บผม
“อดทนไว ้ เหมือนมดกัด”
ื ออ”
“โกหก เจ็บแน่ๆ กูเจ็บแน่ๆ ใหญข่ นาดนี้ ฮอ
ผมวา่ ผมน่าจะย ้ายตัวเองไปเรี ยนหมอ พูดเหีย ้ อะไรมั นจะได เ้ ชอ ่ื เพราะนอกจากวิถสี ปาตัน
้ กับ
ความเป็ นรั ฐศาสตร์แล ้ว ไมม
่ อ
ี ะไรเข ้าขา่ ยน่าเชอื่ ถือให ้อีกฝ่ ายหลงกลกับพิธก ื ดควาย
ี รรม
เชอ
น ้อยในตอนนี เ้ ลย
“ยั งไมไ่ ด ้ลองเลย”
“สารวั ตรขอร ้อง นะ...พอเถอะนะ” มือขาวทีข ่ ยุ ้มผ า้ ปูเตียงกอ

่ นหน ้าเลือ
่ นมา
เขยา่ แขนของผม
่ ันร ้ายไมย่ อมเขยา่ เปลา่ ๆ ซะด ้วย เพราะเจ ้าตัวยั งทาหน ้าอ ้อนวอนสง ่ มาให ้อีก
เบาๆ แตไ่ อ ้นีม
โคตรเอ็กซเ์ ลยวะ่
การกระทาแบบนี ย
้ วั ่ กูแน่ๆ เลน
่ เอากูแทงไมถ
่ ก ั
ู รู เลยสด
ไมอ่ ดทนแมง่ แล ว้ วววววววววว ตบะไอ ้วัตรจะแตกจั ดการแยกขาทั ง้ สองข ้างออกกว ้าง พา

ตัวเองเข ้าไปนั ่ งอยูก
่ งึ่ กลางกอ
่ นจะจั ดการสอดแกนกายของตัวเองทีพ
่ ร ้อมเต็มทีม ั พักใหญ่
่ าได ส้ ก
เข ้าไปอยา่ งอดทน
“โอ๊ยยยยสารวั ตรเจ็บ ฮกึ ...ไมไ่ หว...อึก!” แคส

่ ว ่ นหัวถูกดันเข ้าไปยั งชอ
่ งทางร ้อนระอุ
ร่างกายของคนใต ้ร่างก็มป
ี ฏิกริ ย
ิ ารั ดแน่นโดยอั ตโนมั ต ิ
“ควายน ้อยผอ่ นคลาย มึงรั ดกูแน่นเกินไปแล ้ว” อารมณ์ตอนนี ไ
้ มไ่ ด ้อยูใ่ นจุดทีจ
่ ะ
หยุดได ้ ที่
สาคั ญคือแรงรั ดรึ งจากชอ ่ งทางคั บแคบนั น
้ แทบทาให ้ผมปลดปลอ่ ยแมง่ แทบจะทั นที แน่นมาก
่ นเข ้าไปแล ้วยั งลาบากขนาดนี้ แถมนี ย
แน่นจนจะตายคาอกไอ ้ไทน์อยูร่ อมร่อ ขนาดเบิกทางกอ ่ ัง
เป็ นครั ง้ แรกของมั นอีกตา่ งหาก
พุทโธ ธัมโม สงั โฆ
ผมเอือ
้ มมือไปบีบนวดสะโพกขาว เรื อ ่ ยลงมายั งขาทั ง้ สองข า้ ง กอ
่ นวกกับไปยั งร่างกายสว ่ น
อืน
่ ๆ บีบเคล ้นคลึงจนผิวขาวเกิดรอยนิ ว้ สแี ดงไปทั ่วร่างเพือ
่ สร ้างความผอ่ นคลาย
เมือ
่ ทุกอยา่ งราบรื น ่ื งชาและอดทน
่ แล ว้ จึงคอ่ ยๆ ดันตัวเองเข ้าไปอีกรอบอยา่ งเชอ ้ ไอ ้ไทน์กัด
ี งหอบหายใจของเราทั ง้ คูด
ปากตัวเองจนห ้อเลือดแตก
่ ย็ อมรั บตัวตนของผมเอาไว ท
้ ั ง้ หมด เสย ่ ัง
ผสานกันภายในห ้อง อุณหภูมท ิ เี่ คยคิดวา่ หนาวเย็นในตอนแรกกลั บไมม
่ ผ
ี ลใดๆ เมือ
่ เหงือ
่
เม็ดโต
เริ ม ึ บริ เวณใบหน ้า
่ ผุดซม
้ วั ่ ครู ่ ปลอ่ ยให ้ร่างขาวปรั บตัวและยอมรั บตัวตนของผมทีส

ผมชะงั กค ้างอยูใ่ นทา่ นี ช ่
อดเข า้ ไป
ทั ง้ หมดซะกอ ่ นแล ้วจึงเริ ม่ ขยั บ แตก
่ แ ่ วี่ น ิ าทีเ่ ทา่ นั น
็ คไ่ มก ี งสน
้ เพราะเสย ั ่ แกวง่ ของ
คนใต ้ร่างเบรก
เอาไว ้กะทั นหัน
“ไมเ่ อา เจ็บ ปะ...เปลีย

่ นได ้มัย
้ ”
“ไมเ่ อาคืออะไร” ผมถามอยา่ งงุนงง อยา่ บอกให ้กูเลิกนะมึง กูได ้ขาดใจตายตรงนี แ

้ น่
“มะ...ไมเ่ อาทา่ นี้ ” ปากพูดหากแตส

่ ายตากลั บไมย่ อมสบกันตรงๆ ไอ ้ไทน์แทบจะมุดหน ้าลง
กับหมอน ใบหน ้าแดงซา่ นปนเจ็บปวดเล็กน ้อยทาให ้ผมเอย่ ตอบอยา่ งเอาใจ
“โอเคทา่ นี เ้ จ็บ เปลีย

่ นก็ได ”
้ พูดจบก็รบ
ี พลิกคนทีน
่ อนหงายหอบหายใจกระชน ั ้ ให ้นอน
ตะแคง
จั บขาข ้างหนึ ง่ ของมั นขึน ้ มาพาดบา่ ของผม ขณะทีบ ่ ริ เวณนั น ่ื มตอ่ กัน
้ ของเราอยา่ งเชอ
เหมือนเดิมกอ
่ นเริ ม ่ ขยั บ
“สะ...สารวั ตร ทะ...ทา่ นี ก
้ ก
ู ็เจ็บ”
“เหรอ โอเคๆ”
้ี ววินาทีกอ
พยั กหน า้ เข ้าใจในเสย ่ นจะพลิกร่างโปร่งให ้คุกเขา่ แล ้วหันหลั งให ้ ผมตัง้ ใจจั ดการ
มั นทั ง้ สภาพนี แ
้ หละ แต.
่ ..
ื ออออ นี ย
“สารวั ตรฮอ ึ !”
่ งิ่ เจ็บเลย เจ็บมาก ฮก
ไอ ้ฉิบหาย!! สามวิเปลีย
่ น สามวิเปลีย
่ น สรุ ปนิ ยามทีว ่ า่ ร ้อยทา่ ในห ้านาทีน่ี กเู องครั บ เกง่
เกินไปแล ้วไอ ้เหีย
้
ไมฟ
่ งไมฟ
่ ั งมันแล ้ว คาวา่ ออ่ นโยนอะไรอยา่ มาพูดหน่อยเลย สน ั ดานดิบตอนนี ไ ่ื
้ มพ
่ ร้
อมจะเชอ
ฟั งใครทั ง้ นั น
้ ผมจั ดการดึงสะโพกของไอ ้ไทน์เข ้ามามากกวา่ เดิม ปลอ่ ยให ้กลางกายของตัวเอง
สอดเข ้าไปในชอ ่ งทางด ้านหลั งจนมิดซงึ่ คิดวา่ มั นน่าจะลึกทีส
่ ด
ุ ในบรรดาทุกทา่ ทีผ
่ า่
นมา
วินาทีนส
้ี มองของผมไมพ ่ ร ้อมประมวลผลใดๆ ทั ง้ นั น ้ มั นบอกอยา่ งเดียววา่ อยากเอา อยากเอา
จะเอาใจจะขาด อยา่ รี รอเลยครั บรั วไปให ้ถึงฝั่ งฝั น
่ ขยั บตัวกระแทกสว ่ นแข็งแกร่งเข ้าไปในชอ

ผมจั บสะโพกขาวเอาไว ้แมน ่ มั ่น กอ
่ นเริ ม ่ งทางนุ ่ ม
หยุน
่ อยา่ งแรง แล ้วถอนตัวออกมาอยา่ งเชอ ่ื งชาจากนั
้ น
้ ก็สอดกลั บเข ้าไปใหมด
่ ้วยแรงเทา่ เดิม
โอ ้โห คราวนี แ
้ หละครั บ ตับ ตับ ตับ เน ้นๆ
่ ยูใ่ นทา่ คลานเขา่ สง่ เสย

“อะ...อะ...อ๊าาาาาาา” คนทีอ ี งร ้องจนเสย
ี งแหบแห ้ง ขาทั ง้ สองข ้าง
สนั ่ ระริ กแตผ
่ มก็ไมค
่ ด ิ จะหยุดนอกจากเคลือ ่ นกายเข ้าไปและคอ่ ยๆ เพิม ่ ความเร็วขึน ้ เรื อ
่ ยๆ ไอ ้
ไทน์ร ้องเสย ี งกระเสา่ ฟั งแทบไมไ่ ด ้ศัพท ์ ใชมื้ อข ้างหนึ ง่ ดันพืน
้ ฟูกเอาไว ้ สว ่ นมืออีกข
้างเอือ
้ มมา
จั บแขนผมซงึ่ วางอยูต ่ รงสะโพกขาวคล ้ายกาลั งขอความเห็นใจ
ขนาดเขา่ ทั ง้ สองข ้างทีค

่ อยพยุงร่างขาวเอาไว ย้ ั งออ่ นยวบแทบนอนราบลงกับเตียง ชอ ่ งทางที่
ถูกเสยี ดสรี ้อนระอุจนสติเตลิดไปไกล กระทั ่งผมสงั เกตเห็นของเหลวบางอยา่ งทีไ่ มใ่ ชเ่ จลหลอ่
ลืน
่ ไหลปะปนออกมา สแ ี ดงฉานทีเ่ ปื้ อนซม
ึ แกนกายของผมนั น
้ ทาให ้จิตใจทีอ
่ ยากทารุ นแรง
กับ
มั นออ่ นยวบในทั นที
ผมหยุดชะงั กไปชวั ่ ขณะ ถอดถอนแกนกายของตัวเองออกมาแล ้วเปลีย ่ นให ้อีกฝ่ ายนอนหงาย

่
จั บขาทั ง้ สองข า้ งแยกออกจากกันแล ว้ พาตัวเองดา่ ดิง่ เข ้าไปยั งชองทางบีบแน่นนั น
้ อีกครั ง้
“กัดไหลก
่ ู ไมเ่ ป็ นไร...เจ็บก็กด
ั ไหลก
่ น
ู ะ” ผมโน ้มตัวลงบรรจงจูบเปลือกตาทีเ่ ปื้ อนไปด ้วยหยด
ั ่ ระริ กเอือ
น้ าใสทั ง้ สองข า้ ง กอดมั นเอาไว ้ในอกทั ง้ ตัว ไอ ้ไทน์กต
็ ัวสน ้ มมือมากอดผมตอบเชน ่ กัน
คมฟั นทีค่ อยแตก

่ ัดริ มฝี ปากตัวเองเปลีย
่ นมาระบายกับไหลข่ องผมอยา่ งแรงจนคิดวา่ คงเป็ น
่ื
มตอ่
รอยไปอีกนาน ผมคอ่ ยๆ ขยั บตัวอีกครั ง้ ในสภาพทีเ่ รายั งคงกอดกันแน่น ให ้ร่างกายทีเ่ ชอ
ี ดสก
เสย ี ันไปมา ฟั งเสยี งครวญหวานทีเ่ คยเจ็บปวดในครั ง้ แรกคอ่ ยๆ แปรเปลีย
่ นจนผมเผลอยิม
้
ออกมาอยา่ งดีใจ
ี งแหบพร่า เหงือ
“ควายน ้อยทาไม...น่ารั ก” ผมพูดทั ง้ เสย ่ ไหลโซมไปทั ง้ ตัวแตก
่ ไ็ มค
่ ด
ิ
จะหยุด
ึ ...อะ...อ๊า....เบา...เบาหน่อย”
“ฮก
“นี เ่ บาแล ้ว”
ื ออออ เบา...เบากวา่ นี .้ ..ได ้มัย

“ฮอ ้ อ๊ะ!” ท ้ายประโยคหลุดเสย ี งครางออกมาเพราะแรง
กระแทกของผม ก็ในเมือ ่ ไอ ้ไทน์ยังไมพ ่ อใจผมเลยหมุนตัวจากทีแ ่ ทรกอยูเ่ หนื อร่างโปร่งก็พลิก
มาอยูอ่ ก
ี ด ้าน กอดมั นเอาไว ใ้ ห ้ปลอ่ ยเจ ้าตัวนั ่ งอยูด
่ ้านบนแทน
“ชอบแบบไหนก็จัดเลย”
ชวี ต
ิ เกิดมากูบรรลุแล ้ว เมียกูออนท็อปให ้ หัวใจแมง่ แทบทะลุอกอยูร่ อมร่อ ไอ ้ไทน์กย็ ั งคง
กอดผมเอาไว ท ้ ั ง้ ตั ว ยอมปลอ่ ยคมเขีย ้ วทีฝ
่ ั งไหลข่ องผมครั ง้ แล ว้ ครั ง้ เลา่ แล ้วเอาแตซ
่ บหน ้า
ร ้องไห ้จนน้ าตาไหลเต็มบา่ ผมแทน
“ไทน์...”
ึ ...กู...ทาไมเ่ ป็ น ฮอ
“ทาไมเ่ ป็ น ฮก ื ออออออ” มั นน่าแกล ้งก็ตรงนี แ
้ หละ ผมเลยตีมน
ึ ไม่
ยอมให ้
ความชว ่ ยเหลืออะไรนอกจากราดน้ ามั นลงไปเติมเชอ ้ื ไฟให โ้ หมหนั กกวา่ เดิม
“งั น
้ กูทาแรงๆ นะ”
้ื ออออ ไม่...เอา”
“ฮอ
“ไมเ่ อาก็ทาเองดิ โตแล ้วกูไมอ่ ยากพูดยา้ ” ใบหน ้าแดงซา่ นไปด ้วยเลือดฝาดจ ้องมองหน า้ ผม
คล า้ ยจะโกรธอยูใ่ นที พลั นใชแรงที้ ม
่ อ
ี ยูน
่ ้อยนิ ดนั น
้ โอบรอบคอผมเอาไว ้ คอ่ ยๆ พยุงตัว
ขึน
้ มาทั ง้
สภาพขาสน ั ่ ผั บ น้ าตาทีป
่ ริ ม
่ อยูก ่ ไหลลงมาอีกครั ง้ จนผมต ้องชว ่ ยเช็ดออกให ้
่ ็เริ ม
ก็ทัง้ สงสารทั ง้ อยากแกล ้งในคราวเดียวเนี ย

่ แหละแมง่ เอ๊ย
“ใจเย็น คอ่ ยๆ ทิง้ ตัวลงมา”
ื อออ”
“จะ...เจ็บ เลือดไหลเลยด ้วย ฮอ
“เดีย
๋ วพาไปกินบิงซู เอาร ้านเปิ ดใหมม
่ ย
ั ้ เขาบอกอร่อยนะ”
“กินแล ้ว”
้ื บลูฮาวายเยอะๆ ร า้ นทีม
“พาไปซอ ่ งึ ชอบกินไง”
“ไมก
่ น ิ ” ปากบอกแบบหงุดหงิดตา่ งจากผมทีไ่ มร่ ู เ้ ป็ นเหีย
้ อะไรยิม้ ไมห
่ บ
ุ เลย มองดูรา่
งโปร่งที่
เนื อ
้ ตัวเต็มไปด ้วยรอยแดงประปรายอยูเ่ ต็มร่างกาลั งกัดฟั นทิง้ ตัวลงบนแกนกายของผมชาๆ ้
ความคั บแน่นสง่ ผลให้ ผมต้ องแผดเสียงห้ าวในลาคอออกมา พร้ อมกับชว่ ยพยุงต้ นขาของคนเหนื อร่างเอาไว้ ไมใ่ ห้ บาดเจ็บ
่ ี ้กส็ ะบั กสะบอมได้ ที่ละ
กวา่ ทีเ่ ป็ นอยู ่ แคน
“คอ่ ยๆ ใจเย็น” เมื่อทิ ง้ ตัวมาได้ นิ ดหน่อย ผมก็ชว่ ยออกแรงยกตัวไอ้ ไทน์ขึ ้นเล็กหน่อย แล้ วปลอ่ ยให้ มน
ั ทิ ้งตัวลงมาอีก
รอบซ ้าๆ
“อ๊ าาาาาา ไม.

่ ..ไหว”
“ลงมาอีกนิ ด ทิ ง้ ตัวลงมาให้ สดุ ” ใบหน้ าขาวสา่ ยไปมาเป็ นการปฏิเสธผมเลยไมอ่ ยากหักหาญน ้าใจของมั น เปลีย ่ นเป็ น
ฝ่ ายเสียสละกดสะโพกมั นลงมาอยา่ งแรงแทน
อั ก!
“อ๊ า! ไอ้ เหี ้ย!” ชอ่ งทางด้ านหลั งกระแทกเข้ ากับแกนกายของผมคอ่ นข้ างแรง ใบหน้ าของไอ้ ไทน์บด ิ เบ้ ร้องครางด้ วย
ความ
เจ็บปวดปนเสียว ทั งน้ ้าเสียงครวญ ทั งลมหายใจที
้ ่เป่ ารดผิว ทั งเหงื
้ ่อเม็ดโตที่ผดุ ซึมบนร่า
งกายเป็ นเชื ้อเพลิงชั นดี
้ ที่ทาให้ ผม
ไมส
่ ามารถหยุดอยูแ่ คน
่ ี ้ มั นยั งไมพ
่ อจนต้ องเติมเต็มให้ มากกวา่ เดิม
ใช้ จงั หวะนั นจั

้ บร่างสั น่ ระริ กพลิกลงมานอนหงาย ถอนแกนกายของตัวเองออกก่อนจะดึงข้ อเท้ าอีกฝ่ ายลงมาเล็กน้ อย
แล้ วจอ่ สว่ นแข็งแรงไปยั งโพรงนุ ม่ หยุน่ อีกรอบ
“อาาาา ซี๊ดดดดดด”
“สารวั ตร...เบาๆ”
“มึงรั ดกูอะ่ จะให้ เบาได้ มยล่

ั ้ ะ”
“ก็...ก็มงึ ” ดวงตาคูส
่ วยหลุบตา่ ลงแทบแทรกแผน ่ ดินหนี ผมสอดแขนเข้ าไปใต้ ขอ ้ พับขา ดึงร่างของไอ้ ไทน์เข้ ามา
ประชิด
่ นจะออกแรงกดเพื่อเข้ าไปในตัวนุ ม่ นิ่ มจนสุดทาง กอ
กอ ่ นโหมกระหน่าเรี่ ยวแรงทีม่ ีทงหมดลงไปกั
ั้
บคนใต้ ร่าง
ทั งรั ้ กทั งหื

้ ่นเลยกูงานนี ้
“อะ...อะ...สารวั ตร...อ๊ ะ...อ๊ าาาาา” ผมกวาดตามองดูร่างของคนที่นอนบิดอยูบ

่ นเตียงสั น่
คลอนไปตามแรงสง่ เส้ นผมสี
ดาปั ดป่ ายระใบหน้ า ริ มฝี ปากบวมช ้าจากการถูกตระโบมจูบอยา่ งหนั กหน่วงกาลั งเผยอคราง ผิวเนื ้อสีขาวผอ่ งมีริว้ แดงและ
รอยจ ้าสีช ้าประปรายไปทั ว ่ ทุกอณู ผิว
ผมเหมือนอยูใ่ นความฝั น หลั บหูหลั บตาตักตวงทุกอยา่ งแทบไมเ่ หลือหรอ แม้ กระทั ง่ น ้าเสียงที่สดใสแตแ
่ รกก็เริ่ มแหบพร่า
ลงทุกที ผมลิดรอนทุกอยา่ งจนหมดแล้ วจริ งๆ อะไรที่เป็ นของไอ้ ไทน์ผมอยากครอบครองหมด อยากดูแล อยากกอด อยาก
แสดงความเป็ นเจ้ าของ
และก็อยาก ‘ทา’ แบบนี ้ซ ้าๆ จนกวา่ จะไมม

่ ีแรงทามั นอีกตอ
่ ไป
“อะ...ไอ้ สารวั ตร กูไมไ่ หวแล้ ว” มือขาวที่เคยขยุม

้ ผ้ าปูเตียงในตอนแรกเลือ่ นมาจั บเอวผมเอาไว้
ใบหน้ าโคตรน่ารั กของ

มั นสะบั ดไปมาบนหมอน ผมโยกตัวและเร่งความเร็ วขึ ้นจนถึงจุดทีค่ ิดวา่ ตัวเองคงไมส
่ ามารถอดกลั นเอาไว้
้ ได้ เชน
่ กัน
“ไทน์อีกนิ ดเดียว”
“ฮึก...”
“อีกนิ ด” ผมพูดเสียงแหบพร่ า โหมแรงทั งหมดที

้ ่มีเข้ าไปยั งชอ่ งทางคั บแคบนั นด้
้ วยความรวดเร็
ว เสียงร้ องปนสะอื ้นดัง
่ นปลายทางที่สวา่ งวาบจะแลน
สลั บกับเสียงครางห้ าวในลาคอแห้ งผากของผม กอ ่ เข้ ามาในหัวและร่างกายของผม
ปลดปลอ่ ยน ้าสีขาวเข้ าไปภายในโพรงร้ อน
โชคดีท่ีถงุ ยางชว่ ยชีวต

ิ เอาไว้ ผมถึงได้ รี บผละออกจากร่างขาว ดึงถุงยางหมดสภาพนั นลงข้
้ าง
เตียง สว่ นไอ้ ไทน์กห ็ อบ
หายใจแทบไมม ่ เี รี่ ยวแรงแม้ แตจ่ ะปรื อตาขึ ้น
เรานอนแน่น่ิ งอยูต่ รงนั นนั

่ ขุ เมื่อมั น
่ นร่างกายไมร่ ั กดีของผมมั นจะผงาดขึ ้นมาอีกครั ง้ มือไม้ เริ่ มอยูไ่ มส
้ บสิบนาที กอ
เอาแต่
ปั ดป่ ายไปมาบนร่างที่ออ่ นเปลี ย้ และชื ้นไปด้ วยเหงื่อไคล
“อืออออ” คนที่หลั บตาพริ ม้ สง่ เสียงไมพ
่ อใจ แตผ ่ คร์ หรอกเมื่อความอยากชนะทุกสิง่
่ มไมแ
นี่ ก็เริ่ มสงสั ยตัวเองบ้ างแล้ วเหมือนกันวา่ ผมเข้ าขา่ ยซาดิสมห

์ รื อเปลา่ และก็แปลกมากๆ ด้ วยเพราะกับคนอื่นผมไมเ่ คย
รู้ สกึ แมง่ โคตรเฉยจนเหมือนคนไร้ อารมณ์ แตเ่ มื่อไหร่กต ็ ามทีเ่ ป็ นไอ้ ไทน์ทกุ สว่ นในร่างกายของผมจะลุกฮือขึ ้นมาทั นที เอา
จริ งๆ แคไ่ ด้ ยินชื่อนี่ ก็ไปแล้ ว
งงตัวเองเหมือนกันวา่ อดทนไมท
่ าอะไรมันมาถึงขนาดนี ้ได้ ยงั ไง วิถีสปาตันไม่
้ มีใครทาได้ ขนาด
นี อ
้ ะ่ พูดเลย
เคยตั งเป
้ ้ าหมายเอาไว้ ตงแต่
ั ้ แรกแล้ ววา่ อยากเลียไอ้ ตวั วุน่ วายตังแต่
้ เงายั นปลายเท้ า
เพราะงั นงานนี
้ ้กูไมพ
่ ลาดรี บเลือ่ น
ตัวลงไปยุม่ ยา่ มกับร่างสูงโปร่ง พรมจูบมั นตังแต่
้ ปลายเท้ าขึ ้นมายั นซอกขาด้ านใน กอบกุมสว่ นกลางกายของ
ไอ้ ไทน์เอาไว้
ในกามือกอ่ นจะออกแรงขยั บ
“ไอ้ สารวั ตร ไอ้ สดั พอแล้ ว...” คนถูกกระทาครางเสียงอ้ อแอ้ พยายามใช้ ขาปั ดป่ ายไปมาแตค ่ งไมเ่ หลือเรี่ ยวแรงมากนั ก
เนื่ องจากร่างกายยั งมีเลือดไหลซึมจนทะลุผา้ ปูท่ีนอนสีขาวอยู ่ โชคดีท่ีพ่ีดิมบอกวา่ มั นไมเ่ ป็ นอั นตรายมากหากเรารั กษา
ความสะอาดและทายาสมา่ เสมอหลั งเสร็ จกิจ
่ ่ี ยงั ไมเ่ สร็ จไงแสดงวา่ เอาตอ่ ได้

แตน
ผมปลุกเร้ าร่างกายของอีกฝ่ ายด้ วยฝ่ ามือของตั วเอง พอเห็นวา่ คนที่นอนอยูเ่ ริ่ มเกิดอารมณ์กย็ ิง่ ต้ องเร่งความเร็วขึ ้นจนอีก
ฝ่ ายมาถึงจุดประทุอีกรอบและปลดปลอ ่ ยของเหลวออกมาจนเต็มหน้ าท้ อง
เมียมีความสุขแล้ วของอยา่ งนี ้มันก็ตอ ้ งผลั ดเปลีย ่ นกันบ้ าง รี บหมุนตัวหากลอ่ งถุงยางทีเ่ คยแกะออกมากอ่ นหน้ าอยา่ งเร่ง
รี บ แตห่ าเทา่ ไหร่กไ็ มเ่ จอจนกระทั ง่ เห็นมั นอยูใ่ นสภาพถูกแกะกลอ ่ งจนฉีก วางแปะอยูบ ่ นพื ้นปลายเตียงโน่น
เอ้ ากูปาทิ ้ง! กูปาทิ ้งทาไม!
ไมเ่ อาแล้ วขี ้เกียจคลานลงไปเก็บ
“ขอสดได้ มยั ้ ”
“ฮือออ” เทา่ นั นแหละครั

้ บเสียงร้ องไห้ จนแหบโหยก็แทรกเข้ ามาในโสตประสาท ร้ องจะเป็ นจะตายตรงนี ้ซะให้ ได้
ผมเลย
่ มดเพื่อเป็ นการปลอบประโลมพร้ อมกับเทเจลหลอ่ ลืน่ ให้ มากกวา่ เดิม
ถือวิสาสะขโมยจูบมั นอีกรอบ เริ่ มทุกอยา่ งใหมห
่ ีพลาด ทา่ อะไรที่ไอ้ ไทน์บอกเจ็บ บอกไมช่ อบผมจะกระทาชาเราเดีย ๋ วนี ้แหละ เริ่ มตังแต่
คราวนี ้ไมม
้ พลิกตัวคนที่ร้องไห้ ฮือ
ให้ นอนตะแคง จั บขาของมั นข้ างหนึ ง่ มาพาดไว้ บนบา่ แทรกตัวเข้ าไปอยูก่ ่งึ กลางระหวา่ งขากอ
่ นจะกดแกนกายของผมที่
พร้ อมเต็มทีเ่ ข้ าไปภายใน
“อ๊ ะ...ฮึก...ฮึก...” ไอ้ ไทน์ไมไ่ ด้ ร้องออกมาอยา่ งเดียวครั บ เอื ้อมมือข้ างหนึ ง่ มาจิกขาผมเอาไว้ แน่นจนเลือดซึม ซึง่
ผมก็
ไมไ่ ด้ คิดอะไรนอกจากกระแทกตอ่
แม้ จะเบิกทางและจบบทรั กสุดบ้ าระหา่ ลงไปแล้ วรอบหนึ ง่ แตช่ อ่ งทางด้ านหลั งของมั นก็ยงั คงรั ดแน่นอยูเ่ หมือนเคย ยิง่
พอไมม่ ีถงุ ยางมาคอยกันแล้
้ วทุกอยา่ งในร่างกายของผมที่สมั ผั สกับคนใต้ ร่างก็ยิง่ แนบสนิ ทจนไมเ่ หลือชอ่ งวา่ ง เสียง
กระแทกกระทั นหยาบโลนดั
้ งก้ องไปทั ง่ ห้ องปะปนกั บเสียงครางสะอื ้นผะแผว่
ผมมีความสุขจนแทบจะสาลั กตายอยูร่ อมร่อ
บอกไมไ่ ด้ วา่ มั นเรี ยกวา่ อะไรกันแน่ ทั งสงสารทั

้ งเอ็
้ นดูคนที่นอนน ้าตารื น้ อยูข่ ้ างใต้ แตก
่ ห
็ ยุดการก
ระทาของตัวเองไมไ่ ด้
เหมือนกัน ไอ้ ไทน์กค ็ งไมต
่ า่ งเพราะยั งบอกตัวเองไมไ่ ด้ ด้วยซ ้าวา่ ต้ องการตอ่ ต้ านหรื อปลอ่ ยให้ ผมเดินหน้ าตอ่ ไป
ซึง่ แน่นอนวา่ แม้ จะห้ ามยั งไงผมก็คงไมห

่ ยุดอยูด่ ี
เหงื่อชื ้นผุดซึมไปทั ว ่ ร่างกาย ผมกระแทกแกนกายของตัวเองเข้ าออกในสว่ นออ่ นไหวด้ วยความเร็วและแรง เข้ าสุดออกสุด
คือวิถีแหง่ สปาตันจนไม่
้ เหลือพื ้นที่ให้ พกั จากนั นจึ
้ งคอ่ ยๆ ลดความเร็ วลงจนหยุดนิ ง่ และผละ
ออกจากชอ่ งทางนุ ม่ หยุน่ นั น้
พาร่างกระปลกกระเปรี ย้ ที่แดงระเรื่ อไปทุกสว่ นมานอนตรงปลายเตียง สว่ นผมก็ลงไปคุกเขา่ อยูก่ บั พื ้น ดึงข้ อพับของอีก

ฝ่ ายพาดไว้ บนบา่ ทั งสองข้
้ าง แล้ วพาตัวเองเข้ าไปภายในชอ่ งทางคั บแคบและบวมช ้านั นอี
้ กค
รั ง้
“อ๊ าาาาาาาา” เสียงครวญแหบพร่ าแผดดังขึ ้นทั นทีท่ีร่างกายของผมเคลือ่ นเข้ าไปภายในจนสุด ใบหน้ าขาวปรื อตาหวาน
เชื่อมมองผมด้ วยสีหน้ าเจ็บปวดปนสุขสม ริ มฝี ปากที่ถกู จูบครั ง้ แล้ วครั ง้ เลา่ เผยอออกเพื่อระบายความเจ็บปวด มือสองข้ าง
จิกลงบนผ้ าปูแน่นจนผมสงสาร กลั ววา่ ข้ อมือทีเ่ กร็ งอยูน่ นจะท
ั ้ าให้ มนั เจ็บในภายหลั ง
และถึงแม้ วา่ จะรู้ สกึ อยา่ งนั น้ แปลกเหมือนกั นที่ผมไมส

่ ามารถหยุดเขยื ้อนกายได้ นอกจากมุง่ มั น่ กับการสอดใสเ่ ข้ า
ภายใน แม้ จะเชื่องช้ าแตก ่ ห็ นั กหน่วงในเวลาเดียวกัน
มือทั งสองข้
้ างของผมจั บสะโพกออ่ นไหวนั นเพื
้ ่อล็อกเจ้ าของร่างเอาไว้ ไมใ่ ห้ ขยั บเขยื ้อน โหมแรงทีม่ ีทงหมดพาเอาร่
ั้ างกาย
ของคนบนเตียงเคลือ่ นขึ ้นลงตามแรงสง่ ขณะที่สว ่ นหนึ ง่ ในร่างกายของผมยั งคงกระแทกปะทะเข้ ากับร่างกายของอีกฝ่ าย
จนเกิดเสียงดั งไปทั ว ่ ห้ อง
“ตัวมึง...แดงไปหมดเลย” ผมพูดเสียงแหบห้ าว มองดูเจ้ าของร่างแดงระเรื่ อในมา่ นสายตา
“สารวั ตร...สะ...สารวั ตร”
“ทาไมไทน์น้อยน่ารั กแบบนี ”้
“...”
“กูไมไ่ หวแล้ วนะ” ผมชอบที่จะได้ ยินชื่อของตัวเองหลุดออกมาจากริ มฝี ปากของมั น ชอบที่เห็นมั นครางชื่อผมซ า้ ๆ ขณะที่
เราตา่ งได้ ครอบครองกั นและกั นอยูแ่ บบนี ้
เราจะมีกนั และกัน และผมไมม

่ วี นั ปลอ่ ยไอ้ ไทน์ให้ ใครหน้ าไหนทั งนั
้ น้
เออ! กูรักของกูมาตังนาน
้ กูทะนุ ถนอมรอวั นได้ เลียมั นฉิ บหายเพราะงั นใครก็
้ ห้ามแตะ! กูแตะได้
คนเดียวแล้ วก็จะรั กแค่
คนเดียวด้ วย
ไอ้ แมนเคยบอกกับผม การจะรั กใครสั กคนแรงมีเทา่ ไหร่ใสไ่ ปให้ หมด แล้ วยิง่ คนจริ งอยา่ งผมจะมาทาอะไรเหลาะแหละ
กับแฟนมันก็คงไมโ่ อเค มั นต้ องจั ดหนั กๆ
เคลือ่ นไหวในทา่ นี ้ได้ สกั พักผมก็หยุดลง แล้ วอุม ้ คนที่แทบสลบไสลกลั บไปนอนตรงกลางเตียงในสภาพที่ ร่างกายยั ง
เชื่อมตอ่ กันอยู ่ ผมกอดมั นเอาไว้ ทงตั ั ้ ว กอดแบบทั งรั ้ กทั งหวง
้ พูดปลอบประโลมซ ้าแล้ วซ ้าเลา่ ด้
วยประโยคเดิมๆ ‘มึงตาย
แน่ ฟ้าเหลืองแน่’ ไมห ่ ยุด ไอ้ ไทน์กร็ ้ องไห้ งอแงทั นทีท่ีได้ ยินซึ่งผมก็คาดหวั งให้ เป็ นแบบนั นอยู
้ แ่ ล้ ว เสือกเกิดมาน่ารั กน่า
แกล้ งเองชว่ ยไมไ่ ด้
่ นเลือ่ นลงมาประทั บจูบที่เปลือกตาทั งสองข้

ริ มฝี ปากร้ อนชื ้นแตะลงบนกระหมอ่ มบาง กอ
้
าง เรื่ อยมาจนถึงพวงแก้ มใส
กอ
่ นสั มผั สกับริ มฝี ปากออ่ นนุ ม่ แล้ วคอ่ ยไล้ ไปจนถึงลาคอระหง กะเลียให้ ลม ่ ่ี ลม
้ จริ งๆ แตน ้ แล้ วคนอยา่ งไอ้ สารวั ตรเลยต้ อง
ซ ้าตอ่
“ไปด้ วยกันนะ”
“...”
“พยายามด้ วยกัน” ผมบอกแคน

่ นก่
ั ้ อนจะเริ่ มขยั บสว่ นแข็งแกร่งที่หลุบหายไปในร่างสูงโปร่งอีกครั ง้ มือทั งสองข้
้ างกอด
่ ย ไอ้ ไทน์แนบหน้ าลงกับไหลข่ องผมพร้ อมกับครางเสียงอื ้ออึงที่ฟังดูยงั ไงก็โคตรเพราะใน
่ ิดปลอ
มั นเอาไว้ แนบแน่นไมค
ความรู้ สกึ
เขาเคยบอกวา่ ธรรมชาติของมนุ ษยต ์ อ่ ให้ ผา่ นเรื่ องผาดโผนมามากแคไ่ หนสุดท้ ายเราก็จะหยุดอยูก่ บั การทาเรื่ องอะไรที่
สามั ญ นี่ ไง กะจบด้ วยทา่ เบสิกเลย มาตรฐานระดับหนั งโป๊ ในตานาน
“สารวั ตร สารวั ตร...”
“ไทน์...อดทนนะ อีกนิ ด...อีกนิ ด” แรงมีเทา่ ไหร่ ผมใสไ่ ปจนสุดตัว เคลือ่ นตัวเองเข้ าออกในชอ่ งทางด้ านหลั งอยูเ่ นิ่ นนาน
ทั งเร็
้ วและแรง กอ
่ นจะปลดปลอ
่ ยความต้ องการทั งหมดเข้
้ าไปในร่างกายของใครอีกคน
ครั ง้ นี ผ
้ มไมไ่ ด้ ใสถ่ งุ ยาง ผมไมไ่ ด้ ใสถ่ งุ ยางเพราะเผลอปากลอ่ งทิ ง้ ไว้ ตรงปลายเตียง
ดังนั นของเหลวสี
้ ขนุ่ ุ่ ที่ปลดปลอ
่ ยออกมาจึงพุง่ เข้ าไปในร่างกายสั น่ ระริ กของคนใต้ ร่างแทน ไอ้ ไทน์กระตุกไปพร้
อมกับผม
สองสามครั ง้ กอ ่ นผมจะถอดถอนแกนกายตัวเองออกมา น ้ารั กมากมายไหลย้ อนตามออกมาจากชอ ่ งทางจนเปรอะเปื อ้ น
ไปทั ว ่ เรี ยวขา จนเจ้ าของร่างต้ องนอนหอบหายใจหมดแรงอยูต่ รงนั น้
เห็นมั นร้ องไห้ ตาบวมแดงไปหมดผมนี่ โคตรสงสารเลย แตถ

่ า้ ย้ อนเวลากลั บไปได้ ผมก็จะทาอยูด่ ี
สิบนาทีหลั งจากได้ พกั เหนื่ อย ผมคอ่ ยๆ ชั นตัวขึ ้นมารวบร่างกระปลกกระเปลี ย้ เป็ นผั กเข้ ามาในอ้ อมกอด ไอ้ ไทน์พอ
รู้ สกึ ตัวก็ร้องไห้ ขึ ้นมาทั นที
“ฮือออ ไมเ่ อาแล้ วเจ็บ ไมเ่ อาแล้ ว”
“ไมไ่ ด้ จะเอา จะพาไปอาบน ้า” มึงจะน่าเอ็นดูเกินไปแล้ ว นี่ ถา้ ไมเ่ ห็นวา่ เป็ นครั ง้ แรกแล้ วไมเ่ หลือเรี่ ยวแรงแล้ วผมจั ดอีก
รอบแน่เลย
้ มั นมาวางไว้ บนอา่ งอาบน ้าเพื่อล้ างตัว มั นก็ก้มหน้ างุดไมย่ อมมองผมตรงๆ

ไอ้ ไทน์ไมย่ อมพูดอะไรออกมาอีกกระทั ง่ ผมอุม
นอกจากพึมพาอะไรสั กอยา่ งในลาคอ
“เป็ นอะไร”
“จะ...จะอาบเอง”
“มีแรงเหรอ เดี๋ยวอาบให้ ไง”
“ไมต
่ อ
้ ง กู...กูอาย”
“ได้ กน
ั มาทุกทา่ ละ อายหา่ อะไรวะ”
“ไอ้ สารวั ตร ไอ้ เลว!” นั น

่ ไง พอกลายร่างเป็ นมนุ ษยเ์ มียอะไรก็ห้ามไมอ่ ยู ่ ไอ้ ไทน์ผลั กอกผมด้ วยแรงอั นน้ อยนิ ด
ที่เหลืออยู ่
แถมน ้าตายั งรื น้ เออ่ คลอเบ้ าเรี ยกร้ องความสนใจอีกตา่ งหาก
เอาไงวะเนี่ ย ก็อยากจะอาบน ้าให้ ดนั ไลก

่ ซู ะงั น้
“อาบเองได้ เหรอ”
“อืม”
“กูรอข้ างนอกนะ ถ้ าเงียบไปนานกูตามเข้ ามาแน่” หมดกันทุกอยา่ งที่แพลนไว้ ในหั ว อาบน ้ากับไอ้ ไทน์ นอนกอดไอ้ ไทน์
ในอา่ งน ้างี ้
ความฝั น vs ความเป็ นจริ ง
เมียไล.
่ ..
ใชส
่ !ิ ได้ กแู ล้ วไง ฟั นกูแล้ วคิดจะทิ ง้ ยั งไงก็ได้
เป็ นผมคุณจะเข้ าใจ ต้ องตัดใจพาตัวเองเดินออกมาจากห้ องน ้าพลางหยิบผ้ าขนหนู ขึ ้นมาคาดเอวลวกๆ รอจนไอ้ ไทน์อาบ
เสร็ จโน่นแหละถึงจะได้ อาบตอ่ แถมต้ องพามั นเข้ านอนจนหลั บสนิ ทอีกผมถึงจะวางใจ ระหวา่ งนี ้กจ็ ดั การเปลีย ่ นผ้ าปูเตียง
รออยา่ งใจเย็นไปแล้ วกัน
ใจเย็น?
นี่ แคผ
่ า่ นไปห้ านาทีเองคนทีม่ นั รออยูด่ ้ านนอกนี่ โคตรกระวนกระวายใจแทบขาด เดินวนไปวนมาไมห
่ ยุดจนกวา่ ไอ้ ไทน์จะ
ขานเรี ยก
“ไทน์” สุดท้ ายก็ไมม

่ ีความอดทนมากพอ
“...” ไมม
่ ีเสียงใดตอบรั บ
“ไทน์ มึงอาบน า้ เสร็ จหรื อยั ง”
ฉิ บหายเมียไมย่ อมตอบ ไมร่ ้ ูวา่ มั นหลั บหรื อสลบคาอา่ งไปแล้ ว ความกระวนกระวายที่เกิดขึ ้นในใจไมอ่ าจทาให้ ผมยืนนิ ง่
อยูภ่ ายในห้ องน ้าได้ นอกจากรี บสาวเท้ าไปยั งประตูหอ ้ งน ้าอยา่ งรวดเร็ว
พลั ก่ !
“ไอ้ ไทน์!”
“ฮือ...สารวั ตร”
เสียงเรี ยกชื่อผมดังผะแผว่ จากริ มฝี ปากสีแดงเรื่ อ ดวงตาทีเ่ ออ่ คลอไปด้ วยน ้าตามากมายจ้ องมองมาที่ผมเหมือนต้ องการ
ความชว่ ยเหลือปนอั บอาย
ไอ้ ไทน์ไมไ่ ด้ หลั บ มั นไมไ่ ด้ เป็ นอะไรทั งนั

้ นแต่
้ กลั บอยูใ่ นสภาพ...
อ้ าขากว้ าง มือข้ างขวาที่อยูใ่ ต้ น ้าสอดนิ ้วเข้ าไปในชอ่ งทางด้ านหลั งและก็กาลั งคาอยูอ่ ยา่ งนั นตอนผมเปิ
้ ดประตูเข้ ามา
“สารวั ตรชว่ ยด้ วย...”
ผมสูดลมหายใจเข้ าปอดลึกๆ พยายามอดกลั นต่ ้ อความอยากทีพ่ งุ่ ุ่ จูโ่ จมเข้ ามาแบบไมท

่ นั ตังตั
้ ว รี บก้ าวขาพาตัวเองมา
ข้ างอา่ งน ้า กอ
่ นจะยอ่ เขา่ ลงใกล้ ๆ กับร่างของมั น
ไอ้ ไทน์ร้องไห้ สะอึกสะอื ้นใจจะขาด ผมเลยโน้ มหน้ ามั นลงมาซบที่ไหลไ่ มใ่ ห้ มองอะไรทั งนั
้ น้ มั นก็ยอมทาตามแตโ่ ดยดี
กอ
่ นผมจะเอื ้อมมือไปดึงนิ ้วมั นออกมาจากชอ่ งทางด้ านหลั งเบาๆ
ถึงวา่ ไลก่ อู อกไปรอข้ างนอก ที่แท้ ก็พยายามเอาน ้ารั กที่คา้ งอยูภ่ ายในออกด้ วยตัวเอง แตเ่ พราะเป็ นครั ง้ แรกผลก็เลยเป็ น
อยา่ งทีเ่ ห็น ผมจึงคอ่ ยๆ สอดนิ ้วทั งสองเข้
้ าไปแทนที่ ไลเ่ อาของเหลวสีขนุ่ ุ่ ที่อยูภ่ ายในออกมาทา่ มกลางเสียงร้
องเจ็บปวด
ของเคียงข้ าง
“ฮือออเจ็บ ไมเ่ อาแล้ ว ไมเ่ อาอีกแล้ ว ฮึก”
“งอแงจั ง เอาออกให้ แล้ วอาบน ้ากันนะ”
“ทาไมมึงชอบแกล้ งกูจงั วะ”
“ก็กูชอบมึงอ่ ะ แล้ วกูกจ็ ะชอบมึงแบบนี ซ้ า้ ๆ”
“ฮือ ไมใ่ ห้ ชอบแล้ ว”
“อยา่ ร้ องไห้ ตามึงบวมไปหมดแล้ วเนี่ ย”
มั นก็พยายามกลั นเสี้ ยงสะอื ้นนะครั บ สว่ นผมก็จดั การเปลีย ่ นน ้าในอา่ งแล้ วพาตัวเองลงไปแชน ่ ้าอุน่ กับมั นด้ วย ตา่ งคน
ตา่ งชว่ ยกันถูสบู ่ แตเ่ หมือนหลั งจากนาทีแรกผา่ นเป็ นก็เป็ นผมฝ่ ายเดียวที่จดั การทั งหมดเพราะไอ้
้
ไทน์หมดแรงจนต้ องพิง
หัวลงกับอกของผมและหลั บไปแทน
เมื่ออาบน ้าเสร็ จจึงรี บพาร่างออ่ นแรงออกมาจากเพราะกลั วจะเป็ นหวั ด วางมั นลงบนเตียงที่จดั การดึงผ้ าปูและเปลีย ่ น
ใหมไ่ ปกอ่ นหน้ า ใช้ ผา้ ขนหนู สขี าวมาเช็ดเนื ้อเช็ดตัวอีกฝ่ ายเบาๆ จากนั นก็
้ หาเสื ้อผ้ าใส ่
สบายมาสวมให้ พร้ อมกับหยิบผ้ า
หม
่ มาคลุมตัวไอ้ ไทน์จนเรี ยบร้ อย
“หลั บได้ แล้ ว”
“ฮืออออ” พอกูสงั ่ ให้ หลั บมั นตืน

่ พอกูอยากให้ ตื่นมั นหลั บ สั ด!
เพราะเมื่อเริ่ มได้ สติและปรื อตาขึ ้นมามองหน้ าผมเทา่ นั นแหละร้
้ องไห้ อีกแล้ ว ร้ อง ร้ อง
แล้ วก็ร้อง บน
่ เจ็บอยา่ งนั นอย ่
้ างนี ้
เหมือนเด็กเรี ยกร้ องความสนใจ กระทั ง่ ผมปิ ดไฟตามขึ ้นมานอนกอดมันก็ยงั ไมห
่ ยุดร้ องไห้
่ า่ นอยูแ่ ล้ วสั ด เดี๋ยวกูทนไมไ่ หวจั บเอาอีกรอบมึงจะร้ องไมอ่ อก

ตานี่ จะบวมเป็ นไขห
“สรุ ปจะงว่ งหรื อจะร้ องไห้ ”
“งว่ ง...” ไอ้ ไทน์ตอบปนเสียงสะอื ้น ผมเลยจูบเส ้ นผมของมั นคล้ ายกาลั งกลอ่ มให้ หลั บ แตไ่ อ้ นี่ มน
ั ก็ยงั ร้ องไมห
่ ยุด
“ยั งไมห
่ ยุดร้ องอีก อยากโดนดีเหรอ”
“ฮืออออ เจ็บ เจ็บไปทั งตั

้ วเลย”
“เออร้ องเข้ าไป เอาให้ น ้าตาทว่ มห้ องนะมึง”
“ฮึก ฮืออออ”
“เงียบน่า”
“เจ็บ ฮือเจ็บ”
“งอแงทาไมน่าราคาญ”
“ฮืออออ”
“เงียบเถอะควายน้ อย ใจจะขาดแล้ ว...”
เทา่ นั นแหละชะงั
้ กเลย ผมลูบหัวไอ้ ไทน์ไปมา มั นก็พยายามสะกดกลั นเสี
้ ยงสะอื ้นของตัวเองเอาไว้ จนกระ
ทั ง่ เสียงนั น้
เงียบลงแปรเปลีย ่ นเป็ นจั งหวะการหายใจเข้ าออกที่สมา่ เสมอแทน
เมียหลั บไปแล้ ววะ่ แตก

่ วา่ จะกลอ่ มให้ หลั บได้ ผมก็เกือบตายเหมือนกัน ลากอ
่ น...
เป็ นเช้ าวั นอั งคารทีม่ หา’ลั ยยั งไมเ่ ปิ ด ความฝั นของผมคือการลืมตาขึ ้นมาแล้ วได้ สบตากับใครคนหนึ ง่ คนที่เป็ นความฝั น
ของผมมาตลอดตังแต่ ้ วนั นั น้ และโชคดีมากที่ตอนนี ผ ้ มมีโอกาสได้ นอนเตียงเดียวกับคนในฝั น เพียงแต.่ ..
ภาพที่เห็นในตอนนี ้กลั บไมใ่ ชภ

่ าพใบหน้ าของไอ้ ไทน์และกลิน่ หอมออ่ นๆ จากตัวของมั น ไมร่ ้ ูแมง่ แปลงร่างจากหน้ าขาวๆ
กลายเป็ นงา่ มนิ ้วตีนได้ ยงั ไง
“ไทน์” ผมสง่ เสียงเรี ยกเจ้ าของฝ่ าตีนตรงหน้ า
่ ลั บไมไ่ ด้ รั บการตอบรั บ จาได้ วา่ เมื่อคืนผมกอดมันไว้ ทงตั

“...” แตก
ั ้ ว ลูบหัวปลอบใจจนกระ
ทั ง่ คลายเสียงสะอื ้นและหลั บ
ไปหลั งจากนั นไม่
้ ถงึ สิบนาที แตก
่ ไ็ มเ่ ข้ าใจเหมือนกันวา่ ทาไมตอนนี ้ถึงเปลีย ่ นมาเลน
่ ทา่ ยากใสก
่ นั ได้
“ไทน์ ทาไมนอนแบบนั นวะ

้ ” ปากพูดแตก ็ อ่ ยๆ ชั นตัวขึ ้นมานั ง่ เห็นเจ้ าของชื่อนอนคุดคูห่ นั หัวไปทางปลายเตียง โผลม
่ ค ่ า
ให้ เห็นแคห
่ วั ยุง่ ๆ แตโ่ คตรน่ารั กเทา่ นั น้
่ ผืนหนา เห็นใบหน้ าที่เคยมีชีวต

ผมตัดสินใจคลานเข้ าไปประชิดร่างโปร่งใต้ ผา้ หม ิ ชีวาซูบซีด ริ มฝี ปากแห้ งกรั งที่ปรากฏก็
่
เริ มทาให้ ใจเสีย เลยลองแตะหลั งมือลงบนหน้ าผากเป็ นการวั ดอุณหภูมิ เทา่ นั นแหละครั
้
บกูร้ ูเลย...ไข้ แดกจนสั น่ ตัวก็โคตร
ร้ อน แถมเจ้ าตัวยั งไมห ่ คลุมตัวเพื่อให้ ความอบอุน่ กับร่างกายก็ตาม
่ ือไมอ่ ือนอกจากนอนกอดตัวเองนิ ง่ ๆ แม้ จะมีผา้ หม
ความฉิ บหายมาเยือนผมเป็ นครั ง้ แรกในรอบหลายปี รี บประคองไอ้ ไทน์หนั หัวกลั บมานอนใหมใ่ นทา่ ที่สบายกวา่ เดิม
หลั งจากนั นก็้ เอื ้อมมือไปกดรี โมทแอร์ เพื่อปรั บอุณหภูมิไมใ่ ห้ เย็นจนเกินไป ก็เคยคิดนะครั บวา่ มั นก็ต้องมีบา้ งที่หลั งมีอะไร
กันแล้ วต้ องป่ วย แตก ่ ิดวา่ จะหนั กขนาดนี ้ไง
่ ไ็ มค
“ไทน์ มึงโอเคมั ย้ ”
“ฮื ้ออออ ปลุกทาไมไอ้ สดั ” คาแรกที่ร้ ู สกึ ตัวก็ดา่ กูทน

ั ที
“มึงไมส
่ บายวะ่ ”
“ก็วา่ อยู.่ ..” จริ งๆ มึงควรจะรู้ เพราะนี่ ร่างกายมึง แตเ่ หมือนสมองของคนไมส

่ บายมั กเบลอตลอดเวลาเลยรั บรู้ อะไรช้ ากวา่
คนปกติไปสั กหน่อยผมก็เลยต้ องพยายามเข้ าใจตรงจุดนี ้
เอาจริ งๆ สาหรั บผมคาวา่ ป่ วยนี่ หา่ งไกลจากชีวต
ิ มาก ครั ง้ สุดท้ ายคงเป็ นตอน ม.5 เตะบอลกลางสายฝนจนป่ วย บอกเลย
วา่ วิถีคนจริ งต้ องทาแบบนี ้ ไอ้ เหี ้ยเทส ่ ดั
“เจ็บตรงไหนบอกหน่อย”
“…”
่ วาย กูเป็ นหว่ งนะเว้ ย” ผมจั บหน้ าของคนป่ วยเอาไว้ พลางลูบไปมาเพื่อให้ มนั รู้ สกึ ตัว
“ปวด...หั ว ปวด...ตัว” พูดแคน

่ นก็
ั ้ รี บดึงผ้ าหม
่ ขึ ้นมาคลุมหัวตัวเองทั นที ขนาดไมส
่ บายยั งดื ้อขนาดนี ้ ไมต ้ งนึ กภาพที่
่ อ
มนั
กลั บมาวิง่ ปร๋อเป็ นปกติเลยวา่ ผมจะโดนเละสั กแคไ่ หน
ตอนนี ส ้ มองผมแมง่ เบลอไปหมด คิดอะไรไมอ่ อกเลยวา่ จะทาอะไรกอ

่ นดีเลยตัดสินใจหยิบโทรศั พทม
์ ือถือขึ ้นมาตอ่ สาย
หาพี่ดิมอยา่ งเร่งรี บ
่ านพี่แกก็กดรั บด้ วยน ้าเสียงงั วเงีย จะดา่ แหลไ่ มด

รอสายไมน ่ า่ แหลเลยรี บชิงกรอกเสียงลงไปทั นที
“พี่ครั บ ไอ้ ไทน์ไมส

่ บายต้ องทายั งไง หรื อจะพาไปหาหมอ ตัวมั นร้ อนมากแตก
่ ลั บนอนสั น
่
ไมห
่ ือไมอ
่ ือ ปวดหัวปวดตัวด้ วย
ผมทาอะไรไมถ ่ กู แล้ วพี”่
[พูดเหี ้ยอะไรยาวเหยียด ใจเย็นดิสดั ]
“ผมไมอ่ ยากให้ มน
ั ทรมานแบบนี ้ ชว่ ยหน่อยครั บ”
[เมื่อคืนเลน
่ ทา่ ยากสิทา่ ]
“ก็มีทงยากและง่
ั้ าย พี่อยา่ เบีย ่ งประเด็นดิวะ”
[จะขอความชว่ ยเหลือกูมงึ พูดแบบนี ้กับกูได้ ด้วยเหรอ เออๆ ฟั งนะไอ้ วตั ร มึงจั ดการเช็ดตัวมั นเลย เช็ดเบาๆ นะมึงไมใ่ ช่
ขูดจนผิวแมง่ ถลอกหมด เสร็ จแล้ วหาข้ าวหายาให้ กิน ยาลดไข้ อะไรก็ได้ แตอ่ ยา่ ลืมยาแก้ อกั เสบ สว่ นแผลตรงนั นมึ
้ งมียา
เฉพาะอยูแ่ ล้ วใชม
่ ย]
ั้
“น่าจะมี ...”
่ วรตอบวา่ ‘น่าจะ’ แล้ วนะ ไปหยิบมา!] ท้ ายประโยคพี่ดม

[มึงไมค
ิ ตวาดเสียงดั งลั น่ เลยครั บ ผมเลย
กุลกี จุ อลงจากเตียง
หยิบเอาถุงยาที่เพิง่ ซื ้อมาเมื่อวานออกมาเทดู ไอ้ ยาสามั ญประจาบ้ านทั ว ่ ไปผมไมห
่ ว ่ งหรอก มีในกลอ่ งยาที่แมซ
่ ื ้อไว้ ให้
เพียบเลย แตย่ าเฉพาะจุดนี่ ไมแ น
่ ่ ใ จจริ ง ๆ
“พี่...มั นมียาสองตัว”
[แบบทากับแบบสอดใชม
่ ย]
ั้
“ครั บ”
[คงรู้ นะวา่ ต้ องทายั งไง รี บจั ดการเลยถ้ าไมอ่ ยากให้ มน

ั ทรมานกวา่ นี ้ หรื อจะให้ กไู ปสอดให้ ได้
นะเดี๋ยวจะรี บไปเลย]
“หยุดอยูแ่ คน
่ นแหละถ้
ั้ าไมอ่ ยากมีเรื่ อง”
[เอาเรื่ องด้ วยเว้ ย เออๆ รี บไปจั ดการเลย แตถ

่ า้ เช็ ดตัวก็แล้ ว กินยาก็แล้ วไมห
่ ายมึงรี บพามั นไปหาหมอเลยนะ กลั วตายซะ
กอ
่ น]
“ไอ้ ไทน์มน
ั จะเจ็บแบบนี ้ไปอีกนานมั ย้ ”
[ตอนอีเมียกูเจอครั ง้ แรกนะ เดินไมไ่ ด้ เป็ นอาทิตย ์ มึงก็คิดเอาแล้ วกันวา่ เมียมึงจะขนาดไหน แคน่ ี ้นะเมียแมง่ ปลุกปั่ น
อารมณ์กอู กี แล้ ว] จากนั นแกก็
้ วางสายไป ทิ ้งให้ ผมนั ง่ ประมวลผลตรงพื ้นอยูน่ าน กอ ่ นจะกดเบอร์ ไปหาเพื่อนในกลุม่
เพื่อ
ไหว้ วานอะไรบางอยา่ ง
ไอ้ แมนรั บสายของผมอยา่ งรวดเร็ ว หน้ าที่หลั กของมั นตอนนี ้คือการออกไปซื ้อข้ าวมาให้ ไอ้ ไทน์เพราะผมไมส
่ ามารถทิ ้งมั น
ไว้ ในห้ องคนเดียวได้ ระหวา่ งรอก็จดั การหาผ้ ามาเช็ดตัวคนป่ วยอยา่ งเก้ ๆ กั งๆ แทน
้ ี ้พึมพาออกมาทั นทีท่ีผา้ ขนหนู สขี าวถูกวางไว ้ ตรงซอกคอ

“นะ...หนาว” เสียงอูอ
“อดทนหน่อย”
“หิมะตกเหรอ...”
“ขาวโพลนแล้ วข้ างนอกอะ่ ” ป่ วยแล้ วยั งจะมากวนตีนกูอีก
“เจ็บมากเลย กูจะได้ ตายอยา่ ง...สงบมั ย้ ” น ้าเสียงติดแหบแห้ งของไอ้ ไทน์ทาเอาผมสา่ ยหั วไปมา ปั ญญาออ่ นที่สดุ ตังแต่
้
เคยเจอก็มนั เนี่ ยแหละ ถึงจะอยากตายกูกไ็ มใ่ ห้ ตายหรอก ต้ องอยูด่ ้ วยกันไปจนแกก
่ อ
่ น
“อยากตายเหรอ”
“ไม”
่
“ถ้ าไมโ่ วยวายมึงก็จะหายเร็ ว อยา่ กวนตีน”

“ฮืออออออออ”
“ร้ องไห้ อีกเดี๋ยวกูจะจั บมึงทาเมียอีกรอบ อยูน

่ ิ่งๆ เลยจะเช็ดตัวให้ ” คนฟั งก็ไมย่ อมเถียงครั บ นอนกัด
ริ มฝี ปากที่สนั ่ จนฟั น
สบกันเพราะความหนาวเย็น ผมเลยต้ องเร่งมือเช็ดตัวให้ มนั อยา่ งรวดเร็วเนื่ องจากไมอ่ ยากเห็นแมง่ ทรมานอีก
แคน
่ ี ้กูกจ็ ะตายแล้ วครั บ มั นเจ็บใชว่ า่ ผมจะไมเ่ จ็บนะเว้ ย
“หันหลั งหน่อยนะ กูจะทายาให้ ” เมื่อเช็ดตัวเสร็ จก็หาเสื ้อมาสวมให้ ไอ้ ไทน์กอ

่ น สว่ นชว่ งลา่ งผมก็จด
ั การหยิบเอายาสอด
ที่ซื ้อมากอ
่ นหน้ าขึ ้นมา แล้ วคอ่ ยๆ ดันมั นเข้ าไปในชอ่ งทางด้ านหลั ง
“อือ ไอ้ สะ...สารวั ตร ไมเ่ อาแล้ ว ไมเ่ อา”
“แคใ่ สย่ าไมต

่ อ
้ งกลั ว” ไมพ
่ ด
ู พร่ าทาเพลงรี บสอดยาเข้ าไปจนสุดโคนนิ ้ว กอ
่ นจะหยิบเอายาทาภายนอกขึ ้นมาป้ายไป
ตรง
จุดที่ระบมและบวมช ้า หากางเกงขายาวมาใสใ่ ห้ มนั ลวกๆ จั ดการหม
่ ผ้ าไปจนถึงคอแล้ วหันมาล้ างไม้ ลา้ งมือเพื่อรอกั บข้ าว
จากไอ้ แมนเพื่อนยาก
่ นจะรั กก็พงึ่ มั น ตอนลาบากก็มนั อีกนั น่ แหละที่คอยชว่ ยเหลือ คิดแล้ วก็ซาบซึ ง้ ตอ่ ไปถ้ ามั นชอบใครขึ ้นมาผมจะไม่
กอ
ลั งเลเลยที่จะให้ ความชว่ ยเหลือ
ออดดดดด!
เสียงออดหน้ าห้ องดังขึ ้น ผมเร่งฝี เท้ าไปเปิ ดประตู เห็นไอ้ แมนยืนทาหน้ ายิ ้มแฉ่งกอ
่ นจะถือวิสาสะแทรกตัวเข้ ามาภายใน
อยา่ งรวดเร็ ว
“นี่ ขา้ วต้ ม สว่ นกลอ่ งนั นของมึ

้ ง” มั นพูดทั งที
้ ่ไมย่ อมมองหน้ าผมแม้ แตเ่ สี ย้ ว หากแตส
่ ายตากลั บสอดสา่ ยไปมา
อยา่ ง
เสือกๆ
“ขอบคุณมาก เทา่ ไหร่ ”
“แปดสิบ”
“เออ แล้ วนี่ จะกลั บยั ง”
“โหยไรอะ่ มาแป๊ บๆ ไลก

่ ลั บแล้ ว วา่ แต.
่ ..ไอ้ ไทน์อยูไ่ หน ”
“ในห้ อง”
“เหรอ เมื่อคืนตับกั นแรงสิทา่ ถึงกับนอนซมเชียว” ไมพ
่ ด
ู อยา่ งเดียวครั บมั นยั งสง่ สายตาล้ อเลียนมาให้
ซึง่ ทุกคนก็คงรู้ ดีวา่
สายตาของมั นวอนส้ นตีนสั กแคไ่ หน
“ครั ง้ แรกของมั น”
“หูยยยยยยยเปิ ดซิง อยากเจอมั นอะ่ กูเข้ าไปทั กทายได้ มยั ้ ”
“ไปไกลๆ ตีนไป”
“มึงก็รีบเอาโจ๊ กไปแกะดิ แฟนมึงไมส

่ บายนะเว้ ย รี บเลยๆ” ผมถูกดันหลั งให้ เดินไปทางเคาน์เตอร์ ครั วเล็กๆ
“เชี่ยแมน!” กอ
่ นไอ้ แมนจะรี บพาตัวเองเดินแหวกไปอีกทาง ซึง่ นั น
่ ก็คือประตูห้องนอนของผมกับไอ้
ไทน์
สั ด มีเพื่อนขี ้เสือกแล้ วกูปวดหัววะ่ มาอยา่ งเดียวไมก

่ วนผมจะไมว่ า่ อะไรสั กคา แตเ่ พื่อนผมมั นปกติเหมือนคนอื่นซะที่ไหน
กลั ววา่ จะกวนประสาทไอ้ ไทน์จนต้ องร้ องไห้ อีกรอบ
ผมรี บแกะถุงข้ าวต้ มใสช่ าม หายาแก้ อกั เสบและยาแก้ ไข้ มาไว้ ในถาด แล้ วจึงยกเข้ าไปในห้ องนอนเห็นไอ้ แมนนอน
ตะแคง
อยูบ่ นเตียงข้ างคนที่หลั บไมร่ ้ ูอิโหน่อิเหน่แล้ วถึงกับคิ ้วกระตุกทั นที
“ลงไปเลย”
“มึงนี่ แรงมหาศาลเนาะ ทาจนมั นลุกไมข่ ึ ้นอะ่ ดูดิขนาดกูขึ ้นมานอนเกยตื ้นอยูข่ ้ างๆ มั นยั งไมร่ ้ ู สกึ ตัวเลย ”
“มึงก็อยา่ กวนมั นดิ ลงมา!”
“เสื ้อนี่ ของมึงป่ ะ” ไมเ่ คยมีความรู้ สกึ อยากตัดเพื่อนกับใครเลยจนกระทั ง่ วั นนี ้ ยั งมีหน้ ามาเปิ ดผ้ าหม
่ ดูเสื ้อที่ผมสวมให้ ไอ้
ไทน์อีก แมง่ เอ๊ ย
“เสือกไร”
“รอยแดงเต็มคอเลย ซาดิสมส์ ดั ”
“เดีย ๋ วรอยตีนกูจะปลิวไปที่หน้ ามึง ลงจากเตียงกู...เดี๋ยวนี ”้
มั นยอมทาตามโดยไมเ่ ลน
่ แงก
่ บั ผมอีกนอกจากยืนอยูใ่ กล้ ๆ ปลอ่ ยให้ ผมได้ เดินแทรกเข้ ามานั ง่ อยูข่ ้ างเตียง เอื ้อมมือเย็น
ชืดของตัวเองวางไว้ บนแก้ มใสพลางเลือ่ นหน้ าลงไปกระซิบข้ างหูคนที่หลั บอยู ่
“ไทน์กินข้ าว”
“อือ”
“กินข้ าวกินยากอ
่ นแล้ วคอ่ ยนอน”
“โคตรละมุน กับเพื่อนกั บฝูงไมเ่ ห็นทาแบบนี ้บ้ างวะ” ไอ้ แมนพูดแทรก
“ทาแบบนี ้กับทุกคนกูจะมีแฟนไปทาหา่ อะไรวะ มั นก็ตอ ้ ยกเว้ นทีเ่ ขาจะได้ พิเศษกวา่ คนอื่นบ้ างดิ”
้ งมีขอ
“ได้ กน
ั ไปกี่ยก”
“เชี่ย!”
“กูป้อนให้ มยั ้ ”
“กลั บไปเลยมึงอะ่ ราคาญ”
“ทีตอนใช้ กไู ปซื ้อข้ าวนี่ พดู ดีเชียว อยา่ งนี ้อะ่ ไลก
่ น
ั ตลอดนะมึง” ผมไมไ่ ด้ สนใจคาพูด
คอ่ นขอดของไอ้ แมนเทา่ ไหร่เพราะรู้
่ ไปตามประสา ยิง่ เห็นมั นทิ ้งตัวลงบนโซฟาในห้ องก็มนั ่ ใจแล้ ววา่ คงปั กหลั กอยูท่ ่น
ดีวา่ มั นพูดเลน ี ่ี สกั พักใหญ่ เลยไมม
่ เี วลา
ไปสนใจกับคนกวนตีนอยา่ งมั น
อาการป่ วยของไอ้ ไทน์ยงั คงน่าเป็ นหว่ งอยู ่ ผมใช้ ฝ่ามือตบลงบนซีกแก้ มขวาเบาๆ กอ

่ นเจ้ าตัวจะปรื อตาแสนหนั กอึ ้งขึ ้นมา
อีกครั ง้
“กินข้ าวนะ” ผมบอกเสียงเรี ยบ สีหน้ าอาจจะนิ ง่ เหมือนทุกทีแตบ

่ อกเลยวา่ ในใจมั นโคตรหว่ ง
“อืม หิว...”
“ซื ้อข้ าวต้ มมาให้ แล้ ว”
“งว่ ง”
“ความหิวกับความงว่ งมึงจะเลือกอะไร เอาสั กอยา่ ง”
“ความหลอ่ ”
“เป็ นเมียกูยงั จะมาหลอ่ อีก ลุกขึ ้นมากินข้ าวกอ

่ นเร็ ว”
“ไมช่ อบเข้ าต้ ม มั นแหยะ”
“กินสั กหน่อยเดี๋ยวจะได้ กินยา”
ไมร่ อให้ คนป่ วยงอแงตอ่ รองไปมากกวา่ นี ้ ผมก็รีบประคองร่างทีม่ ีความร้ อนแผอ่ อกมาจากพิษไข้ ให้ พิงกับหัวเตียง โดยมี
หมอนรองเอาไว้ ชนหนึ
ั ้ ง่ ไอ้ ไทน์เบ้ หน้ าทั นทีท่ีขยั บร่างกาย เห็นได้ ชดั วา่ ชว่ งลา่ งแทบกระดิกไมไ่ ด้ และก็คงร้ าวระบมไป
อีกสั ก
พักใหญ่
“ไหนบอกจะพากูไปกินบิงซูไง” เจ้ าตั วพูดเสียงแผว่ จ้ องมองข้ าวต้ มในชามด้ วยอารมณ์เหม็นเบื่อเต็มทน
“รอหายกอ
่ น”
“บลูฮาวายด้ วย”
“กินให้ ปากเป็ นสีน ้าเงินเลย”
“ไมอ่ ยากกินข้ าวต้ ม กินยาเลยได้ มยั ้ ”
“อยา่ มาตอ่ รองกู อ้ าปาก” ข้ าวต้ มที่ตกั ใสช่ อ

้ นได้ รั บการเป่ าชั ว ่ ครู่ กอ
่ นจะยั ดใสป
่ ากคนป่ วยทั นที สีหน้ าของไอ้ ไทน์
คอ่ นข้ างซีดเซียว ผิวขาวจั ดของมั นมีรอยแดงจากการทิ ง้ คิสมาร์ กเอาไว้ อยูเ่ ต็มลาคอ ความจริงก็ทวั ่ ทั งตั
้ วนั น่ แหละเพียงแต่
วา่ ตอนนี ้มีเสื ้อผ้ าปกปิ ดเอาไว้ เทา่ นั น้
“แมนเหรอ” ตอนที่กาลั งเคี ้ยวข้ าวอยู ่ สงสั ยสายตาของไอ้ ไทน์ดน

ั ไปเจอกับไอ้ แมนเข้ า และเจ้
าของชื่อก็เหมือนจะรู้ ดีรีบ
โบกมือพลางพูดเสียงดังก้ องไปทั งบริ
้ เวณ
“หายเร็ วๆ นะไอ้ ไทน์ จะได้ เอามั นสๆ์ กันอีกรอบ”
“สั ด! อะแค็กๆ”
ผมรี บคว้ าแก้ วน ้าขึ ้นมาจอ่ ปากคนป่ วยทั นที เถียงกับไอ้ แมนก็เหมือนถือดาบมาสู ก
้ บั ปื นใหญ่ ไมม
่ ีทางชนะหรอกไมว่ า่ จะ
เกง่ กล้ ามาจากไหน
“คอ่ ยๆ เคี ย้ ว ไมต

่ อ
้ งไปเถียงกับมั น”
“พอแล้ ว”
“กินไปแคส
่ องคาเอง เอาอีกห้ าคาอะ่ ”
“มึงตักพูนฉิ บหาย ขอสามได้ มยั ้ ”
“อา่ สามคาก็สามคา” ผมมีความสุขดี มีความสุขที่ได้ ดแู ลคนทีร่ ัก ผมชอบไอ้ ไทน์มานานแล้ วตังแต่
้ ตอนที่เราไมม
่ ีโอกาส
ได้ ทกั ทายหรื อแนะนาตัวกัน มาจนตอนนี ผ
้ มเหมือนเดินมาไกลมากจากวั นนั นมาก
้ เหมือนความฝั นที่
ไมอ่ ยากตื่นขึ ้นมา
เพราะแมง่ เป็ นฝั นดีโคตรๆ
หลั งจากกินข้ าวกินยาเสร็ จ ผมก็จดั ทา่ ให้ มนั นอนสบายๆ หาหมอนมารองสะโพกเอาไว ้ เพราะกลั ววา่ มั นจะเจ็บจนไม่
สามารถนอนหลั บสนิ ทได้ พอทุกอยา่ งเรี ยบร้ อยก็คงถึงเวลาสง่ แขกสั กที
ไอ้ แมนนั ง่ ยิ ้มกรุ้ มกริ่ มอยูต่ รงโซฟา กอ

่ นจะลุกขึ ้นมาตบบา่ ผมแรงๆ หลายทีจนรู้ สกึ เจ็บ
“ดีใจวะ่ มึงรั กใครสั กคนจริ งๆ แล้ ว”
“...”
“นี่ เพื่อนหน้ าตายของกูมีเมียแล้ วเหรอเนี่ ย”
“ขอบใจมากเว้ ย”
“ยินดีมากเพื่อน จะได้ ไมเ่ ป็ นภาระให้ กชู วนไปเตะบอล”
“สั ด”
“แตเ่ มียมึงอะ่ โคตรน่ารั กเลย สเป็ กกูเหี ย้ ๆ”
“อยากตายใชม
่ ยั ้ ”
“บอกเฉยๆ”
“ไปไกลๆ ตีนกู”
“โอเคไปแล้ ว แต.
่ ..”
“...”
“อยา่ ลืมแก้ บนกูนะครั บ ไอ้ ที่เหลือมั นก็รออยู”่
“เออ”
“ไปละ แก้ บน แก้ บน แก้ บน”
ไอ้ แมนผินตัวเดินออกห้ องพร้ อมกับน า้ เสียงล้ อเลียนกวนประสาทตามสไตล ์ แตส่ าหรั บคนฟั งอยา่ งผมกลั บหนาวยะเยือก
ขึ ้นมาทั นที ไมน
่ า่ เลยกู...ไมน
่ า่ ไปท้ ามั นเลย
แก้ บน...
ไอ้ ไทน์นอนซมอยูท่ ่ห
ี ้องหนึ ง่ วั นเต็มๆ กวา่ อาการจะดีขึ ้น ไข้ ลดลงจนแทบเป็ นปกติแล้ ว จะมีกแ ่ วามร้ าวระบมที่เกิดขึ ้น
็ ตค
บนร่างกายเทา่ นั นที
้ ่ยงั เป็ นปั ญหา เดินก็แทบไมไ่ ด้ นั ง่ ก็เจ็บ นอนก็ปวดจนบางทีกเ็ ผลอร้ องไห้ ออกมา ถ้ ารู้ วา่ ครั ง้ แรก
แล้ วจะ
ทรมานขนาดนี ้นะผมไมท ่ าหรอก
ไมท
่ าหลายครั ง้ เอาครั ง้ เดียวพอ
“เบื่อมั ย้ ” ผมถาม ไอ้ ไทน์มน

ั เลยสา่ ยหน้ าไปมา
“มีมือถือแล้ ว”
“ปาทิ ้งดีมยั ้ ติดอะไรนั กหนา”
“ไมไ่ ด้ ติด กูติดตอ่ เพื่อนกู”
ผมก็ไมไ่ ด้ สนใจหรอก นอกจากยกหลั งมือขึ ้นมาแตะตรงหน้ าผากเพื่อวั ดอุณหภูมิและก็พบวา่ ไมม

่ ีไข้ เหมือนเมื่อวานแล้ ว
“อะไร”
“พี่ดิม”
มือเรี ยวยื่นมือถือมาให้ ผมซึง่ เปิ ดหน้ าอินสตาแกรมเอาไว้ ไอ้ ฉิ บหายเมื่อวานยั งหว่ งให้ ผมดูแลไอ้ ไทน์อยูเ่ ลย ทาไมวั นนี ้ถึง
ได้ หาเรื่ องให้ น้องอยา่ งผมจั งวะ
ภาพที่ปรากฏไมไ่ ด้ มีความหมายอะไรนั กเพราะเป็ นภาพป้ายที่ตดิ อยูห่ น้ าชมรม แตส

่ งิ่ ที่สาคั ญคือแคปชั น่ ข้ างลา่ ง
คิดถึงทุกคนมากๆ เรยยยยยยยยยย ใกล้ จะเปิ ดเทอมแล้ วกลั วทุกคนหลงลืมความเทร่ ะเบิดของพี่และทั กษะการเลน ่
ดนตรี ที่เคยสอน เพราะงั นขอให้ ่ กีตาร์ เพลงอะไรก็ได้ มาคนละหนึ ง่ เพลง สง่ ภายในพรุ ่ งนี ้สีโ่ มงเย็น
สมาชิกทุกคนอั ดคลิปเลน
เทา่ นั น้ (ไมส่ ง่ ตัดชื่อออก) พี่รักสท
์ กุ คนนะครั ช
ปล. สมาชิกคนใดมีคะแนนโหวตจากรุ ่นพี่ในชมรมน้ อยที่สดุ จะต้ องถูกลงโทษ เพราะงั นท ้ ามาดีๆ เตรี ยมตัวให้ พร้ อม
เลน
่
ให้ เต็มที่ พี่รอคนที่ได้ คะแนนตา่ สุดอยูน่ ะครั บ จุ๊บๆ
“เหยดแหม”
่
“เหยดครก”
ไอ้ ไทน์มองหน้ าผมเหมือนขอความชว่ ยเหลือ อยา่ วา่ แตส่ งั ขารทีไ่ มอ่ านวยตอนนี เ้ ลย แม้ แตท
่ กั ษะการเลน
่ กีตาร์ ผมก็
มั น่ ใจได้ วา่ ไอ้ ไทน์ไปได้ ไมไ่ กลจากวั นที่แสดงโชวค์ รั ง้ ลา่ สุดนั ก
“ทาไงดี”
“เดีย ๋ ววั นนี ้กูสอน พรุ ่ งนี ้มาอั ดคลิปกัน มึงอยากร้ องเพลงอะไร”
“คอร์ ดยาก เอางา่ ยๆ ดิ”
่ ”
เออแมง่ เป็ นเมียกูแล้ วก็ตอ

้ งตามใจดิวะ จั ดการหาลิสตเ์ พลงมานั ง่ เลือกกันกอ
่ นจะเอาไปเทียบคอร์ ดวา่ เพลงไหนงา่ ยและ
ถูกใจไอ้ ไทน์ท่ีสดุ
“เอาเพลงคาตอบ” มึงมั น
่ ใจแล้ วเหรอ...
“คอร์ ดยากนะ มึงกดชาร์ พไมค

่ อ่ ยโอเคด้ วยสิ”
“ได้ อยู ่ มึงเชื่อกู”
ไอ้ ไทน์มีความมั น่ ใจเสมอตังแต่

้ ความแมน หน้ าหลอ่ ๆ ของมั น และ...ทั กษะการเลน
่ กีตาร์ ดังนั นเราเลยใช้
้ เวลาอยูท่ ่ห
ี ้อง
่
ด้ วยกันเพือซ้ อมเพลง ผมเลน ่ เพลง Lost my head ของ The 1975 แคเ่ ลน
่ เฉยๆ ไมไ่ ด้ ร้องเลยไมค
่ ดิ อะไรมาก
่ ให้ กนั และกันฟั ง พอเหนื่ อยก็พกั หาข้ าวมาให้ คนที่ลกุ เดินแทบไมไ่ ด้ กิน
เราสลั บกันเลน
ตอนเย็นๆ หน่อยก็อ้ มุ ไอ้ ไทน์มานั ง่ ที่โซฟา ให้ มนั นอนหนุ นตั กสว่ นผมก็นงั ่ ลูบหัวมั นเลน
่ ไปเพลินๆ ฟั งมั นเลา่ ความฝั นสมั ย
เด็กให้ ฟัง แถมยั งบอกด้ วยวา่ แฟนทุกคนที่เคยมีหน้ าตาและนิ สยั เป็ นยั งไง
“ทาไมถึงชอบสครั บ” ผมถามไอ้ ไทน์หลั งจากมั นเลา่ เรื่ องรั กสิบเส้ าของมั นจบ
“มึงเคยถามไปแล้ ว” เจ้ าตัวเงยหน้ ามองผม ขณะนอนหนุ นตักและมือกาลั งถือโทรศั พทเ์ ลน

่ เกมอยา่ งสนุ ก
“ให้ ตอบอีกรอบ”
“ชอบสครั บเพราะเป็ นสครั บ”
“แล้ วชอบกูเพราะอะไร”
“...” คนฟั งถึงกับนิ่ งไมย่ อมตอบ ผมเลยก้ มหน้ าจ้ องมองดวงตาคูล

่ ้าแล้ วถามอีกรอบ
“ชอบกูเพราะอะไร”
“ชอบมึงเพราะนี่ เป็ นมึง”
“แล้ วถ้ าให้ เลือกระหวา่ งกูกบ

ั สครั บจะเลือกอะไร”
“ไมไ่ ด้ อยูใ่ นจุดที่ตอ

้ งเลือกอะไรแบบนี ้อยูแ่ ล้ วป่ ะวะ”
“สมมติ”
“เลือกสครั บ”
“...”
“เพราะสครั บทาให้ กูเจอมึง”
ตูม
้ !! พลั งมนุ ษยเ์ มียแอทแทค ตอนนี ้กูได้ ตายไปแล้ ว ตายแบบไมม
่ ีวนั ได้ ผดุ ได้ เกิดอีกตอ่ ไป เวรกรรม...
“พร้ อมยั ง”
“แป๊ บนึ ง”
“นั ง่ เบาะดีๆ เดี๋ยวก็เจ็บหรอก” นี่ ผมต้ องไปหาเบาะนุ ม

้ ารองตูดให้ ไอ้ ไทน์เพื่อจะได้
่ ๆ จากในตูม
นงั ่ โซฟาแบบไมเ่ จ็บ เดี๋ยว
แมง่ ก็บน่ ให้ ราคาญหูอีก ตอนนี ้กล้ องวิดีโอได้ ถกู วางไว้ บนขาตังกล้
้ องแล้ ว มีผมเป็ นผูท
้ าหน้
าที่กดบั นทึก สว่ นคนที่ผมรั ก...
เขินวะ่
เออไอ้ ไทน์นนั ่ แหละ มั นกาลั งจั ดทา่ นั ง่ ของตัวเองอยู ่ ในมือถือทาคามิเนาะโปรซี รียเ์ อาไว้ สว่ นด้ านหน้ ามีคอร์ ดเพลงวาง
อยูบ่ นโต๊ ะเตี ย้ ๆ เป็ นสิง่ ที่คอยชว่ ยเพราะมั นมีปัญหาจาคอร์ ดไมไ่ ด้
“พร้ อมแล้ วอั ดเลย”
“โอเคสาม สอง หนึ ง ่ ”
REC
“สวั สดีครั บทุกคนนนนนนน ผมไทน์คนชิคชิคเองครั บ ปิ ดเทอมที่ผา่ นมาทุกคนทากิจกรรมอะไรกันบ้ างเอย่ ”
สาหรั บทุกคนไมร่ ้ ู...แตผ

่ มกับไอ้ ไทน์กต
็ บั ๆ กันด้ วยกิจกรรมบนเตียงไปเรี ยบร้ อย หึๆ
“หวั งวา่ ทุกคนจะมีปิดเทอมที่มค

่ เพลงที่สร้ างความสุขให้ กบั ทุกคนเหมือนกัน”
ี วามสุข วั นนี ้คนชิคเลยอยากเลน
กูวา่ ทุกข.
์ ..
“มาฟั งกันเลยดีกวา่ ครั บกับเพลง...คาตอบของสครั บ”
่ อได้ เห็นสีหน้ าที่มีความมุง่ มั น่ ของมั นใจผมก็เต้ นแรงไมเ่ ป็ นจั งหวะ ไอ้ ไทน์พยายามกด
แคอ่ ินโทรขึ ้นมาก็เพี ้ยนเลย แตพ
คอร์ ดอยา่ งช้ าๆ ตรงจั งหวะบ้ าง ขาดหายไปบางชว่ งบ้ างซึง่ ก็ไมไ่ ด้ ดรู ้ ายแรงอะไร
แถมวั นนี ม
้ ั นยั งร้ องเพลงคลอให้ ฟังอีกตา่ งหาก...
“สองคนบนดาวทีก่ วา้ งใหญ่

ฉั นลืมไปแลว้ วา่ เมื ่อไร ทีเ่ ราได้เจอกัน
ึ
เมื ่อฉั นมองดูเธอแลว้ รู้ สก
ไมใ่ ชค่ นที ค นุ้
่ ุ้ เคย แต ม
่ ากกวา่ นั น้
เวลาหมุนไป แตบ ่ างทีเวลา

เดิ นชา้ เกิ นไป ชา้ เกิ น”
ไอ้ ไทน์มองมาที่ผม มั นอมยิ ้ม ยิ ้มที่นา่ รั กที่สดุ และทาให้ หวั ใจคนมองพองโตขึ ้นมาทั นทีทเี่ ห็น...
“กอ ่ นคื นและวั น จะพาเรามาให้พบกัน

สร้างความผูกพัน แตล่ ะวั นนั น้ มี ความหมายตา่ งๆ
หากคืนและวั น จะพาเรามาให้คนุุ้้ เคย
ไมต่ อ้ งคิ ดเลย คาตอบนั น้ เรารู้ ในใจ”
ไมต
่ อ
้ งคิดเลย คาตอบนั นเรารู
้ ้ คาตอบ…
ไมเ่ คยมีครั ง้ ไหนที่ผมจะถามตัวเองซ า้ ๆ อีกแล้ ววา่ สาหรั บไอ้ ไทน์มนั ใชท

่ ่ีสดุ สาหรั บผมมั ย้ เพราะรู้ ตวั อีกทีมนั ก็เป็ นคาตอบ
สาหรั บคอ่ นชีวติ ที่เหลือของผมหมดแล้ ว
ไฟลเ์ พลงถูกสง่ ให้ พดี่ ิมหลั กจากอั ดเสร็ จ กอ
่ นผมจะรอดูผลเพื่อเช็กกระแสให้ ไอ้ ไทน์ คิดดูครั บจากคนที่ไมเ่ ลน ่ โซเชียลเลย
ไมเ่ คยตามกระแสหรื อเปิ ดดูความเคลือ่ นไหวในโลกออนไลน์ แตต ่ อนนี ้กลั บเปลีย ่ นตัวเองเพื่อเฝ้ าดูความเป็ นไปของใคร
บางคนแม้ จะมีตวั ตนอยูเ่ คียงข้ าง หรื อเป็ นแคช่ ่ือในระบบโซเชียลก็ตาม
คาตอบ : Scrubb cover by @Tine_chic
เพลงเต็มอยูใ่ นเฟซบุ๊กของชมรมสามารถกดเข้ าไปดูได้ ครั บ คลิปนี จ้ ะไมว่ พ
ิ ากษ์ วิจารณ์อะไรมาก เอาเป็ นวา่ สมาชิกทุกคน
แสดงความเห็นเลยแล้ วกัน
Earn_toturn ยั งเลน
่ ไมต
่ รงคอร์ ดอยูน
่ ะ แตด
่ แี ล้ ว สู ๆ้ นะไทน์
Man_maman นี่ คือตังใจเล่
้ นแล้ วใชม
่ ยไอ้
ั ้ ไทน์ ไกก
่ า
DimDis กะโหลกกะลา ไมไ่ ด้ พฒ
ั นาขึ ้นเล้ ยยย (ขอใช้ แอคนี เ้ มนตเ์ พื่อรั กษาภาพพจน์ประธานนะ)
Specialcoolsussus เอาเป็ นวา่ สู ๆ้ ละกัน
ผมเห็นแบบนี ้แล้ วใจไมด

่ วี ะ่ กลั วไอ้ ไทน์เสียใจ กลั วมั นคิดมากเพราะตังใจกั
้ บการเลน
่ สุดๆ แต่
ระยะเวลาและร่างกายที่ไม่
คอ่ ยเอื ้ออานวยเทา่ ไหร่จงึ ทาให้ ผลที่ได้ ไมด
่ ีอยา่ งหวั ง ผมเลยพยายามอยา่ งมากที่จะพิมพข์ อ
้ ความให้ กาลั งใจลงไป
Sarawatlism
สนุ ดมากๆ คั บ เล้ นกีตาร๋เกง่ มาดเลบ
และหลั งจากโพสตข์ อ
้ ความไปไมถ
่ ึงสิบนาที คอมเมนตต
์ า่ งๆ ก็เด้ งขึ ้นมาเป็ นน ้าไหลไฟดับ
DimDis @Sarawatlism วั ตร มึงจะอวยเมียมึงทาไมนั กหนา เสียงอยา่ งกับหมาเป็ นเล็บขบ ยั งจะบอกเพราะอีก

TheTheme11 @Sarawatlism ไทน์เลน ่ ดีมากเลย เพราะครั บเพราะ (กูประชด)
Boss-pol @Sarawatlism ทีมคนหลงเมียครั บ
i.ohmm ได้ กน
ั ตอนไหน ตอบ!
Bigger330 ฮั น
่ แน่ ไอ้ แมนบอกเรี ยบร้ อยโรงเรี ยนรั ฐศาสตร์ อิอิ
Pareygirl อกหักอีกแล้ ว ฮือสารวั ตรกับไทน์ TT
TypeType คนไหนที่บอกวา่ เป็ นแฟนไอ้ ไทน์ มึงกล้ ายุง่ กับคนของกูเหรอ
่ ้าไปซ ้ามาอยูห่ ลายรอบจนอารมณ์ท่ีเย็นๆ อยูเ่ ริ่ มคุกรุ ่ นขึ ้นมาทุกที เหี ย้ แมง่ มีสทิ ธิ์
ผมชะงั ก อา่ นข้ อความของคนมาใหมซ
อะไรมาวา่ แฟนกูเป็ นคนของมั นวะ
์ อบโต้ กลั บไปเพื่อแสดงความเป็ นเจ้ าของทั นที

ไมไ่ ด้ ครั บอยา่ งนี ้ต้ องจั ด พิมพต
Sarawatlism @TypeType เมียกุ มึวเสือกอั ไร
สั ด! เกลียดตัวเองเมื่อไหร่จะพิมพถ์ กู สั กที
TypeType @Sarawatlism มึงนั น

่ แหละเสือกอะไร
โอ้ โหขึ ้นเลย เอาบั นไดมาให้ กปู ี นลงเดี๋ยวนี ้ ไมอ่ ยากจะตอ่ ความยาวสาวความยืด ไมใ่ ชอ่ ะไรพิมพไ์ มท
่ นั แถมยั งผิดอีก
ตา่ งหาก เพราะงั นผมเลยเดิ
้ นไปหาคนที่นอนอา่ นหนั งสือการ์ ตนู อยูบ่ นเตียง กอ ่ นจะเอย่ ถามมั นด้ วยน ้าเสียงปน
โมโห
“เหี ย้ นี่ ใครวะ”
“อะไร”
“มั นบอกวา่ เป็ นคนของมึง มั นเคยจีบมึงเหรอ แมง่ !”
“เชี่ยยยยยยยยย”
“เป็ นหา่ ไร”
“พี่ชายกู!”
แฟนกันแคว่ น
ั ปรองดอง
ผมนั ่ งมองหน ้าไอ ้สารวั ตร มองนิ ง่ อยูแ ่ บบนั น
้ เนิ น
่ นาน ในใจก็ได ้แตภ
่ าวนานะครั บวา่ ขอให
้ทุก
อยา่ งทีเ่ กิดขึน
้ เมือ
่ ห ้านาทีกอ
่ นนี เ้ ป็ นเพียงความฝั น
มึงไมน
่ ่ าเล๊ยยยย ไมน
่ ่ าเลยจริ งๆ ทาเป็ นหัวร ้อนโมโหคนอืน
่ ไปทั ่วแล ้วเป็ นไง...เจอพีก
่ ด
ูิ
“เอาไงอะ่ ” เจ ้าตัวถามผมเสย ี งเครี ยด หากแตห

่ น ้าของมั นยั งคงนิ ง่ สงบสยบความเคลือ ่ นไหว
เหมือนอยา่ งเคย นี ถ ่ ้าซวยพีก
่ ม ั
ู าเจอหน ้ากวนตีนๆ แบบนี เ้ ข ้านะ มีหวั งไมไ่ ด ้ตายดีสกคน เออกูก็
ตายด ้วย
“เดีย
๋ วจั ดการเอง”
“ใครจะไปรู ้วะวา่ เป็ นพีม

่ งึ ”
“แคเ่ ห็นรู ปก็น่าจะรู ้แล ว้ ป่ ะวา่ หน ้าคล ้ายกัน”
“ไมไ่ ด ้สนใจ”
“เคยสนใจอะไรบ ้างมั ย
้ ”
ี เวลาสนใจไปทาไม”
“อะไรทีไ่ มส่ าคั ญแมง่ จะเสย
“ตอนนี ส
้ าคั ญยั ง”
“มาก”
แมง่ ถึงกับน้ าตาไหลทว่ มใจหลั งจากมารู ้ความจริ งเอาทีหลั ง ผมเองก็ไมอ่ ยากจะดา่ มั นมาก
เพราะความไมร่ ู ้คือไมผ
่ ด
ิ ประกอบกับดวงของคนจะซวยสะเดาะเคราะหม ์ าเจ็ดวั ดยั งไงก็คงเอา
ไมอ่ ยู ่
ผมจึงรี บจั ดการแก ้หน า้ แทนไอ ้สารวั ตรมั นใหม่ คราวนี ต ้ ้องมาอยา่ งละมุนละมอ่ มครั บ แรงใส ่
เดีย
๋ วกูกต
็ ายหา่ ฉิ บหายเลยอะ่ ดิ พีผ ่ มยิง่ ไมค
่ อ
่ ยเหมือนคนอืน่ อยูด
่ ้วย ถ ้าลองถาม
เพือ
่ นร่วมรุ น
่ แก
ดูจะรู ว้ า่ จริ งๆ แล ้วพีไ่ ทป์ เป็ นคนไมธ่ รรมดา ไฟแรงสูงมาก เวลาโมโหนะพอ่ แมก
่ เ็ อาไมอ
่ ยู ่ แล ้ว
คิดเหรอวา่ น ้องอยา่ งผมจะต ้านทานความเกรี ย ้ วกราดของแกไหว
คงมีอยูอ
่ ยา่ งเดียวทีพ ่ ไี่ ทป์ แพ ้ นั ่ นก็คอ
ื การทาตัวหัวออ่ นวา่ นอนสอนงา่ ย แคพ
่ ด
ู
ครั บ ครั บ แล ้ว
ก็ครั บแบบไมม่ ท ี า่ ทีโต เ้ ถียงแกจะเงียบเลย กลายเป็ นคนใจเย็นอยา่ งกับผีออกจากร่างในพริ บตา
“ให ้ชว ่ ยคิดมั ย

้ ” ไอ ้สารวั ตรมั นชะโงกหน ้าเข ้ามาดูข ้อความทีผ
่ มเตรี ยมพิมพแ์ ละก็ลบออกอยู ่
หลายครั ง้
“นั ่ งอยูต
่ รงนี เ้ ฉยๆ พอ”
ผมนั ่ งคิดหาคาพูดอยูส ั พักหนึ ง่ กอ่ นจะตัดสน
่ ก ิ ใจกดสงิ่ ทีค
่ ด
ิ อยูใ่ นหัวลงไปบนแป้ นพิมพ์
เพือ
่
ตอบข ้อความทีก่ าลั งร ้อนระอุอยูต
่ อนนี้
Tine_chic @TypeType ลมอะไรหอบพีโ่ ผลม ่ าในไอจีเนี ย ่ ผมกาลั งคิดถึงอยูพ่ อดีเลย

TypeType @Tine_chic มึงไมต
่ ้องมาเปลีย
่ ง @Sarawatlism หา่ นี ใ่ คร
ถึงกับสะดุ ้งโหยง เข า้ ประเด็นเร็วดีแท ้...
ปกติพไี่ ทป์ จะไมค

่ อ ่ ยเลน
่ อินสตาแกรมครั บ สงั เกตได ้จากรู ปทีล ิ สว ่ น
่ งน ้อยมากแทบไมถ
่ งึ
สบ
ใหญแ
่ กจะใชเวลาอยู ้ ก
่ ับเฟซบุก
๊ มากกวา่ เพราะมั นอั พเดตสถานการณ์ตา่ งๆ ให ้รู ้งา่ ยดี และผมก็
คอ่ นข ้างเลน
่ ถีด ่ ้วยแกเลยตามขา่ วจากทีน ่ ต ่ งมั นดันมาเกิดในอินสตาแกรมซงึ่
่ี ลอด แตพ่ อดีเรื อ
เป็ นโซเชย ี ลแบบเดียวทีไ่ อ ส
้ ารวั ตรเลน
่
ตอนไลน์หาพี่ ผมก็ไมเ่ คยบอกด ้วยวา่ คุยกับใคร เป็ นคนแบบไหน พอมาเจอแจ๊คพ็อตแบบนี้

บอกเลยวา่ ใจเป๋ ไปพักหนึ ง่ ไมร่ ู ้จะหนี เอาตัวรอดยั งไง นอกจากตอบกลับไปวา่ ...
Tine_chic @TypeType เพือ

่ นครั บ มั นโพสตก
์ ันเลน
่ ๆ ขาๆ น่ะ
“ใครขากับมึง” นั ่ นไง...นอกจากพีก ่ ็มไี อ ้คนข ้างๆ เนี ย

่ แหละทีด
่ ไู มค
่ อ
่ ยจะพอใจในคา
ตอบของ
ผมสกั เทา่ ไหร่ ความจริ งก็ไมไ่ ด ้อยากปิ ดเป็ นความลั บนั กหรอก คิดไว ้แล ้ววา่ ถ ้าเจอกันอีกทีจะ
บอกความจริ ง ตอนนี แ ้ คอ่ ยากขายผ า้ เอาหน ้ารอดไปก่อนคงไมก ่ ระทบอะไรมาก
“เออเงียบไป”
“กูเป็ นเพือ
่ นมึงเหรอ”
ี งนั ก แตอ่ ก
“เป็ นแฟน...” ผมตอบไมเ่ ต็มเสย ี ฝ่ ายก็สวนกลั บมาทั นควั น
“เป็ นแฟนแล ้วทาไมตอบเพือ

่ นวะ”
“พีก
่ ด
ู ุ เดีย
๋ วถ ้าทาใจดีๆ แล ้วคอ่ ยบอก ตอนนี ก
้ ็แอ๊บเป็ นเพือ
่ นไปกอ
่ นได ้หรื อเปลา่ ละ่ ”
“เอากันแล ้วแอ๊บได ้ด ้วยเหรอวะ”
“พูดหา่ อะไรเนี ย
่ ” ประโยคเมือ่ ครู ท
่ าให ห
้ น ้าผมร ้อนเหอ
่ อยา่ งรวดเร็ว ถึงแม ้วา่ คนพูดจะโพลง่
แตล่ ะคาออกมาด ้วยสห ี น ้าตายด า้ นแคไ่ หน แตม
ั่ นก็มผ ี ลตอ่ คนฟั งอยา่ งผมอยูด ่ ี
ทีส
่ าคั ญคือเพิง่ ได ้กันด ้วยไง สดๆ ร ้อนๆ จนตัวกูนพ
่ี องไปหมดละ
TypeType @Tine_chic แล ว้ ไป ตอ่ ไปเลน
่ อะไรให ้มันรู ้จักกาลเทศะหน่อย
Tine_Chic @TypeType ครั บ
“รี บพิมพข์ อโทษพีก

่ เู ลย เรื อ
่ งจะได ้จบสวยๆ” ผมหันไปบอกคนตัวสูงทีน
่ งั ่ จ ้องมือถืออยูเ่ งียบๆ
กอ
่ นมั นจะจดจอ่ กับการพิมพข์ ้อความอยูน ่ านพร ้อมกับกดสง่
Sarawatlism @TypeType ขิโทษคั บ
โอเคกูเข ้าใจ มึงแมง่ มีปัญหากับการพิมพต

์ ลอดจริ งๆ
้ื ไอแพดมั ย
“ซอ ้ ” ผมถาม
้ื ทาไม”
“ซอ
“จะได ้พิมพส์ ะดวกไง เหนื อ

่ ยแทน”
้ื ถุงยางมั ย
“ซอ ้ ”
“อะ...อะไรมึง”
“เห็นบอกอยากเหนื อ
่ ยแทน เอาอีกรอบมั ย
้ ละ่ ”
่ี อือ
“ไมต
่ ้อง ไมต
่ ้อง ไอ เ้ ชย ้ ออออออ”
บดปากกูไปอีก หั วใจ...
เป็ นชว ่ งสามวั นแรกทีร่ า่ งกายโคตรทรยศตอ่ หัวใจ เป็ นชว ่ งสามวั นแรกทีอ
่ ะไรๆ ก็ดเู นิ
บนาบจน
เหมือนไมข่ ยั บเพราะกูทาอะไรไมไ่ ด ้ แม ้แตจ่ ะพาตัวเองลงจากเตียงยั งยากเลย
โชคดีทมี่ ไี อ ้สารวั ตรคอยชว ่ ยอยูใ่ กล ้ๆ อยากไปไหนแมง่ ก็อุ ้มกระเต็งไปหมดไมว่ า่ จะห ้องน้ า

โซฟา โต๊ะกินข ้าว แตเ่ ดีย ๋ วนี ม
้ ันไมอ่ ุ ้มไปทีโ่ ต๊ะแล ว้ แตเ่ ปลีย
่ นมาประเคนข า้ วถึงปากคา
เตียง
แทน
“งั วเงียเชย ี ว” ร่างสูงพูดทั กทายขณะสายตาจ ้องมองแตร่ ายการเกมอะไรสก ั อยา่ งบนทีว ี

หากแตม ่ อ ื กลั บยุม่ ยา่ มอยูก่ ับการขยีห ้ ัวผมไมห ่ ยุดจนต ้องรี บปั ดมือออก เป็ นเหีย ้ อะไรไมร่ ู ้ครั บ
บอกหมั ่นเขีย ้ วกูอยา่ งนั น้ อยา่ งนี้ เป็ นไปได จ้ ั บกูเคีย
้ วแล ้วกลืนลงท ้องเลยมั ย
้ ละ่
เมือ
่ ตอนเย็นหลั งจากเคลียร์เรื อ
่ งพีไ่ ทป์ เสร็จผมก็ถก
ู ไอ ้สารวั ตรจั บตีตด
ู นอนเหมือนเด็ก
รู ้ตัวอีก
ทีฟ้าก็มด
ื แล ว้ อาการปวดหัวหายเป็ นปลิดทิง้ จะมีกแ
็ ตอ่ าการปวดเมือ ่ ยตามเนื อ
้ ตัวเทา่
นั น
้ ทีไ่ มม ่ ี
ทา่ ทีจะทุเลาลงไปเลย
้ ” ไอ ้สารวั ตรถามตอ่ แตผ

่ มสา่ ยหน า้
“หิวมั ย
“ไมอ่ ยากกินข า้ ว แตอ่ ยากกินเบียร์เย็นๆ”
“ไมส
่ บายอยู”่
“หายแล ้ว”
“ใชเ่ หรอ มึงต ้องกินยาอยา่ ให ้กูพด

ู ยาก อยากกินอะไร”
“อยากกินมามา่ รสต ้มยากุ ้ง”
“แพ ท
้ ้องเหรอะครั บเมีย”
“ท ้องเหีย
้ อะไรละ่ กูแคจ่ าได ้วา่ ในตู ้มีเก็บไว ้ตัง้ หลายกลอ่ ง” พวกมามา่ คั พ อาหารกลอ่ งเวฟ
ตา่ งๆ นี แ่ ทบจะเป็ นอาหารทีอ ่ ยูต
่ ด
ิ ห ้องของผมกับไอ ส
้ ารวั ตรตลอด ปกติเราไมท ่ าอาหาร ผมทา
่
ไมอ่ ร่อย สวนมั นก็ทาไมเ่ ป็ น การแก ้ปั ญหาทีง่ า่ ยทีส ่ ด
ุ จึงอยูท
่ ก ้ื มากิน กับ
การทาเองงา่ ยๆ
่ี ารซอ
เพียงกดน้ าร ้อน และใสไ่ มโครเวฟเทา่ นั น ้
“อา่ อยากกินก็จะให ้กิน ใสไ่ ขม

่ ย
ั้ ”
่ นึ ง่ ฟอง ห า้ มทาไขแ
่ ดงกูแตก”
“ใสห
่ ักมั ย
“ใสผ ้ ”
่ ครอท”
“ใสแ
“ไมม
่ แ
ี ครอทในตู เ้ ลย”
“เอาอะไรก็ได ้”
ไอ ้สารวั ตรมั นก็พยั กหน ้าอยา่ งเข ้าใจ กอ

่ นจะเดินหายไปในครั วเล็กๆ ทีม ่ ไี ว ้แคต ่ งั ้ โชวแ์ ตไ่ มม
่ ี
้ าอาหารใดๆ ทั ง้ สนิ้ เสร็จสรรพประมาณสบ ิ นาทีให ห
ไว ท ้ ลั งมั นก็เดินกลั บมาตัวปลิวพร ้อมกับ
คาถามทีว ่ า่
“กินทีไ่ หนดี” นั บเป็ นคาถามยอดฮต ิ ในรอบหลายวั นทีผ ่ า่ นมาเลยก็วา่ ได ้ ไอ ้กินทีไ่ หนดีนดี่ เู ป็ น

ประโยคงา่ ยๆ นะครั บแตค่ วามจริ งแล ้วยุง ่ ยากไมห ่ ยอกเพราะกอ ่ นกินมั นจะมีกระบวนการ
่ นย ้ายสงั ขารกันเกิดขึน
เคลือ ้ แรกๆ รู ส้ กึ เจ็บไมอ่ ยากให ้อุ ้มก็กน
ิ คาเตียง แตว่ น ั นี ด
้ ข
ี น
้ึ หน่อยเลย
อยากเปลีย ่ นบรรยากาศบ ้าง
“กินทีร่ ะเบียงได ้มัย

้ อากาศน่าจะดีนะ”
“เดีย
๋ วอุ ้มไป”
“พยุงก็พอ มาชว ่ ยหน่อยดิ”
คนตัวสูงคอ่ ยๆ พาผมเดินมาทีร่ ะเบียงอยา่ งชาๆ ้ อาจดูทล ุ ักทุเลหน่อยแตก

่ ด
็ ก ี วา่ วั นแรกมาก
ถือซะวา่ ได ท
้ าอะไรด ้วยตัวเองบ ้าง หลายวั นมานี ก ้ ็มไี อ ้สารวั ตรเนี ย ่ แหละทีเ่ หนื อ
่ ยเพราะมั วแต่
ดูแลผมอยูฝ ้ื กับกางเกงทีใ่ สอ
่ ่ ายเดียว ขนาดเสอ ่ ยูต่ อนนี ม ้ ันยั งเป็ นคนสวมให ้เลย
เออ ก็ไอ เ้ สอื้ ขาวโอโมก

่ ับกางเกงบอลหนึ ง่ ในร ้อยตัวของมั นทีม
่ อ ่ แหละ
สว ่ นเบาะ
ี ยูใ่ นตู ้เนี ย
่ ็เหมือนจะกลายเป็ นอวั ยวะสว ่ นที่ 33 ไปแล ้วเหมือนกัน คล ้ายกับทิง้ ตัวอยูต
รองนั ่ งนี ก ่
รงไหนก็จะ
มีมันเกาะติดตูดอยูต ่ รงนั น
้ ด ้วย
อาการปวดระบมหนั กเป็ นมากในชว ่ งแรก ไอ เ้ บาะนี แ ่ อยชว ่ ยไมใ่ ห ้รู ส

้ ก
้ หละทีค ึ เจ็บเวลานั ่
งหรื อ
นอน แมง่ ยิง่ นึ กถึงวั ตรน ้อยของมั นนะ ไมอ่ ยากจะพูด ใหญอ่ ยา่ งกับแขนกูนไ ่ี มร่ ้องไห ้กใ็ ห ้มันรู ้ไป
“อากาศดีจังเลยเนอะ” อีกฝ่ ายพูดพร ้อมกับยืน ี น ้าล ้อเลียน

่ มามา่ คั พมาให ้ด ้วยสห
กูขอกระโดดถีบให ้กับประโยคกอ
่ นหน ้านั น ้ แป๊ บ ผมนี น
่ ้ าตาจะไหลเพราะอากาศเย็นสบายจน
ั
ยุงชุมเลยไอ ้สด! เป็ นภาระให ้ไอ ้สารวั ตรต ้องลุกไปหาสเปรยท
์ ากันยุงมาให ้อีก หมดมู ้ดละกู
เหม็นกลิน
่ ตะไคร ้หอม
“ทาเสร็จก็กน
ิ เดีย
๋ วอืดหมด”
“อืม”
“ระวั งร ้อนด ้วย”
้ื อออ โคตรอร่อยเลย” ผมพูดขึน

“ฮอ ้ หลั งจากได ้ซดน้ าและเคีย ้
้ วเสนบะหมี
ท่ น
่ี านๆ ได ้
กินที แต่
บอกเลยวา่ รสชาติต ้มยากุ ้งต ้นตาหรั บนั น
้ เป็ นอะไรทีอ ี มาก
่ ันซน
เคยไปกินกับเพือ
่ นทีต
่ า่ งประเทศ รสชาติอยา่ งกับน้ าล ้างตีน ต ้องเนรเทศตัวเองกลั บมากินที่
ไทยเทา่ นั น
้ ไมง่ น
ั ้ ไมแ
่ ดก
“กูทาเลยอร่อย” ผมรี บหันไปมองหน า้ อีกฝ่ ายทั นที
“แคก
่ ดน้ าร ้อน ยากตรงไหนวะ”
ทีส
่ าคั ญกูอยากจะบอกวา่ มึงทาไขแ ่ เี่ ล็กเป็ นลิม
่ ดงกูแตก ตอนมาถึง...ไขน
่ ขีจ
ั โดน
้ งิ้ จกเลย
สด
ั คา
ตีแตกจนละลายหายไปกับน้ าในถ ้วยหมดกูยังไมว่ า่ สก
“ลองรสนี ม
้ ย
ั ้ ” พอเห็นผมมองอยา่ งเอาเรื อ
่ ง ไอ ้ตัวดีมันก็รบ
ี เบีย
่ งประเด็นทั นที
ั แตไ่ มม่ ห
“ไมอ่ ยากกินรสหมูสบ ี มู”
“ต ้มยากุ ้งมึงนี ม
่ ก
ี ุ ้งตัวใหญจ่ ั งเลยนะ”
“มึงจะเอายั งไง”
กะมานั ่ งหาความโรแมนติกเหมือนในหนั ง สุดท ้ายก็กวนตีนกูอก

ี จนได ้
่ มั ่นเขีย
“ไมเ่ อายั งไง แคห
้ วมีไรป่ ะ”
“มี! จะแกล ง้ อะไรกูนักหนา”
“เป็ นเมียกูแลว้ อะ่ กูกร็ ักของกู อยากแกลง้ ของกูด”ิ
ผมนี อ
่ งึ้ ไปเลยครั บ
เกลียดคนอยา่ งมั นนะ แตก ่ พ

็ ด ู ได ้ไมเ่ ต็มปากวา่ ราคาญหรื ออะไร ตอนมีไอ ้สารวั ตรอยูใ่ กล ้ๆ ผม
ก็มคี วามสุขดี ชว ่ งกอ ่ นทีจ่ ะคบกันวา่ คิดเยอะแล ว้ กลั ววา่ ทุกอยา่ งจะพังไมเ่ ป็ นทา่ กลั วไปไมร่ อด
กลั วสารพัด พอตัดสน ิ ใจคบก็กลั วเรื อ
่ งความสมั พันธท ์ ล ึ ซงึ้ กวา่ การจั บมืออีก
่ี ก
แตพ
่ อมาถึงตอนนี ผ ั พันธร์ ะหวา่ งผมกับสารวั ตรเป็ นจุดทีผ
้ มไมก
่ ลั วอะไรแล ว้ วะ่ ความสม ่ มไม่
เคยยืนอยูก
่ ับใครคนไหนมาก่อน แฟนมีมาก็เยอะไมเ่ คยให ใ้ จและจริ งจั งขนาดนี เ้ ลย มั นคนแรก
และคงจะเป็ นคนเดียวถ า้ ไมเ่ ผลอกวนตีนกั นมากๆ อะ่ นะ
“เผ็ดมากก็กนิ น้ า” คนข ้างๆ พูดแทรก เรี ยกสติทก

่ี าลั งคิดเตลิดไปไกลกลั บมาอีกครั ง้ ขนาด
ตอนคิดกูยังกิน อร่อยจนปากเจอ่ เลยคิดดู
“ไหนเบียร์”
“กินน้ ากอ
่ น ยาก็ยังไมไ่ ด ้กิน”
“เอามาๆ เผ็ด” ผมกระดิกนิ ว้ ระรั ว กอ

่ นมือหนาจะหยิบแก ้วน้ าลายวั นพีชของมั นยืน
่ ให ้กับ
ผม
“ควายน ้อยน่าเอ็นดูจัง”
“ไมต
่ ้องมามุ ้งมิง้ กับกู”
ึ ยั งไง” อารมณ์ไหนวะสด
“ตอนมึงเจอกูครั ง้ แรกนี ร่ ู ส
้ ก ั
“กวนตีน หยิง่ ด ้วย”
้ มา ใชนิ้ ว้ ปาดคราบน้ าที่

“เหรอ ไมเ่ หมือนตอนกูเจอมึงเลย” ไอ ้สารวั ตรพูดพร ้อมกับยกมือขึน
ติดอยูบ ั
่ นริ มฝี ปากผมออกให ้ โอ ้โหละมุนสด
แตค
่ วามจริ งมือมึงนี ห
่ ยาบกร ้านมาก คนเลน
่ กีตาร์มาตัง้ แตเ่ ด็กไมม
่ ห
ี รอกครั บนุ ่ มนิ ม
่
เหมือนมือ
ผู ้หญิง นี ค
่ งด ้านพอๆ กับคอนกรี ตสร ้างตึกรั ฐศาสตร์ดๆี นี เ่ อง
ึ ยั งไง”
“แล ว้ ...ตอนเจอกูครั ง้ แรกนี ร่ ู ้สก
“น่ารั กเหีย
้ ๆ”
“ตอนมึงเมา มึงไมไ่ ด ้พูดแบบนี ”้ มั นบอกวา่ ผมน่าเอา กูจาได ้ติดหูจนทุกวั นนี้
“เหรอ”
“แมง่ ...” ต ้องจั บมั นมอมเหล า้ มั ย

้ เนี ย
่ ถึงจะได ้รู ้ความจริง แตก
่ อ็ ยา่ งวา่ แหละครั บ สาหรั บผมกับ
ไอ ้สารวั ตรเราไมม
่ อี ะไรค ้างคาใจกันอีกแล ้ว
เว ้นแตเ่ รื อ
่ ง...
ผู ้หญิงทีม
่ ันเคยชอบ มั นเคยพูดถึงผู ้หญิงคนนั น
้
ผมเป็ นคนไมค่ อ ่ ยสนใจอดีตของใครเทา่ ไหร่แม ้กระทั ่งตัวเอง แตแ ่ ปลกเหมือนกันวา่ มันมีแรง

ดึงดูดแหง่ ความเสอ ื กอะไรสก ั อยา่ งพลุง่ พลา่ นออกมาอยา่ งไมร่ ู ้สาเหตุ ผมรู ้แคว่ า่ กูต ้องเสอ
ื กให ้
ได ้วา่ เขาเป็ นใคร และ...น่ารั กแคไ่ หน
คาพูดของไอ ส
้ ารวั ตรมั กบง่ บอกเสมอ น่ารั กอยา่ งนั น ้ น่ารั กอยา่ งนี้ เอางา่ ยๆ เหีย
้ นี ต
่ ้องชอบคน
น่ารั ก ซงึ่ เป็ นไทป์ ทีค
่ อ
่ นข ้างหา่ งไกลจากตัวผมอยูม
่ าก อะ่ ! ก็กห
ู ลอ่
ผมรี บจั ดการกินบะหมีใ่ นถ ้วยให ้หมด จากนั น ่ื น้ าและกินยาตามคาสงั ่ เสร็จสรรพก็นั่งแดก

้ ก็ดม
ิ ๆ ไปเรื อ
เบียร์ชล ่ ยเพือ
่ รอเวลามอมไอ ส
้ ารวั ตรแล ้วล ้วงความลั บอีกรอบ
้ ีมันโน่น ซงึ่ แฟนกูเนี ย

่ ันไมไ่ ด ้คอแข็งหรอกครั บ คอทองแดงจริงๆ ต ้องพวกไอ ้แมนไอ ท
ไอ ้นีม
่
สายกากของจริ ง กินงา่ ย มอมงา่ ย ล ้วงความลั บก็ยงิ่ หมูเลยไมอ่ ยากจะพูด
“อยา่ กินเยอะ ยั งไมห

่ ายดีเลย” เสย ี งทุ ้มพูดปรามหลั งจากผมกระดกทีเดียวครึ ง ่ กระป๋ อง พลาง
หันไปชวนคนเคียงข ้างชนแก ว้ แล ว้ ดืม
่ กันไปเรื อ ่ ยๆ
ผมเคยมีแฟน ผมเคยมีแฟนมาแล ้วเกือบทุกรู ปแบบ
แฟนทีเ่ ป็ นเด็กเรี ยนคือความฝั นสูงสุดของผม ทั ง้ เพียบพร ้อม เรี ยบร ้อย น่าเอาเป็ นแบบอยา่ ง
เขามั กจะโทรมาหาผมตอนดึกๆ ด ้วยความเป็ นหว่ งเสมอ กินข ้าวหรื อยั ง ปาร์ตก ้ี ับเพือ
่ นอีกแล ้วรี บ
กลั บเลยนะ ฝั นดี
ผมชอบฟั งประโยคนี ม ้ าก มากจนรู ้สกึ วา่ แมง่ เป็ นความรู ้สก

ึ ทีท
่ าให ห
้ ัวใจพองโตทีส ุ ใน
ชวี ต
่ ด ิ
ซงึ่ ตรงกันข ้ามกับตอนนี อ ้ิ เชงิ
้ ยา่ งสน
ไอ ้สารวั ตรนั ่ งดืม

่ เบียร์ไปกับผม ฟั งเพลงและเมามายไปด ว้ ยกันจนกวา่ ร ้านเหล ้าจะปิ ด มั นโทร
หาผมบ ้างเป็ นบางครั ง้ แตท
่ ก ุ ครั ง้ เราจะเจอกันเสมอในชว ่ งใดชว ่ งหนึ ง่ ของวั น
สารวั ตรไมเ่ คยบอกให ้ผมรี บกลั บห ้อง แตม

่ ั นจะไปทุกทีก ึ ไปกับผม สนุ กไปกับ
่ ับผมเสมอ รู ้สก
ผม ร ้องเพลงและอยูเ่ คียงข ้างร่วมทุกขร์ ว ่ มสุขไปด ้วยกัน
ถ ้าถามวา่ ผมชอบตอนไหนมากกวา่ กัน บอกเลยแบบไมต ่ ้องคิดวา่ ชอบตอนนี ม ้ ากกวา่ ล ้านเทา่

เพราะผมไมไ่ ด ้ต ้องการคนดีทค
่ี อยโทรหาด ว้ ยความเป็ นหว่ ง แตผ ่ มต ้องการคนธรรมดาทีจ่ ะอยู ่
กับผมทั ง้ ตอนสุขและตอนเศร ้ามากกวา่
“อยากฟั งเพลง” นี น ี งแบบทีส

่ ่าจะเป็ นน้ าเสย ่ องทีใ่ ชอ้ ้อนละ่ มั ง้ เดีย
๋ วๆ วิถค
ี น
แมนเขาก็ทากัน
แบบนี แ
้ หละ เข ้าใจตรงกันนะ
“เดีย
๋ วไปเอากีตาร์ นั ่ งรอตรงนี ก
้ อ
่ น”
ผมพยั กหน ้าเข ้าใจ มองดูแผน่ หลั งกว ้างหายเข ้าไปในห ้อง กอ
่ นจะกลั บออกมาพร ้อมกับทาคา
มิเนะลูกรั ก ไมร่ ู ้วา่ ตอนนี ม
้ น
ั เป็ นลูกของใคร...
...แตม
่ ั นวางอยูใ่ นห ้องของเราทั ง้ คู ่
ี งทุ ้มตา่ เอย่ ถามด ว้ ยโทนราบเรี ยบ

“เอาเพลงอะไร” เสย
“ผู ้กองเคยเลา่ ให ้กูฟังวา่ มึงเคยแตง่ เพลง”
“...”
“กูอยากฟั งเพลงนั น ี
ง
้ อะ่ ” ไอ ส ๊
้ ารวั ตรดูจะสตั นไปประมาณสองวิ กอ
่ นจะตอบกลับมาด ้วยน้ าเสย
เอือ
่ ยเฉื่ อยเหมือนเดิม
“จาคอร์ดไมไ่ ด ้วะ่ ”
“แตง่ เองทาไมจาไมไ่ ด ้วะ”
“แตง่ ยั งไมเ่ สร็จด ้วย”

“น ้องมึงบอกวา่ แตง่ จบแล ว้ ”
“กูแก ใ้ หม”
่
“โหอ
่ ะไร!” หงุดหงิดจนอยากกระทืบ แตก
่ ท
็ าได ้แคก
่ ระดกเบียร์ขน ้ึ มาดืม
่ จนหมดไปหนึ ง่
้ มใ่ ชเ่ พลงของผมกันแน่วะ มั น
กระป๋ อง หมายความวา่ ไงแตง่ ไมจ่ บ หรื อแท ้จริ งแล ้วเพลงนี ไ
อาจจะตัง้ ใจแตง่ ให ้ผู ห
้ ญิงคนนั น ่ น่ๆ
้ ต ้องใชแ
ยิง่ คิดก็ยงิ่ เครี ยด ผมเริ ม

่ วิตกกังวลกับเรื อ
่ งเล็กน ้อยแบบนี ต
้ งั ้ แตเ่ มือ
่ ไหร่กน
ั
เริ ม ั สนในตัวเอง
่ สบ
ควบคุมอารมณ์กย็ ากทั ง้ ทีไ่ มอ่ ยากเป็ นแบบนี้ หรื อเพราะป่ วยอารมณ์ถงึ ออ่ นไหวมากกวา่ ปกติ
่ี ! นี ก
เชย ่ เู ป็ นอะไรวะ หึงแมง่ เหรอ
หึง?
่ื เนี ย
ผมหึงไอ ้สารวั ตรกับผู ้หญิงทีไ่ มร่ ู ้จักแม ้กระทั ่งชอ ่ นะ ประสาท
กระดกเบียร์ดก
่ ้องคิดอะไรแล ว้ เบียร์ซอื้ ทีกม
ี วา่ จะได ้ไมเ่ ครี ยด สมองโลง่ ตาปรื อเดีย ๋ วก็ไมต ็ ี
เป็ นลั ง ตอนแรกไอ ส ้ ารวั ตรมั นบอกซอ ้ื ไว ้กะไปแดกกับเพือ่ นกอ
่ นเปิ ดเรี ยน ทีไ่ หนได ้สุดท ้ายก็ซอ ้ื
มาให ้กูซดั โฮกกับมั นสองคน
จากหนึ ง่ กระป๋ องก็ลว ่ งเลยมาเป็ นสอง สาม และสไี่ ปเรื อ

่ ยๆ
่ ้อยหน ้าครั บ ตีตน ้ื ขึน

ไอ ้สารวั ตรก็ไมน
้ มาจนตอนนี เ้ ริ ม ่ แซงขึน ้ กระป๋ องทีห
่ ้าแล ้ว ตาแมง่ ปรื อ

เหมือนจะเมาได ท ้ ่ี ไอ ้นีม
่ น
ั ไมเ่ หมือนคนอืน ่ ครั บ ตอนเมาจะนิ ง่ ๆ เงียบๆ ไมอ่ าละวาดโวยวาย
เหมือนชาวบ ้านเขา แตค
่ นทีก ่ นิ ด ว้ ยกันจะรู ้ดีวา่ ยิง่ เงียบก็ยงิ่ เมาหนั ก ได ท
้ ีละกู...
“สะ...ศาลาวั ด” ปากไปแล ้วไอ ้เหีย

้ พูดทีนเี่ บีย
้ วเลย
“อืม”
“เมาเหรอ”
“นิ ดหน่อย พอยั ง”
“มึงเคยบอกกูวา่ ...มึงชอบผู ้หญิงคนนึ งอยู”่
“กูอยากรู ว้ า่ เขาน่ารั กมั ย
้ ”
่ อบ มั นเลือกเงียบเพือ
่ ให ผ ่ าม นั ่ นยิง่ มีพริ ธ
้ มตัดใจไมถ
ุ ไอ ้เหีย
้
มั นต ้องมีอะไรใน
กอ ่ หน่อไม ้กับผู ้หญิงคนนั น
้ แน่ๆ
“ศา-ลา-วั ด เขาน่ารั กมากป่ ะ”
“อืมน่ารั ก แล ว้ ไง”
“ตอนนี ม
้ งึ ยั งชอบเขาอยูอ
่ อ
่ ?”
“เคยชอบ ตอนนี ไ
้ มช่ อบแล ้ว”
“ทาไม”
“ก็ชอบมึง”
“แตเ่ ขาน่ารั ก”
“เขาน่ารั กแล ว้ กูต ้องชอบด ้วยเหรอ งั น

้ กูกต
็ ้องชอบคนน่ารั กทั ง้ โลกแล ้วอะ่ ดิ”
“แล ว้ กูเป็ นไง”
“เป็ นแฟนกู กูเลยชอบ”
“งอ่ ววววววววว”
“เมาแล ้ว”
“ไมม
่ าววว เพ ้อเจ ้อไรมึง”
กูไมถ
่ ามแล ้วครั บวา่ ผู ้หญิงคนนั น
้ เป็ นใครมาจากไหน เพราะตอนนี ส ้ มองมั นวา่ งเปลา่ เกินกวา่ จะ
คิดอะไรออกแล ้ว นอกจากหยิบเบียร์กระป๋ องขึน ้ มาดืม
่ อยา่ งเอาเป็ นเอาตาย ไอ ้สารวั ตรมั นก็นั่ง
กินเป็ นเพือ
่ นจนหมดไปคนละครึ ง่ โหล แตเ่ ราก็ยังไมห
่ ยุด
ผมล ้มตัวนอนบนตักของอีกฝ่ าย ยกมือขึน ึ มึนงงเต็มแก่

้ ลูบหน ้าคมไปมาด ้วยความรู ส
้ ก
“ฟั งเพลง ฟั งเพลง ฟั งเพล๊งงงงงงงงง” ผมพูดเสย ี งยานคาง ไอ ้สารวั ตรมั นเลยหยิบกีตาร์มา

ไว ใ้ กล ้ๆ หั วผมกอ
่ นจะเริ ม
่ ต ้นจั บคอร์ดและบรรเลงเพลง
้
“แดดออ่ นๆ ยามเชาาาาาาา” ี งทุ ้มเปลง่ ออกมาเนิ บนาบจนผมอดหัวเราะไมไ่ ด ้
เสย
“ฮา่ ๆๆๆๆๆ เหีย

้ เพีย
้ น เพีย
้ น”
“ทาให ้โลกครึ ง่ ใบอุน

่ ไออีกครั ง้ ...”
ั อุน
“ดึกแล ้วสด ่ พอ่ ง!”
“มั นเป็ นเพลง”
“เพลงออ่ ” ผมพยั กหน ้าบนตักอยา่ งเข ้าใจ ไอ ้สารวั ตรเลน
่ เพลงทีช ่ื วา่ ‘เชา’
่ อ ้ ของสครั บ
เพียงแตว่ า่ ผมฟั งยั งไงมั นก็ไมอ่ น
ิ เพีย
้ นๆ ดูตลก ทีส
่ าคั ญกูเมามากแล ้วครั บไอ ส
้ ดั
“ร ้องพร ้อมกันดิ” เสยี งกีตาร์ยังคงดาเนิ นตอ่ ไป ผมเลยพยายามจั บจั งหวะด ้วยสติอันน ้อยนิ ดวา่
ทอ่ นฮุกจะมาถึงเมือ ่ ไหร่
่ี ทอ่ นฮุกอยูห
“เชย ่ นายวะ!”
“วั นและเวลา...” เจ ้าตัวร ้องขึน

้ ต ้นให ้ ดังนั น ี งอ ้อแอ ้ของตัวเอง
้ ผมจึงร ้องตอ่ ด ้วยเสย
“นานเทา่ ไหร่”
“ทีร่ ว ่ มเดินผา่ นมา...”
“ไปด ้วยกานนนน”
ื สงิ่ ทีด
“ฉั นยั งคงจดจาไมล่ ม ่ ี ไมด
่ ท
ี ท
่ี าให ้มีวน
ั นี้ …”
“นานเทา่ ไหร่”
“ทีเ่ รายั งผูกพัน...”
“มีให ้กานนนน”
“ทีเ่ รายั งไมท

่ อดทิง้ กัน ชว ่ ยกันทาให ้วันวั นนี เ้ ป็ นวั นทีด
่ ”ี
้
“ฮูววววฮู
”
ิ ข ้างหูผมครู ห
“ให ้นะ” ไอ ้สารวั ตรวางกีตาร์ไว ้ด ้านข ้าง กอ่ นจะก ้มหน ้าลงมากระซบ ่ นึ ง ่ จากนั น้ ก็
จั ดการยั ดอะไรสก ั อยา่ งใสน
่ วิ้ ของผม ตอนแรกมั นถูกยั ดลงบนนิ ว้ กลางแตม่ ั นยั ดไมล่ งเลยเปลีย ่ น
มาใสทน่ ่ี วิ้ นางแทน
เมากวา่ กูอก ั เลน่ ใสไ่ มถ

่ ก
ี สด ู รู เลย
้ื ออ่ ?”
“ซอ
“จริ งดิ” ผมยกมือขึน้ ดูอยา่ งตืน่ เต ้น แสงไฟทีส ่ ะท ้อนอยูน

่ ัน
้ ทาให ้ภาพตรงหน ้า
เดีย ั เดีย
๋ วชด ๋ ว
้
สวา่ ง บนนิ ว้ นางข ้างซายของผมมี แหวนอยูจ ่ ไี่ มธ่ รรมดาคือมีป๊ิ ก
่ ริ ง เป็ นแหวนเงินธรรมดา แตท
กีตาร์ทที่ าจากไม ้แปะอยูบ ่ นนั น
้ แทนทีจ ่ ะเป็ นทองคาขาวทีข ่ ายได เ้ งิน เหอะๆ
“ปิ๊ กกีตาร์...”
่ื สลั กไว ้ด ้วยนะ”
“อืม มีชอ
ทั นทีทอ
่ี ก
ี ฝ่ ายพูดจบผมก็เพง่ มองไปยั งตัวอั กษรทีถ ่ ก
ู สลั กไว ้บนนั น
้ และผมก็ได ้เห็นข ้อความ
สองบรรทั ดทีเ่ ป็ นเหมือนความทรงจาซงึ่ ทาให เ้ ราย ้อนกลั บไปในวั นแรกๆ ทีไ่ ด ้รู จ้ ั กกัน
Sarawatlism
@Tine_Chic
“วั นนั น
้ กูบอกวา่ กูสมั ครไอจีไว ้จีบมึง”
“...”
“แล ว้ กูกจ็ ะจีบมึงแบบนี ไ

้ ปเรื อ
่ ยๆ...ทุกวั น”
ออดดดดดดดด
เสียงออดหน้ าห้ องทาให้ ผมที่นอนอยูบ่ นเตียงต้ องสง่ เสียงร้ องออกมาด้ วยความหงุดหงิด เช้ าขนาดนี เ้ พื่อนคนไหนมั น
เสือกกะโหลกมารบกวนกูวะ ไอ้ สารวั ตรก็หลั บเป็ นตายอยูข่ ้ างๆ แถมยั งเอาขาก้ านกล้ วยของมั นมาพาดบนตัวผมอีก
่ ายสั กทีกเ็ พราะมึงเนี่ ยแหละ

เอวกูจะครากไมห
โอ้ โหแล้ วเสื ้อกูกโ็ ดนโยนปลิวไปตกปลายเตียงโน่น เห็นกูเมาหน่อยจั บลวนลามเยีย ่ งโจรเลยนะมึง เนื ้อตัวของเราทั งคู
้่
ยั งคงเต็มไปด้ วยกลิน่ แอกอฮอลจ์ นแทบอ้ วกเพราะเมื่อคืนเมาแล้ วก็พากันมานอนเลย น ้าก็ไมม
่ ีใครอาบสั กคน นี่ กมู าถึงจุด
ที่กาลั งยินดีกบั ชีวต
ิ หยาเปขนาดนี ้ได้ ยงั ไงเนี ย ่
ออดดดดดดดด
“รู้ แล้ ว”
ชว่ งลา่ งก็ยงั คงเจ็บอยู ่ อีกหลายวั นกวา่ จะหายดีเพราะงั นผมเลยไม่

้ อยากขยั บตัวมากนั ก
“สารวั ตร” ผมเรี ยกชื่ออีกฝ่ ายให้ ตื่นไปเปิ ดประตู คือกูขี ้เกียจไง
“อือ”
“เปิ ดประตูหน่อย ใครมาไมร่ ้ ู ”
่ ีทา่ ทีวา่ จะตื่นขึ ้นมาอีก ผมเอง

“เงียบไปแล้ ว นอนเถอะ” มือหนากระชั บเอวผมเข้ าไปแนบกับอกแกร่ งแล้ วนอนตอ่ โดยไมม
ก็อยากนอนตอ ่ ิดสนใจกับคนนอกห้ องกระทั ง่ ...
่ เหมือนกันเลยไมค
Rrrr…!
มารผจญมั กมากับเสียงเรี ยกเข้ าของโทรศั พท ์
“ครั บ” ผมกดรั บสายโดยไมด

่ สู กั นิ ดวา่ ปลายสายเป็ นใคร นอกจากกรอกเสียงเนื อยๆ ปนงว่ งงุนลงไปเทา่ นั น้
[กูเอง อยูห
่ น้ าห้ องมึงเนี ย ่ ]
“กูไหน”
[พี่มงึ ไทป์]
“ฮะ!”
[รี บเปิ ดประตูเลย กูรอนานแล้ ว]
เทา่ นั นแหละครั
้ บ ร่างกายก็มีปฏิกิริยาอยา่ งรุ นแรงด้ วยการกระเด้ งตัวขึ ้นมาจากเตียง ไอ้ สารวั ตรมั นก็ลกุ ขึ ้นนั ง่ เกาหัวตาม
สายตามองหน้ าเหมือนถามวา่ เกิดอะไรขึ ้นกันแน่
“พี่กม
ู า!” เป็ นเวลาประมาณ 2.5 วินาทีท่ีเรามองตากันแน่นิ่ง กอ ่ นทุกอยา่ งบนโลกที่เคยเงียบสงบจะเกิดความชุลมุนอีก
ครั ง้ ตา่ งคนตา่ งกุลกี จุ อหาเสื ้อที่กองอยูต่ รงปลายเตียงมาสวมลวกๆ ผมใสก ่ างเกงลายสปองจบ์ ๊อบพี่ คงไมว่ า่ อะไร สว่ นไอ้
สารวั ตรที่เหลือแตบ ่ อ็ กเซอร์ ก็ตอ
้ งหัวหมุนหยิบเสื ้อมาใสไ่ มต
่ นจะหันมาจั ดการโกยทุกอยา่ งเอาไว้ ใต้ เตียงเพื่อทาลายหลั กฐาน ถุงยางทีย ่ งั ไมไ่ ด้ ใช้ เจลหลอ่ ลืน่ ยาทาตูด สารพัดที่
กอ
เกี่ยวกับเรื่ อง ‘การเอา’ กูเก็บเรี ยบ เหลืออยา่ งเดียวคือจั ดผมจั ดเผ้ าแล้ วเดินไปหน้ าห้ องด้ วยสีหน้ าปกติท่ีสดุ
หืดหาดดดด หัวใจเต้ นแรงจนจะตายอยูแ่ ล้ ว
แกร็ ก!
“หวะ...หวั ดดีพ่ี จะมาทาไมไมบ ่ นวะ” นี่ คือคาทั กทายแรกที่สง่ ไปให้ อีกฝ่ าย พี่ไทป์สวมเสื ้อเชิ ้ตสีขาวกับการเกง
่ อกกันกอ
ยีนสส์ เี ข้ ม แตง่ ตัวเนี ย๊ บตังแต่
้ หวั จรดเท้ าตามสไตลข์ องแก แตท ่ ่ีไมเ่ นี๊ ยบนี่ กเู อง
“บอกกอ
่ นจะเจอมึงสภาพนี เ้ หรอ เหม็นกลิน
่ ละมุดวะ่ ” พูดจบก็ถือวิสาวะเดินเข้ ามาในห้ อง พร้ อมกับลากกระเป๋
าเดินทาง
ใบใหญท ่ ่ีผมไมท
่ นั สั งเกตเห็นในตอนแรกเข้ ามาด้ วย
โอ้ โห! พี่มงึ ขนมาขนาดนี ้ราวกับจะอยูก่ บั กูจนกวา่ จะตายหา่ จากกันไปในชาตินี ้เลย
“แมบ
่ อกมึงแชร์ หอ
้ งอยูก่ บ
ั เพื่อน คนนี เ้ หรอ” ไอ้ สารวั ตรยืนหน้ านิ่ งอยูต่ รงโซฟา ยกมือไหว้ พี่ผมอยา่ งมีมารยาท
เสื ้อบอล
กางเกงบ็อกเซอร์ ทรงผมพังพินาศ นั บเป็ นเฟิ ร์สอิมเพรชชั น่ ที่นา่ ประทั บใจจริ งๆ ถุย!
“ชะ...ชะ ใช”
่
“เปลีย ่ นไปเยอะนะมึงอะ่ อยูท

่ บี่ ้ านกับที่น่ี ไมเ่ หมือนกันเลย”
“เปลีย ่ นตรงไหน ผมเหมือนเดิม”
“ไทน์”
“อะ...อะไรครั บ”
“มึงใสเ่ สื ้อกลั บด้ าน” เหยดดดดดดดดดด ทาไมพี่มงึ ไมบ

่ อกกูก๊อนนนนนนนน ปลอ่ ยเดินตัวปลิวตังนานแถมไอ้
้ สารวั ตรก็
ไมท
่ ว้ งติงกูอกี ดูสภาพของหลีดมอกอ
่ นครั บ รู้ แล้ วเหยียบไว้ เลยนะ อยา่ ให้ ใครได้ ร้ ูวา่ กูมีสภาพยั งไงตอนอยูใ่ นห้ อง
“พี่นงั ่ กอ
่ นดิ กินน า้ มั ย้ ” ไมม
่ ีเวลามาเปลีย
่ นเสื ้อให้ เข้ าทีเ่ ข้ าทาง ผมก็รีบเสนอตัวพาพี่ชายสุดที่
รั กไปนั ง่ ตรงโซฟาพร้ อมกับ
สะกิดให้ ไอ้ สารวั ตรไปหาน ้าหาทา่ มาให้ กินทั นที
ใจเย็นไว้ ใจเย็น
หมายถึงพี่กเู นี่ ย แกเนี๊ ยบมากครั บ สภาพทุเรศทุรังของผมแบบนี ้บอกเลยวา่ คงแปลกตาสาหรั บพี่แกมาก
“เพื่อนชื่ออะไร” แลว่ ๆๆๆๆๆๆ
“สารวั ตรครั บ”
“ไอ้ คนที่กวนตีนกูในไอจีอะ่ นะ”
“ขอโทษครั บ” คราวนี ้คนตัวสูงเป็ นฝ่ ายพูดออกมา พี่ไทป์ก็เงยหน้ ามองไอ้ สารวั ตรทั นที สายตานี่ เป็ นปรปั กษ์ สดุ ๆ เหยด
เข้ ! พี่ผมเซนสแ์ รงด้ วยครั บ แคม่ องปราดเดียวมั นรู้ เลยวา่ คนคนนี เ้ ป็ นยั งไง น่าคบมั ย้ นี่ ก็ยงั งงอยูว ่ า่ มั นเป็ นนิ สติ ปี สีห่ รื อ
ญาติสนิ ทของริ วจิตสั มผั สกันแน่
“ตอ่ ไปเลน
่ อะไรดูอายุคนเลน
่ หน่อย กวนตีนไมใ่ ชเ่ ลน
่ นะมึง”
หนึ ง่ ดอก!
“ถามจริ ง ทาไมถึงมาแชร์ ห้องกับน้ องกูวะ หอมึงผีดเุ หรอ” พี่ ไทป์เริ่ มถามซอกแซกขึ ้นเรื่ อยๆ จาเลยอยา่ งผมกับไอ้ สารวั ตร
เลยได้ แตย่ ืนกุมไขต
่ อบคาถามอยา่ งกล้ าๆ กลั วๆ
เวลาผมจะเสนอหน้ าตอบเองก็ไมไ่ ด้ นะครั บ เจอสายตาวาวโรจน์จากพีช่ ายสง่ มาให้ วา่ ‘อยา่ เสือก’ ตลอด ผมเลยต้ องรู ด
ซิบปาก
“เปลา่ ครั บ แคอ่ ยากอยู”่
“เรี ยนคณะเดียวกัน?”
“เปลา่ ” หางเสียงหายแล้ วสารวั ตร ตอบพี่ก.ู ..ดี...ดี
ผมได้ แตพ ่ วั เองแล้ วไมเ่ จ็บนะกูคงบี ้จนเละคามือเพื่อระบายความอึดอั ดที่คกุ รุ ่ นอยูต่ อนนี ้

่ ดู กับตัวเองในใจ ถ้ ามือบีบไขต
เป็ นแน่
“เป็ นอะไรกั บไอ้ ไทน์”
“ไทน์ให้ ตอบวา่ เป็ นเพื่อน” ไอ้ เหี ้ยยยยยย ไมต

่ อ
้ งอ้ างอิงถึงกูกไ็ ด้
แล้ วยิง่ หน้ าตาไอ้ สารวั ตรนะครั บ ตอนที่มนั ทาหน้ านิ่ งๆ ผมบอกเลยวา่ โคตรกวนตีนที่สดุ ในสามโลก ถ้ าเป็ นผูช้ ายด้ วยกัน
มองแล้ วตัดความหลอ่ ออกเป็ นอั นดับแรก การทาหน้ าแบบนี ้ยงิ่ ทาให้ มนั มีสทิ ธิ์ในการโดนตีนสูงกวา่ ปกติ
“แล้ วถ้ าไอ้ ไทน์ไมใ่ ห้ ตอบวา่ เป็ นเพื่อนมึงเป็ นอะไรกั บน้ องกู”
“เป็ นเพื่อน” ฟู่ ววววววว รอดแล้ วกู
“พี่ไทป์ เออ่ ...จะมานอนที่นเี่ หรอ” พอเห็นชอ่ งโหวผ

่ มก็รีบแทรกทั นที อยา่ ปลอ่ ยให้ อีกฝ่ ายมีเวลาถามไอ้ สารวั ตรไมง่ นได้
ั ้ ร้ ู
แน่วา่ ความสั มพันธร์ ะหวา่ งผมกับมั นไมใ่ ชเ่ พื่อนธรรมดา
“อืม”
“กี่คืนวะพี”่
“ก็ประมาณอาทิตยน
์ งึ ”
“ฮะ!”
“ตกใจอะไร มหา’ลั ยกูเปิ ดหลั งมึงอีกเป็ นอาทิตย ์ อีกอยา่ งกูอยากอยูด
่ คู วามประพฤติมงึ ด้ วย
ได้ ขา่ ววา่ ออกลูอ่ อกทางไป
ไกล” สายตาที่มองมานั นราวกั
้ บเพชฌฆาตกาลั งจะเชือดเหยื่อยั งไงยั งงั นเลย
้
“แล้ วพี่จะนอนไหนวะ ห้ องผมมีเตียงเดียวด้ วยนะ”
“กูนอนบนเตียง...กับมึง” ท้ ายประโยคหันไปจ้ องไอ้ สารวั ตรอยา่ งเอาเรื่ อง
“กูนอนโซฟาได้ ” คนผิวแทนข้ างๆ ตอบกลับ ผมก็พยั กหน้ าเข้ าใจหันไปชว่ ยลากกระเป๋ าแกเข้ าไปในห้ องนอน พี่ไทป์เป็ น
่ ่ ิ สยั นี่ ตา่ งกันคนละโยชน์เลย
พีชายผมก็จริ ง แตน
่ ่ีผมไมใ่ ช่ เนี ย๊ บและคอ่ นข้ างหวงความเป็ นสว่ นตัว ตังแต่

ผมเหลาะแหละอะไรก็ได้ แตพ
้
เล็กจนโตเวลาไปทั ศนศึกษาทีไร
ถ้ าต้ องนอนค้ างคืนแกจะหนี ไปเปิ ดห้ องเดี่ยวเสมอ แตถ
่ า้ การเดินทางครั ง้ ไหนไมส
่ ามารถแยกเดีย ่ วได้ แกจะไมไ่ ป
เป็ นงี ้เลย หนั กขนาดนี เ้ ลยนะเว้ ย
โชคดีท่ีชีวติ ในมหา’ลั ยของพี่ผมไมไ่ ด้ มีปัญหาเพราะไมต ้ งไปนอนค้ างคืนที่ไหน เหล้ ากินบ้ างแตไ่ มบ

่ อ ่ อ่ ย เพื่อนในกลุม่ ก็มี
บุคลิกคล้ ายๆ กันคือคอ่ นข้ างหวงตัวและบางคนก็อีโก้ สงู มาก ถึงได้ ทาความรู้ จกั กับใครคอ่ นข้ างยาก
พูดงา่ ยๆ ก็พวกมนุ ษยส์ มั พันธแ ่ นั ่ แหละ

์ ยน
หลั งจากจั ดการเรื่ องข้ าวของพีช่ ายเสร็ จ ผมก็แอบมาตกลงกับไอ้ สารวั ตรเล็กน้ อย มั นเองก็เข้ าใจในความลาบากใจของ
ผมเลยไมไ่ ด้ ทว้ งติงอะไร นอกจากชวนกันมานั ง่ ดูทวี ีตรงโซฟาด้ านนอก โชคดีตรงที่มีทวี สี องเครื่ องเนี่ ยแหละจะได้ ไมอ่ ดึ อั ด
เผื่อพี่ผมมั นอยากดูรายการตา่ งๆ จะได้ ไลไ่ อ้ สารวั ตรมาดูขา้ งนอกแทน
“ไทน์น่ี ถงุ ยางใครวะ” พี่ไทป์ยืนพิงประตูห้องนอน ชูซองถุงยางที่ผมใช้ ตีนเขี่ยเข้ าไปยั งใต้ เตียงขึ ้นมาให้ ดู
ไอ้ ฉิ บหายยยยยยยยยยยยย
“คือ...ของผมเอง ที่มหา’ลั ยจั ดกิจกรรมเลยแจกฟรี พี่เอาไปขั ดรองเท้ าได้ เงานะเว้ ย”
“เขาแจกดูเร็ กซเ์ ลยเหรอวะ”
“เดีย ๋ วนี เ้ ขาก็อพ

ั เกรดกันหมดแล้ วไมร่ ้ เู หรอ” ไอ้ พี่ไทป์พยั กหน้ าเข้ าใจกอ
่ นจะหลุบหายเข้ าไปยั งห้ องนอนอีกครั ง้
ผมกับไอ้
์ งึ นี่ ยาวนานเหมือนสิบปี เลยนะครั บ ฮือออออ
สารวั ตรก็ถอนหายใจเฮือกแล้ วเฮือกอีก อาทิตยน
“จะบอกพีเ่ มื่อไหร่” เจ้ าของเสียงทุม

้ ตา่ เอย่ ถาม ผมเลยจั บมืออีกฝ่ ายเอาไว้ ด้วยสีหน้ ากังวลไมแ
่ พ้ กน
“ถ้ าเป็ นไปได้ ก็คงภายในชว่ งเวลาที่พ่ีกอู ยูน

่ นั ่ แหละ”
“...”
“อยา่ งอแงนะ”
“ใครงอแง มึงหรื อเปลา่ ” ผมเลยเบะปากใสแ่ มง่ เลย
“กูไปอาบน ้านะ”
“เดินไหวมั ย้ เดี๋ยวชว่ ยพยุง”
“โอเค พอได้ อยู”่ ไมอ่ ยากให้ วน

ุุ่ วายไปมากกวา่ นี เ้ พราะงั นเลยต้
้ องชว่ ยเหลือตัวเอง คอ่ ยๆ ลาก
เท้ าเข้ าไปในห้ องนอน
เพราะห้ องน ้าอยูถ่ ดั ไปด้ านในนั น้ แตเ่ มื่อไปถึง...
“เหี ย้ อะไรวะพี่ ไทป์!” ผมแหวขึ ้นเสียงดั งเมื่อเห็นวา่ เทปผ้ าสีเหลืองถูกดึงลากตังแต่

้
ผนั งด้ านหนึ ง่ ไปยั งอีกด้ านราวกับ
กาลั งสร้ างอาณาเขต และนั น่ ก็ลามไปถึงห้ องน า้ ด้ วย
“บอกเพื่อนมึงวา่ ใช้ ได้ แคฝ

่ ั ่ งซ้ ายเทา่ นั น้ ฝั่ งขวาของกู”
“หา”
“เวลาเดินก็อยา่ ข้ ามมาฝั่ งกู”
“แล้ วผมอะ่ ”
“มึงจะเดินฝั่ งไหนก็ได้ แตก

่ บ
ั เพื่อนมึงห้ ามข้ ามมาเขตกูเด็ดขาด” เฮ้ ยปกติพ่ีผมไมเ่ ป็ นขนาดนี ้นะ กั บคนอื่นก็ไม่
เคยทา
แตท่ าไมกับไอ้ สารวั ตร...
สงสั ยได้ กลิน่ ทะแมง่ แน่ๆ
แล้ วอาณาจั กรพี่กนู ะยิง่ ใหญเ่ หลือเกิน อยา่ งกับไปตีเมืองอื่นได้ แล้ วขึ ้นครองราชย ์ แคใ่ นห้ องนอนฝั่ งเตียงทั งหมดก็
้ พี่ผม
ครองครั บ ลากไปยั งห้ องน ้าที่อยูเ่ ยื ้องออกไปเล็กน้ อยด้ วย สว่ นฝั่ งไอ้ สารวั ตรเหลือแคโ่ ซฟา มีใจดีตดิ ซิกแซกให้ เดินเข้ าส้
วม
ได้ ก็ถือเป็ นบุญฉิ บหายแล้ วครั บ
ทีวีพ่ีกกู ็ครอง ตูเ้ สื ้อผ้ าถูกเทปผ้ าแปะแบง่ ครึ่ งอยา่ งลงตัว ชา่ งเป็ นศิลปะที่ดวู ิจต
ิ รตระการตาจริ งๆ
“พี่ไทป์ผมวา่ ...”
“กูตอ
้ งการความเป็ นสว่ นตัว อยากอาบน ้าใชม
่ ยั ้ ไปดิ” รู้ กอู ีก...
สมกับเป็ นพี่ชายกูเหลือเกิน
และทั นทีท่ีไทน์คนชิคแตะเท้ าลงกับกระเบื ้องห้ องน ้า โลกทั งใบของผมก็

้ เปลีย ่ นไป
อยา่ งสิ ้นเชิง พอ่ งตายยยยยย พี่ผมเลน
่
แปะเทปแบง่ อาณาเขตได้ นา่ กลั วมากครั บ ฝั่ งอา่ งอะ่ ของพี่ไทป์ แถมเห็นแกล ่ ากเทปยาวไปยั งฝั่ งชาวเวอร์ ดว้ ยนะ
ี่ ฝักบั วเพราะอยูใ่ นอาณาเขตพี่ผม
หมายความวา่ ไอ้ สารวั ตรอาบน ้าได้ ฝั่งเดียวคือตรงฝั่ งฝั กบั วแตไ่ มม
ร้ องไห้ หนั กมาก
่ าแปะตรงชั กโครก ถ้ าแบง่ ครึ่ งกันนี่ กฮู าเลยนะ คือมึงจะนั ง่ ขี ้กันยั งไงแคค
ดีไมม ่ รึ่ งโถวะสั ด
ผมจั ดการอาบน ้าทา่ มกลางความรู้ สกึ สุดปริ่ มจนน ้าตาไหลอยูห่ ลายครั ง้ พอเปลีย ่ นเสื ้อผ้ าเดินออกมาก็ตกลงกับไอ้
สารวั ตรให้ มนั เข้ าใจ ตอนแรกมั นบอกจะแอบใช้ เพราะอยูใ่ นห้ องน ้าคงไมม ่ ีใครเห็น
่ งึ คงไมร่ ้ ูวา่ พี่กสู งั เกตทุกอยา่ งแม้ กระทั ง่ ความแห้ งและเปี ยกของแผน

แตม ่ กระเบื ้อง ดังนั นเรื
้ ่ องเลยจบลงที่ผมกับไอ้
สารวั ตรต้ องอาบน ้าตอ่ กันเพื่อให้ พื ้นเปี ยกและพี่ชายไมส
่ งสั ยจนหยิบมาเป็ นประเด็นท้ วงติงได้
นี่ คือกูทาอะไรอยูว ่ ะ แขง่ ฝึ กความอดทนและการแก้ ปัญหาเฉพาะหน้ าเหรอ
ชว่ งเย็นผมออกไปซื ้อของกินกั บไอ้ สารวั ตร ทิ ้งพี่ไทป์ให้ อยูใ่ นห้ องเพราะเจ้ าตัวบอกวา่ เหนื่ อยไมอ่ ยากออกไปไหน แตร่ ้ ูมยั ้
ครั บวา่ ที่ไมอ่ ยากออกไปไหนเพราะอะไร พี่กกู บั ไอ้ เทปเหลืองที่เป็ นเหี ้ยอะไรกันวะ แผลงฤทธิ์แปะยาวไปยั งห้ องนั ง่ เลน ่ และ
โต๊ ะกินข้ าวด้ วย
เพราะงั นตอนเย็
้ นของวั นนี ้ไอ้ สารวั ตรเลยจาต้ องนั ง่ อีกฝั่ ง คิดดูกบั ข้ าวอั นไหนที่อยูฝ่ ั ่ งพี่ผมมั นแตะไมไ่ ด้ เลย ยื่นมือ
มาจะ
โดนตีทนั ที ผมเลยต้ องชว่ ยแกล้ งๆ เลือ่ นจานให้ เยื ้องเข้ าไปในเส้ นฝั่ งคนตัวสูงบ้ าง
โอ้ โหแฟนกูแดกแตแ ่ กงจืดจนหน้ าจะเป็ นลูกรอกอยูล่ ะ มีไขเ่ จียวเข้ าไปในเขตพื ้นที่ประมาณเศษหนึ ง่ สว่ นสี่ และตอนนี ้ก็
ถูกช้ อนตักไปจนหมดสว่ นนั นแล้
้ ว
ฮือออออออ สงสารวะ่
“กินดิไอ้ ไทน์ เป็ นเหี ย้ อะไรเบะปากอยูไ่ ด้ ”
“ไอ้ สารวั ตรชอบกินแกงเขียวหวานมากเลย พี่ ไทป์...”
่ ินต้ มจืดเลย นี่ กเู สียสละนะเนี่ ย” ก็พ่ีมงึ ไมช่ อบกินนี่ มน

“กูยงั ไมก
ั จะเรี ยกเสียสละได้
ยงั ไง ร้ องหัวใจหนั กมาก อะไรที่ทาให้
คนชิคมาตกอยูใ่ นสภาวะกลืนไมเ่ ข้ าคายไมอ่ อกขนาดนี ้วะ นี่ ก็พ่ี นั น่ ก็แฟน
“ไมเ่ ป็ นไร กูชอบกินอะไรต้ มๆ” ไอ้ สารวั ตรพูดเสียงเรี ยบ กอ

่ นจะตักแกงจืดชามนั นใส ่
้ จาน
และตังหน้
้ าตังตากิ
้ นโดยไมป่ ริ
ปากพูดอะไรอีก
“แล้ วนั น
่ แหวนอะไรในมืออะ่ ”
“ออ๋ แหวนแฟชัน
่ ” ตาดีอีกสั ด ตั งแต่
้ ได้ มาผมก็ใสต
่ ลอดเลย
“แฟชั น
่ ต้ องใสเ่ หมือนกันด้ วยเหรอ” สายตาคูล่ ้าเปลีย ่ นวิถีจากนิ ้วมือของผมไปที่นิ ว้ ใหญๆ่ ของคนที่นงั ่ อยูฝ่ ั ่ งตรงข้ ามบ้ าง
“ซื ้อของชมรมกีตาร์ มาไง เอาไว้ ใสช่ ิคชิคอะ่ ”
“แน่ใจ?”
“กินเถอะพี่ไทป์เดี๋ยวกับข้ าวเย็นหมด ฮา่ ๆ”
ในเสียงหัวเราะมีคราบน ้าตาอยู ่ ต้ องอาศั ยทั กษะการเบี่ยงประเด็นชวนพูดชวนคุยไปเรื่ อยจนกวา่ ทุกคนจะอิม่ พอกินเสร็ จ

ก็เป็ นหน้ าที่ของคนที่อยูใ่ นเขตพื ้นที่ลา้ งจานแล้ วละ่ ครั บที่ตอ
้ งเป็ นฝ่ ายจั ดการ ซึง่ พีก่ กู ็ฉลาดมากเพราะแมง่ อยูฝ่ ั ่ งไอ้ สารวั ตร
อีกแล้ ว
ผมก็ยืนล้ างจานเป็ นเพื่อนมั น ออกมาเลน ่ กีตาร์ กนั นอกระเบียงประมาณชั ว ่ โมงเศษๆ สว่ นพี่ไทป์นอนกระดิกเท้ าดูทวี ีอยู ่
ในห้ อง มั นอึดอั ดนะแตก ็ ลกวะ่ เห็นคนหน้ านิ ง่ อยา่ งไอ้ สารวั ตรเริ่ มแสดงสีหน้ าฉุ นๆ ได้ นี่ พี่ผมชนะทุกอยา่ งบนโลกนี ้แล้ ว
่ ต
หลั งจากอาบน ้าเสร็ จก็เตรี ยมเข้ านอน คนตัวสูงนอนอยูต่ รงโซฟาในห้ องนอน เราบอกฝั นดีด้วยการจูบเบาๆ ที่ริมฝี ปาก
กอ
่ นผมจะคลานขึ ้นเตียงอยา่ งเงียบเชียบเพราะพีช่ ายผมหลั บไปแล้ ว แตน
่ อนได้ ไมเ่ ทา่ ไหร่อะไรสั กอยา่ งบนเตียงก็
เคลือ่ นไหว
“อืออออ”
“ชูว่ ววววววว ไปนอนด้ วยกัน” น ้าเสียงบางเบาของอีกฝ่ ายทาให้ ผมไมป

่ ริ ปากใดๆ ออกมา นอกจากปลอ
่ ยให้ ร่างแกร่ งอุม
้
ลงจากเตียงลงมานอนตรงโซฟาด้ วยกัน
“เดีย ๋ วพี่กด
ู า่ ”
“ตอนเช้ าจะพากลั บมาสง่ ทีเ่ ตียง พี่มงึ ไมร่ ้ ู หรอก”
ทา่ มกลางความมืดนั นผมได้

้ นอนกอดกับไอ้ สารวั ตร อยา่ งคนมีความผิด...
เปิ ดเรี ยนวั นแรกมาถึงแล้ วโว้ ยยยยยยยยยยยยยย
โลกต้ องจารึ กวา่ ตลอดห้ าวั นทีผ่ า่ นมา ถ้ าไอ้ สารวั ตรไมอ่ อกไปเตะบอลกับเพื่อนสิงหข์ าว ผมก็จะพาพี่ไทป์ไปพบปะกั บ
เพื่อนแก๊ งพระเอก บอกเลยวา่ ปฏิกิริยาที่แสดงออกระหวา่ งไอ้ ฟ่ง ไอ้ โอม และไอ้ เผือกชา่ งแตกตา่ งกับที่ทากับไอ้ สารวั ตร
อยา่ งสิ ้นเชิง จนผมงงมากวา่ ผีได้ กลั บเข้ าร่างพี่ชายผมแล้ วเหรอ
แตเ่ มื่อมาถึงห้ องแล้ วอยูด่ ้ วยกันสามคน สงครามเย็นจะถูกสร้ างขึ ้นอยา่ งรวดเร็วโดยมีผมเป็ นคนกลางเสมอ ทุกอยา่ งวน
ลูปแบบนี ้ไปเรื่ อยๆ จนถึงปั จจุบนั
“แตง่ ตัวเสร็ จยั ง วั นนี ้จะไปมหา’ลั ยด้ วย” พี่ไทป์ชะโงกหน้ าเข้ ามาในห้ องนอนในสภาพแตง่ ตัวเรี ยบร้ อยจนหาทีต
่ ิไมไ่ ด้
ตอนอยูม่ หา’ลั ยแกก็ถือวา่ เป็ นคนที่ใครตอ่ ใครก็ต้องรู้ จกั เหมือนกัน
ตระกูลเราหน้ าตาดีไง อั นนี ้ไมไ่ ด้ หลงตัวเองนะเว้ ย
“เสร็ จแล้ ว ไปหาข้ าวเช้ ากินที่โน่นแล้ วกันนะพี่”
“อืม”
“แล้ วไอ้ สารวั ตรอะ่ ”
“นั ง่ รออยูข่ ้ างนอกแล้ ว”
“เดีย ๋ วนี ้คุยกันบ้ างหรื อยั ง”
“กูตอ
้ งคุยอะไรกั บมั นด้ วยเหรอ บ้ าบอ”
เราแยกกันไปมหา’ลั ยด้ วยเหตุผลที่วา่ พี่ไทป์ไมช่ อบนั ง่ รถคนอื่น และก็ไมช่ อบให้ คนอื่นนั ง่ คาวา่ คนอื่นนี่ คือไอ้ สารวั ตรคน
เดียวเทา่ นั นนะครั
้ บ เพราะงั นเราเลยขั
้ บรถไปคนละคันแล้ วไปเจอกันที่นนั ่ ตามนั ดหมายแทน
้ มมีเรี ยนวิชาแรกตอนสิบโมง ซึง่ เป็ นวิชาเดียวกับที่ลงเรี ยนไว้ กบั ไอ้ สารวั ตรและผองเพื่อน และน่าจะเป็ นวิชาเดียว
แล้ วมั งที
้ เ่ ราจะได้ เจอกันในคลาสตลอดทั งเทอม
้
“ไทน์ เดี๋ยวกูไปซื ้อน ้าเอาอะไรมั ย้ ”
“บลูฮาวายครั บ” พี่ไทป์ลุกขึ ้นจากโต๊ ะแล้ วเดินไปยั งร้ านน า้ ทั นที
ตอนนี เ้ ราอยูก่ นั ที่โรงอาหารของตึกเรี ยนรวม แก๊ งพระเอกมารวมพลแล้ วและก็เข้ ากันเป็ นปี่ เป็ นขลุย ่ กับพี่ชายผมมากๆ
สว่ นไอ้ สารวั ตรก็นงั ่ กินข้ าวด้ วยกันแตพ่ ่ีกไู มย่ อมพูดด้ วย เออหมาไปอีก
“วา่ ไงไอ้ ไทน์ คิดถึงนะเนี ย ่ ยยยยยยยย” เสียงเหมือนควายออกลูกมาแล้ วครั บ ไมใ่ ชใ่ ครที่ไหนหากเป็ นหัวโจกแหง่ สิงห์
ขาว แมนโอ้ หรรมและผองเพื่อนนั น่ เอง
“ไปกวนตีนที่ อ่ืนเลยไป”
“กูกวนตีนตรงไหนเนี่ ย หวั ดดีเพื่อนๆ เปิ ดเทอมแล้ วไมม

่ เี วลาตีดอทเลย แยๆ่ ” ร่ างสูงแทรกตัวลงนั ง่ ข้ างๆ ไอ้ สารวั ตรซึง่ ก็
ตรงข้ ามกับที่นงั ่ ของพี่ไทป์พอดี
ไอ้ บิ๊ก บอส ที ทีม แทรกตัวลงนั ง่ เหมือนกัน ในมือถือน ้าดืม่ กันคนละขวดคล้ ายกับวา่ พวกมั นหาอะไรกินมากอ
่ นหน้ านั น้
แล้ ว
“เป็ นไงบ้ างวะวั ตร ทาหน้ าเป็ นผีตายซากเลย”
“มึงก็ร้ ู ด”ี
“อยูไ่ หนๆ กูอยากเห็น”
“ออกไปซื ้อน ้า”
“พูดอะไรเกี่ยวกับพีก่ เู นี ย ่ ” ผมแทรกบทสนทนาของทั งคู

่ นไอ้ แมนจะหันมายิ ้มกริ่ มให้ อยา่ งเจ้ า
้ ล่ ง กอ
เลห
่ ์ แตก
่ ลั บไมใ่ ห้
คาตอบอะไรที่มนั กระจา่ งมากนั กจนกระทั ง่ พี่ไทป์เดินกลั บมา
“คนโคตรเยอะเลยแมง่ !” เจ้ าตัววางบลูฮาวายลงบนโต๊ ะอยา่ งกระแทกกระทั น้ กอ

่ นจะนั ง่ ลงตรงเก้ าอี ้ข้ างๆ ผม
“โคตรน่ ารั ก”
ทุกคนหันไปมองเจ้ าของคาพูดนั นอย ่
่ นจะเห็นวา่ ไอ้ แมนที่เป็ นเจ้ าของประโยคนั นก
้ างตกใจ กอ
้
าลั งจ้ องมาที่พชี่ ายของผม
ราวกับจะแดกให้ ละเอียดคาปาก
ไอ้ เหี ย้ ไมน

่ ะ! กูจะไมย่ อมให้ คนผีบา้ ผีบอแบบไอ้ แมนมายุง่ กับพีช่ ายตัวเองเด็ดขาด
“พูดอะไร” พอถูกจ้ องนานๆ พี่ไทป์ก็แหวใสไ่ อ้ แมนทั นที แตเ่ พื่อนในกลุม

่ ตา่ งรู้ ดวี า่ สายตา
แพรวพราวแบบนี ้หมายความ
วา่ ยั งไง คูก่ รณี เพียบมึงเคลียร์ ให้ หมดกอ
่ นมั ย้
“เปลา่ ผมพูดกับไอ้ ไทน์”
“ชอบน้ องชายกูเหรอ”
“ของๆ เพื่อนผมไมเ่ อาใจเข้ าไปยุง่ หรอก มั นเป็ นกฎเหล็กของโลก ”
“น้ องกูเป็ นของเพื่อนคนไหนในกลุม

่ มึงเหรอ”
“เอ้ า อุ๊บส”
์ ผมรี บเตะเท้ าไปยั งคนปากพลอ่ ยทั นที ไอ้ แมนก็ทาหน้ าตอแหลตามสไตลข์ องมั น แถมยั งยกมือปิ ดปากเป็ น
สาวแบ๊ วใสๆ ใสพ ่ ่ีกอู ีก เคยเจอคนหน้ ากวนตีนอยา่ งไอ้ สารวั ตรยั งไมส
่ ะใจ ต้ องเจอคนกวนประสาทอยา่ งไอ้ แมนด้ วยจะยิง่
ครื น้ เครง
หนั กไปกวา่ นั นคื

้ ออยา่ ให้ สงิ หข์ าวแท็กทีมนะ ผีจากป่ าช้ าวั ดไหนก็เอาไมอ่ ยูผ่ มพูดเลย
“พวกมึง นี่ พี่ชายกูนะชื่อพี่ไทป์” ผมจั ดการแนะนาตัวพี่ชายกับทุกคน
“สวั สดีคร้ าบบบบบบบบ”
“พี่ไทป์นี่ ไอ้ บิ๊ก ที บอส ทีม แล้ วก็แมนครั บ”
่ เนอะ” รั งสีอามหิตพลุง่ พลา่ นแล้ วโว้ ยยยยย บอกแล้ ววา่ พี่ชายผมเซนสแ์ รงเสมอ ยิง่ กับพวกเหี ้ยนี่ นะ
“แตล่ ะคนทีใ่ ชเ่ ลน
รั บรองทาสงครามกันนาน
่ ครั บ มาเรี ยน ฮา่ ๆ” ไอ้ บอสเริ่ มเลน

“ไมเ่ ลน ่ งจะตลกฝื ดมากๆ สาหรั บพี่ไทป์เพราะหัวเราะกันได้
่ ตลกตามประสามั น แตค
ไมเ่ ทา่ ไหร่เงียบกริ บกันทั งวง
้
“เก็บปากไว้ กินข้ าวดีกวา่ กูวา่ ”
“อูยยยยยยยยย”
“พี่เรี ยนคณะอะไรครั บ” คราวนี ้เป็ นไอ้ แมนที่อยากลองของบ้ าง
“เศรษฐศาสตร์ ”
“หูย เทเ่ อ๊ าะ!”
“กวนตีน”
“ซื ้อคาวา่ กวนตีนพี่ทิ ง้ ได้ มยครั

ั ้ บ”
“กูไมข่ าย”
“ทาไมใจร้ าย คนน่ารั กมั กใจร้ ายงี ้เหรอ”
“เป็ นหมาเหรอมึง เหา่ อยูไ่ ด้ ”
“ผมไมเ่ หา่ อยา่ งเดียวนะ ผมลา่ ด้ วย”
“...”
“พี่เคยได้ ยินมั ย้ หมาลา่ เนื ้อวา่ น่ากลั วแล้ ว เจอแมนลา่ เนื ้อหน่อยแล้ วจะรู้ วา่ น่ากลั วจริ งๆ เป็ นไง ”
“คนประเภทนี ้กเ็ ห็นปากดีไปทั ว ่ แตพ

่ อทาจริ งๆ อะ่ คว้ าน ้าเหลวตลอด”
“พี่จะให้ ผมพิสจู น์ให้ ดม

ู ยล่
ั ้ ะ”
“ทะลึง่ ละมึง”
“ถ้ าพีใ่ ห้ ผมพิสจู น์นะ สาบานได้ วา่ ผมจะไมเ่ สียดายเวลาที่ได้ ฝันเปี ยกใสผ
่ า้ ปูเลย ”
“มึงนี่ แมง่ !”
ฉิ บหายแล้ วกู!!
หลั งจากนั นในโต๊

้ ะก็เต็มไปด้ วยบทสนทนาถกเถียงระหวา่ งไอ้ แมนกับพี่ไทป์ที่ปะฉะดะกันอยา่ งรุ นแรงอยูส ่ องคน สว่ นที่
เหลือก็แยกทีมเป็ นกองเชียร์ ไป
่ เพื่อหนี มลพิษทางเสียงแทน
พอสบโอกาสไอ้ สารวั ตรมั นเลยชวนผมออกไปเดินเลน
พี่ไทป์ถึงแม้ วา่ นิ สยั จะตา่ งจากผม แตห
่ น้ าตาไมใ่ ชอ่ ยา่ งนั นนะครั
้ บ เพราะงั นผมถึ
้
งบอกไอ้ สารวั ตรไปตังแต่
้ แรกตอนที่
เผลอเถียงกับพี่มนั ในไอจีไงวา่ ไมไ่ ด้ ดหู น้ าเหรอ เพราะงั นไม่
้ ตอ
้ งสงสั ยเลยวา่ ทาไมคาวา่ ‘น่ารั ก’
ถึงหลุดมาจากปากของคน
ที่ได้ เจอพี่ไทป์ตังแต่
้ ครั ง้ แรกได้
ผมเองก็ยงั งงเลยตอนที่มีคนบอกวา่ ‘น่ารั ก’ คือมั นดูไมเ่ หมาะกั บผูช้ ายอยา่ งเราๆ แตช่ ว่ งหลั งแมง่ ก็ชินไปซะดื ้อๆ เพราะ
่ าหรั บกับพี่ผมแมง่ คงไมช่ ินวะ่
ถูกเรี ยกบอ่ ยจากไอ้ สารวั ตร แตส
“นั ง่ นี่ มยั ้ ” เสียงทุม

้ ตา่ เอย่ ถามเมื่อเรามาถึงโต๊ ะม้ าหินออ่ นข้ างตึก
“อืม” เรานั ง่ คุยและเลน

่ มือถือกันไปพลางๆ จนกระทั ง่ หน้ าฟี ดในอินสตาแกรมของใครคนหนึ ง ่ เด้ งขึ ้นมา มั นเป็ นแคร่ ู ป
รอยยิ ้มและหน้ าแป้นแล้ นของไอ้ แมนที่อดั แน่นจนเต็มกรอบ พร้ อมกับแคปชั น่ กากๆ ตามสไตลท ์ ่ีดเู หมือนไมม่ ีอะไร
Man_maman ยินดีท่ีไมร่ ้ ู จกั อิอิ
แตม ่ ีอะไรเลย ถ้ าเพื่อนในกลุม่ ไมต

่ นั จะไมม ่ ามไปถลม
่ ตอบกั นอยา่ งบ้ าคลั ง่
Thetheme11 น่าจั บปล ้างี เ้ หรอ

Boss-pol แหวกได้ อกี
KittiTee อูว้ ววววววววววววววว
Bigger330 เอารู ปมั ยครั
้ บ อิอิ
Man_maman เพลงครั บเพื่อน เพลง!
Boss-pol ต้ องขออนุ ญาตคนนี ้มัยคั
้ บ ฮิ ้ววววววววว @Tine_chic
ตาผมเริ่ มกระตุก...
Man_maman @Tine_chic ไหนๆ ก็ไหนๆ ละ ตรงๆ เลยแล้ วกัน
กูจีบพีม่ ึงได้มยั ้ วะ
เหยดดดดดดดดดดด
คือมึงจะเลน
่ กับใครก็ได้ แตต
่ อ ่ กี่ ู ไอ้ เหี ย้ ยยยยยยยยยย
้ งไมใ่ ชพ
คนจริ งวิถส
ี ปาตัน
สามสงิ่ ทีผ่ มกลั วทีส ่ ดุ ในชวี ต
ิ และก็ไมแ
่ น่ใจด ้วยวา่ ชาตินจ
้ี ะเลิกกลั วได ้มัย
้
คือหนึ ง่ ตะขาบ
เพือ
่ นร่วมรุ น
่ จะรู ้กันดีวา่ ไอ ้ไทน์คนชคิ เข็ดขยาดกับตะขาบทุกไซสบ ์ นโลกใบนี้ แคไ่ ด เ้ ห็นตีนกับ
ทว่ งทา่ การก ้าวเดินทีเ่ ร็วยิง่ กวา่ ขีปนาวุธรั สเซย ี ก็ทาให ้ขนลุกขนชน ั ขึน
้ มาได ้แล
้ว
สอง ความสูง เขาบอกยิง ่ สูงยิง่ หนาว แตผ

่ มกลั บต ้องทนร ้อนอยูใ่ นทีต
่ า่ เพราะใจมั นทนไม่
ไหว
ี วเลย ชด
จริ งๆ เห็นสูงปุ๊บเสย ั สุดคือไปคา่ ยพักแรมตอนมอสาม โดนบั งคั บให ้กระโดดหอคอย
ิ
บอกเลยวา่ คนชคอยา่ งกูไมเ่ คยอยูใ่ นจุดทีต ่ า่ สุดเทา่ นี ม
้ ากอ
่ น
เยีย
่ วแตก! ทนไมไ่ หวลงมาดีกวา่
สาม พีไ่ ทป์ สงิ่ เล็กๆ ทีโ่ ผลห

่ น ้ามาทั กทายตัง้ แตก่ เู ป็ นทารก เพราะความเนี๊ ยบและหวงทุก
อยา่ งบนโลกใบนี ข ้ องแกทาให ้ผมไมก ่ ล ้าแตะต ้องแม ้กระทั ่งยางลบเพนเทลทีแ ่ กซอ ้ื เมือ
่ สมั ย
ประถม จะพูดอีกอยา่ งก็คอ ื คนทีม ่ อ
ี ท
ิ ธิพลทีส
่ ด ่ อ
ุ ไมใ่ ชพ ่ กับแมแ
่ ตม
่ ั นคือ ‘ไทป์ ’ ตา่ งหาก
้ ในชว ่ งมั ธยมปลายของพีผ

ดังนั น ่ มเลยเกิดนิ ยามเปรี ยบเทียบระหวา่ งเราสองคนขึน
้
ไทน์โหมดร่าเริ ง สว ่ นไทป์ โหมดลา่ ผี
ผมกลั วอยูแ
่ คส ่ ใี้ จจะขาด แตจ่ ๆู่ ความกลั วอยา่ งทีส ่ี ็ได ้ปรากฏขึน
่ ามอยา่ ง อยากกลั วแคน
่ ก
้
ทา่ มกลางความระสา่ ของสงครามประสาท สงิ่ นั น ่ื วา่ ...
้ มีชอ
แมน
่ี ยยยยยยย กูกลั วไอ ้แมนยิง่ กวา่ ทุกอยา่ งบนโลกใบนี ล

เชย ้ ะ ทาลายสถิตค ิ วามกลั วในใจกูแมง่
ไปเลย เพราะมั นไมไ่ ด ้มาเลน
่ ๆ ไอ ้หน า้ หมานี ม ่ ันกะมาลา่ พีก
่ โู ดยเฉพาะ ดูได จ้ ากคาพูดคาจาและ
้ นสตาแกรม ทาเอาผมขนลุกยะเยือกต ้องหันหน ้าไปมองไอ ้สารวั ตรคล ้ายกับ
ภาษาทีใ่ ชในอิ
ต ้องการถามอะไรบางอยา่ ง
“มองอะไร” ไอ ส
้ ารวั ตรมั นก็ฉลาดนะครั บ มองตาเหมือนรู ้ใจ
้ งา่ มตีนกูน่ี กูชงิ ชงั เพือ
ถามวา่ โรแมนติกมั ย ั
่ นมึงอยูไ่ อ ้สด
“แมนแมง่ บอกจะจี บพีก

่ ”ู
“พวกมึงจะทาอะไรก็ได ้ แตต
่ ้องไมย่ งุ ่ กับพีไ่ ทป์ ”
“กูไมร่ ู ้เรื อ
่ ง ไอ ้แมนมั นทาเอง”
“ไปบอกเพือ
่ นมึงเดีย
๋ วนี้ พีก ่ นใจดีอยา่ งทีพ
่ ไู มใ่ ชค ่ วกมึงคิด”
“ทีเ่ ป็ นอยูท
่ ก
ุ วั นนี เ้ รี ยกวา่ ใจดีนักเหรอ”
“...” เดตแอร์แทรก ผมนี น ่ ัง่ หันไปมองหน ้ามั นเลยครั บ ถึงแม ้วา่ กูจะกลั วพีต
่ ัวเองแคไ่ หน
แตก ่ ็
ไมช่ อบให ้ใครมาวา่ นะเว ย้
“โอเคเดีย
๋ วจั ดการให ้” พอเห็นผมหน ้างอใสห ่ น่อยไอ ้สารวั ตรก็รบ
ี หยิบมือถือขึน
้ มาทั นที คราว

นี ไ
้ มโ่ ทรนะครั บ แตเ่ ปลีย ่ นมาจดจอ่ กับการพิมพข์ ้อความแทน ตานิ ว้ ก็ใหญ่ มือก็อยา่ งกับไททั น
ฟั นธงไปสวิ า่ ถ ้าพิมพถ์ ก
ู ทุกตัวกูให ้ดีดขีต ่ ากกูเลย
้ าใสป
ไมเ่ กินห ้านาทีหลั งจากนั น

้ ข ้อความใต ้รูปภาพของไอ ้แมนยิม
้ แฉ่งก็เด ้งขึน
้ ...
Sarawatlism ดีๆ ไทน๋บอกจีบเลนสนั บสนุ ย
สนั บสนุ นหาหอกมึงสไิ อ ส

้ ด
ั !
“ตอบหา่ อะไรวะเนี ย ี งดัง หากแตไ่ อ ส

้ ารวั ตรกลั บทาหน ้าเหมือนไมร่ ู ้
่ ” ผมโพลง่ ดา่ อีกฝ่ ายเสย
ร ้อนรู ห
้ นาวตอ่ ไป หนาซ้ายั งยั กไหลต่ อบแบบกวนๆ อีกตา่ งหาก
“พีม
่ งึ ทากูกอ
่ น”
“ทามึงแล ้วเกีย
่ วอะไรกับไอ ้แมนไมท
่ ราบ”
“ก็แมนมั นชอบกูกต
็ ้องชว ่ ยเพือ
่ นดิ ทีมันยั งชว ่ ยกูให ้รักกับมึงเลย”
“...” พูดไมอ่ อก ปลอ่ ยให ้ความเงียบปกคลุมอยูพ

่ ักใหญ่ กับความคิดในหัวทีพ
่ รั ่ งพรู ออกมา
เป็ นประโยคเพียงประโยคเดียวซ้าๆ อั นจั บใจความได ้วา่ ...
พีก
่ ต
่ ปดเปื้ อนเพราะไอ ้แมนเด็ดขาด!
ู ้องไมแ
“การทีเ่ ราเปิ ดทางให ้ไอ ้แมนได ้จีบพีม

่ งึ ไมไ่ ด ้หมายความวา่ พีไ่ ทป์ จะตอบตกลงนะ ของอยา่ งนี้
ิ ใจดีกวา่ ” มือหนาตบปุๆ บนไหลข่ องผม กอ ่ นจะโน ้มหน ้าเข า้ มาใกล ้
ปลอ่ ยให ้เขาได ้ตัดสน
“จะ...จะทาอะไร”
“ขอจั บนมหน่อยดิ”
“นมพอ่ งมึงสส ิ าดดดดดดดด” เหีย

้ นี ไ ั พันธจ์ ะก ้าวหน า้ ไปไกลแค่
่ มร่ ู เ้ ป็ นหา่ อะไร ไมว่ า่ ความสม
ไหน สุดท ้ายมั นก็วกกลั บมาถามจั บนมกูอก ี จนได ้ หัวใจ...
หลั งกลั บจากเรี ยนทีม ่ หา’ลั ยพีไ่ ทป์ ก็ตรงดิง่ เข ้าห ้องนอน ทิง้ ตัวลงบนเตียงและหลั บไปในชว ่ ง
เย็น สว ่ นผมกับไอ ส ้ ารวั ตรก็สาละวนอยูก ่ ับการเตรี ยมอาหารในห ้อง กอ่ นโทรศั พทม
์ อ ื ถือของคน
ตัวสูงจะดังขึน
้ ขั ดจั งหวะซะกอ
่ น
“วา่ ...” นั บเป็ นประโยคขึน

้ ต ้นทีด
่ ก
ู น
ิ ใจมาก
“...”
“ไอ ้แมนชวนไปกินเหล ้า” เสย ี งทุ ้มปรายตามองผม คล ้ายกับวา่ คาถามนี ม

้ ไี ว ส
้ าหรั บผม
โดยเฉพาะ นี ค่ อ
ื กูต ้องอนุ ญาตใชม ่ ย
ั้
“ร ้านไหนถามมั น” ผมตอบกลั บอยา่ งเร็วรี่
้
“เย็นเหล ้าเชากาแฟเหมื
อนเดิม”
“ได ้ แตอ่ ยา่ กลั บดึก”
“เปลา่ มั นชวนมึงกับพีม
๊
่ งึ ด ้วย” ถึงกับสตั นไปประมาณสามวิ
นาที เรื อ ่ งชวนผมน่ะไมเ่ ทา่ ไหร่
หรอก ปกติกไ็ ปด ้วยกันตลอด แตไ่ อ ้ประโยคทีม ่ ช ่ื พีก
ี อ ่ ต
ู ด
ิ มาด ้วยเนี ย
่ มั นน่าคิดนะครั บ
“ต ้องการอะไรจากพีก
่ ก
ู น
ั แน่”
ั ครู ก
“จะรู ้เหรอ” มั นไมย่ อมตอบก่อนจะหันไปคุยกับปลายสายสก ่ อ
่ นจะวางสายไป
เออ! สุดท ้ายก็ต ้องเป็ นผมแล ้วละ่ ทีต

่ กจะไปหรื อเปลา่ นี่
่ ้องถามความสมั ครใจของพีไ่ ทป์ แตแ
อีกเรื อ
่ งหนึ ง่ เพราะฉะนั น้ หลั งจากแกตืน ้ มาในชว ่ งทุม
่ ขึน ่ ครึ ง่ ผมจึงเป็ นฝ่ ายเริ ม
่ ประเด็นทั นที
“พีไ่ ทป์ ”
้ ารวั ตรยั งคงนั ่ งหน ้านิ ง่

“ไร” เจ ้าตัวถามพลางซดน้ าซุปกระดูกหมูอยา่ งมีความสุข ขณะทีไ่ อ ส
ตักแคผ
่ ด ้ งเลยเทปสเี หลืองไปยั งฝั่ งมั นเงียบๆ
ั ผั กทีเ่ ยือ
“เพือ
่ นผมมั นชวนไปกินเหล ้า แบบ...กินกันสนุ กๆ พีส
่ นใจไปมั ย
้ ”
“ไม”
่
“ทีร่ ้านนี ส
้ าวเพียบเลยนะ น่ารั กอยา่ งงีเ้ ลย”
“ก็เผือ
่ วา่ พีส
่ นใจไง”
“ตอนกินข ้าวอยา่ พูดมาก กินเงียบๆ หน่อยไมไ่ ด ้หรื อไง” โดนไปหนึ ง ่ ดอก เลยได ้แตห ่ บ ุ ปาก
แดกข ้าวเงียบๆ ไป ไอ ส
้ ารวั ตรมั นก็ไมพ
่ ด
ู อะไรนะครั บ จนกระทั ่งทุกคนในโต๊ะเริ ม
่ อิม
่ ถึงได ้
ิ
ตัดสนใจโพลง่ บางอยา่ งออกมาอีก
“งั น
้ ผมพาไอ ้ไทน์ไปนะครั บ”
ี งเขียว ทาทา่ เหมือนไมพ

่ อใจอยูห
“ไปทาไม” พีไ่ ทป์ แกตอบเสย ่ น่อยๆ
ั ญาเลยวา่ ถ ้าพาไปแล ้วจะดูแลอยา่ งดี”

“ปกติกไ็ ปด ้วยกันประจา ผมสญ
“เป็ นเพือ
่ นไมไ่ ด เ้ ป็ นผั ว ไมต
่ ้องดูแลน ้องกูดข
ี นาดนั น
้ ” จึก
่ ! ดาเมจกูอก
ี รอบด ้วย
พลั งลมปาก
จริ งๆ ก็ผัวแหละแตต
่ ้องปิ ดเป็ นความลั บ สรุ ปเป็ นได ้แคเ่ พือ ่ น
“แล ว้ ตกลงพีจ
่ ะให ผ
้ มไปมั ย ่ี งดู เผือ
้ อะ่ ” อยากลองเสย ่ พีก
่ อ
ู ารมณ์ดไี มเ่ หมือนหน า้ ตาที่
แสดงออกตอนนี้
“อยากไปเหรอ”
“ครั บ แคอ่ ยากสงั สรรคเ์ ล็กๆ น ้อยๆ ฉลองเปิ ดเทอม”
“งั น ่ นหรอก แมง่ ไมน

่ ่ าไว ้ใจ” สง่ ตาขวางให ้ไอ ้สารวั ตร
้ กูไปด ้วย ไมก
่ ล ้าปลอ่ ยมึงไปกับเพือ
เสร็จก็ลกุ เก็บจานไปไว ้ตรงซงิ ก์ ผมเองก็รบี ตามไปประจบเอาใจตามประสาน ้องชายทีแ ่ สนดี
แตไ่ มว่ ายแกหันมาถามด ้วยประโยคแสนเคร่งเครี ยดเพือ

่ ความแน่ใจ
่ ย
“กินกันสนุ กๆ ใชม ั ้ ”
่ รั บ กินกันขาๆ เหล ้าไมเ่ ยอะไมถ

่ งึ กับเมาหรอก”
“ใชค
ผมเพิง่ รู ใ้ นตอนนี ว้ า่ คาตอบเมือ
่ ก ่ี วั ่ โมงกอ
่ ไมม ่ นหน า้ เป็ นเพียงคาพูดลมๆ ไมม
่ ค
ี ช
ี วามจริ งปะปน
อยูใ่ นนั น ้ี วเดียว…
้ แม ้แตเ่ สย
“ฮา่ ฮา่ ฮา่ ฮา่ ฮา่ ฮา่ ฮา่ ฮา่ ฮา่ เอ า้ ชน!”
เกร๊ง!!
ี งแก ้วนั บสบ

เสย ิ กระทบกันทา่ มกลางบรรยากาศแสนครึ กครื น
้ ภายในร า้ นเหล ้า เปิ ดเทอมวั น
แรกด ้วยแล ้วลูกค ้าก็ยอ
่ มมากเป็ นพิเศษ ตอนนี เ้ หล า้ ขวดแรกได ้ถูกเปิ ดและแจกจา่ ยให ้กับ
สมาชก ิ สงิ หข์ าวและเหลา่ บรรดาประชาพระเอกไปแล ้วเกือบครึ ง่ ขวด สว ่ นพีไ่ ทป์ แกก็นั่งจิบตาม
ประสา ผมเลยไมก ่ ล ้าแดกเยอะกรึ๊ บตามแกสนุ กๆ ไป
“พีน
่ ข ั ่ ไหว”
่ี นาดนั ่ งเฉยๆ ยั งน่ารั กเลย รู ้ตัวเปลา่ เราวา่ กาลั งทาใจใครบางคนสน
๊
“...!!” เป็ นอั นสตั นกันทั ง้ โต๊ะ
ทั นทีทไี่ อ ้แมนเริ ม ่ ประเด็นหนึ ง่ ขึน

้ ทา่ มกลางเสยี งเพลงภายในร ้าน ดูเหมือนมั นจะพุง่ เป้ าไปยั ง
่ึ
พีไ่ ทป์ ซงนั ่ งอยูฝ ี
่ ั ่ งตรงข ้ามเสยด ้วย ทีส ่ าคั ญคนถูกพาดพิงก็ดจ
ู ะโมโหไมน
่ ้อยทีถ
่
ก
ู รุ น
่ น ้องเด็ก
กวา่ หลายปี ลบ ู คมเข า้ ให ้ ดังนั น้ ไมแ
่ ปลกใจเลยทีแ ี
่ กจะตอกกลั บเสยงดังอยา่ งไมพ
่ อใจ
“กูไมอ่ ยากถือสากับคาพูดของคนหน ้าหม ้ออยา่ งมึงหรอกนะ ฟั งแล ้วสมเพชมากกวา่ วะ่ ”
“แบบผมไมไ่ ด ้เรี ยกหน ้าหม ้อนะ ถ า้ พีห ่ ลอ่ อยา่ งผมพีจ

่ ะเข ้าใจ” กูขออ ว้ กกับคาแก ้ตา่ งของไอ ้
แมนแป๊ บ เพือ
่ นมั นก็ได ้แตพ
่ ยั กหน ้าเจือ
่ นๆ กับความมั ่นใจอั นแรงกล ้านี้
ี ชาติเกิด”
“ให ้หน ้าเหมือนมึงกูไมเ่ อาหรอก เสย
“เอ ้า! ลองหน่อยมั ย

้ ละ่ แล ้วพีอ
่ าจเจอของดีในชาติน้ี ”
ี งดัง พลางง ้างมือขึน

“ไอ ้แมน!” พีไ่ ทป์ แหวเสย ้ สูงพร ้อมจะตบกบาลอีกฝ่ ายอยูร่ อมร่อ
“อ๊ะๆ อยา่ ขยั บนะครั บ ดิน

้ ตุย
๊ ท ้อง ร ้องจั บเยน ้า”
“เลว”
“ถึงจะชวั ่ ก็วา่ ทีผ

่ ัวพี”่
้ ไี่ ทป์ ไมต

่ อบโต ้กลั บไปอีก คงจะสูฝ้ ี ปากไอ ้แมนไมไ่ ด ้จริ งๆ
“...” คราวนี พ
“ยอมหรื อยั ง”
“...”
“กระจอกจั ง ไหนมาให โ้ อห
๋ น่อยเร็ว”
“เพือ
่ นเลน
่ มึงเหรอ กูแกก
่ วา่ มึงตั ง้ 3 ปี ทาอะไรดูหน า้ กูด ้วย”
“ก็ดห
ู น า้ แล ้วไง เห็นปุ๊บนี ต
่ ะลึงไปเลย ID แมนอั นเดอร์สกอร์มาแมนนะครั บ”
“คือไร”
“แจกไลน์”
“ให ้กูแอดไปดา่ มึงเหรอ”
“จะดา่ ก็ได้ จะร ัก...ก็ไมว่ า

่ ก ัน”
ั ทนไมไ่ หวแล ้วนะโว ้ย!”

“กูชก
“ใจเย็นดิพ ่ี นี ผ ้ื สติ๊ กเกอร์ใหมด

่ ้วยนะ 150 บาทเลย มีหลายลายด ้วย” ไอ ้แมนรี บเปลีย
่ มซอ
่ น
วิกฤติให เ้ ป็ นโอกาสด ้วยการโน ้มตัวไปข า้ งหน ้า แสร ้งสไลดห ์ ไี่ ทป์ ทีท
์ น ้าจอไลน์โชวพ
่ าหน ้า
ถมึงทึงอยา่ งไมเ่ กรงกลั ว
“150 บาท?”
“ใชเ่ ลย”
้ ื ปลาบารุ งสมองมึงดีกวา่ มั ย
“เอาเงิน 150 ไปซอ ้ ”
“พีเ่ ป็ นหว่ งสุขภาพผมเหรอว ้า”
“กูดา่ มึงวา่ โงย่ ั งไมร่ ู ้ตัวอีก!”
“เอ ้าาาาาาาาา”
“เพือ
่ นๆ เรามาเลน
่ เกมเพือ ี งไอ ้ทีมกับไอ เ้ ผือกผนึ กกาลั งอยา่ ง
่ ความสนุ กกันม ้ายยยยย” เสย
แข็งขั นหลั งสถานการณ์ชวนสยองกาลั งทาให ง้ านกร่อย สว ่ นไอ ้แมนโดนเพือ ่ นลากคอไปตบหัว
ฉาดใหญก ่ อ ่ นจะชว ่ ยกันเปลีย
่ นประเด็นอยา่ งเร็วรี่
“จั ดมาเลยครั บเพือ

่ น” กอ
่ นคนทีเ่ หลือจะเห็นดีเห็นงาม ยกเว ้น...พีก
ู่
ั
เลน
่ กับใครไมเ่ ลน ่ กั บพีไ่ ทป์ แล ้วเป็ นไงนั ่ งหน ้างอกวา่ เดิมเลยสด
่ มาเลน
“ชว ่ ยกันคิดหน่อยวา่ จะเลน

่ อะไรดี”
“เป็ นปั ญญาชนแล ้ว มาเลน ่ เกมตอบคาถามกันดีกวา่ ” หลั งจากนั น ้ ไอ ้บ๊ิ กก็เป็ นฝ่ ายอธิบาย
กติกาการเลน่ อย า
่ งละเอี ย ด ก อ
่ นจะให ้ไอ ้แมนเป็ นฝ่ ายเริ ม
่ ต ้นเกมเป็ นคนแรกเพือ ่ กอบกู ้
ความ
่ื มั ่นของคนภายในโต๊ะ วา่ คืนนี เ้ ราจะไมม
่ ก
เชอ ี ารนองเลือดตามมาในภายหลั ง
่ื นางเอกหนั งโป๊ ของญีป

“จงบอกชอ ่ น ุ่ เริ ม
่ ทีก
่ เู ลย โรลา่ เทกิซาวา่ ”
“ไอ ้ยะ! มาสายลูกครึ ง่ เลยนะมึง กูขอเจ๊นมโตในตานานยาโยอิ” ไอ ้บิ๊ กตอบกลั บแทบไมร่ อให ้

ถามยา้
“มึงไปแดกทีห
่ ้างเลยไอ ้ควาย”
“โทษๆ อาโออิ” คิดภาพตามนะครั บ เกมเริ ม ่ ต ้นและวนเป็ นวงกลมไปเรื อ ่ ยๆ ผมนั ่ งข ้างไอ ้
สารวั ตร ถัดไปทางฝั่ งขวามีพไี่ ทป์ นั ่ งหน า้ โหดอยูไ่ มใ่ กล ้ไมไ่ กล ไอ ้แมนมั นก็สนุ กครั บ ไลช่ น ้ี วิ้ ไป
ตามเพือ
่ นแตล่ ะคนให ้ตอบคาถาม และคนลา่ สุดก็คอ ื ไอ ้ที
“ของกูขออะไรทีโ่ บราณและเป็ นตานานนิ ดหน่อย มิ...ยา...บิ!”
ั จะตากันนานจริ งๆ บางทีชว ่ งบนได ้แตช่ ว ่ งลา่ งไมเ่ หลือแล ้ววววววว”

“สงสย
“ปากดี ! กูขอจั ดสายแบ๊วน ้องมิคามิมาสู”้
“โอ ้โหแมม
่ งึ เอ๊ย แบ๊วฉิ บหายนมใหญก
่ วา่ หัวกูอก
ี เอ ้าวั ตรๆ วั ตรชอบใครครั บ อยา่ บอกนะวา่
ไทน์ออ
ิ ”ิ
“ไทน์ออิ พ
ิ อ
่ ง! เพือ
่ นกัน” ผมรี บแก ้ตา่ งทั นควั น หา่ ถ า้ พีก
่ รู ู ้มีตายคาร ้านแน่ๆ ศพแรกกูเอง
ศพ
สองไอ ส
“ฮา่ ๆ กูไมถ
่ ามวั ตรแล ้วเดีย ๋ วโดนแหก ข ้ามไปถามพีไ่ ทป์ ดีกวา่ ” และแล ้วไอ ้แมนมั นก็กอ ่ เรื อ
่ ง
อีกจนได ้ จ ้องจะแกล ้งพีก่ จ
่ อบโต ้นะครั บนอกจากนั ่ งนิ ง่ ๆ ไมห
ู ัง แล ้วไอ ้พีไ่ ทป์ ก็ไมต ่ อ
ื ไมอ่ อ ื
“...”
ี งอ ้อนนี เ่ หมือนเปรตขอสว ่ นบุญมาก กูขอสงบนิ ง ่ หนึ ง่ นาที

“พีไ่ ทป์ ค ้าบ” เสย
“กูไมเ่ ลน
่ ”
“ไมเ่ ลน
่ ไมไ่ ด ้ดิครั บ อยูใ่ นวงเหล ้าต ้องเลน
่ น ้า” หน ้าตาไอ ้แมนดูเหมือนโจรโรคจิตมากพูดเลย
“ก็บอกวา่ ไมเ่ ลน
่ ไง”
“ไมไ่ ด ้ ตอบมาคนนึ ง”
“ไมร่ ู ้จักโว ย้ ”
“บร๊ะ! พีไ่ มด
่ ห
ู นั งโป๊ เลยเหรอ ว๊ายกาก! คนแพ ้ต ้องโดนทาโทษ เพือ ่ นๆ จั ดมา!” พูดจบเพือ
่ น
แก๊งสงิ หข์ าวมั นก็จัดการริ นเหล ้าเพียวๆ ใสแ่ ก ้วช็อตเล็กๆ พร ้อมกับยืน
่ ให ้พีไ่ ทป์ ทั นที
่ นในวงต ้องร่วมด ว้ ยชว ่ ยกันเชย

ไอ ้โอมไมน
่ ้อยหน ้า ตบมือสร ้างขวั ญและกาลั งใจจนเพือ ี ร์
“แดกหมด! แดกหมด! แดกหมด!”

ไอ ้แมนเมือ่ เห็นวา่ พีผ่ มไมม
่ ท
ี า่ ทีวา่ จะยกแก ้วขึน
้ มา มั นเลยถือวิสาสะยกขึน ้ มาจอ่ ปากให ้
จนอีก
ฝ่ ายต ้องจายอมดืม ่ อยากฝื นๆ หน ้าแกตอนนี ต ้ ้องบอกวา่ พร ้อมจะกระโดดถีบขาคูค ่ นในโต๊ะเต็มที่
โชคยั งดีทพ ่ี ผี่ มเป็ นคนควบคุมอารมณ์เกง่ เพราะฉะนั น ่ื ตาบาน
่
้ เราถึงยั งนั งแดกกันได ้อยา่ งหน ้าชน
“เยๆ่ เอ ้าขอหัวข ้อตอ่ ไปเลยครั บเพือ
่ นแมน”
่ื อาหารทีข
“จงบอกชอ ่ น
้ึ ต ้นด ้วยคาวา่ ‘กะ’ มาคนละหนึ ง่ อยา่ ง เริ ม
่ ทีไ่ อ ้บอส”
“กะเพราหมูกรอบ”
“กะหลา่ ปลีทอดน้ าปลา” ไอ ้ฟ่ งจั ดมาอยา่ งไววอ่ ง
“กะหรี .่ ..”
“...”
“หมู!”
“ลีลานะมึง”
่ กงจืด”
“กะนอร์ใสแ
ิ ด
“กะนอร์บ ้านมึงสส ั แพ ้หมดแก ้ว!” ไอ ท
้ ีมคือผู ้พา่ ยแพ ้รายตอ่ มา
เครื อ่ งดืม
่ แอลกอฮอลถ์ ก ู ริ นจนเต็มแก ้วช็อต กอ
่ นสง่ ตอ่ ให ้อีกฝ่ ายเป็ นการลงโทษ แตด ่ ู
เหมือนวา่ ไอ ้ทีจะชนื่ ชอบกับการลงโทษแบบนี เ้ ป็ นพิเศษ เพราะแมง่ กระดกไมห ่ ยุ ดแถมจะขอ
เพิม
่ อีกตา่ งหาก ศกึ ดวลเมาดาเนิ นตอ่ ไปอยา่ งครึ กครื น ้ ทา่ มกลางสห ี น ้าไมพ ่ อใจของพีไ่ ทป์
จากหนึ ง่ ชวั ่ โมงแปรเปลีย

่ นเป็ นสองชวั ่ โมง...
่ื ยอดมนุ ษยจ์ ากคา่ ยมาเวล กูกอ

“จงบอกชอ ่ นเลยนะ...กัปตันอเมริ กา!!”
“ไอรอนแมน”
“แอนทแ์ มน”
“สไปเดอร์แมน”
“อุลตร ้าแมน”
“เนี ยนเลยนะเพือ
่ น แดกครั บ!”
่ วั ่ โมงทีส
เข ้าสูช ่ าม...
่ื เอิ๊ ก! ชอ
“จงบอกชอ ่ื เพลง...อกหักทีข
่ น
้ึ ต ้นด ้วยคาวา่ รั ก”
“รั กแท ้ดูแลไมไ่ ด ้”

“รั กทีเ่ พิง่ ผา่ นพ ้นไป”
“รั กไมด
่ ้ายยยยยยยยยย”
“ไอ ้ควายยาก”
“ตอบไมไ่ ด ้กห
็ มดแก ้ว”
มั นหรรษาก็ตรงนี แ ้ หละครั บ ทุกคนเริ ม ่ เมาเพราะแอลกอฮอลแ ์ ลน

่ พลา่ นอยูใ่ นกระแสเลือดมา
หลายชวโมงแล ้ว สงเกตได ้วา่ ชวงหลั งสมองจะรั นชา้ ตอบผิดตอบถูกกันเป็ นแถบๆ ผมเองก็
่ั ั ่
เหมือนกัน เริ ม
่ มึนแล ้วละ่ แตก
่ ย็ ั งประคองสติได ้อยู ่ คนทีห
์ งิ่ ของกลุม
่ นั กเห็นจะเป็ นมนุ ษยน
นิ ง่ ในทีน
่ ไ
้ี มไ่ ด ้หมายถึงหน ้านะครั บ แตเ่ ป็ นทา่ ทางทีด
่ จ
ู ะไมใ่ ห ้ความร่วมมือกับชาวบ ้านเขา
เทา่ ไหร่
พีผ
่ ม...
ั เมาเฉย ขนาดไมค
่ อ
เมา ไอ ส
้ ด ่ ยให ้ความร่วมมือนะเนี ย
่ นี ถ
่ ้าเต็มใจกูวา่ เมาจนหัวราน้ าคงไมพ
่ ้น
นิ ยามของแกในคืนนี้ ก็เห็นนะวา่ ไอ ้แมนพยายามมอมแตผ
่ มก็ไมเ่ คยห ้ามได ส
้ ก ั ครั ง้ จนกระทั ่ง
เกมหยุดลงแล ้วเราหันมาพูดคุยด ้วยเรื อ
่ งสนุ กสนานกันแทน
่ งสนุ กให ้ฟั งหน่อยส”ิ คราวนี เ้ พือ

“พีไ่ ทป์ เลา่ เรื อ ่ นโอมเป็ นฝ่ ายเริ ม
่ ประเด็น เพ
ราะถ า้ พีผ
่ ม
อารมณ์ดบ ี รรยากาศรอบข า้ งก็จะดีตามไปด ้วย เพียงแต.
่ ..
พีก
่ เู มาไง มั นเมาแล ้ว
ื ก”
“เสอ
“โอเคครั บ ไมเ่ ลา่ ก็ไมเ่ ลา่ เนาะ เอ ้าพวกเรา ชนแก ้วดีกวา่ !”
หนึ ง่ ชวั ่ โมงให ้หลั งทุกคนเริ ม ่ เมามายจนแทบขยั บปากไมไ่ ด ้ แตก่ ย็ ั งเติมเหล ้าและชงให ้กันไม่
มีขาดกระทั ่งบุคคลผู ้ทรงอิทธิพลทีส ่ ด
ุ ในกลุม
่ เพือ
่ นอยา่ งไอ ้แมนจะเป็ นฝ่ ายเริ ม
่ ประเด็นใหม่ แต่
คราวนี ม ้ ันพุง่ เป้ ามาทีไ่ อ ส
้ ารวั ตรเพียงคนเดียวเทา่ นั น้
“วั ตร”
“อะไร”
“ไปห ้องน้ าเป็ นเพือ

่ นกูท”ี
“เออ งั น
้ เดีย ี งทุ ้มหันมาเอย่ กับผมเรี ยบๆ
๋ วกูมานะ” เสย
“ทาไมมองขนาดนั น้ วะไอ ้ไทน์ กูไมค

่ ด
ิ หรรษาจะชวนไอ ้วัตรมาสวิงกิง้ นอกสถานทีห
่ รอก” ไอ
้
่ึ
แมนรี บตัดบทกอ
่ นจะพาคนผิวแทนไปห ้องน้ าซงต ้องผา่ นวงล ้อมแขกในร ้านจานวนมาก เมือ ่ เห็น
แผน
่ หลั งกว ้างหายไปจากมา่ นสายตาผมก็หันมาจดจอ่ ทีก
่ ารดืม
่ เหล ้ากับเพือ
่ แทน
ิ นาทีไอ ส
้ ารวั ตรก็เดินกลั บมา แตค
่ ราวนี เ้ ลน
่ ซูปเปอร์แอดวานซก
ไมถ
่ งึ สบ ์ วา่ นั น
้ ตรง
ทีม
่ ผี ู ้หญิง
คนหนึ ง่ เกาะแขนมั นออกมาด ว้ ย หน ้านี ร่ ะรื น
่ เต็มที่ มีหัวซบไหล่ ปากนี แ
่ ทบจะบดก ้านคออยูร่
อม
รอ เห็นแล ้วกูขน
้ึ เลย แตท
่ าอะไรไมไ่ ด ้ นอกจากทาตัวสงบนิ ง่ เพราะพีไ่ ทป์ แกยั งนั ่ งอยูข่ ้างๆ แม ้
จะเมาไปบ ้างก็ตาม
“ขอนั ่ งด ้วยคนนะคะ”
“หูยยยยย เชญิ เลยครั บ” ไอ ้โอมรี บขยั บตูดพลางตบเก ้าอีเ้ ปาะๆ เป็ นการเชญ
ิ ชวน ขณะคน
ที่
เหลือตา่ งสะกิดแขนกันยกใหญ่
“เคลียร์ทด ่ี ้วยเพือ
่ นยาก มีแขกมาร่วมแจมอีกสอง” เสย ี งแหลมกวนสนของไอ
้ ้แมนแทรกขึน
้ มา
เร็วรี่ พร ้อมกับพาแขกไมไ่ ด ้รับเชญ ิ อีกสองคนเข ้ามาด ้วย
คุ ้นเนอะ
ถามวา่ ทาไมถึงคิดแบบนี้ จะไมใ่ ห ้คุ ้นได ้ไงก็เคยคั ดหลีดด ว้ ยกันมากอ ่ น แคไ่ มไ่ ด เ้ ข ้ารอบมา
เป็ นผู ้นาเชย ี ร์มหา’ลั ยเทา่ นั น้ ถามถึงหน ้าต ้องบอกเลยวา่ ดีงามงา่ มขาสน ั ่ แตป
่ ั ญหาคือดันเป็ น
ผู ้ชายทั ง้ คูน
่ ดี่ ิ และดูเหมือนไอ ้สารวั ตรจะถูกอกถูกใจนั ่ งนิ ง่ ๆ ให ้เขาเข ้ามาร่วมแจมแกมสนทนา
พาทีอยา่ งไมอ่ ด ิ ออด
กับผู ้หญิงไมห
่ วงเทา่ ไหร่ กับผู ้ชายนี ต
่ ่ี
่ าขวากระตุกยิกๆ เลยครั บ ไมร่ ู ้วา่ ทาไมเหมือนกัน แตท
แน่ๆ คือกูไมช่ อบ!
“นี โ่ อ๊คกับนิ ว สว ่ นนี พ

่ แ
่ี ป้ งพีป
่ ี สาม พอดีเดินผา่ นโต๊ะเลยชวนมาแจม เพือ ่ ย
่ นๆ ไมว่ า่
อะไรใชม ั ้ ”
“ไมว่ า่ เลยคร ้าบบบบบบ พีค ่ รั บขอแก ว้ เพิม

่ อีกสาม” จากคนทีม ่ ากอยูแ
่ ล ้วครา
วนี โ้ ผลม
่ าอีกสาม
ความอึดอั ดก็แทรกจุกอกผมทั นที เพราะแมม
่ เลน
่ แทรกกูกับไอ ส
้ ารวั ตรออกจากกันจนจะอยูค ่ น
ละฟากของโต๊ะอยูแ ่ ล ว้ ด ้วยสญั ชาติญาณความเป็ นพีช ่ ายทีเ่ ปี่ ยมล ้นของพีไ่ ทป์ พอเห็นอาการ
ู ้ แกเลยรี บคว ้าข ้อมือผมแล ้วดึงให ้ลุกขึน
ไมส
่ ดี ้
“กินกันตามสะดวกเลย กูพาน ้องกูกลั บแล ว้ ”
่ ั ่ งรถมากับไอ ส
้ ารวั ตรไมใ่ ชเ่ หรอครั บ” คราวนี ไ
“พีไ่ ทป์ จะกลั บยั งไง พีน ้ อ ้เผือกเป็ นฝ่ ายพูดบ ้าง
พีผ
่ มเลยเงียบไปอึดใจหนึ ง ่ ปลอ่ ยให ้คนทีเ่ หลือพูดตอ่
ั พักก็กลั บแล ้วพี่ นั ่ งกอ

่ นเถอะ อีกอยา่ งพีก
“สก ่ ็เมามากแล ้ว”
่ ย็ อมนั ่ งลงโดยดี
ี ว แตก
“กูไมเ่ มา” ตาแดงกา่ เชย
มั นอึดอั ดนะครั บ กับการพยายามทาควบคุมตัวเองไมใ่ ห ้แสดงความเป็ นเจ ้าของเนี ย ่ ผม

คอ่ นข ้างมั ่นใจวา่ คนทีม ่
่ หา’ลั ยสวนใหญร่ ู ้ดีวา่ ผมกับไอ ส
้ ารวั ตรคบกัน ถึงแม ้วา่ เราจะไมไ่ ด ้ป่ าว
ประกาศให ใ้ ครตอ่ ใครรั บรู ้เป็ นวงกว ้างก็ตาม
่ องคนที่ช่ือโอ๊ คกับนิ วนี่ มนั ไมร่ ้ ห
แตไ่ อ้ เพื่อนใหมส ่ นั แน่วะ ที่สาคั ญคาพูดคาจาของมั นยั งสนิ ทชิดเชื ้อราวกับเป็ น
ู รื อแกล้ งโงก
เพือนในกลุม่ ผมมาร่วมสิบปี โอเคเพือนในวงเหล้ าอาจต้ องการคาพูดที่เรี ยบงา่ ย แตแ
่ ่ ่ มง่ ต้ องไมใ่ ชก
่ บั แฟนกูดิ
“สารวั ตรให้ กส
ู องคนเข้ ามานั ง่ ในกลุม่ แฟนมึงไมว่ า่ เหรอวะ”
“แฟนอะไร อยา่ พูดถึงแฟน เพือ่ นกันทั งนั

้ น!้ ” ไอ้ แมนแทรกขึ ้นตามนิ สยั โคตรเสือกของมั น ยิง่ เข้ าสูห่ ้ าทุม่
ดนตรี สดวง
สุดท้ ายที่ขึ ้นมาเลน
่ ยิง่ ทาให้ บรรยากาศภายในคุกรุ ่ นเข้ าไปอีก
ไมม
่ ีเพลงแดนซ์ ไมม
่ ีเพลงสนุ กสนาน เปิ ดมามั นขึ ้นเพลงเศร้ าเลย...
“เราเคยรั กใครสั กคนแตพ

่ อวั นหนึ ง่ รู้ วา่ โดนนอกใจมั นเจ็บนะครั บ แตถ
่ งึ จะเจ็บแคไ่ หนเราก็ร้ ู ดวี า่ สุดท้ าย...เรายั งรั กเขาอยู ่
ขอเสียงคนถูกแฟนนอกใจหน่อยเร็ ว!”
“ฮูว้ ววววววววว” ไอ้ นกั ร้ องนา มึงจะรู้ ชีวต

ิ กูตอนนี ้ดีเกินไปแล้ ว
คาตาเลย มีชนแก้ วกันด้ วย
“ผมขอมอบเพลงนี เ้ พื่อตอกย า้ ความเจ็บของตัวเอง เจ็บที่ตอ ้ งรู้ ของ The mousses ครั บ” จั งหวะดนตรี ดงั ขึ ้นมาพร้ อม
กับเสียงฮึมฮั มของนั กร้ องด้ านหน้ าเวที ผมหันไปมองคนตัวสูง ไอ้ สารวั ตรอยูท่ า่ มกลางกลุม่ เพื่อนและคนแปลกหน้ า ขณะที่
ผมทาได้ แคน ่ งั ่ อยูต่ รงนี ้ ทาตัวเนี ยนๆ ตามประสาเพื่อนเพื่อปกปิ ดความเสียใจของตัวเอง
่ วรเป็ นซีนดรามา่ ไอ้ สดั ลาพังแคอ่ ยูห่ ้ องสามคนระหวา่ งผม พี่ไทป์ และไอ้ สารวั ตรมั นก็แยม
มั นไมค ่ ากพอแล้ ว นี่ ยงั ต้ องมา
่
เก็บงาความลั บทีพดู ออกไปไมไ่ ด้ อีกเหรอ
เอามีดมาแทงกันเลยดีกวา่
็ ้วย” ไอ้ ทีมร่ วมด้ วยชว่ ยกันสร้ างดรามา่ อยา่ งตอ่ เนื่ อง
“ความจริ งไอ้ วตั รมั นโสดนะ กูกด
“ได้ ขา่ ววา่ กิ๊กมึงเพียบเลยเชี่ยทีม”
“เลิกไปแล้ วอยา่ พูดถึง วา่ แตม ้ ญิงวะ” เป้าหมายถูกเบีย ่ งประเด็นไปที่คนมาใหม่ ทั งสอง

่ งึ สองคนเถอะชอบผูช้ ายหรื อผูห
้
คนมองหน้ ากันกอ
่ นหัวเราะในลาคอ
“ไมร่ ้ ู ดิ กูชอบใครกูใช้ ใจเลือกมากกวา่ เพศวะ่ ” มะเหงกกูน่ี ถ้ าถามใจมั นตอบได้ แมง่ คงตอบ ‘สารวั ตร’ แน่กวู า่
หึงโว้ ยยยยยยยยยยยยย
หึงจนจะกัดแก้ วให้ แตกคาปากได้ ราคาญ เห็นอะไรก็ขวางหูขวางตาไปหมด
“ไอ้ ไทน์กบ
ั พี่ไทป์เติมเหล้ าหน่อยมั ย้ ” ไอ้ โอมที่เห็นผมกับพี่ไทป์เงียบอยูน่ านเอย่ ทั กขึ ้น พี่กอู ะ่ ไมต
่ อ
้ งเติมแล้ วเหล้ า
เตรี ยม
เข้ านอนได้ เลยเพราะตาจะปิ ดอยูร่ อมร่อ สว่ นผมก็แดกไมล่ งหรอก อยากกลั บห้ องอยา่ งเดียว ที่สาคั ญคือต้ องพาไอ้ ตวั ดีท่ี
นั ง่ หน้ านิ่ งอยูต่ รงนี ้ไปด้ วย
โคตรเป็ นแฟนที่นา่ ตบมากพูดเลย
“ไมล่ ะ่ พวกมึงกินเลยไมต
่ อ
้ งหว่ งกู”
“มึงโอเคนะ”
“โอเคดิ เพื่อนกันทั งนั

่ ยั ้ ” ท้ ายประโยคผมหันไปมองหน้ าไอ้ สารวั ตรเหมือนต้ องการจะตอกย ้าคาวา่ เพื่อนให้
้ น้ ใชม
สาแก่
ใจ
“แล้ วถามกูยงั วา่ อยากให้ เป็ นเพื่อนมั ย้ ” นั บเป็ นประโยคแรกตังแต่

้ กลั บมานั ง่ โต๊ ะที่ไอ้
สารวั ตรมอบให้ กบั ผม สีหน้ ามั น
ยั งคงนิ่ ง แตใ่ นใจคนมองอยา่ งกูน่ี ดิเดือดปุดๆ เลยวะ่
“งั นถามใหม่
้ กูเป็ นเพื่อนมึงได้ มยั ้ ”
“ไมไ่ ด้ ”
“ทาไมจะไมไ่ ด้ เมื่อกี ้แมง่ ยั งพูดอยูเ่ ลยวา่ ในนี เ้ พื่อนกันหมด”
“ใครพูดกันแน่คด
ิ ดีๆ”
“ไอ้ แมน”
“ตัวมึงเองด้ วย ตัวมึงพูดมาตลอด”
“แล้ วจะให้ ทาไง มึงคิดวา่ กูไมอ่ ด

ึ อั ดเหรอที่อยากพูดอะไรมากๆ แล้ วไมไ่ ด้ พดู เนี่ ย”
“ก็อยากพูดอะไรทาไมไมพ
่ ด
ู ”
“มึงจะให้ กพ
ู ดู ได้ ไง จะให้ บอกเพื่อนใหมม ่ งึ เหรอวา่ กูเนี่ ยแฟนมึง แมง่ ยั ว ่ กูหงึ ฉิ บหายแตก
่ ย็ งั ลอยหน้ าลอยตาชวน
แฟนคน
อื่นคุยอยูไ่ ด้ จะให้ บอกพี่กเู หรอวา่ มึงเป็ นแฟนไมใ่ ชเ่ พื่อนอยา่ งนี ใ้ ชม
่ ย!
ั้ ”
เหี ย้ ยยยยยยยยยหลุด กูนี่อยากตีปากตัวเองให้ ฟันคุดหักกระเด็น แตก
่ เ็ หมือนจะไมท่ นั แล้ วครั บ เพราะพี่ไทป์แกเลน
่ หั น
่ ่
ขวั บมามองด้ วยแววตาแดงกา่ เรี ยบร้ อยแล้ ว แถมเพือ่ นทีนงั ร่วมโต๊ ะก็เอาแตน ่ งิ่ ค้ างไมไ่ หวติง
กูหงุดหงิดเหรอ กูเนี่ ยนะ เหอะ! แคเ่ มา
“พูดไร”
“เออ่ ...ผมแคเ่ มา เรา...เรากลั บกันเถอะวะ่ ”
“กูถามวา่ เมื่อกี ้...มึงพูดอะไรออกมา” เสียงอ้ อแอถามติดยานคางอยูน

่ ดิ หน่อยเปลง่ ออกมาแทบ
จะทั นทีท่ีผมพูดจบ
ประโยค บอกเลยวา่ เหนื อกวา่ ไอ้ แมนก็มีพ่ี ไทป์นั น่ แหละ จริ งจั งกับทุกอยา่ ง และ...ทุกสถานการณ์
่ า่ เลย โดนยั ว ่ โมโหจนตบะแตก สุดท้ ายคนที่ซวยก็ผมเองนี่ แหละไมใ่ ชใ่ ครเลย

ไมน
“ไมม
่ ีอะไรหรอก ผมพูดมั ว ่ ๆ ไปงั น้ ”
“เหรอ”
“ครั บ แหะๆ” เกาตูดแก้ เก้ อไปดิ
“แน่ใจ” ยั งไมจ่ บ...
“ครั บ”
“ถามอีกรอบ”
“ถะ...ถามอะไรอีก พี่เมาแล้ วนะเว้ ย”
“อยา่ เปลีย ่ นเรื่ องดิ๊ สรุ ปแล้ วมึงกับไอ้ สารวั ตรเป็ นอะไรกั นวะ”
“เพื่อนกัน”
“เพื่อนเหี ้ยอะไรปากแทบจะเลียหัว”
จึ่ก! ราวกับโดนมีดนั บร้ อยด้ ามปั กเข้ ากลางใจ เป็ นอั นสะดุ้งโหยงกันทั งโต๊
้ ะ จะมีกแ
็ ตไ่ อ้
สารวั ตรเนี่ ยแหละที่ยงั นิ่ งสงบ
สยบความเคลือ่ นไหวอยูค่ นเดียว ไอ้ แมนเองก็ไมป ็ คเ่ ราสามคน ผม พี่
่ ากมากพูดอะไรออกมานอกจากนั ง่ ฟั งเงียบๆ คงมีกแ
ไทป์ และไอ้ สารวั ตรแล้ วละ่ ที่ตอ้ งเป็ นฝ่ ายเคลี ย ร์ กนั เอง
“เพื่อนนอนกอดกั นตรงโซฟาได้ ด้วยเหรออออออ”
“…!!”
“เพื่อนจูบกันได้ ด้วย”
“เอ้ าไทป์ นี่ เราแมนเพื่อนตัวเองไงจาได้ มยั ้ เราเพื่อนกันขอจูบมึงทีดิ”
“สั ด”
นั น่ ไง เลน่ ไมร่ ้ ูจกั เวลา่ เวลาก็ตอ ์ อนนี ้ต้ องบอกวา่ สยองขนพองสุด พี่ไทป์นี่ เกรี ย้ วกราดมาก
้ งโดนแบบนี ้แหละ โมเมนตต
ครั บแตผ
่ มก็
ท าอะไรไม ได
่ ้ ่
เนื องจากตกเป็ นจาเลยอยู ่
“พี่ไทป์คือ...”
“กูร้ ู มานานแล้ ว”
“…” อึ ง้ หนั กกวา่ เดิมอีก
“แคร่ อวา่ มึงจะบอกเมื่อไหร่ เทา่ นั น้ ”
“พี่ ผมขอโทษวะ่ ผมแคก ่ ลั ววา่ พี่จะรั บไมไ่ ด้ ” นั กร้ องมึงทางานหน่อยซิ กูขอเพลงเศร้ าลากเลือดเลย เอาให้ เจ็บเพื่อพร้ อม
กับซีนอารมณ์ท่ีเศร้ าที่สดุ ในตอนนี ้ โหดสุดแดนสยามก็พ่ีกเู นี่ ยแหละ
่ มเหนื่ อยแล้ ว ถ้ าไมห

แตผ ่ ลุดพูดสั กวั นผมก็ตอ
้ งพูดออกมาอยูด่ ี เพราะคงทนเก็บความลั บแบบนี ้ไมไ่ ด้ อีกตอ่ ไป แม้ วินาที
เดียวก็มากเกินไป
การคบกับไอ้ สารวั ตรไมใ่ ชเ่ รื่ องที่แย ่ เรามีกนั และกันมาตลอด ผมไมร่ ้ ูวา่ นิ ยามความรั กของพี่ไทป์คืออะไรเพราะตังแต่
้ เกิด
มาผมยั งไมเ่ คยเห็นวา่ เขาจะพาใครมาให้ ที่บา้ นเจอสั กคน ดังนั นผมถึ
้ งไมร่ ้ ูวา่ ความสั มพันธข์ องผม
กับไอ้ สารวั ตรมั นผิดบาป
แคไ่ หนในสายตาของพี่ไทป์
“ตอนแรกกูกร็ ั บไมไ่ ด้ หรอก แตพ ่ อเห็นวา่ มึงสองคนมีความสุขดีแม้ จะต้ องทาตัวลั บๆ ลอ่ ๆ เวลาอยูใ่ นห้ อง มีความสุขแม้
อยูใ่ นเขตเทปสีเหลืองที่กสู ร้ างขึ ้น กูถึงได้ เข้ าใจ”
“...”
“แตก
่ กู ็หว ่ งมึงเพราะมึงเป็ นน้ อง”
“ผมรู้ ”
“มึงโงจ่ ะตายรู้ ดว้ ยเหรอ” สั ด เหมือนจะซึ ้งแตก

่ เ็ จ็บยอกไปถึงหัวใจ
“...”
“มึงเองก็เหมือนกัน บอกวา่ รั กน้ องกูอะ่ ดูแลมั นให้ ดีอยา่ งที่ปากมึงพูดด้ วย แล้ วไอ้ แผนตื ้นๆ ที่ทาให้ น้องกูหลุดสารภาพ
เนี่ ยโคตรกากเลยวะ่ ใครเชื่อก็บรมโงส ่ ดุ ๆ แล้ ว” กูเชื่อ...
นี่ เป็ นแผนเหรอ อ้ าว! แล้ วไอ้ สามคนตัวปั ญหานั น่ หายไปไหนแล้ ว บั ดซบเอ๊ ย! กูโดนดักควายอีกแล้ วเหรอเนี่ ย
หันไปมองไอ้ แมนมั นก็ทาหน้ าซือ่ ตาใสหัวเราะชอบใจยกใหญ ่ เพื่อนในกลุม่ เองก็ดจู ะรู้ กนั หมดแล้ วด้ วย มึงนะมึงหลอกกู
ได้ สาคั ญสุดคือมนุ ษยห ์ น้ านิ ง่ ตัวปั ญหาที่ทาให้ ลมพิษหึงผมระเบิดเนี่ ยแหละ ยั งมีหน้ ามายั กคิ ้วหลิว ่ ตาใสก
่ ู ดีท่ีพ่ีไทป์แกไม่
ทั นมองไมง่ นหลั
ั ้ งแหวนสลบคาตีนแน่
“ถามจริ ง คบกันตังแต่
้ ตอนไหน” เหมือนพี่ไทป์จะโฟกัสไปที่คนตัวสูงมากกวา่ ทุกคนที่เหลือเลยเงียบก้ มหน้ าไว้ อาลั ยให้
เพื่อนหนึ ง่ นาที
“เมื่อเทอมที่แล้ วครั บ”
“เจอกันได้ ไง”
“เจอที่ไลฟ์ สครั บเมื่อปี กอ

่ น”
“รู้ งี ้กูไมใ่ ห้ ไปก็ดี แล้ วมึงจีบมั นเหรอ”
“ครั บ”
“สิง่ ที่เห็นตอนนั นกั

้ บไอ้ ไทน์ในตอนนี ้ตา่ งกันมากมั ย้ ”
“มาก”
“รั บได้ เหรอ”
“ได้ ครั บ”
“ก็แคค
่ วามรั กของเด็กปี หนึ ง่ กูผา่ นอะไรมาเยอะกวา่ มึงไมอ่ ยากให้ สญ
ั ญาหรอกวา่ ขอให้ รั กน้
องกูตลอดไป เพราะกูไมเ่ ชื่อ
เรื่ องพวกนี ”้ พี่ไทป์เผยอปากยิ ้มแกมขบขั น
ิ ธิ์เชื่อในตัวเอง”
“ผมไมไ่ ด้ หวั งให้ พี่เชื่อ แตผ
่ มมีสท
“ทาให้ กเู ห็น คบน้ องกูได้ เกินสีป

่ ี คอ่ ยมาพูดกัน”
“แล้ วตอนนี ้พีจ่ ะไมพ

่ ด
ู กับผมเลยเหรอ”
่ ิดวา่ จะวอนตีนกูขนาดนี ้!” หมอกแหง่ ความเคร่ งเครี ยดในตอนแรกเริ่ มจาง

“สารวั ตรกูเคยคิดนะวา่ มึงเป็ นคนดี แตไ่ มค
หาย ความรี แล็กซก ์ าลั งเข้ ามาแทนที่ พร้ อมกับการทารายการป่ วนประสาทของไอ้ แมนและไอ้ บอสที่เสนอหน้ าเรี ยกเสียงฮา
โดยไมด
่ เู วลา่ เวลาแม้ แตน ่ ้ อย
“คุณแมนครั บผมขอถามหน่อย เจอเขาคนนั นที

้ ่ไหนครั บ”
“ที่มหา’ลั ยเนี่ ยแหละครั บ”
“แล้ วคุณจีบเขาเหรอ”
“ครั บ”
“สิง่ ที่เห็นตอนนั นกั

้ บเขาในตอนนี ้ตา่ งกันมากมั ย้ ”
“มากครั บ ตอนนั นน่

้ ารั กเหมือนแมว ตอนนี ้ดุเหมือนหมา ฮา่ ๆ”
“รั บได้ เหรอ”
“รั บได้ ครั บ เดี๋ยวพาไปฉีดยา”
“ผมวา่ มั นก็แคค ่ อ่ ยมีใครอยากเชื่อนิ ยามนี ้สักเทา่ ไหร่ ”

่ วามรั กของเด็กปี หนึ ง่ คิดวา่ จะคบกันรอดเหรอครั บ เพราะไมค
ิ ธิ์ท่ีจะไมเ่ ชื่อ แตส่ าหรั บผมความจริ งมีเพียงหนึ ง ่ เดียว”

“คุณมีสท
“คืออะไรครั บคุณแมน”
“คนชื่อไทป์นี่ เมียแมนแน่ นอน ฟั นธง!”
“เมียเหรอ ใครเมียมึงฮะ!!”
โครม!
แสงแดดที่แยงตากับเสียงทุม
้ ของใครบางคนปลุกให้ ผมตื่นให้ มาจากฝั น ความเมื่อยขบพุง่ จูโ่ จมเข้ ามาที่ลาตัวพร้ อมกับ
่
อาการปวดทีทาเอาหัวแทบระเบิด ไมน ่ า่ เลยกู เมื่อคืนจาไมไ่ ด้ ด้วยซ ้าวา่ ดื่มไปเทา่ ไหร่ และกลั บมาถึงห้ องได้ ยงั ไงแถม
สภาพแบบไหนยิง่ ไมอ่ ยากจะคิดเลย
“ไทน์ไปอาบน า้ วั นนี ้ไปเรี ยน”
“ฮือออออปวดหัว คนจะนอน” ผมยกผ้ าหม ่ ขึ ้นมาปิ ดหน้ าตัวเอง กอ

่ นจะรู้ สกึ ได้ ถงึ การโถมแรงอยา่ งหนั กหน่วงของคน
เหนื อร่างทีจ่ บั ผมล็อคคอเอาไว้ ไมย่ อมปลอ่ ย
“จะลุกมั ย้ ”
“ฮืออออ ไอ้ สารวั ตรเจ็บ”
“วา่ งา่ ยๆ หน่อย จะลุกไมล่ กุ ”
“กูแฮงกแ
์ น่ๆ”
่ นเดี๋ยวชงกาแฟดาให้ ”
“อาบน ้ากอ
“อืม” ผมก็พยั กหน้ าเข้ าใจไปอยา่ งนั น้ เอาเข้ าจริ งก็ยงั ทาใจตื่นไมไ่ ด้ นอกจากนอนนิ่ งๆ ตอ่ อีกเกือบสิบนาที คราวนี ้โดน
ลากลงเตียงเลย ไมต่ ่ืนกูกค
็ งเกง่ เกินไปแล้ ว
จั ดการชาระร่างกายอะไรเสร็ จสรรพเดินออกมาก็ได้ กลิน่ กาแฟหอมกรุ ่นเรี ยบร้ อย สมองที่เคยตื ้อรู้ สกึ ตื่นตัวขึ ้นมาอีกครั ง้
พลั นความคิดบางอยา่ งแว๊ บเข้ ามาในสมอง ผมอยูก่ บั ไอ้ สารวั ตรสองคน เออ...เหมือนอะไรสั กอยา่ งที่เคยอยูท่ ่น ี มี่ าตลอด
สั ปดาหไ์ ด้ หายไป
ออ๋ พี่กเู อง!

“สารวั ตร พี่ไทป์อะ่ ”
“ไมไ่ ด้ กลั บมากับเรา”
“เชี่ยยยยย มึงทิ ้งพี่กไู ว้ ที่ร้านเหล้ าเหรอ”
“เปลา่ ไอ้ แมนอาสาพาไปสง่ แตพ ่ ่ีมงึ อาละวาดเลยขั บตรงไปห้ องมั นเลย ยั งไงก็ไปถามมั นที่มหา’ลั ยแล้ วกัน” แคไ่ ด้ ยินวา่
ไอ้ แมนพาพี่ผมกลั บไปที่ห้อง ความหนาวยะเยือกก็ถกู ถา่ ยทอดเอามาจนขนลุกซู ่ นี่ ไมใ่ ชร่ ายการสยองอะไร แตไ่ มร่ ้ ูทาไมผม
ถึงหวั น่ ใจแปลกๆ
่ ลั วพี่ไทป์กระทืบไอ้ แมน ผมก็กลั วไอ้ แมนเนี่ ยแหละปล ้าพี่ไทป์ หัวใจ...

ไมก
่ าอะไรพี่มงึ อยา่ งที่กงั วลหรอก”

“แมนมั นไมท
“รู้ ด้วยเหรอวา่ คิดอะไร”
“ก็แฟนมึง”
“ปากดี กูยงั ไมไ่ ด้ เคลียร์ เรื่ องทีม

่ งึ ลากแขกไมไ่ ด้ รั บเชิญมาเมื่อคืนเลย”
“ไอ้ แมนมั นพามา กูไมเ่ กี่ยว”
“เหรอออออ”
ผมไมไ่ ด้ สนใจคนที่นงั ่ ฝั่ งตรงข้ ามนอกจากหยิบกาแฟขึ ้นมาจิบแก้ แฮงค์ หา่ รสชาติหมาไมแ

่ ดกเลยวะ่
“ใสอ่ ะไรลงไปเนี่ ย เกลือ น ้าตาล มึงดูขวดผิดป่ ะวะ”
“ก็รวมๆ กันนั น
่ แหละ” รวมของมั นคือผงชูรสด้ วยครั บไอ้ เลว จากที่ปวดหัวตอนแรกตอนนี ้หายเป็ นปลิดทิ ง้ เลย มีแฟน
แบบนี ้อยา่ มีเลยครั บ ออฟชั น่ เสริ มก็ไมเ่ คยมี ดีอยูอ่ ยา่ งเดียวคือหลอ่ แตแ
่ ดกไมไ่ ด้
ผมละจากกาแฟที่ไอ้ สารวั ตรชงหันไปจั บขนมปั งทาเนยแทน อยา่ งน้ อยรสชาติมนั ก็คงดีกวา่ เป็ นไหนๆ สว่ นมืออีกข้ าง
หยิบมือถือขึ ้นมาตอ่ สายหาพี่ไทป์แตก
่ ไ็ มม
่ ใี ครรั บเลยละความพยายามหันไปเลน
่ โซเชียลแทน
“จะเลน
่ หรื อจะกินเอาดีๆ” พอ่ กูมาแล้ วไง บน
่ ไปก็เทา่ นั นสุ
้ ดท้ ายผมก็ทาได้ แคเ่ งยหน้ าและแลบลิ ้น
ใสเ่ จ้ าตัวแทน
“เดีย ๋ วก็ติดคอตาย”
“กูเกง่ กินได้ เลน

่ ได้ ถา่ ยได้ ดว้ ย” วา่ พลางเลือ่ นนิ ว้ โป้งเปิ ดไปยั งแอพพลิเคชัน
่
กล้ องถา่ ยรู ป แล้ วลงมือถา่ ยแก้ วกาแฟดาที่
วางอยูบ ่ นโต๊ ะทั นที
Tine_chic
กาแฟสายพันธุใ์ หม่ กินวั นนี ้หลั บอีกทีชาติหน้ า
ไอ้ สารวั ตรมั นเลยเอาบ้ าง เดินกลั บเข้ าไปในห้ องหยิบมือถือขึ ้นมาเลน ่ ราวกับจะสร้ างสงครามประสาทขนาดยอ่ ม แล้ วมั น
เกง่ ด้ วยนะครั บ นั ง่ เลน
่ เกม minecraft ไมพ ่ ดู ไมจ่ าถึงครึ่ งชั ว ่ โมงเต็มๆ แม้ วนั นี ้จะเรี ยนบา่ ยแตไ่ มไ่ ด้ หมายความวา่ ผมจะ
กอ
่
สงครามกับมั นได้ ร่วมชั ว ่ โมงขนาดนั น้
่ ก็ได้ มาคุยกัน” สุดท้ ายคนที่ยอมจานนแตโ่ ดยดีกค

“เออเลิกเลน ็ อื ผม
“...” ไอ้ สารวั ตรเหลือบตามองผมชั ว ่ ครู ่ กอ

่ นตังหน้
้ าตังแต่
้ เลน
่ เกมตอ่ ไป
“ไอ้ สารวั ตร นี่ มงึ กวนตีนกูป่ะเนี่ ย”
“เลน
่ เกมอยูอ่ ยา่ กวน”
“กูวา่ งแล้ ว”
“กูไมว่ า่ ง ล้ างจานให้ ดว้ ย” โอ้ โห ได้ ทีใช้ กเู ยี่ยงขี ้ข้ า คิดเหรอวา่ คนอยา่ งไอ้ ไทน์จะยอมแพ้ กูกน
็ งั ่ ปั กหลั กสร้ าง
แลนดม ์ าร์ ค
ตอ่ สิครั บ เลน่ ไลต ่ ีอะไรจะคุยแล้ วเนี่ ย เปิ ดเทอมวั นแรกๆ การบ้ านหรื องานอะไรก็ไมค
่ อบข้ อความจากทุกโซเชียลจนไมม ่ อ่ ย
มีด้วย คราวนี ้เลยวา่ งหนั ก
“เพื่อนหลายคนเข้ าใจวา่ ไอจี Sarawatlism เป็ นของกู” คราวนี ้ผมพยายามเริ่ มต้ นบทสนทนาอีกรอบ
“หลายคนก็คิดงั น้ ”
“ก็เพราะมีแตร่ ู ปกูใชม
่ ยล่
ั ้ ะ คนฟอลอาจจะไมค
่ อ่ ยพอใจ”
“ถ้ าพอใจต้ องคนฟอลมึง ผูช้ ายเพียบเลย”
“อะไร” พูดเหมือนเข้ าไปสอ่ ง แตอ่ ยา่ งไอ้ สารวั ตรเนี่ ยนะมานั ง่ ทาอะไรแบบนี ้ด้ วย
“แถมมึงยั งฟอลอีกตังหลายคน
้ ”
“เพื่อนกันทั งนั
้ น้ ”
“นี่ ถา้ ไอจีจากัดการฟอล กูวา่ ถ้ ายอดมึงเต็มอั นฟอลกูได้ เลยนะ”
เดี๋ยวนะ! เรื่ องมั นเกิดจากตรงไหนกันแน่ จุดเริ่ มต้ นคือการที่ผมไมย่ อมกินดีๆ เอาแตเ่ ลน

่ มือถือใชม
่ ยั ้ แตท
่ าไมผลสุดท้ าย
มาลงที่การประชดกันเรื่ องฟอลหรื อไมฟ ่ อลอินสแกรมได้ วะ กูงงแรง
“แล้ วไง กูอยากฟอลใครก็เรื่ องของกูดิ กูแคอ่ ยากเช็กเรตติ ้ง” ประชดไปงั น...

้
“งั นกู
้ ทาบ้ างดีมยั ้ ”
“เอาเลย เดี๋ยวชว่ ย!” พูดจบผมก็ถลาเข้ าไปคว้ าเอาโทรศั พทจ์ ากมือหนาทั นที จั ดการเลือ่ นหาไอคอนกล้ องถา่ ยรู ป
จากนั นก็
้ กดถา่ ยหน้ าหลอ่ ๆ ของมั นระรั วจนมือถือแทบค้ าง
“ทาอะไร”
“ถา่ ยรู ปให้ ไง เอาไปเช็กเรตติ ง้ เลยจะได้ แฟร์ ๆ”
“ก็ดี งั นลงเลย
้ ”
“...”
“ก็บอกเดี๋ยวลง”
“ทาไมชอบแกล้ งกู”
“เห็นเวลาโมโหแล้ วน่ารั กดี” ผมแยกเขี ย้ วใสอ่ ีกฝ่ าย มั นก็สง่ ยิ ้มมาให้ อยา่ งอารมณ์ดี กอ
่ นเดินหนี ไปจั ดกระเป๋ าเรี ยนใน
ห้ อง ทิ ้งผมนั ง่ มองจานขนมปั งที่รอการล้ างและมือถือของตัวเองบนโต๊ ะ
หลั งจากนั นไม่

้ นานไอ้ สารวั ตรก็โพสตร์ ู ปลงอินสตาแกรมจริ งๆ นานครั ง้ ที่มนั จะโพสตแ
์ ละครั ง้ นี ้กไ็ มเ่ หมือนเดิม ที่บอกวา่
ไมเ่ หมือนคือนี่ อาจเป็ นรู ปเพียงไมก
่่ ีรูปที่มีหน้ าเจ้ าของไอจีอยา่ งมั นปรากฏอยูบ่ นนั น้
Sarawatlism เช็กเรตติง่
้ งึ่ พิมพผ
และบุคคลผูซ ์ ิดเป็ นประจาก็ยงั คงเป็ นอยา่ งนั นไม่
้ เปลีย ่ นแปลง...
AnomaBee กรี๊ ดดดดดดดดด หลอ่ มากคา่
Gos.dem สารวั ตร เลิฟเลิฟ
tarineeJ บอกเค้ าไปวา่ ฉั นชอบเค้ า @Fah-nich
berrymint147 สามีลงรู ป แอร๊ ยยยยยยยยยย
Umae.weew #ทีมเมียสารวั ตร กลั บมาอีกครั ง้ ซบอกตรงนี ้
กลายเป็ นวา่ การลงรู ปครั ง้ นี ้เป็ นความหรรษาใหมร่ ั บเปิ ดเทอมวั นที่สองกันเลยทีเดียว เพราะเวลานี ไ้ ด้ กลายเป็ นเวลาของ
การรวมตัวกันของบรรดาทีมเมียจากทั ว ่ ทุกสารทิศกลั บมายั งจุดนั ดหมายอีกครั ง้
ปิ ดเทอมไร้ การอั พเดตขา่ วสาร ไร้ การลงรู ปอั พเดตความเคลือ่ นไหว บางคนรู้ วา่ ผมกับสารวั ตรคบกัน บางคนรู้ วา่ สารวั ตร
กาลั งมุง่ มั น่ กับการซ้ อมดนตรี เพือ่ ประกวด แตร่ ู ปในวั นนี ้มันก็ทาให้ หลายคนรู้ ด้วยวา่ ไอ้ สารวั ตร…
Green_kiki ยั งหลอ่ เหมือนเดิมเลยอา่ วืดครั บวืดดดดดด
ไมถ
่ ึงสามนาทีคอมเมนตก ่ ยุด คาถามหนึ ง ่ ที่ผมเห็นก็คือ...
์ เ็ ด้ งระรั วขึ ้นมาไมห
Dewwwwwwy สารวั ตรหลอ่ จั ง ใครถา่ ยรู ปให้ คะ

Spacening06 อิจฉาคนถา่ ยรู ปจั ง ถา่ ยยั งไงไมใ่ ห้ มือสั น
่ ไหว ฮืออ
ผมก็อา่ นไปข้ อความไปเรื่ อยๆ ตามประสาคนไมอ่ ยากล้ างจาน ถามวา่ ทายั งไงไมใ่ ห้ มือสั น่ มั นมีวธิ ีแก้ หลายวิธี แตท ่ ายั งไง
ไมใ่ ห้ ใจสั น่ เวลาอยูใ่ กล้ นี่ ไมร่ ้ ูเลยจริ งๆ คบกันมาได้ สกั พักก็ยงั เป็ นอยู ่ สงสั ยอาจต้ องพึง่ ยาระงั บอาการนะผมวา่
และการปั่ นความรู้ สกึ ชาวบ้ านให้ สนั ่ ของไอ้ สารวั ตรก็ไมไ่ ด้ จบลงแคน ่ ่ีกาลั งพุง่
่ นั ้ แตย่ งั มีมหารอกคลืน่ เกลียวใหญท
กระทบฝั่ งเข้ าอยา่ งจั ง แล้ วผมไมส
่ ามารถต้ านทานได้ เลย
Nam_nanim อยากรู้ เหมือนกัน ใครถา่ ยรู ปให้ คะ

Sarawatlism แฟนถา่ นให้
Sarawatlism แฟนขี ้ประชด
Wii.love.u ใชค
่ นนี ้มัยคะ
้ คริ คริ @sarinyapoey
Sarawatlism ไมใ่ ช้
Sarawatlism แฟนชื่อไทน์
แฟนชื่อไทน์
บึ ้ม!! กูตายเลย ร้ องหัวใจหนั กมาก เหยดแหม.
่ ..
เอาเป็ นวา่ วั นนี ้คือวั นวุน่ วายของไทน์คนชิคและสารวั ตรลิซมึ่ อีกหนึ ง่ วั น เพราะความวา่ งในการตอบข้ อความของไอ้ สารวั ตร
แท้ ๆ ทาให้ บรรดาทีมเมียสารวั ตรผุดประเด็นขึ ้นมาเม้ ากันเป็ นฉากๆ บางคนตามติดถึงขนาดรู้ เลยนะวา่ ผมสองคนอยู ่
ด้ วยกัน แล้ วพักอยูท่ ่ไี หน
นี่ มนั พวกสตอลก

์ เกอร์ ชดั ๆ
เทอมสองเป็ นชว่ งที่กิจกรรมตา่ งๆ คอ่ นข้ างน้ อย แตง่ านใหญง่ านหนึ ง่ ที่กาลั งรออยูน่ นั ่ คือเทศการดนตรี ของมหา’ลั ยซึง่ มี
การแขง่ ขั นกันอยา่ งเป็ นจริ งเป็ นจั ง สาหรั บไอ้ สารวั ตรและเพื่อนชมรมดนตรี ก็เหมือนกัน
ดังนั นหลั
้ งจากเลิกเรี ยนในชว่ งเย็นผมจึงแวะซื ้อขนมกับผลไม้ ไปตุนและนั ง่ รออยูท่ ่ห ้ งซ้ อม เพราะไอ้ สารวั ตรกับเพื่อน
ี อ
Ctrl S มั กจะแวะเข้ ามาซ้ อมที่น่ี เสมอ
“เอ้ าไอ้ ไทน์ มาซะเร็ วเชียว” เสียงทั กทายของนั กร้ องนาประจาวงอยา่ งเทมป์ทาให้ ผมสง่ ยิ ้มและทั กทายกลั บทั นที
“พอดีเลิกเร็ วเลยมารอกอ
่ น ซื ้อขนมมาฝากพวกมึงด้ วยนะ”
“ขอบใจมาก ความจริ งกูนกึ วา่ มึงจะหนี กลั บห้ องกอ

่ นซะแล้ ว”
“ทาไม”
“แฟนคลั บไอ้ สารวั ตรเริ่ มทยอยกันมาทาป้ายเชียร์ งานดนตรี ขา้ งลา่ งตึกนี ด

่ ิ กลั วตอนกลับมึง
จะลาบาก” ฉิ บหายแล้ วกู
่ รก เมื่อกี ้ตอนมายั งเงียบๆ อยูเ่ ลย
ทาไมไมโ่ ทรมาบอกกันแตแ
“ไมเ่ ป็ นไรหรอกมั ง้ กูวา่ เขาคงไมก

่ ระทืบกูหรอก”
่ แยง่ คนของประชาชนไปนี่ หวา่ ”
“ฮา่ ๆ โดนทีกไู มช่ ว่ ยนะ มึงเลน
“มั นมาจีบกูกอ
่ นอะ่ ”
“แล้ วมึงก็ใจออ่ น”
“ปากดี ! เอาขนมยั ดปากหน่อยมั ย้ ” ผมปาขนมปั งถุงเล็กๆ ใสไ่ อ้ เทมป์ เจ้ าตัวเองก็รีบเอื ้อมมือมารั บได้ ทน
ั ควั นกอ
่ นจะ
แกะกินเพลินๆ ระหวา่ งรอสมาชิกคนอื่นๆ
ผมที่เป็ นพวกจิตตกกับโซเชียลพอวา่ งหน่อยก็จะหยิบมือถือขึ ้นมาอา่ นอะไรไปเรื่ อยเปื่ อย และหัวข้ อในวั นนี ้กม
็ เี พียงเรื่ อง
เดียวที่ทาให้ ผมหยุดสนใจไมไ่ ด้ นนั ่ คือการโพสตอ์ ินสตาแกรมครั ง้ แรกในรอบหลายเดือนของไอ้ สารวั ตร
การอา่ นความคิดเห็นชาวบ้ านไมใ่ ชเ่ รื่ องน่าปวดหัวเทา่ ไหร่สาหรั บผม เพราะบางคนก็สายฮากันซะจริ ง คอมเมนตซ ์ ะคิด
วา่ ชีวต
ิ นี ้ไอ้ สารวั ตรเป็ นศูนยก์ ลางของจั กรวาล อา่ นไปก็ขาไป จนกระทั ง่ สายตาไปสะดุดทีข่ ้ อความของใครคนหนึ ง ่ เข้ า
Pam_pitcha คนขรึ มของเรามีแฟนแล้ วเหรอเนี่ ย นึ กวา่ เป็ นเพือ่ นกันซะอีก
ผมถึงกับขมวดคิ ้วมุน่ เพราะชื่อที่ใช้ เรี ยกไอ้ สารวั ตรของคนคนนี ้ไมเ่ หมือนใคร การจะเรี ยกใครสั กคนวา่ ‘คนขรึ มของเรา’
แสดงวา่ ต้ องรู้ จกั กันมากอ
่ น แตผ
่ มก็ไมไ่ ด้ คิดอะไรกระทั ง่ เลือ่ นอา่ นไปเจอข้ อความจากผูห
้ ญิงคนนี ้อีก
Pam_pitcha ตอนนี เ้ ราอยูเ่ ชียงใหม่ มาเที่ยวสนุ กๆ กอ

่ นเปิ ดเรี ยน ถ้ าวา่ งก็มาเจอกันนะ
ผมไมอ่ าจทนเก็บความสงสั ยไว้ ในใจได้ อีกตอ่ ไป เลยกดเข้ าไปดูหน้ าโพรไฟลข์ องเธอและผมก็ได้ เห็นรู ปมากมายเกือบ
หนึ ง่ พันรู ปในอินสตาแกรม
เธอชื่อแพมผมคิดวา่ อยา่ งนั นดู

้ ได้ จากการที่เพื่อนคอมเมนตค
์ ยุ ใต้ รู ป เธอเป็ นคนน่ารั ก ดูสดใส...
ในไอจีของเธอคุมโทนเป็ นสีขาว เข้ ากับใบหน้ าขาวสะอาดและเสื ้อผ้ าที่ดรู าบเรี ยบแตด

่ งึ ดูดคนมองได้ เป็ นอยา่ งดี บาง
ทีแพมอาจเป็ นเพื่อนร่วมรุ ่ นกั บไอ้ สารวั ตร
ผมคิดเองเออเองเป็ นตุเป็ นตะ เลือ่ นดูรูปของอีกฝ่ ายด้ วยความรู้ สกึ แบบใจดีส้ เู สือ แตแ ่ ล้ วก็เหมือนความกลั วทุกอยา่ งที่
ปกปิ ดเอาไว้ จะกลบไว้ ไมม ่ ิด เมื่อผมเห็นรู ปหนึ ง่ ในไอจีของเธอมีไอ้ สารวั ตรอยูใ่ นนั น้
เป็ นรู ปเซลฟี่ ที่ทงคู

ั ้ อ่ ยูร่ ้ านไอศกรี ม นั ง่ ยิ ้มให้ กบั กล้ องอยา่ งมีความสุข วั นเวลาที่ประทั บอยูต่ รงนั นบอกได้
้ เป็ นอยา่ งดีวา่

มั นคือเมื่อไมก
่ ่ีสปั ดาหก
์ อ ่ ตอนที่เรากลั บกรุ งเทพฯ แล้ วแยกย้ ายกันกลั บบ้ าน
่ น ใช!
“ไมเ่ ป็ นไร ไมเ่ ป็ นไร” ผมบอกตัวเองซ ้าๆ พลางปาดเหงื่อชื ้นบนหน้ าผากออก เดินหน้ าขุดรู ปเกา่ ๆ ในอดีตของผูห
้ ญิงคนนี ้
เรื่ อยๆ
ไทมไ์ ลน์อินสตาแกรมไมเ่ คยโกหก วั นเวลาที่ลงในตอนนั นบอกช่

้ ิ ของผูใ้ ช้ เมื่อปี กอ
วงสาคั ญมากมายในชีวต ่ น
เธอถา่ ยรู ป
ปั จฉิ มนิ เทศที่โรงเรี ยนกับไอ้ สารวั ตร
กลางปี กอ ่ ้วยกันกับกลุม่ เพื่อน

่ นไปเขาใหญด
ไปดูคอนเสิร์ตของสครั บด้ วยกันที่ศลิ ปากร
่ นผมเห็นผูช้ ายตัวสูงที่ตดั ผมสกินเฮดยืนอยูข่ ้ างเธอ ผูช้ ายคนนั นคื

วาเลนไทน์ปีกอ
้ อสาร
วั ตร
มือผมเริ่ มสั น่ ไมร่ ้ ูวา่ กลั วอะไรแตผ ้ ญิงที่เป็ นรั กแรกพบของไอ้ สารวั ตร ในใจผมอยากให้ เป็ นแบบ
่ มมั น่ ใจวา่ เธออาจเป็ นผูห
ไหนกันแน่ ใชห่ รื อไมใ่ ช่
แบบไหนที่ทาให้ ร้ ส
ู กึ ดีกวา่ กัน
“อ้ าวมานานแล้ วเหรอ เพื่อนๆ กาลั งตามมา” เอิร์นผลั กประตูเข้ ามาในห้ องซ้ อม เสียงนั นท
้ าให้ ผมหลุดจากภวั งคแ์ สนตื่น

กลั วกลั บมาที่ปัจจุบนั อีกครั ง้
“ไอ้ สารวั ตรโดนแฟนคลั บมั นรุ มตรึ ม เขากะทาทั งเสื

้ ้อเชียร์ ป้ายเชียร์ ไมพ
่ อยั งมีริสแบนดว์ งเราอีกตา่ งหาก การได้
หนุ ม่
ฮอตมานี่ มนั ดีจริ งๆ” สมาชิกทีเ่ หลือทยอยกันเข้ ามา บ้ างก็กิน บ้ างก็แซวกันตามประสา รอให้ มือกีตาร์ คนสุดท้ ายเดินเข้ า
ห้ องก็ถือเป็ นอั นได้ ฤกษ์ งามยามดีซ้อมเพลงเหมือนทุกวั น
“นั น
่ ไงสารวั ตรมาแล้ ว” กายสูงเดินเข้ ามาภายในด้ วยสีหน้ าเฉยชา กอ
่ นหันมามองผมแล้ วยอ่ เขา่ นั ง่ ลง เอื ้อมจั บกระเป๋ า
เป้ที่พาดบา่ ตัวเองลงมาวางไว้ ทตี่ กั ของผม
“มานานแล้ วเหรอ” เสียงทุม

้ นั นยั
้ งคงทาให้ ผมจดจอ่ และตอบคาถาม
“อืม”
“เป็ นอะไร ไมส

่ บายเหรอทาไมหน้ าซีด”
“เปลา่ พอดีกรู ้ อนนิ ดหน่อย เห็นมั ยเหงื

้ ่อแตกเลย”
“กินอะไรรองท้ องมายั ง”
“กินแล้ ว มึงอะ่ ”
“ยั ง เดี๋ยวซ้ อมเสร็ จคอ่ ยกลั บไปกินกับมึง รอกอ

่ นได้ มยั ้ ”
“ได้ ด”ิ
่ ่ีมงึ กลั บกรุ งเทพฯ แล้ วเหรอ”

“วา่ แตพ
“เออดิ เพิง่ โทรหากูตอนเที่ยง ไอ้ แมนนั น

่ แหละตามยุง่ กับพี่กนู กั แมง่ หนี กลั บเลย”
“ก็สมน ้าหน้ ามั นดี”
“มึงไปซ้ อมเลย” ไอ้ สารวั ตรพยั กหน้ าเข้ าใจ กอ

่ นผละออกไปคว้ ากีตาร์ ไฟฟ้ าทีย ่ งั ไมไ่ ด้ รั บการตังสายใดๆ
้ ตรงกลางห้ อง
พร้ อมกลุม่ เพื่อน ผมก้ มลงมองกระเป๋ าเป้ในมือ ใจมั นอยากเสือกยิกๆ เลยล้ วงมือเข้ าไปหยิบเอามือถือของอีกฝ่ ายขึ ้นมา
“หืม”
“มือถือกูแบตหมด ขอยืมของมึงหน่อยนะ”
“อืม”
เป็ นอั นได้ รั บอนุ ญาต ผมเลยเริ่ มกดเช็กเบอร์ รายชื่อที่ไอ้ สารวั ตรบั นทึกเอาไว้ ในเครื่ อง สว่ นใหญก ่ เ็ ป็ นเพื่อนในกลุม่ สิงห์
ขาว มีรุ่นพี่และคนในครอบครั วบ้ าง และหนึ ง่ ในนั นก็
้ มีช่ือของคนทีผ่ มกลั วด้ วย
แพม
ผมลองกดเข้ าไปดูในข้ อมูลการโทรก็เห็นวา่ เบอร์ ลา่ สุดเป็ นของคนคนนี ้เชน

่ กัน
ใจผมมั นหวาดกลั วไปซะทุกอยา่ ง เริ่ มเสาะหาต้ นตอของผูห

้ ญิงคนนี ้ อยากรู้ วา่ เธอเป็ นใครจนไมน่ กึ ถึงความถูกผิดด้ วย
การเปิ ดอินสตาแกรมของคนตัวสูงอีกครั ง้ คราวนี ้ผมกดไปดูตรงชอ่ งอินบ็อกสว่ นตัว เห็นข้ อความทีถ่ กู สง่ มาจากคนมาก
หน้ าหลายตาแตไ่ มไ่ ด้ รั บการตอบ
แหงละ่ ไอ้ สารวั ตรโงเ่ รื่ องการพิมพข์ อ

้ ความมือถืออยา่ งกับอะไรดี คงไมเ่ สียเวลาตอบอะไรแบบนี ้หรอก แต!
่ !
้ ความของใครคนหนึ ง่ ทีม่ ีร่องรอยของการอา่ นและตอบอยู ่ สิง่ ที่ผมกลั วมั นปรากฏอยูต่ รงหน้ า

นอกจากพีด่ ิมแล้ วก็ยงั มีขอ
จริ งๆ เพราะไอจีของคนทีช่ ่อ
ื แพมได้ รั บการตอบจากไอ้ สารวั ตรเสมอ วั นนี ้กเ็ ชน
่ กัน...
ผมถือวิสาสะกดเข้ าไปอา่ นข้ อความระหวา่ งทั งคู

้ ่ สว่ นใหญเ่ ป็ นการทั กทายโดยทั ว ่ ไป เนื่ องจากไอ้ สารวั ตร
บอกวา่ มีปัญหา
ในการพิมพด ์ งั นั นข้
้ อความจึงไมส
่ มบูรณ์นกั ถ้ าให้ เดา ผมวา่ การโทรศั พทค
์ ยุ กันอาจสะดวกกวา่
คอนโทรลเอสซ้ อมเพลงอยูป่ ระมาณสองชั ว ่ โมงก็เตรี ยมตัวกลั บ ไอ้ สารวั ตรมั กกลั บทีหลั งเสมอเพือ่ เช็กรายละเอียดและ
ตรวจดูชีทคอร์ ดเพลงทุกใบที่พิมพข์ ึ ้นมา
“วั นนี โ้ คตรเจง๋ ” ผมมั กพูดแบบนี ้ประจาเพื่อให้ กาลั งใจมั น
“จริ งดิ ยั งเลน

่ เพี ้ยนอยูบ
่ ้ างพรุ ่งนี ต
้ ้ องดีกวา่ แน่นอน”
“ชั วร์ เป้ง”
“หิวยั ง”
“ไมค
่ อ่ ยเทา่ ไหร่ ”
“งั นรอแป๊
้ บนะ กูขอจั ดการอะไรอีกนิ ดหน่อย” ผมก็พยั กหน้ าเข้ าใจ ปกติจะไมค ่ อ่ ยเข้ าไปถามอะไรมากนั กเพราะกั บเรื่ อง
ดนตรี นี่ ตอ
้ งบอกว า โง
่ ่ มาก แค ด
่ ดี กี ตาร์ ไมใ ห
่ ้ บอดก็
ด ี แคไ่ หนแล ้ ว แตว่ นั นี ค
้ วามอยากรู ้ หลายอยา่ งมั นทาให้ ผมเสนอหน้ าดู
การทางานของไอ้ สารวั ตรตอ่ อยา่ งตังใจ ้
“เพลงนี ้ของเดอคอนเน็ กซเ์ ตอร์ ใชม

่ ยั ้ ”
“อืม ชื่อเพลงวา่ Summer rain”
่ ีช่ือเพลงอะ่ อา่ นคอร์ ดไมค

“แล้ วเพลงนี ้ละ่ มั นไมม ่ อ่ ยออกด้ วย”
“อั นนี ไ้ มม
่ ีอะไร” พูดจบมือหนาก็หยิบกระดาษเจ้ าปั ญหาแผน
่ นั นสอดไว้
้ ใต้ สดุ ของกระดาษทั ง
หมด
้ คล้ ายกับต้ องการ

ปกปิ ดสายตาของผม
“อ้ อ งั นเดี
้ ย ๋ วกูนงั ่ ตรงนี ้รอนะ” วา่ พลางชี ้นิ ว้ ไปยั งมุมห้ อง กอ
่ นกระถดตัวกลับไป
ความวิตกกังวลมากมายฝั งรากซะลึกในหัวของผม สง่ ผลให้ คืนนี ้เป็ นคืนนที่ผมนอนไมห

่ ลั บตลอดทั งคื
้ น มั น
กระสั บกระสา่ ย คิดมาก แม้ จะถูกกอดโดยคนผิวแทนแตก
่ ไ็ มช่ ว ่ ยให้ ความค้ างคาใจเลือนหายไปเลย และเช้ าวั นรุ่ งขึ ้นไอ้
สารวั ตรก็มีขา่ วร้ ายอีกอยา่ งมาบอกกับผม
“วั นนี ้ตอนเย็นกูจะไปเจอเพื่อนเกา่ หน่อย ไปด้ วยกันมั ย้ ”

“เพื่อนคนไหน”
“มึงไมร่ ้ ูจกั หรอก เป็ นเพื่อนสมั ยมั ธยมแตจ่ ะพาไปทาความรู้ จกั กัน”
“ผูห
้ ญิงหรื อผูช้ าย”
“ผูห
้ ญิง”
“ชื่ออะไร”
“แพม อิน มะกอก แล้ วก็ช่ือเฟิ ร์นด้ วย”
มือผมสั น่ อีกแล้ ว และใจผมมั นก็มีปฏิกิริยาไปในทางเดียวกันด้ วย
“วั นนี ้กูมีนดั กับพวกพระเอกไปชิมอาหารทาเพจไอ้ เผือกอะ่ มึงไปเถอะ”
“ตอนเย็นอาจไมไ่ ด้ กลั บมากินข้ าวกับมึง”
่ ั น้ หน้ ายิ ้มระรื่ นแล้ วเจ็บปวดอยูใ่ นใจเพียง

“ธรรมดาป่ ะวะ คิดซะวา่ มึงไปกินข้ าวกับพวกสิงหข์ าวแล้ วกัน” ผมทาได้ แคป
เทา่ นั น้ คงจะดีถา้ สิง่ ที่ผมคิดในแงร่ ้ ายไมเ่ กิดขึ ้นเลย
หรื อถ้ าหากผูห

้ ญิงคนนั นเป็
้ นรั กแรกพบของไอ้ สารวั ตรจริ ง ผมก็ทาได้ แคภ
่ าวนาวา่ ขอให้ เธอเป็ นเพียงความทรงจา
แล้ วปลอ่ ยให้ ผมเป็ นปั จจุบนั สาหรั บมั นก็พอ
“เชี่ยยยย ร้ านนี ้ไอ้ ควาย”
“นี่ ร้านที่สแี่ ล้ ว ท้ องจะแตกแล้ ว”

“กูตอ
้ งทาเพจ เลิกบน
่ แล้ วหาทีจ่ อดรถซะ” ไอ้ เผือกบน ่ ระงมจนหูแทบแตก ไอ้ ฟ่งกับไอ้ โอมที่นงั ่ ติดรถมาด้ วยเลยได้ แตย่ ืน
เกาหัว เดินตามแอดมินเพจไมอ่ ร่อยแตต่ อ
้ งแดกเพราะมันถูกเข้ าไปภายใน
ก็ตามสเต๊ ปนั น่ แหละครั บ หยิบเมนู สั ง่ รอ ถา่ ยรู ป โพสต์ และแดก ท้ องกูจะแตกอยูแ่ ล้ ว
โชคดีท่ีได้ ยินวา่ ร้ านนี ้คือร้ านสุดท้ ายของวั นตา่ งคนก็ตา่ งโลง่ ใจเพราะไมร่ ้ จู ะเอากระเพาะที่ไหนมาเก็บอาหารอีก ดังนั น้
ชว่ งที่รอให้ อาหารยอ่ ยผมเลยลองเลียบเคียงถามความเห็นของเพือ่ นเพื่อหาทางออกให้ ตวั เอง
“ไอ้ โอม ในฐานะทีม

่ งึ เป็ นคาสโนวา่ ของกลุม่ รองลงมาจากกู ถามหน่อยวา่ มึงกล้ าทิ ้งคนที่มงึ จีบเองกับมือลงมั ย้ ”
“กล้ า!” โอ้ โหเสียงดังฟั งชั ด ไมร่ อให้ กพ

ู กั หายใจเลย
่ ิดหน่อยเหรอ”
“ไมค
“ต้ องคิดอะไร สงสาร?”
“ไมใ่ ช่ แบบมึงไมเ่ หลือเยื่อใยเลยเหรอวะ”
“เยื่อใยอะไร ไมง่ นบนโลกจะมี

ั้ คนโดนฟั นแล้ วทิ ้งเหรอ”
“...”
“มึงควรถามตัวเองดีกวา่ มั งไอ้
้ ไทน์ สมั ยมั ธยมมึงก็จีบสาวกอ
่ น สุดท้ ายมึงก็ทิ ้งเขาเองตังหลายคนจะถามกู
้ ทาไมวะ ”
“ไมเ่ หมือนกันดิ นั น
่ มั นปั๊ ปปี เ้ ลิฟ กูอยากรู้ วา่ ถ้ ามึงรั กใครแบบจริ งจั งถึงขนาดอยากใช้ ชีวติ ไปด้ วยกันจนแกอ
่ ะ่ มึง
พยายามมากเพื่อให้ ได้ รั กเขา สุดท้ ายมึงจะตัดใจทิ ้งเขาลงมั ย้ ”
“หมดรั กก็ทิ ง้ ดิ ฝื นทาไม”
กลั วเลยสั ด...
“แล้ วสว่ นใหญเ่ ลิกกันไปเพราะอะไร”
“คาถามปั ญญาออ่ น มึงเป็ นหน่อยขา่ วกรองเหรอถามกูจงั ”
“ถามก็ตอบดิ”
“ก็ถา้ นิ สยั เข้ ากันไมไ่ ด้ มากๆ ก็มกั จะเจอคนใหมท

่ ด
่ี ีกวา่ เห็นหนั กก็สองกรณี นี ้แหละ”
“คนใหมเ่ หรอวะ”
่ ีอยา่ งหนึ ง่ วะ่ ที่ของเกา่ มีอิทธิพลมากกวา่ ”

“อะไรใหมๆ่ มั นยอ่ มดีกวา่ คนเกา่ อยูแ่ ล้ ว แตม
“อะไร”
“รั กแรก”
“เออกูกว็ า่ งั น้ ไอ้ ฉิ บหายกูคบเลิกกับใครไปนะ ตอ่ ให้ รั กมากแคไ่ หนก็ลม

ื แมง่ หมด จาฝั งใจ
ก็คนเดียวทีเ่ ป็ นรั กแรกของกู
เนี่ ย” คราวนี ้ไอ้ ฟ่งเสริ มบ้ าง หลั งจากโดนเด็กสก๊ อยมั ธยมปลายหักอกมาเมื่อไมก
่ ่ีเดือนกอ
่ น
“คนสว่ นใหญม
่ กั จะจดจากับรั กครั ง้ แรกทั งนั
้ นแหละ
้ หรื อมึงจาแฟนคนแรกของมึงไมไ่ ด้ ”
“ได้ ดิ...” เธอชื่อกิ๊ง ตอนนี ้เป็ นแฟนกั บติวเตอร์ ชื่อดัง
่ บั คนแรกจริ งๆ ที่มคี วามสั มพันธล์ กึ ซึ ้งด้ วยกันก็มีแคไ่ อ้ สารวั ตร

แตก
“ก็นน
ั ่ แหละ แตเ่ อาจริ งไมว่ า่ จะรั กแรกหรื อรั กใหม่ คนเราถ้ ามั นจะหมดรั กมั นก็หมด เอาเหี ย้ อะไรมาฉุ ดก็ไมม
่ ีวนั อยู ่ ตอ่ ให้
มึงร้ องไห้ น ้าตาเป็ นสายเลือด อะไรที่ไมใ่ ชข่ องเรายั งไงก็ไมม
ี่ ทางอยูก่ บั เรามั นเป็ นสั จธรรมของโลก”
“สาธุ ...” บทบั ญญั ติขอ

้ ไหนกลา่ วไว้ วะ แตม
่ น
ั ก็จริ ง
้ ญิงที่ช่ือแพมเป็ นรั กแรก คนอยา่ งไอ้ สารวั ตรไมม

พอนึ กถึงความเป็ นจริ งข้ อนี ้ผมเครี ยดขึ ้นมาเลยครั บ ผูห ่ ีวนั ลืมรั กแรกได้
หรอก แล้ วนี่ ยงิ่ มาเจอกันอีก แถมปิ ดเทอมเจอกันด้ วย ไลฟ์ สไตลบ ์ างอย า
่ งของเธอก็
ค ล ้ ายๆ กับผมจนรู ้ กึ กลั ว...
ส
วา่ ผมอาจเป็ นตัวแทนของเธอ
ขากลั บ ผมบรรทุกเพื่อนยากน ้าหนั กมหาศาลขึ ้นรถเพื่อมุง่ หน้ ากลั บห้ อง ไฟแดงเป็ นสั ญญาณทีท่ าให้ รถทุกคั นต้ องจอด
อยูต่ รงแยกหนึ ง่ โดยอั ตโนมั ติ ผมหันหน้ าไปมองลานกว้ างของห้ างดั ง ไฟชว่ งคา่ คืนให้ ความรู้ สกึ ตื่นตาแตก
่ เ็ หงาอยู ่
เหมือนกัน
“ไอ้ ไทน์ นั น
่ ผั วมึงป่ ะ” ไอ้ เผือกสะกิดไหลผ
่ มยิกๆ
“ปากมึงนี่ ผั วเหี ย้ อะไร!” ผมแหวใสอ่ ีกฝ่ ายเสียงดัง พลั นสายตาปะทะเข้ ากับร่ างสูงของใครคนหนึ ง ่ ที่นงั ่ อยูใ่ นร้ านกาแฟ
อีกฟากของถนน
“นั น
่ ไมใ่ ชไ่ อ้ สารวั ตรเหรอ ที่อยูร่ ้ าน Tom N Toms”
“มั นบอกจะมากินข้ าวกับเพื่อน เพื่อนแมง่ แวะมาหา”
“อ้ อ”
นั น่ เพื่อนใชม ่ ยั ้ ทาไมรอยยิ ้มที่หายากจากคนอยา่ งไอ้ สารวั ตรถึงได้ ปรากฏให้ เห็นได้ งา่ ยดายผา่ นกระจก ตรงข้ างกายมั นมี
้ ญิงคนหนึ ง่ นั ง่ ข้ างๆ ผมเธอยาวมาก น่ารั ก และมองกี่ทีกต
ผูห ้ งบอกวา่ เธอมีเสน่ห์ ถ้ าเป็ นเมื่อกอ
็ อ ่ นผมอาจเดินเข้ าไปจีบ แต่
ตอนนี ้ไมใ่ ชแ
่ บบนั น้ ผมมี คนรั กแล ้ ว...
เธอผิวขาว
เธอชอบเพลงสครั บ
เธอยิ ้มเกง่
เธอคุมโทนไอจีด้วยสีขาว
เธอเลน
่ ดนตรี เป็ นหลายอยา่ งโดยเฉพาะกีตาร์
่ เพลงที่สารวั ตรชอบหลายเพลง
เธอเคยโพสตร์ ู ปแผน
เธอเป็ นผูห
้ ญิงในอุดมคติของมั น
หรื อแท้ จริ งแล้ ว ผมเองที่เป็ นตัวก๊ อปปี ช้ นยอดจากเธอ...

ั้
่ นุ กเลย น่าเบื่อจนต้ องหยิบแล็ปท็อปมาหาเพลงในยูทปู

่ งั ่ มองนาฬิกาบนฝ่ าผนั ง รายการโทรทั ศน์ไมส
สีท่ มุุ่่ แล้ วผมได้ แตน
ฟั ง รอกระทั ง่ คนที่รอคอยมาถึง
ไอ้ สารวั ตรเดินเข้ ามาในห้ องด้ วยชุดนิ สติ หลุดลุย ่ มั นถอดรองเท้ าไว้ ตรงชั นวาง
้ กอ
่ นจะ
เหวี่ยงกระเป๋ าลงเคาน์เตอร์ แล้ ว
เดินมาทิ ้งตัวลงบนโซฟาข้ างๆ ผม
“ไปอาบน ้า” นั บเป็ นคาทั กทายแรกหลั งจากเลิกเรี ยนที่ผมสง่ ตอ่ ให้ อีกฝ่ าย ไอ้ สารวั ตรพยั กหน้ าแตย่ งั ไมย่ อมขยั บเขยื ้อน
ไปไหน
“ไปกินข้ าวที่ไหนมาบ้ าง” มั นถาม
“สีร่ ้ านเลย แมง่ โคตรอิ่ม แล้ วมึงอะ่ ”

“ไมไ่ ด้ ไปไหนไกล เดินเลน
่ แถวห้ างแล้ วก็ไปร้ านกาแฟ”
ความเงียบปกคลุมอยูอ่ ดึ ใจหนึ ง่ เราตา่ งคนตา่ งเงียบไมพ

่ ดู อะไร จนบางทีกอ็ ดคิดไมไ่ ด้ วา่ ไอ้ สารวั ตรกาลั งกลั วความผิด
ตัวเองหรื อหลั บไปแล้ วกันแน่
“มึง...” ผมพูดเสียงผะแผว่
“เพื่อนสมั ยมั ธยมนี ค

่ บกันนานหรื อยั ง”
้ มอต้ นอะ่ พอมอปลายก็เรี ยนคนละห้ อง”
“แล้ วคนทีช่ ่อ
ื แพมละ่ ”
“แพมก็ด้วย” ผมพยั กหน้ าเข้ าใจ คอ่ ยๆ เอียงหัวซบไหลแ

่ กร่งทีละนิ ดจากนั นก็
้ ตดั สินใจเอื ้อมมือไป
โอบเอวอีกฝ่ ายไว้
ทั งตั
้ ว บางทีผมก็ไมอ่ ยากกวนตีนมั นมาก ผมอยากอ้ อนบ้ าง
“กูเคยถามเรื่ องรั กแรกพบของมึง ผูห

้ ญิงที่มงึ เคยแอบชอบ วั นนี ้...กูอยากรู้ ”
“...”
เงียบมาก เงียบจนได้ ยินแม้ กระทั ง่ เสียงลมหายใจผสานกับเครื่ องปรั บอากาศ ไอ้ สารวั ตรปรายตามองผมเล็กน้ อยแตผ
่ ม
หลบตาและตังหน้
้ าตังตาพู
้ ดพึมพาไมห
่ ยุด
อาจดีกวา่ นี ้ ไมต
่ อ
้ งอึดอั ดกวา่ นี ถ
้ ้ าพูดออกไป
“สารวั ตร มึงเห็นกูเป็ นตัวสารองของใครหรื อเปลา่ ”
“...”
“ถ้ าใชบ
่ อกกูตรงๆ เลยนะ”
“...”
์
ิ ธิ”
“กูไมโ่ กรธหรอกเพราะมึงมีสท
แม้ ผมจะรู้ สกึ เสียใจอยูล่ กึ ๆ ก็ตามที่ตอ

้ งสูญเสียมั นไป...
ร ้องหัวใจหนั กมาก
ตอนทีผ ่ มมีความรั กครั ง้ แรก ผมคิดวา่ เธอคนนี แ ้ หละคือสงิ่ ทีต่ ามหามานาน เธอเรี ยนเกง่ มาก
เรี ยบร ้อย น่าทะนุ ถนอม ผมตกหลุมรั กเธอตัง้ แตค ่ รั ง้ แรกและหลั งจากนั น ้ เราก็ได ้คบกัน ดูยังไงก็
ไมม ่ วี น
ั เลิกราเหมือนคูอ
่ น
่ื ๆ แน่ แตส ่ ด ี ใจทีค
ุ ท ้ายผมก็ต ้องมานั ่ งเสย ่ วามรั กกลั บไปได ้ไมส
่ ด ุ ทาง
อยา่ งทีห ่ วั ง
ั เราเข า้ กันไมไ่ ด ้เลย แรกรั กอะไรมั นก็ดส

นิ สย ี ทีเ่ รา
พยายาม
ู วยงามไปหมด นานวั นเข ้าข ้อเสย
ปกปิ ดไว เ้ พือ่ รั กษาภาพลั กษณ์ในวั นแรกๆ เริ ม ่ิ
่ เลือนหายไป หลายสงถ า้ ปรั บตัวยอมรั บได ้กถ
็ อื
เป็ นเรื อ
่ งดี แตถ
่ ้าไม.
่ ..ก็อาจต ้องจบกัน
ผมไมเ่ คยศรั ทธาในความรั กอีกเลยหลั งจากเลิกกับแฟนคนแรก กลายเป็ นคนบอกเลิกคนอืน ่

ึ เบือ
ได ง้ า่ ยๆ เพียงเพราะรู ส
้ ก ึ เจ็บ
่ ผมไมเ่ คยรั กใครจริ งด ้วยเหตุผลข ้างๆ คูๆ วา่ ไมอ่ ยากรู ส
้ ก
เหมือนในอดีตอีก เลยต ้องปกป้ องตัวเองจากความผิดหวั งทุกทาง
แน่นอน! ถ ้าผมยั งเป็ นคนเดิมเหมือนวั นนั น

้ วั นนี ผ ี ใจ...
้ มอาจไมต
่ ้องเสย
แตไ่ มเ่ ลย ผมไมใ่ ชไ่ ทน์คนเดิมทีร่ ักใครไมเ่ ป็ นอีกแล ้ว ตรงข ้ามกลั บรั กคนคนหนึ ง่ มากจนแทบ
่ื ตัวเองเหมือนกัน
ไมเ่ ชอ
ี ซงึ้
จบซน
เออ! กูกไ็ มไ่ ด ้อยากเศร ้าป่ ะวะ อยากสนุ กสนานเฮฮา มีเหีย ้ อะไรเข ้ามาก็ไมต่ ้องคิด แตเ่ พราะ
แคร์มากถึงได ้กังวลกับมั น อยากเทก็เทไมไ่ ด ้นีแ
่ ฟนทั ง้ คน ไอ ส ้ ารวั ตรก็นั่งอยูต
่ รงนี้
นั ่ งให ผ
้ ม
กอดแน่นๆ แถมทาหน ้าโงด
่ ักดานเหมือนไมร่ ู ้หา่ อะไรอีก บรรลั ยมั นเข ้าไป!
“ไทน์...วั นนี ม
้ งึ เป็ นอะไร ทาไมถามกูแปลกๆ วะ” เสย ี งทุ ้มของไอ ้สารวั ตรทาให ผ
้ มหลุดจาก
ภวั งคท
์ ล
่ี อ
่ งลอยไปไกลกลั บมาอยูท ่ ป
่ี ั จจุบันอีกครั ง้
คาพูดของคนตัวสูงคล ้ายกับกาลั งสงสย ั วา่ ผมต ้องการสอ ่ื อะไรกันแน่ อาจเพราะประโยคกอ

่ น
หน ้าไมไ่ ด ้มีต ้นสายปลายเหตุทช ั
่ี ดเจนเทา่ ไหร่ รู ้แคว่ า่ ...ผมพูดถึงรั กแรกของมั น แตก
่ ไ็ มไ่ ด ้ระบุ
ั ่
ให ้ชดวา่ คือใคร เกิดไมใ่ ชผู ้หญิงทีช ่ื แพมขึน
่ อ ้ มาหน ้าคงได ้แหกอีกรอบแน่นอน
“ไมร่ ู ้ดิ”
“...”
“กูคงเหนื อ
่ ยจริ งๆ นั ่ นแหละ” เอาเข ้าจริ งผมไมอ่ ยากรู ้แล ว้ วา่ ไอ ส
้ ารวั ตรกาลั งคิดแบบไหน เพราะ
ถ ้าคาตอบไมไ่ ด ้เป็ นอยา่ งใจคิดผมก็คงต ้องเจ็บอีกตามเคย
“คิดมากอะไร” มือหนาพูดเสย ี งเรี ยบพลางเอือ ้ มมือมากอดตอบผมทั ง้ ตัวจนรู ้สก ึ อึดอั ด อีกใจ

ิ
หนึ ง่ ก็อยากร ้องไห ้ออกมาให ้รู ้แล ว้ รู ้รอด แตถ
่ ้าร ้องมั นก็ไมช่ คแล ว้ อะ่ ดิเพราะงั น
้ ฮบึ ไว ้ดีกวา่
“เปลา่ ...”
ผมก็แคไ่ มอ่ ยากกลายเป็ นคนงีเ่ งา่ ในสายตาของมั น เมือ ่ กอ

่ นถ ้ามีใครพูดถึงเรื อ่ งไมเ่ ป็ นเรื อ
่ ง หรื อ
หยุมหยิมจนไมน ่ ่ าเก็บมาคิดผมจะจั ดข ้อมูลพวกนี เ้ ข ้าไปอยูใ่ นประเด็นเรื อ่ งไร ส
้ าระและรกสมอง
ทั นที ดังนั น
้ ผมเลยไมอ่ ยากให ้ไอ ้สารวั ตรคิดแบบนั น
้ กับผมไมว่ า่ เรื อ่ งอะไรก็ตาม
“กูไมไ่ ด เ้ ห็นมึงเป็ นตัวสารองอะไรทั ง้ นั น

้ เอาดรามา่ มาจากไหนวะ” จากตากูเนี ย
่ แหละแตไ่ ม่
อยากพูดความจริ ง ผมอาจคิดมากไปเองก็ได ้
“สารวั ตรกูรักมึงอะ่ ”
“อืม...รู ้แล ้ว”
“กูรักมึงจริ งๆ นะ”
่ จนซาบซา่ นในใจ กายสูงโยกตัวเราทั ง้ คูไ่ ปมาเหมือนเป็ น

“รู ้...” อ ้อมแขนทีโ่ อบกอดผมมั นอบอุน
การปลอบประโลมให ้เลิกคิดมาก วั นนี ผ ึ เหนื อ
้ มอาจจะแคร่ ู ส
้ ก ่ ยถึงได เ้ พ ้อเจ ้อไปเอง แตใ่ จมั นก็ยัง
อยากอ ้อนอีกฝ่ ายทั ง้ ทีไ่ มเ่ คยทาแบบนี ม้ ากอ
่ น
“สารวั ตรจูบหน่อย”
“ขีอ้ ้อนนะมึงอะ่ ” เจ ้าตัวพูดติดตลกกอ

่ นจะโน ้มหน ้าเข ้าใกล ้ ประกบริ มฝี ปากได ้รูปลงบนริ มฝี ปาก
ของผมอยา่ งนุ ่ มนวล ตอนนี ผ ้ มไมอ่ ยากคิดอะไรแล ้วนอกจากเปิ ดปากให ล ้ ิน ้ ของอีกฝ่ ายแทรก
เข ้ามาภายใน เพือ ่ แลกเปลีย ึ มากมายตอ่ กัน
่ นความรู ส
้ ก
ผมอยากบอกกับมันวา่ ผมกลั วแคไ่ หน กลั ววา่ จะเสย ี มั นไปจนคิดมาก แตอ่ ก ี ใจหนึ ง่ ก็ทาได ้แค่
ปลอบประโลมตัวเองไปพลางๆ วา่ ไมม ่ อ ี ะไรหรอก ทุกอยา่ งไมม
่ อ ี ะไรเลวร า้ ยขนาดนั น ้ อีกอยา่ ง
ไอ ้สารวั ตรก็บอกแล ้ววา่ ไมไ่ ด ้มองผมเป็ นตัวสารองของใคร แม ้เราจะไมพ ่ ดู ชอ ่ื ของบุคคลทีส ่ าม
ออกมาเลยก็ตาม
“สารวั ตร...”
จูบของเรายั งคงดาเนิ นตอ่ ไปอยา่ งเชอ ่ื งชา้ มั นทั ง้ รั กทั ง้ รู ้สก

ึ เสย
ี วซา่ นไปทั ง้
ร่างกาย มือหนาลูบ
ไล ้แผน่ หลั งของผมไปมากอ ่ นจะล ้วงเข ้าไปในเสอ ้ื ยืดทีก่ าลั งสวมใส ่ ถ ้าเป็ นเมือ่ กอ ่ นตอนทีเ่ รายั ง
ไมเ่ คยรู ้จักคาวา่ ครั ง้ แรกผมอาจบา่ ยเบีย ่ งแล ว้ ค า้ นหัวชนฝาวา่ มั นจะไมม
่ ท ี างเกิ ดขึ น ้
แตกตา่ งจากตอนนี อ ้ิ เชงิ เพราะผมอยากรั กไอ ้สารวั ตร อยากบอกกับมันวา่ อยา่ ทิง้ กันไป
้ ยา่ งสน
ไมว่ า่ ปั จจุบันหรื อในอนาคตผมก็อยากให ้ตัวเองเป็ นคนทีถ ่ ก
ู เลือกเสมอ
มือทีก
่ อดร่างสูงใหญเ่ ริ ม ่ ปั ดป่ ายไปตามร่างกายของอีกฝ่ ายบ ้าง ปลอ่ ยให ้ไอ ส
้ ารวั ตรเริ ม ่ เองมาตัง้
นานวั นนี ผ้ มขอเป็ นฝ่ ายเริ ม ้ื นิ สต
่ ต ้นด ้วยการจั บชายเสอ ิ ของอีกฝ่ ายเอาไว ้จนยั บยู ่ กอ
่ นจะผละ
ออกเล็กน ้อยเพือ่ ให ้มีพนื้ ทีใ่ นการแกะกระดุม
คนตรงหน ้าเหมือนชะงั กไปเล็กน ้อย กอ
่ นจะได ส
้ ติยด
ึ ข ้อมือทั ง้ สองข า้ งของผมไว ้แน่น พร ้อมเอย่
ี งเบาหวิว เบาจนทาเอาใจคนฟั งปลิดปลิวไปในอากาศ
ประโยคหนึ ง่ ออกมาด ้วยน้ าเสย
“ไทน์”
“...” แตผ
่ มไมอ่ ยากฟั ง ยั งคงตัง้ หน ้าตัง้ ตาแกะกระดุมเม็ดทีส
่ องตอ่
้ เี รี ยน” ผมนิ ง ่ ค ้างไปชวั ่ ครู่ คล ้ายกาลั งก ้มเก็บเศษอะไรหลายแหลท

่ พ
“ไทน์อยา่ ...พรุ ง่ นี ม ่ี
ังยั บ
กลั บเข ้ามาทีเ่ ดิมอีกครั ง้
ก็คนมั นไมเ่ คยหน า้ แตกขนาดนี ม

้ ากอ
่ นเลยนี ห
่ วา่
“งั น ้ ...กูไปอาบน้ ากอ

่ นแล ้วกัน ร ้อนฉิ บหายเลย ฮา่ ๆ” เสย ี งหัวเราะทีร่ ะเบิดออกไปใครได ย้ ินก็คง
ั แคไ่ หน รู ้ทัง้ รู ้แตผ
่ มก็ยังหัวเราะไมห
่ ยุด กอ่ นเดินเกาหัวแก ้เก ้อไปทีห
รู ้วา่ มั นเสแสร ้งสก
่ ้องน้ า
ั ่ อยูเ่ ลย ความรู ส
้ ก
มือทั ง้ สองข ้างยั งสน ึ ทีไ่ ด ส
้ ม
ั ผั สกันยั งคงเดน
่ ชด
ั แตไ่ มม
่ อ
ี ะไร
มากกวา่ นั น
้ ...
หรื อไอ ส
้ ารวั ตรมั นจะเปลีย ่ นไปแล ้วจริงๆ เพราะผู ้หญิงคนนั น ่ ลั บเข ้ามาในชวี ต
้ ทีก ิ ของ
มั นเหรอทุก
อยา่ งถึงได ้ไมเ่ หมือนเดิม
กลั บมาทาไมวะ กลั บมาในวั นทีไ่ อ ้สารวั ตรเริ ม

่ ต ้นทุกอยา่ งใหมแ
่ ละผมก็รักมั นไปหมดแล ้ว
กลั บมาทาไม...
่ื ผมระหวา่ งทีก
“ไทน์” เจ ้าตัวเรี ยกชอ ่ น ้าประตูห ้องน้ า ไร ้ซงึ่ ผ ้าเช็ดตัวและความพร ้อม
่ าลั งยืนอยูห
อะไรหลายๆ อยา่ ง
“วา่ ”
“มึงอาบน้ าไปแล ้วไมใ่ ชเ่ หรอ” ผมก ้มลงมาเสอ ้ื ผ ้าตัวเองอีกครั ง้ เออวะ่ ลืมแมง่ หมดเลยวา่ ตัวเอง
่ นทีไ่ มไ่ ด ้อาบกลั บนั ่ งหน ้านิ ง่ อยูต่ รงโซฟา
อาบน้ าแล ้ว แตค
“เออวะ่ ”
ไอ ้สารวั ตรลุกขึน
้ ยืนเต็มความสูง เดินตรงดิง ่ มาหากอ
่ นจะวางฝ่ ามือสากๆ ของมั นลงบนหัวของ
ผมอยา่ งแผว่ เบา
“ความจริ งเมือ
่ กี.้ ..”
“ชา่ งเหอะ พรุ ง่ นี ม
้ เี รี ยนไง มึงไปอาบน้ าเถอะ”
“อาบด ้วยกันอีกรอบมั ย
้ ”
“ไมด
่ ก
ี วา่ ” กลั วจะเลยเถิดจนกลั บมาไมไ่ ด ้อีก แคน ่ ก ้ี ห
็ น ้าแตกยั บไมเ่ หลือชน ้ิ ดีแล ้ว เออ! แล ้ว
ึ ิ ึ
ทาไมจูๆ่ ถึงรู ส้ กวา่ ตัวเองกาลั งร ้องไห ้ด ้วยวะ ไมช่ คเลยอะ่ เกลียดความรู ส ้ กแบบนี จ ้ นไมร่ ู จ้ ะ
ระบายยั งไงแล ้วแมง่
ผมคอ่ ยๆ ลากเท ้ากลั บไปทีเ่ ตียงขณะทีไ่ อ ส ้ ารวั ตรเดินเข ้าห ้องน้ า ในชวี ต ิ คนเราคงต ้องมีบาง
ึ แยๆ่ แตบ ่ างครั ง้ เราก็ทาได ้แคร่ ู ส ้ ก
วั นทีเ่ รารู ส
้ ก ึ เพราะบางอยา่ งมั นควบคุมไมไ่ ด ้ สุดท ้ายก็ทาได ้
แคน ่ อนโง ๆ
่ อยู บ ่ นเตี ย งแล ว
้ ตื น่ ขึ น
้ มารอความจริ งในวั นพรุ ง่ นี เ้ ทา่ นั น
้
เทีย
่ งคืนแล ้ว...
ไฟในห ้องปิ ดสนิ ท แตผ ่ มกลั บนอนไมห่ ลั บซะอยา่ งนั น ้ แม ้จะอยูใ่ นอ ้อมกอดของไอ ้สารวั ตรก็ตาม
ึ อบอุน
ทุกครั ง้ เวลากอดกันมั นจะรู ้สก ่ อยูใ่ นใจเสมอ แตว่ น
ั นี แ
้ ปลกทีม ึ หนาว
เย็นกวา่ ทุก
่ ันกลั บรู ส
้ ก
วั น
ปกติไอ ส้ ารวั ตรมั กจะหืน ่ ใสผ่ มตลอด ไมว่ า่ จะทาอะไรก็ชงั ่ เล็กๆ น ้อยๆ มั นก็แทะโลมหมด
แตกตา่ งกับวั นนี ท ้ ไี่ มม
่ ท
ี า่ ทีอยา่ งทีผ
่ า่ นมาเลย ผมพยายามบอกตัวเองวา่ อยา่ คิดมากแตส
่ ด ุ ท ้ายก็
อดคิดไมไ่ ด ้อยูด
่ี
ตีหนึ ง่ ครึ ง่ ผมพลิกตัวไปมาบนเตียงอยูห

่ ลายครั ง้ กอ
่ นจะจบด ้วยการนอนหันหลั งและคิดอะไรไป
เรื อ
่ ยเปื่ อย โคตรเกลียดโมเมนตแ
์ บบนี ฉ ้ บ ุ จะวา่ เศร า้ ก็ไมเ่ ชงิ รู ้แคว่ า่ ไม่
ิ หายเลยวะ่ จะสุขก็ไมส
่ ข
สบายใจเอามากๆ เลยแก ้ปั ญหาด ้วยการหยิบสายสมอลท
์ อร์กบนหัวเตียงขึน ้ มาเสย ี บมือถือ แล ้ว
เปิ ดเพลงฟั งจนกวา่ จะหลั บไป
ในความทรงจา ฉั นอยูใ่ นวั น

เมือ
่ วานตอนทีเ่ ราฝากคา คานั น ้ ยั งติดอยูใ่ นใจ
เหมอ่ มองผา่ นวั นเป็ นคืน ทุกเวลาทีต ่ น
่ื ยั งคง
คิดถึงคาทีเ่ คยคานั น
้ ทีฉ
่ ั นยั งติดอยูใ่ นใจ
จึงร ้องผา่ นเพลง ทีเ่ รานั น

้ ฟั งวั นนั น
้ ยั งคง
ทาให ้ความอ า้ งว ้างเลือนรางไปหา่ ง
ลืมเรื อ่ งราวมากมายปวดร า้ วทีเ่ คยผา่ นมา
ตอนกูเศร ้าสดั ๆ ก็ยังเสอื กแรนด ้อมมาเจอเพลงเศร ้าฉิ บหายวายป่ วงอีกตา่ งหาก ไมร่ ู ้วา่ สวรรค์
แกล ง้ หรื อฟ้ าชงิ ชงั แตล่ สิ ตเ์ พลงตอ่ จากนี ม
้ ันโคตรเศร ้าจนไมอ่ ยากเลือ
่ นตอ่ มือไม ้ออ่ นแรง
ไป
หมดจนทาได ้แคน
่ อนฟั งเพลงอยูเ่ งียบๆ ทา่ มกลางความมืด
แคก
่ าลั งจะหนี ไป
อยากทิง้ ความจริ งไปกอ่ นหากมั น
ทาให ้ใจต ้องเสยี ไป ให ้มันรอไว ้กอ
่ น
ตอนนี ข้ อเพียงหลั บตา…
และจูๆ่ ผมก็เกลียดตัวเอง เกลียดตัวเองทีเ่ ผลอร ้องไห ้ออกมา จะทายั งไงถ ้าวั นหนึ ง่ ไอ ส
เลือกรั กแรกของมันมาแทนทีผ ่ ม จะทายั งไงถ า้ ผมต ้องกลั บไปเป็ นคนเดิมเหมือนเมือ ่ กอ ่ น ชวี ต
ิ
แบบนั น
้ ผมไมช่ อบแล ้ว ไมอ่ ยากรั กใครแล ้วก็เลิก ไมอ่ ยากเริ ม ั พันธใ์ หมเ่ รื อ
่ ต ้นความสม ่ ยๆ ไมร่ ู ้
จบ
แตถ
่ ้าวั นหนึ ง่ เราเลิกกัน ผมก็หวั งวา่ มั นจะจาทุกอยา่ งทีเ่ ป็ นของเราได ้บ ้าง
แมง่ ! นี ก
่ ค
ู ด
ิ ไปไกลแล ้วนะเนี ย
่
ตีสามท ้องผมเริ ม ่ ร ้องคล ้ายเป็ นสญั ญาณเตือนอะไรบางอยา่ ง จาได ว้ า่ ตอนเย็นไอ เ้ ผือกพาไปจั ด

หนั กร ้านของกินถึงสรี่ ้าน แทนทีจ ่ ะรู ้สก ึ อิม
่ มั นกลั บจุกอกจนหาทางระบายไมไ่ ด ้ เลยคอ่ ยๆ พา
ตัวเองลุกออกจากเตียงอยา่ งเงียบเชยบ ยืนอยูต ี ่ รงอา่ งล า้ งมือเนิ น
่ นาน ทาได
้แคก
่ วั กน้ าล ้างหน ้า
่ื
ให ้ตัวเองสดชนเทา่ นั น ้
พอกลั บมาทีห ่ ้องนอน ผมก็เห็นวา่ ร่างสูงนั ่ งรออยูก่ อ ่ งสวา่ งอยูเ่ ลย

่ นแล ้ว ไฟจากหัวเตียงคอยสอ
พอให ผ
้ มสงั เกตสห ี น ้าของอีกฝ่ ายได ้อยา่ งชด
ั เจน
ี งราบเรี ยบเหมือนทุกครั ง้
“เป็ นอะไร” ไอ ส
้ ารวั ตรเอย่ ถามด ้วยน้ าเสย
“ไมร่ ู ้ดิ อยากอ ว้ กแตก

่ ไ็ มอ่ ้วก มั นตือ
้ ๆ อะ่ ”
“ยาลดกรดมั ย
้ ”
้ มสา่ ยหน า้ กอ
่ นจะคลานขึน
“...” คราวนี ผ ้ เตียงเหมือนเดิม
ไอ ้สารวั ตรดึงตัวผมให ้ขยั บมาใกล ้ กอ่ นจะพาล ้มตัวลงนอนและกอดปลอบผมให ้คลายความรู ส ้ ก ึ

อึดอั ด คืนนี เ้ หมือนเราตา่ งนอนไมห่ ลั บกั นทั ง ้ คู เ ่ ลยเลื อกทาลายความเงี ย บด ว
้ ยการคุ ย กันไปมา
ี งอ ้อนๆ
“นอนไมห
่ ลับ” ผมพูดเสย
“เพราะมึงมั วแตฟ
่ ั งเพลงไง”
“รู ้ด ว้ ยเหรอ ปกติเวลากูนอนไมห

่ ลับกูกเ็ ปิ ดเพลงของสครั บกรอกหูนะเว ย้ ”
“แล ว้ ตอนนี เ้ ป็ นไง”
“มึงนี แ
่ มง่ ...”
“ช็อกโกแลตมั ย
้ กินแล ้วหลั บลืมตืน
่ เลย”
ั ”
“พูดอยา่ งกับกลั วกูจะกิน สด
“ไมก
่ น
ิ ดีแล ว้ เดีย
๋ วฟั นผุ”
“กูไมใ่ ชเ่ ด็กอนุ บาล”

“เหรอ แตน ่ ส ั มึงก็เด็กน ้อยอยูน
ิ ย ่ ะ” บทสนทนาจบลงทีผ ่ มล็อกคอเจ ้าของอ ้อมแขนแกร่งไว ้แน่น
แล ว้ จั ดการใสท่ า่ ไม ้ตายกับมั นคาเตียง ตอนกูเครี ยดแมง่ ก็มากวนตีนให ้โมโหได ้อีก ราคาญจริ ง
เป็ นแบบนี แ้ ล ้วจะให ้เลิกรั กได ้ไง เป็ นแบบนี แ ้ ล ้วจะทาใจได ้เหรอทีม ่ ันไมเ่ ลือกเรา นี เ่ ลยเป็ น
เหตุผลทีท
่ าให ผ
้ มไมอ่ ยากถามอะไรเซาซ ้ เี้ จ ้าตัวอีก เพราะกลั ววา่ ถ ้ารู ้ความจริ งขึน
้ มา เป็ นผมเอง
นี แ
่ หละทีจ
่ ะทาใจไมไ่ ด ้เมือ ่ เราไมไ่ ด ้อยูด
่ ้วยกันเหมือนตอนนี้
ผมเลยจาต ้องถือคติทวี่ า่ ...
‘โลกนี ม
้ เี หตุผลทีเ่ ราไมส
่ มควรรู ้ เมือ
่ เขาไมอ่ ยากให เ้ รา’ รู เ้ พือ
่ ปลอบใจตัวเอง
่ คืนผา่ นพ ้นไปอยา่ งยากลาบาก ยอมรั บเลยวา่ นอนไมห ่ ลั บจนถึงเชา้ แม ้จะขม

่ ตายั งไงมั นก็
เมือ
ทาไมไ่ ด ้อยูด ้ เลยสง่ ผลให ว้ ั นรุ ง่ ขึน
่ ี ดังนั น ้ ผมมีสภาพเป็ นอยา่ งทีเ่ ห็น
“ทาไมตามึงบวมแบบนั น ้ ” นั ่ นแหละสภาพของผมทีไ่ อ ้สารวั ตรมองเห็นหลั งจากเดินออกมาจาก

่ ั ่ งหน ้าโงอ่ ยูบ
ห ้องน้ า สว ่ นตัวเองก็ได ้แตน
่ นเตียงเกาหัวแกรกๆ แก ้เก ้อ
“นอนไมห
่ ลับอะ่ ”
“ไมส
่ บายเหรอ” เจ า้ ของผิวแทนสาวเท า้ เข ้ามาใกล ้ กอ
่ นแตะหลั งมือลงบนหน ้าผากของผมอยา่ ง
รวดเร็ว
“...”
“ตัวก็ไมไ่ ด ้ร ้อน”
ั เมือ
“สงสย ่ วานกินกาแฟเยอะไปหน่อยมั ง้ เลยนอนไมห
่ ลั บ” พูดไปอยา่ งนั น
้ ทั ง้ ทีไ่ มไ่ ด ้แตะเลย
“แล ว้ ไปเรี ยนไหวมั ย

้ ”
“ไหวดิ จะไปอาบน้ าแล ้วเนี ย

่ ” ไมป
่ ลอ่ ยให ้อีกฝ่ ายถามอะไรออกมาอีก ผมก็รบ ี ลุกออกจากเตียง
็
หยิบเอาผ า้ เชดตัวทีแ
่ ขวนอยูต ้ื
่ รงตู ้เสอผ ้าแล ้วเดินเข ้าห ้องน้ าอยา่ งเร็ วรี่
บอกตามตรงวา่ ระหวา่ งเดินนี แ่ ทบล ้มอยูห
่ ลายครั ง้ ไมร่ ู ว้ า่ เพราะนอนไมห
่ ลั บเมือ
่ คืนหรื อยั ง
ไง
โลกของผมถึงได ห
้ มุนโคลงเคลงไปมาราวกับคนเมาเรื อ อาการผะอืดผะอมทีร่ ู ส
้ ก ึ ตัง้ แตเ่ มือ
่ คืนก็
ยั งไมห
่ าย หนาซ้ายิง่ สาแดงฤทธิห
์ นั กกวา่ เดิมอีก
ี งทุ ้มทีอ
“ไอ ้ไทน์ จะกินขนมปั งหรื อจะออกไปกินข ้าวข า้ งนอก” เสย ่ ยูห
่ น า้ ประตูตะโกนเข า้ มาอีก
ครั ง้
“แล ว้ แตม
่ งึ ”
“งั น
้ ออกไปกินข ้างนอกนะ”
“อืม”
จริ งๆ ตอนนี แ ้
้ ทบจะไมอ่ ยากกินอะไรเลย แตเ่ พราะทุกเชาเราต ้องกินข ้าวหรื อขนมอะไรด ้วยกัน
ทุกวั นผมเลยไมส
่ ามารถปฏิเสธได ้
ผมจั ดการทาธุระสว ่ นตัวจนเรี ยบร ้อย อาบน้ าเปลีย ่ นเสอื้ ผ า้ จั ดกระเป้ าเป้ ไปเรี ยนกอ ่ นจะออกไป
พร ้อมกับไอ ส
้ ารวั ตร เพราะหลั งจากเราย ้ายมาอยูด ่ ้วยกันเป็ นกิจจะลั กษณะผมก็แทบไมใ่ ชรถอี ้ ก
เลย ยกเว ้นวั นไหนต ้องแยกไปกับกลุม ่ เพือ
่ น หรื อไอ ส
้ ารวั ตรติดธุระปะปั งทีไ่ หน
จนกระทั ่งมาถึงร ้านอาหารทีอ

่ ยูแ
่ ถวมหา’ลั ย ไอ ส
้ ารวั ตรจั ดการเขียนเมนู ทม
่ี ันอยากสวาปามเสร็จ
สรรพกอ
่ นจะเงยหน ้าขึน้ มาถามผมบ ้าง
“อยากกินอะไร”
“เอาข ้าวต ้มหมูแล ว้ กัน” อาจจะยอ่ ยงา่ ย เพราะตอนนี ย

้ ังจุกอยูท
่ ห
่ี ลอดอาหารและพร ้อมจะขย ้อน
ออกมาเต็มที่
“ไทน์มงึ โอเคมั ย
้ ”
่ กใ่ จ แถมยั งแสร ้งสง่ ยิม

“โอเคดิ ทาไมวะ” ผมถามทั ง้ ทีร่ ู ้อยูแ ้ กวนตีนไปให ้อีกตา่ งหาก
ี มาก”
“หน ้ามึงซด
“เหรอ คงนอนน ้อยมั ง้ ”
“กลั บไปนอนทีห
่ ้องมั ย
้ วั นนี เ้ ดีย
๋ วกูลาให ้”
“สารวั ตรมึงอยา่ เวอ่ ร์ รี บเขียนเมนู แมง่ ให ้เสร็จเร็วจะได ้ไปเรี ยน เดีย

๋ วเพือ
่ นกูได ้โทรมา
ตามยิกๆ
หรอก” ใบหน ้าคมพยั กหน า้ หงึกหงั กกอ
่ นจะจั ดการสง่ รายการอาหารให ้กับแมค
่ ้า
ข ้าวต ้มของผมมาเสริ ฟ
์ หลั งจากนั น ิ นาที เราลงมือกินไปเรื อ
้ ไมถ
่ งึ สบ ่ ยๆ แตเ่ หมือนร่างกายของ
ผมมั นคงไมอ่ ยากรั บอาหารทุกชนิ ดแล ้วถึงได ้ตือ ้ ไปหมดแม ้จะกินไปแคส ่ องคาก็ตาม
้ ารวั ตรก็ต ้องมานั ่ งเช็ดอ ้วกกูอก
้ น่ๆ แล ้วไอ ส
ขืนยั ดหา่ เข ้าไปอีกมีหวั งอ ้วกแตกคาโต๊ะนี แ ี อยา่ งนี้
ไมเ่ อาหรอก มั นต ้องมีการรั กษาพิกเจอร์เอาไว ้บ ้าง
“อิม ี งเครี ยดขึน

่ แล ว้ เหรอ” คนตรงหน ้าถามเสย ้ เล็กน ้อย คิว้ ของมั นแทบขมวดเข ้าหากันจนผมอด
กังวลตามไปด ้วย
“อืม...”
้ื มากินหรื อซอ
“ซอ ้ื มาดม”
้ ื มาดม แคไ่ ด ้กลิน

“รู ้ได ้ไงวา่ กูซอ ่ กูกอ็ ม
ิ่ ไปถึงชาติหน ้าแล ้ว”
“ปั ญญาออ่ น” จึก

่ ! ดา่ กูอก
ี หา่ ...
้ ก
“ก็มันยั งเชาอยู ่ เู ลยไมห
่ วิ เดีย
๋ วกูกไ็ ปหาแดกกับพวกพระเอกเองแหละ มึงก็รบ
ี ๆ กินไป”
มือ
้ เชาผ้่ านไปแบบไมม
่ อี ะไรมาก หาสาระอะไรก็ไมไ่ ด ้ด ้วยเพราะเอาแตเ่ ถียงกัน ชว ่ งนี ไ ้ อ ้สารวั ตร
้
ซอมเพลงหนั
่ นให ้มันรู ้
กมั นเลยกินหนั กเป็ นวา่ เลน
่ รู ้ตัวอีกทีถ ้าอ ้วนนะมึงกูจะเอากีตาร์แมง่ ไปซอ
แล ว้ รู ้รอดไป
ชว ่ งคาบเชาผมกั
้ บไอ ส
้ ารวั ตรแยกย า้ ยไปเรี ยนคนละตึก สว ่ นวิชาทีล
่ งด ้วยกันเทอมนี ม
้ อ
ี
ก
ี ทีมะรื น
้ เราเลยแทบไมไ่ ด ้เจอกันเทา่ ไหร่ ชว ่ งเทีย
โน่นดังนั น ่ งผมเลยหาโอกาสโทรหาอีกฝ่ ายแตม
่ ั นก็ดัน
ติดสายไมว่ า่ งซะอยา่ งนั น้ โทรไปกีร่ อบกีร่ อบก็เหมือนเดิม
จากทีส ่ บายใจในตอนแรกกลายเป็ นกังวลมากกวา่ เดิม เลยเปลีย ่ นไปตอ่ สายหาไอ ้แมนบ ้าง และ
คาตอบทีไ่ ด ้กค ็ อ ่ ับพวกสงิ หข์ าว มั นออกไปตัง้ แตค่ าบทีส
ื ไอ ้สารวั ตรไมไ่ ด ้อยูก ่ ามหลั งจากหมด
ชวั ่ โมงเรี ยนแล ้วก็ไมก
่ ลั บมาอีกเลย เพราะงั น ้ ผมเลยต ้องไปกินข ้าวกับเพือ
่
โดยไร ้เงา
ของใครอีกคน
“มึง! กูถามหน่อยดิ”
ี งเคีย
“วา่ มา” เสย ี งตอบรั บดังขึน
้ วข ้าวสลั บกับเสย ้ มาทั นทว่ งที
ึ ปวดมวนๆ ทีท
“มึงแบบ...รู ้สก ึ เหมือนอยากอ ้วกตลอดเวลามั ย
่ ้อง หรื อรู ส
้ ก ้ วะ”
“ไมอ่ ะ่ ทาไม”
่ วานจั ดไปซะสรี่ ้าน จุกจนถึงตอนนี เ้ ลยเนี ย

“เมือ ่ ”
“ไปขีด
้ ”ิ
“ไมป
่ วด”
“ไปนั ่ ง เดีย
๋ วสบาย”
“กูอยากอ ้วกไมไ่ ด ้อยากขี”้
่ บายป่ ะไอ ้ไทน์ หน ้าแมง่ ซด ี เป็ นตีนไกเ่ ลยวะ่ หาหมอมั ย
้ ” ไอ ้ฟ่ งแทรกขึน ้ มาบ
้าง ผมเลย
ลองยกมือขึน ้ มาจั บหน ้าตัวเองดูวา่ ร ้อนหรื อเปลา่ คือมีแตค
่ นทั กหน ้าซด ี ตัง้ แตเ่ ข ้าคลาสแล ้ว
อยากรู ้วา่ มั นขนาดนั น้ เลยเหรอวะ
“เมือ ั นอนไมพ
่ อ แตไ่ มเ่ ป็ นไรหรอก จั ดยาลดกรดเดีย
่ คืนสงสย ๋ วคงหาย”
“กูไปซอ ้ื ให ”
้ ไอ ้โอมยกมืออาสา ความจริ งผมวา่ มั นตัง้ ใจเดินไปหาเป้ าหมายสุดน่ารั กทีย
่ น
ื อยู ่
ร ้านน้ ามากกวา่
ทีนก
้ี ็เหลือกันอยูส
่ องคน
“คือกู...อยากถามอะไรพวกมึงหน่อยดิ” ผมค ้นพบวา่ การเก็บอะไรบางอยา่ งไว ้กับตัวเองแล ว้

ไมไ่ ด ้ระบายออกมันโคตรจะอึดอั ดเลยวะ่ และเมือ
่ เห็นวา่ การทาแบบนี ต
้ อ
่ ไปอาจทาให ้สมองผม
แตกตายเลยต ้องหันหน ้าไปหาเพือ่ นสนิ ทในกลุม
่ แทน
แก๊งพระเอกมีสว ่ นร่วมทาให ้ผมกับไอ ้สารวั ตรได ้รักกัน เพราะงั น ่ ว ่ ยเป็ นทีป

้ มั นก็ควรอยูช ่
รึ กษาให ้
ผมตอนมีปัญหาด ้วย
“วา่ มาดิ หรื อบลูฮาวายไมอ่ ร่อย งั น ่ี นี!่ ตอนกูเครี ยดก็ชอบพาออกทะเลตลอด

้ กูแดก” เชย
แตผ
่ มก็ไมม
่ ค ิ ปั ญหาอะไรนอกจาก...
ี วามกล ้าพอจะบอกวา่ ตัวเองเผชญ
“คือเพือ
่ นเกา่ ทีอ
่ ยูก
่ รุ งเทพฯ มั นโทรมาปรึ กษากูเว ้ยวา่ ตอนนี ม
้ ันกาลั งมีปัญหากับแฟน”
“อาฮะ แล ้วไงตอ่ ” คนฟั งก็กน

ิ ไปฟั งไปเหมือนทุกที จริ งๆ เพือ
่ นผมมั นเป็ นผู ้ฟั งและทีป
่ รึ กษาทีด
่ี
เสมอนะครั บ แตก
่ ไ็ มแ
่ น่ใจวา่ ครั ง้ นี จ ั แคไ่ หน
้ ะแนะนาแนวทางได ้ดีสก
ั วา่ แฟนมั นอาจกลับไปคบกั บผู ้หญิงคนอืน
“คือมั นสงสย ึ เครี ยดวา่ สุดท ้ายแล ้วเขา
่ ก็เลยรู ส
้ ก
อาจจะเลือกผู ้หญิงคนนั น ่ ัน”
้ ไมใ่ ชม
“แล ว้ แฟนเขามีทา่ ทีเปลีย

่ นไปมั ย
้ ละ่ ”
“ก็...ออกไปเจอผู ห
้ ญิงคนนั น ้ หลายรอบแล ว้ แตไ่ มบ
่ อก ลงรู ปคูด ่ ้วยกัน ยิม
้ ให ้กัน
ทั ง้ ทีแ
่ ฟนมั น
ไมใ่ ชผ ่ ู ้ชายยิม
้ งา่ ย เพือ
่ นกูมันไปเห็นเข า้ เลยมาปรึ กษา ถ ้ามึงเป็ นมั นจะทายั งไงวะ”
ี งฉะฉานเหมือน
“ถามแฟนแมง่ ไปดิ คิดเองทาไม ถามไปเลยให ้รู ้แล ้วรู ้รอด” ไอ เ้ ผือกตอบเสย
มั ่นใจในคาตอบของตัวเองมาก ถ ้าความจริ งมั นงา่ ยอยา่ งนี ก ้ ค
ู งทาไปนานแล ้ว
“เพือ
่ นกูมันไมก
่ ล ้า ไมอ่ ยากถามมากเพราะกลั ววา่ จะเป็ นแคเ่ รื อ ่ งไร ส
้ าระถ ้าเกิดวา่ แฟนมั นไมค
่ ด ิ
อะไรกั บอีกฝ่ าย แตอ่ ก ี ใจหนึ ง่ ก็กลั วอีกนั ่ นแหละวา่ ถ ้าทุกอยา่ งเป็ นไปตามทีค ่ ด ี
ิ
ไว ้ มั นก็ต ้องเสย
เขาไป”
“ไอ ้ไทน์ นี เ่ ป็ นเรื อ

่ งของเพือ
่ นหรื อมึง”
“กู”
“...”
้ ใชไ่ อ ส
้ ด
“เฮยไม่ ั เรื อ ่ นกูส”ิ ไอ ้เผือกกับไอ ้ฟ่ งหันไปมองหน ้ากันครู ห
่ งของเพือ ่ นึ ง ่ กอ
่ นจะ
ถอน
ี
หายใจออกมาเสยงดัง มือสากของเพือ ่ นเผือกตบบา่ ผมสองสามทีกอ ่ นจะจ ้องหน ้าเขม็ง
“งั น
้ ฝากบอกเพือ่ นมึงด ว้ ยนะ ถามนั ่ นแหละถูกแล ้ว บางอยา่ งมั นตรั สรู เ้ องไมไ่ ด ห
้ รอกวา่ เขาคิด
ยั งไงนอกจากพูดออกไปตรงๆ ทีนก ้ี ็อยูท
่ เี่ พือ
่ นมึงแล ้วละ่ วา่ พร ้อมจะยอมรั บมั ย
้ ถ
้าเขายั งรั กมั น
อยูก่ ็สบายใจไมต ่ ้องเครี ยด”
“...”
“แตถ
่ ้าเขาไมไ่ ด ้รักก็ต ้องยอมรั บความจริ ง”
ี ไปละ่ ต ้องทายั งไง”

“ถ ้ายอมรั บไมไ่ ด ้ละ่ ถ า้ รั กไปแล ้วและไมอ่ ยากเสย
“แพ ้กเ็ ดินออกมาดิ ทาไมต ้องโกหกวา่ ตัวเองชนะด ้วยวะ แคก่ ลั บมาอยูค ่ นเดียวแล ว้ ยอมรั บความ
เป็ นจริ งให ้ได ้ แมง่ ดีกวา่ ต ้องอยูแ
่ บบเจ็บๆ เพราะเขาไมร่ ั กอีกนะเว ้ย ทีส
่ าคั ญคือ...”
“...”
“คนเราเอาผิดคนทีไ่ มร่ ักเราไมไ่ ดห

้ รอก นน
่ ั เป็ นเหตุผลทีว ่ า
่ ย ังไงเราก็ไมม
่ ท
ี างเรี ยก
ร้อง
อะไรได”
้
ผมถึงกับนั ง่ นิ่ ง ทางออกเดียวที่เห็นคือต้ องถาม ซึง่ ใจผมก็ไมไ่ ด้ แข็งแรงพอจะรั บฟั งอะไรขนาดนั น้ ผมรั กไอ้ สารวั ตรไป
แล้ วอะ่ เราเคยเป็ นของกันและกัน ทุกอยา่ งที่ผมมีแมง่ ยกให้ มนั หมด และทุกอยา่ งที่ไอ้ สารวั ตรมีกย็ กให้ ผมเหมือนกัน หรื อ
วา่ ...
่ มดเหมือนที่ผมให้ ไปกันแน่
มั นอาจให้ ผมไมห
“ไอ้ ไทน์อยา่ คิดมาก” ไอ้ ฟ่งตบบา่ ผมอีกหน ตบแรงจนไหลก

่ แู ทบหักเลย
“กูไมไ่ ด้ คิดมาก เดีย ๋ วกูจะไปบอกเพื่อน”

“อืม งั นบอกมั
้ นด้ วยนะวา่ อยา่ เพิง่ คิดไปไกล จะทาอะไรให้ นกึ ถึงตอนที่เขามาจีบมั นไว้ เยอะๆ กูคิดวา่ คนที่มนั รั กขนาดนั น้
ไมม
่ ี ท างเปลี ย ่ นใจไปง า่ ยๆ หรอก”
“ถ้ าเกิดผูห
้ ญิงคนนั นคื
้ อรั กแรกของแฟนมันละ่ ก็เหมือนที่พวกมึงเคยบอกกูไว้ ตอนนั นไง
้ ”
่ อนนี ้มันรั กมึงก็พอ ตอ่ ให้ มีอกี สั กกี่สบ

“รั กแรกชา่ งมั นเถอะ แคต
ิ คนถ้ ามั นรั กมึงยั งไงคนทีม่ นั
เลือกก็คือมึง ”
“เพื่อนกูด”ิ
“เออเพื่อนมึง โทษๆ” ไอ้ สดั ! ดีนะกูเลี ้ยวทั น ไมอ่ ยากบอกเพื่อนเลยวา่ ชีวต

ิ รั กกาลั งระหอง
ระแหง อายพวกมั นเพราะรั กกัน
ไมน
่ านเทา่ ไหร่กม
็ ีปัญหาซะแล้ ว
“ไอ้ ไทน์ยาลดกรด” จบบทสนทนาลงได้ ไมน ่ านไอ้ โอมก็เดินกลั บมาที่โต๊ ะพร้ อมกับยาลดกรด เมื่อกี ้กเ็ ห็นวา่ อยูร่ ้ านน ้าแว๊ บๆ
หายไปสั กพักกลั บมาเหงื่อนี่ โซมตัวเชียว สงสั ยจะตามจีบหญิงไกลถึงตึกตรงข้ าม
“ไปซะนานเลยมึง ถ้ ากูป่วยใกล้ ตายนี่ คงไมต

่ อ
้ งรอยามึงแล้ วมั ง้ เผาเลย” ผมพูดประชดอีกฝ่ ายซึง่ ไอ้ โอมมั นก็ไมไ่ ด้ ทกุ ขร์ ้ อน
กับคาพูดของผมสั กนิ ด นอกจากแทรกตัวลงบนเก้ าอี ้ ดึงชายเสื ้อนิ สติ ออกมาพัดระบายความร้ อนไปมา
“บน
่ ทาเหี ้ยไรครั บ กูเดินตามแฟนมึงไปตา่ งหาก”
“...?”
“ไอ้ สารวั ตรอะ่ กูเห็นมั นเดินมากับผูห

้ ญิงคนนึ งแมง่ โคตรน่ารั กเลยเว้ ยเลยอยากรู้ วา่ อยูค
่ ณะอะไร ทาไมกูไมเ่ คยเห็น ”
้ ไอ้ เหี ย้ โอม” เป็ นไอ้ เผือกที่แทรกขึ ้นมาอยา่ งรู้ ทน

“มอแมง่ ก็กว้ างขนาดนี ้ มึงจะเอาใครมาคุน
ั ไมร่ ้ ูดิ ความจริ งแล้ วไอ้ ฟ่งกับไอ้

เผือกอาจจะรู้ กไ็ ด้ วา่ ปั ญหาที่เราพูดกันอยูม่ นั เกิดจากผม และตอนนี ้มันก็ยิง่ เครี ยดขึ ้นกวา่ เดิมตรงที่วา่ ไอ้ สารวั ตรกาลั งอยู ่
กับคนอื่น
โทรศั พทก
์ ไ็ มร่ ั บ ไปไหนก็ไมบ
่ อก จะให้ คดิ ยั งไงวะ
“ก็กไู มค
่ ้ น
ุ อะ่ มีแตค
่ นสงสั ยวา่ ผูห
้ ญิงคนนั นเป็
่ ิดวา่ มึงรู้ แล้ ว”
้ นใคร ใจกูกอ็ ยากเดินเข้ าไปถามนะแตค
“ไปกับเพื่อนเกา่ มั นมั ง้ ” ผมพึมพากับตัวเอง แตก

่ ม
็ น
ั ่ ใจวา่ เพื่อนในกลุม่ คงได้ ยินกันหมด
“ออ๋ ที่อยูร่ ้ านกาแฟอะ่ เหรอ กูเห็นไมช่ ด

ั วะ่ โทษที ตอนแรกนึ กวา่ เมียน้ อยเกือบแล้ วกู ฮา่ ๆ”
คาพูดของไอ้ โอมยิง่ ทาให้ ผมกังวลหนั กเข้ าไปอีก ตังแต่ ้ เมื่อคืนที่นอนไมห่ ลั บผมก็กลั วอะไรไมร่ ้ เู ยอะแยะไปหมด มาตอนนี ้
สิง่ ที่ร้ ูสกึ เริ่ มขยายวงกว้ างจนแทบหาเหตุผลมาแย ้ งไมไ่ ด้ เลย ถ้ ารั บโทรศั พทก์ นั บ้ างผมคงสบายใจกวา่ นี ้
“นั น
่ ไงคนที่คณ
่ นจะบุย้ ปากไปยั งร่างสูงของคนซึง่ กาลั งเดินมาที่โรงอาหารแต่
ุ รู้ วา่ ใคร” หนึ ง ่ ในสมาชิกพระเอกเอย่ เบาๆ กอ
ไกล
ในสายตาของผม ไมส ่ !ิ ในสายตาของทุกคน ไอ้ สารวั ตรโดดเดน่ เสมอแม้ จะอยูท่ า่ มกลางผูค ้ นมากมาย แตค ่ รั ง้ นี ้มันไมไ่ ด้ มา
้ ญิงที่ไอ้ โอมพูดถึงเพราะเดินมาเพียงลาพัง สายตามองตรงมาที่โต๊ ะเราโดยไมม
พร้ อมกับผูห ่ ีทา่ ทีสนใจใครอยา่ งที่มนั มั กเป็ น
“โทรหาไมร่ ั บ” นี่ คือประโยคแรกที่ผมสง่ ให้ คนตัวสูง และมั นก็ตอบแทบจะทั นที
“โทษที”
“สายไมว่ า่ ง”
“คุยกับเพื่อน”
“เพื่อนคนไหน”
“เพื่อนเกา่ กูท่ีอยูก่ รุ งเทพฯ ไง” วา่ แล้ วไมม

่ ีผิด และถ้ าให้ เดาอีกคนคนนั นก็
้ งชื่อแพมด้
้ ตอ
วยใชม่ ยั ้ ไมร่ ้ ูทาไมแคไ่ ด้ ยินก็ร้ ูสกึ
ผิดหวั งยั งไงแปลกๆ
“แล้ วมาหากูมีอะไร”
“มาชวนไปกินข้ าว”
“กูกินแล้ ว” แม้ อาหารจะไมล่ ดลงเลยก็ตามเนื่ องจากกระเพาะไมร่ ั บ ไอ้ สารวั ตรก้ มมองจานข้ าวสลั บกับหน้ าของผมไปมา
กอ
่ นจะแทรกตัวลงนั ง่ ข้ างๆ ผมอยา่ งเงียบเชียบ
อยากร้ องไห้ ...เกิดมาไมเ่ คยรู้สกึ วา่ ตัวเองขี ้แยขนาดนี ม ่ น ตังแต่ ้ เล็กจนโตพี่ไทป์มั กจะบอกกั บผมเสมอวา่ เป็ นลูกผูช้ าย
้ ากอ
ต้ องเข้ มแข็ง ต้ องไมร่ ้ องไห้ ดั งนั นผมเลยร้
้ ่ ่ีครั ง้ ที่จาได้ ชดั ๆ คือโดนพี่ไทป์กัดหูเพราะ
องไห้ แคไ่ มก
ขโมยถุงเท้ าแมง่ ไปใส ่ กับ
ิ แล้ วนี่ มนั เกิดอะไรขึ ้นกับกูวะ
อีกครั ง้ คืออกหักครั ง้ แรกในชีวต
“ทาไมมึงกินข้ าวนิ ดเดียวควายน้ อย” ฮืออออ ผมเกลียดที่มน

ั เรี ยกผมแบบนี ้ตอ่ หน้ าเพื่อน
“กูไมค
่ อ่ ยหิว มึงมานั ง่ กินด้ วยกันสิ”
“เดี๋ยวกูไปซื ้อข้ าว นั ง่ รออยูต

่ รงนี ”้ คาตอบนั นท
้ าให้ ผมใจชื ้นขึ ้นมาอยา่ งรวดเร็ ว อยา่ งน้ อยแคไ่ ด้
นงั ่ กินข้ าวด้ วยกันตรงนี ้ก็
พอแล้ ว และเหมือนไอ้ สามตัวที่นงั ่ เป็ นตัวประกอบจะเริ่ มคลายความกังวลไปด้ วย
ความครื น้ เครงเริ่ มกลั บมาอีกครั ง้ เมื่อกลุม่ สิงหข์ าวมารวมตัวกันโดยพร้ อมเพรี ยง จะประสาทแดกก็ตรงที่ไอ้ แมนมั นตามมา
ขอเบอร์ พี่ไทป์จากผมเนี่ ยแหละ จากทีเ่ ครี ยดๆ อยูก่ เู ครี ยดหนั กกวา่ เดิมอีก
ที่พ่ีไทป์กลั บไปเหตุผลหนึ ง ่ อาจเพราะไอ้ แมนก็ได้ แตก ่ ลั บมาอีกเลยเนื่ องจากแกต้ องฝึ กงานเป็ นระยะเวลา 3
่ ใ็ ชว่ า่ จะไมก
เดือนกอ ่ ่
่ นจบปี สี ประเด็นมั นอยูท่ พี ผ่ ี มยืนบริ ษั ทฝึ กงานอยูส ่ องที่ ที่แรกคือในกรุ งเทพฯ และอีกที่หนึ ง่ ก็คือเชียงใหม่
่
เราตา่ งภาวนาให้ บริ ษั ทในกรุ งเทพฯ ตอบรั บการฝึ กงานใจจะขาด เพราะนั น่ หมายความวา่ พี่ผมจะได้ รอดพ้ นจากศาสตร์ มืด
ที่มีช่ือวา่ แมนเสียที
จนกระทั ง่ เวลาเข้ าสูช่ ่วงบา่ ยและกาลั งเริ่ มการเรี ยนการสอน สิงหข์ าวทีว ่ า่ งก็แยกย้ ายกันไปทากิจกรรมมีสาระนั น่ คือการนั ด
เต๊ าะสาว จะมีกแ็ ตไ่ อ้ สารวั ตรเทา่ นั นที
้ ่หนั หน้ ามาคุยกับผมอยา่ งจริ งจั ง
“ตอนบา่ ยกูจะพาเพื่อนที่กรุ งเทพฯ เดินเลน

่ แถวมอนะ” ผมอึ ้งไปพักหนึ ง่ อุตสา่ หค
์ ด
ิ วา่ ไมม
่ ี
อะไรแล้ ว สุดท้ ายก็วกกลั บมา
อีกจนได้
“เพื่อนผูห
้ ญิงกลุม
่ เมื่อวานเหรอ”
“อืม มึงไปด้ วยกันมั ย้ ”
“กูมีเรี ยนตอ่ มึงก็ร้ ู แล้ วตอนเย็นจะกลั บมาซ้ อมดนตรี มยั ้ ”
“มาดิ”
“งั นกู
้ รออยูท่ ่ห
ี อ
้ งซ้ อมเหมือนเดิมนะ อยากกินอะไรหรื อเปลา่ ”
่ งึ จะซื ้อเข้ ามาเลย” ผมไมอ่ ยากเป็ นคนคิดเล็กคิดน้ อย ในเมื่อไอ้ สารวั ตรบอกจะกลั บมาซ้ อมดนตรี ระหวา่ งนั นจะ
“แล้ วแตม
้
ไปไหนก็เรื่ องของมั น ปลอ่ ยให้ เจ้ าตัวมีอิสระในการใช้ ชีวต
ิ บ้ าง ไมจ่ าเป็ นต้ องรู้ ไปหมดทุกอยา่ งก็ได้ วา่ ไปทาอะไร ที่ไหน
เมื่อไหร่
เหรอ...?
ถ้ าเป็ นคนอื่นอาจคิดแบบนี ้ได้ แตใ่ นกลุม่ นั นมี

้ ผ้ หู ญิงที่เป็ นรั กแรกของมั นจะให้ ทาไง
แตค ่ นเราแมง่ ทาตามความรู้ สกึ ตัวเองไมไ่ ด้ ทกุ อยา่ งหรอก บางครั ง้ ก็ตอ
้ งทาในสิง่ ทีต่ รงข้ ามกับความรู้ สกึ ด้ วยเหตุผลหลายๆ
อยา่ ง ดังนั นผมจึ
้ งไมโ่ ต้ แย้ งอะไรนอกจากพยั กหน้ า
ก็แคอ่ ยากเข้ าใจในสิง่ ที่มนั ทา เพือ่ หวั งวา่ มั นจะได้ เข้ าใจในสิง่ ที่ผมเป็ นอยูต่ อนนี ้ด้ วย
ผมเรี ยนแทบไมร่ ้ เู รื่ องเลย เหตุผลอาจมาจากการที่อดนอนมาตลอดทั งคื
้ น คิดมากเรื่ องของไอ้ สารวั ตร
หรื ออาหารทีจ่ กุ อยู ่
ไมห่ ายหลั งจากซั ดโฮกมาสีร่ ้ านตามแก๊ งพระเอกเมื่อวาน
ตอนนี ท
้ ุกอยา่ งเลยมารุ มผมทีเดียวจนเกือบตายคาโต๊ ะเล็กเชอร์ แตก
่ พ
็ ยายามอดทนมาตลอดจนทนไมไ่ หวต้ องหนี มาอ้ วก
คาห้ องน า้ สภาพนี่ เละเทะไปหมด
ยั งดีท่ีได้ ระบายออกบ้ างเดี๋ยวคงโอเคขึ ้นเลยลากสั งขารพาตัวเองกลั บมานั ง่ เรี ยนตามเดิม แม้ จะไมเ่ ข้ าใจอะไรเลยก็ตาม ไม่
มีใครรู้ วา่ ผมรู้ สกึ แยส่ กั แคไ่ หน ผมไมอ่ ยากให้ ใครต้ องมากังวล พอไอ้ โอมถามผมก็จะตอบกลั บไปวา่ ไมเ่ ป็ นไรพร้ อมกับยิ ้มสู ้
เหมือนทุกที
เข้ าสูห่ ้ าโมงเย็นเวลาที่อิสระของชาวนิ ติศาสตร์ มาถึง ไอ้ เพื่อนรั กสามตัวมั นทาทา่ จะพาผมไปนอนผึง่ พุงคลายเครี ยดทีค่ าเฟ่
แหง่ หนึ ง่ แตเ่ นื่ องจากต้ องอยูก่ บั Ctrl S ที่กาลั งซ้ อมดนตรี เลยจาต้ องปั ดปฏิเสธไป
กอ ่ นแวะเข้ าไปที่หอ้ งซ้ อมก็ไมล่ มื ซื ้อขนม ผลไม้ และนมกลอ่ งให้ สมาชิกในวงรวมถึงไอ้ สารวั ตรด้ วย ไมร่ ้ ูวา่ วั นนี ้เลิกเร็ วหรื อ
อะไร แตค ่ นอื่ น ๆ ในวงยั งคงไมโ่ ผลห่ น้ ามาแม้ แตค
่ นเดียว ผมเลยเข้ าไปนั ง่ เงียบๆ รอจนกวา่ ทุกคนจะมาพร้ อมกันเหมือนทุก
วั น
เคยเป็ นมั ยครั

้ บ เวลาคนเราวา่ งมากๆ เพื่อนหนึ ง่ เดียวทีเ่ รามีกค
็ ือมือถือ
ผมไมห ่ ยิบมั นขึ ้นมาอีกเลยหลั งจากติดตอ่ หาไอ้ สารวั ตรไมไ่ ด้ เมื่อตอนกลางวั น เพราะกลั ววา่ จะเจอของดีเข้ า แตอ่ ีกใจหนึ ง่
มั นก็อยากรู้ วา่ ฝ่ ายนั นจะท
้ าอะไรบ้ าง หมายถึงคนที่ช่ือแพมนะ
นิ ว้ มือที่เลือ่ นอยูต่ รงหน้ าจอเป็ นไปโดยธรรมชาติ กดเข้ าไปยั งแอพพลิเคชัน่ อินสตาแกรมเสร็ จสรรพผมก็กดตามไปที่ไอจี
ของเธอ เออ! นี่ จาได้ ขึ ้นใจยิง่ กวา่ ชื่อของตัวเองซะอีก
่ าวนา อยา่ ให้ มีรูปอะไรที่เกี่ยวกับไอ้ สารวั ตรเลย แตส่ ดุ ท้ าย...

ในใจก็ได้ แตภ
ผมก็ตอ
้ งผิดหวั งอีกจนได้
Pam_pitcha คิดถึง Scrubb เนอะ : )

เป็ นรู ปของไอ้ สารวั ตรกับคนที่ช่ือแพม ทั งคู
้ ย ่ ิ ้มให้ กบั กล้ องแตไ่ มไ่ ด้ แท็กชื่อของกันและกัน
นั น่ ทาให้ ผมกลั บมานั ง่ คิด หรื อจริ งๆ แล้ วไอ้ สารวั ตรไมไ่ ด้ ชอบผมที่คลั ง่ ไคล้ สครั บ แตเ่ ป็ นเธอตา่ งหาก เป็ นเธอมาตลอด
แต่
ผมไมเ่ คยรู้
“อึก...!” ผมต้ องอดกลั นต่

้ ออารมณ์หลายอยา่ งที่พงุ่ ุ่ จูโ่ จมเข้ ามา ตัดใจปิ ดหน้ าจอมือถือและนั ง่ อยูเ่ งียบๆ ในห้ องซ้
อม
อาการผะอืดผะอมที่สะสมเอาไว้ ตลอดทั งวั ้ นเริ่ มสาแดงฤทธิ์ ผมรี บหยิบขวดน ้าเปลา่ ขึ ้นมากรอกใสป

่ ากคลายอาการ
่ ไ็ มไ่ ด้ ผลเลยรี บวิง่ ตรงดิง่ ไปยั งห้ องน า้ ของอาคาร
คลืน่ ไส้ แตก
“ออ่ ก อ้ วกกกกกกกกก” ฉิ บหายไอ้ เวร เลอะขอบอา่ งอีกแล้ ว
ต้ องคอ่ ยๆ กวั กน า้ จากก๊ อกมาล้ างให้ สะอาด แตไ่ มท

่ นั ไรก็อาเจียนออกมาอีกหลายครั ง้ จนร่างกายออ่ นเปลี ้ยไปหมด
น า้ ตาหยดแล้ วหยดเลา่ ไหลลงมาไมข่ าดสาย ความรู้ สกึ ตา่ งๆ ถาโถมเข้ ามาจนอยากจะนอนอยูใ่ นห้ องน ้าให้ มนั รู้ แล้ วรู้ รอด
ไป ฮืออออ ไมช่ อบอารมณ์แบบนี เ้ ลยจริ งๆ
ผมเดินกลั บเข้ ามาในห้ องด้ วยเรี่ ยวแรงทีเ่ หลือ ล้ มตัวลงนอนบนพื ้นกะพักสายตาเพื่อรอให้ เพื่อนในวงมาถึง ตอนนั น้
อาจจะขอตัวกลั บไปพั กที่ห้องหรื ออะไรก็วา่ ไป
ไมร่ ้ ูวา่ เวลาผา่ นไปนานเทา่ ไหร่ แตม

่ นั ทรมานและยาวนานมากในความรู ้ สกึ ไมม
่ ีใครเปิ ดประตูเข้ ามาทั กทาย หน้ าปั ด
นาฬิกาข้ อมือหมุนเวียนไปจนถึงหกโมงแล้ ว จริงสิ! ความจริงเรานั ดกันหกโมงเย็นของทุกวั น ผมเพิ่งนึ กได้ หลั งจากความ
ทรงจาหลายอยา่ งได้ หายไปจากหัว
แกร๊ ก!
กระทั ง่ เสียงลูกปิ ดประตูถกู หมุน และใครบางคนโผลห

่ น้ าเข้ ามาทั กทาย
“ไง ได้ ขา่ ววา่ เกง่ นั กซ้ อมไปถึงไหนแล้ วน้ อง” ผมใช้ มือยั นพื ้น ลุกขึ ้นนั ง่ ขั ดสมาธิทงสภาพทุ
ั้ ลกั ทุเลได้ ที่ คนที่เพิ่งมาถึง

ปรากฎอยูใ่ นมา่ นสายตา แตแ ่ ทนที่จะเป็ นสมาชิกคอนโทรลเอส คนตรงหน้ ากลั บเป็ น...
“พี่มิล?”
“ไอ้ ไทน์มงึ มาทาอะไรตรงนี ้วะ แล้ วเพื่อนมึงไปไหน กูแมง่ กะมาขม

่ ขวั ญซะหน่อย” ไอ้ นี่ ก็พด
ู ตรงไป
“เพื่อนยั งไมม
่ า ถ้ าพีจ่ ะมากวนตีนก็ไปเถอะ”
“ไทน์...”
“...”
“มึงเป็ นอะไร”
“ผมไม่ อึก! ไม.

่ ..อ้ วกกกกกกก”
“เฮ้ ยๆ เป็ นอะไรวะ ไอ้ ฟู ไอ้ แบงคม์ าชว่ ยกูหน่อย!” เสียงตะโกนโหวกเหวกโวยวายของพี่ มิลดังขึ ้นหลั งจากที่ผมอ้ วกใสพ
่ ื ้น
ห้ องอีกรอบ ฮืออออ กูสงสารแมบ่ า้ นเลย
มือหนาตรงเข้ ามายึดแขนของผมไว้ แล้ วประคองให้ ลกุ ขึ ้นยืนทั งที

้ ่โลกหมุนไปมาอยูต่ รงหน้ า
เพื่อนพี่มนั อีกสองคนก็เข้ ามา
่ นั คงลาบากไปพี่มิลมันถึงได้ ยอ่ เขา่ ลงแล้ วให้ เพื่อนชว่ ยพยุงผมเอาไว้
ชว่ ย คนหนึ ง่ ลากแขน อีกคนลากขา แตม
“ขี่หลั งกู มึงพยุงมั นมาหน่อย”
“เออเดี๋ยว โอเคมั ยไอ้

้ น้อง สั กหมั ดมั ยเดี
้ ย ๋ วมึงสบายเลย”
“ใชเ่ วลามาเลน
่ มั ยไอ้
่ พวกมึงจริงจั งเสมอ จาได้ วา่ หมั ดที่เคยตอ่ ยหน้ าผมจนแหกก็มาจากหนึ ง่ ใน
้ เหี ย้ ” พวกมึงไมเ่ คยเลน
พวกมั นเนี่ ยแหละแตจ่ าไมไ่ ด้ แล้ ววา่ เป็ นใคร
่ นั มาจนยั บ วั นนี ้กลั บพากูไปสง่ โรง’บาล พูดแล้ วก็ซึ ้งจนน ้าตาจะไหล

เคยใสก
“ฮืออออ อยากอ้ วก” ผมพึมพาเรื่ อยเปื่ อย น ้าตาเองก็ยงั คงไหลไมห

่ ยุดแม้ จะพยายามยกมือขึ ้นเช็ดยั งไงแตเ่ รี่ ยวแรงมั นก็
ไมเ่ หลือแล้ ว
“ขี ้เกียจพาลงแล้ ว อยากอ้ วกก็จด

ั เลยยกเว้ นหัวกู” เครี ยดหนั กกวา่ เดิมอีก มึงจะให้ กอู ้ วกใสท
่ า้ ยทอยมึงเห
รอไอ้ บา้
เสียงประตูลฟิ ทเ์ ปิ ดออก ผมถูกแบกพาดหลั งของรุ ่ นพี่สถาปั ตยล์ งมากอ ่ ยุดเพื่อออกสูอ่ าคารโดยมีเพื่อนใน
่ นแกจะวิง่ ไมห
กลุม่ วิง่ ตามไมห
่ า่ ง ในมื อยั ง ถื อกี ตาร์ กบั เบสคนละตัวเหมื อนเป็ นพร็ อพประกอบฉาก คือเอาไว้ ในห้ องก็ได้ เกะกะกูจงั
“ไมก
่ ล้ าอ้ วก”
“มึงเอาถุงมาให้ น้องมั นดิ จะตายหา่ แล้ ว”
หนึ ง่ ในกลุม่ นั นรี

้ บวิง่ ขนาบกับพี่ มิล ในมือถือถุงพลาสติกใบหนึ ง ่ ที่มีหสู องข้ าง พอผมหันหน้ าไปสบตากับมั นเทา่ นั น
แหละ
้
โดนจั ดเลย
หูซ้ายข้ างหนึ ง่ หูขวาอีกข้ าง ครอบเสร็ จอ้ วกได้ เลย!
สภาพทุเรศมากไอ้ เวรรรรรรรรรรร หน้ านี่ แทบจะมุดถุงอยูร่ อมร่อ กูไมไ่ ด้ อยากคอมมิดี ้นะพวกมึง ตอนนี ้กาลั งดรามา่ อยู ่
อยา่ เนี ยน
ดูเหมือนคนที่อยูร่ ายล้ อมจะตกใจกันเป็ นแถบๆ แตผ ่ มไมม ่ แี รงจะมาสนใจใครขนาดนั น้ แคน

่ ี ้กท
็ รมานจะตายหา่ แล้ ว หู
สองข้ างก็อื ้ออึงฟั งชั ดบ้ างไมช่ ดั บ้ าง เทา่ ที่ได้ ยินชั ดแจว๋ ก็คงเป็ นคาวา่ ‘หลบ’ จากคนที่แบกผมมาละ่ มั ง้
“เฮ้ ยไอ้ ไทน์หนิ !”
“...”
“ไทน์!!”
ไมร่ ้ ูวา่ ถูกใครเรี ยกชื่อบ้ าง แตห

่ นึ ง่ ในเสียงเหลา่ นั นผมจ
้ าได้ ดีวา่ มีเสียงทุม
้ ตา่ ของไอ้
สารวั ตรปะปนอยูใ่ นนั นด้
้ วย และทั นที
ที่เงยหน้ าขึ ้นมาผมก็เห็นวา่ คนตัวสูงอยูใ่ กล้ แคเ่ อื ้อมมือนี ้เอง
“หลบไปไอ้ สารวั ตร กูจะพามั นไปหาหมอ” พี่มิลแทรกขึ ้นมาบ้ าง แถมน ้าเสียงยั งจริ งจั งจนน่ากลั ว
“พี่ปลอ่ ยไอ้ ไทน์ลง เดี๋ยวผมพาไปเอง”
“หลบ!”
“...” แตไ่ อ้ สารวั ตรก็ไมย่ อมขยั บ มือข้ างหนึ ง่ ของมั นจั บแขนของผมเอาไว้ และพร้ อมจะดึงออกหา่ งจากพี่มิลได้
ตลอดเวลา
่ นหน้ านี ้มึงหายไปไหน ตอนที่มน

“แล้ วกอ
ั นอนจะเป็ นจะตายอยูใ่ นห้ องซ้ อมทาไมมึงไมส
่ นใจ”
“...”
“เมียมึงยั งดูแลไม่ ดีเลย จะเรี ยกร้ องทาส้ นตีนอะไรวะ!”
“พี่...ให้ เพื่อนผมดูเถอะ ขอร้ อง” บรรยากาศที่คกุ รุ ่ นจนแทบปะทุถกู ไอ้ เทมป์สาดน ้าเย็นใสก ่ นเรื่ องถึงไมไ่ ด้ รุ นแรงอยา่ ง
่ อ
ที่
คิด พี่มิลยอมปลอ่ ยผมลงกอ ่ นที่ไอ้ สารวั ตรจะรั บเอาไว้ ในวงแขน ตังท่
้ าจะเดินตรงดิง ่ ไปยั งลานจอดรถ
ที่อยูห่ า่ งจากตรงนี ้ไม่
ถึงร้ อยเมตร
แตย่ งั ไมท
่ นั เดินไปถึงจุดนั นก็
้ ถกู รุ ่ นพี่สถาปั ตยฯ์ ยื ้อไว้ ซะกอ
่ น น ้าเสียงคนพูดบางเบาจนแทบเป็ นเสียงกระซิบ
แตก่ ลั บ
หนั กแน่นในความรู้ สกึ ของคนฟั ง
“กูไมไ่ ด้ จะสู ก
้ บ
ั มึงเพราะเรื่ องไอ้ ไทน์ เรื่ องระหวา่ งเราไว้ รอตอนงานดนตรี แตว่ นั นี ้ท่ีกอู ยากบอกก็คือ...ถึงกูจะ
เหี ย้ กับคน
อื่นไปทั ว ่ แตค
่ นที่กรู ักกูไมเ่ คยเหี ย้ กับเขานะ”
“...”
“มึงเองก็เหมือนกัน รั กให้ ได้ อยา่ งที่ปากมึงพูด อยา่ เหี ้ยให้ กเู ห็นอีกไมง่ นมึ
ั้ ง
เจ็บ!”
ผมถูกหามสง่ ห้ องฉุ กเฉิ นเพราะอาเจียนไมห ่ ยุดระหวา่ งทางมาโรงพยาบาล แม้ จะอยูใ่ นตัวมหา’ลั ยแตก
่ ท
็ าเอารถไอ้
สารวั ตรเละไมเ่ ป็ นทา่ กูน่ี เหม็นแทนคนที่นงั ่ เบาะหลั งเลยแตผ
่ มก็ไมม
่ ีเวลาหันไปขอโทษขอโพยเขา
ไมช่ ิคเลยกู แม้ แตส ้ ลงมายิง่ ไมอ่ ยากจะบอก ใครที่เคยเห็นในคราบหลีดมหา’ลั ยตอนนี ้บอกเลยวา่ คนละขั ว้
่ ภาพตอนอุม
หมดกันภาพลั กษณ์ท่ีเคยสร้ างมาตลอดทั งปี ้ หัวใจ หัวใจ หัวใจ!!
หมอและพยาบาลเข้ ามารุ มล้ อมรอบเตียง ทั งวั

้ ดความดัน ทั งซั
้ กประวั ติจนเวียนหัวเลยเผลออ้ วกใสถ่ งุ
อีกรอบ พยาบาล
เลยลงโทษด้ วยการมาเจาะเลือดล้ างแค้ น เจาะทั งนิ
้ ้ว ทั งมื
้ อ ทั งแขน
้ เจาะๆ จนร่างกูพรุ นไปหมด อยากร้
องไห้ ก็ทาไมไ่ ด้
เพราะอ้ วกไปแล้ วเดี๋ยวไมเ่ หลือความคูล
ไมพ
่ อยั งคาเข็มไว้ บนหลั งมือกูอีก หมอบอกจะฉีดยาแก้ อาเจียนให้ แตผ
่ มก็ยงั ไมห
่ าย นอนทรมานอยูต่ รงนั นเกื
้ อบสอง
ชั ว ่ โมงจนหมอเดินมาบอกวา่ ติดเชื ้อในเลือด คาดวา่ น่าจะเกิดจากอาหารที่กินเข้ าไป ประกอบกั บความเครี ยดเลยทาให้ ทกุ
อยา่ งแยล่ งไปอีก
กับไอ้ คนพากูไปแดกทาไมไมเ่ ป็ น!!
่ นไปรั บยา ตอนนี ้แหละที่พยาบาลใจโหดได้ เดินกลั บมาที่เตียงผมอีกครั ง้

หมอเรี ยกไอ้ สารวั ตรเข้ ามาฟั งรายละเอียดกอ
กอ
่ นจะจั บมื อข ้ ่
างที ถกู เจาะขึ น
้ มา
“เดีย ๋ วถอดเข็มออก เจ็บหน่อยน้ า”

“ฮือออออ” กูร้องนากอ
่ นเลย ไอ้ สารวั ตรเลยจั บหน้ าผมให้ หน
ั ไปมองทางมั นแทน
โอ้ โหววววววว โคตรพอ่ โคตรแมเ่ จ็บเลยครั บ นี่ ไมห ่ ินอะไรกับพวกไอ้ เผือกอีกแล้ ว เมื่อรู้
่ น่อยแล้ วมั ง!้ คราวหน้ าผมจะไมก
วา่ สุดท้ ายตัวเองต้ องมาร้ องโหยหวนในห้ องฉุ กเฉิ นแบบนี ้
จั ดการอะไรเสร็จสรรพบุรุษพยาบาลก็เข็นเตียงพาออกมาจากห้ อง ตอ่ ไปก็เป็ นภาระของไอ้ สารแล้ วละ่ ครั บที่ตอ

้ งมาชว่ ย
พยุง
“ให้ ชว ่ ยอะไรมั ย้ อาการดีขึ ้นหรื อยั ง” เสียงหนึ ง่ แทรกขึ ้นมาระหวา่ งที่ผมกาลั งเดินลงมาจากเตียงคนไข้ ในเสี ้ยวหนึ ง่
่ นที่จะผินหน้ าหันไปมองผมคิดนะวา่ ขออยา่ เป็ นใครคนนั น้ แตม
กอ ่ นั ก็เปลา่ ประโยชน์
้ ญิงที่ช่ือแพมกับเพื่อนของเธอกาลั งยืนรออยูต่ รงนี ้ หมายความวา่ ตลอดเวลาสองชั ว ่ โมงที่นงั ่ รอผมอยูห่ น้ าห้ องฉุ กเฉิ น
ผูห
ไอ้ สารวั ตรมีคนคอยอยูเ่ ป็ นเพื่อนตลอด
นี่ ถา้ ผมไมป ่ น มั นคงมีความสุขที่ได้ ซอ

่ ่ วยซะกอ ้ มเพลงให้ หญิงดู เจ็บเหมือนกันเนอะแตท
่ าอะไรไมไ่ ด้ นอกจากปลอ
่ ยให้ อกี
ฝ่ ายพยุงแล้ วเดินไปเงียบๆ
“เดีย ๋ วกูไปรั บยาให้ มึงนั ง่ รออยูต

่ รงนี ้กอ
่ นนะ”
“อืม” ทาได้ แคพ ่ ยั กหน้ าเข้ าใจ ก็คนมั นไมอ่ ยากพูดอะไรอีกแล้ ว ที่สาคั ญคือแพมยั งเดินตามมั นไปติดๆ ทิ ้งเพื่อนอีกสาม
คนให้ นงั ่ เป็ นเพื่อนผมแตไ่ มพ ่ ดู อะไรแม้ แตค ่ าเดียว อึดอั ดฉิ บหายเลยวะ่ เป็ นไปได้ กอู ยากเดินไปรั บยาแล้ วกลั บเองให้ ร้ ูแล้
วรู้
รอดไป
ไมถ
่ ึงสิบนาทีไอ้ สารวั ตรกับแพมก็เดินกลับมาพร้ อมยาถุงใหญ่ รอคอยวา่ มั นจะพูดอะไรออกมาเป็ นประโยคแรก
“เดีย ๋ วเรากลั บกันเลย พามึงไปสง่ ที่หอ ่ นแล้ วกูจะออกมาซื ้อโจ๊ กให้ มงึ อีกทีพร้ อมกับแวะสง่ เพื่อนด้ วย ”
้ งกอ
“ทาไมต้ องสง่ กูกอ

่ น ไปด้ วยกันไมไ่ ด้ เหรอ”
่ บายอยู ่ นอนบนรถนานๆ คงไมด
่ ี”
นี่ หว ่ งกูหรื อหว่ งเขา?
แตก ่ พ็ อเข้ าใจเลยเลือกหยิบโทรศั พทม

์ ือถือของตัวเองขึ ้นมา ตอ่ สายหาหนึ ง่ ในแก๊ งพระเอกให้ มารั บ อยา่ งน้ อยก็ไมต
่ อ
้ งอึด
อั ดนั ง่ อยูใ่ นรถคั นเดียวกัน
“กูขอคุยกับเพื่อนแป๊ บนึ งนะ” ผมเลีย ่ งไมบ

่ อกตรงๆ นอกจากเดินเบี่ยงออกไปอีกที เหตุผลก็คงไมอ่ ยากให้ เพื่อนไอ้ สารวั ตร
มาได้ ยินความขุน่ ข้ องใจของผมทีม่ ีตอ่ เขานั น่ แหละ
“โทรหาทาไม” คนตัวสูงเดินตามผมมา กอ
่ นจะเอย่ ถามเสียงเรี ยบ
“จะให้ เพื่อนมารั บ มึงจะได้ ไมต ้ งเสียเวลาไปสง่ กูท่ีห้อง”

่ อ
“กูได้ บอกหรื อยั งวา่ ลาบาก”
“มึงไมบ ่ กู ็ร้ ู สกึ ! พากูมาโรง’บาลทาไมวะ ทาไมไมใ่ ห้ พี่มิลมาสง่ กูแตแ

่ อกแตก ่ รกจะได้ ไมร่ ้ ู สกึ แยข่ นาดนี ”้
“ไทน์...” คนตรงหน้ าได้ แตเ่ รี ยกชื่อผมแผว่ เบา ขณะที่แววตาก็ออ่ นแสงลงจนผมอยากร้ องไห้
“มึงไมเ่ คย...หว่ งกูเลย อึก! มึงหมดรั กกูแล้ วใชม

่ ยั ้ ไมส
่ ม
ิ งึ ไมเ่ คยรั กกูเลยตา่ งหาก!” ทุกคาพูดมั น
เสียดแทงอกจนจุกไปหมด
ลมหายใจของผมติดขั ด คงเหลือแตอ่ ารมณ์โกรธและน้ อยใจเทา่ นั นที
้ ่มีอิทธิพลมากกวา่
ให้ เวลาผมได้ พลา่ ม...ในสิง่ ที่อยากพลา่ มกอ

่ นจะหมดแรง
่ ๆ ทาไม ฮึก...” ผมกดหน้ าอกตัวเองไว้ แน่น พร้ อมกับทุบเบาๆ เพื่อให้ หยุดสะอื ้น

“แล้ วจะมาขอคบทาไมวะ จะเอาเลน
“...”
“มาคบกูเพราะกูเหมือนเขา ไมค ิ บ้ างเหรอวา่ แมง่ จะเจ็บแคไ่ หน มาเปลีย ่ นกูให้ เป็ นคนที่ดีขึ ้น มาเปลีย ่ นกูให้ รั กเป็ น แต่
่ ด
สุดท้ ายก็ทิ ง้ ไป เพื่ออะไรวะ!”
“ไทน์ใจเย็น มึงคิดไปไกลแล้ วนะ” ไอ้ สารวั ตรพยายามจะเดินเข้ ามาดึงตัวผมเข้ าไปกอด แตผ

่ มไมย่ อมผลั กมั นออกไป
เรื่ อยๆ และก็พมึ พาทั งน
้ ้าตาไมห
่ ยุด
“เขาเป็ นรั กแรกของมึงทาไมไมบ

่ อกกู”
“มั นไมไ่ ด้ สาคั ญอะไร ไทน์มงึ ฟั งกูกอ

่ น”
“ไมส
่ าคั ญหรื ออยากปิ ดบั งมึงบอกกูตรงๆ เขาแมง่ โคตรน่ารั ก เขาถา่ ยรู ปคูก่ บ
ั มึงเป็ นวา่ เลน
่
กี่ครั ง้ ทีม่ งึ แอบเจอเขาแล้ วกูไมร่ ้ ู
กี่ครั ง้ ที่กตู ้ องทาตัวโงๆ่ เหมือนไมร่ ้ ูอะไรทั งที
้ ่ร้ ูอยูเ่ ต็มอกแตพ
่ ดู ไมไ่ ด้ ”
“...”
“เพื่อนกูมน
ั ก็บอกให้ กถู ามมึงแล้ วเผชิญกับความเป็ นจริ งซะ ที่กไู มอ่ ยากถามเพราะกูกลั ววา่ จะเสียมึงไปแตต
่ อนนี ้กูไมไ่ หว
แล้ ว กูไมไ่ หวแล้ ว...”
“ไทน์สงบสติอารมณ์ ใจเย็นหน่อย” ไอ้ สารวั ตรจั บไหลท
่ งสองข้
ั้ างของผมแน่น ยึดเอาไว้ เพื่อให้ เราได้ มอง
หน้ ากันตรงๆ
ถ้ าจะจบก็คงหนั กสุดแคว่ นั นี ้แล้ วละ่ หากผา่ นมั นไปได้ ผมก็จะไมก

่ ลั วอะไรอีกดังนั นผมถึ
้
งต้ องจบความกังวลทุกอยา่ งลง
ตรงนี ้และเวลานี เ้ ทา่ นั น้
“คนคนนั นชื
้ ่อแพม กูเห็นเขาในไอจี กูเลือ่ นดูไทมไ์ ลน์เขาตลอดหลายปี ที่ผา่ นมามีมงึ อยูใ่ นนั น้ เขาเป็ นรั กแรกของมึง เขา
ชอบสครั บ ฟั งเพลงแนวกับมึง เลน ่ ดนตรี ก็เกง่ เป็ นคนน่ารั กในแบบที่มงึ ชอบ”
น า้ เสียงของผมสั น่ เครื อ สายตาก็ฟ่าฟางเต็มทีเลยทาได้ แตย่ กหลั งมือขึ ้นเช็ดน ้าตาไปมา พยายามอยา่ งหนั กเพื่อจะพูด
ประโยคเสียดแทงใจมากมายออกมาจากปากของตัวเองแม้ จะเจ็บแคไ่ หนก็ตาม
“เมื่อวานกูเห็นมึงกับเขาอยูใ่ นร้ านกาแฟด้ วยกัน มึงหัวเราะและยิ ้มอยา่ งมีความสุข ดูแล้ วยั งไงก็เหมาะสมกันมาก ตอนที่กู
ถามถึงรั กแรกสุดท้ ายมึงก็บา่ ยเบีย ่ ง ตอนที่กพู ยายามจะจูบมึงมั นก็จบลงที่เรานอนหันหลั งให้ กนั กูทาอะไรผิดเหรอ”
“...”
“กูพยายามคิดมาตลอดทั งคื
้ นวา่ กูไมด
่ ีพอ หรื อจริ งๆ แล้ วมึงรั กเขากันแน่ เพราะถ้ าเป็ นอยา่ งหลั งกูกค
็ งทาอะไรไมไ่ ด้ หรอก
นอกจากปลอ
่ ยมึงไป”
ผมสูดลมหายใจเข้ าปอด เก็บก้ อนสะอื ้นทั งหมดเอาไว้

้ แล้ วมองจ้ องไปยั งดวงตาเจ้ าของใบหน้ าเรี ยบเฉย
ไมก
่ ะพริ บ
“สารวั ตรกูพร้ อมแล้ ว มึง...จะบอกเลิกกูกไ็ ด้ นะ”
SARAWATLISM SOLO
ผมกาลั งอึ ้ง ต้ องบอกวา่ อึ ้งมากๆ กับประโยคที่หลุดจากปากของไอ้ ไทน์ จะวา่ ยั งไงดี คงทั ง...สงสารและก็
้ เอ็นดูปนกันไป
ละ่ มั ง้ ยิง่ ตอนที่ได้ เห็นฝ่ ามือที่มีร่องรอยของสาลีแปะอยูย ่ กขึ ้นมาเช็ดน า้ ตาป้อยๆ ก็ยิง่ สงสาร อะไรที่ทาให้ มนั คิดเป็ นตุเป็ น
ตะได้ มากขนาดนี ้
ควายน้ อยนี่ มนั ควายน้ อยจริ งๆ
เมื่อวานไอ้ ไทน์ได้ ถามถึงรั กแรกของผม ซึง่ ก็ไมไ่ ด้ เอะใจอะไรนึ กวา่ เปรยขึ ้นมาเฉยๆ ไมค
่ ิดวา่ มั นจะคิดมากจนร่างกาย
ยา่ แย ่ อยากเดินเข้ าไปกอด หรื อปลอบให้ หยุดร้ องไห้ แคไ่ หนก็ทาไมไ่ ด้ เพราะไอ้ ตวั วุน่ วายมั นเอาแตป ่ ั ดมือออกทา่ เดียว ยืน
ก็จะไมไ่ หวอยูแ่ ล้ ว ร้ องไห้ มากๆ เดี๋ยวคงได้ ป่วยหนั กกวา่ เดิม
“งั นพร้
่ ดิ หลบสายตาจนนั ยน์ตาที่มองกลั บมานั นสั
้ อมจะฟั งหรื อยั ง อยากฟั งก็จะบอก” ผมพูดเสียงเรี ยบ มองตอบไมค
้ น่
ระริ กแทน
สงสั ยจะกลั วเลิกจริ ง อยากแกล้ งตอ่ นะแตไ่ มเ่ อาแล้ ว สงสารจนใจจะขาดเองแล้ วแมง่
“จะ...จะบอกเลิกกูแล้ วเหรอ จะทิ ้งกูให้ เหงาคนเดียวแล้ วใชม ่ ยั ้ แล้ ว...แล้ วห้ องอะ่ ต้ องให้ กอู อกไปหาใหมห่ รื อมึง
จะขน
ของไป ตูเ้ สื ้อผ้ าที่ห้องมั นกว้ างมากเลยนะ ไมม
่ ีมงึ มั นต้ องโลง่ มากแน่ๆ เตียงก็กว้ างด้ วย มึงจะเลิกกับกูจริ งๆ เหรอ”
ประโยคยืดยาวเปลง่ ออกมาจากริ มฝี ปากของคนตรงหน้ า ไอ้ ไทน์ชอ ้ นตามองผมเหมือนเด็กน้ อยขี ้อ้ อน พอรู้ วา่ ตัวเองจะถูก
็ ยายามยกเหตุผลที่นา่ สงสารให้ ตวั เองไมถ
ตีกพ ่ กู ทาโทษ ครั ง้ นี ้กไ็ มต
“บอกหรื อยั งวา่ จะเลิก”
“...”
“ไหนมาให้ กเู ช็ดน า้ ตากอ

่ น”
“เคลียร์ ๆ ไปเลยดิจะยื ้อไว้ ทาไม ได้ กแู ล้ วไมต

่ อ
้ งยื ้อ” อารมณ์มาเต็ม! ได้ แล้ วก็อยากได้ อีกไมเ่ คยได้ ยินหรื อไง กับบาง
คน
ยั งไงก็ไมพ
่ อจริ งๆ
“ไมไ่ ด้ จะยื ้อ งั นเดี

้ ๋ยวกูขอโทรศั พทก ่ นอยา่ เพิ่งพูดอะไร” มั นก็ยอมรั บฟั งแตโ่ ดยดี ด้ วยการยืนเช็ดน ้าตาแล้ วทาตัวมาด
์ อ
แมน
แบบที่มนั ชอบทา สว่ นผมก็หนั ไปตอ่ สายหาไอ้ ทีมให้ ออกมารั บเพือ่ นอีกสีค่ นไปสง่ ที่โรงแรมกอ ่ น เพราะวั นนี ้คงต้ องเคลียร์
กับเมียอีกนาน
“โทรหาใคร” เจ้ าตัวถามอยา่ งอยากรู้ หลั งจากผมวางสายเสร็ จ
“ไอ้ ทีม”
“ให้ มน
ั มาชว่ ยขนของใชม
่ ยั ้ ”
“ประสาทวะ่ ควายน้ อย กูโทรให้ มน

ั มารั บเพื่อนกูไปสง่ สว่ นมึงกลั บกับกู วั นนี ้ไมม
่ ีอารมณ์ไปสง่ ใครแล้ ว” พูดจบก็รีบดึง
ข้ อมือของคนขี ้แงให้ เดินตามไปติดๆ มีแวะคุยกับแพมและเพื่อนนิ ดหน่อยกอ ่ นจะผละออกมาแทบไมถ ่ ึงสองนาทีด้วยซ ้า
ไอ้ ไทน์นงั ่ อยูต่ รงเบาะข้ างคนขั บ เอาแตผ

่ ินหน้ ามองกระจกโดยไมพ
่ ดู อะไรแม้ แตค่ าเดียว ดวงตากลมสองข้ างบวมเป่ งจนอด
สงสารไมไ่ ด้ แถมมือก็ยงั โดนหมอเจาะซะพรุ นไปหมด ดูยงั ไงก็เปราะบางจนไมส ่ ามารถปลอ่ ยไปไหนได้
“นี่ มงึ จะไมค

่ ยุ กับกูเลยเหรอ” แปลกเหมือนกัน เมื่อกอ
่ นเวลาผมจะคุยกับใครนี่ แทบนั บคาได้ ตา่ งจากไอ้ ไทน์ท่ีทงอยากพู
ั้ ด
่ ยุด นี่ ผมวา่ ตัวเองเริ่ มเข้ าขา่ ยโรคจิตออ่ นๆ แล้ ววะ่
อยากแหย ่ อยากแกล้ งให้ ร้องไห้ งอแงไมห
“ให้ คยุ อะไร”

“ฟั งเพลงมั ย้ ”
“ฟั งจนตากูบวมหมดแล้ วเนี่ ย” ผมขมวดคิ ้วมุน

่ สงสั ยวา่ ทาไมฟั งเพลงต้ องตาบวมจนกระทั ง่ พอเดาออกวา่ เจ้ า
ตัวคงแอบ
ร้ องไห้ ตอนที่ได้ ฟังเพลงเศร้ าชั วร์ ๆ
“เดี๋ยวแวะซื ้อโจ๊ ก นอนรออยูใ่ นรถได้ มยั ้ ” ไอ้ ไทน์มน

ั ก็พยั กหน้ ากอ
่ นหันหลั งใสเ่ หมือนราคาญ
ผมเลยต้ องรี บซื ้อรี บพามั น
กลั บเพราะกลั วจะไมส
่ บายหนั กกวา่ เดิม
พอถึงห้ องเลยรี บพาคนป่ วยไปนอนที่เตียง หายากอ

่ นอาหารให้ กินจากนั นก็
้ เทโจ๊ กใสช่ ามเดินไปให้
ถึงที่ กอ
่ นหน้ านั นอ้ ้ วก
แตกอ้ วกแตนไมห ่ นที่มนั เข้ าใจผิดนี่ ดิหาเวลาไมไ่ ด้ มั นต้ องเดี๋ยวนี ้เทา่ นั น้
่ ยุด รถนี่ เหม็นไปหมดคงต้ องหาเวลาไปล้ าง แตค
“อยากอ้ วกอีกมั ย้ ” ผมถาม ไอ้ ไทน์กส

็ า่ ยหน้ าให้ อีก “หมอบอกวา่ ถ้ าอ้ วกแล้ วกินได้ ก็โอเคแล้ ว”
“อ้ วกกินได้ ดว้ ยเหรอวะ กูตอ

้ งโกยไงอะ่ ”
“นี่ มงึ กวนตีนป่ ะเนี่ ย อ้ วกแล้ วกินข้ าวตอ่ ได้ ไมใ่ ชใ่ ห้ มงึ อ้ วกเสร็ จแล้ วโกยใสป
่ าก ” มั นจะมีเส้ นบางๆ กันอยูร่ ะหวา่ งโง่
จริ งกับ
กวนตีนนะครั บ แตผ ่ มวา่ สาหรั บไอ้ ไทน์น่ี นา่ จะเป็ นอยา่ งหลั งมากกวา่
“เหรอๆ” เมื่อกี ้ร้ องไห้ จะเป็ นจะตาย ตอนนี ้มากวนตีนใส ่ สงสั ยสงบสติตวั เองได้ แล้ ว
“ให้ ป้อนมั ย้ ”
“ไมไ่ ด้ เป็ นงอ่ ย”
“หมอให้ เกลือแร่ กบ
ั ยาฆา่ เชื ้อมาอีก มึงต้ องกินข้ าวเยอะๆ ถึงจะกินยาได้ ” ที่พดู ไปเนี่ ยเหมือนมั นจะไมฟ
่ ั งด้ วยซ ้า เห็น
แล้ ว
หมั น่ เขี ้ยวฉิ บหาย แมง่ อยากจะงั บจมูกให้ ขาดคาปากให้ ร้ ูแล้ วรู้ รอด
ไอ้ ไทน์มนั ก็นงั ่ ตักโจ๊ กของมั นไปช้ าๆ ดีท่ีได้ นอนสบายบนเตียงเลยไมค

่ อ่ ยหงุดหงิดแผลงฤทธิใ์ สเ่ ทา่ ไหร่ แตก
่ ก
็ ินได้ ไมเ่ ยอะ
หรอก ปริ มาณลดลงประมาณ 30 เปอร์ เซ็นตเ์ จ้ าตัวก็วางช้ อนซะแล้ ว
“อิ่มแล้ วเหรอ อีกสองคาอะ่ ” ผมตอ่ รองแตม

่ น
ั ไมย่ อมทา่ เดียว
“เอายามา”
“ทาไมไมส
่ บายถึงไมบ
่ อกกู”
“...” เงียบใสอ่ ีก ผมเลยเปลีย ่ นไปแกะยาในถุงออกมาก่อนสง่ ให้ อกี ฝ่ ายกินหลั งอาหาร ไอ้ ไทน์กร็ ั บไปอยา่ งไมอ่ ด
ิ ออดหลั ง
จากนั นก็
้ นงั ่ นิ่ งเอนหลั งพิงหมอนโดยไมพ
่ ดู อะไรแม้ แตค
ผมจั ดการยกโต๊ ะญี่ปนที
ุ่ ก่ นเราเอาไว้
ั้ ออก พลางจั บมือขาวซีดของมั นเอาไว้ แล้ วลูบไปมาคล้ ายกับกาลั งดึงความ
สนใจ
ทั งหมดกลั
้ บมาที่ผมอีกครั ง้
“มาเคลียร์ กน
ั อยากถามอะไรวา่ มา” ตังแต่
้ คบกันมา ผมไมเ่ คยทะเลาะหรื อมีเรื่ องไมเ่ ข้ าใจกันเลย ชีวต
ิ เราราบเรี
ยบหรื อ
จะบอกวา่ มีความสุขมากๆ ก็ได้
การกวนตีนนี่ ถือเป็ นงานถนั ดของผมกับไอ้ ไทน์เลย ผมจึงไมค ่ ดิ วา่ สุดท้ ายเราจะกวนตีนไมอ่ อกเหมือนวั นนี ้ ปกติมีอะไร
เราก็จะพูดหรื อบอกกันตรงๆ แตก ่ ลั บลืมไปวา่ ยั งมีบางอยา่ งทีเ่ ราเลือกเก็บไว้ แล้ วไมย่ อมบอก
ไอ้ ไทน์มี ผมเองก็เชน

่ กัน...
“ให้ ถามอะไร” มั นไมย่ อมมองหน้ าตรงๆ เอาแตก

่ ้มมองฝ่ ามือทีถ่ กู กุมด้ วยมือของผมแล้ วบน
่ พึมพา
“อยากถามอะไรก็ได้ อะไรที่คา้ งคาอยูใ่ นใจมึงกูจะตอบให้ หมด”
“มึงจะเลิกกับกูมยั ้ ”
“ไมเ่ ลิก!” เลิกก็โคตรควายแล้ วครั บ กวา่ จะจีบติด กวา่ จะได้ มาเป็ นเมียเสียเหงื่อและแรงกายไปเยอะ อีกอยา่ งถ้ าผมทิ ง้ ไอ้
ไทน์กค ็ งโดนไอ้ แมนกับพี่ไทป์กระทืบแน่
“คนที่ช่ือแพมเป็ นรั กแรกของมึง กูเข้ าใจถูกมั ย้ ”
“ใช่ แคเ่ คยชอบยั งไมไ่ ด้ คบ”
“แล้ วอยากคบมั ย้ ”
“ไม”
่
“ถ้ าไมม
่ ีกยู งั อยากคบอยูม
่ ยั ้ ”
“ไม่ ก็แคช่ อบ ไมไ่ ด้ อยากเข้ าใจ” ผมหวั งวา่ ไอ้ ไทน์จะยั งจาชว่ งเวลาที่เราได้ คยุ กันเรื่ องคณะได้
ผมอยากเรี ยนรั ฐศาสตร์

เพราะผมอยากเรี ยนรู้ และเข้ าใจความเป็ นรั ฐศาสตร์ เหมือนกับไอ้ ไทน์ท่ีผมอยากเรี ยนรู้ และเข้ าใจในตัวมั น
รั กแรกไมไ่ ด้ หมายความวา่ จะเป็ นคนที่ใชท

่ ่ีสดุ เพราะงั นผมจะไม่
้ ยดึ ติดกับเรื่ องนี ้
“มึงเจอกับแพมตลอดกูเห็นรู ป ตอนปิ ดเทอมที่ผา่ นมาก็เจอแตม

่ งึ ไมเ่ คยบอกกู”
่ าคั ญอะไรไง แพมก็เหมือนเพื่อนคนหนึ ง่ กูไปเจอเพื่อนเยอะมากตอนปิ ดเทอม ไมไ่ ด้ มีใครพิเศษไปกวา่
“เพราะคิดวา่ ไมส
ใครกูเลยไมบ
่ อก”
“มึงเมมชื่อเขา”
“เพื่อนสมั ยมั ธยมถ้ าสนิ ทก็มีเบอร์ กห

ู มด แม้ จะเพิ่งเปลีย ่ นใหมก
่ ต
็ าม”
“มึงตอบไอจีเขา”
“เพราะเขาโทรมาบอกให้ ตอบไอจีกน
ั บ้ าง ซึง่ ก็ไมไ่ ด้ ตอบตลอดถ้ าลองอา่ นให้ ดีๆ” แพมพิมพม
์ าสิบบรรทั ด ผมอาจจะ
ตอบ
แค่ ‘อืม’ หรื อข้ อความอะไรเพียงบรรทั ดเดียว ไมเ่ หมือนไอ้ ตวั วุน่ วายอะ่ นอกจากสง่ เป็ นกิจวั ตรแล้ วยั งต้ องฝึ กพิมพข์ อ ้ ความ
ผา่ นแป้นพิมพท
์ ่ ี เ ล็
ก กว า
่ ฝ่ ามื อโคตรๆ อี กต า
่ งหาก
แตท
่ าไงได้ ใจมั นรั ก ก็เลยอยากมีสว ่ นร่วมกับเขาบ้ าง
“เมื่อวานมึงไปกับเขา ทา่ ทางดูมค

ี วามสุขดี”
“ก็คยุ กันเรื่ องมึง ตอนชวนมึงก็ไมม

่ า ทาไงได้ ” ดูเหมือนไอ้ ไทน์จะอึ ้งไปพักหนึ ง่
ผมพูดเรื่ องมั นจริ งๆ เลา่ เป็ นฉากๆ ให้ เพื่อนฟั งเลยวา่ ต้ องพยายามแคไ่ หนกวา่ จะได้ มนั มาเป็ นแฟน เรื่ องมั นเลยออกตลกปน
สมเพศนิ ดหน่อยที่ผมมาถึงจุดตกตา่ เพราะถูกเมินที่สดุ ในชีวต
ิ
“ตอนจูบกันแล้ วกู...”
“คิดจะปล ้ากูอะ่ นะ”
“พอ่ งดิ!”
“ไมอ่ ยากทาเพราะมึงมีเรี ยน คราวกอ

่ นก็นอนซมไปหลายวั นแมง่ โคตรสงสาร ถ้ าเป็ นวั นหยุดมึงเสร็ จกูแน่!”
“จิตใจมึงทาด้ วยอะไรวะ”
“ถามกูกอ
่ นมั ยว ่
้ าเมื่อคืนใจมึงทาด้ วยอะไร” ลูกชายผมนี ต่ งเด่
ั ้ จนเอาแทบไมล่ ง ต้ องหนี ไปอาบน ้าให้ น ้า
เย็นเข้ าชว่ ย ใจจริ ง
อยากโรมรั นฟั นแทงให้ นอนครางใต้ ร่างใจแทบขาด แล้ วดูตวั มั นดิ ขาวก็ขาว โคตรพอ่ โคตรแมน่ า่ จั บเยเลยแตท
่ าไมไ่ ด้
พรุ ่งนี ้มันมีเรี ยน
“กูแคไ่ มอ่ ยากเสียมึงไป” คราวนี เ้ จ้ าตัวตอบเสียงออ่ ย

“แล้ วมึงคิดวา่ กูอยากเสียมึงเหรอ ตอนพี่มิลอุ ้มมึงมากูน่ี แทบถลาไปตอ
่ ยหน้ าแมง่ ให้ แหก ”
“เขามาชว่ ยกู”
“เตือนสติกด
ู ้ วย”
“ตอนบา่ ยมึงไมร่ ั บโทรศั พท”

์
“คุยกับแพม เขาอยากมาเดินเลน
่ ในมอ”
“ก็พอรู้ ”
“เลยคิดมาก?”
“ไมใ่ ห้ คิดมากได้ ไง แพมเหมือนกูไปซะทุกอยา่ ง จนบางทีกกู ็คด

ิ วา่ กูเป็ นตัวก๊ อปปี ข้ องเขาสาหรั บมึง
เหรอ หรื อเพราะมึงไม่
สมหวั งกับรั กแรกเลยเลือกตัวแทนอยา่ งกูมาแทนที่”
ตัวก๊ อปปี ?้ ผมไมเ่ คยคิดอยา่ งนั นเลยสั

้ กครั ง้ แตเ่ มื่อเห็นสีหน้ าเป็ นกังวลของไอ้ ไทน์ผมเลยหยิบโทรศั พทม ์ ือถือขึ ้
นมาอีกครั ง้
แล้ วตอ่ สายหาแพมทั นที รอสายไมน
่ านอีกฝ่ ายก็รับสาย หลั งจากนั นจึ ้ งกดเปิ ดลาโพงจากมือถือเพื่อให้ คนที่นงั ่ อยูข่ ้ างๆ
ได้
ยินด้ วย
“แพม แฟนเราอยากรู้ อะไรบางอยา่ ง แพมชว่ ยตอบคาถามหน่อยได้ มยั ้ ”
[ได้ ส]ิ ปลายสายตอบแคน

่ น
ั ้ รอบบริ เวณเงียบเชียบคล้ ายกับวา่ แพมอยูห่ ้ องคนเดียวและกาลั งใช้ เวลาตอนนี ้ในการคุย
โทรศั พทก
์ บั ผมและไอ้ ไทน์
“แพมชอบวงดนตรี วงไหนเป็ นพิเศษ”
[เออ่ ...Scrubb…]
“…!!”
[Nap a lean, Stoondio, Blue shade ถ้ าวงนอกเราชอบ M83 กับ Radiohead นะ]
“แตม
่ งึ ชอบสครั บแคว่ งเดียว”
้ มหันไปคุยกับคนที่นงั ่ เงียบๆ แล้ วฟั งการคุยโทรศั พทโ์ ดยไมอ่ อกความเห็น พอเห็นไอ้ ไทน์ไมม
ประโยคนี ผ ่ ีทา่ ทีจะพูดอะไร
ออกมาผมเลยถามแพมตอ่
“แพมชอบเครื่ องดื่มอะไร”
[อเมริ กาโน่]
“ไอ้ ไทน์ชอบกินบลูฮาวาย แล้ วแพมชอบเลน

่ กีตาร์ มยั ้ ”
[ชอบดิ เครื่ องดนตรี โปรด]
“ไอ้ ไทน์ไมช่ อบแตโ่ ดนบั งคับให้ เลน่ ทุกวั นนี ้มันยั งดีดคอร์ ดซีเพี ้ยนอยูเ่ ลย” ผมได้ ยินเสียงหัวเราะดังแทรกเข้ ามา กอ
่ นจะ
จ้ องมองคนที่กาลั งนั ง่ หน้ างออยูบ่ นเตียงบ้ าง
“ถ้ าเจอศิลปิ นที่ชอบยืนอยูต

่ รงหน้ าแพมจะขอถา่ ยรู ปกั บเขามั ย้ ”
[ก็ตอ
้ งถา่ ยสิ]
“ไอ้ ไทน์ไมถ
่ า่ ย เพราะมั นบอกวา่ แคไ่ ด้ เห็นใกล้ ๆ ก็เพียงพอแล้ ว” ดังนั นผมเลยถามต่
้ ออีก
“ถ้ าแพมเจอศิลปิ นคนเดิมทีเ่ คย
เจอเมื่อวานแพมจะขอถา่ ยรู ปกั บเขามั ย้ ”
่ า่ ย เรามีความทรงจากับเขาเมื่อวานแล้ วไง]
[ไมถ
“แตไ่ อ้ ไทน์จะเดินเข้ าไปขอถา่ ยเพราะรู้ สกึ เสียดายทีค

่ รั ง้ แรกไมไ่ ด้ ทา”
“ไอ้ สารวั ตรทาไมมึงกวนตีนงี ้วะ” บุคคลที่ถกู พาดพิงแหวใสเ่ สียงดั ง ผมเลยวางมือถือลงกับเตียงแล้ วหันมาคุยกับมั นซึง่ ๆ
หน้ า
์ ย็ ิง่ แล้ วใหญเ่ ขาเรี ยบร้ อยแตม

“ดูกร็ ้ ู แล้ ววา่ มึงกับเขาไมเ่ หมือนกัน น่ารั กเหรอก็คนละแบบ ความชอบก็ไมเ่ หมือน สไตลก ่ งึ
บ ้ า”
“ไอ้ สดั ”
่ งึ นี่ สาดมาอยา่ งกับกระสุน”

“ของเขาพูดคาหยาบใสไ่ มไ่ ด้ แตม
“ก็ปากมึงเป็ นอยา่ งนี ้ไง”
“ของเขาสบายใจที่ได้ คยุ แตม

่ งึ สบายใจที่ได้ อยู”่
“...”
“ของเขาไมก
่ ินเหล้ า แตก
่ บ
ั มึงเราไปกันได้ ทกุ ที่”
“...”
“ของเขาต้ องระวั งอั นตรายตา่ งๆ นานา แตก

่ บ
ั มึงนี่ ปลอ่ ยป่ ายั งกลั บมาได้ เลย”
“สารเลวจริ งๆ”
“และถึงแม้ วา่ กูกบ

ั เขาจะชอบอะไรเหมือนกัน ฟั งเพลงแนวเดียวกัน ชอบเลน ่ กีตาร์ เหมือนกัน ทาอะไรคล้ ายๆ กันแตใ่ น
้ งการคนที่เหมือนไปซะทุกอยา่ งหรอก ยั งอยากเรี ยนรู้ สงิ่ ทีก่ ไู มร่ ้ ูจากคนอืน่ อีกมากมาย”
ความเป็ นจริ งกูกไ็ มไ่ ด้ ตอ
“ซึ ง้ ”
“กูไมไ่ ด้ อยากเลน
่ กีตาร์ กบ
ั คนที่เกง่ กีตาร์ แตก
่ อู ยากสอนกีตาร์ กบั คนที่ไมเ่ กง่ มากกวา่ ”
“ซึ ง้ เวอ่ ร์ ”
“กูไมไ่ ด้ อยากกินอเมริ กาโน่ขมๆ ทุกวั น เพราะชีวต

ิ ต้ องการน ้าตาลกูเลยรู้ จกั กินอะไรหวานๆ เหมือนคนอื่น
บ้ าง ”
“ซึ ง้ ไปอีก”
“โลกทั งใบของกู
้ ่ นตรี กบั ฟุตบอลอีกแล้ ว เมื่อกูได้ คน
ไมไ่ ด้ มีแคด ้ พบวา่ การนั ง่ ดูมงึ ซ้ อมหลีดก็เป็ นอะไรที่เพลินไปอีกแบบ”
“ซึ ง้ โคตรๆ”
“ไปกวนตีนตรงโน้ นเลย” ไอ้ ไทน์รีบเบะปากใส ่ ผมละ่ หมั น

่ ไส้ มนั ฉิ บหายเลยวะ่ อยากกัดมั นมาเคี ย้ วแล้ วก
ลืนลงท้ องให้ หาย
อยากจากความหมั น่ เขี ้ยวที่มีอยูต่ อนนี ้
“ทาไมเพิง่ มาบอกวะ ปลอ่ ยให้ กน

ู อนไมห
่ ลับทั งคื
้ น” มั นพูดพลางเอื ้อมมือมากอดผมไว ้ แน่น ปกติตวั จะหอม
ครั บ แตว่ นั นี ้
บอกเลยวา่ เหม็นกลิน่ อ้ วกสั ดๆ
“ไมเ่ คยรู้ เลยหรื อไง”
“เอาน ้าตากูคืนมา”
“ทว่ มโรง’บาลไปแล้ วมั ง้ ”
“เพราะมึงคนเดียว”
“รู้ มยั ้ อีกอยา่ งหนึ ง่ ที่แพมไมเ่ หมือนมึงคืออะไร”
“เขาหน้ าตาดีกวา่ กูอะ่ ดิ”
“ไมใ่ ช่ เขาอาจเป็ นของคนอื่นในสั กวั น แตม

่ งึ ..”
“...”
“เป็ นของกู”
“...!!”
่ ีสงิ่ หนึ ง่ ที่ไมเ่ หมือน คือกูชอบมึง ชอบได้ แคค

“สว่ นกูชอบอะไรเหมือนกั บเขาก็จริ ง แตม ่ นเดียว!”
[อิย๊าาาาาาาา ฮิ ้ววววววว!!]
“เสียงอะไรวะ”
[เพื่อนดีกน
ั แล้ ว]
“มึงไมไ่ ด้ วางสายเหรอ” ไอ้ ไทน์ถามเสียงเครี ยด
“กูนกึ วา่ แพมวางไปแล้ ว”
[ฮั น
่ แน่!! เยะกัน! เยะกัน! เยะกัน! ปั๊ บๆๆๆๆๆ]
กาลั งจะโรแมนติกอยูแ่ ล้ ว สุดท้ ายพวกมั นก็ตดั ความฝั นของผมทีพ่ ยายามพูดให้ ตวั เองดูหลอ่ มานานด้ วยคาพูดติดเรท ฉ
18+ ทั งที
้ ่ผมตังใจจะลบภาพหื
้ ่นๆ ของตัวเองออกจากความคิดของไอ้ ไทน์ แตด ่ ทู า่ มั นคงเป็ นไปไมไ่ ด้ แล้ ว
“แพม! ไปอยูก่ บ
ั สิงหข์ าวได้ ไง”
[ก็เขามาสง่ แอบฟั งอยูน

่ านเลยด้ วย]
“พวกเชี่ย!”
[อยา่ เปลีย ่ นเรื่ องสิครั บเพื่อนวั ตร เอ้ าเยะกันๆ จั ดกันให้ หนาใจไปเลยเพื่อน ฮิ ้ววววววววว]
คอนโทรลเอส (Ctrl S)
งาน Music Award ใกล ้เข ้ามาถึงแล ้ว ชวี ติ ประจาวั นของผมเปลีย ่ นไป และก็ยงิ่ เปลีย
่ นไปมาก
ชว ่ งหนึ ง่ สป
ั ดาหก
์ อ
่ นแขง่ ขั น ตอนเชาตื้ น
่ ขึน
้ มา อาบน้ าแตง่ ตัว ออกไปกินข า้ ว จากนั น ้ ก็เข า้ เรี ยน
กลางวั นออกไปกินข ้าวกับพระเอก สว ่ นไอ ้สารวั ตรแยกไปซด ั โฮกกับก๊วนแก๊งสงิ หข์ าวของมั น
ชว ่ งเย็นเรากลั บมาเจอกันอีกครั ง้ ทีห ้
่ ้องซอมดนตรี ้ แล ้วก็ซอมจนดึ
ซอม ้ กดืน
่
และวั นนี ก ้ ็เหมือนกัน...กูแทบจะคลานลงเตียงแล ้ว เลยได ้แตบ

่ อกกับไอ ส
้ ารวั ตรวา่ ‘ขอตาย
้ ’ แตส ่ งิ่ ทีท
ได ้มัย ่ าได ้กค
็ อ
ื ...
“หามกูไปอาบน้ าที”
่ วี่ น
“คลานลงมาเอง” ดูมัน ทาตัวดีทะนุ ถนอมผมได ้ไมก
ั มั นก็กลั บมาเกรี ยนแตกอีกครั ง้
ื อออ เมือ
“ไมอ่ ยากลุกเลย ฮอ ่ คืนก็อยูก
่ ันถึงตีสาม”
“เห็นหลั บอุตต
ุ ลอด อดนอนตอนไหน”
“ตอนกูตน
่ื มึงก็ไมเ่ ห็น”
“บอกให ้กลั บกอ

่ นก็ไมย่ อม”
“ไมเ่ อา กลั วมึงหนี ไปมีกก ้

๊ิ ” ความจริ งก็หว ่ งนั ่ นแหละ ไอ ้สารวั ตรซอมหนั ก ผมกลั ววา่ มั นจะขั บ
รถแหกโค ง้ แถวข ้างทางเพราะงว่ งและหมดแรงไปซะกอ่ น
ชว ่ งทีแ
่ พมกับเพือ
่ นแวะมาหาเชย ี งใหม่ ชวี ต
ิ ของเราวุน่ วายไปก็เยอะ คิดเองไปก็มาก แต่
หลั งจากเคลียร์กันในวั นนั น้ เราก็ไมไ่ ด ้มีปัญหาค า้ งคาหรื อบาดหมางใจอะไรอีกเลย ยิง ่ นึ กถึงชว ่ ง
ทีผ
่ มไมส
่ บายถึงได เ้ ข ้าใจวา่ ไอ ้สารวั ตรมั นเหนื อ ึ ยั งไง
่ ย หลั บเป็ นตายเกินกวา่ จะรั บรู ้วา่ ผมรู ้สก
์ โี่ ทรไปไมร่ ั บก็เพราะไมไ่ ด ้ตัง้ สายซอน

โทรศั พทท
้ พอหลั งจากวางสายและรู ้วา่ ผมเป็ นคน
ติดตอ่ มั นก็ให ้เหตุผลอีกวา่ ขีเ้ กียจโทรกลั บ เลยรี บติดสปี ดตามมากินข ้าวด ้วยกันอยา่ งทีเ่ ห็นแทน
ไอ ้สารวั ตรเป็ นคนไมค

่ อ
่ ยพูด ยกเว ้นตอนอยูก ่ ับผมสองคนแถมยั งพูดตรงอีกตา่ งหาก ถ า้ ถาม
แบบจริ งจั งมั นก็ตอบ แตถ ่ ้าไมถ
่ ามมั นก็จะไมบ ่ อกอะไรเลย เรื อ ่ งความละเอียดออ่ นยิง่ ไมม
่ ี ถาม
วา่ รั กกันมั ย
้ มั นก็คงบอกวา่ รั ก แตถ่ ้าจะให ้พูดหรื อบอกเหมือนคูร่ ักคูอ
่ น
่ื ๆ มั นก็คงไมท
่ า
ซงึ่ สงิ่ ทีเ่ ป็ นมั นผมเข า้ ใจหมด พยายามเข ้าใจ และบางอยา่ งทีเ่ ราไมโ่ อเคก็ต ้องคอ่ ยๆ ปรั บจูน
ให เ้ ข ้ากันมากขึน ้ ความละเอียดออ่ นทีอ
่ ก
ี ฝ่ ายไมม่ ก
ี ็ลบด ้วยการบอกมันซะวา่ โกรธอะไร งอน
ตรงไหน เพราะเวลาเห็นมั นทาหน ้าโงใ่ ส ่ ผมก็โกรธไมล่ งอยูด ่ี
ตอนหลั งมานี เ้ วลามีปัญหาไมพ

่ อใจตรงไหนผมรี บบอกเลย เบือ ่ หน ้าตายของมั น แถมไมไ่ ด ้
ฉลาดเหมือนคนอืน ่ เทา่ ไหร่ด ้วย ยา้ อีกครั ง้ นะครั บ! บุคคลนี ม
้ ด
ี อ
ี ยา่ งเดียวคือหลอ่ นอกนั น
้ ไมม
่ ี
ประโยชน์ กวนตีนไมพ
่ อยั งเอาโคตรแรงอีกตา่ งหาก
“ไมเ่ อา...”
“อะไรไมเ่ อา” เออนั ่ นดิ
เสยี งของไอ ส ่ นจะค ้นพบวา่ ตัวเองได ้นอนแน่นงิ่

้ ารวั ตรกลบความคิดทุกอยา่ งในหัวของผม กอ
อยูบ
่ นเตียงและไมพ่ ร ้อมลุกไปไหนแม ้กระทั ่งยืนตัวตรง
“เปลา่ คิดอะไรไปเรื อ
่ ยเปื่ อย”
“เรื อ
่ งกูเอาแรงอะ่ ดิ”
“บ ้านมึงสไิ อ ้เหีย
้ ” ไอ ้นีม ื กกูได ้ตลอด
่ ันต ้องเป็ นอดีตร่างทรงแน่ๆ นั ่ งทางในมาเสอ
“มึงไมช่ อบเหรอ”
ี วทั ง้ คืนเลยนะ หรรษาออก”

“กูคนเดียวพาเสย
“มึงไปหืน
่ ตรงโน ้นเลย”
“อะ่ ๆ เข ้าเรื อ
่ ง งั น
้ วั นนี เ้ อาหมอนไปด ้วย งว่ งก็ไปนอนกับกรี น” ตอนพูดยั งมีหน ้ายิม ้ น ้อยยิม
้
ใหญใ่ ห ้อีก รอยยิม ้ ของมั นหายากนะครั บ ต ้องบั นทึกเอาไว ้ ตอนทีย ่ งั ไมร่ ู ้จักกันผมยั งไมเ่ คยเห็น
แม ้แตแ
่ งง่ เหงือกของมั นเลย เรี ยกได ้วา่ หายากโคตรๆ
“มึงไมก
่ ลั วกูจะโดนไอ ้ตุด
๊ ยั กษ์มันปลา้ เหรอ”
“ปลา้ ก็ถอ
ื วา่ ฟาดเคราะหไ์ ป” หา่ นี !่
อาจเพราะพีด ่ ม ั ภเวสม
ิ ก็ฟอร์มวงประกวดกับเขาด ้วย ผมเลยได ้สม ี าเป็ นเพือ
่ นในยามเหงา
้ ี
เวลาซอมกันหนั กๆ เสยงอึกทึกครึ กโครมดังแทบทะลุแก ้วหูจนทนไมไ่ หว กูเนี ย ่ แหละทีม
่
ักโดน
เนรเทศให ้ไปนอนรออยูต ่ รงคอมมอนรู มเป็ นประจา พอเพือ ้
่ นในวงซอมเสร็จถึงจะออกมาลาก
กลั บห ้องเหมือนอยา่ งเคย
ไอ ้กรี นมั นเคยเลา่ ให ผ

้ มฟั งนะครั บวา่ พีด
่ ม
ิ มั นโหดยั งไง เดีย
๋ วนี ไ
้ มค
่ อ
่ ยกล ้าแผลงฤทธิ์
วั นกอ
่ น
ทาตัวรุ ม
่ ร่ามกับผมไปทีผัวแมง่ ซด ั กบาลแหกคาห ้องเลย ชวี ต ิ บั ดซบของจริ งก็ไอ ้กรี นคิคเิ นี ย
่
แหละ
“ไอ ้สารวั ตร มีคนแท็กไอจีมงึ ด ้วยอะ่ ” ผมหยิบโทรศั พทค

์ นตัวสูงขึน
้ มากดเลน
่ หลั งจากนอน
โงๆ่ อยูบ
่ นเตียงจนไมอ่ ยากขยั บเขยือ ้ นไปไหน
“ใคร”
ี ร์มงึ ด ้วยนะ” ไมพ ่ ด
“ไมร่ ู ้ แตแ
่ มง่ เป็ นแก๊งสาวๆ มีทาป้ ายเชย ู เปลา่ ผมรี บยืน
่ มือถือ
ไปให เ้ จ ้าของ
เครื อ
่ งดู ไอ ส
้ ารวั ตรก็รับไปอา่ นสกั พักกอ
่ นจะยืน ่ สง่ คืน
“เขารวมตัวกันทาโปสเตอร์กบ ี ร์ มึงอยากไปชว ่ ยมั ย

ั ผ ้าเชย ้ ”
“กูไปได เ้ หรอ” ผมถามอยา่ งตืน

่ เต ้น วา่ จะชวนสามหนุ ่ มสามมุมอยา่ งไอ ้เผือก ไอ ้ฟ่ ง และไอ ้
โอมไปป่ วนด ้วย
“ได ้ดิ ก็เขาแท็กมึงด ้วย”
“เอ ้า! ทาไมกูไมเ่ ห็น”
ั ตาลาย เมาความหลอ่ กู”

“สงสย
“เอิม
่ ...” โคตรยอมใจในความหลงตัวเองของมั นจริ งๆ เห็นปกติแบบนี ค
้ วามจริ งไมป
่ กตินะครั บ
มีปัญหากับทั ศนคติบางอยา่ งกับตัวเองเสมอ เป็ นคนไมส
่ นโลกแตส
่ นตัวเอง สนอะไรไมร่ ู ้ไร ้สาระ
เชน่ นมของผมเป็ นต ้น
ชวี ต
ิ ของผมกับไอ ส
้ ารวั ตรยั งคงดาเนิ นตอ่ ไป เราไปถึงมหา’ลั ยกอ
่ นแปดโมงเชาเนื ้ อ
่ ง
จากไอ ้
ดามั นมีเรี ยน สว ่ นผมก็หนี ไปสงั สรรคก ์ ับเดอะแก๊ง ตกเทีย ่ งหลั งกินข ้าวเสร็จก็เลยพากันมารวมตัว
กับแฟนคลั บของไอ ส ้ ารวั ตรใต ้ตึกชมรมครอสเวิรด ์ เพือ
่ ทากิจกรรม ‘ติง่ ’
หลั งๆ ทีมเมียสารวั ตรเริ ม ่ ยอมรั บผมได ้ เวลาทากิจกรรมอะไรก็มก ั จะแท็กในเฟซบุก

๊
หรื อไมก
่ ็
ไอจีให ้มาร่วมด ว้ ยชว ่ ยกันเสมอ เรี ยกได ้วา่ เรามีแฟนคนเดียวกันก็คงจะใช ่
อยา่ งวั นนี้ #ทีมเมียสารวั ตร ได ้รวมทีมกันทาโปสเตอร์ให ้กับวง Ctrl S เพือ

่ แปะไปตาม
สถานที่
ตา่ งๆ เป็ นการโปรโมทวง ไมพ
่ อยั งมีเสอ ้ื ยืด ‘ศาลาวั ด’ ริ สแบนวง รวมไปถึงป้ ายเชย
ี ร์
สาหรั บเมีย
กิตติมศั กดิอ์ ก
ี ด ้วย
ผมนี ก
่ ้มมองตัวเองเลย กูทาอะไรเพือ ่ มั นบ ้างวะ ดูเมียในมโนของมั นนี อ
่ ายฉิ บหายเลย
เขาทุม ่
่ ผู ้ชายในฝั น ทากันจริ งจั งถึงขนาดเลิกเรี ยนต ้องกลั บมาชว ่ ยกันตอ่ ให ้เสร็จ แล ้วกูละ่ ทา
สุดตัวเพือ
อะไร!!
ไมไ่ ด ้! วั นนี ต
้ ้องพยายามเพือ
่ อีกฝ่ ายบ ้าง
หลั งจากคิดในใจได ้ไมน

่ านผมก็เลิกล ้มความตัง้ ใจ...อยูก ่ นี่ าทีเทา่ นั น
่ ับความฝั นได ้แคไ่ มก
้
แหละครั บ จะให ้ไปทาอะไรน่ารั กกุก ๊ กิ๊ กนี เ่ ป็ นไปไมไ่ ด ้เลย ดังนั น
้ ผมเลยทาได ้แคใ่ ห ้กา
ลั งใจและ
อยูเ่ ป็ นเพือ
่ นตอนทีม
่ ันพยายามอยา่ งหนั กโดยไมห
่ นี ไปไหน คิดวา่ แคน
่ ก ้ี ็น่าจะพอแล ้วนะ
“ไทน์จา๋ สารวั ตรชอบสข ี าวหรื อดามากกวา่ กันอะ่ ” หนึ ง่ ในหัวหน ้าเมียคนหนึ ง ่ ถามผม ถ ้าจาไม่
ผิดอีกแกน่าจะเป็ นรุ น
่ พีป
่ ี สามทีเ่ รี ยนอยูค
่ ณะสหเวชฯ
“ดาครั บ”
“ไทน์วา่ เราจะทาลายโปสเตอร์เป็ นแบบเทๆ่ แข็งแรงหรื อแบบน่ารั กมุ ง้ มิง้ ดี”
“คอนโทรลเอสทาแบบบ ้าๆ ไปเลยก็ได ้นะครั บ” เพราะเทา่ ทีส ่ งั เกตดู คนในวงก็สติไมเ่ ต็มเต็ง

เทา่ ไหร่ แม ้แตเ่ อิรน
์ ทีน
่ ่าจะปกติทส
่ี ด
่ ก ่ื มากอ
ุ กลั บบ ้าอยา่ งไมน ่ น
ึ เชอ
้ ารวั ตรคงไมต
่ ้องถามนะครั บวา่ ยั งโอเคอยูม
่ ย
ั ้ ตอนนี ส
้ มงสมองแมง่ ไปหมดแล ้ว ไม่
เหลืออะไรให ้ชน ่ื ชมอีกนอกจากหน ้าตาอั นหลอ่ เหลา
“เอาบ า้ ๆ ไปเลยเหรอไทน์ มั นดูไมค

่ อ
่ ยเข า้ กับสารวั ตร ‘ของเรา’ เทา่ ไหร่” โปรดดูปากทีปกร
อีกทีนะครั บ
เหรอออออออออออ?
เดีย
๋ วนี ไ
้ อส
้ ารวั ตรเป็ นบุคคลสาธารณะสามารถแชร์กันได ้เมือ ึ เหงา ถุย!!
่ รู ้สก
“งั น
้ แล ว้ แตเ่ ลยครั บ ผมวา่ ทุกคนในวงคงชอบหมด”
้ เยอะเลย ฮๆี้ ”
“จริ งเหรอ มีกาลั งใจขึน
้ ก็ดทู กุ คนจะกระตือรื อร ้นกับการออกแบบโปสเตอร์ ชว ่ ยการวาดป้ ายเชย ี ร์ด ว้ ยส ี
อะคริ ลค ่ ่
ิ ตัดเข ้าสูชวงกินไปบน่ ไปบ า้ งเป็ นบางครั ง้ กอ
่ นหนึ ง่ ในรุ น
่ พีท ่ี
้
่ ันตะปี สอยา่ งเจ๊สม
จะพู ด
ขึน
้
เธอเป็ นผู ้หญิงสวย ขนตาถอดแบบมาจากกันสาด แถมนมนี ใ่ หญส ่ ะพรึ งจนกระดุมปริ เลย หืด
หาดดดดดด เห็นแล ้วอยากถลาเข ้าไปปลดกระดุมให ้ดีดตัวสูโ่ ลกกว ้าง อึดอั ดแทน
“น ้องไทน์มค
ี า่ เทอมหรื อยั งลูก”
ั แทน
“...” อยากถามกลั บไปอีกครั ง้ วา่ ‘อะไรนะครั บ’ แตก
่ เ็ ลือกนิ ง่ แล ้วทาเป็ นขมวดคิว้ สงสย
“เดีย
๋ วพีเ่ ปย”
์
“อูย~ ไมเ่ ป็ นไรครั บ ผมมีแล ้วครั บ”

“แล ว้ น ้องสารวั ตรมีหรื อยั ง”
ั พอร์ทดี ไมน
่ ่ ามีปัญหานะครั บ”
“ครอบครั วมันซพ
“น ้องไทน์อยากได ้อะไรมั ย ้ื ผ ้าที่

้ ” ผมวา่ เจ๊แกน่าจะรวยจริ งๆ นั ่ นแหละ ดูได จ้ ากกระเป๋ าและเสอ
ใส ่
“ไมค
่ รั บ”
“เนี ย
่ งานนี พ
้ ท
่ี ม
ุ่ สุดตัวเลยนะ เป็ นสปอนเซอร์อันดับหนึ ง่ ให ้กับคอนโทรลเอสเลย ขาดตก
บกพร่องตรงไหนบอกพี่ คอสตูมถ ้าไมม
่ ใี ห ้มาติดตอ่ เงินโดเนทกันชว ่ งนี ถ
้ ้าไมพ
่ อพีเ่ ติมให ้
เครื อ
่ งดนตรี ตา่ งๆ ละ่ โอเคมั ย
้ วงเราจะได ้ดีตอ
่ ใจของทุกคน”
ตอ่ มาเป็ นกลอนเลยเจ๊ ขอบคุณครั บแตไ่ มด

่ ก
ี วา่ กูกาลั งเคลิม ี งเอือ
้ กับเสย ้ นๆ เอือ
่ ยๆ
ของแก
จนจะหลั บแล ้วเนี ย
่
ยอมใจก็ตรงทีจ ่ า่ ยทุกอยา่ งทีข

่ าดแลกกับการใสช ่ อ
่ื แกเข ้าไปในป้ ายเชย
ี ร์ผนื
ใหญแ
่ คน
่ ัน
้ แหละ
เพราะเมือ
่ ไหร่ทค
่ี อนโทรลเอสขึน ้ เวที เราจะได เ้ ห็นชอ ่ื ของเจ๊สมทั
้ นตะฯ ปี ห ้ามีชอ
่ื ประกบติดไอ ้
สารวั ตรเหมือนฉากหลั งวั นแตง่ งานให ส
้ ยองสายตาเลน
่
ผมวา่ มั นก็เป็ นความสุขเล็กๆ น ้อยๆ ทีค

่ นคนหนึ ง่ จะทาได ้นะครั บ และผมก็ไมเ่ ห็นวา่ มั นจะเป็ น
เรื อ
่ งแยอ่ ะไร ดีใจซะอีกทีม่ ค
ี นชอบคนทีเ่ รารั กมากขนาดนี้
พูดแล ้วซงึ้ เอาออสการ์สาขาพอ่ พระแหง่ ปี ให ้กูท ี
“กรี๊ ดดดดดดดดดด สามีมาแล ้ว กรี๊ ดดดดดดดดดดดดดด” เสย ี งกรี ดร ้องของบรรดาเมียๆ ดัง

้ มาจนขนลุกซู ่ จากทีพ
ขึน ่ ากันตัง้ หน ้าตัง้ ตาทางานกลายเป็ นตบะแตกวิง่ กรู กันเข ้าไปหาคนมา
ใหมท ่ ั นที
ไอ ้สารวั ตรมั นก็ไมไ่ ด ้มาคนเดียวด ้วย แตย่ ั งพว่ งเพือ

่ สงิ หข์ าวมากันครบทีม ในมือถือ
่ นกลุม
ขนมและของกินมาจนเต็มมือ เห็นทา่ แล ้วคงกะมาให ้กาลั งใจเมียๆ ของมั นเต็มที่
“ซอื้ ขนมมาให ้” เสย

ี งทุ ้มของคนตัวสูงพูดขึน
่ นจะเดินมาทีโ่ ต๊ะตัวยาวซงึ่ เป็ นพืน
้ เบาๆ กอ
้ ที่
ทางานของทุกคน
“ขอบคุณคา่ าาาา อยากกินนมสารวั ตรอยูพ ้ บเข ้ามายือ

่ อดีเลย” เจ๊สมรี ้ แยง่ ขนมจากมือของไอ ้
สารวั ตรอยา่ งไววอ่ ง แม ้วา่ ในมือของไอ ้แมนหรื อไอ ้บอสจะเต็มไปด ้วยขนมเหมือนกันก็ตาม
“ถุงนี ไ
้ มม
่ น
ี มครั บ”
“ไมเ่ ป็ นไรเจ๊กน
ิ ได ้หมดจนหยดสุดท ้าย” ทีพ ่ ด
ู นี ค
่ งจะหมายถึงพวกน้ าผลไม ้อะไรอยา่ งนี้
มากกวา่ คงไมไ่ ด ้หมายถึงอยา่ งอืน ่
่ ...ใชมยั ้ ?
หลั งจากแจกจา่ ยของกินตุนท ้องให ท

้ ุกคนเรี ยบร ้อย บรรยากาศก็กลั บเข ้าสูส ่ ภาวะปกติอก
ี ครั ง้
้
จะมีกแ
็ ตเ่ จ๊สมนมใหญ่
้ ทีย
่ ังคงนั ่ งเนี ยนๆ อยูข
่ ้างไอ ส
้ ารวั ตร แถมยั งแทรกกลางระหวา่ งผม
กับมั นอีก
“สารวั ตรมีเรี ยนตอนบา่ ยมั ย ้ ” พูดอยา่ งเดียวคงไมพ ่ อ เจ๊เขาจั ดใหญไ่ ฟกะพริ บด ้วยการเอานมถู
แขนคนตัวสูงไปมาเหมือนกะเอาเคลิม ้ กันเต็มที่ ไอ ส้ ารวั ตรมั นก็ไมว่ า่ อะไรนะครั บนอกจาก
เหลือบตามองครู ห ่ นึ ง ่ พร ้อมกับตอบคาถาม
“มีตอนบา่ ยสองครั บ”
“งั น
้ ดีเลย ตอนนี ม
้ อ
ื ถือพีห
่ ายไปไหนไมร่ ู ้อะ่ ขอยืมของสารวั ตรมาโทรเข ้าเครื อ
่ งได ้มัย
้ ”
“ไอ ้บ๊ิ กยืมมือถือมึงที” สน ้ิ เสย
ี งนั น ่ นรั กซงึ่ นั ่ ง
หา่ งออกไปไม่
้ มือหนาก็กระดิกนิ ว้ ระรั วไปยั งเพือ
ไกลนั ก เพือ ่ นมั นเองก็รู ง้ านเลยรี บหยิบโทรศั พทข์ น ้
้ึ มาให เ้ จ๊สมอย ่ างไววอ่ ง จนแกพูดอะไรไม่
ออกนอกจากยิม ่ นใส ่
้ เจือ
“อ ้าวไมต
่ ้องโทรแล ้ว อยูน
่ เี่ อง!” โห! นั ่ นพวกกุญแจหรื อพวงหรี ด ใหญก
่ วา่ หน า้ กูอก
ี
ทาไมหา
ไมเ่ จอ
“…”
“ชว ่ งนี ไ
้ มเ่ ห็นสารวั ตรอั พเดตไอจีเลย”
“ไมร่ ู ้จะถา่ ยอะไร”
“งั น
้ เราถา่ ยรู ปคูก
่ ันมั ย
้ ” เมียมั นก็นั่งอยูต
่ รงนี้ แตไ่ มม
่ ส ิ ธิพ
ี ท ์ ด
ู อะไร นอกจากนั ่ งดู
รน
ุ่ พีแ
่ ทะโลม
คนตัวสูงไปเรื อ่ ยๆ
“เปลืองเมมอะ่ ครั บ เดีย

๋ วไมม
่ ท
ี เี่ ก็บเกม”
น่านนนนนนนนนนนนนน พืน ้ ทีเ่ ลน

่ เกมมึงเยอะเวอ่ ร์ เดีย
๋ วถ ้าเมมเต็มอยา่ ลืมลบรู ปกูออกด ว้ ย
่
นะเกรงวา่ จะไมพ ่ อใสเกม นึ กแล ้วก็สงสารตัวเองเหมือนกัน ถ า้ วั นไหนมั นแตง่ งานกับเกมผมคง
ชอกชา้ ไมเ่ หลืออะไร
“สารวั ตรเป็ นคนตลกนะเนี ย

่ พีก
่ ็นก
ึ วา่ จะขรึ มๆ”
“ผมพูดจริ ง”
“ฮา่ ๆ ตลกอีกแล ้ว เออ...แตพ

่ อ
่ี ยากไปห ้องสารวั ตรจั ง คงอบอุน
่ น่าดู อริ๊ งงงงงงง”
“ไทน์ไมช่ อบให ใ้ ครเข ้าห ้อง”

ไอ ้ฉิบหาย! พูดถึงกูทาม ้ายยยยยยยยยย
“อยูด
่ ้วยกันจริ งเหรอ”
“เดีย
๋ วไมม
่ ค
ี นหารคา่ ห ้องเลยต ้องอยูด
่ ้วยกัน”
“สนใจให ้เจ๊ไปชว ่ ยหารมั ย

้ ”
“ผมเลือกคนอยู”่
“เลือกพีไ่ ด ้ พีก
่ น ้
ิ ไมจ่ ุ ไมท
่ าห ้องรก ไมใ่ ชไฟเปลื ี งดังรบกวนด ้วย”
อง และก็ไมเ่ สย
“นั ่ นแหละไมช่ อบอยูด

่ ”ี
“อยากได ้แบบไหนคะลูก”
“อยากได ้แคไ่ ทน์ คนอืน

่ ไมเ่ อา”
“โอ ้โห! ใจร ้าวววววววววววววววววววว”
เป็ นการตัดบททีด ่ ท
่ าหน ้าปั ้นปึ่ งแล ้วเดินไป
ู าร ้ายจิตใจกันเหลือเกิน แตเ่ จ๊แกคงรู เ้ ลยได ้แตท
ชว ่ ยคนอืน ่ ๆ ทาป้ ายตอ่ สว ่ นผมทีต่ งั ้ ทา่ จะลุกตามอีกฝ่ ายไปกลั บถูกมือหนาของไอ ้สารวั ตรยือ ้
เอาไว ้ซะกอ
่ น
“ซอื้ แซนดว์ ช ิ มาให ้ กินกอ

่ นดิ” เหลือบตามองในถุงก็เห็นวา่ เป็ นแซนดว์ ช
ิ กับนมอีกหนึ ง่
กลอ่ ง
บรรจุอยูด่ ้านใน
“เพิง่ กินข า้ วไป”
“ไมก
่ น
ิ เหรอ โอเคงั น
้ กูจัดการเอง” ไมร่ อฟั งความเห็นอะไรตอ่ ไอ ส
้ ารวั ตรมั นก็หยิบแซนดว์ ช
ิ ใน
ถุงขึน
้ มาแกะและยั ดใสป ่ ากทั นที ไมพ
่ อมืออีกข ้างยั งหยิบนมกลอ่ งมาเจาะแล ้วดืม
่ อยา่ ง
เอร็ดอร่อย
้ื มาให ้กูหรื อจะเก็บไว ้กินเอง”

“สรุ ปซอ
“พอดีหวิ ทีบ ้ื มาให ้มึงนี แ

่ อกวา่ ซอ ่ คข่ ้ออ า้ ง”
“รั กกูมาก”
“ก็รู ห
้ นิ ”
“กูประชด”
่ าขวางใสเ่ จ ้าตัวเลยยืน
“เหรอ” พอเห็นผมหรี ต ่ แซนดว์ ช
ิ ทีก
่ ัดไปแล ้วครึ ง่ หนึ ง่ จอ่ ปากผม
“ไมก
่ น
ิ ”
“อร่อย อยากแชร์”
“ไมช่ อบหมูหยอง”
“นี ท
่ น
ู ่าแบบทีม
่ งึ ชอบเลย”
“จริ งดิ” ลองหยั ่งเชงิ ถามไปอยา่ งนั น ้ สุดท ้ายก็ทาได ้แคอ่ ้าปากกัดของกินทีอ
่ ยูใ่
นมือหนาเข ้า
ไป คาดหวั งวา่ จะซม ึ ซบั ทูน่าทีแ
่ สนเอร็ดอร่อยแตส
่ ดุ ท ้ายก็ชะงั กกึก
“อร่อยมั ย
้ ”
ั อร่อยพอ่ งดิ”
“หมูหยองไอ ส
้ ด
ั ไมด่ ก
“ห ้ามคาย นิ สย ี ลืนลงไป”
ผมได ้แตท
่ าหน ้างอใส ่ ไอ ้สารวั ตรมั นก็หัวเราะมีความสุขกอ
่ นจะหยิบโทรศพ
ั ทข์ น
้ึ มาถา่ ยหน
้า
ผมแทบจะติดขนตาอยูร่ อมร่อ
่ ว ่ ยทาหน ้าให ้มีความสุขหน่อย”

“ถา่ ยรู ปอยูช
“หน ้าเหีย
้ ไมใ่ ห ้ถา่ ย”
“น่ารั กออก ไหนหันหน ้ามาให ้กูดห

ู น่อย” ผมก็ยอมทาตามมั นอยา่ งวา่ งา่ ยนะครั บ แตห
่ น ้านี ค
่ ง
งอเป็ นตูดเพราะผะอืดผะอมกั บการกลืนก ้อนหมูหยองเปี ยกๆ ลงคอ สว่ นไอ ส ้ ารวั ตรก็กดถา่ ยรู ป
ระรั วจนมือแทบหงิก เสร็จสรรพก็มานั ่ งเลือ่ นดูรป
ู เลน
่ ๆ แล ้วหั วเราะอยูค
“ลบเถอะ ไหนบอกเปลืองเมมไง ถ ้ามึงไมม

่ ท ่ ก
ี เี่ ลน
่ เกมแล ว้ มาบน
่ ใสห ู จ
ู ะพน
่ ขีม
้ ก ่ น ้า
มึง”
ู ใสห
“รู ปมึงไมเ่ ปลืองหรอก”
“ถ ้าเต็มละ่ มึงจะเลือกอะไรระหวา่ งรู ปกูกับเกม” วั ดใจกันไปเลย ถ ้ารั กกันมั นต ้องเลือกผมแน่ๆ

หึ!
้ ื มือถือทีเ่ มมเยอะๆ ดิ” สรุ ปมั นไมเ่ ลือกกู ...

“จะเลือกทาไม ซอ
“ลงทุนไปมั ย
้ ”
“กับสงิ่ ทีร่ ักถ ้ารู ้วา่ มั นคุ ้มคา่ ก็ควรลงทุน”
“ดู ้ววววววว รั กกูเหรอ”
“รั กเกม สว ่ นมึงเป็ นออฟชน

ั ่ เสริ ม”
“ก็ยังดีละ่ ว ้า”
“อยา่ ทาตัวน่ารั ก เดีย

๋ วโดนยั บกูไมป
่ ลอบนะ”
ฮว ่ ย! กูไมเ่ ลน่ ละ อุตสา่ หจ์ ะกวนตีนกลั บไปแตพ ่ อถูกหืน ่ ใสผ่ มก็ไปไมเ่ ป็ นอีกตามเคย เลยต ้อง
เปลีย ่ นเรื อ
่ งด ้วยการคว า้ มือถือของอีกฝ่ ายมากดดูรป
ู กอ
่ นหน ้านี แ
้ ทน
“หน ้ากูไมด
่ มี งึ ก็ยังจะถา่ ย” ปากบน
่ แตม
่ อ
ื ก็ยังคงเลือ
่ นดูแตล่ ะรู ปกอ
่ นจะกดไปยั งปุ่ มถังขยะ มี
แคห
่ ม
ู ันก็ยังถา่ ย บางรู ปโคตรพอ่ โคตรแมด
่ ไู มไ่ ด เ้ ลย เห็นแล ้วนึ กถึงสภาพตัวเองตอนอ ้วกแตก
จนต ้องหามสง่ โรงพยาบาลขึน
“ลบทาไมวะ กูกเ็ ห็นอยูค

่ นเดียวเนี ย
่ ”
“ใครบอกมึงเห็นคนเดียว เพือ ่ นมึงก็เห็นไอ ้ควาย” ยิง่ ไอ ้แมนยิง่ ไมต

่ ้องพูดถึง รู ้รหัสของทุกคน
ในกลุม
่ เรี ยกได ้วา่ แมนรู โ้ ลกรู ้ทันที
“อายทาไม น่ารั กดี”
“ลบๆ” พูดไปมือก็จม
้ิ ลบไปเรื อ
่ ยๆ จนรู ปหมดคลั ง ไอ ส
้ ารวั ตรมั นเลยหรี ต
่ ามองผมนิ ง่ ๆ กอ
่ นจะ
ั
คว ้าโทรศพทไ์ ปครอง พลางเปิ ดกล ้องหน ้าเอาไว ้
“ทาหน ้าดีๆ คราวนี ก

้ ไู มใ่ ห ้ลบ”
“เอาจริ งดิ”
“อืม
้ ”
ี งชต
เสย ั เตอร์จากมือถือดังขึน
้ หนึ ง่ ครั ง้ ไอ ส
้ ารวั ตรหันมายิม
้ ให ผ
้ มกอ
่ นจะยึดมือถือไปเลน
่ เอง
โดยไมพ
่ ดู อะไรสก ั คา เออ ผมเองก็ไมพ
่ ด ู อะไรเหมือนกัน
“ไอ ้วัตรไปเรี ยน ติดเมียอยูไ่ ด ้!”
“เวรเถอะ” เพือ
่ พูดขึน
้ กอ
่ นไอ ้สารวั ตรมั นจะลุกขึน
้ ยืนเต็มความสูงแล ว้ วางมือไว ้บนหัว
ของผมเบาๆ จนต ้องเงยหน ้าขึน้ ไปมองอีกฝ่ ายตรงๆ
“ไปเรี ยนละ”
“อืม ตัง้ ใจเรี ยน” ผมบอก เจ ้าตัวก็พยั กหน ้าพลางเดินตามแก๊งสงิ หข์ าวไป สว ่ นผมกับพวก
พระเอกก็หันมาชว ่ ยงานบรรดาเมียกิตติมศก ั ดิอ
์ ยา่ งสุดความสามารถ โดนถามเรื อ
่ งโน
้นบ ้างเรื อ
่ ง
้ ้าง ซงึ่ สว ่ นใหญก
่ เ็ ป็ นเรื อ
นี บ ่ งระหวา่ งผมกับไอ ้สารวั ตรเนี ย
่ แหละ อั นไหนตอบได ้ผมก็ตอบ
แตถ
่ ้า
คาถามไหนอึดอัดก็จะเงียบไปเลย
่ จนเวลาผา่ นไปครึ ง่ ชวั ่ โมงเรื อ

ทุกอยา่ งยั งคงดาเนิ นตอ่ ไปอยา่ งราบรื น ่ งก็เกิดขึน
้ ...
“กรี๊ ดดดดดดดดดดดด สารวั ตรอั พไอจี กรี๊ ดดดดดดดดด” เสย ี งของเจ๊สมดั

้ งขึน
้ พร ้อมกับ
การ
กระโดดโลดเต ้นหวีดร ้องไมห
่ ยุดจนคนอืน
่ ๆ ต ้องหยิบมือถือขึน
้ มาบ ้าง
ซงึ่ นอกจากเหตุการณ์ตรงหน ้าจะเกิดขึน

้ อยา่ งตืน
่ เต ้น เหตุการณ์ในอินสตาแกรมก็ไมต
่ า่ งกัน...
เพราะเสย ี งแจ ง้ เตือนจากโทรศั พทข์ องผมก็ดังขึน
้ เชน่ กัน และแรงดึงดูดของมั นก็มากพอทีจ ่ ะทา
ให เ้ ผลอกดเข ้าไปดู
Sarawatlism มีรป
ุ คูแ
่ ล ้ส @Tine_chic
เป็ นรู ปทีเ่ ราถา่ ยกันกอ
่ นหน า้ และเป็ นรู ปทีเ่ ราถา่ ยคูก ้ แย ้มสุดชวี ต
่ ันด ้วยใบหน ้ายิม ิ
Kitti_Tee ไอยะ มีการแสดงความเป็ นเจ ้าของ

Bigger330 อ ้าวนี แ
่ ฟนเหรอ ตอนนั น ่ นนี น
้ ไมใ่ ชค ้ ห
่ี วา่
Thetheme11 แฟนมึงคนไหน กูสบ ั สนไปหมด
Boss-pol ไอ ้วัตรมีคนบอกวา่ มึงหลอ่ มาก จีบได ้มัย ้
Sarawatlism @Boss-pol รั กแฟนมาด หา่ มจีบ แฟนหวง
Boss-pol @Sarawatlism วั นนั น ้ มึงไมไ่ ด ้พูดแบบนี้
Man_maman กูไมเ่ ชอ ่ื แล ้วคนทีช
่ นแก ้วมึงวั นนั น้ อะ่
Tine_chic ใคร?
่ นมั นกวนตีนแตก
่ ใ็ ชว ่ า่ คนอยา่ งไอ ส
้ ารวั ตรจะ
์ อบกลั บไปอยา่ งเร็วรี่ ก็พอรู ้แหละวา่ เพือ
ผมพิมพต
ไมพ
่ บเจอหรื อถูกใครแทะโลมเลย แถมมีบอกชนแก ้วกันด ้วย
Sarawatlism @Tine_chic เมีย
เหยดดดดดดดดด ไอ เ้ ลว!
Man_maman ไอ ้ไทน์เจ็บนะนั ่ น ยอมรั บวา่ นอกใจแล ว้ เหรอ
ผมยั งคงรอคาตอบอยา่ งจดจอ่ แม ้ตอนนี ต ้ ัวเองแทบจะนั ่ งไมต

่ ด ิ เก ้าอีแ
้ ล
้วก็ตาม คนคนนั น้ มั น
เป็ นใครวะ แล ้วชว ่ งนี ไ ่ื บอ่ ยซะด ้วยส ิ ถึงแม ้วา่ ผมจะตามไปในบางครั ง้ แตก
่ ม
็ บ
้ อส
้ ารวั ตรก็ดม
ี างที
อีกเชน่ กันทีเจ า้ ตัวมั กจะฉายเดีย ่ วไปกับเพือ่ นในกลุม ่ หรื อสมาชก ิ ในวง
ติ๊ ง!
้ิ สุดลง ผมกรอกตาอา่ นข ้อความตรงหน ้าอยา่ งชาๆ

การรอคอยสน ้ กอ
่ นทีค ึ ไม่
สบายใจ
่ วามรู ้สก
ึ บางอยา่ งทีอ
จะจางหายไป กลายเป็ นความรู ส
้ ก ่ ธิบายไมไ่ ด ้ รู ้แคว่ า่ ...ใจมั นใกล ้จะระเบิดอยู ่
รอมร่อ
Sarawatlism เมียชอ ้ื ไทน์

Sarawatlism วั นนั น
้ ไปกัยไทน์ จบมั ย้
Boss-pol ออ๋ ออออออออ เมียคุม! จบๆ แยกย ้าย
Man_maman ลุ ้นให ้ทะเลาะกันตัง้ นาน ไอ ้ฉิบหายยยยยยย olo
นั บถอยหลั งอีกห้ าวั นกอ่ นแขง่ ขั นรอบ Semi-final ทุกคนจริ งจั งกับการซ้ อมมากขึ ้น และก็ยงิ่ ประสาทเสียมากตามไปด้ วย
เพราะพวกไอ้ พี่มิลมั กจะมากอ ่ กวนเราอยูเ่ สมอ ไมแ่ ซะก็แวะมาระราน มีการปลุกปั่ นกระแสบ้ าบอของมั นจนน่ากระทืบ เลย
ทาให้ ชว ่ งหลั งมานี เ้ ราคอ่ นข้ างระวั งตัวกันมาก
เวลาซ้ อมหรื อเลน ่ เพลงอะไรก็ตอ ้ งเป็ นความลั บ บางทีถึงขนาดมาเปิ ดห้ องซ้ อมตอนสีท่ มุ่ ุ่ เพื่อหลบการปะทะซึง่ ๆ หน้ ากับ
อีกฝ่ าย แตเ่ หมือนวั นนี ้โชคจะไมเ่ ป็ นใจเทา่ ไหร่นกั
“อ้ าว มาซ้ อมซะดึกเชียว” หนึ ง่ ในกลุม

่ ของพี่มิลพูดทั กทายเรา ขณะเจอกันหน้ าห้ องซ้ อมในเวลาสีท่ มุ่ ุ่ !
ไอ้ บา้ สีท่ มุุ่่ มึงยั ง
มาเจอพวกกูได้
ผมที่กระเต็งตามไอ้ สารวั ตรไปทุกที่เลยได้ แตถ ่ อนหายใจ เพราะรู้ วา่ เพื่อนในวงตา่ งเหนื่ อยกับการซ้ อมมากอยูแ่ ล้ ว ยั งต้ อง
มาเจอกับแมลงหวีอยา่ งพวกแมง่ อีก นี ถา้ กูเสกหนั งควายเข้ าท้ องพวกพี่มนั ได้ กจู ะรี บจั ดซะตอนนี เ้ ลย
่ ่
“ตา่ งคนตา่ งซ้ อมดีกวา่ พี่ อยา่ ยุง่ กันเลย” ไอ้ เทมป์เป็ นฝ่ ายออกหน้ าพูดด้ วยน ้าเสียงเคร่งเครี ยด พี่มิลมั นเลยแทรกขึ ้นมา
ด้ วยความขบขั น
“อะไรมั นจะขนาดนั น้ กูไมไ่ ด้ ทาอะไรพวกมึงเลยนะ แคแ

่ วะมาทั กทายเฉยๆ”
“อยา่ กวนตีน” คราวนี ไ้ อ้ สารวั ตรพูดบ้ าง
“เป็ นรุ่ นน้ องทาอะไรก็เกรงใจกันบ้ าง”
“พี่ยงั ไมเ่ กรงใจกูเลย”
“กูซื ้อขนมมาให้ ไอ้ ไทน์”
“ไมก
่ ิน” ไอ้ สารวั ตรรี บตอบอยา่ งรวดเร็ ว แทบไมเ่ ปิ ดโอกาสให้ ผมได้ พด
ู อะไรเลย
“กูได้ ถามมึงเหรอ อยา่ เสือกดิ”
คนตัวสูงไมย่ อมฟั งอะไรทั งนั

้ นนอกจากคว้
้ ามือผมยั ดเข้ าไปในกระเป๋ าเสื ้อคลุมของตัวเอง กลายเป็ นวา่ ตอนนี ้มือกู
ไมว่ า่ ง
จะรั บของใครแล้ ว เลยจาต้ องปลอ่ ยเลยตามเลยให้ แมง่ เขมน
่ กันไปสั กพักใหญก่ อ
่ นแยกย้ ายห้ องซ้ อมใครซ้ อมมั น
23.09 PM
เวลาที่นาฬกิ าข้ อมือไมเ่ คยโกหก ผมลากสั งขารพาตัวเองมานอนรอคนตัวสูงที่ห้องคอมมอนรู ม วั นนี ้ไอ้ กรี นไมไ่ ด้ มาด้ วย
ผมเลยต้ องนอนเลน ่ มือถือคนเดียวแบบเหงาๆ แตย่ งั ดีท่ีมถี งุ นอนลายจระเข้ สเี ขียวติดรถมาด้ วย ผมเลยมีท่ีซกุ หั วนอนอุน่ ๆ
แล้ วงีบหลั บไป
สั กพักก็ได้ ยินเสียงฝี เท้ าของใครบางคนเดินเข้ ามา กอ
่ นจะเห็นไอ้ สารวั ตรยืนอยูต่ รงประตูกระจกเลือ่ นไมไ่ กลนั ก
“ซ้ อมเสร็ จแล้ วเหรอ” ผมถามเสียงอ้ อแอ้ ปรื อตาขึ ้นมามองมั นไมเ่ ต็มตานั ก
“ยั ง เป็ นหว่ งมึง กลั วมึงเหงา”
“ไมเ่ หงา นอนฟั งเพลงเนี่ ย”
“อีกประมาณชั ว ่ โมงนึ ง รอได้ มยั ้ ” เจ้ าของผิวแทนยอ่ ตัวลงมานั ง่ ขั ดสมาธิอยูใ่ กล้ ๆ ผมเลยจาต้ องพยั กหน้ ารั บอยา่ งเข้ าใจ
่ ่ีวนั ก็จะแขง่ แล้ วสิง่ ที่ผมทาได้ ก็คือการให้ กาลั งใจ แม้ สดุ ท้ ายมั นจะจบลงทีก่ ารนอนก็ตาม
อีกไมก
่ นจะกลั บไปห้ องซ้ อมตอ่ เวลาดาเนิ นตอ่ ไปเรื่ อยๆ จากที่นอนฟั งเพลงเพลินๆ หนั งตา
ไอ้ สารวั ตรนั ง่ คุยกับผมไปพักหนึ ง่ กอ
ก็เริ่ มปิ ด ความงว่ งเข้ ามาครอบคลุมความนึ กคิดทุกอยา่ งจนหมด และสุดท้ ายผมก็ไมร่ ้ ูวา่ ตัวเองนอนหลั บไปตอนไหน
รู้ ตวั อีกทีกถ

็ กู คนตัวสูงอุม
้ ไปทั งถุ
้ งนอน พายั ดใสร่ ถกลั บไปนอนที่ห้องเหมือนอยา่ งเคย
“ควายน้ อยหมดฤทธิ์ละ”
“อือออออออ กี่โมงแล้ ว”
“เที่ยงคืน หิวมั ย้ ”
ผมสา่ ยหัวกอ ่ นจะปิ ดเปลือกตาลงหลั งจากเหลือบมองตัวเลขบนหน้ าปั ดรถยนตเ์ สร็ จ นี่ ไมใ่ ชเ่ ที่ยงคืน ตอนนี ้ตีสามที่
สมาชิกทุกคนน่าจะเหงื่อโซมตัวเพราะไอ้ สารวั ตรก็มีสภาพไมต่ า่ งกัน พรุ ่ งนี ้มีเรี ยนแปดโมงเช้ า ผมหว่ งวา่ มั นจะป่ วยแตเ่ จ้ า
ตัวมั กพูดอยูเ่ สมอวา่ ไมเ่ ป็ นไร
แคม
่ ีกนั อยูต่ รงนี ้กเ็ พียงพอแล้ ว...
่ า่ เชื่อวา่ ผมจะมีสงิ่ มีชีวต

ไมน ิ ทีเ่ รี ยกวา่ แฟนมาหนึ ง่ คน เป็ นแฟนที่ไมเ่ หมือนคนอื่นแม้ แตน ่ ิ ดเดียว เมื่อกอ
่ นผมต้ องคอย
และดูแลตามใจคนอื่นอยูต่ ลอดเวลา แตก ่ บั ไอ้ สารวั ตรเราดูแลกันและกัน หนาซ ้ามั นยั งเป็ นฝ่ ายประคบประหงมผม
มากกวา่ ซะอีก
ไอ้ สารวั ตรไมเ่ หมือนกิ๊งรั กแรกของผมเลยสั กนิ ด ของเขาเป็ นเด็กเรี ยนขึ ้นเทพ คอยปฏิเสธเสมอเวลาผมชวนไปไหน แตก
่ บั
มั นผมไมเ่ คยได้ ยินคาวา่ ‘ไม’ ่ ออกมาจากปากเลย
‘มึง เย็นวั นนี ้วา่ มั ย้ ’

‘ทาไม’
‘จะชวนไปเดินห้ างหน่อย มีของที่อยากซื ้อแล้ วก็หาอะไรกินด้ วย’
‘ไปดิ’
‘มึงวา่ งมั ย้ ’
‘ไปดิ’
‘ถามวา่ วา่ งมั ย้ ’
‘ไปดิ’
์ น้ านิ่ งอยา่ งมั นนั ง่ ปั่ นงานตัวเองที่สตาบั คจนหัวฟู แทนที่จะเป็ นที่

และสุดท้ ายหลั งจากซื ้อของเสร็ จ ผมก็จะเห็นมนุ ษยห
ห้ องของตัวเองแทน
ไอ้ สารวั ตรไมเ่ คยทาตัวง้ องแง้ งและบ้ ากล้ อง…
‘กับข้ าวมาแล้ ว อะ่ ! อั นนี ้ของมึง’ ผมรั บจานไป เงยหน้ ามองมั นกอ ่ นจะถาม
‘ไมถ่ า่ ยรู ปเหรอ’
‘เป็ นหา่ อะไรเนี่ ย มากินข้ าวไมไ่ ด้ มาถา่ ยรู ป’
‘ก็เผื่ออวดเพื่อน บางคนแมง่ ชอบอวด’
‘ถ้ ามั นพิเศษกวา่ ทุกวั นก็อยากอวดหรอก แตถ ่ า้ อะไรที่เป็ นชีวต
ิ ประจาวั นก็ไมต
่ อ
้ งทาก็ได้ ’
‘…’
‘อยูก่ บ
ั กล้ องมากกวา่ อยูก่ บั ตัวจริ งมั นไมม ่ คี วามสุขหรอก’
‘…’
‘ตัวจริ งอยูใ่ ห้ มองหลอ่ ๆ แล้ ว ไมต ่ อ
้ งถา่ ยรู ปให้ เสียเวลาก็ได้ มงั ้ ’
‘เกลียดดดดดดด’
่ นเรื่ องมาก...
ไอ้ สารวั ตรไมใ่ ชค
‘วั นนี ้กินอะไรดี’ ผมถามความเห็นอีกฝ่ ายเหมือนอยา่ งเคย

‘อยากกินอะไรก็คิดดิ กูกินได้ หมด’
‘ไปกินกว๋ ยเตี๋ยวหน้ ามอมั ย้ ’
‘ไปดิ’
‘ไมเ่ อาดีกวา่ กูอยากกินพิซซา่ อะ่ พอดีได้ บตั รลดราคามา’ ความจริ งจะกินวั นไหนก็ได้ แคอ่ ยากแกล้ งมั นเทา่ นั น้
‘ได้ หมด ไปเลยมั ย้ ’
‘หรื อจะไปกินขนมจีนดี ชว่ งนี ้ไมอ่ ยากแดกอะไรที่มน
ั เลีย ่ นๆ’
‘ร้ านไหน เดี๋ยวขั บไป’
‘แตไ่ ปกินบุฟเฟ่ ตก
์ ด
็ จู ะคุม
้ ดีนะ’
‘สรุ ปจะกินร้ านไหน ถ้ าเลือกไมไ่ ด้ กกู ินมึงแล้ วนะ ยิง่ โมโหหิวอยูด
่ ้ วย ’
‘…!!’
ไอ้ สารวั ตรไมเ่ คยอวดรวย...
‘ช้ างดาวนี่ กซู ื ้อทิ ง้ ได้ มยั ้ ’

‘ทิ ้งแล้ วหาคูใ่ หมม ่ าให้ กด
ู ้ วย ยีห่ ้ อนี เ้ ทา่ นั น้ ’
‘ไอ้ เวร’
‘ไปถนนคนเดิน มึงจะแตง่ อะไรเวอ่ ร์ วงั ’
‘เปลีย ่ นเสื ้อหน่อยมั ยล่
้ ะ’
‘เสื ้อบอลก็ดีแล้ ว’ ชุม ่ เหงื่อเลย...
‘เสื ้อผ้ าดีๆ ในตูท้ าไมไมร่ ้ ู จกั หยิบมาใส’่
‘มั นก็แล้ วแตโ่ อกาส วั นนี ้แคไ่ ปเดินเลน่ เฉยๆ มึงจะให้ กใู สท ่ กั ซิโด้ เลยหรื อไง”
“...”
แดกจุด...
ไอ้ สารวั ตรมีสว ่ นที่ไมเ่ หมือนคนอื่นอีกมากมาย...
‘เจ็บ’
‘ก็ทาให้ เจ็บ’
ริ มฝี ปากที่งบั ลงบนซอกคอนี่ ไมใ่ ชจ่ บู แล้ ว นี่ มนั กัด ไอ้ เลว!
ไอ้ สารวั ตรไมเ่ คยเรี ยกร้ องความสนใจตอนที่ผมกาลั งยุง่ หรื อพยายามกับอะไรสั กอยา่ ง...
‘ไทน์ มึงยุง่ อยูป
่ ่ ะ’
‘อืม กาลั งทางานอยู ่ มีอะไรมั ย้ ’
‘ไม’่
‘อยากปรึ กษาอะไรก็บอกกูได้ ’
‘มึงยุง่ อยูไ่ มเ่ ป็ นไร’
‘เฮ้ ยฟั งได้ วา่ มา’
‘ไม’ ่
‘อยา่ ให้ ถามซ ้า มีอะไร’
‘กูอยาก...’
‘ไอ้ ควายยยยยยยยยยย’
ที่สาคั ญ…
ไอ้ สารวั ตรไมม

่ ีเมนส ์ เพราะงั นมั
้ นเลยไมง่ ่ีเงา่ เหมือนแฟนคนที่ผา่ นๆ มา
‘กูอยากได้ รองเท้ า limited edition ของสครั บมากเลยวะ่ แตแ ่ มง่ แพงกวา่ รองเท้ ายี่ห้อเดียวกันครึ่ งตอ่ ครึ่ งเลย มึงวา่ กู
ควรจะซื ้อดีมยั ้ ’
‘ชอบก็ซื ้อ’
‘ไมห ่ ้ามหน่อยเหรอ หงุดหงิดใสก ่ ไ็ ด้ นะ ดา่ วา่ ไร้ สาระก็ได้ นะ’
‘ความชอบของมึงไมใ่ ชเ่ รื่ องไร้ สาระ’
‘แพงกวา่ รุ ่ นธรรมดาไปครึ่ งหนึ ง่ ก็จะให้ ซื ้อเหรอ’
‘รุ ่ นธรรมดามีช่ือสครั บอยูต ่ รงนั นมั
้ ยล่
้ ะ’
‘ไม’ ่
‘งั นก็
้ ซื ้อไปเถอะ เผื่อวั นไหนที่มงึ อยากได้ ขึ ้นมาแล้ วไมม ่ ขี ายอีกมึงจะได้ ไมน่ กึ เสียใจทีหลั ง’
‘หลอ่ วะ่ ขอยืมตังคห ์ น่อยสิ’
‘โอเค กูวา่ มึงไมต ่ อ้ งซื ้อละ รุ ่ นไหนก็เหมือนกัน’
‘ยั งจะกวนตีนอีก’
เราคุยกันด้ วยเหตุผล เข้ าใจกันด้ วยเหตุผล เราไมเ่ คยดูถกู ความชอบของกันและกัน เหมือนที่ผมชอบสครั บและมั นคลั ง่ ไค
ล้ วงอินดี ้อยา่ ง Solitude is bliss
ซึง่ นั น่ ก็เป็ นสิง่ สาคั ญที่ทาให้ ผม...รั กมั น

รอบ Semi-final ของการแขง่ ขั น Music award มาถึงจนได้ ทุกคนดูจะตื่นเต้ นกันมากแม้ จะอยูห่ ลั งเวที เพื่อนสมาชิก
ของคอนโทรลเอสตา่ งหาวิธีทาสมาธิเพื่อทาลายความตื่นตระหนกของตัวเอง จะมีกแ
็ ตไ่ อ้ สารวั ตรเทา่ นั นที
้ ่...นั ง่ กิน
หา่ นี่ ไมเ่ คยจะซีเรี ยสอะไรอะ่
่ ้ อยหน้ านะครั บ นั ง่ กระดิกเท้ ากินลูกชิ ้นกับไอ้ สารวั ตรอยา่ งรื่ นรมย ์ แกฟอร์ มวงประกวดเหมือนกันชื่อวงวา่
พี่ดิมแกก็ไมน
‘แสงแดด ดอกเดซี่ และเนยสุกเรื องรอง’ เป็ นวงที่ฟอร์ มขึ ้นมากับเพื่อนปี สูงในชมรม โดยมีไอ้ กรี นตุ๊ดยั กษ์ เป็ นขี ้ข้ าคอย
อานวยความสะดวกอยูใ่ กล้ ๆ ผมก็อยากรู้ เหมือนกันนะวา่ มึงได้ แรงบั นดาลใจในการตังชื ้ ่อมาจากไหน สงสั ยเป็ นเอฟซี
แฮร์ รี่
พอตเตอร์ ตวั ยง
หา่ งไปไมไ่ กลนั กมีก๊วนแก๊ งของไอ้ พี่มิลกาลั งลองกีตาร์ ทตี่ วั เองเตรี ยมมาอยา่ งตังอกตั
้
งใจ ้ คราวนี ้พีม่ นั ไมม ่ ีใครสง่ ทีมมา
กอ
่ กวนหรื อข ม
่ ขู ใ ่ ดๆ ทั งนั
้ น้ พวกผมเลยเบาใจไปได้ บา้ ง วงแกชื่อ The rhythm ที่แปลวา่ จั งหวะ แตด
่ เู หมือนทุก
คนในวงจะ
เป็ นพวกชอบขั ดจั งหวะชาวบ้ านเขาเสมอ
“และแล้ วก็ถึงเวลาที่ทกุ คนรอคอยกันแล้ วกับงาน Music Award 2016!!”
“กรี๊ ดดดดดดดดด วิดวิ ้ว!”
่ นจะเดินไปหามั นเพื่อให้ กาลั งใจ

เสียงจากพิธีกรบนเวทีดงั มาถึงด้ านหลั ง ผมหันไปหาไอ้ สารวั ตรกอ
“ทาให้ เต็มที่นะ กูไปอยูก่ บ

ั เพื่อนที่หน้ าเวทีกอ
่ น”
“อืม เชียร์ กด
ู ้ วย”
“เชียร์ อยูแ่ ล้ ว”
“กูจะเข้ ารอบให้ มงึ ภูมิใจ”
“เหมือนจะซึ ้งแตม
่ งึ เลิกกินกอ
่ นได้ มยั ้ แมง่ เอ๊ ย”
“ก็มงึ ซื ้อให้ อร่ อยดี”
“แขง่ เสร็ จคอ่ ยกลั บมากินก็ได้ มงั ้ ”
“พี่ดิมแมง่ จะจั ดหมดกอ

่ นดิ”
“ไมอ่ ยากเถียงกับมึงแล้ ว กูไปรอเชียร์ ดา้ นหน้ านะ”
“ขอจุ๊บเหมง่ หน่อย”
“คนเยอะไอ้ ควาย”
คนตัวสูงไมร่ อให้ ผมได้ คดั ค้ านอะไรมันก็ดงึ หน้ าผมเข้ าไปประกบจูบตรงหน้ าผากอยา่ งถือวิสาสะ สร้ างเสียงโหร่ ้ องของคน
หลั งเวทีจนผมทาอะไรแทบไมถ ่ กู นอกจากวิง่ ออกไปด้ านนอกอยา่ งรวดเร็ ว
ดูแล้ วตั วเองก็เหมือนพวกสาวน้ อยที่เพิ่งมีความรั กเหมือนกันนะ สดใสเวอ่ ร์
การแขง่ ขั นรอบรองชนะเลิศจั ดขึ ้นในโรงละครของมหา’ลั ย ดังนั นที ้ ่นงั ่ ภายในจึงมีลกั ษณะเป็ นสโลปจากพื ้นที่ตา่ สุดไป
ยั ง
สูงสุด เพื่อนๆ ผมนั ง่ อยูแ่ ถวเกือบหน้ าเพื่อจะได้ ให้ กาลั งใจและถา่ ยภาพได้ ชดั เจน ด้ านหลั งตรงแถวกลางของที่นงั ่ ภายใน
โรงละครจะมีโต๊ ะของกรรมการประจาอยู ่ เพราะเป็ นมุมที่มองเห็นได้ ชดั ที่สดุ
เหลา่ บรรดากองเชียร์ เริ่ มทยอยเข้ ามาจนเต็มพื ้นทีแ่ ทบไมเ่ หลือทีน่ งั ่ ให้ จบั จอง หลายคนเลยทาได้ แคย่ ืนอยูด่ ้ านข้ างเก้
าอี ้
เพื่อเป็ นกาลั งใจให้ กบั ผูเ้ ข้ าแขง่ ขั น ไมเ่ ว้ นแม้ แตท
่ ีมเมียสารวั ตรที่ขนกันมาทั งป้ ้ ายและผ้ าเชียร์ เลือกมุมสูงที่สดุ ของฮอลล ์
ชั นสองเพื
้ ่อจะได้ เห็นคอนโทรลเอสได้ อยา่ งชั ดเจน
“เป็ นไงบ้ างวะ มีปัญหาอะไรมั ย้ ” ไอ้ เผือกถามพลางหยิบมือถือขึ ้นมาถา่ ยเซลฟี่ ผมกับมั น
“ไมม
่ ีอะ่ หว่ งก็แตไ่ อ้ สารวั ตร มั นยั งแดกไมห
่ ยุดเลย”
“ปลอ่ ยมั น ท้ องเสียกลางเวทีขึ ้นมากูจะสมน ้าหน้ าให้ ”
ถัดจากแก๊ งพระเอกมีกลุม่ สิงหข์ าวนั ง่ อยูข่ ้ างๆ เหมือนพวกมั นเตรี ยมพร้ อมสาหรั บการประกวดในครั ง้ นี ้มากเพราะขนกัน
มาทั งเสื
้ ้อกันหนาวและหมอนรองคอ?
เอามาทาเหี ้ยอะไรกันนั กหนาวะ
“ทุกคนพร้ อมหรื อยั งครั บ”

“พร้ อมมมมมมม”
“พร้ อมหรื อยั งไมไ่ ด้ ยินเลย”
“พร้ อมมมมมมม~”
“งั นพบกั
้ บวงแรกของเราเลย วงแบล็กบอร์ ดสตอรี่ คร้ าบบบบบบบบ”
เสียงตะโกนเชียร์ ดงั ขึ ้นมาพร้ อมกับดนตรี จงั หวะหนั กๆ สมาชิกแตแ

่ ละคนปรากฎสูส ่ ายตาหลั งจากสปอตไลทไ์ ด้ แพนไป
ยั งกลางเวที หลายคนปรบมือให้ กาลั งใจ ขณะที่หลายคนโบกไม้ โบกมือไปตามจั งหวะเสียงเพลง
วงแรกจบไป วงที่สองขึ ้นแสดง วงแล้ ววงเลา่ ผา่ นไปอยา่ งสนุ กสนาน วงของพีด่ ิมเลน
่ เป็ นลาดับทีห่ ก วงของไอ้ สารวั ตร
เป็ นลาดับที่สบิ สอง คิดวา่ อีกนานกวา่ จะขึ ้นแสดงและเราคงได้ หลั บไปกอ
่ น
ผมลุกเข้ าห้ องน ้าไปสองรอบ ออกไปกินลูกชิ ้นกับไอ้ โอมรอบนึ ง ไอ้ ฟ่งชวนไปซื ้อน า้ อีกรอบกลั บมาคอนโทรลเอสก็ยงั ไม่
แสดง เลยเอนตัวลงนอนหลั บรอเลยแล้ วกันเพราะขี ้เกียจเชียร์ วงอืน่ แล้ ว
กระทั ง่ ผมถูกแรงกระทุง้ ศอกอยา่ งแรงจากไอ้ ทีท่ีนงั ่ อยูข่ ้ างๆ เลยทาให้ ได้ สติขึ ้นมาสนใจตรงกลางเวทีอีกครั ง้
“สวั สดีคร้ าบบบบบ พวกเราคอนโทรลเอสครั บ!!”
“แอร๊ ยยยยยยยยยยยย”
ถึงเวลาที่พวกมั นได้ ขึ ้นแสดงกันสั กที ไอ้ สารวั ตรยั งคงอยูม่ มุ สุดของเวที แตเ่ พราะสปอตไลทท
์ ่ีเพง่ เล็งใสจ่ นทั ว ่ ทาให้ เจ้ าตัว
ไมอ่ าจหลบสายตาจากทุกคนได้
แปลกเหมือนกัน ด้ านบนมีคนมากมายยืนอยูบ ่ นนั นแต่

้ ผมกลั บจดจ้ องไปที่คนเพียงคนเดียว คนที่เลน
่ กีตาร์ และมี
สหี น้ า
ไมแ
่ สดงออกใดๆ ทางอารมณ์เลย
ไอ้ เทมป์พูดอะไรไมร่ ้ ูอยูพ่ กั หนึ ง่ กอ

่ นเสียงกรี ดร้ องจะดั งขึ ้นมาพร้ อมกับดนตรี จงั หวะสนุ กสนาน ตามโจทยร์ อบรอง
ชนะเลิศคือทุกวงต้ องร้ องเพลงช้ าหนึ ง่ เพลง และเพลงเร็วอีกหนึ ง่ เพลง ซึง่ Ctrl S ก็เลือกเลน ่ เพลง Summer rain ของวง
DCNXTR กับเพลงเทศกาลของ The yers เข้ าแขง่ ขั น
เสียงเชียร์ ดงั กวา่ ทุกวงทีเ่ คยเลน

่ ทุกคนกระโดดโลดเต้ นและให้ ความร่วมมือรวมถึงชว่ ยกันร้ องเพลงไมม ่ ีขาด แม้ ตอนแรก
ทุกคนจะบอกไมร่ ้ ูจกั ชื่อเพลงบางเพลง แตเ่ จ๊ สม
้ คนจริ งก็ได้ จดั การปริ น้ เนื ้อเพลงแจกจา่ ยสาหรั บทุกคนแล้ วเรี ยบร้ อย ดังนั น้
เราเลยได้ ยินเสียงร้ องของทุกคนดังกระหึม่ ไปทั ว ่ โรงละคร
“ขอเสียงปรบมือให้ กบ
ั วงคอนโทรลเอสด้ วยครั บ”
“แอร๊ ยยยยยยย”
“แนะนาตัวให้ ทกุ คนรู้ จกั หน่อยครั บ” หลั งจากแสดงเสร็ จพิธีกรก็จะดาเนิ นกิจกรรมด้ วยการสั มภาษณ์ผ้ เู ข้ าแขง่ ขั นและ
สร้ างสีสนั ให้ กบั งาน ซึง่ นั บเป็ นชว่ งทีใ่ ครหลายๆ คนเฝ้ ารออยูเ่ หมือนกัน
“สวั สดีครั บ ผมชื่อเทมป์เป็ นนั กร้ องนาครั บ”
“กรี๊ ดดดดดดดด น้ องเทมป์”
“สวั สดีคะ่ เอิร์นคะ่ เป็ นมือกีตาร์ ”
“แจนเป็ นมือเบสคา่ าา”
“ผมนนทม
์ ือคียบ
์ อร์ ดคร้ าบบบบ”
“บูมมือกลองฝากตัวด้ วยครั บ”
“สารวั ตรครั บ”
“กรี๊ ดดดดดดดด แอร๊ ยยยยยยยย ผั วขา! ผั วขา!” เสียงตะโกนกึกก้ องไปทั ว ่ โรงละครทั นทีท่ีไอ้ สารวั ตรรั บไมคไ์ ปถือไว้ และ
เริ่ มต้ นแนะนาตัว สารวั ตรเดน ่ มากในวั นนี ้ มั นสวมเสื ้อยืดสีดาที่เป็ นชื่อวงกับกางเกงยีนสต
์ วั โปรด รองเท้ าผ้ าใบสีดายั งคง
เข้ ากับมั นได้ เป็ นอยา่ งดี ดูแล้ วทุกอยา่ งมั นลงตัวไปเสียหมดจนผมเองก็อดชมในใจไมไ่ ด้
“มีคนหลั งเวทีฝากมาถามน้ องสารวั ตรครั บ วา่ วั นนี ้แฟนไมม

่ าเชียร์ เหรอ”
“โหยยยยยยยยยยย วิ ้ดวิ ้ว!”
“เอ๊ ะ หรื อวา่ มา”
ไอ้ สารวั ตรไมต ่ ่ีเลวร้ ายกวา่ นั นคื

่ อบนอกจากอมยิ ้ม แตท
้ อสปอตไลทท ์ ่ีเคยสอ่ งอยูบ่ นเวทีตอนนี ้ได้
ยา้ ยมาอยูบ่ นหน้ าผม
เรี ยบร้ อย และไมน ่ านภาพหน้ าเหวอๆ ของผมก็ขึ ้นไปปรากฏบนจอโปรเจ๊ กเตอร์ แทบจะปั จจุบนั ทั นดว่ น
“คนนั นชื
้ ่ออะไรน้ า ไทมเ์ หรอ หรื อไทน์”
“ฮอ่ ลลลลลลลล”
“คนที่ไมไ่ ด้ เป็ นหลีดใชม
่ ยั ้ ”
“ไมไ่ ด้ เรี ยนนิ ตด

ิ ้ วย” พิธีกรหญิงอีกคนเสริ มจนผมนี่ ไมร่ ้ ูจะมุดหน้ าเข้ าซอกไหน
“นั ง่ แถวหน้ าหรื อเปลา่ ”
“ใชเ่ หรอออออออออ”
“...” สั กพักกล้ องก็แพนไปที่ไอ้ สารวั ตรอีกครั ง้ ดีท่ีมน

ั ได้ แตอ่ มยิ ้มไมต
่ อบนอกจากทาตัวอายๆ
ตามสไตลม ์ น้ านิ ง่ ที่
์ นุ ษยห
นานๆ ทีจะยิ ้มกับเขาบ้ าง
“มีหลายคนอยากรู้ วา่ คอนโทรลเอสหมายถึงอะไร และทาไมถึงได้ ใช้ ชื่อนี ้คะ” เมื่อไมไ่ ด้ รั บคาตอบจากคนผิวแทน พิธีกร
เลยเปลีย ่ นประเด็นไปที่การถามคาถามเกี่ยวกับวง และเอิร์นก็เป็ นคนตอบอยา่ งฉะฉาน
“คอนโทรลเอสเป็ นปุ่ มลั ดสาหรั บเซฟงานในคอมพิวเตอร์ คะ่ พวกเราเชื่อวา่ ถ้ าหากคอมพิวเตอร์ มฮี าร์ ดดิสกไ์ ว้ เก็บข้ อมูล
คนเราก็มีหวั ใจนั น่ แหละทีเ่ ก็บความรู้ สกึ ดีๆ ไว้ ไมต
่ า่ งกัน”
“หูยยยยยยยยยย”
“ใครเป็ นคนตังชื
้ ่อวงขึ ้นมาครั บ”
“สารวั ตรคะ่ ”
“วี๊ดดดดดดดดดดด ผั วขา!”
“งั นถามสารวั
้ ตรดีกวา่ อะไรที่เป็ นแรงบั นดาลใจให้ ตงชื
ั ้ ่อนี ้คะ”
“คนรอบข้ างที่อยูร่ อบตัว”
“มีใครบ้ างพอจะบอกได้ มยั ้ ”
“ครอบครั ว เพื่อน และก็...”
“…”
“ไทน์ ”
ตอนนั นโลกทั
้ งใบของผม...หมุ
้ นเคว้ งคว้ างไปมาไมห่ ยุด คล้ ายกับวา่ ไมห
่ ลงเหลืออะไรแล้ วนอกจากความขาว
โพลนใน
มา่ นสายตา เสียงกรี ดร้ องที่ดงั เต็มสองรู หู และใบหน้ าของ...ไอ้ สารวั ตรเทา่ นั น้
วงคอนโทรลเอสเข า้ รอบสุดท ้ายตามความคาดหมาย พร ้อมกับ The rhythm ของรุ น ่ พีว ่ ศ
ิ วะ
และสถาปั ตยข์ องพีม ิ ด ้วย สว ่ นวงแสงแดด ดอกเดซ ่ี และเนยสุกรองเรื องของรุ น
่ ล ่ พีส
่
ด
ุ โหดอยา่ ง
ดิษทั ตตกรอบไปอยา่ งน่าเสย ี ดาย เลยกลายเป็ นชว ่ งทีร่ น ุ่ น ้องหลายคนแซวกันสนุ กปากวา่ รุ น ่ พี่
ประธานชมรมแพ ้เด็กปี หนึ ง่ ซงึ่ มั นก็จบลงทีพ
่ ด
่ี ม
ิ ขูจ
่ ะไลค
่ นปากดีออกจากชมรมเรื อ ่ งเลยเงียบลง
ถนั ดตา
ั ดาหแ
์ หง่ การซอมหนั
สป ้ กมาถึงอีกครั ง้ ผมต ้องกระเต็งตามไอ ส
้ ารวั ตรมาทีห ้
่ ้อง
ซอมทุ กวั น เรา
นอนกันทีน ่ ่ี และบางครั ง้ แก๊งสงิ หข์ าวกับแก๊งพระเอกก็จะมาอยูเ่ ป็ นเพือ
่ นด ้วย เพราะไอ
้สารวั ตร
มั นกลั ววา่ ผมจะเหงาถ ้าต ้องนอนฟั งเพลงคนเดียวในห ้องคอมมอนรู ม
ั ดิ์ ไอ ้ตุด
อยา่ งคืนนี้ เรามีแขกกิตตมศก ๊ ยั กษ์ ทเี่ คยตามจีบผมเมือ
่ ครั ง้ พุทธกาล
“ได ้ขา่ ววา่ ทะเลาะกับพีด

่ ม ่ นน่ากระทืบ
ิ เหรอ” ผมถาม ไอ ้กรี นมั นก็นอนบีบน้ าตาเบะปากใสจ
“ดีกันแล ้ว”
“แล ว้ มึงจะเบะปากทาไม”
“เค ้าทาใจไมไ่ ด ้ จริ งๆ เค า้ ควรเป็ นของไทน์ เราน่าจะลงเอยกัน” ไอ ้ฉิบหายอยา่ ยุง่ กับกู กูมผ
ี ัว
แล ว้
ผมได ้แตถ
่ อยหา่ งจากอีกฝ่ ายออกมาเรื อ
่ ยๆ บอกตามตรงครั บ กลั วมั นปลา้ ไมง่ น
ั ้ นี อ
่ าจ
กลายเป็ นหนั งสยองขวั ญทีโ่ หดทีส
่ ด
ุ ในประวั ตศ
ิ าสตร์หนั งไทย
“มึงดีกับพีด
่ ม ี ล ว้ ไง” จะได ้ไมเ่ ป็ นภาระตอ่ กูและสงั คม
ิ ก็ดแ
“ขืนไมด
่ พ
ี ม ้
่ี ันก็ซอมเค า้ ตายอะ่ ดิ คือเค ้ายั งไมอ่ ยากตาย เผือ ่ วั นไหนพีม ่ ันตายกอ
่ นเค ้าจะยั งมี
โอกาสหาผั วใหมไ่ ด ้อีก” นั บเป็ นความคิดทีด ่ เู ลวสมกับเป็ นไอ ้กรี นเหลือเกิน
“กูอยากรู จ้ ริ งๆ วา่ มึงรั กพีด

่ ม
ิ บ ้างมั ย ั มานานแล ้วเหมือนกัน พีม
้ วะ” บอกตามตรงวา่ สงสย ่ ัน
โหด
่ นาดนี เ้ ลยอดถามไมไ่ ด ้
ใสข
“เค ้ารั กไทน์”
“จริ งจั งหน่อย เดีย

๋ วกูกระทืบนะ”
้ ก็รักส ิ อยูด
“หูยยยยยย ถามวา่ รั กมั ย ่ ว้ ยกันมาก็นานแล ้วนะ จะให ้ออกไปคบคนใหมก
่ ไ็ มร่ ู ว้ า่ จะ
ดีเหมือนทีอ
่ ยูก
่ ับคนโหดๆ อยา่ งพีม ่ ันมั ย้ ”
“ก็เคยคิดจะออกไปหาคนใหมไ่ มใ่ ชเ่ หรอ”
“เคยคิด แตก
่ ท
็ าได ้ครึ ง่ ๆ กลางๆ ใจไมแ
่ ข็งพอหรอก ดีทพ
่ี ม
่ี ันตามมาเพราะรู ้วา่ สุดท ้ายก็ไป
ไหนไมร่ อด”
“แล ว้ มีความสุขเหรอ”
“ถ ้าเค ้าไมม
่ ค
ี วามสุข เราคงฝื นอยูก
่ ับเค ้าไมไ่ ด ้หรอก”
“...”
้ ย
“เหมือนทุกว ันนี ท ่ ว้ ยก ันไมใ่ ชเ่ พราะผูกพ ันอยา่ งเดียว แตเ่ พราะย ังมีความสุข
่ี ังอยูด
เวลาทีไ่ ด้ทาอะไรด้วยก ันอยูไ่ ง”
ผมเพิง่ รู ใ้ นตอนนั น
้ ความจริ งไอ ้กรี นก็มม
ี ม
ุ โรแมนติกของมั นอยูเ่ หมือนกัน
“รอบชงิ ชนะเลิศของงาน Music Award 2016 มาถึงแล ้ววววววววววว”
“กรี๊ ดดดดดดดดด เฮๆ่ ๆๆ”
“คา่ คืนนี ถ ื เป็ นการนั ดรวมพลของชาวดนตรี ของมหา’ลั ยเลยก็วา่ ได ้ ผู เ้ ข า้ ชงิ ในสาขานั กร ้อง
้ อ
ลูกทุง่ นั กร ้องสากล วงดนตรี หรื อแม ้แตก
่ ารเต ้นคั ฟเวอร์กล็ ้วนแตเ่ ป็ นวงทีเ่ จง๋ ๆ ทั ง้ นั น
้ รั กใคร
เชยี ร์ใครอยา่ ลืมให ้กาลั งใจกันนะครั บ”
สถานทีใ่ นรอบตัดสน ิ ถูกย ้ายมาจั ดภายในอินดอร์สเตเดียมทีจ ่ ค

ุ นได ้มากกวา่ โรงละครประมาณ
ิ ้
3 เทา่ นิ สตในมหา’ลั ยตา่ งใชวั นนี เ้ ป็ นวั นนั ดรวมพลเพือ่ ปลดปลอ่ ยความเครี ยดจากการเรี ยน และ
มาเมามั นกันให ้ถึงใจกับการฟั งดนตรี สนุ กๆ ทีข ่ นกันมาอยา่ งคั บคั ่ง
ทีส ิ ปิ นจากคา่ ยดั งมาสร ้างเสย

่ าคั ญตอนดึกยั งมีศล ี งกรี๊ ดและความบั นเทิงให ้กับทุกคนอีก
ผมยั งอยูห ่ เคย รอคอยเพือ

่ ลั งเวทีเชน ่ นในวงแตง่ ตัวเพือ่ เตรี ยมพร ้อมสาหรั บการแขง่ ขั น สาขา
่ รี่ องจากการเต ้นคั ฟเวอร์ การร ้องเพลงลูกทุง่ และการร ้องเพลง
ดนตรี สากลจั ดอยูใ่ นอั นดับทีส
สากล
่ นี่ า่ ประหลาดใจทีส ่ ดุ คือไอ ้สารวั ตรได ้พา ‘ไอ ้ตัววุน

แตท
่ วาย’ กีตาร์ทาคามิเนะตัวโปรด
มาด ้วย
ซงึ่ ตอนซอมผมก็
้ ไมเ่ ห็นวา่ มั นจะเลน
่ กีตาร์อะคูสติกสก ั เพลง สว ่ นใหญก
่ จ็ ั ดไปทีก ่ ต
ี าร์ไฟฟ้ าหมด
แตก ็ ั ่ นแหละครั บ มั นไมใ่ ชเ่ วลาทีต
่ น ่ ้องมาสงสย ั เพราะตอนนี ก ้ ารแตง่ ตัวของวงสาคั ญกวา่
ั กูกน
็ ก
ไอ ้สด ึ วา่ มั นจะใสท่ ักซโิ ด ้หรื อไมก
่ แ
็ ตง่ ตัวชค
่ งิ่ ทีเ่ ห็นก็
ิ ๆ ตามสไตลข์ องวง แตส
ทาให ้ผม
ต ้องกุมขมั บอยา่ งหนั ก เมือ ่ สมาชก ิ ทุกคนเดินออกมาจากห ้องแตง่ ตัวในชุด...
กางเกงเจเจลายการ์ตน ู สดใส รองเท า้ แตะหูคบ ้ื ยืดสข

ี อินเทรนด์ และเสอ ี าวทีพ
่ อใสเ่
สร็จแล ้ว
มึงก็เข ้านอนได ้เลยไอ เ้ หีย
้
้ นอะไรเนี ย
“ธีมสนตี ่ ” ผมถามพลางขมวดคิว้ มุน ี ้ าเงินของไอ ส
้ ารวั ตรก็ทาเอา
่ ยิง่ เห็นกางเกงสน
เครี ยดขึน
้ มาทั นที แถมหน า้ มั นยั งประแป้ งมาซะเหมือนเด็กอนุ บาลเลย
“ธีมสนุ กสนาน”
“เหรออออออ ความคิดใครเนี ย
่ ทาไมกูไมเ่ คยรู ว้ ะ”
“ไอ ้แมนเสนอมาเมือ
่ วานแล ว้ ทุกคนก็เห็นด ้วย มึงวา่ โอเคมั ย
้ ”
“...”
“ไทน์”
“เดีย
๋ วๆ กูกาลั งอึง้ อยู”่
“รั บรองสาวกรี๊ ดแน่นอน”
“ตกใจสภาพพวกมึงอะ่ ดิ แตก
่ ด
็ ก
ู ระจอกดี”
“ชนะแน่นอน”
“กูจะทาให ้เต็มที”่
“เป็ นความฝั นของมึง พยายามมาตลอดมั นต ้องดีแน่ๆ” ผมก ้าวเท ้าเข ้าไปใกล ้กับคนตัวสูงมาก
ขึน
้ มองดูมนุ ษยต
์ ัวโยง่ ทีส ่ ง่ ยิม ึ เต็มตืน
้ มาให ้ด ้วยความรู ้สก ้
้ ซอมมาก็ นานแล ้ว ให ้กาลั ง
ใจกันก็
เยอะ วั นนี ม้ ันกาลั งก ้าวไปอีกขั น ้ ผมเลยอดภูมใิ จไมไ่ ด ้
แตก
่ ก
ู ็เกลียดชุดทีม ่ ยูด
่ งึ ใสอ ่ .ี ..
“ไมว่ า่ จะแพ ้หรื อชนะ กูดใี จทีม

่ งึ ยั งอยูด
่ ้วยกัน”
“ไมว่ า่ แพ ้หรื อชนะมึงจะอยูต

่ รงนี ”้ ผมตบไปทีอ
่ กของตัวเองเป็ นการยา้ เตือนประโยคกอ
่ นหน ้า
“อยูท
่ น
่ี มเหรอ”
้ นกูเลย”
“หมดมู ้ดละ ไปไกลๆ สนตี
ี งหัวเราะดังเข ้ามาในโสตประสาท กอ ่ นทีจ

ผมได ย้ ินเสย ่ ะขอตัวเดินเข า้ ไปในฮอลล ์ เลือก
ตาแหน่งด ้านหน า้ สุดติดขอบเวทีกับแก๊งพระเอก ผมอยากเห็นไอ ้สารวั ตรใกล ้ๆ อยากเห็นวา่ มั น
พยายามแคใ่ นภายใต ส ้ ปอตไลทด ์ วงใหญ่ อยากมีสว ่ นร่วมในทุกๆ ความสาเร็จของมั น
“สวั สดีคร า้ บบบบบ พวกเราคอนโทรลเอสสสสสสสสสส” เสย ี งของไอ ้เทมป์ แทรกเข ้ามา
ทา่ มกลางความเงียบทีเ่ กาะกุมกอ
่ นหน ้า และหลั งจากนั น ี งกรี๊ ดดังกระหึม
้ มั นก็กระตุ ้นให ้เสย ่ ไป
ทั ่วบริ เวณอีกครั ง้
“คอนโทรลเอส! คอนโทรลเอส! คอนโทรลเอส!”
ทุกคนไมไ่ ด ้อยูใ่ นชุดเตรี ยมนอนอยา่ งทีผ

่ มเห็นด ้านหลั งเวทีเทา่ นั น
้ หากแตย่ ั งมีชด
ุ กัน
ฝนผืน
ใสสสี น
ั ตา่ งๆ สวมทั บไปบนร่างกายด ้วย ชุดกันฝนของไอ ส
้ ารวั ตรเป็ นสเี หลือง มั นน่ารั กจนอด
ไมไ่ ด ้ทีจ
่ ะหยิบมือถือขึน
้ มาถา่ ยเก็บเอาไว ้
การแนะนาตัวสมาชก ิ เกิดขึน ั ้ ๆ พร ้อมกับจั งหวะการรั วกลองอยา่ งมืออาชพ

้ สน ี ของบูม เสย
ี งเบส
และกีตาร์แทรกเข ้ามาเป็ นระยะอยา่ งลงตัว กระทั ่งเพลงเปิ ดตัวของวงเริ ม ่ บรรเลงขึน
้
‘ยินดีทไี่ มร่ ู ้จัก’ ของวง 25 Hours ทาให ้หลายคนลุกขึน ้ มากระโดดโลดเต ้นและมั นสไ์ ปด ว้ ยกัน
แม จ้ ะเป็ นเพลงแรกแตก ่ ท
็ าให ้เหงือ ่ โซมตัวได เ้ หมือนกัน
้ เพลงทีส ่ องก็ถก
ู จั ดขึน
้ มาอยา่ งตอ่ เนื อ
่ ง เพลง ‘See scape’ ของวง Scrubb
่ ด
ความหมายของมั นอยูใ่ นคาพูดของไอ ้เทมป์ และผมก็ได ้รู ้ด ้วยวา่ ทาไมมั นถึงได ใ้ สช ุ กันฝน
ออกมาร ้องเพลงในคืนนี้
“หนึ ง่ ในคนทีเ่ ราสนิ ทชอบวงนี ม ้ าก เขาบอกวา่ คนเราชอบกลั วฝน กลั ววา่ ตัวเองจะเปี ยกเลยได ้
่ ฉ่ าแคไ่ หน”
แตห
่ ลบอยูใ่ นร่ม ทาให ้ไมม
่ โี อกาสได ้รู ้วา่ จริงๆ แล ้วสายฝนมั นชุม
“...”
“เพลงนี เ้ ราเลยอยากให ท
้ ุกคนออกไปเผชญ ิ หน ้ากับมั น แมง่ ออกไปทาอะไรทีอ
่ ยากทาโดย
ไม่
ต ้องหลบฝนอีกตอ
่ ไป ใครร ้องได ้มาชว ่ ยกันร ้องให ้ดังๆ กันนะครั บ”
“...”
“See scape”
์ ้ี ตอนทีเ่ พลงของวง Scrubb ดังก ้องใน

ึ ดีใจทีไ่ ด ้ยืนอยูร่ ว ่ มกับคนหลายพั นในฮอลลน
ผมรู ้สก
หัว ผมร ้องตามไมม
่ พ ี ลาดเนื อ ่ งจากเป็ นแฟนคลับตัวยง เพือ่ นๆ บอกวา่ อยากร ้องเพลงแรกเพือ ่
การแนะนาตัว และร ้องเพลงทีส ่ องเพือ ้
่ ปลุกให ้เราออกไปใชชวต ี ิ ในแบบทีต
่ ัว
เองเป็ น และนั ่ น
แหละเป็ นเหตุผลทีท ่ าให ผ
้ มอยากออกไปเผชญ ิ โลกกว ้างกับใครสก ั คน
เพลงทีส ่ื เพลงวา่ ‘ฝน’ เป็ นเพลงในอั ลบั ม

่ ามชอ ้ ใหมข่ องสครั บเชน ่ เดียวกัน ทุกคนดูสนุ กสนาน
โยกย ้ายไปตามจั งหวะเพลง ปลอ่ ยให ้ทุกอยา่ งหมุนเวียนไป จากทีเ่ รากระโดดโลดเต ้นอยา่ ง
สนุ กก็เริ ม
่ ปรั บอารมณ์ให ้คอ่ ยๆ เย็นลงอีกครั ง้ กับเพลงในจั งหวะทีเ่ บาลง
‘Robbers’ ของ The 1975 ดึงให ้ทุกคนยืนอยูก

่ บ
ั ที่ แล ้วขยั บแคแ
่ ขนโบกมือไปมา กอ
่ นจะจบ
ด ้วยเพลงสุดท ้าย เพลงทีค
่ อนโทรลเอสตา่ งคาดหวั งให ท
้ ุกคนเข ้าใจ
“เพลงนี ผ ้ มหวั งให ้ทุกคนชว ่ ยกันร ้อง นั กร ้องนาเคยบอกวา่ เสย
ี งเพลงทีเ่ พราะทีส ุ อาจไมใ่ ช
่
่
ด
เพลงทีต ่ ด
ิ อั นดับและเป็ นทีน
่ ย
ิ ม แตเ่ พลงทีเ่ พราะอาจเป็ นเพียงแคเ่ สยี งลมหายใจเบาๆ ของคนที่
เรารั ก”
“…”
ึ ถึงมั นได ้”
“ถึงแม ้มันจะเบาแคไ่ หน หรื ออยูไ่ กลมากเทา่ ไหร่ เราก็ยังรู ส
้ ก
“…”
“เพลงนี จ้ ะเป็ นเหมือนข ้อความทีพ่ วกเขาทิง้ ไว ้เพือ ั วั น ตอนทีเ่ ราต ้องจากใครสก

่ หวั งวา่ สก
ั คน
ไป เรายั งคงหวั งวา่ คนคนนั น ้ จะหายใจตอ่ ไป เพือ ่ ทีเ่ ราจะยั งสามารถรั บรู ้ถึงกันได ้อยู”่
“…”
ิ Abuse the youth ครั บ”

“บทเพลงกระซบ
“บทเพลง ทีเ่ ก็บไว ้ แตข่ ้างใน

ทีม่ ันวา่ งเปลา่ อีกกีค่ รั ง้ ทีร่ ่าร ้อง
กีท
่ ว ่ งทานอง ทีผ ่ า่ นเลยไป
มีชวี ต
ิ แคเ่ พียงหนึ ง่
ยืนเดียวดายบนโลกทีว ่ น ุ่ วาย
จนเธอเดินเข ้ามาเปลีย ่ น
เพลงเพลงเดิมให ้มีความหมาย”
ผมคิดถึงตอนนั น
้ ตอนทีไ่ ด ้เจอกับคนตัวสูงครั ง้ แรก ใบหน ้าของมั นเรี ยบนิ ง่ ไมม
่ แ
ี ม ้แต่
รอยยิม
้
ให ้กัน...
“เก็บเรื อ่ งราว ทีเ่ ลยผา่ น ทุกวั นวาน

มาขีดเขียน และร ้อยเรี ยง
เป็ นเสยี งเบา ให ้แคเ่ รา...ทีไ่ ด ้ยิน
วา่ ยั งคงมีเสยี งฉั นอยู ่

วา่ ยั งคงรอให ้เธออยูข ่ ้างกาย
นานจะนานสก ั เทา่ ไหร่
ดาวจะเลือนหายไป มีฉันอยู”่
นานแคไ่ หนแล ้วทีเ่ ราได ้รู จ้ ั กกัน พูดคุย หัวเราะ ร ้องไห ้ ทุกๆ อยา่ งทีผ
่ า่ นมาเป็
นความทรงจาที่
มีคา่ สาหรั บผม เป็ นเหมือนบทเพลงทีเ่ ราชว ่ ยกันแตง่ และไมว่ า่ จะนานแคไ่ หนเราก็ยังจดจาได ้
เสมอ
“ให เ้ ป็ นดังแสงนาทาง เมือ ่ เรามองฟ้ าทีต ่ า่ ง

ไมว่ า่ เวลาจะพาเราหา่ งเทา่ ไร
ให เ้ ป็ นบทเพลงเรื อ ่ งราว เมือ่ ใดทีเ่ ธอวา่ งเปลา่
กระซบ ิ เบาๆ ด ้วยลมหายใจ กับทีเ่ ธอมีเพลงนี ไ้ ว ้…”
ขอบคุณทีอ
่ ยูด
่ ้วยกันถึงวั นนี้ ขอบคุณทีท
่ าให ้รักและดูแลกันมากขนาดนี .้ ..
“เธอยั งเป็ นทุกๆ สงิ่ เธอยั งเป็ นทุกๆ อยา่ งไมเ่ ปลีย
่ น
นานจะนานสก ั เทา่ ไหร่ ดาวจะเลือนหายไป มีฉัน...”
“พวกเราคอนโทรลเอสขอบคุณคร ้าบบบบบบบ”
ผมปาดน้ าตาออกจากแก ้ม เงยหน ้ามองไปยั งเวทีทมี่ ห

ี ลายคนยืนอยู ่ เสย ี งของไอ เ้ ทมป์ สะกด
ทุกคนในฮอลลแ์ น่นงิ่ ไมน
่ านพิธกี รชายหญิงสองคนก็เดินเข า้ มา พวกเขาพูดคุยกันเพือ ่ สร า้ ง
ความสนุ กสนาน ผมเห็นไอ ส ้ ารวั ตรมองตรงมาทีผ ่ ม เราจ ้องมองกันครู ห
่ นึ ง่ กอ
่ นพิธก
ี รจะ
ชวนอีก
ฝ่ ายพูดคุย และเดินลงเวทีไป
ผมยั งคงยืนอยูด ่ ้านลา่ งเวทีไมค

่ ด
ิ ขยั บไปหน่อย ยืนดูวงอืน
่ ๆ ขึน
้ มาแสดงนั บครั ง้ ไมถ
่ ้วน และก็
่ กัน
จบลงนั บครั ง้ ไมถ
่ ้วนเชน
“และแล ้วก็มาถึงชว ่ งทีท

่ ก
ุ คนรอคอย นั ่ นคือการประกาศผลการประกวดวงดนตรี ในงาน Music
Award 2016 เริ ม
่ ทีอ ี งปรบมือด ้วยคร ้าบบบบบบ”
่ ..วงแบล็กบอร์ดสตอรี่ ขอเสย
่ ันดับสามได ้แก.
“เยๆ่ ๆๆ”
หลั งจากผา่ นรอบรองชนะเลิศมา กรรมการก็ได ้คัดสามอั นดับให ้เข ้ารอบสุดท ้ายในสาขาวง

ดนตรี ดังนั น
้ เลยไมม
่ ใี ครต ้องเสย ี ใจทีพ
่ ลาดรางวั ลแน่นอน ตอนนี ก้ ็เหลืออยูส ่ องวงนั น
้ คือ Ctrl S
กับ The rhythm ทีต ่ า่ งฝ่ ายตา่ งกอดคอสมาชก ิ ของตัวเองพร ้อมกับตัง้ ตาลุ ้นอยา่ งจดจอ่
วงของพีม ่ ล ์ นกระโดดตามเชน
ิ ก็ด ี เลน
่ เพลงได ้มันสจ ่ กัน แตใ่ จผมทีม
่ ันดันไปโฟกัสทีไ่ อ ้
สารวั ตรเนี ย ิ
่ สทาให ผ
้ มไมม
่ เี วลาไปสนใจชาวบ ้านเขาเทา่ ไหร่
“รางวั ลชนะเลิศการประกวด Music Award ปี 2016 ในสาขาวงดนตรี ได ้แก่...”
“คอนโทรลเอส คอนโทรลเอส คอนโทรลเอส”
“เดอะริ ทม
่ึ เดอะริ ทม
่ึ เดอะริ ทม
่ึ ”
หลากหลายความเห็นของคนภายในฮอลลร์ วมพลั งกันเปลง่ เสย ี งจนดังก ้องไปทั ่วบริ เวณ

ดนตรี ทเี่ ปิ ดคลอเพือ ้ื หนึ ง่ ในแก๊งพระเอกแน่นขึน
่ ความระทึกใจเร่งให ผ
้ มต ้องบิดเสอ ้ จนยั บยู ่ ลม
หายใจเริ ม ่ ติดขั ดจนน่าหงุดหงิด
ไอ ้พิธก ั ที
ี รก็กวนตีน จะบอกก็ไมย่ อมบอกสก
“ได ้แก.
่ ..”
ั ที!”
“บอกสก
่ ..”
้
“โฮยยยยยยยย เยีย
่ วจะแตกอยูแ
่ ล ้ว!”
่ ..คอนโทรลเอสคร ้าบบบบบบบบ ยินดีด ้วย”
“กรี๊ ดดดดดดดดด สารวั ตร สารวั ตร สารวั ตร”
“คอนโทรลเอสสุดยอดดดดดด” ผมนี แ
่ ทบกระโดดขึน
้ ไปบนเวทีด ้วยความดีใจ ไอ ้ฉิบหายจะ
ตายหา่ ตรงนี ใ้ ห ้ได ้หลั งจากทีก ้ิ สุดลง
่ ารประกาศผลสน
“และปี นรี้ น ุ่ น ้องปี หนึ ง่ แหง่ ชมรมดนตรี กค

็ ว ้ารางวั ลไปครอง ตอนนี ข ิ กรรมการและแชมป์
้ อเชญ
วงดนตรี ปีทแ ่ี ล ้วอยา่ งวง Sssss.! มามอบรางวั ลให ผ
้ ู ้ชนะด ้วยนะครั บ”
ทุกอยา่ งเกิดขึน ้ เร็วมาก แสงแฟลชวูบวาบไปทั ่วบริ เวณ ไฟสปอตไลทก ์ ส

็ อ ่ งสวา่ งจนแสบตา
ผมแทบไมร่ ู ้วา่ ด ้านหน ้าเวทีอะไรเกิดขึน
้ บ ้าง รู ้แคว่ า่ เพือ ่ สงิ หข์ าวยั ดดอกไม ้ชอ
่ หนึ ง่ ใส ่
มือของผม กอ ่ นจะดันให เ้ ดินไปด า้ นหน ้าเวทีซงึ่ มีผู ้ชนะยืนอยู ่
ี งอึกทึกครึ กโครมในตอนแรกเงียบลงถนั ดตา ไอ ส

้ ารวั ตรเดินมาด า้ นหน ้าเวทีกอ
เสย ่ นจะยอ่ เขา่
ลงมามองหน า้ ผมพร ้อมกับรอยยิม
้
“ให เ้ หรอ” มั นถาม แตผ

่ มก็ยังงงๆ อยูเ่ ลยไมไ่ ด ้ตอบอะไรนอกจากยืน
่ ดอกกุหลาบให ้
“แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยย” กลายเป็ นคนรอบข ้างมากกวา่ ทีส ่ ง่ เสย

ี งแทนจนหูแทบแตก
หลั งจากเจ ้าตัวรั บดอกไม ใ้ นมือไปแล ้วมั นก็ถอยกลั บไปยืนอยูท
่ เี่ ดิม ตอนนี เ้ องทีพ
่ ธิ ก
ี รเริ ม
่ มี
บทบาทอีกครั ง้
่ื
“เป็ นไปตามธรรมเนี ยมของทุกปี นะครั บทีว ่ งของผู ้ชนะจะได เ้ ลน
่ เพลงเปิ ดให ้กับวงดนตรี ชอ
ดังทีจ
่ ะขึน ิ คอนโทรลเอสเลยครั บ!!”
่ ในคืนนี้ ยั งไงขอเชญ
้ เลน
“วิดวิว้ !!”
ทุกคนเดินลงจากเวที แสงไฟทีส ่ งสวา่ งในตอนแรกถูกหรี ล

่ อ ่ งจนกระทั ่งดับไป กอ
่ นจะสวา่ ง
ขึน
้ มาอีกครั ง้ พร ้อมกับร่างสูงโปร่งของไอ ้สารวั ตรกับกีตาร์ทาคามิเนะคูใ่ จ
ไมม
่ ค
ี นอืน
่ แล ว้ ไมม
่ ส
ี มาชกิ คนอืน
่ ขึน
้ มาเลน
่ เพลงเหมือนทุกที คงมีแคม
่ ั นทีเ่ ฉิ ดฉายอยู ่
ทา่ มกลางแสงไฟ ทั ง้ ทีเ่ ป็ นคนขีอ
้ ายขนาดนั น ้ แตก
่ ย็ ั งสามารถยืนอยูบ
่ นเวทีด ้วยตัวเองได ้
“ความจริ งเพือ
่ นผม เพือ
่ นทีเ่ รี ยนรั ฐศาสตร์ปีหนึ ง่ ด ้วยกันได เ้ ดิมพันเอาไว ้วา่ ...ถ ้าหากผมมีแฟน
จะต ้องแก ้บนพวกมั น”
“สารวั ตรรรรรร กรี๊ ดดดดดดด”
“ซงึ่ การแก ้บนนั น

้ ก็คอ
ื การร ้องเพลงเพลงหนึ ง ่ ให ้แฟนผมฟั ง”
“มา่ ยยยยยยยยยยยยย”
“ถ ้าชนะผมก็จะร ้องให เ้ ขาฟั งพร ้อมกับทุกคน แตถ่ ้าไมผ

่ มก็จะร ้องให เ้ ขาฟั งแคค
่ นเดียว แตไ่ ม่
วา่ จะยั งไง...เขาก็ต ้องได ้ฟั งอยูด
่ ”ี
“...”
“เพลงทีผ ่ื เพลงวา่ ไทน์”

่ มจะร ้องชอ
“หูยยยยยยยย สารวั ตร!”
“ซงึ่ คานี ไ
้ มไ่ ด ้มาจากคาวา่ รี ไทร์หรื อทีแ ่ื แฟนผม”
่ ปลวา่ ไลอ่ อกนะครั บ แตเ่ ป็ นชอ
“...”
่ื ไทน์”
“แฟนผมชอ
“กรี๊ ดดดดดดดดดดดด”
เสยี งเกากีตาร์คอ ่ ยๆ ดังขึน ี งดังเงียบลงถนั ดตา คงเหลือแตเ่ สย

์ เี่ คยเสย
้ ทั ง้ ฮอลลท ี งกีตาร์
้ ทีม
่ อ
ี ท
ิ ธิพลตอ่ ทุกคน ผมไมร่ ู ้วา่ จะพูดอะไรนอกจากเงยหน ้ามองขึน ้ ไปยั งเวที และ
พยายามทายั งไงก็ได ้ให ้น้ าตาไมไ่ หลลงมาจนหมดความชค ิ
ึ เหมือนหัวใจล ้มเหลวขนาดนี ม
ไมเ่ คยรู ้สก ้ ากอ
่ นในชวี ต ิ ความทรงจาเมือ
่ ครั ง้ คุยกั บผู ้กอง
แทรก
่ื ผม และทีส
เข ้ามาเป็ นฉากๆ ไอ ส
้ ารวั ตรเคยแตง่ เพลงให ้ผม เป็ นชอ ่ าคั ญคือผมกาลั งจะได ้ฟั งมั น
ในคืนนี .้ ..
“วั นนั น
้ ...ฉั นกับเธอ เราได เ้ จอสบสายตา
แม เ้ พียง...วินาทีกด ็ แ ี ล ้ว
โลกทีม ่ ันได ้พบเธอ ทาให ้ฉั นต ้องเพ ้อเทา่ ไหร่
แม ้ไมเ่ คยรู ว้ า่ หัวใจ นั น ั แคไ่ หน
้ กาลั งเต ้นแรง...สก
เธอเป็ นเหมือนใครสก ั คนทีเ่ ดินร่วมทาง

ออกตามหาเพือ ่ ให ้เรานั น
้ ได ้คุ ้นเคย
กอ่ นจะรู ้นานแคไ่ หนเวลาลว่ งเลย
ใจฉั นเผยยอมรั บเพียงแคว่ า่ รั กรั กเธอ
ถ ้าเธอพร ้อม มาเริ ม
่ ต ้นกันได ้ไหม...
แล ว้ ...ฉั นกับเธอ เราก็ผา่ นมาร ้ายดี

ทั ง้ ชวี ต
ิ ทีม
่ เี ราพอแล ้ว
โลกมั นจะกว ้างเทา่ ไหร่ กว ้างไมเ่ กินกวา่ ใจให ้ไป
มีเธอและฉั นก า้ วไป แม ้ลาบากลาบนสก ั แคไ่ หน
เธอเป็ นเหมือนใครสก ั คนทีเ่ ดินร่วมทาง

ออกไปหาวั นทีด ่ โี ลกทีค่ ุ ้นเคย
อยากให ้รู ้วันทีร่ ักเรามีน้ าตา
ถ ้าเธอพร ้อมยอมรั บฉั นเรื อ ่ งทีแ
่ ล ้วแล ว้ มา
เมือ่ เราพร ้อม...ก ้าวด ้วยกันอีกครั ง้ ”
เพลงจบลงพร ้อมกับเสย ี งปรบมือและความรู ้สกึ เต็มตือ

้ อยูใ่ นอก ไอ ส
้ ารวั ตรยิม
้ ให ผ
้ ม เราทาได ้
แคย่ ม
้ิ ให ้กันอยูอ
้ กอ
่ นร่างสูงจะหายลั บเข า้ ไปด ้านหลั งเวที แคไ่ ด ้มองตากันตัง้ แตเ่ ริ ม ่ ต ้น
จนจบเพลงก็คุ ้มคา่ แล ้ว เวลาไมไ่ ด เ้ ดินไปแบบศูนยเ์ ปลา่ เราเข ้าใจดี
่ื ดังทีท
วงดนตรี ชอ ่ างมหา’ลั ยจ ้างมาขึน้ เลน
่ ตอ่ จากนั น ้ ไมน
่ าน ผมเดินออกไปด ้านนอกเพือ
่ หนี
บรรยากาศเบียดเสย ี ดยั ดเยียดของผู ้คน แล ้วมุง ่ หน ้าไปยั งหลั งเวที
ไอ ้สารวั ตรนั ่ งรออยูต

่ รงนั น ี น ้าเรี ยบเฉยของมั น เหงือ
้ ด ้วยสห ึ เต็มใบหน ้าแตเ่ จ ้า
ตัว
่ เม็ดโตผุดซม
ก็ยังเดินมาหาผม ถามด ้วยถ ้อยคากวนๆ ของมั น
“มึงมองไมล่ ะสายตา กูเลยเลน
่ เพีย
้ น”
“เพลงเพราะมาก”
“จริ งดิ”
“อืม”
ั ”
“เขินเลยไอ ส
้ ด
“...”
“ขอบคุณนะเว ้ย แมง่ ไมร่ ู จ้ ะพูดอะไรเลย”
“ขอบคุณเหมือนกั นทีว ่ น
ั นั น
้ เดินเข ้ามาทั ก”
ผมพยั กหน ้ารั บ ความจริงต ้องขอบคุณอะไรหลายๆ อยา่ งตัง้ แตไ่ อ ้กรี นทีม ่ าจีบ พีด
่ มิ ทีเ่ ป็ น
พอ่ สอ ่ื กลุม
่ สงิ หข์ าว เพือ
่ นแก๊งพระเอก ผู ้กอง พีไ่ ทป์ หรื อแม ้แตไ่ ลฟ์ สครั บในคืนนั น ้ ก็ตาม ผม
่ื ่
เชอวา่ ทุกอยา่ งสงผลให เ้ ราได ้มาคบกันในวั นนี้
“ไปกระโดดด ว้ ยกันให ้หลุดโลกมั ย

้ ”
“ก็ไปดิ”
อาจไมใ่ ชเ่ วลาทีเ่ ราจะมาพลา่ มอะไรให ย้ าวเหยียด ผมกับไอ ส

้ ารวั ตรเจอกันเพราะเสย
ี
งดนตรี
ดังนั น
้ เราเลยอยากมีความสุขกับดนตรี ให ้มากๆ
“ไอ ้สารวั ตร!” แม ้จะเบียดเสย ี ดกับผู ้คนมากมายภายในฮอลล ์ แตค

่ นหนึ ง่ ทีต
่ ามหาเรา
เจอและ
ยืนอยูต
่ รงหน ้าก็คอื พีม
่ ล
ิ กับเพือ
่ นในกลุม ่
่ื วงอีกหรื อเปลา่ วะ
มึงจะขั ดจั งหวะเหมือนชอ
ี งทุ ้มตา่ ถามกลั บไปทา่ มกลางเสย

“มีอะไร” เสย ี งเพลงดังสนั ่ น
“ไมม
่ อ
ี ะไร แคอ่ ยากจะบอกวา่ ...”
“...”
“เออ! มึงแมง่ เจง๋ วะ่ ไว ้ปี หน ้ากูมาสูกั ้ บมึงใหม”

่
“ได เ้ สมอ” ฝ่ ามือหนาของรุ น ่ พีต

่ บบนบา่ แกร่งสองสามทีกอ
่ นเจ ้าตัวและเพือ
่ นจะหลุบ
หายไป
ในกลุม
่ ฝูงชน คา่ คืนนี เ้ ป็ นการเฉลิมฉลองและปลดปลอ่ ยทุกอยา่ งหลั งจากพยายามมาอยา่ งหนั ก
ี งผา่ นไมค์ เรี ยกสติให ้เราหันกลั บไปมองยั งหน ้าเวทีอก

นั กร ้องตรงหน ้าเปลง่ เสย ี ครั ง้
ี งคนมีแฟนหน่อยเร๊วววววววววววว”
“ขอเสย
“ฮวิ่ ววววววววว”
“ใครทีม
่ แ ่ อนนี้ ผมอยากให ้พวกคุณรู ้วา่ โชคชะตามีสว ่ นทาให ้คุณ
ี ฟนและกาลั งจั บมือกันอยูต
เจอกัน”
“...”
“สบตากัน ตกหลุมรั กกัน หรื อไมว่ า่ ใครบางคนจะหายไปจากชวี ต ิ ของใครอีกคนนานแคไ่ หน

่ื วา่ คุณจะกลั บมาพบกั นอีกครั ง้ หากวา่ ฟ้ าสร ้างให ้คุณเกิดมาเพือ
ผมเชอ ่ เป็ น...คูก
่ ัน”
สครั บยั งคงเป็ นวงทีม

่ าเลน
่ ปิ ดท ้ายงานได ้ดีเสมอ ผมเคยบอกแล ้ววา่ ชอบสครั บ และโชคก็มัก
ิิ
เข ้าข ้างคนชคชคเสมอ กับไอ ส
้ ารวั ตรเราไมจ่ าเป็ นต ้องพูดอะไรอีกแล ้ว แคเ่ ต ้น เต ้นไปด ว้ ยกัน
เต ้นไปจนกวา่ จะหมดแรง
แหกปากร ้องไปให ้สุดเสย ี ง ปลอ่ ยให ้เหงือ ี งเพลง พรุ ง ่ นี เ้ ราจะ

่ โซมตัวและเมามายไปกับเสย
เริ ม
่ ต ้นใหม่ ไมว่ า่ สุขหรื อทุกขเ์ ราจะก ้าวไปพร ้อมกัน
“เอ ้า! สาม ส ่ี เดินผา่ นมองคนไมร่ ู จ้ ั กวนเวียนและเป็ นอยู ่ ดูไปก็รู ้สก

ึ อยา่ ง
เคย...”
เหมือนเคย...
“ลองมองผา่ น ความทรงจาทีม
่ อ
ี ยู ่ คงมีเพียงฉั นคนหนึ ง่ คนเดียวทีร่ ู จ้ ั ก”
อยา่ งเดิม เหมือนเดิม…
ึ ...”
“วั นเดือนปี เคยเป็ นแคเ่ พียงสายลมผา่ น แตใ่ ครคนนึ งทาเวลาฉั นให ้รู ้สก
มีความหมาย
“คนๆ หนึ ง่ ได ้เปลีย

่ นแปลงทุกๆ อยา่ งไป คนทีท
่ าให ย้ ิม
้ ได ้”
ไมว่ า่ เราจะเศร ้าเพียงไหน
“เธอคนหนึ ง่ ทาให ้รักฉั นเปลีย

่ นไป ก็ไมร่ ู ้ไมเ่ ข ้าใจ”
อาจเป็ นเพราะคูก
่ ัน...
END

459283606 3acb4c02 6738 เพราะเรา คู กัน PDF

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

459283606 3acb4c02 6738 เพราะเรา คู กัน PDF

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

อินทะโลด ักฉ ัน

เป็ นวั ยรุ น

“เอ ้า! มองเหีย ิ รั บ”

“กูอวยมึงจนนิ ว้ จะหักแล ้วเนี ย

“เกร ้ดดดดดดด พีไ่ ทน์ขอหอมแก ้มหน่อยคะ่ ” เสย ี งนรกกวนประสาทนี เ่ ป็ นของเพือ ่ นก๊วนมหา’

่ื ไอ ้โอม นามแฝงคือโป๊ ป มั นบอกหลอ

คนตอ่ มาเป็ นไอ เ้ จ๊กฟ่ งตาตี่ แมม

ี งหัวเราะก็จางหายไป เพราะมีใครคนหนึ ง ่ แทรกเข ้ามา

“กิ๊ ง วั นนี ว้ า่ งมั ย ี งโคตรหลอ่ คนนี อ

“ออ๋ ...เรามีเรี ยนคณิ ตที่ The Brain น่ะ”

“พรุ ง่ นี เ้ รี ยนเคมีท ่ี อ.อุจ

“วั นเสาร์ละ่ วั นเสาร์”

“แล ว้ วา่ งวั นไหน”

ได ้กับอาจารยส์ อนภาษาอั งกฤษไปแล ้ว!

“พร ้อมกันนะ ลิน

แชะ!! จบขา่ วก็ยน ้ ว ่ อยูแ

“งะ่ ตัวถา่ ยเค ้าหน ้าอ ้วนอะ่ ”

“เหรอๆ ถา่ ยใหมน

“ถา่ ยแล ้วเหรอ”

่ ั น” อิ๊ หา่ เมือ

“ตะเองอยากกินข ้าวกับอะไร เดีย

คือเวลาผมคบใครผมจะพยายามแสดงความป๋ าออกมาให ้มากทีส

“ไมร่ ู ้อะ่ แล ้วแตต

“กุ ้งถังเลยเหรอ ไมเ่ อาอะ่ กินไมห

“มา่ ยยยย มั นเลีย

“ไปกินข ้าวมั นไกป

“สลั ดดีกวา่ สลั ดกินแล ้วไมอ่ ้วน”

“ถ ้าเค ้ารู ้เค ้าจะให ้ตะเองคิดมั ย

“ทาไมชว ่ งนี ไ ี ว ของใหมแ

“แล ว้ ไทน์จะขั บรถอะไรมารั บเราอะ่ ”

“ไมเ่ อา เกิดมาไมเ่ คยนั ่ งซวี ค

“ได ้ๆ ดูหนั งแล ้วไปหาอะไรกินตอ่ นะ”

“เบเบ ้วา่ จะไปช็อปปิ้ งหน่อย ชว ่ งนี เ้ ครื อ

“ไมร่ ู ้ดิ ไมค

่ี ว ่ ยอะไรเบเบ ้ไมไ่ ด ้เลยจริ งๆ

“ทาไมเวลาเราโทรหา ไทน์ไมร่ ั บสายเราเลย”

้ ยู ่ จะออกมารั บโทรศั พทไ์ ด ย้ ั งไง แตเ่ พราะไมส

“ยุง่ อยู ่ เรี ยนหนั กมาก”

“ตอนกลางคืนก็เรี ยนหนั กเหรอ”

่ !๊ี เรามั นไมส

แล ว้ ก็ตัดสายไป รู ้ตัวอีกที แฟนตัวดีได ้กอ

“น้ าหวานเป็ นอะไร” ยกนิ ว้ สะกิดไหล่ เห็นหน ้างอคอหักตัง้ แตอ่ ยูบ

“ถ ้าไมร่ ู ้วา่ น้ าหวานโกรธเพราะอะไรก็ไปไกลๆ อารมณ์ไมด

“แล ว้ เป็ นอะไรอะ่ บอกกอ

“ไทน์ได ้ยินเรามั ย ี งนี แ

“มี...อะไรหรื อเปลา่ ครั บ”

“เราชอบนายมาก ชอบจริ งๆ เป็ นแฟนเราเถอะนะ” ได ้ฟั งแคน

เป็ นผู ้ชาย!

คุณเคยเจอสถานการณ์กลืนไมเ่ ข า้ คายไมอ่ อก หรื อหันไปทางซายแล ้ ้วเจอหมาดัก พอหันไป

“วา่ ไงไทน์ ทีปกร แหง่ นิ ตศ

“เออ่ ...” หันไปขอความชว ่ ยเหลือจากแก๊งพระเอก แตพ

“คืออะไรเหรอไทน์ ทีปกร แหง่ นิ ตศ ่ื กูครั บไมใ่ ชก

“กูอะ่ ไมไ่ ด ้ชอบผู ้ชาย กูชอบผู ้หญิง” ผมรี บเปลีย ้

“ไมเ่ ป็ นไร ของอยา่ งนี ม

“ถ ้าเรายั งคบกันแล ้วเขาจะเป็ นแฟนเกา่ เรามั ย

“ไทน์ ทีปกร แหง่ นิ ตศ

ั วั นนายจะใจออ่ นชอบเราบ ้าง”

“...” พูดไมอ่ อก ได ้แตอ่ มน้ าลายแล ้วยิม

“กรี๊ ดดดดดดดดดด เป็ นไงบ ้างๆ”

“หลอ่ มว ้ากกก อยูใ่ กล ้ๆ แล ว้ หลอ่ มว ้ากกกกกก”

หลั งจากมนุ ษยก์ รี นวิง่ ขาแบะแซด ่ ๆ กลั บไป เสย

“ณเดชมึงโอเคมั ย ี คุยโทรศั พทก

แมง่ อยากจะโบก แตก